Relaties
alle pijlers
Ik haat mannen...
zondag 16 september 2018 18:38
Al sinds mijn kindertijd zijn mannen de bron van mijn problemen geweest. Mijn vader werkte alleen maar en als hij er was had hij een kort lontje. Riemen, pollepels... ik ben met alles wel geslagen. Op de basisschool ging het gewoon door. Hoewel ik altijd wel vrij introvert was, waren het vooral weer de jongens die mij in de pauze moesten hebben. De mannelijke docent zei er niks van.
In mijn puberteit werd ik eindelijk 'knap' en kreeg ik weer ander soort aandacht van mannen. Op mijn 16e ben ik aangetrand en in het holst van de nacht moest ik naar huis lopen van het huis van een 'vriendje' dat ik daarvoor had verteld nog niet klaar te zijn voor seks.
De relaties er op waren in het begin altijd rozegeur en maneschijn, maar eindigten altijd met geweld en vreemdgaan en ander soort misbruik.
Let wel; ik kom uit een milieu waar men dit nooit zou verwachten. Mijn ouders verdienen bovenmodaal en al mijn exen hadden een goede opleiding en baan.
Ik had lang mannelijke vrienden, maar ik merk dat ik het steeds moeilijker vind om met een man om te gaan buiten het verplichtte contact op mijn werk. Ik merk dat ik ze wantrouw en stiekem eigenlijk gewoon haat. Laatst zat ik weer op Tinder en ik merkte dat er een gevoel van walging bij mij opkwam elke keer dat ik een match had.
Ik weet dat dit ziek is. Ik volg al jaren therapie en als ik single ben gaat het vrij goed met mij. Maar ik hoef maar te daten of het gaat weer mis. Zeker omdat waar ik bang voor ben altijd uitkomt.
Ik zou willen dat ik lesbisch was, maar zie vrouwen alleen als vriendinnen. Moet ik het toch maar proberen? Of gewoon accepteren dat ik alleen blijf?
In mijn puberteit werd ik eindelijk 'knap' en kreeg ik weer ander soort aandacht van mannen. Op mijn 16e ben ik aangetrand en in het holst van de nacht moest ik naar huis lopen van het huis van een 'vriendje' dat ik daarvoor had verteld nog niet klaar te zijn voor seks.
De relaties er op waren in het begin altijd rozegeur en maneschijn, maar eindigten altijd met geweld en vreemdgaan en ander soort misbruik.
Let wel; ik kom uit een milieu waar men dit nooit zou verwachten. Mijn ouders verdienen bovenmodaal en al mijn exen hadden een goede opleiding en baan.
Ik had lang mannelijke vrienden, maar ik merk dat ik het steeds moeilijker vind om met een man om te gaan buiten het verplichtte contact op mijn werk. Ik merk dat ik ze wantrouw en stiekem eigenlijk gewoon haat. Laatst zat ik weer op Tinder en ik merkte dat er een gevoel van walging bij mij opkwam elke keer dat ik een match had.
Ik weet dat dit ziek is. Ik volg al jaren therapie en als ik single ben gaat het vrij goed met mij. Maar ik hoef maar te daten of het gaat weer mis. Zeker omdat waar ik bang voor ben altijd uitkomt.
Ik zou willen dat ik lesbisch was, maar zie vrouwen alleen als vriendinnen. Moet ik het toch maar proberen? Of gewoon accepteren dat ik alleen blijf?
zondag 16 september 2018 20:44
zondag 16 september 2018 21:31
Ik weet niet of ik wel een kind wil eigenlijk. Ben daar te instabiel voor. Denk niet dat ik mijn zoon zou haten, die zou ik opvoeden tot een goed mens.
Ja ik heb al veel soorten therapie gegad, nu begint het eindelijk wat beter met mij te gaan maar ik merk dat ik mannen gewoon niet meer vertrouw als het op relaties aan komt.
Ja ik heb al veel soorten therapie gegad, nu begint het eindelijk wat beter met mij te gaan maar ik merk dat ik mannen gewoon niet meer vertrouw als het op relaties aan komt.
zondag 16 september 2018 21:34
Klopt, maar het heersende beeld is achterbuurt heb ik het gevoel.Whatsinaname1988 schreef: ↑16-09-2018 20:34Je zegt dat niemand dit zou raden omdat je uit een “ goed” milieu komt. Nou meid juist die jochies zijn de grootste smeerlappen die er zijn en dje vrouwen als stront behandelen. Juist die rijkeluis mannetjes zijn echt ransbakken.
zondag 16 september 2018 21:39
Ik snap je wel. Hoewel ik mannen absoluut niet haat, ik heb veel vrienden waar ik dol op ben. De optelsom van mijn ervaringen is echter wel dat ik uitsluitend mijzelf 100% vertrouw. En dat vind ik eigenlijk wel heel gezond. Ik kan prima leven met deze conclusie. Misschien dat zo’n soortgelijk inzicht jou ook zou kunnen helpen.
anoniem_370937 wijzigde dit bericht op 16-09-2018 21:41
11.64% gewijzigd
zondag 16 september 2018 21:40
Wat zeiden je therapeuten over je relaties met mannen?Cheeks schreef: ↑16-09-2018 21:31Ik weet niet of ik wel een kind wil eigenlijk. Ben daar te instabiel voor. Denk niet dat ik mijn zoon zou haten, die zou ik opvoeden tot een goed mens.
Ja ik heb al veel soorten therapie gegad, nu begint het eindelijk wat beter met mij te gaan maar ik merk dat ik mannen gewoon niet meer vertrouw als het op relaties aan komt.
zondag 16 september 2018 21:45
Je bent toch ook niet verplicht om een relatie aan te gaan?
Ik haat geen mannen maar ik heb er ook geen behoefte (meer) aan. Dus ik ga gewoon geen relatie meer aan en heb een gelukkig leven met mezelf en mijn dochter (via een donor).
Wat betreft het haten lijkt mij onnodige energie en daar zou ik wel wat aan gaan doen.
Ik haat geen mannen maar ik heb er ook geen behoefte (meer) aan. Dus ik ga gewoon geen relatie meer aan en heb een gelukkig leven met mezelf en mijn dochter (via een donor).
Wat betreft het haten lijkt mij onnodige energie en daar zou ik wel wat aan gaan doen.
zondag 16 september 2018 22:22
+1MissMaran schreef: ↑16-09-2018 20:44Nou nu geef je ze toch enorm veel credit hoor, haten misschien omzetten in desinteresse, zo belangrijk zijn ze nou ook weer niet.
En moeder worden kan altijd nog met een donor, ik vind het niet eens zo gek, ik snap juist niet waarom veel vrouwen wanhopig met een man willen leven..
zondag 16 september 2018 22:36
Ik heb ook geen hoge pet op van mannen. Van de mens in het algemeen al niet maar van mannen nog iets minder.
Maar ik heb wél oog voor goede mannen. Ik heb nu ook een hele lieve man getroffen. Ik denk dat je gewoon nog nooit verliefd bent geweest. Chemie kan allesoverheersend zijn en maken dat je die negatieve gevoelens richting die éne speciale man teniet worden gedaan.
Maar ik heb wél oog voor goede mannen. Ik heb nu ook een hele lieve man getroffen. Ik denk dat je gewoon nog nooit verliefd bent geweest. Chemie kan allesoverheersend zijn en maken dat je die negatieve gevoelens richting die éne speciale man teniet worden gedaan.
zondag 16 september 2018 22:38
Je volgt een patroon. Je valt op mannen die op het eerste gezicht leuk en lief en galant zijn, maar die allemaal een keer omdraaien als een blad aan de boom.
Soms heb je pech en tref je de verkeerde, maar als het er zoveel zijn is er meestal wel een patroon.
Vaak zijn er in een vroeg stadium ook wel signalen dat er iets niet klopt. Soms negeren mensen die signalen, of ze herkennen ze niet. Maar ze zijn er wel.
Hoe het patroon voor jou werkt weet ik niet. Hoe zegt jouw therapeut jou te helpen bij het herkennen hiervan en het handelen daarnaar?
zondag 16 september 2018 22:47
zondag 16 september 2018 22:56
Wat een onzin. Komt overal in alle milieus voor. Stop met mensen in hokjes te duwen. Zou je zelf ook niet leuk vinden. En haten is een zeer negatieve emotie. Dat straal je dan ook uit of mensen voelen bij jou aan dat je al een aversie tegen hun hebt. Helpt je niet met mensen eens echt te leren kennen en met name mannen gewoon een eerlijke kans te geven in plaats van te generaliseren.
Denk aan de egels en eekhoorns in de herfst en winter.
