De lepeltjes theorie!

Beeldig je onderschrift



Voor de rest weet ik er niet zo veel over te zeggen. Bij iedere post denk ik: Zit wat in. Om bij de volgende post ook weer te denken: Zit wat in



Ik denk dat het ook belangrijk is dat mensen zich bewust worden van wát dan allemaal energie kost.

Dat een avondje eten misschien best zou gaan, alleen de reis van een uur heen en een uur terug niet.

En dat je op een goede dag binnen een uur kunt opstaan, aankleden en weggaan; maar dat je op een slechte dag daar veel langer voor nodig hebt.

Dat alle kleine dingen energie kosten, maakt de lepeltheorie wel duidelijk, vind ik.

Mijn onderschrift is een quote van Estelle Gullit Hari Cruijff.

Hij is zeer toepasselijk

quote:Pixiedust schreef op 03 april 2013 @ 18:15:

Dreamer, maar teruggaande naar een van jouw eerste postings hier. Die over teveel vooruit lenen. In dat licht gezien, mis jij hierin voor jezelf niet een aantal belangrijke pilaren om stevig op voort te bouwen i.p.v. op zich goede aha-momenten waar valkuilen ongemoeid blijven?

.



Mijn specifieke geval op dit moment is iets wat ik niet had kunnen voorzien. Bij mij gaat het ten eerste meer om pijn dan om energie. Mijn pijnlevel heb ik de laatste tijd behoorlijk op orde. Het wordt wel erger, maar ik leef aardig in balans. Dat is 1.



1x per jaar is er een maand waarin zowel m'n zus, m'n moeder als ik jarig is. Lullig, allemaal belangrijk en daarmee ga ik dus over grenzen heen. Dit jaar iets erger, want voor het eerst in 10 jaar was m'n moeder ook in Nederland. Met mijn zus ga ik ter ere van onze verjaardag altijd een dag weg. Al zo'n jaar of 7 denk ik. Elk jaar houd ik daar rekening mee en blijkt dat niet echt nodig, achteraf. Toch geniet ik dan van m'n dag vrij.

Dit jaar kwam de dag weg echt keihard binnen, veroorzaakt door kou en niet rijdende treinen. Niet te voorzien. Ivm extra vrije dagen met Pasen, geen vrije dag ingepland. Helaas had ik dat nu wel moeten doen.

Achteraf kan ik nu dus zeggen, dat ik op die dag weg teveel kiezelsteentjes heb ingeleverd. Vooraf had ik dit niet kunnen voorzien, hoeveel ik ook accepteer, hoe goed ik ook beschrijf.



Maar over het algemeen is zo'n gereedschap, uitgelegd in lepels of kiezelsteentjes, zowel voor mij als mijn omgeving handiger dan het standaard "Ik kan niet alles en ik moet keuzes maken" omdat ik inzichtelijk kan maken hóe ik de keuzes maak. Zoals voedingscentrum.nl voor mij inzichtelijk maakt wat de kcal-gevolgen zijn van mijn eetgedrag.

Overigens vraag ik over het algemeen niet zoveel begrip van m'n omgeving en leg ik helemaal niet zoveel uit. Ik zeg gewoon "ik kan niet" en daar wordt soms raar naar gekeken. Dan zeg ik 'ik heb een soort reuma' (want ik wil niet altijd uitleggen wat ik precies heb) en dat werkt eigenlijk heel goed. Is ook lekker vaag

quote:Beeldig schreef op 03 april 2013 @ 19:01:

Ik vind dat je ontzettend aan het doordraven bent, Pixie. Van de omgeving meer verwachten dan van jezelf? Lepels rondstrooien? Waar haal je dat vandaan? Niet bij mij mag ik hopen, er is er maar ééntje baas over mijn energie en dat ben ik.



*Raapt kin weer op*. Misschien dingen íets minder persoonlijk nemen? Ik heb nergens naar iemand verwezen, afgezien van het noemen van een posting van Dreamer om die breder te trekken en later in een directe reactie naar haar.



quote:En de ene dag meer energie hebben en de andere dag minder is volgens jou een gebrek aan zelfinzicht of acceptatie?



Wederom hetzelfde probleem, jij leest dingen die ik niet zeg, niet beweer, laat staan achter sta. Je rukt dingen ongelooflijk uit verband. Ik maak gebruik van een welbekend fenomeen genaamd grenzen zwaar overschrijden. En hoe dát een totaal verkeerd beeld kan geven naar buitenwereld als die net een aantal keer te horen heb gekregen "mijn basisniveau is dat ik X kan" om vervolgens op te merken dat men niet X gaat doen of X met een beetje, maar X tot de vijfde macht. En hoe daar inderdaad vaak een onderdeel rondom acceptatie en inzicht mee te maken heeft, imo. Dat jij daar van maakt dat ik zou beweren wat jij er van maakt????



quote:Nog niet bedacht dat de hoeveelheid energie bij sommige mensen schommelt?



Bovenstaande lijkt me duidelijk genoeg. Heck, mijn reputatie is duidelijk genoeg. Waar je mij van beschuldigt heb ik nog nooit gesteld of beweerd. Past ook niet bij iemand die met regelmaat verkondigd dat er een bepaalde mate van golving is.



quote:Sowieso vind ik het jammer dat je zó blijft hangen in dat je acceptatie en zelfinzicht moet hebben (of nastreven) vóór je begrip mag vragen van de buitenwereld.



Nogmaals; wrijf me niet aan wat ik stel. Ik zeg nergens dat je pas ná iets om begrip mag vragen. Ik stel wél dat er een bepaalde balans moet zijn. Een wereld van verschil aan "dan pas mag je.....". Hoe kom je er bij!?





quote:Ik vind dat je heel erg loopt te hakken op dit onderwerp, op mensen die óók gewoon hun best doen. Ze volgen misschien niet de in jouw ogen ideale weg, maar hey, dat recht hebben ze gewoon. En als iemand daarbij blij is met een lepeltheorie: láát ze lekker. Misschien is het voldoende en zo niet, dan zoeken ze vast wel verder.Waar stel ik dat mijn weg dé weg is? Mijn postings staan vol met imo, imho of een ook mijn postings erg bekende bij jou als mens passend. Mijn mening is niet de jouwe, dát is meer dan duidelijk. Dat mag ook. Ik ben niet iemand die mijn mening door de strot van anderen duwt. Net zo goed als ik mijn visie mag hebben, mag een ander dat.



Maar goed, het is me duidelijk. Dit onderwerp is er een waar verschillende meningen te persoonlijk opgevat kunnen worden. Dat kan soms onterecht verondersteld worden als hakken, dingen beweren die je niet beweert etc. Ik had beter moeten weten. Mea Culpa. Mijn hobby is het namelijk niet om te hakken, kwetsen of wat dan ook, mijn aanwezigheid op dit topic resulteert kennelijk wel in dergelijk sentiment. Mijn teken dus om de deur achter mij dicht te trekken op dit topic en jou en anderen hier een gewenst topic en veel plezier toe te wensen. Prettige avond.

Tja, je komt er zelf zo fel in, met je slappe aftreksel, je betoog tégen deze theorie en vóór acceptatie, met een koppeling die je er zelf in ziet op basis van wat jij van mensen hier op het forum leest. Daarmee maak je het zélf persoonlijk. Dat moet je mij niet aanwrijven.

quote:Beeldig schreef op 03 april 2013 @ 16:44:

[...]





Ja, dat is leuk. Nooit meer bij familiefeestjes kunnen zijn, vrienden kan ik ook wel schrappen, blij toe dat mijn gezin er met z'n neus bovenop zit, anders zou ik helemaal een kluizenaar worden.



Die mensen waar het om gaat willen gewoon rekening met me houden, dát is het probleem niet. Ze begrepen alleen zonder uitleg niet hóe ze rekening met me konden houden. Met uitleg snappen ze dat wel, probleem opgelost, ik kan weer mee naar familiefeestjes zonder me zorgen te maken.



Wat is nou je punt, wáárom zou ik het níet uitleggen, terwijl ik met wél uitleggen alleen maar winst kan behalen?Dan is er ook niks mis mee. Maar ik bedoel dit: stel dat een zwangere vriendin van me in de ochtend te misselijk is om uit haar ogen te kijken, rond lunchtijd alweer doodmoe is, bepaalde etenswaren niet kan zien of ruiken zonder misselijk te worden, enz. dan hoef ik al die details niet te weten om te snappen dat ze niet op mijn feestje kan komen. Dat bedoel ik. De mensen die dicht bij je staan, je goede vrienden, je familie, weten (neem ik aan) inmiddels wel wat jouw mogelijkheden en beperkingen zijn, dus waarom moeten die dat tot in detail uitgelegd krijgen voordat je begrip krijgt?

Zo dan heb een aantal reacties gelezen.

Ik wilde dat ik deze metafoor jaren geleden in mijn rugzak had.



Ik heb jaren( voordat het een "modeziekte" werd) erg veel last van bekkeninstabiliteit gehad veel pijn weinig energie over hierdoor.

Ik heb het heel lang zelf niet gesnapt hoe het kwam dat ik de ene keer iets wel kon en de andere keer niet. Laat staan dat ik het naar mijn omgeving duidelijk kon maken.

Ik heb e.e.a geleerd over pijne energie en lenen uit potjes van de volgende dagen, zodat je ineens een week lang met lege potjes zit. Dit heeft mijzelf enorm geholpen, om voet bij stuk te houden naar mezelf en naar anderen toe.

Hierdoor heb ik mijn grenzen goed leren kennen, en niet pas wanneer het te laat was. Waardoor ik enorm opgeknapt ben en nu alleen wat restverschijnselen heb waar prima mee te leven valt.

Terwijl ik dit schrijf denk ik, ik ben beter geholpen met de potjes energie, dan met een hoeveelheid lepels, want daar zou ikzelf mee aan het smokkelen zijn gegaan.



Lekker vaag , maar hopelijk toch te volgen

quote:Beeldig schreef op 03 april 2013 @ 16:41:

[...]





Het gaat er bij jou maar moeilijk in volgens mij dat je soms juist héél graag wat extra uitleg wilt geven aan iemand die heel dicht bij je staat, maar die het zonder zo'n metafoor echt niet snapt. En dat die met metafoor misschien nog steeds niet helemaal snapt, is helemaal niet erg. Elk beetje méér begrip, van iemand die dus heel dicht bij je staat en die echt wel z'n best doet om het te wíllen begrijpen, is alleen maar fijn.



Het gaat er niet om dat de ander 100% snapt wat jij voelt. Dat is simpelweg onmogelijk. Het gaat er wél om dat in de omgang met elkaar de meest voor de hand liggende frustraties met zo'n uitleg voorkomen kunnen worden. Meer niet. Maar dat is wel al voldoende.Die behoefte snap ik, maar heeft de ontvangende partij die behoefte ook? Als je gewoon duidelijk bent in het feit dat je beperkt bent in je activiteiten, dan hoeft het toch niet nodig te zijn dat je gedetailleerd gaat uitleggen dat douchen of je tanden poetsen betekent dat je de rest van de dag alleen maar op de bank kunt liggen omdat je verder niks meer kunt? Dat voegt dan toch niks toe?

Pejeka, in mijn voorbeelden is allemaal sprake van mensen die dicht bij me staan, die weten dat ik beperkt ben, maar die onvoldoende begrepen wat die beperking inhield. En soms kan het dan heel verhelderend werken om wél eens uit te leggen dat tanden poetsen al teveel kan zijn. Want dát ik beperkt ben, zegt niets over hóe beperkt ik ben of over hoe ik daar ook keuzes in kan maken.



Overigens zijn mijn voorbeelden inmiddels verleden tijd, juist omdat ik die uitleg heb gegeven.

quote:Beeldig schreef op 03 april 2013 @ 21:06:

Pejeka, in mijn voorbeelden is allemaal sprake van mensen die dicht bij me staan, die weten dat ik beperkt ben, maar die onvoldoende begrepen wat die beperking inhield. En soms kan het dan heel verhelderend werken om wél eens uit te leggen dat tanden poetsen al teveel kan zijn. Want dát ik beperkt ben, zegt niets over hóe beperkt ik ben of over hoe ik daar ook keuzes in kan maken.



Overigens zijn mijn voorbeelden inmiddels verleden tijd, juist omdat ik die uitleg heb gegeven.Hoe kwam dat onvoldoende begrip tot uiting? Geloofden ze je niet, hielden ze geen rekening met je? Ik denk dat mensen die dicht bij je staan, wel weten dat je grenzen hebt en waar die liggen, maar misschien niet exact weten hoe die grenzen bepaald worden, maar moet dat dan? Is het niet voldoende als zij weten dat je niet zomaar ergens aanwezig kunt zijn, of dat een avondje op een verjaardag niet vanzelfsprekend is? Moeten ze dan echt weten dat een keer douchen voor jou betekent dat je de rest van de dag onaanspreekbaar bent?

Neem het gewoon van me aan of niet. Mijn grens qua mezelf verklaren is bereikt. Ja er was onbegrip en ja dat was met uitleg verholpen.

quote:Beeldig schreef op 03 april 2013 @ 21:50:

Neem het gewoon van me aan of niet. Mijn grens qua mezelf verklaren is bereikt. Ja er was onbegrip en ja dat was met uitleg verholpen.Daar ben ik oprecht blij om. Maar mijn punt was niet zozeer op jou persoonlijk gericht. Waar het om gaat is dat het geen zin heeft om mensen eindeloos te confronteren met details omtrent je ziekte/beperkingen. Ze weten heus wel dat je niet in orde bent, en op hun manier houden mensen (zeker je dierbaren) daar rekening mee, zij het misschien dat ze ook daar wel eens een miscalculatie maken. Maar hé, dat is menselijk. Waar het om gaat is dat de mensen die er echt toe doen, echt wel weten dat je beperkingen hebt, ook zonder dat ze elk detail kennen.

En dat bleek dus minder het geval dan waar ik vanuit ging, Pejeka. Hoe moeilijk is het nou om dát van me aan te nemen?

Ik vind het zélf juist prettig om wat meer uitleg te geven dan alleen: Ik kan niet.

Immers, ik kan niet kan van alles betekenen. En in veel gevallen betekent het ook: Ik heb geen zin.



Dat het bij mij misschien betekent: Ik wil heel graag, alleen dan op een ander moment, dat leg ik graag uit.



Het is soms ook de aard van de vriendschap die maakt dat je wat meer of wat minder uitlegt. Toen een vriendin ziek was, was ik ook geïnteresseerd wat ze dan had en wat ze nog wel kon en wat niet. Ze zal het heus niet aan Jan en Alleman verteld hebben (zo is ze niet) maar wij hebben er fijne gesprekken over gehad.



En zoals nu, dat er een conflict is ontstaan nadat ik iets afzegde. Lange tijd heb ik gedacht: Zoek het uit met je kortzichtigheid. Echter nu zie ik in dat wat uitleg misschien op zijn plaats is. (nu als in sinds een week - niet door dit topic dus)

Ik vind de lepeltjes een stuk duidelijker dan iets zweverigs als 'energiepakketjes'...

Het heeft mij goed geholpen hoor, meerdere keren!



Beeldig

quote:pejeka schreef op 03 april 2013 @ 21:55:

[...]





Waar het om gaat is dat het geen zin heeft om mensen eindeloos te confronteren met details omtrent je ziekte/beperkingen.

Als je het goed uitlegt is één keer genoeg hoor.



Als je het eindeloos moet herhalen ben je denk ik niet duidelijk geweest, in je eerste uitleg.

Oh dat eindeloos had ik zelfs overheen gelezen. Dat is ook lekker ingevuld, alsof ik een of andere drammer ben die het in mijn omgeving alleen maar over d'r ziekte en d'r beperkingen kan hebben.

Dank je Lief

quote:Beeldig schreef op 03 april 2013 @ 22:40:

Oh dat eindeloos had ik zelfs overheen gelezen. Dat is ook lekker ingevuld, alsof ik een of andere drammer ben die het in mijn omgeving alleen maar over d'r ziekte en d'r beperkingen kan hebben.

Tja dat is makkelijk invullen voor sommigen...



Ik heb een vriendengroepje gehad (vier jaar lang geloof ik) aan wie ik nooit iets heb verteld. Ook voor weekendjes weg niet. Altijd vaag doen en/of smoesjes verzinnen.

Geloof me, ik zal dat niet nog eens zo doen. Want het zal me een hoop stress schelen en dus energie opleveren als ik eerlijk kan zijn. Desnoods met een handvol lepels

Moon ook een

En lief ook een

quote:NYC schreef op 03 april 2013 @ 14:45:

Ja, ik heb het verhaal gelezen. Maar ik vraag me af waarom er een metafoor gebruikt moet worden. Ik ben opgegegroeid met een moeder die MS heeft, dus ik weet dat ALLES energie kost, van een brief gaan posten op de brievenbus die 500 meter verder staat, tot huishoudelijke dingen, een telefoongesprek, tot verjaardagen en uitstapjes.



Mijn ervaring is dat mensen dit ófwel snappen, óf denken dat je je niet aan moet stellen, je er over heen moet zetten, iets voor een keertje wel kan of dat je rusten (mijn moeder heeft haar hele leven al middagrust moeten nemen) toch best voor een keertje kunt overslaan.



Maar ik geloof dus niet dat iedereen ineens het licht ziet als je zegt: "Mijn energie is te vergelijken met een lepel."

Mensen die het probleem niet begrijpen zullen namelijk nooit snappen dat iets "eenvoudigs" als een telefoongesprek of brief posten óók "een lepel" kost.



Schat jij je medemens zó dom in??



Ik vind het een heel duidelijk verhaal. Je hebt (zeg) 12 lepels en een (chronische) ziekte, die energie kost. Dan kun je dmv de lepeltheorie prima uitleggen dat opstaan, douchen en ontbijten 3 lepels kost en je dus nog 9 lepels over hebt. Als je daarna boodschappen zou gaan doen, kost dat bijv 5 lepels. Dus nog 4 over. Daarna doe je nog bijv in het huishouden, en je lepels zijn op. En dmv de lepeltheorie kun je dan uitleggen dat je niet meer kunt koken, omdat je alle lepels hebt gebruikt.



Iemand die dat, na de uitleg van de lepeltheorie, nog steeds niet snapt... Ja, die is dan echt ontzettend dom. Maar je moest eens weten hoeveel mensen het wél begrijpen, als je hen het verhaal laat lezen, of het zelf voordoet met 12 lepels.



En daarom is dit verhaal in het leven geroepen. Om het heel duidelijk uit te leggen.