Relaties
alle pijlers
Tja, en dat was het dan.... deel 2
dinsdag 31 januari 2012 om 14:51
Zullen we hier maar verder gaan met onze verhalen naar aanleiding van de post van allalone.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
zondag 23 september 2012 om 18:09
He hier maar es een bericht van mij.
het gaat hie wat minder. Worstel met mn zelfbeeld. Ik voel me soms zo alleen. Soms mis ik het gewoon dat ik geen volwassene om me heen heb. Ik heb vrienden zat hoor en echt mensen die voor me klaar staan, maar alles gaat gewoon door. Ik heb soms niet eens zin meer om door te gaan. Werk me te schompes om alles te kunnen betalen en dan beld mijn ex mij vandaag weer op om opnieuw een kans te vragen.. en kids vragen mij of ze wat vaker naar hun pa mogen. Dus at ze vandaag zijn ze samen op de fiets naar hun pa gegaan.. Ik weet datze van mij houden hoor. Maar het doet best pijn als ze wat meer daar heen willen. Hij belde nu jankend op.. dat ie het zo moeilijk heeft zonder ons allen. Maar dat ie spijt heeft betekend niet dat ik ooit terug ga. daar ben ik wel klaar mee..
Ach ik zit dus duidelijk niet lekker in mijn vel.. Zou zo graag tegen iemand aan kruipen op de bank op dit moment...
het gaat hie wat minder. Worstel met mn zelfbeeld. Ik voel me soms zo alleen. Soms mis ik het gewoon dat ik geen volwassene om me heen heb. Ik heb vrienden zat hoor en echt mensen die voor me klaar staan, maar alles gaat gewoon door. Ik heb soms niet eens zin meer om door te gaan. Werk me te schompes om alles te kunnen betalen en dan beld mijn ex mij vandaag weer op om opnieuw een kans te vragen.. en kids vragen mij of ze wat vaker naar hun pa mogen. Dus at ze vandaag zijn ze samen op de fiets naar hun pa gegaan.. Ik weet datze van mij houden hoor. Maar het doet best pijn als ze wat meer daar heen willen. Hij belde nu jankend op.. dat ie het zo moeilijk heeft zonder ons allen. Maar dat ie spijt heeft betekend niet dat ik ooit terug ga. daar ben ik wel klaar mee..
Ach ik zit dus duidelijk niet lekker in mijn vel.. Zou zo graag tegen iemand aan kruipen op de bank op dit moment...
zondag 23 september 2012 om 21:26
Dat bedoelde ik niet vervelend hoor Problemo maar je hebt het zo voor je kiezen gehad dat even op een schouder kunnen leunen goud waard is en ik gun het je van harte!
Wat een huilebalk die ex van jou. Wel fijn dat de kinderen graag naar hem toegaan, doet hij blijkbaar toch nog iets goeds of zou het uit compassie zijn? Dan is het kwalijker natuurlijk.
Sterkte vrouw.
Wat een huilebalk die ex van jou. Wel fijn dat de kinderen graag naar hem toegaan, doet hij blijkbaar toch nog iets goeds of zou het uit compassie zijn? Dan is het kwalijker natuurlijk.
Sterkte vrouw.
zondag 23 september 2012 om 21:50
snap je hoor campari en ik heb hem uiteindelijk ook gebeld... hij wou graag komen. en nu zit ie straks dus naast me op de bank... we maken der maar wat van..
vandaag zegt ex , jij bent mij heel wat vwaard. nou het enige waar ik maar aan denken kan is dat ik 250 euro waard ben. das mijn bedrag wat in de maand gestort word. het bedrag van de kids komt daar nog overheen.. en oh wat een moeite elke keer voor hem.. elke maand als hij totaalbedrag heeft overgemaakt krijg ik een sms dat mijn bijdrage weer op mijn rekening staat. en dat ik weer boodschappen kan doen en hij niet meer. en elke keer denk ik bij mijzelf je stikt er maar in. Met je verhalen dat hij zoveel van me houd. bleg wat een vent..
vandaag zegt ex , jij bent mij heel wat vwaard. nou het enige waar ik maar aan denken kan is dat ik 250 euro waard ben. das mijn bedrag wat in de maand gestort word. het bedrag van de kids komt daar nog overheen.. en oh wat een moeite elke keer voor hem.. elke maand als hij totaalbedrag heeft overgemaakt krijg ik een sms dat mijn bijdrage weer op mijn rekening staat. en dat ik weer boodschappen kan doen en hij niet meer. en elke keer denk ik bij mijzelf je stikt er maar in. Met je verhalen dat hij zoveel van me houd. bleg wat een vent..
zondag 23 september 2012 om 22:13
ach ik snap dat gezeik van hem van het gewoon niet.. nu in eens zo gek van me zijn wat een onzin, hij heeft ook niet aan mij gedacht toen hij de pijpleiding van die ander ontstopte... sorry voor mijn bewoording.. Maar ik kan nog altijd zo vreselijk boos worden om dit alles. en dan het gedoe met mijn moeke er overheen.. Net iets te veel.
En dan gaat ie mij op zijn manier lief bellen en vragen aan mij of ik het met mijn artrose red dat vele werken.. Nou ik zal wel moeten werkenn denk ik dan. de loser om mij dat te vragen,, aaah
En dan gaat ie mij op zijn manier lief bellen en vragen aan mij of ik het met mijn artrose red dat vele werken.. Nou ik zal wel moeten werkenn denk ik dan. de loser om mij dat te vragen,, aaah
maandag 24 september 2012 om 01:28
Dit topic moet echt worden ingelijst. En dat alle deelnemers het na een paar jaar teruglezen en denken: wat een sukkel was die vent toch! En wat ligt het nu ver achter me. En wat een geweldig topic was dit toch, elementair om door die brei van ellende van destijds heen te komen...
Sterkte allemaal, goed bezig!!
XXX
Sterkte allemaal, goed bezig!!
XXX
Hier sta ik, ik kan niet anders (zonder legpuzzels)
maandag 24 september 2012 om 07:27
quote:argentovivo schreef op 24 september 2012 @ 01:28:
Dit topic moet echt worden ingelijst. En dat alle deelnemers het na een paar jaar teruglezen en denken: wat een sukkel was die vent toch! En wat ligt het nu ver achter me. En wat een geweldig topic was dit toch, elementair om door die brei van ellende van destijds heen te komen...
Sterkte allemaal, goed bezig!!
XXXHelemaal mee eens!
Dit topic moet echt worden ingelijst. En dat alle deelnemers het na een paar jaar teruglezen en denken: wat een sukkel was die vent toch! En wat ligt het nu ver achter me. En wat een geweldig topic was dit toch, elementair om door die brei van ellende van destijds heen te komen...
Sterkte allemaal, goed bezig!!
XXXHelemaal mee eens!
maandag 24 september 2012 om 08:40
Ja gianna ik weethet. Neem ook niets meer van hem aan enz want dat is in zijn ogen een bevestiging van dat ik hem nog wil. Ik wil ook niets van hem, en vind het helemaal niet lief dat hij opbeld. ik wou dat hij mij eens met rust liet. Ik ben nu al zover dat ik tegen hem zeg dat als hij zijn zoon wil bellen dat hij hem maar op zijn prepaid dingetje beld. en hij hee ft ook nog eens voorkeur ook. Ik verneem dat zijn zoon boven zijn dochter gaat. Ik durf het haast niet op te schrijven.. ik kots ervan. Het is gewoon zo verrot moeilijk dat ik probeer vooruit te gaan helemaal zonder hem en dat hij telkens zielig gaat lopen doen.. Gaat ie bv lopen janken dat ie mij nooit meer in de armen zal houden.. nee gaat niet gebeuren nee. Ik heb inmiddels een online agenda aangemaakt en daar zet ik alle afspraken mbt de kids erin.. Kregen we ook al gezeik over.. dat ie afspraken niet zou weten en dat hij ook had willen gaan .. Hij heeftdaar nog nooit om gegeven. en nu wel? Geloof der niets van. hij word boos als ik op die afspraak met anderen praat, tenslotte is hij daar voor mij gekomen? Nou nee daar ga je heen voor de kids. Hijj hoeft vor mij niets meer te doen. Ben o zo klaar met hem. Ik wil gewoon dat hij mij met rust laat. Hij is swerelds grootste loser..
Tja ik heb heel veel aan dit topic.
Tja ik heb heel veel aan dit topic.
maandag 24 september 2012 om 12:18
maandag 24 september 2012 om 13:48
maandag 24 september 2012 om 14:23
ok vanmorgen dus weer gebeld door hem.. hij voelde zich zo zielig zei hij. Ik heb dus gemeeld aan hem dat hij dat niet meer bij mij hoeft te spuien en heb hem weggedrukt. Jullie hebben gelijk ik hoef daar niet meer naar te luisteren.. Hij heeft zichzelf in de nesten gewerkt, daar hoef ik niet allemaal naar e luisteren.. En de feiten staan allemaal in de agenda van de kinderen. Tja zaterdag heeft zoonlief een volleybalwedstrijd en moet hij dus vroeg zijn bed uit om zoon lief op tijd daar te krijgen. Ha ik moet werken en doe het weekend niets anders dan op mijn eigen letten. slapen en een beetje eten.. ook al moet ik werken, het is heerlijk om even helemaal op mijzelf te zijn.
maandag 24 september 2012 om 21:24
Wat blijft het toch ellendig om hier alle ellende van iedereen te moeten lezen. En wat is tegelijkertijd fijn om elkaar te hebben met adviezen, hart onder de riem en soms gewoon een knuffel.
@Problemo: Vanuit je eigen kracht handelen. Volgens mij is dat wij moeten en kunnen als vrouwen. Dus laat die mannen van ons lekker gaar koken...
@Julus: Jij hebt mij dit weekend weer goed aan het denken gezet. En samen met adviezen van vrienden ben ik wel tot de conclusie gekomen dat het nu (weer) tijd wordt dat ik voor mijzelf ga opkomen.
Ik ga me dus voorbereiden op het gesprek. Ik ga hem vragen het huis te verlaten. Ik doe dat uit liefde voor hem, maar vooral voor mijzelf. Het is klaar met iedere dag een klein beetje inboeten. Ik wil genieten, sterk zijn, eigen dingen doen. Het liefst deel ik mijn leven met hem, maar als dat niet wederzijds is...ook goed. Maar het is klaar met iedere dag pijn lijden en afwachten tot hij komt met de mededeling. In mijn eigen kracht staan!
Nu dus alles goed op papier zetten. Wederom een brief met mijn gevoelens, maar ook de praktische dingen zoals ik ze graag wil. En dan donderdag/vrijdag het gesprek.
@Problemo: Vanuit je eigen kracht handelen. Volgens mij is dat wij moeten en kunnen als vrouwen. Dus laat die mannen van ons lekker gaar koken...
@Julus: Jij hebt mij dit weekend weer goed aan het denken gezet. En samen met adviezen van vrienden ben ik wel tot de conclusie gekomen dat het nu (weer) tijd wordt dat ik voor mijzelf ga opkomen.
Ik ga me dus voorbereiden op het gesprek. Ik ga hem vragen het huis te verlaten. Ik doe dat uit liefde voor hem, maar vooral voor mijzelf. Het is klaar met iedere dag een klein beetje inboeten. Ik wil genieten, sterk zijn, eigen dingen doen. Het liefst deel ik mijn leven met hem, maar als dat niet wederzijds is...ook goed. Maar het is klaar met iedere dag pijn lijden en afwachten tot hij komt met de mededeling. In mijn eigen kracht staan!
Nu dus alles goed op papier zetten. Wederom een brief met mijn gevoelens, maar ook de praktische dingen zoals ik ze graag wil. En dan donderdag/vrijdag het gesprek.
dinsdag 25 september 2012 om 14:13
Zonder bijgelezen te hebben - sorry -
Ik draai weer even rond in mijn eigen destructieve cirkeltje.. Herkennen jullie dit? Het gevoel dat ik het niet waard ben om van te houden, niet waard was om voor te vechten, niet mooi en interessant genoeg ben. 'Gewoon' vanwege het feit om zo makkelijk ingeruild te worden. Zo makkelijk aan de kant te worden geschoven. Ex die van mij naar haar hopt (nou ja, al een half jaar eerder een relatie met haar was aangegaan maar mij nog even heeft aangehouden omdat hij niet zeker was van haar, van die relatie. Toen zij ook bij haar man wegging was de stap voor hem snel gezet en hadden ze binnen een week een appartement samen).
Maar wat ik wil zeggen.. Ik blijf het gevoel hebben dat zijn stappen, zijn keuzes, iets over mij zeggen. Ik blijf twijfelen aan mijn eigen verhaal.. Of was ik écht zo onmogelijk om mee te leven? Maar dan zet je toch een punt achter je relatie? Dan blijf je toch niet jarenlang liegen en in andere relaties wegvluchten?
Pff.. Kom er effe niet uit. Denk dat dit wel herkenbaar is voor jullie, of niet?
Verder gaat het trouwens redelijk met me. Zit best weer goed in mijn vel. Nieuwe vlam is niets geworden maar heeft me in mijn verwerkingsproces wel verder geholpen...
Ik ga straks effe bij lezen...
Ik draai weer even rond in mijn eigen destructieve cirkeltje.. Herkennen jullie dit? Het gevoel dat ik het niet waard ben om van te houden, niet waard was om voor te vechten, niet mooi en interessant genoeg ben. 'Gewoon' vanwege het feit om zo makkelijk ingeruild te worden. Zo makkelijk aan de kant te worden geschoven. Ex die van mij naar haar hopt (nou ja, al een half jaar eerder een relatie met haar was aangegaan maar mij nog even heeft aangehouden omdat hij niet zeker was van haar, van die relatie. Toen zij ook bij haar man wegging was de stap voor hem snel gezet en hadden ze binnen een week een appartement samen).
Maar wat ik wil zeggen.. Ik blijf het gevoel hebben dat zijn stappen, zijn keuzes, iets over mij zeggen. Ik blijf twijfelen aan mijn eigen verhaal.. Of was ik écht zo onmogelijk om mee te leven? Maar dan zet je toch een punt achter je relatie? Dan blijf je toch niet jarenlang liegen en in andere relaties wegvluchten?
Pff.. Kom er effe niet uit. Denk dat dit wel herkenbaar is voor jullie, of niet?
Verder gaat het trouwens redelijk met me. Zit best weer goed in mijn vel. Nieuwe vlam is niets geworden maar heeft me in mijn verwerkingsproces wel verder geholpen...
Ik ga straks effe bij lezen...
Als je voor jezelf kiest, krijg je er altijd iets mooiers voor terug..
dinsdag 25 september 2012 om 15:04
De keuzes die je ex heeft gemaakt zijn gemaakt met voorbedachte rade. HIJ is niet eerlijk tegen je geweest door jou aan het lijntje te houden. Zijn keuzes hebben niet met jou als persoon te maken, dat je nu in dit cirkeltje zit zegt waarschijnlijk meer over jezelf. Door deze ontrouw ben jij je zelfvertrouwen kwijt geraakt. Dit is heel logisch, iemand die je volledige vertrouwen had heeft dit dubbel en dwars geschonden.
Belangrijk is dat je weer zelfvertrouwen gaat opbouwen zodat je weer gelooft in jezelf en in de toekomst.
Als je ex eerlijk was geweest naar je had jij nu niet getwijfeld aan zijn keuzes. Hij had je kunnen zeggen dat hij verliefd was, dit heeft hij niet gedaan. Hij heeft een keuze gemaakt gebaseerd op hormonen, geheel los van het feit hoe jij bent als persoon en hoe jij tegen het leven aankijkt.
Belangrijk is dat je weer zelfvertrouwen gaat opbouwen zodat je weer gelooft in jezelf en in de toekomst.
Als je ex eerlijk was geweest naar je had jij nu niet getwijfeld aan zijn keuzes. Hij had je kunnen zeggen dat hij verliefd was, dit heeft hij niet gedaan. Hij heeft een keuze gemaakt gebaseerd op hormonen, geheel los van het feit hoe jij bent als persoon en hoe jij tegen het leven aankijkt.
dinsdag 25 september 2012 om 23:40
donderdag 27 september 2012 om 14:05
Herken 't wel Soyli.... Dat is waar ik ook nog het meeste mee worstel; hoe heeft hij dit zo kunnen doen? Zo plotseling. Dat je iemand zo vertrouwt en zoveel van iemand houdt en dan plots is het klaar. Ook al was er bij mij geen vreemdgaan is het spel, toch heb ik dat gevoel. Hoe kon het zo plots over zijn? Wat heb ik dan voor hem betekend? En kan me soms zo erg alleen voelen. Met momenten kan het zelfs nog allemaal wat surrealistisch voelen.
Het gaat soms niet eens zozeer om hem - daar zit wel al een stuk acceptatie en geen woede oid - maar meer de shock van de gebeurtenis ofzo. Probeer het zelf af te sluiten, van hem ga ik toch niets meer horen en misschien is dat ook maar beter zo (ook al is het pijnlijk om zo uit zijn leven gegooid te zijn). Hij gaat ook verder en dat moet ik ook doen. Met vallen en opstaan, maar ik kom er wel! Voel me alleen soms zo leeg, beetje gevoelloos. Maar ook dat gaat weer voorbij weet ik; ik heb me ook met periodes weer goed gevoeld. Maar ja, je moet er wel doorheen... Wat een klote cliche zin dat ook is....
Het gaat soms niet eens zozeer om hem - daar zit wel al een stuk acceptatie en geen woede oid - maar meer de shock van de gebeurtenis ofzo. Probeer het zelf af te sluiten, van hem ga ik toch niets meer horen en misschien is dat ook maar beter zo (ook al is het pijnlijk om zo uit zijn leven gegooid te zijn). Hij gaat ook verder en dat moet ik ook doen. Met vallen en opstaan, maar ik kom er wel! Voel me alleen soms zo leeg, beetje gevoelloos. Maar ook dat gaat weer voorbij weet ik; ik heb me ook met periodes weer goed gevoeld. Maar ja, je moet er wel doorheen... Wat een klote cliche zin dat ook is....
vrijdag 28 september 2012 om 07:41
Ik heb hem gisteravond verteld dat hij uiterlijk eind volgende week moet vertrekken en dat we vanuit die situatie wel gaan kijken hoe we een en ander regelen. En ik heb het redelijk rustig kunnen vertellen. Zonder schreeuwen, zonder huilen..
En dat voelt dubbel: ik ben ontzettend blij dat ik de stap heb genomen en nu vanuit mijn eigen kracht aan het handelen ben. Maar oh, wat vind ik het lastig dat mijn grote liefde nu dan ook fysiek mij en ons gezin gaat verlaten.
En begrijpen doe ik het nog steeds niet: hoe kan je zo'n lange relatie in 1x over boord gooien zonder een goed gesprek om te kijken wat er te redden valt. Wat is die 17 jaar dan waard? Wat is een gelukkig gezin je dan waard? Wat ben ik dan waard?
En dat voelt dubbel: ik ben ontzettend blij dat ik de stap heb genomen en nu vanuit mijn eigen kracht aan het handelen ben. Maar oh, wat vind ik het lastig dat mijn grote liefde nu dan ook fysiek mij en ons gezin gaat verlaten.
En begrijpen doe ik het nog steeds niet: hoe kan je zo'n lange relatie in 1x over boord gooien zonder een goed gesprek om te kijken wat er te redden valt. Wat is die 17 jaar dan waard? Wat is een gelukkig gezin je dan waard? Wat ben ik dan waard?
vrijdag 28 september 2012 om 17:08
Ben ik weer even. Ja, dat is loeizwaar en gaat tegen al je gevoel in. Maar ik vind het enorm krachtig dat je dit durft! Want je zult merken, dat je gaandeweg gaat genieten van je onafhankelijkheid en dat je niet meer op je tenen hoeft te lopen. Met dat hij de deur uitloopt, krijg jij je kracht terug, is mijn ervaring. Je gaat die avonden voor jezelf waarderen, en je wordt innerlijk rustiger. Je zult je afvragen, waarom moest het zo lopen, maar zult meer berusting krijgen. Op een gegeven moment is het zo normaal, dat je niet meer beter weet. Dat durf ik je op een briefje te geven.
Feitelijk is hij al de deur uit...maar nog niet fysiek. Maar denk ook dat jij al afscheid hebt genomen, maar de gewenning van het fysieke is er nog. Dat is snel weg hoor, als iemand er echt niet meer is. Hij kon jou niks meer bieden, dat gemis was er al. Dus eigenlijk verlies je niks..
Sterkte, je komt er echt wel!
Hoe gaat het verder met de meiden hier?
Problemo, hoe gaat het met jouw rust en met je beste vriend?
Feitelijk is hij al de deur uit...maar nog niet fysiek. Maar denk ook dat jij al afscheid hebt genomen, maar de gewenning van het fysieke is er nog. Dat is snel weg hoor, als iemand er echt niet meer is. Hij kon jou niks meer bieden, dat gemis was er al. Dus eigenlijk verlies je niks..
Sterkte, je komt er echt wel!
Hoe gaat het verder met de meiden hier?
Problemo, hoe gaat het met jouw rust en met je beste vriend?
vrijdag 28 september 2012 om 17:11
Wat mij betreft; het speelt gewoon niet meer. Het is verleden tijd, ben er niet meer zo mee bezig. Het is alleen ergerlijk, als we contact moeten hebben over zakelijke dingen, maar ik voel er niks meer bij. Ben met mijn nieuwe leven zeer content, er zit toekomst in en ex is een lastige vlieg die ik steeds wil wegmeppen. Ik zit op dat punt van onverschilligheid, wat ik zo graag wilde bereiken en dat voelt als vrijheid. Ben gelukkig nu, en dat had ik mezelf ontnomen als ik aan hem was blijven hangen. En dat is wat iedereen telkens zei, en het is gewoon ook zo.
Maar dat punt bereiken jullie ook nog, degenen die er nog midden in zitten. Dat het lijkt alsof het tig jaar geleden is. Je leven gaat echt door en je ziet ineens vanuit helikopterview, hoe slecht de relatie eigenlijk was. Of niet gelukkig. Maar voordat je dat aan jezelf wil toegeven....dat kost tijd.
Maar dat punt bereiken jullie ook nog, degenen die er nog midden in zitten. Dat het lijkt alsof het tig jaar geleden is. Je leven gaat echt door en je ziet ineens vanuit helikopterview, hoe slecht de relatie eigenlijk was. Of niet gelukkig. Maar voordat je dat aan jezelf wil toegeven....dat kost tijd.
vrijdag 28 september 2012 om 18:17
@Julus: Wat goed om te horen dat je het achter je hebt kunnen laten. Maar heb je kinderen? En hoe doe je dat dan samen met je ex?
Ik merk dat vandaag niet slechter is dan andere dagen. En de eigen kracht voelt goed. Heb nog wel een enorme berg te nemen door het onze familie te moeten vertellen. En die is mij, maar ook hem erg dierbaar... Al is hij die de afgelopen maanden flink uit de weg gegaan. En dat moeten we samen doen, terwijl hij innerlijk helemaal op slot zit en niet wil praten.
Ik merk dat vandaag niet slechter is dan andere dagen. En de eigen kracht voelt goed. Heb nog wel een enorme berg te nemen door het onze familie te moeten vertellen. En die is mij, maar ook hem erg dierbaar... Al is hij die de afgelopen maanden flink uit de weg gegaan. En dat moeten we samen doen, terwijl hij innerlijk helemaal op slot zit en niet wil praten.
