Kinderen
alle pijlers
Watervrees
woensdag 30 juli 2008 om 21:18
ik wil niet flauw doen, maar schrik erg van je verhaal en ook van je houding (dat je zelf ook geschrokken bent maar kennelijk toch ook niet zo heel erg).
Ik denk ook dat je zoontje dichtbij een fataal punt is geweest. Dat jij daar getuige van was, is gelukkig maar goed ook, want anders was hij er nu niet meer... Maar ik hoop dat je beseft dat je hiervan geen getuige had hoeven zijn als je je zoontje niet zover had laten gaan. Iedereen weet toch dat een jong kind zich niet kan redden in het water op het moment dat het misgaat? En nee zwembandjes alleen zijn niet levensreddend, maar in combinatie met een wakend oog en risicovermijdend spelen bieden ze wel meer veiligheid dan zonder.
Jij hebt een extra risico genomen door je kind zo ver te laten gaan (en dan ook nog zonder zwembandjes in troebel water)....... eigenlijk onbegrijpelijk naief.
die man die vlakbij stond kun je niks verwijten. Hij hoeft niet op jouw kind te letten! Ik zelf let ook nauwelijks op andermans kinderen, de mijne heeft mijn 200% aandacht.
jammer dat je kind, die zo lekker onbezorgd in kon spelen nu zo angstig is geworden, maar o hoe begrijpelijk. Hij heeft de dood in de ogen gekeken!
heeeeeeeel langzaam opbouwen en je kind vooral niet dwingen, lijkt mij de beste aanpak, hij moet aangeven wanneer hij er aan toe is. ondanks alles wens ik je hiermee veel succes en vooral je zoontje veel vertrouwen toe.
Ik denk ook dat je zoontje dichtbij een fataal punt is geweest. Dat jij daar getuige van was, is gelukkig maar goed ook, want anders was hij er nu niet meer... Maar ik hoop dat je beseft dat je hiervan geen getuige had hoeven zijn als je je zoontje niet zover had laten gaan. Iedereen weet toch dat een jong kind zich niet kan redden in het water op het moment dat het misgaat? En nee zwembandjes alleen zijn niet levensreddend, maar in combinatie met een wakend oog en risicovermijdend spelen bieden ze wel meer veiligheid dan zonder.
Jij hebt een extra risico genomen door je kind zo ver te laten gaan (en dan ook nog zonder zwembandjes in troebel water)....... eigenlijk onbegrijpelijk naief.
die man die vlakbij stond kun je niks verwijten. Hij hoeft niet op jouw kind te letten! Ik zelf let ook nauwelijks op andermans kinderen, de mijne heeft mijn 200% aandacht.
jammer dat je kind, die zo lekker onbezorgd in kon spelen nu zo angstig is geworden, maar o hoe begrijpelijk. Hij heeft de dood in de ogen gekeken!
heeeeeeeel langzaam opbouwen en je kind vooral niet dwingen, lijkt mij de beste aanpak, hij moet aangeven wanneer hij er aan toe is. ondanks alles wens ik je hiermee veel succes en vooral je zoontje veel vertrouwen toe.
woensdag 30 juli 2008 om 21:21
In een meertje zou ik het wel eng vinden omdat het daar vaak groter is en het zicht minder, maar in het peuterbad of de verhoogde bodem van het sportbad heeft mijn dochter ook geen bandjes om.
Bij ons is peuterzwemmen ook altijd zonder bandjes en daar verdwijnen ze ook wel eens onderwater als ze vallen maar zijn dan zo weer opgevist.
Zolang je zelf niet paniekerig reageert is dat bij het kind meestal ook niet het geval.
Ik denk dat het erg moeilijk is om zo vanaf de bank te oordelen of het in die situatie onverantwoord was.
Je zou peuterzwemmen kunnen gaan doen met hem. De juf bij ons heeft altijd extra aandacht voor kindjes die het eng vinden.
Door hem regelmatig op een positieve manier met zwemmen in aanraking te brengen zal de angst hopelijk minder worden.
Bij ons is peuterzwemmen ook altijd zonder bandjes en daar verdwijnen ze ook wel eens onderwater als ze vallen maar zijn dan zo weer opgevist.
Zolang je zelf niet paniekerig reageert is dat bij het kind meestal ook niet het geval.
Ik denk dat het erg moeilijk is om zo vanaf de bank te oordelen of het in die situatie onverantwoord was.
Je zou peuterzwemmen kunnen gaan doen met hem. De juf bij ons heeft altijd extra aandacht voor kindjes die het eng vinden.
Door hem regelmatig op een positieve manier met zwemmen in aanraking te brengen zal de angst hopelijk minder worden.
woensdag 30 juli 2008 om 21:26
Ik vraag me af of je echt haast moet maken. Dan wordt water zo'n beladen ding voor hem.
Gun hem even een paar weken om bij te komen van zijn nogal grote avontuur, bied hem het water aan door er te zijn maar laat hém beslissen wanneer hij er weer aan toe is.
Met een beetje geluk gaat hij in de komende weken wel weer pootje baden en als dat zo is kan hij volgend jaar gewoon weer fris opnieuw beginnen, zo lang blijft die angst ook weer niet hangen.
Eventueel zou je -in het zwembad thuis?- hem weer een tijdje kunnen laten dobberen in zo'n babybootje met kruisbanden.
Zwemvleugeltjes zijn ook geen luxe.
Gun hem even een paar weken om bij te komen van zijn nogal grote avontuur, bied hem het water aan door er te zijn maar laat hém beslissen wanneer hij er weer aan toe is.
Met een beetje geluk gaat hij in de komende weken wel weer pootje baden en als dat zo is kan hij volgend jaar gewoon weer fris opnieuw beginnen, zo lang blijft die angst ook weer niet hangen.
Eventueel zou je -in het zwembad thuis?- hem weer een tijdje kunnen laten dobberen in zo'n babybootje met kruisbanden.
Zwemvleugeltjes zijn ook geen luxe.
woensdag 30 juli 2008 om 21:40
quote:pebbles10 schreef op 30 juli 2008 @ 21:21:
maar in het peuterbad of de verhoogde bodem van het sportbad heeft mijn dochter ook geen bandjes om.
Bij ons is peuterzwemmen ook altijd zonder bandjes en daar verdwijnen ze ook wel eens onderwater als ze vallen maar zijn dan zo weer opgevist.
He Pebbles!
Het verschil zit er denk ik in, dat je met het peuterzwemmen er zelf bij bent. To laat haar zoontje zonder vleugels spelen in het water en zit zelf een stuk verder op een handdoekje.
Ik denk dat niet traumatisch is als je koppieondergaat en je papa of mama je er meteen uit vist, maar wel als je al een halve minuut onder het water ligt en geen adem kunt halen omdat je moeder op het handdoekje ligt en er niet zo 123 bij is.
maar in het peuterbad of de verhoogde bodem van het sportbad heeft mijn dochter ook geen bandjes om.
Bij ons is peuterzwemmen ook altijd zonder bandjes en daar verdwijnen ze ook wel eens onderwater als ze vallen maar zijn dan zo weer opgevist.
He Pebbles!
Het verschil zit er denk ik in, dat je met het peuterzwemmen er zelf bij bent. To laat haar zoontje zonder vleugels spelen in het water en zit zelf een stuk verder op een handdoekje.
Ik denk dat niet traumatisch is als je koppieondergaat en je papa of mama je er meteen uit vist, maar wel als je al een halve minuut onder het water ligt en geen adem kunt halen omdat je moeder op het handdoekje ligt en er niet zo 123 bij is.
woensdag 30 juli 2008 om 21:47
quote:dewit schreef op 30 juli 2008 @ 18:12:
[...]
En dat is dus de reden dat hij ze niet om had. Ze helpen namelijk nauwelijks en geven een vals gevoel van veiligheid, niet alleen voor de ouder maar ook voor het kind.
Als ik in een zwembad ben heeft hij ze wel om, puur en alleen omdat hij daar in een keer het diepe in zou kunnen vallen, het wordt er niet geleidelijk dieper en dus blijft hij dan met bandjes enigszins drijven en vis je hem er makkelijker uit.
Zwembandjes zorgen er echt niet voor dat zijn gezicht uit het water blijft en dus verdrinkt een kind naar mijn idee dan vrijwel net zo makkelijk.
Aan zo'n meertje vind ik ze dus alleen maar in de weg zitten voor hem, ze plakken irritant aan je armen weet ik nog van toen ik klein was en eigenlijk vond ik het maar ondingen. En dus heeft Zoon ze niet om als we bij het meertje zijn, en zolang hij niet echt bezig is met zwemmen in de toekomst ook niet. Kijk als hij echt gaat proberen te zwemmen dan heeft het weer wel nut, dan helpt het hem makkelijker uit het water te blijven, maar op deze leeftijd? Zo klein hebben ze gewoon niet door dat ze hun voeten weer onder hun lijfje moeten zetten en dan weer kunnen staan. Ook met zwembandjes om snappen ze dat niet en ook dan zullen ze voorover met hun gezicht in het water gaan drijven en niet weten hoe ze hun gezichtje uit het water moeten houden.
Mijn kinderen springen vrolijk het zwembad in (met bandjes!) en komen zo altijd keurig bovendrijven. Ook al komen ze met hun gezicht in het water dan is dat nog altijd makkelijker redden dan een kind wat ergens - weetjijveelwaaralsjeeensecondeniethebtgekeken - onder water verdwijnt omdat mama het zielig vind dat bandjes in de weg zitten. Ik ben zeker geen moeder die overal gevaren ziet maar bij water hebben ze áltijd bandjes om, altijd.
En dat ze bandjes omhebben betekent uiteraard niet dat je niet meer hoeft op te letten. Dat je zoon niet weet hoe hij omhoog moet komen is helemaal niet relevant; hij zinkt niet door de bandjes en jij hebt 'em zo uit het water gevist omdat je oplet.
[...]
En dat is dus de reden dat hij ze niet om had. Ze helpen namelijk nauwelijks en geven een vals gevoel van veiligheid, niet alleen voor de ouder maar ook voor het kind.
Als ik in een zwembad ben heeft hij ze wel om, puur en alleen omdat hij daar in een keer het diepe in zou kunnen vallen, het wordt er niet geleidelijk dieper en dus blijft hij dan met bandjes enigszins drijven en vis je hem er makkelijker uit.
Zwembandjes zorgen er echt niet voor dat zijn gezicht uit het water blijft en dus verdrinkt een kind naar mijn idee dan vrijwel net zo makkelijk.
Aan zo'n meertje vind ik ze dus alleen maar in de weg zitten voor hem, ze plakken irritant aan je armen weet ik nog van toen ik klein was en eigenlijk vond ik het maar ondingen. En dus heeft Zoon ze niet om als we bij het meertje zijn, en zolang hij niet echt bezig is met zwemmen in de toekomst ook niet. Kijk als hij echt gaat proberen te zwemmen dan heeft het weer wel nut, dan helpt het hem makkelijker uit het water te blijven, maar op deze leeftijd? Zo klein hebben ze gewoon niet door dat ze hun voeten weer onder hun lijfje moeten zetten en dan weer kunnen staan. Ook met zwembandjes om snappen ze dat niet en ook dan zullen ze voorover met hun gezicht in het water gaan drijven en niet weten hoe ze hun gezichtje uit het water moeten houden.
Mijn kinderen springen vrolijk het zwembad in (met bandjes!) en komen zo altijd keurig bovendrijven. Ook al komen ze met hun gezicht in het water dan is dat nog altijd makkelijker redden dan een kind wat ergens - weetjijveelwaaralsjeeensecondeniethebtgekeken - onder water verdwijnt omdat mama het zielig vind dat bandjes in de weg zitten. Ik ben zeker geen moeder die overal gevaren ziet maar bij water hebben ze áltijd bandjes om, altijd.
En dat ze bandjes omhebben betekent uiteraard niet dat je niet meer hoeft op te letten. Dat je zoon niet weet hoe hij omhoog moet komen is helemaal niet relevant; hij zinkt niet door de bandjes en jij hebt 'em zo uit het water gevist omdat je oplet.
woensdag 30 juli 2008 om 22:07
quote:Mette Mare schreef op 30 juli 2008 @ 21:40:
[...]
He Pebbles!
Het verschil zit er denk ik in, dat je met het peuterzwemmen er zelf bij bent. To laat haar zoontje zonder vleugels spelen in het water en zit zelf een stuk verder op een handdoekje.
Ik denk dat niet traumatisch is als je koppieondergaat en je papa of mama je er meteen uit vist, maar wel als je al een halve minuut onder het water ligt en geen adem kunt halen omdat je moeder op het handdoekje ligt en er niet zo 123 bij is.
Heej, jij ook hier?
Dat is natuurlijk ook een andere situatie maar uit het stukje is niet op te maken hoever ze er vandaan zat, hoe lang het duurde, hoe helder het water was, etc.
Het is dan zo lastig om te oordelen.
Zelf gebruik ik bijvoorbeeld wel bandjes als er veel grotere kinderen zijn die haar omver kunnen lopen of bij ondoorzichtig water. En ik blijf inderdaad altijd op maximaal een paar meter afstand.
[...]
He Pebbles!
Het verschil zit er denk ik in, dat je met het peuterzwemmen er zelf bij bent. To laat haar zoontje zonder vleugels spelen in het water en zit zelf een stuk verder op een handdoekje.
Ik denk dat niet traumatisch is als je koppieondergaat en je papa of mama je er meteen uit vist, maar wel als je al een halve minuut onder het water ligt en geen adem kunt halen omdat je moeder op het handdoekje ligt en er niet zo 123 bij is.
Heej, jij ook hier?
Dat is natuurlijk ook een andere situatie maar uit het stukje is niet op te maken hoever ze er vandaan zat, hoe lang het duurde, hoe helder het water was, etc.
Het is dan zo lastig om te oordelen.
Zelf gebruik ik bijvoorbeeld wel bandjes als er veel grotere kinderen zijn die haar omver kunnen lopen of bij ondoorzichtig water. En ik blijf inderdaad altijd op maximaal een paar meter afstand.
donderdag 31 juli 2008 om 09:00
quote:dewit schreef op 30 juli 2008 @ 22:11:
[...]
Apart dat verhaal met dat handdoekje, heb ik namelijk nooit gezegd. Ik stond aan de rand van het water naar hem te kijken, mijn handdoekje lag een meter of 20 achter me met een paar tijdschriften die ik dus niet aan het lezen was omdat ik bij de waterrand stond om mijn zoontje in de gaten te houdenMaar dan nog.. Als je je kind van 2,5 (met of zonder bandjes!) af ziet drijven en het komt op een punt waar je er niet meer direct bij kunt ga je er toch zoiezo achteraan, dan wacht je toch niet af of het goed gaat of niet. Ik vind een klein kind alleen in open water zoiezo onbegrijpelijk. Heb je wel door dat een kind maar zo'n 30 seconden nodig heeft om te verdrinken?? Wees dolgelukkig dat het goed af is gelopen, maar ga je kind niet pushen en wees niet zo ongelooflijk laconiek. Het had met gemak anders kunnen aflopen, terecht dus dat je zoontje doodsbang is het zou hem kunnen helpen als je dat zou begrijpen i.p.v. hem zo snel mogelijk weer in het water te willen hebben.
[...]
Apart dat verhaal met dat handdoekje, heb ik namelijk nooit gezegd. Ik stond aan de rand van het water naar hem te kijken, mijn handdoekje lag een meter of 20 achter me met een paar tijdschriften die ik dus niet aan het lezen was omdat ik bij de waterrand stond om mijn zoontje in de gaten te houdenMaar dan nog.. Als je je kind van 2,5 (met of zonder bandjes!) af ziet drijven en het komt op een punt waar je er niet meer direct bij kunt ga je er toch zoiezo achteraan, dan wacht je toch niet af of het goed gaat of niet. Ik vind een klein kind alleen in open water zoiezo onbegrijpelijk. Heb je wel door dat een kind maar zo'n 30 seconden nodig heeft om te verdrinken?? Wees dolgelukkig dat het goed af is gelopen, maar ga je kind niet pushen en wees niet zo ongelooflijk laconiek. Het had met gemak anders kunnen aflopen, terecht dus dat je zoontje doodsbang is het zou hem kunnen helpen als je dat zou begrijpen i.p.v. hem zo snel mogelijk weer in het water te willen hebben.
donderdag 31 juli 2008 om 13:09
ik doe er nog een schepje boven op ...
je schrijft in je TO dat hij op het stuk bij de lijn (daar waar hij kopje onderging) nog net kon staan. Stond het water dan tot zijn navel, schouders of kin?
ik kan nog steeds niet begrijpen dat jij dit hebt aangedurfd en dat je je nu door de gemiddelde reactie nog aangevallen voelt ook.
je schrijft in je TO dat hij op het stuk bij de lijn (daar waar hij kopje onderging) nog net kon staan. Stond het water dan tot zijn navel, schouders of kin?
ik kan nog steeds niet begrijpen dat jij dit hebt aangedurfd en dat je je nu door de gemiddelde reactie nog aangevallen voelt ook.
donderdag 31 juli 2008 om 15:20
Oh ja, ik ben dan zo'n type overbeschermende moeder hoor, maar dat is alleen omdat ik als het niet nodig is, geen risico wil nemen met mijn kind. Waarom neem jij dat risico wel? Wat is hierin je afweging? Dat begrijp ik namelijk niet. Tegen het risico op een verdrinkend kind weegt tot niets af? Waarom stond je er niet naast?
donderdag 31 juli 2008 om 20:40
quote:dewit schreef op 31 juli 2008 @ 20:34:
Omdat er in mijn ogen geen risico was. Het is een meertje wat geleidelijk aan afloop, stikt er van de mensen met kleine kinderen die daar veelal met maar ook zonder bandjes rond banjeren. Hij was heerlijk aan het spelen met het zand, met de modder en het water en zag toen dat bootje liggen. Zodra ik hem het bootje zag pakken ben ik erheen gelopen en ben ernaast gaan staan. Hij liep spelend met het bootje achter zich aantrekkend het water in, naar mij achterom kijken en naar zijn bootje natuurlijk. Ik heb mijn ogen niet van hem afgehouden en terwijl hij verder liep besloot ik dat het goed was, hij komt er vanzelf achter dat het te diep voor hem is, dan loopt hij terug wat hij normaal ook doet in een zwembad als hij wel bandjes om heeft.
Dit is toch een risico? Alleen je kind in het water laten? Waarom liep je niet mee? Dan had hij hooguit 3 seconden onder water geweest en niet meer? En verwachten van een 2.5 jarige dat hij dit gevaar doorheeft vind ik wel wat vergaan, ondanks de ervaringen in het verleden. Tot zijn schoudersvind ik ook wel heeeeeeel erg diep voor zo'n kleintje.
Tot hij dus op het punt kwam dat het allemaal nog net kon, het water aan zijn schouders, maar hij dus ook al op het punt van teruglopen stond. Waarschijnlijk heeft hij zich verstapt ofzo, ik ben er meteen nar toe gerend, heb hem uit het water gehaald en ben rustig nar de kant gelopen. Nog een grapje gemaakt dat hij wel op zijn voetjes moet blijven staan, samen aan de waterkant gaan zitten om hem te kalmeren. Daarna even een koekje gaan eten voor de schrik en weer terug naar het water. Hij vond het toen al eng, maar heeft die middag nog wel samen met mij door het water gelopen en ermee gespeeld.
Pas de volgende dag dat we terug waren en de dagen daarna wilde hij er niets meer van weten.
Nogmaals in mijn ogen was er geen risico, in de ogen van de andere aanwezige ouders was het ook niet veel meer als een ongelukje en zelfs in de ogen van de reddingsbrigade was er weinig an de hand, anders hadden ze vast wel komen kijken in plaats van op hun stoel blijven zitten.Tuurlijk was het een ongelukje maar ik denk dat de ernst van het ongeluk of beter, de langdurigheid daarvan, heel veel verkort kon worden door er naast te staan. Drie seconden onder water is al een beetje traumatisch voor zo'n kleintje maar overkoombaar, laat staan hoe lang die van jou er heeft gesparteld. Twintig seconden lijken dan echt een eeuwigheid hoor.
Omdat er in mijn ogen geen risico was. Het is een meertje wat geleidelijk aan afloop, stikt er van de mensen met kleine kinderen die daar veelal met maar ook zonder bandjes rond banjeren. Hij was heerlijk aan het spelen met het zand, met de modder en het water en zag toen dat bootje liggen. Zodra ik hem het bootje zag pakken ben ik erheen gelopen en ben ernaast gaan staan. Hij liep spelend met het bootje achter zich aantrekkend het water in, naar mij achterom kijken en naar zijn bootje natuurlijk. Ik heb mijn ogen niet van hem afgehouden en terwijl hij verder liep besloot ik dat het goed was, hij komt er vanzelf achter dat het te diep voor hem is, dan loopt hij terug wat hij normaal ook doet in een zwembad als hij wel bandjes om heeft.
Dit is toch een risico? Alleen je kind in het water laten? Waarom liep je niet mee? Dan had hij hooguit 3 seconden onder water geweest en niet meer? En verwachten van een 2.5 jarige dat hij dit gevaar doorheeft vind ik wel wat vergaan, ondanks de ervaringen in het verleden. Tot zijn schoudersvind ik ook wel heeeeeeel erg diep voor zo'n kleintje.
Tot hij dus op het punt kwam dat het allemaal nog net kon, het water aan zijn schouders, maar hij dus ook al op het punt van teruglopen stond. Waarschijnlijk heeft hij zich verstapt ofzo, ik ben er meteen nar toe gerend, heb hem uit het water gehaald en ben rustig nar de kant gelopen. Nog een grapje gemaakt dat hij wel op zijn voetjes moet blijven staan, samen aan de waterkant gaan zitten om hem te kalmeren. Daarna even een koekje gaan eten voor de schrik en weer terug naar het water. Hij vond het toen al eng, maar heeft die middag nog wel samen met mij door het water gelopen en ermee gespeeld.
Pas de volgende dag dat we terug waren en de dagen daarna wilde hij er niets meer van weten.
Nogmaals in mijn ogen was er geen risico, in de ogen van de andere aanwezige ouders was het ook niet veel meer als een ongelukje en zelfs in de ogen van de reddingsbrigade was er weinig an de hand, anders hadden ze vast wel komen kijken in plaats van op hun stoel blijven zitten.Tuurlijk was het een ongelukje maar ik denk dat de ernst van het ongeluk of beter, de langdurigheid daarvan, heel veel verkort kon worden door er naast te staan. Drie seconden onder water is al een beetje traumatisch voor zo'n kleintje maar overkoombaar, laat staan hoe lang die van jou er heeft gesparteld. Twintig seconden lijken dan echt een eeuwigheid hoor.
donderdag 31 juli 2008 om 23:05
quote:dewit schreef op 30 juli 2008 @ 17:51:
Over het hoe en waarom van de zwembandjes ga ik het hier niet eens hebben. Feit is dat ik altijd naar mijn kind kijk als hij in/bij het water is. En dus wel zo goed aan het opletten was dat ik eerder doorhad dat hij onder water verdwenen was als de man die er een meter naast stond.
Als je die man had gevraagd om op te letten op je kind had hij direct gereageerd. Maar die man was bezig met zijn eigen ding.
De fout ligt toch echt bij jou. Jij kan ook heel even afgeleid worden en kan er ik weet niet wat gebeuren.
Bandjes omdoen is toch echt het verstandigste.
En nooit er van uitgaan dat anderen ook op je kind let. Niet omdat ze het niet willen maar ze zijn misschien net bezig om hun eigen kind in de gaten te houden en hebben ze er geen oog voor wat er om hun heen gebeurd. Jij let in pricipe ook alleen op jouw kindje.
Er zijn maar weinig mensen, vind ik, die op alle kinderen (kunnen) letten.
Over het hoe en waarom van de zwembandjes ga ik het hier niet eens hebben. Feit is dat ik altijd naar mijn kind kijk als hij in/bij het water is. En dus wel zo goed aan het opletten was dat ik eerder doorhad dat hij onder water verdwenen was als de man die er een meter naast stond.
Als je die man had gevraagd om op te letten op je kind had hij direct gereageerd. Maar die man was bezig met zijn eigen ding.
De fout ligt toch echt bij jou. Jij kan ook heel even afgeleid worden en kan er ik weet niet wat gebeuren.
Bandjes omdoen is toch echt het verstandigste.
En nooit er van uitgaan dat anderen ook op je kind let. Niet omdat ze het niet willen maar ze zijn misschien net bezig om hun eigen kind in de gaten te houden en hebben ze er geen oog voor wat er om hun heen gebeurd. Jij let in pricipe ook alleen op jouw kindje.
Er zijn maar weinig mensen, vind ik, die op alle kinderen (kunnen) letten.
donderdag 31 juli 2008 om 23:39
We beginnen hier wel richting beschuldiging te gaan van TO. Ik heb geen kinderen, dus kan de beschermende moeder gevoelens die dit bij velen losmaakt niet meenemen in mijn reactie, maar ik denk dat TO wel genoeg geschrokken is en echt geen wijzend vingertje verdient.
Elk kind (en volwassene) gaat anders om met water. Hoewel ik zelf een keer bijna verdronken ben als kind doordat ik in een wak viel (da's een gat in het ijs), ben ik nooit bang geweest voor water. Mijn moeder dook wel een paar seconden later achter mij aan, maar dat kan ik me niet meer herinneren. Maar goed, ik ben niet bang voor water. Sterker nog, ik ben er gek op. Maar dat is misschien ook omdat ik begrijp wat het is. Ik snap de bewegingen die het kan maken, ik kan zwemmen (toen nog niet en een bodem was er al helemaal niet). Misschien helpt het jouw kindje ook. Laat hem zien wat water is. Leer hem hoe hij kan staan als hij omvalt.
Ik vind het trouwens erg begrijpelijk dat hij niet naar die plek terug wil. Daar heeft hij nu een natuurlijke afkeer voor. Misschien moet je hem eerst naar een pierebadje in het zwembad nemen zodat hij weer wat zelfvertrouwen krijgt?
Overigens mochten wij van onze moeder nooit verder het water in dan ons naveltje. Anders was ze bang dat we niet meer zouden kunnen staan of niet tegen eventuele stromingen op konden in de zee. Die zwembandjes hadden we ook niet. Die werken idd niet.
Elk kind (en volwassene) gaat anders om met water. Hoewel ik zelf een keer bijna verdronken ben als kind doordat ik in een wak viel (da's een gat in het ijs), ben ik nooit bang geweest voor water. Mijn moeder dook wel een paar seconden later achter mij aan, maar dat kan ik me niet meer herinneren. Maar goed, ik ben niet bang voor water. Sterker nog, ik ben er gek op. Maar dat is misschien ook omdat ik begrijp wat het is. Ik snap de bewegingen die het kan maken, ik kan zwemmen (toen nog niet en een bodem was er al helemaal niet). Misschien helpt het jouw kindje ook. Laat hem zien wat water is. Leer hem hoe hij kan staan als hij omvalt.
Ik vind het trouwens erg begrijpelijk dat hij niet naar die plek terug wil. Daar heeft hij nu een natuurlijke afkeer voor. Misschien moet je hem eerst naar een pierebadje in het zwembad nemen zodat hij weer wat zelfvertrouwen krijgt?
Overigens mochten wij van onze moeder nooit verder het water in dan ons naveltje. Anders was ze bang dat we niet meer zouden kunnen staan of niet tegen eventuele stromingen op konden in de zee. Die zwembandjes hadden we ook niet. Die werken idd niet.
vrijdag 1 augustus 2008 om 11:47
Ik snap helemaal dat je zoontje niet terug wil. In zijn ogen is het nu een enge plek geworden. Je krijgt er water in je neus, in je ogen en mama en jij schrikken heel erg als je te ver in het water gaat.
Ik ben bang dat dit nog wel een poosje gaat duren. Je kunt het niet pushen, de kans is groter dat het dan helemaal beladen wordt en hij helemaal niet meer wil zwemmen.
Voorlopig wordt het dus een zwembadje in de tuin.
Maar is dit niet een beter alternatief voor de zwembandjes?
Zwempakje met drijvers.
Ik ben bang dat dit nog wel een poosje gaat duren. Je kunt het niet pushen, de kans is groter dat het dan helemaal beladen wordt en hij helemaal niet meer wil zwemmen.
Voorlopig wordt het dus een zwembadje in de tuin.
Maar is dit niet een beter alternatief voor de zwembandjes?
Zwempakje met drijvers.
vrijdag 1 augustus 2008 om 13:11
Geen tips, ook niet veel teruggelezen dus weet ook niet welke tips al gegeven zijn.
Mijn zoon weigerde altijd bandjes en die 3 x dat we naar het zwembad waren geweest dus ook altijd naast hem in het badje gezeten. zij aan zij TOTDAT......
Hij daar in het pierenbadje van de glijbaan wilde. Ieniemienie glijbaan, wat kan er nou mis gaan denk je.
Trapje vd glijbaan was op de kant, met een muurtje tussen trapje en glijbaan. Zoon valt in zijn glij naar beneden van zit naar lig en schuift zo liggend onder de waterspiegel. Ondanks dat zn rug op de bodem lag en hij hooguit een paar cm water boven m had, greep hij dus zelf niet in. Die 2 stappen om t muurtje heen leken in slowmotion te gaan en zag m naar adem happen onder water. Beeld staat nu nog steeds op mn netvlies. Meneer had overigens nergens last van, 1 x hoesten, lachen en roepen: nog een keer!!!
toen we laatst in een vakantiepark waren en meneer zwembandjes niet om wilde kreeg hij van ons 2 keuzen:
1 bandjes om en zwemmen.
2 lineareacta t zwembad uit.
Na 3 x plukken gaf hij de strijd op.
Mijn zoon weigerde altijd bandjes en die 3 x dat we naar het zwembad waren geweest dus ook altijd naast hem in het badje gezeten. zij aan zij TOTDAT......
Hij daar in het pierenbadje van de glijbaan wilde. Ieniemienie glijbaan, wat kan er nou mis gaan denk je.
Trapje vd glijbaan was op de kant, met een muurtje tussen trapje en glijbaan. Zoon valt in zijn glij naar beneden van zit naar lig en schuift zo liggend onder de waterspiegel. Ondanks dat zn rug op de bodem lag en hij hooguit een paar cm water boven m had, greep hij dus zelf niet in. Die 2 stappen om t muurtje heen leken in slowmotion te gaan en zag m naar adem happen onder water. Beeld staat nu nog steeds op mn netvlies. Meneer had overigens nergens last van, 1 x hoesten, lachen en roepen: nog een keer!!!
toen we laatst in een vakantiepark waren en meneer zwembandjes niet om wilde kreeg hij van ons 2 keuzen:
1 bandjes om en zwemmen.
2 lineareacta t zwembad uit.
Na 3 x plukken gaf hij de strijd op.
koffie, zwart graag...
vrijdag 1 augustus 2008 om 13:24
Dewit krijgt aardig wat opmerkingen over haar heen hier over die bandjes.
Mijn kinderen dragen idd ook altijd bandjes en het is idd verstandiger, zo niet verplicht om ze wel te dragen.
Maar de TO wordt hier aardig over aangevallen, gezien het feit dat het haar kindje is waar ze zelf het risico meeneemt en het zichzelf nimmer zal vergeven als het wel misgaat, is het niet aan ons hier kritiek op te uiten.
Mijn kinderen dragen idd ook altijd bandjes en het is idd verstandiger, zo niet verplicht om ze wel te dragen.
Maar de TO wordt hier aardig over aangevallen, gezien het feit dat het haar kindje is waar ze zelf het risico meeneemt en het zichzelf nimmer zal vergeven als het wel misgaat, is het niet aan ons hier kritiek op te uiten.
vrijdag 1 augustus 2008 om 13:30
quote:dewit schreef op 30 juli 2008 @ 17:51:
Over het hoe en waarom van de zwembandjes ga ik het hier niet eens hebben. Feit is dat ik altijd naar mijn kind kijk als hij in/bij het water is. En dus wel zo goed aan het opletten was dat ik eerder doorhad dat hij onder water verdwenen was als de man die er een meter naast stond.Sorry hoor maar dit meen je toch niet. Je laat een kind van 2,5 toch niet zonder bandjes te water als je er zelf niet vlak naast staat? En ook nog eens in open water, wat meestal troebel is. Realiseer je je dat je kind als hij raar valt zo een paar meter verder is dan jij denkt, en dat je hem in toebel water dan niet meer terug vindt? En nu zag je het gebeuren, maar je kunt mij niet vertellen dat je onafgebroken naar je kind staart.
Sorry maar ik vind je oer- en oerstom bezig. Helemaal omdat je na dit incident blijkbaar nog steeds niks van bandjes wilt weten.
Over het hoe en waarom van de zwembandjes ga ik het hier niet eens hebben. Feit is dat ik altijd naar mijn kind kijk als hij in/bij het water is. En dus wel zo goed aan het opletten was dat ik eerder doorhad dat hij onder water verdwenen was als de man die er een meter naast stond.Sorry hoor maar dit meen je toch niet. Je laat een kind van 2,5 toch niet zonder bandjes te water als je er zelf niet vlak naast staat? En ook nog eens in open water, wat meestal troebel is. Realiseer je je dat je kind als hij raar valt zo een paar meter verder is dan jij denkt, en dat je hem in toebel water dan niet meer terug vindt? En nu zag je het gebeuren, maar je kunt mij niet vertellen dat je onafgebroken naar je kind staart.
Sorry maar ik vind je oer- en oerstom bezig. Helemaal omdat je na dit incident blijkbaar nog steeds niks van bandjes wilt weten.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 1 augustus 2008 om 13:35
quote:zusenzo schreef op 01 augustus 2008 @ 13:24:
Dewit krijgt aardig wat opmerkingen over haar heen hier over die bandjes.
Mijn kinderen dragen idd ook altijd bandjes en het is idd verstandiger, zo niet verplicht om ze wel te dragen.
Maar de TO wordt hier aardig over aangevallen, gezien het feit dat het haar kindje is waar ze zelf het risico meeneemt en het zichzelf nimmer zal vergeven als het wel misgaat, is het niet aan ons hier kritiek op te uiten.Ik vind juist dat we moreel verplicht zijn hierop kritiek te uiten, voor haar zoontje die zichzelf nog niet kan verdedigen. Als wij haar door die kritiek al aan het denken zetten dat ze beter oplet of toch aan de bandjes gaat of wat dan ook, dan heeft het al nut gehad. Geen kritiek uiten zou ik hier verkeerd vinden.
Dewit krijgt aardig wat opmerkingen over haar heen hier over die bandjes.
Mijn kinderen dragen idd ook altijd bandjes en het is idd verstandiger, zo niet verplicht om ze wel te dragen.
Maar de TO wordt hier aardig over aangevallen, gezien het feit dat het haar kindje is waar ze zelf het risico meeneemt en het zichzelf nimmer zal vergeven als het wel misgaat, is het niet aan ons hier kritiek op te uiten.Ik vind juist dat we moreel verplicht zijn hierop kritiek te uiten, voor haar zoontje die zichzelf nog niet kan verdedigen. Als wij haar door die kritiek al aan het denken zetten dat ze beter oplet of toch aan de bandjes gaat of wat dan ook, dan heeft het al nut gehad. Geen kritiek uiten zou ik hier verkeerd vinden.
vrijdag 1 augustus 2008 om 13:43
quote:Zwieber schreef op 01 augustus 2008 @ 13:35:
[...]
Ik vind juist dat we moreel verplicht zijn hierop kritiek te uiten, voor haar zoontje die zichzelf nog niet kan verdedigen. Als wij haar door die kritiek al aan het denken zetten dat ze beter oplet of toch aan de bandjes gaat of wat dan ook, dan heeft het al nut gehad. Geen kritiek uiten zou ik hier verkeerd vinden.
Eens met Zwieber.
Natuurlijk is iedere moeder op haar manier verantwoordelijk.
Maar wat mij zo stoort aan dit verhaal is de lakonieke houding van TO. Een kind van 2,5 kan toch zelf nog geen risico's inschatten???
Dan heeft ze nog GELUK gehad dat haar zoontje er " slechts" met watervrees vanaf is gekomen.
[...]
Ik vind juist dat we moreel verplicht zijn hierop kritiek te uiten, voor haar zoontje die zichzelf nog niet kan verdedigen. Als wij haar door die kritiek al aan het denken zetten dat ze beter oplet of toch aan de bandjes gaat of wat dan ook, dan heeft het al nut gehad. Geen kritiek uiten zou ik hier verkeerd vinden.
Eens met Zwieber.
Natuurlijk is iedere moeder op haar manier verantwoordelijk.
Maar wat mij zo stoort aan dit verhaal is de lakonieke houding van TO. Een kind van 2,5 kan toch zelf nog geen risico's inschatten???
Dan heeft ze nog GELUK gehad dat haar zoontje er " slechts" met watervrees vanaf is gekomen.
vrijdag 1 augustus 2008 om 14:06
Ik vind dit geen manier van aanvallen, maar juist van waarschuwen. Het gaat niet om een driftbui van een kind in een supermarkt, of een kindje wat een lollie eet met losse handen...
Maar dit had gewoon echt mis kunnen gaan (in mijn ogen) en een makkelijke ouder is niet erg, maar dit is gewoon echt gevaarlijk.
Hier is peuterzwemmen ook in het diepe zonder zwembadjes, en ook zwemmen de kinderen wel eens een paar meter alleen... Maar je staat er naast, oefent samen wat wel en niet kan in het water en het water is helder, dus je plukt je kind er ook zo weer uit.
Maar goed, ik neem aan dat TO wel een beetje aan het denken is gezet.
Maar dit had gewoon echt mis kunnen gaan (in mijn ogen) en een makkelijke ouder is niet erg, maar dit is gewoon echt gevaarlijk.
Hier is peuterzwemmen ook in het diepe zonder zwembadjes, en ook zwemmen de kinderen wel eens een paar meter alleen... Maar je staat er naast, oefent samen wat wel en niet kan in het water en het water is helder, dus je plukt je kind er ook zo weer uit.
Maar goed, ik neem aan dat TO wel een beetje aan het denken is gezet.
Op het dak zie je kleine musjes,
je weet; ze krijgen wormen ... maar het lijken kusjes!
je weet; ze krijgen wormen ... maar het lijken kusjes!
vrijdag 1 augustus 2008 om 15:13
quote:dewit schreef op 30 juli 2008 @ 18:12:
[...]
Zo klein hebben ze gewoon niet door dat ze hun voeten weer onder hun lijfje moeten zetten en dan weer kunnen staan. Ook met zwembandjes om snappen ze dat niet en ook dan zullen ze voorover met hun gezicht in het water gaan drijven en niet weten hoe ze hun gezichtje uit het water moeten houden.Ook met bandjes laat je je kind niet alleen te water gaan. Het is een hulpmiddel, geen reddingsmiddel. Maar zonder bandjes alleen in het water, tot zijn schouders? Je bent niet wijs.
Je zet je kind toch ook niet los achter in de auto, omdat zijn gordel zo in de weg zit.
Hoop ik...
[...]
Zo klein hebben ze gewoon niet door dat ze hun voeten weer onder hun lijfje moeten zetten en dan weer kunnen staan. Ook met zwembandjes om snappen ze dat niet en ook dan zullen ze voorover met hun gezicht in het water gaan drijven en niet weten hoe ze hun gezichtje uit het water moeten houden.Ook met bandjes laat je je kind niet alleen te water gaan. Het is een hulpmiddel, geen reddingsmiddel. Maar zonder bandjes alleen in het water, tot zijn schouders? Je bent niet wijs.
Je zet je kind toch ook niet los achter in de auto, omdat zijn gordel zo in de weg zit.
Hoop ik...
oh that purrrrrrrrrfect feeling
