Relaties
alle pijlers
Zo afgrijselijk veel liefdesverdriet
woensdag 21 mei 2008 om 22:54
Hoi allen,
Sinds pasen is mijn relatie uit, na acht jaar samen te zijn geweest.
En ik ben zo vreselijk verdrietig!
Ik word echt niet goed van mezelf, probeer me met andere dingen bezig te houden, m'n vriendinnen, zelfs een tijdelijke scharrel, maar niets werkt.
Afleiding helpt, maar zodra het avond is en ik ben alleen dan begint de ellende...
Hoe hebben jullie je verdriet verwerkt?
En hoe lang gaat dit duren?!!
Sinds pasen is mijn relatie uit, na acht jaar samen te zijn geweest.
En ik ben zo vreselijk verdrietig!
Ik word echt niet goed van mezelf, probeer me met andere dingen bezig te houden, m'n vriendinnen, zelfs een tijdelijke scharrel, maar niets werkt.
Afleiding helpt, maar zodra het avond is en ik ben alleen dan begint de ellende...
Hoe hebben jullie je verdriet verwerkt?
En hoe lang gaat dit duren?!!
dinsdag 3 juni 2008 om 12:09
@4wheels: Ik ken je gevoel, ik heb ook de hele dag een discussie in mijn hoofd met mezelf: 'het is beter zo, zo erg mis je hem niet, het liep allemaal niet lekker meer" etc, alsof ik mezelf ervan moet overtuigen dat het goed is zo, pfffff erg vermoeiend. Ik weet (en jij waarschijnlijk ook wel) dat het nu gewoon een kwestie van accepteren is, maar hoe doe je dat? Ik wil het echt wel hoor, maar mijn gevoel werkt niet zo mee...
@Freebie: Ik denk ook echt dat het beter voor jou is om een tijdlang geen contact met hem te hebben, je moet echt los van hem zien te komen! het lijkt misschien nu een fijn idee om vrienden te worden, maar het beste kun je 'cold turkey' zonder hem verder gaan, anders blijf je hangen. Mijn ex wil ook graag vrienden blijven en ik heb eerst ook gezegd dat ik het ook wil. Nu ik er langer over nadenk, besef ik me dat dit helemaal geen goed plan is en dat afstand op dit moment het beste werkt.
Ik wil niet blijven hangen, maar ik wil verder met mijn leven! De vraag is alleen even hoe. Alles is nog zo met elkaar verbonden... Veel zelfde vrienden, ik woon in een kamer in een huis waarvan hij huiseigenaar is en over een paar weken is er een kamp waar we in principe allebei heengaan. Ik heb besloten om te gaan verhuizen en heb hem gevraagd om niet mee te gaan op het kamp: ik hoop dat dit me helpt... Af en toe wordt ik zo wanhopig en kan ik alleen maar huilen.... 'Gelukkig' zit ik midden in mijn tentamenperiode en heb ik dus genoeg 'afleiding'.... Ik ben er klaar voor dat dit nare gevoel over is, maar dat is natuurlijk wel erg snel na amper 3 weken...
@Freebie: Ik denk ook echt dat het beter voor jou is om een tijdlang geen contact met hem te hebben, je moet echt los van hem zien te komen! het lijkt misschien nu een fijn idee om vrienden te worden, maar het beste kun je 'cold turkey' zonder hem verder gaan, anders blijf je hangen. Mijn ex wil ook graag vrienden blijven en ik heb eerst ook gezegd dat ik het ook wil. Nu ik er langer over nadenk, besef ik me dat dit helemaal geen goed plan is en dat afstand op dit moment het beste werkt.
Ik wil niet blijven hangen, maar ik wil verder met mijn leven! De vraag is alleen even hoe. Alles is nog zo met elkaar verbonden... Veel zelfde vrienden, ik woon in een kamer in een huis waarvan hij huiseigenaar is en over een paar weken is er een kamp waar we in principe allebei heengaan. Ik heb besloten om te gaan verhuizen en heb hem gevraagd om niet mee te gaan op het kamp: ik hoop dat dit me helpt... Af en toe wordt ik zo wanhopig en kan ik alleen maar huilen.... 'Gelukkig' zit ik midden in mijn tentamenperiode en heb ik dus genoeg 'afleiding'.... Ik ben er klaar voor dat dit nare gevoel over is, maar dat is natuurlijk wel erg snel na amper 3 weken...
dinsdag 3 juni 2008 om 12:17
@Maaike:
Het accepteren van de situatie gaat vanzelf. Je bent goed op weg door steeds tegen jezelf te zeggen dat het beter is zo. Je krijgt je gevoel en verstand vanzelf op één lijn, al kan dat even duren. Stel jezelf in ieder geval geen hoge eisen, je mag je verdrietig voelen dat het gewoon niet gewerkt heeft en je mag teleurgesteld zijn dat wat je zou willen niet is wat je hebt gekregen. Want ook dat hoort bij accepteren, ook de momenten dat je het rot hebt.
Maar kijk los van die momenten ook naar de situaties waarin je eigenlijk toch stiekem beter af bent zonder hem.
In jouw geval weet ik dat natuurlijk niet, maar in mijn geval kan ik weer lekker impulsief zijn zonder daarover commentaar te krijgen. Bijv. als iemand op het laatste moment wat wil afspreken, dan sta ik stil bij het feit dat ik dat nu gewoon kan doen zonder te overleggen, commentaar te krijgen, etc.
Het accepteren van de situatie gaat vanzelf. Je bent goed op weg door steeds tegen jezelf te zeggen dat het beter is zo. Je krijgt je gevoel en verstand vanzelf op één lijn, al kan dat even duren. Stel jezelf in ieder geval geen hoge eisen, je mag je verdrietig voelen dat het gewoon niet gewerkt heeft en je mag teleurgesteld zijn dat wat je zou willen niet is wat je hebt gekregen. Want ook dat hoort bij accepteren, ook de momenten dat je het rot hebt.
Maar kijk los van die momenten ook naar de situaties waarin je eigenlijk toch stiekem beter af bent zonder hem.
In jouw geval weet ik dat natuurlijk niet, maar in mijn geval kan ik weer lekker impulsief zijn zonder daarover commentaar te krijgen. Bijv. als iemand op het laatste moment wat wil afspreken, dan sta ik stil bij het feit dat ik dat nu gewoon kan doen zonder te overleggen, commentaar te krijgen, etc.
dinsdag 3 juni 2008 om 12:39
Dankjewel je voor je reactie 4wheels. Het is niet zozeer dat ik nu weer dingen kan doen die eerst niet konden (behalve sex hebben met vreemde mannen, iets waar ik soms wel zin in had 
en ik hoefde niet echt met hem te overleggen. We hadden de laatste anderhalf jaar namelijk een weekendrelatie omdat hij was verhuisd naar een andere stad voor zijn werk. Ik studeer nog en ben 'achtergebleven', dus had al best veel vrijheid. In het begin vond ik dat heel zwaar (eerst zagen we elkaar elke dag), maar later vond ik het eigenlijk wel lekker dat ik weer vrijheid had om te doen waar ik zin in had zonder te overleggen! Het enige verschil is nu dat hij niet meer bij me komt in de weekenden en dat ik me nu dus niet 'schuldig' hoef te voelen dat ik in het weekend ook hard moet studeren voor mijn tentamens (daar deed hij wel eens moeilijk over). Wel fijn voor jou dat je wel weer lekker jezelf kunt zijn, dan heeft de hele situatie in ieder geval ook nog voordelen en is het uiteindelijk ook wel het beste voor jou (denk ik). Hoelang is jou relatie nu uit? (staat vast wel ergens, maar weet het niet meer)
Ik weet niet zo goed wat accepteren is en wanneer je dat gedaan hebt. Ik blijf ergens maar hopen dat het ooit nog goedkomt, hoewel mijn verstand wel beter weet... En daar ben ik zo langzamerhand ontzettend zat van, die eeuwige discussie in mijn hoofd. Ik mis hem vooral als mijn maatje, dat doet het meeste pijn en het feit dat hij er al helemaal overheen lijkt te zijn... Ik wil nu vooral aan de toekomst denken (die ik nu weer helemaal zelf moet bedenken en invullen) en niet meer in het verleden blijven hangen. Ik probeer sterk te zijn en hard voor mezelf te zijn, maar af en toe voel ik me zooo alleen!
en ik hoefde niet echt met hem te overleggen. We hadden de laatste anderhalf jaar namelijk een weekendrelatie omdat hij was verhuisd naar een andere stad voor zijn werk. Ik studeer nog en ben 'achtergebleven', dus had al best veel vrijheid. In het begin vond ik dat heel zwaar (eerst zagen we elkaar elke dag), maar later vond ik het eigenlijk wel lekker dat ik weer vrijheid had om te doen waar ik zin in had zonder te overleggen! Het enige verschil is nu dat hij niet meer bij me komt in de weekenden en dat ik me nu dus niet 'schuldig' hoef te voelen dat ik in het weekend ook hard moet studeren voor mijn tentamens (daar deed hij wel eens moeilijk over). Wel fijn voor jou dat je wel weer lekker jezelf kunt zijn, dan heeft de hele situatie in ieder geval ook nog voordelen en is het uiteindelijk ook wel het beste voor jou (denk ik). Hoelang is jou relatie nu uit? (staat vast wel ergens, maar weet het niet meer)Ik weet niet zo goed wat accepteren is en wanneer je dat gedaan hebt. Ik blijf ergens maar hopen dat het ooit nog goedkomt, hoewel mijn verstand wel beter weet... En daar ben ik zo langzamerhand ontzettend zat van, die eeuwige discussie in mijn hoofd. Ik mis hem vooral als mijn maatje, dat doet het meeste pijn en het feit dat hij er al helemaal overheen lijkt te zijn... Ik wil nu vooral aan de toekomst denken (die ik nu weer helemaal zelf moet bedenken en invullen) en niet meer in het verleden blijven hangen. Ik probeer sterk te zijn en hard voor mezelf te zijn, maar af en toe voel ik me zooo alleen!
woensdag 4 juni 2008 om 08:17
@Maaike:
Ik denk dat accepteren voelt als dat je je erbij neergelegd hebt dat het over is. Dus geen strijd meer in je hoofd om jezelf voor te houden dat het beter is zo. Ook niet meer hopen dat het nog goed komt. Als je terugkijkt op alles en je gevoel raakt daarvan niet van slag, maar blijft gewoon rustig, ik denk dat dat acceptatie is.
Mijn relatie is nu 3 weken uit, maar het is op basis van een klein aantal jaar al verschillende keren uit geweest. Nu ben ik op een punt dat ik kan zeggen dat we niet bij elkaar passen en spreek dat ook uit naar hem. Maar we voelen ons allebei ongelooflijk seksueel tot elkaar aangetrokken, wat toch een probleem blijft.
Gisteren is hij toch langsgekomen. We hebben niet echt gepraat, alleen verteld wat we de afgelopen weken hebben gedaan en het was best gezellig. Toch was zijn wens naar seks groter als het mijne, omdat ik aan het eind van de avond moe was en vandaag een lange dag heb. Dat was dan weer heel erg verwarrend.
Maar ik heb prima geslapen en ga zo lekker aan het werk.
Ik denk dat accepteren voelt als dat je je erbij neergelegd hebt dat het over is. Dus geen strijd meer in je hoofd om jezelf voor te houden dat het beter is zo. Ook niet meer hopen dat het nog goed komt. Als je terugkijkt op alles en je gevoel raakt daarvan niet van slag, maar blijft gewoon rustig, ik denk dat dat acceptatie is.
Mijn relatie is nu 3 weken uit, maar het is op basis van een klein aantal jaar al verschillende keren uit geweest. Nu ben ik op een punt dat ik kan zeggen dat we niet bij elkaar passen en spreek dat ook uit naar hem. Maar we voelen ons allebei ongelooflijk seksueel tot elkaar aangetrokken, wat toch een probleem blijft.
Gisteren is hij toch langsgekomen. We hebben niet echt gepraat, alleen verteld wat we de afgelopen weken hebben gedaan en het was best gezellig. Toch was zijn wens naar seks groter als het mijne, omdat ik aan het eind van de avond moe was en vandaag een lange dag heb. Dat was dan weer heel erg verwarrend.
Maar ik heb prima geslapen en ga zo lekker aan het werk.
woensdag 4 juni 2008 om 08:24
@ alle ladies, en heer....
Ik moet zeggen het gaat hier wel
Weer 1% beter dan gister
Verhelderend gesprek gehad met de psych
Hoofd en hart moeten beter naar elkaar gaan luisteren
Want ik WEET het allemaal wel, maar op 1 of andere manier ga ik steeds zelf trucjes uithalen met mezelf waardoor ik ga denken dat het TOCH wel gaat lukken.
Waarom....omdat ik er verdorie helemaal niet voor gekozen heb om op mijn 35ste alleen te zijn
Nu moet ik dus (weer) een nieuw plan gaan maken, mijn leven anders indelen en dat vind ik een beetje eng
Omdat ik het eng vind blijf ik (soms) vasthouden aan het gevoel dat het allemaal zo dichtbij was.
Maar goed dat allesverlammende verdriet is wel weg
Meer een zuchten van...pffff...wat nu
En daar ga ik de komende dagen eens goed over nadenken
WAT NU.
Want hey....als je het heel sec bekijkt heb ik eigenlijk alles
Leuk huis, leuke baan, hele leuke vrienden een lief hondje aan mijn voeten en die kerel...die komt wel weer.
@ Maaike, das het ergste gevoel he, dat alleen voelen.
Je kan dan 100 mensen bellen maar dat alleen gevoel blijft.
Weet je, je moet dat accepteren hoe moeilijk het ook is en ik kleine dingen zoeken dat het ook wel lekker is om alleen te zijn
Je hebt geen ruzie meer, je hoeft geen rekening te houden met, je hoeft je niet blijer voor te doen als dat je je eigenlijk voelt
En jaja, ik weet dat ik het lekker makkelijk opschrijf, de kunst is het doen!
Succes iedereen, dikke knuffel van Summer
Ik moet zeggen het gaat hier wel
Weer 1% beter dan gister
Verhelderend gesprek gehad met de psych
Hoofd en hart moeten beter naar elkaar gaan luisteren
Want ik WEET het allemaal wel, maar op 1 of andere manier ga ik steeds zelf trucjes uithalen met mezelf waardoor ik ga denken dat het TOCH wel gaat lukken.
Waarom....omdat ik er verdorie helemaal niet voor gekozen heb om op mijn 35ste alleen te zijn
Nu moet ik dus (weer) een nieuw plan gaan maken, mijn leven anders indelen en dat vind ik een beetje eng
Omdat ik het eng vind blijf ik (soms) vasthouden aan het gevoel dat het allemaal zo dichtbij was.
Maar goed dat allesverlammende verdriet is wel weg
Meer een zuchten van...pffff...wat nu
En daar ga ik de komende dagen eens goed over nadenken
WAT NU.
Want hey....als je het heel sec bekijkt heb ik eigenlijk alles
Leuk huis, leuke baan, hele leuke vrienden een lief hondje aan mijn voeten en die kerel...die komt wel weer.
@ Maaike, das het ergste gevoel he, dat alleen voelen.
Je kan dan 100 mensen bellen maar dat alleen gevoel blijft.
Weet je, je moet dat accepteren hoe moeilijk het ook is en ik kleine dingen zoeken dat het ook wel lekker is om alleen te zijn
Je hebt geen ruzie meer, je hoeft geen rekening te houden met, je hoeft je niet blijer voor te doen als dat je je eigenlijk voelt
En jaja, ik weet dat ik het lekker makkelijk opschrijf, de kunst is het doen!
Succes iedereen, dikke knuffel van Summer
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
woensdag 4 juni 2008 om 18:22
Ben ik weer
De poetsmevrouw op het werk vroeg me van de week of ik last van m'n nek had? Ik reageer verbaasd en vraag aan haar waarom ze dat zegt. "Omdat ik zie dat je een stijve nek hebt."
Ik kon nog net voorkomen dat ik weer in tranen uitbarste want toen ze het zei merkte (schrok) ik ineens dat alles zo vast zit.
Gisteren heb ik 2 uur onafgebroken gehuild toen ik thuis kwam. Meestal heb ik het slecht als ik naar m'n werk toega en weer naar huis ga. Vooral thuiskomen zorgt ervoor dat ik besef dat ik geen drol meer onderneem en er geen zin in heb en ik intens verdrietig word van het feit dat het me maar niet lukt mezelf weer zo goed te krijgen als dat ik een paar maanden geleden was.
Vind het ook nogal ongelovelijk dat ik nu al 2 maanden dagelijks loop te janken. Er lijkt echt geen eind aan te komen!
Word echt nergens meer blij van, geef de laatste tijd veel geld uit, maar gelukkig word ik er niet van. Word steeds irritanter en m'n humor draait naar de sarcastische kant. En misschien was het ook niet zo'n goed plan om deze week te stoppen met roken.
Oh en het gemis aan sex met het ontzettend lekkere lijf van m'n ex doet me ook niet veel goed... Laat staan de lol die we samen hadden.
Maar voor de rest ben ik vandaag heel positief!
De poetsmevrouw op het werk vroeg me van de week of ik last van m'n nek had? Ik reageer verbaasd en vraag aan haar waarom ze dat zegt. "Omdat ik zie dat je een stijve nek hebt."
Ik kon nog net voorkomen dat ik weer in tranen uitbarste want toen ze het zei merkte (schrok) ik ineens dat alles zo vast zit.
Gisteren heb ik 2 uur onafgebroken gehuild toen ik thuis kwam. Meestal heb ik het slecht als ik naar m'n werk toega en weer naar huis ga. Vooral thuiskomen zorgt ervoor dat ik besef dat ik geen drol meer onderneem en er geen zin in heb en ik intens verdrietig word van het feit dat het me maar niet lukt mezelf weer zo goed te krijgen als dat ik een paar maanden geleden was.
Vind het ook nogal ongelovelijk dat ik nu al 2 maanden dagelijks loop te janken. Er lijkt echt geen eind aan te komen!
Word echt nergens meer blij van, geef de laatste tijd veel geld uit, maar gelukkig word ik er niet van. Word steeds irritanter en m'n humor draait naar de sarcastische kant. En misschien was het ook niet zo'n goed plan om deze week te stoppen met roken.
Oh en het gemis aan sex met het ontzettend lekkere lijf van m'n ex doet me ook niet veel goed... Laat staan de lol die we samen hadden.
Maar voor de rest ben ik vandaag heel positief!
woensdag 4 juni 2008 om 18:53
Aan alle nieuwe mensen: Welkom en lucht je hart...
Hier gaat het een beetje op en af. De ene dag voel ik me redelijk (goed kan ik het niet noemen), de andere dag kan ik om niks weer huilen.
Ik merk vooral dat ik de "gewone" dingen mis. Het even met hem bellen, samen tv kijken en op alles commentaar hebben, gezellig samen eten, zijn arm om me heen.
Voel me soms zo alleen, heb dan het gevoel dat het nooit meer met me goed komt....Weet natuurlijk verstandelijk wel dat dit niet zo is, maar dat gevoel he...
Net mezelf maar eens een schop onder de kont gegeven en hard aan het werk gegaan voor de sportvereniging. Veel dingen nog uitzoeken, dus dat is wel aardig wat afleiding.
@ ikkeikke, dat huilen herken ik wel, hoewel 2 uur onafgebroken, dat heb ik niet gehad. Maar als het je goed doet, vooral even aan toegeven. En jezelf zo nu en dan een schop onder de kont geven en ook leuke dingen gaan ondernemen (ik weet dat het makkelijker klinkt dan het is)
@ Summerdance, net wat je zegt, je hebt het eigenlijk heel goed voor elkaar en die kerel komt vanzelf. Knap van je dat je al zo kunt denken, neem ik mijn petje voor af.
Voor iedereen een dikke knuffel en toch een fijne avond!!
Hier gaat het een beetje op en af. De ene dag voel ik me redelijk (goed kan ik het niet noemen), de andere dag kan ik om niks weer huilen.
Ik merk vooral dat ik de "gewone" dingen mis. Het even met hem bellen, samen tv kijken en op alles commentaar hebben, gezellig samen eten, zijn arm om me heen.
Voel me soms zo alleen, heb dan het gevoel dat het nooit meer met me goed komt....Weet natuurlijk verstandelijk wel dat dit niet zo is, maar dat gevoel he...
Net mezelf maar eens een schop onder de kont gegeven en hard aan het werk gegaan voor de sportvereniging. Veel dingen nog uitzoeken, dus dat is wel aardig wat afleiding.
@ ikkeikke, dat huilen herken ik wel, hoewel 2 uur onafgebroken, dat heb ik niet gehad. Maar als het je goed doet, vooral even aan toegeven. En jezelf zo nu en dan een schop onder de kont geven en ook leuke dingen gaan ondernemen (ik weet dat het makkelijker klinkt dan het is)
@ Summerdance, net wat je zegt, je hebt het eigenlijk heel goed voor elkaar en die kerel komt vanzelf. Knap van je dat je al zo kunt denken, neem ik mijn petje voor af.
Voor iedereen een dikke knuffel en toch een fijne avond!!
woensdag 4 juni 2008 om 19:01
@ ikkeike, ren nu naar de benzinepomp en haal maar gelijk een slof.
Dat hele stoppen heeft 0 komma 0 zin nu!
Kan je ook niet met je hoofd redeneren WAAROM het over is?
Probeer daar toch een beetje rekening mee te houden als je zo dreigt in je verdriet te gaan hangen.
Tuurlijk je tranen moeten eruit, maar twee maanden dagelijks huilen is ook niet goed voor je hoor.
Misschien moet je ook ff het alleen thuis zitten gaan vermijden nu
Sportschool misschien een idee, ik weet dat het mij ontzettend helpt om even een uur alle boosheid, verdriet wat dan ook uit mijn lijf te zweten.
En als je er echt helemaal niet uitkomt....misschien eens met een prof gaan praten
Begrijp me alsjeblieft niet verkeerd ik wil je niet naar een psych helpen en er staat geen tijd voor huilbuien en verdriet.
Maar als je jezelf echt niet meer op de been kan houden is het misschien toch een wijze beslissing, al is het alleen maar voor je eigen rust.
Ook ik vind thuiskomen nog steeds een klein helletje
maar ik kom thuis, ga lekker met mijn hondkind naar buiten en het eerste wat ik doe is een paar dingen opnoemen waar ik blij van ben geworden.
En ja, soms zo rond een uur of 22.00 komt er dan toch een traan
Niet omdat ik terugwil, want ik weet dat dat niet gaat gebeuren (korte termijn geluk) maar omdat ik verdriet heb omdat ik iets heb verloren.
Na mijn tranen spring ik onder de douche en probeer ik uit te kijken naar de volgende dag....weer een %tje beter.
Tis niet leuk, wordt niet leuk maar het slijt wel
Op 1 of andere manier ben ik er wel rustig onder, blijft balen, blijft nog ff behelpen maar merk aan mezelf dat dat donkere allesomvattende gemis en verdriet minder wordt.
Oja, feestjes update, hoorde net via via dat ex NIET naar feestje gaat
Ik kan dus in juli heerlijk zonder speuren gaan genieten van leuke mensen, leuke muziek en supervrienden!
(wat overigens niet wegneemt dat ik het heul raar vind dat hij dat niet even persoonlijk in een mail had kunnen gooien naar mij, awel, ook dat kan ik dood gaan prakkizeren, maar het zij zo!)
Liefs,Summer
Dat hele stoppen heeft 0 komma 0 zin nu!
Kan je ook niet met je hoofd redeneren WAAROM het over is?
Probeer daar toch een beetje rekening mee te houden als je zo dreigt in je verdriet te gaan hangen.
Tuurlijk je tranen moeten eruit, maar twee maanden dagelijks huilen is ook niet goed voor je hoor.
Misschien moet je ook ff het alleen thuis zitten gaan vermijden nu
Sportschool misschien een idee, ik weet dat het mij ontzettend helpt om even een uur alle boosheid, verdriet wat dan ook uit mijn lijf te zweten.
En als je er echt helemaal niet uitkomt....misschien eens met een prof gaan praten
Begrijp me alsjeblieft niet verkeerd ik wil je niet naar een psych helpen en er staat geen tijd voor huilbuien en verdriet.
Maar als je jezelf echt niet meer op de been kan houden is het misschien toch een wijze beslissing, al is het alleen maar voor je eigen rust.
Ook ik vind thuiskomen nog steeds een klein helletje
maar ik kom thuis, ga lekker met mijn hondkind naar buiten en het eerste wat ik doe is een paar dingen opnoemen waar ik blij van ben geworden.
En ja, soms zo rond een uur of 22.00 komt er dan toch een traan
Niet omdat ik terugwil, want ik weet dat dat niet gaat gebeuren (korte termijn geluk) maar omdat ik verdriet heb omdat ik iets heb verloren.
Na mijn tranen spring ik onder de douche en probeer ik uit te kijken naar de volgende dag....weer een %tje beter.
Tis niet leuk, wordt niet leuk maar het slijt wel
Op 1 of andere manier ben ik er wel rustig onder, blijft balen, blijft nog ff behelpen maar merk aan mezelf dat dat donkere allesomvattende gemis en verdriet minder wordt.
Oja, feestjes update, hoorde net via via dat ex NIET naar feestje gaat
Ik kan dus in juli heerlijk zonder speuren gaan genieten van leuke mensen, leuke muziek en supervrienden!
(wat overigens niet wegneemt dat ik het heul raar vind dat hij dat niet even persoonlijk in een mail had kunnen gooien naar mij, awel, ook dat kan ik dood gaan prakkizeren, maar het zij zo!)
Liefs,Summer
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
woensdag 4 juni 2008 om 19:06
ha die visje,
Ik ken het gevoel...Kon gister en eergister ook alleen maar janken.. Kon natuurlijk niet want ik was niet thuis overdag..
Vandaag wel, en kon ok echt nergens anders aan denken en huilen, huilen!
Eigenlijk meer om het feit dat ik me zo alleen voel, dan dat ik hem persoonlijk echt mis. Want dat kan toch niet. Maar juist het feit dat je alleen achter vreest te blijven.
Het is zo vermoeiend, en verlammend.
Het liefst blijf ik een weeklang in bed en heb ik geen contact met niemand.. Maarja..
Toch moet je verder!!!
T zal vast wel over gaan...
Liefdesverdriet.. Pfffffff.....
En ja, ik weet het: blijven dingen te ondernemen... Maar toch, komt die klap telkens weer, het besef van oja...
Nou goed, veel sterkte en maak wat van je avond! (incl. ikzelf)
Gister zag ik Bruce Almighty, die scene met die nieuwslezer.. Ik moest zo ontzettend lachen en op een gegeven moment sloeg het om in gehuil!
Zo raar was dat...
Niet huilen omdat ik het zo grappig vond, maar huilen omdat ik lachte ofzo?
Naja... Veel liefs!!!!! Kop op he vis, ikkeikke, summer, 4wheels en maaike
Ik ken het gevoel...Kon gister en eergister ook alleen maar janken.. Kon natuurlijk niet want ik was niet thuis overdag..
Vandaag wel, en kon ok echt nergens anders aan denken en huilen, huilen!
Eigenlijk meer om het feit dat ik me zo alleen voel, dan dat ik hem persoonlijk echt mis. Want dat kan toch niet. Maar juist het feit dat je alleen achter vreest te blijven.
Het is zo vermoeiend, en verlammend.
Het liefst blijf ik een weeklang in bed en heb ik geen contact met niemand.. Maarja..
Toch moet je verder!!!
T zal vast wel over gaan...
Liefdesverdriet.. Pfffffff.....
En ja, ik weet het: blijven dingen te ondernemen... Maar toch, komt die klap telkens weer, het besef van oja...
Nou goed, veel sterkte en maak wat van je avond! (incl. ikzelf)
Gister zag ik Bruce Almighty, die scene met die nieuwslezer.. Ik moest zo ontzettend lachen en op een gegeven moment sloeg het om in gehuil!
Zo raar was dat...
Niet huilen omdat ik het zo grappig vond, maar huilen omdat ik lachte ofzo?
Naja... Veel liefs!!!!! Kop op he vis, ikkeikke, summer, 4wheels en maaike
woensdag 4 juni 2008 om 19:07
woensdag 4 juni 2008 om 19:28
ik woon ook niet op mezelf, helaas...
dus dat zit er niet echt in! Hoewel ik vaak t weekend alleen thuis ben..
Dit weekend staat al wat gepland, maar vind vast wel een heerlijk moment om ns lekker te krijsen. Ook al is dat volgende week!!
Heerljk chocolade .... En ook nog n mc kroket..
I know I know, zulke momenten zijn ook niet verkeerd..
Ben toch blij dat ik (weer) ben gaan posten want dat er iemand terug praat helpt echt wel!
dus dat zit er niet echt in! Hoewel ik vaak t weekend alleen thuis ben..
Dit weekend staat al wat gepland, maar vind vast wel een heerlijk moment om ns lekker te krijsen. Ook al is dat volgende week!!
Heerljk chocolade .... En ook nog n mc kroket..
I know I know, zulke momenten zijn ook niet verkeerd..
Ben toch blij dat ik (weer) ben gaan posten want dat er iemand terug praat helpt echt wel!
woensdag 4 juni 2008 om 20:00
@Freebie:
Ja ik schrijf al vanaf vorig jaar hier op het forum. In die tussentijd is het al 2x serieus uitgeweest, waarin we elkaar 3 weken niet gezien of gesproken hebben.
Het maakt het gewoon lastig dat hij en ik ook leuke tijden hebben meegemaakt en toch aardig wat interesses delen. Als het goed gaat tussen ons zul je me hier veel minder zien, maar lees ik wel mee. Soms wil ik ook niet meer schrijven, want ik blijf gewoon vastzitten in de situatie en niemand zit dan op een update te wachten
Ja ik schrijf al vanaf vorig jaar hier op het forum. In die tussentijd is het al 2x serieus uitgeweest, waarin we elkaar 3 weken niet gezien of gesproken hebben.
Het maakt het gewoon lastig dat hij en ik ook leuke tijden hebben meegemaakt en toch aardig wat interesses delen. Als het goed gaat tussen ons zul je me hier veel minder zien, maar lees ik wel mee. Soms wil ik ook niet meer schrijven, want ik blijf gewoon vastzitten in de situatie en niemand zit dan op een update te wachten
woensdag 4 juni 2008 om 22:55
Hoi allen!
Heb even gauw alles gelezen, er worden grapjes gemaakt, goed teken!
Ik ga vrijdag eindelijk m'n spullen weghalen uit dat huis, dat zal wel even opluchting geven!
En ook weer niet, want dan ben ik m'n 'excuus' kwijt om langs te gaan.
(en ja, ik weet niet meer wie het zei, idd zelfkastijding, kan d'r niks aan doen...)
Verder heb ik vandaag nog niet gehuild en kan Coldplay nu gewoon weer opzetten zonder dat ik de watersnood op de wereld oplos, ik zeg, vooruitgang! (toch?!)
Heb even gauw alles gelezen, er worden grapjes gemaakt, goed teken!
Ik ga vrijdag eindelijk m'n spullen weghalen uit dat huis, dat zal wel even opluchting geven!
En ook weer niet, want dan ben ik m'n 'excuus' kwijt om langs te gaan.
(en ja, ik weet niet meer wie het zei, idd zelfkastijding, kan d'r niks aan doen...)
Verder heb ik vandaag nog niet gehuild en kan Coldplay nu gewoon weer opzetten zonder dat ik de watersnood op de wereld oplos, ik zeg, vooruitgang! (toch?!)
donderdag 5 juni 2008 om 08:09
@ Vlinder...psies, het is gewoon vooruitgang!
1% per dag, das genoeg hoor meissie.
Hier ook eigenlijk wel prima, wel gedroomd, maar daarna een heerlijke droom over een mooie reis die ik misschien met vriendinnetje ga maken.
Dus ik zeg...ik ga voor de 2% vandaag!
1% per dag, das genoeg hoor meissie.
Hier ook eigenlijk wel prima, wel gedroomd, maar daarna een heerlijke droom over een mooie reis die ik misschien met vriendinnetje ga maken.
Dus ik zeg...ik ga voor de 2% vandaag!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
donderdag 5 juni 2008 om 09:45
@Summer en Vlinder:
Super meiden dat jullie zo vooruit gaan! Als je dit nu al merkt, dan gaat het hard hoor, als je echt een stuk beter voelt. dan verhuis je naar het topic 'Singles' en vertel je over je nieuwe dates
@Freebie:
Hij is getrouwd geweest, maar is gescheiden voor mij. Het blijkt een narcistische man te zijn waarmee het intensief leven is. De pieken en dalen zijn enorm. En ik ben het moe.
Super meiden dat jullie zo vooruit gaan! Als je dit nu al merkt, dan gaat het hard hoor, als je echt een stuk beter voelt. dan verhuis je naar het topic 'Singles' en vertel je over je nieuwe dates
@Freebie:
Hij is getrouwd geweest, maar is gescheiden voor mij. Het blijkt een narcistische man te zijn waarmee het intensief leven is. De pieken en dalen zijn enorm. En ik ben het moe.
donderdag 5 juni 2008 om 10:46
4wheels.. Praten met hem heeft geen zin...?
Ik had vannacht gedroomd.. Het is een droom die ik al 2x eerder had gehad maar nu pas besefte ik wat het betekende, denk ik..
Komt ie:
Na een andere droom, of iets waarin ik uit ben geweest of wat dan ook, op een gegeven moment wil ik naar huis...
En dan hang ik aan de zijkant van een bus, bij het raampje van de chauffeur, en ik heb eigenlijk zoiets van: hopelijk mag ik naast hem zitten ook al heb ik geen kaartje...
Aldus, ik hang zo (al rijdend) en de chauffeur vraagt me dan kom maar naast me zitten, en PLOF daar zit ik.
Maar de derde keer dat ik dit droomde, vroeg hij dus naar een kaartje, ik zei ik heb wel mn rijbewijs, maar ik wil ook wel zelf de bus besturen? Maar dat is wel moeilijk he, zei ik... Zei hij ja dat klopt....Dus dat kon niet...
Maar uiteindelijk mocht ik toch naast hem zitten.
Oke dat was t dus..
Maar ik heb zo het idee, dat dit mijn hele gevoel voorstelt: ik 'hang' maar aan GM'S leven, hopend totdat ik wordt uitgenodigd om naast hem te komen staan. (zitten)
Terwijl ik niet WORDT uitgenodigd... In het echte leven laat hij me gewoon vallen (ik hang aan de bus totdat ik niet meer kan, en hij rijdt gewoon door)
Dus op dit moment ben ik op de grond gevallen, kijkt hij in zn achteruitkijkspiegel.. Heeft hij misschien spijt..Hij ziet me langs de kant van de weg lopen, en totdat iemand anders mij een lift wil geven (nieuwe lover) heeft hij geen spijt meer.
Dan heb ik 2 keuzes.. Of ik cross hem heel hard voorbij, en hij blijft in MIJN achteruitkijkspiegel..
Of ik blijf lekker achter hem aan rijden en ik zie hem VOOR me..
Ik wil hem liever voorbij crossen en hem neit meer voor me zien eigenlijk..
Dan maar in mijn achteruitkijkspiegel...
Hoe vinden jullie mijn theorie?? Hij's goed he? haha
1% verder dan gister!
Ik had vannacht gedroomd.. Het is een droom die ik al 2x eerder had gehad maar nu pas besefte ik wat het betekende, denk ik..
Komt ie:
Na een andere droom, of iets waarin ik uit ben geweest of wat dan ook, op een gegeven moment wil ik naar huis...
En dan hang ik aan de zijkant van een bus, bij het raampje van de chauffeur, en ik heb eigenlijk zoiets van: hopelijk mag ik naast hem zitten ook al heb ik geen kaartje...
Aldus, ik hang zo (al rijdend) en de chauffeur vraagt me dan kom maar naast me zitten, en PLOF daar zit ik.
Maar de derde keer dat ik dit droomde, vroeg hij dus naar een kaartje, ik zei ik heb wel mn rijbewijs, maar ik wil ook wel zelf de bus besturen? Maar dat is wel moeilijk he, zei ik... Zei hij ja dat klopt....Dus dat kon niet...
Maar uiteindelijk mocht ik toch naast hem zitten.
Oke dat was t dus..
Maar ik heb zo het idee, dat dit mijn hele gevoel voorstelt: ik 'hang' maar aan GM'S leven, hopend totdat ik wordt uitgenodigd om naast hem te komen staan. (zitten)
Terwijl ik niet WORDT uitgenodigd... In het echte leven laat hij me gewoon vallen (ik hang aan de bus totdat ik niet meer kan, en hij rijdt gewoon door)
Dus op dit moment ben ik op de grond gevallen, kijkt hij in zn achteruitkijkspiegel.. Heeft hij misschien spijt..Hij ziet me langs de kant van de weg lopen, en totdat iemand anders mij een lift wil geven (nieuwe lover) heeft hij geen spijt meer.
Dan heb ik 2 keuzes.. Of ik cross hem heel hard voorbij, en hij blijft in MIJN achteruitkijkspiegel..
Of ik blijf lekker achter hem aan rijden en ik zie hem VOOR me..
Ik wil hem liever voorbij crossen en hem neit meer voor me zien eigenlijk..
Dan maar in mijn achteruitkijkspiegel...
Hoe vinden jullie mijn theorie?? Hij's goed he? haha
1% verder dan gister!
donderdag 5 juni 2008 om 19:52
@summerdance, ja je hebt wel gelijk. Eigenlijk met alles wat je zegt. Maar het geloven en het doen zijn 2 verschillende dingen. Ik heb zoveel te vertellen maar zo weinig zin om het te schrijven...
Het is weer bijna weekend, hopelijk geeft me dat de gelegenheid om weer wat actiever te zijn en m'n kop wat rust te geven. Misschien moet ik maar heftig gaan stappen ofzo.
En ik denk inderdaad dat stoppen met roken momenteel niet het meest ideaal is. Ben bang dat het me ook niet lukt om het weekend door te komen zonder te roken.
Heel veel knuffels aan iedereen die dat hier nodig heeft
Het is weer bijna weekend, hopelijk geeft me dat de gelegenheid om weer wat actiever te zijn en m'n kop wat rust te geven. Misschien moet ik maar heftig gaan stappen ofzo.
En ik denk inderdaad dat stoppen met roken momenteel niet het meest ideaal is. Ben bang dat het me ook niet lukt om het weekend door te komen zonder te roken.
Heel veel knuffels aan iedereen die dat hier nodig heeft
donderdag 5 juni 2008 om 20:27
@ikkeikke, je moet eens proberen een dialoog te houden met jezelf.
Dat klinkt gek, maar het werkt.
Je hoofd laten spreken, het waarom het goed is dat het over is
Je hart OOK laten spreken maar goed beseffen dat met je hart praten voornamelijk emotie is.
En zeg eens eerlijk......neem je belangrijke besluiten met emotie of met je hoofd?
Dat gesprekje heb ik de afgelopen weken heel veel met mezelf gehad.
Heb mijn hart de kans gegeven om eens echt naar mijn hoofd te luisteren, eens echt te horen wat dat te zeggen had.
Heb het niet laten overschreeuwen door emotie
En toen....ja toen kwam bij mij het besef, het is goed zo.
Nee vind het nog steeds niet leuk, ben nog steeds liever een setje, maar dit....dit had gewoon na twee jaar proberen geen kans van slagen.
Dat geeft rust
Wel een beetje een verdrietige rust, maar wel rust.
Door de rust komen mijn hoofd en hart steeds meer op 1 lijn en das lekker.
Kan weer uitkijken naar dingen, nieuwe dingen die op mijn pad gaan komen.
EN....een sigaretje erbij helpt
@Vlinder, hoest met jouw nicotinetrek???
Verder vind ik dat je het goed doet!, werkt lekker he die %tjes
@4wheels, hoe gaat het met jou, de afstand nemen, gaat dat al wat beter?
@Freebie, ik vind het een BRILJANTE theorie!
Kan je er ook wat mee?
Ik weet uit ervaring dat dromen zo ontzettend verhelderend kunnen werken.
Dat klinkt gek, maar het werkt.
Je hoofd laten spreken, het waarom het goed is dat het over is
Je hart OOK laten spreken maar goed beseffen dat met je hart praten voornamelijk emotie is.
En zeg eens eerlijk......neem je belangrijke besluiten met emotie of met je hoofd?
Dat gesprekje heb ik de afgelopen weken heel veel met mezelf gehad.
Heb mijn hart de kans gegeven om eens echt naar mijn hoofd te luisteren, eens echt te horen wat dat te zeggen had.
Heb het niet laten overschreeuwen door emotie
En toen....ja toen kwam bij mij het besef, het is goed zo.
Nee vind het nog steeds niet leuk, ben nog steeds liever een setje, maar dit....dit had gewoon na twee jaar proberen geen kans van slagen.
Dat geeft rust
Wel een beetje een verdrietige rust, maar wel rust.
Door de rust komen mijn hoofd en hart steeds meer op 1 lijn en das lekker.
Kan weer uitkijken naar dingen, nieuwe dingen die op mijn pad gaan komen.
EN....een sigaretje erbij helpt
@Vlinder, hoest met jouw nicotinetrek???
Verder vind ik dat je het goed doet!, werkt lekker he die %tjes
@4wheels, hoe gaat het met jou, de afstand nemen, gaat dat al wat beter?
@Freebie, ik vind het een BRILJANTE theorie!
Kan je er ook wat mee?
Ik weet uit ervaring dat dromen zo ontzettend verhelderend kunnen werken.
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
