Psyche
alle pijlers
Wanneer stop je met redden.............
zondag 16 maart 2008 om 14:34
Oh, lieve meisjes, wat hebben jullie het allemaal moeilijk. Denken jullie aan jezelf alsjeblieft? Hier zit zoon nog in de afkick. Gisteren dreigde het even mis te gaan, maar gelukkig goed afgelopen. Niets, vergeleken bij waar jullie doorheen gaan. Speciale knuffels voor Iris en Lin. Dikke kussen voor de andere. Vertel later meer, kom eerst maar eens even tot rust.
zaterdag 22 maart 2008 om 13:05
Lieve Iris, ik wilde je laten weten dat ik aan jullie denk.
Is het nog gelukt met de vervolgopname en hoe gaat het verder met je?
Ik hoop toch zo dat je goede berichten voor ons hebt.
Als je maar weet dat ik je het allerbeste toewens.
Zoon uitgenodigd om morgen te komen gourmetten, maar hoe de vlag erbij hangt is altijd weer afwachten.
Iedereen sterkte en fijne paasdagen.
Rietje
Is het nog gelukt met de vervolgopname en hoe gaat het verder met je?
Ik hoop toch zo dat je goede berichten voor ons hebt.
Als je maar weet dat ik je het allerbeste toewens.
Zoon uitgenodigd om morgen te komen gourmetten, maar hoe de vlag erbij hangt is altijd weer afwachten.
Iedereen sterkte en fijne paasdagen.
Rietje
woensdag 26 maart 2008 om 16:16
Sprekend mijn zoon, Iris, zeker wat het drankgedeelte betreft.
Goed, hij kwam dan te gourmetten, vlak voor het eten een pilsje van pa, toen het op was ging hij op zoek naar het 2de, tja was niet in de ijskast en in de schuur, enfin mn man ging er nog 2 halen uit een andere ruimte en jawel hoor, hij wist die 3de nu te staan en voila, na de 2de even vlug de 3de pakken.
Kinderachtig misschien dat ik het hier schrijf, maar toen ik jouw verhaal las dacht ik dat kan die van mij wel zijn.
Daarna hele flauwe opmerkingen naar mijn moeder toe (ze had hem niet gefeliciteerd met zn verjaardag van weken geleden), maar hij laat ook niets horen naar haar toe, nog geen kaartje, dus het is nog allemaal zeer onvolwassen.
En eigenlijk doet me dat verdriet, al bijna een jaar geleden het huis uitgezet en nog niets geleerd?
Misschien wel, maar dan is het mij niet opgevallen.
Of ze willen er -diep in hun hart- wel graag bijhoren bij de familie, maar het is nog steeds 1-richtingsverkeer.
Maar fijn dat jij het eens heeft uitgebruld, lucht toch wat op, he?
En bedenk wel, het gaat soms met kleine stapjes, dat loslaten.
Ik kan het dan nu wel wat beter van me afzetten (hoop ik), maar momenteel ben ik zo moe als een hond.
Nou luitjes, jullie weten weer wat, allemaal kop op. (pfffff)
Goed, hij kwam dan te gourmetten, vlak voor het eten een pilsje van pa, toen het op was ging hij op zoek naar het 2de, tja was niet in de ijskast en in de schuur, enfin mn man ging er nog 2 halen uit een andere ruimte en jawel hoor, hij wist die 3de nu te staan en voila, na de 2de even vlug de 3de pakken.
Kinderachtig misschien dat ik het hier schrijf, maar toen ik jouw verhaal las dacht ik dat kan die van mij wel zijn.
Daarna hele flauwe opmerkingen naar mijn moeder toe (ze had hem niet gefeliciteerd met zn verjaardag van weken geleden), maar hij laat ook niets horen naar haar toe, nog geen kaartje, dus het is nog allemaal zeer onvolwassen.
En eigenlijk doet me dat verdriet, al bijna een jaar geleden het huis uitgezet en nog niets geleerd?
Misschien wel, maar dan is het mij niet opgevallen.
Of ze willen er -diep in hun hart- wel graag bijhoren bij de familie, maar het is nog steeds 1-richtingsverkeer.
Maar fijn dat jij het eens heeft uitgebruld, lucht toch wat op, he?
En bedenk wel, het gaat soms met kleine stapjes, dat loslaten.
Ik kan het dan nu wel wat beter van me afzetten (hoop ik), maar momenteel ben ik zo moe als een hond.
Nou luitjes, jullie weten weer wat, allemaal kop op. (pfffff)
woensdag 26 maart 2008 om 17:05
Lieve Iris,
Ik volg je verhaal al een poosje op afstand, omdat ik je zo'n e n o r m e kei van een moeder vind. Nu te lezen dat je het zo moeilijk hebt, breekt mijn hart plaatsvervangend. Nou ja, bla bla bla, aan deze mededeling heb je natuurlijk niets. Ik wilde dat ik een toverstokje had om je zorgen weg te toveren, maar bij gebrek aan toverstaf of wijze woorden, wens ik je maar gewoon héél erg veel sterkte en geef ik je een virtuele knuffel.
x,
Marie.
Ik volg je verhaal al een poosje op afstand, omdat ik je zo'n e n o r m e kei van een moeder vind. Nu te lezen dat je het zo moeilijk hebt, breekt mijn hart plaatsvervangend. Nou ja, bla bla bla, aan deze mededeling heb je natuurlijk niets. Ik wilde dat ik een toverstokje had om je zorgen weg te toveren, maar bij gebrek aan toverstaf of wijze woorden, wens ik je maar gewoon héél erg veel sterkte en geef ik je een virtuele knuffel.
x,
Marie.
.
donderdag 27 maart 2008 om 16:45
Ik denk op hetzelfde misschien waar jij je ook zo onmachtig bij voelt; dat we hopen en ook een beetje toch wel verwachten dat ze eens wat geleerd hebben, jouw en mijn zoon hebben al een pittige voorgeschiedenis en je kunt mij niet wijsmaken dat ze de clou niet weten.
In mijn (ons) geval is de drank daar de aanzet van, nou als je weet dat dat de trigger is ga je er toch niet mee door of voor je fatsoen dan als je weer thuis bent laat je je van je goeie kant zien, maar nee, dat is de heren teveel gevraagd. Voel me trouwens achteraf gewoon gebruikt, hij komt wel om te gourmetten, maar weet tevens dat er een paar biertjes zijn, dus daar is ie eigenlijk voor gekomen, bah en nog eens bah.
En ik heb dat ook, Iris, als ik naar bed ga valt het als een steen op me, alle donkere gedachten.
Jij ook succes en sterkte (en allemaal die het ook kunnen gebruiken)
Rietje
In mijn (ons) geval is de drank daar de aanzet van, nou als je weet dat dat de trigger is ga je er toch niet mee door of voor je fatsoen dan als je weer thuis bent laat je je van je goeie kant zien, maar nee, dat is de heren teveel gevraagd. Voel me trouwens achteraf gewoon gebruikt, hij komt wel om te gourmetten, maar weet tevens dat er een paar biertjes zijn, dus daar is ie eigenlijk voor gekomen, bah en nog eens bah.
En ik heb dat ook, Iris, als ik naar bed ga valt het als een steen op me, alle donkere gedachten.
Jij ook succes en sterkte (en allemaal die het ook kunnen gebruiken)
Rietje
maandag 31 maart 2008 om 23:40
Even een update; zoon kwam vanavond thuis om envelope en postzegel (ja,ja), want hij wil ergens anders gaan solliciteren' hij is een maand geleden abrupt met zn AD-medicijnen gestopt, had er in het begin veel last van, maar (zei hij) kan nu soms huilen over dingen.
Ook konden we praten over het kinderachtig gedoe met die verjaardagen, tkwartje viel wel dacht ik.
Ik weet wel, 1 zwaluw maakt nog geen zomer, maar ik had er toch een goed gevoel over, maar we wachten af.
Sorry voor mn egopost, maar de " goede" dingen wil ook ook kwijt.
En nogmaals ik ben best behoudend, want er is teveel gebeurd in het verleden, ik spring echt geen gat in de lucht, laat het maar gebeuren.
Ook konden we praten over het kinderachtig gedoe met die verjaardagen, tkwartje viel wel dacht ik.
Ik weet wel, 1 zwaluw maakt nog geen zomer, maar ik had er toch een goed gevoel over, maar we wachten af.
Sorry voor mn egopost, maar de " goede" dingen wil ook ook kwijt.
En nogmaals ik ben best behoudend, want er is teveel gebeurd in het verleden, ik spring echt geen gat in de lucht, laat het maar gebeuren.
woensdag 2 april 2008 om 14:20
Bedankt voor je support, Iris, wat ben je toch een goed mens, die ook het zonnetje bij een ander in het water kan zien schijnen.
Ik ben alleen keikapot, net of ietsje meer lucht krijg door wat positiefs en dan mag ik opeens moe zijn, vreemd hoor.
Ook bij jou best wel veranderingen, je zou het positief kunnen noemen, ware het niet dat hij nu thuis is.
Jammer, dat hij daar niet langer kon blijven, maar wat goed dat hij in gesprek wil, ik zou daar niet lang mee wachten.. En die brief vind ik ook mooi, door het schrijven (zowiezo) krijgt hij voor zichzelf ook zelfreflectie.
Misschien kun je ook informeren hoe lang het gaat duren voor die opname, is niks mis mee.
Ja meid, we zijn er nog niet, maar het gaat met kleine stapjes.
Hoe is het met de anderen moeders?
Allemaal een stevige knuffel.
Ik ben alleen keikapot, net of ietsje meer lucht krijg door wat positiefs en dan mag ik opeens moe zijn, vreemd hoor.
Ook bij jou best wel veranderingen, je zou het positief kunnen noemen, ware het niet dat hij nu thuis is.
Jammer, dat hij daar niet langer kon blijven, maar wat goed dat hij in gesprek wil, ik zou daar niet lang mee wachten.. En die brief vind ik ook mooi, door het schrijven (zowiezo) krijgt hij voor zichzelf ook zelfreflectie.
Misschien kun je ook informeren hoe lang het gaat duren voor die opname, is niks mis mee.
Ja meid, we zijn er nog niet, maar het gaat met kleine stapjes.
Hoe is het met de anderen moeders?
Allemaal een stevige knuffel.
maandag 7 april 2008 om 19:22
O God, Iris, Wat zul je je bedonderd voelen (door hem), je merkt toch aan alles dat de verslaving groter is dan zn goede bedoelingen, het is ook een herkenbaar iets van verslaafden; ze beloven wel en willen waarsch ook, maar het beest is vele malen groter, die knul heeft toch direct hulp nodig.
Ik hoop echt dat je er mee om kunt gaan en jullie levens gescheiden weet te houden, maar ik weet ook zo goed hoe een moederhart voelt.
Meid, ik wens je weer veel sterkte, weet dat ik aan je (jullie) denk!
Ik hoop echt dat je er mee om kunt gaan en jullie levens gescheiden weet te houden, maar ik weet ook zo goed hoe een moederhart voelt.
Meid, ik wens je weer veel sterkte, weet dat ik aan je (jullie) denk!
dinsdag 8 april 2008 om 14:29
Mooie afsluitzin Iris, iedere dag dat het goed gaat is er weer een om te onthouden.
Mijn zoon is eindelijk vorige week weer eens bij zijn psych. geweest. Als hij nu deze week zijn persoonlijk begeleider eindelijk binnen laat, ben ik erg blij. Die man heeft al 3 x vergeefs voor de deur gestaan en zoon is niet telefonisch te bereiken (ja, 's nachts) door geen beltegoed.
Verder gaat het wel redelijk goed met hem. Ons contact is in ieder geval oké. Ook is hij eindelijk begonnen met het opruimen van zijn huis. En dat was heel hard nodig.
Hoe is het met jouw zoon Riet? Heeft hij nog gesolliciteerd?
Mijn zoon is eindelijk vorige week weer eens bij zijn psych. geweest. Als hij nu deze week zijn persoonlijk begeleider eindelijk binnen laat, ben ik erg blij. Die man heeft al 3 x vergeefs voor de deur gestaan en zoon is niet telefonisch te bereiken (ja, 's nachts) door geen beltegoed.
Verder gaat het wel redelijk goed met hem. Ons contact is in ieder geval oké. Ook is hij eindelijk begonnen met het opruimen van zijn huis. En dat was heel hard nodig.
Hoe is het met jouw zoon Riet? Heeft hij nog gesolliciteerd?
dinsdag 8 april 2008 om 20:40
Terugvallen horen er nu eenmaal bij, jammer genoeg, maar in de verslavingszorg staan ze bekend om " de weg naar het herstel".
Terugkijkend naar onze zoon kan ik ze nu ook zo beschouwen, maar toen het gebeurde was ik totaal in paniek.
Goede berichten, Iris, hij werkt aan zichzelf, nu maar afwachten en hopen dat hij gauw aan de beurt is.
Ook fijn voor jullie, Monissa, dat het contact goed is, dat mis ik zelf eigenlijk wel.
Ja, als zoon komt of belt is het meestal om iets, ach zeggen ze dan bij de verslavingszorg hij vraagt toch niet of je om coke wilt gaan en dus relativeer ik het maar zo.
Nu of ik de tandarts wilde bellen, nou ja, er zijn ergere dingen.
Gaf mij de gelegenheid om eens aan te kaarten wat meer tegen zn broer te zeggen als ze elkaar tegenkomen, meer dan een " he" kan er niet af.
Ja, hij heeft de brief gepost, dus afwachten maar weer.
Terugkijkend naar onze zoon kan ik ze nu ook zo beschouwen, maar toen het gebeurde was ik totaal in paniek.
Goede berichten, Iris, hij werkt aan zichzelf, nu maar afwachten en hopen dat hij gauw aan de beurt is.
Ook fijn voor jullie, Monissa, dat het contact goed is, dat mis ik zelf eigenlijk wel.
Ja, als zoon komt of belt is het meestal om iets, ach zeggen ze dan bij de verslavingszorg hij vraagt toch niet of je om coke wilt gaan en dus relativeer ik het maar zo.
Nu of ik de tandarts wilde bellen, nou ja, er zijn ergere dingen.
Gaf mij de gelegenheid om eens aan te kaarten wat meer tegen zn broer te zeggen als ze elkaar tegenkomen, meer dan een " he" kan er niet af.
Ja, hij heeft de brief gepost, dus afwachten maar weer.
