Tja, en dat was het dan.... deel 2

quote:_newwoman_ schreef op 31 augustus 2012 @ 09:46:

Echt hoor, het is gewoon zo cliche...

Laurier hier schrijft ook dat hij geen ander heeft en dat ze dat gelooft, dat schreef NicciFrench pasgeleden ook nog, en zovelen voor haar..

Ik geloof er niks van...

Die aap komt onherroepelijk nog wel uit de mouw, damagecontrol is dat, het slechte nieuws in fasen brengen....

Sterkte voor iedereenHey, ik lees nog steeds mee, het gaat echt heel goed met me op het moment maar hier wilde ik even op reageren. Mijn ervaring leert dat 1. Als je voelt dat er wél een ander is maar ex dit ontkent dat je dan meestal toch gelijk hebt en dat 2. Als er geen ander is dat die er dan heel snel wel komt. Mannen kunnen op een of andere manier moeilijker alleen zijn dan vrouwen lijkt het. Ik zie heel wat vrouwen in deze situatie gewoon een tijd alleen zijn en hun eigen boontjes doppen maar de meeste kerels zijn binnen een paar weken of maanden alweer minimaal aa het scharrelen met een ander - of beginnen meteen doodleuk een nieuwe serieuze relatie.

Zo heeft die van mij een huishoudster opgescharreld. 36 jr. En helemaal alleen. Hij is der zo blij mee. Komt 1 keer per week hele dag bij hem en hij is prompt hele dag bij huis. Haha. Aan de ene kant zoekt hij het maar uit hoor. Ik gun hem heus zijn geluk. Maar als hij vervolgens aangeeft dat het huis nu lekker schoon is en dat hij dat miste toen ik weg was en bleef kook ik van woede. Ik was en ben geen huishoudster... Maar in zijn ogen blijkbaar wel.. Das niet fijn.



Mijn vakantie was top!



@ worthit. Wat een nare situatie. Mijn ex heeft ook allemaal jongere vrienden. En vind dat stappen ook belangrijk. Google eens op midlifecrisis. Ik heb heel veel antwoorden gevonden op het gedrag van mijn ex. Misschien heb je er wat aan. Laatst vroeg mijn zoon of ze wat langer mochten blijven bij hun pa. Antwoord was nee ik ga naar de kroeg.. Zo zielig. Ik heb film gehuurd en met ze gekeken met popcorn erbij..



@ sartan ik denk oprecht dat je gelijk hebt met je post.. En mooi om te lezen dat het goed gaat.



@ tesselke. Haal diep adem, en blijf rustig en probeer ten alle tijde de eer aan jezelf te houden.. En zorg dat je de zaken goed regelt. Dat alles goed op papier komt. Ik kreeg als tip.. En die ga ik jou ook geven... Blijf vooral jezelf! Jij hebt niets fout gedaan waardoor hij zulk gedrag vertoont!



Ik wou dat hij mij met rust liet. Me echt helemaal met rust. Ik kom nml nooit meer bij hem terug.



Mijn vriend is steeds meer in m'n gedachten. Kriebels als ik aan hem denk, maar ik vind het erg spannend. Ben ik verliefd? Wil ik dat? En waarom nu? Als ik terug denk heb ik ook binnen m'n huwelijk wel een klik gehad met hem. Een speciaal gevoel als hij langskwam. Maar dat is sterker geworden. Geef ik zoveel om hem omdat ik mij soms alleen voel? ik snap mijzelf niet zo goed. En ik hou daar echt niet van..

@julus. Hoe is het ermee?



En kunstje en de rest.. Ik zal een even terug lezen..

quote:problemo schreef op 01 september 2012 @ 08:42:

@ worthit. Wat een nare situatie. Mijn ex heeft ook allemaal jongere vrienden. En vind dat stappen ook belangrijk. Google eens op midlifecrisis. Ik heb heel veel antwoorden gevonden op het gedrag van mijn ex. Misschien heb je er wat aan. Laatst vroeg mijn zoon of ze wat langer mochten blijven bij hun pa. Antwoord was nee ik ga naar de kroeg.. Zo zielig. Ik heb film gehuurd en met ze gekeken met popcorn erbij..



Fijn dat je op het woord midlifecrisis komt Problemo. Dat is

namelijk wat het in mijn ogen ook is. Ik heb hier ergens een lijst

met veel voorkomend gedrag van een MCer geplaatst, pagina 134

geloof ik. Nou het lijkt wel of ex er model voor gestaan heeft.

Tuurlijk vindt ex helemaal niet dat hij in een midlifecrisis zit en

als ik hem soms hoor praten begin in er haast zelf nog aan te

twijfelen ook. Dus dat jij op die gedachte ook komt, doet me

goed. Dank je wel.



Ik wou dat hij mij met rust liet. Me echt helemaal met rust. Ik kom nml nooit meer bij hem terug.



Mijn vriend is steeds meer in m'n gedachten. Kriebels als ik aan hem denk, maar ik vind het erg spannend. Ben ik verliefd? Wil ik dat? En waarom nu? Als ik terug denk heb ik ook binnen m'n huwelijk wel een klik gehad met hem. Een speciaal gevoel als hij langskwam. Maar dat is sterker geworden. Geef ik zoveel om hem omdat ik mij soms alleen voel? ik snap mijzelf niet zo goed. En ik hou daar echt niet van..



Neem je tijd, doe rustig aan. Bescherm je hart en luister naar het

stemmetje in je hoofd.

Worthit, ik had die gedachte ook. Geef mijn portie maar aan fikkie. Teveel ellende gehad, nu alleen rust. Totdat er iemand komt die in alle opzichten heel anders is dan ex..en dan..tja, go with the flow..



Tesselleke...kut! Het doek is gevallen, hij heeft gekozen. Kan me jouw gevoelens van dit moment héél goed voorstellen. De pijn, het feit dat je zo wordt ingeruild en je afvraagt wat er echt was, en wat niet. Je hoofd staat nu vast niet naar het regelen van praktische zaken en weet je? Neem daar de tijd voor. Laat je niet door hem gek maken. Hij dropt de bom, jij moet alles laten bezinken. Hij zal dingen snel geregeld willen hebben, zakelijk zijn en koud. En dat blijft nog even pijn doen. Maar geef aan dat jij tijd nodig hebt om de boel te laten bezinken, néém die tijd. Als jij niks doet, kan hij ook niks. Neem die ruimte. En voor nu dikke knuffel en schrijf van je af!

Problemo, bedoel je nou dat je ex met haar iets heeft of is het echt een huishoudster?? Sneu gedrag weer dit. Jou even laten zien dat hij heus nog wel kan scoren..pfff.



Die vriend; ik snap precies jouw twijfels en je mixed emotions. Tegen mij werd gezegd, dat ik van het moment moest genieten. Het is een mooie afleiding en je hoeft helemaal niks te plannen of wat dan ook. Elke leuke dag is er eentje. Als het goed zit dan groeit het vanzelf, of het houdt op. Laat het lekker gebeuren, je wordt sterker en sterker qua zelfvertrouwen en dat heb je nodig om te bouwen. En als het niet goed of je wil rustig aan, dan heeft hij daar vast begrip voor. Hij kent je!

En ik....ben net terug van een avondje/nachtje logeren bij de vlam. Wow. We zijn nu al twee handen op 1 buik, de so called perfect match lijkt het. Het is griezelig, het is niet te bevatten. We willen/wilde allebei rustig aan en geen relatie, ik geloof dat de mening zijn veranderd. Hij is verliefd, ik voel de kriebels. Hij wilde vanaf het begin sneller, maar geeft mij alle ruimte. En nu voel ik dat ik er hetzelfde in sta, dat is snel gegaan en dat mag gewoon. Hij laat me stralen, mensen zien het ook aan me. Wat wil ik nog meer? Heb me nog nooit zo goed en mezelf gevoeld bij iemand.

En ex gaf aan dat hij de aankomende langere tijd regelmatig hier zal zijn om het huis verkoopklaar te maken. Ik weet het niet, ik merk ook dat mijn vlam dat niet zo prettig vind. Ik weet niet hoe ik die dingen moet "combineren". Ex staat op de achtergrond, hij is iemand die ik heb gekend, maar met wie dingen moeten worden afgerond.

@julus ik geniet van je ontluikende liefde, blijf. a.u.b schrijven, krijg ik ook weer hoop. Je es is "Someone that you used to know"" Het is waar dat je er tig keer sneller bovenopkomt als je je weer zo geliefd kan voelen.



Mijn ex stuurde gister een smsje dat het hem speet, en vanochtend het bekende bellen maar heb niet opgenomen.

Ben niet meer zo kwaad, want dat is negatieve energie die je toch weer in hem steekt. Ik voel me best goed en hoop dit vast te kunnen houden.

@ Tesselke heel veel sterkt toegewenst, je komt er wel doorheen, ik heb begrepen dat jouw man verliefd is op een collega en daar mee verder wil? Hoel lang waren jullie samen?

EN verlies je een goeie man aan hem?

Schrijf maar van je af, ik doe het ook en het helpt echt hoor.

quote:tesselleke schreef op 01 september 2012 @ 01:43:

Tja, en dat was het dan....



Vanavond het gesprek gehad. En hij heeft besloten dat hij wil gaan. Heb met mijn brief proberen uit te leggen wat ik voel, maar zijn beslissing staat vast. Hij voelt niets meer voor mij en alles voor haar. De enige reden dat ie nog niet gegaan is, is voor ons kindje.



Het doet zo'n pijn. En ik weet niet meer hoe ik verder moet.

Och Tesselleke, wat een harverscheurende woorden...

Schrijf het maar van je af hier..

Dat je je ooit weer beter gaat voelen, dat is nu te vroeg voor jou, zover kan e niet vooruit denken.

Adem in en adem uit, stap voor stap, en dag voor dag.

Sterkte..

Dank jullie wel voor jullie woorden. Lief!



Hoewel het natuurlijk al een tijdje speelde, doet het zo'n pijn nu het echt definitief lijkt te zijn. Ik denk dat hij de afgelopen tijd heeft gebruikt om afscheid te nemen van ons gezin. En nu gaat het heel snel dus zo zijn. Wat ik heel moeilijk vind is dat hij het iedere keer op mij laat aankomen om het aan te zwengelen. Terwijl ik al zo'n pijn heb, moet ik mijzelf nog extra pijnigen om de volgende stap te nemen.



Wat ik maar niet wil begrijpen is dat hij niet ergens het gesprek is aangegaan om te kijken of onze relatie nog te redden valt. Dat iemand zomaar 17 jaar weg kan gooien alsof het niets is. Hoe moeilijk praten ook voor ons beide is, ik begrijp het gewoon niet...



@niccifrench: We waren 17 jaar bij elkaar. En ik verlies een ontzettend lieve, mooie en goede man aan hem. Wat er ook gebeurd, ik wil dat graag altijd zo blijven zien, al is het alleen maar om samen goede ouders voor ons kindje te kunnen blijven. Hij zegt dat hij met de nieuwe liefde oud wil worden. Ik kan daar van alles over zeggen, maar moet respect hebben voor zijn gevoel. En hoop oprecht dat hij gelukkig word. In ieder geval moet hij accepteren dat hij iets los moet laten. Hij kan niet en haar hebben en ons kindje de gelukkigste omgeving geven (en daar zelf ook van genieten). Dus 100% gelukkig zal hij niet zo snel zijn.

En wat een situatie bij jou. Ook jij gaat er sterk uitkomen!



@problemo: Dank voor je tip om alles goed te regelen. Juist de woorden gisteren over hoe het te regelen deed mijn hart zoveel pijn. Hij stelde voor om om de week voor ons kindje te zorgen. En ik kan en wil me gewoon niet voorstellen dat ik iedere week een week alleen ben. Dan ben ik niet alleen mijn geliefde kwijt, maar ook mijn allerliefste bezit. Dat wil ik dus absoluut niet. Hoe dan wel heb ik ook nog geen idee van.



@julus: Het doek is gevallen. Hij heeft gekozen. Maar ondertussen heb ik ook een snaar weten te raken met mijn brief. Ik heb hier ontzettend veel aan jouw eerdere wijze woorden gehad. Dus nogmaals dank. Het is niet genoeg om te blijven, maar hopelijk wel genoeg om een stukje van de vesting rond hem heen af te breken. Hij was zo koud naar mij toe, dat kan ik maar niet bevatten. Nu lijkt er in ieder geval ook weer een beetje begrip voor mij te zijn. En wat goed om te lezen dat er leven na een breuk is. Ik gun je alle geluk en liefde!



@Newwoman: Stap voor stap is inderdaad de enige manier. Vannacht wist ik niet hoe ik vanochtend mijn bed uit moest komen. Maar dat is gelukt, dus de komende tijd zal vast ook lukken. Al weet ik ook dat het een enorm diep dal gaat zijn. En kan ik vandaag niet veel meer dan huilen en niet eten. Een einde aan een relatie is het beste dieet wat er is, want ik kan me niet heugen dat ik zo licht ben geweest dan dat ik nu ben...



Ik zal van me af blijven schrijven, alleen maar omdat het zo oplucht en de mist in mijn hoofd een beetje doet laten verdwijnen.

@ tesselke.. Dat van je kindje snap ik! Maar je moet het zo bekijken dat hij er wel recht op heeft om voor je kindje te zorgen.. Ondanks wat hij heeft gedaan. Mijn kids zijn een derde bij hem en twee derde bij mij. Dat staat ook zo op papier. In praktijk betekend het dat ik de kids alleen bij hem heb wanneer ik werk en dat ik twee nacht in de week.. Als ik weg wil regel ik oppas.



Tuurlijk is het balen als je kindje er niet is. Maar probeer het los te laten in die week. Ik zorg op de dagen dat hij ze heeft er ook voor dat hij alles moet doen die dagen.. Spelen met vriendjes sport en zwemles al die dingen. Naar school brengen ophalen enz.. Tja dat hoort ook bij de kids. Hij is er retedruk mee. En maar klagen de ex van me... Nou boeien. Ik ben er de rest van de tijd ook druk mee.



hou van jezelf kwam al voorbij... Houd van jezelf die week alleen. Ga lekker naar de film. Lak je nagels. Lees een boek noem maar op. Nodig vrienden uit voor de maaltijd enz.. Ik persoonlijk hou van handwerken. Ik ben figuren aan het haken voor de kerstboom van straks. Kerst engels sterren enz. M'n kerststal heb ik al klaar staan... ( staat op m'n kast midden in de zomer... Haha) maar ik bedoel er mee te zeggen dat je een eigen invulling moet geven aan je week alleen.

@ julus. Ze schijnt te poetsen in huis. Maar hij denkt alleen aan seks dus hij gaat vast wat proberen met haar.. Hij zoekt het maar uit. Dan kan ie mij met rust laten.. Haha.. Echt hoor als hij dat wil doet ie maar..

@tesselke, ja dat is heel hard, als je ook nog zo'n lieve en goede man had, denk je dat het helemaal niet meer goed komt, en dat je ook nooit meer zo iemand tegenkomt, toch zal de tijd veel met je doen, maar het kost echt veel tijd. Ik weet niet zo goed wat te zeggen, het is overleven nu voornamelijk denk ik voor je, is hij al weg? Anders moet ik even teruglezen.

Wat een verdrietige berichten hier.... Veel sterkte gewenst voor iedereen die het nodig heeft! Ik wil graag zeggen dat het beter wordt, maar weet ook dat ik dat niet wilde horen toen ik me zo verscheurd van verdriet voelde. Dus vooral veel knuffels en doe het rustig aan. Neem de tijd, wees lief voor jezelf en laat je troosten door de mensen om je heen!



Hier gaat het best goed inmiddels. Veel leuke dingen ondernomen de laatste tijd, kan oprecht weer plezier hebben en ervan genieten!! Maar met momenten, ai, dan heb ik het plots zwaar. Ik ben een bijzondere man kwijt geraakt en pfoeh, kan hem soms opeens zo erg missen. Besef dat het écht verleden tijd is, echt 'somebody that I used to know'. En dat is zo'n raar gevoel, omdat hij zo ontzettend dichtbij mij stond. En nu zo ver weg. Ach, jullie herkennen het al te goed waarschijnlijk.



Al erg lang geen contact gehad. Wat op zich goed is, maar tja, het onafgesloten gevoel knaagt aan me. Proberen het maar weg te stoppen en focussen op mijzelf. Maar maakt het wel moeilijker om écht af te sluiten. Lastig.

@gettingwise, jij ook veel sterkte, ik heb dat ook zo nu en dan komt dat missen, vreselijk. Ik zal straks een stukje van je topic opzoeken.

@niccifrench: Nee, hij is nog niet weg. Gaat er nu echt vaart achter zetten omdat hij er wel achter is gekomen dat het zo niet langer kan. Zijn keuze heeft ook consequenties en die moet hij onder ogen zien.



En het is goed om te lezen dat het met veel van jullie weer goed gekomen is. En soms al zo snel. Heel mooi. Ik kan me er niets bij voorstellen nog, maar vertrouw helemaal op jullie ervaringen.



@Problemo: Ik probeer al een tijdje echt de dingen te doen die ik graag wil doen. En heb ook een paar dingen van mijn 'bucket-list' kunnen afstrepen inmiddels. Maar soms, zoals nu, is het echt overleven. Letterlijk zorgen dat ik slaap, eet en goed kan zijn voor mijn kindje.

En ik moet dichtbij mezelf blijven/ opkomen voor mijzelf: er zal een andere afspraak moeten komen dan iedere week wisselen. Dat vind ik veel te heftig, en daar zal hij rekening mee moeten houden.



@Gettingwise: Heel veel sterkte met afsluiten. Het lijkt alsof je al mooie stappen hebt gemaakt. En geniet van alle mooie dingen!

@tesselke, ik kan je uit ervaring vertellen dat ik ook ongeveer 17 jaar getrouwd was toen mijn man wegging, maar het zal beter met je gaan als hij weg is, maar dat is mijn ervaring geweest, Alsje hem steeds om je heen hebt is het moeilijker dan dat hij straks gaat. Maar ja ik dacht het geluk ook weer gevonden te hebben, maar zit nu weer met een teleurstelling, het valt allemaal niet mee.

Tesselleke, je spreekt over hem als een lieve en goede man.

Prima hoor, maar die "lieve, goede" man laat jou nu wel vallen als een baksteen, zegt dingen die zo hard zijn en zo oneerlijk..

Sorry hoor, maar (ik heb het al eerder eens gevraagd aan mensen in dit topic) ben je ook al wel een beetje boos geweest?

Of ben je alleen nog maar lamgeslagen, gevloerd en verdrietig?



Dat snap ik overigens volkomen hoor, maar ik denk dat die vreemdgaande man, die jou nu keihard de afgrond in heeft geduwt de titel "lief" en "goed" niet verdient. Ooit misschien, maar nu niet meer.

Hij is uiterst egoistisch aan de gang, zegt zelfs oud te willen worden met zijn vlam!?

Alles goed en wel, dat kan hij denken, maar waarom in hemelsnaam moet hij dat tegen jou zeggen?

Waarom?

Om jou nog verder de grond in te trappen?



Is het nog niet genoeg dat jij hulpeloos op de grond ligt, je af te vragen hoe je in godsnaam je leven weer op moet pakken, hoe je in godsnaam ooit weer een klein beetje gelukkig zal zijn?

Je zegt letterlijk dat je niet meer weet hoe je verder moet, hoe schrijnend kan het zijn, en hij zegt met haar oud te willen worden??? Waar haalt hij het gore lef vandaan om dat te zeggen..

Lief en goed is hij nu tegen zijn nieuwe liefje degene waarvoor hij jou laat barsten...



Word maar eens boos meid, daar valt meer kracht uit te halen dan verdrietig zijn en je ook nog inleven in hem.

En dan bedoel ik niet dat je hem als een viswijf uit moet schelden of zo, gebruik je woede als kracht om te regelen wat er geregeld moet worden.

Wees koel en zakelijk, laat je niet in de kaarten kijken.

Regel het, want hij zit met zijn kop in de wolken. loopt enkel zijn lul nog achterna, regel het en zorg dat je van hem loskomt in praktische zin, dan creeer je de gelegenheid om op een plek van jezelf emotioneel los te komen, en dat gaat nog wel even duren...



Hopen dat hij gelukkig wordt??

Alsjeblieft zeg....

Weet je wat ik hoop?

Dat JIJ gelukkig wordt, en hij? Pffff,.... ik zeg het maar niet.



Stop met je inleven in hem alsjeblieft.

Ga vanaf nu voor jou!

Alleen voor jou en je kind.

(Sorry voor mijn misschien harde woorden, maar dat op offeren voor, en inleven in zo'n zak hooi, grrrrr. Dat is nu wel een keer klaar toch, kijk wat die zak aanricht! Die heeft alle krediet in een keer verspeeld)

Newwoman...ik herken 'm

quote:allalone schreef op 01 september 2012 @ 19:38:

Newwoman...ik herken 'm

Oh ja,, jij was het, hahaha.

En hielp het toen?

Hielp het jou?

Is het goede raad?

Is een beetje gedoseerde woede niet constructiever dan ellendig in een hoekje het gevoel hebben dood te gaan?



Ik hoop dat het voor jou heeft gewerkt, voor mij werkte het wel tenminste..

Hoewel mijn woede erg lang is blijven hangen, maar tegenwoordig vergeef ik mezelf dat.

Het is namelijk nogal wat om ingeruild te worden voor een ander en toe te moeten zien hoe degene waar je zoveel van hield in een moeite doorgaat met haar....

Alle moeite die je ooit hebt gedaan voor hem, voor je relatie.. en dan.. "Hee, bedankt, het lag niet aan jou hoor, het lag aan mij en nu heb ik iemand waarmee ik oud kan worden..."

Schei toch uit zeg..

Ik kan me wel weer kwaad maken.



Tesselleke meid, ik heb precies hetzelfde meegemaakt, ik snap je volkomen...

En hoewel ik tegenwoordig weer gelukkig ben heeft dit zo'n impact op mij gehad, dat ik nooit meer dezelfde zal zijn.

Een relatie? Daar begin ik dus niet meer aan. Ik ben gelukkig met mijn kinderen, werk, familie vrienden etc etc, en mijn sv.



Dit verraad, het is met niets te vergelijken.

Maar ja, je hebt kinderen met die man dus we doen maar normaal, vanwege de kinderen.

Maar vrijwillig zou ik dergelijke mensen nooit in mijn vriendenkring hoeven hebben, daar heb ik liever mensen die mij niet keer op keer tot op het bot hebben gekwetst.

@newwoman, ik denk dat je gelijk hebt wat betreft tesselke, ze is te mild voor haar man,



Zou je mij ook een schop onder mijn kont kunnen geven? Na het vreemdgaan van mijn ex, zit ik te denken dat ik het liefst wil dat hij weer bij me komt en we verder kunnen gaan, Ik weet dat het bizar kliinkt, maar ik was zo gek op hem, we hadden het echt leuk samen, dit is me zo op het dak komen vallen,

Ik begreep je heel erg goed maar ik ben nooit echt kwaad op ex geweest. Wel in bepaalde situaties of over bepaalde acties maar nooit, en nog steeds niet in het algemeen..,

Sterker nog, ik heb nog steeds gevoel voor ex, hoewel ik hem niet weer terug zou willen...het is goed zo...

Ik kom ook weer eens kijken... misschien kennen jullie mij nog van mijn (wanhopige) topic van vorige week...



@Laurier: herkenbaar wat je schrijft over de liefde die zo diep zit, en dat je dat nu merkt. Toen mijn ex (schrijf ik nu echt ex? Ja, want dat is hij gek genoeg nu) emotioneel de deur voor mij dichtgooide, gingen mijn ogen juist open. Toen pas zag ik wat er op het spel stond. Nu denk ik vaak: had ik het gvd maar eerder beseft, dan had ik veel beter mijn best gedaan. Zoveel spijt van zoveel dingen!!

Het alleen zijn is vreselijk he... de avonden vind ik vooral een drama. Ik was tijdens onze relatie 4 van de 7 avonden alleen, maar het is toch anders als je weet dat er niemand meer thuis komt...



@Newwoman: yep...damagecontrol... hier werd het slechte nieuws ook in stukken en brokken gebracht. En hier was/is er uiteraard ook een ander in het spel. Ik herken zo duidelijk een patroon in ieders verhaal. Zodra mannen het op hun heupen krijgen en binnen een paar maanden uit een huwelijk stappen, is er 9 van de 10 keer een ander bij betrokken.



@Tesselleke: dikke knuf voor jou... wat erg. Ik zit in dezelfde situatie, weet precies hoe je je voelt. Hoewel het uitgangspunt van mijn ex is om alleen verder te gaan en niet met haar, omdat zij zelf nog getrouwd is en 2 kleine kinderen heeft. Maar ik ben mezelf nu al aan het wapenen voor de volgende klap: dat zij haar vent verlaat om met die van mij verder te gaan.

Het is een aanslag op je hele wezen, op je vrouwelijkheid, op je zelfvertrouwen en eigenwaarde. En vanuit deze intense gekwetstheid moet je nu alle praktische shit met hem gaan regelen...bijna niet te doen! Ik sluit me dan ook aan bij het advies van Julus: neem je tijd hiervoor, want in emotioneel opzicht is hij jou nu 10 stappen voor. Mijn ex wil nu ook alles snel snel doen, maar ik heb 'm gisteren teruggefloten. Als je nu overhaaste beslissingen gaat nemen in al je emotie kun je daar achteraf enorm spijt van krijgen. Hoe oud is jullie kindje trouwens?



@Julus; wat heerlijk dat je verliefd bent! Het is je gegund na alle shit, geniet!!



Bij mij gaat het slecht... ben in een week tijd 5 kilo afgevallen en leef op koffie en sigaretten. Ik zie er in één klap 10 jaar ouder uit en mijn huis is een bende. Ik ben wel naar mijn werk gegaan, maar er komt niets uit mijn handen.

Gisteren hebben we een gesprek met een hypotheekadviseur en een mediator gehad. Nu snapt mijn lieftallige ex eindelijk ook hoe hij ons niet alleen emotioneel, maar ook financieel in de ellende stort door zijn keuze.

Op ons huis zit een schrikbarende onderwaarde; als we het zouden verkopen (als dat uberhaupt lukt) kunnen we allebei de schuldsanering in. Als we het niet verkopen en hopen op betere tijden, moet hij de helft van de hypotheek blijven betalen. En dat terwijl hij zelf iets moet gaan huren in de particuliere sector. Geen idee hoe hij dat financieel gaat rondbreien allemaal.

En dan merk ik meteen weer dat mijn oude ik weer bovenkomt: meteen weer dingen naar mij toetrekken, mij verantwoordelijk voelen voor hem. "Dan los ik wel het grootste deel af, en dan kan jij zo- en zoveel doen...". Vanwege mijn werk ben ik goed op de hoogte van belastingtechnische zaken, en dat nekt mij momenteel, maakt mij gek.

Dagen, nachtenlang zit ik mogelijke scenario's door te rekenen en uit te vogelen wat we het beste kunnen doen. Alles om maar grip te kunnen houden op mijn toekomst, in control te blijven. Ik ben ZO BANG namelijk. Bang dat mijn ex op een dag zijn deel van de hypotheek niet meer kan ophoesten, en dat ik dan met mijn kindje op straat kom te staan. Bang om financieel afhankelijk te blijven van die klootzak.



En vanuit deze emotie moet ik ergens de kracht vandaan halen om het plan dat ik allang had nu echt uit te gaan voeren: ik wilde met een collega al heel lang een bepaald project uitvoeren waarmee we extra inkomsten kunnen verdienen, en over een paar jaar zouden we hiermee dan voor onszelf kunnen beginnen. Hier zou ik een hele goede boterham mee kunnen verdienen, en dan ben ik van mijn ex en dat gat in zijn hand af. Nu komt dat allemaal in een stroomversnelling omdat ik wel moet, maar emotioneel kan ik dit nu helemaal niet bolwerken... waar moet ik de tijd vandaan halen om te verwerken wat ik momenteel meemaak?



Ex wil nu alles snel snel regelen, want hij woont nu weer bij zijn ouders en wordt na krap een week al stapelgek van ze. Maar dat is dan zijn probleem, hij heeft hiervoor gekozen, niet ik.



Vandaag even met kind naar de speeltuin geweest. Al die gelukkige gezinnetjes om mij heen, en dan zit je daar, helemaal stuk met een zwabberende broek omdat je broodmager bent door de ellende. Ik vind het leven echt zwaar kut momenteel.