Thuis
alle pijlers
vissen happen naar lucht
vrijdag 26 augustus 2011 om 23:48
Wij hebben maandag twee vissen gekocht bij Intratuin. We hebben ons van te voren uitgebreid laten informeren over hoe we het beste de vissen kunnen verzorgen. Thuis allle instructies opgevolgd, en nu valt het me op dat onze nieuwe vissen steeds naar boven komen om daar "lucht" te happen. Iemand een idee waarom ze dat doen? Ze hebben het toch hopelijk niet benauwd? ( zou ik heel zielig vinden) Graag hoor ik jullie reacties.
zaterdag 27 augustus 2011 om 00:24
zaterdag 27 augustus 2011 om 00:26
quote:blijfgewoonbianca schreef op 27 augustus 2011 @ 00:24:
Van de intelligentie van vissen heeft men doorgaans nog geen hoge dunk. Ten onrechte, zo schrijft de Sunday Telegraph, want de goudvis blijkt bijzonder intelligent te reageren als hij zich bedreigd voelt.
Tot die conclusie komt dr. Mike Webster een bioloog die is verbonden aan de Schotse St. Andrews universiteit. ”Veel mensen hebben een stereotiep beeld van een goudvis als een dier met een geheugen van drie seconden, maar daar klopt niets van” zegt hij. ”Vele vissoorten zijn in staat tot dezelfde intellectuele prestaties als ratten of muizen.”
Experimenten
Webster ontdekte dat op grond van een aantal experimenten waarbij hij naging hoe kleine vissen erin slagen te ontsnappen aan grote en gevaarlijke soortgenoten. Wanneer een vis in een bad door middel van een doorzichtig plastic scherm werd gescheiden van zijn school en er geen gevaar dreigde, deed het dier zijn eigen zin. Maar als er in dat bad een gevaarlijke vis werd gezet, deed de kleine vis na wat de rest van de school deed om aan dat gevaar te ontsnappen.
Sociaal leergedrag
Een en ander bewijst volgens Webster, dat de visjes vertrouwen op sociaal leergedrag en dat ze op basis daarvan beslissingen nemen om te overleven. En dergelijk ”sociaal leren”, aldus de bioloog, wordt normaal gesproken beschouwd als een menselijke eigenschap.Fuck, maar dan hebben ze dus ook educatie en speelgoed nodig!
Van de intelligentie van vissen heeft men doorgaans nog geen hoge dunk. Ten onrechte, zo schrijft de Sunday Telegraph, want de goudvis blijkt bijzonder intelligent te reageren als hij zich bedreigd voelt.
Tot die conclusie komt dr. Mike Webster een bioloog die is verbonden aan de Schotse St. Andrews universiteit. ”Veel mensen hebben een stereotiep beeld van een goudvis als een dier met een geheugen van drie seconden, maar daar klopt niets van” zegt hij. ”Vele vissoorten zijn in staat tot dezelfde intellectuele prestaties als ratten of muizen.”
Experimenten
Webster ontdekte dat op grond van een aantal experimenten waarbij hij naging hoe kleine vissen erin slagen te ontsnappen aan grote en gevaarlijke soortgenoten. Wanneer een vis in een bad door middel van een doorzichtig plastic scherm werd gescheiden van zijn school en er geen gevaar dreigde, deed het dier zijn eigen zin. Maar als er in dat bad een gevaarlijke vis werd gezet, deed de kleine vis na wat de rest van de school deed om aan dat gevaar te ontsnappen.
Sociaal leergedrag
Een en ander bewijst volgens Webster, dat de visjes vertrouwen op sociaal leergedrag en dat ze op basis daarvan beslissingen nemen om te overleven. En dergelijk ”sociaal leren”, aldus de bioloog, wordt normaal gesproken beschouwd als een menselijke eigenschap.Fuck, maar dan hebben ze dus ook educatie en speelgoed nodig!
zaterdag 27 augustus 2011 om 00:29
quote:blijfgewoonbianca schreef op 27 augustus 2011 @ 00:25:
[...]
Aan de eettafel zetten. Met een pizza.Dan krijgt ie weer Binge Eating Disorder. En voor je 't weet past ie niet meer in zijn kom en moet je een compleet zwembad voor hem uitgraven. Lastig hoor zo'n goudvis, geef mij maar een pitbull.
[...]
Aan de eettafel zetten. Met een pizza.Dan krijgt ie weer Binge Eating Disorder. En voor je 't weet past ie niet meer in zijn kom en moet je een compleet zwembad voor hem uitgraven. Lastig hoor zo'n goudvis, geef mij maar een pitbull.
zaterdag 27 augustus 2011 om 00:30
zaterdag 27 augustus 2011 om 00:31
zaterdag 27 augustus 2011 om 00:32
zaterdag 27 augustus 2011 om 00:32
Een ‘in memoriam’ voor een goudvis
Publicatie
06 januari 2011
Jaargang
2011
Rubriek
Lezersbijdragen
Auteur
Ignace Schretlen
Onze goudvis is dood. Hij/zij heeft het in zijn/haar uppie wonderlijk lang volgehouden. Mocht de duur van een leven een indicatie zijn voor een gelukkig leven – bij mensen ga ik hier steeds meer aan twijfelen – dan was onze goudvis een gelukkig dier.
Gelukkige mensen schijnen weinig nodig te hebben. Geluk is een doel op zich en vraagt niet om meer. Onze vis had maar héél weinig nodig. Omgekeerd zou je hieruit misschien wel mogen concluderen dat dit een derde argument voor een gelukkig leven is. Natuurlijk werd op gezette tijden het water ververst, maar het leek de goudvis zelf weinig of niets uit te maken of hij in vers kraanwater of troebel ‘slootwater’ zwom.
Een paar dagen geleden trof ik de vis met het zilveren lijfje en de oranje staartvin half op zijn zij vlak onder de waterspiegel. Het kopje hing iets schuin in de ‘het is volbracht’-stand. Maar het einde was enigszins tot mijn schrik nog niet gekomen. Af en toe maakte onze goudvis nog een kauwbeweging, die ik overigens op geen enkele wijze associeerde met het snakken naar adem. Zo is mijn vader ook doodgegaan.
Nadat ik even was weggegaan bleek dat het dier zich toch nog een kwart rondje in de kom had verplaatst. Plots realiseerde ik mij hoe weinig ik van mijn huisgenoot wist. Ik kan mij niet voorstellen dat zijn verre voorvaderen in Hollandse wateren hebben gezwommen. Alle informatie die belangrijk wordt geacht wanneer je het over mensen hebt, lijkt bij een vis niet meer relevant.
Hoe moet je een stervende vis bijstaan? Je kunt eigenlijk weinig anders dan er letterlijk bij staan en toekijken. Moet je zijn dood versnellen? Neen, maar toekijken naar een stervend organisme voelt altijd ongemakkelijk, je weet dat het moment nabij is waarop je ‘het’ moet loslaten en dat er iets gaat gebeuren dat niet teruggedraaid kan worden.
Onze vis is gestorven zoals hij heeft geleefd: in eenzaamheid. Het moment van de dood moet zijn ingetreden, terwijl het gezin sliep. De volgende ochtend was het dode vissenlijfje tot halverwege de kom ‘gezonken’ om daags hierna weer naar de oppervlakte te stijgen. Zo schijnt dat bij drenkelingen ook te gebeuren: na een paar dagen komen ontzielde lichamen weer – ietwat opgezwollen – bovendrijven.
De vis wacht nu geduldig op zijn teraardebestelling, terwijl op cellulair niveau tumultueuze afbraakprocessen in gang zijn gezet. Er zijn mensen die een dode goudvis door het toilet spoelen – met de stroom mee het watergraf in – maar onze vis verdient beter.
Publicatie
06 januari 2011
Jaargang
2011
Rubriek
Lezersbijdragen
Auteur
Ignace Schretlen
Onze goudvis is dood. Hij/zij heeft het in zijn/haar uppie wonderlijk lang volgehouden. Mocht de duur van een leven een indicatie zijn voor een gelukkig leven – bij mensen ga ik hier steeds meer aan twijfelen – dan was onze goudvis een gelukkig dier.
Gelukkige mensen schijnen weinig nodig te hebben. Geluk is een doel op zich en vraagt niet om meer. Onze vis had maar héél weinig nodig. Omgekeerd zou je hieruit misschien wel mogen concluderen dat dit een derde argument voor een gelukkig leven is. Natuurlijk werd op gezette tijden het water ververst, maar het leek de goudvis zelf weinig of niets uit te maken of hij in vers kraanwater of troebel ‘slootwater’ zwom.
Een paar dagen geleden trof ik de vis met het zilveren lijfje en de oranje staartvin half op zijn zij vlak onder de waterspiegel. Het kopje hing iets schuin in de ‘het is volbracht’-stand. Maar het einde was enigszins tot mijn schrik nog niet gekomen. Af en toe maakte onze goudvis nog een kauwbeweging, die ik overigens op geen enkele wijze associeerde met het snakken naar adem. Zo is mijn vader ook doodgegaan.
Nadat ik even was weggegaan bleek dat het dier zich toch nog een kwart rondje in de kom had verplaatst. Plots realiseerde ik mij hoe weinig ik van mijn huisgenoot wist. Ik kan mij niet voorstellen dat zijn verre voorvaderen in Hollandse wateren hebben gezwommen. Alle informatie die belangrijk wordt geacht wanneer je het over mensen hebt, lijkt bij een vis niet meer relevant.
Hoe moet je een stervende vis bijstaan? Je kunt eigenlijk weinig anders dan er letterlijk bij staan en toekijken. Moet je zijn dood versnellen? Neen, maar toekijken naar een stervend organisme voelt altijd ongemakkelijk, je weet dat het moment nabij is waarop je ‘het’ moet loslaten en dat er iets gaat gebeuren dat niet teruggedraaid kan worden.
Onze vis is gestorven zoals hij heeft geleefd: in eenzaamheid. Het moment van de dood moet zijn ingetreden, terwijl het gezin sliep. De volgende ochtend was het dode vissenlijfje tot halverwege de kom ‘gezonken’ om daags hierna weer naar de oppervlakte te stijgen. Zo schijnt dat bij drenkelingen ook te gebeuren: na een paar dagen komen ontzielde lichamen weer – ietwat opgezwollen – bovendrijven.
De vis wacht nu geduldig op zijn teraardebestelling, terwijl op cellulair niveau tumultueuze afbraakprocessen in gang zijn gezet. Er zijn mensen die een dode goudvis door het toilet spoelen – met de stroom mee het watergraf in – maar onze vis verdient beter.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 27 augustus 2011 om 00:34
quote:meds schreef op 27 augustus 2011 @ 00:31:
De dierenbescherming is helemaal knettergek geworden, je mag tegenwoordig je vissen ook niet meer vrijlaten in het riool zeker
In Zwitserland niet, in ieder geval.
( 2008!!!!)
In Zwitserland gelden sinds gisteren nieuwe regels voor de behandeling en begrafenis van huisdieren. Zo mag de goudvis niet meer levend door het toilet gespoeld worden.
De vis moet eerst bewusteloos zijn en dan gedood worden voordat deze naar zijn laatste rustplaats gebracht wordt. Cavia's, hamsters, lama's en alpaca's moeten verplicht gezelschap hebben van een dier. Schapen en geiten moeten ten minste een ander dier in hun gezichtsveld hebben.
Hondeneigenaren moeten volgens de nieuwe wet verplicht op cursus om hun huisdier goed op te kunnen voeden. Varkens mogen nog steeds door de modder rollen, maar moeten bij wet ook even kunnen douchen als ze zich willen opfrissen.
Zwitserland loopt voorop als het om dierenrechten gaat. Zo is het al jarenlang niet toegestaan een goudvis in een kom te houden. Dit zou vallen onder dierenmishandeling.
De dierenbescherming is helemaal knettergek geworden, je mag tegenwoordig je vissen ook niet meer vrijlaten in het riool zeker
In Zwitserland niet, in ieder geval.
( 2008!!!!)
In Zwitserland gelden sinds gisteren nieuwe regels voor de behandeling en begrafenis van huisdieren. Zo mag de goudvis niet meer levend door het toilet gespoeld worden.
De vis moet eerst bewusteloos zijn en dan gedood worden voordat deze naar zijn laatste rustplaats gebracht wordt. Cavia's, hamsters, lama's en alpaca's moeten verplicht gezelschap hebben van een dier. Schapen en geiten moeten ten minste een ander dier in hun gezichtsveld hebben.
Hondeneigenaren moeten volgens de nieuwe wet verplicht op cursus om hun huisdier goed op te kunnen voeden. Varkens mogen nog steeds door de modder rollen, maar moeten bij wet ook even kunnen douchen als ze zich willen opfrissen.
Zwitserland loopt voorop als het om dierenrechten gaat. Zo is het al jarenlang niet toegestaan een goudvis in een kom te houden. Dit zou vallen onder dierenmishandeling.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 27 augustus 2011 om 00:34
quote:meds schreef op 27 augustus 2011 @ 00:33:
Als goudvissen psychiatrische klachten kunnen hebben, zouden ze dan ook hypochondrisch kunnen zijn, want dan is het gewoon hyperventilatie.O, TO; da's goed nieuws; doe een plastic zakkie om z'n bekkie.
Als goudvissen psychiatrische klachten kunnen hebben, zouden ze dan ook hypochondrisch kunnen zijn, want dan is het gewoon hyperventilatie.O, TO; da's goed nieuws; doe een plastic zakkie om z'n bekkie.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
