Gezondheid
alle pijlers
Diabetesland
woensdag 13 juli 2011 om 20:17
Welkom in Diabetesland waar al je medediabeten 100 jaar gaan worden. Waar je je 'gewoon' 'eventjes' aan je dieet gaat houden :puke: om te voorkomen dat je diabetische voeten of vingers gaat krijgen. Waar retinopathie, falende nieren of zenuwpijnen niet voorkomen en waar ongelimiteerd geklaagd en gezeurd mag worden. Jaja, óók over al die infernisten en dvk's die het –niet gehinderd door daadwerkelijke diabeteservaring- beter weten dan de aloude diabeet zelf.
Dat land waar genoeg ruimte is voor cynisme, sarcasme en flauwe grappen. Dat land waar meegeleefd wordt, waar ervaringsverhalen uitgebreid verteld mogen worden en waar altijd een luisterend oor of een welgemeende knuffel voorhanden is. Waar je gelijkgestemde zielen in het 'diabetesdwars' vindt.
Dus wil je steun en knuffels of wil je 'gewoon' 'even' je verhaal kwijt, doe het dan hier. Iedereen is welkom, want hoe meer zielen hoe meer vreugd!
Dat land waar genoeg ruimte is voor cynisme, sarcasme en flauwe grappen. Dat land waar meegeleefd wordt, waar ervaringsverhalen uitgebreid verteld mogen worden en waar altijd een luisterend oor of een welgemeende knuffel voorhanden is. Waar je gelijkgestemde zielen in het 'diabetesdwars' vindt.
Dus wil je steun en knuffels of wil je 'gewoon' 'even' je verhaal kwijt, doe het dan hier. Iedereen is welkom, want hoe meer zielen hoe meer vreugd!
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
zondag 24 februari 2013 om 19:05
zondag 24 februari 2013 om 20:30
quote:setter schreef op 24 februari 2013 @ 19:04:
Lekker hè Sri, zo'n luisterend oog? Lastige moeders, babygehuil, getrappel van peutervoetjes en rotkoppen aan de overkant; er zijn er die voor minder een moord plegen . Ik zal dan ook maar niet zeggen dat 'leiden' met een lange ij moet, want straks bijt je mijn kop er ook nog af.
Grrrrr
Lekker hè Sri, zo'n luisterend oog? Lastige moeders, babygehuil, getrappel van peutervoetjes en rotkoppen aan de overkant; er zijn er die voor minder een moord plegen . Ik zal dan ook maar niet zeggen dat 'leiden' met een lange ij moet, want straks bijt je mijn kop er ook nog af.
Grrrrr
maandag 25 februari 2013 om 14:26
Mijn moeder ligt als het goed is nu op de operatiekamer. Ze zou om half 12 opgehaald worden. De vrouw naast haar heeft dezelfde operatie gehad en heeft er tot 16 uur gelegen..... Duurt dus nog wel ff. Het kan zijn dat ze vanavond niet terug is op haar "zaal" kamer, maar op de recovery moet blijven, daar houden we maar rekening mee, dan kan het niet tegenvallen. Mijn moeder doet altijd heel stoer en nuchter, maar als ze dat nou eens een keer niet zou doen en gewoon zou zeggen dat ze strontnerveus is, maar nee.... ze blijft laconiek doen, ook bij de verpleegsters. Irritant hoor.... want ik ZIE aan d'r dat ze het WEL spannend vindt.
maandag 25 februari 2013 om 16:46
maandag 25 februari 2013 om 18:28
Getver, ik zie nu hele bloederige zaken voor me..... die combi van Sri en Setter. Vieze vrouwen!!
Ris, misschien doet ze wel zo stoer omdat als je er over praat het voor jezelf ook echter wordt..... (zo wil ik ook nog wel eens wat ontkennen, niet slim maar soms komt het wel goed uit). Hoop iig dat de operatie zo goed gaat dat ze erna de ruimte voelt om haar angst te uiten en met je te delen.
En (wijze les van een operatie van mijn moeder): bij mensen op leeftijd wil de narcose nog wel eens hard aankomen. De kans op hallucineren is dan groter en dat is eng. Mijn moeder dacht dat ze gek aan het worden was en of ik een opname voor haar kon regelen.
Ris, misschien doet ze wel zo stoer omdat als je er over praat het voor jezelf ook echter wordt..... (zo wil ik ook nog wel eens wat ontkennen, niet slim maar soms komt het wel goed uit). Hoop iig dat de operatie zo goed gaat dat ze erna de ruimte voelt om haar angst te uiten en met je te delen.
En (wijze les van een operatie van mijn moeder): bij mensen op leeftijd wil de narcose nog wel eens hard aankomen. De kans op hallucineren is dan groter en dat is eng. Mijn moeder dacht dat ze gek aan het worden was en of ik een opname voor haar kon regelen.
maandag 25 februari 2013 om 19:55
Vond het vooral zo naar dat ze zo bang was geweest en het de verpleging niet durfde te vertellen. Ik kwam met broer op bezoek en dat was voor dat moment de perfecte combi, hij veel ervaring met medicijnen en hij wist wat ze aan zooi had gekregen en ik ervaring met psychiatrie. En allebei nuchter en kalm waardoor mijn moeder ons snel geloofde.
T was ineens een zielig vogeltje ipv de zelfstandige feministe die ze altijd is geweest. Onderhand zit ze ergens in het midden door Parkinson maar dat ging wat geleidelijker.
Hoop voor Ris dat haar moeder niet zo op narcose reageert en geniet van alle roesjes en legale drugs.
En voor jou Setter: dat je rode zee maar snel mag opdrogen!
T was ineens een zielig vogeltje ipv de zelfstandige feministe die ze altijd is geweest. Onderhand zit ze ergens in het midden door Parkinson maar dat ging wat geleidelijker.
Hoop voor Ris dat haar moeder niet zo op narcose reageert en geniet van alle roesjes en legale drugs.
En voor jou Setter: dat je rode zee maar snel mag opdrogen!
maandag 25 februari 2013 om 21:27
Het is allemaal goed gegaan! Ze zou een kijkoperatie krijgen waarbij een plekje op de long zou worden weggehaald. Dan forceren ze dus een klaplong, maar dat lukte niet. Door een oude longontsteking bleef de long aan het buikvlies zitten (kan dat?) dus ze hebben toch een grotere wond gemaakt aan de voorkant om er beter bij te kunnen. Het stukje wat ze weg hebben gehaald is meteen onderzocht en het was goedaardig, dus dat is weer een opluchting! Ze ligt nog wel op de recovery en blijft daar vannacht ook, daar kunnen ze haar beter in de gaten houden natuurlijk. Morgenvroeg mag ze dan naar haar eigen afdeling terug. Ze was niet van het padje af door de medicatie, maar ze had wel pijn aan de wond aan de voorkant, dat had ze toch niet helemaal opgeslagen (terwijl dat wel met haar gecommuniceerd is). De chirurg heeft direct na de operatie mijn vader gebeld en hij is daarna ook nog gebeld door zowel de recovery als de verpleegafdeling. Dus dat was wel netjes.
Ik ben nu al moe van het heen en weer gereis en dit is pas de 2e dag..... En ik moet ook nog werken.....
Sorry, ben nogal ego, maar dat mag he! XXXXX
Ik ben nu al moe van het heen en weer gereis en dit is pas de 2e dag..... En ik moet ook nog werken.....
Sorry, ben nogal ego, maar dat mag he! XXXXX
maandag 25 februari 2013 om 21:56
quote:Carmencita schreef op 25 februari 2013 @ 18:28:
Getver, ik zie nu hele bloederige zaken voor me..... die combi van Sri en Setter. Vieze vrouwen!!
Ris, misschien doet ze wel zo stoer omdat als je er over praat het voor jezelf ook echter wordt..... (zo wil ik ook nog wel eens wat ontkennen, niet slim maar soms komt het wel goed uit). Hoop iig dat de operatie zo goed gaat dat ze erna de ruimte voelt om haar angst te uiten en met je te delen.
En (wijze les van een operatie van mijn moeder): bij mensen op leeftijd wil de narcose nog wel eens hard aankomen. De kans op hallucineren is dan groter en dat is eng. Mijn moeder dacht dat ze gek aan het worden was en of ik een opname voor haar kon regelen.
Iiieeeks Carmen, ik moet er ook niet aan denken, ik lust niet eens bloedworst!!
Jij hebt dus ook ervaring met het feit dat je als dochter ineens de 'verzorgende' partij voor je moeder bent. Rare ervaring, hè?
Ris, tuurlijk mag je helemaal ego. Wat fijn dat het goed gegaan is! De aandacht die het blijft vergen, is inderdaad belastend, vooral voor jou. Blijf aan jezelf denken en geef je grenzen aan hè? Wat niet kan dat kan niet. Als jij instort, is ook niemand geholpen,in tegendeel.
Zo'n stoere moeder kan inderdaad heul irritant zijn. Maar ik weet sinds twee weken dat dat ook een teken kan zijn dat het nog niet al te erg is.
Als die houding omslaat, is het tijd om je echt zorgen te gaan maken, en daar zit je ook niet op te wachten. Daarnaast ben ik er van overtuigd, dat je iemand de ruimte moet geven om zo'n stoere houding aan te nemen. Het is een kwestie van zelfbescherming en je schrap zetten tegen de situatie (sprak zij vol zelfkennis). Als je je laat gaan, is het eind zoek. In feite is het vaak een zwakheid, een angst om je over te geven aan de gebeurtenissen, maar tevens het weten dat, als je dat wel doet, de controle je uit de handen schiet en je bij wijze van spreken ter plekke hysterisch kan worden. En alles liever dan dat.
Ik heb het daar dit weekend uitgebreid met mijn moeder over gehad naar aanleiding van twee weken geleden. Misschien is het voor jou een handvat om het later een keer met je moeder te bespreken? Heel veel sterkte, lieve schat!
Getver, ik zie nu hele bloederige zaken voor me..... die combi van Sri en Setter. Vieze vrouwen!!
Ris, misschien doet ze wel zo stoer omdat als je er over praat het voor jezelf ook echter wordt..... (zo wil ik ook nog wel eens wat ontkennen, niet slim maar soms komt het wel goed uit). Hoop iig dat de operatie zo goed gaat dat ze erna de ruimte voelt om haar angst te uiten en met je te delen.
En (wijze les van een operatie van mijn moeder): bij mensen op leeftijd wil de narcose nog wel eens hard aankomen. De kans op hallucineren is dan groter en dat is eng. Mijn moeder dacht dat ze gek aan het worden was en of ik een opname voor haar kon regelen.
Iiieeeks Carmen, ik moet er ook niet aan denken, ik lust niet eens bloedworst!!
Jij hebt dus ook ervaring met het feit dat je als dochter ineens de 'verzorgende' partij voor je moeder bent. Rare ervaring, hè?
Ris, tuurlijk mag je helemaal ego. Wat fijn dat het goed gegaan is! De aandacht die het blijft vergen, is inderdaad belastend, vooral voor jou. Blijf aan jezelf denken en geef je grenzen aan hè? Wat niet kan dat kan niet. Als jij instort, is ook niemand geholpen,in tegendeel.
Zo'n stoere moeder kan inderdaad heul irritant zijn. Maar ik weet sinds twee weken dat dat ook een teken kan zijn dat het nog niet al te erg is.
Als die houding omslaat, is het tijd om je echt zorgen te gaan maken, en daar zit je ook niet op te wachten. Daarnaast ben ik er van overtuigd, dat je iemand de ruimte moet geven om zo'n stoere houding aan te nemen. Het is een kwestie van zelfbescherming en je schrap zetten tegen de situatie (sprak zij vol zelfkennis). Als je je laat gaan, is het eind zoek. In feite is het vaak een zwakheid, een angst om je over te geven aan de gebeurtenissen, maar tevens het weten dat, als je dat wel doet, de controle je uit de handen schiet en je bij wijze van spreken ter plekke hysterisch kan worden. En alles liever dan dat.
Ik heb het daar dit weekend uitgebreid met mijn moeder over gehad naar aanleiding van twee weken geleden. Misschien is het voor jou een handvat om het later een keer met je moeder te bespreken? Heel veel sterkte, lieve schat!
maandag 25 februari 2013 om 23:20
En ik ben het met Sri eens dat het stoer doen vooral een houding is en ook vaak het verdringen van agnsten.
Mijn vader is van de zomer bijna overleden en hij deed er maar laconiek over. Doet ie nog steeds trouwens, zelf kan ik er nu nog amper over praten zonder te huilen. Scheelt wel dat hij zelf niet niks gemerkt heeft en wij hem feitelijk zagen doodgaan. toen we hem vertelden wat we gezien hadden werd hij wel emotioneel.
Mijn vader is van de zomer bijna overleden en hij deed er maar laconiek over. Doet ie nog steeds trouwens, zelf kan ik er nu nog amper over praten zonder te huilen. Scheelt wel dat hij zelf niet niks gemerkt heeft en wij hem feitelijk zagen doodgaan. toen we hem vertelden wat we gezien hadden werd hij wel emotioneel.
woensdag 27 februari 2013 om 23:19
Hai! Met mijn moeder gaat het langzaamaan beter. Gisteren nog even spannend omdat haar epiduraal niet goed zat. Daarvoor moest ze terug naar recovery waar de anestesisologiste ( ) een nieuwe kon zetten. Maar omdat haar bloeddruk nog lager werd dan hij al was, moest ze daar een paar uur blijven. En mijn moeder is niet alleen heel nuchter, maar meent ook de wijsheid in pacht te hebben. Ze had de verpleging verboden ons te bellen! Dus wij kwamen op bezoek en troffen een lege plek op haar kamer! Mijn moeder had bedacht dat wanneer ze zouden bellen, wij zouden schrikken. Nee, dit was lekker.... En dat niet alleen, op de recovery mag je alleen tussen 19.00 en 19.30 op bezoek, dus wij stonden voor jan L** in het ziekenhuis en moesten dus wachten tot 19.00..... (oké, was maar 20 min. maar niet leuk..... ). Omdat het toen we er waren, weer beter met haar ging en ze weer naar de afdeling mocht, wilde ze graag dat we daar ook nog even naar toe zouden gaan. Maar ja het was half 8, dus moesten we weg op de recovery. Dus zijn we maar koffie gaan drinken en rond 8 uur naar de afdeling, waar ze toen net terug was. Al met al ruim 3 uur onderweg geweest.
Pff...... en dan houd ik jullie woorden maar in mijn achterhoofd, dat ik goed aan mezelf moet denken. Ik ben de hele week 's avonds weg! Dat kan ik helemaal niet! Dus ben ik vanavond thuis gebleven. Het komt gewoon ook beroerd uit, altijd natuurlijk. Maar we hebben concert met onze toeterclub, dus morgen gewoon repetitie, vrijdag generale en zaterdagmiddag sound-check en 's avonds concert. Voor iemand die geen hol mankeert is dat al veel... moet je net als ik hernia, diabetes en irritante collega's hebben....
Pff...... en dan houd ik jullie woorden maar in mijn achterhoofd, dat ik goed aan mezelf moet denken. Ik ben de hele week 's avonds weg! Dat kan ik helemaal niet! Dus ben ik vanavond thuis gebleven. Het komt gewoon ook beroerd uit, altijd natuurlijk. Maar we hebben concert met onze toeterclub, dus morgen gewoon repetitie, vrijdag generale en zaterdagmiddag sound-check en 's avonds concert. Voor iemand die geen hol mankeert is dat al veel... moet je net als ik hernia, diabetes en irritante collega's hebben....
anoniem_36251 wijzigde dit bericht op 28-02-2013 00:01
Reden: TMI
Reden: TMI
% gewijzigd
donderdag 28 februari 2013 om 12:04
Dank je Sri
Ik kom net van het ziekenhuis terug: ik mag op 3 april onder het mes. Voordeel van diabeet zijn is dat je al een van de eersten geholpen wordt . Ik mocht zelf kiezen wat ik wilde: een ruggenprik of een volledige narcose, dus ik heb dat laatste gekozen. Ik mag ook zelf aangeven waar ik het infuus geprikt wil hebben, dat is ook wel fijn.
Dat mocht ik nl. in 2001 maar één keer aangeven (daarna bepaalden zij waar ze prikten) en toen prikte de anesthesist ook nog mis Ik werd uiteindelijk huilend wakker in de recovery. Het eerste wat ik tegen mijn man zei was 'ze hebben misgeprikt '.
Achteraf lach je er natuurlijk om, maar ik was destijds nog zo ontzettend bang voor dat infuus, dat ik helemaal niet nadacht over de ingreep. Dat ik krom liep vanwege de pijn, het bloeden en de hechtingen: het deed me allemaal niets. Ze hadden misgeprikt, dat was pas erg!
Gelukkig zijn we nu 12 jaar en een paar infusen verder
Ik kom net van het ziekenhuis terug: ik mag op 3 april onder het mes. Voordeel van diabeet zijn is dat je al een van de eersten geholpen wordt . Ik mocht zelf kiezen wat ik wilde: een ruggenprik of een volledige narcose, dus ik heb dat laatste gekozen. Ik mag ook zelf aangeven waar ik het infuus geprikt wil hebben, dat is ook wel fijn.
Dat mocht ik nl. in 2001 maar één keer aangeven (daarna bepaalden zij waar ze prikten) en toen prikte de anesthesist ook nog mis Ik werd uiteindelijk huilend wakker in de recovery. Het eerste wat ik tegen mijn man zei was 'ze hebben misgeprikt '.
Achteraf lach je er natuurlijk om, maar ik was destijds nog zo ontzettend bang voor dat infuus, dat ik helemaal niet nadacht over de ingreep. Dat ik krom liep vanwege de pijn, het bloeden en de hechtingen: het deed me allemaal niets. Ze hadden misgeprikt, dat was pas erg!
Gelukkig zijn we nu 12 jaar en een paar infusen verder
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
donderdag 28 februari 2013 om 14:33
Hey meiden!
Ris, heel veel sterkte en ik zeg het nog maar eens: Denk om jezelf!
Hopelijk is het concert alle moeite waard, geniet ervan en geniet daarna van de rust!
Setter, heerlijk hè, dat je als eerste wordt ingepland. Ook eens een voordeeltje van je diabetes.
Ik ben dinsdag bij de MDL geweest en die denkt voorzichtig aan collagene colitis, één of andere ontstekingsziekte in je dikke darm, niet te verwarren met Crohn. Ik lees dat het zeldzaam is; 1:10.000. Aangezien ik al een zeldzame gezondheid heb omdat ik grossier in chronische afwijkingen, zal dat het dus wel wezen
Maandag 18 maart krijg ik daartoe een coloscopie. Pff.... Dat wordt wat. De dag ervoor mag ik alleen ontbijten en dan na drie uur beginnen met het nuttigen van vier liter Klean Prep. Elke 10 minuten een bekertje. Dan loop ik helemaal leeg. Enige wat ik erbij mag nemen (als dat nog past in mijn buik ) is heldere dranken en godzijdank ook koffie.
Die maandag moet ik me dan om 8:30 melden, dan krijg ik een roesje en hopelijk om 8:45 de coloscopie. Dat duurt een half uur, dan 1,5 uur uitslapen en dan naar huis. Mag niet rijden dus Liefman heeft de dag maar vrij genomen.
Op zich houd ik de reacties van medelijden een beetje op afstand, mijn ervaring is toch dat ik er maar beter niet teveel over kan nadenken. Met die gastro's is me dat ook prima bevallen. Maar het regelen van mijn bloedsuikers... Dat wordt een uitdaging!
Ris, heel veel sterkte en ik zeg het nog maar eens: Denk om jezelf!
Hopelijk is het concert alle moeite waard, geniet ervan en geniet daarna van de rust!
Setter, heerlijk hè, dat je als eerste wordt ingepland. Ook eens een voordeeltje van je diabetes.
Ik ben dinsdag bij de MDL geweest en die denkt voorzichtig aan collagene colitis, één of andere ontstekingsziekte in je dikke darm, niet te verwarren met Crohn. Ik lees dat het zeldzaam is; 1:10.000. Aangezien ik al een zeldzame gezondheid heb omdat ik grossier in chronische afwijkingen, zal dat het dus wel wezen
Maandag 18 maart krijg ik daartoe een coloscopie. Pff.... Dat wordt wat. De dag ervoor mag ik alleen ontbijten en dan na drie uur beginnen met het nuttigen van vier liter Klean Prep. Elke 10 minuten een bekertje. Dan loop ik helemaal leeg. Enige wat ik erbij mag nemen (als dat nog past in mijn buik ) is heldere dranken en godzijdank ook koffie.
Die maandag moet ik me dan om 8:30 melden, dan krijg ik een roesje en hopelijk om 8:45 de coloscopie. Dat duurt een half uur, dan 1,5 uur uitslapen en dan naar huis. Mag niet rijden dus Liefman heeft de dag maar vrij genomen.
Op zich houd ik de reacties van medelijden een beetje op afstand, mijn ervaring is toch dat ik er maar beter niet teveel over kan nadenken. Met die gastro's is me dat ook prima bevallen. Maar het regelen van mijn bloedsuikers... Dat wordt een uitdaging!
