Psyche
alle pijlers
medicatie bij borderline?
woensdag 20 december 2006 om 21:24
Hoi Intiem,
Ja, gelukkig ben ik daar weer overheen! Ik heb een antibioticakuur gehad. En veel binnen gezeten dus. Mijn dochtertje werd door buurvrouwen weggebracht en opgehaald van de creche (mijn zoon kan gelukkig al zelf op de fiets naar school, die is ook al 11) en dan kroop ik gauw mijn bed weer in. Wat voelde ik me ellendig. Ook geestelijk. Negatief. Somber. Lusteloos. Moe. Bah, niks aan!
Maar nu ben ik er gelukkig weer! Ben zelfs weer aan het werk. Zoals ik al schreef betekent mijn werk heel veel voor me. Kan ik niet goed uitleggen. Het is een gevoel van meetellen in de maatschappij. En ik ben er trots op dat ik mezelf daarmee volledig kan onderhouden. Voor mijn kinderen krijg ik wel alimentatie, maar voor de rest ben ik volledig financieel zelfstandig. Dat is ook erg belangrijk voor mij. Ik ben van niemand afhankelijk, ik kan mezelf bedruipen. Het houdt misschien niet over (ben ook al 2 jaar niet op vakantie geweest), maar dat geeft niet, dat komt allemaal wel weer. Dit is nu belangrijker.
Ja, gelukkig ben ik daar weer overheen! Ik heb een antibioticakuur gehad. En veel binnen gezeten dus. Mijn dochtertje werd door buurvrouwen weggebracht en opgehaald van de creche (mijn zoon kan gelukkig al zelf op de fiets naar school, die is ook al 11) en dan kroop ik gauw mijn bed weer in. Wat voelde ik me ellendig. Ook geestelijk. Negatief. Somber. Lusteloos. Moe. Bah, niks aan!
Maar nu ben ik er gelukkig weer! Ben zelfs weer aan het werk. Zoals ik al schreef betekent mijn werk heel veel voor me. Kan ik niet goed uitleggen. Het is een gevoel van meetellen in de maatschappij. En ik ben er trots op dat ik mezelf daarmee volledig kan onderhouden. Voor mijn kinderen krijg ik wel alimentatie, maar voor de rest ben ik volledig financieel zelfstandig. Dat is ook erg belangrijk voor mij. Ik ben van niemand afhankelijk, ik kan mezelf bedruipen. Het houdt misschien niet over (ben ook al 2 jaar niet op vakantie geweest), maar dat geeft niet, dat komt allemaal wel weer. Dit is nu belangrijker.
woensdag 20 december 2006 om 21:31
donderdag 21 december 2006 om 16:30
Ik begrijp het volledig hoor Inky dat je je werk belangrijk vindt. Ik zou als ik jou was ook zeker trots zijn op jezelf! Ik zou het zelf ook voelen dat je zeflstandig bent en jezefl bedruipt. Wat dat betreft heb ik respect voor je en ik hoop ook ooit zelf weer in die situatie te zitten. Ben dan ook benieuwd of ik me stiekem daardoor alleen al niet een stukje beter zou voelen. Als ik weer zou werken bedoel ik. Het blijft trekken en ik weet soms gewoon niet wat nu wijsheid is. Is het verstandig om toch maar (voor nu) niet te werken of zou ik het eigenlijk gewoon weer moeten proberen. Ik heb dat vertrouwen nog helemaal niet, voornl. vanwege mijn wisselende functioneren en het gevoel van stress wat het bij mij oproept als ik denk aan een baan.
Hoe doen anderen dat eigenlijk als ik vragen mag?
Hoe doen anderen dat eigenlijk als ik vragen mag?
donderdag 21 december 2006 om 17:35
lekker gevoel is dat he inky...dat van niemand afhankelijk te zijn....wat jij zegt dat heb ik nou ook...
ik ben zo blij ook dat ik weer aan het werk ben...
het geeft me die schop onder mijn kont...je moet nl je bed uit
het geeft me zelfvertrouwen...het zorgt ervoor dat ik mezelf kan redden....het geeft me structuur....afleiding noem maar op.
ik krijg ook alimentatie voor mijn dochter....en tesamen met wat ik verdien heb ik niet eens een slecht inkomen...ik zit in ieder geval ver boven bijstandsniveau.
ik zie bv aan mijn beste vriendin...die ook net de diagnose borderline heeft gekregen en die echt niet kan werken...en met 3 kinderen een uitkering heeft en geen alimentatie....breed heeft ze het dus niet wat haar vervolgens eigenlijk nog meer stress geeft soms.
ik heb een dochter van 10 die redelijk zelfstandig is al...dus hoef niet altijd meer voor oppas te regelen....half 4 is ze thuis uit school...ze blijft over...en 3 uurtjes alleen dat gaat dan prima....
op de maandagmiddag gaat ze uit school naar mijn vader....omdat ik op maandagavond ook nog eens les geef op de sportschool....ik kan daar dan ook na mijn werk even mee eten, eet dus samen met mijn dochter...zij blijft dan daar en ik ga weer door naar de sportschool.
in de vakantie moet ik werken...maar dan vangen mijn exschoonouders haar op.
op zaterdag werk ik ook...ik werk 5 dagen in de week...maar om het weekend is ze bij haar vader...dus die ene zaterdag om de week levert meestal geen problemen op om haar ergens naar toe te brengen.
op woensdag ben ik vrij....en in de vakantie mag ze dan een kerstfeestje geven op die dag....gewoon even wat leuks omdat we verder niet weg kunnen.
we gaan schaatsen op de ijsbaan.
ik ga regelmatig uit...in ieder geval iedere maand naar een old school hiphop feest in zuid holland samen met mijn vriendin....
echt die dingen die ff anders zijn dan anders...niet dat standaard hangen in de kroeg maar echt uit...de hele avond dansen en zo...echt super is dat.
afgelopen jaar zijn we niet op vakantie geweest....ik was constant opgenomen en het ging te slecht met me om weg te gaan met haar....maar dit jaar wil ik wel weer een weekje naar turkije of zo met haar....als ze dat nog wil dan.
ze heeft nu toch een beetje de leeftijd dat ze niet meer alleen met haar moeder op vakantie wil....misschien dat er een vriendinnetje mee mag...maar goed...ik kan geen reis voor 3 personen betalen....het is dus de vraag of de ouders van haar vriendinnetje het kunnen bekostigen om haar mee te laten gaan.
we zijn al samen naar gran canaria geweest...spanje...turkijke en een paar dagen euro disney...dat soort dingen kan ik op zich doen doordat ik werk.
soms is het wat hectisch...het huishouden is er natuurlijk ook nog....maar dat red ik wel.
op het moment heb ik wat last van onrust en slaap daardoor slecht of bijna niet....deze week heb ik me al 3 keer verslapen...omdat ik dus tegen de ochtend eindelijk in slaap val en dan zo diep slaap dat ik niet meer wakker word van de wekker.
mijn dochter heeft haar eigen wekker en gaat er zelf uit en naar school.
dit hebben we zo afgesproken...omdat de ochtenden voor mij het zwaarste zijn....en het regelmatig uitliep in een woedeaanval...(mijn dochter kan ook een flink ochtendhumeur hebben).
we hebben dit eens een week uitgeprobeerd en hebben het zo gehouden....omdat zij het zelf ook veel prettiger vond....ik maak haar eten voor op school en haar broodje voor 's morgens gewoon 's avonds al klaar....zodat ze het zo kan pakken.
als ik merk...zoals nu...dat het slapen even heel slecht gaat en ik me dus ga verslapen ook....dan vraag ik om 5 dagen temazepam.
dat is gewoon een inslaper die ik ruim een half uur voordat ik naar bed ga in neem.
ik probeer er nooit te snel om te vragen...alleen als het echt even niet meer gaat...ik zou door kunnen ploeteren...maar slaaptekort zorgt vervolgens weer voor andere klachten en dat ben ik liever voor.
ik krijg het dus ook altijd....trek na 5 dagen weer helemaal bij en meestal gaat het dan weer een periode van zeker 2 maanden zonder teveel problemen.
slaapmedicatie gebruik ik op zich liever niet....maar soms is het gewoon even een ondersteuning....en die gebruik ik dan maar even.
ik heb trouwens voor het eerst sinds jaren zin in de kerst.
kerstavond ga ik naar een feest in zuid holland...old school hiphop....we zijn dan om een uur of half 6 's morgens thuis en slaap ik eerste kerstdag eerst even uit tot een uur of 1... en ga dan terug naar huis en naar mijn vader....waar mijn dochter dan ook is.
daar vier ik het samen met familie...(de indokant van mijn familie)...en 2e kerstdag ga ik denk ik gezellig even schaatsen op de ijsbaan met mijn dochter om vervolgens naar de bioscoop te gaan of zo....en maybe 's avonds nog ffies socializen in de stad....2e kerstdag is daar dan altijd erg gezellig.
de dagen zijn in ieder geval wel gevuld....en ben alleen al blij vanwegen het feit dat ik er niet enorm tegenop zie....meestal voelde ik me rond de feestdagen ondanks dat je niet alleen bent...ontzettend leeg en alleen.
ik ben zo blij ook dat ik weer aan het werk ben...
het geeft me die schop onder mijn kont...je moet nl je bed uit
het geeft me zelfvertrouwen...het zorgt ervoor dat ik mezelf kan redden....het geeft me structuur....afleiding noem maar op.
ik krijg ook alimentatie voor mijn dochter....en tesamen met wat ik verdien heb ik niet eens een slecht inkomen...ik zit in ieder geval ver boven bijstandsniveau.
ik zie bv aan mijn beste vriendin...die ook net de diagnose borderline heeft gekregen en die echt niet kan werken...en met 3 kinderen een uitkering heeft en geen alimentatie....breed heeft ze het dus niet wat haar vervolgens eigenlijk nog meer stress geeft soms.
ik heb een dochter van 10 die redelijk zelfstandig is al...dus hoef niet altijd meer voor oppas te regelen....half 4 is ze thuis uit school...ze blijft over...en 3 uurtjes alleen dat gaat dan prima....
op de maandagmiddag gaat ze uit school naar mijn vader....omdat ik op maandagavond ook nog eens les geef op de sportschool....ik kan daar dan ook na mijn werk even mee eten, eet dus samen met mijn dochter...zij blijft dan daar en ik ga weer door naar de sportschool.
in de vakantie moet ik werken...maar dan vangen mijn exschoonouders haar op.
op zaterdag werk ik ook...ik werk 5 dagen in de week...maar om het weekend is ze bij haar vader...dus die ene zaterdag om de week levert meestal geen problemen op om haar ergens naar toe te brengen.
op woensdag ben ik vrij....en in de vakantie mag ze dan een kerstfeestje geven op die dag....gewoon even wat leuks omdat we verder niet weg kunnen.
we gaan schaatsen op de ijsbaan.
ik ga regelmatig uit...in ieder geval iedere maand naar een old school hiphop feest in zuid holland samen met mijn vriendin....
echt die dingen die ff anders zijn dan anders...niet dat standaard hangen in de kroeg maar echt uit...de hele avond dansen en zo...echt super is dat.
afgelopen jaar zijn we niet op vakantie geweest....ik was constant opgenomen en het ging te slecht met me om weg te gaan met haar....maar dit jaar wil ik wel weer een weekje naar turkije of zo met haar....als ze dat nog wil dan.
ze heeft nu toch een beetje de leeftijd dat ze niet meer alleen met haar moeder op vakantie wil....misschien dat er een vriendinnetje mee mag...maar goed...ik kan geen reis voor 3 personen betalen....het is dus de vraag of de ouders van haar vriendinnetje het kunnen bekostigen om haar mee te laten gaan.
we zijn al samen naar gran canaria geweest...spanje...turkijke en een paar dagen euro disney...dat soort dingen kan ik op zich doen doordat ik werk.
soms is het wat hectisch...het huishouden is er natuurlijk ook nog....maar dat red ik wel.
op het moment heb ik wat last van onrust en slaap daardoor slecht of bijna niet....deze week heb ik me al 3 keer verslapen...omdat ik dus tegen de ochtend eindelijk in slaap val en dan zo diep slaap dat ik niet meer wakker word van de wekker.
mijn dochter heeft haar eigen wekker en gaat er zelf uit en naar school.
dit hebben we zo afgesproken...omdat de ochtenden voor mij het zwaarste zijn....en het regelmatig uitliep in een woedeaanval...(mijn dochter kan ook een flink ochtendhumeur hebben).
we hebben dit eens een week uitgeprobeerd en hebben het zo gehouden....omdat zij het zelf ook veel prettiger vond....ik maak haar eten voor op school en haar broodje voor 's morgens gewoon 's avonds al klaar....zodat ze het zo kan pakken.
als ik merk...zoals nu...dat het slapen even heel slecht gaat en ik me dus ga verslapen ook....dan vraag ik om 5 dagen temazepam.
dat is gewoon een inslaper die ik ruim een half uur voordat ik naar bed ga in neem.
ik probeer er nooit te snel om te vragen...alleen als het echt even niet meer gaat...ik zou door kunnen ploeteren...maar slaaptekort zorgt vervolgens weer voor andere klachten en dat ben ik liever voor.
ik krijg het dus ook altijd....trek na 5 dagen weer helemaal bij en meestal gaat het dan weer een periode van zeker 2 maanden zonder teveel problemen.
slaapmedicatie gebruik ik op zich liever niet....maar soms is het gewoon even een ondersteuning....en die gebruik ik dan maar even.
ik heb trouwens voor het eerst sinds jaren zin in de kerst.
kerstavond ga ik naar een feest in zuid holland...old school hiphop....we zijn dan om een uur of half 6 's morgens thuis en slaap ik eerste kerstdag eerst even uit tot een uur of 1... en ga dan terug naar huis en naar mijn vader....waar mijn dochter dan ook is.
daar vier ik het samen met familie...(de indokant van mijn familie)...en 2e kerstdag ga ik denk ik gezellig even schaatsen op de ijsbaan met mijn dochter om vervolgens naar de bioscoop te gaan of zo....en maybe 's avonds nog ffies socializen in de stad....2e kerstdag is daar dan altijd erg gezellig.
de dagen zijn in ieder geval wel gevuld....en ben alleen al blij vanwegen het feit dat ik er niet enorm tegenop zie....meestal voelde ik me rond de feestdagen ondanks dat je niet alleen bent...ontzettend leeg en alleen.
donderdag 21 december 2006 om 18:28
Hoi,
Dank jullie wel, maar ook alle lof voor mijn werkgever hoor. Ik heb de laatste tijd veel tegenslag te verwerken gehad, en heb me daardoor regelmatig afwezig moeten melden. Daarbij is mijn dochtertje ziek geweest, heb ik zelf onlangs dus nog die longontsteking gehad. We kunnen er allemaal niks aan doen, maar ja, zo'n werkgever is daar natuurlijk al met al niet blij mee. Ik heb een tijdje geleden zitten huilen bij de bedrijfsarts, zag het allemaal niet meer goedkomen met mij. Voelde me behoorlijk overspannen. Kwam niet meer tot rust. Ik zei tegen de bedrijfsarts: werk mij er maar uit, dan maar een uitkering, zal toch wel een bijstandsuitkering kunnen krijgen ofzo (heb vanaf mijn 17e jaar af altijd gewerkt, ben nu 39). Dan zie ik over een jaar wel weer.. Maar daar moest die beste man niets van weten. Hij zei: als jij nu bij huis komt moet je straks weer helemaal overnieuw beginnen ergens, de jongste van de creche af en straks weer opnieuw wennen, gedoe met die uitkeringsinstanties, enz. Hartstikke zonde. Doe het nu maar eens even rustig aan, zorg nu eerst dat je het thuis met je kinderen en jezelf weer op de rit krijgt, en daarna kom je rustig weer beginnen. Ik was heel erg verrast dat ik nog zo'n kans kreeg. Had voor mijn gevoel zo gefaald. Maar zo is het vervolgens ook gegaan. Het is gelukt. Ik ben die man eeuwig dankbaar. Mijn werkdagen zijn, op mijn verzoek, verschoven. Ik werk nu op de maandag, de woensdag en de vrijdag, 24 uur in totaal. Om de dag ben ik weer een dag thuis met mijn jongste dochtertje, kan ik lekker wat extra tijd en aandacht aan haar besteden, een wasje draaien, eten koken voor 2 dagen, enz. En dan de dag erna weer lekker werken. Dit is erg plezierig. En qua inkomen zit ik redelijk. Ik weet niet wat bijstandsniveau is, maar ik denk dat ik er, zeker met de alimentatie erbij, er wel boven zit. Maakt ook niet uit. We redden ons ervan, en ik ben niet afhankelijk. Maar het werk biedt me zoveel meer dan alleen het geld en de zelfstandigheid. Het gaat ook om de structuur, de collega's, het gevoel van meetellen, dat is voor mij minstens zo belangrijk.
Ik ben verder niet zo'n uitgaander, sterker nog, ik ga eigenlijk nooit uit. Leidt voor de rest een heel rustig leventje. Maar voor dit moment is dat ook wel even goed, deze rust nu. Het is weldadig. Ik heb voldoende hectiek achter de rug..
Dank jullie wel, maar ook alle lof voor mijn werkgever hoor. Ik heb de laatste tijd veel tegenslag te verwerken gehad, en heb me daardoor regelmatig afwezig moeten melden. Daarbij is mijn dochtertje ziek geweest, heb ik zelf onlangs dus nog die longontsteking gehad. We kunnen er allemaal niks aan doen, maar ja, zo'n werkgever is daar natuurlijk al met al niet blij mee. Ik heb een tijdje geleden zitten huilen bij de bedrijfsarts, zag het allemaal niet meer goedkomen met mij. Voelde me behoorlijk overspannen. Kwam niet meer tot rust. Ik zei tegen de bedrijfsarts: werk mij er maar uit, dan maar een uitkering, zal toch wel een bijstandsuitkering kunnen krijgen ofzo (heb vanaf mijn 17e jaar af altijd gewerkt, ben nu 39). Dan zie ik over een jaar wel weer.. Maar daar moest die beste man niets van weten. Hij zei: als jij nu bij huis komt moet je straks weer helemaal overnieuw beginnen ergens, de jongste van de creche af en straks weer opnieuw wennen, gedoe met die uitkeringsinstanties, enz. Hartstikke zonde. Doe het nu maar eens even rustig aan, zorg nu eerst dat je het thuis met je kinderen en jezelf weer op de rit krijgt, en daarna kom je rustig weer beginnen. Ik was heel erg verrast dat ik nog zo'n kans kreeg. Had voor mijn gevoel zo gefaald. Maar zo is het vervolgens ook gegaan. Het is gelukt. Ik ben die man eeuwig dankbaar. Mijn werkdagen zijn, op mijn verzoek, verschoven. Ik werk nu op de maandag, de woensdag en de vrijdag, 24 uur in totaal. Om de dag ben ik weer een dag thuis met mijn jongste dochtertje, kan ik lekker wat extra tijd en aandacht aan haar besteden, een wasje draaien, eten koken voor 2 dagen, enz. En dan de dag erna weer lekker werken. Dit is erg plezierig. En qua inkomen zit ik redelijk. Ik weet niet wat bijstandsniveau is, maar ik denk dat ik er, zeker met de alimentatie erbij, er wel boven zit. Maakt ook niet uit. We redden ons ervan, en ik ben niet afhankelijk. Maar het werk biedt me zoveel meer dan alleen het geld en de zelfstandigheid. Het gaat ook om de structuur, de collega's, het gevoel van meetellen, dat is voor mij minstens zo belangrijk.
Ik ben verder niet zo'n uitgaander, sterker nog, ik ga eigenlijk nooit uit. Leidt voor de rest een heel rustig leventje. Maar voor dit moment is dat ook wel even goed, deze rust nu. Het is weldadig. Ik heb voldoende hectiek achter de rug..
vrijdag 29 december 2006 om 17:39
Hoi Intiem,
Met mij gaat het goed. Ik heb fijne kerstdagen gehad. De kinderen waren bij mij. Eerste kerstdag ben ik met hen de hele dag naar mijn ouders geweest, en tweede kerstdag heb ik het thuis gezellig gemaakt met hen. Lekker gegourmet, spelletjes gedaan, videofilm gekeken, enz. Erg gezellig.
Woensdagmorgen zijn de kinderen naar hun vader vertrokken en moest ik werken. Donderdag en vandaag heb ik ook gewerkt, en nu ben ik vrij tot en met volgende week! Met oud en nieuw ga ik met een vriendin naar een feest hier in de stad. Ben benieuwd, ben echt al in tijden niet meer uit geweest (drie jaar ofzo..) Moet eerst nog zien dat ik 24.00 uur wel wakker haal, lig anders altijd behoorlijk op tijd in mijn bedje ;-)
Ben nu ongeveer zo'n maand aan de citopram. Het gaat goed, ik voel me goed. Geen bijwerkingen, en ik kan weer van dingen genieten, de dingen die ik doe (doen moet) gaan niet meer allemaal op de automatische piloot, maar weer met (een positief) gevoel erbij. Ik kan op de fiets zitten en om me heen kijken en heel erg genieten van wat ik zie. De bomen, de mooie dingen om me heen, de lieve mensen die ik tegenkom. Ik lach en zij lachen terug..
Ik geniet ook erg van mijn kinderen, ben zo blij dat ik ze heb. Soms vind ik het nog steeds wel zwaar en druk hoor, maar dan kruip ik weer lekker op tijd in bed en dan kan ik er de volgende dag wel weer tegen.
Maar genoeg over mij. Hoe is het met jou????
Groetjes, inky.
Met mij gaat het goed. Ik heb fijne kerstdagen gehad. De kinderen waren bij mij. Eerste kerstdag ben ik met hen de hele dag naar mijn ouders geweest, en tweede kerstdag heb ik het thuis gezellig gemaakt met hen. Lekker gegourmet, spelletjes gedaan, videofilm gekeken, enz. Erg gezellig.
Woensdagmorgen zijn de kinderen naar hun vader vertrokken en moest ik werken. Donderdag en vandaag heb ik ook gewerkt, en nu ben ik vrij tot en met volgende week! Met oud en nieuw ga ik met een vriendin naar een feest hier in de stad. Ben benieuwd, ben echt al in tijden niet meer uit geweest (drie jaar ofzo..) Moet eerst nog zien dat ik 24.00 uur wel wakker haal, lig anders altijd behoorlijk op tijd in mijn bedje ;-)
Ben nu ongeveer zo'n maand aan de citopram. Het gaat goed, ik voel me goed. Geen bijwerkingen, en ik kan weer van dingen genieten, de dingen die ik doe (doen moet) gaan niet meer allemaal op de automatische piloot, maar weer met (een positief) gevoel erbij. Ik kan op de fiets zitten en om me heen kijken en heel erg genieten van wat ik zie. De bomen, de mooie dingen om me heen, de lieve mensen die ik tegenkom. Ik lach en zij lachen terug..
Ik geniet ook erg van mijn kinderen, ben zo blij dat ik ze heb. Soms vind ik het nog steeds wel zwaar en druk hoor, maar dan kruip ik weer lekker op tijd in bed en dan kan ik er de volgende dag wel weer tegen.
Maar genoeg over mij. Hoe is het met jou????
Groetjes, inky.
vrijdag 29 december 2006 om 21:04
Hoi Inky (en anderen),dat klinkt als een fijne en ontspannende kerst. En wat heerlijk dat je zo van je kinderen geniet en ook van je werk. En dat genieten op de fiets van de omgeving is zo fijn. Erg jammer als je dat moet missen. Ik kan dat ook al weer een hele tijd en dat is super. Vandaag bijvoorbeeld een zonnetje (gelukkig weer) en dan op de fiets. Zou het liefst met mijn ogen dicht genieten, maar da's een beetje gevaarlijk haha.Verder gaat het wel. Natuurlijk niets in vergelijking met het nergens van kunnen genieten, want dat kan ik godzijdank vaak ook weer wel. Maar heb het beetje moeilijk met het feit dat dochter veel thuis is doordat de creche veel gesloten is in de kerst periode. Dan komt ze en vriend erg op mijn huid te zitten en dat trek ik maar half. Grote irritatie en ergernis en boosheid wordt afgewisseld door genieten van m'n dwarse peutertje. Ik heb het dan moeilijk met mezelf in te tomen t.o.v. dochter en vriend en wil het liefst zo ver mogelijk bij ze uit de buurt op dat moment (en toch ook weer niet).So wie so is de wintertijd niet echt mijn sterkste kant (van wie wel...) en nu is na oud en nieuw het feestelijke weg en ben benieuwd hoe dat dan gaat.Verder ben ik voor mezelf druk bezig (geweest) met antwoorden krijgen op mezelf en dat laat me voorlopig nog niet los. Ik ben blij dat binnenkort toch de opvoedingsondersteuning gaat beginnen en op korte termijn krijgen mijn vriend en ik ons eerste intake gesprek voor relatietherapie. Ik hoop dat we daar iets mee kunnen, want hoewel we het doorgaans heel fijn hebben met elkaar, spelen er toch een boel communicatiemisverstanden tussen ons. En zolang we het niet hebben over moeilijkere dingen, dan gaat het wel. Maar er zullen altijd moeilijkere dingen zijn en blijven en het lijkt me voor de verandering ook zo fijn om daar gewoon mee om te kunnen gaan.Zijn er nog andere leuke oud en nieuw plannen? Lijkt me een hele uitdaging om weer flink de ochtend tegemoet te gaan met stappen. Ojee, dat is echt jaren geleden voor mij. Ik heb het tijdens mijn zwangerschap met mijn zusje nog eens geprobeerd en ik geloof dat ik echt omviel van de slaap om 03.00 uur. En toen had ik al dik een uur gapen achter de rug. ga je van te voren nog even ' inslapen' ipv indrinken?
zaterdag 30 december 2006 om 10:47
Hoi Intiem,
Ja, lekker is dat hé, fietsen met de zon in je gezicht... Maar houd je oogjes open hoor!
Wat ik ook zo heerlijk vind is fietsen met mijn dochtertje bij mij voorop op de fiets. Dat koppie van haar als ze alles aanwijst onderweg, hondje, auto, brommer.. En dan met die haartjes van haar in de wind, prachtig!
Het is fijn als je weer genieten kunt van de kleine dingen.
Ik vind het vervelend voor je dat er spanningen in je huis zijn met je dochter en je vriend. Hoe oud is ze? Is je vriend haar vader? Het is fijn dat je daarbij hulp gaat krijgen, en ik lees dat je vriend en jij samen ook in therapie gaan. Ik heb ook een keer hulp gezocht bij de opvoeding van mijn oudste zoon, destijds was hij een jaar of 4 (hij is nu al 11). Samen met zijn vader, we waren toen al uit elkaar, hebben we toen een paar bezoekjes gebracht aan een opvoedkundig bureau. Dat heeft ons toen erg geholpen. Ik vind het soms moeilijk om consequent te zijn en te blijven naar mijn kinderen toe. En dat is toch echt wel nodig. Grenzen stellen en je daaraan houden. Ik heb er baat bij gehad, kreeg ook dingen mee op papier enz. en ben er boekjes over gaan lezen. Dan weet je weer even hoe het "moet", wil het leefbaar blijven voor jezelf.
En dan dat stappen met Oud en Nieuw. Tja, voor mij dus ook een eeuwigheid geleden, ik zou niet eens meer weten hoe het moet.. Misschien probeer ik inderdaad van tevoren nog wel even wat te slapen, met een boekje op de bank ofzo. Verder laat ik het allemaal maar op me afkomen. Vind ik het niks, dan stap ik lekker weer op fietsje en rijd ik naar huis, kijk ik of er nog licht brandt bij mijn buren, zij hadden me ook nog uitgenodigd voor een borrel, en anders kruip ik lekker in mijn bedje. Nieuwjaarsdag ga ik traditiegetrouw naar mijn ouders. Dan komen al mijn zussen en broer met aanhang en kinderen daar ook naartoe. Gaan we het daar nog even dunnetjes overdoen..
Ik heb er wel zin in. Wat ga jij/ jullie doen?
Groetjes, Inky.
Ja, lekker is dat hé, fietsen met de zon in je gezicht... Maar houd je oogjes open hoor!
Wat ik ook zo heerlijk vind is fietsen met mijn dochtertje bij mij voorop op de fiets. Dat koppie van haar als ze alles aanwijst onderweg, hondje, auto, brommer.. En dan met die haartjes van haar in de wind, prachtig!
Het is fijn als je weer genieten kunt van de kleine dingen.
Ik vind het vervelend voor je dat er spanningen in je huis zijn met je dochter en je vriend. Hoe oud is ze? Is je vriend haar vader? Het is fijn dat je daarbij hulp gaat krijgen, en ik lees dat je vriend en jij samen ook in therapie gaan. Ik heb ook een keer hulp gezocht bij de opvoeding van mijn oudste zoon, destijds was hij een jaar of 4 (hij is nu al 11). Samen met zijn vader, we waren toen al uit elkaar, hebben we toen een paar bezoekjes gebracht aan een opvoedkundig bureau. Dat heeft ons toen erg geholpen. Ik vind het soms moeilijk om consequent te zijn en te blijven naar mijn kinderen toe. En dat is toch echt wel nodig. Grenzen stellen en je daaraan houden. Ik heb er baat bij gehad, kreeg ook dingen mee op papier enz. en ben er boekjes over gaan lezen. Dan weet je weer even hoe het "moet", wil het leefbaar blijven voor jezelf.
En dan dat stappen met Oud en Nieuw. Tja, voor mij dus ook een eeuwigheid geleden, ik zou niet eens meer weten hoe het moet.. Misschien probeer ik inderdaad van tevoren nog wel even wat te slapen, met een boekje op de bank ofzo. Verder laat ik het allemaal maar op me afkomen. Vind ik het niks, dan stap ik lekker weer op fietsje en rijd ik naar huis, kijk ik of er nog licht brandt bij mijn buren, zij hadden me ook nog uitgenodigd voor een borrel, en anders kruip ik lekker in mijn bedje. Nieuwjaarsdag ga ik traditiegetrouw naar mijn ouders. Dan komen al mijn zussen en broer met aanhang en kinderen daar ook naartoe. Gaan we het daar nog even dunnetjes overdoen..
Ik heb er wel zin in. Wat ga jij/ jullie doen?
Groetjes, Inky.
zaterdag 30 december 2006 om 22:16
hoi meiden,
Blij te lezen dat jullie je iets beter voelen. Hier nog de gebruikelijke ups en downs, maar door de AD kom ik naar mijn gevoel de dagen wel iets makkelijker door. Het blijft wel voelen als een gevecht, balen is dat. Ik zal jullie binnenkort weer eens bijpraten. Ik ben dus nog niet afgehaakt hier..
Voor nu alvast heel veel moois toegewenst voor 2007!
groetjes van Robin
Blij te lezen dat jullie je iets beter voelen. Hier nog de gebruikelijke ups en downs, maar door de AD kom ik naar mijn gevoel de dagen wel iets makkelijker door. Het blijft wel voelen als een gevecht, balen is dat. Ik zal jullie binnenkort weer eens bijpraten. Ik ben dus nog niet afgehaakt hier..
Voor nu alvast heel veel moois toegewenst voor 2007!
groetjes van Robin
zaterdag 30 december 2006 om 23:50
Hoi Robin, wat vervelend te lezen dat het bij jou nog steeds niet veel beter gaat. Je slikt nu toch ook alweer een aantal weken AD? Dan zou je je inmiddels toch al wel wat beter mogen voelen..
Ik vind het echt heel vervelend voor je. Ik kan even niet teruglezen nu, maar ik meen me te herinneren dat je ook diabetes hebt, en een soort van zenuwpijn? Hoe gaat het daarmee dan, is die pijn inmiddels wel minder geworden?
En jij natuurlijk ook een heel goed uiteinde gewenst! Iedereen die dit leest!
We schrijven volgend jaar verder, oke?
Groetjes, Inky.
Ps. hebben jullie net op tv ook het fantastische Confessions-concert van Madonna gezien? WAUW!!!!
Ik vind het echt heel vervelend voor je. Ik kan even niet teruglezen nu, maar ik meen me te herinneren dat je ook diabetes hebt, en een soort van zenuwpijn? Hoe gaat het daarmee dan, is die pijn inmiddels wel minder geworden?
En jij natuurlijk ook een heel goed uiteinde gewenst! Iedereen die dit leest!
We schrijven volgend jaar verder, oke?
Groetjes, Inky.
Ps. hebben jullie net op tv ook het fantastische Confessions-concert van Madonna gezien? WAUW!!!!
zaterdag 30 december 2006 om 23:59
Hoi allen,hoe lang schrijven jullie eigenlijk al met elkaar? Nog niet zo lang toch als ik kijk naar de openingsdatum van het topic? Het is nl. niet mijn bedoeling om als een vreemde me inene te mengen in een al lang bestaand groepje. Maar goed, ik ga er maar van uit dat het niet het geval is. Ik ben iig wel erg nieuw op het gedeelte Gezondheid. Ik zit nl. al vanaf het begin bij de babys (heet nu mamas) mijn ziele-oerselen eruit te gooien (sinds zo'n 3 a 4 jaar nu denk ik). Een beetje rondkijkend kwam ik dus een week of drie geleden (zo kort pas??) dit topic voor het eerst tegen.Mijn kindje (ik heb er 1-tje) is nu anderhalf. Lastige leeftijd dus ook wel (ten minste, dat begint nu steeds meer). Ik heb al wel diverse ondersteuningsmogelijkheden aangeboden gekregen, waar ik van sommige ook gebruik maak. Ik ben eens een tijd behoorlijk radeloos geweest en toen heb ik kortdurende psychiatrische thuiszorg gekregen. Dit was eigenlijk een man die kwam kijken hoe ik thuis het e.e.a. aanpakte. Maar het stomme was dat hij eigenlijk niet echt iets voor me kon betekenen. Want veel van de dingen die hij mij kon vertellen, die weeeeeeet ik al lang (ik bedoel het echt niet arrogant, maar weten en vervolgens er iets mee kunnen doen zijn bij mij twee verschillende dingen). En aangezien ik best hersens heb als ik het zo mag zeggen, kon ik natuurlijk best wel geod bedenken hoe e.e.a. werkt. Maar dat is altijd en eeuwig dezelfde valkuil als het op therapie aankomt. Weten versus voelen. Vaak moet ik gewoon dingen doen op basis van weten, omdat voelen een slechte raadgever is (ik voel niks, of weer te veel of verkeerd).Maar goed, nu heb ik nog steeds gesprekken met mijn SPV er (en als het nodig is een psychi.) en komt de verpleegkundige van het consultatiebureau 1 x per maand langs. Voor practische dingen voornl., maar ook om mijn hart te luchten. Alleen weet ik gewoon vaak niet waar ik het over moet hebben (hebben jullie dat nu ook als je gesprekken hebt met jullie hulpverlener? Ik vind dit zo godsgruwelijk irritant dat ik vaak het idee heb dat ik daar voor Jan Doedel zit en pas als ik weer thuis ben (dagje later ofzo) ik het gevoel heb dat het allemaal verkeerd gaat (wat dan niet zo is hoor, want 1 dag later lijkt het weer allemaal in orde - zucht).Maar goed, wat wel erg (ERG!!!) belangrijk is om nu eens door te zetten met relatietherapie. In het verleden hebben mijn vriend en ik (we zijn 11 jaar samen, hoewel we niet samenwonen) verschillende pogingen gewaagd om relatietherapie te doen/hebben (?). Maar eigenlijk vonden we het nooit echt nodig om door te zetten. Of omdat ik in therapie ging en toen was het ook logisch (?) om veel van de relatieproblemen te wijten aan mij en mijn problemen (wat ik zelf niet altijd even fair vond, maar goed). Ik bedoel, mijn vriend is ook zeker niet de makkelijkste en we knokken wat af samen (vroeger zelfs letterlijk, tegenwoordig meer op volwassen manier). Vraag me soms wel eens af of ik en hij niet ook gewoon zo zijn, juist doordat we een relatie hebben met elkaar en niet met een ander die stukken makkelijker is misschien?Nou ja, het heeft een goede reden dat we niet samenwonen, hoewel het wel dikke liefde is tussen ons (kennu nie sondur elkaar en nie met...). Oh ja, mijn vriend is ook de vader van onze dochter haha. Tja, het had ook gekund van niet, maar dat is zeker niet het geval. Haha, heb geen andere kerels in mijn bed gehad al die 11 jaar haha.Voor wat betreft nieuwjaar: die gaan we met z'n drieen (lief en dochter en ik) bij vrienden vieren op hun boerderij. Lekker rustig, gezellig eten samen en spelletjes spelen. En daar blijven slapen en de volgende dag weer naar huis (volgens mij klussen bij weer andere kennissen/vrienden van ons).Ja, als ik met dochter fiets en de wind gaat door haar haren (als ik in een goeie bui ben), dan vind ik dat zoooo lief. Die zachte blonde pluishaartjes die nog amper weerstand kunnen bieden tegen de wind. Dan wapperen ze allemaal overeind en dan is het net zo'n zachte stralenkrans (als de zon erdoor schijnt). Oh jee, klinkt als een zemelige moeder haha. Maar dan ben ik verliefd op haar op zo'n moment en geef ik een boel kusjes op d'r koppie (en ruikt ze ook nog eens lekker potverdorie)...Fijne jaarwisseling! Pas op de vingers
zondag 31 december 2006 om 01:50
hoi inky en intiem...
fijn om wat positieve dingen te lezen!....we komen er wel hoor!
ik heb een leuke kerst gehad ook....heb het er net wat over geschreven bij de topic borderline....
stappen tot de morgen je tegemoet komt haha...vroeger kon ik dat zo 2 dagen achter elkaar...soms 3...vervolgens ff een dag op tijd naar bed en ik was er weer....maar nu owow...ik doe het nog steeds...
maar vraag niet hoe....voel me soms na 1 nacht doortrekken soms een week lang brak.
was kerstavond om 6 uur 's morgens pas thuis...uitgeslapen tot half 3...2e kerstdag ook om 6 uur 's morgens thuis...maar toen ging de wekker alweer om 8 uur...weinig slaap gehad toen dus.
met oud en nieuw ga ik naar een van mijn beste vriendinnen...we houden het ff chill...
denk wel dat ik later de stad nog inga....ff met me ' vlam' borrelen...en daarna gewoon lekker naar huis.
fijn om wat positieve dingen te lezen!....we komen er wel hoor!
ik heb een leuke kerst gehad ook....heb het er net wat over geschreven bij de topic borderline....
stappen tot de morgen je tegemoet komt haha...vroeger kon ik dat zo 2 dagen achter elkaar...soms 3...vervolgens ff een dag op tijd naar bed en ik was er weer....maar nu owow...ik doe het nog steeds...
maar vraag niet hoe....voel me soms na 1 nacht doortrekken soms een week lang brak.
was kerstavond om 6 uur 's morgens pas thuis...uitgeslapen tot half 3...2e kerstdag ook om 6 uur 's morgens thuis...maar toen ging de wekker alweer om 8 uur...weinig slaap gehad toen dus.
met oud en nieuw ga ik naar een van mijn beste vriendinnen...we houden het ff chill...
denk wel dat ik later de stad nog inga....ff met me ' vlam' borrelen...en daarna gewoon lekker naar huis.
zondag 31 december 2006 om 10:24
Hoi Vlijtigliesje,
Ja hoor, we komen er wel, met vallen en opstaan, maar het komt echt wel goed met ons ;-)
Ik heb je kerstbelevingen gelezen op het andere topic (vond ik overigens heel raar, ik had deze topic geopend, kreeftje schreef hier ook, en vervolgens opent zij een paar dagen later haar topic, toch hetzelfde onderwerp?, maar dat terzijde...). Ik las daar dat je leuke dingen beleefd hebt met kerst, en dat je het nieuwe jaar hoopvol kunt beginnen, leuk hoor ;-) Ik hoop voor je dat het goed uitpakt.
En dan Intiem,
Ik schrijf hier ook nog maar heel kort hoor, sinds ik mijn topic geopend heb eigenlijk. Daarvoor keek ik alleen weleens bij andere topics, en reageerde ik maar heel af en toe. En mijn dochtertje is ook anderhalf!! Mooi he? Wat kun je dat toch prachtig verwoorden van die wind in haar haartjes, veel mooier als ik, echt waar! "Als een zonnekransje.." Prachtig! En zo beleef ik dat dus ook als ik met mijn dochtertje op de fiets zit. En dan geef ik haar ook honderd kusjes op haar lieve hoofdje, ruikt ze inderdaad ook nog eens zo heerlijk!!!!!!! En als ik haar uit badje haal en wil afdrogen, dan loopt ze altijd stiekem voor me weg, rennend in haar blootje over de overloop, continue lachend achterom kijkend naar mij of ik haar wil pakken, haha, heerlijk!
Ik heb daarbij ook nog een zoon. Hij is dus alweer 11. Ook heel leuk, maar natuurlijk alweer op een heel andere manier. Hij is echt mijn vriendje. Misschien ook niet altijd even goed, maar ja, dat is zo gegroeid in de loop der jaren. Ondanks het leeftijdsverschil zijn ze gelukkig stapelgek met elkaar. En ik geniet van allebei!
En verder herken ik zoveel in je verhaal Intiem. Echt waar.
Wat je schrijft over het verschil tussen weten en er vervolgens iets mee kunnen doen, ik heb dat net zo! Ik ben ook echt niet dom, ik zou een hele goede hulpverleenster voor anderen kunnen zijn denk ik weleens, na al mijn therapie-ervaringen. En daarbij lees ik er ook nog eens veel over. Enz. Ik kan prima verstandelijk vertellen hoe het "moet". Maar er naar handelen, dat is een heel ander verhaal. Dan schiet ik in mijn gevoel. En dan lijkt het wel alsof iemand anders het overneemt ofzo. En dat is op die momenten zo sterk. Daar kan dan geen verstand tegenop.
Dat is bij mij dus ook altijd en eeuwig dezelfde valkuil als het op therapie aankomt, net als bij jou. Dat weten versus voelen. Ook mijn gevoel is vaak een slechte raadgever. Ik heb dat ook, net als jij!
Ik sta nu (voor de zoveelste keer) op de wachtlijst bij het Riagg. Ik heb er dus weinig vertrouwen in. Het heeft mij nog nooit geholpen. En ook dat herken ik in jouw verhaal, op momenten dat ik daar zit, heb ik niks te vertellen, denk ik echt van: wat doe ik hier, tussen al die "gekken". (Eerst al in die wachtkamer, maar ik vind die hulpverleners zelf soms ook niet helemaal normaal, jij wel?)
Maar de medicatie slaat bijzonder goed aan bij mij. Daar heb ik dan ook meer geloof in. Ik voel me er goed bij.
Dan dat verhaal over jouw vriend. Jullie wonen niet samen schrijf je. Heel verstandig. Dat hadden mijn ex en ik ook nooit moeten doen. Zo red je het al met al dus al 11 jaar samen, kan ik dus niet meer zeggen! En ook daarin herken ik weer zoveel. Gedurende mijn relatie lagen de problemen ook altijd aan mij. En dat vond ik ook zeker niet altijd terecht, mijn ex was ook bepaald niet makkelijk, maar dit kwam hem natuurlijk wel mooi uit toen, hoefde hij mooi niet naar zijn eigen gedrag te kijken!
Ik hoop zo voor je, voor jullie, dat jullie het wel redden samen. Met jullie dochtertje. Ik gun het je zo.
Een hele fijne nacht gewenst op de boerderij, klinkt leuk hoor, en alle goeds voor 2007, dat het maar een heel goed jaar mag worden voor ons allen, of niet dan!!
Groetjes, Inky.
Ja hoor, we komen er wel, met vallen en opstaan, maar het komt echt wel goed met ons ;-)
Ik heb je kerstbelevingen gelezen op het andere topic (vond ik overigens heel raar, ik had deze topic geopend, kreeftje schreef hier ook, en vervolgens opent zij een paar dagen later haar topic, toch hetzelfde onderwerp?, maar dat terzijde...). Ik las daar dat je leuke dingen beleefd hebt met kerst, en dat je het nieuwe jaar hoopvol kunt beginnen, leuk hoor ;-) Ik hoop voor je dat het goed uitpakt.
En dan Intiem,
Ik schrijf hier ook nog maar heel kort hoor, sinds ik mijn topic geopend heb eigenlijk. Daarvoor keek ik alleen weleens bij andere topics, en reageerde ik maar heel af en toe. En mijn dochtertje is ook anderhalf!! Mooi he? Wat kun je dat toch prachtig verwoorden van die wind in haar haartjes, veel mooier als ik, echt waar! "Als een zonnekransje.." Prachtig! En zo beleef ik dat dus ook als ik met mijn dochtertje op de fiets zit. En dan geef ik haar ook honderd kusjes op haar lieve hoofdje, ruikt ze inderdaad ook nog eens zo heerlijk!!!!!!! En als ik haar uit badje haal en wil afdrogen, dan loopt ze altijd stiekem voor me weg, rennend in haar blootje over de overloop, continue lachend achterom kijkend naar mij of ik haar wil pakken, haha, heerlijk!
Ik heb daarbij ook nog een zoon. Hij is dus alweer 11. Ook heel leuk, maar natuurlijk alweer op een heel andere manier. Hij is echt mijn vriendje. Misschien ook niet altijd even goed, maar ja, dat is zo gegroeid in de loop der jaren. Ondanks het leeftijdsverschil zijn ze gelukkig stapelgek met elkaar. En ik geniet van allebei!
En verder herken ik zoveel in je verhaal Intiem. Echt waar.
Wat je schrijft over het verschil tussen weten en er vervolgens iets mee kunnen doen, ik heb dat net zo! Ik ben ook echt niet dom, ik zou een hele goede hulpverleenster voor anderen kunnen zijn denk ik weleens, na al mijn therapie-ervaringen. En daarbij lees ik er ook nog eens veel over. Enz. Ik kan prima verstandelijk vertellen hoe het "moet". Maar er naar handelen, dat is een heel ander verhaal. Dan schiet ik in mijn gevoel. En dan lijkt het wel alsof iemand anders het overneemt ofzo. En dat is op die momenten zo sterk. Daar kan dan geen verstand tegenop.
Dat is bij mij dus ook altijd en eeuwig dezelfde valkuil als het op therapie aankomt, net als bij jou. Dat weten versus voelen. Ook mijn gevoel is vaak een slechte raadgever. Ik heb dat ook, net als jij!
Ik sta nu (voor de zoveelste keer) op de wachtlijst bij het Riagg. Ik heb er dus weinig vertrouwen in. Het heeft mij nog nooit geholpen. En ook dat herken ik in jouw verhaal, op momenten dat ik daar zit, heb ik niks te vertellen, denk ik echt van: wat doe ik hier, tussen al die "gekken". (Eerst al in die wachtkamer, maar ik vind die hulpverleners zelf soms ook niet helemaal normaal, jij wel?)
Maar de medicatie slaat bijzonder goed aan bij mij. Daar heb ik dan ook meer geloof in. Ik voel me er goed bij.
Dan dat verhaal over jouw vriend. Jullie wonen niet samen schrijf je. Heel verstandig. Dat hadden mijn ex en ik ook nooit moeten doen. Zo red je het al met al dus al 11 jaar samen, kan ik dus niet meer zeggen! En ook daarin herken ik weer zoveel. Gedurende mijn relatie lagen de problemen ook altijd aan mij. En dat vond ik ook zeker niet altijd terecht, mijn ex was ook bepaald niet makkelijk, maar dit kwam hem natuurlijk wel mooi uit toen, hoefde hij mooi niet naar zijn eigen gedrag te kijken!
Ik hoop zo voor je, voor jullie, dat jullie het wel redden samen. Met jullie dochtertje. Ik gun het je zo.
Een hele fijne nacht gewenst op de boerderij, klinkt leuk hoor, en alle goeds voor 2007, dat het maar een heel goed jaar mag worden voor ons allen, of niet dan!!
Groetjes, Inky.
zondag 31 december 2006 om 11:52
hey inky, dat ik zelf een nieuw toppic had geopend was omdat ik niet speciaal iets wou vragen over medicatie...
En ik vond het overzichtelijker om mijn vragen ff zelf op een rijtje te zetten. Vandaar. ..
Sorry als je dit irritand ofzo vind, niet mijn bedoeling!
Goed om te lezen dat jullie kerst leuk was. Kerst zelf was niet echt spannend. Gegeten met familie en 2e kerstdag gewerkt.
Ben van de week paar dagen naar Brussel geweest met mijn loverr. Echt super gehad, wel jammer om weer thuis te zijn. Het ging daar zoo goed, geen gezeur was echt zo mezelf! Merkte echt datik nog helemaal gek op hem ben.
Hier thuis ben ik vaak zo met mezelf bezig en in mijn hoofd, voel dan weinig.
Nou fijne jaarwisseling! Groetjess Kreeftje
En ik vond het overzichtelijker om mijn vragen ff zelf op een rijtje te zetten. Vandaar. ..
Sorry als je dit irritand ofzo vind, niet mijn bedoeling!
Goed om te lezen dat jullie kerst leuk was. Kerst zelf was niet echt spannend. Gegeten met familie en 2e kerstdag gewerkt.
Ben van de week paar dagen naar Brussel geweest met mijn loverr. Echt super gehad, wel jammer om weer thuis te zijn. Het ging daar zoo goed, geen gezeur was echt zo mezelf! Merkte echt datik nog helemaal gek op hem ben.
Hier thuis ben ik vaak zo met mezelf bezig en in mijn hoofd, voel dan weinig.
Nou fijne jaarwisseling! Groetjess Kreeftje
dinsdag 2 januari 2007 om 18:31
Hier ben ik ook weer, heb gisterenavond besloten toch ook maar medicatie te gaan proberen. Aangezien ik hier een positief verhaal over citalopram heb gelezen, en mijn vriend dit ook gebruikt en hij denkt dat ik er erg veel baat bij kan hebben heb ik hiervoor gekozen. Vandaag langs de huisarts geweest. Ik ben heel benieuwd hoe de komende tijd gaat verlopen. Zoals de afgelopen paar weken waren, trek ik het niet meer. Constant gedoe, gestress, druk in me kop, moe en ruzie met mijn vriend omdat hij het ook niet trekt dat ik zo vaak zo negatief ben.
Ik zal jullie op de hoogte houden over hoe het allemaal gaat.
Ik zal jullie op de hoogte houden over hoe het allemaal gaat.
dinsdag 2 januari 2007 om 19:17
Hoi Kohana,
Ik wens je veel succes. Met een week of twee merkte ik al verbetering, inmiddels gebruik ik het al ruim een maand, en het gaat goed.
Ik merk wel dat ik blij ben dat de feestdagen voorbij zijn en alles weer normaal is. Het geeft toch wel veel onrust, dit soort dagen. Ik ben met oud en nieuw uitgeweest naar een feest in de stad, maar dacht na een paar uurtjes al: wat doe ik hier.. Ben ik lekker naar huis gefietst, flanellen pyamaatje aangetrokken en lekker in m'n bedje gekropen. Heerlijk... Ik reageer helemaal niet goed meer op mensenmassa's en al die (in mijn ogen) overdreven drukte. Het kan me eigenlijk gestolen worden. Weer wat van geleerd, volgend jaar blijf ik lekker thuis, drink ik om 24.00 uur een borrel bij de buren en that's it.
Als ik in mijn gewone ritme zit gaat het nu eigenlijk heel goed. Op tijd naar bed, op tijd er weer uit, mijn werk, de kinderen, 's avonds een gewone maaltijd, enz. Niks aparts. Daar voel ik me het allerbeste bij.
Ik hoop dat jij ook goed op de medicijnen gaat reageren en binnenkort ook wat meer rust gaat voelen. En weer wat positiever kunt zijn.
Houd ons op de hoogte.
Groetjes, Inky.
Ik wens je veel succes. Met een week of twee merkte ik al verbetering, inmiddels gebruik ik het al ruim een maand, en het gaat goed.
Ik merk wel dat ik blij ben dat de feestdagen voorbij zijn en alles weer normaal is. Het geeft toch wel veel onrust, dit soort dagen. Ik ben met oud en nieuw uitgeweest naar een feest in de stad, maar dacht na een paar uurtjes al: wat doe ik hier.. Ben ik lekker naar huis gefietst, flanellen pyamaatje aangetrokken en lekker in m'n bedje gekropen. Heerlijk... Ik reageer helemaal niet goed meer op mensenmassa's en al die (in mijn ogen) overdreven drukte. Het kan me eigenlijk gestolen worden. Weer wat van geleerd, volgend jaar blijf ik lekker thuis, drink ik om 24.00 uur een borrel bij de buren en that's it.
Als ik in mijn gewone ritme zit gaat het nu eigenlijk heel goed. Op tijd naar bed, op tijd er weer uit, mijn werk, de kinderen, 's avonds een gewone maaltijd, enz. Niks aparts. Daar voel ik me het allerbeste bij.
Ik hoop dat jij ook goed op de medicijnen gaat reageren en binnenkort ook wat meer rust gaat voelen. En weer wat positiever kunt zijn.
Houd ons op de hoogte.
Groetjes, Inky.
dinsdag 2 januari 2007 om 19:24
Hoi Inky,
2 weken is toch nog best wel een tijd, zo willen dat het meteen wat deed
Maar goed, twee weken wachten moet ik ook wel overleven, hoewel ik er nu aardig doorheen zit. Heb iets te hard gefeest de afgelopen 2 weken.
Ik houd er juist wel van om uit te gaan, lekker te feesten enzo. Wat jij beschrijft, een gewoon ritme, zou denk ik wel heel goed voor me zijn, maar ik ben zo bang dat ik het leven dan saai ga vinden. Het is niks voor mij om dat in dag uit precies hetzelfde te doen. Ik moet juist afwisseling hebben, uitgaan, gek doen, anders ga ik me vervelen en word ik onrustig. Een avond voor de tv zitten is er voor mij meestal niet bij. Ik kan er niet tegen, wordt 'iebelig', kan niet stil zitten. Ik hoop wel dat door de medicijnen ik wat meer rust krijg en ook wel eens gewoon de rust kan nemen die ik zo hard nodig heb. Een paar weken niet stappen, een paar weken gewoon normaal doen, een normaal ritme. Maar zoals ik me nu voel is dat mijn grootste (bij wijze van spreke dan) nachtmerrie. Bij het idee alleen al ga ik me vervelen en word ik onrustig.
Pfffft word wel echt gek van mezelf de laatste tijd. En mijn vriend ook van mij en ik van hem. Bah! Ik wil gewoon gewoon zijn.
2 weken is toch nog best wel een tijd, zo willen dat het meteen wat deed
Maar goed, twee weken wachten moet ik ook wel overleven, hoewel ik er nu aardig doorheen zit. Heb iets te hard gefeest de afgelopen 2 weken.Ik houd er juist wel van om uit te gaan, lekker te feesten enzo. Wat jij beschrijft, een gewoon ritme, zou denk ik wel heel goed voor me zijn, maar ik ben zo bang dat ik het leven dan saai ga vinden. Het is niks voor mij om dat in dag uit precies hetzelfde te doen. Ik moet juist afwisseling hebben, uitgaan, gek doen, anders ga ik me vervelen en word ik onrustig. Een avond voor de tv zitten is er voor mij meestal niet bij. Ik kan er niet tegen, wordt 'iebelig', kan niet stil zitten. Ik hoop wel dat door de medicijnen ik wat meer rust krijg en ook wel eens gewoon de rust kan nemen die ik zo hard nodig heb. Een paar weken niet stappen, een paar weken gewoon normaal doen, een normaal ritme. Maar zoals ik me nu voel is dat mijn grootste (bij wijze van spreke dan) nachtmerrie. Bij het idee alleen al ga ik me vervelen en word ik onrustig.
Pfffft word wel echt gek van mezelf de laatste tijd. En mijn vriend ook van mij en ik van hem. Bah! Ik wil gewoon gewoon zijn.
dinsdag 2 januari 2007 om 21:56
Hoi Kohana,
Ik begrijp wel heel goed wat je bedoelt hoor, en ik herken die (innerlijke) onrust maar al te goed bij mijzelf. Deze rust die ik nu voel is ook nieuw voor mij, en echt van de laatste tijd. Onrust was denk ik zo'n 20 jaar lang "my middle name".. (ik ben nu bijna 40).
Maar nog niet zo lang geleden (afgelopen zomer) zat ik er helemaal door. Ik had een hele hectische tijd achter de rug en ik trok het niet meer. Ik was behoorlijk overspannen. Dat was een omslag van mij. Ik wilde dit niet meer.
Er komt vanzelf een moment dat je gaat verlangen naar datgene wat je nu nog als saai beschouwd. Tenminste, zo was het voor mij. Deze rust voelt momenteel gewoon weldadig. En absoluut niet saai.
Ik word nu juist onrustig als ik veel "moet", van mezelf, of van anderen.. Dat merkte ik dus met de feestdagen maar weer. Ik ben blij dat alles weer normaal is. En als ik dan gewerkt heb, gekookt en afgewassen, de jongste in badje gedaan en in bed gestopt heb (zij is nog maar anderhalf), de oudste er even later achteraan, dan installeer ik me nog even lekker op de bank, en dan schrik ik soms al als de deurbel gaat. Dan denk ik: o nee hé, wie moet er nou weer wat van mij?
Grapje hoor, meestal is het een buurvrouwtje en dat mag altijd, maar je begrijpt vast wel wat ik bedoel..
Ik voel me hier heel goed bij, en ik hoop dat die onrust gewoon nooit meer terugkomt!
Ps. ik weet trouwens niet of je drinkt tijdens het uitgaan, maar pas daarmee wel op in combinatie met deze medicijnen hé? Dat doet het effect teniet, en hoef je ze net zo goed niet te slikken, want dan blijf je nog onrustig..
Ik begrijp wel heel goed wat je bedoelt hoor, en ik herken die (innerlijke) onrust maar al te goed bij mijzelf. Deze rust die ik nu voel is ook nieuw voor mij, en echt van de laatste tijd. Onrust was denk ik zo'n 20 jaar lang "my middle name".. (ik ben nu bijna 40).
Maar nog niet zo lang geleden (afgelopen zomer) zat ik er helemaal door. Ik had een hele hectische tijd achter de rug en ik trok het niet meer. Ik was behoorlijk overspannen. Dat was een omslag van mij. Ik wilde dit niet meer.
Er komt vanzelf een moment dat je gaat verlangen naar datgene wat je nu nog als saai beschouwd. Tenminste, zo was het voor mij. Deze rust voelt momenteel gewoon weldadig. En absoluut niet saai.
Ik word nu juist onrustig als ik veel "moet", van mezelf, of van anderen.. Dat merkte ik dus met de feestdagen maar weer. Ik ben blij dat alles weer normaal is. En als ik dan gewerkt heb, gekookt en afgewassen, de jongste in badje gedaan en in bed gestopt heb (zij is nog maar anderhalf), de oudste er even later achteraan, dan installeer ik me nog even lekker op de bank, en dan schrik ik soms al als de deurbel gaat. Dan denk ik: o nee hé, wie moet er nou weer wat van mij?
Grapje hoor, meestal is het een buurvrouwtje en dat mag altijd, maar je begrijpt vast wel wat ik bedoel..
Ik voel me hier heel goed bij, en ik hoop dat die onrust gewoon nooit meer terugkomt!
Ps. ik weet trouwens niet of je drinkt tijdens het uitgaan, maar pas daarmee wel op in combinatie met deze medicijnen hé? Dat doet het effect teniet, en hoef je ze net zo goed niet te slikken, want dan blijf je nog onrustig..
woensdag 3 januari 2007 om 17:35
ik zit ook te denken om naar huisarts te gaan voor medicijnen.
Herken die onrust ook erg in mijn hoofd. Echt vaak druk in mijn hoofd, ook idd in mijn doen en laten! Erg negatief, ook het idee dat ik niets voel. Automatische piloot.
Word dan soms zo gek van mezelf...
Hoe is dat bij jullie gegaan? Ga je gewoon naar huisarts en vraag je om antidepressiva? En hoe beslis je welke je krijgt? Zijn er zo veel....
Nou succes ermee, hopelijk helpen de medicijnen jullie goed!
Herken die onrust ook erg in mijn hoofd. Echt vaak druk in mijn hoofd, ook idd in mijn doen en laten! Erg negatief, ook het idee dat ik niets voel. Automatische piloot.
Word dan soms zo gek van mezelf...
Hoe is dat bij jullie gegaan? Ga je gewoon naar huisarts en vraag je om antidepressiva? En hoe beslis je welke je krijgt? Zijn er zo veel....
Nou succes ermee, hopelijk helpen de medicijnen jullie goed!
woensdag 3 januari 2007 om 18:11
Hoi, weet niet meer wanneer ik nu voor het laatst geschreven heb: 2006 of 2007 ; ))Maar iig harstikke fijn , ontspannen, overzichtelijk en leuk komend jaar gewenst.Ik ga zo aan de kook en de afwas, maar eventjes snel dan (dochter heb ik onder de lakens geschoven, want ze was bekaf van de creche).Kreeftje, ik denk echt dat het belangrijk is om niet op eigen houtje te gaan dokteren. Je hebt in principe een behandelaar die dit soort dingen met jou zou moeten bespreken. Je kunt wel naar je huisarts, maar waarom koppel je het een los van het ander? Als je bijvoorbeeld het idee hebt dat je niet genoeg hebt aan de sessies, dan moet je dat bespreken met je behandelaar. Misschien dat er dan een andere passende therapie beter geschikt is. Of misschien is medicatie beter geschikt, maar dan doe je er denk ik verstandig aan om eerst een psychiater te zien. Huisartsen zijn geen specialisten op dit gebied en je weet toch officieel nog niet of en welke diagnose er is voor jou? Het lijkt me handiger om dat eerst te bepalen en dan daar een behandeling op af te stemmen in plaats van andersom.Je lijkt er ongeduldig onder en als je veel last hebt van dingen is dat begrijpelijk, maar dit soort dingen kosten nu eenmaal wat tijd. Je zou toch niet aan de verkeerde medicijnen willen?! Dus eerst advies vragen aan experts voordat je 'zomaar' aan medicijnen gaat.OK, nu ga ik koken. MIsschien tot later (want heb heeeel veel zinnigs te zeggen over onrust versus saai leven haha)
woensdag 3 januari 2007 om 20:54
quote:
ik zit ook te denken om naar huisarts te gaan voor medicijnen.
Herken die onrust ook erg in mijn hoofd. Echt vaak druk in mijn hoofd, ook idd in mijn doen en laten!
Hoi Kreeftje,
Erg herkenbaar dit (hoewel ik mijn medicijnen nooit van een huisarts zou willen, heb ze dan ook altijd door een psychiater voorgeschreven gekregen), bij mij heeft -zoals ik vorige week ofzo ook schreef- ritalin heel erg goed geholpen.
Succes!
ik zit ook te denken om naar huisarts te gaan voor medicijnen.
Herken die onrust ook erg in mijn hoofd. Echt vaak druk in mijn hoofd, ook idd in mijn doen en laten!
Hoi Kreeftje,
Erg herkenbaar dit (hoewel ik mijn medicijnen nooit van een huisarts zou willen, heb ze dan ook altijd door een psychiater voorgeschreven gekregen), bij mij heeft -zoals ik vorige week ofzo ook schreef- ritalin heel erg goed geholpen.
Succes!
woensdag 3 januari 2007 om 21:27
Ik heb mijn medicatie (citalopram = anti-depressiva) wel gewoon via mijn huisarts gekregen. Dit ook omdat het echt niet meer ging op dat moment, en ik nog wel even op de wachtlijst van het riagg zou staan.
Ik reageer erg goed op dit medicijn, ben er absoluut rustiger van geworden. En positiever. Voel me nu best goed, en dat had ik een maand geleden echt niet meer kunnen hopen. Toen was ik de wanhoop nabij, ik zakte steeds verder weg en zag het echt niet meer goedkomen met mijzelf.
Nu moet ik er wel bij vermelden mijn huisarts mij en mijn verleden goed kent, en ik heel goed met hem kan praten. Hij begeleidt me nu ook totdat ik bij het riagg terecht kan. Dit gaat nu niet meer zo heel lang duren, over twee weken heb ik daar een intake-gesprek.
Ik reageer erg goed op dit medicijn, ben er absoluut rustiger van geworden. En positiever. Voel me nu best goed, en dat had ik een maand geleden echt niet meer kunnen hopen. Toen was ik de wanhoop nabij, ik zakte steeds verder weg en zag het echt niet meer goedkomen met mijzelf.
Nu moet ik er wel bij vermelden mijn huisarts mij en mijn verleden goed kent, en ik heel goed met hem kan praten. Hij begeleidt me nu ook totdat ik bij het riagg terecht kan. Dit gaat nu niet meer zo heel lang duren, over twee weken heb ik daar een intake-gesprek.
