Relaties
alle pijlers
mijn man wil scheiden
maandag 21 januari 2008 om 21:02
Ongeveer een half jaar geleden heeft mijn man voor het eerst aangegeven niet met mij verder te willen. Dit kwam echt als een donderslag bij heldere hemel. Na gepraat te hebben vond hij ook dat we het samen weer moesten proberen. Ik van mij kan heb mezelf best veranderd maar bij hem heb ik eigenlijk niet veel verandering gemerkt. Geprobeerd te praten maar dat kan hij absoluut niet. In dat half jaar een aantal leuke dingen gedaan en heeft hij ook regelmatig gezegd dat hij weer van mij houdt. We zijn zelfs nog naar een ander huis wezen kijken.
Nu twee weken geleden komt hij weer met de bom ik ben niet gelukkig. Het gevoel is weg, je zorgt veel te goed voor me ik kan me niet ontwikkelen mijn gevoel zegt me dat ik bij je weg moet want je benauwd me. We zijn 13 jaar getrouwd en voor zover ik wist hadden we een goed huwelijk. Hebben heel veel dingen samen gedaan, had echt het idee dat hij mijn soulmate was en dat ik me alles bij hem terecht kon. Ik ben iemand die redelijk perfectionistisch is en alles snel en goed geregeld wil hebben. Hij is iemand die graag wil dat alles netjes is en altijd de leukste jongen van de klas wil zijn. Hij heeft er een ontzettend groot probleem mee dat hij 40 wordt dus ik schoof alles op midlife crisis en had zoiets van laat maar uitrazen komt vanzelf goed. Niet dus.
We zijn nu bij een relatietherapeut maar ook dat helpt naar mijn idee niet echt. Heb totaal niet het idee dat er ook maar iets van wat ik zeg tot hem doordringt.
Hij zegt dat hij er nog niet uit is alleen weet hij ook niet hoelang het gaat duren voordat hij eruit is. Ik wil hem niet kwijt maar ben heel erg bang dat hij de beslissing al heeft genomen maar het alleen niet durft te zeggen.
Hij zegt alleen maar de hele tijd dat hij niet meer om me geeft, dat hij om mij geeft alsof ik zijn zus ben. Nadat hij het heeft gezegd heeft hij eerst nog twee weken thuis gewoont waarbij je gewoon inet verder komt dan continu alles herhalen wat je al tig keer hebt gezegd. Nadat ik in die periode flink ben afgevallen heb ik aangegeven dat ik het prettiger zou vinden als hij even wegging om zelf een beetje tot rust te komen. Alleen dat helpt dus geen zak. Ik mis hem ontzettend en ik heb gewoon het idee dat hij helemaal niet bij zichzelf te rade gaat waarom hij opeens niet meer van me houdt. Alle karaktertrekken waar hij nu zo'n hekel aan heeft zijn altijd de redenen geweest waarom hij me zo aantrekkelijk vondt.
Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen, afwachten in de hoop dat hij me gaat missen, ik vrees dat iedereen waarmee hij praat zegt dat hij bij mij weg moet. Hij zoekt alleen de schuld bij mij, ik doe alles fout en aan hem mankeert niets.
Ik wil geen beslissing afdwingen omat ik dan zeker weet dat hij weggaat alleen tegen deze onzekerheid kan ik eigenlijk ook niet meer. Ik wil zo graag met hem verder. Ik hou van hem maar hoe kan ik ervoor zorgen dat het gevoel bij hem weer terugkomt. Hoe kan ik ervoor zorgen dat hij gaat praten over wat hem dwarszit. Ik geloof niet dat het alleen door mij komt er moet volgens mij veel meer aan de hand zijn, maar dat komt er niet uit omdat hij daar uberhaupt niet over nadenkt. Hij wil weg zegt hij maar zoekt ondertussen niets uit hoe dat dan verder moet. Ik neem altijd alle beslissingen maar zelf regelt hij niets
Nu twee weken geleden komt hij weer met de bom ik ben niet gelukkig. Het gevoel is weg, je zorgt veel te goed voor me ik kan me niet ontwikkelen mijn gevoel zegt me dat ik bij je weg moet want je benauwd me. We zijn 13 jaar getrouwd en voor zover ik wist hadden we een goed huwelijk. Hebben heel veel dingen samen gedaan, had echt het idee dat hij mijn soulmate was en dat ik me alles bij hem terecht kon. Ik ben iemand die redelijk perfectionistisch is en alles snel en goed geregeld wil hebben. Hij is iemand die graag wil dat alles netjes is en altijd de leukste jongen van de klas wil zijn. Hij heeft er een ontzettend groot probleem mee dat hij 40 wordt dus ik schoof alles op midlife crisis en had zoiets van laat maar uitrazen komt vanzelf goed. Niet dus.
We zijn nu bij een relatietherapeut maar ook dat helpt naar mijn idee niet echt. Heb totaal niet het idee dat er ook maar iets van wat ik zeg tot hem doordringt.
Hij zegt dat hij er nog niet uit is alleen weet hij ook niet hoelang het gaat duren voordat hij eruit is. Ik wil hem niet kwijt maar ben heel erg bang dat hij de beslissing al heeft genomen maar het alleen niet durft te zeggen.
Hij zegt alleen maar de hele tijd dat hij niet meer om me geeft, dat hij om mij geeft alsof ik zijn zus ben. Nadat hij het heeft gezegd heeft hij eerst nog twee weken thuis gewoont waarbij je gewoon inet verder komt dan continu alles herhalen wat je al tig keer hebt gezegd. Nadat ik in die periode flink ben afgevallen heb ik aangegeven dat ik het prettiger zou vinden als hij even wegging om zelf een beetje tot rust te komen. Alleen dat helpt dus geen zak. Ik mis hem ontzettend en ik heb gewoon het idee dat hij helemaal niet bij zichzelf te rade gaat waarom hij opeens niet meer van me houdt. Alle karaktertrekken waar hij nu zo'n hekel aan heeft zijn altijd de redenen geweest waarom hij me zo aantrekkelijk vondt.
Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen, afwachten in de hoop dat hij me gaat missen, ik vrees dat iedereen waarmee hij praat zegt dat hij bij mij weg moet. Hij zoekt alleen de schuld bij mij, ik doe alles fout en aan hem mankeert niets.
Ik wil geen beslissing afdwingen omat ik dan zeker weet dat hij weggaat alleen tegen deze onzekerheid kan ik eigenlijk ook niet meer. Ik wil zo graag met hem verder. Ik hou van hem maar hoe kan ik ervoor zorgen dat het gevoel bij hem weer terugkomt. Hoe kan ik ervoor zorgen dat hij gaat praten over wat hem dwarszit. Ik geloof niet dat het alleen door mij komt er moet volgens mij veel meer aan de hand zijn, maar dat komt er niet uit omdat hij daar uberhaupt niet over nadenkt. Hij wil weg zegt hij maar zoekt ondertussen niets uit hoe dat dan verder moet. Ik neem altijd alle beslissingen maar zelf regelt hij niets
donderdag 7 augustus 2008 om 12:52
Heb voor volgende week een afspraak staan, zit alleen op kantoor dus kan niet tussendoor even naar de dokter omdat die 30 km verderop zit.
Ben gisteren bij vrienden geweest en toen heb ik het er eigenlijk niet over gehad terwijl ik weet dat hij vorige week naar Tilburgse kermis is geweest met hem.
Ik wil dan vragen of hij nog iets gezegd heeft over me, of hij me mist, iets maar weet ook dat het niet geval is dus als ik er dan na vraag wordt ik toch weer teleurgesteld omdat ik echt uit zijn leven ben verdwenen en iemand anders mijn plaats al weer heeft ingenomen. Dus wijselijk besloten om er niet naar te vragen maar nu blijft het weer malen.
Vanacht om 4 uur weer wakker geworden door hagelkanon terwijl ik er pas om 1 uur op lag dus niet echt veel geslapen en vanochtend weer dat hele erge gemis alleen een verschil ik heb hem nu figuurlijk verrot gescholden voor hetgeen hij mij aandoet, dat het een zakkenwasser is die niet weet dat hetgeen hij weggegooid heeft ontzettend kostbaar is.
Ben gisteren bij vrienden geweest en toen heb ik het er eigenlijk niet over gehad terwijl ik weet dat hij vorige week naar Tilburgse kermis is geweest met hem.
Ik wil dan vragen of hij nog iets gezegd heeft over me, of hij me mist, iets maar weet ook dat het niet geval is dus als ik er dan na vraag wordt ik toch weer teleurgesteld omdat ik echt uit zijn leven ben verdwenen en iemand anders mijn plaats al weer heeft ingenomen. Dus wijselijk besloten om er niet naar te vragen maar nu blijft het weer malen.
Vanacht om 4 uur weer wakker geworden door hagelkanon terwijl ik er pas om 1 uur op lag dus niet echt veel geslapen en vanochtend weer dat hele erge gemis alleen een verschil ik heb hem nu figuurlijk verrot gescholden voor hetgeen hij mij aandoet, dat het een zakkenwasser is die niet weet dat hetgeen hij weggegooid heeft ontzettend kostbaar is.
donderdag 7 augustus 2008 om 13:25
quote:hulpeloos schreef op 07 augustus 2008 @ 12:52:
Ik wil dan vragen of hij nog iets gezegd heeft over me, of hij me mist, iets maar weet ook dat het niet geval is dus als ik er dan na vraag wordt ik toch weer teleurgesteld omdat ik echt uit zijn leven ben verdwenen en iemand anders mijn plaats al weer heeft ingenomen. Dus wijselijk besloten om er niet naar te vragen maar nu blijft het weer malen.
Heel verstandig
Vanacht om 4 uur weer wakker geworden door hagelkanon terwijl ik er pas om 1 uur op lag dus niet echt veel geslapen en vanochtend weer dat hele erge gemis alleen een verschil ik heb hem nu figuurlijk verrot gescholden voor hetgeen hij mij aandoet, dat het een zakkenwasser is die niet weet dat hetgeen hij weggegooid heeft ontzettend kostbaar is.Let it all out, Hulpeloos. Dat maakt de boel ook '' van binnen'' schoon. Ik vind het echt rot dat je je zo beroerd voelt. Het is een proces en dat kost tijd, dat is het enige dat ik kan zeggen. Probeer daarom te focussen op de toekomst. Het zijn allemaal helaas enorme cliches.
Maar houd dit voor voor ogen: wil jij wel zijn met iemand die jou niet op waarde weet te schatten? Nee, toch zeker! Laat die zak hooi maar z'n eigen boontjes doppen. Jij kan wel wat beters krijgen.
Denk aan je wensen: contact met mensen die diepgang hebben, verantwoordelijkheid voor zaken durven te nemen, mensen die volwassen gedrag vertonen. Hij scoort zero op al deze punten. Ergo: wat moet je met dat jong? Bedenk, mis je hem of iemand waarmee je alles kunt delen, een echt maatje. Ik denk zelf het laatste. Je mist het beeld van een relatie, van een partner waarmee je lief en leed kan delen.
Ik wil dan vragen of hij nog iets gezegd heeft over me, of hij me mist, iets maar weet ook dat het niet geval is dus als ik er dan na vraag wordt ik toch weer teleurgesteld omdat ik echt uit zijn leven ben verdwenen en iemand anders mijn plaats al weer heeft ingenomen. Dus wijselijk besloten om er niet naar te vragen maar nu blijft het weer malen.
Heel verstandig
Vanacht om 4 uur weer wakker geworden door hagelkanon terwijl ik er pas om 1 uur op lag dus niet echt veel geslapen en vanochtend weer dat hele erge gemis alleen een verschil ik heb hem nu figuurlijk verrot gescholden voor hetgeen hij mij aandoet, dat het een zakkenwasser is die niet weet dat hetgeen hij weggegooid heeft ontzettend kostbaar is.Let it all out, Hulpeloos. Dat maakt de boel ook '' van binnen'' schoon. Ik vind het echt rot dat je je zo beroerd voelt. Het is een proces en dat kost tijd, dat is het enige dat ik kan zeggen. Probeer daarom te focussen op de toekomst. Het zijn allemaal helaas enorme cliches.
Maar houd dit voor voor ogen: wil jij wel zijn met iemand die jou niet op waarde weet te schatten? Nee, toch zeker! Laat die zak hooi maar z'n eigen boontjes doppen. Jij kan wel wat beters krijgen.
Denk aan je wensen: contact met mensen die diepgang hebben, verantwoordelijkheid voor zaken durven te nemen, mensen die volwassen gedrag vertonen. Hij scoort zero op al deze punten. Ergo: wat moet je met dat jong? Bedenk, mis je hem of iemand waarmee je alles kunt delen, een echt maatje. Ik denk zelf het laatste. Je mist het beeld van een relatie, van een partner waarmee je lief en leed kan delen.
donderdag 7 augustus 2008 om 15:15
Alice,
Ik weet ook dat ik niet meer met hem wil zijn zoals hij nu is maar ik mis inderdaad mijn maatje wat hij tot in ieder geval 3 jaar geleden echt is geweest. Als keerpunt voor onze relatie hou ik nu maar onze reis naar Alaska want dat was voor mij echt een hoogtepunt waarbij we echt gepraat hebben over hoe nu verder en achteraf moet ik nu concluderen dat de dingen die hij toen gezegd heeft nooit waargemaakt zijn. Ik heb daar heel lang op zitten wachten maar het gaat gewoon niet gebeuren.
Het is en blijft iemand die heel veel zegt maar zijn daden niet in woorden omzet tenminste niet als hij daar niet nog een keer toe wordt aangespoord.
Hij heeft met een zotte kop een keer geroepen dat hij de 4 daagse ging lopen en dat vervolgens een week lang geroepen en wil daar dan later weer op terugkomen toen heb ik gezegd man een man, woord een woord en dan loopt hij hem ook uit en is hij achteraf ook megatrots op zichzelf dat hij hem uitgelopen heeft.
Hij kan echt zoveel meer dan dat hij zelf denkt te kunnen en het erge vind ik nu dat ik dat nooit meer mee zal maken maar wellicht kan hij het gewoon niet en zie ik de potentie wel maar zal hij die nooit gaan benutten.
Afijn nog drie uurtjes werken en dan ga ik vanavond een keer op tijd naar bed om uit te rusten want ik zit bijna slapend achter mijn computer en ik heb zometeen nog een afspraak dus moet me echt even op gaan peppen.
Er belde vanmiddag nog een oude klant van me en die gaf aan dat een man dit verdriet nooit waard is, je bent een mooie, lieve, gevoelige vrouw die aandacht heeft voor de mensen om haar heen er komt heus wel weer iemand op je pad die je naar waarde weet te schatten. Toch lief om dat te horen van iemand die je maar 4x gesproken hebt.
Ik weet ook dat ik niet meer met hem wil zijn zoals hij nu is maar ik mis inderdaad mijn maatje wat hij tot in ieder geval 3 jaar geleden echt is geweest. Als keerpunt voor onze relatie hou ik nu maar onze reis naar Alaska want dat was voor mij echt een hoogtepunt waarbij we echt gepraat hebben over hoe nu verder en achteraf moet ik nu concluderen dat de dingen die hij toen gezegd heeft nooit waargemaakt zijn. Ik heb daar heel lang op zitten wachten maar het gaat gewoon niet gebeuren.
Het is en blijft iemand die heel veel zegt maar zijn daden niet in woorden omzet tenminste niet als hij daar niet nog een keer toe wordt aangespoord.
Hij heeft met een zotte kop een keer geroepen dat hij de 4 daagse ging lopen en dat vervolgens een week lang geroepen en wil daar dan later weer op terugkomen toen heb ik gezegd man een man, woord een woord en dan loopt hij hem ook uit en is hij achteraf ook megatrots op zichzelf dat hij hem uitgelopen heeft.
Hij kan echt zoveel meer dan dat hij zelf denkt te kunnen en het erge vind ik nu dat ik dat nooit meer mee zal maken maar wellicht kan hij het gewoon niet en zie ik de potentie wel maar zal hij die nooit gaan benutten.
Afijn nog drie uurtjes werken en dan ga ik vanavond een keer op tijd naar bed om uit te rusten want ik zit bijna slapend achter mijn computer en ik heb zometeen nog een afspraak dus moet me echt even op gaan peppen.
Er belde vanmiddag nog een oude klant van me en die gaf aan dat een man dit verdriet nooit waard is, je bent een mooie, lieve, gevoelige vrouw die aandacht heeft voor de mensen om haar heen er komt heus wel weer iemand op je pad die je naar waarde weet te schatten. Toch lief om dat te horen van iemand die je maar 4x gesproken hebt.
donderdag 7 augustus 2008 om 15:37
Hulpeloos, wat ik lees uit je verhaal is dat jij het beste in hem naar boven haalde, jij dus, het kwam niet uit hemzelf voort. Hij kon het wel, maar blijkbaar niet zonder jouw kracht en stimulans. Het lijkt me heel vermoeiend altijd de drijvende kracht in een relatie te moeten zijn. Want feitelijk komt dan alles op jouw schouders terecht; jij bent continue degene geweest die de verantwoordelijkheid nam.
In een goede relatie zou dit m.i. in balans moeten zijn. Het kan best zo zijn dat die balans wel eens wisselt, maar feitelijk sloeg die balans altijd door aan jouw kant.
What was in it for you, dat vraag ik me dan af. Ik geloof in gelijkwaardigheid binnen een relatie, verantwoordelijkheid nemen voor elkaar, achter elkaar staan en naast elkaar staan. In hoeverre was hij jouw maatje? Steunde hij jou? Haalde hij het beste in jou naar boven?
Die oude klant weet je dus in die beperkte keren wel op waarde te schatten. Die heeft ongetwijfeld gezien dat er een leuke, lieve en intelligente meid tegenover hem/haar zat. Geloof hem/haar maar!
In een goede relatie zou dit m.i. in balans moeten zijn. Het kan best zo zijn dat die balans wel eens wisselt, maar feitelijk sloeg die balans altijd door aan jouw kant.
What was in it for you, dat vraag ik me dan af. Ik geloof in gelijkwaardigheid binnen een relatie, verantwoordelijkheid nemen voor elkaar, achter elkaar staan en naast elkaar staan. In hoeverre was hij jouw maatje? Steunde hij jou? Haalde hij het beste in jou naar boven?
Die oude klant weet je dus in die beperkte keren wel op waarde te schatten. Die heeft ongetwijfeld gezien dat er een leuke, lieve en intelligente meid tegenover hem/haar zat. Geloof hem/haar maar!
donderdag 7 augustus 2008 om 16:21
Hulpeloos, ik heb er voorlopig weinig hoop op dat je hoe je nu bezig bent dat je gelukkiger zal worden. Je blijft met hem bezig, en als je zo doorgaat, ben ik bang dat je helemaal verbitterd en jezelf knettergek maakt.
Ik denk dat misschien tijd wordt dat iemand zegt, dat jij ook met je 4-daagse moet gaan beginnen, maar in dit geval om een leuke man te ontmoeten. Dat is denk ik het beste medicijn, en de makkelijkste manier om hem te vergeten. En leuke mannen ontmoet je niet vanzelf, maar daar moet je voor open staan.
Ik denk dat misschien tijd wordt dat iemand zegt, dat jij ook met je 4-daagse moet gaan beginnen, maar in dit geval om een leuke man te ontmoeten. Dat is denk ik het beste medicijn, en de makkelijkste manier om hem te vergeten. En leuke mannen ontmoet je niet vanzelf, maar daar moet je voor open staan.
donderdag 7 augustus 2008 om 21:17
Alice, tot aan Alaska was het min of meer een wisselwerking, we zijn naar Alaska gegaan omdat hij ontslagen was ik het niet meer naar mijn zin had op het werk en het me niet verstandig leek om direct vanuit die situatie in een andere baan te stappen. Vandaar dat we een paar maanden weg zijn gegaan om even niets te hoeven doen.
Een half jaar nadat we weer terug waren heb ik inderdaad twijfels gehad over mijn relatie omdat het inderdaad is zoals je omschreef, what's in it for me.
Alleen vond ik dat niet eerlijk tegenover hem omdat je een karakter niet kan veranderen, wel gedrag daarover hebben we gepraat en omdat ik weet dat mijn lat hoog ligt heb ik daarom ook heel veel de schuld bij mezelf gelegd, is het wel eerlijk om te verwachten dat iemand aan dat verwachtingspatroon voldoet.
Dat is denk ik waar ik nu pas langzaam afscheid van aan het nemen ben. Ja, ik ben wie ik ben en daarin is niet zoveel verandert en als hij daar niet meer mee om kan gaan is dat zijn probleem.
Kreeft,
Ik ben er echt nog niet aan toe om te gaan daten daarvoor wil ik eerst mezelf weer onder controle hebben en me weer happy voelen. Ik wil niet een man gebruiken als verwerkingsmedicijn ik wil hierop terug kunnen kijken en weten dat ik het helemaal zelf heb gedaan maar om je te troosten ik kijk ondertussen wel weer wat oplettender om mee heen als ik in de stad loop om te zien wat er allemaal rondloopt op deze planeet maar ben tot op heden nog niet echt onder de indruk maar wat niet is kan nog komen.
Een half jaar nadat we weer terug waren heb ik inderdaad twijfels gehad over mijn relatie omdat het inderdaad is zoals je omschreef, what's in it for me.
Alleen vond ik dat niet eerlijk tegenover hem omdat je een karakter niet kan veranderen, wel gedrag daarover hebben we gepraat en omdat ik weet dat mijn lat hoog ligt heb ik daarom ook heel veel de schuld bij mezelf gelegd, is het wel eerlijk om te verwachten dat iemand aan dat verwachtingspatroon voldoet.
Dat is denk ik waar ik nu pas langzaam afscheid van aan het nemen ben. Ja, ik ben wie ik ben en daarin is niet zoveel verandert en als hij daar niet meer mee om kan gaan is dat zijn probleem.
Kreeft,
Ik ben er echt nog niet aan toe om te gaan daten daarvoor wil ik eerst mezelf weer onder controle hebben en me weer happy voelen. Ik wil niet een man gebruiken als verwerkingsmedicijn ik wil hierop terug kunnen kijken en weten dat ik het helemaal zelf heb gedaan maar om je te troosten ik kijk ondertussen wel weer wat oplettender om mee heen als ik in de stad loop om te zien wat er allemaal rondloopt op deze planeet maar ben tot op heden nog niet echt onder de indruk maar wat niet is kan nog komen.
vrijdag 8 augustus 2008 om 13:16
Ben net even naar de Bieb geweest en reisboek over Uganda gehaald had ik eigenlijk nog steeds niet gedaan en begint nu wel heel erg te kriebelen er staan zulke mooie foto's in. Ben echt aan vakantie toe
Merk dat ik nu ook een gezonde spanning krijg om op vakantie te gaan, tuurlijk is het eng om met mensen op te trekken die je nog nooit gezien heb maar het is ook een mega uitdaging, wie gaan er mee, hoe zien ze eruit hoe zijn ze. Ik heb er echt zin in en ben zowaar bezig met aftellen.
Moet zeggen dat het ook wel heel erg helpt dat hun met alles snel reageren, tickets net een dag eerder dan verwacht al binnen zijn net even dat extra stukje service verlenen. Merk dat ik daar inderdaad heel erg gevoelig voor ben, zeker nu. Er zijn dus echt nog wel mensen die hun werk met plezier doen en het leuk vinden om net even dat stukje extra nog te geven.
Gelukkig is mijn collegaatje ook weer terug van vakantie al neemt ze nu toch tussendoor nog een paar dagen vrij maar toch is net even wat gezelliger.
Kortom ik geloof dat het tij nu echt aan het keren is. Ben alleen ontzettend moe nu maar dat is ook weer op te lossen door een paar keer op tijd naar bed te gaan. Heb gisteren mijn hele woonkamer weer eens goed gepoetst, nieuwe computer aangeschaft zodat ik ook niet meer op die trage computer hoeft te werken thuis en het is gelukt om alles zelf te installeren zonder hulp van buitenaf.
Ik voel me vandaag echt alsof ik de hele wereld weer aan kan
Merk dat ik nu ook een gezonde spanning krijg om op vakantie te gaan, tuurlijk is het eng om met mensen op te trekken die je nog nooit gezien heb maar het is ook een mega uitdaging, wie gaan er mee, hoe zien ze eruit hoe zijn ze. Ik heb er echt zin in en ben zowaar bezig met aftellen.
Moet zeggen dat het ook wel heel erg helpt dat hun met alles snel reageren, tickets net een dag eerder dan verwacht al binnen zijn net even dat extra stukje service verlenen. Merk dat ik daar inderdaad heel erg gevoelig voor ben, zeker nu. Er zijn dus echt nog wel mensen die hun werk met plezier doen en het leuk vinden om net even dat stukje extra nog te geven.
Gelukkig is mijn collegaatje ook weer terug van vakantie al neemt ze nu toch tussendoor nog een paar dagen vrij maar toch is net even wat gezelliger.
Kortom ik geloof dat het tij nu echt aan het keren is. Ben alleen ontzettend moe nu maar dat is ook weer op te lossen door een paar keer op tijd naar bed te gaan. Heb gisteren mijn hele woonkamer weer eens goed gepoetst, nieuwe computer aangeschaft zodat ik ook niet meer op die trage computer hoeft te werken thuis en het is gelukt om alles zelf te installeren zonder hulp van buitenaf.
Ik voel me vandaag echt alsof ik de hele wereld weer aan kan
vrijdag 8 augustus 2008 om 20:24
hoi hulpeloos,
hier weer even een berichtje vanaf mijn vakantie adres. fijn dat alles goed verloopt van je vakantie, zou ook de kriebels hebben en benieuwd zijn wie er mee gaan. altijd een verassing, maar zal zeker leuk zijn. ga je het weekend nog iets leuks doen? hier is een feestje en ik heb een verjaardag. feestje zie ik wel tegen op want moet daar dan alleen naar binnen en heb dan het idee dat iedereen me aan staat te kijken.
hier nog steeds het zelfde, niet willen scheiden maar ook niet weten wat hij wil. hij heeft de kids 2,5 dag bij zich gehad en ik heb me erg eenzaam gevoeld. door dat gevoel wil hij de vakantie met de kids ook afzeggen, hij wil niet dat ik verdrietig ben. hij toont weinig gevoel, maar zegd wel dat dat erg aanwezig is. ik snap het gewoon niet. het lijkt wel of iets hem tegen houd, maar wat? het financiele interreseerd hem niet zegd hij, dus wat kan het dan zijn. we zijn inmiddels een jaar verder, dat hij uit huis is en heb hem wel duidelijk gemaakt dat dit zo niet werkt. ook ik loop me al een tijdje af te vragen of het nu echt hem is die ik mis, of dat het een partner is om alles mee te delen. blijft een moeilijke vraag omdat ik nog veel van hem hou. maar weet ook dat de dingen die ik heel erg mis, ik dat ook met een andere partner kan hebben. pffff! word er zo moe van, vraag me zelf vaak af of het een keer ophoud, maar ik denk dat het van mijn kant alleen kan als ik niet meer van hem hou. ik word zo vaak kwaad en merk nu dat het komt omdat hij daat zit (bij zijn ouders) het irriteerd mij dus als hij dan komt reageer ik me af op hem. niet goed te praten dat weet ik, maar dat zit nu eenmaal in mijn karakter.
de kids zijn dus een paar dagen weg geweest met hem maar heb niet uitgerust. slaap dan helemaal niet. ook nog eens 2 nachten omweer gehad (ben ik bang voor) dus heb met grote ogen in het donker zitten kijken. het vreemde van alles is dat hij me vandaag met boodschappen op kwam zoeken, en vroeg hem waarom. om me een knuf te komen geven... snap er zo weinig van en denk niet dat ik het ooit ga snappen.
ik wens je een fijn weekend toe,
knuf doos
hier weer even een berichtje vanaf mijn vakantie adres. fijn dat alles goed verloopt van je vakantie, zou ook de kriebels hebben en benieuwd zijn wie er mee gaan. altijd een verassing, maar zal zeker leuk zijn. ga je het weekend nog iets leuks doen? hier is een feestje en ik heb een verjaardag. feestje zie ik wel tegen op want moet daar dan alleen naar binnen en heb dan het idee dat iedereen me aan staat te kijken.
hier nog steeds het zelfde, niet willen scheiden maar ook niet weten wat hij wil. hij heeft de kids 2,5 dag bij zich gehad en ik heb me erg eenzaam gevoeld. door dat gevoel wil hij de vakantie met de kids ook afzeggen, hij wil niet dat ik verdrietig ben. hij toont weinig gevoel, maar zegd wel dat dat erg aanwezig is. ik snap het gewoon niet. het lijkt wel of iets hem tegen houd, maar wat? het financiele interreseerd hem niet zegd hij, dus wat kan het dan zijn. we zijn inmiddels een jaar verder, dat hij uit huis is en heb hem wel duidelijk gemaakt dat dit zo niet werkt. ook ik loop me al een tijdje af te vragen of het nu echt hem is die ik mis, of dat het een partner is om alles mee te delen. blijft een moeilijke vraag omdat ik nog veel van hem hou. maar weet ook dat de dingen die ik heel erg mis, ik dat ook met een andere partner kan hebben. pffff! word er zo moe van, vraag me zelf vaak af of het een keer ophoud, maar ik denk dat het van mijn kant alleen kan als ik niet meer van hem hou. ik word zo vaak kwaad en merk nu dat het komt omdat hij daat zit (bij zijn ouders) het irriteerd mij dus als hij dan komt reageer ik me af op hem. niet goed te praten dat weet ik, maar dat zit nu eenmaal in mijn karakter.
de kids zijn dus een paar dagen weg geweest met hem maar heb niet uitgerust. slaap dan helemaal niet. ook nog eens 2 nachten omweer gehad (ben ik bang voor) dus heb met grote ogen in het donker zitten kijken. het vreemde van alles is dat hij me vandaag met boodschappen op kwam zoeken, en vroeg hem waarom. om me een knuf te komen geven... snap er zo weinig van en denk niet dat ik het ooit ga snappen.
ik wens je een fijn weekend toe,
knuf doos
zaterdag 9 augustus 2008 om 21:59
Gisteravond gezellig met een vriendin zitten kletsen, vanmiddag naar beachvolleybal wezen kijken met mijn zus en haar vriend en aansluitend nog wat wezen eten.
Tennisles wordt ook in gang gezet dus kan ik na de vakantie mee gaan beginnen, op die manier leer ik ook weer nieuwe mensen kennen. Stapje voor stapje kom ik er wel.
Morgen lekker uitslapen, was aanzetten zodat alle kleren voor mijn vakantie schoon zijnen lekker niets doen, boekje lezen nog even bij mijn oude buurtjes langs die terug zijn van vakantie en dan nog 3,5 dag werken.
Heb echt zin in mijn vakantie, heb in de bieb boek over Uganda gehaald dus dat ga ik zometeen lekker verder lezen.
Doos, ik heb zo'n vermoeden dat hij zelf de beslissing niet neemt en wacht totdat jij hem neemt, wellicht kan je nog topic scheiden of niet lezen is ook zo'n man die bevestiging zoekt bij anderen om een beslissing te nemen omdat hij het zelf niet kan.
Probeer voor jezelf eens goed op een rijtje te zetten wat je van hem verwacht want deze situatie kan toch ook niet veel langer zo door gaan. Kijk ook heel goed wat je zelf wil en probeer inderdaad je grenzen vast te stellen.
groetjes en probeer wat van je weekend te maken met je kids ze slepen je er wel door heen en het is inderdaad waar wat ze zeggen als hij er niet meer is komt er wel iets anders in de plaats om die leegte op te vullen.
Tennisles wordt ook in gang gezet dus kan ik na de vakantie mee gaan beginnen, op die manier leer ik ook weer nieuwe mensen kennen. Stapje voor stapje kom ik er wel.
Morgen lekker uitslapen, was aanzetten zodat alle kleren voor mijn vakantie schoon zijnen lekker niets doen, boekje lezen nog even bij mijn oude buurtjes langs die terug zijn van vakantie en dan nog 3,5 dag werken.
Heb echt zin in mijn vakantie, heb in de bieb boek over Uganda gehaald dus dat ga ik zometeen lekker verder lezen.
Doos, ik heb zo'n vermoeden dat hij zelf de beslissing niet neemt en wacht totdat jij hem neemt, wellicht kan je nog topic scheiden of niet lezen is ook zo'n man die bevestiging zoekt bij anderen om een beslissing te nemen omdat hij het zelf niet kan.
Probeer voor jezelf eens goed op een rijtje te zetten wat je van hem verwacht want deze situatie kan toch ook niet veel langer zo door gaan. Kijk ook heel goed wat je zelf wil en probeer inderdaad je grenzen vast te stellen.
groetjes en probeer wat van je weekend te maken met je kids ze slepen je er wel door heen en het is inderdaad waar wat ze zeggen als hij er niet meer is komt er wel iets anders in de plaats om die leegte op te vullen.
maandag 11 augustus 2008 om 20:47
Afgelopen weekend, leuk weekend gehad maar ben zo stom geweest om mee te gaan posten op topic scheiden of niet en als ik dat allemaal zo lees dan is het net of alles weer boven komt met dien verstande dat ik nu wel kwaad op hem kan worden, heb ook maar besloten om niet meer op andere topic te reageren maar de makkelijkheid waarmee ook daar de schuld bij de vrouw gelegd wordt terwijl hij overal te rade gaat wat hij moet doen behalve bij zichzelf het is net of ik tegen hem aan het praten ben.
Ben vandaag maar alvast begonnen met spullen wassen, strijken en klaarleggen voor de vakantie. Ga morgenavond nog uit eten met vriendin en overmorgen komt mijn vriendin uit Israel over dus die kan ik nog net even zien voor ik weg ga. Heb er aan de ene kant heel veel zin in maar zie er ook als een berg tegenop. Baal er ook van dat ik het gevoel van het weekend weer niet heb vast kunnen houden, maar goed, met vallen en opstaan kom ik er wel.
Het scheelt wel dat ik ondertussen er toch wel van kan genieten dat ik alleen thuis ben, zondag lekker tot 2 uur op bed een boekje gelezen en niemand die commentaar geeft.
Ben vandaag maar alvast begonnen met spullen wassen, strijken en klaarleggen voor de vakantie. Ga morgenavond nog uit eten met vriendin en overmorgen komt mijn vriendin uit Israel over dus die kan ik nog net even zien voor ik weg ga. Heb er aan de ene kant heel veel zin in maar zie er ook als een berg tegenop. Baal er ook van dat ik het gevoel van het weekend weer niet heb vast kunnen houden, maar goed, met vallen en opstaan kom ik er wel.
Het scheelt wel dat ik ondertussen er toch wel van kan genieten dat ik alleen thuis ben, zondag lekker tot 2 uur op bed een boekje gelezen en niemand die commentaar geeft.
maandag 11 augustus 2008 om 21:28
Mag ik je alvast een hele fijne vakantie wensen?
Leg de lat nou niet meteen te hoog voor jezelf he? Een leuk weekend hebben is toch al geweldig?! Je kan toch niet verwachten dat je dat gevoel meteen voor altijd vasthoudt?
Als ik je posts zo lees zit er duidelijk een stijgende lijn in!
Je zult op je vakantie ook vast moeilijke momenten hebben. Maar ik hoop van harte dat je ook heerlijk kunt genieten van alles om je heen. En mooie foto's maken natuurlijk!
Leg de lat nou niet meteen te hoog voor jezelf he? Een leuk weekend hebben is toch al geweldig?! Je kan toch niet verwachten dat je dat gevoel meteen voor altijd vasthoudt?
Als ik je posts zo lees zit er duidelijk een stijgende lijn in!
Je zult op je vakantie ook vast moeilijke momenten hebben. Maar ik hoop van harte dat je ook heerlijk kunt genieten van alles om je heen. En mooie foto's maken natuurlijk!
donderdag 14 augustus 2008 om 09:50
Help. Vannacht in complete paniek wakker geworden, waar ga ik in vredesnaam aan beginnen.
Begon van de week al met de staking op Zaventem want vanaf daar vertrek ik morgen. Rationeel blijven denken de hele tijd geroepen, staking op maandg is echt vrijdag wel over dus heb je geen last meer van. En inderdaad staking is gelukkig opgelost, maar er ligt ngo wel tig bagage wat nog afehandeld moet worden.
Gisteren de bank opgebeld om even te vragen of ze morgen amerikaanse dollars klaar willen leggen, gaat niet moet je een week van te voren bestellen. Op Schiphol weet ik dat er nog een bank is maar is die er ook op Zaventem, nergens terug te vinden op internet. GWK gebeld en die hebben ze gelukkig na 14.00 uur vandaag dus lieve zus weer even gebeld of die de dollars voor me op wil gaan halen anders moet ik helemaal naar Roosendaal rijden en zij werkt daar. Ok, ook weer opgelost.
Dus waarom nu nog die paniek, alles is gewoon opgelost dus ga er vanuit dat je gewoon leuke medereizigers heb en het komt helemaal in orde, maar binnen in me roept van alles dat dit signalen zijn dat het niet goed gaat komen. Hoe krijg ik die stil. Ben ook zo bang dat ik weer heimwee ga krijgen. Had ik met mijn ex man nooit langs van omdat ik iets had wat vertrouwd was om me heen en dat heb ik nu niet. Oh god, ik ben mezelf weer heelmaal gek aan het maken.Ik weet het maar ik kan het niet stoppen.
Begon van de week al met de staking op Zaventem want vanaf daar vertrek ik morgen. Rationeel blijven denken de hele tijd geroepen, staking op maandg is echt vrijdag wel over dus heb je geen last meer van. En inderdaad staking is gelukkig opgelost, maar er ligt ngo wel tig bagage wat nog afehandeld moet worden.
Gisteren de bank opgebeld om even te vragen of ze morgen amerikaanse dollars klaar willen leggen, gaat niet moet je een week van te voren bestellen. Op Schiphol weet ik dat er nog een bank is maar is die er ook op Zaventem, nergens terug te vinden op internet. GWK gebeld en die hebben ze gelukkig na 14.00 uur vandaag dus lieve zus weer even gebeld of die de dollars voor me op wil gaan halen anders moet ik helemaal naar Roosendaal rijden en zij werkt daar. Ok, ook weer opgelost.
Dus waarom nu nog die paniek, alles is gewoon opgelost dus ga er vanuit dat je gewoon leuke medereizigers heb en het komt helemaal in orde, maar binnen in me roept van alles dat dit signalen zijn dat het niet goed gaat komen. Hoe krijg ik die stil. Ben ook zo bang dat ik weer heimwee ga krijgen. Had ik met mijn ex man nooit langs van omdat ik iets had wat vertrouwd was om me heen en dat heb ik nu niet. Oh god, ik ben mezelf weer heelmaal gek aan het maken.Ik weet het maar ik kan het niet stoppen.
donderdag 14 augustus 2008 om 10:07
Wat is het allerergste wat er kan gebeuren? Misschien helpt het om jezelf eens ongegeneerd aan alle mogelijke doemscenario's over te geven. En dan nog even goed aandikken. Dat wil bij mij nog weleens helpen, dan zit ik uiteindelijk te grinniken om mijzelf.
Kun je je aan de gedachte overgeven dat verandering ook goed en leuk kan zijn? Dat dat onvoorspelbare ook kan betekenen dat er onverwachte leuke dingen kunnen gebeuren ipv dat het minder is dan wat je kent?
Het beeld wat je van je leven en jezelf had, dat is voorbij. Je kunt jezelf opnieuw uitvinden. En dat is best eng. Maar het is ook heel bijzonder en fijn.
Misschien worden de dingen alleen maar beter. En kijk je later terug op deze periode met het gevoel dat het goed was wat er allemaal gebeurde. Dan is het fijn om te beseffen dat je ervan genoten hebt denk ik. Makkelijk gezegd, wat moeilijker gedaan.
Ik hoop iig dat alles goed zal gaan en dat je zult genieten!
Kun je je aan de gedachte overgeven dat verandering ook goed en leuk kan zijn? Dat dat onvoorspelbare ook kan betekenen dat er onverwachte leuke dingen kunnen gebeuren ipv dat het minder is dan wat je kent?
Het beeld wat je van je leven en jezelf had, dat is voorbij. Je kunt jezelf opnieuw uitvinden. En dat is best eng. Maar het is ook heel bijzonder en fijn.
Misschien worden de dingen alleen maar beter. En kijk je later terug op deze periode met het gevoel dat het goed was wat er allemaal gebeurde. Dan is het fijn om te beseffen dat je ervan genoten hebt denk ik. Makkelijk gezegd, wat moeilijker gedaan.
Ik hoop iig dat alles goed zal gaan en dat je zult genieten!
donderdag 14 augustus 2008 om 11:48
Feliciaatje, klopt inderdaad dat ik me over moet geven dat verandering goed is. Daar kom ik nu ook wel achter. Begin langszaam te beseffen dat ik met de afgelopen jaren heel erg eenzaam heb gevoeld als we ergens naar toe gingen omdat hij altijd zorgde niet bij mij in de buurt te staan en ik was dan weer helemaal gelukkig als hij toch even bij me stond. Hoe triest kan het zijn.
Merk nu dat als ik in een groep zit ik wel wat te melden heb,mensen interesse in me tonen en dat het goed is dat ik alleen verder ga. Ik moet me alleen nog over de drempel heen zetten dat je altijd alleen naar mensen toe gaat en dat initiatief vaak van jezelf uit moet gaan. Moet dat niet uitleggen dat mensen geen interesse in je hebben maar ze denken er op dat moment gewoon even niet aan.
doemscenario's overdrijven is ook goede tip en hier even van me afschrijven helpt ook gewoon al dus bedankt.
Merk nu dat als ik in een groep zit ik wel wat te melden heb,mensen interesse in me tonen en dat het goed is dat ik alleen verder ga. Ik moet me alleen nog over de drempel heen zetten dat je altijd alleen naar mensen toe gaat en dat initiatief vaak van jezelf uit moet gaan. Moet dat niet uitleggen dat mensen geen interesse in je hebben maar ze denken er op dat moment gewoon even niet aan.
doemscenario's overdrijven is ook goede tip en hier even van me afschrijven helpt ook gewoon al dus bedankt.
woensdag 3 september 2008 om 12:46
Ben maandag teruggekomen van vakantie en was echt heel erg leuk. Weet nu dat ik ook echt zelf alleen kan genieten van de dingen die er om me heen gebeuren en dat ik hem daar niet voor nodig heb.
De berggorilla's waren echt helemaal super en ben zelfs 2x gweest omdat iemand tickets over had die we voor de helft van de prijs over konden nemen.
Het gaat nu gewoon goed met me, anders kan ik het eigenlijk niet zeggen. Heb net alle foto's op de computer bekeken en ze zijn echt super gaaf alleen heel erg veel dus moet daar nog wel in gaan sorteren maar is zo moeilijk er zijn zoveel leuke foto's.
Groep was heel gezellig al denk ik niet dat ik daar nog heel veel contact mee zal houden maar wie weet. Heb nog tips gekregen voor plekken waar je ijsberen kan zien dus ga daar verder naar op zoek. Tennisles is ook geregeld.
Kortom ik kom er wel. Volgens mij komt het meer door mezelf als door de pillen maar dat weet ik natuurlijk niet zekker, moet vandaag naar psycholoog en zal wel even met haar een huisarts overleggen wat ik ga doen.
De berggorilla's waren echt helemaal super en ben zelfs 2x gweest omdat iemand tickets over had die we voor de helft van de prijs over konden nemen.
Het gaat nu gewoon goed met me, anders kan ik het eigenlijk niet zeggen. Heb net alle foto's op de computer bekeken en ze zijn echt super gaaf alleen heel erg veel dus moet daar nog wel in gaan sorteren maar is zo moeilijk er zijn zoveel leuke foto's.
Groep was heel gezellig al denk ik niet dat ik daar nog heel veel contact mee zal houden maar wie weet. Heb nog tips gekregen voor plekken waar je ijsberen kan zien dus ga daar verder naar op zoek. Tennisles is ook geregeld.
Kortom ik kom er wel. Volgens mij komt het meer door mezelf als door de pillen maar dat weet ik natuurlijk niet zekker, moet vandaag naar psycholoog en zal wel even met haar een huisarts overleggen wat ik ga doen.
woensdag 3 september 2008 om 21:50
hoi hulpeloos,
fijn dat jou vakantie zo leuk is geweest. hoe is het voor de rest met je? ben je nog een aantal dagen vrij om op adem te komen of moet je meteen weer werken?
ik dacht dat ik alle elende wel gehad had maar het kan dus nog erger. mijn vakantie is 2 weken eerder afgebroken dan normaal. en ook de vakantie voor over 2 weken gaat niet door. had je verteld over mijn vader zijn hart, toch? hij moest half augustus terug komen voor controle en is meteen gehouden.hij heeft vorige week een openhart operatie gehad met 5 omleidingen omdat alles voor 70% dicht zat. operatie was er 1 vanuit een boekje en we konden weer opgelucht adem halen. tot dat hij een vrijdag om me moeder vroeg. om een lang verhaal kort te maken lag hij binnen 10 min weer op de ok om open gemaakt te worden. vrijdag avond kregen wij een familie kamer en dan weet je hoe laat het is. de artsen verwachte niet dat hij de nacht zou halen. we zijn nu 6 dagen verder en hij maakt kleine sprongetjes vooruit, maar het blijft kritiek. kids zijn al vanaf vrijdag bij hun vader omdat ik dat er niet bij kan hebben.
als je dus denkt dat je alles gehad hebt.... het leek beter te gaan met mij en mijn man, maar mijn vader is op dit moment belangrijker voor me. het is wel heel erg rot dat ik nu geen arm om me heen voel, want heb het eigenlijk zo nodig. maar als nu de tel s'nachts gaat kan ik direct naar het ziekenhuis. hij ligt niet in onze woonplaats en reizen drie kwartier heen en weer terug. erg vermoeiend allemaal. slaap weer heel slecht en eten gaat een beetje.
heb tegen mijn man gezegt dat dit niet langer zo door kan gaan, dat ik wil weten hoe nu verder. maar eigenlijk is dat niet het belangrijkste op dit moment. heb het wel heel moeilijk met het feit dat ik er op dit moment niet kan zijn voor mijn eigen kinderen. word zo kwaad op mezelf, waarom? ik ben ook hun moeder! en ben zo bang dat ik achteraf krijg te horen van mijn schoon fam, toen waren we wel goed. je leest het waarschijnlijk al het gaat helemaal niet goed met me.
ik zie wel of je zin hebt om te reageren.
groetjes doos 500
fijn dat jou vakantie zo leuk is geweest. hoe is het voor de rest met je? ben je nog een aantal dagen vrij om op adem te komen of moet je meteen weer werken?
ik dacht dat ik alle elende wel gehad had maar het kan dus nog erger. mijn vakantie is 2 weken eerder afgebroken dan normaal. en ook de vakantie voor over 2 weken gaat niet door. had je verteld over mijn vader zijn hart, toch? hij moest half augustus terug komen voor controle en is meteen gehouden.hij heeft vorige week een openhart operatie gehad met 5 omleidingen omdat alles voor 70% dicht zat. operatie was er 1 vanuit een boekje en we konden weer opgelucht adem halen. tot dat hij een vrijdag om me moeder vroeg. om een lang verhaal kort te maken lag hij binnen 10 min weer op de ok om open gemaakt te worden. vrijdag avond kregen wij een familie kamer en dan weet je hoe laat het is. de artsen verwachte niet dat hij de nacht zou halen. we zijn nu 6 dagen verder en hij maakt kleine sprongetjes vooruit, maar het blijft kritiek. kids zijn al vanaf vrijdag bij hun vader omdat ik dat er niet bij kan hebben.
als je dus denkt dat je alles gehad hebt.... het leek beter te gaan met mij en mijn man, maar mijn vader is op dit moment belangrijker voor me. het is wel heel erg rot dat ik nu geen arm om me heen voel, want heb het eigenlijk zo nodig. maar als nu de tel s'nachts gaat kan ik direct naar het ziekenhuis. hij ligt niet in onze woonplaats en reizen drie kwartier heen en weer terug. erg vermoeiend allemaal. slaap weer heel slecht en eten gaat een beetje.
heb tegen mijn man gezegt dat dit niet langer zo door kan gaan, dat ik wil weten hoe nu verder. maar eigenlijk is dat niet het belangrijkste op dit moment. heb het wel heel moeilijk met het feit dat ik er op dit moment niet kan zijn voor mijn eigen kinderen. word zo kwaad op mezelf, waarom? ik ben ook hun moeder! en ben zo bang dat ik achteraf krijg te horen van mijn schoon fam, toen waren we wel goed. je leest het waarschijnlijk al het gaat helemaal niet goed met me.
ik zie wel of je zin hebt om te reageren.
groetjes doos 500
donderdag 4 september 2008 om 15:33
Doos, niet al te negatief denken. Je kinderen snappen echt wel dat je er op dit moment voor je vader wilt zijn. Leg dat in ieder geval voor de zekerheid nog een keer aan ze uit, kinderen willen volgens mij gewoon weten waar ze aan toe zijn net als volwassenen. (ik heb zelf geen kinderen dus kan alleen vertellen hoe ik het zelf zou willen). Geef ook duidelijk aan dat je heel veel van ze houdt maar dat op dit moment je prioriteit even bij je vader ligt.
Geef ook bij je man aan dat je zijn steun nu mist en dat je juist nu zou verwachten dat hij er voor je zou zijn, wellicht dat het wel een keer goed is om hem een ultimatum te stellen, geef aan waar je grenzen liggen, wees eerlijk erger als nu kan het niet worden.
Ben gisteren nog even bij psycholoog geweest en aangegeven dat het nu in ieder geval beter met me gaat. Ze adviseerde me wel om paar foto's van vakantie mee te nemen omdat dat voor mij echt een keerpunt is geworden maar dat was ik toch al van plan. Kwam vandaag op mijn werk en kwam er achter dat de helft van de aandelen zijn verkocht aan iemand terwijl er in januari was gevraagd of ik interesse had om ze over te nemen. Ben er eerlijk gezegd niet eens meer boos over geworden, ze doen maar ga voor mezelf maar eens op een rijtje zetten wat ik nu wil gaan doen ben door vakantie weer eens met mijn neus op de feiten gedrukt dat het er niet om gaat om zoveel mogelijk geld te verdienen, groot huis te hebben maar gewoon zijn is al voldoende en genieten van al het moois om je heen.
Ik mis nu al de rust dat je daar 's avonds bij je kampvuur zit met niets anders dan een schitterende sterrenhemel, lachende nijlpaarden op de achtergrond, huilende hyena's kortom gewoon beseffen dat je niets nodig hebt om gelukkig te zijn.
Ik hoop zo dat mijn foto op canvas megamooi wordt het is echt een beeldvullende kop van een gorilla, op computerscherm was hij al gaaf maar ik hoop dat het in het echt nog veel mooier is.
Ik kan op dit moment echt zeggen dat ik gelukkig ben met mezelf en hij is gewoon mijn liefde echt niet waard geweest. Ik weet nu ook dat ik een volgende keer er toch weer met beiden benen in zal stappen omdat ik niet half kan leven, het is alles of niets en vandaar dat het dal waar ik doorheen ben gegaan ook zo diep was.
Ik mis Uganda, de rust die uitgaat van de berggorilla's. Gewoon het besef dat het voldoende is om er te zijn. Ik weet nu ook dat ik dat gevoeld heb toen ik bij de beren in Alaska was.
Die beesten hebben niet zoals de meeste mensen een verborgen agenda en in de groep was ook een meisje/vrouw waarbij ik het idee had dat we heel erg op een lijn zaten, zij is daar nog een week langer gebleven dus komt van de week thuis, ben benieuwd of we contact gaan houden, heb me er maar op voorbereid dat het niet het geval is, lukt het wel dan is het heel erg leuk.
Geef ook bij je man aan dat je zijn steun nu mist en dat je juist nu zou verwachten dat hij er voor je zou zijn, wellicht dat het wel een keer goed is om hem een ultimatum te stellen, geef aan waar je grenzen liggen, wees eerlijk erger als nu kan het niet worden.
Ben gisteren nog even bij psycholoog geweest en aangegeven dat het nu in ieder geval beter met me gaat. Ze adviseerde me wel om paar foto's van vakantie mee te nemen omdat dat voor mij echt een keerpunt is geworden maar dat was ik toch al van plan. Kwam vandaag op mijn werk en kwam er achter dat de helft van de aandelen zijn verkocht aan iemand terwijl er in januari was gevraagd of ik interesse had om ze over te nemen. Ben er eerlijk gezegd niet eens meer boos over geworden, ze doen maar ga voor mezelf maar eens op een rijtje zetten wat ik nu wil gaan doen ben door vakantie weer eens met mijn neus op de feiten gedrukt dat het er niet om gaat om zoveel mogelijk geld te verdienen, groot huis te hebben maar gewoon zijn is al voldoende en genieten van al het moois om je heen.
Ik mis nu al de rust dat je daar 's avonds bij je kampvuur zit met niets anders dan een schitterende sterrenhemel, lachende nijlpaarden op de achtergrond, huilende hyena's kortom gewoon beseffen dat je niets nodig hebt om gelukkig te zijn.
Ik hoop zo dat mijn foto op canvas megamooi wordt het is echt een beeldvullende kop van een gorilla, op computerscherm was hij al gaaf maar ik hoop dat het in het echt nog veel mooier is.
Ik kan op dit moment echt zeggen dat ik gelukkig ben met mezelf en hij is gewoon mijn liefde echt niet waard geweest. Ik weet nu ook dat ik een volgende keer er toch weer met beiden benen in zal stappen omdat ik niet half kan leven, het is alles of niets en vandaar dat het dal waar ik doorheen ben gegaan ook zo diep was.
Ik mis Uganda, de rust die uitgaat van de berggorilla's. Gewoon het besef dat het voldoende is om er te zijn. Ik weet nu ook dat ik dat gevoeld heb toen ik bij de beren in Alaska was.
Die beesten hebben niet zoals de meeste mensen een verborgen agenda en in de groep was ook een meisje/vrouw waarbij ik het idee had dat we heel erg op een lijn zaten, zij is daar nog een week langer gebleven dus komt van de week thuis, ben benieuwd of we contact gaan houden, heb me er maar op voorbereid dat het niet het geval is, lukt het wel dan is het heel erg leuk.
vrijdag 5 september 2008 om 15:33
Doos, hoe is het met je vader, zit er al weer iets verbetering in?
Probeer je prioriteiten op dit moment gewoon even goed te zetten, eerst je vader, dan je kinderen en dan kijken hoe het verder gaat met je relatie.
Wellicht doordat je nu minder met je relatie bezig bent en hij met deze situatie geconfronteerd wordt kan hij eindelijk een beslissing nemen.
Praat met je kinderen hoe klein ze ook zijn, probeer ze duidelijk te maken dat je er nu wilt zijn voor je vader, geef ze een dikke knuffel en geloof me dan begrijpen ze echt een heleboel. Het gaat niet om de hoeveelheid liefde als ze maar weten dat hij echt gemeend is.
Laat je schoonfamilie helemaal maar rusten, zijn ze er de afgelopen periode voor jou geweest, nee waarschijnlijk dus zullen ze dat in de toekomst ook niet zijn.
Je redt het wel hoe zwart te toekomst er ook uitziet, focus op jezelf als het met jou goed gaat komt de rest vanzelf.
Ik weet dat het makkelijker gezegd is dan gedaan maar ik kan eindelijk sinds een dag of 4 in de spiegel kijken en van mezelf zeggen dat ik er goed uitzie.
Ik zie nu ook in dat ik met veel te lang heb weggecijferd in mijn relatie. Ik hoop dat jij ook met jezelf in het reine kan komen en dat je uiteindelijk zelf de beslissing kan nemen wat het beste voor jou en je kinderen is want zoals de situatie nu is kan hij denk ik niet veel langer doorgaan dus neem of zelf een beslissing of forceer de beslissing bij hem. Ga er niet vanuit dat hij gaat veranderen want dat zal niet gebeuren.
In ieder geval heel veel sterkte te komende tijd en ik hoop dat je vader de ijzeren wil heeft om door te gaan en zich hier door heen te vechten.
Sterkte
Probeer je prioriteiten op dit moment gewoon even goed te zetten, eerst je vader, dan je kinderen en dan kijken hoe het verder gaat met je relatie.
Wellicht doordat je nu minder met je relatie bezig bent en hij met deze situatie geconfronteerd wordt kan hij eindelijk een beslissing nemen.
Praat met je kinderen hoe klein ze ook zijn, probeer ze duidelijk te maken dat je er nu wilt zijn voor je vader, geef ze een dikke knuffel en geloof me dan begrijpen ze echt een heleboel. Het gaat niet om de hoeveelheid liefde als ze maar weten dat hij echt gemeend is.
Laat je schoonfamilie helemaal maar rusten, zijn ze er de afgelopen periode voor jou geweest, nee waarschijnlijk dus zullen ze dat in de toekomst ook niet zijn.
Je redt het wel hoe zwart te toekomst er ook uitziet, focus op jezelf als het met jou goed gaat komt de rest vanzelf.
Ik weet dat het makkelijker gezegd is dan gedaan maar ik kan eindelijk sinds een dag of 4 in de spiegel kijken en van mezelf zeggen dat ik er goed uitzie.
Ik zie nu ook in dat ik met veel te lang heb weggecijferd in mijn relatie. Ik hoop dat jij ook met jezelf in het reine kan komen en dat je uiteindelijk zelf de beslissing kan nemen wat het beste voor jou en je kinderen is want zoals de situatie nu is kan hij denk ik niet veel langer doorgaan dus neem of zelf een beslissing of forceer de beslissing bij hem. Ga er niet vanuit dat hij gaat veranderen want dat zal niet gebeuren.
In ieder geval heel veel sterkte te komende tijd en ik hoop dat je vader de ijzeren wil heeft om door te gaan en zich hier door heen te vechten.
Sterkte
maandag 15 september 2008 om 21:33
Doos, hoe is het nu met je vader?
Hier gaat alles redelijk en merendeel van de tijd zelfs goed. Ben vanochtend bij de dokter geweest, hij was blij verrast dat ik er zo goed uitzag. Ik gaf aan dat het misschien wel tijd was om met de pillen te stoppen omdat ik niet echt het idee had dat ze hielpen en dat de vakantie me meer geholpen heeft.
Maar na even doorgepraat te hebben vond hij het toch verstandiger om ze nog een poosje door te slikken. Hij zag dat het beter met me ging maar vond het nog te vroeg om te stoppen met de pillen omdat hij er meer van overtuigd is dat doordat ik de pillen ben ga slikken ik iets losser in het leven sta waardoor ik op het moment meer open sta voor de dingen om me heen en wil dus dat ik nog minstens een half jaar door ga met slikken.
Heeft me wel weer aan het denken gezet en ik moet eerlijk toegeven dat ik het afgelopen weekend een heel weekend alleen ben geweest en ik zondag toch weer in een dipje terecht kwam alleen kon ik mezelf inderdaad na 1,5 uur weer een schop onder mijn kont geven en de vraag is of dat nu inderdaad uit mezelf komt of door de pillen maar goed ben het eigenlijk wel met de huisarts eens dat ik nu even geen risico moet nemen het gaat nu beter dus laten we maar even op de ingeslagen weg voort gaan.
Huis hangt ondertussen helemaal vol met foto's van de vakantie en afgelopen zondag toen ik in dipje zat heb ik lekker mijn fotoboek bekeken en ben zelfs al plannen aan het maken voor volgend jaar oktober de ijsberen. Nog twee weken en dan gaat de tennis en de fotocursus beginnen. Ik heb er echt zin in om de dingen weer op te pakken al blijf ik het eng vinden om overal alleen naar toe te moeten gaan maar al doende leert men en na de eerste keer zijn het toch ook geen vreemden meer.
Ben afgelopen zaterdag ook alleen naar de bioscoop geweest, was alleen vergeten te eten en had geen zin om alleen in restaurant te gaan zitten terwijl er voor de rest allemaal stelletjes zitten maar bak zoete popcorn stilt ook de honger.
groetjes
Hier gaat alles redelijk en merendeel van de tijd zelfs goed. Ben vanochtend bij de dokter geweest, hij was blij verrast dat ik er zo goed uitzag. Ik gaf aan dat het misschien wel tijd was om met de pillen te stoppen omdat ik niet echt het idee had dat ze hielpen en dat de vakantie me meer geholpen heeft.
Maar na even doorgepraat te hebben vond hij het toch verstandiger om ze nog een poosje door te slikken. Hij zag dat het beter met me ging maar vond het nog te vroeg om te stoppen met de pillen omdat hij er meer van overtuigd is dat doordat ik de pillen ben ga slikken ik iets losser in het leven sta waardoor ik op het moment meer open sta voor de dingen om me heen en wil dus dat ik nog minstens een half jaar door ga met slikken.
Heeft me wel weer aan het denken gezet en ik moet eerlijk toegeven dat ik het afgelopen weekend een heel weekend alleen ben geweest en ik zondag toch weer in een dipje terecht kwam alleen kon ik mezelf inderdaad na 1,5 uur weer een schop onder mijn kont geven en de vraag is of dat nu inderdaad uit mezelf komt of door de pillen maar goed ben het eigenlijk wel met de huisarts eens dat ik nu even geen risico moet nemen het gaat nu beter dus laten we maar even op de ingeslagen weg voort gaan.
Huis hangt ondertussen helemaal vol met foto's van de vakantie en afgelopen zondag toen ik in dipje zat heb ik lekker mijn fotoboek bekeken en ben zelfs al plannen aan het maken voor volgend jaar oktober de ijsberen. Nog twee weken en dan gaat de tennis en de fotocursus beginnen. Ik heb er echt zin in om de dingen weer op te pakken al blijf ik het eng vinden om overal alleen naar toe te moeten gaan maar al doende leert men en na de eerste keer zijn het toch ook geen vreemden meer.
Ben afgelopen zaterdag ook alleen naar de bioscoop geweest, was alleen vergeten te eten en had geen zin om alleen in restaurant te gaan zitten terwijl er voor de rest allemaal stelletjes zitten maar bak zoete popcorn stilt ook de honger.
groetjes
donderdag 18 september 2008 om 22:04
Euforie van de vakantie begint langzaam beetje weg te ebben en leven van alledag begint weer werkelijkheid te worden. Bah.
Gisteren weer complete huilbui gehad op werk, geen zin in wil ik niet meer. Krijg nu van collega's/directeuren/accountmanager het ene complimentje na het andere maar krijg ook gelijk te horen dat ik de lat niet zo hoog moet leggen voor mezelf maar krijg vervolgens wel de vraag of ik me voor landelijke commissie aan wil melden omdat ze op iemand zitten te wachten die zijn mond eens opentrekt en wat zinnigs zegt. Ja wat willen jullie nu dan van me?
Ik heb het idee dat ik gewoon niet meer begrijp wat men wil zeggen ik krijg steeds meer het idee dat hetgeen ze zeggen niet is wat ze bedoelen of is dat nu mijn wantrouwen omdat hij mijn vertrouwen zo beschaamd heeft.
Ik wil mensen op dezelfde manier behandelen als ik behandel wil worden en dat is zonder verborgen agenda en op zoek naar het beste produkt dat bij ze past en niet hetgene waar ik het meeste aan verdien.
Er kwam vanochtend oud collega langs en die zei dat hij altijd het idee had dat ik mensen van me afduw als ze te dichtbij komen maar dat begrijp ik niet, ik heb mijn hart op mijn tong, zeg altijd wat ik voel ik ben helemaal niet zo'n mysterie als men maar de juiste vragen stelt.
Loop er nu al weer de hele dag aan te denken en geloof dat ik nu wel begrijp wat hij bedoelt. In eerste instantie was ik namelijk best vereerd dat hij zoveel moeite had gedaan om me binnen het bedrijf te krijgen, maar dan ben je een keer binnen en werk je met hem samen en dan kom je er achter dat hij bij lange na die passie niet heeft die ik heb voor het werk terwijl je dacht dat dat wel het geval was.
Ik vind het adviseren gewoon waanzinnig leuk om te doen, het puzzelen met cijfers om het toch mogelijk te krijgen dat ze voor verantwoorde maandlasten dat huis kunnen kopen wat ze willen, ik wil gewoon dat iedereen zijn dromen waar kan maken en als ik daar bij kan helpen dan graag en dan is ook niets te veel moeite maar hoe krijg ik dat voor elkaar zonder mezelf weg te cijferen.
Het voelde zo goed op vakantie dat de gidsen en chauffeurs bezig waren om ervoor te zorgen dat je de tijd van je leven hebt en dat was ook echt zo, ik durf echt te zeggen dat ik daar sinds lang weer echt gelukkig was en dat wil ik vasthouden.
Ik wil de betrokkenheid van mensen weer voelen ik wil dat wat ik geef ook terugkrijgen en het kan toch niet de oplossing zijn dat ik dan maar minder van mezelf geef omdat ik minder van andere mensen terugkrijg.
Oude collega zei het wel mooi, hij had een collega die ook verbroken relatie had en nu weer opnieuw ging samenwonen. Hij gaf aan dat hij dat niet snapte waarom, die collega zei dat hij het vertikte om de hoge pieken te laten lopen omdat hij bang was voor de diepe dalen.
M|ijn god, wat zit het leven gecompliceerd in elkaar of ik in ieder geval.
Gisteren weer complete huilbui gehad op werk, geen zin in wil ik niet meer. Krijg nu van collega's/directeuren/accountmanager het ene complimentje na het andere maar krijg ook gelijk te horen dat ik de lat niet zo hoog moet leggen voor mezelf maar krijg vervolgens wel de vraag of ik me voor landelijke commissie aan wil melden omdat ze op iemand zitten te wachten die zijn mond eens opentrekt en wat zinnigs zegt. Ja wat willen jullie nu dan van me?
Ik heb het idee dat ik gewoon niet meer begrijp wat men wil zeggen ik krijg steeds meer het idee dat hetgeen ze zeggen niet is wat ze bedoelen of is dat nu mijn wantrouwen omdat hij mijn vertrouwen zo beschaamd heeft.
Ik wil mensen op dezelfde manier behandelen als ik behandel wil worden en dat is zonder verborgen agenda en op zoek naar het beste produkt dat bij ze past en niet hetgene waar ik het meeste aan verdien.
Er kwam vanochtend oud collega langs en die zei dat hij altijd het idee had dat ik mensen van me afduw als ze te dichtbij komen maar dat begrijp ik niet, ik heb mijn hart op mijn tong, zeg altijd wat ik voel ik ben helemaal niet zo'n mysterie als men maar de juiste vragen stelt.
Loop er nu al weer de hele dag aan te denken en geloof dat ik nu wel begrijp wat hij bedoelt. In eerste instantie was ik namelijk best vereerd dat hij zoveel moeite had gedaan om me binnen het bedrijf te krijgen, maar dan ben je een keer binnen en werk je met hem samen en dan kom je er achter dat hij bij lange na die passie niet heeft die ik heb voor het werk terwijl je dacht dat dat wel het geval was.
Ik vind het adviseren gewoon waanzinnig leuk om te doen, het puzzelen met cijfers om het toch mogelijk te krijgen dat ze voor verantwoorde maandlasten dat huis kunnen kopen wat ze willen, ik wil gewoon dat iedereen zijn dromen waar kan maken en als ik daar bij kan helpen dan graag en dan is ook niets te veel moeite maar hoe krijg ik dat voor elkaar zonder mezelf weg te cijferen.
Het voelde zo goed op vakantie dat de gidsen en chauffeurs bezig waren om ervoor te zorgen dat je de tijd van je leven hebt en dat was ook echt zo, ik durf echt te zeggen dat ik daar sinds lang weer echt gelukkig was en dat wil ik vasthouden.
Ik wil de betrokkenheid van mensen weer voelen ik wil dat wat ik geef ook terugkrijgen en het kan toch niet de oplossing zijn dat ik dan maar minder van mezelf geef omdat ik minder van andere mensen terugkrijg.
Oude collega zei het wel mooi, hij had een collega die ook verbroken relatie had en nu weer opnieuw ging samenwonen. Hij gaf aan dat hij dat niet snapte waarom, die collega zei dat hij het vertikte om de hoge pieken te laten lopen omdat hij bang was voor de diepe dalen.
M|ijn god, wat zit het leven gecompliceerd in elkaar of ik in ieder geval.
