
Minnaar, deel 20

dinsdag 9 april 2013 om 09:41
Al 19 delen schrijven we over onze minnaars en alle heftige gevoelens die meespelen of juist niet. Hier mogen we schoftig genieten, mijmeren, zeuren over wel of geen contact en aftellen tot de volgende date.
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
zondag 14 juli 2013 om 00:17
@ Ien, thanks meis.. iets met roosvicée wat nu over en weer geschoven wordt tussen LD en mij zelf.. komt dus wel goed skatje.
Gevoelens, al 4 jaar maken de gevoelens die wij toelaten onze relatie mooier en intenser.. En door die balans te vinden is het mij nog nooit overkomen dat ik 'verdrietig' of 'down' was na een date..
Hier toch echt die spreekwoordelijke roze wolk waarop het heerlijk nagenieten was, en na het langzame dalen, samen weer uitkijken naar de volgende date... En dan maakte het niet uit of er nu 3 dagen, 3 weken of 6 weken tussen de dates zat..
Verdriet is er heus wel geweest, en de afgelopen weken heeft die aan beide kanten hoogtij geviert.. zeg maar gerust verdriet met een hoofdletter V. Dit is voor het eerst in 4 jaar dat we beiden hebben uitgesproken dat zoveel verdriet niet 'mag' Dat het bijna is dat we zouden willen dat we er nooit aan waren begonnen.. .. Maar dat is niet het verdriet zoals hier is beschreven.
Juist het besef dat er zoveel verdriet was, heeft ons een aantal keren om de tafel gezet, en zijn er zaken zeer openlijk besproken. En dan kunnen we maar tot 1 conclusie komen, zoveel verdriet is het niet waard, .. we mogen niet zomaar opgeven.
Op het moment dat je tussen de dates door meer 'verdriet' hebt, of 'down' bent dan de fun die je hebt van de dates, van het tussentijds contact.. Krab dan alsjeblieft achter je oren.. Waar ben je dan mee bezig.
Ik lees hier keer op keer dames die meer in de penarie zitten om de contact frequentie, en hier uit hun pannetje gaan, over de rooie gaan.. maar het niet op kunnen brengen om daar eens oprecht met hun nr2 over te communiceren.
Als je daar al niet over kunt communiceren... wat voor relatie heb je dan met je nr2?
Gevoelens, al 4 jaar maken de gevoelens die wij toelaten onze relatie mooier en intenser.. En door die balans te vinden is het mij nog nooit overkomen dat ik 'verdrietig' of 'down' was na een date..
Hier toch echt die spreekwoordelijke roze wolk waarop het heerlijk nagenieten was, en na het langzame dalen, samen weer uitkijken naar de volgende date... En dan maakte het niet uit of er nu 3 dagen, 3 weken of 6 weken tussen de dates zat..
Verdriet is er heus wel geweest, en de afgelopen weken heeft die aan beide kanten hoogtij geviert.. zeg maar gerust verdriet met een hoofdletter V. Dit is voor het eerst in 4 jaar dat we beiden hebben uitgesproken dat zoveel verdriet niet 'mag' Dat het bijna is dat we zouden willen dat we er nooit aan waren begonnen.. .. Maar dat is niet het verdriet zoals hier is beschreven.
Juist het besef dat er zoveel verdriet was, heeft ons een aantal keren om de tafel gezet, en zijn er zaken zeer openlijk besproken. En dan kunnen we maar tot 1 conclusie komen, zoveel verdriet is het niet waard, .. we mogen niet zomaar opgeven.
Op het moment dat je tussen de dates door meer 'verdriet' hebt, of 'down' bent dan de fun die je hebt van de dates, van het tussentijds contact.. Krab dan alsjeblieft achter je oren.. Waar ben je dan mee bezig.
Ik lees hier keer op keer dames die meer in de penarie zitten om de contact frequentie, en hier uit hun pannetje gaan, over de rooie gaan.. maar het niet op kunnen brengen om daar eens oprecht met hun nr2 over te communiceren.
Als je daar al niet over kunt communiceren... wat voor relatie heb je dan met je nr2?
zondag 14 juli 2013 om 07:40
quote:Rooss4 schreef op 13 juli 2013 @ 21:22:In nl ben je altijd nog onschuldig tot het tegendeel bewezen is en je kunt altijd nog doen als Inez.. hoppetee op de negeerknop.Van mij part gaat iedereen me zitten negeren inderdaad, want ik zit vooral te schrijven als in een dagboek. Veilig, anoniem en op afstand. Als er reacties komen zetten die me aan het denken.
Ja Julus, ik realiseer mezelf dat mijn leven echt een grote puinzooi is. Door wat ik zelf doe, want grenzen aangeven blijft een uitdaging voor me.
Sense, mag ik dan toch de gegevens (via pm?) van die openminded therapeut die jij had?
quote:Sensual_D schreef op 14 juli 2013 @ 00:17:Ik lees hier keer op keer dames die meer in de penarie zitten om de contact frequentie, en hier uit hun pannetje gaan, over de rooie gaan.. maar het niet op kunnen brengen om daar eens oprecht met hun nr2 over te communiceren.Situaties achteraf beschrijven lukt me wel, maar in die situatie zelf duidelijk communiceren (mijn grens aangeven wat ik wel/niet wil) is echt (nog) niet mijn sterke kant nee. Mezelf op de vlakte houden is voor mij eigenlijk een tweede natuur geworden en dat werkt nu tegen me.quote:AtobeKeigo schreef op 13 juli 2013 @ 16:34:Praktisch gezien: Even goed in de gaten houden of je iets wel of niet wil (op dat moment), die wensen/grenzen aangeven aan gnoom, die wensen/grenzen naar gnoom toe kenbaar maken bij je man, en vervolgens voet bij stuk houden.Gisteravond een verhelderend gesprek aangegaan met beide mannen, want zoals het afgelopen week ging was dus echt niet fijn voor mij. En ja, dat gebeuren werd dus veroorzaakt omdat ik dus niet oprecht heb gepraat met m'n minnaar terwijl hij alleen wilde weten wat hij nu voor mij betekent. Ja, dat antwoord heeft hij lopen afdwingen, ook geen fijn gedrag. Zijn we allebei fout geweest. Of en hoe we nu verder gaan geen idee, voor de komende weken hebben we afgesproken afstand te houden van elkaar om alles voor onszelf op een rij te zettenquote:Julus schreef op 13 juli 2013 @ 21:55:we willen toch allemaal graag dat ons object of affection ons speciaal vindt? Egokwestie...Dit wil hij dus ook ja.quote:Rooss4 schreef op 13 juli 2013 @ 21:33:Natuurlijk verliezen mannen zich ook een stukje kom op, ze zijn geen robots! Eigenlijk vinden alle mannen die ik spreek dat er meer moet zijn dan puur lijf, neuk, zaad, kut. Ze willen allemaal die klik en dat stukje geestelijk delen.Klopt, dat geestelijk delen blijkt hij ook te willen. Alleen hoe kan ik mezelf openstellen zonder dat ik mezelf verlies in 'n minnaar? Ik wil mezelf namelijk niet ten gronde richten.
Ja Julus, ik realiseer mezelf dat mijn leven echt een grote puinzooi is. Door wat ik zelf doe, want grenzen aangeven blijft een uitdaging voor me.
Sense, mag ik dan toch de gegevens (via pm?) van die openminded therapeut die jij had?
quote:Sensual_D schreef op 14 juli 2013 @ 00:17:Ik lees hier keer op keer dames die meer in de penarie zitten om de contact frequentie, en hier uit hun pannetje gaan, over de rooie gaan.. maar het niet op kunnen brengen om daar eens oprecht met hun nr2 over te communiceren.Situaties achteraf beschrijven lukt me wel, maar in die situatie zelf duidelijk communiceren (mijn grens aangeven wat ik wel/niet wil) is echt (nog) niet mijn sterke kant nee. Mezelf op de vlakte houden is voor mij eigenlijk een tweede natuur geworden en dat werkt nu tegen me.quote:AtobeKeigo schreef op 13 juli 2013 @ 16:34:Praktisch gezien: Even goed in de gaten houden of je iets wel of niet wil (op dat moment), die wensen/grenzen aangeven aan gnoom, die wensen/grenzen naar gnoom toe kenbaar maken bij je man, en vervolgens voet bij stuk houden.Gisteravond een verhelderend gesprek aangegaan met beide mannen, want zoals het afgelopen week ging was dus echt niet fijn voor mij. En ja, dat gebeuren werd dus veroorzaakt omdat ik dus niet oprecht heb gepraat met m'n minnaar terwijl hij alleen wilde weten wat hij nu voor mij betekent. Ja, dat antwoord heeft hij lopen afdwingen, ook geen fijn gedrag. Zijn we allebei fout geweest. Of en hoe we nu verder gaan geen idee, voor de komende weken hebben we afgesproken afstand te houden van elkaar om alles voor onszelf op een rij te zettenquote:Julus schreef op 13 juli 2013 @ 21:55:we willen toch allemaal graag dat ons object of affection ons speciaal vindt? Egokwestie...Dit wil hij dus ook ja.quote:Rooss4 schreef op 13 juli 2013 @ 21:33:Natuurlijk verliezen mannen zich ook een stukje kom op, ze zijn geen robots! Eigenlijk vinden alle mannen die ik spreek dat er meer moet zijn dan puur lijf, neuk, zaad, kut. Ze willen allemaal die klik en dat stukje geestelijk delen.Klopt, dat geestelijk delen blijkt hij ook te willen. Alleen hoe kan ik mezelf openstellen zonder dat ik mezelf verlies in 'n minnaar? Ik wil mezelf namelijk niet ten gronde richten.
zondag 14 juli 2013 om 11:07
Dat kun jij alleen voor jezelf bepalen, Kip. Waar jouw grens ligt.
Ik zou het spaans benauwd krijgen van iemand die zo mijn priveleven binnen dendert en zich een plek midden in mijn gezin geeft, alsof het niks is. Jullie hebben dan wel een open relatie, maar dat betekent toch niet dat hij meteen een onderdeel van jullie sociale leven wordt? Maar dat is mijn gedachte, voor jou kan het heel anders liggen.
Hij is meteen een vriendschap? aangegaan met jouw man, komt bij jullie thuis alsof hij al jaren over de vloer komt en onderneemt dingen met jou. Klinkt helemaal niet als een minnaar voor alleen de neuk. Klinkt als een huisvriend, die zich veel vrijheden veroorloofd. En juist het enige onderdeel waar het jou om gaat, begrenst hij heel erg, terwijl jij nou net alleen daar je grenzen bewaakt (door oppervlakkig te blijven) en je priveleven helemaal vergeet te begrenzen.
Vind je man het niet vreemd dat hij zo inbreekt in jullie prive?
Ik zou het spaans benauwd krijgen van iemand die zo mijn priveleven binnen dendert en zich een plek midden in mijn gezin geeft, alsof het niks is. Jullie hebben dan wel een open relatie, maar dat betekent toch niet dat hij meteen een onderdeel van jullie sociale leven wordt? Maar dat is mijn gedachte, voor jou kan het heel anders liggen.
Hij is meteen een vriendschap? aangegaan met jouw man, komt bij jullie thuis alsof hij al jaren over de vloer komt en onderneemt dingen met jou. Klinkt helemaal niet als een minnaar voor alleen de neuk. Klinkt als een huisvriend, die zich veel vrijheden veroorloofd. En juist het enige onderdeel waar het jou om gaat, begrenst hij heel erg, terwijl jij nou net alleen daar je grenzen bewaakt (door oppervlakkig te blijven) en je priveleven helemaal vergeet te begrenzen.
Vind je man het niet vreemd dat hij zo inbreekt in jullie prive?
Heidi, Heidi, Deine Welt sind die Berge - Heidi, Heidi, denn hier oben bist Du zu Haus'
zondag 14 juli 2013 om 11:55
Verder ben ik het geheel eens met Heidi wat betreft jouw grenzen.. Ik heb er moeite mee te lezen hoe hij jouw grenzen niet respecteert.. Ondanks dat jij ze wellicht niet helder uitspreekt moet hij toch wel aanvoelen dat dit te ver gaat..
Voor mij geldt binnen een relatie ( minnaar relatie maar in feite elke relatie) dat je je naast je eigen grenzen ook zeer bewust bent van de grenzen van de ander.. Lezen van non verbale communicatie
Voor mij geldt binnen een relatie ( minnaar relatie maar in feite elke relatie) dat je je naast je eigen grenzen ook zeer bewust bent van de grenzen van de ander.. Lezen van non verbale communicatie

zondag 14 juli 2013 om 12:16

zondag 14 juli 2013 om 12:24
Uit de bocht vliegen: het niet meer kunnen beteugelen van je gevoelens met alle (negatieve) gevolgen van dien.
Kluif, misschien heb ik een tip voor je.
Analyseren, constateren, opschrijven en voorleggen.
Denk aan afgelopen week en pak de momenten die niet goed voelden. Hij was in je huis zonder dat jij hem had uitgenodigd. Ik weet niet hoe jij erover denkt maar zonder dat ik hem ooit uitdrukkelijk daar toestemming voor had gegeven (rape play oid, ik noem maar wat alledaags) zou ik denken, oprotten uit mijn personal space dus...
Constateren dat hij iets deed wat jij niet wilt.
Je eureka moment schrijf je even op. Voor jezelf, of hier whatever.
En als het moment daar is leg je het voor aan (in dit geval!) zowel man als Gnoom.
Man: je moet hem niet binnenlaten, als iemand hem binnenlaat ben ik het. Bemoei je niet met dit stuk.
Gnoom: als je nog één keer mijn huis binnendringt zonder mijn uitdrukkelijke toestemming is daar het gat van de deur en hoef ik je niet meer te zien.
Wellicht kan dit je helpen in het constateren van je grenzen en daarnaar handelen.
Ik denk dat jouw probleem is (herkenbaar) dat je heel sterk overkomt, als een dame die bijzonder goed weet wat ze wil en daar naar leeft.
Maar diep in je systeem zit een klein kuikentje dat vooral onder moeders vleugels genomen wil worden en bij tijd en wijlen niet meer zo goed weet wie ze zelf is.
Best lastig soms, als je sterk en krachtig overkomt en toch een frietseltje onzeker bent.
Kluif, misschien heb ik een tip voor je.
Analyseren, constateren, opschrijven en voorleggen.
Denk aan afgelopen week en pak de momenten die niet goed voelden. Hij was in je huis zonder dat jij hem had uitgenodigd. Ik weet niet hoe jij erover denkt maar zonder dat ik hem ooit uitdrukkelijk daar toestemming voor had gegeven (rape play oid, ik noem maar wat alledaags) zou ik denken, oprotten uit mijn personal space dus...
Constateren dat hij iets deed wat jij niet wilt.
Je eureka moment schrijf je even op. Voor jezelf, of hier whatever.
En als het moment daar is leg je het voor aan (in dit geval!) zowel man als Gnoom.
Man: je moet hem niet binnenlaten, als iemand hem binnenlaat ben ik het. Bemoei je niet met dit stuk.
Gnoom: als je nog één keer mijn huis binnendringt zonder mijn uitdrukkelijke toestemming is daar het gat van de deur en hoef ik je niet meer te zien.
Wellicht kan dit je helpen in het constateren van je grenzen en daarnaar handelen.
Ik denk dat jouw probleem is (herkenbaar) dat je heel sterk overkomt, als een dame die bijzonder goed weet wat ze wil en daar naar leeft.
Maar diep in je systeem zit een klein kuikentje dat vooral onder moeders vleugels genomen wil worden en bij tijd en wijlen niet meer zo goed weet wie ze zelf is.
Best lastig soms, als je sterk en krachtig overkomt en toch een frietseltje onzeker bent.

zondag 14 juli 2013 om 12:40
quote:smurfinnetje30 schreef op 14 juli 2013 @ 12:30:
[...]
Ben gewoon nog steeds zoekende naar een balans... en snap niet waarom ik die nog niet helemaal gevonden heb.. want ik weet precies wat ik wil.
O ik snap heel goed waarom je de balans (nog) niet gevonden hebt. Je weet wat je wil.. van hem! Maar je hebt niet zoveel te willen van hem, je kan ergens om vragen en je zal genoegen moeten nemen met zijn antwoord. De rest verzin je erbij. Als hij zegt: "geen zorgen, ook niet als je even niks hoort" dan mag je dat aannemen.
Je weet globaal dat je bij je nummer 1 wilt blijven en hem als minnaar. Maar zo zien de dagen er niet uit in je hoofd hè? Hij is in jouw gedachten nummer 1. En het is maar de vraag of dat andersom ook zo is. Dat voelt niet fijn natuurlijk. Je hangt je eigenwaarde nu op aan de minnaarkapstok, je hebt een enorm afhankelijke positie. Hoe vind je je eigenwaarde (terug)?
[...]
Ben gewoon nog steeds zoekende naar een balans... en snap niet waarom ik die nog niet helemaal gevonden heb.. want ik weet precies wat ik wil.
O ik snap heel goed waarom je de balans (nog) niet gevonden hebt. Je weet wat je wil.. van hem! Maar je hebt niet zoveel te willen van hem, je kan ergens om vragen en je zal genoegen moeten nemen met zijn antwoord. De rest verzin je erbij. Als hij zegt: "geen zorgen, ook niet als je even niks hoort" dan mag je dat aannemen.
Je weet globaal dat je bij je nummer 1 wilt blijven en hem als minnaar. Maar zo zien de dagen er niet uit in je hoofd hè? Hij is in jouw gedachten nummer 1. En het is maar de vraag of dat andersom ook zo is. Dat voelt niet fijn natuurlijk. Je hangt je eigenwaarde nu op aan de minnaarkapstok, je hebt een enorm afhankelijke positie. Hoe vind je je eigenwaarde (terug)?
zondag 14 juli 2013 om 12:59
quote:Heeeidi schreef op 14 juli 2013 @ 11:07:Dat kun jij alleen voor jezelf bepalen, Kip. Waar jouw grens ligt. Ik zou het spaans benauwd krijgen van iemand die zo mijn priveleven binnen dendert en zich een plek midden in mijn gezin geeft, alsof het niks is. ..Klinkt als een huisvriend, die zich veel vrijheden veroorloofd. Te veel vrijheden ja. Zowel ik als mijn man zijn geschrokken van zijn "ik zie u graag". Gelukkig kon hij die uitspraak gisteravond nuanceren tot wat hij eigenlijk bedoelde; dat hij mij speciaal vind en dat hij ook speciaal voor mij wil zijn. Dat hij zowel mij als m'n man graag mag en dat hij ook gewoon (met kleren aan dus) geniet van ons gezelschap. Alleen hij is natuurlijk geen onderdeel van ons gezin en ja daarin moeten we duidelijk onze grens aangeven. M'n man heeft hem aangegeven dat hij hem maximaal twee keer per week wil zien; een keer als zij twee samen gaan sporten (buitenshuis) en een keer als hij wat met mij gaat doen mocht ik daar nog behoefte aan hebben. En de rest van de tijd is voor m'n man, mij en onze zoon als 't aan m'n man ligt. M'n man kan zichzelf beter verwoorden dan ik dat kan en kan mijn lichaamstaal makkelijker in woorden vatten dan ik zelf kan. Hij leest mij feilloos en met respect.
Jouw link (en vooral onderstaande cursieve tekst) sloeg bij mij in als een bom Elena, want het is zó waar dat ik door dat dubbelleven (de schone schijn hoog houden voor m'n ouders -zie mij eens heteroseksueel zijn- en in 't geniep mezelf uiten -maar eigenlijk ben ik zo biseksueel als de neten- ) vooral jarenlang mezelf ontrouw ben geweest en m'n ware geaardheid, mezelf, heb verloochent.
"Wat betekent kiezen voor jezelf?
1. Het betekent jezelf accepteren zoals je bent
2. Het betekent niet kiezen voor wat een ander van jou verwacht.
3. Trouw blijven aan jezelf houdt in dat je kiest voor wat het beste aanvoelt voor jou als persoon.
4. Kiezen voor jezelf zorgt ervoor dat je jouw eigen behoeften en voorkeuren volgt
Wat gebeurt er als je niet trouw bent aan jezelf? Je volgt dan wat andere mensen verwachten, wat de maatschappij, je familie etc denkt dat voor jou het beste is"
Story of my life! Als ik je goed begrijp is het nu dus tijd dat ik eens (ipv naar anderen) ga luisteren naar mezelf?
Mijn leven zou zoveel makkelijker zijn als ik geen verlangens zou hebben en net zoals m'n man genoegen zou kunnen hebben met dat wat er is. Dat ik geen lust zou hebben voor beide geslachten en geen geestdrift zou hebben om die gemeenschap telkens op te zoeken. Maar van lusteloosheid word ik neerslachtig is gebleken.
Die levenslust heb ik kortom in mezelf, is een sterk onderdeel van m'n identiteit, en ik worstel er ongelooflijk mee om een evenwicht te vinden. Hoe geef ik mezelf zonder mezelf kwijt te raken? Wat wil ik zelf nu precies? Wat wil die ander nu precies? Hoe kan ik mezelf constructief verwoorden? Waar ligt het evenwicht tussen die twee willen? Waar ligt de grens tussen mezelf en de ander?
Goffer, die grensbepaling is ook waar m'n zoon nu in z'n ontwikkeling is met al zijn nee-geroep, eigen wil en die wil te pas en te onpas ventileren. Soms heb ik 't idee dat ik zelf ergens in m'n kiem gesmoord ben. Roos jij zegt 't zoveel beter dan ik eigenlijk:
quote:Rooss4 schreef op 14 juli 2013 @ 12:24:diep in je systeem zit een klein kuikentje dat vooral onder moeders vleugels genomen wil worden en bij tijd en wijlen niet meer zo goed weet wie ze zelf is.quote:Sensual_D schreef op 14 juli 2013 @ 11:55:Voor mij geldt binnen een relatie ( minnaar relatie maar in feite elke relatie) dat je je naast je eigen grenzen ook zeer bewust bent van de grenzen van de ander.. Lezen van non verbale communicatieKlopt, dat zei hij ook. Dat hij wel zag aan m'n lichaamstaal dat hij te ver ging, het desondanks toch heeft gedaan, er berouw van heeft dat hij het deed en ervoor wil waken om zo respectloos met elkaar's grenzen om te (blijven) gaan. Zodat ons contact niet meer uit de bocht vliegt. Ben ik zelf bereid hem een kans daartoe te geven?
Ik wil eerst eens duidelijk op een rij hebben waar ik zelf nu echt precies wezenlijk behoefte aan heb om zelf lekker in m'n vel te zitten. Op naar de therapeut dus, dank Sense voor 't adres.
Hij kan wel wachten, tenminste hij heeft gezegd dat hij me met rust laat en wacht op een teken van mij, ik hoop dat hij zich daar wel aan houdt.
Jouw link (en vooral onderstaande cursieve tekst) sloeg bij mij in als een bom Elena, want het is zó waar dat ik door dat dubbelleven (de schone schijn hoog houden voor m'n ouders -zie mij eens heteroseksueel zijn- en in 't geniep mezelf uiten -maar eigenlijk ben ik zo biseksueel als de neten- ) vooral jarenlang mezelf ontrouw ben geweest en m'n ware geaardheid, mezelf, heb verloochent.
"Wat betekent kiezen voor jezelf?
1. Het betekent jezelf accepteren zoals je bent
2. Het betekent niet kiezen voor wat een ander van jou verwacht.
3. Trouw blijven aan jezelf houdt in dat je kiest voor wat het beste aanvoelt voor jou als persoon.
4. Kiezen voor jezelf zorgt ervoor dat je jouw eigen behoeften en voorkeuren volgt
Wat gebeurt er als je niet trouw bent aan jezelf? Je volgt dan wat andere mensen verwachten, wat de maatschappij, je familie etc denkt dat voor jou het beste is"
Story of my life! Als ik je goed begrijp is het nu dus tijd dat ik eens (ipv naar anderen) ga luisteren naar mezelf?
Mijn leven zou zoveel makkelijker zijn als ik geen verlangens zou hebben en net zoals m'n man genoegen zou kunnen hebben met dat wat er is. Dat ik geen lust zou hebben voor beide geslachten en geen geestdrift zou hebben om die gemeenschap telkens op te zoeken. Maar van lusteloosheid word ik neerslachtig is gebleken.
Die levenslust heb ik kortom in mezelf, is een sterk onderdeel van m'n identiteit, en ik worstel er ongelooflijk mee om een evenwicht te vinden. Hoe geef ik mezelf zonder mezelf kwijt te raken? Wat wil ik zelf nu precies? Wat wil die ander nu precies? Hoe kan ik mezelf constructief verwoorden? Waar ligt het evenwicht tussen die twee willen? Waar ligt de grens tussen mezelf en de ander?
Goffer, die grensbepaling is ook waar m'n zoon nu in z'n ontwikkeling is met al zijn nee-geroep, eigen wil en die wil te pas en te onpas ventileren. Soms heb ik 't idee dat ik zelf ergens in m'n kiem gesmoord ben. Roos jij zegt 't zoveel beter dan ik eigenlijk:
quote:Rooss4 schreef op 14 juli 2013 @ 12:24:diep in je systeem zit een klein kuikentje dat vooral onder moeders vleugels genomen wil worden en bij tijd en wijlen niet meer zo goed weet wie ze zelf is.quote:Sensual_D schreef op 14 juli 2013 @ 11:55:Voor mij geldt binnen een relatie ( minnaar relatie maar in feite elke relatie) dat je je naast je eigen grenzen ook zeer bewust bent van de grenzen van de ander.. Lezen van non verbale communicatieKlopt, dat zei hij ook. Dat hij wel zag aan m'n lichaamstaal dat hij te ver ging, het desondanks toch heeft gedaan, er berouw van heeft dat hij het deed en ervoor wil waken om zo respectloos met elkaar's grenzen om te (blijven) gaan. Zodat ons contact niet meer uit de bocht vliegt. Ben ik zelf bereid hem een kans daartoe te geven?
Ik wil eerst eens duidelijk op een rij hebben waar ik zelf nu echt precies wezenlijk behoefte aan heb om zelf lekker in m'n vel te zitten. Op naar de therapeut dus, dank Sense voor 't adres.
Hij kan wel wachten, tenminste hij heeft gezegd dat hij me met rust laat en wacht op een teken van mij, ik hoop dat hij zich daar wel aan houdt.
zondag 14 juli 2013 om 14:01
Klinkt wel goed, Kipkluif, die gesprekken die jullie gevoerd hebben. Gnoom lijkt me ook niet de makkelijkste; zoals hier al vaker opgemerkt is zijn er ook andere, respectvollere manieren, om aan te geven dat je je niet inwisselbaar wilt voelen. Ik vraag me af of hij niet meer zoekt dan jij/jullie kunnen geven, maar als je met elkaar in gesprek blijft zal vanzelf wel blijken hoe 't loopt.
Ik denk dat ik ook wel wat in je herken. Niet specifiek je geschiedenis en ook niet je situatie met minnaar(s), maar wel iets met lusteloosheid - een behoefte aan (wat ik noem) thrillseeken. Ik worstel daar ook mee. En voor mij lijkt het ook iets te zijn in mezelf waarmee ik moeite heb te communiceren, dan heb ik het over heel oud zeer, waar ook een bepaald zelfbeeldissue/kwetsbaarheid uit voortkomt. Ik ben daar ook al heel lang mee bezig, en nog steeds kleine stappen aan het zetten. En ik probeer ook goed te volgen in mijzelf hoe het met het minnaarsgebeuren loopt, want ik wil ook geen drama's.
Ik denk dat ik ook wel wat in je herken. Niet specifiek je geschiedenis en ook niet je situatie met minnaar(s), maar wel iets met lusteloosheid - een behoefte aan (wat ik noem) thrillseeken. Ik worstel daar ook mee. En voor mij lijkt het ook iets te zijn in mezelf waarmee ik moeite heb te communiceren, dan heb ik het over heel oud zeer, waar ook een bepaald zelfbeeldissue/kwetsbaarheid uit voortkomt. Ik ben daar ook al heel lang mee bezig, en nog steeds kleine stappen aan het zetten. En ik probeer ook goed te volgen in mijzelf hoe het met het minnaarsgebeuren loopt, want ik wil ook geen drama's.

zondag 14 juli 2013 om 14:23
Kip, ik zit even mee te denken
Is dit wat ik vond op goedevraag en wikipedia op jou van toepassing?
Mensen raken vaak in een identiteitscrisis als ze het contact met zichzelf kwijt zijn geraakt. Kleine kinderen weten meestal heel goed wat ze willen, maar worden in de loop van de jaren vaak door ouders en/of andere opvoeders een andere richting opgeduwd. Zie het maar als een pijl; jij hebt een pijl die een bepaalde richting op wijst, en vervolgens gaan mensen die pijl de andere kant op duwen.
Het gaat erom dat je respect hebt voor de voor- en afkeuren van een kind, en dat je niet probeert om je dochtertje bijvoorbeeld van ballet te laten houden, terwijl ze eigenlijk liever voetbalt.
Als ouders geen respect hebben voor de voor-en afkeuren van een kind kun je als kind je eigenheid kwijtraken en weet je niet meer goed wie je zelf bent. Je raakt dus in een identiteitscrisis. Het kan heel moeilijk zijn om je oorspronkelijke richting weer terug te vinden.
Erik Erikson onderscheidt in zijn model van identiteitsontwikkeling acht fasen:
babytijd (0-1 jaar): ontwikkeling van vertrouwen of wantrouwen;
peutertijd (2-3 jaar): ontwikkeling van autonomie of schaamte;
kleutertijd (4-6 jaar): ontwikkeling van initiatief of schuld;
kindertijd (7-13 jaar): ontwikkeling van vlijt of minderwaardigheid;
adolescentie (14 jaar tot midden twintig): ontwikkeling van identiteit of rolverwarring;
vroege volwassenheid (midden twintig tot begin veertig): ontwikkeling van intimiteit of isolatie;
middenvolwassenheid (begin veertig tot midden zestig): ontwikkeling van zorg voor komende generaties of stagnatie;
late volwassenheid (vanaf midden zestig): ontwikkeling van integriteit of wanhoop.
Jij ontdekte toch tijdens je adolescentie je seksuele voorkeur en toen begonnen je ouders toch te trekken en duwen met dat je jezelf stil moest houden en al die kennismakingen met kerk knapen?
Is dit wat ik vond op goedevraag en wikipedia op jou van toepassing?
Mensen raken vaak in een identiteitscrisis als ze het contact met zichzelf kwijt zijn geraakt. Kleine kinderen weten meestal heel goed wat ze willen, maar worden in de loop van de jaren vaak door ouders en/of andere opvoeders een andere richting opgeduwd. Zie het maar als een pijl; jij hebt een pijl die een bepaalde richting op wijst, en vervolgens gaan mensen die pijl de andere kant op duwen.
Het gaat erom dat je respect hebt voor de voor- en afkeuren van een kind, en dat je niet probeert om je dochtertje bijvoorbeeld van ballet te laten houden, terwijl ze eigenlijk liever voetbalt.
Als ouders geen respect hebben voor de voor-en afkeuren van een kind kun je als kind je eigenheid kwijtraken en weet je niet meer goed wie je zelf bent. Je raakt dus in een identiteitscrisis. Het kan heel moeilijk zijn om je oorspronkelijke richting weer terug te vinden.
Erik Erikson onderscheidt in zijn model van identiteitsontwikkeling acht fasen:
babytijd (0-1 jaar): ontwikkeling van vertrouwen of wantrouwen;
peutertijd (2-3 jaar): ontwikkeling van autonomie of schaamte;
kleutertijd (4-6 jaar): ontwikkeling van initiatief of schuld;
kindertijd (7-13 jaar): ontwikkeling van vlijt of minderwaardigheid;
adolescentie (14 jaar tot midden twintig): ontwikkeling van identiteit of rolverwarring;
vroege volwassenheid (midden twintig tot begin veertig): ontwikkeling van intimiteit of isolatie;
middenvolwassenheid (begin veertig tot midden zestig): ontwikkeling van zorg voor komende generaties of stagnatie;
late volwassenheid (vanaf midden zestig): ontwikkeling van integriteit of wanhoop.
Jij ontdekte toch tijdens je adolescentie je seksuele voorkeur en toen begonnen je ouders toch te trekken en duwen met dat je jezelf stil moest houden en al die kennismakingen met kerk knapen?

zondag 14 juli 2013 om 15:04
quote:dusenook schreef op 14 juli 2013 @ 14:01:Ik denk dat ik ook wel wat in je herken. iets met lusteloosheid - een behoefte aan (wat ik noem) thrillseeken. Ik worstel daar ook mee. En voor mij lijkt het ook iets te zijn in mezelf waarmee ik moeite heb te communiceren
Ja, ik heb dat worstelen met de levenslust/lusteloosheid in mezelf ook.
Ik verlang naar mijn man, maar naast dat verlangen heb ik ook behoefte aan seksuele activiteiten die mijn man mij niet kan geven.
Die behoefte doet niets af aan mijn liefde voor hem.
Als die lust onbevredigd blijft word ik ook droefgeestig.
Het was lastig inderdaad om daar openlijk over te communiceren met m'n partner, omdat we toch in een maatschappij leven waarin verwacht word dat je alles vindt in één bedpartner.
Ja, ik heb dat worstelen met de levenslust/lusteloosheid in mezelf ook.
Ik verlang naar mijn man, maar naast dat verlangen heb ik ook behoefte aan seksuele activiteiten die mijn man mij niet kan geven.
Die behoefte doet niets af aan mijn liefde voor hem.
Als die lust onbevredigd blijft word ik ook droefgeestig.
Het was lastig inderdaad om daar openlijk over te communiceren met m'n partner, omdat we toch in een maatschappij leven waarin verwacht word dat je alles vindt in één bedpartner.
zondag 14 juli 2013 om 16:00
Naar aanleiding van jouw bijdrage, elena78, heb ik besloten hier ook mee te schrijven (na lang meegelezen te hebben).
Ook ik ervaar de levenslust/lusteloosheid in mijzelf. Na lang twijfelen heb ik vorige week de knoop doorgehakt en afgesproken met een man die mij al langere tijd ''achtervolgt''.
Ook al is het niet helemaal mijn type, hij is aardig, lief, ziet er verzorgd uit en kan met hem lachen. We hebben alleen nog gezoend, maar afspraak is dat er meer volgt.
En ook ik ben getrouwd en ik vind dat ik een goed huwelijk heb. Hetzelfde dus al elena78 eigenlijk.
Ook ik ervaar de levenslust/lusteloosheid in mijzelf. Na lang twijfelen heb ik vorige week de knoop doorgehakt en afgesproken met een man die mij al langere tijd ''achtervolgt''.
Ook al is het niet helemaal mijn type, hij is aardig, lief, ziet er verzorgd uit en kan met hem lachen. We hebben alleen nog gezoend, maar afspraak is dat er meer volgt.
En ook ik ben getrouwd en ik vind dat ik een goed huwelijk heb. Hetzelfde dus al elena78 eigenlijk.
zondag 14 juli 2013 om 21:09
Kip, die grens die je man aangaf, is denk ik een hele duidelijke voor jullie priveleven. Twee keer contact, waarvan 1 als mannen onder elkaar en 1 eventueel voor jou. Duidelijk.
Je hebt meerdere minnaars en minnaressen gehad, dus je weet hoe het werkt. Wat zou je nu het liefste willen, qua contact?
Je kunt hem misschien wel 'gebruiken' om te oefenen met het stellen van je grenzen.
Wat er vroeger gebeurd is, heeft je gemaakt tot wat je nu bent. Vroeger kun je niet veranderen, maar misschien kan therapie je helpen om het proces van vroeger te begrijpen en te accepteren. En daarmee nu voor de toekomst werken aan jezelf.
Of je leven makkelijker zou zijn als je geen verlangens zou hebben, weet ik niet. Hoe frustrerend zal het soms voor jouw man zijn, dat hij niet die drive heeft om samen met jou een spetterend seksleven te hebben en houden? Waarom hij niet de lust heeft, die jij wel hebt? Ik denk dat dat helemaal niet makkelijker is. Ook dat is een gevecht en een proces van acceptatie.
Je bent zoals je bent en ik denk dat het nu het moment is om jezelf te accepteren en daar vrede mee te hebben. Nu je je familie hebt losgelaten en niet meer hoeft te vechten tegen hun afkeuring, is er misschien ook een stukje strijd bij jou verdwenen. Nu je daar niet meer tegen hoeft te vechten, geen energie meer in hoeft te stoppen, kom je weer dichter bij jezelf.
Alsof je nu ineens met je neus op je eigen zijn gedrukt wordt, zonder je steeds te hoeven verweren tegen de buitenwereld. Je moet nu dealen met wie je bent en soms is dat best ingewikkeld. Iemand anders kan je daar wrs beter bij helpen.
En gnoom, ik weet niet wat ik van hem vindt. Hoe kun je nu nuance geven aan een 'ik hou van jou'. Het over je grenzen denderen, terwijl hij zag dat jij het niet fijn vond.
Maar als oefenmateriaal zou hij miss wel kunnen dienen. Hij is niet bang voor je grenzen, durft er overheen te stappen en dat is al heel anders dan al die andere mannen die je had.
Je hebt meerdere minnaars en minnaressen gehad, dus je weet hoe het werkt. Wat zou je nu het liefste willen, qua contact?
Je kunt hem misschien wel 'gebruiken' om te oefenen met het stellen van je grenzen.
Wat er vroeger gebeurd is, heeft je gemaakt tot wat je nu bent. Vroeger kun je niet veranderen, maar misschien kan therapie je helpen om het proces van vroeger te begrijpen en te accepteren. En daarmee nu voor de toekomst werken aan jezelf.
Of je leven makkelijker zou zijn als je geen verlangens zou hebben, weet ik niet. Hoe frustrerend zal het soms voor jouw man zijn, dat hij niet die drive heeft om samen met jou een spetterend seksleven te hebben en houden? Waarom hij niet de lust heeft, die jij wel hebt? Ik denk dat dat helemaal niet makkelijker is. Ook dat is een gevecht en een proces van acceptatie.
Je bent zoals je bent en ik denk dat het nu het moment is om jezelf te accepteren en daar vrede mee te hebben. Nu je je familie hebt losgelaten en niet meer hoeft te vechten tegen hun afkeuring, is er misschien ook een stukje strijd bij jou verdwenen. Nu je daar niet meer tegen hoeft te vechten, geen energie meer in hoeft te stoppen, kom je weer dichter bij jezelf.
Alsof je nu ineens met je neus op je eigen zijn gedrukt wordt, zonder je steeds te hoeven verweren tegen de buitenwereld. Je moet nu dealen met wie je bent en soms is dat best ingewikkeld. Iemand anders kan je daar wrs beter bij helpen.
En gnoom, ik weet niet wat ik van hem vindt. Hoe kun je nu nuance geven aan een 'ik hou van jou'. Het over je grenzen denderen, terwijl hij zag dat jij het niet fijn vond.
Maar als oefenmateriaal zou hij miss wel kunnen dienen. Hij is niet bang voor je grenzen, durft er overheen te stappen en dat is al heel anders dan al die andere mannen die je had.
Heidi, Heidi, Deine Welt sind die Berge - Heidi, Heidi, denn hier oben bist Du zu Haus'

zondag 14 juli 2013 om 21:59
quote:grietje4 schreef op 14 juli 2013 @ 21:19:
Die open relatie is hier geen optie al enkele keren gepolst alles of niks ... Was z'n antwoord ...
Veel open relaties hier als ik het zo lees
haha hier ook niet hoor. Nu ik zelf ervaar hoe spannend en geil het is zou ik het hem ook wel gunnen. Maar hij heeft daar totaal geen behoefte aan!
M'n nr2 zou daar overigens wel voor open staan... we hebben het wel eens gehad over "stel wij scheiden en beginnen ooit wat met elkaar"... hij zou dat dan wel willen... Alleen zou ik hem dan juist weer niet willen delen... zeker de eerste tijd niet!
Die open relatie is hier geen optie al enkele keren gepolst alles of niks ... Was z'n antwoord ...
Veel open relaties hier als ik het zo lees
haha hier ook niet hoor. Nu ik zelf ervaar hoe spannend en geil het is zou ik het hem ook wel gunnen. Maar hij heeft daar totaal geen behoefte aan!
M'n nr2 zou daar overigens wel voor open staan... we hebben het wel eens gehad over "stel wij scheiden en beginnen ooit wat met elkaar"... hij zou dat dan wel willen... Alleen zou ik hem dan juist weer niet willen delen... zeker de eerste tijd niet!

zondag 14 juli 2013 om 22:05
quote:mrsjurk schreef op 14 juli 2013 @ 16:00:
Naar aanleiding van jouw bijdrage, elena78, heb ik besloten hier ook mee te schrijven (na lang meegelezen te hebben).
Ook ik ervaar de levenslust/lusteloosheid in mijzelf. Na lang twijfelen heb ik vorige week de knoop doorgehakt en afgesproken met een man die mij al langere tijd ''achtervolgt''.
Ook al is het niet helemaal mijn type, hij is aardig, lief, ziet er verzorgd uit en kan met hem lachen. We hebben alleen nog gezoend, maar afspraak is dat er meer volgt.
En ook ik ben getrouwd en ik vind dat ik een goed huwelijk heb. Hetzelfde dus al elena78 eigenlijk.Hoi, leuk dat je komt mee schrijven! Ben benieuwd hoe het verder gaat! Hou ons op de hoogte;-)
Naar aanleiding van jouw bijdrage, elena78, heb ik besloten hier ook mee te schrijven (na lang meegelezen te hebben).
Ook ik ervaar de levenslust/lusteloosheid in mijzelf. Na lang twijfelen heb ik vorige week de knoop doorgehakt en afgesproken met een man die mij al langere tijd ''achtervolgt''.
Ook al is het niet helemaal mijn type, hij is aardig, lief, ziet er verzorgd uit en kan met hem lachen. We hebben alleen nog gezoend, maar afspraak is dat er meer volgt.
En ook ik ben getrouwd en ik vind dat ik een goed huwelijk heb. Hetzelfde dus al elena78 eigenlijk.Hoi, leuk dat je komt mee schrijven! Ben benieuwd hoe het verder gaat! Hou ons op de hoogte;-)

zondag 14 juli 2013 om 22:12
quote:smurfinnetje30 schreef op 14 juli 2013 @ 21:48:
[...]
Tjaa hoe kom ik van die afhankelijk positie af?!
De enige manier is hard to get! Doen alsof ik niet meer geïnteresseerd ben of me ook echt voornemen om geen afspraakjes meer te maken en er niet meer in mee te gaan.
Dit bedoel ik absoluut niet. Je denkt constant vanuit hem, terwijl de enige die iets kan veranderen jij zelf bent.
Waarom hard to get spelen als dat heel ver van je af ligt? Je komt van je afhankelijkheid af als jij je voorneemt niet meer afhankelijk te zijn! Het is een mindset. Herprogrammeer jezelf, duw je afhankelijke gedachten weg.
Probeer niet steeds vanuit hem te denken, hou het bij jezelf. En als hij je niet op waarde weet te schatten is dat his loss toch?
[...]
Tjaa hoe kom ik van die afhankelijk positie af?!
De enige manier is hard to get! Doen alsof ik niet meer geïnteresseerd ben of me ook echt voornemen om geen afspraakjes meer te maken en er niet meer in mee te gaan.
Dit bedoel ik absoluut niet. Je denkt constant vanuit hem, terwijl de enige die iets kan veranderen jij zelf bent.
Waarom hard to get spelen als dat heel ver van je af ligt? Je komt van je afhankelijkheid af als jij je voorneemt niet meer afhankelijk te zijn! Het is een mindset. Herprogrammeer jezelf, duw je afhankelijke gedachten weg.
Probeer niet steeds vanuit hem te denken, hou het bij jezelf. En als hij je niet op waarde weet te schatten is dat his loss toch?
zondag 14 juli 2013 om 22:19
quote:Heeeidi schreef op 14 juli 2013 @ 21:09:Wat zou je nu het liefste willen, qua contact?Heel eerlijk gezegd? Ik kan heel goed leven met de grens van m'n man; 5 dagen voor hem en onze zoon, 1 dag voor mijn minnares en 1 dag voor een minnaar. Eigenlijk is dat het ritme wat we de laatste 10 jaar min of meer hebben, al was de minnaar sterk wisselend en lijkt dat dus ook 1 contact te gaan worden.
Gnoom zou inderdaad prima oefenmateriaal zijn, naast oefening bij iemand die verstand heeft van mezelf open stellen zonder mezelf kwijt te raken. Het vinden van 't evenwicht in mezelf.
Want Elena, door de kleingeestigheid van m'n ouders ben ik inderdaad 't contact met mezelf kwijt geraakt en 't heeft me een lappendeken aan belevenissen gekost om dat weer terug te vinden.
Die lappendeken heeft me veel herinneringen gebracht waar ik met vunzig veel plezier aan terug denk overigens.
Ik ben bij die queeste wel doorgeschoten in mezelf veilig stellen dusdanig dat ik heel erg oppervlakkig leef, altijd aan de oppervlakte blijf in m'n IRL contacten met anderen.
Altijd het luisterend oor ben en zo min mogelijk over mezelf los laat.
Ergens heeft Gnoom wel gelijk toen hij zei dat ik 't beeld van de sterke vrouw neerzet, maar een vrouw ben die in wezen bang is voor naastenliefde en iedereen die bezorgd om haar is fel afweert.
Alleen m'n man laat ik mezelf, mijn kwetsbaarheid, zien, want zo bang voor afkeuring door de rest van de wereld.
Wbt mijn familie en hun golf van afkeuring op mijn bi zijn; na weken verwoede pogingen om mij te beangstigen terwijl ik m'n hakken in 't zand zette en m'n poten stijf hield is het sinds een paar dagen zalig stil. Die rust voelt als ademruimte en geeft te denken; nu ik die golf van afwijzing overleeft heb zal de rest ook wel meevallen en kan ik wellicht opleven als mezelf zonder allerlei façades.
Voor 't merendeel van m'n vriendengroep was 't eigenlijk geen verrassing dat ik bi ben ("Joh dat had ik toch allang gezien muts!" ed reacties) en er treedt een soort verdieping op in die contacten.
Gnoom zou inderdaad prima oefenmateriaal zijn, naast oefening bij iemand die verstand heeft van mezelf open stellen zonder mezelf kwijt te raken. Het vinden van 't evenwicht in mezelf.
Want Elena, door de kleingeestigheid van m'n ouders ben ik inderdaad 't contact met mezelf kwijt geraakt en 't heeft me een lappendeken aan belevenissen gekost om dat weer terug te vinden.
Die lappendeken heeft me veel herinneringen gebracht waar ik met vunzig veel plezier aan terug denk overigens.
Ik ben bij die queeste wel doorgeschoten in mezelf veilig stellen dusdanig dat ik heel erg oppervlakkig leef, altijd aan de oppervlakte blijf in m'n IRL contacten met anderen.
Altijd het luisterend oor ben en zo min mogelijk over mezelf los laat.
Ergens heeft Gnoom wel gelijk toen hij zei dat ik 't beeld van de sterke vrouw neerzet, maar een vrouw ben die in wezen bang is voor naastenliefde en iedereen die bezorgd om haar is fel afweert.
Alleen m'n man laat ik mezelf, mijn kwetsbaarheid, zien, want zo bang voor afkeuring door de rest van de wereld.
Wbt mijn familie en hun golf van afkeuring op mijn bi zijn; na weken verwoede pogingen om mij te beangstigen terwijl ik m'n hakken in 't zand zette en m'n poten stijf hield is het sinds een paar dagen zalig stil. Die rust voelt als ademruimte en geeft te denken; nu ik die golf van afwijzing overleeft heb zal de rest ook wel meevallen en kan ik wellicht opleven als mezelf zonder allerlei façades.
Voor 't merendeel van m'n vriendengroep was 't eigenlijk geen verrassing dat ik bi ben ("Joh dat had ik toch allang gezien muts!" ed reacties) en er treedt een soort verdieping op in die contacten.
zondag 14 juli 2013 om 22:25
Hier is het door de verplichte stilte zo raar ... Alles is weg , nog 1 weekje geduld dan is ie thuis, Nuja ik weet dat ik niks of niet veel moet verwachten ...
Mss moet je wat meer afstand nemen smurf ? Ook al is dit enorm grrrrrr
Hij stuurde me nog een mail " denk nu niet dat ik je niet wil , ik kan gewoon niet !" Oh ik denk dan komaan doe wat moeite..
Smurf ik lees zoveel van mij in jou verhalen
Dat gevoel dat plaatsen .,.
Voor de vakantie was het ganse dagen sms , zeker 1of 2 telefoontjes per dag 1 x afspreken ... Mail chat ... Mss wat teveel als ik het zo bedenk en lees
Ik ben ook zo nieuwsgierig hoe het zal stoppen ... Want ooit zal het stoppen ....
Mss moet je wat meer afstand nemen smurf ? Ook al is dit enorm grrrrrr

Hij stuurde me nog een mail " denk nu niet dat ik je niet wil , ik kan gewoon niet !" Oh ik denk dan komaan doe wat moeite..
Smurf ik lees zoveel van mij in jou verhalen
Dat gevoel dat plaatsen .,.
Voor de vakantie was het ganse dagen sms , zeker 1of 2 telefoontjes per dag 1 x afspreken ... Mail chat ... Mss wat teveel als ik het zo bedenk en lees
Ik ben ook zo nieuwsgierig hoe het zal stoppen ... Want ooit zal het stoppen ....
zondag 14 juli 2013 om 22:40
quote:grietje4 schreef op 14 juli 2013 @ 22:25:
Hij stuurde me nog een mail " denk nu niet dat ik je niet wil , ik kan gewoon niet !" Oh ik denk dan komaan doe wat moeite...
Ehm.. doe wat moeite??
Hij is bij zijn gezin en wil daar tijd en energie aan besteden. Dat staat voor hem op 1. Dat prijst hem juist!! Logisch toch, dat hij tijdens een vakantie met zijn vrouw en kinderen even geen tijd aan jou wil besteden?
En wat doe jij, aan hem lopen trekken en het hem kwalijk nemen dat hij geen moeite voor je doet.
Je kunt zelf ook de stekker eruit trekken he? Als je dit niet trekt, je bent niet verplicht om te blijven. Maar heb wel respect voor zijn keuze om zich volledig te concentreren op zijn gezin, want die gaan duidelijk voor jou nu.
Hij stuurde me nog een mail " denk nu niet dat ik je niet wil , ik kan gewoon niet !" Oh ik denk dan komaan doe wat moeite...
Ehm.. doe wat moeite??
Hij is bij zijn gezin en wil daar tijd en energie aan besteden. Dat staat voor hem op 1. Dat prijst hem juist!! Logisch toch, dat hij tijdens een vakantie met zijn vrouw en kinderen even geen tijd aan jou wil besteden?
En wat doe jij, aan hem lopen trekken en het hem kwalijk nemen dat hij geen moeite voor je doet.
Je kunt zelf ook de stekker eruit trekken he? Als je dit niet trekt, je bent niet verplicht om te blijven. Maar heb wel respect voor zijn keuze om zich volledig te concentreren op zijn gezin, want die gaan duidelijk voor jou nu.
Heidi, Heidi, Deine Welt sind die Berge - Heidi, Heidi, denn hier oben bist Du zu Haus'