Relaties
alle pijlers
mijn man wil scheiden
maandag 21 januari 2008 om 21:02
Ongeveer een half jaar geleden heeft mijn man voor het eerst aangegeven niet met mij verder te willen. Dit kwam echt als een donderslag bij heldere hemel. Na gepraat te hebben vond hij ook dat we het samen weer moesten proberen. Ik van mij kan heb mezelf best veranderd maar bij hem heb ik eigenlijk niet veel verandering gemerkt. Geprobeerd te praten maar dat kan hij absoluut niet. In dat half jaar een aantal leuke dingen gedaan en heeft hij ook regelmatig gezegd dat hij weer van mij houdt. We zijn zelfs nog naar een ander huis wezen kijken.
Nu twee weken geleden komt hij weer met de bom ik ben niet gelukkig. Het gevoel is weg, je zorgt veel te goed voor me ik kan me niet ontwikkelen mijn gevoel zegt me dat ik bij je weg moet want je benauwd me. We zijn 13 jaar getrouwd en voor zover ik wist hadden we een goed huwelijk. Hebben heel veel dingen samen gedaan, had echt het idee dat hij mijn soulmate was en dat ik me alles bij hem terecht kon. Ik ben iemand die redelijk perfectionistisch is en alles snel en goed geregeld wil hebben. Hij is iemand die graag wil dat alles netjes is en altijd de leukste jongen van de klas wil zijn. Hij heeft er een ontzettend groot probleem mee dat hij 40 wordt dus ik schoof alles op midlife crisis en had zoiets van laat maar uitrazen komt vanzelf goed. Niet dus.
We zijn nu bij een relatietherapeut maar ook dat helpt naar mijn idee niet echt. Heb totaal niet het idee dat er ook maar iets van wat ik zeg tot hem doordringt.
Hij zegt dat hij er nog niet uit is alleen weet hij ook niet hoelang het gaat duren voordat hij eruit is. Ik wil hem niet kwijt maar ben heel erg bang dat hij de beslissing al heeft genomen maar het alleen niet durft te zeggen.
Hij zegt alleen maar de hele tijd dat hij niet meer om me geeft, dat hij om mij geeft alsof ik zijn zus ben. Nadat hij het heeft gezegd heeft hij eerst nog twee weken thuis gewoont waarbij je gewoon inet verder komt dan continu alles herhalen wat je al tig keer hebt gezegd. Nadat ik in die periode flink ben afgevallen heb ik aangegeven dat ik het prettiger zou vinden als hij even wegging om zelf een beetje tot rust te komen. Alleen dat helpt dus geen zak. Ik mis hem ontzettend en ik heb gewoon het idee dat hij helemaal niet bij zichzelf te rade gaat waarom hij opeens niet meer van me houdt. Alle karaktertrekken waar hij nu zo'n hekel aan heeft zijn altijd de redenen geweest waarom hij me zo aantrekkelijk vondt.
Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen, afwachten in de hoop dat hij me gaat missen, ik vrees dat iedereen waarmee hij praat zegt dat hij bij mij weg moet. Hij zoekt alleen de schuld bij mij, ik doe alles fout en aan hem mankeert niets.
Ik wil geen beslissing afdwingen omat ik dan zeker weet dat hij weggaat alleen tegen deze onzekerheid kan ik eigenlijk ook niet meer. Ik wil zo graag met hem verder. Ik hou van hem maar hoe kan ik ervoor zorgen dat het gevoel bij hem weer terugkomt. Hoe kan ik ervoor zorgen dat hij gaat praten over wat hem dwarszit. Ik geloof niet dat het alleen door mij komt er moet volgens mij veel meer aan de hand zijn, maar dat komt er niet uit omdat hij daar uberhaupt niet over nadenkt. Hij wil weg zegt hij maar zoekt ondertussen niets uit hoe dat dan verder moet. Ik neem altijd alle beslissingen maar zelf regelt hij niets
Nu twee weken geleden komt hij weer met de bom ik ben niet gelukkig. Het gevoel is weg, je zorgt veel te goed voor me ik kan me niet ontwikkelen mijn gevoel zegt me dat ik bij je weg moet want je benauwd me. We zijn 13 jaar getrouwd en voor zover ik wist hadden we een goed huwelijk. Hebben heel veel dingen samen gedaan, had echt het idee dat hij mijn soulmate was en dat ik me alles bij hem terecht kon. Ik ben iemand die redelijk perfectionistisch is en alles snel en goed geregeld wil hebben. Hij is iemand die graag wil dat alles netjes is en altijd de leukste jongen van de klas wil zijn. Hij heeft er een ontzettend groot probleem mee dat hij 40 wordt dus ik schoof alles op midlife crisis en had zoiets van laat maar uitrazen komt vanzelf goed. Niet dus.
We zijn nu bij een relatietherapeut maar ook dat helpt naar mijn idee niet echt. Heb totaal niet het idee dat er ook maar iets van wat ik zeg tot hem doordringt.
Hij zegt dat hij er nog niet uit is alleen weet hij ook niet hoelang het gaat duren voordat hij eruit is. Ik wil hem niet kwijt maar ben heel erg bang dat hij de beslissing al heeft genomen maar het alleen niet durft te zeggen.
Hij zegt alleen maar de hele tijd dat hij niet meer om me geeft, dat hij om mij geeft alsof ik zijn zus ben. Nadat hij het heeft gezegd heeft hij eerst nog twee weken thuis gewoont waarbij je gewoon inet verder komt dan continu alles herhalen wat je al tig keer hebt gezegd. Nadat ik in die periode flink ben afgevallen heb ik aangegeven dat ik het prettiger zou vinden als hij even wegging om zelf een beetje tot rust te komen. Alleen dat helpt dus geen zak. Ik mis hem ontzettend en ik heb gewoon het idee dat hij helemaal niet bij zichzelf te rade gaat waarom hij opeens niet meer van me houdt. Alle karaktertrekken waar hij nu zo'n hekel aan heeft zijn altijd de redenen geweest waarom hij me zo aantrekkelijk vondt.
Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen, afwachten in de hoop dat hij me gaat missen, ik vrees dat iedereen waarmee hij praat zegt dat hij bij mij weg moet. Hij zoekt alleen de schuld bij mij, ik doe alles fout en aan hem mankeert niets.
Ik wil geen beslissing afdwingen omat ik dan zeker weet dat hij weggaat alleen tegen deze onzekerheid kan ik eigenlijk ook niet meer. Ik wil zo graag met hem verder. Ik hou van hem maar hoe kan ik ervoor zorgen dat het gevoel bij hem weer terugkomt. Hoe kan ik ervoor zorgen dat hij gaat praten over wat hem dwarszit. Ik geloof niet dat het alleen door mij komt er moet volgens mij veel meer aan de hand zijn, maar dat komt er niet uit omdat hij daar uberhaupt niet over nadenkt. Hij wil weg zegt hij maar zoekt ondertussen niets uit hoe dat dan verder moet. Ik neem altijd alle beslissingen maar zelf regelt hij niets
zondag 24 februari 2008 om 02:49
Hoi hulpeloos,
Dat is een aardige redenering, die misschien wel de kern raakt, waarom het niet meer ging. Hij wou / kon niet veranderen, terwijl jij daar niet tevreden mee was. En zeker karakter verander je bijna niet.
Hoe gaat het nu? Ben je al een beetje over de val van de trap heen? En lukt het geestelijk allemaal nog, want je stelt je heel dapper op, maar het is niet niks, waar je nu doorheen gaat.
Groetjes kreeft
Dat is een aardige redenering, die misschien wel de kern raakt, waarom het niet meer ging. Hij wou / kon niet veranderen, terwijl jij daar niet tevreden mee was. En zeker karakter verander je bijna niet.
Hoe gaat het nu? Ben je al een beetje over de val van de trap heen? En lukt het geestelijk allemaal nog, want je stelt je heel dapper op, maar het is niet niks, waar je nu doorheen gaat.
Groetjes kreeft
zondag 24 februari 2008 om 10:24
Het gaat, ben gisteren bij mijn schoonzusje en zwager geweest met de bedoeling om afscheid te nemen. Heel lang met ze gepraat en ze zien nu ook wel in dat hij heel tegenstrijdig gedrag vertoont naar mij toe en ook aangegeven als ik nu de afgelopen weken terugkijk om mijn relatie ik eigenlijk van de afgelopen 4 jaar niet 1 ding op kan noemen wat hij echt voor mij gedaan heeft terwijl hij er zelf niet zo'n zin in heeft. Ook aangegeven dat er geen weg meer terug is dat er daardoor teveel dingen zijn gezegd gedaan maar dat het zo ontzettend moeilijk is om die knop om te zetten.
Ik weet ook wel dat ik verder moet gaan met mijn leven maar ik zie er zo tegenop om dat alleen te moeten doen, alleen op vakantie gaan, alleen meubels uit gaan zoeken.
Ik wil dat niet alleen ik wil dat met iemand die zielsveel om me geeft en die mij belangrijk genoeg vindt maar waar vindt je zo iemand. Iedereen die je kent is met iemand en ik moet daar nu nog helemaal niet naar op zoek gaan.
Ik moet dit eerst verwerken maar het is zo ontzettend moeilijk te weten dat iemand je niet meer wilt, terwijl je nog wel van hem houdt ik kan dat gevoel niet zomaar uitzetten ook al wil ik dat nog zo graag.
Het helpt wel dat ik gistermiddag dan toch weer een paar dingen in huis heb gekocht waarvan ik weet dat hij dat absoluut niet mooi zou vinden en dat ook mijn zwager aangeeft dat hij echt wel inziet dat hij niet eerlijk bezig is en dat hij inderdaad dingen volledig aan het verdraaien is en nu weer helemaal op zijn ouders steunt om dingen voor hem te regelen omdat hij het zelf niet regelt. Waardoor zijn ouders dus al een keer of twee pas later bij hun op de kinderen konden passen omdat ze nog dingen voor hem moesten regelen.
Alleen geeft mijn zwager ook wel aan dat ik toch echt die knop om moet gaan zetten omdat ik niet constant in het verleden kan blijven leven. Ik moet verder en dat weet ik ook wel alleen dat gaat echt maar met hele kleine stapjes vooruit en voor iedere stap vooruit loop je er ook weer twee achteruit lijkt het wel op dit moment.
Maar lifes goes on en er zijn ergere dingen in het leven.
Val van de trap gaat redelijk blauwe plekken beginnen nu al geel en bruin te worden en eigenlijk valt het me qua pijn ook heel erg mee, had dat echt veel erger veracht. Ben gisteren nog even op controle geweest voor mijn nieren omdat ze daar toch twijfels over hadden maar dat was gelukkig toch allemaal goed.
Dokter gaf toen ook aan dat het uiteindelijk inderdaad allemaal heel erg meegevallen is waarschijnlijk omdat ik me niet helemaal ben gaan verkrampen tijdens het vallen maar me aan de val heb overgegeven waardoor je slapper bent als je valt en dus minder kwetsuren oploopt.
Ik weet ook wel dat ik verder moet gaan met mijn leven maar ik zie er zo tegenop om dat alleen te moeten doen, alleen op vakantie gaan, alleen meubels uit gaan zoeken.
Ik wil dat niet alleen ik wil dat met iemand die zielsveel om me geeft en die mij belangrijk genoeg vindt maar waar vindt je zo iemand. Iedereen die je kent is met iemand en ik moet daar nu nog helemaal niet naar op zoek gaan.
Ik moet dit eerst verwerken maar het is zo ontzettend moeilijk te weten dat iemand je niet meer wilt, terwijl je nog wel van hem houdt ik kan dat gevoel niet zomaar uitzetten ook al wil ik dat nog zo graag.
Het helpt wel dat ik gistermiddag dan toch weer een paar dingen in huis heb gekocht waarvan ik weet dat hij dat absoluut niet mooi zou vinden en dat ook mijn zwager aangeeft dat hij echt wel inziet dat hij niet eerlijk bezig is en dat hij inderdaad dingen volledig aan het verdraaien is en nu weer helemaal op zijn ouders steunt om dingen voor hem te regelen omdat hij het zelf niet regelt. Waardoor zijn ouders dus al een keer of twee pas later bij hun op de kinderen konden passen omdat ze nog dingen voor hem moesten regelen.
Alleen geeft mijn zwager ook wel aan dat ik toch echt die knop om moet gaan zetten omdat ik niet constant in het verleden kan blijven leven. Ik moet verder en dat weet ik ook wel alleen dat gaat echt maar met hele kleine stapjes vooruit en voor iedere stap vooruit loop je er ook weer twee achteruit lijkt het wel op dit moment.
Maar lifes goes on en er zijn ergere dingen in het leven.
Val van de trap gaat redelijk blauwe plekken beginnen nu al geel en bruin te worden en eigenlijk valt het me qua pijn ook heel erg mee, had dat echt veel erger veracht. Ben gisteren nog even op controle geweest voor mijn nieren omdat ze daar toch twijfels over hadden maar dat was gelukkig toch allemaal goed.
Dokter gaf toen ook aan dat het uiteindelijk inderdaad allemaal heel erg meegevallen is waarschijnlijk omdat ik me niet helemaal ben gaan verkrampen tijdens het vallen maar me aan de val heb overgegeven waardoor je slapper bent als je valt en dus minder kwetsuren oploopt.
zondag 24 februari 2008 om 13:43
Ha beste Hulpeloos,
rouwverwerking is inderdaad heel hard werken met 3 stappen voor- en 2 achteruit. Vooral als je zo lang bij elkaar geweest bent lijkt het me dubbel zo moeilijk je leven alleen in te richten. Je ziet nu alleen maar stelletjes om je heen maar er komt vast en zeker een tijd dat je je niet meer zo alleen voelt, je andere alleengaanden tegenkomt en misschien zelfs wel, dat je een punt bereikt dat je voelt dat je verder bent dan je anders ooit gekomen zou zijn.
Maar zover is het nog niet, tot die tijd verwen je jezelf flink!
Lieve groeten.
rouwverwerking is inderdaad heel hard werken met 3 stappen voor- en 2 achteruit. Vooral als je zo lang bij elkaar geweest bent lijkt het me dubbel zo moeilijk je leven alleen in te richten. Je ziet nu alleen maar stelletjes om je heen maar er komt vast en zeker een tijd dat je je niet meer zo alleen voelt, je andere alleengaanden tegenkomt en misschien zelfs wel, dat je een punt bereikt dat je voelt dat je verder bent dan je anders ooit gekomen zou zijn.
Maar zover is het nog niet, tot die tijd verwen je jezelf flink!
Lieve groeten.
zondag 24 februari 2008 om 21:52
Hoi hulpeloos, knap hoor, dat je nog even bij je schoonfamilie bent langsgeweest. En ik denk dat het toch wel goed was, dat je dat gesprek had. Dat bevestigd toch weer eens, dat je nu de juiste keuze hebt genomen.
Het verwerken zal wel even duren, maar de tijd helpt altijd. Tja, en dan heb je nu geen partner meer, maar dat maakt wel de weg vrij, om toch iemand te vinden, die bij je past. En er lopen er meer rond dan je denkt. Alleen al bijvoorbeeld op typische mannen sport en hobby clubs, of mannen die veel reizen, etc. Soms loop je er vanzelf tegenaan, en soms moet je het geluk een handje helpen. Maar je moet er wel voor openstaan.
Gelukkig beginnen de blauwe plekken af te nemen. Dat is in ieder geval al iets. Groetjes kreeft
Het verwerken zal wel even duren, maar de tijd helpt altijd. Tja, en dan heb je nu geen partner meer, maar dat maakt wel de weg vrij, om toch iemand te vinden, die bij je past. En er lopen er meer rond dan je denkt. Alleen al bijvoorbeeld op typische mannen sport en hobby clubs, of mannen die veel reizen, etc. Soms loop je er vanzelf tegenaan, en soms moet je het geluk een handje helpen. Maar je moet er wel voor openstaan.
Gelukkig beginnen de blauwe plekken af te nemen. Dat is in ieder geval al iets. Groetjes kreeft
zondag 2 maart 2008 om 15:24
Gisteren nog langsgeweest bij een goede vriend, die hij gesproken heeft de avond nadat hij het tegen mij gezegd heeft. Hij was een hele poos in het buitenland dus vandaar dat ik hem nu pas gesproken heb.
Ook daar heeft hij eigenlijk alleen maar verteld dat het gevoel weg was en dat hij het eigenlijk allemaal niet meer zo weet. Voor de rest kwam er eigenlijk niet zo heel veel uit en heeft die vriend meer lopen vertellen over zijn eigen ervaringen (hij is twee jaar geleden gescheiden) en aangegeven dat hij goed moet beseffen wat hij weggooit.
Vriend gaf ook aan dat hij het idee heeft dat we gewoon helemaal uit elkaar zijn gegroeid. Ik ben volwassen geworden en hij is stil blijven staan. Iedereen rond hem heen is bezig met opleidingen, nieuwe baan, kortom hebben succes in het leven en hij heeft voor de zoveelste keer een jaarcontract en loopt het risico ontslagen te worden. Wat is dan makkelijker dan degene die het dichtsbij staat de schuld te geven van je eigen ellende als je de verantwoordelijkheid niet bij jezelf wil leggen.
Hij gaf ook aan dat hij het de laatste paar keer tijdens het stappen ook wel een beetje gehad had met hem omdat er eigenlijk niets zinnigs uitkomt en dat hij niet luistert naar hetgeen er verteld wordt.
Hij had hem van de week ook nog even gesproken en heeft ook het idee dat hij nu ineens helemaal aan het doorslaan is naar de andere kant en dat hij feitelijk mijn gedrag aan het kopieren is door zich zogenaamd keihard op te stellen. Alleen als je zo niet in elkaar zit komt het alleen maar heel zielig over in plaats van daadkrachtig.
Moet zeggen dat het toch wel een opluchting is dat er nu tenminste twee vrienden zijn die ons alletwee kennen die zien dat er meer met hem aan de hand is en dus ook aangeven dat de schuld niet alleen bij mij ligt ondanks dat hij me wel van alles de schuld geeft.
Ik weet zelf ook wel dat de schuld niet alleen bij mij ligt maar je gaat toch twijfelen als het iedere keer weer tegen je gezegd wordt.
Heb van de week wel de sloten verandert van het huis. Hij was het niet eens met de taxatie van de woning en wilde een tegentaxatie uit laten voeren. We hadden afgesproken dat hij niet meer in huis zou komen als ik er niet was maar maakt vervolgens een afspraak om 11.00 uur op een doordeweekse dag dus dan ben ik aan het werk. Taxateur afgebeld en nieuwe afspraak gemaakt op een tijdstip dat ik er ook bij kan zijn, moet ik hem helaas wel weer zien en daar zit ik niet echt op te wachten maar dat is dan maar niet anders.
Heb ook nooit geweten dat haat en liefde zo dicht bij elkaar liggen maar op dit moment ben ik zo helemaal klaar met hem. Ik wil niet meer als een gestreste kip rondlopen maar ik kan het allemaal niet loslaten en alles wat hij doet werkt als een rode lap, hij kan echt niets meer goeddoen en ik wil ook uberhaupt geen moeite meer doen om te gaan nadenken of hij het misschien goed bedoelt en dat het een beetje lullig zijn strot uitkomt of dat hij gewoon meent wat hij zegt.
Afijn heb van het weekend als bezigheidstherapie maar de hele slaapkamer geschilderd, heb ik tenminste nog wat afleiding.
Ook daar heeft hij eigenlijk alleen maar verteld dat het gevoel weg was en dat hij het eigenlijk allemaal niet meer zo weet. Voor de rest kwam er eigenlijk niet zo heel veel uit en heeft die vriend meer lopen vertellen over zijn eigen ervaringen (hij is twee jaar geleden gescheiden) en aangegeven dat hij goed moet beseffen wat hij weggooit.
Vriend gaf ook aan dat hij het idee heeft dat we gewoon helemaal uit elkaar zijn gegroeid. Ik ben volwassen geworden en hij is stil blijven staan. Iedereen rond hem heen is bezig met opleidingen, nieuwe baan, kortom hebben succes in het leven en hij heeft voor de zoveelste keer een jaarcontract en loopt het risico ontslagen te worden. Wat is dan makkelijker dan degene die het dichtsbij staat de schuld te geven van je eigen ellende als je de verantwoordelijkheid niet bij jezelf wil leggen.
Hij gaf ook aan dat hij het de laatste paar keer tijdens het stappen ook wel een beetje gehad had met hem omdat er eigenlijk niets zinnigs uitkomt en dat hij niet luistert naar hetgeen er verteld wordt.
Hij had hem van de week ook nog even gesproken en heeft ook het idee dat hij nu ineens helemaal aan het doorslaan is naar de andere kant en dat hij feitelijk mijn gedrag aan het kopieren is door zich zogenaamd keihard op te stellen. Alleen als je zo niet in elkaar zit komt het alleen maar heel zielig over in plaats van daadkrachtig.
Moet zeggen dat het toch wel een opluchting is dat er nu tenminste twee vrienden zijn die ons alletwee kennen die zien dat er meer met hem aan de hand is en dus ook aangeven dat de schuld niet alleen bij mij ligt ondanks dat hij me wel van alles de schuld geeft.
Ik weet zelf ook wel dat de schuld niet alleen bij mij ligt maar je gaat toch twijfelen als het iedere keer weer tegen je gezegd wordt.
Heb van de week wel de sloten verandert van het huis. Hij was het niet eens met de taxatie van de woning en wilde een tegentaxatie uit laten voeren. We hadden afgesproken dat hij niet meer in huis zou komen als ik er niet was maar maakt vervolgens een afspraak om 11.00 uur op een doordeweekse dag dus dan ben ik aan het werk. Taxateur afgebeld en nieuwe afspraak gemaakt op een tijdstip dat ik er ook bij kan zijn, moet ik hem helaas wel weer zien en daar zit ik niet echt op te wachten maar dat is dan maar niet anders.
Heb ook nooit geweten dat haat en liefde zo dicht bij elkaar liggen maar op dit moment ben ik zo helemaal klaar met hem. Ik wil niet meer als een gestreste kip rondlopen maar ik kan het allemaal niet loslaten en alles wat hij doet werkt als een rode lap, hij kan echt niets meer goeddoen en ik wil ook uberhaupt geen moeite meer doen om te gaan nadenken of hij het misschien goed bedoelt en dat het een beetje lullig zijn strot uitkomt of dat hij gewoon meent wat hij zegt.
Afijn heb van het weekend als bezigheidstherapie maar de hele slaapkamer geschilderd, heb ik tenminste nog wat afleiding.
zondag 2 maart 2008 om 15:39
quote:hulpeloos schreef op 02 maart 2008 @ 15:24:
Afijn heb van het weekend als bezigheidstherapie maar de hele slaapkamer geschilderd, heb ik tenminste nog wat afleiding.
goed zo hulpeloos!
Op deze manier wordt het steeds meer jouw huis en zal het ook makkelijker worden om hem uit jouw leven te houden als er steeds minder in huis je aan hem herinnert. Natuurlijk zal hij nooit helemaal uit je herinnering zijn, hij is toch voor vele jaren een deel van jouw leven geweest. Je bent op de goede weg en een stevige voor jou. Hou vol!
Afijn heb van het weekend als bezigheidstherapie maar de hele slaapkamer geschilderd, heb ik tenminste nog wat afleiding.
goed zo hulpeloos!
Op deze manier wordt het steeds meer jouw huis en zal het ook makkelijker worden om hem uit jouw leven te houden als er steeds minder in huis je aan hem herinnert. Natuurlijk zal hij nooit helemaal uit je herinnering zijn, hij is toch voor vele jaren een deel van jouw leven geweest. Je bent op de goede weg en een stevige voor jou. Hou vol!
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
maandag 3 maart 2008 om 21:46
Hoi hulpeloos, je doet het harstikke goed. En ik hoop dat je man ook een goede verliezer is, maar soms blijkt dat niet zo te zijn. Helaas snappen ze dan niet, dat je er eigenlijk dan snel mee klaar bent. En ja, dan liggen liefde en haat naast elkaar, omdat het je wat doet, en je ook een mens met gevoelens bent. Groetjes kreeft
donderdag 13 maart 2008 om 19:46
Heb het weer even helemaal gehad en moet het even kwijt.
Ben op dit moment bezig om me volop in mijn werk te storten probeer ook wel om gewoon op een beetje normale tijden naar huis te gaan en ben ook morgen een dag vrij maar daar zie ik dan ook aan de andere kant weer als een berg tegenop wat moet ik in vredesnaam de hele dag thuis gaan doen.
Kan me niet concentreren waardoor ik dingen vergeet heb totaal geen zin om wat aan te pakken ben alles na 5 minuten al weer beu. Alles wat je wilt wijzigen kan niet want daar heb je zijn handtekening voor nodig, zelf voor het wijzigen van je internet abonnement. Alles opzeggen kan ook niet want zijn allemaal jaarcontracten maar een wijziging tenaamstelling moet toch gewoon kunnen zonder zijn handtekening. Niet dus om gek van te worden. Ik had al niet veel geduld maar op dit moment heb ik het gewoon helemaal niet meer.
Ging gisteren naar mijn werk en dan kom ik hem tegen onderweg in de auto. Volgens mij schrok hij nog harder dan ik en gelijk gaat er dan weer door mij heen wat moet je bij mij op het dorp, voor je werk kan het niet zijn want er zitten geen bedrijven. Het geeft in ieder geval wel een veilig gevoel dat hij het huis niet meer in kan omdat ik de sloten heb veranderd maar gelijk ben je dan weer de hele dag van slag en wordt het gelijk weer zo duidelijk dat ik hem nog steeds iedere dag mis. Ik mis het gevoel dat het fijn is om naar huis te gaan omdat er iemand is die op je wacht waar je je verhaal aan kwijt kan, waar je lekker mee op de bank kan zitten zonder dat je wat hoeft te zeggen maar gewoon geniet van het samenzijn.
Probeer echt mijn leven wel weer een beetje op te pakken heb ook een weekje vakantie geboekt naar vriendin in Israel maar het is zo ontzettend moeilijk om hem te vergeten zeker als je hem dan weer even gezien hebt ook al is het dan in een flits dan komen de fijne momenten gewoon weer even boven, wil je enthousiast zwaaien zoals je vroeger altijd deed al je elkaar per ongeluk tegenkwaam. Het liefst omdraaien achter hem aanrijden en hoop je dat dit allemaal een droom is waaruit je wakker bent geworden maar 2 minuten later weet je al weer dat dit geen droom is maar werkelijkheid en dat je nooit meer terug kan maar gevoel en verstand liggen nog zo ver bij elkaar vandaan.
Hij gaat ondertussen volgens mij gewoon al weer verder met zijn leven gaat nu ook ieder weekend stappen in Rotterdam, Amsterdam, Alkmaar plaatsen die minimaal 1,5 uur bij ons vandaan liggen kan ik zien omdat ik nog steeds op betaalrekening in kan loggen. Ik weet het moet het eigenlijk niet doen maar ben ook maar een mens.
Is echt niet dat ik dagelijks kijk maar moest even wat uitzoeken in verband met belastingaangifte en als je dan toch ingelogd bent kijk je gelijk even waar hij allemaal gepind heeft.
Wie heeft de gouden tip om hem zo snel mogelijk uit mijn gedachte te krijgen.
Andere vent moet ik nog even niet aan denken, ga al op fotocursus maar kan pas over 2 maanden, ga parachute springen maar vriendin moet eerst even gaan sparen voordat we dat kunnen gaan doen ben al aan het kijken voor zomervakantie heb wel wat leuks gezien, safari in Tanzania, maar ben nog niet zover om te gaan boeken.
Wie heeft er ervaring met single reizen. Zijn dat singles net als ik die niet alleen op vakantie willen gaan maar ook niet thuis willen blijven of zijn dat desperate people op zoek naar een relatie.
Mijn insteek is gewoon om andere mensen te leren kennen zodat je vriendenkring weer wordt uitgebreid en je dus meer mensen leert kennen om dingen mee te gaan doen want alles in je eentje ondernemen, ik zie het gewoon niet zitten.
Kom er eigenlijk nu pas weer achter hoe eng ik dat altijd heb gevonden en hoe fijn het was om iemand te hebben om die dingen mee te doen zodat je niet alleen ergens binnen hoef te stappen of alleen iets hoeft te ondernemen.
Ben op dit moment bezig om me volop in mijn werk te storten probeer ook wel om gewoon op een beetje normale tijden naar huis te gaan en ben ook morgen een dag vrij maar daar zie ik dan ook aan de andere kant weer als een berg tegenop wat moet ik in vredesnaam de hele dag thuis gaan doen.
Kan me niet concentreren waardoor ik dingen vergeet heb totaal geen zin om wat aan te pakken ben alles na 5 minuten al weer beu. Alles wat je wilt wijzigen kan niet want daar heb je zijn handtekening voor nodig, zelf voor het wijzigen van je internet abonnement. Alles opzeggen kan ook niet want zijn allemaal jaarcontracten maar een wijziging tenaamstelling moet toch gewoon kunnen zonder zijn handtekening. Niet dus om gek van te worden. Ik had al niet veel geduld maar op dit moment heb ik het gewoon helemaal niet meer.
Ging gisteren naar mijn werk en dan kom ik hem tegen onderweg in de auto. Volgens mij schrok hij nog harder dan ik en gelijk gaat er dan weer door mij heen wat moet je bij mij op het dorp, voor je werk kan het niet zijn want er zitten geen bedrijven. Het geeft in ieder geval wel een veilig gevoel dat hij het huis niet meer in kan omdat ik de sloten heb veranderd maar gelijk ben je dan weer de hele dag van slag en wordt het gelijk weer zo duidelijk dat ik hem nog steeds iedere dag mis. Ik mis het gevoel dat het fijn is om naar huis te gaan omdat er iemand is die op je wacht waar je je verhaal aan kwijt kan, waar je lekker mee op de bank kan zitten zonder dat je wat hoeft te zeggen maar gewoon geniet van het samenzijn.
Probeer echt mijn leven wel weer een beetje op te pakken heb ook een weekje vakantie geboekt naar vriendin in Israel maar het is zo ontzettend moeilijk om hem te vergeten zeker als je hem dan weer even gezien hebt ook al is het dan in een flits dan komen de fijne momenten gewoon weer even boven, wil je enthousiast zwaaien zoals je vroeger altijd deed al je elkaar per ongeluk tegenkwaam. Het liefst omdraaien achter hem aanrijden en hoop je dat dit allemaal een droom is waaruit je wakker bent geworden maar 2 minuten later weet je al weer dat dit geen droom is maar werkelijkheid en dat je nooit meer terug kan maar gevoel en verstand liggen nog zo ver bij elkaar vandaan.
Hij gaat ondertussen volgens mij gewoon al weer verder met zijn leven gaat nu ook ieder weekend stappen in Rotterdam, Amsterdam, Alkmaar plaatsen die minimaal 1,5 uur bij ons vandaan liggen kan ik zien omdat ik nog steeds op betaalrekening in kan loggen. Ik weet het moet het eigenlijk niet doen maar ben ook maar een mens.
Is echt niet dat ik dagelijks kijk maar moest even wat uitzoeken in verband met belastingaangifte en als je dan toch ingelogd bent kijk je gelijk even waar hij allemaal gepind heeft.
Wie heeft de gouden tip om hem zo snel mogelijk uit mijn gedachte te krijgen.
Andere vent moet ik nog even niet aan denken, ga al op fotocursus maar kan pas over 2 maanden, ga parachute springen maar vriendin moet eerst even gaan sparen voordat we dat kunnen gaan doen ben al aan het kijken voor zomervakantie heb wel wat leuks gezien, safari in Tanzania, maar ben nog niet zover om te gaan boeken.
Wie heeft er ervaring met single reizen. Zijn dat singles net als ik die niet alleen op vakantie willen gaan maar ook niet thuis willen blijven of zijn dat desperate people op zoek naar een relatie.
Mijn insteek is gewoon om andere mensen te leren kennen zodat je vriendenkring weer wordt uitgebreid en je dus meer mensen leert kennen om dingen mee te gaan doen want alles in je eentje ondernemen, ik zie het gewoon niet zitten.
Kom er eigenlijk nu pas weer achter hoe eng ik dat altijd heb gevonden en hoe fijn het was om iemand te hebben om die dingen mee te doen zodat je niet alleen ergens binnen hoef te stappen of alleen iets hoeft te ondernemen.
zaterdag 15 maart 2008 om 01:23
Hoi hulpeloos, ik kan me de frustratie voorstellen. Bij al die normale handelingen, moet je weer een nieuwe routine vinden, en dan wordt je nog steeds uit het lood geslagen, omdat je er nog steeds aan herinnerd wordt. Ik denk niet dat er echt een wondermiddel is, behalve tijd en tijd doden. En natuurlijk die nieuwe invulling.
En toch apart als je hem onderweg tegenkomt, het lijkt dan bijna wel stiekum. Maar toch vind ik wel dat je het heel open en netjes doet, zelfs al zie je zijn betaalgedrag. Wel vervelend trouwens van die handtekeningen. Wat heb je trouwens met een safari in Tanzania?
Groetjes kreeft
En toch apart als je hem onderweg tegenkomt, het lijkt dan bijna wel stiekum. Maar toch vind ik wel dat je het heel open en netjes doet, zelfs al zie je zijn betaalgedrag. Wel vervelend trouwens van die handtekeningen. Wat heb je trouwens met een safari in Tanzania?
Groetjes kreeft
zaterdag 15 maart 2008 om 21:08
Op zich hou ik best wel veel van natuur en dan met name die plekken waar de dieren nog in het wild leven en wij eigenlijk te gast zijn in hun wereld. Ook een van de redenen waarom we 3 jaar geleden 4 maanden naar Alaska en Canada zijn geweest. Eigenlijk de mooiste tijd van mijn leven durf ik wel te zeggen. Geen stress, genieten van al het moois dat je daar ziet, een wereld waarin je soms een dag kan rijden zonder een mens tegen te komen maar langs de weg wel elanden, beren ziet. We zijn daar drie dagen in Katmai geweest, kan je alleen komen met superklein vliegtuigje, je moet eerst op "berenles" voordat je daar vrij rond mag lopen zodat je weet wat je moet doen als je onverwachts een beer tegenkomt. Het is gewoon fantastisch als je kan zien hoe makkelijk hun leven is. Gewoon in een kreek staan hengelen naar een paar zalmen die voorbij zwemmen waarbij dan weer blijkt dat die zalmen veel slimmer zijn dan die beren omdat die veel te log zijn. Kajakken tussen orca's en wandeling maken in de middle of nowhere en denken dat er een paar honden tussen de bomen lopen en dat blijken dan toch beren te zijn. Tuurlijk ben je dan bang dat ze je wat doen maar de vraag is wie er op dat moment banger is en uiteindelijk blijven wij staan en rennen hun weg. De mensen daar zijn ook veel bewuster bezig met hun omgeving dan wij hier. Tuurlijk weet ik dat ze daar ook een beer/eland doodschieten maar dat doen ze om hem op te eten en niet als een trofee aan een muur te hangen.
Hier draait het toch voor een groot deel om geld verdienen, grote auto's rijden etc.
Het liefst zou ik naar Uganda willen de berggorrila's. Is iets wat ook al een poosje op mijn verlanglijstje staat alleen zijn die reizen allemaal 4 tot 5 weken en zoveel vakantiedagen heb ik niet en nu moet ik er al helemaal niet aan denken om alleen met een groep volledig onbekenden 5 weken op vakantie te gaan.
Dus vandaar het alternatief Tanzania, 12 dagen met vreemden zou toch moeten kunnen. Zijn mensen die naar ik hoop met hetzelfde idee daar naar toe gaan zodat je dat alvast gemeenschappelijk hebt. Vandaar ook de fotocursus zodat ik daar hopelijk wat mooie plaatjes kan schieten en uiteraard ook bezigheidstherapie.
Hier draait het toch voor een groot deel om geld verdienen, grote auto's rijden etc.
Het liefst zou ik naar Uganda willen de berggorrila's. Is iets wat ook al een poosje op mijn verlanglijstje staat alleen zijn die reizen allemaal 4 tot 5 weken en zoveel vakantiedagen heb ik niet en nu moet ik er al helemaal niet aan denken om alleen met een groep volledig onbekenden 5 weken op vakantie te gaan.
Dus vandaar het alternatief Tanzania, 12 dagen met vreemden zou toch moeten kunnen. Zijn mensen die naar ik hoop met hetzelfde idee daar naar toe gaan zodat je dat alvast gemeenschappelijk hebt. Vandaar ook de fotocursus zodat ik daar hopelijk wat mooie plaatjes kan schieten en uiteraard ook bezigheidstherapie.
zondag 16 maart 2008 om 00:05
Afscheid van een relatie en zeker een die zo lang heeft geduurd, kost veel emoties en een tijd om je draai te vinden en je gelukkig bij jezelf te voelen. Ik heb je hele topic gelezen en lees ook wel dat je ondanks je zelfstandigheid en neiging alles te regelen, in zekere zin erg afhankelijk van hem bent geworden. Vertrouwen in je eigen leven en lekker voelen bij jezelf, zal de komende tijd een belangrijk doel moeten zijn denk ik. Ik zou dan ook niet krampachtig zoeken naar allerlei opvullingen. Juist bij jezelf thuis komen, alleen zijn, weer leren genieten om met jezelf te zijn lijkt me van belang.
Hoe lastig ook ik zou proberen niet te kijken naar waar hij zich mee bezig houdt. Richt je aandacht op jezelf en mensen die te dierbaar zijn. Misschien kan je alles wat er gebeurd is op een
gegeven moment zien als een leerproces en uiteindelijk misschien zelfs een verrijking. Moeite hebben met het feit dat er niemand is om je verhaal aan te doen, kan te maken hebben met moeite hebben om bij jezelf te zijn en genoeg te hebben aan wat er is.Probeer je verdriet te verwerken en juist op zoek te gaan naar jezelf. In een eventuele volgende relatie kan je dan misschien ook gelukkiger zijn, omdat je feitelijk gezien de ander niet nodig hebt om je gelukkig te voelen.
Begrijp me niet verkeerd een scheiding zal vreselijk moeilijk zijn en het is een proces. Maar hoop dat je toch iets hebt aan wat ik bedoel te zeggen. Trouwens singel reizen kan fantastisch zijn, mijn ervaring is dat je veel meer openstaat voor wat er om je heeb gebeurd en mensen die je ontmoet, omdat je aandacht niet is gericht op je reispartner, maar op al je ontmoetingen.
In ieder geval heel veel sterkte. No matter what laat je doel zijn gelukkig zijn bij jezelf, in the end you com alone en you go alone. en dat hoeft helemaal niet eng te zijn zoals het lijkt. Helemaal alleen ben je toch nooit er zijn altijd wel mensen, ook al zijn het niet degene die bij je op de bank dagelijks zitten en bij wijze van je hand vast houden.
Hoe lastig ook ik zou proberen niet te kijken naar waar hij zich mee bezig houdt. Richt je aandacht op jezelf en mensen die te dierbaar zijn. Misschien kan je alles wat er gebeurd is op een
gegeven moment zien als een leerproces en uiteindelijk misschien zelfs een verrijking. Moeite hebben met het feit dat er niemand is om je verhaal aan te doen, kan te maken hebben met moeite hebben om bij jezelf te zijn en genoeg te hebben aan wat er is.Probeer je verdriet te verwerken en juist op zoek te gaan naar jezelf. In een eventuele volgende relatie kan je dan misschien ook gelukkiger zijn, omdat je feitelijk gezien de ander niet nodig hebt om je gelukkig te voelen.
Begrijp me niet verkeerd een scheiding zal vreselijk moeilijk zijn en het is een proces. Maar hoop dat je toch iets hebt aan wat ik bedoel te zeggen. Trouwens singel reizen kan fantastisch zijn, mijn ervaring is dat je veel meer openstaat voor wat er om je heeb gebeurd en mensen die je ontmoet, omdat je aandacht niet is gericht op je reispartner, maar op al je ontmoetingen.
In ieder geval heel veel sterkte. No matter what laat je doel zijn gelukkig zijn bij jezelf, in the end you com alone en you go alone. en dat hoeft helemaal niet eng te zijn zoals het lijkt. Helemaal alleen ben je toch nooit er zijn altijd wel mensen, ook al zijn het niet degene die bij je op de bank dagelijks zitten en bij wijze van je hand vast houden.
zondag 16 maart 2008 om 10:44
Ik denk inderdaad wel dat je gelijk hebt dat ik voor een groot deel afhankelijk van hem ben geworden, in zoverre we deden in onze vrije tijd heel veel samen. Kwam mede door het feit dat we beiden vrij veel werken en dan wil je toch de weinige vrije tijd, eigenlijk alleen de avonden en de zondag samen doorbrengen. Ik vind het ook altijd erg moeilijk om contact te leggen met nieuwe mensen omdat ik het moeilijk vindt om over zinloze dingen te praten iets waar hij heel erg goed in was.
Ik heb er alleen zo heel veel moeite mee dat ik niet echt weet waarom hij ermee wil stoppen. Alle redenen zijn dingen waar je aan kan werken als je dat zou willen en waarom vindt hij mij niet genoeg waard om daarvoor te vechten ergens in al die jaren moet hij toch wel gelukkig zijn geweest en waarom is het verleden dan niet genoeg om er nog een keer helemaal voor te gaan om te proberen dat gevoel weer terug te krijgen. Ik kijk nu naar vakantiefoto's van de afgelopen jaren en dan kan ik gewoon niet geloven dat dit al twee jaar of langer zou spelen.
Ik voel me echt een weggooi artikel op dit moment en dan is het heel erg moeilijk om weer gelukkig te zijn met jezelf.
Ik snap op dit moment gewoon helemaal niets meer van mezelf, in het verleden kon ik me altijd best goed vermaken in mijn eentje, waarschijnlijk omdat je dan in de wetenschap was dat er 's avonds iemand thuiskwam en dat laatste mis je dus nu.
Ik heb er alleen zo heel veel moeite mee dat ik niet echt weet waarom hij ermee wil stoppen. Alle redenen zijn dingen waar je aan kan werken als je dat zou willen en waarom vindt hij mij niet genoeg waard om daarvoor te vechten ergens in al die jaren moet hij toch wel gelukkig zijn geweest en waarom is het verleden dan niet genoeg om er nog een keer helemaal voor te gaan om te proberen dat gevoel weer terug te krijgen. Ik kijk nu naar vakantiefoto's van de afgelopen jaren en dan kan ik gewoon niet geloven dat dit al twee jaar of langer zou spelen.
Ik voel me echt een weggooi artikel op dit moment en dan is het heel erg moeilijk om weer gelukkig te zijn met jezelf.
Ik snap op dit moment gewoon helemaal niets meer van mezelf, in het verleden kon ik me altijd best goed vermaken in mijn eentje, waarschijnlijk omdat je dan in de wetenschap was dat er 's avonds iemand thuiskwam en dat laatste mis je dus nu.
zondag 16 maart 2008 om 11:00
Lieve hulpeloos, je zit volop in een rouwproces en daar moet je helemaal doorheen voor het beter wordt. Dat is niet leuk maar het is niet anders. Ik denk dat je het heel goed aanpakt, vakantieplannen maken, nieuwe mensen leren kennen, bezig blijven. Afleiding helpt. Die moeilijke of wanhopige momenten blijven. Die heb je ook nodig om verder te komen, dat is een deel van de verwerking. Ze zullen steeds verder uit elkaar komen te liggen en de scherpe kantjes zullen er steeds meer vanaf gaan.
Je bent jezelf een beetje kwijtgeraakt in deze relatie en dat is een vreemde gewaarwording als je alleen bent. Dan moet je jezelf opeens afvragen wat jíj wilt. Wat vind je eigenlijk zelf wel en niet belangrijk, waar hou je wel en niet van? Je moet je wereld opnieuw vormgeven. Je vindt het moeilijk contact te leggen omdat je moeilijk over zinloze dingen praat. Het feit dat je het al zo noemt, zegt al dat dat helemaal niets voor jou is. Dus jouw stijl is waarschijnlijk, misschien ben jij iemand voor een handvol goede, diepgaande contacten en niet voor massa's oppervlakkige contacten. Misschien kun je ook leren oppervlakkige contacten naast die vriendschappen te leggen, gewoon omdat je dan met mensen praat en lacht en dat ook leuk is. Dat is nu aan jou om in te vullen.
Het waarom... het is natuurlijk heel moeilijk als je dat niet begrijpt. Ik denk dat je moet proberen je nu op jezelf te richten en vragen aan jezelf te stellen, want van hem krijg je misschien nooit een antwoord. Je moet nu tenslotte met jezelf verder. Welke rol speelde jij in de relatie, waar heb jij steken laten vallen en wat heb je juist heel goed gedaan? Wat wil je van jezelf veranderen en wat behouden? Wat zijn je sterke en je zwakke punten, en hoe kun je die zwakke punten versterken?
dubio
Je bent jezelf een beetje kwijtgeraakt in deze relatie en dat is een vreemde gewaarwording als je alleen bent. Dan moet je jezelf opeens afvragen wat jíj wilt. Wat vind je eigenlijk zelf wel en niet belangrijk, waar hou je wel en niet van? Je moet je wereld opnieuw vormgeven. Je vindt het moeilijk contact te leggen omdat je moeilijk over zinloze dingen praat. Het feit dat je het al zo noemt, zegt al dat dat helemaal niets voor jou is. Dus jouw stijl is waarschijnlijk, misschien ben jij iemand voor een handvol goede, diepgaande contacten en niet voor massa's oppervlakkige contacten. Misschien kun je ook leren oppervlakkige contacten naast die vriendschappen te leggen, gewoon omdat je dan met mensen praat en lacht en dat ook leuk is. Dat is nu aan jou om in te vullen.
Het waarom... het is natuurlijk heel moeilijk als je dat niet begrijpt. Ik denk dat je moet proberen je nu op jezelf te richten en vragen aan jezelf te stellen, want van hem krijg je misschien nooit een antwoord. Je moet nu tenslotte met jezelf verder. Welke rol speelde jij in de relatie, waar heb jij steken laten vallen en wat heb je juist heel goed gedaan? Wat wil je van jezelf veranderen en wat behouden? Wat zijn je sterke en je zwakke punten, en hoe kun je die zwakke punten versterken?
dubio
Ga in therapie!
zondag 16 maart 2008 om 11:36
Lieve Hulpeloos, zo herkenbaar je hele verhaal. En leuk dat mensen zeggen dat je een sterke vrouw bent, ze bedoelen het goed, maar je wilt soms gewoon niet meer sterk zijn. Dat er dan gewoon iemand is die even een arm om je heen slaat en je beschermt tegen de hele boze buitenwereld. Heerlijk dat je bij je ouders terecht kon toen je beurs was (of nog bent?). Tja lichamelijke pijn is makkelijker aan toe te geven he.
Meis hou vol! Als de scheiding eenmaal helemaal rond is en er is geen geneuzel meer dan gaat jouw leven zo mooi worden! Probeer hem in iedergeval wel los te laten. En daar bedoel ik mee, kijk niet wat hij allemaal doet (stappen e.d.). Dat is namelijk niet meer relevant, niet meer interressant. Zijn leven vanaf nu is niet meer een onderdeel van jouw leven, en jouw leven niet meer van het zijne. Probeer ook niet altijd maar de vrije tijd vol te proppen met leuke dingen. Tuurlijk is het leuk, maar af en toe tijd voor jezelf, even helemaal niets, is wel goed voor het verwerkingsproces. Ik heb nu net jouw hele topic weer eens doorgelezen en de gevoelens die daarbij boven komen zijn echt niet leuk. Maar wel goed want alles wegstoppen en wegfeesten is ook niet de oplossing. Probeer een middenweg te vinden tussen plezier maken en verwerken.
Meis hou vol! Als de scheiding eenmaal helemaal rond is en er is geen geneuzel meer dan gaat jouw leven zo mooi worden! Probeer hem in iedergeval wel los te laten. En daar bedoel ik mee, kijk niet wat hij allemaal doet (stappen e.d.). Dat is namelijk niet meer relevant, niet meer interressant. Zijn leven vanaf nu is niet meer een onderdeel van jouw leven, en jouw leven niet meer van het zijne. Probeer ook niet altijd maar de vrije tijd vol te proppen met leuke dingen. Tuurlijk is het leuk, maar af en toe tijd voor jezelf, even helemaal niets, is wel goed voor het verwerkingsproces. Ik heb nu net jouw hele topic weer eens doorgelezen en de gevoelens die daarbij boven komen zijn echt niet leuk. Maar wel goed want alles wegstoppen en wegfeesten is ook niet de oplossing. Probeer een middenweg te vinden tussen plezier maken en verwerken.
zondag 16 maart 2008 om 18:05
Krijg net weer een mailtje van hem over de laatste dingen die nog verdeeld moeten worden en daar staat bijna weer hetzelfde is als wat er al drie keer eerder ingestaan heeft en hij wil het schijnbaar gewoon maar niet begrijpen hoe het zit. Als hij mij niet vertrouwd waarom gaat hij er dan niet mee naar een ander om uitleg te vragen. Het gaat er bij hem ook gewoon maar niet in dat ik in een tak werk waar geen pensioen wordt opgebouwd. Dat kan ik 1x of 10x zeggen het maakt niet uit. Ik wist dat hij niet kon luisteren maar ik had toch echt wel het idee dat hij kon lezen maar ook daar begin ik nu aan te twijfelen.
Hoe langer ik er nu mee bezig ben hoe ik meer ik eigenlijk tot de conclusie komt dat hij eigenlijk maar 1 ding wil en dat is vrijheid, blijheid, geen verantwoording en absoluut geen verplichting tegenover iemand en zeker niet tegenover mij.
Dus alles wat hij bij mij neergelegd heeft, te goed voor hem zorgen, ik benauw hem, hij is bang voor me, door mij heeft hij geen zelfvertrouwen meer is niet zozeer mijn schuld als wel het feit dat hij niet eerlijk is tegenover zichzelf en niet tegenover zichzelf toe wil geven dat hij gewoon geen relatie wil, in ieder geval niet met iemand zoals ik. Waarom kan hij dat dan niet gewoon zeggen in plaats van dat ik nu mijn eigen waarheid moet verzinnen waarbij ik denk ik nu uiteindelijk wel heel dicht bij zijn waarheid ben gekomen. Verklaart ook de leugens die er zijn verteld want die stroken niet met het beeld dat hij nu voor ogen heeft.
Ik weet het sommige zullen nu wel weer zeggen dat ik voor hem denk en dat ik daar mee moet stoppen maar ik wordt gewoon helemaal gek van het feit dat hij geen duidelijke reden geeft.
Het ging vandaag best wel weer, was samen met mijn ouders naar een woonbeurs geweest daarna nog even een spelletje gedaan maar lees nu net die mail weer en daaruit blijkt dan weer zoveel wantrouwen. Ik vind dat ik dat gewoon niet verdient heb na al die tijd.
Ik twijfel nog of ik vandaag op die mail ga reageren of dat ik het nu ook maar eens even op zijn beloop laat heb tenslotte ook een week moeten wachten op gegevens van de tegentaxatie terwijl hij wist dat ik dat heel graag wilde weten.
Al betwijfel ik of hij er uberhaupt bij stil staat dat ik niet direct reageer terwijl hij dat wel van mij gewend is.
Hoe langer ik er nu mee bezig ben hoe ik meer ik eigenlijk tot de conclusie komt dat hij eigenlijk maar 1 ding wil en dat is vrijheid, blijheid, geen verantwoording en absoluut geen verplichting tegenover iemand en zeker niet tegenover mij.
Dus alles wat hij bij mij neergelegd heeft, te goed voor hem zorgen, ik benauw hem, hij is bang voor me, door mij heeft hij geen zelfvertrouwen meer is niet zozeer mijn schuld als wel het feit dat hij niet eerlijk is tegenover zichzelf en niet tegenover zichzelf toe wil geven dat hij gewoon geen relatie wil, in ieder geval niet met iemand zoals ik. Waarom kan hij dat dan niet gewoon zeggen in plaats van dat ik nu mijn eigen waarheid moet verzinnen waarbij ik denk ik nu uiteindelijk wel heel dicht bij zijn waarheid ben gekomen. Verklaart ook de leugens die er zijn verteld want die stroken niet met het beeld dat hij nu voor ogen heeft.
Ik weet het sommige zullen nu wel weer zeggen dat ik voor hem denk en dat ik daar mee moet stoppen maar ik wordt gewoon helemaal gek van het feit dat hij geen duidelijke reden geeft.
Het ging vandaag best wel weer, was samen met mijn ouders naar een woonbeurs geweest daarna nog even een spelletje gedaan maar lees nu net die mail weer en daaruit blijkt dan weer zoveel wantrouwen. Ik vind dat ik dat gewoon niet verdient heb na al die tijd.
Ik twijfel nog of ik vandaag op die mail ga reageren of dat ik het nu ook maar eens even op zijn beloop laat heb tenslotte ook een week moeten wachten op gegevens van de tegentaxatie terwijl hij wist dat ik dat heel graag wilde weten.
Al betwijfel ik of hij er uberhaupt bij stil staat dat ik niet direct reageer terwijl hij dat wel van mij gewend is.
zondag 16 maart 2008 om 22:39
Hoi Hulpeloos,
ik heb ook je topic doorgelezen. Heftig hoor. Mij vielen een paar dingen op. Je wilt het liefst alles begrijpen met je verstand - met de hoop dat je, als je het eenmaal begrijpt, controle op de realiteit kunt krijgen. In combinatie met wat je vertelde over je werk (dat je hoge eisen stelt aan uitvoering van projecten en dat je het daarom vaak het liefst zelf doet) vroeg ik me af of je je wel eens hebt laten testen op hoogbegaafdheid? Iedereen is natuurlijk anders, maar dit gedrag herken ik heel sterk van een paar hoogbegaafde mensen om me heen, die het vaak heel moeilijk hebben met dingen die niet logisch zijn. En volgens mij heb jij daar nu ook het meeste moeite mee; het verbreken van je relatie is niet logisch. Misschien kun je heel langzaam het idee ter discussie stellen voor jezelf dat alles logisch en te controleren is. Het leven is niet logisch, vaak oneerlijk en moeilijk. Misschien leer je meer te genieten als je die 'nieuwe' waarheden toelaat in je leven. Ik wens je heel veel sterkte! Je klinkt als iemand die open staat voor persoonlijke groei en verrijking, en dat betekent dat je uit dit dal zult klimmen en er nog hele werelden voor je open zullen gaan in dit nieuwe leven!
(en idd, niet meteen mails beantwoorden van mensen op wie je emotioneel reageert!)
ik heb ook je topic doorgelezen. Heftig hoor. Mij vielen een paar dingen op. Je wilt het liefst alles begrijpen met je verstand - met de hoop dat je, als je het eenmaal begrijpt, controle op de realiteit kunt krijgen. In combinatie met wat je vertelde over je werk (dat je hoge eisen stelt aan uitvoering van projecten en dat je het daarom vaak het liefst zelf doet) vroeg ik me af of je je wel eens hebt laten testen op hoogbegaafdheid? Iedereen is natuurlijk anders, maar dit gedrag herken ik heel sterk van een paar hoogbegaafde mensen om me heen, die het vaak heel moeilijk hebben met dingen die niet logisch zijn. En volgens mij heb jij daar nu ook het meeste moeite mee; het verbreken van je relatie is niet logisch. Misschien kun je heel langzaam het idee ter discussie stellen voor jezelf dat alles logisch en te controleren is. Het leven is niet logisch, vaak oneerlijk en moeilijk. Misschien leer je meer te genieten als je die 'nieuwe' waarheden toelaat in je leven. Ik wens je heel veel sterkte! Je klinkt als iemand die open staat voor persoonlijke groei en verrijking, en dat betekent dat je uit dit dal zult klimmen en er nog hele werelden voor je open zullen gaan in dit nieuwe leven!
(en idd, niet meteen mails beantwoorden van mensen op wie je emotioneel reageert!)
dinsdag 18 maart 2008 om 02:44
maandag 7 april 2008 om 21:27
Afgelopen vrijdag is hij dan eindelijk al zijn spullen op wezen halen. Heb de hele donderdagavond en vrijdagochtend lopen sjouwen om alles van zolder in de garage te zetten dus toen hij 's avonds kwam op zijn spullen op te halen wilde hij naar binnen maar ben gewoon in de deuropening blijven staan en heb gezegd dat alles in de garage stond en succes ermee.
Zijn moeder was nog meegekomen en die kwam aan het einde van de avond nog binnen.
Hoi meis, nu is het dan echt zo ver he, ik zie dat je het er nog zo moelijk mee hebt, hij is er echt al een heel stuk verder mee.
Dat schoot uiteraard weer in het verkeerde keelgat, hoezo er zoveel verder mee, hij woont nog bij jullie thuis, zijn spaargeld kan ik nog niet naar hem overmaken want hij heeft nog geen spaarrekening geopend, als ik niet had gevraagd om zijn spullen op te halen had het er nu nog gestaan. Hij heeft een huurwoning afgewezen van vrienden omdat hij het te duur vindt. Het enige dat hij doet is ieder weekend gaan stappen en omdat hij dat doet is hij verder met de verwerking van mij. Het lijkt meer op een vlucht om niet na te hoeven denken.
Ook er gelijk maar even uitgegooid dat ik het idee heb niets voor hun betekent te hebben omdat ze sinds het hele gebeuren alleen een brief en een kaartje hebben gestuurd dat ze het emotioneel niet aan kunnen om langs te komen. Wordt aan mij toch ook niet gevraagd of ik het allemaal emotioneel aan kan heb er toch ook maar gewoon mee te dealen.
Morgen staat de afspraak bij de advocaat, die ik uiteraard ook weer heb moeten regelen. Heb aangegeven dat ik het allemaal snel en zakelijk afgehandeld wil hebben en dat ze geen tijd hoeft te besteden aan de emotionele kant van het geheel want dan ga ik wel naar een psychiater. Nu alleen nog zorgen dat ik niet in janken uit ga barsten daar.
Heb van het weekend samen met mijn vader de hele tuin gesloopt morgen komt een hoveniersbedrijf kijken hoe snel ze de boel weer toonbaar kunnen maken. Heb bij de Gamma twee superleuke ligbedden besteld die over 10 dagen komen dus dan kan de zon weer in mijn leven gaan schijnen tussen alle tranen door.
Maar wat moet ik zometeen gaan doen als dat project klaar is, nou ja dat zien we dan wel weer.
Zijn moeder was nog meegekomen en die kwam aan het einde van de avond nog binnen.
Hoi meis, nu is het dan echt zo ver he, ik zie dat je het er nog zo moelijk mee hebt, hij is er echt al een heel stuk verder mee.
Dat schoot uiteraard weer in het verkeerde keelgat, hoezo er zoveel verder mee, hij woont nog bij jullie thuis, zijn spaargeld kan ik nog niet naar hem overmaken want hij heeft nog geen spaarrekening geopend, als ik niet had gevraagd om zijn spullen op te halen had het er nu nog gestaan. Hij heeft een huurwoning afgewezen van vrienden omdat hij het te duur vindt. Het enige dat hij doet is ieder weekend gaan stappen en omdat hij dat doet is hij verder met de verwerking van mij. Het lijkt meer op een vlucht om niet na te hoeven denken.
Ook er gelijk maar even uitgegooid dat ik het idee heb niets voor hun betekent te hebben omdat ze sinds het hele gebeuren alleen een brief en een kaartje hebben gestuurd dat ze het emotioneel niet aan kunnen om langs te komen. Wordt aan mij toch ook niet gevraagd of ik het allemaal emotioneel aan kan heb er toch ook maar gewoon mee te dealen.
Morgen staat de afspraak bij de advocaat, die ik uiteraard ook weer heb moeten regelen. Heb aangegeven dat ik het allemaal snel en zakelijk afgehandeld wil hebben en dat ze geen tijd hoeft te besteden aan de emotionele kant van het geheel want dan ga ik wel naar een psychiater. Nu alleen nog zorgen dat ik niet in janken uit ga barsten daar.
Heb van het weekend samen met mijn vader de hele tuin gesloopt morgen komt een hoveniersbedrijf kijken hoe snel ze de boel weer toonbaar kunnen maken. Heb bij de Gamma twee superleuke ligbedden besteld die over 10 dagen komen dus dan kan de zon weer in mijn leven gaan schijnen tussen alle tranen door.
Maar wat moet ik zometeen gaan doen als dat project klaar is, nou ja dat zien we dan wel weer.
dinsdag 8 april 2008 om 09:37
Dit is echt superherkenbaar. Mijn ex had een ander (mijn vriendin) en woonde daar al half-half in. Maar dingen regelen? Ho maar! Keer op keer moest ik vragen wanneer hij zijn spullen op kwam halen (en dat was echt véél!) zodat ik opnieuw kon beginnen met mijn zoontje.
En toen ik een advocaat in de arm had genomen om de scheiding te regelen had hij zoiets van 'Moet dat nou? dat had toch ook samen gekund?' Nou echt niet dus he! Hij had al zó vaak laten zien dat het lastig was om afspraken na te komen en dingen op zijn beloop te laten dat ik mij goed heb voor laten lichten en mijn rechten (en plichten) goed op papier heb laten zetten.
Ook al heb ik zelf alles moeten regelen en kostte mij dat heel veel energie, ik ben blij dat ik dat zo heb gedaan want als ik op hem had moeten wachten... En het is nu geregeld zoals ik dat graag wilde, ook prettig!
Groetjes,
Carrrie.
En toen ik een advocaat in de arm had genomen om de scheiding te regelen had hij zoiets van 'Moet dat nou? dat had toch ook samen gekund?' Nou echt niet dus he! Hij had al zó vaak laten zien dat het lastig was om afspraken na te komen en dingen op zijn beloop te laten dat ik mij goed heb voor laten lichten en mijn rechten (en plichten) goed op papier heb laten zetten.
Ook al heb ik zelf alles moeten regelen en kostte mij dat heel veel energie, ik ben blij dat ik dat zo heb gedaan want als ik op hem had moeten wachten... En het is nu geregeld zoals ik dat graag wilde, ook prettig!
Groetjes,
Carrrie.
dinsdag 8 april 2008 om 21:32
Ik heb geen idee hoe ik mijn nick moet veranderen dus vandaar dat deze nog steeds hetzelfde is.
Had van te voren bij de advocaat gezegd dat ik het zakelijk af wilde handelen dat is dus niet helemaal gelukt maar goed.
Meneer kwam een kwartier te laat dus ik was zoals gewoonlijk op tijd dus kon alvast een en ander doornemen. Zat klein foutje in mijn berekening maar dat hadden we snel opgelost. Pensioenen wilde hij in eerste instantie niet verevenen maar is wettelijk recht dus moet wel, zij had wel zoiets je bent nog jong dus waarom zou je het doen dan wordt je als je 65 bent nog aan hem herinnert heb gezegd dat ik het best op wil geven maar moet er wel een geldbedrag tegenover staan en zoals te verwachten zag hij dat niet zitten.
Ik hoef hem nu nog maar 1x te zien bij de notaris voor de verdeling van de woning en ook daar heb ik aangegeven dat ik het prettig zou vinden als hij dat met een volmacht regelt.
We liepen samen de deur uit en dan begint hij weer gewoon tegen me te praten alsof er niets gebeurt is en we nog gewoon vrienden zijn. Hoe lomp kan je zijn.
Had van te voren bij de advocaat gezegd dat ik het zakelijk af wilde handelen dat is dus niet helemaal gelukt maar goed.
Meneer kwam een kwartier te laat dus ik was zoals gewoonlijk op tijd dus kon alvast een en ander doornemen. Zat klein foutje in mijn berekening maar dat hadden we snel opgelost. Pensioenen wilde hij in eerste instantie niet verevenen maar is wettelijk recht dus moet wel, zij had wel zoiets je bent nog jong dus waarom zou je het doen dan wordt je als je 65 bent nog aan hem herinnert heb gezegd dat ik het best op wil geven maar moet er wel een geldbedrag tegenover staan en zoals te verwachten zag hij dat niet zitten.
Ik hoef hem nu nog maar 1x te zien bij de notaris voor de verdeling van de woning en ook daar heb ik aangegeven dat ik het prettig zou vinden als hij dat met een volmacht regelt.
We liepen samen de deur uit en dan begint hij weer gewoon tegen me te praten alsof er niets gebeurt is en we nog gewoon vrienden zijn. Hoe lomp kan je zijn.
