Gezondheid
alle pijlers
poeppraatje
vrijdag 8 december 2006 om 21:39
ranzige titel hè!:?
Het is ook een ranzig verhaal maar zit er toch wel een beetje mee. Ik heb sinds een week (of iets meer) slijm (en soms een beetje bloed) bij de ontlasting en mijn ontlastingspatroon is veranderd (had voorheen wel moeite om te gaan, ga nu meerdere keren per dag). Buikpijn heb ik niet, al voelt het soms wat vreemd aan van binnen. Soms erge aandrang wat dan na een klein vlokkerig flatsje over is. Ook soms alleen wat slijmverlies op het toilet.Kortom, raar. Vandaag naar de huisarts geweest en er is een potje met poep naar het laboratorium. Als daar niets uitkomt zullen ze met een darmonderzoek de boel van binnen moeten gaan bekijken (ieks :o).
Ik merk dat het me nu toch meer dwars zit dan ik in eerste instantie dacht en wil graag weten of er mensen zijn die dit herkennen?
Ik probeer me geen zorgen te maken maar vind het moeilijk.
Het is ook een ranzig verhaal maar zit er toch wel een beetje mee. Ik heb sinds een week (of iets meer) slijm (en soms een beetje bloed) bij de ontlasting en mijn ontlastingspatroon is veranderd (had voorheen wel moeite om te gaan, ga nu meerdere keren per dag). Buikpijn heb ik niet, al voelt het soms wat vreemd aan van binnen. Soms erge aandrang wat dan na een klein vlokkerig flatsje over is. Ook soms alleen wat slijmverlies op het toilet.Kortom, raar. Vandaag naar de huisarts geweest en er is een potje met poep naar het laboratorium. Als daar niets uitkomt zullen ze met een darmonderzoek de boel van binnen moeten gaan bekijken (ieks :o).
Ik merk dat het me nu toch meer dwars zit dan ik in eerste instantie dacht en wil graag weten of er mensen zijn die dit herkennen?
Ik probeer me geen zorgen te maken maar vind het moeilijk.
woensdag 21 februari 2007 om 13:30
Ja het is gebeurd.
Vanmorgen toen ik op moest staan was ik flink misselijk en naar van niet eten.
Maar ook wel een beetje van de zenuwen.
Het viel idd wel mee het gehele onderzoek, alleen toen er lucht(gas) in de darmen werd gepompt toen kwamen de krampen.
De arts vertelde dat ik klaar was en gauw dus naar w.c.
Kwam hij terug, was nog niet goed.
Weer die slang erin en maar weer pompen ik dacht dat ik uit elkaar zou knallen. Gelukkig duurde het niet al te lang en het was gewoon even kwestie van doorbijten.
Nu ga ik zo even lekker uitrusten,heb net even lekker gegeten.
Het rommelt nu allemaal lekker en ook mijn buik is weer terug die ik vanmorgen sinds lange tijd toch even kwijt was.
De arts dacht niet echt wat te zien maar moet volgende week even naar de ha bellen.
Nou tot later.
Vanmorgen toen ik op moest staan was ik flink misselijk en naar van niet eten.
Maar ook wel een beetje van de zenuwen.
Het viel idd wel mee het gehele onderzoek, alleen toen er lucht(gas) in de darmen werd gepompt toen kwamen de krampen.
De arts vertelde dat ik klaar was en gauw dus naar w.c.
Kwam hij terug, was nog niet goed.
Weer die slang erin en maar weer pompen ik dacht dat ik uit elkaar zou knallen. Gelukkig duurde het niet al te lang en het was gewoon even kwestie van doorbijten.
Nu ga ik zo even lekker uitrusten,heb net even lekker gegeten.
Het rommelt nu allemaal lekker en ook mijn buik is weer terug die ik vanmorgen sinds lange tijd toch even kwijt was.
De arts dacht niet echt wat te zien maar moet volgende week even naar de ha bellen.
Nou tot later.
woensdag 21 februari 2007 om 19:05
Ik heb ook een poeppraatje..
Ik heb zaterdag bloed gehad bij mijn ontlasting. Het was harde ontlasting, dus ik dacht dat er misschien een adertje was gesprongen. Zondag nog een beetje bloed gezien bij het afvegen. Verder normale ontlasting, geen bloed. Vandaag weer harde ontlasting, wel weer bloed. Zo het gewoon een gesprongen adertje zijn, of moet ik hiervoor naar de ha?
Ik heb zaterdag bloed gehad bij mijn ontlasting. Het was harde ontlasting, dus ik dacht dat er misschien een adertje was gesprongen. Zondag nog een beetje bloed gezien bij het afvegen. Verder normale ontlasting, geen bloed. Vandaag weer harde ontlasting, wel weer bloed. Zo het gewoon een gesprongen adertje zijn, of moet ik hiervoor naar de ha?
donderdag 22 februari 2007 om 17:01
zo he...ik heb net even dit hele topic gelezen...en wat ik las gaat met niet in de koude kleren zitten...
Heftige dingen hebben sommige van jullie meegemaakt zeg...
en heel knap dat jullie er weer zo bovenop komen...
ik zit al heel lang met klachten...
Ik heb van kleins af aan al buikpijn, als zevenjarig kind ben ik helemaal binnenste buiten gekeerd, tot de vervelendste en genantste onderzoeken aan toe. Ik had toen ook altijd last van bloed bij ontlasting en artsen dachten aan darmkanker, maar gelukkig niets kunnen vinden.
Toen is het een hele tijd, tot mn 11e ongeveer, weggebleven en toen begon het langzaamaan weer terug te komen, in het begin was het nog wel uit te houden, maar de "aanvallen" zoals ik ze noem, werden steeds heftiger.
De keren dat ik op de spoedeisende hulp van het ziekenhuis belandde zijn ook niet meer te tellen...ik was er vaste klant. Steeds urine en bloedonderzoek en af en toe een foto en werd toen weer met een pijnstiller naar huis gestuurd.
Ik was 16 toen ik tijdens mijn eindexamen engels ineens zo een aanval kreeg. Heftige buikkramp, zweet brak me uit en uiteindelijk viel ik dus flauw. Toen in het ziekenhuis zeiden ze, waar mn ouders bij stonden, dat ze dachten aan een blinde darm ontsteking of een buitenbaarmoederlijke zwangerschap...fijn om te horen als je ouders naast je staan...maar na onderzoeken was dit het ook geen van beide en ben ik zoals gewoonlijk weer naar huis gestuurd...
Ook ben ik in die periode onder behandeling geweest van een gyn omdat mijn menstruaties verschrikkelijk waren, ik vloeide teveel en lag 3 dagen in bed van de buikpijn...toch daar ook niets kunnen vinden, via inwendig onderzoek en foto's. Een kijkoperatie zou pas 100% uitsluitsel geven om endomentriose op te sporen, maar mn gyn én second opinion vonden dat niet nodig.
Ik ben in al die jaren vreselijk teleurgesteld in artsen geraakt. Ik weeg wat kilo's te zwaar en daar werd al snel de schuld aan gegeven, terwijl ik gewoon heel goed op mijn voeding let. Ook vonden zij in hun ogen dat ik me lichtelijk aanstelde...
Je kunt begrijpen dat ik nu niet meer de huisarts alarmeer als ik weer een aanval heb...wat de laatste weken een paar keer per dag voorkomt... ik weet niet hoe het voelt om te bevallen en weeën te hebben, maar ik moet echt in elkaar duiken en de pijn onder controle krijgen en wegpuffen...en ik moet ook vaker naar de wc idd...
Ik ben nu momenteel ongesteld en heb ook bloed bij mijn ontlasting, dat heb ik wel vaker gehad tijdens mijn menstruatie dus daar kijk ik ook niet meer van op...
Begin mn dag nu meteen pijnstillers om een aanval op mn werk nog enigzins draaglijk te houden...
Ik ben gewoon al mijn geloof in dokters kwijtgeraakt...ben er zo vaak geweest en er is nooit wat gevonden en voor mn gevoel ben ik ook nooit serieus genomen. De drempel is voor mij nu te hoog om weer in de onderzoeken te stappen...en als ik toch iets ernstig blijk te hebben...tsja...dan leg ik de schuld wel neer bij die artsen die me altijd hebben afgewimpeld...
Heftige dingen hebben sommige van jullie meegemaakt zeg...
en heel knap dat jullie er weer zo bovenop komen...
ik zit al heel lang met klachten...
Ik heb van kleins af aan al buikpijn, als zevenjarig kind ben ik helemaal binnenste buiten gekeerd, tot de vervelendste en genantste onderzoeken aan toe. Ik had toen ook altijd last van bloed bij ontlasting en artsen dachten aan darmkanker, maar gelukkig niets kunnen vinden.
Toen is het een hele tijd, tot mn 11e ongeveer, weggebleven en toen begon het langzaamaan weer terug te komen, in het begin was het nog wel uit te houden, maar de "aanvallen" zoals ik ze noem, werden steeds heftiger.
De keren dat ik op de spoedeisende hulp van het ziekenhuis belandde zijn ook niet meer te tellen...ik was er vaste klant. Steeds urine en bloedonderzoek en af en toe een foto en werd toen weer met een pijnstiller naar huis gestuurd.
Ik was 16 toen ik tijdens mijn eindexamen engels ineens zo een aanval kreeg. Heftige buikkramp, zweet brak me uit en uiteindelijk viel ik dus flauw. Toen in het ziekenhuis zeiden ze, waar mn ouders bij stonden, dat ze dachten aan een blinde darm ontsteking of een buitenbaarmoederlijke zwangerschap...fijn om te horen als je ouders naast je staan...maar na onderzoeken was dit het ook geen van beide en ben ik zoals gewoonlijk weer naar huis gestuurd...
Ook ben ik in die periode onder behandeling geweest van een gyn omdat mijn menstruaties verschrikkelijk waren, ik vloeide teveel en lag 3 dagen in bed van de buikpijn...toch daar ook niets kunnen vinden, via inwendig onderzoek en foto's. Een kijkoperatie zou pas 100% uitsluitsel geven om endomentriose op te sporen, maar mn gyn én second opinion vonden dat niet nodig.
Ik ben in al die jaren vreselijk teleurgesteld in artsen geraakt. Ik weeg wat kilo's te zwaar en daar werd al snel de schuld aan gegeven, terwijl ik gewoon heel goed op mijn voeding let. Ook vonden zij in hun ogen dat ik me lichtelijk aanstelde...
Je kunt begrijpen dat ik nu niet meer de huisarts alarmeer als ik weer een aanval heb...wat de laatste weken een paar keer per dag voorkomt... ik weet niet hoe het voelt om te bevallen en weeën te hebben, maar ik moet echt in elkaar duiken en de pijn onder controle krijgen en wegpuffen...en ik moet ook vaker naar de wc idd...
Ik ben nu momenteel ongesteld en heb ook bloed bij mijn ontlasting, dat heb ik wel vaker gehad tijdens mijn menstruatie dus daar kijk ik ook niet meer van op...
Begin mn dag nu meteen pijnstillers om een aanval op mn werk nog enigzins draaglijk te houden...
Ik ben gewoon al mijn geloof in dokters kwijtgeraakt...ben er zo vaak geweest en er is nooit wat gevonden en voor mn gevoel ben ik ook nooit serieus genomen. De drempel is voor mij nu te hoog om weer in de onderzoeken te stappen...en als ik toch iets ernstig blijk te hebben...tsja...dan leg ik de schuld wel neer bij die artsen die me altijd hebben afgewimpeld...
donderdag 22 februari 2007 om 18:17
Hallootjes!
@Hi-Lux, het ging dus goed? Mooi joh! Klinkt wel als een heel vervelend onderzoek trouwens. Laat je de uitslag even weten?
@pop1980, mijn HA zei: bloed in de ontlasting is altijd even een reden om naar de HA te gaan.
@Pioenroosje, jeetje dat is ook een heftig verhaal zeg. Wat raar dat de artsen er nooit achter gekomen zijn. Nooit een darmonderzoek gehad? Ik heb niet zo heel veel ervaring met Nederlandse artsen. Ik woon in Duitsland en hier had ik binnen 6 dagen een afspraak voor een darmonderzoek.
@Bentetje en Lolotte, hoe gaat het met jullie darmpjes???
Ik moest vandaag ook naar de HA voor de officiele uitslag. Een proctitis ulcerosa zoals al gedacht. Ik moet nog wel 2 buisjes met poep afgeven om te kijken of er nog onsteking in zit. En daarna moet ik me melden bij een gastroentoroloog voor vaste onderzoeken. In Duitsland: in het begin 1x per jaar (1x per jaar Klean Prep:o) en daarna elke 2 tot 5 jaar.) En natuurlijk als ik acuute klachten heb. Verder gaan ze over tot medicatiemonitoring. Afhankelijk van het onderzoek krijg ik nog klysma's (als de onsteking er nog zit) en ander pentasa. En laxeermiddel voor op vakantie. We doen het gelijk goed.
Als ik alles goed lees mag ik trouwens verdomd goed in mijn handjes knijpen dat ik het getroffen heb met mijn artsen hier.
@Hi-Lux, het ging dus goed? Mooi joh! Klinkt wel als een heel vervelend onderzoek trouwens. Laat je de uitslag even weten?
@pop1980, mijn HA zei: bloed in de ontlasting is altijd even een reden om naar de HA te gaan.
@Pioenroosje, jeetje dat is ook een heftig verhaal zeg. Wat raar dat de artsen er nooit achter gekomen zijn. Nooit een darmonderzoek gehad? Ik heb niet zo heel veel ervaring met Nederlandse artsen. Ik woon in Duitsland en hier had ik binnen 6 dagen een afspraak voor een darmonderzoek.
@Bentetje en Lolotte, hoe gaat het met jullie darmpjes???
Ik moest vandaag ook naar de HA voor de officiele uitslag. Een proctitis ulcerosa zoals al gedacht. Ik moet nog wel 2 buisjes met poep afgeven om te kijken of er nog onsteking in zit. En daarna moet ik me melden bij een gastroentoroloog voor vaste onderzoeken. In Duitsland: in het begin 1x per jaar (1x per jaar Klean Prep:o) en daarna elke 2 tot 5 jaar.) En natuurlijk als ik acuute klachten heb. Verder gaan ze over tot medicatiemonitoring. Afhankelijk van het onderzoek krijg ik nog klysma's (als de onsteking er nog zit) en ander pentasa. En laxeermiddel voor op vakantie. We doen het gelijk goed.
Als ik alles goed lees mag ik trouwens verdomd goed in mijn handjes knijpen dat ik het getroffen heb met mijn artsen hier.
donderdag 22 februari 2007 om 21:58
Ik ben absoluut niet ontevreden over mijn arts hoor, het zou alleen fijn zijn als ik een wat duidelijker ziektebeeld had 
.
Fijn dat je zo`n duidelijk beleid voor je neus gekregen hebt liubi. Hoe voel je je nu? Ik heb net de pentasa teruggebracht naar de apotheek, anders mocht je de mijne hebben
.
Jemig, wat een heftig verhaal.Ik snap dat je vertrouwen weggevaagd is, maar ik zou tòch actie ondernemen. Vooral ivm je laatste opmerking(als er wel iets ergs aan de hand is geef ik de artsen de schuld (niet letterlijk, maar daar kwam het volgens mij op neer)).Die kunnen het dan njiet zomaar ongedaan maken, een slechte uitslag moet je zien te voorkomen. Ik zou tòch met je huisarts gaan praten, maak een dubbele afspraak, neem iemand mee die je vertrouwt en die je steunt en zet een en ander voor jezelf op papier. Misschien kan je zelfs een brief schrijven en dat aan je huisarts overhandigen. Zet dan duidelijk in die brief dat je vertrouwen in de medische wereld weg is,dat het lichamelijk niet goed met je gaat en dat je een objectief oordeel eist en of hij/zij je daarmee helpen kan. Het is natuurlijk raar dat er nooit iets gevonden is, maar het klopt toch niet dat je zoveel pijn hebt dat je ervan flauw valt en dat je bloed verliest bij de ontlasting enzo? Ik zou het er niet bij laten zitten, we hebben het hier wel over jouw leven en jouw gezondheid!!! ik hoop echt dat je er iets mee doet eerlijk gezegd, je verhaal raakt me wel, merk ik.
Mijn darmen, om even terug te komen op de vraag, zijn redelijk onder controle. Met allerlei mogelijke moeite (laxantia, vezels, vezeldrink van nutricia, activia en allerlei dingen in mijn dieet waar ik op let) heb ik om de 2 tot 3 dagen ontlasting. Dat is een hel eerlijk gezegd, zo moeizaam als het dan nog gaat (klopt gewoon niet natuurlijk),. Tussendoor zeurt mijn buik, met af en toe meer buikpijn. Momenteel overheerts voor mezelf echter de moeheid, ik vind dat zo lang duren. Nou weet ik ook wel dat ik echt doodziek geweest ben (dat houdt mijn omgeving me alsmaar voor), maar toch ;ik ben inmiddels al weer zoveel weken verder dat het fijn zo zijn om niet meer allerhande hulp nodig te hebben om de week met mijn kinderen door te komen. Daar wordt ik wel eens somber van, maar ja, het moet maar. Ik hoop wel dat ik bij de volgende policontrole geen klachten meer van mijn buik heb, want op meer onderzoeken zit ik echt niet te wachten eigenlijk. De psychische verwerking van alles gaat steeds beter, ik merk dat het ziekenhuisbezoek de boel weer even opgerakeld heeft, maar dat ebt nu weer weg. Mijn eetlust is regelmatig toch wel weer slecht, terwijl ik eigenlijk dacht dat we dat wel gehad hadden. Alles bij elkaar blijft het een raar verhaal.
.Fijn dat je zo`n duidelijk beleid voor je neus gekregen hebt liubi. Hoe voel je je nu? Ik heb net de pentasa teruggebracht naar de apotheek, anders mocht je de mijne hebben
.Jemig, wat een heftig verhaal.Ik snap dat je vertrouwen weggevaagd is, maar ik zou tòch actie ondernemen. Vooral ivm je laatste opmerking(als er wel iets ergs aan de hand is geef ik de artsen de schuld (niet letterlijk, maar daar kwam het volgens mij op neer)).Die kunnen het dan njiet zomaar ongedaan maken, een slechte uitslag moet je zien te voorkomen. Ik zou tòch met je huisarts gaan praten, maak een dubbele afspraak, neem iemand mee die je vertrouwt en die je steunt en zet een en ander voor jezelf op papier. Misschien kan je zelfs een brief schrijven en dat aan je huisarts overhandigen. Zet dan duidelijk in die brief dat je vertrouwen in de medische wereld weg is,dat het lichamelijk niet goed met je gaat en dat je een objectief oordeel eist en of hij/zij je daarmee helpen kan. Het is natuurlijk raar dat er nooit iets gevonden is, maar het klopt toch niet dat je zoveel pijn hebt dat je ervan flauw valt en dat je bloed verliest bij de ontlasting enzo? Ik zou het er niet bij laten zitten, we hebben het hier wel over jouw leven en jouw gezondheid!!! ik hoop echt dat je er iets mee doet eerlijk gezegd, je verhaal raakt me wel, merk ik.
Mijn darmen, om even terug te komen op de vraag, zijn redelijk onder controle. Met allerlei mogelijke moeite (laxantia, vezels, vezeldrink van nutricia, activia en allerlei dingen in mijn dieet waar ik op let) heb ik om de 2 tot 3 dagen ontlasting. Dat is een hel eerlijk gezegd, zo moeizaam als het dan nog gaat (klopt gewoon niet natuurlijk),. Tussendoor zeurt mijn buik, met af en toe meer buikpijn. Momenteel overheerts voor mezelf echter de moeheid, ik vind dat zo lang duren. Nou weet ik ook wel dat ik echt doodziek geweest ben (dat houdt mijn omgeving me alsmaar voor), maar toch ;ik ben inmiddels al weer zoveel weken verder dat het fijn zo zijn om niet meer allerhande hulp nodig te hebben om de week met mijn kinderen door te komen. Daar wordt ik wel eens somber van, maar ja, het moet maar. Ik hoop wel dat ik bij de volgende policontrole geen klachten meer van mijn buik heb, want op meer onderzoeken zit ik echt niet te wachten eigenlijk. De psychische verwerking van alles gaat steeds beter, ik merk dat het ziekenhuisbezoek de boel weer even opgerakeld heeft, maar dat ebt nu weer weg. Mijn eetlust is regelmatig toch wel weer slecht, terwijl ik eigenlijk dacht dat we dat wel gehad hadden. Alles bij elkaar blijft het een raar verhaal.
vrijdag 23 februari 2007 om 10:29
Lieve pioenroosje,
Ik begin bijna te huilen als ik jouw verhaal lees. Ik vind het zo rot voor je dat je nog maar zo weinig vertrouwen hebt. En tegelijkertijd kan ik zo goed begrijpen hoe je je voelt.
Ik heb jaren rondgelopen met buikpijnklachten/aanvallen. Steeds kreeg ik te horen dat het een spastische darm was en ik er niks tegen kon doen. Ik kreeg aanvallen die zo'n pijn deden dat ik ervan ging overgeven, maar ik dacht: ach, is zo over. Ze kunnen toch niets doen, het is een spastische darm.
Totdat ik een nieuwe huisarts kreeg en 3 maanden achter elkaar een blaasontsteking kreeg. Hij dacht gelijk aan endometriose en stuurde me door naar het ziekenhuis, naar de gynaecoloog. Echo gedaan, alles zag er goed uit. Geen endometriose en (ja hoor) ik moest afvallen.
Weer paar maanden en aanvallen verder. Ik had eindelijk weer eens vakantie en deze hele vakantie met ontzettende buikpijn in bed door gebracht. En idd ook bloed bij de ontlasting. Weer naar huisarts, hij nam me weer serieus en stuurde me door naar de internist. Deze keek en zei: Het is absoluut geen endometriose, het is waarschijnlijk een spastische darm, maar we doen wel even een darmonderzoek om u gerust te stellen (moet je je voorstellen!!).
Darmonderzoek gehad: na 30 cm kwamen ze niet meer verder. Darm werd bijna geblokkeerd en ze waren bang dat ze de darm zouden perforeren als ze door zouden gaan. Conclusie: endometriose! Dus, terug naar internist en gynaecoloog.
Internist zei: zoas we al dachten: het is endometriose. We doen nog maar een darmonderzoek om het zeker te weten.
Gynaceoloog zei: jij hebt echt geen endometriose en je moet afvallen.
2e darmonderzoek: verging van de pijn en kreeg na het onderzoek gelijk weer een buikpijnaanval. Resultaat weer endometriose. Weer terug naar gyn voor kijkoperatie.
Deze zei: we zullen wel een paar kleine plekjes tegenkomen, maar meer verwacht ik niet. Uitslag kijkoperatie: zeer ernstig verkleefde buikholte, cystes bij eierstok, darm en blaas.
HET ENIGE wat mijn gynaecoloog hierover doorgaf aan de huisarts was: buikholte verkleefd, patient dient af te vallen.
Ik was zo verdrietig!!! Ik ging door de grond van de pijn, ik kreeg te horen dat ik door de verkleefde buik geen kinderen kon krijgen en deze man ging op zo;n manier met me om!
Hij zei zelfs dat hij me pas na anderhalf/twee jaar wilde opereren en dat ik absoluut niet naar een endometriose-specialist hoefde te gaan, want die wilde mij toch niet opereren, omdat ik te dik was.
Ik heb gewoon zelf gebeld en ben naar de specialist gegaan.
Ik ben vorig jaar 25 kilo afgevallen. Niet door te lijnen, maar van alle pijn en ellende. Ik ben nog steeds 20 kilo te zwaar. Ik ben serieus genomen door de endometriose-specialist en geopereerd. Pas na de operatie kwam ook deze erachter hoe erg het was geweest en hoeveel pijn ik heb gehad.
Ze hebben 20 cm darm en 20% van de blaas weggenomen. Ze waren erg verbaasd hoe snel ik herstelde (en dat met al mijn overgewicht).
Het is een heel verhaal geworden, maar wat ik je hiermee wil zeggen is, dat je gewoon echt dikke pech hebt gehad met de artsen die je onderzocht hebben. Er zijn ook hele goede die je wel serieus nemen. Geloof me.
Maak sowieso een afsrpaak bij een endometriose-specialist. Op de site van www.endometriose.nl vind je telefoonnummers van een specialist bij jou in de buurt. Zij zullen je klachten absoluut serieus nemen en goed bekijken.
Bloed bij de ontlasting is nooit een goed teken. Geef dit sowieso aan, dan kijken ze het zeker na.
Heel veel sterkte en let goed op jezelf. Je bent namelijk de enige die voor jouw lichaam kan zorgen.
Liefs,
Majo
Ik begin bijna te huilen als ik jouw verhaal lees. Ik vind het zo rot voor je dat je nog maar zo weinig vertrouwen hebt. En tegelijkertijd kan ik zo goed begrijpen hoe je je voelt.
Ik heb jaren rondgelopen met buikpijnklachten/aanvallen. Steeds kreeg ik te horen dat het een spastische darm was en ik er niks tegen kon doen. Ik kreeg aanvallen die zo'n pijn deden dat ik ervan ging overgeven, maar ik dacht: ach, is zo over. Ze kunnen toch niets doen, het is een spastische darm.
Totdat ik een nieuwe huisarts kreeg en 3 maanden achter elkaar een blaasontsteking kreeg. Hij dacht gelijk aan endometriose en stuurde me door naar het ziekenhuis, naar de gynaecoloog. Echo gedaan, alles zag er goed uit. Geen endometriose en (ja hoor) ik moest afvallen.
Weer paar maanden en aanvallen verder. Ik had eindelijk weer eens vakantie en deze hele vakantie met ontzettende buikpijn in bed door gebracht. En idd ook bloed bij de ontlasting. Weer naar huisarts, hij nam me weer serieus en stuurde me door naar de internist. Deze keek en zei: Het is absoluut geen endometriose, het is waarschijnlijk een spastische darm, maar we doen wel even een darmonderzoek om u gerust te stellen (moet je je voorstellen!!).
Darmonderzoek gehad: na 30 cm kwamen ze niet meer verder. Darm werd bijna geblokkeerd en ze waren bang dat ze de darm zouden perforeren als ze door zouden gaan. Conclusie: endometriose! Dus, terug naar internist en gynaecoloog.
Internist zei: zoas we al dachten: het is endometriose. We doen nog maar een darmonderzoek om het zeker te weten.
Gynaceoloog zei: jij hebt echt geen endometriose en je moet afvallen.
2e darmonderzoek: verging van de pijn en kreeg na het onderzoek gelijk weer een buikpijnaanval. Resultaat weer endometriose. Weer terug naar gyn voor kijkoperatie.
Deze zei: we zullen wel een paar kleine plekjes tegenkomen, maar meer verwacht ik niet. Uitslag kijkoperatie: zeer ernstig verkleefde buikholte, cystes bij eierstok, darm en blaas.
HET ENIGE wat mijn gynaecoloog hierover doorgaf aan de huisarts was: buikholte verkleefd, patient dient af te vallen.
Ik was zo verdrietig!!! Ik ging door de grond van de pijn, ik kreeg te horen dat ik door de verkleefde buik geen kinderen kon krijgen en deze man ging op zo;n manier met me om!
Hij zei zelfs dat hij me pas na anderhalf/twee jaar wilde opereren en dat ik absoluut niet naar een endometriose-specialist hoefde te gaan, want die wilde mij toch niet opereren, omdat ik te dik was.
Ik heb gewoon zelf gebeld en ben naar de specialist gegaan.
Ik ben vorig jaar 25 kilo afgevallen. Niet door te lijnen, maar van alle pijn en ellende. Ik ben nog steeds 20 kilo te zwaar. Ik ben serieus genomen door de endometriose-specialist en geopereerd. Pas na de operatie kwam ook deze erachter hoe erg het was geweest en hoeveel pijn ik heb gehad.
Ze hebben 20 cm darm en 20% van de blaas weggenomen. Ze waren erg verbaasd hoe snel ik herstelde (en dat met al mijn overgewicht).
Het is een heel verhaal geworden, maar wat ik je hiermee wil zeggen is, dat je gewoon echt dikke pech hebt gehad met de artsen die je onderzocht hebben. Er zijn ook hele goede die je wel serieus nemen. Geloof me.
Maak sowieso een afsrpaak bij een endometriose-specialist. Op de site van www.endometriose.nl vind je telefoonnummers van een specialist bij jou in de buurt. Zij zullen je klachten absoluut serieus nemen en goed bekijken.
Bloed bij de ontlasting is nooit een goed teken. Geef dit sowieso aan, dan kijken ze het zeker na.
Heel veel sterkte en let goed op jezelf. Je bent namelijk de enige die voor jouw lichaam kan zorgen.
Liefs,
Majo
vrijdag 23 februari 2007 om 17:22
Pioenroosje, ook ik vind het erg dat je het vertrouwen in de medischewereld verloren bent. Ik zou je net als anderen aan willen raden om tóch nog eens langs je huisarts te gaan. Neem inderdaad iemand mee die je kan ondersteunen op het moment dat je iets vergeet of emotioneel wordt. Ik weet niet of je in een algemeen of streekziekenhuis bent geweest, maar als dat zo is kun je vragen of je een doorverwijzing krijgt voor een academisch ziekenhuis. Jouw klachten klinken mij toch in de oren als iets dat je serieus moet nemen.
vrijdag 23 februari 2007 om 17:35
Met mijn darmen gaat het redelijk zolang ik me aan het dieet houd. Helaas ben ik niet bepaald standvastig en heb dus regelmatig iets dat de darmen weer prikkelt. Het is ook niet fijn zo'n dieet te volgen en ondertussen lekkerder eten aan je gezin voor te zetten. Niet dat mijn eten nu gruwelijk is ofzo, maar ik word er superflauw van en kan inmiddels geen kip of vis meer zien.
vrijdag 23 februari 2007 om 18:55
wat houdt het dan precies in en hoe lang moet hje het nog eten? Je zal ook wel flink aan het afvallen dan zijn zeker?
Pieonroos, ik ben erg beniuwd wat je reactie is op onze postings.... Ik vraag me toch heel erg af zo langzamerhand waarom de artsen zulke heftige buikklachten af wimpelen onder het mom van dat je moet afvallen... Is daar dan een verband te vinden? IS er iemand die dat weet? Of is het gewoon een stomme gedachte dat als je maar eenmaal dunner bent dat alles beter zal gaan?
Pieonroos, ik ben erg beniuwd wat je reactie is op onze postings.... Ik vraag me toch heel erg af zo langzamerhand waarom de artsen zulke heftige buikklachten af wimpelen onder het mom van dat je moet afvallen... Is daar dan een verband te vinden? IS er iemand die dat weet? Of is het gewoon een stomme gedachte dat als je maar eenmaal dunner bent dat alles beter zal gaan?
vrijdag 23 februari 2007 om 19:32
Hi Bentetje,
Het gaat psychisch nog niet best. Maar gelukkig is het al vaker gebeurd dat tegen de tijd dat ik erken depressief te zijn ik weer de goede kant op ga. De afgelopen dagen was mijn dochter van 15 al vrij en die heeft me gewoon op sleeptouw genomen naar de bieb en naar oma. Het is echt een te gekke meid.
Ik kom er wel weer vanaf hoor. Ik ben al zoveel tegengekomen in mijn leven en elke keer veer ik weer even hard op.
Je vroeg me naar mijn dieet ook. Het is voornamelijk lichtverteerbaar en stoppend dat ik mag eten. Ik mag kip, vis en ei. Ik mag magere vleeswaren. Aardappelen en groenten alleen sperciebonen, spinazie, bietjes en worteltjes moeten fijn gemaakt. Van fruit mag ik alleen banaan en geraspte appel. Aangezien ik weinig tot geen kruiden verdraag moet ik die vermijden en is mijn eten ontzettend flauw. En dat terwijl ik graag spicy eet.
De volgende afspraak is iets van twaalf maart en tot dan moet ik dieet houden. Inmiddels val ik niet meer af, kom ook niks bij. En mijn darmen zijn wel iets rustiger geworden. Er zitten nog wel pijnlijke plekken en na het eten zet mijn buik wel op.
Nou ja even genoeg gezeurd.
Het gaat psychisch nog niet best. Maar gelukkig is het al vaker gebeurd dat tegen de tijd dat ik erken depressief te zijn ik weer de goede kant op ga. De afgelopen dagen was mijn dochter van 15 al vrij en die heeft me gewoon op sleeptouw genomen naar de bieb en naar oma. Het is echt een te gekke meid.
Ik kom er wel weer vanaf hoor. Ik ben al zoveel tegengekomen in mijn leven en elke keer veer ik weer even hard op.
Je vroeg me naar mijn dieet ook. Het is voornamelijk lichtverteerbaar en stoppend dat ik mag eten. Ik mag kip, vis en ei. Ik mag magere vleeswaren. Aardappelen en groenten alleen sperciebonen, spinazie, bietjes en worteltjes moeten fijn gemaakt. Van fruit mag ik alleen banaan en geraspte appel. Aangezien ik weinig tot geen kruiden verdraag moet ik die vermijden en is mijn eten ontzettend flauw. En dat terwijl ik graag spicy eet.
De volgende afspraak is iets van twaalf maart en tot dan moet ik dieet houden. Inmiddels val ik niet meer af, kom ook niks bij. En mijn darmen zijn wel iets rustiger geworden. Er zitten nog wel pijnlijke plekken en na het eten zet mijn buik wel op.
Nou ja even genoeg gezeurd.
vrijdag 23 februari 2007 om 19:38
niks ervan, je mag bets even zeuren... pffff, smakelijk is anders! en dat is om die damrewn zoveel mogelijk rustig te krijgen? Heb je nog steeds diarree eigenlijk, en slijm en bloedverlies enzo? Fijn dat je wel vooruitgang merkt, maar het duurt wel lang hè. Gaan ze er nu al vanuit dan dat het een (infectieuze) colitis is , nu het bloed en de ontlasting goed blijkt te zijn, of hoeft dat niet?
Lief zeg, zo`n grote dochter, die haar moeder oppept, super!
Lief zeg, zo`n grote dochter, die haar moeder oppept, super!
vrijdag 23 februari 2007 om 20:15
Ha bentjetje,
Even een reactie op jouw vraag over het afvallen. Ik denk dat het sowieso beter is voor je lichaam als je een gezond gewicht hebt. Ik denk echter wel dat een bepaalde groep artsen daarin is doorgeslagen en veel van de klachten gooien op het feit dat je overgewicht hebt.
Mijn gynaecoloog in het streekziekenhuis bleef herhalen dat ik moest afvallen en wilde mij niet behandelen. De specialist in het academisch ziekenhuis heeft welgeteld 1 keer gezegd of ik nog wat kilo's kwijt wilde raken ivm de operatie. Herstel schijnt dan beter te zijn.
Nou heb ik daarin het tegendeel bewezen: ik ben 20 kilo te zwaar en ik rook, maar ik was uitzonderlijk snel genezen. De artsen stonden er versteld van.
Dus, wat is waar. Ik zie het als een hetze. Zoals mijn vriend zo mooi formuleerde: als iemand een eetprobleem heeft en daardoor te zwaar is, is diegene dom en als iemand een eetprobleem heeft en daardoor te mager is, is diegene zielig. Best krom toch.
Ik beweer niet dat het gezond is, maar het is ook niet zo ongezond als het vaak gesteld wordt. Wat het wel is, is dat het ontzettend pijnlijk kan zijn voor diegene die ermee geconfronteerd worden. Waarom vond mijn eerste gynaecoloog dat ik pijn mocht lijden en niet geopereerd kon worden, terwijl iemand met een normaal gewicht dat recht wel kreeg. Het wordt tijd dat daar eens aandacht aan wordt besteed!
Liefs,
Majo
Even een reactie op jouw vraag over het afvallen. Ik denk dat het sowieso beter is voor je lichaam als je een gezond gewicht hebt. Ik denk echter wel dat een bepaalde groep artsen daarin is doorgeslagen en veel van de klachten gooien op het feit dat je overgewicht hebt.
Mijn gynaecoloog in het streekziekenhuis bleef herhalen dat ik moest afvallen en wilde mij niet behandelen. De specialist in het academisch ziekenhuis heeft welgeteld 1 keer gezegd of ik nog wat kilo's kwijt wilde raken ivm de operatie. Herstel schijnt dan beter te zijn.
Nou heb ik daarin het tegendeel bewezen: ik ben 20 kilo te zwaar en ik rook, maar ik was uitzonderlijk snel genezen. De artsen stonden er versteld van.
Dus, wat is waar. Ik zie het als een hetze. Zoals mijn vriend zo mooi formuleerde: als iemand een eetprobleem heeft en daardoor te zwaar is, is diegene dom en als iemand een eetprobleem heeft en daardoor te mager is, is diegene zielig. Best krom toch.
Ik beweer niet dat het gezond is, maar het is ook niet zo ongezond als het vaak gesteld wordt. Wat het wel is, is dat het ontzettend pijnlijk kan zijn voor diegene die ermee geconfronteerd worden. Waarom vond mijn eerste gynaecoloog dat ik pijn mocht lijden en niet geopereerd kon worden, terwijl iemand met een normaal gewicht dat recht wel kreeg. Het wordt tijd dat daar eens aandacht aan wordt besteed!
Liefs,
Majo
vrijdag 23 februari 2007 om 20:43
quote:
Ha bentjetje,
Even een reactie op jouw vraag over het afvallen. Ik denk dat het sowieso beter is voor je lichaam als je een gezond gewicht hebt. Ik denk echter wel dat een bepaalde groep artsen daarin is doorgeslagen en veel van de klachten gooien op het feit dat je overgewicht hebt.
Mijn gynaecoloog in het streekziekenhuis bleef herhalen dat ik moest afvallen en wilde mij niet behandelen. De specialist in het academisch ziekenhuis heeft welgeteld 1 keer gezegd of ik nog wat kilo's kwijt wilde raken ivm de operatie. Herstel schijnt dan beter te zijn.
Nou heb ik daarin het tegendeel bewezen: ik ben 20 kilo te zwaar en ik rook, maar ik was uitzonderlijk snel genezen. De artsen stonden er versteld van.
Dus, wat is waar. Ik zie het als een hetze. Zoals mijn vriend zo mooi formuleerde: als iemand een eetprobleem heeft en daardoor te zwaar is, is diegene dom en als iemand een eetprobleem heeft en daardoor te mager is, is diegene zielig. Best krom toch.
Ik beweer niet dat het gezond is, maar het is ook niet zo ongezond als het vaak gesteld wordt. Wat het wel is, is dat het ontzettend pijnlijk kan zijn voor diegene die ermee geconfronteerd worden. Waarom vond mijn eerste gynaecoloog dat ik pijn mocht lijden en niet geopereerd kon worden, terwijl iemand met een normaal gewicht dat recht wel kreeg. Het wordt tijd dat daar eens aandacht aan wordt besteed!
Liefs,
Majo
Dank voor je toelichting. Ik ben het alleen niet eens met je zin die ik gekleurd heb. Het is wel degelijk ongezond , alleen geloof ik niet dat dat nou zo zeer te maken heeft met de klachten waar jij mee was in het ziekenhuis. Natuurlijk is het ongezond voor hart, bloedvaten enzovoorts, ik denk dat het goed is dat daar zoveel over gesproken wordt. Helaas, want ik heb ook overgewicht en ik weet dus waar ik het over heb. Je vriend zegt het denk ik goed. Misschien zou het zelfs zo ver doort te voeren zijn dat men redeneert dat mensen die veel te dik zijn, dom zijn en zich misschien wel aanstellen? Ik weet het niet hoor, doe maar een gooi, maar ik vind het een absurde reactie.
Het is ontzettend kwetsend. Ik kan me vaag herinneren en ben er niet helemaal zeker van of het echt gebeurd is of dat ik het "gedroomd" heb (mijn herinneringen zijn niet altijd even helder en betrouwbaar) dat toen ik op de IC lag er een broeder was die ronduit zei dat de morfijne minder goed zou helpen door al dat vetweefsel. Dat deed al zeer, laat staan als in zo`n situatie als die van jou of pioenroosje.
Ha bentjetje,
Even een reactie op jouw vraag over het afvallen. Ik denk dat het sowieso beter is voor je lichaam als je een gezond gewicht hebt. Ik denk echter wel dat een bepaalde groep artsen daarin is doorgeslagen en veel van de klachten gooien op het feit dat je overgewicht hebt.
Mijn gynaecoloog in het streekziekenhuis bleef herhalen dat ik moest afvallen en wilde mij niet behandelen. De specialist in het academisch ziekenhuis heeft welgeteld 1 keer gezegd of ik nog wat kilo's kwijt wilde raken ivm de operatie. Herstel schijnt dan beter te zijn.
Nou heb ik daarin het tegendeel bewezen: ik ben 20 kilo te zwaar en ik rook, maar ik was uitzonderlijk snel genezen. De artsen stonden er versteld van.
Dus, wat is waar. Ik zie het als een hetze. Zoals mijn vriend zo mooi formuleerde: als iemand een eetprobleem heeft en daardoor te zwaar is, is diegene dom en als iemand een eetprobleem heeft en daardoor te mager is, is diegene zielig. Best krom toch.
Ik beweer niet dat het gezond is, maar het is ook niet zo ongezond als het vaak gesteld wordt. Wat het wel is, is dat het ontzettend pijnlijk kan zijn voor diegene die ermee geconfronteerd worden. Waarom vond mijn eerste gynaecoloog dat ik pijn mocht lijden en niet geopereerd kon worden, terwijl iemand met een normaal gewicht dat recht wel kreeg. Het wordt tijd dat daar eens aandacht aan wordt besteed!
Liefs,
Majo
Dank voor je toelichting. Ik ben het alleen niet eens met je zin die ik gekleurd heb. Het is wel degelijk ongezond , alleen geloof ik niet dat dat nou zo zeer te maken heeft met de klachten waar jij mee was in het ziekenhuis. Natuurlijk is het ongezond voor hart, bloedvaten enzovoorts, ik denk dat het goed is dat daar zoveel over gesproken wordt. Helaas, want ik heb ook overgewicht en ik weet dus waar ik het over heb. Je vriend zegt het denk ik goed. Misschien zou het zelfs zo ver doort te voeren zijn dat men redeneert dat mensen die veel te dik zijn, dom zijn en zich misschien wel aanstellen? Ik weet het niet hoor, doe maar een gooi, maar ik vind het een absurde reactie.
Het is ontzettend kwetsend. Ik kan me vaag herinneren en ben er niet helemaal zeker van of het echt gebeurd is of dat ik het "gedroomd" heb (mijn herinneringen zijn niet altijd even helder en betrouwbaar) dat toen ik op de IC lag er een broeder was die ronduit zei dat de morfijne minder goed zou helpen door al dat vetweefsel. Dat deed al zeer, laat staan als in zo`n situatie als die van jou of pioenroosje.
zaterdag 24 februari 2007 om 14:29
Lieve Majo,
Wat heb jij ook vreselijke dingen meegemaakt... steeds maar weer van het kastje naar de muur gestuurd worden...dan wel endo, dan weer niet en dan zit je met zo een ongelofelijke klote-gyn!
En dan uiteindelijk toch die zware uitslag krijgen waar je eigenlijk al bang voor was... Wat vind ik dat erg
Je moet een aantal zware klappen verwerken en dan durven die artsen ook nog zó met je om te gaan... eigenlijk heb ik heel erg de neiging om zulke mensen gewoon voor het gerecht te slepen... maar dat zal wel niet gaan, artsen zijn overal tegen beschermd...
Wat fijn dat er gelukkig wel een arts was die in je geloofde en die je besloot te opereren...
Hoe lang is het allemaal geleden? En hoe ben je er nu onder? Is het 100% zeker dat je geen kindjes kunt krijgen? Dat lijkt me het verschrikkelijkste nieuws wat je kunt overkomen...vooral omdat ikzelf zo een grote kinderwens heb...
Ik heb het vorig jaar bij een klasgenootje meegemaakt...ze was 21 en ook diagnose endo gesteld. Het was bij haar zo heftig dat ze alles eruit moesten halen, van eierstokken tot baarmoeder. Toen is haar verteld dat als ze ooit een kind wou, dat ze dat nu nog moest doen. Anders zou het nooit meer gaan... maar als je nog studeert en geen vriend hebt is "even een baby nemen" geen optie... Na de operaties is ze gestopt met de studie en vertrokken naar amerika om daar verder te kijken wat ze met haar leven wou...kan je wel zeggen dat ze er kapot van was...
En dat zou ik net zo goed zijn...
Ik weet nog wel dat toen ik nog thuis woonde mijn moeder op een gegeven moment ook een artikel over endo las in riders digest en dat ze meteen naar me toekwam met: dat heb jij...
Maar het lijkt wel alsof het nog steeds zo een onbekende ziekte is, want artsen nemen het echt niet serieus...
Tenzij ik dus naar een of ander academisch ziekenhuis moet waar ze gespecialiseerd zijn, wat ook vast niet in de buurt ligt, aangezien ik in zeeland woon.
Enerzijds hebben jullie echt gelijk en diep van binnen weet ik dat ook wel...dat ik gewoon weer naar de ha moet en gewoon op mijn strepen moet gaan staan. Maar aan de andere kant ben ik bang voor die eeuwige afwijzingen en ook voor een eventuele (ernstige) uitslag...
Op t moment voel ik me niet echt ok, ik heb ook allemaal opgezette klieren in mn nek, mn kaaklijn is niet echt meer te zien. Misschien dat ik er toch aan moet geloven om weer die stap te zetten en naar de ha te gaan aankomende week of de week erna.
Daarna ben ik nu ook (eindelijk) op eigen initiatief met de pil gestopt. Al vanaf mn 12e slik ik m en ik heb zowat elke pil geprobeerd die er op de markt is, maar zelfs een hele lichte pil trek ik niet. Alles doet gewoon zeer en daarnaast gieren de hormonen ook door mn lijf. Dus heb ik besloten om te stoppen en ben gisteravond niet meer aan een nieuwe strip begonnen... ik ben benieuwd hoe mn lichaam daar op gaat reageren nu. (had ook ooit een keer ergens gelezen dat als je endo hebt, je geen pil mag gebruiken of iets dergelijks, zodat t weefsel zich "rustig"houd?)
Verder ben ik een ontzettend koppig mens...ik ben niet zomaar over te halen om iets te doen als ik dat zelf niet wil...dat kan erg irritant en vervelend zijn, bijv nu met deze klachten allemaal. Ik heb nu alleen wel een beetje met mezelf afgesproken dat als ik oa die opgezette klieren volg week nog steeds heb, ik dan wel naar de ha ga.Iemand heeft ook al aangeboden om mee te gaan...
Over het afvallen nog: er is bij mij net als bij marjo ook gezegd dat het wel een spastische darm zou zijn, waar zogenaamd 80% van de bevolking last van heeft. Dit kan best wat buikkrampen geven en je kunt het beheersen door weinig vet te eten...en dat is nou ook net waar t die dokters om gaat: je bent dik, je eet te vet, daar komen die klachten van.
En ik mag dan verder wel te zwaar zijn, maar heb vorig jaar oa een conditietest gehad waarbij ook mijn bloeddruk, cholestrol,hartfilmpje enz is gecontroleerd en ik mag dan wel overgewicht hebben, maar verder blijk ik zo "gezond als een vis" te zijn...(op dat gebied dan...)
Wat heb jij ook vreselijke dingen meegemaakt... steeds maar weer van het kastje naar de muur gestuurd worden...dan wel endo, dan weer niet en dan zit je met zo een ongelofelijke klote-gyn!
En dan uiteindelijk toch die zware uitslag krijgen waar je eigenlijk al bang voor was... Wat vind ik dat erg
Je moet een aantal zware klappen verwerken en dan durven die artsen ook nog zó met je om te gaan... eigenlijk heb ik heel erg de neiging om zulke mensen gewoon voor het gerecht te slepen... maar dat zal wel niet gaan, artsen zijn overal tegen beschermd...
Wat fijn dat er gelukkig wel een arts was die in je geloofde en die je besloot te opereren...
Hoe lang is het allemaal geleden? En hoe ben je er nu onder? Is het 100% zeker dat je geen kindjes kunt krijgen? Dat lijkt me het verschrikkelijkste nieuws wat je kunt overkomen...vooral omdat ikzelf zo een grote kinderwens heb...
Ik heb het vorig jaar bij een klasgenootje meegemaakt...ze was 21 en ook diagnose endo gesteld. Het was bij haar zo heftig dat ze alles eruit moesten halen, van eierstokken tot baarmoeder. Toen is haar verteld dat als ze ooit een kind wou, dat ze dat nu nog moest doen. Anders zou het nooit meer gaan... maar als je nog studeert en geen vriend hebt is "even een baby nemen" geen optie... Na de operaties is ze gestopt met de studie en vertrokken naar amerika om daar verder te kijken wat ze met haar leven wou...kan je wel zeggen dat ze er kapot van was...
En dat zou ik net zo goed zijn...
Ik weet nog wel dat toen ik nog thuis woonde mijn moeder op een gegeven moment ook een artikel over endo las in riders digest en dat ze meteen naar me toekwam met: dat heb jij...
Maar het lijkt wel alsof het nog steeds zo een onbekende ziekte is, want artsen nemen het echt niet serieus...
Tenzij ik dus naar een of ander academisch ziekenhuis moet waar ze gespecialiseerd zijn, wat ook vast niet in de buurt ligt, aangezien ik in zeeland woon.
Enerzijds hebben jullie echt gelijk en diep van binnen weet ik dat ook wel...dat ik gewoon weer naar de ha moet en gewoon op mijn strepen moet gaan staan. Maar aan de andere kant ben ik bang voor die eeuwige afwijzingen en ook voor een eventuele (ernstige) uitslag...
Op t moment voel ik me niet echt ok, ik heb ook allemaal opgezette klieren in mn nek, mn kaaklijn is niet echt meer te zien. Misschien dat ik er toch aan moet geloven om weer die stap te zetten en naar de ha te gaan aankomende week of de week erna.
Daarna ben ik nu ook (eindelijk) op eigen initiatief met de pil gestopt. Al vanaf mn 12e slik ik m en ik heb zowat elke pil geprobeerd die er op de markt is, maar zelfs een hele lichte pil trek ik niet. Alles doet gewoon zeer en daarnaast gieren de hormonen ook door mn lijf. Dus heb ik besloten om te stoppen en ben gisteravond niet meer aan een nieuwe strip begonnen... ik ben benieuwd hoe mn lichaam daar op gaat reageren nu. (had ook ooit een keer ergens gelezen dat als je endo hebt, je geen pil mag gebruiken of iets dergelijks, zodat t weefsel zich "rustig"houd?)
Verder ben ik een ontzettend koppig mens...ik ben niet zomaar over te halen om iets te doen als ik dat zelf niet wil...dat kan erg irritant en vervelend zijn, bijv nu met deze klachten allemaal. Ik heb nu alleen wel een beetje met mezelf afgesproken dat als ik oa die opgezette klieren volg week nog steeds heb, ik dan wel naar de ha ga.Iemand heeft ook al aangeboden om mee te gaan...
Over het afvallen nog: er is bij mij net als bij marjo ook gezegd dat het wel een spastische darm zou zijn, waar zogenaamd 80% van de bevolking last van heeft. Dit kan best wat buikkrampen geven en je kunt het beheersen door weinig vet te eten...en dat is nou ook net waar t die dokters om gaat: je bent dik, je eet te vet, daar komen die klachten van.
En ik mag dan verder wel te zwaar zijn, maar heb vorig jaar oa een conditietest gehad waarbij ook mijn bloeddruk, cholestrol,hartfilmpje enz is gecontroleerd en ik mag dan wel overgewicht hebben, maar verder blijk ik zo "gezond als een vis" te zijn...(op dat gebied dan...)
zaterdag 24 februari 2007 om 17:52
quote: Verder ben ik een ontzettend koppig mens...ik ben niet zomaar over te halen om iets te doen als ik dat zelf niet wil...dat kan erg irritant en vervelend zijn, bijv nu met deze klachten allemaal. Ik heb nu alleen wel een beetje met mezelf afgesproken dat als ik oa die opgezette klieren volg week nog steeds heb, ik dan wel naar de ha ga.Iemand heeft ook al aangeboden om mee te gaan...
Maar ga je dan ook dit bespreken of alleen voor de klieren die zitten te klieren?
Dichstbijzijnde academisch ziekenhuis is denk ik Rotterdam voor jou of niet? Ik weet dat er hier op het forum een endometriosegroep actief is, misschien kunnen zij je info geven over een specialist?
ik dacht eigenlijk dat een spastische darm niet speciaal hoefde te reageren op vet. Laat ik het zo zeggen: dat het bij iedereeen anders is.
Bah, heb buikpijn vandaag, meer dan voorgaande dagen. Morgen houden we trouwens een borrel om alle mensen te bedanken die ons afgelopen weken/maanden zo geholpen hebben (met name met de kinderen opvangen). Heb er zin in, al weet ik dat ik total loss zal zijn daarna. Eihdelijk weer eesn wat leuks doen.
Maar ga je dan ook dit bespreken of alleen voor de klieren die zitten te klieren?
Dichstbijzijnde academisch ziekenhuis is denk ik Rotterdam voor jou of niet? Ik weet dat er hier op het forum een endometriosegroep actief is, misschien kunnen zij je info geven over een specialist?
ik dacht eigenlijk dat een spastische darm niet speciaal hoefde te reageren op vet. Laat ik het zo zeggen: dat het bij iedereeen anders is.
Bah, heb buikpijn vandaag, meer dan voorgaande dagen. Morgen houden we trouwens een borrel om alle mensen te bedanken die ons afgelopen weken/maanden zo geholpen hebben (met name met de kinderen opvangen). Heb er zin in, al weet ik dat ik total loss zal zijn daarna. Eihdelijk weer eesn wat leuks doen.
zaterdag 24 februari 2007 om 18:08
Lieve Pioenroosje,
Even een kort bericht. Weinig tijd, zal vanavond even uitgebreid reageren.
Nu even de belangrijkste punten:
Stoppen met de pil is het slechtste wat je kan doen als je endo hebt. Dan heeft de endo namelijk vrij spel. Ik moet de pil gewoon doorslikken van mijn specialist. Bij mij kwamen de klachten ook echt aan het licht toen ik met de pil was gestopt.
Je moet het zo zien: tijdens iedere menstruatie wordt er baarmoederslijmvlies afgezet. Als je endohaarden hebt, gaan deze ook bloeden tijdens de menstruatie en dan breidt het zich uit. Het beste is daarom ook om zo weinig mogelijk ongesteld te worden.
Vervelend dat je er zo'n end voor moet reizen. Ik had het geluk dta het redelijk dichtbij was. Ongeveer 50 km. Maar op de zelfde dag dat ik geopereerd werd, is er ook een vrouw uit Drenthe geopereerd. Die had er dus een reis van 3 1/2 uut opzitten om naar Maastricht te komen.
Misschien is Nijmegen een idee? (ben zo slecht in topografie
).
BTW. je kunt ook naar Belgie gaan. In Leuven zit ook een endo-specialist. Daar gaan ook veel nederlandse vrouwen naar toe. 10 maart is het trouwens wereld endometriose dag en dan wordt er een groot symposium gehouden in Leuven. Misschien interessant voor je om naartoe te gaan? Ik ga sowieso.
Nog even snel over dat kinderen krijgen. Zoals het er na de operatie uitzag, hebben ze het rechts (doorgang eierstok/eileider) redelijk kunnen herstellen, links niet meer. Hierdoor zou ik een kleine kans hebben om zwanger te worden. Komende woensdag krijg ik een uitgebreid gynaecologisch onderzoek en dan hoor ik hoe het er werkelijk uitziet. Ben dus best zenuwachtig.
Maar goed, moet nu echt weg. Reageer later uitgebreider.
Liefs,
Majo
Even een kort bericht. Weinig tijd, zal vanavond even uitgebreid reageren.
Nu even de belangrijkste punten:
Stoppen met de pil is het slechtste wat je kan doen als je endo hebt. Dan heeft de endo namelijk vrij spel. Ik moet de pil gewoon doorslikken van mijn specialist. Bij mij kwamen de klachten ook echt aan het licht toen ik met de pil was gestopt.
Je moet het zo zien: tijdens iedere menstruatie wordt er baarmoederslijmvlies afgezet. Als je endohaarden hebt, gaan deze ook bloeden tijdens de menstruatie en dan breidt het zich uit. Het beste is daarom ook om zo weinig mogelijk ongesteld te worden.
Vervelend dat je er zo'n end voor moet reizen. Ik had het geluk dta het redelijk dichtbij was. Ongeveer 50 km. Maar op de zelfde dag dat ik geopereerd werd, is er ook een vrouw uit Drenthe geopereerd. Die had er dus een reis van 3 1/2 uut opzitten om naar Maastricht te komen.
Misschien is Nijmegen een idee? (ben zo slecht in topografie
).BTW. je kunt ook naar Belgie gaan. In Leuven zit ook een endo-specialist. Daar gaan ook veel nederlandse vrouwen naar toe. 10 maart is het trouwens wereld endometriose dag en dan wordt er een groot symposium gehouden in Leuven. Misschien interessant voor je om naartoe te gaan? Ik ga sowieso.
Nog even snel over dat kinderen krijgen. Zoals het er na de operatie uitzag, hebben ze het rechts (doorgang eierstok/eileider) redelijk kunnen herstellen, links niet meer. Hierdoor zou ik een kleine kans hebben om zwanger te worden. Komende woensdag krijg ik een uitgebreid gynaecologisch onderzoek en dan hoor ik hoe het er werkelijk uitziet. Ben dus best zenuwachtig.
Maar goed, moet nu echt weg. Reageer later uitgebreider.
Liefs,
Majo
zaterdag 24 februari 2007 om 18:36
He marjo
Rotterdam is iets meer dan een uur rijden... dat is op zich nog wel te doen denk ik dan ja... nijmegen is echter wat verder +- 2 uur
Die infodag is idd een goed idee...laat ik dan alleen net een weekje in turkije zijn...
God ik moet nu kennelijk toch weer die rotpil innemen... dan heb ik me sterk vergist Ik deed het oa ook om van die stomme hormonen af te zijn...iedere keer als de laatste pilweek in zicht is spring ik tegen het plafond van de PMS. Mijn vriend heeft het dan echt een week zwaar te verduren...en zelf vind ik het gewoon ook erg vervelend. Ik weet dat ik dan erg onredelijk reageer, agressief kan soms worden zelfs of juist overstuur en erg emo, maar op dat moment kan ik er echt niets aan veranderen... zeg dan wel "rustig" tegen mezelf maar op zo een moment helpt niets... ben ik niet echt meer de baas over mezelf.
Met die PMS ben ik ook zo vaak bij de ha geweest en daarom oa ook steeds lichtere pil gehad, maar goed...t baat allemaal niet.
En dat doorslikken van die pil...erg goed plan, want ik haat het om ongesteld te zijn, alleen ik krijg dan echt een opgezwollen buik, voor mn gevoel gaat t het helemaal vast zitten van binnen en heb dan ook buikpijn. Als ik da nvervoglens na twee maanden pil slikken weer stop om ongesteld te worden lig ik helemaal een week plat...
Dussuh jah...ik weet t ook ff allemaal niet meer zo goed...
Wat spannend dat je een onderzoek krijgt...ik hoop echt voor je dat het positief uitvalt en het er "goed" uitziet!
Wens je heel veel sterkte en succes! Laat je het weten?
Liefs
Pioenroosje
Rotterdam is iets meer dan een uur rijden... dat is op zich nog wel te doen denk ik dan ja... nijmegen is echter wat verder
+- 2 uur Die infodag is idd een goed idee...laat ik dan alleen net een weekje in turkije zijn...
God ik moet nu kennelijk toch weer die rotpil innemen... dan heb ik me sterk vergist
Ik deed het oa ook om van die stomme hormonen af te zijn...iedere keer als de laatste pilweek in zicht is spring ik tegen het plafond van de PMS. Mijn vriend heeft het dan echt een week zwaar te verduren...en zelf vind ik het gewoon ook erg vervelend. Ik weet dat ik dan erg onredelijk reageer, agressief kan soms worden zelfs of juist overstuur en erg emo, maar op dat moment kan ik er echt niets aan veranderen... zeg dan wel "rustig" tegen mezelf maar op zo een moment helpt niets... ben ik niet echt meer de baas over mezelf.Met die PMS ben ik ook zo vaak bij de ha geweest en daarom oa ook steeds lichtere pil gehad, maar goed...t baat allemaal niet.
En dat doorslikken van die pil...erg goed plan, want ik haat het om ongesteld te zijn, alleen ik krijg dan echt een opgezwollen buik, voor mn gevoel gaat t het helemaal vast zitten van binnen en heb dan ook buikpijn. Als ik da nvervoglens na twee maanden pil slikken weer stop om ongesteld te worden lig ik helemaal een week plat...
Dussuh jah...ik weet t ook ff allemaal niet meer zo goed...
Wat spannend dat je een onderzoek krijgt...ik hoop echt voor je dat het positief uitvalt en het er "goed" uitziet!
Wens je heel veel sterkte en succes! Laat je het weten?
Liefs
Pioenroosje
zaterdag 24 februari 2007 om 18:41
Bentetje,
R'dam is idd het dichtste bij denk ik ja. En dan ga ik niet alleen voor mn klieren naar de ha, maar meteen voor alles...als ik er dan toch al zit en die drempel al heb overwonnen...dan maar meteen goed!
Mij is altijd verteld dat spastische darm reageert op vetrijk en eenzijdig voedsel...en ja dat denken veel mensen altijd als je wat meer weegt dan zou moeten...(helaas)
Wat leuk dat je morgen een borrel hebt! Heel veel plezier toegewenst en geniet er van!
R'dam is idd het dichtste bij denk ik ja. En dan ga ik niet alleen voor mn klieren naar de ha, maar meteen voor alles...als ik er dan toch al zit en die drempel al heb overwonnen...dan maar meteen goed!
Mij is altijd verteld dat spastische darm reageert op vetrijk en eenzijdig voedsel...en ja dat denken veel mensen altijd als je wat meer weegt dan zou moeten...(helaas)
Wat leuk dat je morgen een borrel hebt! Heel veel plezier toegewenst en geniet er van!
zondag 25 februari 2007 om 19:44
Wil nog even zeggen dat ik besloten heb om morgenochtend direct de huisarts te bellen en voor dezelfde nog een afspraak te maken. Heb nu net vanmiddag, naast mn dikke nek/keel die ik paar dagen heb, een grote knobbel in mn oksel ontdekt... ik dacht ineens vanmiddag: wat doet er nou zo een pijn daar...heb ik mn bh uitgedaan want die stomme beugels willen nog wel eens prikken maar t bleef irriteren alleen dan op een plek waar die beugel nooit kan komen. Dus ik ging eens voelen en schrik me dood van de bult die daar zit...
ik neem dus zekere voor t onzekere en ga meteen naar de ha morgen.
Maak me wel meteen zorgen nu al weet ik dat ik dat niet moet doen...maar als ik dan kijk naar mn broeken die wat losser zitten omdat ik niet echt honger meer heb en mn vriend al weken klaagt dat ik zo moe ben, word ik toch een beetje bang...
Laten we hopen op een goede afloop...
Ik noem ook meteen mn buik en menstruatieklachten nog maar een keer...al vraag ik me af wat de eerste prioriteit zal hebben...
Liefs
Pioenroosje
ik neem dus zekere voor t onzekere en ga meteen naar de ha morgen.
Maak me wel meteen zorgen nu al weet ik dat ik dat niet moet doen...maar als ik dan kijk naar mn broeken die wat losser zitten omdat ik niet echt honger meer heb en mn vriend al weken klaagt dat ik zo moe ben, word ik toch een beetje bang...
Laten we hopen op een goede afloop...
Ik noem ook meteen mn buik en menstruatieklachten nog maar een keer...al vraag ik me af wat de eerste prioriteit zal hebben...
Liefs
Pioenroosje
zondag 25 februari 2007 om 20:48
Ha Pioenroosje,
Marjo mag ook hoor. Majo is short for Marjolein. Dus geen problemen met beide, haha.
Ik zei Nijmegen, omdat daar een endo-specialist zit. Ze zitten in Amsterdam, Nijmegen en Maastricht. En in Belgie dan in Leuven. Je kun ook eventueel naar Rotterdam bellen en vragen of ze een gynaecoloog hebben die daar ook veel van weet. Dat is misschien een idee.
Kan me voorstellen dat je geschrokken bent over die knobbel. Heb het vorig jaar ook gehad en schrok me ook kapot. Bij mij was het gewoon een opgezet talgkliertje. Ik geloof ook dat de huisarts zei dat als het een knobbeltje was, het geen pijn zou doen (of zoiets).
Over die PMS, die zal nog wel heviger zijn als je met de pil stopt. Dan werken je hormonen namelijk in alle hevigheid. Erge PMS is trouwens ook een kenmerk van endometriose. Je kunt eens kijken op de site die ik je gaf, daar staan alle kenmerken.
Ben benieuwd hoe het morgen bij de huisarts gaat. Met die klachten van bloed bij de ontlasting stuurt hij je zeker door. Geef dat ook zeker aan. Verder is het misschien raadzaam om aan te geven dat je weinig vertrouwen hebt in het regionale ziekenhuis en dus graag naar Rotterdam zou willen.
Ben benieuwd hoe het gaat!
Succes!
Liefs,
Majo
Marjo mag ook hoor. Majo is short for Marjolein. Dus geen problemen met beide, haha.
Ik zei Nijmegen, omdat daar een endo-specialist zit. Ze zitten in Amsterdam, Nijmegen en Maastricht. En in Belgie dan in Leuven. Je kun ook eventueel naar Rotterdam bellen en vragen of ze een gynaecoloog hebben die daar ook veel van weet. Dat is misschien een idee.
Kan me voorstellen dat je geschrokken bent over die knobbel. Heb het vorig jaar ook gehad en schrok me ook kapot. Bij mij was het gewoon een opgezet talgkliertje. Ik geloof ook dat de huisarts zei dat als het een knobbeltje was, het geen pijn zou doen (of zoiets).
Over die PMS, die zal nog wel heviger zijn als je met de pil stopt. Dan werken je hormonen namelijk in alle hevigheid. Erge PMS is trouwens ook een kenmerk van endometriose. Je kunt eens kijken op de site die ik je gaf, daar staan alle kenmerken.
Ben benieuwd hoe het morgen bij de huisarts gaat. Met die klachten van bloed bij de ontlasting stuurt hij je zeker door. Geef dat ook zeker aan. Verder is het misschien raadzaam om aan te geven dat je weinig vertrouwen hebt in het regionale ziekenhuis en dus graag naar Rotterdam zou willen.
Ben benieuwd hoe het gaat!
Succes!
Liefs,
Majo
maandag 26 februari 2007 om 13:31
Hoi hoi
Nou ik ben dus geweest vanmorgen...zat hem in de wachtkamer echt te knijpen gewoon, helemaal te shaken...wat en hoe moest ik vertellen, in welke volgorde enz.
Maar uiteindelijk viel het allemaal wel mee...
Dat knobbeltje was waarschijnlijk een opgezette lymfeklier en die in mn hals ook, vervolgens het hele gebruikelijke praatje dat griep heerst dus dat ik daar vast ook een graantje van heb meegepikt... Ik moest het nog even aankijken, als het over 2/3 weken nog niet verdwenen was of als de bult groter werd, moest ik terugkomen.
Nou al mn buikklachten dan... ik vertelde t allemaal en hij kon ook wat gegevens vinden in mn dossier over al mn controles en bezoekjes aan de eerste hulp enz. Het klonk hem wel enigzins "verontrustend" in de oren toen ik t idd had over bloed bij de ontlasting enzo. Ik kon een afspraak maken bij het ziekenhuis in Goes, volgens hem hadden ze daar wel ervaring met endo. Als me dat niet beviel of er zou idd endo worden geconsateerd kon ik altijd nog naar een specialist toe. Ik ging er eigenlijk wel akkoord mee, want Goes is al een ander ziekenhuis dan waar ik voorgaande jaren ben geweest.
Verder hield ie nog n praatje over voordelen/nadelen van kijkoperaties omdat dat eigenlijk de enige manier is om t vast te stellen. Hij had t over risico's en volgens mij doelde hij dus op mn overgewicht, alleen zei hij dat niet met zoveel woorden. De beslissing voor een kijkoperatie en verdere behandeling zou bij de gyn liggen, dat is niet aan mij of aan mn huisarts om dat af te dwingen. De gyn kijkt of het nodig is en zo ja, of het verstandig is en je er baat bij hebt. Want ook al lijkt een kijkoperatie niets, er komt toch een wond en een narcose bij kijken...
blablabla dus verder...
Nou in de loop van de week kan ik de verwijsbrief ophalen...ik kon alvast een afspraak maken want zoiets duurt wel even zei hij al.
Ik ging enigzins met een goed gevoel naar huis maar nu zit ik dus weer te dubben..."bang" om een afspraak te maken...
Ik vind naar de gyn gaan sowieso al genant, dat weet ik nog wel van een paar jaar terug...daarnaast heb ik er ook geen trek in dat ze over mn gewicht gaan zeuren enz... pff
Moet mezelf er even toe aanzetten om deze week een afspraak te maken...
Nou ik ben dus geweest vanmorgen...zat hem in de wachtkamer echt te knijpen gewoon, helemaal te shaken...wat en hoe moest ik vertellen, in welke volgorde enz.
Maar uiteindelijk viel het allemaal wel mee...
Dat knobbeltje was waarschijnlijk een opgezette lymfeklier en die in mn hals ook, vervolgens het hele gebruikelijke praatje dat griep heerst dus dat ik daar vast ook een graantje van heb meegepikt... Ik moest het nog even aankijken, als het over 2/3 weken nog niet verdwenen was of als de bult groter werd, moest ik terugkomen.
Nou al mn buikklachten dan... ik vertelde t allemaal en hij kon ook wat gegevens vinden in mn dossier over al mn controles en bezoekjes aan de eerste hulp enz. Het klonk hem wel enigzins "verontrustend" in de oren toen ik t idd had over bloed bij de ontlasting enzo. Ik kon een afspraak maken bij het ziekenhuis in Goes, volgens hem hadden ze daar wel ervaring met endo. Als me dat niet beviel of er zou idd endo worden geconsateerd kon ik altijd nog naar een specialist toe. Ik ging er eigenlijk wel akkoord mee, want Goes is al een ander ziekenhuis dan waar ik voorgaande jaren ben geweest.
Verder hield ie nog n praatje over voordelen/nadelen van kijkoperaties omdat dat eigenlijk de enige manier is om t vast te stellen. Hij had t over risico's en volgens mij doelde hij dus op mn overgewicht, alleen zei hij dat niet met zoveel woorden. De beslissing voor een kijkoperatie en verdere behandeling zou bij de gyn liggen, dat is niet aan mij of aan mn huisarts om dat af te dwingen. De gyn kijkt of het nodig is en zo ja, of het verstandig is en je er baat bij hebt. Want ook al lijkt een kijkoperatie niets, er komt toch een wond en een narcose bij kijken...
blablabla dus verder...
Nou in de loop van de week kan ik de verwijsbrief ophalen...ik kon alvast een afspraak maken want zoiets duurt wel even zei hij al.
Ik ging enigzins met een goed gevoel naar huis maar nu zit ik dus weer te dubben..."bang" om een afspraak te maken...
Ik vind naar de gyn gaan sowieso al genant, dat weet ik nog wel van een paar jaar terug...daarnaast heb ik er ook geen trek in dat ze over mn gewicht gaan zeuren enz... pff
Moet mezelf er even toe aanzetten om deze week een afspraak te maken...
