Seks
alle pijlers
Minnaar deel 24.
vrijdag 30 mei 2014 om 19:00
Al 23 delen schrijven we over onze minnaars en alle heftige gevoelens die meespelen of juist niet. Hier mogen we schoftig genieten, mijmeren, zeuren over wel of geen contact en aftellen tot de volgende date.
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Kanttekening van Rooss: Ze ziet graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Kanttekening van Rooss: Ze ziet graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
zaterdag 21 juni 2014 om 13:16
quote:Rooss4 schreef op 21 juni 2014 @ 11:33: Het grote verschil tussen veel mannen en vrouwen is mijns inziens wel dat mannen minder geneigd zijn voor de ander na te denken. Een man denkt niet zo snel "ze vindt me niet meer leuk". Eerder, "ze zal het wellicht druk hebben en het komt wel weer". Klopt, veel mannen hebben dan ook geen vrouw nodig om zichzelf leuk te vinden.
De bevestiging ligt idd meer op het vlak of zij (nog) wil daten.
Zo ja, prima.
Zo nee, focus verleggen.
De bevestiging ligt idd meer op het vlak of zij (nog) wil daten.
Zo ja, prima.
Zo nee, focus verleggen.
volg je verstand, gebruik je gevoel
zaterdag 21 juni 2014 om 19:01
zaterdag 21 juni 2014 om 19:31
Ha Roos, zie je wel, tot zover het celibaat lekker!
Anouk, heftig dus, dat etentje. Ik vind het allemaal niet zo goed klinken. Wel leuk dat je kennigsmakingsdate fijn was.
Ik ben heel benieuwd hoe het nu met Lotje gaat, lees je nog mee Lot?
Mikmak, hoteldate, dus toch! Geniet ervan maandag, maar bedenk wel wat je verder wilt, zoveel dames als je altijd had of toch wat minder vaak?
Ik geniet me suf met een lover die ineens veel meer tijd voor mij heeft, echt heerlijk! Het zit erg goed tussen ons volgens mij. Wel hebben we het al een aantal keren gehad over wat te doen met anderen, hoe zorgen we dat we eerlijk blijven naar elkaar en dat we beiden niet weer ooit de neiging krijgen om vreemd te gaan. Gezien het gezegde van de rest van dit forum 'hoe je eraan komt, kom je er ook weer af'. Dat willen we dus echt niet zo.
Anouk, heftig dus, dat etentje. Ik vind het allemaal niet zo goed klinken. Wel leuk dat je kennigsmakingsdate fijn was.
Ik ben heel benieuwd hoe het nu met Lotje gaat, lees je nog mee Lot?
Mikmak, hoteldate, dus toch! Geniet ervan maandag, maar bedenk wel wat je verder wilt, zoveel dames als je altijd had of toch wat minder vaak?
Ik geniet me suf met een lover die ineens veel meer tijd voor mij heeft, echt heerlijk! Het zit erg goed tussen ons volgens mij. Wel hebben we het al een aantal keren gehad over wat te doen met anderen, hoe zorgen we dat we eerlijk blijven naar elkaar en dat we beiden niet weer ooit de neiging krijgen om vreemd te gaan. Gezien het gezegde van de rest van dit forum 'hoe je eraan komt, kom je er ook weer af'. Dat willen we dus echt niet zo.
zaterdag 21 juni 2014 om 19:44
zaterdag 21 juni 2014 om 19:44
Hi Dymo! Wat fijn dat jullie nu "onbelemmerd" van elkaar kunnen genieten. En meteen daarna: hoe begrijpelijk dat je je nu ook geconfronteerd ziet met de realistische vragen die je beschrijft in je laatste alinea. Van minnaars naar partners is een pittig proces dat tijd en aandacht nodig heeft lijkt me. Groot voordeel dat het bij beiden heel bewust is, en dat je wat je van je verleden geleerd hebt nu mee kunt en wilt nemen.
Vandaag samen met nr. 2 in onze apps kort maar krachtig geconstateerd dat we de intimiteit en seks met elkaar zo fijn vinden, dat het intussen een reële bedreiging lijkt te vormen voor thuis (nrs. 1 die er dus significant minder van moeten hebben).
Dit wordt een Minnaartopicklassiekdrama als ik niet oppas
*zet me vast schrap voor high's commentaar*
Vandaag samen met nr. 2 in onze apps kort maar krachtig geconstateerd dat we de intimiteit en seks met elkaar zo fijn vinden, dat het intussen een reële bedreiging lijkt te vormen voor thuis (nrs. 1 die er dus significant minder van moeten hebben).
Dit wordt een Minnaartopicklassiekdrama als ik niet oppas
*zet me vast schrap voor high's commentaar*
zaterdag 21 juni 2014 om 20:50
quote:Rooss4 schreef op 21 juni 2014 @ 11:33:
Het ontkennen van je partners seksualiteit is het ontkennen van een enorm stuk energie, erkenning en verlangen naar verbondenheid. Pijnlijk te ervaren dat er mensen zijn die daar met het schijnbaar grootste gemak overheen walsen.
Hoe vaak lezen we ook niet op dit forum dat de man of vrouw zich maar in moet houden als de partner niet meer wil dan tot dan toe geboden. Het stempel oversekst of pusherig ligt altijd om de hoek. Over dat stuk verwaarlozing wordt niet goed nagedacht. Dat vind ik jammer.
Diver, gisteren vertelde malemate dat ook hij wel eens teleurgesteld op zijn telefoon kijkt als er nog geen berichtje is. Mannen hebben ook die bevestiging nodig, absoluut. Het grote verschil tussen veel mannen en vrouwen is mijns inziens wel dat mannen minder geneigd zijn voor de ander na te denken. Een man denkt niet zo snel "ze vindt me niet meer leuk". Eerder, "ze zal het wellicht druk hebben en het komt wel weer".
Ik kan een man die aangeeft zin te hebben, liever vandaag dan morgen erg waarderen eigenlijk! Voor mij wordt een man daar niks minder man van!Echtgenoot kijkt voetbal en ik herlees deze post nog even...zo waar. Wat ik eerder zei over vrouwelijk roofdier, daarmee bedoelde ik niet zozeer het jagen/gejaagd worden spel (dat beheers ik vrij goed, imho). Meer het ondubbelzinnig uitkomen voor je libido, je lust, je sex-drive. Ik zou elke keer als ik zin had het initiatief wel willen nemen, ware het niet dat ik weet dat een man daar niet per se op zit te wachten. Vijf keer per dag. Nee geintje hè
Van mijn nr. 2 weet ik ook dat hij geniet van een appje van mij en het mist als ik hem "verwaarloos".
En als hij me appt dat hij zo'n zin in mij heeft, roarrrrr. Ik zou niet zonder die berichtjes kunnen eerlijk gezegd.
Het ontkennen van je partners seksualiteit is het ontkennen van een enorm stuk energie, erkenning en verlangen naar verbondenheid. Pijnlijk te ervaren dat er mensen zijn die daar met het schijnbaar grootste gemak overheen walsen.
Hoe vaak lezen we ook niet op dit forum dat de man of vrouw zich maar in moet houden als de partner niet meer wil dan tot dan toe geboden. Het stempel oversekst of pusherig ligt altijd om de hoek. Over dat stuk verwaarlozing wordt niet goed nagedacht. Dat vind ik jammer.
Diver, gisteren vertelde malemate dat ook hij wel eens teleurgesteld op zijn telefoon kijkt als er nog geen berichtje is. Mannen hebben ook die bevestiging nodig, absoluut. Het grote verschil tussen veel mannen en vrouwen is mijns inziens wel dat mannen minder geneigd zijn voor de ander na te denken. Een man denkt niet zo snel "ze vindt me niet meer leuk". Eerder, "ze zal het wellicht druk hebben en het komt wel weer".
Ik kan een man die aangeeft zin te hebben, liever vandaag dan morgen erg waarderen eigenlijk! Voor mij wordt een man daar niks minder man van!Echtgenoot kijkt voetbal en ik herlees deze post nog even...zo waar. Wat ik eerder zei over vrouwelijk roofdier, daarmee bedoelde ik niet zozeer het jagen/gejaagd worden spel (dat beheers ik vrij goed, imho). Meer het ondubbelzinnig uitkomen voor je libido, je lust, je sex-drive. Ik zou elke keer als ik zin had het initiatief wel willen nemen, ware het niet dat ik weet dat een man daar niet per se op zit te wachten. Vijf keer per dag. Nee geintje hè
Van mijn nr. 2 weet ik ook dat hij geniet van een appje van mij en het mist als ik hem "verwaarloos".
En als hij me appt dat hij zo'n zin in mij heeft, roarrrrr. Ik zou niet zonder die berichtjes kunnen eerlijk gezegd.
zaterdag 21 juni 2014 om 21:50
Nee, dat spel bedoelde ik ook niet, meer de dynamiek tussen partners, dat de ander je het gevoel geeft dat je begeerd wordt, zoals met zo'n appje als jij beschrijft. In plaats van dat jij altijd de begerige moet zijn.
Moeilijk Ano*k. Je zegt zo stellig dat scheiden 'nu nog' geen optie is, maar hoe zou je het dan willen de komende jaren? Realistisch gesproken hè, gewoon je dagelijks leven, geen stoere 'minnaressenpraatjes'
Je man werpt een belemmering op voor therapie, daar zou ik me zo nog niet bij neerleggen, maar je kan er achter komen dat hij er niet toe bereid is. Dan houdt er wel iets op.
Moeilijk Ano*k. Je zegt zo stellig dat scheiden 'nu nog' geen optie is, maar hoe zou je het dan willen de komende jaren? Realistisch gesproken hè, gewoon je dagelijks leven, geen stoere 'minnaressenpraatjes'
Je man werpt een belemmering op voor therapie, daar zou ik me zo nog niet bij neerleggen, maar je kan er achter komen dat hij er niet toe bereid is. Dan houdt er wel iets op.
zaterdag 21 juni 2014 om 22:45
Ikbeneruit: mijn man verlangt diep in zijn hart naar het tijdperk van de silent movie. Waarin het stel stilzwijgend het geluk tegemoet rijdt;) De behoefte om te praten, laat staan therapie, komt niet vanuit zijn tenen. En dat is een eufemisme. Zoals Look eerder terecht opmerkte: ooit ging je daar akkoord mee. Zo is het ook wel. De rust en stabiliteit die hij bood na vele rusteloze jaren en mijn eigen rusteloosheid, was bijzonder aangenaam. Het eerste jaar was ik ook echt verliefd, een match made in heaven zei ik letterlijk.
Maar three is a crowd in a marriage, en allengs bleek dat mijn man's grote liefde zijn werk is. Inclusief het vele reizen. Seks en intimiteit waren toch eigenlijk bijzaken. Het duurde lang voordat ik dat inzag en nog langer voordat ik dat als een gegeven kon accepteren. En na meer dan 10 jaar trouw en ontkenning van mijn eigen behoeften ging een knop om.
Scheiden? Ach ik leef in feite al grotendeels als een gescheiden vrouw, de kinderen hebben een weekendvader. Bij jouw situatie, voorzover ik die overzie, kan ik me meer voorstellen. Namelijk bij elkaar blijven voor de (structuur van een) gezinssituatie maar een openlijke LAT- relatie met "die ander", je nummer twee, minnaar...hoe je hem noemen wilt.
Er zijn geen makkelijke oplossingen.
Maar three is a crowd in a marriage, en allengs bleek dat mijn man's grote liefde zijn werk is. Inclusief het vele reizen. Seks en intimiteit waren toch eigenlijk bijzaken. Het duurde lang voordat ik dat inzag en nog langer voordat ik dat als een gegeven kon accepteren. En na meer dan 10 jaar trouw en ontkenning van mijn eigen behoeften ging een knop om.
Scheiden? Ach ik leef in feite al grotendeels als een gescheiden vrouw, de kinderen hebben een weekendvader. Bij jouw situatie, voorzover ik die overzie, kan ik me meer voorstellen. Namelijk bij elkaar blijven voor de (structuur van een) gezinssituatie maar een openlijke LAT- relatie met "die ander", je nummer twee, minnaar...hoe je hem noemen wilt.
Er zijn geen makkelijke oplossingen.
zondag 22 juni 2014 om 00:27
Typ nog even verder 
Gehouden. En ik vind een man ook niks minder man als hij me laat weten dat hij me wil. In tegendeel. Wat ik bedoel: ik zit in het stadium van opperste verwarring, en daarin hielp het mij als de vlam zei: ik vind je leuk, maar wil niet echt wat met je. Relatie met nr1 staat voorop en tussen ons kan er eigenlijk niks gebeuren. Dat híj de rem hanteerde maakte de situatie voor mij veiliger. Nu blijkt meer en meer dat hij de rem net zo min wil hanteren als ik. En de kans dat we echt vreemd zullen gaan met elkaar wordt met de dag groter. Ik geloof niet dat ik de zelfbeheersing heb om Nee te zeggen, als het erop aan komt. Ik wil hem te graag. En ik geloof steeds meer dat het voor hem net zo is.
Mijn verstand weet dat ik van hem weg moet blijven, maar mijn gevoel (mijn lust) zegt dat ik dichter en dichter bij moet komen.
Ik had hem nodig om Nee te zeggen, maar volgens mij zegt hij inmiddels Ja.
Gehouden. En ik vind een man ook niks minder man als hij me laat weten dat hij me wil. In tegendeel. Wat ik bedoel: ik zit in het stadium van opperste verwarring, en daarin hielp het mij als de vlam zei: ik vind je leuk, maar wil niet echt wat met je. Relatie met nr1 staat voorop en tussen ons kan er eigenlijk niks gebeuren. Dat híj de rem hanteerde maakte de situatie voor mij veiliger. Nu blijkt meer en meer dat hij de rem net zo min wil hanteren als ik. En de kans dat we echt vreemd zullen gaan met elkaar wordt met de dag groter. Ik geloof niet dat ik de zelfbeheersing heb om Nee te zeggen, als het erop aan komt. Ik wil hem te graag. En ik geloof steeds meer dat het voor hem net zo is.
Mijn verstand weet dat ik van hem weg moet blijven, maar mijn gevoel (mijn lust) zegt dat ik dichter en dichter bij moet komen.
Ik had hem nodig om Nee te zeggen, maar volgens mij zegt hij inmiddels Ja.
zondag 22 juni 2014 om 07:13
OMG... Ik was gisteravond een heel klein beetje dronken toen ik dat typte. Wat een onzin zeg. Als ik Nee wil dan kan ik het zelf wel zeggen. En als ik Ja zeg hoef ik me niet achter de vlam te verschuilen, alsof hij me zou moeten beschermen tegen mijn eigen verlangens.
Tijd om weer zelf verantwoordelijkheid te nemen.
En daarom moet je wegblijven van Social media als je gedronken hebt...
Tijd om weer zelf verantwoordelijkheid te nemen.
En daarom moet je wegblijven van Social media als je gedronken hebt...
zondag 22 juni 2014 om 07:43
quote:Ano*k schreef op 21 juni 2014 @ 22:45:
Ikbeneruit: mijn man verlangt diep in zijn hart naar het tijdperk van de silent movie. De behoefte om te praten, laat staan therapie, komt niet vanuit zijn tenen.
So true! Aleen mijne heeft voorkeur voor cartoons en comedie. Hij maakt een grap van alles. Of bagateliseert alles. Echt onmogelijk om mee te praten. Laat staan zijn eigen introspectie.
Elke weekend werd ik vroeger wakker van cartoons. Hij kijkt in bed. Serieus. t Geschreuw van die Spongebob kon ik op een gegeven moment niet meer verdragen. 'Ik ben er klaar voor!' >> daarvan vertrek je spontaan naar de sportschool. Hoef geen ijzereren wil!
Ik heb dit ene moment als een caricatuur omgeschreven, maar eigenlijk daar komt het op neer.
Lachen samen is goed. Ik hou van zijn humor, maar soms is het gewoon te veel. Ik wil praten. Of dat hij mij pakt. Gewoon laten weten dat ik van hem ben... Zit er niet in.
quote:Maar three is a crowd in a marriage, en allengs bleek dat mijn man's grote liefde zijn werk is. Inclusief het vele reizen. Seks en intimiteit waren toch eigenlijk bijzaken. Het duurde lang voordat ik dat inzag en nog langer voordat ik dat als een gegeven kon accepteren. En na meer dan 10 jaar trouw en ontkenning van mijn eigen behoeften ging een knop om.
Bij mijne is het liefde voor zijn werk. Die neemt hij ook naar huis. Of komt laat. Zonder reizen, maar toch. In ons geval ben ik op een gegeven moment begonnen met het reizen (vind je het gek?). Of was dat vluchten?Inclusief relatie voor huwelijk, komen we neer op ca 15 jaar trouw.
quote:Scheiden? Ach ik leef in feite al grotendeels als een gescheiden vrouw...
Ook zo waar.
Stel je voor: je plukt zo een 'egzotisch' vrouwtje uit het buitenland (die ook nog zo stapelverliefd is, dat ze zelf een enorme roze bril op heeft) en zet haar in NL neer. Niet meer liefde op afstand, maar opeens meteen 100% samen.
En daarna ziet dat vrouwtje dat hij alleen familieleden heeft, waarmee weinig contact. Geen vrienden, aleen zakenrelaties. Echt niet te geloven, die fantastische man. En kon niet vooruit gezien worden. Geschrokken door de mate van eenzaamheid, zet ze alles op, om goed te integreren en een eigen leven op te bouwen.
Zolang dat gevecht duurde, had ik de tijd niet om stil te staan. Toen ik me opeens omdraaide, had ik eigen loopbaan/ziekte/reizen/vriendenkring/hobbies/bezigheden, noem het maar op. Nergens hem te vinden. Lustopwekkend al dat afstand (dat hij me lichamelijk mistte)? Voor mij wel, voor hem niet.
En nu ben ik diegene die steeds vaker lang weg is. Mijn kind is niet meer klein. Of het echt in zulke mate moet, of is het ook een soort van vlucht, mogen jullie zelf bepalen. Het is iig een soort overlevings strategie.
Het sfeer thuis is altijd goed. Vaak lollig. Erg ontspannen. Maar er wordt niets opgelost.
Scheiden? Wat zou dat veranderen?
Ikbeneruit: mijn man verlangt diep in zijn hart naar het tijdperk van de silent movie. De behoefte om te praten, laat staan therapie, komt niet vanuit zijn tenen.
So true! Aleen mijne heeft voorkeur voor cartoons en comedie. Hij maakt een grap van alles. Of bagateliseert alles. Echt onmogelijk om mee te praten. Laat staan zijn eigen introspectie.
Elke weekend werd ik vroeger wakker van cartoons. Hij kijkt in bed. Serieus. t Geschreuw van die Spongebob kon ik op een gegeven moment niet meer verdragen. 'Ik ben er klaar voor!' >> daarvan vertrek je spontaan naar de sportschool. Hoef geen ijzereren wil!
Ik heb dit ene moment als een caricatuur omgeschreven, maar eigenlijk daar komt het op neer.
Lachen samen is goed. Ik hou van zijn humor, maar soms is het gewoon te veel. Ik wil praten. Of dat hij mij pakt. Gewoon laten weten dat ik van hem ben... Zit er niet in.
quote:Maar three is a crowd in a marriage, en allengs bleek dat mijn man's grote liefde zijn werk is. Inclusief het vele reizen. Seks en intimiteit waren toch eigenlijk bijzaken. Het duurde lang voordat ik dat inzag en nog langer voordat ik dat als een gegeven kon accepteren. En na meer dan 10 jaar trouw en ontkenning van mijn eigen behoeften ging een knop om.
Bij mijne is het liefde voor zijn werk. Die neemt hij ook naar huis. Of komt laat. Zonder reizen, maar toch. In ons geval ben ik op een gegeven moment begonnen met het reizen (vind je het gek?). Of was dat vluchten?Inclusief relatie voor huwelijk, komen we neer op ca 15 jaar trouw.
quote:Scheiden? Ach ik leef in feite al grotendeels als een gescheiden vrouw...
Ook zo waar.
Stel je voor: je plukt zo een 'egzotisch' vrouwtje uit het buitenland (die ook nog zo stapelverliefd is, dat ze zelf een enorme roze bril op heeft) en zet haar in NL neer. Niet meer liefde op afstand, maar opeens meteen 100% samen.
En daarna ziet dat vrouwtje dat hij alleen familieleden heeft, waarmee weinig contact. Geen vrienden, aleen zakenrelaties. Echt niet te geloven, die fantastische man. En kon niet vooruit gezien worden. Geschrokken door de mate van eenzaamheid, zet ze alles op, om goed te integreren en een eigen leven op te bouwen.
Zolang dat gevecht duurde, had ik de tijd niet om stil te staan. Toen ik me opeens omdraaide, had ik eigen loopbaan/ziekte/reizen/vriendenkring/hobbies/bezigheden, noem het maar op. Nergens hem te vinden. Lustopwekkend al dat afstand (dat hij me lichamelijk mistte)? Voor mij wel, voor hem niet.
En nu ben ik diegene die steeds vaker lang weg is. Mijn kind is niet meer klein. Of het echt in zulke mate moet, of is het ook een soort van vlucht, mogen jullie zelf bepalen. Het is iig een soort overlevings strategie.
Het sfeer thuis is altijd goed. Vaak lollig. Erg ontspannen. Maar er wordt niets opgelost.
Scheiden? Wat zou dat veranderen?
zondag 22 juni 2014 om 07:51
Het is nu al zeker 2 wk geleden geweest...En ik word langzamerhand onrustig, zo celibatair. Ern keer is niet genoeg. Werd vanochtend wakkeer en voelde aan hem. Geen erectie.
Ik zei 'Geen erectie'
Hij maakte een grap ervan :'Ik heb een slappe erectie!'
Geen haar op zijn hoofd die aan de dokter denkt.
Ik denk dat ik de hele dag ga fietsen (dit is de mooie van Nederland). Die fietszadel is enige wat te beleven valt.... :/
Ik zei 'Geen erectie'
Hij maakte een grap ervan :'Ik heb een slappe erectie!'
Geen haar op zijn hoofd die aan de dokter denkt.
Ik denk dat ik de hele dag ga fietsen (dit is de mooie van Nederland). Die fietszadel is enige wat te beleven valt.... :/
zondag 22 juni 2014 om 08:24
Anouk, wat wil je als je diep in je hart kijkt? Ik vind het lastig in je posts nog iets positiefs over je huwelijk te lezen. Je schrijft alsof het al voorbij is, de intimiteit vind je al bij een ander, en je man is een weekendvader geworden. Dikke knuffel!
Blauwevrouw: je worsteling is zeer herkenbaar voor me en ik kan je alvast vertellen dat je overstag zal gaan, behalve als je nu sterk genoeg bent om nee te zeggen (en dat ga je niet zijn, je wil dit ervaren..). Pas op hoor, dit soort unfinished business kan wel degelijk een bom onder je huwelijk leggen. Je vlam is je 'what if' man en je wil nu gaan ontdekken hoe het met hem zou zijn. Probeer wel nuchter te blijven en te bedenken wat je op het spel zet.
Blauwevrouw: je worsteling is zeer herkenbaar voor me en ik kan je alvast vertellen dat je overstag zal gaan, behalve als je nu sterk genoeg bent om nee te zeggen (en dat ga je niet zijn, je wil dit ervaren..). Pas op hoor, dit soort unfinished business kan wel degelijk een bom onder je huwelijk leggen. Je vlam is je 'what if' man en je wil nu gaan ontdekken hoe het met hem zou zijn. Probeer wel nuchter te blijven en te bedenken wat je op het spel zet.
zondag 22 juni 2014 om 11:00
quote:oranjexx schreef op 16 juni 2014 @ 22:51:
Die GM-knop, hou die vraag nog even vast dames. Ik zie 1,5 bij een feest deze week en dan wil ik hem even in de ogen kijken. Dan zie ik vast ook wel snel of hij me inderdaad aan het triggeren was of de onschuld zelve is. Zondag of maandag horen jullie het .
Nou, dat elkaar in de ogen kijken hebben we gedaan. Kaboem! En vannacht was ik er verdrietig van. Er is zoveel liefde en passie tussen ons, op een zo totaal ander level als wat ik thuis heb. De hernieuwde confrontatie daarmee, alleen al door dat oogcontact, is gewoon een kwelling. Voor hem waarschijnlijk nog meer dan voor mij, want ik kan nog wel buiten spelen en daar mijn surrogaat halen, hij niet.
Ik vroeg hem over het triggeren. Hij was zich er niet echt bewust van geweest, maar hij grijnsde heel gemeen toen ik moest erkennen dat de groene monsters daarmee in gang waren gezet. En hij bekende zelf ook daar, met name toen ik weer begon met daten, heel erg veel last van te hebben gehad.
Die GM-knop, hou die vraag nog even vast dames. Ik zie 1,5 bij een feest deze week en dan wil ik hem even in de ogen kijken. Dan zie ik vast ook wel snel of hij me inderdaad aan het triggeren was of de onschuld zelve is. Zondag of maandag horen jullie het .
Nou, dat elkaar in de ogen kijken hebben we gedaan. Kaboem! En vannacht was ik er verdrietig van. Er is zoveel liefde en passie tussen ons, op een zo totaal ander level als wat ik thuis heb. De hernieuwde confrontatie daarmee, alleen al door dat oogcontact, is gewoon een kwelling. Voor hem waarschijnlijk nog meer dan voor mij, want ik kan nog wel buiten spelen en daar mijn surrogaat halen, hij niet.
Ik vroeg hem over het triggeren. Hij was zich er niet echt bewust van geweest, maar hij grijnsde heel gemeen toen ik moest erkennen dat de groene monsters daarmee in gang waren gezet. En hij bekende zelf ook daar, met name toen ik weer begon met daten, heel erg veel last van te hebben gehad.
zondag 22 juni 2014 om 12:07
quote:blauwevrouw schreef op 22 juni 2014 @ 07:13:
. Wat een onzin zeg.
Vind ik helemaal niet, wees eens niet zo hard voor jezelf. Het snijdt wel hout hoor, je had hem "nodig" om afstand te bewaren, schijnbaar vertrouw je jezelf en je trouw niet 100% dus je kon ongeremd met hem flirten en meer, wetende dat hij de "verstandige" bleek. En nu blijkt hij toch iets minder verstandig en daar schrik je van.
Logisch.
. Wat een onzin zeg.
Vind ik helemaal niet, wees eens niet zo hard voor jezelf. Het snijdt wel hout hoor, je had hem "nodig" om afstand te bewaren, schijnbaar vertrouw je jezelf en je trouw niet 100% dus je kon ongeremd met hem flirten en meer, wetende dat hij de "verstandige" bleek. En nu blijkt hij toch iets minder verstandig en daar schrik je van.
Logisch.
zondag 22 juni 2014 om 12:13
quote:divergentthinking schreef op 22 juni 2014 @ 07:43:
[...]
Elke weekend werd ik vroeg wakker van cartoons. Hij kijkt in bed. Serieus. t Geschreuw van die Spongebob kon ik op een gegeven moment niet meer verdragen. 'Ik ben er klaar voor!' >> daarvan vertrek je spontaan naar de sportschool.
Ik wil praten. Of dat hij mij pakt. Gewoon laten weten dat ik van hem ben... Zit er niet in.
(ik besta niet).
Scheiden? Wat zou dat veranderen?
Het onderste is je vraag.
Het bovenste is je antwoord.
Waarom gun jij jezelf een man die jou niet ziet staan, een grote koter die meer lol heeft in spongebob dan in het strelen van zijn vrouw? Een lollige workaholic?
Is lees echt niks leuks.
[...]
Elke weekend werd ik vroeg wakker van cartoons. Hij kijkt in bed. Serieus. t Geschreuw van die Spongebob kon ik op een gegeven moment niet meer verdragen. 'Ik ben er klaar voor!' >> daarvan vertrek je spontaan naar de sportschool.
Ik wil praten. Of dat hij mij pakt. Gewoon laten weten dat ik van hem ben... Zit er niet in.
(ik besta niet).
Scheiden? Wat zou dat veranderen?
Het onderste is je vraag.
Het bovenste is je antwoord.
Waarom gun jij jezelf een man die jou niet ziet staan, een grote koter die meer lol heeft in spongebob dan in het strelen van zijn vrouw? Een lollige workaholic?
Is lees echt niks leuks.
zondag 22 juni 2014 om 12:36
Ai Oranje, wat een pijn... Het klinkt eigenlijk alsof de afstand die je had opgebouwd, wat zo goed was als fundering voor het beton, ineens weer helemaal teniet is gedaan...
Blauwevrouw, ik denk net als Annabel ook dat jij overstag zult gaan. Als je zoals nu uitgeslapen en helder bent zeg je nee, maar op een 'zwak' moment ga je erop in, want dan komen juist de gevoelens naar boven die diep in je leven.
Blauwevrouw, ik denk net als Annabel ook dat jij overstag zult gaan. Als je zoals nu uitgeslapen en helder bent zeg je nee, maar op een 'zwak' moment ga je erop in, want dan komen juist de gevoelens naar boven die diep in je leven.
zondag 22 juni 2014 om 12:37
zondag 22 juni 2014 om 17:23
quote:Ano*k schreef op 21 juni 2014 @ 22:45: mijn man verlangt diep in zijn hart naar het tijdperk van de silent movie. Waarin het stel stilzwijgend het geluk tegemoet rijdt;) De behoefte om te praten, laat staan therapie, komt niet vanuit zijn tenen. [...] Scheiden? Ach ik leef in feite al grotendeels als een gescheiden vrouw, de kinderen hebben een weekendvader.Ik heb het idee dat jij en wat jij wilt binnen jullie relatie door hem worden dood gezwegen.
Mijn ervaring?
Mijn vrouw heeft mij (in ' 92) vlak nadat zij haar affaire had opgebiecht mij voor mijn voeten gegooid dat als ik geen gesprekspartner voor haar kon zijn zij voor haar gevoel geen partner had.
Ik heb haar nog nooit zo hels gezien als toen, dat drong heel diep door bij mij en naar aanleiding daarvan hebben we toen de draad van samen leren communiceren opgepakt.
Ik begrijp niet waarom jouw man voorstelt via een hulpverlener in jullie relatie te gaan investeren en met dezelfde vaart dat aanbod weer intrekt vanwege zijn zogenaamde gebrek aan tijd.
Krijg jij telkens dergelijke zoethoudertjes toegeworpen?
Mijn ervaring?
Mijn vrouw heeft mij (in ' 92) vlak nadat zij haar affaire had opgebiecht mij voor mijn voeten gegooid dat als ik geen gesprekspartner voor haar kon zijn zij voor haar gevoel geen partner had.
Ik heb haar nog nooit zo hels gezien als toen, dat drong heel diep door bij mij en naar aanleiding daarvan hebben we toen de draad van samen leren communiceren opgepakt.
Ik begrijp niet waarom jouw man voorstelt via een hulpverlener in jullie relatie te gaan investeren en met dezelfde vaart dat aanbod weer intrekt vanwege zijn zogenaamde gebrek aan tijd.
Krijg jij telkens dergelijke zoethoudertjes toegeworpen?
volg je verstand, gebruik je gevoel
