Relaties
alle pijlers
myn vriend :(
dinsdag 22 april 2008 om 00:32
Heey
ik ben hier nieuw.. en ik dacht, laat ik eens meteen beginnen met een nieuw onderwerp.
Het gaat over mijn vriend. We zijn nu, (na eerst 8 maanden 'stiekem kijken', veel msnen, bellen & vooral goed nadenken over 'wat-we-willen') een half jaartje samen..
Anyway,
Mijn ex heeft me op alle mogelijke manieren misbruikt, pijn gedaan en gewoonweg mijn leven zo veranderd, dat ik geen elke jongen meer kon vertrouwen.
Maar toen kwam mijn vriend dus... by hem voelt alles zo vertrouwd, en goed. Kan weer genieten van het leven.
Hy weet (als enige) wat er is gebeurt tussen mij en mijn ex.
Altyd heeft hy gezegd er voor me te zyn, en my erin te steunen.
Ik moet zeggen, dat heeft hy ook gedaan. Hy trooste me altijd als ik zomaar uit het niets een huilbui kreeg & ik kon altijd mn ei by hem kwyt. Ook heeft hy toch redelijk lang moeten wachten voordat ik hem myzelf toevertrouwde qua sex.
Ik ben dus echt heel blij met hem, maar aan de andere kant, superbang dat ik hem kwyt raak.
Ik denk, dat als ik hem niet meer heb, mijn leven weer word zoals het was, voordat ik hem by me had. En dat is iets wat me zoo vreselijk bang maakt.
De laatste tyd hebben we steeds vaker ruzie.
En het ligt (volgens hem dus) altijd aan my.
Ik ben de zeur, ik moet het verleden los laten, me niet aanstellen, meer dankbaarheid aan hem tonen.
Nou ben ik zelf ook niet op mijn mondje gevallen, en laat ik me niks zeggen door hem. Hoeveel ik ook om hem geef.
Daardoor worden de ruzies steeds heftiger. Ik ben bang dat het op een dag uit de hand loopt. Zoals bij mijn ex. Ik bedoel, ik weet hoe het begint.. En helaas ook hoe het kan eindigen.
Het was 2 maanden geleden voor het eerst een duw.
2 weken geleden de eerste platte hand in mn gezicht.
Gisteren duwde hy me tegen de muur met een hand op mn keel (dat hy me losliet als ik eens "fuckin normaal zou doen, anders niet")
Bang als ik was snikte ik maar van ''ja, ik doe normaal' om me vervolgens huilend in zijn armen te storten en alle schuld op me te nemen.
Terwijl ik weet dat hý fout is. Ik weet het echt verdomde goed.
Het enige wat hy enkel zegt is: "je hoeft niet te huilen, ik ben niet meer boos op je"
Dan heb ik zoiets, nee tuurlijk ben je niet boos op mij.
Ik heb ook niets gedaan. Ik hoor boos op jou te zyn, maar ik kan het gewoon niet, en dát is de reden waarom ik huil.
Ik ben bang, bang dat ik weer eindig zoals by myn ex.
Maar ik heb het zo leuk met hem, en hy is immers de eerste persoon die weer vertrouwde, naar mijn ex.
Ik geef zoveel om hem, en ik wil hem niet kwyt.
Maar zo kan het niet verder, hy begint steeds vaker te dreigen met zinnen als:
"als je niet kan luisteren, kan ik je oren wel open slaan"
"als je me nog 1x tegenspreekt ram ik je met je kop tegen de muur"
"als je me nog 1x schat noemt, schop ik je naar buiten"
Ik kan dit echt niet meer aan, ik moest het gewoon even ergens kwijt. Hoe denken jullie hier nou over? Iemand hetzelfde?
ik ben hier nieuw.. en ik dacht, laat ik eens meteen beginnen met een nieuw onderwerp.
Het gaat over mijn vriend. We zijn nu, (na eerst 8 maanden 'stiekem kijken', veel msnen, bellen & vooral goed nadenken over 'wat-we-willen') een half jaartje samen..
Anyway,
Mijn ex heeft me op alle mogelijke manieren misbruikt, pijn gedaan en gewoonweg mijn leven zo veranderd, dat ik geen elke jongen meer kon vertrouwen.
Maar toen kwam mijn vriend dus... by hem voelt alles zo vertrouwd, en goed. Kan weer genieten van het leven.
Hy weet (als enige) wat er is gebeurt tussen mij en mijn ex.
Altyd heeft hy gezegd er voor me te zyn, en my erin te steunen.
Ik moet zeggen, dat heeft hy ook gedaan. Hy trooste me altijd als ik zomaar uit het niets een huilbui kreeg & ik kon altijd mn ei by hem kwyt. Ook heeft hy toch redelijk lang moeten wachten voordat ik hem myzelf toevertrouwde qua sex.
Ik ben dus echt heel blij met hem, maar aan de andere kant, superbang dat ik hem kwyt raak.
Ik denk, dat als ik hem niet meer heb, mijn leven weer word zoals het was, voordat ik hem by me had. En dat is iets wat me zoo vreselijk bang maakt.
De laatste tyd hebben we steeds vaker ruzie.
En het ligt (volgens hem dus) altijd aan my.
Ik ben de zeur, ik moet het verleden los laten, me niet aanstellen, meer dankbaarheid aan hem tonen.
Nou ben ik zelf ook niet op mijn mondje gevallen, en laat ik me niks zeggen door hem. Hoeveel ik ook om hem geef.
Daardoor worden de ruzies steeds heftiger. Ik ben bang dat het op een dag uit de hand loopt. Zoals bij mijn ex. Ik bedoel, ik weet hoe het begint.. En helaas ook hoe het kan eindigen.
Het was 2 maanden geleden voor het eerst een duw.
2 weken geleden de eerste platte hand in mn gezicht.
Gisteren duwde hy me tegen de muur met een hand op mn keel (dat hy me losliet als ik eens "fuckin normaal zou doen, anders niet")
Bang als ik was snikte ik maar van ''ja, ik doe normaal' om me vervolgens huilend in zijn armen te storten en alle schuld op me te nemen.
Terwijl ik weet dat hý fout is. Ik weet het echt verdomde goed.
Het enige wat hy enkel zegt is: "je hoeft niet te huilen, ik ben niet meer boos op je"
Dan heb ik zoiets, nee tuurlijk ben je niet boos op mij.
Ik heb ook niets gedaan. Ik hoor boos op jou te zyn, maar ik kan het gewoon niet, en dát is de reden waarom ik huil.
Ik ben bang, bang dat ik weer eindig zoals by myn ex.
Maar ik heb het zo leuk met hem, en hy is immers de eerste persoon die weer vertrouwde, naar mijn ex.
Ik geef zoveel om hem, en ik wil hem niet kwyt.
Maar zo kan het niet verder, hy begint steeds vaker te dreigen met zinnen als:
"als je niet kan luisteren, kan ik je oren wel open slaan"
"als je me nog 1x tegenspreekt ram ik je met je kop tegen de muur"
"als je me nog 1x schat noemt, schop ik je naar buiten"
Ik kan dit echt niet meer aan, ik moest het gewoon even ergens kwijt. Hoe denken jullie hier nou over? Iemand hetzelfde?
dinsdag 22 april 2008 om 17:18
Ik probeer hem niet als een slecht persoon neer te zetten, vandaar dat ik zijn verleden gebruik als excuus voor zijn acties.
Ergens wil ik hem toch graag beschermen, ik vind het ook helemaal niet leuk om zo te praten over iemand waar ik veel om geef.
Na mijn ex heb ik een muur om mezelf heen gebouwd, waar mensen (en dan vooral jongens) heel moeilijk door heen kwamen. Ik kon gewoon niemand vertrouwen of in mijn leven toelaten.
Mijn huidige vriend was de eerste die het genoeg leek te intresseren, om te blijven proberen en door die muur te breken.
En dat gaf mij gewoon zo'n goed gevoel. Dat iemand een keer zijn best voor mij deed. Dat iemand er iets om gaf hoe ik me voelde. Dat is gewoon waar ik verliefd op ben geworden.
En daarbij voelde ik me veilig bij hem.
Grote stoere jongen, toch 3 jaar ouder als mij, die nooit een blad voor de mond neemt.
En daar mocht ik dan naast lopen, als zijnde 'zijn meisje'
Niemand die mij nog kwaad deed, dacht ik zo.
En dat doet ook niemand, behalve hij zelf dan...
Misschien val ik wel gewoon onbewust op jongens met een verleden. Het heeft toch altijd inderdaad ergens iets spannends.
Tja, wat zullen we zeggen.. ik ben nog jong moet nog veel leren over mensenkennis.
Mijn vriend loopt sinds een paar weken bij een maatschappelijk werkster, waar hij mee praat over vanalles en nog wat.
Nu heeft zij gevraagd of ik een x mee wil gaan naar een van de gesprekken zodat we met zn 3e goed kunnen praten.
Ik overweeg het te doen, maar twijfel nog een beetje.
Toch vreemd om iets te zeggen tegen een wildvreemde, waar mijn vriend dan ook nog eens bij zit.
Ergens wil ik hem toch graag beschermen, ik vind het ook helemaal niet leuk om zo te praten over iemand waar ik veel om geef.
Na mijn ex heb ik een muur om mezelf heen gebouwd, waar mensen (en dan vooral jongens) heel moeilijk door heen kwamen. Ik kon gewoon niemand vertrouwen of in mijn leven toelaten.
Mijn huidige vriend was de eerste die het genoeg leek te intresseren, om te blijven proberen en door die muur te breken.
En dat gaf mij gewoon zo'n goed gevoel. Dat iemand een keer zijn best voor mij deed. Dat iemand er iets om gaf hoe ik me voelde. Dat is gewoon waar ik verliefd op ben geworden.
En daarbij voelde ik me veilig bij hem.
Grote stoere jongen, toch 3 jaar ouder als mij, die nooit een blad voor de mond neemt.
En daar mocht ik dan naast lopen, als zijnde 'zijn meisje'
Niemand die mij nog kwaad deed, dacht ik zo.
En dat doet ook niemand, behalve hij zelf dan...
Misschien val ik wel gewoon onbewust op jongens met een verleden. Het heeft toch altijd inderdaad ergens iets spannends.
Tja, wat zullen we zeggen.. ik ben nog jong moet nog veel leren over mensenkennis.
Mijn vriend loopt sinds een paar weken bij een maatschappelijk werkster, waar hij mee praat over vanalles en nog wat.
Nu heeft zij gevraagd of ik een x mee wil gaan naar een van de gesprekken zodat we met zn 3e goed kunnen praten.
Ik overweeg het te doen, maar twijfel nog een beetje.
Toch vreemd om iets te zeggen tegen een wildvreemde, waar mijn vriend dan ook nog eens bij zit.
dinsdag 22 april 2008 om 17:59
Eigenlijk heel typisch dat je je veilig voelt bij iemand die je slaat. Of voel je je nu niet meer veilig bij hem?
Ik meteen even zeggen dat ik dat op zich wel snap hoor, dat je je veilig voelt bij ieman die eigenlijk heel onveilig is voor je, omdat mijn ex ook nogal onveilig was. Maar jij bent pas een maand of zes bij deze man. Toen had mijn ex mij nog niet geslagen of zo. Dat gebeurde pas in het tweede jaar van onze relatie als ik me niet vergis.
Jij somt nu al een aantal incidenten op waarbij fysiek geweld gebruikt werd en dat allemaal binnen de eerste maanden van jullie relatie. Het is dus niet zo dat je je al een hele tijd bij hem was en dat hij zich pas na een hele tijd ontpopte tot een geweldadig iemand. Dat gebeurde al vrij snel.
Het klinkt cru maar als je nu bij hem weg zou gaan dan ben je er ook veel sneller overheen dan wanneer je pas over jaren weggaat bij hem. Stel je voor dat je kinderen zou krijgen van deze man. Daar moet je toch niet aan denken?
Ik meteen even zeggen dat ik dat op zich wel snap hoor, dat je je veilig voelt bij ieman die eigenlijk heel onveilig is voor je, omdat mijn ex ook nogal onveilig was. Maar jij bent pas een maand of zes bij deze man. Toen had mijn ex mij nog niet geslagen of zo. Dat gebeurde pas in het tweede jaar van onze relatie als ik me niet vergis.
Jij somt nu al een aantal incidenten op waarbij fysiek geweld gebruikt werd en dat allemaal binnen de eerste maanden van jullie relatie. Het is dus niet zo dat je je al een hele tijd bij hem was en dat hij zich pas na een hele tijd ontpopte tot een geweldadig iemand. Dat gebeurde al vrij snel.
Het klinkt cru maar als je nu bij hem weg zou gaan dan ben je er ook veel sneller overheen dan wanneer je pas over jaren weggaat bij hem. Stel je voor dat je kinderen zou krijgen van deze man. Daar moet je toch niet aan denken?
dinsdag 22 april 2008 om 18:55
In je laatste zin zeg je, 'toch vreemd om iets te zeggen tegen een vreemde, waar mijn vriend dan ook nog eens bij zit (met treurig poppetje).
Dit geeft al aan hoe eenzaam jij bent, bang om tegen de hulpverlening te praten en bang om te praten waar dan ook nog eens je vriend bij zit.
Dat klopt niet he? Eigenlijk zou hij diegene moeten zijn tegen wie je alles kan zeggen. Maar dat kan jij niet en dat durf je niet meer sinds er mishandelingen plaats gevonden hebben.
Meid, je weet al lang wat je moet doen. Want volgens mij ben je best een slimme meid. Je bent alleen zo bang om het te zeggen tegen hem.
Hij lijkt mij echt iemand die heel gevaarlijk is, vooral voor jou omdat je zo kwetsbaar bent.
Dit geeft al aan hoe eenzaam jij bent, bang om tegen de hulpverlening te praten en bang om te praten waar dan ook nog eens je vriend bij zit.
Dat klopt niet he? Eigenlijk zou hij diegene moeten zijn tegen wie je alles kan zeggen. Maar dat kan jij niet en dat durf je niet meer sinds er mishandelingen plaats gevonden hebben.
Meid, je weet al lang wat je moet doen. Want volgens mij ben je best een slimme meid. Je bent alleen zo bang om het te zeggen tegen hem.
Hij lijkt mij echt iemand die heel gevaarlijk is, vooral voor jou omdat je zo kwetsbaar bent.
dinsdag 22 april 2008 om 19:35
lieve vrouwen van dit forum. het is algemeen bekend dat mannen die vrouwen mishandelen, ongelooflijke hufters zijn.
maar ook dat deze mannen meestal nogal laf zijn. daarom pakken ze nooit mannen van hun eigen postuur ofzo, altijd de weerloze vrouw.AAAARRGGHHHH
dus een goed advies, de eerste de beste keer dat z'n man je weer aan raakt, pak je een honkbalknuppel ( welke je al klaar had staan ) en slaat daar in 1 keer al zijn tanden uit zijn bek
geloof me, is het voor eens en altijd gedaan met de mishandeling.
sterkte
dmjn
maar ook dat deze mannen meestal nogal laf zijn. daarom pakken ze nooit mannen van hun eigen postuur ofzo, altijd de weerloze vrouw.AAAARRGGHHHH
dus een goed advies, de eerste de beste keer dat z'n man je weer aan raakt, pak je een honkbalknuppel ( welke je al klaar had staan ) en slaat daar in 1 keer al zijn tanden uit zijn bek
geloof me, is het voor eens en altijd gedaan met de mishandeling.
sterkte
dmjn
dinsdag 22 april 2008 om 20:36
Ik kan me voorstellen hoe moeilijk het is om je vriend te verlaten, terwijl hij degene is die het dichtst bij je staat, het meest van je weet, met wie je je allerdiepste gevoelens hebt gedeeld, met wie je je meer dan met wie dan ook verbonden voelt. Maar je weet zelf ook wel dat hij je niet hoort te slaan of te bedreigen, en dat daar geen enkel excuus voor is. GEEN ENKEL! Ga bij hem weg, want bij elke uiting van geweld (of dat nu fysiek of mentaal (bedreiging) is krijgt hij meer en meer het idee dat het normaal is. En jij ook, je cijfert jezelf nu al weg voor hem. Laat hem je dit niet aandoen! En doe dit jezelf ook vooral niet aan! Elke seconde die dit nog langer duurt is te lang, omdat het alleen maar van kwaad tot erger zal gaan. Dat weet je. Je verdient echt beter!
dinsdag 22 april 2008 om 20:59
quote:datmeenjeniet schreef op 22 april 2008 @ 19:35:
lieve vrouwen van dit forum. het is algemeen bekend dat mannen die vrouwen mishandelen, ongelooflijke hufters zijn.
maar ook dat deze mannen meestal nogal laf zijn. daarom pakken ze nooit mannen van hun eigen postuur ofzo, altijd de weerloze vrouw.AAAARRGGHHHH
dus een goed advies, de eerste de beste keer dat z'n man je weer aan raakt, pak je een honkbalknuppel ( welke je al klaar had staan ) en slaat daar in 1 keer al zijn tanden uit zijn bek
geloof me, is het voor eens en altijd gedaan met de mishandeling.
sterkte
dmjn
Goh, dat is de oplossing!!!
Geweldig!!!!
Echt de beste tip ooit hier gegeven op dit forum!!!
lieve vrouwen van dit forum. het is algemeen bekend dat mannen die vrouwen mishandelen, ongelooflijke hufters zijn.
maar ook dat deze mannen meestal nogal laf zijn. daarom pakken ze nooit mannen van hun eigen postuur ofzo, altijd de weerloze vrouw.AAAARRGGHHHH
dus een goed advies, de eerste de beste keer dat z'n man je weer aan raakt, pak je een honkbalknuppel ( welke je al klaar had staan ) en slaat daar in 1 keer al zijn tanden uit zijn bek
geloof me, is het voor eens en altijd gedaan met de mishandeling.
sterkte
dmjn
Goh, dat is de oplossing!!!
Geweldig!!!!
Echt de beste tip ooit hier gegeven op dit forum!!!
dinsdag 22 april 2008 om 23:31
quote:pom508 schreef op 22 april 2008 @ 20:59:
[...]
Goh, dat is de oplossing!!!
Geweldig!!!!
Echt de beste tip ooit hier gegeven op dit forum!!!
Inderdaad!
Nog afgezien van de haalbaarheid op zich, is het natuurlijk vreselijk verstandig om tegenover een agressief persoon te gaan staan met een honkbalknuppel in je handen, terwijl je weet dat die ander sterker is dan jij.
En het lost natuurlijk ook gelijk al je relatieproblemen op, dat spreekt voor zich.
[...]
Goh, dat is de oplossing!!!
Geweldig!!!!
Echt de beste tip ooit hier gegeven op dit forum!!!
Inderdaad!
Nog afgezien van de haalbaarheid op zich, is het natuurlijk vreselijk verstandig om tegenover een agressief persoon te gaan staan met een honkbalknuppel in je handen, terwijl je weet dat die ander sterker is dan jij.
En het lost natuurlijk ook gelijk al je relatieproblemen op, dat spreekt voor zich.
dinsdag 22 april 2008 om 23:41
Hoi Love,
Ik lees dat er allerlei redenen zijn waarom je vriend zich zo gedraagt als hij doet. Goede redenen, op zich. Mijn eerste echtgenoot had die ook; echt heel veel redenen waarom hij zo was zoals hij was. Waardoor ik het kon verklaren als hij door het lint ging. En waardoor ik hem veel te ver liet gaan, ik rekende het hem niet zo aan, wist immers wat hij had meegemaakt.
Maar wat de redenen ook zijn dat iemand zo is, feit blijft dat hij nu voor jou niet goed is. Als hij een relatie niet aankan, dan moet hij hulp zoeken, de dingen voor zichzelf op een rij zetten en ervoor zorgen dat hij zijn woede onder controle krijgt. Het is niet aan jou om hem te helpen, dat moet hij zelf doen. Ik lees dat je vriend al naar een maatschappelijk werker toegaat, en dat is op zich natuurlijk heel goed. Maar wat vertelt hij daar, ziet hij het probleem wel zoals het is; namelijk als iets dat in hem zit of geeft hij het (deels) ook jou op de schuld? Vertelt hij daar überhaupt wel dat hij jou mishandelt?
Hoe dan ook, ik hoop dat het je lukt voor jezelf op te komen. Wat er in deze relatie gebeurt is niet goed voor jou en dat is afdoende reden om weg te gaan (ongeacht wat hem zo ver heeft gebracht).
Ik lees dat er allerlei redenen zijn waarom je vriend zich zo gedraagt als hij doet. Goede redenen, op zich. Mijn eerste echtgenoot had die ook; echt heel veel redenen waarom hij zo was zoals hij was. Waardoor ik het kon verklaren als hij door het lint ging. En waardoor ik hem veel te ver liet gaan, ik rekende het hem niet zo aan, wist immers wat hij had meegemaakt.
Maar wat de redenen ook zijn dat iemand zo is, feit blijft dat hij nu voor jou niet goed is. Als hij een relatie niet aankan, dan moet hij hulp zoeken, de dingen voor zichzelf op een rij zetten en ervoor zorgen dat hij zijn woede onder controle krijgt. Het is niet aan jou om hem te helpen, dat moet hij zelf doen. Ik lees dat je vriend al naar een maatschappelijk werker toegaat, en dat is op zich natuurlijk heel goed. Maar wat vertelt hij daar, ziet hij het probleem wel zoals het is; namelijk als iets dat in hem zit of geeft hij het (deels) ook jou op de schuld? Vertelt hij daar überhaupt wel dat hij jou mishandelt?
Hoe dan ook, ik hoop dat het je lukt voor jezelf op te komen. Wat er in deze relatie gebeurt is niet goed voor jou en dat is afdoende reden om weg te gaan (ongeacht wat hem zo ver heeft gebracht).
dinsdag 22 april 2008 om 23:47
Lieve lieve bijna-naamgenoot,
Misschien heb ik het helemaal bij het verkeerde eind, meis, maar waarom denk je dat jouw vriend zo "geinteresseerd" was in jouw verleden? Hij wilde alleen maar checken hoe onzeker je bent geworden in je vorige relatie, en hoe "zwakjes" hij je kon krijgen. Dat is vertrouwen en afhankelijkheid wekken.
Je kende je vriend al voor jullie een relatie kregen, en je wist (zie een post van jezelf) wat voor vlees je in de kuip haalde. Ik weet het; liefde laat zich niet sturen en hou je niet tegen, maar meiske toch... Alarmfase 1 had toen al moeten gaan werken.
Wegwezen. Snel.
En dat van die honkbalknuppel... Doe maar niet.
En remember: De belangrijkste persoon in je eigen leven ben je zelf. Daar moet je goed voor zorgen.
Take care.
Misschien heb ik het helemaal bij het verkeerde eind, meis, maar waarom denk je dat jouw vriend zo "geinteresseerd" was in jouw verleden? Hij wilde alleen maar checken hoe onzeker je bent geworden in je vorige relatie, en hoe "zwakjes" hij je kon krijgen. Dat is vertrouwen en afhankelijkheid wekken.
Je kende je vriend al voor jullie een relatie kregen, en je wist (zie een post van jezelf) wat voor vlees je in de kuip haalde. Ik weet het; liefde laat zich niet sturen en hou je niet tegen, maar meiske toch... Alarmfase 1 had toen al moeten gaan werken.
Wegwezen. Snel.
En dat van die honkbalknuppel... Doe maar niet.
En remember: De belangrijkste persoon in je eigen leven ben je zelf. Daar moet je goed voor zorgen.
Take care.
