Actueel
alle pijlers
Tim ribberink: wat verdrietig
maandag 5 november 2012 om 12:06
woensdag 7 november 2012 om 08:20
Ik weet niet of je het weet maar kinderen die zacht en erg lief zijn en verbaal iets minder sterk zijn worden juist gepest, ja gewoon omdat ze zachter en lief zijn. En waarom zou zo'n jongen niet tussen gespierde bonken in een klas moeten zitten? Want dan is het logisch dat ie gepest kan worden? Je draait de boel om, dat zit er dus zo scheef waardoor dit steeds mogelijk is. Pesten mag niet! Of je nou een beetje raar bent of afwijkend juist dan hoort iemand door zijn leeftijdsgenoten een beetje geholpen te worden ipv nog zwakker te maken met zijn allen dat is dierlijk gedrag. Kinderen bewust maken van wat ze aanrichten met welk gedrag zou in een les op school gegeven moeten worden.
woensdag 7 november 2012 om 08:36
quote:exces schreef op 07 november 2012 @ 07:49:
[...]
Wat er gebeurd is, is absoluut Kut. Zonder sterretjes. Maar wat mij dan opvalt is dat elk filmpje, elke zender en elk artikel benadrukt dat Tim zo lief en zo aardig was en dat ze echt allemaal géééééén idee hebben waarom Tim gepest werd.
Maar hij werd gepest, bespot en buitengesloten. En ik vraag me af waarom. Want ik zie om me heen genoeg voorbeelden van kinderen die ernstig gepest worden, waar de kinderen echt duidelijk zijn, waar school het oppakt en met de handen in het haar zit, én de ouders vervolgens de schouders ophalen en zeggen; maar hij/zij is zo lief. Ik weet echt niet wat ik mijn kind anders zou moeten leren.
De schuld wordt altijd bij de pesters gelegd. Omdat ouders niet willen horen dat hun kind geen engeltje is. Of misschien juist wél een engeltje is.
Als ik de berichten goed begrijp, was Tim klein en tenger. Als je dan tussen allemaal bonken van klasgenoten in zit, dan ben je een makkelijk doelwit. Maar hoe vaak hoor en lees ik dat de ouders dan zeggen; Een andere school is geen optie, hij/zij moet hier kunnen blijven en de docenten moeten er maar wat aan doen.
Misschien moet je dan als ouders ook gewoon je verantwoordelijkheid nemen, een andere keuze maken.
Wat ik begrepen heb uit de media is dat de ouders van Tim niet wisten wat er speelde.
Ik deed trouwens vroeger niks om het pesten in de hand te werken en ik was een "lief" kind. Je hebt nou eenmaal heel gemene kinderen en tieners die niks leukers vinden dan het leven van een ander zuur te maken. Of dat nou bij de kinderen en tieners uit mijn jeugd door gebreken in de opvoeding komt of al in het kind zelf zat zou ik niet weten.
Eén ding weet ik wel: je moet er boven op zitten en meteen in de kiem smoren. Alles maar dan ook alles voor je kind doen om het te beschermen als je kind ernstig gepest wordt en je kind vooral serieus nemen. Maar misschien komt het door mijn eigen pestverleden dat ik daar zulke sterke gevoelens over heb, zo bang voor herhaling van de geschiedenis
[...]
Wat er gebeurd is, is absoluut Kut. Zonder sterretjes. Maar wat mij dan opvalt is dat elk filmpje, elke zender en elk artikel benadrukt dat Tim zo lief en zo aardig was en dat ze echt allemaal géééééén idee hebben waarom Tim gepest werd.
Maar hij werd gepest, bespot en buitengesloten. En ik vraag me af waarom. Want ik zie om me heen genoeg voorbeelden van kinderen die ernstig gepest worden, waar de kinderen echt duidelijk zijn, waar school het oppakt en met de handen in het haar zit, én de ouders vervolgens de schouders ophalen en zeggen; maar hij/zij is zo lief. Ik weet echt niet wat ik mijn kind anders zou moeten leren.
De schuld wordt altijd bij de pesters gelegd. Omdat ouders niet willen horen dat hun kind geen engeltje is. Of misschien juist wél een engeltje is.
Als ik de berichten goed begrijp, was Tim klein en tenger. Als je dan tussen allemaal bonken van klasgenoten in zit, dan ben je een makkelijk doelwit. Maar hoe vaak hoor en lees ik dat de ouders dan zeggen; Een andere school is geen optie, hij/zij moet hier kunnen blijven en de docenten moeten er maar wat aan doen.
Misschien moet je dan als ouders ook gewoon je verantwoordelijkheid nemen, een andere keuze maken.
Wat ik begrepen heb uit de media is dat de ouders van Tim niet wisten wat er speelde.
Ik deed trouwens vroeger niks om het pesten in de hand te werken en ik was een "lief" kind. Je hebt nou eenmaal heel gemene kinderen en tieners die niks leukers vinden dan het leven van een ander zuur te maken. Of dat nou bij de kinderen en tieners uit mijn jeugd door gebreken in de opvoeding komt of al in het kind zelf zat zou ik niet weten.
Eén ding weet ik wel: je moet er boven op zitten en meteen in de kiem smoren. Alles maar dan ook alles voor je kind doen om het te beschermen als je kind ernstig gepest wordt en je kind vooral serieus nemen. Maar misschien komt het door mijn eigen pestverleden dat ik daar zulke sterke gevoelens over heb, zo bang voor herhaling van de geschiedenis
woensdag 7 november 2012 om 08:40
quote:alinea schreef op 07 november 2012 @ 08:20:
Ik weet niet of je het weet maar kinderen die zacht en erg lief zijn en verbaal iets minder sterk zijn worden juist gepest, ja gewoon omdat ze zachter en lief zijn. En waarom zou zo'n jongen niet tussen gespierde bonken in een klas moeten zitten? Want dan is het logisch dat ie gepest kan worden? Je draait de boel om, dat zit er dus zo scheef waardoor dit steeds mogelijk is. Pesten mag niet! Of je nou een beetje raar bent of afwijkend juist dan hoort iemand door zijn leeftijdsgenoten een beetje geholpen te worden ipv nog zwakker te maken met zijn allen dat is dierlijk gedrag. Kinderen bewust maken van wat ze aanrichten met welk gedrag zou in een les op school gegeven moeten worden.Precies!
Ik weet niet of je het weet maar kinderen die zacht en erg lief zijn en verbaal iets minder sterk zijn worden juist gepest, ja gewoon omdat ze zachter en lief zijn. En waarom zou zo'n jongen niet tussen gespierde bonken in een klas moeten zitten? Want dan is het logisch dat ie gepest kan worden? Je draait de boel om, dat zit er dus zo scheef waardoor dit steeds mogelijk is. Pesten mag niet! Of je nou een beetje raar bent of afwijkend juist dan hoort iemand door zijn leeftijdsgenoten een beetje geholpen te worden ipv nog zwakker te maken met zijn allen dat is dierlijk gedrag. Kinderen bewust maken van wat ze aanrichten met welk gedrag zou in een les op school gegeven moeten worden.Precies!
woensdag 7 november 2012 om 08:45
Iemand (?) schreef eerder over voorbeelden waarbij de kinderen door hun eigen gedrag weerzin oproepen bij andere kinderen. Ik herken dit wel bij bepaalde kinderen. Dan nog is dat geen excuus voor pesten. Maar dat zo'n kind dan buiten de boot valt en amper vriendjes heeft is dan wel een gevolg van bepaald gedrag (bijv. zelf kattig doen, opscheppen, snoeven, etc.). Helaas moet ik zeggen. Ouders zouden zijn/haar kind dan inzicht moeten geven in wat mensen prettig en onprettig gedrag vinden. Het buiten de groep vallen is een harde -en wat mij betreft onnodige- les. Maar wel begrijpelijk. Maar ik vind het nooit een excuus voor pesten!
Voor wat mijzelf betreft:
ik was een kind dat geen vervelend gedrag liet zien. Wel was ik een stil en verlegen meisje. Ook erg serieus voor mijn leeftijd. Er speelde op dat moment veel in mijn leven (huiselijk geweld, overlijden), waardoor ik teruggetrokken en op mezelf was. Er was absoluut geen verdere aanleiding dan 'kwetsbaar' om door mijn klasgenoten gepest te worden. Mijn moeder heeft mij van school laten wisselen. Op beide basissscholen werd ik gepest, zij het op hele andere manieren.
De eerste basisschool was een multiculturele school met grote families (veel allochtonen). Had je bonje (om welke onduidelijke reden dan ook) met 1 kind, dan had je gelijk bonje met de hele familie van neefjes, nichtjes, broertjes en zusjes. Omdat ik een van de weinige witte kinderen was, was er maar beperkt aansluiting en ik heb regelmatig in een hoekje gestaan met 20 kinderen om mij heen die joelend riepen dat ze me na school gingen pakken. Op zich was deze school qua pesten nog niet het ergst.
Daarna wisselde ik in groep 6 school. Naar een hele witte kakkers school met veel hoogopgeleide ouders. Hier nam het pesten vooral stille vormen aan. Waar de vorige school het deed met geweld, tassen afpakken, etc.ging het hier vooral om buitensluiten, niet naast me willen zitten, doen alsof ze me niet hoorden als ik wat vroeg, maar ook met een groepje namen noemen, stiekem laten struikelen, je spullen afpakken en verstoppen, etc.
Had ik dit verdiend door afwijkend gedrag? Nee, absoluut niet! Maar ik was wel op beide scholen om verschillende redenen een dissonant. Zoals je die overal hebt in de samenleving. Ook kinderen moeten daarmee leren omgaan. Het mag nooit een excuus zijn om een ander dan maar te pesten. Niet op de openlijke manier en ook niet op de stille manier.
Dus ja, ik begrijp soms goed waarom er kinderen zijn die moeilijk tot niet aansluiting vinden. Helaas is dat een gegeven. Ook in de kinderwereld zijn er wetmatigheden hoe het sociale verkeer werkt. Hopelijk pikt een school en ouders dit op en ondersteunen zo'n kind in de sociale ontwikkeling. Maar pesten is not done!
Voor wat mijzelf betreft:
ik was een kind dat geen vervelend gedrag liet zien. Wel was ik een stil en verlegen meisje. Ook erg serieus voor mijn leeftijd. Er speelde op dat moment veel in mijn leven (huiselijk geweld, overlijden), waardoor ik teruggetrokken en op mezelf was. Er was absoluut geen verdere aanleiding dan 'kwetsbaar' om door mijn klasgenoten gepest te worden. Mijn moeder heeft mij van school laten wisselen. Op beide basissscholen werd ik gepest, zij het op hele andere manieren.
De eerste basisschool was een multiculturele school met grote families (veel allochtonen). Had je bonje (om welke onduidelijke reden dan ook) met 1 kind, dan had je gelijk bonje met de hele familie van neefjes, nichtjes, broertjes en zusjes. Omdat ik een van de weinige witte kinderen was, was er maar beperkt aansluiting en ik heb regelmatig in een hoekje gestaan met 20 kinderen om mij heen die joelend riepen dat ze me na school gingen pakken. Op zich was deze school qua pesten nog niet het ergst.
Daarna wisselde ik in groep 6 school. Naar een hele witte kakkers school met veel hoogopgeleide ouders. Hier nam het pesten vooral stille vormen aan. Waar de vorige school het deed met geweld, tassen afpakken, etc.ging het hier vooral om buitensluiten, niet naast me willen zitten, doen alsof ze me niet hoorden als ik wat vroeg, maar ook met een groepje namen noemen, stiekem laten struikelen, je spullen afpakken en verstoppen, etc.
Had ik dit verdiend door afwijkend gedrag? Nee, absoluut niet! Maar ik was wel op beide scholen om verschillende redenen een dissonant. Zoals je die overal hebt in de samenleving. Ook kinderen moeten daarmee leren omgaan. Het mag nooit een excuus zijn om een ander dan maar te pesten. Niet op de openlijke manier en ook niet op de stille manier.
Dus ja, ik begrijp soms goed waarom er kinderen zijn die moeilijk tot niet aansluiting vinden. Helaas is dat een gegeven. Ook in de kinderwereld zijn er wetmatigheden hoe het sociale verkeer werkt. Hopelijk pikt een school en ouders dit op en ondersteunen zo'n kind in de sociale ontwikkeling. Maar pesten is not done!
woensdag 7 november 2012 om 08:46
quote:alinea schreef op 07 november 2012 @ 08:20:
Kinderen bewust maken van wat ze aanrichten met welk gedrag zou in een les op school gegeven moeten worden.Daar kun je dus thuis vanaf de babytijd al mee beginnen. Leren wat hun gedrag bij een ander kan veroorzaken. Waarom je een ander geen pijn mag doen, uitleggen dat je anderen moet behandelen zoals je zelf ook behandeld wilt worden. Blijven uitleggen en jezelf herhalen. Waarden en normen bijbrengen dus.
Kinderen bewust maken van wat ze aanrichten met welk gedrag zou in een les op school gegeven moeten worden.Daar kun je dus thuis vanaf de babytijd al mee beginnen. Leren wat hun gedrag bij een ander kan veroorzaken. Waarom je een ander geen pijn mag doen, uitleggen dat je anderen moet behandelen zoals je zelf ook behandeld wilt worden. Blijven uitleggen en jezelf herhalen. Waarden en normen bijbrengen dus.
woensdag 7 november 2012 om 08:55
Ja het zou voor elk kind mooi zijn. Als het van huis uit mee krijgt hoe je met andere kinderen om gaat maar dat is natuurlijk een sprookje er zijn zoveel mensen die dat niet doen dus zal bewustwording moeten gebeuren in het onderwijs, zelfs al op de pabo moeten leraren leren hoe schadelijk het is voor een kind en bijv. een gepest kind leren herkennen want vaak durven ze niks te zeggen uit angst. En kinderen moeten maandelijks over pesten praten.
woensdag 7 november 2012 om 09:16
quote:schouderklopje schreef op 07 november 2012 @ 08:45:
Iemand (?) schreef eerder over voorbeelden waarbij de kinderen door hun eigen gedrag weerzin oproepen bij andere kinderen. Ik herken dit wel bij bepaalde kinderen. Dan nog is dat geen excuus voor pesten. Maar dat zo'n kind dan buiten de boot valt en amper vriendjes heeft is dan wel een gevolg van bepaald gedrag (bijv. zelf kattig doen, opscheppen, snoeven, etc.). Helaas moet ik zeggen. Ouders zouden zijn/haar kind dan inzicht moeten geven in wat mensen prettig en onprettig gedrag vinden. Het buiten de groep vallen is een harde -en wat mij betreft onnodige- les. Maar wel begrijpelijk. Maar ik vind het nooit een excuus voor pesten!
Uitsluiting is ook pesten, ook al kun je dan stellen dat een kind "terecht" wordt uitgekotst. Het mist dan blijkbaar bepaalde sociale vaardigheden. Dat kun je een volwassene wel kwalijk nemen, maar een kind niet. Trouwens ook bij een volwassene vind ik het dan niet terecht dat je hem/haar dan buitensluit.
Pesten is nooit ok in mijn ogen. Dat een ander zich asociaal gedraagt en anderen treitert, intimideert en het leven zuur maakt, wil niet zeggen dat ik dan het recht heb die persoon dan ook maar asociaal te behandelen.
Los daarvan word je er zelf niet gelukkiger van om op die manier met mensen om te gaan. Je kan stellen dat je geen energie in mensen wil steken en ze daarom negeert, maar in stelselmatig negeren gaat ook veel energie zitten. Je bent dan toch met die persoon bezig.
Mijn dochters kwamen toevallig de afgelopen dagen ook met verhalen over kinderen op school die zich irritant gedragen (bv. zeggen dat ze niet met die en die kinderen mogen praten, anders is ze geen vriendin meer met ze, en ander dominant gedrag). Ik vind het soms best lastig om ze daarin te adviseren, want je zit dan in een grijs gebied tussen pesten en gepest worden. Enerzijds moeten ze niet over zich laten lopen, anderzijds moeten ze de ander niet uitsluiten.
Ik heb ze uitgelegd dat ze het kind moeten aanspreken op gedrag dat ze niet willen accepteren en de consequentie die ze daaraan verbinden (bv. ik vind het niet leuk als je mij vertelt met wie ik wel en niet mag praten, dus ik ga nu met x spelen). Zo sluit je het kind niet uit (die kan altijjd haar gedrag aanpassen en weet dat ze dan weer wel geaccepteerd wordt) maar weer je jezelf wel tegen vervelend gedrag.
Ik blijf het lastige materie vinden hoor.
Iemand (?) schreef eerder over voorbeelden waarbij de kinderen door hun eigen gedrag weerzin oproepen bij andere kinderen. Ik herken dit wel bij bepaalde kinderen. Dan nog is dat geen excuus voor pesten. Maar dat zo'n kind dan buiten de boot valt en amper vriendjes heeft is dan wel een gevolg van bepaald gedrag (bijv. zelf kattig doen, opscheppen, snoeven, etc.). Helaas moet ik zeggen. Ouders zouden zijn/haar kind dan inzicht moeten geven in wat mensen prettig en onprettig gedrag vinden. Het buiten de groep vallen is een harde -en wat mij betreft onnodige- les. Maar wel begrijpelijk. Maar ik vind het nooit een excuus voor pesten!
Uitsluiting is ook pesten, ook al kun je dan stellen dat een kind "terecht" wordt uitgekotst. Het mist dan blijkbaar bepaalde sociale vaardigheden. Dat kun je een volwassene wel kwalijk nemen, maar een kind niet. Trouwens ook bij een volwassene vind ik het dan niet terecht dat je hem/haar dan buitensluit.
Pesten is nooit ok in mijn ogen. Dat een ander zich asociaal gedraagt en anderen treitert, intimideert en het leven zuur maakt, wil niet zeggen dat ik dan het recht heb die persoon dan ook maar asociaal te behandelen.
Los daarvan word je er zelf niet gelukkiger van om op die manier met mensen om te gaan. Je kan stellen dat je geen energie in mensen wil steken en ze daarom negeert, maar in stelselmatig negeren gaat ook veel energie zitten. Je bent dan toch met die persoon bezig.
Mijn dochters kwamen toevallig de afgelopen dagen ook met verhalen over kinderen op school die zich irritant gedragen (bv. zeggen dat ze niet met die en die kinderen mogen praten, anders is ze geen vriendin meer met ze, en ander dominant gedrag). Ik vind het soms best lastig om ze daarin te adviseren, want je zit dan in een grijs gebied tussen pesten en gepest worden. Enerzijds moeten ze niet over zich laten lopen, anderzijds moeten ze de ander niet uitsluiten.
Ik heb ze uitgelegd dat ze het kind moeten aanspreken op gedrag dat ze niet willen accepteren en de consequentie die ze daaraan verbinden (bv. ik vind het niet leuk als je mij vertelt met wie ik wel en niet mag praten, dus ik ga nu met x spelen). Zo sluit je het kind niet uit (die kan altijjd haar gedrag aanpassen en weet dat ze dan weer wel geaccepteerd wordt) maar weer je jezelf wel tegen vervelend gedrag.
Ik blijf het lastige materie vinden hoor.
Ga in therapie!
woensdag 7 november 2012 om 09:36
quote:strike schreef op 06 november 2012 @ 22:35:
[...]
Sterker nog: pesten is een onderschat probleem. Maar dat legitimeert niet ineens het idee het hele concept 'school' maar af te schaffen.
Het is een interessante gedachte, maar een alternatief is niet voorhanden. Denk ik.
En buitensluitingsprocessen zijn exact hetzelfde als insluitingsprocessen. Het is hetzelfde proces, waarbij een groep wordt gevormd ten koste van diegene die dan worden buitengesloten. Dat is ook socialisatie. Mensen zijn nu eenmaal groepsdieren.
O maar ik ben helemaal niet voor het afschaffen van scholen of klassen. Ik denk alleen: we vinden het zó vanzelfsprekend om onze kinderen 6 jaar lang met uiteindelijk toch 30 willekeurig gekozen vreemden bij elkaar te zetten. En dat dan dus 5 dagen lang 8 uur, in ook nog dezelfde ruimte.
Want zo doen we dat nu eenmaal al eeuwen. Blijkbaar geloven we dat kinderen het automatisch wel leuk met elkaar zullen hebben omdat ze nog kind zijn.
Als volwassene zou je er immers niet aan moeten denken (ik niet, in ieder geval...).
Nou, ik denk dat het pittig is voor kinderen. En dat het misschien beter is dat gewoon te onderkennen en van daaruit na te denken over hoe je pestgedrag kunt vermijden.
[...]
Sterker nog: pesten is een onderschat probleem. Maar dat legitimeert niet ineens het idee het hele concept 'school' maar af te schaffen.
Het is een interessante gedachte, maar een alternatief is niet voorhanden. Denk ik.
En buitensluitingsprocessen zijn exact hetzelfde als insluitingsprocessen. Het is hetzelfde proces, waarbij een groep wordt gevormd ten koste van diegene die dan worden buitengesloten. Dat is ook socialisatie. Mensen zijn nu eenmaal groepsdieren.
O maar ik ben helemaal niet voor het afschaffen van scholen of klassen. Ik denk alleen: we vinden het zó vanzelfsprekend om onze kinderen 6 jaar lang met uiteindelijk toch 30 willekeurig gekozen vreemden bij elkaar te zetten. En dat dan dus 5 dagen lang 8 uur, in ook nog dezelfde ruimte.
Want zo doen we dat nu eenmaal al eeuwen. Blijkbaar geloven we dat kinderen het automatisch wel leuk met elkaar zullen hebben omdat ze nog kind zijn.
Als volwassene zou je er immers niet aan moeten denken (ik niet, in ieder geval...).
Nou, ik denk dat het pittig is voor kinderen. En dat het misschien beter is dat gewoon te onderkennen en van daaruit na te denken over hoe je pestgedrag kunt vermijden.
woensdag 7 november 2012 om 09:36
quote:dubiootje schreef op 07 november 2012 @ 09:16:
[...]
Uitsluiting is ook pesten, ook al kun je dan stellen dat een kind "terecht" wordt uitgekotst. Het mist dan blijkbaar bepaalde sociale vaardigheden. Dat kun je een volwassene wel kwalijk nemen, maar een kind niet.
Ik heb het in mijn voorbeeld van ongewenst gedrag niet over uitsluiten of buitensluiten. Dat klinkt in mijn oren nl. teveel als een actieve daad. Waar ik op doel dat als een kind structureel sociaal onwenselijk gedrag vertoont, het in de lijn der verwachting ligt dat er niet veel kinderen zijn die dat kind dan willen uitnodigen voor hun verjaardagsfeestje, ermee willen afspreken om te spelen, etc. Net zoals jij waarschijnlijk niet graag die opscheppende snoevende collega uitnodigt voor een gezellige tete a tete.
Maar dat wil niet zeggen dat je kinderen niet moet leren om altijd normaal te blijven doen tegen iemand anders.
[...]
Uitsluiting is ook pesten, ook al kun je dan stellen dat een kind "terecht" wordt uitgekotst. Het mist dan blijkbaar bepaalde sociale vaardigheden. Dat kun je een volwassene wel kwalijk nemen, maar een kind niet.
Ik heb het in mijn voorbeeld van ongewenst gedrag niet over uitsluiten of buitensluiten. Dat klinkt in mijn oren nl. teveel als een actieve daad. Waar ik op doel dat als een kind structureel sociaal onwenselijk gedrag vertoont, het in de lijn der verwachting ligt dat er niet veel kinderen zijn die dat kind dan willen uitnodigen voor hun verjaardagsfeestje, ermee willen afspreken om te spelen, etc. Net zoals jij waarschijnlijk niet graag die opscheppende snoevende collega uitnodigt voor een gezellige tete a tete.
Maar dat wil niet zeggen dat je kinderen niet moet leren om altijd normaal te blijven doen tegen iemand anders.
woensdag 7 november 2012 om 09:39
quote:dubiootje schreef op 07 november 2012 @ 09:16:
[...]
Pesten is nooit ok in mijn ogen. Dat een ander zich asociaal gedraagt en anderen treitert, intimideert en het leven zuur maakt, wil niet zeggen dat ik dan het recht heb persoon dan ook maar asociaal te behandelen.
Dat ben ik volledig met je eens. Maar dat bedoelde ik dan zelf ook zo.
[...]
Pesten is nooit ok in mijn ogen. Dat een ander zich asociaal gedraagt en anderen treitert, intimideert en het leven zuur maakt, wil niet zeggen dat ik dan het recht heb persoon dan ook maar asociaal te behandelen.
Dat ben ik volledig met je eens. Maar dat bedoelde ik dan zelf ook zo.
woensdag 7 november 2012 om 09:40
Daar zijn we het over eens, schouderklopje. Ik zal ook nooit zeggen dat je iemand die je niet kan uitstaan, toch actief moet opzoeken. Dat zou ik nogal hypocriet vinden. Gewoon vriendelijk zijn kost niks. Uitnodigen voor een verjaardagstraktatie of borrel zou ik zo'n persoon dan weer wel.
In de situatie van mijn kinderen denk ik wel dat het goed is om duidelijk tegen het kind te zeggen welk gedrag je niet accepteert. Dan heeft het een kans om het gedrag aan te passen.
In de situatie van mijn kinderen denk ik wel dat het goed is om duidelijk tegen het kind te zeggen welk gedrag je niet accepteert. Dan heeft het een kans om het gedrag aan te passen.
Ga in therapie!
woensdag 7 november 2012 om 09:48
Ik werd gepest omdat mijn vader mijn vader niet was, mijn ouders niet getrouwd waren,(oh horror in een christelijk dorp in de jaren '80) en omdat we niet naar de kerk gingen. En oh ja, ik had een bril en krullen.
Ik zou niet weten wat ik daar aan had kunnen doen.
Mijn zusje werd later gepest omdat ze zo slim was. En omdat haar ouders niet getrouwd waren. Maar gelukkig was haar vader wel haar vader.
En zoals ik al eerder opmerkte, het allerergste is dat de directeur cq leerkracht van de 2 hoogste klassen mee deed en het gepest zelfs aanwakkerde. Die kinderen wisten niet beter of het was ok om Lughnasadh buiten te sluiten, te negeren, te doen alsof ze een besmettelijke ziekte had(perongelukexpres aanraken, duwen of schoppen en dan het lichaamsdeel wat met mij in aanraking was geweest afblazen om de bacterieen weg te krijgen)
En dat dan naast de andere fysieke pesterijen.
Ik weet nog dat ik na jaren gedoe met de school en met inmenging van de onderwijscommissie eindelijk getest werd op dyscalculie. Daar hoorde ook een psychisch onderzoek bij.
Een van de vragen was: "Ik vind de meester..." en daar heb ik met hele grote letters "Een LUL!" achter gezet.
Ik zou niet weten wat ik daar aan had kunnen doen.
Mijn zusje werd later gepest omdat ze zo slim was. En omdat haar ouders niet getrouwd waren. Maar gelukkig was haar vader wel haar vader.
En zoals ik al eerder opmerkte, het allerergste is dat de directeur cq leerkracht van de 2 hoogste klassen mee deed en het gepest zelfs aanwakkerde. Die kinderen wisten niet beter of het was ok om Lughnasadh buiten te sluiten, te negeren, te doen alsof ze een besmettelijke ziekte had(perongelukexpres aanraken, duwen of schoppen en dan het lichaamsdeel wat met mij in aanraking was geweest afblazen om de bacterieen weg te krijgen)
En dat dan naast de andere fysieke pesterijen.
Ik weet nog dat ik na jaren gedoe met de school en met inmenging van de onderwijscommissie eindelijk getest werd op dyscalculie. Daar hoorde ook een psychisch onderzoek bij.
Een van de vragen was: "Ik vind de meester..." en daar heb ik met hele grote letters "Een LUL!" achter gezet.
woensdag 7 november 2012 om 09:59
Ik herken me gedeeltelijk in het verhaal van Schouderklopje. Ik werd ook op die wijze gepest. Buitengelosten en genegeerd. Mijn sociale ontwikkeling was al vertraagd door autisme (mijn verstandelijke ontwikkeling niet bepaald) maar het liep door het treiteren nog meer averij op.
Ik was in bepaalde dingen erg goed, maar ik had geen behoefte om me als een clown (grappen en grollen) of als een acrobaat (kunstjes laten zien, vooral op verstandelijk niveau) te gedragen of op te scheppen. Ik vond dat ze me zouden moeten accepteren zoals ik was, mijn persoon, en niet per definitie van mijn kunsten.
Ook heb ik een hekel aan mooi weer spelen: vriendelijk zijn, en mij daarmee uit de tent lokken, vervolgens treiteren omdat ik naïef was. Maar als ik dat door had, werd ik ook getreiterd omdat ik niet sociaal was, paranoïde. Zoals ik al zei, kreeg ik veel last omdat ik meisjes voortdurend afwees, omdat ik ze niet vertrouwde. Doen alsof je verliefd bent is ook een vorm van mooi weer spelen.
Ik was in bepaalde dingen erg goed, maar ik had geen behoefte om me als een clown (grappen en grollen) of als een acrobaat (kunstjes laten zien, vooral op verstandelijk niveau) te gedragen of op te scheppen. Ik vond dat ze me zouden moeten accepteren zoals ik was, mijn persoon, en niet per definitie van mijn kunsten.
Ook heb ik een hekel aan mooi weer spelen: vriendelijk zijn, en mij daarmee uit de tent lokken, vervolgens treiteren omdat ik naïef was. Maar als ik dat door had, werd ik ook getreiterd omdat ik niet sociaal was, paranoïde. Zoals ik al zei, kreeg ik veel last omdat ik meisjes voortdurend afwees, omdat ik ze niet vertrouwde. Doen alsof je verliefd bent is ook een vorm van mooi weer spelen.
World of Warcraft: Legion
woensdag 7 november 2012 om 10:17
Posi27, mijn kinderen zijn erg ("te") sociaal en goed opgevoed. Spreken mensen met "u" aan enz. Maar ik houd rekening met hun smaak als ik boodschappen doe. Omdat ik ze laat merken dat ze meetellen, dat hun mening belangrijk is. Mee-eten wat de pot schaft, ook al gruw je van spruitjes, vind ik niet getuigen van respect naar je kinderen toe.
Mijn mening telde niet zo, vroeger. Dat heeft ook niet bijgedragen aan mijn gevoel van eigenwaarde.
Mijn kinderen zijn van school veranderd, oa door te lakse houding bij pesten. Ze zijn "anders" en als je buiten de eenheidsworst valt heb je het moeilijk. Kinderen met rood haar, slimmer of juist minder slim, het is toch walgelijk dat ze daardoor gepest worden?
Ik heb ook thuisonderwijs overwogen.
Mijn mening telde niet zo, vroeger. Dat heeft ook niet bijgedragen aan mijn gevoel van eigenwaarde.
Mijn kinderen zijn van school veranderd, oa door te lakse houding bij pesten. Ze zijn "anders" en als je buiten de eenheidsworst valt heb je het moeilijk. Kinderen met rood haar, slimmer of juist minder slim, het is toch walgelijk dat ze daardoor gepest worden?
Ik heb ook thuisonderwijs overwogen.
woensdag 7 november 2012 om 10:57
quote:xanluca schreef op 07 november 2012 @ 10:17:
Posi27, mijn kinderen zijn erg ("te") sociaal en goed opgevoed. Spreken mensen met "u" aan enz. Maar ik houd rekening met hun smaak als ik boodschappen doe. Omdat ik ze laat merken dat ze meetellen, dat hun mening belangrijk is. Mee-eten wat de pot schaft, ook al gruw je van spruitjes, vind ik niet getuigen van respect naar je kinderen toe.
Mijn mening telde niet zo, vroeger. Dat heeft ook niet bijgedragen aan mijn gevoel van eigenwaarde.
Mijn kinderen zijn van school veranderd, oa door te lakse houding bij pesten. Ze zijn "anders" en als je buiten de eenheidsworst valt heb je het moeilijk. Kinderen met rood haar, slimmer of juist minder slim, het is toch walgelijk dat ze daardoor gepest worden?
Ik heb ook thuisonderwijs overwogen.Ik herken me in jouw verhaal en ben het dan ook volledig met je eens.
Posi27, mijn kinderen zijn erg ("te") sociaal en goed opgevoed. Spreken mensen met "u" aan enz. Maar ik houd rekening met hun smaak als ik boodschappen doe. Omdat ik ze laat merken dat ze meetellen, dat hun mening belangrijk is. Mee-eten wat de pot schaft, ook al gruw je van spruitjes, vind ik niet getuigen van respect naar je kinderen toe.
Mijn mening telde niet zo, vroeger. Dat heeft ook niet bijgedragen aan mijn gevoel van eigenwaarde.
Mijn kinderen zijn van school veranderd, oa door te lakse houding bij pesten. Ze zijn "anders" en als je buiten de eenheidsworst valt heb je het moeilijk. Kinderen met rood haar, slimmer of juist minder slim, het is toch walgelijk dat ze daardoor gepest worden?
Ik heb ook thuisonderwijs overwogen.Ik herken me in jouw verhaal en ben het dan ook volledig met je eens.
woensdag 7 november 2012 om 11:00
Wat vervelend dat je kinderen zijn gepest, Xanluca. Wat versta je onder "anders"? Zijn we dat niet allemaal? Wat is eenheidsworst? Alle kinderen (en volwassenen) hebben onderlinge overeenkomsten en verschillen. Ik was ook "anders , heb altijd erg mijn eigen weg gevolgd en trok me weinig aan van trends en mode en andere dingen die garant leken te staan voor coolheid en populariteit. Ik ben nooit gepest en heb er nooit last van gehad. Ik voelde me eigenlijk heel vrij om anders te zijn. Dus gaat het vooral om anders zijn of om hoe je tegen je eigen "anders-zijn" aankijkt? Of is anders zijn slechts één factor als het gaat om pesten?
Wat ik mis in je posting, is hoe je je kinderen leert met conflicten om te gaan en wat je daar zelf voor voorbeeld in geeft. Ik denk dat dat ook een belangrijk element is om pesten te voorkomen. Hoe pak je dat aan?
Wat ik mis in je posting, is hoe je je kinderen leert met conflicten om te gaan en wat je daar zelf voor voorbeeld in geeft. Ik denk dat dat ook een belangrijk element is om pesten te voorkomen. Hoe pak je dat aan?
Ga in therapie!
woensdag 7 november 2012 om 11:10
Het is verschrikkelijk wat er met Tim gebeurd is. Eerst dacht ik “hoe kunnen die ouders dat niet geweten hebben?”. Maar toen ging ik nadenken en eigenlijk heb ik hetzelfde meegemaakt.
Ik was een stil kind. Op de basisschool hoorde ik er niet echt bij maar gepest werd ik er ook niet. Buiten school wel. Dan werd ik bespot om mijn uiterlijk (rood haar en bril).
Op de middelbareschool is het echte pesten begonnen. Ik was ook anders en dat werd door dat pesten alleen maar erger. Want zelf vertrouwen krijg je er niet van dus ik raakte steeds meer in mezelf gekeerd. Ook mijn ouders zeiden “schelden doet geen pijn”. Schelden doet wel pijn! Als je elke dag te horen krijgt hoe dom of lelijk je wel niet bent, dan ga je dat geloven op een gegeven moment. Zeker als je een (onzekere) puber bent die niets anders wil dan een rustig leven te leiden met een aantal vrienden.
Op school heb ik weleens aan de bel getrokken maar daar werd gezegd dat het wel mee zou vallen dus er is nooit wat mee gebeurd. Ik herinner me de angst nog. De angst om ’s ochtends naar school te gaan, om weer die lange uren met die rotkinderen in dezelfde klas door te brengen.
Ik deed het thuis voorkomen alsof alles goed ging. Mijn ouders wisten wel dat het niet geweldig ging want ik nam nooit vrienden mee naar huis, die had ik immers niet.
Ik fietste na schooltijd vaak naar het bos waar ik ging zitten huilen of ik ging naar de bibliotheek, daar voelde ik me veilig. Op school bracht ik vaak de pauze’s door op het toilet.
Ook mijn ouders hebben nooit echt geweten hoe erg het was en hoe erg ik eronder geleden heb. Ik herinner me dat ik een jaar of 13 was en ik weleens gedacht heb dat als ik zelfmoord zou plegen, ik overal vanaf zou zijn. Misschien was ik te laf maar ik geloof niet dat ik het ooit écht gewild heb. Hoewel ik lange tijd ontzettend ongelukkig was en ik soms geen uitweg zag, heb ik nooit echt op het punt gestaan om zelfmoord te plegen. Ik herinner me dat de gedachte me juist kracht gaf. Zo van “ik HOEF dit niet als ik niet meer wil”. Maar goed, uiteindelijk heb ik nooit mijn leven willen laten beheersen door mensen die het niet waard zijn.
Het pesten heeft wel mijn leven beïnvloed. Ik voel inmiddels geen wrok meer en ben gewoon gelukkig met mijn vriend, mijn vriendinnen en familie maar door sommige kleine dingen besef ik wel hoeveel invloed pesten kan hebben op je leven. Zo ben ik over bepaalde dingen best onzeker, ik heb niet heel veel zelfvertrouwen en zo zijn er nog wel een aantal dingen. Gelukkig gaan sommige dingen best goed met een psycholoog maar iedereen moet weten welke gevolgen pesten kan hebben.
Ik was een stil kind. Op de basisschool hoorde ik er niet echt bij maar gepest werd ik er ook niet. Buiten school wel. Dan werd ik bespot om mijn uiterlijk (rood haar en bril).
Op de middelbareschool is het echte pesten begonnen. Ik was ook anders en dat werd door dat pesten alleen maar erger. Want zelf vertrouwen krijg je er niet van dus ik raakte steeds meer in mezelf gekeerd. Ook mijn ouders zeiden “schelden doet geen pijn”. Schelden doet wel pijn! Als je elke dag te horen krijgt hoe dom of lelijk je wel niet bent, dan ga je dat geloven op een gegeven moment. Zeker als je een (onzekere) puber bent die niets anders wil dan een rustig leven te leiden met een aantal vrienden.
Op school heb ik weleens aan de bel getrokken maar daar werd gezegd dat het wel mee zou vallen dus er is nooit wat mee gebeurd. Ik herinner me de angst nog. De angst om ’s ochtends naar school te gaan, om weer die lange uren met die rotkinderen in dezelfde klas door te brengen.
Ik deed het thuis voorkomen alsof alles goed ging. Mijn ouders wisten wel dat het niet geweldig ging want ik nam nooit vrienden mee naar huis, die had ik immers niet.
Ik fietste na schooltijd vaak naar het bos waar ik ging zitten huilen of ik ging naar de bibliotheek, daar voelde ik me veilig. Op school bracht ik vaak de pauze’s door op het toilet.
Ook mijn ouders hebben nooit echt geweten hoe erg het was en hoe erg ik eronder geleden heb. Ik herinner me dat ik een jaar of 13 was en ik weleens gedacht heb dat als ik zelfmoord zou plegen, ik overal vanaf zou zijn. Misschien was ik te laf maar ik geloof niet dat ik het ooit écht gewild heb. Hoewel ik lange tijd ontzettend ongelukkig was en ik soms geen uitweg zag, heb ik nooit echt op het punt gestaan om zelfmoord te plegen. Ik herinner me dat de gedachte me juist kracht gaf. Zo van “ik HOEF dit niet als ik niet meer wil”. Maar goed, uiteindelijk heb ik nooit mijn leven willen laten beheersen door mensen die het niet waard zijn.
Het pesten heeft wel mijn leven beïnvloed. Ik voel inmiddels geen wrok meer en ben gewoon gelukkig met mijn vriend, mijn vriendinnen en familie maar door sommige kleine dingen besef ik wel hoeveel invloed pesten kan hebben op je leven. Zo ben ik over bepaalde dingen best onzeker, ik heb niet heel veel zelfvertrouwen en zo zijn er nog wel een aantal dingen. Gelukkig gaan sommige dingen best goed met een psycholoog maar iedereen moet weten welke gevolgen pesten kan hebben.
woensdag 7 november 2012 om 11:25
quote:foxytoxy schreef op 07 november 2012 @ 09:36:
[...]
O maar ik ben helemaal niet voor het afschaffen van scholen of klassen. Ik denk alleen: we vinden het zó vanzelfsprekend om onze kinderen 6 jaar lang met uiteindelijk toch 30 willekeurig gekozen vreemden bij elkaar te zetten. En dat dan dus 5 dagen lang 8 uur, in ook nog dezelfde ruimte.
Want zo doen we dat nu eenmaal al eeuwen. Blijkbaar geloven we dat kinderen het automatisch wel leuk met elkaar zullen hebben omdat ze nog kind zijn.
Als volwassene zou je er immers niet aan moeten denken (ik niet, in ieder geval...).
Nou, ik denk dat het pittig is voor kinderen. En dat het misschien beter is dat gewoon te onderkennen en van daaruit na te denken over hoe je pestgedrag kunt vermijden.
Je hebt zeker wel een interessant punt. Ik dacht gister nog na over je post en realiseerde me dat het wellicht ook goed kan zijn voor kinderen/mensen om regelmatig in een nieuwe groep mensen terecht te komen.
Pesters kunnen dan niet leunen op hun 'rol' die uit den treuren bekend is, en slachtoffers krijgen de kans zichzelf een nieuwe rol aan te meten.
Lijkt me lastig om uit die rollenpatronen te ontsnappen als je jarenlang in 1 ruimte zit.
Beetje tegengesteld aan wat ik eerder zei, maar je punt zet aan tot denken.
Ik denk inderdaad dat een ander besef dat het niet automatisch leuk hoeft te zijn wel winst is. Nu hebben ouders en docenten nog te weinig door door een roze bril, overgehouden van hun eigen schooltijd die wel leuk was.
[...]
O maar ik ben helemaal niet voor het afschaffen van scholen of klassen. Ik denk alleen: we vinden het zó vanzelfsprekend om onze kinderen 6 jaar lang met uiteindelijk toch 30 willekeurig gekozen vreemden bij elkaar te zetten. En dat dan dus 5 dagen lang 8 uur, in ook nog dezelfde ruimte.
Want zo doen we dat nu eenmaal al eeuwen. Blijkbaar geloven we dat kinderen het automatisch wel leuk met elkaar zullen hebben omdat ze nog kind zijn.
Als volwassene zou je er immers niet aan moeten denken (ik niet, in ieder geval...).
Nou, ik denk dat het pittig is voor kinderen. En dat het misschien beter is dat gewoon te onderkennen en van daaruit na te denken over hoe je pestgedrag kunt vermijden.
Je hebt zeker wel een interessant punt. Ik dacht gister nog na over je post en realiseerde me dat het wellicht ook goed kan zijn voor kinderen/mensen om regelmatig in een nieuwe groep mensen terecht te komen.
Pesters kunnen dan niet leunen op hun 'rol' die uit den treuren bekend is, en slachtoffers krijgen de kans zichzelf een nieuwe rol aan te meten.
Lijkt me lastig om uit die rollenpatronen te ontsnappen als je jarenlang in 1 ruimte zit.
Beetje tegengesteld aan wat ik eerder zei, maar je punt zet aan tot denken.
Ik denk inderdaad dat een ander besef dat het niet automatisch leuk hoeft te zijn wel winst is. Nu hebben ouders en docenten nog te weinig door door een roze bril, overgehouden van hun eigen schooltijd die wel leuk was.
woensdag 7 november 2012 om 11:37
Ik denk dat dat zeker goed zou kunnen uitpakken. Maar in de schoolpraktijk onuitvoerbaar. Op de basisschool nog het makkelijkst, maar dan zit je nog met voor-en na school en pauzes, waar de ingesleten groepjes elkaar weer opzoeken, zo bleek bij ons op school. Het sorteert wel enig effect.
En dan heb je ook nog de kleine scholen met weinig klassen. Op mijn oude school was er van elke klas maar 1 en die ook nog gecombineerd.
Op de middelbare net zo. Mijn zoon's brugklas is dit jaar de enige gymnasiumbrugklas, dus geen enkele uitwijkmogelijkheid. En dat zal de komende 6 jaar dus zo blijven.
En dan heb je ook nog de kleine scholen met weinig klassen. Op mijn oude school was er van elke klas maar 1 en die ook nog gecombineerd.
Op de middelbare net zo. Mijn zoon's brugklas is dit jaar de enige gymnasiumbrugklas, dus geen enkele uitwijkmogelijkheid. En dat zal de komende 6 jaar dus zo blijven.
