Seks
alle pijlers
Minnaar deel 24.
vrijdag 30 mei 2014 om 19:00
Al 23 delen schrijven we over onze minnaars en alle heftige gevoelens die meespelen of juist niet. Hier mogen we schoftig genieten, mijmeren, zeuren over wel of geen contact en aftellen tot de volgende date.
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Kanttekening van Rooss: Ze ziet graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Kanttekening van Rooss: Ze ziet graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
woensdag 16 juli 2014 om 11:23
quote:Rooss4 schreef op 16 juli 2014 @ 10:31:
Lijkt wel man-eigen, ik lees dat meer hier. Je moet dit en je moet dat, dumpen en dan zus en zo. Vreemd, die gebiedende wijs, My bad.... ik was even vergeten dat iedereen hier op een roze wolk leeft of in de zevende hemel is... tzal niet meer gebeuren.
Lijkt wel man-eigen, ik lees dat meer hier. Je moet dit en je moet dat, dumpen en dan zus en zo. Vreemd, die gebiedende wijs, My bad.... ik was even vergeten dat iedereen hier op een roze wolk leeft of in de zevende hemel is... tzal niet meer gebeuren.
One life, live it !
woensdag 16 juli 2014 om 11:29
Ow. Dus ik schop tegen die gebiedende wijs omdat ik in de 7e hemel ben? Geinig, ik zal de hemel ook even waarschuwen.
Ik zit wel even met een smile van oor tot oor omdat ik een eeeeeeeeh laten we zeggen zéér opmerkelijk mailtje heb gehad!
Sommige geesten uit het verleden mogen rusten. Andere geesten mogen mij op elk moment komen storen. I love it!
Ik zit wel even met een smile van oor tot oor omdat ik een eeeeeeeeh laten we zeggen zéér opmerkelijk mailtje heb gehad!
Sommige geesten uit het verleden mogen rusten. Andere geesten mogen mij op elk moment komen storen. I love it!
woensdag 16 juli 2014 om 12:37
quote:dymo9 schreef op 16 juli 2014 @ 10:05:
[...]
Maar BV is nog wel bij zijn vrouw, zijn gezin? Jullie contact blijft voor haar verborgen?
Ja hij is wel nog bij zijn gezin. En verborgen...inmiddels heeft ze zo vaak dingen gevonden en gezien dat er geen twijfel hoeft te zijn. Ze weet het. Dus of ze tolereert het of ze doet aan struisvogelpolitiek. Ik weet niet zo goed hoe het met hun relatie is, ik vraag er ook niet naar maar wat hij loslaat duidt eerder op huisgenoten dan een liefdesrelatie.
Echter, mijn les van de vorige keer is me compleet niet meer met zijn thuissituatie te bemoeien en of er naar te vragen want dan ga ik me veel te veel zorgen maken om hem en de kinderen en dat kan ik er qua gezondheid gewoon niet bij hebben en ik heb geen zin in die achtbaan. Zoals het nu is, is het goed.
Sense, wat een ontwikkelingen! Waarom is het überhaupt een vraag of je wel of niet in zijn leven blijft nu? Je bent toch niet alleen vrienden omdat hij ongelukkig getrouwd was maar toch ook los daarvan? De band tussen jullie blijft toch?
[...]
Maar BV is nog wel bij zijn vrouw, zijn gezin? Jullie contact blijft voor haar verborgen?
Ja hij is wel nog bij zijn gezin. En verborgen...inmiddels heeft ze zo vaak dingen gevonden en gezien dat er geen twijfel hoeft te zijn. Ze weet het. Dus of ze tolereert het of ze doet aan struisvogelpolitiek. Ik weet niet zo goed hoe het met hun relatie is, ik vraag er ook niet naar maar wat hij loslaat duidt eerder op huisgenoten dan een liefdesrelatie.
Echter, mijn les van de vorige keer is me compleet niet meer met zijn thuissituatie te bemoeien en of er naar te vragen want dan ga ik me veel te veel zorgen maken om hem en de kinderen en dat kan ik er qua gezondheid gewoon niet bij hebben en ik heb geen zin in die achtbaan. Zoals het nu is, is het goed.
Sense, wat een ontwikkelingen! Waarom is het überhaupt een vraag of je wel of niet in zijn leven blijft nu? Je bent toch niet alleen vrienden omdat hij ongelukkig getrouwd was maar toch ook los daarvan? De band tussen jullie blijft toch?
woensdag 16 juli 2014 om 14:59
quote:cljane schreef op 16 juli 2014 @ 12:20:
Dan zul je zien dat lang niet iedereen hier in de 7e hemel zit!
Dat weet ik ook wel Jane, maar juist dat gepieker en het 'zorgen' maken over nr2.. dat zou toch niet moeten? Je neemt juist een nr2 om dat soort gezeur (wat je vaak bij nr1 ook al hebt) niet nóg eens te hebben, toch?
Hier (nog steeds) geen minnares... er is wel een dame die 'in the picture' is, maar iets houd me nog tegen... als ik hier zo lees wat alle nr2's bij de dames hier veroorzaken wil ik dat eigenlijk niet op mijn geweten hebben.
Dan zul je zien dat lang niet iedereen hier in de 7e hemel zit!
Dat weet ik ook wel Jane, maar juist dat gepieker en het 'zorgen' maken over nr2.. dat zou toch niet moeten? Je neemt juist een nr2 om dat soort gezeur (wat je vaak bij nr1 ook al hebt) niet nóg eens te hebben, toch?
Hier (nog steeds) geen minnares... er is wel een dame die 'in the picture' is, maar iets houd me nog tegen... als ik hier zo lees wat alle nr2's bij de dames hier veroorzaken wil ik dat eigenlijk niet op mijn geweten hebben.
One life, live it !
woensdag 16 juli 2014 om 15:00
quote:annabel_k schreef op 16 juli 2014 @ 14:35:
Is het echt goed Juf? Je weet toch dat hij niet gelukkig is thuis en eigenlijk gewoon bij jou wil zijn. Is dit een situatie waar jij voor langere tijd mee zou kunnen leven?
Voor nu is het goed zo. Ja, ik weet dat hij thuis ongelukkig is maar ik ben al lang blij dat hij weer opkrabbelt en zichzelf wordt, dat hij weer grapjes maakt en de twinkeling weer terug is in de ogen. Met mij gaat het ook wat beter. Dat herstelproces heeft voor ons allebei tijd nodig.
Kan ik er langere tijd mee leven? Ik weet het niet, de tijd zal het leren. Maar geen contact was voor ons allebei geen succes te noemen.
Dymo, ik ken de situatie en ik begrijp waarom hij zo handelt. Dat heeft niets met geen ballen hebben te maken. Dat het zo lijkt of overkomt begrijp ik maar dat is het niet Dus nee, niet afgeknapt.
Genieten maar met mate is het nieuwe motto. We spreken dus voorlopig ook niet irl af dus behalve toevallige ontmoetingen blijft het even bij virtueel contact. Is ook wel beter want toen we elkaar wel irl zagen besprong hij me nog net niet tussen de borrelnootjes. IRL is simpelweg nog even te confronterend voor ons beiden en dan is het hek van de dam.
Ben benieuwd hoe het met jou en minnaar/officiële vriend verder gaat! Succes samen iig.
Is het echt goed Juf? Je weet toch dat hij niet gelukkig is thuis en eigenlijk gewoon bij jou wil zijn. Is dit een situatie waar jij voor langere tijd mee zou kunnen leven?
Voor nu is het goed zo. Ja, ik weet dat hij thuis ongelukkig is maar ik ben al lang blij dat hij weer opkrabbelt en zichzelf wordt, dat hij weer grapjes maakt en de twinkeling weer terug is in de ogen. Met mij gaat het ook wat beter. Dat herstelproces heeft voor ons allebei tijd nodig.
Kan ik er langere tijd mee leven? Ik weet het niet, de tijd zal het leren. Maar geen contact was voor ons allebei geen succes te noemen.
Dymo, ik ken de situatie en ik begrijp waarom hij zo handelt. Dat heeft niets met geen ballen hebben te maken. Dat het zo lijkt of overkomt begrijp ik maar dat is het niet Dus nee, niet afgeknapt.
Genieten maar met mate is het nieuwe motto. We spreken dus voorlopig ook niet irl af dus behalve toevallige ontmoetingen blijft het even bij virtueel contact. Is ook wel beter want toen we elkaar wel irl zagen besprong hij me nog net niet tussen de borrelnootjes. IRL is simpelweg nog even te confronterend voor ons beiden en dan is het hek van de dam.
Ben benieuwd hoe het met jou en minnaar/officiële vriend verder gaat! Succes samen iig.
woensdag 16 juli 2014 om 15:05
Jaja, AlBundy right. Je wil eigenlijk zelf ook wel graag een buitenvrouw maar als je de perikelen alhier leest wil je je buitenvrouw dat niet aandoen. Ik geloof er geen moer van.
En je nr 1? Hoe zit het daarmee? Wil je haar wel een "2" aandoen? So thoughtfull.
Juf, tussen de borrelnootjes! goeie plek!
En je nr 1? Hoe zit het daarmee? Wil je haar wel een "2" aandoen? So thoughtfull.
Juf, tussen de borrelnootjes! goeie plek!
woensdag 16 juli 2014 om 15:16
@Roos; ik heb vorig jaar heel even van een buitenvrouw mogen genieten (aandacht, zoenen, beetje knuffelen & friemelen, maar geen echte sex) en had daar best mee verder willen gaan, maar de dame trok zich terug omdat ze met zichzelf in de knoop zat en mij er even niet bij kon hebben.
We zijn nu 14maanden verder en sinds vorige maand heeft ze weer contact met me opgenomen. Ze is nog niet helemaal uit de problemen, maar ze mist me toch ook wel.
Het is makkelijk om haar vanavond op te gaan bellen en wat af te gaan spreken, maar na vorig jaar ben ik enigszins op mijn hoede met haar en twijfel (zeker na hier te hebben meegelezen) nu of ik hier (en met haar) wel verder mee moet gaan.
We zijn nu 14maanden verder en sinds vorige maand heeft ze weer contact met me opgenomen. Ze is nog niet helemaal uit de problemen, maar ze mist me toch ook wel.
Het is makkelijk om haar vanavond op te gaan bellen en wat af te gaan spreken, maar na vorig jaar ben ik enigszins op mijn hoede met haar en twijfel (zeker na hier te hebben meegelezen) nu of ik hier (en met haar) wel verder mee moet gaan.
One life, live it !
woensdag 16 juli 2014 om 15:19
Al, wat denk je dat er gebeurd als je gewoon tegen nr. 1 zegt dat je zo ontevreden bent over hoe de relatie nu gaat op seksgebied dat je zelfs overweegt een minnares te nemen maar dat je haar dat helemaal niet aan wil doen maar wel de noodzaak duidelijk wil maken van hoe ernstig de situatie is. Dat er iets moet veranderen anders is de relatie ten dode opgeschreven. Zou ze er iets mee doen? En waarom breng je dit niet ter sprake?
woensdag 16 juli 2014 om 19:55
Ja jeetje, ik moet dit even laten bezinken merk ik.
Hij heeft zeer recent nieuws gehad wat een streep door zijn toekomstrekening zet. En terwijl hij enorm lag te balen van dat nieuws dacht hij... aan mij. Aan de dingen die we deden, bespraken, tot uitvoering brachten een poosje geleden. We zijn elkaar nooit echt uit het oog verloren, we hadden een onwijze seksklik maar hij verloor zijn hart. Niet aan mij trouwens. Met pijn in zijn hart zegde hij me gedag en met evenveel pijn in mijn hart ontving ik dit nieuws.
In de 2 jaar die hiertussen zit hebben we een paar keer gekeken of we het weer op konden pakken maar het werkte niet. Vooral van zijn kant liep het niet, op zoek naar de ware liefde die ik niet ben en niet wil zijn.
Ondertussen is hij ervan overtuigd dat hij beroerd relatiemateriaal is maar wel een prima minnaar. Hij is open, gek, experimenteel, lief, stout, onbetrouwbaar, prikkelend, welbespraakt, een zuipschuit en noem het maar op. Aantrekkelijk voor mij
Hij wil morgen afspreken, jawel.
Maar dat is voor mij even geen optie, kindertechnisch van zijn kant én mijn kant, daar komt bij dat ik zijn reatietranen niet wil drogen, niet de grote schouder wil zijn met het bijbehorend zachte lijf al snap ik hem heel goed.
Hij zal even geduld moeten hebben.
Hij heeft zeer recent nieuws gehad wat een streep door zijn toekomstrekening zet. En terwijl hij enorm lag te balen van dat nieuws dacht hij... aan mij. Aan de dingen die we deden, bespraken, tot uitvoering brachten een poosje geleden. We zijn elkaar nooit echt uit het oog verloren, we hadden een onwijze seksklik maar hij verloor zijn hart. Niet aan mij trouwens. Met pijn in zijn hart zegde hij me gedag en met evenveel pijn in mijn hart ontving ik dit nieuws.
In de 2 jaar die hiertussen zit hebben we een paar keer gekeken of we het weer op konden pakken maar het werkte niet. Vooral van zijn kant liep het niet, op zoek naar de ware liefde die ik niet ben en niet wil zijn.
Ondertussen is hij ervan overtuigd dat hij beroerd relatiemateriaal is maar wel een prima minnaar. Hij is open, gek, experimenteel, lief, stout, onbetrouwbaar, prikkelend, welbespraakt, een zuipschuit en noem het maar op. Aantrekkelijk voor mij
Hij wil morgen afspreken, jawel.
Maar dat is voor mij even geen optie, kindertechnisch van zijn kant én mijn kant, daar komt bij dat ik zijn reatietranen niet wil drogen, niet de grote schouder wil zijn met het bijbehorend zachte lijf al snap ik hem heel goed.
Hij zal even geduld moeten hebben.
woensdag 16 juli 2014 om 20:19
Ik heb een nogal ingewikkelde situatie.
Ik probeer het zo kort mogelijk te vertellen.
Ik heb sinds 15 jaar een relatie waarvan 8 jaar getrouwd.
Een dochter van bijna 3 en momenteel zwanger van mijn tweede.
Een jaar of 7 geleden werd ik verliefd op een collega.
Ik deed niets met mijn gevoelens maar ik voelde ook spanning van hem naar mij toe.
Iedere keer we in elkaars kantoor moesten zijn was de spanning te voelen.
Maar ik als getrouwde vrouw kon niet plooien voor die gevoelens.
Op een dag kwam echter de mededeling dat hij een andere job had aangenomen. Ik schrok daar erg van en vroeg me af of ik nu aan hem mijn gevoelens kenbaar moest maken. Ik had een it's now or never gevoel.
Ik vroeg hem mee om iets te drinken om zijn afscheid te 'vieren'.
Zonder veel uit te wijden, we vielen voor elkaar en werden minnaars.
Ik spreek van 6 jaar geleden. Ik had toen nog geen kinderen. Hij heeft er 3, de jongste was toen 2 jaar.
We waren smoorverliefd en wilden verder met elkaar maar na anderhalf jaar vond ik dat er geen schuif zat in de vooruitgang en verbrak ik de relatie.
4 jaar gingen voorbij maar er ging geen week voorbij zonder dat ik aan hem dacht.
Tot ik rond eindejaar vorig jaar weer erg naar hem ging verlangen, maar kort nadien bleek dat ik zwanger was van mijn tweede kindje.
Geprobeerd de gedachten te bannen zonder resultaat.
Ik stuurde hem een mailtje vriendschappelijk, zonder bijbedoelingen.
Een paar mailtjes later ging het al snel over dat we spijt hadden van niet meer te hebben wat we vroeger hadden.
Ik lichtte hem ook in van mijn zwangerschap.
Door een speling van het lot moest hij een tijdje later op mijn werk komen en hij vroeg me of we elkaar konden zien. Ik stemde in en om een lang verhaal kort te maken we vielen opnieuw voor elkaar en deze keer nog veel heviger. Hij zei me dat hij steeds het gevoel had gehad tijdens die jaren dat het ooit nog goed zou komen en vind mijn zwangerschap niet erg.
Ik weet nu zeker dat ik verder wil met hem en lichtte mijn man in over mijn gevoelens voor een ander zonder al te ver in detail te gaan. Ik zei ook dat ik me niet meer goed voel in mijn huwelijk (wat ook al jaren zo is, voel me al heel lang niet meer aangetrokken tot mijn man en ons seksleven is bedroevend).
Mijn minnaar is ook al jaren ontevreden over zijn relatie, heeft zoals gezegd 3 kinderen, tweeling van bijna 15 en zoon van bijna 8.
Sedert dat we elkaar opnieuw hebben gevonden lokt hij het wat uit dat zijn partner zou vertrekken (huis is van hem, ze zijn niet gehuwd, zij leeft een beetje op zijn kap). Zijn partner is geen gemakkelijke vrouw, hij verteld me soms hoe ze is en ik geloof dat hij niet gelukkig is en niet verder wil met haar.
Dan komt natuurlijk weer de toekomst naar boven.
We willen een nieuw leven samen maar weten dat er heel wat hindernissen in onze weg zullen staan.
Hoe erg het volgende ook mag klinken, ma de geboorte van mijn baby willen we beginnen plannen voor onze toekomst.
Gestoord of niet? We geven echt om elkaar en hebben ook al ons verleden samen.
Ik weet dat ik mijn man hiermee ook veel pijn doe, voel me daar niet gelukkig bij maar doe je verder als de relatie dood is, zelfs al zijn er (hele) jonge kinderen in het spel zijn. Hij blijft hun papa en wil een goede regeling bedingen.
Ik probeer het zo kort mogelijk te vertellen.
Ik heb sinds 15 jaar een relatie waarvan 8 jaar getrouwd.
Een dochter van bijna 3 en momenteel zwanger van mijn tweede.
Een jaar of 7 geleden werd ik verliefd op een collega.
Ik deed niets met mijn gevoelens maar ik voelde ook spanning van hem naar mij toe.
Iedere keer we in elkaars kantoor moesten zijn was de spanning te voelen.
Maar ik als getrouwde vrouw kon niet plooien voor die gevoelens.
Op een dag kwam echter de mededeling dat hij een andere job had aangenomen. Ik schrok daar erg van en vroeg me af of ik nu aan hem mijn gevoelens kenbaar moest maken. Ik had een it's now or never gevoel.
Ik vroeg hem mee om iets te drinken om zijn afscheid te 'vieren'.
Zonder veel uit te wijden, we vielen voor elkaar en werden minnaars.
Ik spreek van 6 jaar geleden. Ik had toen nog geen kinderen. Hij heeft er 3, de jongste was toen 2 jaar.
We waren smoorverliefd en wilden verder met elkaar maar na anderhalf jaar vond ik dat er geen schuif zat in de vooruitgang en verbrak ik de relatie.
4 jaar gingen voorbij maar er ging geen week voorbij zonder dat ik aan hem dacht.
Tot ik rond eindejaar vorig jaar weer erg naar hem ging verlangen, maar kort nadien bleek dat ik zwanger was van mijn tweede kindje.
Geprobeerd de gedachten te bannen zonder resultaat.
Ik stuurde hem een mailtje vriendschappelijk, zonder bijbedoelingen.
Een paar mailtjes later ging het al snel over dat we spijt hadden van niet meer te hebben wat we vroeger hadden.
Ik lichtte hem ook in van mijn zwangerschap.
Door een speling van het lot moest hij een tijdje later op mijn werk komen en hij vroeg me of we elkaar konden zien. Ik stemde in en om een lang verhaal kort te maken we vielen opnieuw voor elkaar en deze keer nog veel heviger. Hij zei me dat hij steeds het gevoel had gehad tijdens die jaren dat het ooit nog goed zou komen en vind mijn zwangerschap niet erg.
Ik weet nu zeker dat ik verder wil met hem en lichtte mijn man in over mijn gevoelens voor een ander zonder al te ver in detail te gaan. Ik zei ook dat ik me niet meer goed voel in mijn huwelijk (wat ook al jaren zo is, voel me al heel lang niet meer aangetrokken tot mijn man en ons seksleven is bedroevend).
Mijn minnaar is ook al jaren ontevreden over zijn relatie, heeft zoals gezegd 3 kinderen, tweeling van bijna 15 en zoon van bijna 8.
Sedert dat we elkaar opnieuw hebben gevonden lokt hij het wat uit dat zijn partner zou vertrekken (huis is van hem, ze zijn niet gehuwd, zij leeft een beetje op zijn kap). Zijn partner is geen gemakkelijke vrouw, hij verteld me soms hoe ze is en ik geloof dat hij niet gelukkig is en niet verder wil met haar.
Dan komt natuurlijk weer de toekomst naar boven.
We willen een nieuw leven samen maar weten dat er heel wat hindernissen in onze weg zullen staan.
Hoe erg het volgende ook mag klinken, ma de geboorte van mijn baby willen we beginnen plannen voor onze toekomst.
Gestoord of niet? We geven echt om elkaar en hebben ook al ons verleden samen.
Ik weet dat ik mijn man hiermee ook veel pijn doe, voel me daar niet gelukkig bij maar doe je verder als de relatie dood is, zelfs al zijn er (hele) jonge kinderen in het spel zijn. Hij blijft hun papa en wil een goede regeling bedingen.
woensdag 16 juli 2014 om 20:50
woensdag 16 juli 2014 om 21:05
Jane, zet het raam voor open en de deur achter, zoek het windstroompje op en zet je handen in je nek.
Succes!
Roodkapske, eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat de date staat. Niet voor morgen maar net ietsje later, er is nog één hindernisje aan mijn kant dus ik vrees dat ik iemand moet omkopen of chanteren. Komt waarschijnlijk goed.
Ik wil hem zien en voelen. Ik wil weten of de chemie nog net zo sterk is als toen. Ik wil mijn armen en benen om hem heen slingeren en hem kleddernat zoenen. Eigenlijk wil ik hem gewoon opvreten. En ik geloof dat het wederzijds is.
O ja, en ik wil dronken met hem worden, stomme gesprekken voeren, sigaretten roken en hem in de gang omhelzen met zijn erectie tegen mijn buik en ik wil.. en ik wil... nou ja, dat dus.
Wauw Nell, pittig verhaal. Het bevat alles waar ik (en velen met mij) een levensgroot oordeel over zou kunnen hebben maar ik kan me zo voorstellen dat jullie genoeg met het oordeelbijltje te maken zullen krijgen als de gezinskoppen daadwerkelijk gaan rollen.
Laten we hier het oordeel maar voor ons houden dus.
Jammer dat jullie 8 jaar geleden niet tot deze conclusie zijn gekomen.
Dat had potdikke in elk geval 2 kinderen leed bespaart.
Succes!
Roodkapske, eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat de date staat. Niet voor morgen maar net ietsje later, er is nog één hindernisje aan mijn kant dus ik vrees dat ik iemand moet omkopen of chanteren. Komt waarschijnlijk goed.
Ik wil hem zien en voelen. Ik wil weten of de chemie nog net zo sterk is als toen. Ik wil mijn armen en benen om hem heen slingeren en hem kleddernat zoenen. Eigenlijk wil ik hem gewoon opvreten. En ik geloof dat het wederzijds is.
O ja, en ik wil dronken met hem worden, stomme gesprekken voeren, sigaretten roken en hem in de gang omhelzen met zijn erectie tegen mijn buik en ik wil.. en ik wil... nou ja, dat dus.
Wauw Nell, pittig verhaal. Het bevat alles waar ik (en velen met mij) een levensgroot oordeel over zou kunnen hebben maar ik kan me zo voorstellen dat jullie genoeg met het oordeelbijltje te maken zullen krijgen als de gezinskoppen daadwerkelijk gaan rollen.
Laten we hier het oordeel maar voor ons houden dus.
Jammer dat jullie 8 jaar geleden niet tot deze conclusie zijn gekomen.
Dat had potdikke in elk geval 2 kinderen leed bespaart.
woensdag 16 juli 2014 om 22:08
Om jullie heel eerlijk toe te geven mochten we van mij wel al 2 weken verder zijn
En dat is nu nog meer eigenlijk omdat ik ook jager zijn geile appjes en onze gesprekken mis. Hij is toch anders als de kleintjes daar zijn. En dit snap ik ook wel en ik gun hem ook echt een heerlijke tijd met ze. Maar toch. Het een en ander begint wel zonlangzamerhand weer wat te kriebelen
En dat is nu nog meer eigenlijk omdat ik ook jager zijn geile appjes en onze gesprekken mis. Hij is toch anders als de kleintjes daar zijn. En dit snap ik ook wel en ik gun hem ook echt een heerlijke tijd met ze. Maar toch. Het een en ander begint wel zonlangzamerhand weer wat te kriebelen
