Gezondheid
alle pijlers
Nonchalance zorgverleners
maandag 11 februari 2013 om 20:28
Hallo allemaal,
Ik ben al lang een meelezer, maar wilde toch even iets delen/jullie mening weten.
Ik heb al een tijdje het gevoel dat je zelf superalert moet zijn in de zorg, omdat artsen/verpleegkundigen klachten niet heel serieus lijken te nemen.
Nu is dit gevoel versterkt door wat er afgelopen dagen met kinderen in mijn omgeving is gebeurd.
Kennis 1 heeft een dochter van 3 die al een aantal dagen ziek was en niets binnen hield. Naar huisarts: niets aan de hand, griepje, lekker uitzieken. Kennis geeft aan dat ze dat al probeerde, maar dat het gewoon echt niet goed gaat. Toch maar naar huis. Dochter ligt inmiddels al vijf dagen n het kinderziekenhuis (met gillende sirenes naar toe gebracht) na meerde keren bewusteloos te zijn geweest. Zware virusinfectie en ze knapt nog steeds niet op.
Kennis 2 is zaterdag met zoon van negen naar eerste hulp gereden vanwege uit het niets hele zware koorts. Naar huis gestuurd met paracetamolletje en rust nemen. Zondag terug gegaan, want zoon niet meer aanspreekbaar. Eerste hulp begon wéér over paracetamol. Kennis is heel boos geworden, werd toen pas serieus genomen. Zoon ligt nu kritiek met bacteriële meningitis.
Een paar maanden terug heeft mijn zwangere nichtje kantje boord gelegen met HELLP syndroom. Stagiaire had teststrip voor eiwit in urine te lang in urine gehouden, waardoor uitkomst niet meer af te lezen was. Maakte volgens verloskundige niets uit, zo'n vaart zou het niet lopen. Een paar dagen later moest haar partner tekenen voor wie ze moesten redden: ongeboren dochter of de moeder. (Ze hebben het gelukkig allebei gehaald!)
Hoe kan dit toch allemaal? Ik weet dat artsen ook maar mensen zijn en dat heel veel mensen onterecht bij de dokter komen, maar in bovenstaande gevallen zou zo veel beter gehandeld kunnen zijn volgens mij.
Het lijkt wel alsof je dus heel erg op je strepen moet gaan staan tegenover zorgverleners, en altijd op je eigen gevoel af moet aan. Maar dat is ook weer lastig, omdat artsen toch nog een bepaalde autoriteit hebben. Hoe ervaren jullie dit? Hebben jullie ook dit soort gevallen mee gemaakt/in jullie omgeving?
Ik ben al lang een meelezer, maar wilde toch even iets delen/jullie mening weten.
Ik heb al een tijdje het gevoel dat je zelf superalert moet zijn in de zorg, omdat artsen/verpleegkundigen klachten niet heel serieus lijken te nemen.
Nu is dit gevoel versterkt door wat er afgelopen dagen met kinderen in mijn omgeving is gebeurd.
Kennis 1 heeft een dochter van 3 die al een aantal dagen ziek was en niets binnen hield. Naar huisarts: niets aan de hand, griepje, lekker uitzieken. Kennis geeft aan dat ze dat al probeerde, maar dat het gewoon echt niet goed gaat. Toch maar naar huis. Dochter ligt inmiddels al vijf dagen n het kinderziekenhuis (met gillende sirenes naar toe gebracht) na meerde keren bewusteloos te zijn geweest. Zware virusinfectie en ze knapt nog steeds niet op.
Kennis 2 is zaterdag met zoon van negen naar eerste hulp gereden vanwege uit het niets hele zware koorts. Naar huis gestuurd met paracetamolletje en rust nemen. Zondag terug gegaan, want zoon niet meer aanspreekbaar. Eerste hulp begon wéér over paracetamol. Kennis is heel boos geworden, werd toen pas serieus genomen. Zoon ligt nu kritiek met bacteriële meningitis.
Een paar maanden terug heeft mijn zwangere nichtje kantje boord gelegen met HELLP syndroom. Stagiaire had teststrip voor eiwit in urine te lang in urine gehouden, waardoor uitkomst niet meer af te lezen was. Maakte volgens verloskundige niets uit, zo'n vaart zou het niet lopen. Een paar dagen later moest haar partner tekenen voor wie ze moesten redden: ongeboren dochter of de moeder. (Ze hebben het gelukkig allebei gehaald!)
Hoe kan dit toch allemaal? Ik weet dat artsen ook maar mensen zijn en dat heel veel mensen onterecht bij de dokter komen, maar in bovenstaande gevallen zou zo veel beter gehandeld kunnen zijn volgens mij.
Het lijkt wel alsof je dus heel erg op je strepen moet gaan staan tegenover zorgverleners, en altijd op je eigen gevoel af moet aan. Maar dat is ook weer lastig, omdat artsen toch nog een bepaalde autoriteit hebben. Hoe ervaren jullie dit? Hebben jullie ook dit soort gevallen mee gemaakt/in jullie omgeving?
Only dead fish go with the flow.
maandag 11 februari 2013 om 21:22
quote:Marels schreef op 11 februari 2013 @ 21:15:
Waarom mag een automonteur, fietsenmaker, schilder of schoenmaker wél zijn specialisme hebben en een bepaalde autoriteit hebben in zijn vakgebied, maar een arts niet?
Jij kunt je lijf wel kennen, maar die arts heeft tig jaar gestudeerd om tot een goeie conclusie te kunnen komen op basis van jouw symptomen. Daar heeft hij jouw googlediagnose niet bij nodig.Ik heb van de week ook gegoogeld of ik mijn airbag aan de passagierskant uit kan zetten, had natuurlijk ook de garage kunnen bellen uit respect voor het specialisme van de automonteur....
Waarom mag een automonteur, fietsenmaker, schilder of schoenmaker wél zijn specialisme hebben en een bepaalde autoriteit hebben in zijn vakgebied, maar een arts niet?
Jij kunt je lijf wel kennen, maar die arts heeft tig jaar gestudeerd om tot een goeie conclusie te kunnen komen op basis van jouw symptomen. Daar heeft hij jouw googlediagnose niet bij nodig.Ik heb van de week ook gegoogeld of ik mijn airbag aan de passagierskant uit kan zetten, had natuurlijk ook de garage kunnen bellen uit respect voor het specialisme van de automonteur....
Only dead fish go with the flow.
maandag 11 februari 2013 om 21:24
Ik probeer alleen maar de storende, moeilijke kant van de oh zo geweldige "mondige patiënt" te belichten Vetplantje.
Er is niks zo irritant als continue in je specialisme ondermijnd worden door leken die denken alles beter te weten.
Daarmee worden namelijk je opleiding, kennis en ervaring in één keer van tafel geveegd door de mondige leek (jij zit fout ik weet het beter want het is mijn lijf) en ja, daar zouden mijn nekharen ook van overeind gaan staan.
Er is niks zo irritant als continue in je specialisme ondermijnd worden door leken die denken alles beter te weten.
Daarmee worden namelijk je opleiding, kennis en ervaring in één keer van tafel geveegd door de mondige leek (jij zit fout ik weet het beter want het is mijn lijf) en ja, daar zouden mijn nekharen ook van overeind gaan staan.
668, the neighbour of the Beast
maandag 11 februari 2013 om 21:26
Maar je airbag aan passagierskant is iets minder link als je daar zelf mee speelt als je gezondheid.
Nogmaals, ik heb ook sukkels van artsen meegemaakt en ik snap echt de andere kant ook wel.
Mijn eigen huisarts is een drama, die spreekt af dat ze 's avonds wel op visite gaat als er iemand 's ochtends belt dat ie dood ligt te gaan met een hartaanval, maar ik probeer mar de andere kant te belichten.
Ik snap de specialist ook ergens wel.
Nogmaals, ik heb ook sukkels van artsen meegemaakt en ik snap echt de andere kant ook wel.
Mijn eigen huisarts is een drama, die spreekt af dat ze 's avonds wel op visite gaat als er iemand 's ochtends belt dat ie dood ligt te gaan met een hartaanval, maar ik probeer mar de andere kant te belichten.
Ik snap de specialist ook ergens wel.
668, the neighbour of the Beast
maandag 11 februari 2013 om 21:26
Maar je airbag aan passagierskant is iets minder link als je daar zelf mee speelt als je gezondheid.
Nogmaals, ik heb ook sukkels van artsen meegemaakt en ik snap echt de andere kant ook wel.
Mijn eigen huisarts is een drama, die spreekt af dat ze 's avonds wel op visite gaat als er iemand 's ochtends belt dat ie dood ligt te gaan met een hartaanval, maar ik probeer mar de andere kant te belichten.
Ik snap de specialist ook ergens wel.
Nogmaals, ik heb ook sukkels van artsen meegemaakt en ik snap echt de andere kant ook wel.
Mijn eigen huisarts is een drama, die spreekt af dat ze 's avonds wel op visite gaat als er iemand 's ochtends belt dat ie dood ligt te gaan met een hartaanval, maar ik probeer mar de andere kant te belichten.
Ik snap de specialist ook ergens wel.
668, the neighbour of the Beast
maandag 11 februari 2013 om 21:27
quote:sannennas schreef op 11 februari 2013 @ 21:22:
[...]
Ik heb van de week ook gegoogeld of ik mijn airbag aan de passagierskant uit kan zetten, had natuurlijk ook de garage kunnen bellen uit respect voor het specialisme van de automonteur....
nou ja, je mag best googlen, maar als de automonteur iets zegt, en jij komt daaroverheen blazen dat meneer helemaal fout zit, want google...
Ik kan me wel voorstellen dat een arts daar moeite mee heeft. Ik krijg dat soort types ook weleens op gesprek nl. (ben geen arts)
[...]
Ik heb van de week ook gegoogeld of ik mijn airbag aan de passagierskant uit kan zetten, had natuurlijk ook de garage kunnen bellen uit respect voor het specialisme van de automonteur....
nou ja, je mag best googlen, maar als de automonteur iets zegt, en jij komt daaroverheen blazen dat meneer helemaal fout zit, want google...
Ik kan me wel voorstellen dat een arts daar moeite mee heeft. Ik krijg dat soort types ook weleens op gesprek nl. (ben geen arts)
maandag 11 februari 2013 om 21:28
quote:Mevrouw75 schreef op 11 februari 2013 @ 21:27:
[...]
nou ja, je mag best googlen, maar als de automonteur iets zegt, en jij komt daaroverheen blazen dat meneer helemaal fout zit, want google...
Ik kan me wel voorstellen dat een arts daar moeite mee heeft. Ik krijg dat soort types ook weleens op gesprek nl. (ben geen arts)Jij tikt wat ik mijn toetsenbord niet uit kreeg. Waarvoor dank.
[...]
nou ja, je mag best googlen, maar als de automonteur iets zegt, en jij komt daaroverheen blazen dat meneer helemaal fout zit, want google...
Ik kan me wel voorstellen dat een arts daar moeite mee heeft. Ik krijg dat soort types ook weleens op gesprek nl. (ben geen arts)Jij tikt wat ik mijn toetsenbord niet uit kreeg. Waarvoor dank.
668, the neighbour of the Beast
maandag 11 februari 2013 om 21:29
quote:Marels schreef op 11 februari 2013 @ 21:24:
Ik probeer alleen maar de storende, moeilijke kant van de oh zo geweldige "mondige patiënt" te belichten Vetplantje.
Er is niks zo irritant als continue in je specialisme ondermijnd worden door leken die denken alles beter te weten.
Daarmee worden namelijk je opleiding, kennis en ervaring in één keer van tafel geveegd door de mondige leek (jij zit fout ik weet het beter want het is mijn lijf) en ja, daar zouden mijn nekharen ook van overeind gaan staan.
Dat begrijp ik en ik heb er best wel begrip voor, want heel veel mensen hebben echt geen benul.
En ik ben er echt niet op uit om de specialist af te vangen op elk steekje dat hij/zij laat vallen.
Maar mijn lijf is me lief, en ik ben geen achterlijke trol. If it ain't right, it ain't right. En dan is het jammer dat de arts overspoeld wordt door achterlijke tokkies, maar ik ga niet de ideale patiënt uithangen ten koste van mijn lijf.
En tja, dan is het echt wel storend als je bij voorbaat door je arts niet serieus wordt genomen. Je geeft je toch bloot, letterlijk en figuurlijk.
Ik probeer alleen maar de storende, moeilijke kant van de oh zo geweldige "mondige patiënt" te belichten Vetplantje.
Er is niks zo irritant als continue in je specialisme ondermijnd worden door leken die denken alles beter te weten.
Daarmee worden namelijk je opleiding, kennis en ervaring in één keer van tafel geveegd door de mondige leek (jij zit fout ik weet het beter want het is mijn lijf) en ja, daar zouden mijn nekharen ook van overeind gaan staan.
Dat begrijp ik en ik heb er best wel begrip voor, want heel veel mensen hebben echt geen benul.
En ik ben er echt niet op uit om de specialist af te vangen op elk steekje dat hij/zij laat vallen.
Maar mijn lijf is me lief, en ik ben geen achterlijke trol. If it ain't right, it ain't right. En dan is het jammer dat de arts overspoeld wordt door achterlijke tokkies, maar ik ga niet de ideale patiënt uithangen ten koste van mijn lijf.
En tja, dan is het echt wel storend als je bij voorbaat door je arts niet serieus wordt genomen. Je geeft je toch bloot, letterlijk en figuurlijk.
maandag 11 februari 2013 om 21:30
quote:Marels schreef op 11 februari 2013 @ 21:01:
Maar "ouders die hun kind het beste kennen" lijken mij wel de buitencategorie vervelende patiënten eigenlijk.
Van die mensen die alles beter weten want het is mijn kind en ik zal het wel weten. Die zelfs met een simpele verkoudheid eisen dat hun kind door de longarts gezien wordt want zij kennen hun kind het beste en zij zullen het wel weten.
Tja. Misschien ook wat dat betreft eens naar de andere kant kijken Maar, nu eerlijk, bij zo'n patiënt: hoe objectief ben je dan nog? Lukt het je dan het nog om naar alles te luisteren wat die vervelende patiënt zegt? En dat 'vervelend' niet mee te laten wegen? Het lijkt me menselijk als dat niet lukt trouwens, maar dat kan natuurlijk wel een verkeerd oordeel opleveren lijkt mij.
Maar "ouders die hun kind het beste kennen" lijken mij wel de buitencategorie vervelende patiënten eigenlijk.
Van die mensen die alles beter weten want het is mijn kind en ik zal het wel weten. Die zelfs met een simpele verkoudheid eisen dat hun kind door de longarts gezien wordt want zij kennen hun kind het beste en zij zullen het wel weten.
Tja. Misschien ook wat dat betreft eens naar de andere kant kijken Maar, nu eerlijk, bij zo'n patiënt: hoe objectief ben je dan nog? Lukt het je dan het nog om naar alles te luisteren wat die vervelende patiënt zegt? En dat 'vervelend' niet mee te laten wegen? Het lijkt me menselijk als dat niet lukt trouwens, maar dat kan natuurlijk wel een verkeerd oordeel opleveren lijkt mij.
Only dead fish go with the flow.
maandag 11 februari 2013 om 21:33
quote:sannennas schreef op 11 februari 2013 @ 21:30:
[...]
Maar, nu eerlijk, bij zo'n patiënt: hoe objectief ben je dan nog? Lukt het je dan het nog om naar alles te luisteren wat die vervelende patiënt zegt? En dat 'vervelend' niet mee te laten wegen? Het lijkt me menselijk als dat niet lukt trouwens, maar dat kan natuurlijk wel een verkeerd oordeel opleveren lijkt mij.
Artsen zijn mensen. En ja, ze laten zich wel degelijk beïnvloeden door hoe je overkomt. Vandaar dat ik altijd maar 'stommetje speel' en niks vertel over mijn gegoogle. Ik onderga het gelaten, laat de arts de leiding in het gesprek nemen en houd verder mijn mond. Dan gaat het zoals ze lekker vinden en heb je de meeste kans op een goede diagnose.
Maar is het niet vreemd dat je dus een toneelstukje moet spelen om goed geholpen te worden..?
[...]
Maar, nu eerlijk, bij zo'n patiënt: hoe objectief ben je dan nog? Lukt het je dan het nog om naar alles te luisteren wat die vervelende patiënt zegt? En dat 'vervelend' niet mee te laten wegen? Het lijkt me menselijk als dat niet lukt trouwens, maar dat kan natuurlijk wel een verkeerd oordeel opleveren lijkt mij.
Artsen zijn mensen. En ja, ze laten zich wel degelijk beïnvloeden door hoe je overkomt. Vandaar dat ik altijd maar 'stommetje speel' en niks vertel over mijn gegoogle. Ik onderga het gelaten, laat de arts de leiding in het gesprek nemen en houd verder mijn mond. Dan gaat het zoals ze lekker vinden en heb je de meeste kans op een goede diagnose.
Maar is het niet vreemd dat je dus een toneelstukje moet spelen om goed geholpen te worden..?
maandag 11 februari 2013 om 21:33
Ik geloof dat de wachtkamer van een huisarts dagelijks gevuld wordt met mensen waarvan 80% klachten heeft die zonder huisarts binnen 6 weken genezen zijn. Ze behandelen dus patiënten die voor het grootste deel uit zichzelf ook genezen. Dag in, dag uit.
Een patiënt met klachten die daarvoor een huisarts bezoekt, wil dat helemaal niet weten. Die wil verlost worden van zijn wintertenen, zijn hooikoorts, zijn koppijn, zijn obstipatie of zijn aambeien. Die neemt zijn klachten erg serieus en durft geen 6 weken door te lopen met die klachten.
Een patiënt met een kind met klachten is nog erger. Een kind kan al helemaal geen nuancering brengen in hoe je je voelt met een hoofd vol snot en een zere keel.
En ja, een huisarts maakt af en toe een foutje. In de onafzienbare rij van kwakkelende klienten die zonder hem ook beter zouden worden, de echte zieken eruit pikken lukt over het algemeen best wel. Maar soms zit ie ernaast...
Een patiënt met klachten die daarvoor een huisarts bezoekt, wil dat helemaal niet weten. Die wil verlost worden van zijn wintertenen, zijn hooikoorts, zijn koppijn, zijn obstipatie of zijn aambeien. Die neemt zijn klachten erg serieus en durft geen 6 weken door te lopen met die klachten.
Een patiënt met een kind met klachten is nog erger. Een kind kan al helemaal geen nuancering brengen in hoe je je voelt met een hoofd vol snot en een zere keel.
En ja, een huisarts maakt af en toe een foutje. In de onafzienbare rij van kwakkelende klienten die zonder hem ook beter zouden worden, de echte zieken eruit pikken lukt over het algemeen best wel. Maar soms zit ie ernaast...
maandag 11 februari 2013 om 21:37
quote:47084 schreef op 11 februari 2013 @ 21:33:
Ik geloof dat de wachtkamer van een huisarts dagelijks gevuld wordt met mensen waarvan 80% klachten heeft die zonder huisarts binnen 6 weken genezen zijn. Ze behandelen dus patiënten die voor het grootste deel uit zichzelf ook genezen. Dag in, dag uit.
Een patiënt met klachten die daarvoor een huisarts bezoekt, wil dat helemaal niet weten. Die wil verlost worden van zijn wintertenen, zijn hooikoorts, zijn koppijn, zijn obstipatie of zijn aambeien. Die neemt zijn klachten erg serieus en durft geen 6 weken door te lopen met die klachten.
Een patiënt met een kind met klachten is nog erger. Een kind kan al helemaal geen nuancering brengen in hoe je je voelt met een hoofd vol snot en een zere keel.
En ja, een huisarts maakt af en toe een foutje. In de onafzienbare rij van kwakkelende klienten die zonder hem ook beter zouden worden, de echte zieken eruit pikken lukt over het algemeen best wel. Maar soms zit ie ernaast...
Terecht, toch? Als je weet dat het weer overgaat is er niks aan de hand. Maar ik ben jong en wil nog lang leven met een gezond, functionerend lijf. Beter op tijd aan de bel trekken, lijkt me. Niet bij elk krampje en pijntje, maar wel als je je zorgen maakt. Hoe vaak hoor je niet 'ach mevrouw, waarom hebt u daar zo lang mee doorgelopen... nu is het niet meer te genezen.'
Dus zelfs dan vind ik het nog geoorloofd om naar de HA te gaan. En de HA heeft dat serieus te nemen. Want wat als ik niet meer durf te komen en wel een gevaarlijke ziekte negeer?
(overigens gaan er jaren voorbij dat ik niet naar de HA ga maar dat terzijde).
Ik geloof dat de wachtkamer van een huisarts dagelijks gevuld wordt met mensen waarvan 80% klachten heeft die zonder huisarts binnen 6 weken genezen zijn. Ze behandelen dus patiënten die voor het grootste deel uit zichzelf ook genezen. Dag in, dag uit.
Een patiënt met klachten die daarvoor een huisarts bezoekt, wil dat helemaal niet weten. Die wil verlost worden van zijn wintertenen, zijn hooikoorts, zijn koppijn, zijn obstipatie of zijn aambeien. Die neemt zijn klachten erg serieus en durft geen 6 weken door te lopen met die klachten.
Een patiënt met een kind met klachten is nog erger. Een kind kan al helemaal geen nuancering brengen in hoe je je voelt met een hoofd vol snot en een zere keel.
En ja, een huisarts maakt af en toe een foutje. In de onafzienbare rij van kwakkelende klienten die zonder hem ook beter zouden worden, de echte zieken eruit pikken lukt over het algemeen best wel. Maar soms zit ie ernaast...
Terecht, toch? Als je weet dat het weer overgaat is er niks aan de hand. Maar ik ben jong en wil nog lang leven met een gezond, functionerend lijf. Beter op tijd aan de bel trekken, lijkt me. Niet bij elk krampje en pijntje, maar wel als je je zorgen maakt. Hoe vaak hoor je niet 'ach mevrouw, waarom hebt u daar zo lang mee doorgelopen... nu is het niet meer te genezen.'
Dus zelfs dan vind ik het nog geoorloofd om naar de HA te gaan. En de HA heeft dat serieus te nemen. Want wat als ik niet meer durf te komen en wel een gevaarlijke ziekte negeer?
(overigens gaan er jaren voorbij dat ik niet naar de HA ga maar dat terzijde).
maandag 11 februari 2013 om 21:37
quote:Mevrouw75 schreef op 11 februari 2013 @ 21:27:
[...]
nou ja, je mag best googlen, maar als de automonteur iets zegt, en jij komt daaroverheen blazen dat meneer helemaal fout zit, want google...
Ik kan me wel voorstellen dat een arts daar moeite mee heeft. Ik krijg dat soort types ook weleens op gesprek nl. (ben geen arts)
Ok, dat snap ik, echt helemaal. Ik haat het ook als mensen iets in de krant lezen over mijn vakgebied en op basis daarvan denken dat ze mij de les kunnen lezen.
Maar de voorbeelden die ik noem zij niet tegen de arts gaan blazen over Google en zo. Ze hebben alleen maar geprobeerd hun zorgen goed over te brengen en zijn daarbij niet (genoeg) geslaagd.
Bij voorbeeld twee werd zelfs pas een arts geroepen toen mijn kennis heel boos werd op de verpleegkundige, dat was na de tweede keer paracetamol advies. Google had hier helemaal niets mee te maken, een niet meer aanspreekbaar kind alles....
[...]
nou ja, je mag best googlen, maar als de automonteur iets zegt, en jij komt daaroverheen blazen dat meneer helemaal fout zit, want google...
Ik kan me wel voorstellen dat een arts daar moeite mee heeft. Ik krijg dat soort types ook weleens op gesprek nl. (ben geen arts)
Ok, dat snap ik, echt helemaal. Ik haat het ook als mensen iets in de krant lezen over mijn vakgebied en op basis daarvan denken dat ze mij de les kunnen lezen.
Maar de voorbeelden die ik noem zij niet tegen de arts gaan blazen over Google en zo. Ze hebben alleen maar geprobeerd hun zorgen goed over te brengen en zijn daarbij niet (genoeg) geslaagd.
Bij voorbeeld twee werd zelfs pas een arts geroepen toen mijn kennis heel boos werd op de verpleegkundige, dat was na de tweede keer paracetamol advies. Google had hier helemaal niets mee te maken, een niet meer aanspreekbaar kind alles....
Only dead fish go with the flow.
maandag 11 februari 2013 om 21:43
quote:sannennas schreef op 11 februari 2013 @ 21:37:
[...]
Ok, dat snap ik, echt helemaal. Ik haat het ook als mensen iets in de krant lezen over mijn vakgebied en op basis daarvan denken dat ze mij de les kunnen lezen.
Maar de voorbeelden die ik noem zij niet tegen de arts gaan blazen over Google en zo. Ze hebben alleen maar geprobeerd hun zorgen goed over te brengen en zijn daarbij niet (genoeg) geslaagd.
Bij voorbeeld twee werd zelfs pas een arts geroepen toen mijn kennis heel boos werd op de verpleegkundige, dat was na de tweede keer paracetamol advies. Google had hier helemaal niets mee te maken, een niet meer aanspreekbaar kind alles....
Een automonteur is altijd nog bereid om iets uit te leggen. Als jij zegt 'oh, want ik dacht dat de airbag alleen bij sedans kon worden uitgeschakeld' - ik noem maar wat - zal uitleggen dat dat vroeger wel zo was, maar nu niet meer, of dat dat een wijdverbreid misverstand is, of naja, hij zal je in elk geval vriendelijk benaderen.
Als ik bij een arts voorzichtig opper dat ik mijn kin nog op mijn borst kan leggen en dus misschien geen hersenvliesontsteking heb (wederom, een voorbeeld) krijg je zo'n blik van 'waar bemoei je je mee?'
Nou ehh... met mijn eigen gezondheid misschien... iets dat ik bovendien belangrijker vind dan een auto...
[...]
Ok, dat snap ik, echt helemaal. Ik haat het ook als mensen iets in de krant lezen over mijn vakgebied en op basis daarvan denken dat ze mij de les kunnen lezen.
Maar de voorbeelden die ik noem zij niet tegen de arts gaan blazen over Google en zo. Ze hebben alleen maar geprobeerd hun zorgen goed over te brengen en zijn daarbij niet (genoeg) geslaagd.
Bij voorbeeld twee werd zelfs pas een arts geroepen toen mijn kennis heel boos werd op de verpleegkundige, dat was na de tweede keer paracetamol advies. Google had hier helemaal niets mee te maken, een niet meer aanspreekbaar kind alles....
Een automonteur is altijd nog bereid om iets uit te leggen. Als jij zegt 'oh, want ik dacht dat de airbag alleen bij sedans kon worden uitgeschakeld' - ik noem maar wat - zal uitleggen dat dat vroeger wel zo was, maar nu niet meer, of dat dat een wijdverbreid misverstand is, of naja, hij zal je in elk geval vriendelijk benaderen.
Als ik bij een arts voorzichtig opper dat ik mijn kin nog op mijn borst kan leggen en dus misschien geen hersenvliesontsteking heb (wederom, een voorbeeld) krijg je zo'n blik van 'waar bemoei je je mee?'
Nou ehh... met mijn eigen gezondheid misschien... iets dat ik bovendien belangrijker vind dan een auto...
maandag 11 februari 2013 om 21:43
quote:sannennas schreef op 11 februari 2013 @ 21:37:
[...]
Ok, dat snap ik, echt helemaal. Ik haat het ook als mensen iets in de krant lezen over mijn vakgebied en op basis daarvan denken dat ze mij de les kunnen lezen.
Maar de voorbeelden die ik noem zij niet tegen de arts gaan blazen over Google en zo. Ze hebben alleen maar geprobeerd hun zorgen goed over te brengen en zijn daarbij niet (genoeg) geslaagd.
Bij voorbeeld twee werd zelfs pas een arts geroepen toen mijn kennis heel boos werd op de verpleegkundige, dat was na de tweede keer paracetamol advies. Google had hier helemaal niets mee te maken, een niet meer aanspreekbaar kind alles....
Mijn antwoord had natuurlijk wel met een google-input te maken,
Jouw voorbeelden misschien met overdrijvende andere patienten en die 80% met hetzelfde verhaal maar waar niks aan de hand is?
[...]
Ok, dat snap ik, echt helemaal. Ik haat het ook als mensen iets in de krant lezen over mijn vakgebied en op basis daarvan denken dat ze mij de les kunnen lezen.
Maar de voorbeelden die ik noem zij niet tegen de arts gaan blazen over Google en zo. Ze hebben alleen maar geprobeerd hun zorgen goed over te brengen en zijn daarbij niet (genoeg) geslaagd.
Bij voorbeeld twee werd zelfs pas een arts geroepen toen mijn kennis heel boos werd op de verpleegkundige, dat was na de tweede keer paracetamol advies. Google had hier helemaal niets mee te maken, een niet meer aanspreekbaar kind alles....
Mijn antwoord had natuurlijk wel met een google-input te maken,
Jouw voorbeelden misschien met overdrijvende andere patienten en die 80% met hetzelfde verhaal maar waar niks aan de hand is?
maandag 11 februari 2013 om 21:49
quote:vetplantje schreef op 11 februari 2013 @ 21:43:
[...]
Een automonteur is altijd nog bereid om iets uit te leggen. Als jij zegt 'oh, want ik dacht dat de airbag alleen bij sedans kon worden uitgeschakeld' - ik noem maar wat - zal uitleggen dat dat vroeger wel zo was, maar nu niet meer, of dat dat een wijdverbreid misverstand is, of naja, hij zal je in elk geval vriendelijk benaderen.
Als ik bij een arts voorzichtig opper dat ik mijn kin nog op mijn borst kan leggen en dus misschien geen hersenvliesontsteking heb (wederom, een voorbeeld) krijg je zo'n blik van 'waar bemoei je je mee?'
Nou ehh... met mijn eigen gezondheid misschien... iets dat ik bovendien belangrijker vind dan een auto...
Ik weet niet wat het is tussen artsen en jou, maar ik krijg toch echt wel een vriendelijk antwoord en uitleg. En soms een strenge verwijzing: hiervoor mag je áltijd bellen en tegen de assistent zeggen dat je meteen geholpen wilt worden.
Nu ben ik ook heel lief enzo, en zijn mijn artsen (tandarts en specialist, huidige huisarts ken ik eigenlijk niet) ook heel lief en aardig, dat scheelt.
[...]
Een automonteur is altijd nog bereid om iets uit te leggen. Als jij zegt 'oh, want ik dacht dat de airbag alleen bij sedans kon worden uitgeschakeld' - ik noem maar wat - zal uitleggen dat dat vroeger wel zo was, maar nu niet meer, of dat dat een wijdverbreid misverstand is, of naja, hij zal je in elk geval vriendelijk benaderen.
Als ik bij een arts voorzichtig opper dat ik mijn kin nog op mijn borst kan leggen en dus misschien geen hersenvliesontsteking heb (wederom, een voorbeeld) krijg je zo'n blik van 'waar bemoei je je mee?'
Nou ehh... met mijn eigen gezondheid misschien... iets dat ik bovendien belangrijker vind dan een auto...
Ik weet niet wat het is tussen artsen en jou, maar ik krijg toch echt wel een vriendelijk antwoord en uitleg. En soms een strenge verwijzing: hiervoor mag je áltijd bellen en tegen de assistent zeggen dat je meteen geholpen wilt worden.
Nu ben ik ook heel lief enzo, en zijn mijn artsen (tandarts en specialist, huidige huisarts ken ik eigenlijk niet) ook heel lief en aardig, dat scheelt.
maandag 11 februari 2013 om 21:50
quote:Mevrouw75 schreef op 11 februari 2013 @ 21:49:
[...]
Ik weet niet wat het is tussen artsen en jou, maar ik krijg toch echt wel een vriendelijk antwoord en uitleg. En soms een strenge verwijzing: hiervoor mag je áltijd bellen en tegen de assistent zeggen dat je meteen geholpen wilt worden.Soms kom ik 'n goeie tegen. Een normale. Maar heel vaak vind ik contact met artsen erg onprettig en doen ze een beetje neerbuigend.
[...]
Ik weet niet wat het is tussen artsen en jou, maar ik krijg toch echt wel een vriendelijk antwoord en uitleg. En soms een strenge verwijzing: hiervoor mag je áltijd bellen en tegen de assistent zeggen dat je meteen geholpen wilt worden.Soms kom ik 'n goeie tegen. Een normale. Maar heel vaak vind ik contact met artsen erg onprettig en doen ze een beetje neerbuigend.
maandag 11 februari 2013 om 21:51
quote:Mevrouw75 schreef op 11 februari 2013 @ 21:43:
[...]
Mijn antwoord had natuurlijk wel met een google-input te maken,
Jouw voorbeelden misschien met overdrijvende andere patienten en die 80% met hetzelfde verhaal maar waar niks aan de hand is?Voorbeeld 3 zeker niet vind ik, eerste twee zou kunnen. Maar wel kut als je die andere 20% bent. En ik hoop wel dat basishouding zorgverleners is dat een patiënt bij de 20% hoort.
[...]
Mijn antwoord had natuurlijk wel met een google-input te maken,
Jouw voorbeelden misschien met overdrijvende andere patienten en die 80% met hetzelfde verhaal maar waar niks aan de hand is?Voorbeeld 3 zeker niet vind ik, eerste twee zou kunnen. Maar wel kut als je die andere 20% bent. En ik hoop wel dat basishouding zorgverleners is dat een patiënt bij de 20% hoort.
Only dead fish go with the flow.
maandag 11 februari 2013 om 21:57
quote:Mevrouw75 schreef op 11 februari 2013 @ 21:49:
[...]
Ik weet niet wat het is tussen artsen en jou, maar ik krijg toch echt wel een vriendelijk antwoord en uitleg. En soms een strenge verwijzing: hiervoor mag je áltijd bellen en tegen de assistent zeggen dat je meteen geholpen wilt worden.
Nu ben ik ook heel lief enzo, en zijn mijn artsen (tandarts en specialist, huidige huisarts ken ik eigenlijk niet) ook heel lief en aardig, dat scheelt.Grappig, ik ben afgelopen jaar best ziek geweest en ben bij twee neurologen, een oogarts, een cardioloog en een internist geweest (sorry voor de zorgkosten jongens....). Twee van de vijf hadden de Googlende patiënt houding (en ik had niet eens verteld wat ik had gegoogeld, was ook bijna niets te vinden), drie een hele open houding die past hoe jij het beschrijft. Ik ben volgens mij steeds hetzelfde geweest. Ik ben het met jou eens dat sommige patiënten echt lomp zullen zijn, maar het ligt echt niet alleen aan de patiënt.
[...]
Ik weet niet wat het is tussen artsen en jou, maar ik krijg toch echt wel een vriendelijk antwoord en uitleg. En soms een strenge verwijzing: hiervoor mag je áltijd bellen en tegen de assistent zeggen dat je meteen geholpen wilt worden.
Nu ben ik ook heel lief enzo, en zijn mijn artsen (tandarts en specialist, huidige huisarts ken ik eigenlijk niet) ook heel lief en aardig, dat scheelt.Grappig, ik ben afgelopen jaar best ziek geweest en ben bij twee neurologen, een oogarts, een cardioloog en een internist geweest (sorry voor de zorgkosten jongens....). Twee van de vijf hadden de Googlende patiënt houding (en ik had niet eens verteld wat ik had gegoogeld, was ook bijna niets te vinden), drie een hele open houding die past hoe jij het beschrijft. Ik ben volgens mij steeds hetzelfde geweest. Ik ben het met jou eens dat sommige patiënten echt lomp zullen zijn, maar het ligt echt niet alleen aan de patiënt.
Only dead fish go with the flow.
maandag 11 februari 2013 om 22:01
quote:sannennas schreef op 11 februari 2013 @ 21:57:
[...]
Grappig, ik ben afgelopen jaar best ziek geweest en ben bij twee neurologen, een oogarts, een cardioloog en een internist geweest (sorry voor de zorgkosten jongens....). Twee van de vijf hadden de Googlende patiënt houding (en ik had niet eens verteld wat ik had gegoogeld, was ook bijna niets te vinden), drie een hele open houding die past hoe jij het beschrijft. Ik ben volgens mij steeds hetzelfde geweest. Ik ben het met jou eens dat sommige patiënten echt lomp zullen zijn, maar het ligt echt niet alleen aan de patiënt.
nee natuurlijk niet. Zoals er overal lompe of arrogante mensen rondlopen, vind je die in het ziekenhuis ook terug.
Ik heb ze alleen nog nooit meegemaakt en op basis daarvan kan ik niet zeggen dat artsen danwel nonchalant of arrogant zijn.
[...]
Grappig, ik ben afgelopen jaar best ziek geweest en ben bij twee neurologen, een oogarts, een cardioloog en een internist geweest (sorry voor de zorgkosten jongens....). Twee van de vijf hadden de Googlende patiënt houding (en ik had niet eens verteld wat ik had gegoogeld, was ook bijna niets te vinden), drie een hele open houding die past hoe jij het beschrijft. Ik ben volgens mij steeds hetzelfde geweest. Ik ben het met jou eens dat sommige patiënten echt lomp zullen zijn, maar het ligt echt niet alleen aan de patiënt.
nee natuurlijk niet. Zoals er overal lompe of arrogante mensen rondlopen, vind je die in het ziekenhuis ook terug.
Ik heb ze alleen nog nooit meegemaakt en op basis daarvan kan ik niet zeggen dat artsen danwel nonchalant of arrogant zijn.
maandag 11 februari 2013 om 22:02
Even nog ter nuancering van OP: ik snap dat artsen en verpleegkundigen over het algemeen heel goed hun best doen en dat patiënten soms heel lastig zijn en een te grote bek hebben.
Maar wat dus als je zeker weet dat er iets mis is en je wordt naar huis gestuurd met dat paracetamolletje? Hoe ga je daar dan mee om?
En een eventueel gebrek aan nuance komt deels ook door de genoemde voorbeelden. Ik ben redelijk van slag van de kindjes met wie het nu zo slecht gaat, ik hoop gewoon zo dat alles goed komt. Het is gewoon heel erg voor de betreffende kindjes en hun ouders en ik zou gewoon zo graag willen dat dit niet was gebeurd...
Maar wat dus als je zeker weet dat er iets mis is en je wordt naar huis gestuurd met dat paracetamolletje? Hoe ga je daar dan mee om?
En een eventueel gebrek aan nuance komt deels ook door de genoemde voorbeelden. Ik ben redelijk van slag van de kindjes met wie het nu zo slecht gaat, ik hoop gewoon zo dat alles goed komt. Het is gewoon heel erg voor de betreffende kindjes en hun ouders en ik zou gewoon zo graag willen dat dit niet was gebeurd...
Only dead fish go with the flow.
maandag 11 februari 2013 om 22:08
maandag 11 februari 2013 om 22:11
quote:sannennas schreef op 11 februari 2013 @ 22:02:
Even nog ter nuancering van OP: ik snap dat artsen en verpleegkundigen over het algemeen heel goed hun best doen en dat patiënten soms heel lastig zijn en een te grote bek hebben.
Maar wat dus als je zeker weet dat er iets mis is en je wordt naar huis gestuurd met dat paracetamolletje? Hoe ga je daar dan mee om?
En een eventueel gebrek aan nuance komt deels ook door de genoemde voorbeelden. Ik ben redelijk van slag van de kindjes met wie het nu zo slecht gaat, ik hoop gewoon zo dat alles goed komt. Het is gewoon heel erg voor de betreffende kindjes en hun ouders en ik zou gewoon zo graag willen dat dit niet was gebeurd...
ik heb het 1x meegemaakt met de huisartsenpost. Nu weet ik nooit zeker dat er iets mis is, maar ik heb toen geloof ik die post helemaal platgebeld een paar nachten achter elkaar. (het ging ook echt niet goed met me, maar ja, hoe ga je dat nou laten merken aan de telefoon?)
Uiteindelijk afspraak bij de dokter, moest bloed prikken, maar voor mijn gevoel duurde de uitslag véél te lang, dus heb toch maar weer gebeld dat het echt niet goed ging. Die dokter heeft toen het ziekenhuis gebeld, waar híj afgepoeierd werd, wegens geen vrije bedden ofzo. Toen heeft deze dokter behoorlijk wat stampij gemaakt en geloof ik echt wel ge-eist dat ik met echte spoed bij de spoedpost doorgelicht kon worden.
en daar werd ik opeens door het halve ziekenhuis behandeld (voor mijn gevoel dan hè)
Ik ben toen wel blij geweest dat deze dokter ook wel doorhad dat ik niet zomaar aan het miepen was en behoorlijk op zijn strepen is gaan staan (buiten zijn werkuren om ook nog!)
Zoiets?
Even nog ter nuancering van OP: ik snap dat artsen en verpleegkundigen over het algemeen heel goed hun best doen en dat patiënten soms heel lastig zijn en een te grote bek hebben.
Maar wat dus als je zeker weet dat er iets mis is en je wordt naar huis gestuurd met dat paracetamolletje? Hoe ga je daar dan mee om?
En een eventueel gebrek aan nuance komt deels ook door de genoemde voorbeelden. Ik ben redelijk van slag van de kindjes met wie het nu zo slecht gaat, ik hoop gewoon zo dat alles goed komt. Het is gewoon heel erg voor de betreffende kindjes en hun ouders en ik zou gewoon zo graag willen dat dit niet was gebeurd...
ik heb het 1x meegemaakt met de huisartsenpost. Nu weet ik nooit zeker dat er iets mis is, maar ik heb toen geloof ik die post helemaal platgebeld een paar nachten achter elkaar. (het ging ook echt niet goed met me, maar ja, hoe ga je dat nou laten merken aan de telefoon?)
Uiteindelijk afspraak bij de dokter, moest bloed prikken, maar voor mijn gevoel duurde de uitslag véél te lang, dus heb toch maar weer gebeld dat het echt niet goed ging. Die dokter heeft toen het ziekenhuis gebeld, waar híj afgepoeierd werd, wegens geen vrije bedden ofzo. Toen heeft deze dokter behoorlijk wat stampij gemaakt en geloof ik echt wel ge-eist dat ik met echte spoed bij de spoedpost doorgelicht kon worden.
en daar werd ik opeens door het halve ziekenhuis behandeld (voor mijn gevoel dan hè)
Ik ben toen wel blij geweest dat deze dokter ook wel doorhad dat ik niet zomaar aan het miepen was en behoorlijk op zijn strepen is gaan staan (buiten zijn werkuren om ook nog!)
Zoiets?
maandag 11 februari 2013 om 22:11
Ik denk dat er vaak hele positieve ervaringen zijn met hulpverleners, maar de negatieve ervaringen hakken er meer in in.
Ik heb een tijdje op een huisartsenpraktijk gewerkt. Mijn ontzag is alleen maar meer gegroeid. Wat voor verschillende dingen zij allemaal in korte tijd moeten beoordelen, behandelen en regelen.
En een ongekende stroom aan (onnodige) vragen en telefoontjes bij de assistentes, heel logisch dat ze een goede triage doen, dat is hun taak en zijn ze voor opgeleid. Dat je dat als patiënt vervelend vind snap ik wel, maar is volgens mij toch echt je eigen frustratie en verwachtingspatroon.
Ik heb een tijdje op een huisartsenpraktijk gewerkt. Mijn ontzag is alleen maar meer gegroeid. Wat voor verschillende dingen zij allemaal in korte tijd moeten beoordelen, behandelen en regelen.
En een ongekende stroom aan (onnodige) vragen en telefoontjes bij de assistentes, heel logisch dat ze een goede triage doen, dat is hun taak en zijn ze voor opgeleid. Dat je dat als patiënt vervelend vind snap ik wel, maar is volgens mij toch echt je eigen frustratie en verwachtingspatroon.
