Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
dinsdag 24 juni 2008 om 18:52
*off-topic*
Ik moet even hard schreeuwen!!!
Zó ontzettend genoeg, na een hele werkdag, van alle beschaafde, brave, uiterst verantwoorde, niets-op-aan-te-merken gesprekjes met mijn taxi-passagiers!!!
Te lang, te veel, te braaf maar het kan niet anders.
En soms wil ik het wel uitschreeuwen; de hele dag verhalen verhalen van anderen, waar blijf ik?!
Oei, wat egoïstisch, het is toch je werk!
Grrrrmhbbbhlllll!!!
*sorry, nu weer on-topic, ik ben weer weg voordat het te erg wordt*
Ik moet even hard schreeuwen!!!
Zó ontzettend genoeg, na een hele werkdag, van alle beschaafde, brave, uiterst verantwoorde, niets-op-aan-te-merken gesprekjes met mijn taxi-passagiers!!!
Te lang, te veel, te braaf maar het kan niet anders.
En soms wil ik het wel uitschreeuwen; de hele dag verhalen verhalen van anderen, waar blijf ik?!
Oei, wat egoïstisch, het is toch je werk!
Grrrrmhbbbhlllll!!!
*sorry, nu weer on-topic, ik ben weer weg voordat het te erg wordt*
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 24 juni 2008 om 20:57
Lieve Elfje,
Het gaat even echt goed met me. Ik heb sinds gisteren ineens veel minder pijn. Alsof er de hele tijd een sirene loeide die nu zomaar huppekee is uitgezet. Heel vreemd maar wel fijn. Ik ben aan het sporten sinds ruim een maand en warempel, het gaat z'n vruchten afwerpen (denk ik, hoop ik). Het kan ook zo weer beginnen hoor, maar toch voel ik me wel al beter na een maand sporten.
Soms denk ik te snappen hoe het zit. Wanneer het erger is en wanneer minder erg. Wat ik zeker weet is dat als het erg vochtig is, ik meer pijn heb. Erg koud doet ook veel pijn maar jammer genoeg erg warm ook, dat komt omdat erge warmte hier in Nederland gepaard gaat met vochtigheid doorgaans.
Lief dat je het vroeg!
Elmer en Dubio, schreeuw maar even lekker. Dat mag.
(f) (f)
Het gaat even echt goed met me. Ik heb sinds gisteren ineens veel minder pijn. Alsof er de hele tijd een sirene loeide die nu zomaar huppekee is uitgezet. Heel vreemd maar wel fijn. Ik ben aan het sporten sinds ruim een maand en warempel, het gaat z'n vruchten afwerpen (denk ik, hoop ik). Het kan ook zo weer beginnen hoor, maar toch voel ik me wel al beter na een maand sporten.
Soms denk ik te snappen hoe het zit. Wanneer het erger is en wanneer minder erg. Wat ik zeker weet is dat als het erg vochtig is, ik meer pijn heb. Erg koud doet ook veel pijn maar jammer genoeg erg warm ook, dat komt omdat erge warmte hier in Nederland gepaard gaat met vochtigheid doorgaans.
Lief dat je het vroeg!
Elmer en Dubio, schreeuw maar even lekker. Dat mag.
(f) (f)
dinsdag 24 juni 2008 om 21:21
Hallo....
Hier heel eventjes Perel.
Ik heb enerverende dagen weer achter de rug.
Ben zóóó moei.
Het huis is een slachtveld.
Ik ben nogal behoorlijk chaotisch van aard, en maak makkelijk rommel, maar als er dingen spelen ben ik altijd meer in mijn hoofd bezig dan dat ik daadwerkelijk aan de slag ga.
Je hebt vrouwen die dan juist gaan lopen poetsen en opruimen, ik kom gewoon nergens toe..
Als ik ga liggen dan slaap ik, en ik ben van plan om dat binnen nu en een uurtje te gaan doen.
Elfje, ook ik heb dromen gehad die heel indrukwekkend waren, met symbolen die erg duidelijk waren. Van die van mij weet ik inmiddels wat ze hebben willen zeggen, bij mij wist ik dat eigenlijk meteen al, maar ik wilde er niet aan.
Als je er echt eerlijk naar kijkt, voel je dan ook niet welke kant het opgaat?
Elmer, ik kan me voorstellen dat je zowat uit elkaar ploft van kwaadheid. Je mag die woede uiten, doe het maar, durf je je eigenlijk wel flink af te reageren?
Je houdt de hele dag maar beleefdheidspraatjes, en onder de oppervlakte borrelt en bruist het.
Weten die klanten veel?
Vloek, scheldt en schop maar goed om je heen.
Als je je maar geen pijn doet.
Dubio, ik ga tijd voor je maken, nog deze week.
Leo, heb je ook periodes dat je helemaal geen pijn hebt?
Ikzelf heb ook altijd diclofenac in huis (bekken en heup klachten, waardoor ik soms alleen op 1 bil kan zitten), en zou soms niet weten wat ik zonder moest.
Als ik het altijd zou voelen, zou ik echt een sjacherijn worden.
Allemaal een knuffel van Perel.
Hier heel eventjes Perel.
Ik heb enerverende dagen weer achter de rug.
Ben zóóó moei.
Het huis is een slachtveld.
Ik ben nogal behoorlijk chaotisch van aard, en maak makkelijk rommel, maar als er dingen spelen ben ik altijd meer in mijn hoofd bezig dan dat ik daadwerkelijk aan de slag ga.
Je hebt vrouwen die dan juist gaan lopen poetsen en opruimen, ik kom gewoon nergens toe..
Als ik ga liggen dan slaap ik, en ik ben van plan om dat binnen nu en een uurtje te gaan doen.
Elfje, ook ik heb dromen gehad die heel indrukwekkend waren, met symbolen die erg duidelijk waren. Van die van mij weet ik inmiddels wat ze hebben willen zeggen, bij mij wist ik dat eigenlijk meteen al, maar ik wilde er niet aan.
Als je er echt eerlijk naar kijkt, voel je dan ook niet welke kant het opgaat?
Elmer, ik kan me voorstellen dat je zowat uit elkaar ploft van kwaadheid. Je mag die woede uiten, doe het maar, durf je je eigenlijk wel flink af te reageren?
Je houdt de hele dag maar beleefdheidspraatjes, en onder de oppervlakte borrelt en bruist het.
Weten die klanten veel?
Vloek, scheldt en schop maar goed om je heen.
Als je je maar geen pijn doet.
Dubio, ik ga tijd voor je maken, nog deze week.
Leo, heb je ook periodes dat je helemaal geen pijn hebt?
Ikzelf heb ook altijd diclofenac in huis (bekken en heup klachten, waardoor ik soms alleen op 1 bil kan zitten), en zou soms niet weten wat ik zonder moest.
Als ik het altijd zou voelen, zou ik echt een sjacherijn worden.
Allemaal een knuffel van Perel.
dinsdag 24 juni 2008 om 21:27
hallo lieverds
Elmer en Dubio schreeuw zohard je kunt, mag, is niets mis mee. Soms wel even heeeeeeel goed!!
ja dat tot niets kunnen komen herken ik wel Perel, maar ik moet zeggen dat het (gelukkig) steeds minder vaak voor komt. Bij mij heeft dat vooral te maken met spanning en dan niet bij het gevoel kunnen komen, dan wordt ik nogal apatisch zogezegd, ben dan net een dood vogeltje wat op de bank ligt. Maar zoals gezegd, dat komt steeds minder voor.
Wel ben ik moe, heb het druk maar vandaag is er weer een hobbel genomen. Weinig tijd om hier te schrijven en vooral omdat ik het me op dit moment even niet kan permitteren om diep te gaan. Moet de energie echt even op mijn toekomst richten en niet op mezelf.
Maar vandaag nog weer van iemand gehoord dat ik er nu zo anders in sta. Zo anders ben dan een maand of 9 terug en dat voelt echt goed!
Krijg jij wel eens zulke feedback inreallife Elmer?
liefs Zonlicht
Elmer en Dubio schreeuw zohard je kunt, mag, is niets mis mee. Soms wel even heeeeeeel goed!!
ja dat tot niets kunnen komen herken ik wel Perel, maar ik moet zeggen dat het (gelukkig) steeds minder vaak voor komt. Bij mij heeft dat vooral te maken met spanning en dan niet bij het gevoel kunnen komen, dan wordt ik nogal apatisch zogezegd, ben dan net een dood vogeltje wat op de bank ligt. Maar zoals gezegd, dat komt steeds minder voor.
Wel ben ik moe, heb het druk maar vandaag is er weer een hobbel genomen. Weinig tijd om hier te schrijven en vooral omdat ik het me op dit moment even niet kan permitteren om diep te gaan. Moet de energie echt even op mijn toekomst richten en niet op mezelf.
Maar vandaag nog weer van iemand gehoord dat ik er nu zo anders in sta. Zo anders ben dan een maand of 9 terug en dat voelt echt goed!
Krijg jij wel eens zulke feedback inreallife Elmer?
liefs Zonlicht
dinsdag 24 juni 2008 om 21:44
Elmerlief, dat kwam uit je tenen..
Perel, ik heb sinds maandag een stok achter de deur. Ben ook zo iemand die de boel maar de boel laat, da's makkelijker dan me ertoe zetten. Niet echt een piekeraar maar wel een vermijder -overmatig forummen of zo-
Nu gaat mijn reïntegratiecoach mee opletten. Over een week of twee, drie, moet ik een opruimschema hebben, heb ik beloofd. Tot die tijd probeer ik elke dag één of twee klusjes te doen.
Wat vandaag overigens een stuk zwaarder viel dan gisteren
-pittige werkdag achter de rug- maar het is me toch nog gelukt. Eerlijk zijn: de deurbel ging, dus ik had een reden om op te staan.
Perel, ik heb sinds maandag een stok achter de deur. Ben ook zo iemand die de boel maar de boel laat, da's makkelijker dan me ertoe zetten. Niet echt een piekeraar maar wel een vermijder -overmatig forummen of zo-
Nu gaat mijn reïntegratiecoach mee opletten. Over een week of twee, drie, moet ik een opruimschema hebben, heb ik beloofd. Tot die tijd probeer ik elke dag één of twee klusjes te doen.
Wat vandaag overigens een stuk zwaarder viel dan gisteren
-pittige werkdag achter de rug- maar het is me toch nog gelukt. Eerlijk zijn: de deurbel ging, dus ik had een reden om op te staan.
dinsdag 24 juni 2008 om 21:44
Hallo,
Elmer, Dubio, heerlijk, dat jullie kunnen schreeuwen; blijf zelf altijd té netjes!
Verder herken ik me heel erg in Perel en Zonlicht. Ik kom tot niets; heb geen energie, vraag me af, of dat nog wel terugkomt!
Zoonlief is vandaag even bij me geweest, maar hij was vroeg uit school, ik was nog op mijn werk. Hij heeft dan ook niet op me gewacht, maar was wel teleurgesteld, dat we elkaar misgelopen zijn. Och we zullen elkaar binnenkort wel weer zien, en ik heb gezegd, dat hij altijd kan bellen....
Elmer, Dubio, heerlijk, dat jullie kunnen schreeuwen; blijf zelf altijd té netjes!
Verder herken ik me heel erg in Perel en Zonlicht. Ik kom tot niets; heb geen energie, vraag me af, of dat nog wel terugkomt!
Zoonlief is vandaag even bij me geweest, maar hij was vroeg uit school, ik was nog op mijn werk. Hij heeft dan ook niet op me gewacht, maar was wel teleurgesteld, dat we elkaar misgelopen zijn. Och we zullen elkaar binnenkort wel weer zien, en ik heb gezegd, dat hij altijd kan bellen....
dinsdag 24 juni 2008 om 22:37
hallo Dubio,
Sorry, verkeerd gelezen. Hoe zie ik mijn toekomst?.........................................................ik zie geen toekomst.
Ik denk en denk en denk, maar ik zie niks...ik leef met de dag.
Eleonora, fijn dat je nu niet veel last hebt! Wie weet heeft het sporten er wel een bijdrage aan. Het weer nu zeker. Het is droog niet vochtig weer geweest vandaag.
Heb je bij je sportschool misschien ook een trilplaat staan? dat schijnt ook goed te helpen....
Perel, ik droom niet in symbolen, maar ik heb wel is dromen dat ik weer de angst voel, dat ik bang ben voor mijn man. Ik weet niet of deze droom nu ergens naar toe gaat. Niets wijst in die richting, misschien is het een manier van verwerken voor me, ik weet het niet.
En Perel, laat de boel maar leker de boel. Je huis is er voor jou en niet andersom. Als je er aan toe bent, ga je vanzelf wel weer de poetsmiep uithangen.
En schreeuwen, die behoefte heb ik ook wel is gehad, dat ik dacht als ik nu is heeeeeel hard kon schreeuwen, schelden, janken..wat zou dat heerlijk zijn. Ik heb toen ook werkelijk gedacht of ik niet een plek wist waarvan ik zeker wist dat ik helemaal alleen zou zijn en niemand mij kon horen, zodat ik dat allemaal kon doen. Helaas, nooit de plek gevonden. Overal zijn er wel mensen.....Maar nu heb ik die behoefte niet.
Ik wil iedereen welterusten wensen voor zo en voor straks....en tot leesss
Sorry, verkeerd gelezen. Hoe zie ik mijn toekomst?.........................................................ik zie geen toekomst.
Ik denk en denk en denk, maar ik zie niks...ik leef met de dag.
Eleonora, fijn dat je nu niet veel last hebt! Wie weet heeft het sporten er wel een bijdrage aan. Het weer nu zeker. Het is droog niet vochtig weer geweest vandaag.
Heb je bij je sportschool misschien ook een trilplaat staan? dat schijnt ook goed te helpen....
Perel, ik droom niet in symbolen, maar ik heb wel is dromen dat ik weer de angst voel, dat ik bang ben voor mijn man. Ik weet niet of deze droom nu ergens naar toe gaat. Niets wijst in die richting, misschien is het een manier van verwerken voor me, ik weet het niet.
En Perel, laat de boel maar leker de boel. Je huis is er voor jou en niet andersom. Als je er aan toe bent, ga je vanzelf wel weer de poetsmiep uithangen.
En schreeuwen, die behoefte heb ik ook wel is gehad, dat ik dacht als ik nu is heeeeeel hard kon schreeuwen, schelden, janken..wat zou dat heerlijk zijn. Ik heb toen ook werkelijk gedacht of ik niet een plek wist waarvan ik zeker wist dat ik helemaal alleen zou zijn en niemand mij kon horen, zodat ik dat allemaal kon doen. Helaas, nooit de plek gevonden. Overal zijn er wel mensen.....Maar nu heb ik die behoefte niet.
Ik wil iedereen welterusten wensen voor zo en voor straks....en tot leesss
dinsdag 24 juni 2008 om 23:20
quote:Elfje1964 schreef op 24 juni 2008 @ 15:02:
Ik had vannacht alleen een nare droom..Man was thuis en er was niets aan de hand, maar hond was bang, ik was bang....is een vervelend gevoel, want het herinnert me aan de angst die ik vaker heb gevoeld.
Ik probeer aan de ene kant te ontcijferen wat die droom betekent, aan de andere kant laat ik het maar los en zie het maar als een droom.
Elfje, als ik even mag inbreken: bij het lezen over jouw droom dacht ik meteen dat de man in je droom (jouw man) staat voor je ratio (die vindt dat er niks aan de hand is), de vrouw (jij in je droom) voor je gevoel en de hond voor instinct, intuïtie... for what it's worth.
Nu breek ik snel weer uit,
dag,
Puck
Ik had vannacht alleen een nare droom..Man was thuis en er was niets aan de hand, maar hond was bang, ik was bang....is een vervelend gevoel, want het herinnert me aan de angst die ik vaker heb gevoeld.
Ik probeer aan de ene kant te ontcijferen wat die droom betekent, aan de andere kant laat ik het maar los en zie het maar als een droom.
Elfje, als ik even mag inbreken: bij het lezen over jouw droom dacht ik meteen dat de man in je droom (jouw man) staat voor je ratio (die vindt dat er niks aan de hand is), de vrouw (jij in je droom) voor je gevoel en de hond voor instinct, intuïtie... for what it's worth.
Nu breek ik snel weer uit,
dag,
Puck
woensdag 25 juni 2008 om 04:17
goedemorgen of goedenacht,
ik kom hier ook ff als een dief in de nacht langs. Ik kan niet slapen. Ik viel denk ik om half 1 in slaap en ik ben al vanaf 3 uur weer klaarwakker.
Nu ben ik dus even hier aan het buurten. Tis rustig hier. Soms lees ik dat wel anders hier.
Puck, bedankt voor je uitleg. Misschien kan ik het zo zien, ik weet het niet. Ik zie mijn hond als mijn hond, niet voor mijn intuïtie, maar het is wel een uitleg waarvan ik denk, ja zo zou ik het ook kunnen zien.
Nou forummers, ik ga weer weg, nog even op andere sites kijken en dan mijn bedje weer in. Ik ben blij dat ik morgen vrij ben! pffffff.
Prettige dag straks allemaal......
doeggggggg
ik kom hier ook ff als een dief in de nacht langs. Ik kan niet slapen. Ik viel denk ik om half 1 in slaap en ik ben al vanaf 3 uur weer klaarwakker.
Nu ben ik dus even hier aan het buurten. Tis rustig hier. Soms lees ik dat wel anders hier.
Puck, bedankt voor je uitleg. Misschien kan ik het zo zien, ik weet het niet. Ik zie mijn hond als mijn hond, niet voor mijn intuïtie, maar het is wel een uitleg waarvan ik denk, ja zo zou ik het ook kunnen zien.
Nou forummers, ik ga weer weg, nog even op andere sites kijken en dan mijn bedje weer in. Ik ben blij dat ik morgen vrij ben! pffffff.
Prettige dag straks allemaal......
doeggggggg
woensdag 25 juni 2008 om 14:43
Elfje, ik vind het wel apart dat je mijn vraag niet goed had gelezen. Misschien wilde je wel helemaal niet lezen wat er stond? Je wilt duidelijk niet over je toekomst nadenken. Hoe voelt dat voor jou, met de dag leven? Het klinkt zo carpe diem, maar toch heb ik dat idee niet bij jou. Sluit je je ogen liever voor wat komen gaat?
Je hond is ook slachtoffer geweest van je man, weet je nog? Hij was en is ook bang. Bij een hond gaat dat gevoel nooit meer weg. Hij zal zijn baas nooit meer vertrouwen. Dat is inderdaad zijn instinct, zoals Puck schreef. Hoe zit dat bij jou? Wat zegt jouw instinct je? Of praat je daar met je ratio te hard overheen om het te verstaan?
liefs,
dubio
Je hond is ook slachtoffer geweest van je man, weet je nog? Hij was en is ook bang. Bij een hond gaat dat gevoel nooit meer weg. Hij zal zijn baas nooit meer vertrouwen. Dat is inderdaad zijn instinct, zoals Puck schreef. Hoe zit dat bij jou? Wat zegt jouw instinct je? Of praat je daar met je ratio te hard overheen om het te verstaan?
liefs,
dubio
Ga in therapie!
woensdag 25 juni 2008 om 15:11
hoi Dubio,
jouw vragen zijn soms zo confronterend dat ik het liefst het hard weg wil lopen, maar toch niet kan omdat ik niet anders kan dan erover nadenken.
Mijn hond kan inderdaad ook niet haar ware gevoelens verbergen.Hij zal haar niks doen, is ook heel geduldig naar haar toe en probeert haar vertrouwen te winnen, maar helaas.......het uitlaten gaat goed hor, dan spelen ze samen en is ze niet bang, maar binnen merk ik aan haar dat ze altijd op haar hoede is.
Ik kan dus wel mijn ware gevoelens verbergen. Voor mezelf en voor mijn omgeving en voor hem. Behalve voor jullie hier. Ik vind het moeilijk om open en eerlijk te zijn hier. Waarom? omdat ik daarna dan weer excuses wil gaan verzinnen voor mezelf en voor jullie, mijn oogkleppen dus of mijn kop in 't zand steken.
Ik denk dus Dubio,dat ik inderdaad heeeeel erg mijn best doe met mijn ratio. Ik denk dat ik mijn ogen sluit. Want dadelijk als hij thuis komt stop ik alles weg en doe mijn best om het allemaal weer leuk te vinden en dat gaat me ook nu weer lukken, want dat lukt elke keer.
Maar als hij weg is ben ik wel onrustig, maar dat komt omdat ik dan weer hier ga lezen, meer ga nadenken, maar ik heb liever dat hij dan niet meer thuis komt. ( terwijl ik dit tiep voel ik mezelf rood worden,omdat ik me schaam voor deze woorden).
Dus ik leef met de dag, overleg ook elke dag met mezelf watik nu voel, wat ik vind, stop het weg en overleef? of leef?
ik verdwijn nu weer even in de anonimiteit, zal hier even niet meer schrijven. Probeer wel te lezen......
liefs van mij.
Dubio, bedankt voor je rake vragen. misschien doe ik er niets mee, maar het houdt me wel alert. Jij sterkte met jou situatie.
jouw vragen zijn soms zo confronterend dat ik het liefst het hard weg wil lopen, maar toch niet kan omdat ik niet anders kan dan erover nadenken.
Mijn hond kan inderdaad ook niet haar ware gevoelens verbergen.Hij zal haar niks doen, is ook heel geduldig naar haar toe en probeert haar vertrouwen te winnen, maar helaas.......het uitlaten gaat goed hor, dan spelen ze samen en is ze niet bang, maar binnen merk ik aan haar dat ze altijd op haar hoede is.
Ik kan dus wel mijn ware gevoelens verbergen. Voor mezelf en voor mijn omgeving en voor hem. Behalve voor jullie hier. Ik vind het moeilijk om open en eerlijk te zijn hier. Waarom? omdat ik daarna dan weer excuses wil gaan verzinnen voor mezelf en voor jullie, mijn oogkleppen dus of mijn kop in 't zand steken.
Ik denk dus Dubio,dat ik inderdaad heeeeel erg mijn best doe met mijn ratio. Ik denk dat ik mijn ogen sluit. Want dadelijk als hij thuis komt stop ik alles weg en doe mijn best om het allemaal weer leuk te vinden en dat gaat me ook nu weer lukken, want dat lukt elke keer.
Maar als hij weg is ben ik wel onrustig, maar dat komt omdat ik dan weer hier ga lezen, meer ga nadenken, maar ik heb liever dat hij dan niet meer thuis komt. ( terwijl ik dit tiep voel ik mezelf rood worden,omdat ik me schaam voor deze woorden).
Dus ik leef met de dag, overleg ook elke dag met mezelf watik nu voel, wat ik vind, stop het weg en overleef? of leef?
ik verdwijn nu weer even in de anonimiteit, zal hier even niet meer schrijven. Probeer wel te lezen......
liefs van mij.
Dubio, bedankt voor je rake vragen. misschien doe ik er niets mee, maar het houdt me wel alert. Jij sterkte met jou situatie.
woensdag 25 juni 2008 om 15:15
Hoho, wacht effe Elfje. Niet zo snel weglopen! Waarom schaam jij je dat je het liefst hebt dat je man niet meer thuiskomt? Is dat zo erg? Maakt dat je een slecht mens? Of een slechte echtgenote? Wat zit jou nou precies dwars meid? Of beter gezegd, wat houdt je in deze situatie gevangen?
Ga in therapie!
woensdag 25 juni 2008 om 15:17
quote:Elfje1964 schreef op 25 juni 2008 @ 15:13:
nog even,
ik denk wel is na over de toekomst, maar stop het weer weg, omdat ik weet dat ik er tot nu toe toch niets mee doe.
En waarom is denken niet goed genoeg? Doorlopen we hier niet allemaal een proces dat zich grotendeels van binnen afspeelt? Je moet niks hoor lieverd. Ik wil alleen zo graag dat je eerlijk bent. Niet eens zozeer tegen mij, als tegen jezelf. Dat voelt toch niet goed, als je jezelf zo voorliegt? Dat het rustig en fijn is als hij er is. Het klinkt mij meer als de stilte voor de storm in de oren, want zodra hij weg is slaat de onrust weer toe.
Misschien denk je wel te veel, lieve Elf, en moet je eens wat meer durven voelen...
nog even,
ik denk wel is na over de toekomst, maar stop het weer weg, omdat ik weet dat ik er tot nu toe toch niets mee doe.
En waarom is denken niet goed genoeg? Doorlopen we hier niet allemaal een proces dat zich grotendeels van binnen afspeelt? Je moet niks hoor lieverd. Ik wil alleen zo graag dat je eerlijk bent. Niet eens zozeer tegen mij, als tegen jezelf. Dat voelt toch niet goed, als je jezelf zo voorliegt? Dat het rustig en fijn is als hij er is. Het klinkt mij meer als de stilte voor de storm in de oren, want zodra hij weg is slaat de onrust weer toe.
Misschien denk je wel te veel, lieve Elf, en moet je eens wat meer durven voelen...
Ga in therapie!
woensdag 25 juni 2008 om 21:55
donderdag 26 juni 2008 om 10:16
goedemorgen,
ik zat er in 2005/2006 helemaal doorheen. Door een incident hier was er iets geknapt in mij. In korte tijd viel ik veel af, had maagpijn, kon niet meer slapen en alleen maar huilen als hij weg was. Ik heb zoveel gehuild toen en gepraat gepraat en gepraat met mijn vriendinnen en later ook de confrontatie aangegaan met mijn man. Ik merk wel dat ik voor mezelf sterker ben geworden. Ik ga meer mijn eigen gang, durf een confrontatie aan te gaan met hem en ik loop niet meer zo op mijn tenen.
Ook hij is met zijn neus op de feiten gedrukt en ik zie dat hij een hele grote verandering heeft ondergaan wat omgaan met zijn woede en hij drinkt ook haast geen bier meer, zeker niet als ik er bij ben.Dus hij doet echt zijn best.
Dat zijn oa de dingen die me tegen houden om weg te gaan. Dat en nog wat meer omstandigheden, zoals zijn moeder die ernstig ziek is. Is voor mij een reden om hem niet in de steek te laten. En omdat ik elke keer weer als hij thuis is in de war raak! Want dan weet ik niet meer wat ik wil. Wil ik bij hem blijven of weg/ waarom wil ik bij hem blijven? waarom wil ik weg? en nog meer van die vragen die ik mezelf steeds stel.
Hij is gisteren weer thuis gekomen en dan is het voor mij altijd weer even onwennig. Maar ik merk nu vanmorgen dat het vertrouwde weer een beetje bij mij naar boven komt en dus ook dat de vraag waarom ik ook alweer niet gelukkig was. Want dat zakt naar onder. Ook heb ik vannacht goed geslapen terwijl hij naast me lag, ook dat brengt me dan weer aan het twijfelen.
Maar ook de andere kant op twijfel ik hoor....ik ga bij hem zitten omdat da toch iets wat normaal is als hij net thuis is. Ik knuffel en vrij met hem, omdat dat toch zo hoort??/ En daaraan merk ik dan weer dat het niet goed zit, want het komt niet van binnen uit.
Dus vandaar het denken, vandaar de onrust als hij weg is..want ik lijk wel uit 2 personen te bestaan. En daarom mag ik niet huilen van mezelf, want inderdaad, het voelen doet pijn, en ik kan er niks mee.
Ik moet van mezelf geloof ik hard zijn voor mezelf! Gewoon doorgaan, niet zeuren, want zolang ik geen keuze maak mag er van mezelf geen verdriet, of medelijden zijn.
Ik kan nu weer even niet meer tiepen hier. Pas een maandag weer...
Ik lees wel mee hier.
ik zat er in 2005/2006 helemaal doorheen. Door een incident hier was er iets geknapt in mij. In korte tijd viel ik veel af, had maagpijn, kon niet meer slapen en alleen maar huilen als hij weg was. Ik heb zoveel gehuild toen en gepraat gepraat en gepraat met mijn vriendinnen en later ook de confrontatie aangegaan met mijn man. Ik merk wel dat ik voor mezelf sterker ben geworden. Ik ga meer mijn eigen gang, durf een confrontatie aan te gaan met hem en ik loop niet meer zo op mijn tenen.
Ook hij is met zijn neus op de feiten gedrukt en ik zie dat hij een hele grote verandering heeft ondergaan wat omgaan met zijn woede en hij drinkt ook haast geen bier meer, zeker niet als ik er bij ben.Dus hij doet echt zijn best.
Dat zijn oa de dingen die me tegen houden om weg te gaan. Dat en nog wat meer omstandigheden, zoals zijn moeder die ernstig ziek is. Is voor mij een reden om hem niet in de steek te laten. En omdat ik elke keer weer als hij thuis is in de war raak! Want dan weet ik niet meer wat ik wil. Wil ik bij hem blijven of weg/ waarom wil ik bij hem blijven? waarom wil ik weg? en nog meer van die vragen die ik mezelf steeds stel.
Hij is gisteren weer thuis gekomen en dan is het voor mij altijd weer even onwennig. Maar ik merk nu vanmorgen dat het vertrouwde weer een beetje bij mij naar boven komt en dus ook dat de vraag waarom ik ook alweer niet gelukkig was. Want dat zakt naar onder. Ook heb ik vannacht goed geslapen terwijl hij naast me lag, ook dat brengt me dan weer aan het twijfelen.
Maar ook de andere kant op twijfel ik hoor....ik ga bij hem zitten omdat da toch iets wat normaal is als hij net thuis is. Ik knuffel en vrij met hem, omdat dat toch zo hoort??/ En daaraan merk ik dan weer dat het niet goed zit, want het komt niet van binnen uit.
Dus vandaar het denken, vandaar de onrust als hij weg is..want ik lijk wel uit 2 personen te bestaan. En daarom mag ik niet huilen van mezelf, want inderdaad, het voelen doet pijn, en ik kan er niks mee.
Ik moet van mezelf geloof ik hard zijn voor mezelf! Gewoon doorgaan, niet zeuren, want zolang ik geen keuze maak mag er van mezelf geen verdriet, of medelijden zijn.
Ik kan nu weer even niet meer tiepen hier. Pas een maandag weer...
Ik lees wel mee hier.
