Kinderen
alle pijlers
help, mijn broertje wordt vader!
zondag 29 juni 2008 om 10:20
Hallo allemaal,
Ik heb lang getwijfeld of ik moest posten, maar ik heb echt advies nodig. Het volgende is het geval: mijn lieftallige "schoonzusje" (17, alleen basisschool afgemaakt, gaat sinds haar veertiende niet meer naar school, nog nooit langer dan 2 weken een baantje gehad, zit de hele dag op de bank tompouchen te eten en belspellen te kijken) was een paar maanden geleden verveeld en besloot enkel en alleen om zwanger te worden. Mijn broertje (20, alleen een MBO2-opleiding en vol plannen om door te studeren) werd hiervan pas laat op de hoogte gebracht, toen er al eigenlijk geen keuze meer gemaakt kon worden.
Ze hebben besloten om het kind te houden en ze is al bijna vier maanden zwanger dus eigenlijk is het misschien ook te laat voor een abortus. Maar het probleem is dat ik niet zie hoe ze samen een kind kunnen opvoeden. Ze hebben geen huis, ze hebben geen geld en ze hebben geen goeie relatie. Als ze boos op elkaar zijn gooien ze met servies en fotolijstjes naar elkaar, ik moet er gewoon niet aan denken dat daar een baby tussendoor kruipt.
Maar goed, ze gaan het houden en ze gaan het opvoeden.
Ik wil natuurlijk een goede tante zijn en betrokken zijn bij het kind, maar ik vind het zo verschrikkelijk moeilijk. Ten eerste omdat ik alleen maar moeilijkheden zie en gewoonweg niet oprecht "blij" kan zijn. Ten tweede ook omdat ik de vriendin van mijn broertje niet uit kan staan en nog steeds erg kwaad ben over hoe het is gegaan. Eerst zei ze dat ze zwanger was geworden doordat ze een antibiotica-kuur had geslikt en daardoor werkte de pil niet goed. Maar uit de eerste echo bleek dat ze daarvoor al te lang zwanger was. Nu beweert ze dat ze niet weet hoe het is gebeurd, maar zegt meteen erbij dat ze het er ook niet meer over wil hebben.
Het zijn allebei nog zulke kinderen, en lopen ook rond van: "Oh leuk, we nemen een baby!" Maar de gang naar de woningbouw voor een eigen huis lijkt al te veel (ze moeten overal zowat letterlijk door hun ouders naar binnen geduwd worden). En als ze een weekend op de honden van mijn ouders moeten passen zijn die al bijna uitgehongerd en hebben ze chronisch aandachtstekort. Verder maken ze ALTIJD ruzie, echt altijd. Ze hebben nog niet eens samengewoond en dat is in het begin al moeilijk genoeg, laat staan met baby.
Ik voel me machteloos en heb het idee dat ik niks aan de situatie kan doen. Heeft iemand een idee over hoe ik ze kan helpen, van advies kan voorzien en het allemaal een beetje in goede banen kan leiden...? (overigens heb ik mijn zorgen nog nooit aan mijn broertje geuit, dat hebben mijn ouders al gedaan en toen kwam het bijna tot een familie-breuk...)
Ik heb lang getwijfeld of ik moest posten, maar ik heb echt advies nodig. Het volgende is het geval: mijn lieftallige "schoonzusje" (17, alleen basisschool afgemaakt, gaat sinds haar veertiende niet meer naar school, nog nooit langer dan 2 weken een baantje gehad, zit de hele dag op de bank tompouchen te eten en belspellen te kijken) was een paar maanden geleden verveeld en besloot enkel en alleen om zwanger te worden. Mijn broertje (20, alleen een MBO2-opleiding en vol plannen om door te studeren) werd hiervan pas laat op de hoogte gebracht, toen er al eigenlijk geen keuze meer gemaakt kon worden.
Ze hebben besloten om het kind te houden en ze is al bijna vier maanden zwanger dus eigenlijk is het misschien ook te laat voor een abortus. Maar het probleem is dat ik niet zie hoe ze samen een kind kunnen opvoeden. Ze hebben geen huis, ze hebben geen geld en ze hebben geen goeie relatie. Als ze boos op elkaar zijn gooien ze met servies en fotolijstjes naar elkaar, ik moet er gewoon niet aan denken dat daar een baby tussendoor kruipt.
Maar goed, ze gaan het houden en ze gaan het opvoeden.
Ik wil natuurlijk een goede tante zijn en betrokken zijn bij het kind, maar ik vind het zo verschrikkelijk moeilijk. Ten eerste omdat ik alleen maar moeilijkheden zie en gewoonweg niet oprecht "blij" kan zijn. Ten tweede ook omdat ik de vriendin van mijn broertje niet uit kan staan en nog steeds erg kwaad ben over hoe het is gegaan. Eerst zei ze dat ze zwanger was geworden doordat ze een antibiotica-kuur had geslikt en daardoor werkte de pil niet goed. Maar uit de eerste echo bleek dat ze daarvoor al te lang zwanger was. Nu beweert ze dat ze niet weet hoe het is gebeurd, maar zegt meteen erbij dat ze het er ook niet meer over wil hebben.
Het zijn allebei nog zulke kinderen, en lopen ook rond van: "Oh leuk, we nemen een baby!" Maar de gang naar de woningbouw voor een eigen huis lijkt al te veel (ze moeten overal zowat letterlijk door hun ouders naar binnen geduwd worden). En als ze een weekend op de honden van mijn ouders moeten passen zijn die al bijna uitgehongerd en hebben ze chronisch aandachtstekort. Verder maken ze ALTIJD ruzie, echt altijd. Ze hebben nog niet eens samengewoond en dat is in het begin al moeilijk genoeg, laat staan met baby.
Ik voel me machteloos en heb het idee dat ik niks aan de situatie kan doen. Heeft iemand een idee over hoe ik ze kan helpen, van advies kan voorzien en het allemaal een beetje in goede banen kan leiden...? (overigens heb ik mijn zorgen nog nooit aan mijn broertje geuit, dat hebben mijn ouders al gedaan en toen kwam het bijna tot een familie-breuk...)
anoniem_49508 wijzigde dit bericht op 29-06-2008 10:22
Reden: t was niet helemaal duidelijk
Reden: t was niet helemaal duidelijk
% gewijzigd
zondag 29 juni 2008 om 13:48
Overigens denk ik ook dat het probleem bij het meisje is dat ze niet gelukkig is. Veel tienermoeders raken bewust zwanger omdat ze denken dat ze er gelukkig van worden, als je een kind hebt is er iig altijd iemand die van je houdt, dan heb je een doel in je leven. En het moederschap is nogal omgeven door een roze wolk, dus het lijkt heel geweldig. (dat is het natuurlijk ook wel, maar er zijn ook héél veel moeilijke en zware kanten). Je wordt niet gelukkig van moeder zijn als je daarvoor al niet gelukkig was.
zondag 29 juni 2008 om 13:49
@minny: ze heeft een paar weken kappersopleiding gedaan, maar dat ging mis door haar figuur. doordat ze enorm lange dagen moest staan zakte ze aan het einde van de dag letterlijk door haar knieën. hierdoor wilde haar stageplek haar niet meer hebben en om diezelfde reden kon ze ook geen nieuwe plek krijgen. dus daarom is ze er maar mee gestopt. dat is ook niet goed voor haar zelfvertrouwen, maar zorgt er wel voor dat ze alweer een jaar thuis zit zonder enig initiatief te nemen (op de kippenslachterij na)
verder is ze echt niet dom, ze zou makkelijk een beroepsopleiding kunnen doen maar als er een vak is dat ze niet leuk vindt dan stopt ze er meteen weer mee. en een probleem is dat ze verschrikkelijk tekeer gaat tegen werkgevers/stagebegeleiders/docenten etc. wanneer die haar ook maar een beetje opbouwende kritiek geven, en dat haar moeder altijd haar kant kiest ("het zijn ook allemaal klootzakken") en haar dan ook stimuleert om er maar weer mee te stoppen.
verder is ze echt niet dom, ze zou makkelijk een beroepsopleiding kunnen doen maar als er een vak is dat ze niet leuk vindt dan stopt ze er meteen weer mee. en een probleem is dat ze verschrikkelijk tekeer gaat tegen werkgevers/stagebegeleiders/docenten etc. wanneer die haar ook maar een beetje opbouwende kritiek geven, en dat haar moeder altijd haar kant kiest ("het zijn ook allemaal klootzakken") en haar dan ook stimuleert om er maar weer mee te stoppen.
zondag 29 juni 2008 om 13:49
De organisatie die de taken van het werk van mijn moeder heeft overgenomen: http://www.centrumboa.nl/
zondag 29 juni 2008 om 13:51
quote:Eowynn_ schreef op 29 juni 2008 @ 13:48:
Overigens denk ik ook dat het probleem bij het meisje is dat ze niet gelukkig is. Veel tienermoeders raken bewust zwanger omdat ze denken dat ze er gelukkig van worden, als je een kind hebt is er iig altijd iemand die van je houdt, dan heb je een doel in je leven. En het moederschap is nogal omgeven door een roze wolk, dus het lijkt heel geweldig. (dat is het natuurlijk ook wel, maar er zijn ook héél veel moeilijke en zware kanten). Je wordt niet gelukkig van moeder zijn als je daarvoor al niet gelukkig was.
Daarom denk ik ook dat het opzet was. Ze was verveeld, had geen perspectief en mijn broertje was bezig een beetje afstand van haar te nemen. Hij wilde een poosje op zichzelf wonen en haar niet meer iedere dag zien. Nog wel een stel zijn, maar met wat ruimte om te ademen want ze waren 24/7 samen.
Bovendien zat ze iedere ochtend aan de ontbijttafel te miepen over hoe moeilijk ze de pil wel niet vond om te slikken ("Krijg 'm bijna niet weg, krijg 'm bijna niet weg, ik moet kotsen..." zei ze dan met een vies gezicht en dichtgeknepen keel, terwijl: hoe groot is zo'n ding nu...?)
Overigens denk ik ook dat het probleem bij het meisje is dat ze niet gelukkig is. Veel tienermoeders raken bewust zwanger omdat ze denken dat ze er gelukkig van worden, als je een kind hebt is er iig altijd iemand die van je houdt, dan heb je een doel in je leven. En het moederschap is nogal omgeven door een roze wolk, dus het lijkt heel geweldig. (dat is het natuurlijk ook wel, maar er zijn ook héél veel moeilijke en zware kanten). Je wordt niet gelukkig van moeder zijn als je daarvoor al niet gelukkig was.
Daarom denk ik ook dat het opzet was. Ze was verveeld, had geen perspectief en mijn broertje was bezig een beetje afstand van haar te nemen. Hij wilde een poosje op zichzelf wonen en haar niet meer iedere dag zien. Nog wel een stel zijn, maar met wat ruimte om te ademen want ze waren 24/7 samen.
Bovendien zat ze iedere ochtend aan de ontbijttafel te miepen over hoe moeilijk ze de pil wel niet vond om te slikken ("Krijg 'm bijna niet weg, krijg 'm bijna niet weg, ik moet kotsen..." zei ze dan met een vies gezicht en dichtgeknepen keel, terwijl: hoe groot is zo'n ding nu...?)
zondag 29 juni 2008 om 13:51
zondag 29 juni 2008 om 13:55
quote:koetje1984 schreef op 29 juni 2008 @ 13:51:
[...]
Daarom denk ik ook dat het opzet was. Ze was verveeld, had geen perspectief en mijn broertje was bezig een beetje afstand van haar te nemen. Hij wilde een poosje op zichzelf wonen en haar niet meer iedere dag zien. Nog wel een stel zijn, maar met wat ruimte om te ademen want ze waren 24/7 samen.
Bovendien zat ze iedere ochtend aan de ontbijttafel te miepen over hoe moeilijk ze de pil wel niet vond om te slikken ("Krijg 'm bijna niet weg, krijg 'm bijna niet weg, ik moet kotsen..." zei ze dan met een vies gezicht en dichtgeknepen keel, terwijl: hoe groot is zo'n ding nu...?)Des te meer reden voor je broer om een condoom te gebruiken. Die toch al klaar stonden bij je ouders op de wc. En die hij desondanks niet heeft gebruikt.
[...]
Daarom denk ik ook dat het opzet was. Ze was verveeld, had geen perspectief en mijn broertje was bezig een beetje afstand van haar te nemen. Hij wilde een poosje op zichzelf wonen en haar niet meer iedere dag zien. Nog wel een stel zijn, maar met wat ruimte om te ademen want ze waren 24/7 samen.
Bovendien zat ze iedere ochtend aan de ontbijttafel te miepen over hoe moeilijk ze de pil wel niet vond om te slikken ("Krijg 'm bijna niet weg, krijg 'm bijna niet weg, ik moet kotsen..." zei ze dan met een vies gezicht en dichtgeknepen keel, terwijl: hoe groot is zo'n ding nu...?)Des te meer reden voor je broer om een condoom te gebruiken. Die toch al klaar stonden bij je ouders op de wc. En die hij desondanks niet heeft gebruikt.
zondag 29 juni 2008 om 13:56
Oh, ik geloof echt dat ze expres zwanger is geworden, maar dan had je broertje beter op zijn kwakje moeten letten. Met zijn beoordelingsvermogen is ook wel iets mis als hij zich zo laat meeslepen door haar en haar moeder en een relatie wil met iemand die vanaf haar 14e niets meer heeft uitgevreten. Hij is net zo schuldig en dom bezig.
zondag 29 juni 2008 om 14:01
Koetje1984, ik heb al je posts over je schoonzus gelezen en het is net alsof het over mijn nichtje(bijna 20) gaat. Ook geen school afgemaakt, overal is er wel wat aan de hand qua werk. Niets, maar dan ook niets houdt ze vol. Ze woonde op zichzelf maar is weer thuis komen wonen, omdat het niet ging bij degene bij wie ze een kamer huurde. Met iedereen krijgt ze vroeg of laat wel bonje. Het ontbrak er nog maar aan dat ze ongepland zwanger zou raken(ze is lesbisch, dus de kans dat dat wordt, is vrij klein, maar je weet het maar nooit, want ook daarin is ze grillig). Mijn zus en zwager hebben er een behoorlijke kluif aan. Zelfstandig is ze ook niet. Mijn zus heeft al het mogelijke gedaan om begeleiding te vinden voor haar dochter, ook bij Jeugdzorg, maar veel instanties hebben het af laten weten of er waren te lange wachtlijsten. Mijn zus heeft in het verleden aan jeugdzorg duidelijk laten weten dat zij en haar man niet goed in staat waren om hun dochter te begeleiden. En nu woont ze dan weer thuis, maar ze worden daar hartstikke van haar, zeker omdat ze nu al meerderjarig is.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
zondag 29 juni 2008 om 14:02
weet je, ik krijg een bepaald beeld van de hele situatie. Aan ene kant een meisje van 17 dat nooit geleerd heeft om op eigen benen te staan, geen enkele opbouwende ondersteuning krijgt van haar ouders, geen enkel zelfvertrouwen heeft en eigenlijk niets heeft geleerd. Moeder ondersteunt haar in elke gril en leert haar dat het altijd de schuld is van de omgeving en niet van haar als er iets fout gaat en dolblij is dat er nu een kindje komt. Aan de andere kant de schoonouders van het meisje die op zijn zachts gezegd niet blij zijn met de hele situatie en op allerlei manieren proberen te helpen op een structurele manier. Daartussen door fietst de aanstaande vader die weliswaar een opleiding heeft gedaan en werk heeft ook niet zelfstandig genoeg is om e.e.a. te regelen. En dan worden er allerlei dingen van deze twee kinderen (wat dat zijn het in mijn ogen, niet wat betreft leeftijd, maar wel wat betreft daadkracht ed) verwacht dat ze zelf van alles gaan regelen en doen. Ik denk dat ze beiden zich rot geschrokken zijn van alles wat op hen afkomt en dat niets doen dan het meest prettig voelt
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zondag 29 juni 2008 om 14:03
zondag 29 juni 2008 om 14:04
Haha, dan is die halve klas in iedergeval geredt
Die kappersopleiding vond ze wel leuk? Wat let haar om daar straks weer mee te beginnen? Oke, dan moet ze blijkbaar wel wat afvallen. Al vind het een beetje dubbel van een stagebegeleider om iemand om die reden niet meer te willen eigenlijk...maar oke...
Expres of niet, die baby komt er. Dus daar zal iets mee gedaan moeten worden.
Die kappersopleiding vond ze wel leuk? Wat let haar om daar straks weer mee te beginnen? Oke, dan moet ze blijkbaar wel wat afvallen. Al vind het een beetje dubbel van een stagebegeleider om iemand om die reden niet meer te willen eigenlijk...maar oke...
Expres of niet, die baby komt er. Dus daar zal iets mee gedaan moeten worden.
zondag 29 juni 2008 om 14:14
Uit jouw verhaal leid ik af, en dat is dus puur op wat ik lees dus neem het met een hap zout, dat jouw schoonzusje erg onzeker is en daardoor liever niks doet dan kun je ook geen fouten maken. Faalangst. Als iets te moeilijk is en/of lijkt dan maar liever ophouden dan doorzetten en misschien falen. Bij kritiek wordt dat gevoel van onzekerheid en het niet goed doen nog even bevestigd, dus dan gaat ze om zich heen slaan (figuurlijk gesproken). Daar zit 'm voor een groot deel de kneep denk ik.
Als haar nu van alle kanten het gevoel wordt gegeven dat zij "ook wel niet" voor haar kind zal kunnen zorgen, dan gaat het geheid mis. Vertel haar liever dat ze altijd zo lief is voor kinderen en dat je dat zo leuk vindt aan haar. Dat stimuleert een stuk meer dan kritiek. En als je dan tussen neus en lippen door vraagt hoe zij dat bijvoorbeeld oplost als een kindje 's nachts wakker wordt en begint te huilen, omdat jij dat zo moeilijk zou vinden, dan kom je er vanzelf achter wat ze al wel en niet weet van kinderen opvoeden.
Als haar nu van alle kanten het gevoel wordt gegeven dat zij "ook wel niet" voor haar kind zal kunnen zorgen, dan gaat het geheid mis. Vertel haar liever dat ze altijd zo lief is voor kinderen en dat je dat zo leuk vindt aan haar. Dat stimuleert een stuk meer dan kritiek. En als je dan tussen neus en lippen door vraagt hoe zij dat bijvoorbeeld oplost als een kindje 's nachts wakker wordt en begint te huilen, omdat jij dat zo moeilijk zou vinden, dan kom je er vanzelf achter wat ze al wel en niet weet van kinderen opvoeden.
zondag 29 juni 2008 om 14:16
quote:minny schreef op 29 juni 2008 @ 14:14:
Uit jouw verhaal leid ik af, en dat is dus puur op wat ik lees dus neem het met een hap zout, dat jouw schoonzusje erg onzeker is en daardoor liever niks doet dan kun je ook geen fouten maken. Faalangst. Als iets te moeilijk is en/of lijkt dan maar liever ophouden dan doorzetten en misschien falen. Bij kritiek wordt dat gevoel van onzekerheid en het niet goed doen nog even bevestigd, dus dan gaat ze om zich heen slaan (figuurlijk gesproken). Daar zit 'm voor een groot deel de kneep denk ik.
Als haar nu van alle kanten het gevoel wordt gegeven dat zij "ook wel niet" voor haar kind zal kunnen zorgen, dan gaat het geheid mis. Vertel haar liever dat ze altijd zo lief is voor kinderen en dat je dat zo leuk vindt aan haar. Dat stimuleert een stuk meer dan kritiek. En als je dan tussen neus en lippen door vraagt hoe zij dat bijvoorbeeld oplost als een kindje 's nachts wakker wordt en begint te huilen, omdat jij dat zo moeilijk zou vinden, dan kom je er vanzelf achter wat ze al wel en niet weet van kinderen opvoeden.om in goede forumtaal te spreken: EENSCH
Uit jouw verhaal leid ik af, en dat is dus puur op wat ik lees dus neem het met een hap zout, dat jouw schoonzusje erg onzeker is en daardoor liever niks doet dan kun je ook geen fouten maken. Faalangst. Als iets te moeilijk is en/of lijkt dan maar liever ophouden dan doorzetten en misschien falen. Bij kritiek wordt dat gevoel van onzekerheid en het niet goed doen nog even bevestigd, dus dan gaat ze om zich heen slaan (figuurlijk gesproken). Daar zit 'm voor een groot deel de kneep denk ik.
Als haar nu van alle kanten het gevoel wordt gegeven dat zij "ook wel niet" voor haar kind zal kunnen zorgen, dan gaat het geheid mis. Vertel haar liever dat ze altijd zo lief is voor kinderen en dat je dat zo leuk vindt aan haar. Dat stimuleert een stuk meer dan kritiek. En als je dan tussen neus en lippen door vraagt hoe zij dat bijvoorbeeld oplost als een kindje 's nachts wakker wordt en begint te huilen, omdat jij dat zo moeilijk zou vinden, dan kom je er vanzelf achter wat ze al wel en niet weet van kinderen opvoeden.om in goede forumtaal te spreken: EENSCH
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zondag 29 juni 2008 om 14:21
quote:minny schreef op 29 juni 2008 @ 14:19:
Mijn ex-schoonouders waren er trouwens eveneens heilig van overtuigd dat ik expres zwanger was geraakt. Ook nadat ik hun er fijntjes op wees dat ik dan echt wel betere genen had uitgezocht dan die van die lamlul van een zoon van hun....
Mijn ex-schoonouders waren er trouwens eveneens heilig van overtuigd dat ik expres zwanger was geraakt. Ook nadat ik hun er fijntjes op wees dat ik dan echt wel betere genen had uitgezocht dan die van die lamlul van een zoon van hun....
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zondag 29 juni 2008 om 14:27
@minny: je hebt gelijk. daarom uit ik ook geen kritiek naar haar, maar probeer ik er op een positieve manier mee om te gaan. toch zou ik graag weten wat we als familie kunnen doen om ze te stimuleren zodat ze dingen zelf oppakken.
Want is het luiheid of gebrek aan doorzettingsvermogen? Zowel de spreekwoordelijke schop onder de kont als het positief stimuleren is geprobeerd, maar beiden halen weinig uit. Zo vind ik dat ze moet stoppen met alcohol drinken, maar hoe breng je dat het beste?
Want is het luiheid of gebrek aan doorzettingsvermogen? Zowel de spreekwoordelijke schop onder de kont als het positief stimuleren is geprobeerd, maar beiden halen weinig uit. Zo vind ik dat ze moet stoppen met alcohol drinken, maar hoe breng je dat het beste?
zondag 29 juni 2008 om 14:29
quote:elev schreef op 29 juni 2008 @ 13:37:
[...]
En hoe leren ze dan de consequenties van hun eigen gedrag te dragen?Je denkt toch echt niet dat ik iemand lekker in zijn schulden laat stikken als ik de mogelijkheid heb om er iets aan te doen, enkel en alleen omdat ze eerst maar eens de consequenties moeten dragen? Dat komt daarna wel.
[...]
En hoe leren ze dan de consequenties van hun eigen gedrag te dragen?Je denkt toch echt niet dat ik iemand lekker in zijn schulden laat stikken als ik de mogelijkheid heb om er iets aan te doen, enkel en alleen omdat ze eerst maar eens de consequenties moeten dragen? Dat komt daarna wel.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 29 juni 2008 om 14:32
Door haar te vertellen wat er kan gebeuren als je alcohol drinkt tijdens de zwangerschap? Dat is inderdaad een moeilijke... Maar goed, dan heb je het in elk geval gezegd en kan ze niet doen of ze het niet weet. In welke mate drinkt ze alcohol? Liters per dag of een wijntje per week, of iets daartussenin?
