Relaties
alle pijlers
Zeer gecharmeerd van psychologe
zaterdag 12 juli 2008 om 16:46
Misschien komt het wel omdat ik er geen beeld en geluid bij heb hoor, maar ik vind TO nogal pedant overkomen. Hij steekt niet onder stoelen of banken dat hij gestudeerd heeft (getuige de vele dure woorden die hij gebruikt) en blijft eigenlijk een beetje hangen in het gevoel dat hij er heus niet naast gezeten heeft, ondanks de vrijwel unanieme mening van de meerderheid hier dat hij naar alle waarschijnlijkheid een inschattingsfout gemaakt heeft.
TO, ik wil je niet schofferen, maar kun je je voorstellen dat je zo overkomt? Ik schreef het al eerder, blijkens jouw berichten loop je op bepaalde gebieden óver van zelfverzekerdheid.
Wat kleine voorbeelden uit je één na laatste bericht:
Ik weet zelf wel wanneer een situatie vreemd in elkaar zit en wanneer niet...
In het dagelijkse leven zou ik absoluut begrepen hebben wanneer ik een mail gestuurd zou hebben naar een vrouw, waarbij ik aangeef gevoelens voor iemand te krijgen, daarbij genegeerd wordt en zelf een complete hyves verwijderd wordt... NEE, dit zou ik niet als een ambigue situatie omschrijven.
Het kán zijn dat mensen (lees: vrouwen) daar allergisch op reageren. Ik merk in ieder geval aan mezelf dat ik de kriebels krijg van dingen die jij schrijft. Ik hoop dat je in irl anders bent dan je jezelf nu presenteert.
TO, ik wil je niet schofferen, maar kun je je voorstellen dat je zo overkomt? Ik schreef het al eerder, blijkens jouw berichten loop je op bepaalde gebieden óver van zelfverzekerdheid.
Wat kleine voorbeelden uit je één na laatste bericht:
Ik weet zelf wel wanneer een situatie vreemd in elkaar zit en wanneer niet...
In het dagelijkse leven zou ik absoluut begrepen hebben wanneer ik een mail gestuurd zou hebben naar een vrouw, waarbij ik aangeef gevoelens voor iemand te krijgen, daarbij genegeerd wordt en zelf een complete hyves verwijderd wordt... NEE, dit zou ik niet als een ambigue situatie omschrijven.
Het kán zijn dat mensen (lees: vrouwen) daar allergisch op reageren. Ik merk in ieder geval aan mezelf dat ik de kriebels krijg van dingen die jij schrijft. Ik hoop dat je in irl anders bent dan je jezelf nu presenteert.
zaterdag 12 juli 2008 om 17:07
quote:piekjuh schreef op 12 juli 2008 @ 13:28:
Countessa zei:
Vraag is alleen of er met alleen een intak gesprek al sprake is van client-therapeut relatie of opbouw daarvan. Misschien niet. Er is nog geen behandelplan etc. Ben benieuwd wat jullie daarvan vinden.
Dat is een discussie die nooit zal overgaan. Mijn visie: de cliënt betaalt voor zijn behandeling, de intaker wordt betaald voor het luisteren en adviseren over verder behandeling.
Tijdens het intake gesprek wordt een start gemaakt met het uiteenzetten van cliënts persoonlijke situatie aan de intaker, waarvan je normaal gesproken kunt verwachten dat een cliënt barrières heeft moeten overwinnen voordat hij/zij zover kwam om hulp te zoeken, laat staan het te vertalen in een hulpvraag en zijn situatie uit te leggen. De intaker moet naar aanleiding van deze informatie al een afweging maken over de doelen en de haalbaarheid van behandeling en in welk tijdsbestek dit dient te gebeuren (een behandelplan dus).
Omdat de cliënt voor deze gesprekken betaalt en er op mag vertrouwen dat de informatie en zijn geld voor zijn welbevinden wordt gebruikt, vind ik in die zin wel dat er sprake is van een opbouw van client-therapeutrelatie, ook als intaker zelf niet de behandelaar wordt. De intaker is het eerste gezicht van de cliënt en de eerste die vertrouwelijke informatie vergaart over de cliënt. Informatie, die voor bij de cliënt heel vertrouwelijk kan zijn.
Overigens heb ik ook moeite met het volgen van sennheisers laatste posts. Ik zou je ook aanraden niet zoveel boeken met moeilijke termen te gaan lezen, omdat de theorie vaak wel erg verschilt van de praktijk. Iets over mezelf: ik ben volgens mijn omgeving totaal blind voor vrouwelijke "signalen", maar dat heeft nooit in de weg gestaan in het aangaan van vriendschappen en relaties met verschillende vrouwen.
Countessa zei:
Vraag is alleen of er met alleen een intak gesprek al sprake is van client-therapeut relatie of opbouw daarvan. Misschien niet. Er is nog geen behandelplan etc. Ben benieuwd wat jullie daarvan vinden.
Dat is een discussie die nooit zal overgaan. Mijn visie: de cliënt betaalt voor zijn behandeling, de intaker wordt betaald voor het luisteren en adviseren over verder behandeling.
Tijdens het intake gesprek wordt een start gemaakt met het uiteenzetten van cliënts persoonlijke situatie aan de intaker, waarvan je normaal gesproken kunt verwachten dat een cliënt barrières heeft moeten overwinnen voordat hij/zij zover kwam om hulp te zoeken, laat staan het te vertalen in een hulpvraag en zijn situatie uit te leggen. De intaker moet naar aanleiding van deze informatie al een afweging maken over de doelen en de haalbaarheid van behandeling en in welk tijdsbestek dit dient te gebeuren (een behandelplan dus).
Omdat de cliënt voor deze gesprekken betaalt en er op mag vertrouwen dat de informatie en zijn geld voor zijn welbevinden wordt gebruikt, vind ik in die zin wel dat er sprake is van een opbouw van client-therapeutrelatie, ook als intaker zelf niet de behandelaar wordt. De intaker is het eerste gezicht van de cliënt en de eerste die vertrouwelijke informatie vergaart over de cliënt. Informatie, die voor bij de cliënt heel vertrouwelijk kan zijn.
Overigens heb ik ook moeite met het volgen van sennheisers laatste posts. Ik zou je ook aanraden niet zoveel boeken met moeilijke termen te gaan lezen, omdat de theorie vaak wel erg verschilt van de praktijk. Iets over mezelf: ik ben volgens mijn omgeving totaal blind voor vrouwelijke "signalen", maar dat heeft nooit in de weg gestaan in het aangaan van vriendschappen en relaties met verschillende vrouwen.
zaterdag 12 juli 2008 om 17:11
quote:Tientje79 schreef op 12 juli 2008 @ 16:46:
Misschien komt het wel omdat ik er geen beeld en geluid bij heb hoor, maar ik vind TO nogal pedant overkomen. Hij steekt niet onder stoelen of banken dat hij gestudeerd heeft (getuige de vele dure woorden die hij gebruikt) en blijft eigenlijk een beetje hangen in het gevoel dat hij er heus niet naast gezeten heeft, ondanks de vrijwel unanieme mening van de meerderheid hier dat hij naar alle waarschijnlijkheid een inschattingsfout gemaakt heeft.
TO, ik wil je niet schofferen, maar kun je je voorstellen dat je zo overkomt? Ik schreef het al eerder, blijkens jouw berichten loop je op bepaalde gebieden óver van zelfverzekerdheid.
Wat kleine voorbeelden uit je één na laatste bericht:
Ik weet zelf wel wanneer een situatie vreemd in elkaar zit en wanneer niet...
In het dagelijkse leven zou ik absoluut begrepen hebben wanneer ik een mail gestuurd zou hebben naar een vrouw, waarbij ik aangeef gevoelens voor iemand te krijgen, daarbij genegeerd wordt en zelf een complete hyves verwijderd wordt... NEE, dit zou ik niet als een ambigue situatie omschrijven.
Het kán zijn dat mensen (lees: vrouwen) daar allergisch op reageren. Ik merk in ieder geval aan mezelf dat ik de kriebels krijg van dingen die jij schrijft. Ik hoop dat je in irl anders bent dan je jezelf nu presenteert.
Het kan zijn dat mijn manier van schrijven als betweterig overkomt... dat kan. En nee, ik loop niet over van zelfverzekerdheid. Ik heb geleerd (lees: GELEERD) om op bepaalde eigenschappen van mij trots te zijn. Een probleem van mij is dat ik vaak het gevoel heb dat mensen me totaal niet kunnen peilen en heb slechts bij een enkeling het idee dat ik goed begrepen word.
Ik word heeeeel moe van het steeds nader verklaren van mezelf, daarom had ik ook kunnen verwachten dat sommige de kriebels krijgen van datgene wat ik schrijf.
Al ben ik wel blij dat je het gewoon aankaart... veel mensen laten vaak de dingen voor wat ze zijn en dan gaat het een eigen leven leiden.
En betreft de bijna unanieme meerderheid, ik ben er zeker genuanceerder over na gaan denken. Mijn intuïtie zegt me dat het niet zo eenduidig is. Jullie interpreteren de situatie geheel op datgene wat ik opschrijf. Een blik of visueel beeld van een situatie zegt meer dan 1000 woorden, dit kan ik natuurlijk niet omschrijven. Ik kan er naast zitten, heel vies en hard, maar toch blijf ik mijn bedenken houden.
En betreft mijn 'dure' woorden, ik probeer mezelf zo duidelijk mogelijk te maken... that's all. Meestal klagen vrouwen over de communicatieve gebreken van een man... het is ook nooit goed he.
Misschien komt het wel omdat ik er geen beeld en geluid bij heb hoor, maar ik vind TO nogal pedant overkomen. Hij steekt niet onder stoelen of banken dat hij gestudeerd heeft (getuige de vele dure woorden die hij gebruikt) en blijft eigenlijk een beetje hangen in het gevoel dat hij er heus niet naast gezeten heeft, ondanks de vrijwel unanieme mening van de meerderheid hier dat hij naar alle waarschijnlijkheid een inschattingsfout gemaakt heeft.
TO, ik wil je niet schofferen, maar kun je je voorstellen dat je zo overkomt? Ik schreef het al eerder, blijkens jouw berichten loop je op bepaalde gebieden óver van zelfverzekerdheid.
Wat kleine voorbeelden uit je één na laatste bericht:
Ik weet zelf wel wanneer een situatie vreemd in elkaar zit en wanneer niet...
In het dagelijkse leven zou ik absoluut begrepen hebben wanneer ik een mail gestuurd zou hebben naar een vrouw, waarbij ik aangeef gevoelens voor iemand te krijgen, daarbij genegeerd wordt en zelf een complete hyves verwijderd wordt... NEE, dit zou ik niet als een ambigue situatie omschrijven.
Het kán zijn dat mensen (lees: vrouwen) daar allergisch op reageren. Ik merk in ieder geval aan mezelf dat ik de kriebels krijg van dingen die jij schrijft. Ik hoop dat je in irl anders bent dan je jezelf nu presenteert.
Het kan zijn dat mijn manier van schrijven als betweterig overkomt... dat kan. En nee, ik loop niet over van zelfverzekerdheid. Ik heb geleerd (lees: GELEERD) om op bepaalde eigenschappen van mij trots te zijn. Een probleem van mij is dat ik vaak het gevoel heb dat mensen me totaal niet kunnen peilen en heb slechts bij een enkeling het idee dat ik goed begrepen word.
Ik word heeeeel moe van het steeds nader verklaren van mezelf, daarom had ik ook kunnen verwachten dat sommige de kriebels krijgen van datgene wat ik schrijf.
Al ben ik wel blij dat je het gewoon aankaart... veel mensen laten vaak de dingen voor wat ze zijn en dan gaat het een eigen leven leiden.
En betreft de bijna unanieme meerderheid, ik ben er zeker genuanceerder over na gaan denken. Mijn intuïtie zegt me dat het niet zo eenduidig is. Jullie interpreteren de situatie geheel op datgene wat ik opschrijf. Een blik of visueel beeld van een situatie zegt meer dan 1000 woorden, dit kan ik natuurlijk niet omschrijven. Ik kan er naast zitten, heel vies en hard, maar toch blijf ik mijn bedenken houden.
En betreft mijn 'dure' woorden, ik probeer mezelf zo duidelijk mogelijk te maken... that's all. Meestal klagen vrouwen over de communicatieve gebreken van een man... het is ook nooit goed he.
zaterdag 12 juli 2008 om 17:14
zaterdag 12 juli 2008 om 17:18
Mijn schrijfstijl, die volgens sommige van jullie als kil en afstandelijk overkomt, neem ik bewust aan op het moment (en gister) omdat ik daar bewust voor kies. Ik probeer om helder over de situatie na te denken; als ik in poetische of proza vorm ga schrijven, een stijl die ik liever hanteer, ben ik waarschijnlijk minder duidelijk. Al zou ik het hier mis kunnen hebben.
zaterdag 12 juli 2008 om 17:21
quote:Spinster schreef op 12 juli 2008 @ 17:14:
[...]
Als je nu eens begint met vrouwen als individuen te zien.
In plaats van als één front dat doorzien moet worden.
Dan kom je denk ik al heel veel verder.
Bedankt voor je waardevolle bijdrage... je kan het wel!
Deze opmerking zet me aan het denken, want ik denk dat je hier eens gelijk in zou kunnen hebben.
[...]
Als je nu eens begint met vrouwen als individuen te zien.
In plaats van als één front dat doorzien moet worden.
Dan kom je denk ik al heel veel verder.
Bedankt voor je waardevolle bijdrage... je kan het wel!
Deze opmerking zet me aan het denken, want ik denk dat je hier eens gelijk in zou kunnen hebben.
zaterdag 12 juli 2008 om 17:27
quote:sennheiser schreef op 12 juli 2008 @ 17:11:
[...]
Het kan zijn dat mijn manier van schrijven als betweterig overkomt... dat kan. En nee, ik loop niet over van zelfverzekerdheid. Ik heb geleerd (lees: GELEERD) om op bepaalde eigenschappen van mij trots te zijn. Een probleem van mij is dat ik vaak het gevoel heb dat mensen me totaal niet kunnen peilen en heb slechts bij een enkeling het idee dat ik goed begrepen word.
Ik word heeeeel moe van het steeds nader verklaren van mezelf, daarom had ik ook kunnen verwachten dat sommige de kriebels krijgen van datgene wat ik schrijf.
Al ben ik wel blij dat je het gewoon aankaart... veel mensen laten vaak de dingen voor wat ze zijn en dan gaat het een eigen leven leiden.
En betreft de bijna unanieme meerderheid, ik ben er zeker genuanceerder over na gaan denken. Mijn intuïtie zegt me dat het niet zo eenduidig is. Jullie interpreteren de situatie geheel op datgene wat ik opschrijf. Een blik of visueel beeld van een situatie zegt meer dan 1000 woorden, dit kan ik natuurlijk niet omschrijven. Ik kan er naast zitten, heel vies en hard, maar toch blijf ik mijn bedenken houden.
En betreft mijn 'dure' woorden, ik probeer mezelf zo duidelijk mogelijk te maken... that's all. Meestal klagen vrouwen over de communicatieve gebreken van een man... het is ook nooit goed he.
Wat goed dat je zo reageert. Kan me voorstellen dat je je een beetje aangevallen voelde door mijn bericht, al heb ik het zo netjes mogelijk gepoogd te verwoorden.
Ik herken dat moeilijk te peilen zijn wel - ook al ben ik dan een vrouw
Wat mij helpt is dat ik maar gewoon benoem wat ik denk en voel om geen ruimte te geven aan een vrije interpretatie van de ander. Bijvoorbeeld: ik kijk kennelijk nogal vaak stuurs/streng/boos. Veel mensen denken dan (heb ik dan weer geleerd..) dat dat ook mijn gemoedstoestand representeert. Als ik erbij vertel dat ik dan gewoon aan het nadenken ben, weten ze dat het dus niet zo is. Blijft lastig hoor en soms is het ook wel fijn om niet te peilen te zijn. Als ik écht het gevoel heb dat de andere en ik elkaar niet snappen, benoem ik dat tegenwoordig maar gewoon. Klinkt misschien heel raar, maar soms kan een gesprek helemaal openbreken na een opmerking als 'wij praten volgens mij allebei op een heeeeel ander level, merk jij dat nou ook?' Misschien heb je er wat aan. Probeer het eens!
Oh en voor wat betreft die dure woorden: dat zijn wasted words hoor. Schrijf gewoon zoals je praat joh! Veel makkelijker en scheelt mij elke keer de dikke Van Dale opzoeken
[...]
Het kan zijn dat mijn manier van schrijven als betweterig overkomt... dat kan. En nee, ik loop niet over van zelfverzekerdheid. Ik heb geleerd (lees: GELEERD) om op bepaalde eigenschappen van mij trots te zijn. Een probleem van mij is dat ik vaak het gevoel heb dat mensen me totaal niet kunnen peilen en heb slechts bij een enkeling het idee dat ik goed begrepen word.
Ik word heeeeel moe van het steeds nader verklaren van mezelf, daarom had ik ook kunnen verwachten dat sommige de kriebels krijgen van datgene wat ik schrijf.
Al ben ik wel blij dat je het gewoon aankaart... veel mensen laten vaak de dingen voor wat ze zijn en dan gaat het een eigen leven leiden.
En betreft de bijna unanieme meerderheid, ik ben er zeker genuanceerder over na gaan denken. Mijn intuïtie zegt me dat het niet zo eenduidig is. Jullie interpreteren de situatie geheel op datgene wat ik opschrijf. Een blik of visueel beeld van een situatie zegt meer dan 1000 woorden, dit kan ik natuurlijk niet omschrijven. Ik kan er naast zitten, heel vies en hard, maar toch blijf ik mijn bedenken houden.
En betreft mijn 'dure' woorden, ik probeer mezelf zo duidelijk mogelijk te maken... that's all. Meestal klagen vrouwen over de communicatieve gebreken van een man... het is ook nooit goed he.
Wat goed dat je zo reageert. Kan me voorstellen dat je je een beetje aangevallen voelde door mijn bericht, al heb ik het zo netjes mogelijk gepoogd te verwoorden.
Ik herken dat moeilijk te peilen zijn wel - ook al ben ik dan een vrouw
Wat mij helpt is dat ik maar gewoon benoem wat ik denk en voel om geen ruimte te geven aan een vrije interpretatie van de ander. Bijvoorbeeld: ik kijk kennelijk nogal vaak stuurs/streng/boos. Veel mensen denken dan (heb ik dan weer geleerd..) dat dat ook mijn gemoedstoestand representeert. Als ik erbij vertel dat ik dan gewoon aan het nadenken ben, weten ze dat het dus niet zo is. Blijft lastig hoor en soms is het ook wel fijn om niet te peilen te zijn. Als ik écht het gevoel heb dat de andere en ik elkaar niet snappen, benoem ik dat tegenwoordig maar gewoon. Klinkt misschien heel raar, maar soms kan een gesprek helemaal openbreken na een opmerking als 'wij praten volgens mij allebei op een heeeeel ander level, merk jij dat nou ook?' Misschien heb je er wat aan. Probeer het eens!
Oh en voor wat betreft die dure woorden: dat zijn wasted words hoor. Schrijf gewoon zoals je praat joh! Veel makkelijker en scheelt mij elke keer de dikke Van Dale opzoeken
zaterdag 12 juli 2008 om 17:27
quote:yoyo2 schreef op 12 juli 2008 @ 17:21:
Ja, hoe zou je dit verhaal vertellen als er iemand tegenover je zat?
Als ik dit in het werkelijke leven tegen iemand zou zeggen, dan zou ik die persoon in eerste instantie vertrouwen en 'spreek' ik zeer duidelijk met mijn gezicht en lichaam om duidelijk te maken wat ik nu bedoel.
Als je niks voor me beteken of als ik me ongemakkelijk voel, kan ik zakelijk overkomen zonder dat je enig idee heb wat er werkelijk in me omga.
Ik wil mezelf graag openstellen voor mensen, maar doe dit niet voor iedereen. Ik vind mezelf wel de moeite waard om te leren kennen, dat dan weer wel... alleen niet voor iedereen.
Ja, hoe zou je dit verhaal vertellen als er iemand tegenover je zat?
Als ik dit in het werkelijke leven tegen iemand zou zeggen, dan zou ik die persoon in eerste instantie vertrouwen en 'spreek' ik zeer duidelijk met mijn gezicht en lichaam om duidelijk te maken wat ik nu bedoel.
Als je niks voor me beteken of als ik me ongemakkelijk voel, kan ik zakelijk overkomen zonder dat je enig idee heb wat er werkelijk in me omga.
Ik wil mezelf graag openstellen voor mensen, maar doe dit niet voor iedereen. Ik vind mezelf wel de moeite waard om te leren kennen, dat dan weer wel... alleen niet voor iedereen.
zaterdag 12 juli 2008 om 17:30
quote:sennheiser schreef op 12 juli 2008 @ 17:21:
[...]
Bedankt voor je waardevolle bijdrage... je kan het wel!
Deze opmerking zet me aan het denken, want ik denk dat je hier eens gelijk in zou kunnen hebben.
Hahaha, ik moet wel een beetje om je lachen. "je kan het wel"... lieve sennheiser, als je al wat langer rondliep op dit forum had je kunnen zien dat ik wel vaker een welgemeend advies geef (klopt even een sprankje arrogantie van haar kraagje).
Verder vind ik het wel oprecht goed dat je blijft reageren en dat je probeert reacties op je in te laten werken. En ik ben blij dat je wat hebt aan een reactie van me.
[...]
Bedankt voor je waardevolle bijdrage... je kan het wel!
Deze opmerking zet me aan het denken, want ik denk dat je hier eens gelijk in zou kunnen hebben.
Hahaha, ik moet wel een beetje om je lachen. "je kan het wel"... lieve sennheiser, als je al wat langer rondliep op dit forum had je kunnen zien dat ik wel vaker een welgemeend advies geef (klopt even een sprankje arrogantie van haar kraagje).
Verder vind ik het wel oprecht goed dat je blijft reageren en dat je probeert reacties op je in te laten werken. En ik ben blij dat je wat hebt aan een reactie van me.
zaterdag 12 juli 2008 om 18:59
quote:sennheiser schreef op 12 juli 2008 @ 15:51:
[...]
Dat er geen vertrouwensband is, dat wil ik absoluut tegenspreken... ik heb haar verteld in mijn eerste email dat ik me al gelijk heel gemakkelijk voelde in haar bijzijn en vertelde dat ook gelijk 'geheimen' van mezelf die ik nog nooit eerder heb verteld.
Al voor ik hier een topic maakte op viva forum, was ik al aan het lezen over overdracht en daarbij gerelateerde concepten. Als ik veel van jullie reacties lees, dan heb ik het idee dat jullie denken dat ik compleet achterlijk ben en compleet het gevoel van realiteit heb verloren... misschien heb ik mijn 'problemen' wel aardig zwart-wit geschetst, dit is natuurlijk ook een continuüm.
Jammer dat je hiervoor mijn post gebruikt, want ik probeer juist je te begrijpen, ook in mijn voorgaande post. Je bent niet compleet achterlijk. Anders zou een term als overdracht geen naam hebben gekregen. Je bent een van de velen. En je bent daarmee dus juist menselijk! Niks mis mee.
En waarom het lastig is om deze situatie uit te leggen... is voornamelijk vanwege het ontbreken van het non-verbale domein zoals dit het geval is bij msn, mail en fora Mee eens, het is en blijft lastig emoties te interpreteren... en feit blijft dat onze posts ook alleen maar een interpretatie zijn van wat jij geschreven hebt in je openingsbericht. (Wel jammer trouwens dat je die verwijderd hebt). Misschien zitten wij er ook wel naast met termen als overdracht.
[...]
Dat er geen vertrouwensband is, dat wil ik absoluut tegenspreken... ik heb haar verteld in mijn eerste email dat ik me al gelijk heel gemakkelijk voelde in haar bijzijn en vertelde dat ook gelijk 'geheimen' van mezelf die ik nog nooit eerder heb verteld.
Al voor ik hier een topic maakte op viva forum, was ik al aan het lezen over overdracht en daarbij gerelateerde concepten. Als ik veel van jullie reacties lees, dan heb ik het idee dat jullie denken dat ik compleet achterlijk ben en compleet het gevoel van realiteit heb verloren... misschien heb ik mijn 'problemen' wel aardig zwart-wit geschetst, dit is natuurlijk ook een continuüm.
Jammer dat je hiervoor mijn post gebruikt, want ik probeer juist je te begrijpen, ook in mijn voorgaande post. Je bent niet compleet achterlijk. Anders zou een term als overdracht geen naam hebben gekregen. Je bent een van de velen. En je bent daarmee dus juist menselijk! Niks mis mee.
En waarom het lastig is om deze situatie uit te leggen... is voornamelijk vanwege het ontbreken van het non-verbale domein zoals dit het geval is bij msn, mail en fora Mee eens, het is en blijft lastig emoties te interpreteren... en feit blijft dat onze posts ook alleen maar een interpretatie zijn van wat jij geschreven hebt in je openingsbericht. (Wel jammer trouwens dat je die verwijderd hebt). Misschien zitten wij er ook wel naast met termen als overdracht.
zaterdag 12 juli 2008 om 19:04
quote:Helly007 schreef op 12 juli 2008 @ 17:07:
[...]
Dat is een discussie die nooit zal overgaan. Mijn visie: de cliënt betaalt voor zijn behandeling, de intaker wordt betaald voor het luisteren en adviseren over verder behandeling.
Tijdens het intake gesprek wordt een start gemaakt met het uiteenzetten van cliënts persoonlijke situatie aan de intaker, waarvan je normaal gesproken kunt verwachten dat een cliënt barrières heeft moeten overwinnen voordat hij/zij zover kwam om hulp te zoeken, laat staan het te vertalen in een hulpvraag en zijn situatie uit te leggen. De intaker moet naar aanleiding van deze informatie al een afweging maken over de doelen en de haalbaarheid van behandeling en in welk tijdsbestek dit dient te gebeuren (een behandelplan dus).
Omdat de cliënt voor deze gesprekken betaalt en er op mag vertrouwen dat de informatie en zijn geld voor zijn welbevinden wordt gebruikt, vind ik in die zin wel dat er sprake is van een opbouw van client-therapeutrelatie, ook als intaker zelf niet de behandelaar wordt. De intaker is het eerste gezicht van de cliënt en de eerste die vertrouwelijke informatie vergaart over de cliënt. Informatie, die voor bij de cliënt heel vertrouwelijk kan zijn.
Overigens heb ik ook moeite met het volgen van sennheisers laatste posts. Ik zou je ook aanraden niet zoveel boeken met moeilijke termen te gaan lezen, omdat de theorie vaak wel erg verschilt van de praktijk. Iets over mezelf: ik ben volgens mijn omgeving totaal blind voor vrouwelijke "signalen", maar dat heeft nooit in de weg gestaan in het aangaan van vriendschappen en relaties met verschillende vrouwen.Ik werk zelf als psycholoog maar niet in een behandelingssetting. Interessant topic dit. Zoals jij het schrijft is het inderdaad zo dat er al bij aanvang van een intakegesprek sprake is van een intake gesprek. En aangezien zij heeft aangegeven ook zijn behandelaar te worden, zou het netjes en professioneel geweest zijn dit onderwerp te bespreken en ook het vervolg (andere behandelaar). Denk alleen dat het nu makkelijker was nu het nog kon hem aan een ander over te dragen. Nieuwe behandelaar had dit als casus kunnen gebruiken. Maar misschien heeft hij dit ook gedaan. Ben het met je eens dat TO meer in het geheel betrokken had moeten worden.
[...]
Dat is een discussie die nooit zal overgaan. Mijn visie: de cliënt betaalt voor zijn behandeling, de intaker wordt betaald voor het luisteren en adviseren over verder behandeling.
Tijdens het intake gesprek wordt een start gemaakt met het uiteenzetten van cliënts persoonlijke situatie aan de intaker, waarvan je normaal gesproken kunt verwachten dat een cliënt barrières heeft moeten overwinnen voordat hij/zij zover kwam om hulp te zoeken, laat staan het te vertalen in een hulpvraag en zijn situatie uit te leggen. De intaker moet naar aanleiding van deze informatie al een afweging maken over de doelen en de haalbaarheid van behandeling en in welk tijdsbestek dit dient te gebeuren (een behandelplan dus).
Omdat de cliënt voor deze gesprekken betaalt en er op mag vertrouwen dat de informatie en zijn geld voor zijn welbevinden wordt gebruikt, vind ik in die zin wel dat er sprake is van een opbouw van client-therapeutrelatie, ook als intaker zelf niet de behandelaar wordt. De intaker is het eerste gezicht van de cliënt en de eerste die vertrouwelijke informatie vergaart over de cliënt. Informatie, die voor bij de cliënt heel vertrouwelijk kan zijn.
Overigens heb ik ook moeite met het volgen van sennheisers laatste posts. Ik zou je ook aanraden niet zoveel boeken met moeilijke termen te gaan lezen, omdat de theorie vaak wel erg verschilt van de praktijk. Iets over mezelf: ik ben volgens mijn omgeving totaal blind voor vrouwelijke "signalen", maar dat heeft nooit in de weg gestaan in het aangaan van vriendschappen en relaties met verschillende vrouwen.Ik werk zelf als psycholoog maar niet in een behandelingssetting. Interessant topic dit. Zoals jij het schrijft is het inderdaad zo dat er al bij aanvang van een intakegesprek sprake is van een intake gesprek. En aangezien zij heeft aangegeven ook zijn behandelaar te worden, zou het netjes en professioneel geweest zijn dit onderwerp te bespreken en ook het vervolg (andere behandelaar). Denk alleen dat het nu makkelijker was nu het nog kon hem aan een ander over te dragen. Nieuwe behandelaar had dit als casus kunnen gebruiken. Maar misschien heeft hij dit ook gedaan. Ben het met je eens dat TO meer in het geheel betrokken had moeten worden.
zaterdag 12 juli 2008 om 19:21
Na de postings en zijn reacties op anderen doorgelezen te hebben, was het eerste wat in mij opkwam; dit lijkt op autisme.
Natuurlijk is het niet mogelijk en gelukkig kan dat ook niet zomaar, om out of the blue een stoornis vast te stellen op grond van wat iemand hier schrijft. Maar het lijkt er verdacht veel op.
Zijn hele manier van schrijven lijkt op de manier waarop hans altijd schrijft. En die is autistisch, iets wat hier al heel lang bekend is en waarover hans zelf veel geschreven heeft.
Natuurlijk is het niet mogelijk en gelukkig kan dat ook niet zomaar, om out of the blue een stoornis vast te stellen op grond van wat iemand hier schrijft. Maar het lijkt er verdacht veel op.
Zijn hele manier van schrijven lijkt op de manier waarop hans altijd schrijft. En die is autistisch, iets wat hier al heel lang bekend is en waarover hans zelf veel geschreven heeft.
zaterdag 12 juli 2008 om 19:29
quote:Julus schreef op 12 juli 2008 @ 19:21:
Na de postings en zijn reacties op anderen doorgelezen te hebben, was het eerste wat in mij opkwam; dit lijkt op autisme.
Natuurlijk is het niet mogelijk en gelukkig kan dat ook niet zomaar, om out of the blue een stoornis vast te stellen op grond van wat iemand hier schrijft. Maar het lijkt er verdacht veel op.
Zijn hele manier van schrijven lijkt op de manier waarop hans altijd schrijft. En die is autistisch, iets wat hier al heel lang bekend is en waarover hans zelf veel geschreven heeft.
haha... nee dat is niet geval. Ik ben geen Hans Asperger-persoon. Al moet ik wel zeggen dat ik het ooit heb gedacht. Ik heb soms problemen met sociale aandacht specifiek gericht op mezelf, maar ik kan sociale situaties waar ik niet direct in betrokken ben heel goed inschatten (nee dit is geen arrogantie, maar een feit gezien mijn observerende vermogen uitgedrukt in academische beoordelingen).
Mijn schrijfstijl hanteer ik in dit soort situaties enigszins bewust, omdat ik mezelf aardig blootstel op een openbaar forum en de controle over mezelf wil blijven behouden; ik probeer bij het objectieve te blijven.
Na de postings en zijn reacties op anderen doorgelezen te hebben, was het eerste wat in mij opkwam; dit lijkt op autisme.
Natuurlijk is het niet mogelijk en gelukkig kan dat ook niet zomaar, om out of the blue een stoornis vast te stellen op grond van wat iemand hier schrijft. Maar het lijkt er verdacht veel op.
Zijn hele manier van schrijven lijkt op de manier waarop hans altijd schrijft. En die is autistisch, iets wat hier al heel lang bekend is en waarover hans zelf veel geschreven heeft.
haha... nee dat is niet geval. Ik ben geen Hans Asperger-persoon. Al moet ik wel zeggen dat ik het ooit heb gedacht. Ik heb soms problemen met sociale aandacht specifiek gericht op mezelf, maar ik kan sociale situaties waar ik niet direct in betrokken ben heel goed inschatten (nee dit is geen arrogantie, maar een feit gezien mijn observerende vermogen uitgedrukt in academische beoordelingen).
Mijn schrijfstijl hanteer ik in dit soort situaties enigszins bewust, omdat ik mezelf aardig blootstel op een openbaar forum en de controle over mezelf wil blijven behouden; ik probeer bij het objectieve te blijven.
zaterdag 12 juli 2008 om 20:15
quote:sennheiser schreef op 12 juli 2008 @ 19:29:
[...]
haha... nee dat is niet geval. Ik ben geen Hans Asperger-persoon. Al moet ik wel zeggen dat ik het ooit heb gedacht. Ik heb soms problemen met sociale aandacht specifiek gericht op mezelf, maar ik kan sociale situaties waar ik niet direct in betrokken ben heel goed inschatten (nee dit is geen arrogantie, maar een feit gezien mijn observerende vermogen uitgedrukt in academische beoordelingen).
Mijn schrijfstijl hanteer ik in dit soort situaties enigszins bewust, omdat ik mezelf aardig blootstel op een openbaar forum en de controle over mezelf wil blijven behouden; ik probeer bij het objectieve te blijven.
Sorry hoor, maar als je een beetje verstand zou hebben van het verschil tussen feiten en interpretaties en tussen subjectieve beleving en objectief waarneembare feiten, dan zou je weten dat je eigen interpretatie van je eigen gedrag nooit objectief kan worden weergegeven, ongeacht welke schrijfstijl je erop na houdt.
Die academische bewoordingen snap ik niet. Waar dan? Hoe dan?
Door onbegrijpelijk Nederlands te schrijven, doorspekt met termen die in desbetreffende context van generlei waarde zijn (ja, ik kan het ook ), kom je echt niet intelligent over. Integendeen, eerlijk gezegd. Je komt op mij over als iemand die wanhopig met behulp van boekenwijsheid zich staande probeert te houden in de wereld van emoties. De grap is: emoties zijn niet op die manier te analyseren door er boekjes over te lezen. Daar zijn het emoties voor, die dingen zijn zo subjectief als de neten.
Naar aanleiding van je post van 15.51 uur zou ik je nogmaals aan willen raden mijn automobilist-verhaal eens te lezen, of zo u wilt: te analyseren. De situatie die ontstond tussen mij en de geile meneer was volgens de geile meneer waarschijnlijk zo ambigue als de ziekte. Ík was me echter van geen kwaad bewust en toen ik ontdekte welke "ambigue" interpretatie hij had gegeven aan mijn volkomen normale gedrag, was ik met stomheid geslagen. Ik had nooit verzonnen dat iemand mijn volkomen normale, beleefde handelingen (beleefdheid is het smeermiddel van de sociale omgang) opgevat zou kunnen hebben als seksuele signalen.
Het opvatten van signalen die je omschreef als seksuele signalen is geen ambiguïteit vanuit de psychologe, maar zit ingesloten in het referentiekader van jouw denkpatroon, waarmee je de signalen oppikt en als ambigue bestempelt. Zij zendt -voor zover jij omschreven hebt- volkomen onschuldige signalen uit. De ruis zit bij jou, de ontvanger. Jij legt haar onschuldige handelingen uit als seksueel of intussen als "ambigue". En laat die ruis in jouw hoofd nou precies zijn waarom je in therapie bent gegaan. Hé, ik "analyseer" een patroon!
[...]
haha... nee dat is niet geval. Ik ben geen Hans Asperger-persoon. Al moet ik wel zeggen dat ik het ooit heb gedacht. Ik heb soms problemen met sociale aandacht specifiek gericht op mezelf, maar ik kan sociale situaties waar ik niet direct in betrokken ben heel goed inschatten (nee dit is geen arrogantie, maar een feit gezien mijn observerende vermogen uitgedrukt in academische beoordelingen).
Mijn schrijfstijl hanteer ik in dit soort situaties enigszins bewust, omdat ik mezelf aardig blootstel op een openbaar forum en de controle over mezelf wil blijven behouden; ik probeer bij het objectieve te blijven.
Sorry hoor, maar als je een beetje verstand zou hebben van het verschil tussen feiten en interpretaties en tussen subjectieve beleving en objectief waarneembare feiten, dan zou je weten dat je eigen interpretatie van je eigen gedrag nooit objectief kan worden weergegeven, ongeacht welke schrijfstijl je erop na houdt.
Die academische bewoordingen snap ik niet. Waar dan? Hoe dan?
Door onbegrijpelijk Nederlands te schrijven, doorspekt met termen die in desbetreffende context van generlei waarde zijn (ja, ik kan het ook ), kom je echt niet intelligent over. Integendeen, eerlijk gezegd. Je komt op mij over als iemand die wanhopig met behulp van boekenwijsheid zich staande probeert te houden in de wereld van emoties. De grap is: emoties zijn niet op die manier te analyseren door er boekjes over te lezen. Daar zijn het emoties voor, die dingen zijn zo subjectief als de neten.
Naar aanleiding van je post van 15.51 uur zou ik je nogmaals aan willen raden mijn automobilist-verhaal eens te lezen, of zo u wilt: te analyseren. De situatie die ontstond tussen mij en de geile meneer was volgens de geile meneer waarschijnlijk zo ambigue als de ziekte. Ík was me echter van geen kwaad bewust en toen ik ontdekte welke "ambigue" interpretatie hij had gegeven aan mijn volkomen normale gedrag, was ik met stomheid geslagen. Ik had nooit verzonnen dat iemand mijn volkomen normale, beleefde handelingen (beleefdheid is het smeermiddel van de sociale omgang) opgevat zou kunnen hebben als seksuele signalen.
Het opvatten van signalen die je omschreef als seksuele signalen is geen ambiguïteit vanuit de psychologe, maar zit ingesloten in het referentiekader van jouw denkpatroon, waarmee je de signalen oppikt en als ambigue bestempelt. Zij zendt -voor zover jij omschreven hebt- volkomen onschuldige signalen uit. De ruis zit bij jou, de ontvanger. Jij legt haar onschuldige handelingen uit als seksueel of intussen als "ambigue". En laat die ruis in jouw hoofd nou precies zijn waarom je in therapie bent gegaan. Hé, ik "analyseer" een patroon!
zaterdag 12 juli 2008 om 20:20
quote:qwertu schreef op 12 juli 2008 @ 20:16:
Apart trouwens, dat je Hans zo goed kent, terwijl je je hier gister pas aangemeld hebt.
Is Hans een member hier op het viva forum of bedoel je Hans Asperger?
Ik kom hier op het forum omdat ik aan het googlen was betreft dit onderwerp... toen zag ik een link naar dit forum en dacht: waarom niet...
Apart trouwens, dat je Hans zo goed kent, terwijl je je hier gister pas aangemeld hebt.
Is Hans een member hier op het viva forum of bedoel je Hans Asperger?
Ik kom hier op het forum omdat ik aan het googlen was betreft dit onderwerp... toen zag ik een link naar dit forum en dacht: waarom niet...
zaterdag 12 juli 2008 om 20:32
quote:qwertu schreef op 12 juli 2008 @ 20:15:
[...]
Sorry hoor, maar als je een beetje verstand zou hebben van het verschil tussen feiten en interpretaties en tussen subjectieve beleving en objectief waarneembare feiten, dan zou je weten dat je eigen interpretatie van je eigen gedrag nooit objectief kan worden weergegeven, ongeacht welke schrijfstijl je erop na houdt.
Die academische bewoordingen snap ik niet. Waar dan? Hoe dan?
Door onbegrijpelijk Nederlands te schrijven, doorspekt met termen die in desbetreffende context van generlei waarde zijn (ja, ik kan het ook ), kom je echt niet intelligent over. Integendeen, eerlijk gezegd. Je komt op mij over als iemand die wanhopig met behulp van boekenwijsheid zich staande probeert te houden in de wereld van emoties. De grap is: emoties zijn niet op die manier te analyseren door er boekjes over te lezen. Daar zijn het emoties voor, die dingen zijn zo subjectief als de neten.
Naar aanleiding van je post van 15.51 uur zou ik je nogmaals aan willen raden mijn automobilist-verhaal eens te lezen, of zo u wilt: te analyseren. De situatie die ontstond tussen mij en de geile meneer was volgens de geile meneer waarschijnlijk zo ambigue als de ziekte. Ík was me echter van geen kwaad bewust en toen ik ontdekte welke "ambigue" interpretatie hij had gegeven aan mijn volkomen normale gedrag, was ik met stomheid geslagen. Ik had nooit verzonnen dat iemand mijn volkomen normale, beleefde handelingen (beleefdheid is het smeermiddel van de sociale omgang) opgevat zou kunnen hebben als seksuele signalen.
Het opvatten van signalen die je omschreef als seksuele signalen is geen ambiguïteit vanuit de psychologe, maar zit ingesloten in het referentiekader van jouw denkpatroon, waarmee je de signalen oppikt en als ambigue bestempelt. Zij zendt -voor zover jij omschreven hebt- volkomen onschuldige signalen uit. De ruis zit bij jou, de ontvanger. Jij legt haar onschuldige handelingen uit als seksueel of intussen als "ambigue". En laat die ruis in jouw hoofd nou precies zijn waarom je in therapie bent gegaan. Hé, ik "analyseer" een patroon!
Bedankt voor je reactie! Toch heb ik het idee dat je alsnog mij verkeerd begrijpt, maar je reactie op de situatie is hoe dan ook zeer waardevol.
Ik doe een sociale studie waar het beoordelen van situaties voor op staat en ik krijg daar zeer hoge beoordelingen voor. Als je mij niet uit intelligent over ziet komen kan me eerlijk gezegd weinig interesseren, maar kennelijk hebben jullie het idee dat ik dat wel wil; ik wil wel hoe dan ook duidelijk maken dat ik niet achterlijk ben. NEE, ik ben niet narcistisch!
Die signalen die ik interpreteer als wat toch een seksuele lading zou hebben, daar zou ik het heel fout in kunnen hebben. Dit heb ik al toegegeven... meerdere malen.
Het was al toen ik uit de wachtruimte werd opgehaald door haar... ze deed de deur open en we keken elkaar aan... ik had het idee dat we allebei heel leuk vonden met wat we zagen.
Toen we eenmaal in gesprek waren leek dit duidelijker te worden door haar lichaamshouding. Natuurlijk kan ik dit verkeerd geïnterpreteerd hebben door de eerste 10 seconden toen we elkaar voor het eerst zagen en als een 'base line' gebruikte voor het verdere gesprek.
Nogmaals, het kan dat ik het fout heb. Hoe dan ook is ze een behandelaar in de eerste plaats en een mens in de tweede plaats. 'Attraction is not a choice'!
Ik snap jouw automobilisten-verhaal ook heel goed, daar niet van. Maar ik blijf erbij... wat ik ook hier type en vertel. Wat ik zag en voelde als chemie voelde echt.
Jullie vertellen ook dat als ze echt interesse zou hebben, dat ze dan haar hyves niet zou verwijderen en me een bericht zou terugsturen of me als vriendje zou toevoegen. Dit zou kunnen, maar hoeft absoluut niet zo te zijn... zoals Helly als vertelde. Ik heb zelf dan ook het idee, dit verhaal is niet compleet.
Maar... ik geef toe dat het absoluut verkeerd van mij was dat ik haar benaderde via hyves. Ik had het gewoon voor me moeten houden en in de eerst volgende afspraak met haar moeten voorleggen.
[...]
Sorry hoor, maar als je een beetje verstand zou hebben van het verschil tussen feiten en interpretaties en tussen subjectieve beleving en objectief waarneembare feiten, dan zou je weten dat je eigen interpretatie van je eigen gedrag nooit objectief kan worden weergegeven, ongeacht welke schrijfstijl je erop na houdt.
Die academische bewoordingen snap ik niet. Waar dan? Hoe dan?
Door onbegrijpelijk Nederlands te schrijven, doorspekt met termen die in desbetreffende context van generlei waarde zijn (ja, ik kan het ook ), kom je echt niet intelligent over. Integendeen, eerlijk gezegd. Je komt op mij over als iemand die wanhopig met behulp van boekenwijsheid zich staande probeert te houden in de wereld van emoties. De grap is: emoties zijn niet op die manier te analyseren door er boekjes over te lezen. Daar zijn het emoties voor, die dingen zijn zo subjectief als de neten.
Naar aanleiding van je post van 15.51 uur zou ik je nogmaals aan willen raden mijn automobilist-verhaal eens te lezen, of zo u wilt: te analyseren. De situatie die ontstond tussen mij en de geile meneer was volgens de geile meneer waarschijnlijk zo ambigue als de ziekte. Ík was me echter van geen kwaad bewust en toen ik ontdekte welke "ambigue" interpretatie hij had gegeven aan mijn volkomen normale gedrag, was ik met stomheid geslagen. Ik had nooit verzonnen dat iemand mijn volkomen normale, beleefde handelingen (beleefdheid is het smeermiddel van de sociale omgang) opgevat zou kunnen hebben als seksuele signalen.
Het opvatten van signalen die je omschreef als seksuele signalen is geen ambiguïteit vanuit de psychologe, maar zit ingesloten in het referentiekader van jouw denkpatroon, waarmee je de signalen oppikt en als ambigue bestempelt. Zij zendt -voor zover jij omschreven hebt- volkomen onschuldige signalen uit. De ruis zit bij jou, de ontvanger. Jij legt haar onschuldige handelingen uit als seksueel of intussen als "ambigue". En laat die ruis in jouw hoofd nou precies zijn waarom je in therapie bent gegaan. Hé, ik "analyseer" een patroon!
Bedankt voor je reactie! Toch heb ik het idee dat je alsnog mij verkeerd begrijpt, maar je reactie op de situatie is hoe dan ook zeer waardevol.
Ik doe een sociale studie waar het beoordelen van situaties voor op staat en ik krijg daar zeer hoge beoordelingen voor. Als je mij niet uit intelligent over ziet komen kan me eerlijk gezegd weinig interesseren, maar kennelijk hebben jullie het idee dat ik dat wel wil; ik wil wel hoe dan ook duidelijk maken dat ik niet achterlijk ben. NEE, ik ben niet narcistisch!
Die signalen die ik interpreteer als wat toch een seksuele lading zou hebben, daar zou ik het heel fout in kunnen hebben. Dit heb ik al toegegeven... meerdere malen.
Het was al toen ik uit de wachtruimte werd opgehaald door haar... ze deed de deur open en we keken elkaar aan... ik had het idee dat we allebei heel leuk vonden met wat we zagen.
Toen we eenmaal in gesprek waren leek dit duidelijker te worden door haar lichaamshouding. Natuurlijk kan ik dit verkeerd geïnterpreteerd hebben door de eerste 10 seconden toen we elkaar voor het eerst zagen en als een 'base line' gebruikte voor het verdere gesprek.
Nogmaals, het kan dat ik het fout heb. Hoe dan ook is ze een behandelaar in de eerste plaats en een mens in de tweede plaats. 'Attraction is not a choice'!
Ik snap jouw automobilisten-verhaal ook heel goed, daar niet van. Maar ik blijf erbij... wat ik ook hier type en vertel. Wat ik zag en voelde als chemie voelde echt.
Jullie vertellen ook dat als ze echt interesse zou hebben, dat ze dan haar hyves niet zou verwijderen en me een bericht zou terugsturen of me als vriendje zou toevoegen. Dit zou kunnen, maar hoeft absoluut niet zo te zijn... zoals Helly als vertelde. Ik heb zelf dan ook het idee, dit verhaal is niet compleet.
Maar... ik geef toe dat het absoluut verkeerd van mij was dat ik haar benaderde via hyves. Ik had het gewoon voor me moeten houden en in de eerst volgende afspraak met haar moeten voorleggen.
zaterdag 12 juli 2008 om 21:03
Ik moet even kwijt dat jouw schrijftaal mij niet in het bijzonder was opgevallen eigenlijk...vind het dan ook een beetje overdreven die te benoemen.
Volgens mij bedoelde Helly eerder dat we natuurlijk alleen jouw kant van het verhaal horen en jouw interpetatie. Welke subjectief is. Bovendien weten we de rest van jouw persoon niet. Eigenlijk alleen je openingsbericht en de rest van de berichten. En de reden van je bezoek aan de psycholoog zal ook breder zijn dat dit onderwerp.
Volgens mij bedoelde Helly eerder dat we natuurlijk alleen jouw kant van het verhaal horen en jouw interpetatie. Welke subjectief is. Bovendien weten we de rest van jouw persoon niet. Eigenlijk alleen je openingsbericht en de rest van de berichten. En de reden van je bezoek aan de psycholoog zal ook breder zijn dat dit onderwerp.
zaterdag 12 juli 2008 om 21:41
quote:piekjuh schreef op 12 juli 2008 @ 21:03:
Ik moet even kwijt dat jouw schrijftaal mij niet in het bijzonder was opgevallen eigenlijk...vind het dan ook een beetje overdreven die te benoemen.
Volgens mij bedoelde Helly eerder dat we natuurlijk alleen jouw kant van het verhaal horen en jouw interpetatie. Welke subjectief is. Bovendien weten we de rest van jouw persoon niet. Eigenlijk alleen je openingsbericht en de rest van de berichten. En de reden van je bezoek aan de psycholoog zal ook breder zijn dat dit onderwerp.
De reden dat ik bij een psycholoog aanklop is inderdaad breder dan dan. Ik wil ook vooropstellen dat ik niet compleet niet af weet van vrouwelijke signalen dat het 'ok zit'. Nogmaals dat continuüm, ik weet echt wel het verschil tussen overdreven aardig en totaal niet geïnteresseerd
Het kan zijn dat ik het overdreven aardige verkeerd interpreteer, alhoewel ik veelvuldig contact heb met vrouwen, durf ik toch stellig te beweren dat het meer is.
Ik moet even kwijt dat jouw schrijftaal mij niet in het bijzonder was opgevallen eigenlijk...vind het dan ook een beetje overdreven die te benoemen.
Volgens mij bedoelde Helly eerder dat we natuurlijk alleen jouw kant van het verhaal horen en jouw interpetatie. Welke subjectief is. Bovendien weten we de rest van jouw persoon niet. Eigenlijk alleen je openingsbericht en de rest van de berichten. En de reden van je bezoek aan de psycholoog zal ook breder zijn dat dit onderwerp.
De reden dat ik bij een psycholoog aanklop is inderdaad breder dan dan. Ik wil ook vooropstellen dat ik niet compleet niet af weet van vrouwelijke signalen dat het 'ok zit'. Nogmaals dat continuüm, ik weet echt wel het verschil tussen overdreven aardig en totaal niet geïnteresseerd
Het kan zijn dat ik het overdreven aardige verkeerd interpreteer, alhoewel ik veelvuldig contact heb met vrouwen, durf ik toch stellig te beweren dat het meer is.
