Thuis
alle pijlers
Het Grote Viva Katten Topic!
dinsdag 21 augustus 2018 om 15:18
Bij elk topic met KattenVragen komen de kattenliefhebbers van Viva bijeen. Waarom dan niet gewoon een centraal kattentopic zodat we lekker kunnen kletsen over wat onze poezels en kattenmannen uitvoeren? Waar natuurlijk ook af en toe een vraag gesteld kan worden aan de beste kattenexperts die het forum te bieden hebben.
Ik zie wel of er geinteresseerden zijn, het lijkt me wel handig om af te spreken dat we elkaar met respect behandelen ondanks de keuzes die de ene kattendienaar maakt tov de ander (Binnen/Buiten debat is natuurlijk mogelijk, maar laten we het gezellig houden).
------
Mijn kattenfamilie:
Ik heb een cyperse kater genaamd Walt (naar Heisenberg van Breaking Bad vernoemd). Hij is inmiddels 4 jaren jong. Walt houd er van om op me te jagen, drinkt graag uit de kraan, is 5 kilo zwaar maar prima op gewicht. Het is geen schootkat maar slaat een kroelsessie niet af. Hij vind het heerlijk om te spelen én te apporteren. Hij jaagt graag, al blijft het bij proberen want hij heeft nog nooit iets gevangen.
Daarnaast een jong katertje van enkele maanden, een rode duivel, Harry. Vernoemd naar Harry Potter. Snel als het licht, heeft een tikje verlatingsangst, en ligt wél graag op schoot. Harry heeft inmiddels alle eetkamerstoelen gesloopt, vind het heerlijk om in de vitrage te hangen, of om bovenop een slapende Walt te springen.
The Boys gaan uitstekend met elkaar om, stoeien veel en zijn gelukkig beide speels. Ik betrap ze er vaak op dat ze bij elkaar liggen, al zit er dan minstens een halve meter tussen.
Naast de katten heb ik 5 vissen in de vijver. Walt heeft ze gezien maar lijkt nog niet te snappen dat dit eventueel eten is (gelukkig).
Ik zie wel of er geinteresseerden zijn, het lijkt me wel handig om af te spreken dat we elkaar met respect behandelen ondanks de keuzes die de ene kattendienaar maakt tov de ander (Binnen/Buiten debat is natuurlijk mogelijk, maar laten we het gezellig houden).
------
Mijn kattenfamilie:
Ik heb een cyperse kater genaamd Walt (naar Heisenberg van Breaking Bad vernoemd). Hij is inmiddels 4 jaren jong. Walt houd er van om op me te jagen, drinkt graag uit de kraan, is 5 kilo zwaar maar prima op gewicht. Het is geen schootkat maar slaat een kroelsessie niet af. Hij vind het heerlijk om te spelen én te apporteren. Hij jaagt graag, al blijft het bij proberen want hij heeft nog nooit iets gevangen.
Daarnaast een jong katertje van enkele maanden, een rode duivel, Harry. Vernoemd naar Harry Potter. Snel als het licht, heeft een tikje verlatingsangst, en ligt wél graag op schoot. Harry heeft inmiddels alle eetkamerstoelen gesloopt, vind het heerlijk om in de vitrage te hangen, of om bovenop een slapende Walt te springen.
The Boys gaan uitstekend met elkaar om, stoeien veel en zijn gelukkig beide speels. Ik betrap ze er vaak op dat ze bij elkaar liggen, al zit er dan minstens een halve meter tussen.
Naast de katten heb ik 5 vissen in de vijver. Walt heeft ze gezien maar lijkt nog niet te snappen dat dit eventueel eten is (gelukkig).
vrijdag 14 december 2018 om 20:21
Ja dat kostten ze toen ook.
Ik zie verder de Cats Meow alsook de Cats Meow speelmat. Qua uiterlijk identiek.
vrijdag 14 december 2018 om 20:30
@LoVaKo ik heb dat met mijn hond, zo'n dichtgegroeide vacht. Voor haar heb ik nu een 8 maanden werkzame vlooienband. Ik kan me echter voorstellen dat het voor een kat minder handig is. Ik heb me met de hond voorgenomen dat mocht ze toch een pipetje nodig hebben ik wat haar weghaal met een scheermesje.
vrijdag 14 december 2018 om 22:01
Hallo allemaal!
Ik breek even in, ik hoop dat jullie dit niet erg vinden. Ik heb twee meisjeskatten. Een gestreepte dame en een koetje. Koetje is altijd een druk katje geweest. Ik grap wel eens dat als ze een kind was geweest, ze het stempel ADHD vast had gekregen. Ze is inmiddels 13 en (heel laat, ik weet het), en nu vroeg ik me ineens af of ze zichzelf in de weg zou (kunnen) zitten. Soms bekruipt me dat gevoel. Aan het Googelen geslagen en tot mijn grote schrik, voldoet ze aan veel kenmerken van een gestreste kat. Trekken met haar vacht, overal kopjes geven, veel smakken, heel alert en slapen, maar vaak niet met de oogjes helemaal dicht. Daarbij is ze ook nogal praatziek, al vind ik dat in geen enkel lijstje terug. Nu baal ik zo van mezelf. Ik ben stapelgek op mijn katten en andersom volgens mij ook. En het is nog nooit in me opgekomen dat één van de katten stress zou kunnen hebben. Er staan altijd brokjes klaar, speeltjes, krabpalen en lekker zachte mandjes enz. Ze is altijd binnen geweest, dat dan weer wel. Ik probeer zo vaak mogelijk met haar (ze) te spelen. Geen idee waarom ik dit zeg, maar ik voel me een beetje schuldig dat ik dit over het hoofd heb gezien. En weet niet zo goed hoe ik haar minder gestrest kan maken. Ik wil geen kalmerende pilletjes of poedertjes, dat haalt de oorzaak namelijk niet weg. Jammer dat ze niet kan praten
Nou ja, dat wilde ik even kwijt. Misschien hebben jullie nog tips. Bedankt!
Ik breek even in, ik hoop dat jullie dit niet erg vinden. Ik heb twee meisjeskatten. Een gestreepte dame en een koetje. Koetje is altijd een druk katje geweest. Ik grap wel eens dat als ze een kind was geweest, ze het stempel ADHD vast had gekregen. Ze is inmiddels 13 en (heel laat, ik weet het), en nu vroeg ik me ineens af of ze zichzelf in de weg zou (kunnen) zitten. Soms bekruipt me dat gevoel. Aan het Googelen geslagen en tot mijn grote schrik, voldoet ze aan veel kenmerken van een gestreste kat. Trekken met haar vacht, overal kopjes geven, veel smakken, heel alert en slapen, maar vaak niet met de oogjes helemaal dicht. Daarbij is ze ook nogal praatziek, al vind ik dat in geen enkel lijstje terug. Nu baal ik zo van mezelf. Ik ben stapelgek op mijn katten en andersom volgens mij ook. En het is nog nooit in me opgekomen dat één van de katten stress zou kunnen hebben. Er staan altijd brokjes klaar, speeltjes, krabpalen en lekker zachte mandjes enz. Ze is altijd binnen geweest, dat dan weer wel. Ik probeer zo vaak mogelijk met haar (ze) te spelen. Geen idee waarom ik dit zeg, maar ik voel me een beetje schuldig dat ik dit over het hoofd heb gezien. En weet niet zo goed hoe ik haar minder gestrest kan maken. Ik wil geen kalmerende pilletjes of poedertjes, dat haalt de oorzaak namelijk niet weg. Jammer dat ze niet kan praten
Nou ja, dat wilde ik even kwijt. Misschien hebben jullie nog tips. Bedankt!
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
vrijdag 14 december 2018 om 22:26
Nee, ik heb niet het idee dat ze om dingen vraagt. Maar misschien mis ik dat ook wel. Ik probeer inderdaad zoveel mogelijk te voorzien in hun behoeften. Mijn andere kat is zo anders en makkelijk. Is een echte knuffelkat. Ze zijn samen opgegroeid en ze vinden elkaar ook best leuk. Dus daar ligt het denk ik ook niet aan.
Ik heb alleen wel het idee dat ze een plekje zoekt om te verstoppen. Maar alles wat ik koop aan mandjes of andere dingen, wil ze niets van weten. Ze ligt liever in het rommelmandje in de boekenkast. Of zoals nu, ligt ze onder de kerstboom, de sufferd.
Ik heb alleen wel het idee dat ze een plekje zoekt om te verstoppen. Maar alles wat ik koop aan mandjes of andere dingen, wil ze niets van weten. Ze ligt liever in het rommelmandje in de boekenkast. Of zoals nu, ligt ze onder de kerstboom, de sufferd.
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
vrijdag 14 december 2018 om 22:45
Ik ben er natuurlijk niet altijd bij, er moet nou eenmaal gewerkt worden. En natuurlijk hebben ze wel eens ruzie, dat hebben wij mensen ook. En als ik de ruzie meekrijg, is zij juist vaak de aanstichter, haha! Maar prikkelgevoelig is wel heel goed mogelijk. Nu bijvoorbeeld met de kerstboom weer in huis, is het weer erger dan dat het was. Al ligt ze nu zomaar te slapen onder de boom. Heb ik nog nooit meegemaakt! Wel heel aandoenlijk trouwens. Nu maar eens op bed, dan is ze wel rustig, ligt ze lekker naast me en de andere dame aan mijn voeten. Bedankt zover miekemv, Ik hoor het graag als andere mensen tips hebben.
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
vrijdag 14 december 2018 om 23:23
Dat kostte hij nu nog.
zaterdag 15 december 2018 om 00:33
Ik wil graag iets aan jullie voorleggen. Het gaat over mijn zwart-witte kater van 4 jaar en het is heel vreemd maar ik zal het zo duidelijk mogelijk proberen uit te leggen.
Nu ongeveer twee maanden geleden ging ik naar bed, de katten lagen er al. Ik kroop erin en wilde kater even een aai over zijn bol geven (dit doe ik altijd), kater kijkt mij ineens met hele grote zwarte ogen vol angst aan, hij was echt verstijft van angst. Ik schrok ervan en keek hem bewust niet aan maar kneep mijn ogen een beetje dicht en begon met zachte stem wat tegen hem te praten. Toen ik hem daarbij wilde aaien dook hij ineen van angst en vluchtte met zijn staart tussen zijn benen de slaapkamer uit. Ik heb hem maar gelaten, even later merkte ik dat hij weer op bed sprong en naast me kwam liggen, ik heb gedaan of ik sliep. Ben die nacht nog wel een paar keer wakker geweest maar hij lag rustig te slapen en ook de volgende dag was er niets aan de hand.
Ditzelfde probleem doet zich nu eens in de zoveel tijd voor. Niet altijd tijdens het naar bed gaan maar ook gewoon overdag, zo vanuit het niets lijkt kater doodsbang voor me, hij krimpt ineen als ik hem wil aaien en ik vind dat echt heel erg
Vanzelfsprekend heb ik hem nog nooit iets gedaan, niet geslagen, niet tegen hem geschreeuwd. Mijn katten zijn alles voor me en ik overlaad ze met liefde.
Tussen die angstaanvallen door gedraagt hij zich volkomen normaal, hij is altijd al bang geweest voor bezoek (dan vlucht hij de tuin in en komt pas weer binnen als het bezoek weg is) maar bang voor mij, dat is dus sinds kort nog nooit eerder voorgekomen. Ik word er zelf ook bang van om eerlijk te zijn.
Enige dat ik kan bedenken is dat ik hem (onbewust) heb aangeraakt op een pijnlijke plek (hij vecht wel eens met een van de buurkatten) en dat hij een bepaalde aanraking nu daarmee associeert? Zou dat kunnen? Maar hoe zorg ik er in hemelsnaam voor dat ik zijn vertrouwen weer kan winnen en hij stopt met die enorme angst'aanvallen'? Er valt helaas geen peil op te trekken, het komt echt uit het niets zo lijkt het.
Ik ga het de dierenarts natuurlijk ook vragen, moet binnenkort weer met de drie rakkers voor de jaarlijkse check-up. Maar hebben jullie advies of al eerder zoiets meegemaakt?
Nu ongeveer twee maanden geleden ging ik naar bed, de katten lagen er al. Ik kroop erin en wilde kater even een aai over zijn bol geven (dit doe ik altijd), kater kijkt mij ineens met hele grote zwarte ogen vol angst aan, hij was echt verstijft van angst. Ik schrok ervan en keek hem bewust niet aan maar kneep mijn ogen een beetje dicht en begon met zachte stem wat tegen hem te praten. Toen ik hem daarbij wilde aaien dook hij ineen van angst en vluchtte met zijn staart tussen zijn benen de slaapkamer uit. Ik heb hem maar gelaten, even later merkte ik dat hij weer op bed sprong en naast me kwam liggen, ik heb gedaan of ik sliep. Ben die nacht nog wel een paar keer wakker geweest maar hij lag rustig te slapen en ook de volgende dag was er niets aan de hand.
Ditzelfde probleem doet zich nu eens in de zoveel tijd voor. Niet altijd tijdens het naar bed gaan maar ook gewoon overdag, zo vanuit het niets lijkt kater doodsbang voor me, hij krimpt ineen als ik hem wil aaien en ik vind dat echt heel erg
Vanzelfsprekend heb ik hem nog nooit iets gedaan, niet geslagen, niet tegen hem geschreeuwd. Mijn katten zijn alles voor me en ik overlaad ze met liefde.
Tussen die angstaanvallen door gedraagt hij zich volkomen normaal, hij is altijd al bang geweest voor bezoek (dan vlucht hij de tuin in en komt pas weer binnen als het bezoek weg is) maar bang voor mij, dat is dus sinds kort nog nooit eerder voorgekomen. Ik word er zelf ook bang van om eerlijk te zijn.
Enige dat ik kan bedenken is dat ik hem (onbewust) heb aangeraakt op een pijnlijke plek (hij vecht wel eens met een van de buurkatten) en dat hij een bepaalde aanraking nu daarmee associeert? Zou dat kunnen? Maar hoe zorg ik er in hemelsnaam voor dat ik zijn vertrouwen weer kan winnen en hij stopt met die enorme angst'aanvallen'? Er valt helaas geen peil op te trekken, het komt echt uit het niets zo lijkt het.
Ik ga het de dierenarts natuurlijk ook vragen, moet binnenkort weer met de drie rakkers voor de jaarlijkse check-up. Maar hebben jullie advies of al eerder zoiets meegemaakt?
Dierproeven.
De kat kan heel goed aangeven of ik lekker heb gekookt.
De kat kan heel goed aangeven of ik lekker heb gekookt.
zaterdag 15 december 2018 om 01:14
zaterdag 15 december 2018 om 02:47
Nee, ze is het katje dat ze altijd is. Alleen ik zat naar haar te kijken terwijl ze weer heen en weer liep en geen rust kon vinden en dacht: 'Meisje, word je nou nooit eens moe van mezelf?' En toen ben ik gaan zoeken. Altijd gewoon gedacht dat dit bij haar hoorde, net zoals voor mijn andere kat juist alles teveel is.
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
zaterdag 15 december 2018 om 05:26
Je heb ook geen sterkte geurtjes aan je handen of lichaam zodra het gebeurd?Calamitycat schreef: ↑15-12-2018 00:33Ik wil graag iets aan jullie voorleggen. Het gaat over mijn zwart-witte kater van 4 jaar en het is heel vreemd maar ik zal het zo duidelijk mogelijk proberen uit te leggen.
Nu ongeveer twee maanden geleden ging ik naar bed, de katten lagen er al. Ik kroop erin en wilde kater even een aai over zijn bol geven (dit doe ik altijd), kater kijkt mij ineens met hele grote zwarte ogen vol angst aan, hij was echt verstijft van angst. Ik schrok ervan en keek hem bewust niet aan maar kneep mijn ogen een beetje dicht en begon met zachte stem wat tegen hem te praten. Toen ik hem daarbij wilde aaien dook hij ineen van angst en vluchtte met zijn staart tussen zijn benen de slaapkamer uit. Ik heb hem maar gelaten, even later merkte ik dat hij weer op bed sprong en naast me kwam liggen, ik heb gedaan of ik sliep. Ben die nacht nog wel een paar keer wakker geweest maar hij lag rustig te slapen en ook de volgende dag was er niets aan de hand.
Ditzelfde probleem doet zich nu eens in de zoveel tijd voor. Niet altijd tijdens het naar bed gaan maar ook gewoon overdag, zo vanuit het niets lijkt kater doodsbang voor me, hij krimpt ineen als ik hem wil aaien en ik vind dat echt heel erg
Vanzelfsprekend heb ik hem nog nooit iets gedaan, niet geslagen, niet tegen hem geschreeuwd. Mijn katten zijn alles voor me en ik overlaad ze met liefde.
Tussen die angstaanvallen door gedraagt hij zich volkomen normaal, hij is altijd al bang geweest voor bezoek (dan vlucht hij de tuin in en komt pas weer binnen als het bezoek weg is) maar bang voor mij, dat is dus sinds kort nog nooit eerder voorgekomen. Ik word er zelf ook bang van om eerlijk te zijn.
Enige dat ik kan bedenken is dat ik hem (onbewust) heb aangeraakt op een pijnlijke plek (hij vecht wel eens met een van de buurkatten) en dat hij een bepaalde aanraking nu daarmee associeert? Zou dat kunnen? Maar hoe zorg ik er in hemelsnaam voor dat ik zijn vertrouwen weer kan winnen en hij stopt met die enorme angst'aanvallen'? Er valt helaas geen peil op te trekken, het komt echt uit het niets zo lijkt het.
Ik ga het de dierenarts natuurlijk ook vragen, moet binnenkort weer met de drie rakkers voor de jaarlijkse check-up. Maar hebben jullie advies of al eerder zoiets meegemaakt?
zaterdag 15 december 2018 om 06:59
Ze doet en gedraagt zich al zo sinds ze een kitten was. Misschien wel iets later, maar ze is altijd zo onrustig geweest. Ik weet niet beter. En tot op heden gezond verklaard.derooiekater schreef: ↑15-12-2018 05:28@mockturtle is de kat wel medich goed na gekeken hier bleek plukken het begin van een blaasontsteking te zijn.
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
zaterdag 15 december 2018 om 07:08
Onze kater is normaal een lieverd, maar heel af en toe speelt zijn oerinstinct op schijnbaar. Dan is hij chagarijnig en wil hij niet opgepakt worden. Hij kijkt dan vals en durft best te blazen of te grommen. Hij is kerngezond, maar hij zit dan gewoon niet lekker in zijn vel schijnbaar. Ik laat hem dan maar met rust. Maar ben dan altijd wel teleugesteld eigenlijk, ik snap nooit waarom. 
Vervelend Calamitycat, ik snap dat je er mee zit.
Vervelend Calamitycat, ik snap dat je er mee zit.
zaterdag 15 december 2018 om 08:02
@Mockturtle: ik snap je gevoel wel, aan de andere kant ben ik er ook van overtuigd dat als je van je katten houdt en er op gefocused bent, je dan wel doorhebt wanneer het echt foute boel is. Toen kitten erbij kwam was onze oudere kater ook wat meer geirriteerd en prikkelbaar. 2 weken later was hij ziek, en dat had ik meteen door, geen normaal gedrag. Met spoed naar de dierenarts in het weekend en inderdaad, hoge koorts.
Je zou wel eens kunnen bellen met een kattengedragsdeskundige, misschien dat die een antwoord voor je heeft.
Plus, de ene kat is de andere niet... vergeet dat niet, dat wil niet zeggen dat je iets fout doet!
@calamitycat: gekke vraag hoor, maar kan het zijn dat er hormonaal iets speelt bij je zoals een zwangerschap of de overgang? Dat kan een kat ook oppikken. Of inderdaad een vreemde geur van een ander dier of mens dat hem niet aanstaat? Ik vind het ook wel gek.. een van de katten is ook wat alerter voor de man. Ik ben meer zijn gelijke en mijn man staat duidelijk boven hem, terwijl mijn man ook nooit iets fout heeft gedaan. (Mij komt t wel goed uit want als hij mijn voeten niet met rust laat ga ik snel naast mn man zitten en dan durft ie niet meer haha). Terwijl hij ook gerust naast man gaat liggen, kopjes geeft. Het lijkt gewoon alsof hij manlief als 'hogere status' ziet. We hebben dat nooit ergens naar terug kunnen leiden.
@Mieke: vlooienband vind ik inderdaad geen fijn idee, aangezien hij redelijk veel naar buiten gaat. Stukje wegscheren is misschien inderdaad een optie!
Je zou wel eens kunnen bellen met een kattengedragsdeskundige, misschien dat die een antwoord voor je heeft.
Plus, de ene kat is de andere niet... vergeet dat niet, dat wil niet zeggen dat je iets fout doet!
@calamitycat: gekke vraag hoor, maar kan het zijn dat er hormonaal iets speelt bij je zoals een zwangerschap of de overgang? Dat kan een kat ook oppikken. Of inderdaad een vreemde geur van een ander dier of mens dat hem niet aanstaat? Ik vind het ook wel gek.. een van de katten is ook wat alerter voor de man. Ik ben meer zijn gelijke en mijn man staat duidelijk boven hem, terwijl mijn man ook nooit iets fout heeft gedaan. (Mij komt t wel goed uit want als hij mijn voeten niet met rust laat ga ik snel naast mn man zitten en dan durft ie niet meer haha). Terwijl hij ook gerust naast man gaat liggen, kopjes geeft. Het lijkt gewoon alsof hij manlief als 'hogere status' ziet. We hebben dat nooit ergens naar terug kunnen leiden.
@Mieke: vlooienband vind ik inderdaad geen fijn idee, aangezien hij redelijk veel naar buiten gaat. Stukje wegscheren is misschien inderdaad een optie!
zaterdag 15 december 2018 om 08:03
Toch zou ik overwegen om gewoon een bloed en urine ondezoek te laten is alles goed dan weet je dat het gedrag is. Kan b.v ook een voedsel allergie zijn.MockTurtle schreef: ↑15-12-2018 06:59Ze doet en gedraagt zich al zo sinds ze een kitten was. Misschien wel iets later, maar ze is altijd zo onrustig geweest. Ik weet niet beter. En tot op heden gezond verklaard.
zaterdag 15 december 2018 om 11:43
Bedankt voor het meedenken allemaal!
Mieke, het is niet altijd bij een aai over zijn bol helaas. Soms ook gewoon als hij op zijn zij op bed ligt en ik over zijn lijfje wil aaien. Hij lijkt gewoon enorm van me te schrikken en vervolgens is er geen land meer mee te bezeilen. Onder zijn kin kriebelen lukt dan niet eens meer omdat hij zo verstijft is, meestal vlucht hij dan dus ook
Ik ga het zeker aan de dierenarts voorleggen. Zal proberen met de telefoon een filmpje te maken als hij weer zo'n 'aanval' heeft.
Rooiekater, zoiets heb ik ook aan gedacht, een geurtje waar hij van schrikt maar dat kan het eigenlijk niet zijn. Ik gebruik nooit bodylotion of handcrème o.i.d. En bovendien heb ik niets veranderd, ik heb juist hele vaste patronen en wijk daar eigenlijk nooit vanaf. Het ontstond gewoon bij hem op een dag, dus nu een paar maanden geleden, en ik kan er geen gebeurtenis aan koppelen.
RockOla, dat lijkt me ook erg vervelend zo'n chagrijnige kat. Het vreemde is, hij blaast of gromt totaal niet tijdens zo'n 'aanval' en is ook niet boos want zwiept niet met zijn staart bijvoorbeeld. Hij is alleen ontzettend bang. Ik heb hem vanaf dat hij een ktiten was van 11 weken oud en kan met hem lezen en schrijven. Hij hangt ook ontzettend aan me en hij is/was alleen maar altijd heel lief en heel voorspelbaar (nooit chagrijnig bijvoorbeeld, beetje what you see is what you get zeg maar). Tussen die rare gebeurtenissen door gedraagt hij zich gelukkig ook nog steeds zo normaal.
LoVaKo, vind ik geen gekke vraag hoor
Ik ben in de overgang (met daarbij helaas een ellenlange lijst aan klachten die daarmee te maken heeft). Dit is nu ongeveer anderhalf jaar en die angstaanvallen zijn minder lang geleden begonnen bij hem. Maar ik zal het meenemen in mijn gesprek met de dierenarts, bedankt! Vreemde geur van een ander dier of mens denk ik niet, ik woon alleen en ben, behalve mijn werk dan, niet zo uithuizig.
Mieke, het is niet altijd bij een aai over zijn bol helaas. Soms ook gewoon als hij op zijn zij op bed ligt en ik over zijn lijfje wil aaien. Hij lijkt gewoon enorm van me te schrikken en vervolgens is er geen land meer mee te bezeilen. Onder zijn kin kriebelen lukt dan niet eens meer omdat hij zo verstijft is, meestal vlucht hij dan dus ook
Ik ga het zeker aan de dierenarts voorleggen. Zal proberen met de telefoon een filmpje te maken als hij weer zo'n 'aanval' heeft.
Rooiekater, zoiets heb ik ook aan gedacht, een geurtje waar hij van schrikt maar dat kan het eigenlijk niet zijn. Ik gebruik nooit bodylotion of handcrème o.i.d. En bovendien heb ik niets veranderd, ik heb juist hele vaste patronen en wijk daar eigenlijk nooit vanaf. Het ontstond gewoon bij hem op een dag, dus nu een paar maanden geleden, en ik kan er geen gebeurtenis aan koppelen.
RockOla, dat lijkt me ook erg vervelend zo'n chagrijnige kat. Het vreemde is, hij blaast of gromt totaal niet tijdens zo'n 'aanval' en is ook niet boos want zwiept niet met zijn staart bijvoorbeeld. Hij is alleen ontzettend bang. Ik heb hem vanaf dat hij een ktiten was van 11 weken oud en kan met hem lezen en schrijven. Hij hangt ook ontzettend aan me en hij is/was alleen maar altijd heel lief en heel voorspelbaar (nooit chagrijnig bijvoorbeeld, beetje what you see is what you get zeg maar). Tussen die rare gebeurtenissen door gedraagt hij zich gelukkig ook nog steeds zo normaal.
LoVaKo, vind ik geen gekke vraag hoor
Ik ben in de overgang (met daarbij helaas een ellenlange lijst aan klachten die daarmee te maken heeft). Dit is nu ongeveer anderhalf jaar en die angstaanvallen zijn minder lang geleden begonnen bij hem. Maar ik zal het meenemen in mijn gesprek met de dierenarts, bedankt! Vreemde geur van een ander dier of mens denk ik niet, ik woon alleen en ben, behalve mijn werk dan, niet zo uithuizig.
Dierproeven.
De kat kan heel goed aangeven of ik lekker heb gekookt.
De kat kan heel goed aangeven of ik lekker heb gekookt.
zaterdag 15 december 2018 om 12:15
zaterdag 15 december 2018 om 12:41
Wat naar Soleil dat die angsten nooit zijn overgegaan bij je kat, wat was er toen gebeurd?
Ik zit er inderdaad erg mee Heb al meer dan 30 jaar katten maar nooit een kat gehad die soms letterlijk verstijft van angst.
Ben aan het nadenken over een stressvolle gebeurtenis... het kan natuurlijk zijn dat er iets is gebeurd toen ik op mijn werk was (ik ben zo'n 11 uur van huis op werkdagen) maar hoe kom ik daarachter?
In de afgelopen jaren heb ik vaker klusjesmannen over de vloer gehad, dan vluchtte kater wel angstig de tuin in en kwam dan pas laat in de avond als alles weer rustig was binnen maar toen had hij die angstaanvallen nog niet. De laatste klussen zijn al meer dan een half jaar geleden uitgevoerd.
Wel heeft een paar keer een ernstige escalatie met de buren plaatsgevonden (ook met mishandeling waarbij ik het lijdend voorwerp was) maar ook dat is al wat langer geleden.
Het enige wat ik kan bedenken is (qua tijd klopt dat wel ongeveer met wanneer zijn angst begonnen is) afgelopen zomer, ik kwam thuis en de stoep, raam in de voorgevel en deur was helemaal zeiknat en modderig en van de buren hoorde ik dat er een paar uur een (niet goed afgestelde) waterkanon heeft aangestaan in het bollenland waarbij onze huizen de volle laag hebben gekregen. Dat is tot helemaal achter in de tuin gekomen. Kan zijn dat hij daar ontzettend van geschrokken is maar waarom hij dan zijn angst met mij associeert weet ik niet...
Ik maak me ook echt zorgen inmiddels omdat de aanvallen echt vanuit het niets lijken te komen en hij zich de rest van de tijd gewoon normaal gedraagt. Heeft hij pijn? Is er iets mis in zijn hersenen? Ik pieker me suf... Ik ga maandag meteen de dierenarts bellen voor een afspraak, hopelijk kan ik dan 's avonds nog terecht.
Ik zit er inderdaad erg mee
Heb al meer dan 30 jaar katten maar nooit een kat gehad die soms letterlijk verstijft van angst. Ben aan het nadenken over een stressvolle gebeurtenis... het kan natuurlijk zijn dat er iets is gebeurd toen ik op mijn werk was (ik ben zo'n 11 uur van huis op werkdagen) maar hoe kom ik daarachter?
In de afgelopen jaren heb ik vaker klusjesmannen over de vloer gehad, dan vluchtte kater wel angstig de tuin in en kwam dan pas laat in de avond als alles weer rustig was binnen maar toen had hij die angstaanvallen nog niet. De laatste klussen zijn al meer dan een half jaar geleden uitgevoerd.
Wel heeft een paar keer een ernstige escalatie met de buren plaatsgevonden (ook met mishandeling waarbij ik het lijdend voorwerp was) maar ook dat is al wat langer geleden.
Het enige wat ik kan bedenken is (qua tijd klopt dat wel ongeveer met wanneer zijn angst begonnen is) afgelopen zomer, ik kwam thuis en de stoep, raam in de voorgevel en deur was helemaal zeiknat en modderig en van de buren hoorde ik dat er een paar uur een (niet goed afgestelde) waterkanon heeft aangestaan in het bollenland waarbij onze huizen de volle laag hebben gekregen. Dat is tot helemaal achter in de tuin gekomen. Kan zijn dat hij daar ontzettend van geschrokken is maar waarom hij dan zijn angst met mij associeert weet ik niet...
Ik maak me ook echt zorgen inmiddels omdat de aanvallen echt vanuit het niets lijken te komen en hij zich de rest van de tijd gewoon normaal gedraagt. Heeft hij pijn? Is er iets mis in zijn hersenen?
Ik pieker me suf... Ik ga maandag meteen de dierenarts bellen voor een afspraak, hopelijk kan ik dan 's avonds nog terecht.
Dierproeven.
De kat kan heel goed aangeven of ik lekker heb gekookt.
De kat kan heel goed aangeven of ik lekker heb gekookt.
zaterdag 15 december 2018 om 12:45
Kleine poes is gisteren met bedje en al van een 2 meter hoge kast gevallen 
Sinds kort ligt er zo een poezenbedje/kussen op de boekenkast. Grote poes ligt daar heel vaak om even rust te krijgen van de kleine wervelwind. Soms ligt kleine poes er ook in, net als gisteren.
Ik zat er met mijn rug naartoe, maar plots hoor ik iets schuiven en het geluid van nageltjes in stof (aka: poes die met de gordijnen haar val aan het breken was) en een plof op de grond.
Gelijk ernaartoe en ze liep gewoon op me af.....met dat kussentje op haar rug als een soort schildpad
Ik heb haar opgetild en ze vond het wel fijn om even te knuffelen. Het wondje van de sterilisatie gecheckt, maar dat zag er nog goed uit. Laten lopen en dat ging ook goed.
Vandaag (en vannacht) is ze haar vrolijke zelf, dus ik ben meer geschrokken dan dat zij is
Ik ga wel een antislipmatje onder dat kussen leggen!
Sinds kort ligt er zo een poezenbedje/kussen op de boekenkast. Grote poes ligt daar heel vaak om even rust te krijgen van de kleine wervelwind. Soms ligt kleine poes er ook in, net als gisteren.
Ik zat er met mijn rug naartoe, maar plots hoor ik iets schuiven en het geluid van nageltjes in stof (aka: poes die met de gordijnen haar val aan het breken was) en een plof op de grond.
Gelijk ernaartoe en ze liep gewoon op me af.....met dat kussentje op haar rug als een soort schildpad
Ik heb haar opgetild en ze vond het wel fijn om even te knuffelen. Het wondje van de sterilisatie gecheckt, maar dat zag er nog goed uit. Laten lopen en dat ging ook goed.
Vandaag (en vannacht) is ze haar vrolijke zelf, dus ik ben meer geschrokken dan dat zij is
Ik ga wel een antislipmatje onder dat kussen leggen!
"I love not Man the less, but Nature more..."
zaterdag 15 december 2018 om 12:47
Och jee! Ik kan me voorstellen dat je hier zo mee zit!Calamitycat schreef: ↑15-12-2018 12:41Wat naar Soleil dat die angsten nooit zijn overgegaan bij je kat, wat was er toen gebeurd?
Ik zit er inderdaad erg mee
Ben aan het nadenken over een stressvolle gebeurtenis... het kan natuurlijk zijn dat er iets is gebeurd toen ik op mijn werk was (ik ben zo'n 11 uur van huis op werkdagen) maar hoe kom ik daarachter?
In de afgelopen jaren heb ik vaker klusjesmannen over de vloer gehad, dan vluchtte kater wel angstig de tuin in en kwam dan pas laat in de avond als alles weer rustig was binnen maar toen had hij die angstaanvallen nog niet. De laatste klussen zijn al meer dan een half jaar geleden uitgevoerd.
Wel heeft een paar keer een ernstige escalatie met de buren plaatsgevonden (ook met mishandeling waarbij ik het lijdend voorwerp was) maar ook dat is al wat langer geleden.
Het enige wat ik kan bedenken is (qua tijd klopt dat wel ongeveer met wanneer zijn angst begonnen is) afgelopen zomer, ik kwam thuis en de stoep, raam in de voorgevel en deur was helemaal zeiknat en modderig en van de buren hoorde ik dat er een paar uur een (niet goed afgestelde) waterkanon heeft aangestaan in het bollenland waarbij onze huizen de volle laag hebben gekregen. Dat is tot helemaal achter in de tuin gekomen. Kan zijn dat hij daar ontzettend van geschrokken is maar waarom hij dan zijn angst met mij associeert weet ik niet...
Ik maak me ook echt zorgen inmiddels omdat de aanvallen echt vanuit het niets lijken te komen en hij zich de rest van de tijd gewoon normaal gedraagt. Heeft hij pijn? Is er iets mis in zijn hersenen?
Ik heb geen tips, maar hou mijn vingers gekruisd dat je snel bij de dierenarts terecht kan!
"I love not Man the less, but Nature more..."
zaterdag 15 december 2018 om 12:51
Wat een schrik! Gelukkig maar dat ze niets heeft overgehouden aan haar val. Antislipmatje is een goed ideePimPom schreef: ↑15-12-2018 12:45Kleine poes is gisteren met bedje en al van een 2 meter hoge kast gevallen
Sinds kort ligt er zo een poezenbedje/kussen op de boekenkast. Grote poes ligt daar heel vaak om even rust te krijgen van de kleine wervelwind. Soms ligt kleine poes er ook in, net als gisteren.
Ik zat er met mijn rug naartoe, maar plots hoor ik iets schuiven en het geluid van nageltjes in stof (aka: poes die met de gordijnen haar val aan het breken was) en een plof op de grond.
Gelijk ernaartoe en ze liep gewoon op me af.....met dat kussentje op haar rug als een soort schildpad
Ik heb haar opgetild en ze vond het wel fijn om even te knuffelen. Het wondje van de sterilisatie gecheckt, maar dat zag er nog goed uit. Laten lopen en dat ging ook goed.
Vandaag (en vannacht) is ze haar vrolijke zelf, dus ik ben meer geschrokken dan dat zij is
Ik ga wel een antislipmatje onder dat kussen leggen!
Dierproeven.
De kat kan heel goed aangeven of ik lekker heb gekookt.
De kat kan heel goed aangeven of ik lekker heb gekookt.
zaterdag 15 december 2018 om 15:06
