Kinderen
alle pijlers
Kind misbruikt, hoe nu verder?
zondag 7 december 2014 om 15:45
Zoals de titel al aangeeft is ons kind misbruikt. Het is nu een aantal weken geleden dat kind het vertelde en we hebben denk ik de juiste stappen ondernomen, huisarts, politie, hulpverlening. Er is aangifte gedaan, het onderzoek loopt. We hebben aan de hand van tips die we van politie en huisarts kregen afspraken gemaakt met school hoe we de komende tijd kind willen benaderen en kind krijgt de ruimte om daarin aan te geven wat het wil/nodig heeft, wij volgen.
Allemaal mooi en rationeel, ik kan heel goed dingen regelen, maar nu weet ik het eigenlijk niet meer. Kind deed het al vanaf de kleuterperiode niet goed op school en al vanaf die tijd zeggen zowel wij als de verschillende juffen (en de IB-er) dat het er wel inzit, maar dat er iets is dat kind tegenhoudt. Nu zijn we er dus achter wat en af en toe zien we de opluchting, er lukken dingen die we al een poos niet hebben gezien. Tegelijk is er enorm verdriet, slecht slapen, nachtmerries, drift- en huilbuien. Kind ziet er slecht uit, witjes met donkere kringen onder de ogen en de buien zijn soms vreselijk om aan te zien/horen. Er heest een enorm schuldgevoel bij kind, heeft enorme loyaliteit naar de dader toe en geloofd de dreigementen van de dader dat er niemand meer van kind kan houden als kind het geheim verklapt. Het is een dagelijkse strijd om kind te verzekeren dat we het juist heel goed vinden dat het geheim uitgekomen is en dat kind geen verantwoordelijkheid draagt. Ik weet niet zo goed hoe we nu verder moeten, waar we wel en niet goed aan doen en hoe we de periode totdat kind echt hulp gaat krijgen door moeten komen.
Daarnaast is er ook mijn eigen gevoel. Ik voel me ook schuldig, had moeten zien wat er speelde en heb het constante gevoel tekort te schieten.
Ik ben eigenlijk op zoek naar wat herkenning, hoe ga je om met je misbruikte kind en met je eigen gevoelens daarin en waar doe je wel en niet goed aan. We hebben nu afspraken gemaakt met school, kind heeft twee hele fijne juffen die heel begripvol hebben gereageerd en meer dan bereid zijn op een lijn te gaan zitten, maar wat vertel je wanneer, wat moeten zij wel en niet weten om kind overdag goed te kunnen begeleiden en hoe ga je om met de schaamte van het kind, omdat het geconfronteerd wordt met volwassenen die weten wat het kind overkomen is?
Allemaal mooi en rationeel, ik kan heel goed dingen regelen, maar nu weet ik het eigenlijk niet meer. Kind deed het al vanaf de kleuterperiode niet goed op school en al vanaf die tijd zeggen zowel wij als de verschillende juffen (en de IB-er) dat het er wel inzit, maar dat er iets is dat kind tegenhoudt. Nu zijn we er dus achter wat en af en toe zien we de opluchting, er lukken dingen die we al een poos niet hebben gezien. Tegelijk is er enorm verdriet, slecht slapen, nachtmerries, drift- en huilbuien. Kind ziet er slecht uit, witjes met donkere kringen onder de ogen en de buien zijn soms vreselijk om aan te zien/horen. Er heest een enorm schuldgevoel bij kind, heeft enorme loyaliteit naar de dader toe en geloofd de dreigementen van de dader dat er niemand meer van kind kan houden als kind het geheim verklapt. Het is een dagelijkse strijd om kind te verzekeren dat we het juist heel goed vinden dat het geheim uitgekomen is en dat kind geen verantwoordelijkheid draagt. Ik weet niet zo goed hoe we nu verder moeten, waar we wel en niet goed aan doen en hoe we de periode totdat kind echt hulp gaat krijgen door moeten komen.
Daarnaast is er ook mijn eigen gevoel. Ik voel me ook schuldig, had moeten zien wat er speelde en heb het constante gevoel tekort te schieten.
Ik ben eigenlijk op zoek naar wat herkenning, hoe ga je om met je misbruikte kind en met je eigen gevoelens daarin en waar doe je wel en niet goed aan. We hebben nu afspraken gemaakt met school, kind heeft twee hele fijne juffen die heel begripvol hebben gereageerd en meer dan bereid zijn op een lijn te gaan zitten, maar wat vertel je wanneer, wat moeten zij wel en niet weten om kind overdag goed te kunnen begeleiden en hoe ga je om met de schaamte van het kind, omdat het geconfronteerd wordt met volwassenen die weten wat het kind overkomen is?
maandag 22 december 2014 om 14:19
Ja Stroopwafelcake, jij hoeft hier uiteraard geen antwoord op te geven, maar heb jij ook een goed gesprek gehad met de partner van de dader hierover?
En heeft de partner van de dader ook zijn medeleven geuit bij jouw kind? Ik denk dat zij mss ook een belangrijk deel kan hebben in het hele verwerkingsproces namelijk. Al heeft zij het misbruik verder niet meegekregen.
En heeft de partner van de dader ook zijn medeleven geuit bij jouw kind? Ik denk dat zij mss ook een belangrijk deel kan hebben in het hele verwerkingsproces namelijk. Al heeft zij het misbruik verder niet meegekregen.
Girls compete with each other, women empower one another
maandag 22 december 2014 om 23:37
De planning is om morgen uit te gaan. Kindlief heeft de oppas uitgezocht, of kindlief uiteindelijk durft is deel twee, maar het plan is het wel te gaan proberen in elk geval. Gelukkig staat de oppas wel sterk in haar schoenen en weet ik dat zij zich al voorbereid op een wakker kind dat het niet leuk gaat vinden allemaal.
Vandaag moest ik tot laat werken en ik was vanmorgen al heel vroeg weg dus vandaag heb ik kindlief eigenlijk niet gezien. Man vertelde net dat kind dwars was, veel gedoe, veel 'ruzie'. Ze kunnen zo slecht met elkaar door een deur op het moment. Morgen maar even rust inbouwen en kijken of we er verder een beetje relaxte/fijne vakantie van kunne maken. Ik be nu in elk geval ook tot na oud-en nieuw vrij.
Nini28 de partner van ddader vind het belachelijk dat kindlief dit zegt over de dader. Partner heeft ons en kindlief echt uitgekotst, dat kan haar man nooit gedaan hebben die valt niet op kinderen enz. Geen gesprek mee mogelijk helaas.
Ik ga nog even bij kindlief kijken en dan probere te slapen, het was 5 uur toen de wekker vanmorgen ging.
Vandaag moest ik tot laat werken en ik was vanmorgen al heel vroeg weg dus vandaag heb ik kindlief eigenlijk niet gezien. Man vertelde net dat kind dwars was, veel gedoe, veel 'ruzie'. Ze kunnen zo slecht met elkaar door een deur op het moment. Morgen maar even rust inbouwen en kijken of we er verder een beetje relaxte/fijne vakantie van kunne maken. Ik be nu in elk geval ook tot na oud-en nieuw vrij.
Nini28 de partner van ddader vind het belachelijk dat kindlief dit zegt over de dader. Partner heeft ons en kindlief echt uitgekotst, dat kan haar man nooit gedaan hebben die valt niet op kinderen enz. Geen gesprek mee mogelijk helaas.
Ik ga nog even bij kindlief kijken en dan probere te slapen, het was 5 uur toen de wekker vanmorgen ging.
dinsdag 23 december 2014 om 13:47
Draai het maar om Stroopwafelcake, mensen die jullie en je kind niet geloven, zo'n mensen wil je niet eens contact mee, ook al is het familie. En zo zou ik het ook brengen tegenover je kind. Dat je niet om wilt gaan met mensen die zo over je kind denken.
Ik hoor het vaker, dat partners de dader gewoon blijven steunen en ik heb er geen enkel begrip voor.
Ik hoor het vaker, dat partners de dader gewoon blijven steunen en ik heb er geen enkel begrip voor.
woensdag 24 december 2014 om 13:28
Klopt Citronella zo voel ik het zelf ook heel duidelijk en we hebben tegen kindlief ook gezegd dat wij geen contact willen, maar ja gevoel en verstand enzovoort. Lastig voor zo'n kleintje waarvan ook alles wat het gewend is omver ligt.
We zijn gisteren een avondje samen weggeweest. Wat eten en daarna naar het theater, heerlijk even uit de situatie te kunnen stappen. Kindlief wilde echt niet gaan slapen, maar daar had de oppas zich op ingesteld dus die heeft er samen met beide kinderen een gezellige avond met een film en lekkere hapjes van gemaakt. De oudste is uiteindeijk op eigen verzoek naar bed gegaan en kindlief was op de bank gaan liggen, die heb ik in bed gelegd toen we thuis waren.
De kinderen hebben het heel moeilijk met elkaar. De oudste kan weinig hebben van de jongste en jongste kan van niemand veel hebben. Vaak herrie tussen die twee dus, wat man slecht trekt en dan hebben we er twee chagerijnig en kindlief diep verdrietig. Ik doe dus aan spreiding, man af en toe alleen iets doen, soms met oudste samen. Ik soms met oudste. Kindlief wil liever niet alleen met papa, die hangt enorm aan mij en af en toe kan dat niet, maar na 3 dagen afwezigheid vanwege werk wil ik er even wel echt zijn.
We hebben ingredienten voor allerlei kleine hapjes ingeslagen voor kerst, kindlief eet wel weer ietsjes meer mee, maar het kost erg veel moeite en kleinere dingen zijn gewoon wat makkelijker te ovezien. Daarbij staat het leuker en oudste vind het zelf koken leuk, dus die heeft dan ook van alles te doen.
We proberen maar iets.
We zijn gisteren een avondje samen weggeweest. Wat eten en daarna naar het theater, heerlijk even uit de situatie te kunnen stappen. Kindlief wilde echt niet gaan slapen, maar daar had de oppas zich op ingesteld dus die heeft er samen met beide kinderen een gezellige avond met een film en lekkere hapjes van gemaakt. De oudste is uiteindeijk op eigen verzoek naar bed gegaan en kindlief was op de bank gaan liggen, die heb ik in bed gelegd toen we thuis waren.
De kinderen hebben het heel moeilijk met elkaar. De oudste kan weinig hebben van de jongste en jongste kan van niemand veel hebben. Vaak herrie tussen die twee dus, wat man slecht trekt en dan hebben we er twee chagerijnig en kindlief diep verdrietig. Ik doe dus aan spreiding, man af en toe alleen iets doen, soms met oudste samen. Ik soms met oudste. Kindlief wil liever niet alleen met papa, die hangt enorm aan mij en af en toe kan dat niet, maar na 3 dagen afwezigheid vanwege werk wil ik er even wel echt zijn.
We hebben ingredienten voor allerlei kleine hapjes ingeslagen voor kerst, kindlief eet wel weer ietsjes meer mee, maar het kost erg veel moeite en kleinere dingen zijn gewoon wat makkelijker te ovezien. Daarbij staat het leuker en oudste vind het zelf koken leuk, dus die heeft dan ook van alles te doen.
We proberen maar iets.
woensdag 24 december 2014 om 15:45
Jullie doen het zo goed! Opsplitsen lijkt mij dit jaar een hele goede oplossing. Volgend jaar zie je dan wel weer. Nu gewoon doen wat werkt.
Moeilijk dat de kinderen nu niet goed samen kunnen. Wel logisch misschien, en iemand om ruzie mee te maken kan heel waardevol zijn.
Sterkte de komende dagen!
Moeilijk dat de kinderen nu niet goed samen kunnen. Wel logisch misschien, en iemand om ruzie mee te maken kan heel waardevol zijn.
Sterkte de komende dagen!
Het is zoals het is
donderdag 25 december 2014 om 15:39
Oudste weet in hele groe lijnen wat er is gebeurd, we hebben Serious Request gebruikt om het uit te leggen. Bij de oudste zit heel veel woede en ongeloof, hoe kan jongste zoiets nou zeggen, dader is toch juist hartstikke lief. Tegelijk ziet de oudste hoe jongste reageert en zien we dat de oudste het wel gelooft, maar het niet goed kan geloven. De oudste worstelt net zo goed met een loyaliteitsconflict.
Cadeautjes uitgepakt, brunch met hele kleine luxe broodjes, spelletje gedaan en strakjes hapjes met een film. Oudste geniet ervan, jongste was er halverwege de brunch al heel heel erg klaar mee. Ik hoop dat de jongste straks nog lekker naar beneden komt, filmpje kijken dekentje erbij, beetje bankhangen.
Cadeautjes uitgepakt, brunch met hele kleine luxe broodjes, spelletje gedaan en strakjes hapjes met een film. Oudste geniet ervan, jongste was er halverwege de brunch al heel heel erg klaar mee. Ik hoop dat de jongste straks nog lekker naar beneden komt, filmpje kijken dekentje erbij, beetje bankhangen.
zaterdag 27 december 2014 om 13:42
Kerst overleefd. En zo voelt het ook wel een beetje. We hebben ons best gedaan er iets gezelligs van te maken. Spelletjes, films, lekkere hapjes, veel geknuffeld, maar het is het eigenlijk allemaal gewoon net niet .
Kindlief probeerd dag en nacht om te draaien. Zelf zegt kind dat het overdag minder eng is om te slapen en dat geloof ik graag, maar aangezien we nog maar een week vakantie hebben lijkt dat me gewoon echt geen goed plan. Daarbij maakt het ook elke vorm van 'normale' activiteit onmogelijk en dat lijkt me ook de bedoeling niet. Enorme woede-aanvallen hierom zijn het gevolg, sowieso iets doen wat kind niet bedacht had, niet wil, niet in het systeem heeft levert een enorme woede- of hulbui op. En echt ik begrijp het ook best wel, ik zie dat kind zie vreselijk machteloos voelt, maar ik kan de wereld niet stilzetten of anders maken. Kindlief heeft een paar tips gekregen wat het kan doen als het het gevole heeft dat het weer gebeurd of als het heel angstig is, voornamelijk in de vorm van afleiding zoeken, maar dat is best een hele lastige opgave voor zo'n kleintje.
Kindlief probeerd dag en nacht om te draaien. Zelf zegt kind dat het overdag minder eng is om te slapen en dat geloof ik graag, maar aangezien we nog maar een week vakantie hebben lijkt dat me gewoon echt geen goed plan. Daarbij maakt het ook elke vorm van 'normale' activiteit onmogelijk en dat lijkt me ook de bedoeling niet. Enorme woede-aanvallen hierom zijn het gevolg, sowieso iets doen wat kind niet bedacht had, niet wil, niet in het systeem heeft levert een enorme woede- of hulbui op. En echt ik begrijp het ook best wel, ik zie dat kind zie vreselijk machteloos voelt, maar ik kan de wereld niet stilzetten of anders maken. Kindlief heeft een paar tips gekregen wat het kan doen als het het gevole heeft dat het weer gebeurd of als het heel angstig is, voornamelijk in de vorm van afleiding zoeken, maar dat is best een hele lastige opgave voor zo'n kleintje.
zaterdag 27 december 2014 om 15:53
Het ergste is achter de rug, qua feestdagen!
Wat goed dat je ook rekening houdt met oudste en dat je ook nog grenzen aangeeft aan jongste, hoe moeilijk dat ook is. Het geeft kind toch ook veiligheid en bovendien moet de rest van het gezin ook nog een beetje normaal door kunnen leven.
Ik heb aan je gedacht deze kerst.
Hebben jullie al snel weer een afspraak bij de therapeut? Of duurt dat nog erg lang? Kan me voorstellen dat je nu wel iemand kunt gebruiken om mee te overleggen.
Wat goed dat je ook rekening houdt met oudste en dat je ook nog grenzen aangeeft aan jongste, hoe moeilijk dat ook is. Het geeft kind toch ook veiligheid en bovendien moet de rest van het gezin ook nog een beetje normaal door kunnen leven.
Ik heb aan je gedacht deze kerst.
Hebben jullie al snel weer een afspraak bij de therapeut? Of duurt dat nog erg lang? Kan me voorstellen dat je nu wel iemand kunt gebruiken om mee te overleggen.
Het is zoals het is
zaterdag 27 december 2014 om 23:31
We hebben pas volgende week dinsdag (dus na de vakantie) weer een afspraak. En dat voelt ongelooflijk lang op dit moment.
We doen echt wel leuke dingen met elkaar en het dagelijks leven gaat natuurlijk ook gewoon door, maar het kost bergen en bergen energie. Kindlief probeert het ook heel erg, maar nu het open op tafel ligt komt alles eruit. Alle woede, maar vooral alle angst van die hele periode komt eruit. Het doet je hart ineen krimpen als je de angst in die ogen ziet. Sorry ik val enorm in herhaling hier, maar het verstikt me zo enorm.
We doen echt wel leuke dingen met elkaar en het dagelijks leven gaat natuurlijk ook gewoon door, maar het kost bergen en bergen energie. Kindlief probeert het ook heel erg, maar nu het open op tafel ligt komt alles eruit. Alle woede, maar vooral alle angst van die hele periode komt eruit. Het doet je hart ineen krimpen als je de angst in die ogen ziet. Sorry ik val enorm in herhaling hier, maar het verstikt me zo enorm.
zondag 28 december 2014 om 00:12
Het is zo vreselijk om te zien hoeveel angst zo'n klein kind in zich kan dragen. Praten als in gewoon vertellen ofzo doet Kindlief niet, maar wat eruit komt in woede of tijdens huilbuien of 's nachts als kind amper wakker in paniek is. Zoveel angst, dreiging, pijn en soms een soort herbelevingen, dan weet kindlief soms niet eens waar we zijn. Hoe kunnen we het goed laten komen, kan kindlief ooit echt verder. Bah wat ben ik op het moment bang voor de toekomst
zondag 28 december 2014 om 00:19
Ik begrijp dat het afschuwelijk is om je kind nu zo te zien, maar probeer het zo te zien: alles dat er nu uitkomt is meegenomen. Een geluk bij een ongeluk dat je kind het heeft durven vertellen, en zich ook durft te uiten (ook al is dat op zo'n vervelende manier voor zichzelf en voor jullie).
Stel dat je kind dit had opgekropt, en het er op latere leeftijd allemaal uitgekomen was als trauma, dat wil je ook niet.
Hoop dat dit gewoon een inktzwarte periode is, waar jullie kind goed uitkomt als het wat ouder is.
Heel veel sterkte gewenst nog.
Stel dat je kind dit had opgekropt, en het er op latere leeftijd allemaal uitgekomen was als trauma, dat wil je ook niet.
Hoop dat dit gewoon een inktzwarte periode is, waar jullie kind goed uitkomt als het wat ouder is.
Heel veel sterkte gewenst nog.
zondag 28 december 2014 om 07:28
quote:Stroopwafelcake schreef op 28 december 2014 @ 00:12:
Het is zo vreselijk om te zien hoeveel angst zo'n klein kind in zich kan dragen. Praten als in gewoon vertellen ofzo doet Kindlief niet, maar wat eruit komt in woede of tijdens huilbuien of 's nachts als kind amper wakker in paniek is. Zoveel angst, dreiging, pijn en soms een soort herbelevingen, dan weet kindlief soms niet eens waar we zijn. Hoe kunnen we het goed laten komen, kan kindlief ooit echt verder. Bah wat ben ik op het moment bang voor de toekomstEen hele dikke knuffel voor jou en je hele gezin. Ik lees nu pas dit topic en ik word er tegelijkertijd misselijk en ontzettend verdrietig van. Je mag mij pm sturen voor details maar ik heb dit als kind ook jarenlang meegemaakt. Alleen had ik niet zulke geweldige ouders, juffen en een therapeut als steun want niemand geloofde mij. Pas vele vele jaren later. Ik wil je alleen geruststellen. Met héél veel onvoorwaardelijke liefde, steun en therapie gaat je kleintje ongewijfeld een mooie toekomst tegemoet. Het wordt écht makkeijker, echt beter zowel voor kindlief als je gezin. Houd vol en ga zo door, zolang ze weet dat er mensen zijn die zóveel van haar houden en haar altijd zullen steunen zal ze langzaam maar zeker weer kunnen helen. Beloofd. Heel veel sterkte en blijf vooral hier je hart luchten.
Het is zo vreselijk om te zien hoeveel angst zo'n klein kind in zich kan dragen. Praten als in gewoon vertellen ofzo doet Kindlief niet, maar wat eruit komt in woede of tijdens huilbuien of 's nachts als kind amper wakker in paniek is. Zoveel angst, dreiging, pijn en soms een soort herbelevingen, dan weet kindlief soms niet eens waar we zijn. Hoe kunnen we het goed laten komen, kan kindlief ooit echt verder. Bah wat ben ik op het moment bang voor de toekomstEen hele dikke knuffel voor jou en je hele gezin. Ik lees nu pas dit topic en ik word er tegelijkertijd misselijk en ontzettend verdrietig van. Je mag mij pm sturen voor details maar ik heb dit als kind ook jarenlang meegemaakt. Alleen had ik niet zulke geweldige ouders, juffen en een therapeut als steun want niemand geloofde mij. Pas vele vele jaren later. Ik wil je alleen geruststellen. Met héél veel onvoorwaardelijke liefde, steun en therapie gaat je kleintje ongewijfeld een mooie toekomst tegemoet. Het wordt écht makkeijker, echt beter zowel voor kindlief als je gezin. Houd vol en ga zo door, zolang ze weet dat er mensen zijn die zóveel van haar houden en haar altijd zullen steunen zal ze langzaam maar zeker weer kunnen helen. Beloofd. Heel veel sterkte en blijf vooral hier je hart luchten.
zondag 28 december 2014 om 08:02
Het zal niet hetzelfde zijn dat weet ik. Maar mijn oudste is heel lang depressief geweest. In die periode deden wij haar een beetje volgen. Wilde ze zich niet aankleden prima, in bed blijven liggen, ook goed. Ik bleef vooral bij haar omdat ze aan mij het meeste steun had. Ze is een periode niet naar school geweest. We hadden hiervoor een verklaring van de psychologe. School was geen veilige plek voor haar.
Langzaam hebben we de activiteiten opgebouwt. Naar een winkel was in het begin genoeg. School is ook met uurtjes begonnen.
Ik weet dat wat jullie meemaken honderd malen erger is. Ik lees jullie verhaal met een brok in mijn keel en wil je ontzettend veel kracht toewensen.
Langzaam hebben we de activiteiten opgebouwt. Naar een winkel was in het begin genoeg. School is ook met uurtjes begonnen.
Ik weet dat wat jullie meemaken honderd malen erger is. Ik lees jullie verhaal met een brok in mijn keel en wil je ontzettend veel kracht toewensen.
zondag 28 december 2014 om 10:08
Jellybelky je hebt uiteraard gelijk. Ik ben ook 'blij' dat het eruit komt, elke dag die kind gezwegen heeft is teveel . Ik had het afschuwelijk gevonden als kind er nog langer mee gelopen had. Het is alleen inderdaad wat je stelt zo'n zwarte periode en ik hoop zo dat kind hier goed uit kan komen.
Dank je hkgirl, ik heb je een pb gestuurd.
Lisbeth school is hier gelukkig ook heel erg meegaand, maar voor kindlief geldt dat het nu het ritme weggevallen is alleen maar moeilijker lijkt. Dat kader van schooldagen en dat we dan gewoon om 8.30 ergens klaar en wel moeten zijn lijkt een soort steun te geven, naast dat het ook energie vreet. Ik weet gewoon soms niet waar we goed aan doen. Ik wil kindlief het allerliefste in alles volgen, maar tegelijk zie ik dat dat het eigenlijk zwaarder maakt, het lijkt de begrenzing en duidelijkheid van 'dit doen we gewoon zoals altijd' ook nodig te hebben. Die balans vinden is zo ingewikkeld, want ik wil kindlief niet tekort doen, maar de oudste ook niet.
Irl is deze periode eigenlijk heel stil. Ik heb niet zoveel vriendinnen, ja twee hele goede, maar die zijn aan het werk en verder met familie (de ene) of op vakantie. Verder heb ik wel veel kennissen, maar die weten niet dat dit speelt en de juf waar ik wel een heel goed contact mee heb heeft aangegeven dat ik gerust mag mailen, maar dat voelt ook een beetje suf, zij heeft ook vakantie. Nog een week dan zie ik mijn beste vriendin en daar heb ik een enorme behoefte aan op het moment. Even niet de stoere mama/vrouw hoeven zijn, maar iemand die gewoon aanvoelt en accepteerd dat er even niets sterks aan is en dat ik langzaam aan het breken ben.
Dank je hkgirl, ik heb je een pb gestuurd.
Lisbeth school is hier gelukkig ook heel erg meegaand, maar voor kindlief geldt dat het nu het ritme weggevallen is alleen maar moeilijker lijkt. Dat kader van schooldagen en dat we dan gewoon om 8.30 ergens klaar en wel moeten zijn lijkt een soort steun te geven, naast dat het ook energie vreet. Ik weet gewoon soms niet waar we goed aan doen. Ik wil kindlief het allerliefste in alles volgen, maar tegelijk zie ik dat dat het eigenlijk zwaarder maakt, het lijkt de begrenzing en duidelijkheid van 'dit doen we gewoon zoals altijd' ook nodig te hebben. Die balans vinden is zo ingewikkeld, want ik wil kindlief niet tekort doen, maar de oudste ook niet.
Irl is deze periode eigenlijk heel stil. Ik heb niet zoveel vriendinnen, ja twee hele goede, maar die zijn aan het werk en verder met familie (de ene) of op vakantie. Verder heb ik wel veel kennissen, maar die weten niet dat dit speelt en de juf waar ik wel een heel goed contact mee heb heeft aangegeven dat ik gerust mag mailen, maar dat voelt ook een beetje suf, zij heeft ook vakantie. Nog een week dan zie ik mijn beste vriendin en daar heb ik een enorme behoefte aan op het moment. Even niet de stoere mama/vrouw hoeven zijn, maar iemand die gewoon aanvoelt en accepteerd dat er even niets sterks aan is en dat ik langzaam aan het breken ben.
zondag 28 december 2014 om 10:44
Wat vreselijk stroopwafelcake voor jullie kind en jullie als gezin. Vreselijk wat dader heeft gedaan en onvergeeflijk.
Wat doe je het goed door je kind te geloven, actie te ondernemen en er zo te zijn voor je kind. Ik wil je alleen een hele dikke knuffel brengen en veel kracht toe wensen.
Ik zou juf wel mailen. Ze heeft aangegeven dat het kan. Dat zegt ze niet voor niets maar omdat ze dit meent. Juf geeft niet zozeer om vakantie maar ook om je kind.
Fijn dat je zoveel goede tips en steun krijgt van alle forummers hier.
Wat doe je het goed door je kind te geloven, actie te ondernemen en er zo te zijn voor je kind. Ik wil je alleen een hele dikke knuffel brengen en veel kracht toe wensen.
Ik zou juf wel mailen. Ze heeft aangegeven dat het kan. Dat zegt ze niet voor niets maar omdat ze dit meent. Juf geeft niet zozeer om vakantie maar ook om je kind.
Fijn dat je zoveel goede tips en steun krijgt van alle forummers hier.
Minder is meer
