Psyche
alle pijlers
Wanneer stop je met redden.............
zaterdag 9 augustus 2008 om 07:37
Lieve Iris,
Wat een schokkende gebeurtenissen bij jou thuis meid. Ik weet uit ervaring hoe dat is, een inval, en dat is iets verschrikkelijks. Wat erg dat je dit mee hebt moeten maken en nog wel vanwege de wandaden van je eigen, geliefde, kind.
Je wil niet meer wakker worden zeg je. Dat vind ik zo vreselijk meid. Ik snap je donkere gedachten, het ziet er allemaal nu even niet rooskleurig uit maar hopelijk gaat er nu écht iets gebeuren in het leven van je kind. Dat hoop ik voor hem maar zeker ook voor jou.
Arme jij, ik voel zo met je mee. Voor de andere kinderen moet het ook vreselijk zijn geweest.
Ik wens jullie veel sterkte lieve schat. Ik hoop eigenlijk dat jij je nu voor even op jezelf kunt concentreren nu je zoon even niet in de buurt is.
Liefs en zoenen,
Leo
Wat een schokkende gebeurtenissen bij jou thuis meid. Ik weet uit ervaring hoe dat is, een inval, en dat is iets verschrikkelijks. Wat erg dat je dit mee hebt moeten maken en nog wel vanwege de wandaden van je eigen, geliefde, kind.
Je wil niet meer wakker worden zeg je. Dat vind ik zo vreselijk meid. Ik snap je donkere gedachten, het ziet er allemaal nu even niet rooskleurig uit maar hopelijk gaat er nu écht iets gebeuren in het leven van je kind. Dat hoop ik voor hem maar zeker ook voor jou.
Arme jij, ik voel zo met je mee. Voor de andere kinderen moet het ook vreselijk zijn geweest.
Ik wens jullie veel sterkte lieve schat. Ik hoop eigenlijk dat jij je nu voor even op jezelf kunt concentreren nu je zoon even niet in de buurt is.
Liefs en zoenen,
Leo
zaterdag 9 augustus 2008 om 11:10
Lieve Iris,
Wat een afschruwelijk drama....het lijkt wel een slechte B-film.
Het houdt maar niet op bij jou. Dat jij moet 'zitten' om wat hij doet, is werkelijk ongelooflijk. Dat 1 mens zoveel kan ontwrichten.
Ik geloof dat Eleonora het al zei: voorlopig is hij van de straat en onder toezicht. Gebruik die tijd om zelf op krachten te komen. Neem een emotionele vakantie en denk even alleen aan jezelf.
Dikke knuffel en heel veel liefs
Lin
Wat een afschruwelijk drama....het lijkt wel een slechte B-film.
Het houdt maar niet op bij jou. Dat jij moet 'zitten' om wat hij doet, is werkelijk ongelooflijk. Dat 1 mens zoveel kan ontwrichten.
Ik geloof dat Eleonora het al zei: voorlopig is hij van de straat en onder toezicht. Gebruik die tijd om zelf op krachten te komen. Neem een emotionele vakantie en denk even alleen aan jezelf.
Dikke knuffel en heel veel liefs
Lin
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
zaterdag 9 augustus 2008 om 14:47
zaterdag 9 augustus 2008 om 18:56
Meisjes, ik ben weer terug van weggeweest. heb besloten dat mijn verhaal hier meer op zijn plaats is, anders vervuil ik het Niet groepje steeds met mijn ego posts en ik wil graag een plekje houden waar ik gezellig kan leuteren. Ook de laatste post van Iris gaf mij het zetje om weer mee te schrijven, misschien het gevoel aan Iris geven dat ze niet alleen staat.
In het kort het verhaal, zoon was uit de afkick gezet, van vriendin naar hier en weer terug naar vriendin. Tijdens mijn vakantie belde hij dat hij in de daklozen opvang zat. Terug thuis hem gelijk opgehaald. Dit was vorige week. Afgelopen woensdagnacht kwam hij zwaar onder de drugs thuis. hij had weer gebased en zag er niet uit. Hem naar bed gestuurd en de volgende dag gezegd dat hij zijn spullen moest pakken. Hij werd kwaad en ik moest eerst zijn verhaal aanhoren. Nou, dat hoef ik niet meer, al teveel verhalen gehoord. Hij werd nog kwader, pakte een mes en riep dat hij iemand ging neersteken. ik zei dat ik de politie ging bellen en hij zei, laat maar komen, die pak ik ook wel. Ik de telefoon gepakt en gezegd wat er aan de hand was, hij sloeg de telefoon uit mijn hand en ik kon nog net mijn adres zeggen. 5 minuten later, politie, hij gaf het mes rustig aan mij, ging met de agent mee en zei dat hij nooit meer wat met mij te maken wilde hebben. Een uurtje later, drie agenten en zoon kwamen wat spullen ophalen. ik wilde zoon nog even zeggen dat wat er gebeurde zijn eigen verantwoordelijkheid was, dus ik deed de deur van de politieauto open. Zoon stapte uit en zei, ga je zelf naar binnen, of moet ik je even helpen. Agent is weggereden, de andere heb ik nog even mee gepraat omdat ik behoorlijk overstuur was. Ze zouden hem naar een opvangadres brengen. Afijn genoeg emotie voor die dag. Vrijdag, we rijden langs onze krantenwinkel annex sigarettenshop, deur wagenwijd open en politie. Ik zeg nog tegen man, goh, het lijkt wel of er een overval is geweest. Half uur later, telefoon, politie. Mw. beide uw zoons zitten op het buro, de krantenwinkel is overvallen. Afijn, oudste heeft dus de overval gepleegd. De twee jongens lijken heel veel op elkaar, dus die mw. van de krantenwinkel had gezegd, ja, het was die jongen op die ...... brommer. (Hij haalt daar wel eens sigaretten), dus hadden ze jongste maar even van zijn werk geplukt. een getuige zag oudste in de trein zitten, die is dus de trein uitgesleurd, op het perron gegooid en in de boeien geslagen. Maar, en dat is het dus Iris, jongste is zo over de zeik dat hij erop aangekeken wordt, wordt in een overvolle snackbar gevraagd, van wie is die brommer. Hij zegt van mij en ten overstaan van een volle zaak wordt er gezegd; dan ben je bij deze aangehouden op verdenking van een overval.
Nou, zoals jullie zien, I'll be back.
In het kort het verhaal, zoon was uit de afkick gezet, van vriendin naar hier en weer terug naar vriendin. Tijdens mijn vakantie belde hij dat hij in de daklozen opvang zat. Terug thuis hem gelijk opgehaald. Dit was vorige week. Afgelopen woensdagnacht kwam hij zwaar onder de drugs thuis. hij had weer gebased en zag er niet uit. Hem naar bed gestuurd en de volgende dag gezegd dat hij zijn spullen moest pakken. Hij werd kwaad en ik moest eerst zijn verhaal aanhoren. Nou, dat hoef ik niet meer, al teveel verhalen gehoord. Hij werd nog kwader, pakte een mes en riep dat hij iemand ging neersteken. ik zei dat ik de politie ging bellen en hij zei, laat maar komen, die pak ik ook wel. Ik de telefoon gepakt en gezegd wat er aan de hand was, hij sloeg de telefoon uit mijn hand en ik kon nog net mijn adres zeggen. 5 minuten later, politie, hij gaf het mes rustig aan mij, ging met de agent mee en zei dat hij nooit meer wat met mij te maken wilde hebben. Een uurtje later, drie agenten en zoon kwamen wat spullen ophalen. ik wilde zoon nog even zeggen dat wat er gebeurde zijn eigen verantwoordelijkheid was, dus ik deed de deur van de politieauto open. Zoon stapte uit en zei, ga je zelf naar binnen, of moet ik je even helpen. Agent is weggereden, de andere heb ik nog even mee gepraat omdat ik behoorlijk overstuur was. Ze zouden hem naar een opvangadres brengen. Afijn genoeg emotie voor die dag. Vrijdag, we rijden langs onze krantenwinkel annex sigarettenshop, deur wagenwijd open en politie. Ik zeg nog tegen man, goh, het lijkt wel of er een overval is geweest. Half uur later, telefoon, politie. Mw. beide uw zoons zitten op het buro, de krantenwinkel is overvallen. Afijn, oudste heeft dus de overval gepleegd. De twee jongens lijken heel veel op elkaar, dus die mw. van de krantenwinkel had gezegd, ja, het was die jongen op die ...... brommer. (Hij haalt daar wel eens sigaretten), dus hadden ze jongste maar even van zijn werk geplukt. een getuige zag oudste in de trein zitten, die is dus de trein uitgesleurd, op het perron gegooid en in de boeien geslagen. Maar, en dat is het dus Iris, jongste is zo over de zeik dat hij erop aangekeken wordt, wordt in een overvolle snackbar gevraagd, van wie is die brommer. Hij zegt van mij en ten overstaan van een volle zaak wordt er gezegd; dan ben je bij deze aangehouden op verdenking van een overval.
Nou, zoals jullie zien, I'll be back.
zondag 10 augustus 2008 om 00:13
Nou Iris, laten we dan maar even virtueel de armen om elkaar heen slaan. Hoe voelt het bij jou? Ik heb nog steeds het idee dat het niet tot me doordringt. Dat ik er niet over nadenk omdat de waarheid te hard is. Heb ook tegen de agenten gezegd, dit is mijn kind niet, dat kan gewoon niet. Geen kind van mij zegt zulke dingen of doet zulke dingen. Dat kan gewoon niet.
zondag 10 augustus 2008 om 00:31
Lieve Prada.....
Ook voor jou een dikke knuffel en heel veel sterkte.
Als ik het geld zou hebben, zou ik jullie meenemen naar een tropisch eiland (blauwe zee, wit strand, en groene palmbomen.....) en jullie helemaal laten verzorgen, zodat jullie wat bij kunnen tanken.....
Als ik een toverstokje had, toverde ik iedereen gezond en happy.......
Ook voor jou een dikke knuffel en heel veel sterkte.
Als ik het geld zou hebben, zou ik jullie meenemen naar een tropisch eiland (blauwe zee, wit strand, en groene palmbomen.....) en jullie helemaal laten verzorgen, zodat jullie wat bij kunnen tanken.....
Als ik een toverstokje had, toverde ik iedereen gezond en happy.......
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
zondag 10 augustus 2008 om 17:07
Iris en Prada,ik vind het zo verschrikkelijk wat jullie mee moeten maken, als je nou toch eens leest hoeveel mensen er de dupe zijn van die kl...streken.
Ik kan me jullie gevoelens goed indenken; was het maar een boze droom, maar jullie " moeten" verder, ook voor de andere kinderen die ook pijn zijn gedaan.
Wat moeilijk allemaal.
Hoop echt dat jullie steun uit de omgeving krijgen, dit verdienen jullie.
Schrijf anders eens elke dag een brief aan jullie zoon, kan niet bommen wat je er in schrijft, je hoeft hem niet te versturen, louter om het van jullie af te schrijven.
Ben laatst in Oudenbosch geweest, heb daar zo'n moederkaars gekocht en savonds steek ik hem aan voor alle moeders die het kunnen gebruiken, speciaal voor de moeders hier.
Sterkte en liefs,
Rietje
Ik kan me jullie gevoelens goed indenken; was het maar een boze droom, maar jullie " moeten" verder, ook voor de andere kinderen die ook pijn zijn gedaan.
Wat moeilijk allemaal.
Hoop echt dat jullie steun uit de omgeving krijgen, dit verdienen jullie.
Schrijf anders eens elke dag een brief aan jullie zoon, kan niet bommen wat je er in schrijft, je hoeft hem niet te versturen, louter om het van jullie af te schrijven.
Ben laatst in Oudenbosch geweest, heb daar zo'n moederkaars gekocht en savonds steek ik hem aan voor alle moeders die het kunnen gebruiken, speciaal voor de moeders hier.
Sterkte en liefs,
Rietje
zondag 10 augustus 2008 om 22:54
Jezus Mina Prada, wat een verhaal! Ik kan me voorstellen, dat net als bij Iris, de realiteit niet tot je doordringt.
Ik had het er met Iris nog per telefoon over, de vraag is en blijft natuurlijk wanneer stop je met redden........
Het is eigenlijk niet te beschrijven hoe moeilijk het voor een moeder (of ander familielid) moet zijn om zo ontzettend machteloos te zijn. Ineens zit je door je kind in de jungle van de criminaliteit. Je kind die je nog niet eens zo lang geleden geleerd hebt wat goed of slecht is. Is er nu geen enkele instantie die jullie zelf nu eens goed kan helpen en ondersteunen?
Riet, wat een mooi gebaar zo'n moederkaars!
Prada en Iris, veel sterkte, kracht, moed en wijsheid in deze hele moeilijk tijd.
Ik had het er met Iris nog per telefoon over, de vraag is en blijft natuurlijk wanneer stop je met redden........
Het is eigenlijk niet te beschrijven hoe moeilijk het voor een moeder (of ander familielid) moet zijn om zo ontzettend machteloos te zijn. Ineens zit je door je kind in de jungle van de criminaliteit. Je kind die je nog niet eens zo lang geleden geleerd hebt wat goed of slecht is. Is er nu geen enkele instantie die jullie zelf nu eens goed kan helpen en ondersteunen?
Riet, wat een mooi gebaar zo'n moederkaars!
Prada en Iris, veel sterkte, kracht, moed en wijsheid in deze hele moeilijk tijd.
maandag 11 augustus 2008 om 11:16
Iris en Prada, wat afschuwelijk voor jullie. Ik heb absoluut geen woorden om uit te drukken hoe vreselijk ik dit voor jullie vind, hoe afschuwelijk, Iris, om te lezen dat jij het liefst niet meer wakker wilt worden. Jij, die altijd voor je kinderen klaarstaat. Mensenlief, wat een verdriet.
Die kaars van Riet vind ik een goed idee. Ik heb geen moederkaars, maar kan vanavond wel een speciaal kaarsje branden voor jullie.
Die kaars van Riet vind ik een goed idee. Ik heb geen moederkaars, maar kan vanavond wel een speciaal kaarsje branden voor jullie.
.
maandag 11 augustus 2008 om 17:08
Hier hetzelfde Iris. Ik ben zooooo moee. Vandaag is er van justitie uit contact opgenomen met mij. Oudste had dat gevraagd. Heel mijn hard roept om mijn kind, schreeuwt, ga naar hem toe, hij heeft je nodig, maar met mijn hoofd weet ik het niet. Ga morgen eerst maar eens een deskundige raadplegen denk ik.
Voor de rest, dank je voor jullie woorden Riet bedankt voor de Moederkaars.
Voor de rest, dank je voor jullie woorden Riet bedankt voor de Moederkaars.
dinsdag 12 augustus 2008 om 12:11
Inderdaad Iris, nu moet ik weer de keuze maken. Geef me @#E##$#%% geen keuze, maak het me niet nog moeilijker. Politie hier belt ook iedere dag en inderdaad, ook ik denk, flikker toch op. Ik ben er zo langzamerhand wel over uitgepraat na al die jaren. Jullie weten toch dat het k*t is, jullie weten toch dat het mijn gezin ontwricht, jullie weten toch dat ik het bijna niet meer trek en zowat verzuip in de ellende. Wat willen jullie nou, zwembandjes brengen, zodat ik nog even kan doorzwemmen. Maar we houden vol Iris, ook jij en alle andere moeders hier. Waarom? Omdat we rekbaar zijn, de elastiekenfabrikant zou jaloers op ons zijn. We vallen, kruipen verder, staan weer op en gaan weer verder. Vallen weer, blijven wat langer liggen, kruipen wat langer, maar uiteindelijk staan we weer op.
Hang on Iris, hang on.
Hang on Iris, hang on.
dinsdag 12 augustus 2008 om 21:56
Iris, Prada, vanaf de zijlijn is het makkelijk praten, maar laat het los. Focus je op andere dingen nu in je leven. Zoek afleiding. Dit waar jullie zonen zich nu in bevinden is niet te begrijpen, te beredeneren.
Helaas kun je ze nu ook niet helpen. Ze hebben op dit moment dat laatste lijntje doorgesneden, dat sprankje hulp waardoor ze iedere keer nog door hebben kunnen gaan.
Het ligt nu volledig buiten jullie macht.
Ga er niet aan onderdoor meiden. Jullie zijn al veel te lang o zo sterk geweest. Nu is het echt de tijd om uit te rusten, afleiding te hebben en je krachten weer terug te krijgen.
Dat kan je alleen bereiken door los te laten nu.
Veel sterkte!
Helaas kun je ze nu ook niet helpen. Ze hebben op dit moment dat laatste lijntje doorgesneden, dat sprankje hulp waardoor ze iedere keer nog door hebben kunnen gaan.
Het ligt nu volledig buiten jullie macht.
Ga er niet aan onderdoor meiden. Jullie zijn al veel te lang o zo sterk geweest. Nu is het echt de tijd om uit te rusten, afleiding te hebben en je krachten weer terug te krijgen.
Dat kan je alleen bereiken door los te laten nu.
Veel sterkte!
woensdag 13 augustus 2008 om 20:05
Iris en Prada, ook ik weet gewoon niet wat ik kan/moet zeggen. Ik voel heel erg met jullie mee, weet ook hoe het voelt.Hoop toch zo dat jullie steun en hulp uit de omgeving krijgen.
En ja, dat er een (tover)middel bestaat om echt los te kunnen laten, want je kunt nu niets meer doen, alleen het over te geven.
Een warme groet van Rietje
En ja, dat er een (tover)middel bestaat om echt los te kunnen laten, want je kunt nu niets meer doen, alleen het over te geven.
Een warme groet van Rietje
