
Tja, en dat was het dan.... deel 2
dinsdag 31 januari 2012 om 14:51
Zullen we hier maar verder gaan met onze verhalen naar aanleiding van de post van allalone.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
zaterdag 25 februari 2012 om 20:04
Pum,o ja je had dit al eens geschreven dat je ziek bent,sorrie.vergeten dom van mij.maar er zijn tal van andere dingen die je kunt doen.heeft je dochter veel vriendinnetjes?
je zou in de vakantie een klein feestje kunnen geven met haar vriendinnen en dan ,wanneer de dames weer worden opgehaald, een borreltje voor de moeders/vaders?of koffie of thee,weet ik veel
hier is dat bijna traditie,na afloop een klein borreltje na afloop,voer dat maar es in ,in dat verre zuiden.
haha nightnurse,ik ex man toen samen met spullen en al op straat gezet en toen hij nog meer spullen kwam halen,heb ik het ook idd in vuilniszakken klaargezet,,,,hij moest zo snel mogelijk weer pleite uit mijn aura....
je zou in de vakantie een klein feestje kunnen geven met haar vriendinnen en dan ,wanneer de dames weer worden opgehaald, een borreltje voor de moeders/vaders?of koffie of thee,weet ik veel
hier is dat bijna traditie,na afloop een klein borreltje na afloop,voer dat maar es in ,in dat verre zuiden.
haha nightnurse,ik ex man toen samen met spullen en al op straat gezet en toen hij nog meer spullen kwam halen,heb ik het ook idd in vuilniszakken klaargezet,,,,hij moest zo snel mogelijk weer pleite uit mijn aura....
zonder tegenslag is er geen overwinning
zaterdag 25 februari 2012 om 20:09
en mijn ervaring is nu ook wel dat mensen zelden jou opzoeken.ik ben degene die maar op visite gaat en afspreekt.en ik ben meer dan welkom,altijd maar ik snap niet zo goed waarom mensen niet zo snel mijn kant opkomen...
komt dit omdat ik alleen ben?of niet zo gezellig?ik weet het echt niet
dus Pum,je zult echt zelf erop uit moeten,echt echt echt,,,anders raak je in een isolement.
ik heb vandaag een stuk gewandeld en dan kom je in elk geval wel mensen tegen,en je kunt ze gewoon gedag zeggen en alsik gewoon ik ben,spreek ik soms ook gewoon mensen aan(nu niet want ik ben nu even niet ik)
zo heb ik ook mijn ex vriend ontmoet en tussen ex man en ex vriend een geweldige tijd gehad met een heerlijke vent,nu nog steeds vriendjes trouwens.gewoon aangesproken op iets.
je bent vindingrijk genoeg om iets grappigs te zeggen....
kun je op de school van je dochter iets gaan doen mss?
komt dit omdat ik alleen ben?of niet zo gezellig?ik weet het echt niet
dus Pum,je zult echt zelf erop uit moeten,echt echt echt,,,anders raak je in een isolement.
ik heb vandaag een stuk gewandeld en dan kom je in elk geval wel mensen tegen,en je kunt ze gewoon gedag zeggen en alsik gewoon ik ben,spreek ik soms ook gewoon mensen aan(nu niet want ik ben nu even niet ik)
zo heb ik ook mijn ex vriend ontmoet en tussen ex man en ex vriend een geweldige tijd gehad met een heerlijke vent,nu nog steeds vriendjes trouwens.gewoon aangesproken op iets.
je bent vindingrijk genoeg om iets grappigs te zeggen....
kun je op de school van je dochter iets gaan doen mss?
zonder tegenslag is er geen overwinning
zaterdag 25 februari 2012 om 20:11
zaterdag 25 februari 2012 om 20:18
quote:pumukele schreef op 25 februari 2012 @ 20:04:
[...]
weet je je hebt gelijk, dat wil ik ook wel.... alleen zijn er maar weinige die ik toe laat in mijn hart, diegene die ik toelaat.. zit er voor altijd!!! ik vind het dan ook verbazingwekkend dat ik hier mezelf kan zijn en het ook nog durf en wil laten zien.
voor mij is dat goud waard!!
als je wat op wilt bouwen, zul je je hart toch een beetje open moeten zetten voor anderen, hoe eng dat ook is. Je bent bang om weer gekwetst te worden, begrijpelijk... Maar in hoeverre sta je toe dat iemand die je net leert kennen, je kan kwetsen...
Voorzichtig beginnen dus...
Habit, dat kende ik ook niet hoor, dat naborrelen na afloop van een kinderfeestje... vroeger kwamen de mama's t grut ophalen en gingen weer weg.. wat n waanzinnig leuk idee...
Jammer dat mn zoon geen kinderfeestjes meer geeft, hij gaat liever met n paar vrienden naar bioscoop/karten, maar ja dat is de leeftijd ook...Geloof niet dat ik met n stel pubers kan gaan koekhappen, ezeltjeprikken enzo...ze verklaren me voor gek
[...]
weet je je hebt gelijk, dat wil ik ook wel.... alleen zijn er maar weinige die ik toe laat in mijn hart, diegene die ik toelaat.. zit er voor altijd!!! ik vind het dan ook verbazingwekkend dat ik hier mezelf kan zijn en het ook nog durf en wil laten zien.
voor mij is dat goud waard!!
als je wat op wilt bouwen, zul je je hart toch een beetje open moeten zetten voor anderen, hoe eng dat ook is. Je bent bang om weer gekwetst te worden, begrijpelijk... Maar in hoeverre sta je toe dat iemand die je net leert kennen, je kan kwetsen...
Voorzichtig beginnen dus...
Habit, dat kende ik ook niet hoor, dat naborrelen na afloop van een kinderfeestje... vroeger kwamen de mama's t grut ophalen en gingen weer weg.. wat n waanzinnig leuk idee...
Jammer dat mn zoon geen kinderfeestjes meer geeft, hij gaat liever met n paar vrienden naar bioscoop/karten, maar ja dat is de leeftijd ook...Geloof niet dat ik met n stel pubers kan gaan koekhappen, ezeltjeprikken enzo...ze verklaren me voor gek
zaterdag 25 februari 2012 om 20:20
quote:pumukele schreef op 25 februari 2012 @ 20:16:
[quote]habithere schreef op 25 februari 2012 @ 20:09:
Dit lieve Habi vind ik nu wel heel erg een punt van herkenning.. ze zien me graag maar... ben idd spontaan en heb humor mensen zien me graag, maar zoeken me niet uit zichzelf op hmmm
en was de afgelopen jaren natuurlijk ook niet helemaal mezelf.ja, herkenning. Ook ik was de gezelligste niet de laatste tijd.
[quote]habithere schreef op 25 februari 2012 @ 20:09:
Dit lieve Habi vind ik nu wel heel erg een punt van herkenning.. ze zien me graag maar... ben idd spontaan en heb humor mensen zien me graag, maar zoeken me niet uit zichzelf op hmmm
en was de afgelopen jaren natuurlijk ook niet helemaal mezelf.ja, herkenning. Ook ik was de gezelligste niet de laatste tijd.
zaterdag 25 februari 2012 om 20:20
realiseer je wel dat jij de spiegel bent voor je dochter ,pum.ik snap dat je dochter verdrietig is maar mijn ervaring is dat kinderen ook gewoon weer doorspelen...
mss ziet zij te veel van jou (en kinderen voelen ook feilloos aan he)verdriet en gaat daar in mee....
ik denk dat mijn kinderen ook zo zouden zijn wanneer ik alleen maar op een stoel passief zit te wezen....
je sleurt je dochter mee in je mizere,realiseer je dat ???
(wat ben ik hard he maar dat is wat ik een beetje opmaak uit je berichtjes)
waarom onderneem je nu direct niet actie om haar een feestje te gunnen???omdat JIJ er geen zin in hebt,,,,toch?
je zult je moeten vermannen want je meisje krijgt zo een verkeerde indruk van het overwinnen van tegenslagen.
jij wilt toch ook niet dat ,wanneer zij een tegenslag krijgt, ook alleen maar op een stoel gaat zitten?
jij bent haar grote voorbeeld en bij haar vader kan ze ook al niet terecht....jij moet er voor haar zijn....kom op ,ga dat feestje maken met dat kind,ze verdient het
dikke knuffel
mss ziet zij te veel van jou (en kinderen voelen ook feilloos aan he)verdriet en gaat daar in mee....
ik denk dat mijn kinderen ook zo zouden zijn wanneer ik alleen maar op een stoel passief zit te wezen....
je sleurt je dochter mee in je mizere,realiseer je dat ???
(wat ben ik hard he maar dat is wat ik een beetje opmaak uit je berichtjes)
waarom onderneem je nu direct niet actie om haar een feestje te gunnen???omdat JIJ er geen zin in hebt,,,,toch?
je zult je moeten vermannen want je meisje krijgt zo een verkeerde indruk van het overwinnen van tegenslagen.
jij wilt toch ook niet dat ,wanneer zij een tegenslag krijgt, ook alleen maar op een stoel gaat zitten?
jij bent haar grote voorbeeld en bij haar vader kan ze ook al niet terecht....jij moet er voor haar zijn....kom op ,ga dat feestje maken met dat kind,ze verdient het
dikke knuffel
zonder tegenslag is er geen overwinning
zaterdag 25 februari 2012 om 20:21
quote:nightnurse schreef op 25 februari 2012 @ 20:18:
[...]
als je wat op wilt bouwen, zul je je hart toch een beetje open moeten zetten voor anderen, hoe eng dat ook is. Je bent bang om weer gekwetst te worden, begrijpelijk... Maar in hoeverre sta je toe dat iemand die je net leert kennen, je kan kwetsen...
Voorzichtig beginnen dus...
Habit, dat kende ik ook niet hoor, dat naborrelen na afloop van een kinderfeestje... vroeger kwamen de mama's t grut ophalen en gingen weer weg.. wat n waanzinnig leuk idee...
Jammer dat mn zoon geen kinderfeestjes meer geeft, hij gaat liever met n paar vrienden naar bioscoop/karten, maar ja dat is de leeftijd ook...Geloof niet dat ik met n stel pubers kan gaan koekhappen, ezeltjeprikken enzo...ze verklaren me voor gek hahahah ha zou best raar zijn ja. maar ja moeders zijn toch ook gek hihihi
[...]
als je wat op wilt bouwen, zul je je hart toch een beetje open moeten zetten voor anderen, hoe eng dat ook is. Je bent bang om weer gekwetst te worden, begrijpelijk... Maar in hoeverre sta je toe dat iemand die je net leert kennen, je kan kwetsen...
Voorzichtig beginnen dus...
Habit, dat kende ik ook niet hoor, dat naborrelen na afloop van een kinderfeestje... vroeger kwamen de mama's t grut ophalen en gingen weer weg.. wat n waanzinnig leuk idee...
Jammer dat mn zoon geen kinderfeestjes meer geeft, hij gaat liever met n paar vrienden naar bioscoop/karten, maar ja dat is de leeftijd ook...Geloof niet dat ik met n stel pubers kan gaan koekhappen, ezeltjeprikken enzo...ze verklaren me voor gek hahahah ha zou best raar zijn ja. maar ja moeders zijn toch ook gek hihihi
One day I fly away,
Leave your love to yesterday
Leave your love to yesterday
zaterdag 25 februari 2012 om 20:31
quote:pumukele schreef op 25 februari 2012 @ 20:24:
[...]
je hebt gelijk hoor helemaal mee eens. maar ben vanochtend al om 9 uur op en top mooi met mijn kids naar de valk geweest wezen ontbijten. tis niet dat ze het helemaal zien.. echt niet
dat wil ik ze echt niet aandoen, zij kennen mij alleen als sterke mama.een sterke moeder is, denk ik, iemand die gevoelens niet verbergt maar ook niet dramatiseert... tuurlijk mag ze zien dat je verdriet hebt, maar ook laten zien dat dat verdriet niet altijd aanwezig is...
[...]
je hebt gelijk hoor helemaal mee eens. maar ben vanochtend al om 9 uur op en top mooi met mijn kids naar de valk geweest wezen ontbijten. tis niet dat ze het helemaal zien.. echt niet
dat wil ik ze echt niet aandoen, zij kennen mij alleen als sterke mama.een sterke moeder is, denk ik, iemand die gevoelens niet verbergt maar ook niet dramatiseert... tuurlijk mag ze zien dat je verdriet hebt, maar ook laten zien dat dat verdriet niet altijd aanwezig is...
zaterdag 25 februari 2012 om 20:43
quote:pumukele schreef op 25 februari 2012 @ 20:35:
[...]
dat klopt ze ziet het ook. daarom zei ik ook tis niet zo dat ze het helemaal zien!! ze heeft vandaag ook weer gedanst enzo.
o lekker ding, dansen op k3? en mama wel mee dansen he...hier deden we de ketchup song, en zoonlief zich doodschamen dat we dat deden.
Zowiezo, muziek aan en lekker gek doen, krijg je ook goede moed van
[...]
dat klopt ze ziet het ook. daarom zei ik ook tis niet zo dat ze het helemaal zien!! ze heeft vandaag ook weer gedanst enzo.
o lekker ding, dansen op k3? en mama wel mee dansen he...hier deden we de ketchup song, en zoonlief zich doodschamen dat we dat deden.
Zowiezo, muziek aan en lekker gek doen, krijg je ook goede moed van
zaterdag 25 februari 2012 om 20:49
quote:hova schreef op 15 februari 2012 @ 12:16:
@Soyli, ik lees nog wel steeds mee hoor! Heb alleen niet zoveel zin en energie om te schrijven momenteel. Slapen gaat nog steeds eigenlijk helemaal niet, ben meestal doodop van werken, kinderen, huishouden, paard... weinig energie over...
Het gaat hier wel ietsjes beter. Heb twee weken geleden de beslissing genomen hem niet meer te willen zien. Ik heb tegen hem gezegd hem iig twee maanden niet te willen zien en dat ik daarna wel contact met hem opneem om de scheiding te gaan regelen. Ik merk dat ik beter ga als er meer afstand is, dit komt vooral omdat bijna-ex maar blijft twijfelen en mij toch steeds weer emotioneel en fysiek opzoekt. En dan laait er toch steeds weer een klein vlammetje van hoop omhoog...
Hoop die ik niet meer wil hebben want ik realiseer me steeds meer dat ik niet meer met hem verder wil. Terugkijkend op de laatste drie jaar van onze relatie, was ik toen al heel vaak niet happy met hem. Ik dacht dat dat een tijdelijke periode was, maar denk dat het een permanente verandering was. Maakt ook niet uit...
Had eigenlijk deze week nog een afspraak met hem, want hij wilde het 'nog niet zo definitief maken' en er nog een keer met me over praten (maar tegelijkertijd wilde hij het 'vriendschappelijke' kontakt met muts niet verbreken), maar ik denk dat ik die afspraak af ga zeggen. Ik weet toch al hoe dat gaat; dan eindigen we weer huilend met zijn tweeen op de bank, niet wetend wat te doen of zeggen en een beslissing neemt hij toch niet...
En mijn gevoelens liggen nog teveel bij hem, ik moet echt even afstand nemen om mijn gevoel gelijk aan mijn verstand te krijgen.
Want mijn verstand weet dat ik hier goed aan doe...
Waar ik alleen heel veel moeite mee heb, is het enorme verdriet en de pijn die mijn kinderen hebben. Met name de oudste en jongste hebben het momenteel heel moeilijk. Bij de oudste (tiener) uit zich dat in stoere, scheldende taal, boze buien, heel slechte schoolresultaten (morgen gesprek hierover op school, helaas ook met bijna-ex erbij). Bij jongste (7 jaar) uit het zich in nachtmerries (waarbij ze droomt dat ze bij papa slaapt en mij niet kan vinden ), niet meer naar papa willen in het weekend, huilen op school...
En daar heb ik het zo verschrikkelijk moeilijk mee. Nu ik het zo neerschrijf, beginnen de tranen gelijk weer op te komen. En bijna-ex maar zeggen dat 'onze situatie' er niet mee te maken hoeft te hebben, dat het anders ook gebeurd zou kunnen zijn... Ja, tuurlijk, steek je kop maar in het zand...
Dat is eigenlijk hetgene dat ik hem het meest kwalijk neem; wat hij ons gezin, onze kinderen heeft aangedaan... Alles omdat hij zelf gelukkig wil zijn... ten koste van zijn kinderen....
Dat hij mij verdriet doet, prima, maar de kinderen....
Komt ook nog bij dat hij de weekenden dat hij ze heeft, (zoals al jaren zo is eigenlijk) de meeste tijd achter zijn pc zit te werken en de kids laat tv kijken, ds-en etc. Middelste kwam ook al zeggen dat het weekend niets aan was...
En ik snap dat niet; dan heb je ze maar 1 weekend in de twee weken en 1 middag/avond per week en dan heb je nog niet eens het hele weekend vrij voor ze gehouden...
Maar al dit soort dingen maken me er wel steeds meer van overtuigd dat ik hem niet meer terugwil... Iemand die mij (met wie hij al 22 jaar samenleefde en liefdhad) en onze kinderen zo verschrikkelijk veel pijn en verdriet kan aandoen...
Mijn respect voor hem is verdwenen... Soms weet ik met de beste wil van de wereld niet meer wat ik nou ook weer zo fantastisch vond aan hem...
Hij is gewend dat jij de kinderen vermaakt Hova, dat is er in de jaren ingeslopen.
Sorry dat ik het zeg maar wat een puinhoop en wat een effect dit op de kinderen zal hebben.
@Soyli, ik lees nog wel steeds mee hoor! Heb alleen niet zoveel zin en energie om te schrijven momenteel. Slapen gaat nog steeds eigenlijk helemaal niet, ben meestal doodop van werken, kinderen, huishouden, paard... weinig energie over...
Het gaat hier wel ietsjes beter. Heb twee weken geleden de beslissing genomen hem niet meer te willen zien. Ik heb tegen hem gezegd hem iig twee maanden niet te willen zien en dat ik daarna wel contact met hem opneem om de scheiding te gaan regelen. Ik merk dat ik beter ga als er meer afstand is, dit komt vooral omdat bijna-ex maar blijft twijfelen en mij toch steeds weer emotioneel en fysiek opzoekt. En dan laait er toch steeds weer een klein vlammetje van hoop omhoog...
Hoop die ik niet meer wil hebben want ik realiseer me steeds meer dat ik niet meer met hem verder wil. Terugkijkend op de laatste drie jaar van onze relatie, was ik toen al heel vaak niet happy met hem. Ik dacht dat dat een tijdelijke periode was, maar denk dat het een permanente verandering was. Maakt ook niet uit...
Had eigenlijk deze week nog een afspraak met hem, want hij wilde het 'nog niet zo definitief maken' en er nog een keer met me over praten (maar tegelijkertijd wilde hij het 'vriendschappelijke' kontakt met muts niet verbreken), maar ik denk dat ik die afspraak af ga zeggen. Ik weet toch al hoe dat gaat; dan eindigen we weer huilend met zijn tweeen op de bank, niet wetend wat te doen of zeggen en een beslissing neemt hij toch niet...
En mijn gevoelens liggen nog teveel bij hem, ik moet echt even afstand nemen om mijn gevoel gelijk aan mijn verstand te krijgen.
Want mijn verstand weet dat ik hier goed aan doe...
Waar ik alleen heel veel moeite mee heb, is het enorme verdriet en de pijn die mijn kinderen hebben. Met name de oudste en jongste hebben het momenteel heel moeilijk. Bij de oudste (tiener) uit zich dat in stoere, scheldende taal, boze buien, heel slechte schoolresultaten (morgen gesprek hierover op school, helaas ook met bijna-ex erbij). Bij jongste (7 jaar) uit het zich in nachtmerries (waarbij ze droomt dat ze bij papa slaapt en mij niet kan vinden ), niet meer naar papa willen in het weekend, huilen op school...
En daar heb ik het zo verschrikkelijk moeilijk mee. Nu ik het zo neerschrijf, beginnen de tranen gelijk weer op te komen. En bijna-ex maar zeggen dat 'onze situatie' er niet mee te maken hoeft te hebben, dat het anders ook gebeurd zou kunnen zijn... Ja, tuurlijk, steek je kop maar in het zand...
Dat is eigenlijk hetgene dat ik hem het meest kwalijk neem; wat hij ons gezin, onze kinderen heeft aangedaan... Alles omdat hij zelf gelukkig wil zijn... ten koste van zijn kinderen....
Dat hij mij verdriet doet, prima, maar de kinderen....
Komt ook nog bij dat hij de weekenden dat hij ze heeft, (zoals al jaren zo is eigenlijk) de meeste tijd achter zijn pc zit te werken en de kids laat tv kijken, ds-en etc. Middelste kwam ook al zeggen dat het weekend niets aan was...
En ik snap dat niet; dan heb je ze maar 1 weekend in de twee weken en 1 middag/avond per week en dan heb je nog niet eens het hele weekend vrij voor ze gehouden...
Maar al dit soort dingen maken me er wel steeds meer van overtuigd dat ik hem niet meer terugwil... Iemand die mij (met wie hij al 22 jaar samenleefde en liefdhad) en onze kinderen zo verschrikkelijk veel pijn en verdriet kan aandoen...
Mijn respect voor hem is verdwenen... Soms weet ik met de beste wil van de wereld niet meer wat ik nou ook weer zo fantastisch vond aan hem...
Hij is gewend dat jij de kinderen vermaakt Hova, dat is er in de jaren ingeslopen.
Sorry dat ik het zeg maar wat een puinhoop en wat een effect dit op de kinderen zal hebben.