Seks
alle pijlers
Minnaartopic deel 18
vrijdag 10 augustus 2012 om 11:54
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten. Op dit topic schrijven we over de issues die het hebben van een minnaar met zich meebrengt. Gevoels- en communicatiekwesties maar ook hoe geweldig, leuk en heerlijk het kan zijn.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
dinsdag 18 september 2012 om 20:50
Sparkle, vraag ik me ook af. Gaat vaak ook gepaard met veel verdriet en onzekerheid. Die wijsheid heb ik dan weer van alle topics op het forum en uit eigen ervaring.
Maar ja, wat is de gulden middenweg. Een fijne, veilige voortkabbelende lange relatie maar vaak niet spannend, versus een destructieve, killing relatie is allebei niet zaligmakend. Minnaar is leuk voor tijdelijk, maar levert ook gedoe op.
Ik denk, dat het hebben van een fijne relatie waarbij beiden openstaan voor af en toe een slippertje buiten de deur, het fijnste is. Mits daar behoefte aan is natuurlijk. En ik denk zomaar dat veel mensen die behoefte wel hebben, maar dat het neit altijd wordt uitgesproken..
Maar ja, wat is de gulden middenweg. Een fijne, veilige voortkabbelende lange relatie maar vaak niet spannend, versus een destructieve, killing relatie is allebei niet zaligmakend. Minnaar is leuk voor tijdelijk, maar levert ook gedoe op.
Ik denk, dat het hebben van een fijne relatie waarbij beiden openstaan voor af en toe een slippertje buiten de deur, het fijnste is. Mits daar behoefte aan is natuurlijk. En ik denk zomaar dat veel mensen die behoefte wel hebben, maar dat het neit altijd wordt uitgesproken..
dinsdag 18 september 2012 om 20:51
dinsdag 18 september 2012 om 20:51
quote:Rooss4 schreef op 18 september 2012 @ 20:47:
[...]
Ik denk het wel.
Misschien ook al omdat de mannen waar zoveel heftigheid bij hoort, vaak enorm bezitterig en jaloers (en vaak zelfs meppend) zijn. Dan laat je het wellicht wel uit je hoofd.
Dan toch liever een wat kabbelend beekje met leuke oké seks. En monogaam ook... dat is uiteindelijk toch mijn ideaal.
Schrijf net toevallig over wat nou het ideale plaatje is..
Zijn allemaal op zoek naar een stabiele basis. En als je het dan hebt, wil je meer of anders. Wij mensen zijn rare wezens
[...]
Ik denk het wel.
Misschien ook al omdat de mannen waar zoveel heftigheid bij hoort, vaak enorm bezitterig en jaloers (en vaak zelfs meppend) zijn. Dan laat je het wellicht wel uit je hoofd.
Dan toch liever een wat kabbelend beekje met leuke oké seks. En monogaam ook... dat is uiteindelijk toch mijn ideaal.
Schrijf net toevallig over wat nou het ideale plaatje is..
Zijn allemaal op zoek naar een stabiele basis. En als je het dan hebt, wil je meer of anders. Wij mensen zijn rare wezens
dinsdag 18 september 2012 om 20:53
quote:sparkle4 schreef op 18 september 2012 @ 20:51:
Julus, gewoon werd t nooit bij ons. Ook na jaren niet, maar dat hangt natuurlijk ook af van hoeveel je elkaar ziet.
Hey Roos,, sta toch wel te lijken van jouw opmerking over oké seks... Echt? Snap best wat je bedoelt maar zou je dat niet gaan opbreken na een tijdje?Yup. Bij latten blijft de spanning er langer in. Je verheugt je erop om elkaar te zien, doet meer moeite.
Julus, gewoon werd t nooit bij ons. Ook na jaren niet, maar dat hangt natuurlijk ook af van hoeveel je elkaar ziet.
Hey Roos,, sta toch wel te lijken van jouw opmerking over oké seks... Echt? Snap best wat je bedoelt maar zou je dat niet gaan opbreken na een tijdje?Yup. Bij latten blijft de spanning er langer in. Je verheugt je erop om elkaar te zien, doet meer moeite.
dinsdag 18 september 2012 om 20:57
quote:Rooss4 schreef op 18 september 2012 @ 17:46:
[...]
En als de liefde weg is hoef je dat stuk aandacht niet meer.
Eens Roos, dan ben je de fase van reparatie al voorbij, want je kan dan ook zelf niet meer investeren in je relatie. Dan is 't op.
quote:samarinde schreef op 18 september 2012 @ 14:35:
[...]
Het is een beetje cliché, geef ik toe, maar ik wil dat hij het initiatief neemt. Doet hij dat niet, dan voorspel ik weinig goeds tussen de lakens, om het zo maar te zeggen. Het gaat mij om de seks, niet om de vertrouwelijke relatie (want die heb ik al) en in mijn fantasie hoort dat spel van veroveren erbij.Ooh, maar dat snap ik! Ik bedoelde ook niet dat je hem moet vragen of hij je wil neuken hahaha. Ontwaak even uit je fantasie: Je kunt nog zo graag een keer niet 'de echtgenote van' willen zijn..... het staat op je voorhoofd geschreven; iedereen weet dat je gebonden bent. Dus: Hoe moet deze man weten dat je beschikbaar bent voor een avontuur dat verder gaat dan wat onschuldig gesjans? Draag je een speciaal bloemetje in je haar waar hij het aan kan zien of smeer je iedere ochtend je eigen geil achter je oor zodat hij het misschien kan ruiken? Als jij het vertikt om te communiceren, is de kans groot dat hij zich terughoudend blijft opstellen; het is nou eenmaal 'not done' om een gebonden vrouw te verleiden, ook niet 'just for lust'.
Overigens vind ik dat je je beweegredenen heel goed op een rijtje hebt en het lijkt me dat je klaar bent om een keer flink uit de ban te springen. The proof of the pudding is in the eating
[...]
En als de liefde weg is hoef je dat stuk aandacht niet meer.
Eens Roos, dan ben je de fase van reparatie al voorbij, want je kan dan ook zelf niet meer investeren in je relatie. Dan is 't op.
quote:samarinde schreef op 18 september 2012 @ 14:35:
[...]
Het is een beetje cliché, geef ik toe, maar ik wil dat hij het initiatief neemt. Doet hij dat niet, dan voorspel ik weinig goeds tussen de lakens, om het zo maar te zeggen. Het gaat mij om de seks, niet om de vertrouwelijke relatie (want die heb ik al) en in mijn fantasie hoort dat spel van veroveren erbij.Ooh, maar dat snap ik! Ik bedoelde ook niet dat je hem moet vragen of hij je wil neuken hahaha. Ontwaak even uit je fantasie: Je kunt nog zo graag een keer niet 'de echtgenote van' willen zijn..... het staat op je voorhoofd geschreven; iedereen weet dat je gebonden bent. Dus: Hoe moet deze man weten dat je beschikbaar bent voor een avontuur dat verder gaat dan wat onschuldig gesjans? Draag je een speciaal bloemetje in je haar waar hij het aan kan zien of smeer je iedere ochtend je eigen geil achter je oor zodat hij het misschien kan ruiken? Als jij het vertikt om te communiceren, is de kans groot dat hij zich terughoudend blijft opstellen; het is nou eenmaal 'not done' om een gebonden vrouw te verleiden, ook niet 'just for lust'.
Overigens vind ik dat je je beweegredenen heel goed op een rijtje hebt en het lijkt me dat je klaar bent om een keer flink uit de ban te springen. The proof of the pudding is in the eating
dinsdag 18 september 2012 om 21:02
quote:Julus schreef op 18 september 2012 @ 20:46:
Uiteindelijk zal het ook met minnaar allemaal gewoontjes worden. Misschien is het wel vergelijkbaar met een lat-relatie? Als het je niet meer zint, ga je naar je eigen huis. Wel de lusten, niet de lasten. Ideaal, als je het mij vraagt.Het is ook ideaal... hij neemt altijd z'n eigen sokken weer mee naar huis:)
Uiteindelijk zal het ook met minnaar allemaal gewoontjes worden. Misschien is het wel vergelijkbaar met een lat-relatie? Als het je niet meer zint, ga je naar je eigen huis. Wel de lusten, niet de lasten. Ideaal, als je het mij vraagt.Het is ook ideaal... hij neemt altijd z'n eigen sokken weer mee naar huis:)
dinsdag 18 september 2012 om 21:10
quote:sparkle4 schreef op 18 september 2012 @ 20:51:
Hey Roos,, sta toch wel te lijken van jouw opmerking over oké seks... Echt? Snap best wat je bedoelt maar zou je dat niet gaan opbreken na een tijdje?Spark, ik ben niet aan minnaars begonnen omdat ik een zoektocht begon naar spectaculaire seks. Ik ben wel heel experimenteel maar kan ook prima zonder. Uiteindelijk wil ik toch gewoon liefde, bij iemand horen. En als de sleur me opbreekt is eea wellicht bespreekbaar. Maar nu niet mijn streven.
Hey Roos,, sta toch wel te lijken van jouw opmerking over oké seks... Echt? Snap best wat je bedoelt maar zou je dat niet gaan opbreken na een tijdje?Spark, ik ben niet aan minnaars begonnen omdat ik een zoektocht begon naar spectaculaire seks. Ik ben wel heel experimenteel maar kan ook prima zonder. Uiteindelijk wil ik toch gewoon liefde, bij iemand horen. En als de sleur me opbreekt is eea wellicht bespreekbaar. Maar nu niet mijn streven.
dinsdag 18 september 2012 om 21:25
quote:Rooss4 schreef op 18 september 2012 @ 21:15:
Draag je een speciaal bloemetje in je haar waar hij het aan kan zien
Uhuh, een Das voor iedereen duidelijk
of smeer je iedere ochtend je eigen geil achter je oor zodat hij het misschien kan ruiken?
Gaar!! Viespeuk! Dat had ik niet van jou verwacht... ben in shock!
Ja... doe een aardbei in je decolleté, net als Rooss; als ie het dan nog niet snapt!
En hoezo vies? Sommige meesterruikers verwerken veel smeriger dingen in parfums, mannen worden er helemaal wild van.
Sorry... beetje onder invloed van heet sms-verkeer als opmaat voor morgen. Ik ga lekker in bad met een scrub spons. Voorpret!
Fijne avond allemaal
Draag je een speciaal bloemetje in je haar waar hij het aan kan zien
Uhuh, een Das voor iedereen duidelijk
of smeer je iedere ochtend je eigen geil achter je oor zodat hij het misschien kan ruiken?
Gaar!! Viespeuk! Dat had ik niet van jou verwacht... ben in shock!
Ja... doe een aardbei in je decolleté, net als Rooss; als ie het dan nog niet snapt!
En hoezo vies? Sommige meesterruikers verwerken veel smeriger dingen in parfums, mannen worden er helemaal wild van.
Sorry... beetje onder invloed van heet sms-verkeer als opmaat voor morgen. Ik ga lekker in bad met een scrub spons. Voorpret!
Fijne avond allemaal
dinsdag 18 september 2012 om 21:29
Snap ik Roos. En natuurlijk kun je dat vinden: een fijne relatie zonder gedoe. Onrust zit in jezelf en je kiest er uiteindelijk zelf voor daar iets mee te doen of niet. En misschien is er dan ook wel helemaal geen onrust, heb je wel genoeg gezien en gedaan. Kan best.
Maarre... Laat me tzt wel ff weten hoe je dat doet. Lijkt me wel lekker rustig
Maarre... Laat me tzt wel ff weten hoe je dat doet. Lijkt me wel lekker rustig
dinsdag 18 september 2012 om 21:34
Ow gaar, word jij ook al lekker opgewarmd per virtuele postduif? Damned, me too. Maar ik moet nog even wachten. Eerst zou hij vanavond komen maar het wordt toch donderdag.
Spark, I will! Moet je hier nog wel een jaartje of wat rondhangen heur!
Ik heb trouwens laatst een leuk gesprek gehad met mijn kinderen, over het fenomeen minnaars. Ze snapten het eigenlijk best. Was leuk, zeb was er ook bij!
Spark, I will! Moet je hier nog wel een jaartje of wat rondhangen heur!
Ik heb trouwens laatst een leuk gesprek gehad met mijn kinderen, over het fenomeen minnaars. Ze snapten het eigenlijk best. Was leuk, zeb was er ook bij!
dinsdag 18 september 2012 om 22:34
quote:Allegaartje schreef op 18 september 2012 @ 20:57:
Ooh, maar dat snap ik! Ik bedoelde ook niet dat je hem moet vragen of hij je wil neuken hahaha. Ontwaak even uit je fantasie: Je kunt nog zo graag een keer niet 'de echtgenote van' willen zijn..... het staat op je voorhoofd geschreven; iedereen weet dat je gebonden bent. Dus: Hoe moet deze man weten dat je beschikbaar bent voor een avontuur dat verder gaat dan wat onschuldig gesjans? Draag je een speciaal bloemetje in je haar waar hij het aan kan zien of smeer je iedere ochtend je eigen geil achter je oor zodat hij het misschien kan ruiken? Als jij het vertikt om te communiceren, is de kans groot dat hij zich terughoudend blijft opstellen; het is nou eenmaal 'not done' om een gebonden vrouw te verleiden, ook niet 'just for lust'.
Dat bloemetje kan ik wel proberen, maar voor je andere tip moet ik nog wat moed verzamelen...
Maar ja, je hebt natuurlijk gelijk: het blijft 'not done' om een gebonden persoon te verleiden, dat geldt voor mannen en voor vrouwen, maar mijn beeld is een beetje vertekend geraakt door dit topic, waar het allemaal zo gemakkelijk lijkt te gaan. Zoveel getrouwde mensen... Ik heb wel het idee dat single vrouwen vaker iets hebben met een getrouwde man dan andersom - misschien wordt een getrouwde vrouw toch meer gezien als onaantastbaar?
Een domme vraag, maar is het dan zo dat jullie (de getrouwde 'minnaressen') meestal zélf het initiatief nemen bij een potentiële minnaar? Dat vind ik dan wel stoer, hoor. Ik wil hem graag duidelijk maken dat ik méér wil dan een gezellig praatje, maar ik hoor mezelf zoiets niet hardop zeggen.
* gaat nu bloemetje zoeken *
Ooh, maar dat snap ik! Ik bedoelde ook niet dat je hem moet vragen of hij je wil neuken hahaha. Ontwaak even uit je fantasie: Je kunt nog zo graag een keer niet 'de echtgenote van' willen zijn..... het staat op je voorhoofd geschreven; iedereen weet dat je gebonden bent. Dus: Hoe moet deze man weten dat je beschikbaar bent voor een avontuur dat verder gaat dan wat onschuldig gesjans? Draag je een speciaal bloemetje in je haar waar hij het aan kan zien of smeer je iedere ochtend je eigen geil achter je oor zodat hij het misschien kan ruiken? Als jij het vertikt om te communiceren, is de kans groot dat hij zich terughoudend blijft opstellen; het is nou eenmaal 'not done' om een gebonden vrouw te verleiden, ook niet 'just for lust'.
Dat bloemetje kan ik wel proberen, maar voor je andere tip moet ik nog wat moed verzamelen...
Maar ja, je hebt natuurlijk gelijk: het blijft 'not done' om een gebonden persoon te verleiden, dat geldt voor mannen en voor vrouwen, maar mijn beeld is een beetje vertekend geraakt door dit topic, waar het allemaal zo gemakkelijk lijkt te gaan. Zoveel getrouwde mensen... Ik heb wel het idee dat single vrouwen vaker iets hebben met een getrouwde man dan andersom - misschien wordt een getrouwde vrouw toch meer gezien als onaantastbaar?
Een domme vraag, maar is het dan zo dat jullie (de getrouwde 'minnaressen') meestal zélf het initiatief nemen bij een potentiële minnaar? Dat vind ik dan wel stoer, hoor. Ik wil hem graag duidelijk maken dat ik méér wil dan een gezellig praatje, maar ik hoor mezelf zoiets niet hardop zeggen.
* gaat nu bloemetje zoeken *
dinsdag 18 september 2012 om 22:35
dinsdag 18 september 2012 om 22:59
quote:Julus schreef op 18 september 2012 @ 20:39:
Zit ineens te denken; als je zo'n heftige relatie hebt, zou je dan minder behoefte hebben aan een minnaar/avontuurtje?
Misschien, maar zelf ben ik totaal ongeschikt voor een heftige, destructieve relatie. Ik denk dat ik beter af ben in een goede, gelukkige relatie met een kleine smet (de seks is minder...) dan in een heftige relatie vol ruzies, drama's en schreeuwpartijen. Ik heb ook kinderen...
En ik heb het echt getroffen met mijn man. Een lot uit de loterij, hij draagt me op handen, is een geweldige en betrokken vader, en wij kunnen bij wijze van spreken op een onbewoond eiland worden gedropt zonder dat we het merken, zoveel hebben we altijd met elkaar te bespreken. En dan doet hij ook nog de meeste huishoudelijke klussen. Als ik er wel eens met vriendinnen over praat, snap ik ineens hoe uitzonderlijk dat is. Ik ben echt wel verwend. (Maar hij ook, want we doen het samen en volgens mij doen we het goed).
Echter. Die seks is wel een probleem. Ik vind het saaaaaai. Ik doe het wel, zo ben ik dan ook wel weer, maar om nou te zeggen dat je mij er 's nachts voor wakker kunt maken... liever niet
De afgelopen jaren is dat nooit een serieus probleem geweest, omdat ik een knop had omgezet: dit is het, doe het er maar mee. Ik heb een heel gelukkig huwelijk, en blijkbaar stond mijn seksbehoefte in de sluimerstand. Prima. En als ik heel eerlijk ben, had ik mezelf al een beetje afgeschreven: oud wijf, over the hill, het leek me tijd om eens een leuke hobby te gaan zoeken, zeg maar. En toen stond ik ineens tegenover deze waanzinnige man! Ik dacht eerst: o god, dit is een midlifecrisis, ik ga toch niet serieus geloven dat deze mooie man met dat perfecte lichaam op MIJ valt? Maar: ja, hij valt echt op mij. Dat vind ik al een soort wonder. En het andere wonder - dit vind ik echt heel bizar - is dat ik opeens voortdurend sjans heb, hahaha! Op de school van mijn kinderen word ik 's morgens aangestaard door vaders met zo'n blik van: 'Zo, en wie is dat?' Nou, ik ben het maar, hoor, en ik loop hier al jaren rond. Maar goed, er is dus iets gebeurd. Mensen zien het aan me. En zelf voel ik het. En ik geniet ervan. Maar toch... helaas, helaas... is het verkeerd.
Zit ineens te denken; als je zo'n heftige relatie hebt, zou je dan minder behoefte hebben aan een minnaar/avontuurtje?
Misschien, maar zelf ben ik totaal ongeschikt voor een heftige, destructieve relatie. Ik denk dat ik beter af ben in een goede, gelukkige relatie met een kleine smet (de seks is minder...) dan in een heftige relatie vol ruzies, drama's en schreeuwpartijen. Ik heb ook kinderen...
En ik heb het echt getroffen met mijn man. Een lot uit de loterij, hij draagt me op handen, is een geweldige en betrokken vader, en wij kunnen bij wijze van spreken op een onbewoond eiland worden gedropt zonder dat we het merken, zoveel hebben we altijd met elkaar te bespreken. En dan doet hij ook nog de meeste huishoudelijke klussen. Als ik er wel eens met vriendinnen over praat, snap ik ineens hoe uitzonderlijk dat is. Ik ben echt wel verwend. (Maar hij ook, want we doen het samen en volgens mij doen we het goed).
Echter. Die seks is wel een probleem. Ik vind het saaaaaai. Ik doe het wel, zo ben ik dan ook wel weer, maar om nou te zeggen dat je mij er 's nachts voor wakker kunt maken... liever niet
De afgelopen jaren is dat nooit een serieus probleem geweest, omdat ik een knop had omgezet: dit is het, doe het er maar mee. Ik heb een heel gelukkig huwelijk, en blijkbaar stond mijn seksbehoefte in de sluimerstand. Prima. En als ik heel eerlijk ben, had ik mezelf al een beetje afgeschreven: oud wijf, over the hill, het leek me tijd om eens een leuke hobby te gaan zoeken, zeg maar. En toen stond ik ineens tegenover deze waanzinnige man! Ik dacht eerst: o god, dit is een midlifecrisis, ik ga toch niet serieus geloven dat deze mooie man met dat perfecte lichaam op MIJ valt? Maar: ja, hij valt echt op mij. Dat vind ik al een soort wonder. En het andere wonder - dit vind ik echt heel bizar - is dat ik opeens voortdurend sjans heb, hahaha! Op de school van mijn kinderen word ik 's morgens aangestaard door vaders met zo'n blik van: 'Zo, en wie is dat?' Nou, ik ben het maar, hoor, en ik loop hier al jaren rond. Maar goed, er is dus iets gebeurd. Mensen zien het aan me. En zelf voel ik het. En ik geniet ervan. Maar toch... helaas, helaas... is het verkeerd.
dinsdag 18 september 2012 om 23:00
quote:samarinde schreef op 18 september 2012 @ 22:34:
[...]
Een domme vraag, maar is het dan zo dat jullie (de getrouwde 'minnaressen') meestal zélf het initiatief nemen bij een potentiële minnaar? Dat vind ik dan wel stoer, hoor. Ik wil hem graag duidelijk maken dat ik méér wil dan een gezellig praatje, maar ik hoor mezelf zoiets niet hardop zeggen.
* gaat nu bloemetje zoeken *Ik denk dat je het ook niet hoeft te zeggen Het meest simpele is toevallige aanrakingen, net iets te lang, net voldoende om het pad te effenen. Je hebt mannen die heel actief jagen (die kom ik in mijn werk regelmatig tegen). Ik vind dat meestal niet de meest prettige mannnen. Want dat jagen kan al snel gaan lijken op intimidatie. Verstandige mannen houden dus wat meer afstand en durven pas een volgende stap te zetten als ze er wat zekerder van durven zijn dat de vrouw ervoor openstaat.
Je zult dan dus signalen moeten afgeven dat hij niet het risico loopt op een flinke afwijzing of nog erger: een aanklacht.
Maar iets te lang aankijken, de koffie aanpakken, terwijl je je vingers over zijn handen laat glijden, speels de onderarm aanraken (en dan net iets te lang). Dat hoef je maar even te doen. Na een paar van dit soort acties merk je vanzelf of het in goede aarde landt. Krijg je spontane tegenacties, dan weet je dat er in elk geval interesse is. Blijft hij afstandelijk, dan kun je je afvragen of je het zwaarder moet aanzetten of dat je het gewoon laat gaan.
Het kan ook helpen door spontaan te vertellen dat je niet in monogamie gelooft, maar die is nogal recht voor zijn raap
[...]
Een domme vraag, maar is het dan zo dat jullie (de getrouwde 'minnaressen') meestal zélf het initiatief nemen bij een potentiële minnaar? Dat vind ik dan wel stoer, hoor. Ik wil hem graag duidelijk maken dat ik méér wil dan een gezellig praatje, maar ik hoor mezelf zoiets niet hardop zeggen.
* gaat nu bloemetje zoeken *Ik denk dat je het ook niet hoeft te zeggen Het meest simpele is toevallige aanrakingen, net iets te lang, net voldoende om het pad te effenen. Je hebt mannen die heel actief jagen (die kom ik in mijn werk regelmatig tegen). Ik vind dat meestal niet de meest prettige mannnen. Want dat jagen kan al snel gaan lijken op intimidatie. Verstandige mannen houden dus wat meer afstand en durven pas een volgende stap te zetten als ze er wat zekerder van durven zijn dat de vrouw ervoor openstaat.
Je zult dan dus signalen moeten afgeven dat hij niet het risico loopt op een flinke afwijzing of nog erger: een aanklacht.
Maar iets te lang aankijken, de koffie aanpakken, terwijl je je vingers over zijn handen laat glijden, speels de onderarm aanraken (en dan net iets te lang). Dat hoef je maar even te doen. Na een paar van dit soort acties merk je vanzelf of het in goede aarde landt. Krijg je spontane tegenacties, dan weet je dat er in elk geval interesse is. Blijft hij afstandelijk, dan kun je je afvragen of je het zwaarder moet aanzetten of dat je het gewoon laat gaan.
Het kan ook helpen door spontaan te vertellen dat je niet in monogamie gelooft, maar die is nogal recht voor zijn raap
dinsdag 18 september 2012 om 23:15
quote:Roodhaarr schreef op 18 september 2012 @ 23:00:
[...]
Ik denk dat je het ook niet hoeft te zeggen Het meest simpele is toevallige aanrakingen, net iets te lang, net voldoende om het pad te effenen. Je hebt mannen die heel actief jagen (die kom ik in mijn werk regelmatig tegen). Ik vind dat meestal niet de meest prettige mannnen. Want dat jagen kan al snel gaan lijken op intimidatie. Verstandige mannen houden dus wat meer afstand en durven pas een volgende stap te zetten als ze er wat zekerder van durven zijn dat de vrouw ervoor openstaat.
Je zult dan dus signalen moeten afgeven dat hij niet het risico loopt op een flinke afwijzing of nog erger: een aanklacht.
Maar iets te lang aankijken, de koffie aanpakken, terwijl je je vingers over zijn handen laat glijden, speels de onderarm aanraken (en dan net iets te lang). Dat hoef je maar even te doen. Na een paar van dit soort acties merk je vanzelf of het in goede aarde landt. Krijg je spontane tegenacties, dan weet je dat er in elk geval interesse is. Blijft hij afstandelijk, dan kun je je afvragen of je het zwaarder moet aanzetten of dat je het gewoon laat gaan.
Het kan ook helpen door spontaan te vertellen dat je niet in monogamie gelooft, maar die is nogal recht voor zijn raap Kijk, hier is duidelijk een expert aan het woord! Dank je, dit zijn de tips die ik ga gebruiken. Even aanraken doe ik eigenlijk wel vaak bij mannen (en vrouwen), en ik ga de volgende keer mijn kans gewoon afwachten... subtiel, heel even aanraken: ja, dat gaat lukken. Hem diep in de ogen kijken is ook geen probleem; dat doe ik automatisch bij mensen, en volgens mij heb ik hem daarmee - onbedoeld, want ik was niks van plan - platgekregen. Ik zag hem helemaal nerveus worden, en toen pas viel het me op dat hij enorm zijn best deed om oogcontact te vermijden. Ik werd de eerste keer nog bijna pissig, omdat ik het onbeleefd vond, maar toen besefte ik ineens dat er iets heel anders met hem aan de hand was... Als hij me nu aankijkt, is het alsof hij iets moet overwinnen; de volgende keer doe ik er gewoon nog een flinke schep bovenop.
[...]
Ik denk dat je het ook niet hoeft te zeggen Het meest simpele is toevallige aanrakingen, net iets te lang, net voldoende om het pad te effenen. Je hebt mannen die heel actief jagen (die kom ik in mijn werk regelmatig tegen). Ik vind dat meestal niet de meest prettige mannnen. Want dat jagen kan al snel gaan lijken op intimidatie. Verstandige mannen houden dus wat meer afstand en durven pas een volgende stap te zetten als ze er wat zekerder van durven zijn dat de vrouw ervoor openstaat.
Je zult dan dus signalen moeten afgeven dat hij niet het risico loopt op een flinke afwijzing of nog erger: een aanklacht.
Maar iets te lang aankijken, de koffie aanpakken, terwijl je je vingers over zijn handen laat glijden, speels de onderarm aanraken (en dan net iets te lang). Dat hoef je maar even te doen. Na een paar van dit soort acties merk je vanzelf of het in goede aarde landt. Krijg je spontane tegenacties, dan weet je dat er in elk geval interesse is. Blijft hij afstandelijk, dan kun je je afvragen of je het zwaarder moet aanzetten of dat je het gewoon laat gaan.
Het kan ook helpen door spontaan te vertellen dat je niet in monogamie gelooft, maar die is nogal recht voor zijn raap Kijk, hier is duidelijk een expert aan het woord! Dank je, dit zijn de tips die ik ga gebruiken. Even aanraken doe ik eigenlijk wel vaak bij mannen (en vrouwen), en ik ga de volgende keer mijn kans gewoon afwachten... subtiel, heel even aanraken: ja, dat gaat lukken. Hem diep in de ogen kijken is ook geen probleem; dat doe ik automatisch bij mensen, en volgens mij heb ik hem daarmee - onbedoeld, want ik was niks van plan - platgekregen. Ik zag hem helemaal nerveus worden, en toen pas viel het me op dat hij enorm zijn best deed om oogcontact te vermijden. Ik werd de eerste keer nog bijna pissig, omdat ik het onbeleefd vond, maar toen besefte ik ineens dat er iets heel anders met hem aan de hand was... Als hij me nu aankijkt, is het alsof hij iets moet overwinnen; de volgende keer doe ik er gewoon nog een flinke schep bovenop.
dinsdag 18 september 2012 om 23:50
quote:samarinde schreef op 18 september 2012 @ 23:15:
[...]
Kijk, hier is duidelijk een expert aan het woord!
Haha, dat zou ik nou niet durven zeggen. Voor ik mijn man leerde kennen, flirtte ik er wel op los. Maar ik ben daarna ontzettend lang in twilight zone geweest. Ik merkte niet eens versierpogingen op.
Het stomme is dat ik pas een tijdje geleden deze tips zelf in praktijk ben gaan brengen. Ik deinsde er vaak voor terug om door te gaan. Zodra een man reageerde, zag ik allerlei beren op de weg en werd ik weer afstandelijk. De enige keer dat ik dit de afgelopen tijd echt serieus heb uitgetest mondde direct uit in serieus effect . Dus, ja, het werkt wel ....
[...]
Kijk, hier is duidelijk een expert aan het woord!
Haha, dat zou ik nou niet durven zeggen. Voor ik mijn man leerde kennen, flirtte ik er wel op los. Maar ik ben daarna ontzettend lang in twilight zone geweest. Ik merkte niet eens versierpogingen op.
Het stomme is dat ik pas een tijdje geleden deze tips zelf in praktijk ben gaan brengen. Ik deinsde er vaak voor terug om door te gaan. Zodra een man reageerde, zag ik allerlei beren op de weg en werd ik weer afstandelijk. De enige keer dat ik dit de afgelopen tijd echt serieus heb uitgetest mondde direct uit in serieus effect . Dus, ja, het werkt wel ....
woensdag 19 september 2012 om 00:02
@Samarinde
Ik herken trouwens ook wat je zegt van dat effect op het schoolplein. Mijn man zegt dat ik het ook uitstraal. Nu is het vreemde dat we al 10 jaar swingen, dus daar was het flirten al geen probleem. Maar ik hield het daar echt beperkt tot de swingcontacten. In de gewone (werk-) wereld was ik vooral braaf. Maar sinds een half jaar straal ik het blijkbaar ook uit in andere omgeving (vooral werk). Ik ben midden 40 en opeens merk ik op dat ik regelmatig avances krijg. Terugkijkend besef ik dat die avances er veel vaker waren, maar dat ik ze niet doorhad. Nu heb ik ze opeens wel door en daar reageer ik dan weer op. En dat heeft dat weer een versterkend effect. Misschien toch die midlife?
Ik herken trouwens ook wat je zegt van dat effect op het schoolplein. Mijn man zegt dat ik het ook uitstraal. Nu is het vreemde dat we al 10 jaar swingen, dus daar was het flirten al geen probleem. Maar ik hield het daar echt beperkt tot de swingcontacten. In de gewone (werk-) wereld was ik vooral braaf. Maar sinds een half jaar straal ik het blijkbaar ook uit in andere omgeving (vooral werk). Ik ben midden 40 en opeens merk ik op dat ik regelmatig avances krijg. Terugkijkend besef ik dat die avances er veel vaker waren, maar dat ik ze niet doorhad. Nu heb ik ze opeens wel door en daar reageer ik dan weer op. En dat heeft dat weer een versterkend effect. Misschien toch die midlife?
woensdag 19 september 2012 om 12:30
[quote]sparkle4 schreef op 18 september 2012 @ 20:41:
Een minnaar kan vele behoeften vervullen is mijn ervaring. Dus veel meer dan sex alleen. Gelukkig wel!
Hij laat je je even niet je doordeweekse zelf zijn maar een sterk verbeterde versie, hij laat je vergeten dat je toch echt wel afstevend op het predikaat vrouw -van -middelbare -leeftijd (blegh), hij schijnt een ander licht op voor jou zo uitgekauwde onderwerpen en hij laat je zweven zoals je nog nooit deed.
Maar voor mij gold bovenal dat ik heel even een kijkje nam in een
ander leven. Een leven dat ik ook had kunnen kiezen. En weet je wat ik daar ook zo ok aan vond? Ik ging dan altijd weer blij naar
huis.
Met dit stukje wat Sparkle4 schreef ben ik het helemaal eens!
Vanavond,na ruim 4 maanden,zie ik mijn minnaar weer,maar nu met medeweten van mijn man. Voor hem is het natuurlijk best wel moeilijk en soms niet te begrijpen,waarom ik die behoefte heb,maar dit hierboven is (volgens mij) grotendeels de reden.
Vind het wel spannend om hem weer te zien.
Een minnaar kan vele behoeften vervullen is mijn ervaring. Dus veel meer dan sex alleen. Gelukkig wel!
Hij laat je je even niet je doordeweekse zelf zijn maar een sterk verbeterde versie, hij laat je vergeten dat je toch echt wel afstevend op het predikaat vrouw -van -middelbare -leeftijd (blegh), hij schijnt een ander licht op voor jou zo uitgekauwde onderwerpen en hij laat je zweven zoals je nog nooit deed.
Maar voor mij gold bovenal dat ik heel even een kijkje nam in een
ander leven. Een leven dat ik ook had kunnen kiezen. En weet je wat ik daar ook zo ok aan vond? Ik ging dan altijd weer blij naar
huis.
Met dit stukje wat Sparkle4 schreef ben ik het helemaal eens!
Vanavond,na ruim 4 maanden,zie ik mijn minnaar weer,maar nu met medeweten van mijn man. Voor hem is het natuurlijk best wel moeilijk en soms niet te begrijpen,waarom ik die behoefte heb,maar dit hierboven is (volgens mij) grotendeels de reden.
Vind het wel spannend om hem weer te zien.
