Seks
alle pijlers
Minnaartopic deel 18
vrijdag 10 augustus 2012 om 11:54
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten. Op dit topic schrijven we over de issues die het hebben van een minnaar met zich meebrengt. Gevoels- en communicatiekwesties maar ook hoe geweldig, leuk en heerlijk het kan zijn.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
woensdag 12 september 2012 om 09:39
Ik heb,voor mij,een dringende vraag aan jullie!!!!!!!!!!
Weet niet of ik nou echt verliefd ben op mijn nr.2 of op de aandacht die je extra kan krijgen?
Nu wij net weer een beetje contact hebben voel ik mij eigenlijk soms best verdrietig. In mijn ogen reageert hij niet gauw genoeg op mijn mailtjes en wij moeten/willen eigenlijk elkaar in het echt spreken omdat we veel bij te praten hebben,maar hij is nu nog ziek thuis(dat kan gebeuren). Daardoor ben ik steeds onzeker en wil ik misschien te graag?!
Kennen jullie dat gevoel of hebben jullie allemaal minnaars die direct reageren?! En hoe kan ik die gevoelens de baas,zodat mijn nr. 1 er geen last van heeft/ niets merkt aan mij?
Weet niet of ik nou echt verliefd ben op mijn nr.2 of op de aandacht die je extra kan krijgen?
Nu wij net weer een beetje contact hebben voel ik mij eigenlijk soms best verdrietig. In mijn ogen reageert hij niet gauw genoeg op mijn mailtjes en wij moeten/willen eigenlijk elkaar in het echt spreken omdat we veel bij te praten hebben,maar hij is nu nog ziek thuis(dat kan gebeuren). Daardoor ben ik steeds onzeker en wil ik misschien te graag?!
Kennen jullie dat gevoel of hebben jullie allemaal minnaars die direct reageren?! En hoe kan ik die gevoelens de baas,zodat mijn nr. 1 er geen last van heeft/ niets merkt aan mij?
woensdag 12 september 2012 om 10:34
quote:dirk_1971 schreef op 11 september 2012 @ 17:52:
Ik ben bang dat polyamorie een verdomd slechte reden is om aan je nr1 te gaan vertellen dat er een nr 2 is (geweest...). Maar het gevoel dat je van een nr2 kunt houden, zonder dat je minder houd van nr1 herken ik ergens wel. Net zo goed dat je niet minder houd van 1 van je kinderen. Het is goed te weten dat het bestaat, maar denk ik niet zondermeer de drijfveer van de meeste minaar/minaress relaties die je hier ziet.
Dirk ik ben het met je qoute eens, (ik was ook niet van plan om met dit boekje in mijn hand mijn nr 1 te vertellen dat ik ben vreemdgegaan, ) en in je andere quote over het verschil tussen een open relatie en een polyamorie ben ik het ook met je eens. Ik zie dat verschil ook wel. En vreemdgaan is niet het zelfde als polyamorie, ik denk dat binnen dit topic (en verbeter me als ik het verkeerd heb) Sensual een goed voorbeeld is van polyamorie. Misschien nog wel iemand, maar veelal zijn wij hier vreemdgangers, al dan niet met een open relatie.
Ik ben iemand die het leuk vind om over dit onderwerp (en ook over andere onderwerpen) te lezen, en het verhaal in dit boekje kan ik zeker niet één op één op mijn eigen verhaal leggen, ik haal eruit wat ik voor mijzelf interessant vind. Zo lees ik ook graag hier op viva over open relaties en over hoe het is om een parenclub te bezoeken, ik heb daar veel interesse in, misschien dat ik er nooit zal komen, maar uitsluiten doe ik het ook zeker niet.
Zelf heb ik geen open relatie, wat ik interessant vind om te lezen is o.m. over hoe je het dan zelf ervaart als aanzwengelende partner. Even naar mijn eigen verhaal, ik zou best een wat meer open relatie willen, maar ik heb werkelijk geen idee hoe ik erop zou reageren als mijn nr1 naar een afspraak zou gaan. Daarna weer thuis komt......hoe zou ik me voelen, praat je erover, zou ik meteen met hem willen vrijen, of juist niet...dat soort dingen. En ik begrijp ook, ik kan er nog zoveel over lezen, over nadenken, etc. ik weet het pas op het moment dat ik het zelf zou ervaren.
@Daisy, succes vandaag bij de relatie therapeut, heel goed en knap van jullie, ik hoop voor je dat het je dat gaat brengen wat voor jou/jullie goed is.
Graag ga ik in op je opmerking:
quote:missdaisyduke schreef op 11 september 2012 @ 22:59:
.....als je echt polyamoureus bent, je dit toch wel van jezelf weet alvorens je in een monogame relatie stapt? En er dan meteen open over bent!Ik weet niet of iedereen die polyamoreus is, dat ook van zichzelf weet. Zo zwart wit is het denk ik niet. Ik denk dat mensen zich hun leven lang ontwikkelen en dat je er ook later achter kan komen.
Ik ben bang dat polyamorie een verdomd slechte reden is om aan je nr1 te gaan vertellen dat er een nr 2 is (geweest...). Maar het gevoel dat je van een nr2 kunt houden, zonder dat je minder houd van nr1 herken ik ergens wel. Net zo goed dat je niet minder houd van 1 van je kinderen. Het is goed te weten dat het bestaat, maar denk ik niet zondermeer de drijfveer van de meeste minaar/minaress relaties die je hier ziet.
Dirk ik ben het met je qoute eens, (ik was ook niet van plan om met dit boekje in mijn hand mijn nr 1 te vertellen dat ik ben vreemdgegaan, ) en in je andere quote over het verschil tussen een open relatie en een polyamorie ben ik het ook met je eens. Ik zie dat verschil ook wel. En vreemdgaan is niet het zelfde als polyamorie, ik denk dat binnen dit topic (en verbeter me als ik het verkeerd heb) Sensual een goed voorbeeld is van polyamorie. Misschien nog wel iemand, maar veelal zijn wij hier vreemdgangers, al dan niet met een open relatie.
Ik ben iemand die het leuk vind om over dit onderwerp (en ook over andere onderwerpen) te lezen, en het verhaal in dit boekje kan ik zeker niet één op één op mijn eigen verhaal leggen, ik haal eruit wat ik voor mijzelf interessant vind. Zo lees ik ook graag hier op viva over open relaties en over hoe het is om een parenclub te bezoeken, ik heb daar veel interesse in, misschien dat ik er nooit zal komen, maar uitsluiten doe ik het ook zeker niet.
Zelf heb ik geen open relatie, wat ik interessant vind om te lezen is o.m. over hoe je het dan zelf ervaart als aanzwengelende partner. Even naar mijn eigen verhaal, ik zou best een wat meer open relatie willen, maar ik heb werkelijk geen idee hoe ik erop zou reageren als mijn nr1 naar een afspraak zou gaan. Daarna weer thuis komt......hoe zou ik me voelen, praat je erover, zou ik meteen met hem willen vrijen, of juist niet...dat soort dingen. En ik begrijp ook, ik kan er nog zoveel over lezen, over nadenken, etc. ik weet het pas op het moment dat ik het zelf zou ervaren.
@Daisy, succes vandaag bij de relatie therapeut, heel goed en knap van jullie, ik hoop voor je dat het je dat gaat brengen wat voor jou/jullie goed is.
Graag ga ik in op je opmerking:
quote:missdaisyduke schreef op 11 september 2012 @ 22:59:
.....als je echt polyamoureus bent, je dit toch wel van jezelf weet alvorens je in een monogame relatie stapt? En er dan meteen open over bent!Ik weet niet of iedereen die polyamoreus is, dat ook van zichzelf weet. Zo zwart wit is het denk ik niet. Ik denk dat mensen zich hun leven lang ontwikkelen en dat je er ook later achter kan komen.
woensdag 12 september 2012 om 10:40
RolinkA dat vraag ik mezelf ook af. Is geen duidelijk antwoord voor denk ik. Ik hen nr 2 een stuk of 4 Keer Gezien vorige week en mijn nr 2 is single dus verdomd lastig. Ik denk dat er geen antwoord op te geven is. Alleen dat het in real life zeer lastig zou zijn. Denk niet dat veel relaties die zo beginnen slagen
woensdag 12 september 2012 om 10:44
De gemiddelde relatiepeut vertelt je hooguit dat je recht hebt op bepaalde gevoelens en dat je die van je partner ook mag proberen te begrijpen. Verder is het aan de partners om daarmee aan de slag te gaan.
Tijdens mijn periode dat ik minnaressen had, hield ik niet minder van mijn vrouw. Ik geloof ook best in polyamorie, maar ook vooral in de geile drijfveer die zin heeft in een ander.
Tijdens mijn periode dat ik minnaressen had, hield ik niet minder van mijn vrouw. Ik geloof ook best in polyamorie, maar ook vooral in de geile drijfveer die zin heeft in een ander.
Geloof me nou maar, ik heb er een studie van gemaakt
woensdag 12 september 2012 om 10:52
quote:rolinka66 schreef op 12 september 2012 @ 09:39:
Ik heb,voor mij,een dringende vraag aan jullie!!!!!!!!!!
Weet niet of ik nou echt verliefd ben op mijn nr.2 of op de aandacht die je extra kan krijgen?
Nu wij net weer een beetje contact hebben voel ik mij eigenlijk soms best verdrietig. In mijn ogen reageert hij niet gauw genoeg op mijn mailtjes en wij moeten/willen eigenlijk elkaar in het echt spreken omdat we veel bij te praten hebben,maar hij is nu nog ziek thuis(dat kan gebeuren). Daardoor ben ik steeds onzeker en wil ik misschien te graag?!
Kennen jullie dat gevoel of hebben jullie allemaal minnaars die direct reageren?! En hoe kan ik die gevoelens de baas,zodat mijn nr. 1 er geen last van heeft/ niets merkt aan mij?
Ik denk dat wat je voelt alles te maken heeft met je eigen gevoelens en je verwachtingspatroon. Ik herken het wel. Heb een tijdje gehad dat ik dacht écht gevoelens te hebben voor mijn Nr 2, terwijl hij écht geen partnermateriaal is. Vertroebeld door de lust en het enthousiasme omdat die aandacht (en de sex) lekker is. Op een gegeven moment heb ik alle gevoelens in het juiste perspectief kunnen plaatsen en had ik daardoor ook minder verwachtingen. Bedenk je heel goed wat je eigenlijk met deze relatie, met dit contact wil.
En als je Nr 2 niet direct reageert wil dat niet zeggen dat hij niet aan je denkt namelijk. Mannen blijven mannen; ze kunnen maar één ding tegelijk (kom d'r maar in, mannen )
Ik heb,voor mij,een dringende vraag aan jullie!!!!!!!!!!
Weet niet of ik nou echt verliefd ben op mijn nr.2 of op de aandacht die je extra kan krijgen?
Nu wij net weer een beetje contact hebben voel ik mij eigenlijk soms best verdrietig. In mijn ogen reageert hij niet gauw genoeg op mijn mailtjes en wij moeten/willen eigenlijk elkaar in het echt spreken omdat we veel bij te praten hebben,maar hij is nu nog ziek thuis(dat kan gebeuren). Daardoor ben ik steeds onzeker en wil ik misschien te graag?!
Kennen jullie dat gevoel of hebben jullie allemaal minnaars die direct reageren?! En hoe kan ik die gevoelens de baas,zodat mijn nr. 1 er geen last van heeft/ niets merkt aan mij?
Ik denk dat wat je voelt alles te maken heeft met je eigen gevoelens en je verwachtingspatroon. Ik herken het wel. Heb een tijdje gehad dat ik dacht écht gevoelens te hebben voor mijn Nr 2, terwijl hij écht geen partnermateriaal is. Vertroebeld door de lust en het enthousiasme omdat die aandacht (en de sex) lekker is. Op een gegeven moment heb ik alle gevoelens in het juiste perspectief kunnen plaatsen en had ik daardoor ook minder verwachtingen. Bedenk je heel goed wat je eigenlijk met deze relatie, met dit contact wil.
En als je Nr 2 niet direct reageert wil dat niet zeggen dat hij niet aan je denkt namelijk. Mannen blijven mannen; ze kunnen maar één ding tegelijk (kom d'r maar in, mannen )
woensdag 12 september 2012 om 10:58
Mijn Nr 2 is trouwens een weekje met vakantie. Hij had al aangekondigd dat ie weinig in de lucht zou zijn, maar gisteren werd ik ineens verrast door een smsje met alleen een kusje.
Juist dat ene kusje was veelzeggend voor mij; hij denkt aan me en dat is het belangrijkste. Made my day!
Hij komt zondag of maandag terug, afhankelijk van hoe de reis verloopt. Ik hoop dat hij zondag al terug komt; maandag zijn we allebei vrij en hebben we in principe een dag samen gepland. Dit hebben we wel eens eerder gehad, zó heerlijk, een héle dag samen, alsof de rest van de wereld niet bestaat.
Helaas is hij samen met een vriend op reis en hangt de beslissing over wanneer ze terug komen dus niet alleen van hem af.
Ach, het heeft ook wel weer iets spannends om nog niet te weten of het doorgaat, denk ik dan maar...
Juist dat ene kusje was veelzeggend voor mij; hij denkt aan me en dat is het belangrijkste. Made my day!
Hij komt zondag of maandag terug, afhankelijk van hoe de reis verloopt. Ik hoop dat hij zondag al terug komt; maandag zijn we allebei vrij en hebben we in principe een dag samen gepland. Dit hebben we wel eens eerder gehad, zó heerlijk, een héle dag samen, alsof de rest van de wereld niet bestaat.
Helaas is hij samen met een vriend op reis en hangt de beslissing over wanneer ze terug komen dus niet alleen van hem af.
Ach, het heeft ook wel weer iets spannends om nog niet te weten of het doorgaat, denk ik dan maar...
woensdag 12 september 2012 om 11:02
Overigens; mijn Nr 2 heeft de neiging om telkens afstandelijk te worden omdat hij in zijn achterhoofd weet dat dit eigenlijk verkeerd is en moet stoppen. Die afstandelijkheid merk ik dan dus in hoe hij op me reageert in mailtjes e.d.
Ik merkte dat dat er bij mij voor zorgde dat ook ik afstand ging nemen, onzeker werd, mezelf vragen ging stellen of ik dit nog wel wilde, kortom, zijn afstandelijkheid temperde mijn enthousiasme.
Ik heb dit aan hem uitgelegd, waarop hij sindsdien niet meer terughoudend reageert, maar gewoon alles zegt wat hij denkt en voelt. Mijn god, wat heb ik losgemaakt, hahahaha....
Ik merkte dat dat er bij mij voor zorgde dat ook ik afstand ging nemen, onzeker werd, mezelf vragen ging stellen of ik dit nog wel wilde, kortom, zijn afstandelijkheid temperde mijn enthousiasme.
Ik heb dit aan hem uitgelegd, waarop hij sindsdien niet meer terughoudend reageert, maar gewoon alles zegt wat hij denkt en voelt. Mijn god, wat heb ik losgemaakt, hahahaha....
woensdag 12 september 2012 om 12:41
Bedankt voor je antwoord Skypster!!
Ik heb mj voorgenomen om even niet als eerste te mailen of smsen,maar het blijft ook stil aan de andere kant van de lijn.
Zaterdag had hij nog wel gemaild,dat we een leuke tijd samen hebben gehad en dat hij daar ook weer naar terug velangd.
Dat moet ik dan ook gewoon eens geloven.
Het is misschien beter,om mijn onzekerheid met hem te bespreken als we elkaar zien en niet via mail.
Hoop wel op een spontaan mailtje van hem,maar ga nu maar even mijn gedachten verzetten en wat anders doen.
Ja,mannen zitten ook wel anders in elkaar!
Ik heb mj voorgenomen om even niet als eerste te mailen of smsen,maar het blijft ook stil aan de andere kant van de lijn.
Zaterdag had hij nog wel gemaild,dat we een leuke tijd samen hebben gehad en dat hij daar ook weer naar terug velangd.
Dat moet ik dan ook gewoon eens geloven.
Het is misschien beter,om mijn onzekerheid met hem te bespreken als we elkaar zien en niet via mail.
Hoop wel op een spontaan mailtje van hem,maar ga nu maar even mijn gedachten verzetten en wat anders doen.
Ja,mannen zitten ook wel anders in elkaar!
woensdag 12 september 2012 om 13:21
Rolinka, eigenlijk maakt het niet uit of je verliefd, verlust, verliefd op de aandacht bent of helemaal niet verliefd bent. Waar het uiteindelijk om gaat is dat eea in evenwicht lijkt en goed voelt. Tussendoor contact is bijna altijd een lastig iets, de tijd die je met elkaar doorbrengt staat in schril contrast met de tijd daar buiten dus hoe je die tijd invult is best belangrijk. Het ene "minnaarstel" neukt eens in de maand en verder niks. Het andere stel appt de godganse dag de oren van elkaars hoofd. Je mag daar gerust je wensen in aangeven.
Op mijn vingers zitten doe ik niet, behalve als er iets (in zijn privé) aan de hand lijkt.
Ik heb nu een man getroffen die me doodgooit met smsjes. Heel lief en leuk en lekker en toch mis ik stiekem een beetje dat wachten en smachten en hard to get dingetje...
Het is verdikkie ook niet gauw goed hè!
Op mijn vingers zitten doe ik niet, behalve als er iets (in zijn privé) aan de hand lijkt.
Ik heb nu een man getroffen die me doodgooit met smsjes. Heel lief en leuk en lekker en toch mis ik stiekem een beetje dat wachten en smachten en hard to get dingetje...
Het is verdikkie ook niet gauw goed hè!
woensdag 12 september 2012 om 13:21
Nou ik was dus nr 2 en nu ben ik niets meer. Ik wilde nummer 2 niet meer zijn omdat hij maar bleef zeggen dat hij evenveel van nummer 1 hield en van zijn kinderen. Maar wel telkens terugkomen naar me met allerlei mooie, lieve woorden etc. Ik had me ook voorgenomen niet meer op zijn mailtjes te reageren. Helaas dat werkte niet hij trof me altijd weer met zijn lieve (of geile) woorden. Vorige week heb ik hem weer gezien naar 1 jaar. Ik was helemaal van de kaart maar hij trok zich weer terug daarna. En gisteren heb ik de stekker eruit getrokken. Wat ik hier lees is zo herkenbaar. Ik zat in het begin altijd te wachten op een mailtje, smsje van hem. Ik wilde meer van hem, hij ook dacht ik. Maar nu blijkt dat niet zo te zijn. Hij is het aan het mooipraten. Goed praten voorzichzelf, verklaren waarom nr 2 niet nr 1 kan zijn. Ach, ik ben er klaar mee. En ja mannen zitten echt anders in elkaar. Blijkbaar kunnen zij gewoon beter gevoelens uitschakelen of wegdrukken. Bij bij als vrouw ging dat niet in iedergeval.
woensdag 12 september 2012 om 13:29
Rottig, jolove.. maar mannen kiezen bijna nooit voor hun minnares als levenspartner. Misschien was het mooipraterij maar misschien had hij ook heel gegronde redenen om bij zijn vrouw te blijven.
Vergeet niet dat je als minnares een man heel goed in het "excuushoekje" kunt duwen. Want hij wil zijn minnares niet kwijt en zijn vrouw ook niet.
Vergeet niet dat je als minnares een man heel goed in het "excuushoekje" kunt duwen. Want hij wil zijn minnares niet kwijt en zijn vrouw ook niet.
woensdag 12 september 2012 om 13:50
Wat is een gegronde reden? Hij houd van zijn vrouw en van zijn kinderen. Ik was voor de lust, initimeit en om zijn gevoelens mee te delen.Zo heeft hij het gister letterlijk gemaild. Ik kan het mezelf ook aanrekenen hoor. Hij heeft nooit gezegd dat hij zijn vrouw zou verlaten. Ik zal nooit zeggen dat het zijn schuld is. Ik was er ook bij. Het voelde alleen zo goed tussen ons, een aanvulling. Helaas was voor mij de aanvulling niet voldoende. Toch is het goed om dit allemaal hier te lezen.
woensdag 12 september 2012 om 14:03
Een reden is gegrond als degene die dit besluit, vindt dat het een gegronde reden is. Meer is het niet.
Hij verwoordt het op zich mooi en eerlijk, al snap ik dat voor jou kei en kei hard is. Gelukkig heeft hij je nooit beloofd voor jou te gaan, dat was echt wreed geweest.
Voor jou was de aanvulling niet voldoende, mooi dat je dat nu weet, je wilt dus eigenlijk geen nummer 2 zijn maar een nummer 1. Je bent single neem ik aan?
Hij verwoordt het op zich mooi en eerlijk, al snap ik dat voor jou kei en kei hard is. Gelukkig heeft hij je nooit beloofd voor jou te gaan, dat was echt wreed geweest.
Voor jou was de aanvulling niet voldoende, mooi dat je dat nu weet, je wilt dus eigenlijk geen nummer 2 zijn maar een nummer 1. Je bent single neem ik aan?
woensdag 12 september 2012 om 14:44
Ben wel blij dat ik hier mijn verhaal/ gevoelens kwijt kan.
Ik heb van af het begin gezegd,dat al zou het fout gaan met nr.1 en mij dat ik dan niet zou willen dat nr2 en ik samen voor elkaar kiezen. Hij heeft ook een vrouw en jonge kinderen. Op 2 gebroken gezinnen kan je geen geluk bouwen?!
Maar soms denk ik op eens,dat ik meer gevoelens heb voor nr.2 dan voor nr.1. De oorzaak is volgens mij,omdat je ook de minder leuke dingen en de verplichtingen met nr.1 deelt en met nr.2 meestal alleen maar de leuke dingen.
Ik heb van af het begin gezegd,dat al zou het fout gaan met nr.1 en mij dat ik dan niet zou willen dat nr2 en ik samen voor elkaar kiezen. Hij heeft ook een vrouw en jonge kinderen. Op 2 gebroken gezinnen kan je geen geluk bouwen?!
Maar soms denk ik op eens,dat ik meer gevoelens heb voor nr.2 dan voor nr.1. De oorzaak is volgens mij,omdat je ook de minder leuke dingen en de verplichtingen met nr.1 deelt en met nr.2 meestal alleen maar de leuke dingen.
woensdag 12 september 2012 om 17:18
Rooss4
Toen we er aan "begonnen"was ik vrijgezel. Dit heeft een half jaar geduurd. Toen zijn we gestopt. Maar hij bleef maar mailen, ik ook. Ik wilde hem niet kwijt, ik wilde bij hem zijn. Uiteindelijk heb ik toen voor mijzelf gekozen. Heb een vriend gekregen maar hem nooit vergeten. Heel af en toe mailden we nog, oppervlakkig. Mijn vriend wist hier van, dat ik hem niet geheel kon vergeten. Tot het bij mij in de relatie met mijn vriend minder ging, hij mailde en zo kwam het weer tot een ontmoeting. Het raakte me meer dan ik dacht hem zien en hem blijkbaar minder (hoewel ik dat niet heb kunnen merken). Er is die avond niets gebeurd omdat ik dat niet kon. Hij is op bepaalde punten een aanvulling die ik in mijn relatie mis. Maar dat is aan mij om aan te werken met mijn vriend. Ik weet niet of mijn relatie het red maar ik ga er voor vechten. Dat heb ik besloten nadat mij duidelijk was dat hij weer afstand wilde nemen. Ik ben er een week heel verdrietig van geweest maar dit is nu de tweede keer en deze keer is het echt over.
Toen we er aan "begonnen"was ik vrijgezel. Dit heeft een half jaar geduurd. Toen zijn we gestopt. Maar hij bleef maar mailen, ik ook. Ik wilde hem niet kwijt, ik wilde bij hem zijn. Uiteindelijk heb ik toen voor mijzelf gekozen. Heb een vriend gekregen maar hem nooit vergeten. Heel af en toe mailden we nog, oppervlakkig. Mijn vriend wist hier van, dat ik hem niet geheel kon vergeten. Tot het bij mij in de relatie met mijn vriend minder ging, hij mailde en zo kwam het weer tot een ontmoeting. Het raakte me meer dan ik dacht hem zien en hem blijkbaar minder (hoewel ik dat niet heb kunnen merken). Er is die avond niets gebeurd omdat ik dat niet kon. Hij is op bepaalde punten een aanvulling die ik in mijn relatie mis. Maar dat is aan mij om aan te werken met mijn vriend. Ik weet niet of mijn relatie het red maar ik ga er voor vechten. Dat heb ik besloten nadat mij duidelijk was dat hij weer afstand wilde nemen. Ik ben er een week heel verdrietig van geweest maar dit is nu de tweede keer en deze keer is het echt over.
woensdag 12 september 2012 om 17:32
De serie over polyamorie heb ik van de week gezien. Seizoen 1 heeft zeven delen. Het is n leuk kijkje in die wereld. Ik ben er zelf niet in thuis, maar het intrigeert wel. Toch schetst de serie niet alleen de voordelen, ook nadelen en problemen komen aan bod. Voor iedereen die nieuwsgierig is, zeker n aanrader om te kijken. Helemaal niet plat trouwens. Wel erotisch op bepaalde momenten. Ben wel benieuwd naar reacties hierover. Ehh? Bedenk me net misschien n nieuw topic openen?
donderdag 13 september 2012 om 00:25
quote:missdaisyduke schreef op 11 september 2012 @ 22:59:
Ik weet niet, misschien een boude stelling maar is polyamorie ontstaan uit vreemdgaan niet een verkapte rechtvaardiging van het vreemdgaan, en een reden om er mee door te 'mogen' gaan?
Ik denk als de schrijfster van dat boekje heel eerlijk is, ze toch zal moeten bekennen dat je als je echt polyamoureus bent, je dit toch wel van jezelf weet alvorens je in een monogame relatie stapt? En er dan meteen open over bent! Mijn vriend en ik hebben al op 1 van de eerste dates besproken hoe wij denken over monogamie en vreemdgaan, en over wat te doen met eventuele gevoelens voor een ander, mochten die er ooit komen. Misschien vanuit onze 'natuur' als persoon, misschien vanuit een bepaald realiteitsbesef, dat doet er niet toe maar het is wel besproken voordat het ook maar ooit actueel was! Dat zegt toch ook iets vind ik.
Ik ben niet zo te spreken over het boekje en de manier waarop het daar gaat in pakweg de eerste 20 pagina's.
Een boude opmerking kun je het zeker noemen, denk je werkelijk dat mijn nr1 er zo over zou denken? Wellicht kun je je beter eerst inlezen in polyamorie voor je zulke stellingen neerzet.
Er is voor mij een groot verschil tussen het hebben van 2 relaties, en van beide mannen (of vrouwen) houden, en het houden van de nr1 niet verdwijnt door het houden van een 2e persoon.. Of niet meer houden van je partner, niet weg willen door bijvoorbeeld kinderen en dan een 2e relatie aan gaan / vreemdgaan.
Mijn liefde voor mijn nr1 is nooit weggeweest.
Ik heb dit nooit van te voren geweten, dat ik die eigenschap in me had, en zeker niet op het moment dat ik 12 jaar geleden mijn huidige nr1 relatie in stapte.. Dat kwam later pas..
Ik weet niet, misschien een boude stelling maar is polyamorie ontstaan uit vreemdgaan niet een verkapte rechtvaardiging van het vreemdgaan, en een reden om er mee door te 'mogen' gaan?
Ik denk als de schrijfster van dat boekje heel eerlijk is, ze toch zal moeten bekennen dat je als je echt polyamoureus bent, je dit toch wel van jezelf weet alvorens je in een monogame relatie stapt? En er dan meteen open over bent! Mijn vriend en ik hebben al op 1 van de eerste dates besproken hoe wij denken over monogamie en vreemdgaan, en over wat te doen met eventuele gevoelens voor een ander, mochten die er ooit komen. Misschien vanuit onze 'natuur' als persoon, misschien vanuit een bepaald realiteitsbesef, dat doet er niet toe maar het is wel besproken voordat het ook maar ooit actueel was! Dat zegt toch ook iets vind ik.
Ik ben niet zo te spreken over het boekje en de manier waarop het daar gaat in pakweg de eerste 20 pagina's.
Een boude opmerking kun je het zeker noemen, denk je werkelijk dat mijn nr1 er zo over zou denken? Wellicht kun je je beter eerst inlezen in polyamorie voor je zulke stellingen neerzet.
Er is voor mij een groot verschil tussen het hebben van 2 relaties, en van beide mannen (of vrouwen) houden, en het houden van de nr1 niet verdwijnt door het houden van een 2e persoon.. Of niet meer houden van je partner, niet weg willen door bijvoorbeeld kinderen en dan een 2e relatie aan gaan / vreemdgaan.
Mijn liefde voor mijn nr1 is nooit weggeweest.
Ik heb dit nooit van te voren geweten, dat ik die eigenschap in me had, en zeker niet op het moment dat ik 12 jaar geleden mijn huidige nr1 relatie in stapte.. Dat kwam later pas..
donderdag 13 september 2012 om 00:26
quote:ironknight2 schreef op 12 september 2012 @ 17:32:
De serie over polyamorie heb ik van de week gezien. Seizoen 1 heeft zeven delen. Het is n leuk kijkje in die wereld. Ik ben er zelf niet in thuis, maar het intrigeert wel. Toch schetst de serie niet alleen de voordelen, ook nadelen en problemen komen aan bod. Voor iedereen die nieuwsgierig is, zeker n aanrader om te kijken. Helemaal niet plat trouwens. Wel erotisch op bepaalde momenten. Ben wel benieuwd naar reacties hierover. Ehh? Bedenk me net misschien n nieuw topic openen?Ik kan mij in vele opzichten niet vinden in die opzet die daar geschertst wordt.. Hier geen lang leve de lol met z'n allen tegelijk. Mijn 2 relaties zijn (op mij na) strikt gescheiden..
De serie over polyamorie heb ik van de week gezien. Seizoen 1 heeft zeven delen. Het is n leuk kijkje in die wereld. Ik ben er zelf niet in thuis, maar het intrigeert wel. Toch schetst de serie niet alleen de voordelen, ook nadelen en problemen komen aan bod. Voor iedereen die nieuwsgierig is, zeker n aanrader om te kijken. Helemaal niet plat trouwens. Wel erotisch op bepaalde momenten. Ben wel benieuwd naar reacties hierover. Ehh? Bedenk me net misschien n nieuw topic openen?Ik kan mij in vele opzichten niet vinden in die opzet die daar geschertst wordt.. Hier geen lang leve de lol met z'n allen tegelijk. Mijn 2 relaties zijn (op mij na) strikt gescheiden..
donderdag 13 september 2012 om 18:53
Goh, polyamorie... Ik kan mezelf regelmatig dingen aanpraten, maar deze had ik nog niet bedacht Misschien omdat ik er direct een beeld bij krijg van de serie Sister Wives, maar dat is natuurlijk weer heel wat anders!
Hoe dan ook, hoe je het ook noemt of verantwoordt, het houden van meer dan 1 is van alle tijden denk ik. Vraag is of het inderdaad echt houden van is. Want ik denk dat er onder ons niet veel zijn die oprecht net zoveel van hun 1 als 2 houden, uitzonderingen daar gelaten natuurlijk Sense!
De 2 is toch vooral voor de lust en de lichtere kant van het leven waardoor de gevoelens vaak wat minder diep zitten. Hoewel het wel als houden van kan voelen zolang je helemaal vol van je nr 2 bent. Dus ja, ik kan me voorstellen dat het ook wel als excuus wordt gebruikt. Omdat het dan beter voelt voor jezelf. Of omdat je vindt dat het meer recht doet aan wat je voelt. Maar of dat ook echt zo is? Dat is denk ik maar bij weinigen het geval.
Hoe dan ook, hoe je het ook noemt of verantwoordt, het houden van meer dan 1 is van alle tijden denk ik. Vraag is of het inderdaad echt houden van is. Want ik denk dat er onder ons niet veel zijn die oprecht net zoveel van hun 1 als 2 houden, uitzonderingen daar gelaten natuurlijk Sense!
De 2 is toch vooral voor de lust en de lichtere kant van het leven waardoor de gevoelens vaak wat minder diep zitten. Hoewel het wel als houden van kan voelen zolang je helemaal vol van je nr 2 bent. Dus ja, ik kan me voorstellen dat het ook wel als excuus wordt gebruikt. Omdat het dan beter voelt voor jezelf. Of omdat je vindt dat het meer recht doet aan wat je voelt. Maar of dat ook echt zo is? Dat is denk ik maar bij weinigen het geval.
donderdag 13 september 2012 om 21:31
