Diabetesland

Blegh!



Het blijft een beetje hetzelfde verhaal. Ik heb ups en downs. Mijn suikers blijven redelijk stabiel, maar als ik een lagere suiker heb, heb ik meer pijn. Het regelmatig nemen van mijn pijnstillers helpt ook niet altijd, ben er nogal slordig mee soms en dan kom ik er 3 uur te laat achter dat ik nog een pil moest hebben.... Maar ook als ik ze wél op tijd neem is dat geen garantie voor een pijnloze dag. Vandaag al de hele dag behoorlijk veel last. Zit nog in mijn pyjama omdat ik de puf niet heb om me aan te kleden.



Vanavond heb ik eetclub met 4 vriendinnen en mijn zus. Dus over een uurtje ga ik me toch maar douchen en aankleden. Kan ik daarna nog ff plat en bijkomen en hopen dat het beter gaat (wat meestal wel zo is 's avonds).

Dinsdag heb ik weer een afspraak bij de ARBO, mijn zus gaat mee want ik mag (en kan) nog steeds geen auto rijden maar mevrouw de arbo-verpleegkundige wilde persé dat ik langs kwam. Doos



Vrijdag op controle bij de neuroloog en ik ben benieuwd wat hij gaat zeggen/vinden. Het gaat wel echt beter dan een paar weken geleden, ik heb bijvoorbeeld al wat meer gevoel in mijn voet en ik trap ook niet meer op "de egeltjes" (prikkels in mijn voet zodra die voet ook maar de suggestie wekte, plat op de grond te gaan staan). Dat is vooruitgang dus! Maar ja.. het gaat wel heel langzaam....



Zit ook een beetje met mijn werk/baas in mijn maag. Ik heb maar 5 weken gewerkt toen ik me ziek meldde. Eén keer heeft mijn directe collega (IB-er) gebeld, zijdelings om te informeren hoe het met me ging, maar vooral om te vragen of ik nog wat lopende zaken kon afronden. De week erna belde mijn baas (3 minuten). Ik heb voor de herfstvakantie een kaartje gehad (directe collega die namens het team een kaart stuurde) en dat was het. Toen ik vorige week zelf belde om het stappenplan voor de arbo te bespreken vroeg mijn baas niet eens hoe het me ging! En dat plan dat kon ook nog wel over 2 weken gemaakt worden. Tja... wat moet ik daarmee? Ik snap dat ik nog niet als een collega "voel", maar ja... ik bén er wel een. En ook nog gewoon van vlees en bloed met gevoelens

Dit traject kan nog wel eens lang gaan duren en dan heb ik (straks bij het re-intergreren) wel mijn collega's nodig. Voel me een beetje in de steek gelaten. Hoeveel moeite is het om een mailtje te sturen? (dat heeft 1 collega gedaan, eenmalig). En hoewel ik ziek thuis zit, ik wil wel graag op de hoogte blijven van het reilen en zeilen. Ik krijg wel alle mails met belangrijke informatie hoor, maar ik ben psychisch wel in orde, kan best wat hebben als ik maar niet hoef te springen, rennen, traplopen, lopen of iets anders waar ik mijn been voor moet gebruiken.



Verder nog veel frustratie omdat ik niks/weinig kan. Man loopt zijn benen uit zijn lijf en vangt veel op, maar ik zie aan 'm dat hem ook te veel wordt. Nou is het ook nog eens een eigenwijs portret en hij vraagt zelf /aanvaardt geen hulp, ook als anderen al 10 keer hebben aangeboden iets over te nemen.



Dan is het bijna sinterklaas ... moeten we allemaal cadeautjes gaan regelen, ook handig. Ella en Gijs hebben bij de oma's lijstjes gemaakt, maar mijn moeder geeft niks met Sint (dus het is volkomen nutteloos om daar een lijstje te hebben) en mijn schoonmoeder laat altijd ons de cadeautjes halen. Wat nu onmogelijk is en aangezien zij het lijstje heeft, ook best onhandig. Daar komt bij dat Ella "echt geen nieuw lijstje gaat maken, die liggen toch bij oma" en ik word gillend gek. Ik heb ook niks anders te doen dan nadenken he....

Gedoe...



Dus Sett... BLEGH!

Oh en ik ga ook huilen als ik lieve berichtjes krijg van digi-vriendinnetjes (of van mijn oude baas die ik gevraagd heb op 5 december in vermomming op bezoek te komen)



Was het gezellig met je vader? Ik vind het zo fijn om steeds te horen hoe goed het met jullie gaat!





Choco; wat ben jij een trol!!!

En lees morgen weer bij trouwens. Was ff te druk met feestboek hihi Welterusten allemaal!

Wat een vragen Set!



Ik ben niet naar de Arbo geweest, had te veel pijn om een half uur in de auto te zitten, gesprek en weer een half uur terug, minimaal! Dus heb afgebeld en een nieuwe afspraak voor volgende week gemaakt als ze toch in mijn woonplaats is. Moet nog wel een lift regelen, maar dat is wel te doen.



Eetclub volgehouden, koffie staand gedronken, haha. We hadden een herfstmenu. Kervelsoep, risotto met ratatouille en stoofpeertjes met een crumble korst uit de oven. Lekker!!!!!



Mijn oude baas komt als Piet, doet hij al vanaf 2009, tot de kids niet meer geloven. Omdat hij al voor de 4e keer komt, kennen ze m ook "echt". Zo leuk!



Pijn gaat wisselend, ik moet me echt rustig houden. Maar zondagnacht heb ik bijvoorbeeld een uur liggen woelen voordat ik lekker lag. En toen lag ik lekker (enigszins....) en toen hoorde ik de gordijnen rammelen. We hebben nieuwe, paneelgordijnen met een ijzeren randje aan de onderkant. Het rolluik was niet helemaal dicht en de wind waaide dus een beetje erdoorheen.... Ik dacht dat ik gék werd! Maar ik ben blijven liggen.... Dan maar met rammelende gordijnen



Ik had nog niet gezegd dat ik een nieuwe iPhone heb, een witte maar met een ROZEbeschermhoes!

Ik heb bijgelezen maar ik onthoud het niet, het dringt niet tot me door



Poging 2 van bijlezen volgt over een paar dagen. Iig sterkte met de hernia, arbo, eindeloze menstruaties en dan ben ik het alweer kwijt. Alleen het roze hoesje blijft hangen



Drukke weken gehad geloof ik.. Tot later

Welk kreng? Je baarmoeder inclusief eierstokken? Je spiraal? De bloedende kip? Ik duim wel hoor, maar dan moet ik wel weten waarveur!



Choc, geeft niks. Je hebt nog ff de tijd om je in te lezen



Ik heb dus een nieuwe iPhone (die in dat roze hoedje) en nou kan ik dankzij Teddeke, ook emoticons gebruiken als ik sms of whats-app en ook bij berichtjes die ik plaats bij alle spelletjes die ik speel. En daar ben ik blij mee!



Net als met dit kleurtje

note to self: Woensdag kaarsje branden voor Setter, komt voor elkaar

Hee Ris, ik heb ook een witte iPhone met een roze hoesje Ben er nog steeds blij mee. Geniet er van! Ik denk nog steeds aan je hoor, met je rugpijn.



Setter, ik ga heel hard voor je duimen woensdag! Breek me de bek niet open over die ondingen.



Vanmiddag ben ik in twee uur tijd acht punten gedaald in bloedsuiker. Van ruim 16 naar 8. En ik voelde me een partij beroerd. Pijn in mijn buik, misselijk, zweten. Kennen jullie dat? Hoe kan dat nou?



En de rest: ik denk ook aan jullie!

Setter, ik duim mee hoor! Inderdaad, wat heb je aan die rommel in je lijf. Die vriendin van jou (van dat speeltuintje) is een wijze vrouw.



Ris, hoe voel je je? Ik geloof dat ik even wat gemist heb: heb je die brace nou al en helpt-ie?



Alle anderen: en



Echtgenoot is nu naar dokter om uitslag van onderzoek te halen. Ben benieuwd.



Uuhhmm... ik geloof dat ik ben geïnfecteerd door een vorige opdrachtgever. Die had alle lidwoorden uit zijn teksten gehaald om te besparen op de vertaalkosten Hoe kom je erop?

Nee Setter, wat imbeciel. Haha, hoe komt ie er op! Sri, hoe kom je er van af? Sterkte voor Sriman!

is wel slim bedacht maar leest wel raar. beetje forum achtig haha!

Imbeciel ja... met of zonder lidwoord.



Ik mag naar de pijnpoli voor mijn rug. Duurt nog wel 10 dagen voor ik een intake heb en daarna pas wordt bekeken wat ze dan gaan doen. Maar het is iets met naalden (visioenen van ellenlange naalden zwermen door mijn kop) en cortionogawat-steroiden (prednison). ddat zou de zwelling van de sacrale zenuw moeten wegnemen (zo'n mooi woord, sacrale) en dan zou de pijn ook moeten minderen.

Voor de zekerheid word ik ook al ingepland voor een consult bij een neurochirurg. Omdat de beste man slechts 1x in de week ons ziekenhuis met een bezoek vereert, zit hij al tot januari vol. Dan kun je maar beter in november al op zijn patientenlijstje staan.



tot zover...

De duikeling is mij welbekend. Voelt als een hypo. Volgens mij komt dat omdat je lichaam denkt: Hé, WTF, de suiker verdwijnt, fuck, aanvullen hoor! Met als gevolg een noodkreet om als een imbeciel je bloedsuiker aan te vullen. 'Gewone' mensen krijgen trek/honger/snaaidrang, wij diabeten krijgen een soort hypo-melding, want in feite is dat ook een noodkreet om suiker.

Denk ik hoor....



Verder hou ik het kort. Het gaat goed met mij, geen nieuws is goed nieuws, maar wel belachelijk druk. Lange werkdagen, veel ad hoc gedoe, veel cursussen, thuis ook druk en dan heb ik 's avonds geen zin meer om te keuvelen, al dan niet op internet. En nu ga ik fijn TVOH kijken



Fijn weekend dames, en veel sterkte met alle perikelen.

Lief !! Fijn je te zien!