Tja, en dat was het dan.... deel 2

@tesselke heel veel sterkte en wijsheid toegewenst, ik zie dat julus je al heel erg helpt, dus heb op dit moment niet zoveel toe te voegen.

Tesselleke, dank je wel. Ik geef graag, maar het wordt tijd dat ik ook eens wat terug krijg. Ik heb mijn eigen wensen en behoeften niet duidelijk gemaakt, ex veel vrijheid gegeven en dat resulteerde in afstand en uiteindelijk bleek hij alles wat hij miste, bij mijn vriendin gezocht te hebben. Met haar woont hij nu samen.

Ik weiger om in boosheid en verbittering te (blijven) leven, dus nu bijna 4 maanden na dato wil ik dat we normaal met elkaar omgaan. Niet elkaar hoeven negeren, gewoon praten over de dingen die spelen en elkaar geluk wensen. Dat lukt goed, maar heeft paar maanden tijd gekost. Waarom iemand vasthouden die ervan overtuigd is dat zijn geluk elders ligt? Hij zal dit moeten uitzoeken voor zichzelf, en zo kan ik ook door. En time will tell, of dit alles de moeite waard is geweest.



Goed plan denk ik, wat je gaat doen. Als jouw man voelt dat jij hem de ruimte wil bieden, máár tegelijkertijd ook jouw grenzen goed bewaakt, dan slaat hij zichzelf voor zijn kop om wat hij laat gaan. Tevens kan het zo zijn, dat hij ineens een andere kant van je ziet die hem wel bevalt. Doe het vooral om voor jezelf duidelijkheid te scheppen, dat heb je nodig. Toon lef, liefde, daadkracht en voor daarna gewoon vriendelijk met elkaar omgaan. En dan maar kijken hoe dingen lopen. Ga je hem vasthouden, smeken, jezelf als deurmat beschikbaar stellen dan wil hij nog sneller naar die ander. Hij krijgt dan geen lucht! Die ander zal hem claimen, willen binden. Jij doet dat niet, jij doet jouw ding maar bent er indien hij erdoorheen zit..snap je hem?

Nicci, dank je wel, ik geniet zeker!



Ik zie jouw situatie van dichtbij gebeuren bij iemand die me na staat. Hij is in dit verhaal jouw ex..zeg maar.

Hij worstelt enorm met zijn gevoelens, het heeft m.i. te maken met angst en onzekerheid. Met ratio weten dat het lastig kan gaan worden, met gevoel is het een ander verhaal en dat maakt dat ratio en gevoel strijd leveren.

Wat ik zou doen (alsof ik de wijsheid in pacht heb haha!); zelfde verhaal als bij Tesselleke. Wordt vriendjes, en verwacht nog even niks. Hij kan het nu niet bieden, maar dat neemt niet weg dat je niet gewoon in touch kunt blijven...

Vanuit vriendschap kan meer groeien; af en toe contact warm houden, ondertussen kan hij dingen op een rij krijgen. Als hij meer wil, dan ga je dat zeker horen! Maar ga ook door met jouw leven, je moet het niet on hold gaan zetten. Daar eerlijk over zijn.

@Julus heel erg bedankt, ik moet alleen heel erg mijn best doen om niet teveel te verwachten en teveel dingen hem gaan verwijten, wat ik vanochtend uit onmacht heb gedaan.

quote:Julus schreef op 25 augustus 2012 @ 13:44:

Natuurlijk is het dan gemakkelijk om met iets nieuws te beginnen, want daar is alles nog fijn en leuk. Uiteindelijk lopen ze ook daar weer tegen hetzelfde probleem op; het niet om kunnen gaan met conflicten en problemen.

---------

Ik probeer dat voor ogen te blijven houden, maar het is verdomd

moeilijk te weten dat ex ( ben inmiddels gescheiden na 17mnd )

het gezellig heeft met zijn nieuwe vriendin en vrienden groep,

terwijl ik hier nog in 'onze' koop woning zit tussen de puinhoop

van onze, bijna, 29 jarig huwelijk.

--------



En waarschijnlijk geldt ook voor jouw ex dat hij er niet meer voldoende basis in zag om er nog energie in te steken.

Dat je geen kans meer hebt gekregen, en volledig buiten spel bent gezet is een teken van gebrek aan respect.

Ik snap volledig dat ex kiest voor eigen geluk en zich bij een ander fijner voelt, máár de manier waarop is respectloos. Ik wist heel lang van niks, de relatie liep niet lekker maar hij heeft niks meer geinvesteerd.

-----------

Ben het met je eens dat ze respectloos zijn. Ook ik hier wist

van niets. Al vindt ex dat hij heel veel respect voor mij heeft. Hij

begrijpt waarschijnlijk de betekenis van het woord niet. Dat ze

voor hun eigen geluk kiezen begrijp ik niet. Je hebt een verant-

wording naar je gezin en de toekomst die je samen hebt opgebouwd. Hier geeft ex dan nu ook toe dat hij zelf bitter weinig

heeft gedaan aan zijn huwelijk de laatste jaren.

Praten ho maar, ja dat had hij moeten doen, zegt hij nou. Daar heb ik niets aan meer. Als je zolang bij elkaar bent hang je niet

meer in de touwen. We hadden geen slecht huwelijk, het was

meer dat de vonken er niet meer afsprongen. Misschien, de 50

naderend, wilde hij weer die spanning. Kreeg een vrienden groep,

de meeste gemiddeld 15 jaar jonger dan hij in zijn schoot

geworpen, ging weer uit, ontmoet zijn 'kloon' en ik had het nakijken...Hij moest voor zijn eigen geluk kiezen, dat kreeg ik ook te horen. Vind dat niet alleen respectloos maar ook zeer egoistisch. In mijn geval zijn er ook 2 volwassen kinderen en 3 kleinkinderen in het spel.

----------

Alles ging naar haar, ik kreeg de ellende. Je kunt niet in je eentje een relatie weer goed krijgen, maar als iemand ervoor kiest om volledige energie in een ander te stoppen is dat veelzeggend.

Ex heeft ervoor gekozen om te wachten totdat ik het niet meer trok, zo hoefde hij zelf geen beslissing te nemen. Heel liefdeloos, en pijnlijk. Want mijn pijn is daardoor erger. Had hij eerlijk geweest, dan was het anders. Als je liever bij een ander bent, prima. Maar zeg dat dan en doe niet net alsof we werken aan een toekomst. Terwijl hij al wist dat hij liever die toekomst met een ander had.

---------

Wat hij zegt doet meer pijn dan wat hij doet. Heb/ben jij /jullie dat

ook? Zijn vriendin doet me weinig tot niets, dat is niet de 'kloon'

die vindt hij inmiddels een rare kwibus, al kwam hij zijn verdriet bij mij toen uithuilen toen ze hem aan de kant zetten.

--------



Ik kan veel dingen niet plaatsen, en ga het nooit weten. Hij uit zijn gevoelens niet, wij konden ook niet over gevoelens praten.



---------

Zooooo herkenbaar. Ik vraag me wel eens af, vooral om wie hij nu

is, zal ik 32 jaar met iemand hebben samen geleefd die toneel speelde? Het niet kunnen plaatsen blijft pijnlijk.

---------

Onze exen willen het liefste dat wij ze vergeven, zodat ze optimaal kunnen genieten van hun geluk. Willen dat wij doorgaan, dat is het fijnste voor ze. En als het even kan willen ze ons niet helemaal kwijt, want het is wel vertrouwd. Maar ondertussen wel een relatie met een ander hebben...kortom, doorgaan zoals het was. Twee vrouwen die hen willen hebben, altijd eentje als reserve. Daar moet je voor waken, de keuze is duidelijk gemaakt.

---------

Had het niet beter kunnen verwoorden.

---------





Sorry Julus dat ik jou tekst even 'gebruik' die niet voor mij bedoeld was. Maar wat je schrijft is zo herkenbaar. Goed te lezen omdat ik nog steeds periodes heb dat ik aan mijzelf twijfel.

Over het algemeen trek ik het aardig, maar dan moet ik hem niet

zien of spreken. Dat hij dit allemaal normaal vindt, er scheiden er zoveel, blijft pijn doen.



Een knuffel voor ieder die er een nodig heeft. Kan er zelf ook wel

een paar gebruiken.

quote:knarl75 schreef op 25 augustus 2012 @ 14:13:

Maar als hij wel met antwoorden zou komen zou je die dan nog geloven? Heb jij het idee dat jouw ex zijn geluk nu heeft gevonden en helemaal zeker is van zijn zaak?



De antwoorden die je van ze krijgt zijn meestal om hun straatje

schoon te vegen. Die wel goed klinken in hun oren en hun acties

rechtvaardigen. De 'schuld' ligt dan ook meestal bij ons, diegene die in verbijstering zijn achter gebleven.



Oh ja, die van mij is helemaal zeker van zijn zaak. Mijn angst is

dat het nog waar blijkt te zijn ook. Tja geen hemel voor mij, ik gun

hem geen geluk na wat hij mij en ons gezin heeft aan gedaan.

Hey allemaal,

Ook ik wil dingen van mij afschrijven, ik ben ook nog in een prille fase, hij is nu 3 weken vertrokken en eerlijkgezegd kan ik nog niet geloven dat het definitief voorbij is. Ik snap gewoonweg niet dat je een relatie van 18 jaar zomaar weggooit, en er geen ander is. Wat ik overigens wel geloof, man zegt dat hij ongelukkig is en zo niet verder kan wil leven. Wij hebben 2 kinderen samen en ik wil voor ons gezinnetje vechten. Ik besef mij tegelijkertijd ook dat het benauwend is om iemand te smeken en dat het averechts werkt.

Ik ben daarom blij met adviezen die ik hier lees, ik was bijna van plan om hem te gaan smeken om het weer te gaan proberen maar ik hou me in.

Ik lees ook dat je hem gewoon zou moeten bellen als je hem mist, tot nu toe wil hij niet onder 4 ogen met mij praten wat mij erg pijn doet. Ik weet niet of hij bang is voor de werkelijkheid of wat het precies ia waarom hij niet met mij onder 4 ogen wil praten.

Ik wacht op het juiste moment omheb dus wel mijn liefde te verklaren en te zeggen dat ik hem met pijn in mijn hart laat gaan. Maar inwillig dat niet, heel mijn wezen zegt nee niet doen. Er moeten toch succesverhalen bestaan?

Wat ik mij ook over verbaasd is hoe snel dingen bij ons gegaan zijn, bij vele lees ik dat de man het eerder heeft aangegeven maar tussen het moment van vertrek en aangeven zit meestal even bij ons is het vrij direct gegaan. Hij zou het 6 maanden proberen maar na 3 wkn tijdens de vakantie is hij al achter gekomen dat hij dit niet meer wil erg oneerlijk allemaal. Ik wou dat ik nog 6 maanden de tijd had om er achter te komen wat hem zo ongelukkig maakt.



Nu dat hij weg is merk ik dat de liefde bij mij erg diep zit, niet allen de alledaagse dingen maar puur de liefde. Ik red me wel met de dagelijkse zorg van de kinderen en, maar emotioneel als ik alleen ben ik een drama. Dat je gefaald bent als vrouw is geen pretje.



Fijn dat er een forum bestaat dat je dit soort dingen van je af kan schrijven en hopen dat andere mensen je tot andere inzichten brengt.

Ik heb het ook even slecht vandaag!!

Op zich gaat het redelijk hoor maar wij zouden morgen op vakantie gaan (hij gaat nu alleen) en ik hik daar toch een beetje tegenaan.

Moet ik hem nou nog smsen om een fijne vakantie te wensen.



Jules, wat leuk dat je zo verliefd bent, word er bijna jaloers van : )) een betere afleiding kun je hebben toch?

Todds, ligt eraan wat je (nog) met hem wil. Als jij er nog voor wil gaan, dan een sms-je sturen (beetje verbonden blijven, interesse tonen af en toe). Lijkt me ook moeilijk, dit moment. Dan wordt het allemaal akelig realistisch...je komt er wel doorheen! En ik had zelf ook totaal niet verwacht wat er nu gebeurt...je had me moeten zien een tijd terug..mentaal wrak. Als ik las hoe ver sommigen al waren, dat ze weer van het leven genoten..ik kon me er niks bij voorstellen. Tóch gaat dat vanzelf, wij mensen zijn best flexibel wat dat betreft. Maar je moet erin blijven geloven; ik weigerde om me door hem eronder te laten zitten.

Laurier, welkom maar niet van harte natuurlijk...

Pijnlijk voor je, en herkenbaar helaas.



Voor jou kwam het totaal onverwacht, maar ik denk dat je man al een hele tijd niet meer gelukkig was. Er zal heus een tijd van twijfel en veel nadenken aan vooraf gegaan zijn, maar helaas durft niet iedereen dit uit te spreken, of te bespreken. Jammer dat die kans je is ontnomen. Kan ook nog zijn dat hij het expres deed om jou zo voor een voldongen feit te zetten. Dan is hij dus zeker van zijn zaak..voor nu.



Laat hem lekker, hij heeft die ruimte nodig kennelijk. Weet misschien ook niet precies wat hij nou eigenlijk wil. Wat ik van ex weet is dat hij uit de situatie wilde. De situatie was dus ons leven, onze relatie. Door problemen was hij niet meer happy, de relatie leed eronder en toen kwam er een ander. Maar helemaal alles loslaten bleek ook lastig. Nu zit hij in een andere 'situatie', met haar dus. En dan is het de vraag of dat beter bevalt, maar jammer genoeg heeft iedereen het recht om dat zelf uit te zoeken. Hij krijgt van mij die vrijheid, kan hem niet vastbinden of dwingen. Niks zo erg als een ongelukkige partner hebben, heb je zelf ook last van. Dus ik zou het laten, en duidelijk aangeven dat je het begrijpt, maar dat jij ook behoeften en wensen hebt. En dat hij mag komen praten indien hij wil. En dan is het afwachten of hij dat wil, en wat hij wil.

Had een bericht aan Worthit geschreven maar het staat er niet??



Worthit, het is inderdaad moeilijk om hem te zien en te spreken, zeker als hij zeker is van zijn zaak. Daarom maar beter helemaal niet doen.

Hoelang is hij weg, en is hij bij een ander? Weet jij iets van zijn situatie nu?

quote:Julus schreef op 29 augustus 2012 @ 16:25:

Had een bericht aan Worthit geschreven maar het staat er niet??



Worthit, het is inderdaad moeilijk om hem te zien en te spreken, zeker als hij zeker is van zijn zaak. Daarom maar beter helemaal niet doen.

Hoelang is hij weg, en is hij bij een ander? Weet jij iets van zijn situatie nu?



Jammer dat je bericht niet door gekomen is, ik had het graag gelezen Julus. Hij is nu ruim 17 mnd weg en sinds 16 Aug zijn we officieel gescheiden. Hij woont sinds Jan bij zijn ouders. Heeft

een vriendin sinds een maand of 3 / 4 die ook net gescheiden is.

Situatie is dat ik zo gauw mogelijk een huur huis hoopt te vinden.

Hij wil me uitkopen, maar of dat lukt is nog niet duidelijk.

Omdat dit nog niet allemaal geregeld is moet ik contact soms met

hem hebben. Op alle andere punten probeer ik hem te ontlopen.

A.s zaterdag wordt weer zo'n puzzel, dan zijn onze zoon en onze

kleinzoon samen jarig, Ik wil hem of mijn ex schoon familie, die

al die maanden ook niets van zich hebben laten horen, niet tegen

het lijf lopen.

Volgende week teken ik het convenant. En om eerlijk te zijn kijk ik best naar de tijd uit dat ik gescheiden van hem zal zijn.



Hij regelt het nu telkens zo dat ik mee kan eten bij hem als ik kids komt brengen.. Dan is mijn gezin weer compleet zegt ie.. Nou die van mij zal nooit weer compleet zijn. Hij wil wel scheiden, maar hij snapt niet dat dit een definitief einde is.. Lastige vent hoor..

Geen plank,maar een complete geisoleerde deur voor zn kop, die bijna-ex van jou..

Worthit, dat is al best een hele tijd dan. Denk je dat het standhoudt met die vriendin?



Problemo, is de vakantie nog leuk geweest?

Tja, die ex van jou..wat kan ik ervan zeggen. Geloof dat hij nog steeds niet beseft dat hij dit allemaal in gang heeft gezet, zelf. En dat jij hem slechts inkopt. Wel heel fijn voor je dat je achter de scheiding staat, kun je met een goed gevoel gaan eten met die beste vriend!



Soyli, nog contact gehad met die vlam, of is het echt klaar?

ik weet nu de waarheid omtrent mijn ex, gister smste zijn volwassen dochter me dat ze hoopte dat het goed met ging en dat ik een betere man verdiende dan haar vader, en ze het verschrikkelijk vond hoe hij met mij omging.



Ik begreep natuurlijk dat er een boodschap in zat, ik heb haar gisteravond gebeld en te horen te kregen dat hij al een aantal weken een nieuwe vlam heeft. Hij heeft het zijn dochter zelf vertelt, die is het hier helemaal niet mee eens. En mij dus aan het lijntje houden met bellen. Ik weet nu ook dat anderhalf jaar geleden hij dit ook heeft gedaan. Ze denkt ook niet dat het lang zal duren voor hij me weer op gaat zoeken en daarom wou ze me waarschuwen.



Ben opnieuw kapot, het doet zo zeer, voel me zo verraden, zij dacht ook dat haar vader nu eindelijk rust had, maar nee ze zei hij is nooit tevreden. Dus mijn onderbuikgevoel wat ik steeds weggeduwd heb klopte wel.

quote:Julus schreef op 31 augustus 2012 @ 00:05:



Soyli, nog contact gehad met die vlam, of is het echt klaar?Wel contact maar het is écht klaar. Blijkbaar heb ik hem getriggerd en is hij een proces ingestapt waarbij hij op zoek gaat naar zichzelf. Is een heel complex verhaal wat vooral met zijn jeugd te maken heeft. Maar doordat ik zo'n gevoelsmens ben heb ik bij hem met mijn vragen iets losgemaakt waardoor hij niet meer kan 'vluchten'. Pijnlijk voor mij, ook omdat ik voor het eerst in heel veel jaren weer eens mocht meemaken hoe het voelt als een man écht voor je gaat. Hij wil eerst zijn hart en hoofd leegmaken voordat hij verder kan. Hoe en met wie dan ook. Gisteren 'afscheid' genomen. Ik moet door met mijn leven, hoe pijnlijk ook. Ik merk dat ik op dit moment vooral problemen heb met het vertrouwen. Vertrouwen dat ik ooit écht nog compleet gelukkig word. Voor mijn gevoel nú kan dat alleen met een partner. Maar dat is natuurlijk bullshit. Dát is mijn te leren les denk ik...

Feit blijft overigens dat als hij écht zo gek op mij was als hij zei en mij liet voelen, dat hij voor mij gegaan was. Dat dat nu niet gebeurt doet pijn, en maakt me best weer onzeker.

quote:niccifrench schreef op 31 augustus 2012 @ 09:07:

ik weet nu de waarheid omtrent mijn ex, gister smste zijn volwassen dochter me dat ze hoopte dat het goed met ging en dat ik een betere man verdiende dan haar vader, en ze het verschrikkelijk vond hoe hij met mij omging.



Ik begreep natuurlijk dat er een boodschap in zat, ik heb haar gisteravond gebeld en te horen te kregen dat hij al een aantal weken een nieuwe vlam heeft. Hij heeft het zijn dochter zelf vertelt, die is het hier helemaal niet mee eens. En mij dus aan het lijntje houden met bellen. Ik weet nu ook dat anderhalf jaar geleden hij dit ook heeft gedaan. Ze denkt ook niet dat het lang zal duren voor hij me weer op gaat zoeken en daarom wou ze me waarschuwen.



Ben opnieuw kapot, het doet zo zeer, voel me zo verraden, zij dacht ook dat haar vader nu eindelijk rust had, maar nee ze zei hij is nooit tevreden. Dus mijn onderbuikgevoel wat ik steeds weggeduwd heb klopte wel.



Het is toch (bijna) óveral hetzelfde....

En ja, ik heb ook geleerd dat ik mag vertrouwen op mijn intuïtie.... Hoe pijnlijk soms ook.

Heel veel sterkte.. Zorg goed voor jezelf.. Genoeg slapen, gezond eten.. Één van de beste (en simpelste) tip wat ik jaren geleden gekregen heb is bodylotion haha.. Verzorg jezelf goed, twee x per dag lekker insmeren zodat je ook contact blijft houden met je lichaam..

Komt goed. Hoop ik. Ooit.

Blijf schrijven....

Echt hoor, het is gewoon zo cliche...

Laurier hier schrijft ook dat hij geen ander heeft en dat ze dat gelooft, dat schreef NicciFrench pasgeleden ook nog, en zovelen voor haar..

Ik geloof er niks van...

Die aap komt onherroepelijk nog wel uit de mouw, damagecontrol is dat, het slechte nieuws in fasen brengen....

Sterkte voor iedereen

Dank jullie wel, heb momenteel dit nodig, ja ik schrijf al weken over zijn overspannenheid maar ik wist wel dat er iets niet klopte, wilde hij ook nog vrienden blijven. Hij spaart zelfs zijn volwassen kinderen niet, zat van de week ook nog te twijfelen of ik vrienden met hem moest worden, maar ik voelde wel dat dit niet klopte.

Ik moet dit als een nieuw begin zien, en dat ga ik proberen, ik kan alleen maar beter tegenkomen dan deze klootzak.

@Soyli, jij ook sterkte toegewenst ik worstel ook met dat stukje vertrouwen, vertrouwen in een man, maar ook vertrouwen of ik het geluk vind met een man? Aan de andere kant wil ik nu proberen zonder man gelukkig te zijn, of in ieder geval tevreden. Mijn ex vlucht van de ene naar de andere relatie, terwijl hij altijd zei dat dat niet werkte.

quote:Julus schreef op 31 augustus 2012 @ 00:05:

Worthit, dat is al best een hele tijd dan. Denk je dat het standhoudt met die vriendin?



Inderdaad Julus, en nog niet te bevatten. Voor 90 % ben ik wel weer

ok maar die andere 10%.... Net een brief van de gemeente gehad,

ik moet kiezen welke achternaam ik vanaf nu wil voeren, bam weer janken. Iedereen zegt als je straks een plek voor jezelf hebt zal

het steeds beter met je gaan. Daar hoop ik dan maar op.



Of het stand gaat houden met zijn vriendin? Ik ken haar niet dus

heb geen idee hoe zij in het leven staat. Al dat ik weet is dat zij ook net gescheiden is na een relatie van 30 jaar waarvan het laatste jaar getrouwd. Ex zegt dat je kan veranderen, vind dat

moeilijk te geloven. Je kan je karakter een tijdje een beetje bij

schaven maar niet veranderen als je bijna 50 bent. Of hij moet in

die 32 jaar met mij niet zich zelf zijn geweest, kans daar op lijkt me klein.



Of ik hoop dat het stand houd ? Nee! Reden : Wij hadden geen

slecht huwelijk. Eind dit jaar wordt hij 50, heeft sinds 2 a 3 jaar

een vrienden groep waar de meeste niet alleen een stuk jonger

zijn maar die ook niet de verantwoording hebben van

een gezin. Zijn leven is nu, buiten zijn werk, zijn alleen maar leuke

dingen doen met zijn vrienden/vriendin, kamperen, kroeg, muziek festivals en bij elkaar hangen. Tja daar kon ons 'saaie' leven niet tegen op boxen.

In dat groepje is hij de enige Opa en wel van 3 kleinkinderen, die

hij amper ziet. Zelfde met zijn kinderen. Voorbeeld. Vraagt aan zoon die morgen jarig is ( gelijk met middelste kleinzoon ) "Wanneer vier jij je verjaardag?" Zoons antwoord, "Dat weet ik nog niet precies". Ex, "Ok laat het even weten want s'middags is er een muziek festival". Dat laatste is belangrijker dan de verjaardagen van kind/kleinkind.

Ik vroeg hem laatst "Heb jij eigenlijk wel eens echt ergens verdriet in je leven om gehad?" Hij moest lang nadenken voor hij met het

antwoord kwam. Dat zijn kloon hem verliet!

Ik bedoel maar, wordt hoog tijd dat hij zijn portie ook eens krijgt.

quote:Soyli schreef op 31 augustus 2012 @ 09:32:

[...] Ik merk dat ik op dit moment vooral problemen heb met het vertrouwen. Vertrouwen dat ik ooit écht nog compleet gelukkig word. Voor mijn gevoel nú kan dat alleen met een partner. Maar dat is natuurlijk bullshit. Dát is mijn te leren les denk ik...



Ze zeggen dat je eerst van je zelf moet houden voor je weer een partner in je leven toe laat.

Voor mijzelf oefen ik flink op het houden van mij zelf, geen idee

of het helpt / gaat helpen op lange termijn. Het is nog niet zo

makkelijk, dat van jezelf houden.

Zelf ben ik er van overtuigt dat ik geen vaste partner meer hoef.

Ik heb iemand jaren lang mijn liefde en zorg geven en nog was

het niet genoeg. Om me heen zie en hoor ik hoe het gaat in 2e,

3e relaties, geef mijn portie maar aan Fikkie. Er zitten ook voordelen aan het 'alleen' zijn, daar ga ik eerst maar eens van

'genieten'.

Tja, en dat was het dan....



Vanavond het gesprek gehad. En hij heeft besloten dat hij wil gaan. Heb met mijn brief proberen uit te leggen wat ik voel, maar zijn beslissing staat vast. Hij voelt niets meer voor mij en alles voor haar. De enige reden dat ie nog niet gegaan is, is voor ons kindje.



Het doet zo'n pijn. En ik weet niet meer hoe ik verder moet.