medicatie bij borderline?

Zo, ben ik weer. Hehe, alles onder controle en dochter in diepe slaap (en vriend de avond weg, dus ikke lekker het huis alleen).Ik mag niet oordelen over jou Kreeftje en kan natuurlijk niet in je koppie kijken. Maar je komt -zoals ik al gezegd heb geloof ik- bij mij erg ongeduldig over. Je bent pas net begonnen bij de schoolpsycholoog en je hebt 1 x per maand een gesprek (is ook wel weinig als je veel problemen hebt!) toch? Tja, ben toch kennelijk erg huiverig voor medicatie. Want ik heb gewoon weinig vertrouwen in de kennis en kunde van een huisarts wat betreft psychiatrische medicatie. En je moet zeker niet evt. bijwerkingen onderschatten. Veel AD heeft als bijwerking gewichtsverandering, maar bijvoorbeeld ook vervlakking. En zoals ik heb begrepen heeft cita (nog iets?) een remmende werking op je seksualiteit. Tuurlijk is het afwegen wat zwaarder weegt en als het voor jouw gevoel echt niet goed gaat nu, moet je zeker aan de bel trekken. Maar nogmaals is een psychiater denk ik beter gesecialiseerd in wat goed zou kunnen zijn.Ik zou als ik jou was echt aangeven aan je behandelaar wat je allemaal denkt en dat je ook aan medicatie zit te denken omdat het voor jouw gevoel niet goedgaat (dat is ten minste de reden dat ik aanneem dat je medicatie wil?)even posten hoor

thanx voor jullie reacties...

Maar ik heb al iets van 6 gesprekken gehad bij schoolpsy. Daar ben ik klaar en ben doorgestuurd naar een gestallt therapeut. Ze is gewoon zelfstandig, aan huis. Ze geeft ook creatieve therapie dus combineert wel beetje.

Dus niet bij RIAGG ofzo. Vraag me soms wel af of dat niet beter zou zijn, maar goed. Hoe denken jullie hierover?



Daar nu 3 keer geweest(waarvan 1 keer intake), en kan over 2 weken weer terecht.

Dan wil ik wel regelmatig gesprekken, wekelijks ofzo. anders schiet het idd niet op. Dus eerst maar even afwachten nog.

En ga bij haar is informeren wat echt haar doelen zijn met mij, want dat vind ik nog beetje vaag. Ze noteert niets en vraag me af of ze tijdens de volgende gesprekken nog weet wat ik de vorige keer verteld heb...

Schoolpsy schreef wel dingen op. Kreeg daar ook specifieke opdrachten mee enz. Dat vond ik wel prettig.

Ook gaat gestallt niet echt in op verleden, terwijl ik bevestiging wel belangrijk vind. Waar komt het vandaan, hoe komt het enz.

Dus daar wil ik het ook nog over hebben met haar.

Ik ben idd erg zoekende met wat ik nou moet! Idd ongeduldig:) Ik wil gewoon me wat relaxter voelen. Kijk ook al op internet over YOGA, reiki en andere dingen. Spring dan van de hak op de tak...

Moet het idd rustig aan doen, bedankt voor de tip:)

En medicijnen is ook grote stap, ben wel bang voor nare bijwerkingen. Maar goed, als ik dan lees dat sommigen daar geen last van hebben...

Succes ermee allemaal!

liefss kreeftje

quote:En ga bij haar is informeren wat echt haar doelen zijn met mij,Jíj moet je afvragen wat jóuw doelen zijn (met haar).

Ja ok, dat is idd zo! Maar dat moet ik dan samen met haar bespreken dacht ik zo, tog?

Mijn doel is natuurlijk me beter voelen...

Zij heeft waarschijnlijk zo haar manieren daarvoor..

Hmmm, klinkt wel een beetje vaag wat die therapeut doet. natuurlijk is het in het begin wel lastig om al te bepalen wat het voor je doet, maar het lijkt me toch op z'n minst belangrijk dat jij een goed gevoel hebt bij haar! En als dat niet het geval is, dan is het denk ik goed om meer duidelijkheid te vragen. Tis tenslotte JOUW gezondheid! En doelen zijn inderdaad voor jezelf en worden bewaakt en ondersteunt door de therapeut. Snap niet dat ze het daar niet me je over heeft, zo van: hoe gaat het nu, waar sta je nu, waar loop je tegenaan (nu en in het verleden), kortom, waar heb je last van en wat is jouw doel om te breieken op de korte, middellange en lange termijn en hoe gaan we dat aanpakken (samen). Als blijkt dat jouw problemen te groot of te specifiek zijn, dan moet ze met jou meedenken waar je dan wel beter op je plek bent, al dan niet ondersteund door medicatie.Kom op hoor kreeftje, het is jouw geld en je hebt niks aan iemand die er met de pet naar gooit. Klinkt natuurlijk lekker makkelijk en ik snap dondersgoed dat het moeilijk is om voor jezelf op te komen. Hell, als je niet eens weet wat je kunt/mag verwachten van een therapeut, hoe moet je dan voor jezelf zorgen.Maar goed, er zit zoveel bagger tussen therapeuten, dat je wel moet! En ik kan het weten, want ik heb er heeeeel veeeel gezien. En vroeger was ik nogal blue en durfde ik eigenlijk niet echt te zeggen wat ik er van vond en kon ik rustig een jaar lang naar iemand toegaan terwijl ik er niks aan had. Of ik ging gewoon niet meer, omdat ik niet tevreden was (soort koppige 'dan hoeft het voor mij niet meer'). Uitspreken wat je twijfels zijn is superbelangrijk. Die credit moet je wel geven aan een therapeut. want als jij niet echt oprecht uitspreekt wat je allemaal bezighoudt, dan wordt het voor zo'n therapeut ook erg moeilijk om je te kunnen helpen. Dus als jij meer verleden wil betrekken, omdat je daar vragen over hebt, of als je het te weinig vindt, omdat je met teveel sores blijft zitten, etc., moet je dat uitspreken! Moet moet moet, tja, je moet niks. Maar ik word een beetje plaatsvervangend ge-ergerd, omdat ik heel goed snap in wat voor spagaat je kunt zitten en die frust wil ik je graag besparen. Hoe moeilijk dat ook is.

Euh, ben niet geergerd op jou hoor kreeftje (lijkt zo in het onderste zinnetje), maar meer op therapeuten besonjes in het algemeen.Wat betreft het Riagg (heet niet meer zo toch? Volgens mij is dat GGZ geworden):daar kom je dezelfde problemen tegen als in het echte leven, nl. goede en slechte therapeuten en alles wat daar tussen inzit. Voordeel is misschien dat je nog makkelijker kunt switchen tussen therapeuten, omdat alles onder 1 dak zit. ook ben je makkelijker doorverwezen als je meer baat hebt bij iets anders. Voordeel is misschien ook dat je (meer?) vergoed krijgt. Maar volgens mij bestaan er ook flinke wachtlijsten, dus dan zal je toch moeten beginnen om je aan te melden (via huisarts, weet ik even niet meer, maar denk het wel?)Oh ja, zou nog iets vertellen over onrust versus saai leven.Ik snap helemaal wat je bedoelt Kohana met dat iebelige en onrustige gevoel. Ik lijd nu een rustig leven (heb het al eens saai genoemd), maar dit is behoorlijk door mezelf afgedwongen. Heb er erg veel moeite voor moeten doen en nog steeds om me ernaar te voegen. Maar merk wel dat dit op de lange termijn beter werkt voor mij.Ik leefde vroeger zo ontzettend grenzeloos (hoewel ik gek genoeg nog wel uiterste grenzen had). Ik stapte veel, dronk veel en maakte het altijd errug laat. Ik ben menigmaal bij compleet wildvreemden in bed beland en zorgde vrij slecht voor mezelf. Dit was van mijn vroege tot mijn late puberteit. Toen heb ik inene het roer omgegooid wat betreft het nachtelijke leven (ik kreeg ook een vriend die niet van stappen hield, dus ben vrij snel ingebonden). Maar op andere terreinen bleef ik drijven/leven op pieken. Altijd druk, altijd tot het naatje, en -hoewel meer verantwoord- grenzeloos. Het "ik wil niks missen gevoel". Wat ik niet doorhad (echt echt echt niet doorhad), was dat elke up werd gevolgd door een down. Soms in rap tempo, soms meer ongemerkt, omdat er 1 a 2 maanden tussen zaten waarbij ik ongemerkt begon te glijen. Glijen naar af en lager... als je een nul lijn tekent, dan ging ik voor mijn gevoel helemaal pieken en daarna helemaal dalen. Het stomme is dat ik er eigenlijk geen bal aan had, aan dat pieken. Voor mijn gevoel waren dat pas de momenten waarop ik het gevoel had dat ik 'leefde' (klinkt misschien beetje vaag). Alleen bleef dat gevoel nooit hangen. Alles was zo vluchtig. Ik kon dat gevoel niet vasthouden, glipte als zand zeg maar tussen mijn vingers...Dus het pieken leverde me eigenlijk niks op. Ergo, daarna kwam de down. In mijn up gevoel had ik ook allemaal het idee dat ik dit wel kon of dat wel kon en ik kon het nooit waarmaken. Ik kon mijn eigen verwachtingen niet naleven. Ik kon de verwachtingen die ik bij anderen had gekweekt niet waarmaken (gaf stress natuurlijk, omdat ik faalde).Wat ik wil zeggen, is dat ik zelf ook zo in elkaar zat en dat ik ook de hele tijd streefde naar het gevoel dat ik 'leefde', dat ik er mocht zijn en blaaaa. Tijdens therapie ben ik er eigenlijk pas achtergekomen dat jezelf wel wat invloed kunt uitoefenen op dat heen ne weer schommelen in stemming. Door bijvoorbeeld geen roofbouw op jezelf te plegen (een verantwoord ritme aanhouden, amen), door te matigen. Haha, matigen is eigenlijk wel een goed woord. Nu was ik tegen de tijd dat ik in therapie zat al behoorlijk verstrikt in mijn eigen web van matiging. Om mezelf boven water te houden en niet te verdrinken, was ik al heel geforceerd bezig met mezelf te beperken en te structureren. Maar dit was zo krampachtig, dat het heel onnatuurlijk was. En dat allemaal omdat ik bang was dat als ik mezelf niet heel erg binnen de lijntjes hield (bijna obessief soms), ik zou verzuipen in al mijn gevoelens en dat ik alle controle kwijt zou zijn/raken over mezelf.Sjongejonge, weer een heel therapeutisch geleuter. Affijn, de combinatie van therapie, maar vooral directieve therapie heeft mij veel opgeleverd. Directieve therapie gaat heel erg uit van wat je doet/niet doet en het effect op je leven en dat je door kleine veranderingen en aanpassingen en bewustwording een heleboel kan bereiken.Je moet je eigen leven in schema's zetten en beoordelen en dat werkt zeer verhelderend. Dit kan ik eigenlijk niet echt invoelen (het Aha gevoel blijft uit), omdat ik mezelf verkeerde of geen grenzen opleg. Maar ik kan het wel ervaren. En ook al blijf ik intern voelen dat mijn leven saai is en dat ik sterke onrust gevoelens kan hebben; ik probeer er niet aan toe te geven. Omdat ik weet (heb ervaren) dat dit beter is voor me. Bovendien werkt het hebben van een kindje ook wel mee (of tegen, tis maar hoe je het bekijkt). Al zou ik willen stappen of het super laat maken, ik kan het niet. Dit bevliegt me vaak genoeg en ik voel me vaak genoeg erg beperkt. Het is wel stukken verstandiger (heb je het weer, verstand versus gevoel).Oh jee, het is alweer stukken later dan toen ik aan het verhaal begon. Want vriend kwam net thuis en even zitten bijkletsen. Moet er zometeen ook maar een einde aan breien. Misschien maar goed ook, anders blijf ik maar lullen.Ehm, maar Kohana, dat onrustige gevoel is an sich wel een beetje in te dammen, maar dat kost echt tijd en dat moet je ook willen. En natuurlijk moet je door ervaring leren dat het je ook iets oplevert in plaats dat je alleen maar moet inleveren. Zei ze wijs haha...

intiem, je hebt wel gelijk! Wil dat de volgende keer ook echt gaan vragen.. Maar ben er pas 2 keer geweest dus misschien ben ik ook wel weer te snel met mijn oordeel. Maar het ter sprake brengen kan nooit kwaad dacht ik zo.



Hebben jullie ook dat je aan de verwachtingen van anderen wilt voldoen? Dingen niet of wel doen omdat je anders bang bent dat anderen een raar beeld van je krijgen?

Jullie hebben het wel over uitbundig leven, maar doe je dat dan omdat je dat zelf wilt? Of om aan verwachtingen te voldoen?

Had dat wel eens met uitgaan bijvoorbeeld. Dan heb ik geen zin, maar ga dan maar omdat ik anders bang ben dat anderen me saai vinden.

Nu word dat steeds minder hoor, gelukkig wel!

Ook heb ik vaak bevestiging nodig kom ik achter de laatste tijd. Als ik over iets twijfel bijvoorbeeld, en mijn therapeut zou zeggen: Ja', dat moet je echt wel doen! Dan doe ik het bij wijze van meteen.

Daar moet ik echt mee oppassen.

Moet leren mijn eigen gevoel te volgen en zelf ergens voor staan.

Dat vind ik heel moeilijk....

Heb zo'n respect voor mensen die ergens voor staan en dit ook gewoon durven te zeggen, no matter what! Ook al is dit iets waar ikzelf niet achter sta.

Voorbeeld: Vriendin van mij is echt super gelovig! Ikzelf helemaal niet op die manier. Ze staat er 100 % achter en kan ook uitleggen waarom enzenz. Ook al sta ik niet achter haar ideeen, ik heb dan respect dat ze dat zo zeker kan zeggen!

Wou dat ik dat kon...

Wat jij zegt, intiem, heeft mijn therapeut het ook al over gehad. Een balans opmaken tussen de leuke dingen die ik doe en de gevolgen daarvan. Over het algemeen vind ik het het waard als ik op vrijdagavond ga stappen dat ik brak op mijn werk zit zaterdag. Werk 6 dagen in de week en als ik dan ook nog eens allerlei leuke feestjes moet missen wordt het helemaal saai. Op zich is het ook niet zo’n probleem als ik dat een keertje doe, maar de laatste tijd had ik doordeweeks ook steeds allerlei dingen te doen. Heb mezelf dus heel erg uitgeput. Maar ik heb zoiets van… sja borderline, ok, dat betekent toch niet dat ik nu niet meer lekker kan stappen, leuke dingen kan doen? Ik leef juist helemaal op tijdens een avondje uit. Vooral als ik op een (techno) feestje ben, waar de sfeer heel goed is, dan drijf ik op de positieve energie die daar hangt. Het kost me een hoop energie aan de ene kant, maar aan de andere kant levert het me ook een hoop op. Vroeger hield ik nooit zo van uitgaan, vond het maar saai, totdat ik voor het eerst naar technofeestjes begon te gaan. Nu ga ik écht voor mijn eigen plezier. Het is dus zeerzeker zo dat ik uit wil gaan omdat ik het zelf wil. Niet omdat ik aan verwachtingen van anderen wil voldoen. Ik kan dagen naar een avondje uit toeleven (soms als ik naar een groot feest ga, begint de voorpret al op woensdag) en na afloop kan ik ook nog dagen nagenieten. Ook al ben ik moe en brak. Maar door die vermoeidheid kom ik dus wel weer snel in een dip. Als ik na een avond stappen een paar dagen rustig aan doe en vroeg naar bed ga is er niet zoveel aan de hand. Daarom ga ik meestal echt maar 1x per week uit. Heb alleen de afgelopen tijd vaak ook weer dingen op zondag gehad. Een verjaardag, een personeelsfeest, dat soort dingen. Ik hoop dat dat de komende tijd niet meer voor komt, wil op zondag gewoon een relaxdag houden, zeker nu het mijn enige vrije dag in de week is. De komende tijd wil ik gewoon wat rustiger aan gaan doen, nog wel af en toe stappen, maar niet meer elk weekend. En proberen door de weeks te genieten van een avondje thuis op de bank. Ik hoop dat ik in combinatie met die medicijnen de rust hiervoor kan vinden. Nu is’t vaak nog zo dat als ik op de bank zit/lig ik me alweer allerlei dingen bedenk die nog gedaan moeten worden: was, afwas, opruimen, administratie. Gek word ik ervan! Nog even over die medicijnen. Heb sinds ik er 2 dagen geleden mee begonnen ben echt moeite mijn bed uit te komen ’s ochtends. Had ik normaal bijna nooit last van. Dan stuiterde ik ’s ochtends bij wijze van spreke mijn bed uit. Weet niet of het komt door het afgelopen weekend of dat het met die medicijnen te maken heeft. Ik heb gisterenmiddag ook zomaar anderhalf uur geslapen (waardoor ik vannacht echt steeds wakker werd ..) Naja goed, ik kijk het wel aan, hoop dat ik snel écht effect begin te merken want vandaag zie ik het allemaal niet zo zitten. Het afstuderen loopt niet, ben doodmoe en suf en ik moet vanavond na een dag op kantoor weer bij mijn bijbaantje werken. Het liefst zou ik voor de rest van de dag in bed verdwijnen. Kan me dus echt niet ziekmelden bij mijn bijbaan, heb daar al genoeg gezeik omdat ik de laatste tijd steeds wat anders heb.

ik herken dat ook dat ik niet kan ontspannen... zo druk in je hoofd met wat je allemaal moet,

Zit vanmorgen voor de computer, moet nodig voor school bezig! Maar dat lukt dan niet. Moet vandaag nog vanalles (afgesproken met vriendin, was doen, sporten, vanaaf weer stad in)dus kan dan niet rustig gaan zitten voor school.

Zo irritand! Zelfs als ik gezellig uit eten ga met mijn vriend ben ik nog druk in mijn hoofd. En dan sta ik weer buiten denk ik: KUT het is alweer voorbij en heb er niet eens echt goed van genoten.

Dat vind ik ook irritand! Heeft er niemand tips om te leren ontspannen? Dingen van je af te zetten? Heb al wel eens gedacht aan YOGA, maar als ik dingen erover lees op internet vink het ook zo zweferig, nix voor mij!

Volgnde week was er een gratis proefles, wie weet dat ik daar is heen ga om te kijken of het wat is!

Kohana, hoop dat je medicijnen helpen! Ik denk dat moeheid wel een bijwerking is. Lees ik tenminste best vaak als ik er iets over opzoek.

Hopelijk helpen ze snel, Groetjess! Kreeftje

Kreeftje, heeft een behandelaar bij jou weleens gedacht aan ad(h)d? Ad(h)d en borderline liggen heel dicht bij elkaar.

Kreeftje, bij mij helpt muziek soms me te ontspannen, maar de laatste tijd wilde ook dat niet echt meer lukken. Maar rustige muziek aan en oogjes dicht wilde bij mij nog wel eens helpen.



Ik ben nu trouwens echt heel hard aan het twijfelen of ik er wel goed aan gedaan heb voor die medicijnen te kiezen. Voel me met de minuut suffer worden en ik denk dat ik zo echt maar even naar huis ga om een paar uurtjes te slapen. Anders trek ik het werken niet vanavond. De sfeer hier om me heen op kantoor is ook niet echt super, moet hier gewoon weg eigenlijk. Aan de andere kant heb ik morgen een deadline bij de opdrachtgever die ik nu echt niet ga halen. Wat moet ik hem nou weer vertellen.... het gaat hem echt niks aan dat ik aan dat ik met mezelf in de knoop zit en aan de medicatie ben gegaan.



écht, ik weet het allemaal niet meer, zie het niet zitten, het project loopt steeds meer en meer vast en ik heb nu de energie niet om alles op te pakken en ermee aan de slag te gaan. Voel me net alsof ik maar half bij de mensen ben. Alsof ik half aan het dromen en half wakker ben. Alsof ik een beetje stoned ben ofzo. Heb ook heel slecht geslapen vannacht, steeds maar wakker (kwam ook door de storm, het raam stond open en tikte steeds, en omdat ik 's middags had geslapen). 



Eigenlijk zou ik nu dus niet 's middags moeten gaan slapen om in mijn ritme te blijven, maar ik trék het gewoon niet om te gaan werken vanaaf als ik niet ga slapen. En ik krijg serieus gezeik bij mijn bijbaan als ik me weer ziek meld. Heb de laatste tijd gewoon steeds wat anders, heeft allemaal met elkaar te maken maar op mijn werk weten ze niets af van mijn borderline en ik vind ook dat het ze niks aan gaat. Krijg ik alleen maar weer een stempel.



Ik voel me op het moment gewoon heeeeeeeeel erg negatief, en moe, en suf en ik ben zo bang dat ik een verkeerde beslissing heb genomen om met medicijnen te beginnen. Aaaaarrgh!

Fleurtje, ligt AD (H) D echt in de buurt van Borderline? Nou, dan heb ik zeker geen borderline! Ik voel me vaker zoals Kohana omschrijft (nl. moe (en bij perioden nog eens dubbel moe) of sloom en tergend traag), dan dat ik me fit voel en uit mijn bedje spring...helaas. Wou dat het andersom was, want ik ben wel vaak jaloers op mensen die stuiterend door het leven gaan. Ook al begrijp ik dat je ook te veel energie kunt hebben en dat tegen je kan werken.Ik slaap doorgaans erg veel (zeker wel 8-10 uur per nacht en soms ga ik 's middags ook nog even liggen als ik me als slappe was voel). Maar ook met die mindere energie kan ik me onrustig voelen hoor. Misschien wel juist, omdat ik niet kan wat ik wil. En dat is behoorlijk frustrerend.Hebben jullie allemaal (met de diagnose borderline) last van (teveel) energie? Want ik ging vroeger wel veel uit en stappen etc. Maar dan moet ik er wel bij vermelden dat ik overdag alleen maar sliep zowat (kwam geloof ik 16.00 uur mijn bed uitrollen ofzo). En ook werken vond ik mede daardoor moeilijk vol te houden, omdat ik vaak zo moe was (hield ook verband met depressies natuurlijk en mezelf overvragen en uitmatten, waardoor ik al mijn reserve verbuikte)Dus heb echt wel 'last' van onrust en vanalles willen, maar hou het gewoon niet vol. Mijn kop barst soms van alle onstuimige wilde dingen die ik zou willen doen, maar dan heb ik gevoelsmatig een lijf dat ik achter met aan moet slepen (en nee, volgens de huisarts heb ik geen ziekte ofzo. Heb dat al tig keer laten uitzoeken). Volgens de therapie geloven zij dat mijn energiedip te wijten is aan het mezelf overvragen (en depressieve stemming) en dat ik mijn lat lager moet leggen. Vraag me soms wel eens af hoe laag dat dan is. Bejaard en begraven ofzo?????Beetje off topic, maar hoor het echt voor het eerst dat ADHD lijkt op Borderline en dan weet ik dat ik gewoon niet verder moet speuren. Ook al kan ik me bij veel van jullie verhalen erg goed herkennen.

Daar ben ik weer, even bijgelezen en ik wou even op Kohana reageren.

Kohana, het is te vroeg om te twijfelen aan je beslissing!!! Je bent pas 2 dagen bezig dacht ik en die bijwerkingen nemen echt af! Als ik zou jouw stukje lees vind ik dat je veel te veel hooi op je vork neemt.. Als ik jou was zou ik me maar eens even ziekmelden, je brandt jezelf helemaal op zo. Je hoeft ze toch niet te veretllen over je Borderline. Vertel dat het je te veel is, dat je met AD bent begonnen en dat die beginperiode veel van je energie vraagt.. Op mijn werk weten ze ook niets van Borderline hoor, ze hoeven toch niet alles te weten. Je kunt het altijd nog in de toekomst tegen een evt. bedrijfsarts zeggen. Heb geduld met de medicijnen! Gen jezelf een time-out, zo van: over een maand beslis ik of ik er mee door ga.

Voor een ander kan ik het altijd wel vertellen zucht..



Met mij gaat het nog niet zo lekker. Ik ben nu ruim een maand bezig met de antidepressiva. Dat helpt me zeker, ik kom de dagen makkelijker door, ben minder somber. De bijwerkingen heb ik haast niet meer dus ik ben er wel blij mee (al heb ik van die buien dat ik er ook weer mee wil stoppen, in het kader van: ik moet het zelf kunnen..)

Het blijft alleen gewoon een feit dat veel dingen in mijn leven nu overhoop liggen en dat lossen de medicijnen helaas niet op. Ik heb wekelijks therapie godzijdank, want ik heb niet het gevoel dat ik alleen 'de strijd' aankan met al die gevoelens.

Wat me op de been houdt is mijn vriend. Dat gaat goed, we hebben het erg fijn samen, ook met zijn kinderen. Dat is wel belangrijk vind ik, je af en toe realiseren wat wel goed gaat..



Allemaal sterkte en tot gauw weer. Kohana don't give up!

quote:

Hier ben ik ook weer..

Kohana, niet opgeven hoor. Doozetten met die medicatie. Je zult zien dat je je volgende week al heel anders voelt..

En wat betreft die (gebrek aan) energie, ik heb zeker geen adhd want ik heb eerder tekort dan teveel. Al jaren en jarenlang..Herkenbaar. Add wil niet altijd zeggen dat je heel veel energie hebt, Heb al honderd keer m'n bloed laten nakijken en alle enge ziektes zijn al meerdere malen door mijn hoofd gegaan, maar er is geen verklaring voor te vinden. Een vriendin liet me een keer een boek lezen over hooggevoeligheid. Daar herkende ik superveel in. Ik word erg snel moe van veel prikkels e.d. Daarom ben ik ook graag veel op mezelf. Een avondje uit, ook al is het gewoon bij iemand thuis, kan me erg vermoeien. Dat "moeten" praten ofzo. Of winkelen in de stad, een middagje Ikea, ik noem maar wat, dan ben ik zo ontzettend moe als ik thuiskom. Ik wil wel graag heel veel, vind het allemaal wel heel leuk, dus dit werkt ook wel heel frustrerend voor mij. Vroeger ging ik ondanks dat maar door en door, maar nu accepteer ik gewoon mijn grenzen. Het is niet anders, dit is wie ik ben. Ik denk dat mijn vermoeidheid het gevolg is van mijn vele gedachten.Ook heel herkenbaar, en dat was een van de redenen waarom ze bij mij aan ad(h)d dachten; de drukte in mijn hoofd... Volgens mij denk ik nl. veel meer dan een ander. Ik heb overal heel veel gedachten bij, en (voordat ik deze medicatie gebruikte) ook vaak erg negatief. Moeilijk om uit te leggen, maar ik denk echt dat mijn vermoeidheid daaruit voortkomt.

Ik dacht eerlijk gezegd ook dat ad(h)d min of meer hetzelfde was als hyperactief met een korte spanningsboog qua o.a. concentratie. ADD is hetzelfde als ADHD, maar dan een nieuwe naam toch?Ik ben ook erg druk in mijn kop, maar meestal niet altijd af te lezen aan de buitenkant (behalve dat ik dus af kan reageren). Tis niet dat ik dan ook heel druk zit te praten, want meestal zit het in mijn eigen hoofd. Te malen en malen en malen. Er gaat inderdaad een hoop energie zitten in al dat denken en het beheersen van al mijn emoties. Kan dingen meestal niet los laten en uit m'n systeem zetten. Maar nogmaals, ook al neig ik naar grenzeloosheid en barst m'n kop soms uit elkaar (gevoelsmatig dan) en draai ik circeltjes etc., dan nog loop ik niet over van de energie. Ik moet juist superzuinig zijn op mijn energie, want het leven op zichzelf kost mij al een hoop energie gek genoeg.Ik heb het trouwens proberen te zoeken bij google en er is eigenlijk geen gelijkenis tussen ADD en Borderline,behalve dat je evt. woedeuitbarstingen e.d. kunt verwarren met woede uitbarstingen van iemand met ADD. Ook al is de aanleiding heel anders (ofzo).Ik wil jullie nog een heleboel vragen stellen over m.n. specifieke borderline klachten, voordat ik over twee weken weer een gesprek heb met mijn SPV-er. Maar niet nu, want ben bekaf en kruip lekker m'n bedje in. Fijne avond en weltrusten iedereen.

Hey, Idd proberen door te zetten met je medicijnen... Makkelijk zeggen vanaf hier, dat weet ik!:) maar als anderen het ook hebben gehad is dat misschien een gerustteling...

Ik dacht dat ADHD en ADD wel 2 verschillende dingen waren... Xal het eens opzoeken, nu geen zin meer in:)

Ik moet echt een goed met mijn behandelaar gaan praten over al mijn vragen/twijfels enz. Schiet niet op zo.

Soms gaat het een dag echt super goed en dan denk ik dat alles wel over is gewaaid... Dan zie ik dingen ook echt positief. Maar er hoeft maar 1 ding mis te gaan en dan is ook niets meer goed.

Vandaag ook weer zo'n kutdag, bah! Had vanmiddag ingestemd met vriendin mee naar stad te gaan terwijl ik helemaaaal geen zin had! Zou vana ook al gaan namelijk. Dus ik net thuis moet ik snel eten en weer weg.. Gedoe! Word ik zo druk in mijn hoofd... Wil vanalles, moet vanalles.

En alsnog nix gekocht, nu zie ik alles negatief. Heb nu zin in iets lekkers om te eten maar er is niets in huis, daar kan ik dan echt om flippen. God wat stom...



Niets wil en weet ook echt niet wat ik moet wil enzenzenzenz.

IRRITANNND

Geloof dat ik maar lekker naar bedje ga lezen. Fijn dat ik iig hier met jullie er over kan 'praten'. Ben al een stuk rustiger nu ik het heb kunnen opschrijven. Morgen heb ik niets afgesproken, lekker relaxdagje thuis.



Is het trouwens niet een idee om wel iets te vertellen op jullie werk? Ik heb er wel goede ervaringen mee. Eerst wist niemand dat ik gesprekken had met psycholoog behalve mijn vriend. Nu weten ze het op stage en mijn vriendinnen weten het. Die reageerden erg lief. Ze snappen nu dingen van mij ook meer en houden er rekening mee voor zover dat nodig is.

Snap ook dat je geen stempel wilt, maar misschien kun je inderdaad alleen zeggen dat het niet zo lekker gaat?

Als het schappelijke mensen zijn, begrijpen ze je! Tog? Je maakt het jezelf zo alleen maar moeilijk. (makkelijker gezegd dan gedaan hoor, is niet verwijtend bedoeld)

Nou sterkte ermee... Fijn weekend alvast!liefsss Kreeftje

en door het maar te verzwijgen voor iedereen maakte ik mijn problemen groter voor mezelf dan ze waren! Kwam nog weer een zorg bij zeg maar, door te moeten liegen en door heel erg mijn best te moeten doen 'normaal' te zijn en ook zo gezien te worden.

Het was echt een opluchting het wel te vertellen...

Goede site:



http://www.hersenstorm.com/

Ik word helemaal gek, heb geen idee of dit een van de bijwerkingen is of dat ik iets anders raars heb, maar ik zie allemaal vlekkn/sterretjes langs de rand van mijn gezichtsveld. Heel eng, een soort kaleidoscoop ofzo. Schrik hier echt heel erg van. Zit nu op kantoor en het is het ergst als ik naar het computerscherm kijk.



Heb wel gezien dat wazig zien en duizeligheid bijwerkingen kunnen zijn, zal dit daaronder vallen??

Het is net weer wat gezakt, echt heel bizar. Voel me nu toch wel een beetje dizzy maar niet zo erg raar meer. Heb maar even thee met veel suiker gemaakt, dat wil ook nog wel eens helpen geloof ik.



Ik neem mijn medicijnen trouwens al 's avonds in, heb ook prima geslapen vannacht. Gisterenmiddag meer dan een uur geslapen, daarna gewerkt, vannacht zo'n 9u geslapen en vanmorgen had ik ook moeite met opstaan.



Ik hoop dat het niet weer terugkomt, want ik kan echt moeilijk functioneren als ik me zo raar voel. Zit nu op kantoor en om 15.15u heb ik een afspraak met mijn therapeut (die weet nog niet eens dat ik met medicijnen ben begonnen, ben wel benieuwd naar haar reactie hierover.....   ben meer dan een maand niet geweest, omdat het vorige keer heel goed leek te gaan.



Moet wel eerst naar het station fietsen, dan met de bus en dan nog lopen. Pfft zie er wel tegenop, maar als ik nu niet ga, moet ik een heel consult betalen dus ik probeer het gewoon.

Pffft, voel me nog wel een beetje vaag, maar niet meer zoals vanmorgen gelukkig. Mijn therapeut vond vorige keer zelf ook dat het goed ging. Op dat moment was dat ook zo, ik voelde me goed, was vrolijk, zag alles zitten. En zo kom ik dan ook over. Maar kort daarna is het eigenlijk weer fout gegaan, en de dagen dat ik me goed voelde werden er steeds minder.



Ik heb al voor mezelf besloten dat als ze moeilijk gaat doen over het feit dat ik met medicijnen ben begonnen (zonder het eerst met haar erover te hebben) ik op zoek ga naar een andere psycholoog. Als zij er niet achter staat, is ze blijkbaar niet in staat mij goed te begeleiden op een manier die bij me past. Ik weet ook niet helemaal 100% zeker of zij wel helemaal bij me past. Het is mijn 1e psych en ik heb dus geen vergelijkingsmateriaal.



Ik zit trouwens toch op een erg lage dosering en dat wil ik wel zo houden. Gewoon net dat beetje om wat stabieler te worden en dat negatieve malen in mijn hoofd te stoppen. Ik zit nu ook in een drukke periode, wil gewoon afstuderen en dit alles achter me laten. 



Inky, hoop dat jij ook goede hulp krijgt bij het riagg.



Groetjes.....