Relaties
alle pijlers
mijn man wil scheiden
maandag 21 januari 2008 om 21:02
Ongeveer een half jaar geleden heeft mijn man voor het eerst aangegeven niet met mij verder te willen. Dit kwam echt als een donderslag bij heldere hemel. Na gepraat te hebben vond hij ook dat we het samen weer moesten proberen. Ik van mij kan heb mezelf best veranderd maar bij hem heb ik eigenlijk niet veel verandering gemerkt. Geprobeerd te praten maar dat kan hij absoluut niet. In dat half jaar een aantal leuke dingen gedaan en heeft hij ook regelmatig gezegd dat hij weer van mij houdt. We zijn zelfs nog naar een ander huis wezen kijken.
Nu twee weken geleden komt hij weer met de bom ik ben niet gelukkig. Het gevoel is weg, je zorgt veel te goed voor me ik kan me niet ontwikkelen mijn gevoel zegt me dat ik bij je weg moet want je benauwd me. We zijn 13 jaar getrouwd en voor zover ik wist hadden we een goed huwelijk. Hebben heel veel dingen samen gedaan, had echt het idee dat hij mijn soulmate was en dat ik me alles bij hem terecht kon. Ik ben iemand die redelijk perfectionistisch is en alles snel en goed geregeld wil hebben. Hij is iemand die graag wil dat alles netjes is en altijd de leukste jongen van de klas wil zijn. Hij heeft er een ontzettend groot probleem mee dat hij 40 wordt dus ik schoof alles op midlife crisis en had zoiets van laat maar uitrazen komt vanzelf goed. Niet dus.
We zijn nu bij een relatietherapeut maar ook dat helpt naar mijn idee niet echt. Heb totaal niet het idee dat er ook maar iets van wat ik zeg tot hem doordringt.
Hij zegt dat hij er nog niet uit is alleen weet hij ook niet hoelang het gaat duren voordat hij eruit is. Ik wil hem niet kwijt maar ben heel erg bang dat hij de beslissing al heeft genomen maar het alleen niet durft te zeggen.
Hij zegt alleen maar de hele tijd dat hij niet meer om me geeft, dat hij om mij geeft alsof ik zijn zus ben. Nadat hij het heeft gezegd heeft hij eerst nog twee weken thuis gewoont waarbij je gewoon inet verder komt dan continu alles herhalen wat je al tig keer hebt gezegd. Nadat ik in die periode flink ben afgevallen heb ik aangegeven dat ik het prettiger zou vinden als hij even wegging om zelf een beetje tot rust te komen. Alleen dat helpt dus geen zak. Ik mis hem ontzettend en ik heb gewoon het idee dat hij helemaal niet bij zichzelf te rade gaat waarom hij opeens niet meer van me houdt. Alle karaktertrekken waar hij nu zo'n hekel aan heeft zijn altijd de redenen geweest waarom hij me zo aantrekkelijk vondt.
Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen, afwachten in de hoop dat hij me gaat missen, ik vrees dat iedereen waarmee hij praat zegt dat hij bij mij weg moet. Hij zoekt alleen de schuld bij mij, ik doe alles fout en aan hem mankeert niets.
Ik wil geen beslissing afdwingen omat ik dan zeker weet dat hij weggaat alleen tegen deze onzekerheid kan ik eigenlijk ook niet meer. Ik wil zo graag met hem verder. Ik hou van hem maar hoe kan ik ervoor zorgen dat het gevoel bij hem weer terugkomt. Hoe kan ik ervoor zorgen dat hij gaat praten over wat hem dwarszit. Ik geloof niet dat het alleen door mij komt er moet volgens mij veel meer aan de hand zijn, maar dat komt er niet uit omdat hij daar uberhaupt niet over nadenkt. Hij wil weg zegt hij maar zoekt ondertussen niets uit hoe dat dan verder moet. Ik neem altijd alle beslissingen maar zelf regelt hij niets
Nu twee weken geleden komt hij weer met de bom ik ben niet gelukkig. Het gevoel is weg, je zorgt veel te goed voor me ik kan me niet ontwikkelen mijn gevoel zegt me dat ik bij je weg moet want je benauwd me. We zijn 13 jaar getrouwd en voor zover ik wist hadden we een goed huwelijk. Hebben heel veel dingen samen gedaan, had echt het idee dat hij mijn soulmate was en dat ik me alles bij hem terecht kon. Ik ben iemand die redelijk perfectionistisch is en alles snel en goed geregeld wil hebben. Hij is iemand die graag wil dat alles netjes is en altijd de leukste jongen van de klas wil zijn. Hij heeft er een ontzettend groot probleem mee dat hij 40 wordt dus ik schoof alles op midlife crisis en had zoiets van laat maar uitrazen komt vanzelf goed. Niet dus.
We zijn nu bij een relatietherapeut maar ook dat helpt naar mijn idee niet echt. Heb totaal niet het idee dat er ook maar iets van wat ik zeg tot hem doordringt.
Hij zegt dat hij er nog niet uit is alleen weet hij ook niet hoelang het gaat duren voordat hij eruit is. Ik wil hem niet kwijt maar ben heel erg bang dat hij de beslissing al heeft genomen maar het alleen niet durft te zeggen.
Hij zegt alleen maar de hele tijd dat hij niet meer om me geeft, dat hij om mij geeft alsof ik zijn zus ben. Nadat hij het heeft gezegd heeft hij eerst nog twee weken thuis gewoont waarbij je gewoon inet verder komt dan continu alles herhalen wat je al tig keer hebt gezegd. Nadat ik in die periode flink ben afgevallen heb ik aangegeven dat ik het prettiger zou vinden als hij even wegging om zelf een beetje tot rust te komen. Alleen dat helpt dus geen zak. Ik mis hem ontzettend en ik heb gewoon het idee dat hij helemaal niet bij zichzelf te rade gaat waarom hij opeens niet meer van me houdt. Alle karaktertrekken waar hij nu zo'n hekel aan heeft zijn altijd de redenen geweest waarom hij me zo aantrekkelijk vondt.
Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen, afwachten in de hoop dat hij me gaat missen, ik vrees dat iedereen waarmee hij praat zegt dat hij bij mij weg moet. Hij zoekt alleen de schuld bij mij, ik doe alles fout en aan hem mankeert niets.
Ik wil geen beslissing afdwingen omat ik dan zeker weet dat hij weggaat alleen tegen deze onzekerheid kan ik eigenlijk ook niet meer. Ik wil zo graag met hem verder. Ik hou van hem maar hoe kan ik ervoor zorgen dat het gevoel bij hem weer terugkomt. Hoe kan ik ervoor zorgen dat hij gaat praten over wat hem dwarszit. Ik geloof niet dat het alleen door mij komt er moet volgens mij veel meer aan de hand zijn, maar dat komt er niet uit omdat hij daar uberhaupt niet over nadenkt. Hij wil weg zegt hij maar zoekt ondertussen niets uit hoe dat dan verder moet. Ik neem altijd alle beslissingen maar zelf regelt hij niets
woensdag 9 april 2008 om 01:19
Jee Hulpeloos, heb net je hele topic doorgelezen en wat een ontwikkeling heb jij doorgemaakt zeg!
Van hulpeloos naar daadkrachtig (suggestie voor nieuwe nick?).
Ik heb bewondering voor je ontwikkeling en de kracht die jij in jezelf heb losgemaakt. Ondanks dat jouw huwelijk niet wending kreeg die jij jezelf wenste, vind ik dat je jezelf ontzettend sterk hebt neergezet en dat je goed voor jezelf hebt gezorgd.
Voor een relatie (of huwelijk, hoe je het ook noemt) is de input van twee mensen nodig en jouw man heeft het op alle fronten laten afweten. Niet meer dan logisch dat jij voor jezelf kiest.
Al zal het je niet makkelijk afgaan en al zal je hele moeilijke momenten kennen, het gaat goedkomen met jou 'Daadkrachtig', dat proef ik uit je berichten. Ik hoop dat het leven je goed gezind zal zijn en dat je nieuw geluk zal vinden in de toekomst. Het is je gegund!
Van hulpeloos naar daadkrachtig (suggestie voor nieuwe nick?).
Ik heb bewondering voor je ontwikkeling en de kracht die jij in jezelf heb losgemaakt. Ondanks dat jouw huwelijk niet wending kreeg die jij jezelf wenste, vind ik dat je jezelf ontzettend sterk hebt neergezet en dat je goed voor jezelf hebt gezorgd.
Voor een relatie (of huwelijk, hoe je het ook noemt) is de input van twee mensen nodig en jouw man heeft het op alle fronten laten afweten. Niet meer dan logisch dat jij voor jezelf kiest.
Al zal het je niet makkelijk afgaan en al zal je hele moeilijke momenten kennen, het gaat goedkomen met jou 'Daadkrachtig', dat proef ik uit je berichten. Ik hoop dat het leven je goed gezind zal zijn en dat je nieuw geluk zal vinden in de toekomst. Het is je gegund!
woensdag 9 april 2008 om 22:13
Er belde vandaag een vriendin hoe gisteren was gegaan en dan zak je toch weer even helemaal terug in je verdriet. Hoezo twee stappen vooruit voel nu alsof ik weer 10 stappen achteruit ben gegaan. We gaan zaterdag wel lekker uit eten en naar het casino, niet gelukkig in de liefde dus moet de jackpot toch vallen zou je zo zeggen.
Begin nu toch een beetje het idee te krijgen dat ik iets te veel hooi op mijn vork heb genomen met die tuin. Ze komen nu de 18e en daarvoor moet alles nog leeggehaald worden, dacht dat het wel meeviel maar heb vanavond nog een uurtje in de tuin gewerkt en zie bijna geen resultaat en ben nu ontzettend moe. Ga lekker naar bed en hoop eindelijk weer eens een keer een hele nacht te kunnen slapen.
Begin nu toch een beetje het idee te krijgen dat ik iets te veel hooi op mijn vork heb genomen met die tuin. Ze komen nu de 18e en daarvoor moet alles nog leeggehaald worden, dacht dat het wel meeviel maar heb vanavond nog een uurtje in de tuin gewerkt en zie bijna geen resultaat en ben nu ontzettend moe. Ga lekker naar bed en hoop eindelijk weer eens een keer een hele nacht te kunnen slapen.
donderdag 10 april 2008 om 13:28
donderdag 10 april 2008 om 23:12
Heb me vandaag weer de hele dag druk lopen maken, had afspraak gemaakt bij de kapper en dat was onze gezamenlijke kapper. Was er altijd heel tevreden over en had eigenlijk geen zin om van kapper te switchen alleen omdat hij daar ook naar toe gaat en ik het laf vindt om ergens niet meer naar toe te gaan omdat ik hem misschien tegen kan komen maar ongemerkt maak je je daar toch de hele tijd druk om, stel je voor dat hij net op dezelfde dag een afspraak heeft gemaakt doe ik er nu toch niet slimmer aan om ergens anders naar toe te gaan maar dan heb ik het gevoel alsof hij nog steeds mijn leven aan het bepalen is.
Ben geweest en is meegevallen, begrepen de situatie en zouden er rekening mee houden dat als ik een afspraak heb gepland hij niet op dezelfde dag komt als hij uberhaupt nog komt omdat ze hem al 8 weken niet gezien had dus kan gewoon blijven komen. Ik weet het waar kan je je druk om maken.
Afijn, nieuw kapsel geeft de burger toch ook weer moed, het zijn soms de kleine veranderingen die het doen waardoor je je toch weer beter gaat voelen. Nu nog leren dat ik me niet overal druk om loop te maken.
Kreeft, ben een wijze vrouw, ik ga 1x geld omwisselen voor fiches en is het op dan is het op, hoop alleen dat ik er wat langer mee kan doen dan een uurtje.
Ben geweest en is meegevallen, begrepen de situatie en zouden er rekening mee houden dat als ik een afspraak heb gepland hij niet op dezelfde dag komt als hij uberhaupt nog komt omdat ze hem al 8 weken niet gezien had dus kan gewoon blijven komen. Ik weet het waar kan je je druk om maken.
Afijn, nieuw kapsel geeft de burger toch ook weer moed, het zijn soms de kleine veranderingen die het doen waardoor je je toch weer beter gaat voelen. Nu nog leren dat ik me niet overal druk om loop te maken.
Kreeft, ben een wijze vrouw, ik ga 1x geld omwisselen voor fiches en is het op dan is het op, hoop alleen dat ik er wat langer mee kan doen dan een uurtje.
vrijdag 11 april 2008 om 02:00
zondag 13 april 2008 om 00:33
Tsjonge jonge, wat zijn er toch veel vrouwen in exact dezelfde setting. Ik heb een man in de midlife-crisis, ja dames, echt waar, hij voldoet aan alle uitingen. We missen de motor nog. Hij is als donderslag bij glasheldere hemel een relatie aangegaan met een psychisch zwakke tante, met eetproblemen, 2e ikken etc. Daar ben ik zelf achter gekomen. We hebben nog geprobeerd bij elkaar te blijven, maar na 8 weken modderen en liegen, is hij nu het huis uit om zijn gedachten op een rijtje te krijgen. Is al een maand weg. En hij is totaal bezeten door die tante. Heeft in zijn hoofd absoluut geen ruimte voor mij en ook niet voor onze 2 kids, die hem adoreren. Trapt al zijn / onze vrienden af. Hij die zo stond voor veel sociale happenings en mensen om hem heen.
Ik herken de houding van Hulpeloos 'als hij maar terugkomt'...
Maar ik heb inmiddels echt het hele internet leeggetrokken, en weet nu dat jij daar echt helemaal geen hand in hebt. Geduld schijnt het enige te zijn, ooit worden ze echt wel wakker. Maar daarvoor moet je misschien wel een (??) jaar wachten. Hij snapt zijn gevoelens niet, en gaat daarom de schuld bij jou zoeken. Maar dat is echt onzin, het probleem zit bij hem, niet bij jou ! Ik zou je willen verwijzen naar 'vraagbaak midlifecrisis'.
Daar staan 150 vrijwel dezelfde verhalen als jouw en mijn verhaal. Je haalt er geen oplossing uit. Maar wel steun uit het feit dat zoveel vrouwen hetzelfde overkomt.
En ook dat zwalken in je gevoelens herken ik zo. De ene dag kun je de hele wereld aan, en hem in het bijzonder, de andere dag ben je zo blij als een kind met een miniscuul stohalmpje waaraan je je vasthoudt en hoopt dat het weer goed komt.
Geloof van mij dat wat er nu met hem gebeurt, totaal te theoretiseren is. Veranderende hormonen, daardoor openstaan voor een ander, rollen in een affaire( neem dat echt maar van ons allemaal aan) wat hem eigenlijk ook verbaast, daarom de schuld van zijn gevoelens bij jou zoeken.....Zo vol zitten met gevoelens voor een ander dat er geen plaats meer is voor jou, en daarom niet duidelijk kunnen zeggen of het gevoel voor jou echt weg is. Dat dus ook niet uit durven spreken, want er was voor deze periode toch nauwelijks een wolkje aan de lucht ? Ergens voelt hij zeker nog voor je, maar nu zeker niet, want hij zit te vol met andere gevoelens. Maar hij houdt de deur op een kier, want stel dat hij weer 'beter' ( of wakker, wat je wil) wordt, dan zou het natuurlijk wel fijn zijn als jij er nog bent ....
Hij heeft tijd nodig, en afstand en ruimte. Dat is het enige wat jij hem kan geven. En hopelijk wordt hij wakker. Ik heb inmiddels een aantal mannen die nu ca 70 zijn gesproken, die het vroeger aan de lijve hebben ondervonden. Die geven allemaal de tip : hij is nu knettergek, hij wordt wakker, laat de deur op een kier voor als hij terugwil.... Dat kun je alleen maar zelf beslissen, of je die deur op een kier wil houden. Maar in de tussentijd is het wel zaak om door te leven.
Ik herken de houding van Hulpeloos 'als hij maar terugkomt'...
Maar ik heb inmiddels echt het hele internet leeggetrokken, en weet nu dat jij daar echt helemaal geen hand in hebt. Geduld schijnt het enige te zijn, ooit worden ze echt wel wakker. Maar daarvoor moet je misschien wel een (??) jaar wachten. Hij snapt zijn gevoelens niet, en gaat daarom de schuld bij jou zoeken. Maar dat is echt onzin, het probleem zit bij hem, niet bij jou ! Ik zou je willen verwijzen naar 'vraagbaak midlifecrisis'.
Daar staan 150 vrijwel dezelfde verhalen als jouw en mijn verhaal. Je haalt er geen oplossing uit. Maar wel steun uit het feit dat zoveel vrouwen hetzelfde overkomt.
En ook dat zwalken in je gevoelens herken ik zo. De ene dag kun je de hele wereld aan, en hem in het bijzonder, de andere dag ben je zo blij als een kind met een miniscuul stohalmpje waaraan je je vasthoudt en hoopt dat het weer goed komt.
Geloof van mij dat wat er nu met hem gebeurt, totaal te theoretiseren is. Veranderende hormonen, daardoor openstaan voor een ander, rollen in een affaire( neem dat echt maar van ons allemaal aan) wat hem eigenlijk ook verbaast, daarom de schuld van zijn gevoelens bij jou zoeken.....Zo vol zitten met gevoelens voor een ander dat er geen plaats meer is voor jou, en daarom niet duidelijk kunnen zeggen of het gevoel voor jou echt weg is. Dat dus ook niet uit durven spreken, want er was voor deze periode toch nauwelijks een wolkje aan de lucht ? Ergens voelt hij zeker nog voor je, maar nu zeker niet, want hij zit te vol met andere gevoelens. Maar hij houdt de deur op een kier, want stel dat hij weer 'beter' ( of wakker, wat je wil) wordt, dan zou het natuurlijk wel fijn zijn als jij er nog bent ....
Hij heeft tijd nodig, en afstand en ruimte. Dat is het enige wat jij hem kan geven. En hopelijk wordt hij wakker. Ik heb inmiddels een aantal mannen die nu ca 70 zijn gesproken, die het vroeger aan de lijve hebben ondervonden. Die geven allemaal de tip : hij is nu knettergek, hij wordt wakker, laat de deur op een kier voor als hij terugwil.... Dat kun je alleen maar zelf beslissen, of je die deur op een kier wil houden. Maar in de tussentijd is het wel zaak om door te leven.
zondag 13 april 2008 om 02:53
Ben dus vanavond weggeweest ging best goed totdat vriendin zei dat hij gisteravond bij hun langsgeweest is. Wham, weg leuke avond.
Volgens haar staat hij nog steeds achter zijn beslissing en is hij blij dat we in goede harmonie uit elkaar gaan. Hij vindt het jammer dat hij nog geen huisje heeft (terwijl ze het huis van haar schoonzusje heeft aangeboden maar dat vond hij te duur). Hij zegt nu ieder weekend voor zijn werk weg te moeten waarop zijn aangaf dat ze dat wel heel raar vond omdat hij dat in het verleden nooit had. Toen ik aangaf dat hij ieder weekend een auto huurt en dat dat niet nodig zou zijn als hij voor zijn werk weg zou gaan omdat hij dan met zijn bedrijfsauto zou kunnen rijden omdat het dan werkverkeer is dus niet van invloed op bijtelling van de auto, had ze ook gelijk zoiets van ja ik had al het idee dat er iets niet klopte mede omdat hij aangaf een vriend van hun niet te veroordelen die al zo snel een ander had. Op haar rechtstreekse vraag of hij een ander had is hij niet ingegaan.
Afijn avond was dus verziekt en ik kon me er gewoon niet overheen zetten, we zijn nog wel even naar casino geweest maar het was megadruk dus niet kunnen gokken want we hadden geen zin om mee te spelen met anderen aan de black jack tafel dan wil ik het toch liever bepalen of ik wel of niet ga spelen.
Afijn morgen gaan we indoor skydiven als voorproefje op het parachutespringen in juni op Texel met vriendin en zus dus daarvan weet ik tenminste zeker dat die hem niet gesproken hebben dus daar hoef ik niet voor van slag te raken.
Volgens haar staat hij nog steeds achter zijn beslissing en is hij blij dat we in goede harmonie uit elkaar gaan. Hij vindt het jammer dat hij nog geen huisje heeft (terwijl ze het huis van haar schoonzusje heeft aangeboden maar dat vond hij te duur). Hij zegt nu ieder weekend voor zijn werk weg te moeten waarop zijn aangaf dat ze dat wel heel raar vond omdat hij dat in het verleden nooit had. Toen ik aangaf dat hij ieder weekend een auto huurt en dat dat niet nodig zou zijn als hij voor zijn werk weg zou gaan omdat hij dan met zijn bedrijfsauto zou kunnen rijden omdat het dan werkverkeer is dus niet van invloed op bijtelling van de auto, had ze ook gelijk zoiets van ja ik had al het idee dat er iets niet klopte mede omdat hij aangaf een vriend van hun niet te veroordelen die al zo snel een ander had. Op haar rechtstreekse vraag of hij een ander had is hij niet ingegaan.
Afijn avond was dus verziekt en ik kon me er gewoon niet overheen zetten, we zijn nog wel even naar casino geweest maar het was megadruk dus niet kunnen gokken want we hadden geen zin om mee te spelen met anderen aan de black jack tafel dan wil ik het toch liever bepalen of ik wel of niet ga spelen.
Afijn morgen gaan we indoor skydiven als voorproefje op het parachutespringen in juni op Texel met vriendin en zus dus daarvan weet ik tenminste zeker dat die hem niet gesproken hebben dus daar hoef ik niet voor van slag te raken.
zondag 13 april 2008 om 21:57
Skydiven was echt helemaal super, weet nu zeker dat ik echt een keer uit dat vliegtuig wil gaan springen. 1,5 minuut in het losledige zweven is toch best lang als je het nog nooit gedaan hebt maar wel helemaal supergaaf dus als het zometeen voor het echt is uit een vliegtuig moet het helemaal geweldig zijn al ben je dan waarschijnlijk ook nog veel te veel bezig met het zoeken naar de juiste houding zodat je helemaal niet op je omgeving let maar echt super. Voor iedereen op zoek naar een adrenaline kick zonder al te veel risico zeker een aanrader.
maandag 14 april 2008 om 17:27
Dag Hulpeloos en anderen,
Wat een herkenning helaas...
Misschien hebben jullie iets aan mijn verhaal. Bij mij lijkt het nl. wel positief uit te pakken dat hij bijna naar een ander was gegaan....
We kennen elkaar 5 jaar en zijn 2,5 jaar getrouwd en hebben een zoontje samen. Ook wij leven al minstens 3 jaar (dus ook voor ons trouwen) erg langs elkaar heen en het gevoel zakte steeds meer weg. We leefden echt als broer en zus en hadden nauwelijks meer sex of anders in ieder geval niet meer spontaan. Omdat het zo 'slecht' gaat allemaal. O.a. sex, praten, dingen samen doen e.d... zijn we het maar gaan ontlopen en vulden we alles in voor elkaar. En bij het minste geringste zaten we in verwijten en ruzie... Toch hebben we een zoontje gekregen als was dat misschien meer mijn wens dan de zijne omdat hij toen ook al twijfelde. Maar nu is hij super gek met hem...
Nu heeft hij sinds een aantal weken intensief contact (gehad) met een vrouw die hij kende nog van voor mijn tijd. Maar dan ook erg oppervlakkig. Die vrouw heeft hij opgezocht en ze hadden tot voor kort zo'n 3 keer per wk contact per mail, sms en telefoon. Hij zegt dat hij haar maar 1 keer heeft gezien en niet is vreemd gegaan. Hij heeft ergens wat gedronken met haar met ons zoontje erbij notabene en haar kinderen. (gescheiden). Hij was helemaal idolaat van haar en vorige week vertelde hij dus doodleuk dat hij bij me weg wil omdat het gevoel weg is en hij absoluut niet meer geloofde dat het terug kon komen. En ook dus dat hij van een ander hield. Heftige emoties kwamen los, veel gepraat over het hoe en waarom. Wat ze hem dan gaf en ik niet e.d.... En toen viel ook bij mij het kwartje... Ondanks dat hij het niet had moeten doen besefte ik heel goed dat ook ik hem had verwaarloosd en veel te weinig aandacht had gegeven. Ik draaide dat 100% om. Gaf aan hoeveel ik voor hem voelde en zette het om naar daden. Hij had met haar over spannende lingerie gemaild en over sex e.d dat hij dat miste en aandacht... Toen heb ik een leuk setje (niet hoerderig aangetrokken en dacht hee idd dat staat erg mooi), het bad laten vollopen, kaarsjes erbij. Badjas aan en tadaaaaa... kijk eens hoe mooi je eigen vrouw kan zijn? En het hielp. Hij kon niet van me afblijven. Zo makkelijk kan het dus soms zijn bij mannen. Ze missen aandacht en inlevingsvermogen van jou??? Ook hebben we dus in bad heel veel gepraat maar ook de dagen erna. Ik praatte alleen vanuit mijn gevoel en stelde hem open vragen van bijv. Waarom denk je dat zij jou gelukkig maakt? Wat mis je dan? etc.etc... En ik hield me mond en pushte niet. Dat hielp ook want ik vulde het veel te vaak in en daardoor kreeg hij geen kans. Gisteren heb ik hem uitgenodigd voor een massage. Ook in een romantische zetting. En ook weer gepraat als nooit te voren. Het lijkt net alsof ik weer vanaf het begin verliefd op hem ben en hij op mij.
Dit werkt natuurlijk niet voor iedereen. Als het gevoel weg is is het weg. Wel ben ik bang dat er veel mannen zijn die denken dat het weg is zoals mijn man deed maar dan blijkt het er met een beetje hulp toch te zijn.
Mannen willen blijkbaar veel aandacht en af en toe spanning en aantrekking. Even geen gezeur en geneuzel. Voldoende sex blabla... Tja...
Ik ga het nu in ieder geval anders doen. Want ik wil hem niet kwijt en hij ons gezin toch uiteindelijk ook niet. Hij heeft toegegeven dat hij zich opgesloten voelde en dat het een sleur was. Diehebben we zien te doorbreken en ik heb weer vertrouwen in de toekomst.
Sterkte allemaal...
Het enige wat je kunt doen is zelf kijken wat je kunt veranderen en niet verwijten. KLinkt makkelijk I know. Je kunt hem nl. helaas niet dwingen.... Alleen proberen te laten voelen dat je begrijpt wat hij mist of nodig heeft.
Wat een herkenning helaas...
Misschien hebben jullie iets aan mijn verhaal. Bij mij lijkt het nl. wel positief uit te pakken dat hij bijna naar een ander was gegaan....
We kennen elkaar 5 jaar en zijn 2,5 jaar getrouwd en hebben een zoontje samen. Ook wij leven al minstens 3 jaar (dus ook voor ons trouwen) erg langs elkaar heen en het gevoel zakte steeds meer weg. We leefden echt als broer en zus en hadden nauwelijks meer sex of anders in ieder geval niet meer spontaan. Omdat het zo 'slecht' gaat allemaal. O.a. sex, praten, dingen samen doen e.d... zijn we het maar gaan ontlopen en vulden we alles in voor elkaar. En bij het minste geringste zaten we in verwijten en ruzie... Toch hebben we een zoontje gekregen als was dat misschien meer mijn wens dan de zijne omdat hij toen ook al twijfelde. Maar nu is hij super gek met hem...
Nu heeft hij sinds een aantal weken intensief contact (gehad) met een vrouw die hij kende nog van voor mijn tijd. Maar dan ook erg oppervlakkig. Die vrouw heeft hij opgezocht en ze hadden tot voor kort zo'n 3 keer per wk contact per mail, sms en telefoon. Hij zegt dat hij haar maar 1 keer heeft gezien en niet is vreemd gegaan. Hij heeft ergens wat gedronken met haar met ons zoontje erbij notabene en haar kinderen. (gescheiden). Hij was helemaal idolaat van haar en vorige week vertelde hij dus doodleuk dat hij bij me weg wil omdat het gevoel weg is en hij absoluut niet meer geloofde dat het terug kon komen. En ook dus dat hij van een ander hield. Heftige emoties kwamen los, veel gepraat over het hoe en waarom. Wat ze hem dan gaf en ik niet e.d.... En toen viel ook bij mij het kwartje... Ondanks dat hij het niet had moeten doen besefte ik heel goed dat ook ik hem had verwaarloosd en veel te weinig aandacht had gegeven. Ik draaide dat 100% om. Gaf aan hoeveel ik voor hem voelde en zette het om naar daden. Hij had met haar over spannende lingerie gemaild en over sex e.d dat hij dat miste en aandacht... Toen heb ik een leuk setje (niet hoerderig aangetrokken en dacht hee idd dat staat erg mooi), het bad laten vollopen, kaarsjes erbij. Badjas aan en tadaaaaa... kijk eens hoe mooi je eigen vrouw kan zijn? En het hielp. Hij kon niet van me afblijven. Zo makkelijk kan het dus soms zijn bij mannen. Ze missen aandacht en inlevingsvermogen van jou??? Ook hebben we dus in bad heel veel gepraat maar ook de dagen erna. Ik praatte alleen vanuit mijn gevoel en stelde hem open vragen van bijv. Waarom denk je dat zij jou gelukkig maakt? Wat mis je dan? etc.etc... En ik hield me mond en pushte niet. Dat hielp ook want ik vulde het veel te vaak in en daardoor kreeg hij geen kans. Gisteren heb ik hem uitgenodigd voor een massage. Ook in een romantische zetting. En ook weer gepraat als nooit te voren. Het lijkt net alsof ik weer vanaf het begin verliefd op hem ben en hij op mij.
Dit werkt natuurlijk niet voor iedereen. Als het gevoel weg is is het weg. Wel ben ik bang dat er veel mannen zijn die denken dat het weg is zoals mijn man deed maar dan blijkt het er met een beetje hulp toch te zijn.
Mannen willen blijkbaar veel aandacht en af en toe spanning en aantrekking. Even geen gezeur en geneuzel. Voldoende sex blabla... Tja...
Ik ga het nu in ieder geval anders doen. Want ik wil hem niet kwijt en hij ons gezin toch uiteindelijk ook niet. Hij heeft toegegeven dat hij zich opgesloten voelde en dat het een sleur was. Diehebben we zien te doorbreken en ik heb weer vertrouwen in de toekomst.
Sterkte allemaal...
Het enige wat je kunt doen is zelf kijken wat je kunt veranderen en niet verwijten. KLinkt makkelijk I know. Je kunt hem nl. helaas niet dwingen.... Alleen proberen te laten voelen dat je begrijpt wat hij mist of nodig heeft.
Pluk de dag!
vrijdag 18 april 2008 om 10:54
Heb net de advocaat nog maar eens een keer gebeld waarom het echtscheidingsconvenant nog niet binnen is, blijkt dat al een week bij meneer te liggen. Krijg nieuwe gegevens van het internetbankieren binnen nog steeds op mijn adres en niet op zijn nieuwe adres, heb het nog niet weggegooid maar ben ook eerlijk gezegd niet van plan om het door te gaan sturen, vermoed dat ik het maar retour afzender ga sturen.
Twijfel nog steeds of ik nog eens een keer met hem ga praten of niet maar ben het eerlijk gezegd bang dat ik toch weer hetzelfde te horen krijgt dat het allemaal aan mij ligt en dat hij niets verkeerd heeft gedaan. Ben van de week bij de bedrijfsarts geweest omdat ik zo langzamerhand toch een beetje het idee krijg kopje onder te gaan.
Krijg daar ook te horen dat ik me niet overal verantwoordelijk voor moet voelen, je kan de wereld niet verbeteren en je moet de verantwoordelijkheid daar neerleggen waar die hoort maar dat vind ik dus weer veel te kort door de bocht, ik heb een probleem maar het is niet mijn verantwoordelijkheid dus schuif ik het door naar een ander om het op te lossen in plaats van het zelf op te lossen.
Twijfel nog steeds of ik nog eens een keer met hem ga praten of niet maar ben het eerlijk gezegd bang dat ik toch weer hetzelfde te horen krijgt dat het allemaal aan mij ligt en dat hij niets verkeerd heeft gedaan. Ben van de week bij de bedrijfsarts geweest omdat ik zo langzamerhand toch een beetje het idee krijg kopje onder te gaan.
Krijg daar ook te horen dat ik me niet overal verantwoordelijk voor moet voelen, je kan de wereld niet verbeteren en je moet de verantwoordelijkheid daar neerleggen waar die hoort maar dat vind ik dus weer veel te kort door de bocht, ik heb een probleem maar het is niet mijn verantwoordelijkheid dus schuif ik het door naar een ander om het op te lossen in plaats van het zelf op te lossen.
vrijdag 18 april 2008 om 15:19
Ha Daadkrachtig
Volgens mij kun je het echtscheidingsverzoek alvast indienen zonder dat het convenant af is. Vraag maar eens na bij je advocaat. Je dient het verzoek dan gewoon eenzijdig in. De procedure met alle bijbehorende termijnen beginnen dan alvast te lopen. Je kan dat gebruiken om wat druk te zetten om het convenant vast te stellen. Zonder convenant gaat de procedure gewoon door, wat betekent dat jij eisen gaat stellen (en hij dat vervolgens ook moet doen) en de rechter uitspraak doet. Met andere woorden, die scheiding komt er wel, als hij iets in te brengen wil hebben, moet hij voortmaken met dat convenant. Ik denk dat dat beter werkt dan praten. Je kan hem natuurlijk wel meedelen dat je de boel in gang zet en dat hij dat convenant dus moet ondertekenen.
Die bedrijfsarts heeft helemaal gelijk. Probeer voor jezelf te bepalen wat jouw doel is: scheiden en zo snel mogelijk door kunnen gaan met je eigen leven. En bedenk dan hoe jij dat doel zo snel en goed mogelijk kan bereiken. Je hebt genoeg aan je eigen problemen, die van hem hoef je er niet bij te nemen.
Post van hem stuur je retour afzender met de vermelding "verhuisd, nieuw adres: xxx" erop. Als een probleem niet jouw verantwoordelijkheid is, is het nog steeds wel jouw probleem. Dus doe wat in jouw macht om het probleem (dat wat voor jóu een probleem is althans) op te lossen. Je bent voor veel minder van hem afhankelijk dan je waarschijnlijk denkt.
liefs,
dubio
Volgens mij kun je het echtscheidingsverzoek alvast indienen zonder dat het convenant af is. Vraag maar eens na bij je advocaat. Je dient het verzoek dan gewoon eenzijdig in. De procedure met alle bijbehorende termijnen beginnen dan alvast te lopen. Je kan dat gebruiken om wat druk te zetten om het convenant vast te stellen. Zonder convenant gaat de procedure gewoon door, wat betekent dat jij eisen gaat stellen (en hij dat vervolgens ook moet doen) en de rechter uitspraak doet. Met andere woorden, die scheiding komt er wel, als hij iets in te brengen wil hebben, moet hij voortmaken met dat convenant. Ik denk dat dat beter werkt dan praten. Je kan hem natuurlijk wel meedelen dat je de boel in gang zet en dat hij dat convenant dus moet ondertekenen.
Die bedrijfsarts heeft helemaal gelijk. Probeer voor jezelf te bepalen wat jouw doel is: scheiden en zo snel mogelijk door kunnen gaan met je eigen leven. En bedenk dan hoe jij dat doel zo snel en goed mogelijk kan bereiken. Je hebt genoeg aan je eigen problemen, die van hem hoef je er niet bij te nemen.
Post van hem stuur je retour afzender met de vermelding "verhuisd, nieuw adres: xxx" erop. Als een probleem niet jouw verantwoordelijkheid is, is het nog steeds wel jouw probleem. Dus doe wat in jouw macht om het probleem (dat wat voor jóu een probleem is althans) op te lossen. Je bent voor veel minder van hem afhankelijk dan je waarschijnlijk denkt.
liefs,
dubio
Ga in therapie!
zaterdag 19 april 2008 om 22:00
Hulpeloos, het was bijna te voorspellen, dat de papieren nog bij hem liggen. Dat zal ook niet snel meer veranderen. Hoe relaxter je het weet af te handelen, hoe beter. Maar dat is altijd makkelijker gezegd dan gedaan. Want uiteraard vreten dit soort dingen hopen energie. En zo'n bedrijfsarts heeft dan eigenlijk ook makkelijk praten, maar in de praktijk is het niet altijd even makkelijk.
Nikiet, hartstikke goed voor jouw, soms kan de oplossing ook eenvoudig zijn.
Dubiootje, grappige tag-line. Ik lees hem nu voor het eerst. Ik vrees dat je gelijk hebt, en er moet nog heel wat gebeuren, voor volledige vrouwen emancipatie.
Nikiet, hartstikke goed voor jouw, soms kan de oplossing ook eenvoudig zijn.
Dubiootje, grappige tag-line. Ik lees hem nu voor het eerst. Ik vrees dat je gelijk hebt, en er moet nog heel wat gebeuren, voor volledige vrouwen emancipatie.
maandag 21 april 2008 om 12:00
Nikiet, ik ben jaloers op je, had het ook graag zo gezien maar dan heb je wel iemand nodig die de bereidheid heeft om te praten en te vertellen wat hij nu echt mist en meest belangrijke dat hij er ook voor wil gaan. De wil moet van twee kanten komen en hij wil niet meer en dan maakt het dus niet zo heel veel uit wat ik wil want dat gaat dan toch niet gebeuren.
Ik merk alleen dat ik door dit hele gebeuren het vertrouwen in de mensen weer een stukje verder ben kwijtgeraakt en dat vertrouwen was al niet zo heel erg groot omdat ik door een aantal vriendinnen behoorlijk in de steek ben gelaten op momenten dat ik ze het hardste nodig had.
Het lijkt bijna wel alsof mijn hart aan het afsterven is en ik eigelijk gewoon niet meer weet hoe echte onvoorwaardelijke liefde voelt en eigenlijk begin ik het bij mijzelf al af te vragen of ik uberhaupt de mogelijkheid ooit nog wel zal hebben om onvoorwaardelijk lief te hebben zonder ergens in mijn achterhoofd het stemmetje te horen ook hij zal je een keer in de steek laten zodat je toch weer alleen achterblijft dus doe gewoon die moeite niet meer dan kan je ook niet meer teleurgesteld worden.
Het doet gewoon zo'n pijn om te merken dat iemand de moeite niet wil doen om voor je te vechten dan heb je toch eigenlijk ook niets voor die persoon betekent dat gevoel vreet nog het meeste aan me dat ik niet de moeite waard ben.
Ik merk alleen dat ik door dit hele gebeuren het vertrouwen in de mensen weer een stukje verder ben kwijtgeraakt en dat vertrouwen was al niet zo heel erg groot omdat ik door een aantal vriendinnen behoorlijk in de steek ben gelaten op momenten dat ik ze het hardste nodig had.
Het lijkt bijna wel alsof mijn hart aan het afsterven is en ik eigelijk gewoon niet meer weet hoe echte onvoorwaardelijke liefde voelt en eigenlijk begin ik het bij mijzelf al af te vragen of ik uberhaupt de mogelijkheid ooit nog wel zal hebben om onvoorwaardelijk lief te hebben zonder ergens in mijn achterhoofd het stemmetje te horen ook hij zal je een keer in de steek laten zodat je toch weer alleen achterblijft dus doe gewoon die moeite niet meer dan kan je ook niet meer teleurgesteld worden.
Het doet gewoon zo'n pijn om te merken dat iemand de moeite niet wil doen om voor je te vechten dan heb je toch eigenlijk ook niets voor die persoon betekent dat gevoel vreet nog het meeste aan me dat ik niet de moeite waard ben.
maandag 21 april 2008 om 15:08
Hé Hulpeloos/Daadkrachtig,
Ga nou niet aan jezelf twijfelen, hè? Jij bent hartstikke goed bezig en hij is gewoon een klootzak en heeft geen ruggegraat!
Blijf jezelf goed vertellen dat het uiteindelijk "his loss" is en er zijn genoeg mannen die maar wat graag zo'n sterke en stabiele vrouw als partner willen.
Misschien moet je even een minnaar nemen om je zelfvertrouwen weer wat op te vijzelen? Nee, zonder gekheid, die man van jou zit vet in z'n midlife-crisis en is bezig alle schepen achter zich te verbranden. Laat 'm los, laat 'm zwemmen en ga lekker door met je leven zoals je dat de afgelopen weken/maanden gedaan hebt. Het komt wel goed met jou!
Liefs,
Charlotte
Ga nou niet aan jezelf twijfelen, hè? Jij bent hartstikke goed bezig en hij is gewoon een klootzak en heeft geen ruggegraat!
Blijf jezelf goed vertellen dat het uiteindelijk "his loss" is en er zijn genoeg mannen die maar wat graag zo'n sterke en stabiele vrouw als partner willen.
Misschien moet je even een minnaar nemen om je zelfvertrouwen weer wat op te vijzelen? Nee, zonder gekheid, die man van jou zit vet in z'n midlife-crisis en is bezig alle schepen achter zich te verbranden. Laat 'm los, laat 'm zwemmen en ga lekker door met je leven zoals je dat de afgelopen weken/maanden gedaan hebt. Het komt wel goed met jou!
Liefs,
Charlotte
maandag 21 april 2008 om 15:16
quote:hulpeloos schreef op 21 april 2008 @ 12:00:
Het doet gewoon zo'n pijn om te merken dat iemand de moeite niet wil doen om voor je te vechten dan heb je toch eigenlijk ook niets voor die persoon betekent dat gevoel vreet nog het meeste aan me dat ik niet de moeite waard ben.
Aan het eind van je laatste zin ontbreekt nog "voor hem". Hoe hij nu met je omgaat zegt niets over wat je waard bent voor anderen. Probeer dat niet uit het oog te verliezen.
Maar ik weet dat het pijn doet, been there, done that, wiped my ass with the T-shirt. Hou je haaks!!
Het doet gewoon zo'n pijn om te merken dat iemand de moeite niet wil doen om voor je te vechten dan heb je toch eigenlijk ook niets voor die persoon betekent dat gevoel vreet nog het meeste aan me dat ik niet de moeite waard ben.
Aan het eind van je laatste zin ontbreekt nog "voor hem". Hoe hij nu met je omgaat zegt niets over wat je waard bent voor anderen. Probeer dat niet uit het oog te verliezen.
Maar ik weet dat het pijn doet, been there, done that, wiped my ass with the T-shirt. Hou je haaks!!
woensdag 23 april 2008 om 22:49
Ik denk aan een soort midlife crisis, men denkt is dit alles?
Denk ook dat je het gewoon los moet laten dan komt het misschien vanzelf wel weer terug indien jij dat tuurlijk ook weer wil.
Denk ook niet dat je je te kwetsbaar moet opstellen door bv veel te zeggen ik mis je kom aub terug etc etc, volgens mij voed je dan zijn ego en maakt hij alleen maar meer gebruik van deze macht.
Trouwens ik zou geen relatie met iemand willen die mij als zijn zus ziet, daar ben je toch te goed voor......
Ga door met je eigen leven hoe moeilijk het ook mag zijn, stel je niet te kwetsbaar op en dan komt het misschien wel weer goed.
Het leven is tekort om in een ongelukkig huwelijk te moeten zitten en contant te moeten denken.....houd hij nou van mij van niet??
een ware nachtmerrie volgens mij hoor die onzekerheid
Veel sterkte
Denk ook dat je het gewoon los moet laten dan komt het misschien vanzelf wel weer terug indien jij dat tuurlijk ook weer wil.
Denk ook niet dat je je te kwetsbaar moet opstellen door bv veel te zeggen ik mis je kom aub terug etc etc, volgens mij voed je dan zijn ego en maakt hij alleen maar meer gebruik van deze macht.
Trouwens ik zou geen relatie met iemand willen die mij als zijn zus ziet, daar ben je toch te goed voor......
Ga door met je eigen leven hoe moeilijk het ook mag zijn, stel je niet te kwetsbaar op en dan komt het misschien wel weer goed.
Het leven is tekort om in een ongelukkig huwelijk te moeten zitten en contant te moeten denken.....houd hij nou van mij van niet??
een ware nachtmerrie volgens mij hoor die onzekerheid
Veel sterkte
donderdag 24 april 2008 om 12:43
Ik weet ook dat het over is maar ik worstel op dit moment zo giga met mezelf. Ik heb een lontje dat volgens mij nu nog korter is dan 1 cm en zodra er maar iets niet gaat zoals ik wil dan sta ik op ontplof stand en raak compleet in paniek omdat het niet gaat zoals is afgesproken. Achteraf bedenk je je dan waar maak je je druk om, laat toch doen maar dan is het kwaad al geschiedt dus ik ben veel bezig om me bij iedereen te verontschuldigen. Probeer ook echt best wel tot 100 te tellen voordat ik op het moment wat zeg en probeer ook zo min mogelijk contact te onderhouden met iedereen omdat echt alles er zo ongenuanceerd uitkomt maar daarmee los het probleem dat ik nu met mezelf heb niet op.
donderdag 24 april 2008 om 12:57
Hoi Hulpeloos/Daadkrachtig,
je schreef:
"Het doet gewoon zo'n pijn om te merken dat iemand de moeite niet wil doen om voor je te vechten dan heb je toch eigenlijk ook niets voor die persoon betekent dat gevoel vreet nog het meeste aan me dat ik niet de moeite waard ben."
Natuurlijk ben jij wel de moeite waard!! Dat iemand je zomaar laat vallen zegt niets over jou, maar wel over hem.
Mijn man is ook jaren geleden zomaar plots gedumpt door zijn ex voor een ander, en hij is de beste/liefste/leukste man die er bestaat. Zoiets heeft een naam : parelen voor de zwijnen.
Niet aan jezelf twijfelen hoor! En er bestaan ook echt wel mannen die betrouwbaar en trouw zijn.
je schreef:
"Het doet gewoon zo'n pijn om te merken dat iemand de moeite niet wil doen om voor je te vechten dan heb je toch eigenlijk ook niets voor die persoon betekent dat gevoel vreet nog het meeste aan me dat ik niet de moeite waard ben."
Natuurlijk ben jij wel de moeite waard!! Dat iemand je zomaar laat vallen zegt niets over jou, maar wel over hem.
Mijn man is ook jaren geleden zomaar plots gedumpt door zijn ex voor een ander, en hij is de beste/liefste/leukste man die er bestaat. Zoiets heeft een naam : parelen voor de zwijnen.
Niet aan jezelf twijfelen hoor! En er bestaan ook echt wel mannen die betrouwbaar en trouw zijn.
donderdag 24 april 2008 om 13:57
maandag 28 april 2008 om 23:53
Ik mis hem zoals hij vroeger was alleen wat ik nu zo erg vindt is dat ik niet eens kan zeggen wanneer dat nu precies verandert is omdat het er langzaam maar zeker ingeslopen is en ik heb nu zo heel erg het gevoel dat de hele afgelopen 13 jaar een grote leugen zijn geweest ik kan me de leuke dingen niet meer voor de geest halen. Eigenlijk denk ik dat de grootste omslag is gekomen toen hij bij een werkgever is weggegaan waar hij ruim 10 jaar gewerkt heeft. Hij had het daar echt waanzinnig naar zijn zin en het was echt een hele leuke groep mensen waar hij mee samenwerkte, heb toen en ook later nog heel vaak tegen hem gezegd dat ik daar best jaloers op ben geweest. Ik vindt mijn werk helemaal super maar ik zou mijn werk als het moet helemaal alleen kunnen doen maar daardoor mis je ook de gezelligheid van collega's om je heen.
Hij is toen weggekocht door een ander bedrijf en sindsdien is het met zijn carriere bergafwaarts gegaan en met die van mij in een stroomversnelling en heb ik behoorlijk wat studies gedaan om het niveau te halen wat tegenwoordig nodig is om mijn werk te doen.
Maar wellicht ben ik wel veel te veel opgegaan in mijn succes en heb ik dus helemaal niet gezien wat dat bij hem teweeg bracht alleen waarom kan hij me dat niet gunnen, in de tijd dat het bij hem allemaal niet op kon en hij heel veel werkte heb ik er ook nooit wat van gezegd en zelfs meegeholpen zodat het werk allemaal wat eerder klaar was.
Waarom met die verwijten komen als je zorgt te goed voor me, door jou heb ik geen zelfvertrouwen meer, ik ben bang voor je.
Pleur op je bent toch vent genoeg om dat af te dwingen, grow up je kan niet eeuwig kind blijven.
Wat ik me ook juist de laatste dagen weer zo erg realiseer is dat al die keren dat ik boos ben geworden het iederee keer was omdat hij dingen had nagelaten waarvan hij gezegd had dat hij ze zou doen waardoor ik me weer onbelangrijk voel maar waarom was ik niet bij machte om gewoon te zeggen dat ik me daar zo verdrietig over voel, in plaats van kwaad te worden en niet uit te leggen waarom ik zo kwaad wordt en er maar vanuit gaat dat hij wel snapt waarom ik kwaad wordt.
Ik moet leren om mezelf belangrijk genoeg te vinden en zelf te bepalen waar ik een grens trek tot hier en niet verder en ik heb te lang met me laten sollen waar ik nu dus dubbel en dwars de rekening voor gepresenteerd krijg.
Hoe kan het dat je dromen hebt en die niet WIL verwezenlijken terwijl er niets is dat je tegenhoudt behalve het feit dat je actie moet ondernemen. Misschien als ik daar het antwoord op heb gevonden ik hem dan ooit weer zal leren te begrijpen maar nu snap ik er echt helemaal niets meer van hem en is in mijn ogen het enige zinvolle om geen contact meer te onderhouden terwijl alles in me wil weten hoe het met hem gaat, of hij twijfels heeft of hij nu wel gelukkig is nu hij weer thuis woont bij zijn ouders.
Kreeg vandaag de brief van de advocaat dat de uitspraak de 14e is,het gaat allemaal zo snel terwijl ik nog steeds zoiets heb van dit is niet wat ik wil, maar wat ik wil doet niet ter zake en dat is het meest frustrerende van de hele situatie. Hoe kan je ervoor zorgen dat je gevoel hetzelfde gaat doen als je verstand.
Ik ben zo bang dat ik niet uit dit dal kom, dat ik mezelf niet meer toesta om iemand blindelings te vertrouwen ik wacht gewoon op de volgende die tegen me zegt dat ik een persoon ben waar je niet mee om kan gaan. Zeker omdat ik op dit moment niets nodig heb om te ontploffen dus ik weet en realiseer me ook dat ik soms echt veel te ver ga met dingen die ik zeg alleen dan zijn ze mijn mond al uit en kan ik het niet meer terugdraaien.
Hij is toen weggekocht door een ander bedrijf en sindsdien is het met zijn carriere bergafwaarts gegaan en met die van mij in een stroomversnelling en heb ik behoorlijk wat studies gedaan om het niveau te halen wat tegenwoordig nodig is om mijn werk te doen.
Maar wellicht ben ik wel veel te veel opgegaan in mijn succes en heb ik dus helemaal niet gezien wat dat bij hem teweeg bracht alleen waarom kan hij me dat niet gunnen, in de tijd dat het bij hem allemaal niet op kon en hij heel veel werkte heb ik er ook nooit wat van gezegd en zelfs meegeholpen zodat het werk allemaal wat eerder klaar was.
Waarom met die verwijten komen als je zorgt te goed voor me, door jou heb ik geen zelfvertrouwen meer, ik ben bang voor je.
Pleur op je bent toch vent genoeg om dat af te dwingen, grow up je kan niet eeuwig kind blijven.
Wat ik me ook juist de laatste dagen weer zo erg realiseer is dat al die keren dat ik boos ben geworden het iederee keer was omdat hij dingen had nagelaten waarvan hij gezegd had dat hij ze zou doen waardoor ik me weer onbelangrijk voel maar waarom was ik niet bij machte om gewoon te zeggen dat ik me daar zo verdrietig over voel, in plaats van kwaad te worden en niet uit te leggen waarom ik zo kwaad wordt en er maar vanuit gaat dat hij wel snapt waarom ik kwaad wordt.
Ik moet leren om mezelf belangrijk genoeg te vinden en zelf te bepalen waar ik een grens trek tot hier en niet verder en ik heb te lang met me laten sollen waar ik nu dus dubbel en dwars de rekening voor gepresenteerd krijg.
Hoe kan het dat je dromen hebt en die niet WIL verwezenlijken terwijl er niets is dat je tegenhoudt behalve het feit dat je actie moet ondernemen. Misschien als ik daar het antwoord op heb gevonden ik hem dan ooit weer zal leren te begrijpen maar nu snap ik er echt helemaal niets meer van hem en is in mijn ogen het enige zinvolle om geen contact meer te onderhouden terwijl alles in me wil weten hoe het met hem gaat, of hij twijfels heeft of hij nu wel gelukkig is nu hij weer thuis woont bij zijn ouders.
Kreeg vandaag de brief van de advocaat dat de uitspraak de 14e is,het gaat allemaal zo snel terwijl ik nog steeds zoiets heb van dit is niet wat ik wil, maar wat ik wil doet niet ter zake en dat is het meest frustrerende van de hele situatie. Hoe kan je ervoor zorgen dat je gevoel hetzelfde gaat doen als je verstand.
Ik ben zo bang dat ik niet uit dit dal kom, dat ik mezelf niet meer toesta om iemand blindelings te vertrouwen ik wacht gewoon op de volgende die tegen me zegt dat ik een persoon ben waar je niet mee om kan gaan. Zeker omdat ik op dit moment niets nodig heb om te ontploffen dus ik weet en realiseer me ook dat ik soms echt veel te ver ga met dingen die ik zeg alleen dan zijn ze mijn mond al uit en kan ik het niet meer terugdraaien.
dinsdag 29 april 2008 om 16:20
Heb eens wat geduld met jezelf en gun jezelf tijd. Je zit nu in een roller coaster van emoties. Het is logisch dat je bang bent dat je niemand meer blindelings durft te vertrouwen. Het is logisch dat je boos bent. Je ex heeft je op je ziel getrapt en je vertrouwen beschaamd, dat doet enorm veel zeer.
Give yourself a break, iedereen begrijpt dat je tijd nodig hebt om hiermee te dealen.
Wees bovenal trots want je hebt ook het lef gehad om de scheiding in gang te zetten. Je hebt al laten zien dat je niet met je laat sollen. Je bent stoerder dan je denkt en je mag best bang en boos zijn. Wees dus wat minder hard voor jezelf, you're gonna be fine.
Give yourself a break, iedereen begrijpt dat je tijd nodig hebt om hiermee te dealen.
Wees bovenal trots want je hebt ook het lef gehad om de scheiding in gang te zetten. Je hebt al laten zien dat je niet met je laat sollen. Je bent stoerder dan je denkt en je mag best bang en boos zijn. Wees dus wat minder hard voor jezelf, you're gonna be fine.
