Na 5 weken antidepressiva nog steeds slecht

Vervelend zeg. Ik ben ooit met een bepaald soort begonnen. hielp niet. Dosis verhoogd. Hielp niet. Toen een ander soort geprobeerd en die sloeg aan.



Zou terug gaan en vragen om een ander soort.



Welke slik je?

Hee prinses, nog steeds niet lekker dus, balen! Ik heb er geen verstand van dus van mij alleen een

Hmm als hij eerst wel is aangeslagen dan kan je idd wel moeten wennen aan een verhoging.



Kun je ter overbrugging geen kalmerend middel erbij nemen?

Wat vervelend voor je!

Is er iemand met wie je er over kan praten?

quote:prinses1970 schreef op 12 november 2012 @ 18:12:

[...]





nou eigenlijk weinig, als je zelf niet kent is het tuurlijk heel moeilijk te snappen en dat begrijp ik zelf ook nog wel, iedereen roept maar ah joh nog even doorbijten pfffffffJa zulke dingen zijn makkelijker gezegd dan gedaan als je in zo'n diep dal zit. Ik ken het gevoel... Ik probeer op zulke momenten lief voor mezelf te zijn, wat ook niet altijd lukt hoor. Bijvoorbeeld even een warme douche nemen knap ik dan soms toch even van op. Sterkte!

Wat geeft je huisarts als termijn? Wanneer moet je je beter voelen?

Ik meen me te kunnen herinneren dat ad een "spiegel" moet opbouwen in het bloed. Dat de waarden zeg maar stabiel zijn in je bloed. (daarom moet je eigenlijk ook niet overslaan en op gezette tijden innemen)

Dit kan inderdaad even duren, maar is wel nodig om te kunnen bepalen of je de juiste dosis hebt.

Als je te vroeg te hoog zit, loop je kans dat je de hele dag suf rond loopt en dat lijkt me ook niet wenselijk.



Ik weet ook niet of je het alleen moet doen met ad, of dat je ook gesprekken/therapieen volgt?

Want alleen ad, lijkt me ook niet wenselijk.

Dat is zoiets als sporten zonder op het eten te letten als je wilt afvallen en een strak lichaam wilt.



Het is natuurlijk heel moeilijk, als je je zo rot voelt, en natuurlijk wil je dat het morgen weg is en je weer fluitend door het leven gaat.

Maar vaak is het zo, dat je het zelf moet doen, psych en ad zijn een steuntje in de rug.

Maar jij beslist wat je ermee doet. Echt waar. Het zit in jou en jij kunt ook de keuze maken om elke dag iets te doen waar je je goed bij voelt.

Een lekkere kop thee en een tijdschrift, en even lekker voor jezelf. Bijvoorbeeld. Want het hoeft niet groot te zijn, de keuzes die je maakt.

Of jezelf eens lekker douchen met shampoo die heerlijk ruikt, en bodylotion die je huid weer zacht maakt.

Kleine stapjes die je zelf besluit en ook maakt.

Het leven is soms overleven. Maar niet alles is kut en slecht en shit en donker en niet de moeite waard.



(en ja, ik weet waar jij het over hebt...)



Dus van mij krijg je een hele dikke stevige knuffel, en terwijl ik je knuffel fluister ik stiekum in je oor dat het echt allemaal goed komt, hoe moeilijk het ook is om je dat voor te stellen...

Er zijn verschillende antidepressiva en die werken niet op dezelfde manier. Artsen volgen een bepaalde route om voor jou een effectief middel te vinden. De tijd die nodig is voor een antidepressivum effect heeft verschilt per middel en per mens. Dat duurt in de meeste gevallen voor de depressieve te lang. Je arts is degene die dit veruit het best kan inschatten, maar je arts zal je waarschijnlijk niet beloven wanneer je effect mag verwachten.



Je schrijft dat je angstige gedachten hebt. Angst en depressie liggen in elkaars verlengde. Het is belangrijk dat je arts weet dat je angstige gedachten hebt.



Afgezien van de medicatie en het wachten op emotionele 'verbetering' denk ik dat je vooral moet leren hoe je met je eigen emoties omgaat en hoe je je gedrag daarop afstemt ipv het overleven van de dagen. Dat schrijf ik ook omdat ik stellig van mening ben dat medicatie niet noodzakelijk is, het verandert je levenskwaliteit, maar of je dat positiever ervaart is aan jou.

Ik ga ervan uit dat je inmiddels een hoop kennis over depressie hebt opgedaan en niet in fouten vervalt als caffeine gebruik, eet/slaapritme verstoringen etc. Als dat niet zo is doe je er verstandig aan daar wel kennis van te nemen. Zorg er in ieder geval voor (met je arts) dat je voldoende goede slaap hebt, vlot inslaapt, doorslaapt en voldoende vitamines eet.



Een huilbui kan soms erg lang duren, soms zelfs de hele dag en met paniekaanvallen. Voor zover je niet gevaarlijk voor jezelf bent, moet je vooral accepteren dat je die emoties hebt en accepteren dat die best de hele dag mogen duren. Je kunt dan hooguit tijd verprutsen. Hoe jammer dat ook is. Hoe pijnlijk dat ook is. Dat geldt natuurlijk ook voor de totale duur van je depressie of je depressieve periodes. Inrichten, reguleren, de narigheid afwachten en genieten van de (schaarse) momenten dat het wel goed gaat.



Ik hoop dat je je leven met iemand deelt. Iemand die accepteert hoe jij je voelt en bij wie je je mag gedragen zoals je wilt.



Er kunnen soms vreemde wendingen in je leven plaatsvinden...

Ook positieve...

Vergeet dat nooit !!

Misschien mag ik nog wat verder vragen? Als je je antwoorden te persoonlijk vindt kun je dat natuurlijk aangeven.



1. Kun je je interne wereld beschrijven bij een paniekaanval (het gaat me niet om de uiterlijke symptomen, maar om wat je denkt/beleefd)

2. Kun je een voorbeeld noemen van een dwanggedachte?

3. Werd je ook 'trillend en zwetend' wakker voordat je medicatie gebruikte?



'Angst voor de angst'



Bang om ziek te worden, bang om pijn te lijden, bang om dood te gaan, bang voor het onverwachte oneindige leed dat op ieder moment van de dag je zomaar zou kunnen overkomen. Al deze angsten zijn niet irrationeel, niet ongegrond. Het is niet vreemd dát iemand dat beleefd en het is ook niet vreemd hóe iemand dat beleefd. Die beleving is persoonlijk.



Je hebt vast gezien dat ieder mens weet dat ongeluk zomaar kan plaatsvinden en dat dat slechts een enkeling blokkeert. Zelfs als hen dat ongeluk trof. Ik denk dat je je ook wel hebt afgevraagd waarom sommigen daar doorheen kwamen en jij er nog steeds mee worstelt. En dat sommige mensen het ongeluk niet treft en jou wel. Want op de een of de andere manier moest jij dat wel meemaken en dat voelt ook knap oneerlijk. Het voelt denk ik vooral erg oneerlijk omdat het geen kleinigheid is, maar het flink kan overheersen.



Een beetje beeldvorming:



In mijn beleving zijn er 2 soorten ongeluk. Ongeluk van tijdelijke aard en ongeluk met een permanent karakter. Een been verliezen is een voorbeeld van dat laatste. Ik heb helaas niet het vertrouwen dat mensen ooit zullen leren om weer een nieuw been te maken, maar ik heb wel het vertouwen dat een mens kan veranderen van beleving. Zowel negatief als positief. In mijn ogen is de staat van beleving niet permanent. Beleving verandert ook naarmate je ouder wordt en hoe ouder je wordt hoe langzamer dat verandert; er is immers een breder fundament onder die beleving ontwikkelt. Tegelijkertijd is dat fundament onderdeel van al je ervaringen en die andere ervaringen kunnen ook op dat fundament inwerken.

Als mensen geen conflicten of negatieve overheersende emoties ervaren is het verstandig dat fundament in tact te laten. Anderszijds is er geen enkele denkbare situatie waarin het verstandig is dat fundament omver te werpen. Het is nooit de bedoeling om de grond onder je voeten weg te halen. Dat zou betekenen dat je afscheid moet nemen van wie je bent.



Paniekaanvallen geven je de illusie dat de grond onder je voeten wel degelijk verdwijnt. Ik hoop dat je er bewust van bent dat die illusie vooral geschapen wordt doordat het zoeklicht vooral de verkeerde kleur heeft.



Als je de wens hebt dat iets verandert, is het belangrijk eerst vast te stellen wat er niet moet veranderen. Je moet eerst weten wat je dierbaar is, waarom dat zo is, waarom je dat hebt en hoe je dat in stand houdt. Dat betekent dat je daar veel aandacht voor moet hebben en dat betekent ook dat je dat moet waarderen.



Ik kan me heel goed voorstellen dat ook jouw negatieve belevingen (depressies, paniekaanvallen) je ergens best wel dierbaar zijn. Ergens heb je ongetwijfelt het beeld dat jij wèl weet wat depressie is en hoe een paniekaanval werkt, jij hebt het wèl meegekregen. Jij weet wat lijden is, wat pijn lijden is en wat angst lijden is. Je weet dat het niet goed voelt, maar je weet vooral dat je dat hebt meegemaakt en hebt doorstaan. Hopelijk begrijp je dus ook hoeveel je geleerd hebt.



Gebruik van medicatie



In beginsel horen mensen geen medicatie te gebruiken. Mensen eten voedsel om energie te krijgen niet om het systeem te veranderen. Psychoactieve stoffen kunnen mensen tijdelijk een andere beleving verschaffen, zo ook antidepressiva, anxiolytica, hallucinogenen, opiaten etc. De belangrijkste component in die zin is het woordje 'tijdelijk'. Niet alleen omdat het niet hoort, maar ook omdat het effect van beperkte duur is en omdat er soms helaas permanent ongeluk uit voortkomt (denk aan alcohol en heroine gebruik). Ook zonder ben je heel goed in staat je beleving te veranderen, maar als je er te lang niet mee overweg kunt kan het raadzaam zijn om er je voordeel mee te doen. Ik hoop dat je medicatie vooral ziet als ondersteuning.



Dikke knuffel !!

Ik ben trouwens benieuwd of je mijn nijlpaard ook mooi kunt vinden. Een nijlpaard is best een bijzonder dier.



Hoe zie jij het nijlpaard?

Ik heb een verzoek en daarna een vraag met een inleiding.



Mijn verzoek is dat je je volgende reactie herleest nadat je 'm af hebt en probeert duidelijk gescheiden zinnen te formuleren. Dat vraag ik niet omdat ik het zo niet zou begrijpen, maar omdat ik vind dat je actief met veranderen aan de slag moet. Zinnetjes maken betekent dat je nauwkeurig moet zijn. Goed moet kijken wat je schrijft en jezelf corrigeert. Ik denk dat je dat oplettender maakt in hoe je jezelf leest en jezelf reguleert.



---



Als je een heel spannende scene van een film kijkt en op het puntje van je stoel zit, bestaat de rest van de wereld niet meer. Als er niet iets is dat die film onderbreekt duurt die tot de aftiteling, en dan besef je weer waar je bent, en wat je zag een film was. Misschien heb je bij die film niet door dat de tranen over je gezicht liepen of je breeduit grijnsde toen het weer goedkwam, maar het gebeurde wel.



Ik lees in je beschrijving dat jij heel goed door hebt wat er gebeurt. Jouw film gaat over jou. Iedere emotie die je als kijker meemaakt verschijnt ook op het doek. Iedere volgende scene lokt de volgende emotie uit en weer de volgende scene en zo verder. Zie ik dat goed?



Waarom houden paniekaanvallen bij jou op?

Als je zwetend wakker wordt is het belangrijk voldoende te drinken. Zweten is vocht verliezen. Je kunt beter wat te veel water drinken, dan alleen de eerste dorst lessen. Door te weinig vocht kun je je slechter voelen. Te weinig vocht versterkt ook het trillen.



Verandert de temperatuur van je slaapkamer tijdens de nacht? Bijvoorbeeld doordat tegen de ochtend de verwarming aangaat.

Heb je mijn verzoek ook gelezen?



Waar zit je op dit moment qua emotie?

Voor nu, vlak voor de nacht:



Je ziet wel eens mensen naar de ondergaande of opkomende zon kijken. Zij zien hoe de hemel rood kleurt en langzaam verandert in geel, het almaar lichter wordt en de blauwe lucht de glans van een zonnige dag krijgt.



Als je lang over mijn vraag moest nadenken kun je ook lang nadenken over dingen die niet over jouzelf gaan, bijv over de zon of over het nijlpaard.

Je kunt jezelf misschien vragen stellen over het leven van het nijlpaard. Hoe zou jij als nijlpaard leven? Hoe ontmoet watermanneke een vrouwtje? En morgen als je opstaat kun je de wiki pagina over nijlpaarden openzetten en lezen wat wetenschappers gezien hebben.



Slaap zacht en laat jezelf met rust...