Relaties
alle pijlers
De mokerslag.....
vrijdag 22 augustus 2008 om 07:14
En nu gaat het licht echt uit bij mij.
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
zondag 31 augustus 2008 om 13:33
Hey Iry,
ik zie ook heel veel stappen vooruit(niet overgeven 8 dagen, dat is supergoed! Ben er zelf ngniet) Sterkte liefje,
Ik hoop zo dat jullie elkaar weer echt terugvinden
ik zie ook heel veel stappen vooruit(niet overgeven 8 dagen, dat is supergoed! Ben er zelf ngniet) Sterkte liefje,
Ik hoop zo dat jullie elkaar weer echt terugvinden
anoniem_71971 wijzigde dit bericht op 31-08-2008 18:15
Reden: ik had mijn eigen naam eronder gezet, en wilde nog meer zeggen
Reden: ik had mijn eigen naam eronder gezet, en wilde nog meer zeggen
% gewijzigd
zondag 31 augustus 2008 om 22:48
Het is zo druk in mijn hoofd.
Zo vol met gedachtes,zoveel....ik ben vreselijk in de war.
Ik ben gaan lopen in 7 sloten tegelijk en het is verdomd moeilijk om zelfs in het ondiepste laagje water niet te verzuipen.
Ik voel een constante pijn en een achtbaan van emoties.
Daardoor voel ik mij afgesneden van mijzelf,mijn lichaam.
Afgesneden van de wereld. Ik ben er wel,ik doe ook.
Maar het lijkt soms alsof ik van een afstandje toe kijk.
Of dat ik in een soort zeepbel zweef,alles is dan zo vaag om mij heen. Alsof ik het helemaal niet beleef.
Het lijkt soms wel kortsluiting in mijn hoofd.
Ken je dat? die akelige doordringende toon als je radio op een verkeerde golflengte zit.
Zo ineens,tijdens alle woorden,beelden in mijn hoofd en drukte om mij heen gebeurt dat ineens.
Het valt weg en ik hoor alleen die akelige toon........
Ik ga proberen te slapen.
Zo vol met gedachtes,zoveel....ik ben vreselijk in de war.
Ik ben gaan lopen in 7 sloten tegelijk en het is verdomd moeilijk om zelfs in het ondiepste laagje water niet te verzuipen.
Ik voel een constante pijn en een achtbaan van emoties.
Daardoor voel ik mij afgesneden van mijzelf,mijn lichaam.
Afgesneden van de wereld. Ik ben er wel,ik doe ook.
Maar het lijkt soms alsof ik van een afstandje toe kijk.
Of dat ik in een soort zeepbel zweef,alles is dan zo vaag om mij heen. Alsof ik het helemaal niet beleef.
Het lijkt soms wel kortsluiting in mijn hoofd.
Ken je dat? die akelige doordringende toon als je radio op een verkeerde golflengte zit.
Zo ineens,tijdens alle woorden,beelden in mijn hoofd en drukte om mij heen gebeurt dat ineens.
Het valt weg en ik hoor alleen die akelige toon........
Ik ga proberen te slapen.
zondag 31 augustus 2008 om 22:54
Ach lieve Iry,
Ik hoop dat je een beetje in slaap kan komen straks. Ik herken je verhaal over naar jezelf kijken van een afstandje (dat heb ik als ik denk ik aan het OVERleven ben , in plaats van te LEVEN)
En die toon, same here. maar dan met een soort gevoel van numbness(ik weet niet hoe je dat in het nederlands precies zegt, helemaal dof van binnen.)
Alles eerst als een soort trein door je heen, en dan die totale leegte..
Lieve, lieve, lieve Iry, heel veel sterkte, je kan het, ik weet het zeker, nu jij nog
slaap lekker
Ik hoop dat je een beetje in slaap kan komen straks. Ik herken je verhaal over naar jezelf kijken van een afstandje (dat heb ik als ik denk ik aan het OVERleven ben , in plaats van te LEVEN)
En die toon, same here. maar dan met een soort gevoel van numbness(ik weet niet hoe je dat in het nederlands precies zegt, helemaal dof van binnen.)
Alles eerst als een soort trein door je heen, en dan die totale leegte..
Lieve, lieve, lieve Iry, heel veel sterkte, je kan het, ik weet het zeker, nu jij nog
slaap lekker
maandag 1 september 2008 om 12:42
yellowlove en meds verwoorden precis wat ik wilde zeggen dus ik val hen bij:
crisis, adrenaline, overleven...
Aan de ene kant meer gevoel, bijv. door vaker op de dag te eten. Die emoties ervaar jij heel heftig, ze dringen zich op.
Waardoor als reactie, aan de andere kant, de gevoelloosheid optreedt.
Kun je niet zoveel aan doen nu Iry, gewoon laten komen. Hou je rustig, eis niet teveel van jezelf qua activiteiten/huishouden. In een rustig hoekje af en toe een peuk pakken.
Dikke knuffel van Hanke
crisis, adrenaline, overleven...
Aan de ene kant meer gevoel, bijv. door vaker op de dag te eten. Die emoties ervaar jij heel heftig, ze dringen zich op.
Waardoor als reactie, aan de andere kant, de gevoelloosheid optreedt.
Kun je niet zoveel aan doen nu Iry, gewoon laten komen. Hou je rustig, eis niet teveel van jezelf qua activiteiten/huishouden. In een rustig hoekje af en toe een peuk pakken.
Dikke knuffel van Hanke
maandag 1 september 2008 om 17:33
Hey Iry
Hoe is het nu met je?
Even in het kort: Ik ben naar het trauma centrum geweest, was een info gesprek. Ik heb besloten dat ik het ga doen. Wat een andere insteek hebben hun.....heel anders dan wat ik in al die jaren in hulpverleningsland heb meegemaakt. Géén graafwerk....Ik heb goede hoop. Zie er wel tegenop maar ik durf het wél aan. Ik voel me nu helemaal opgelucht en heb er totaal geen spijt van....ook al is dit ook een therapie van het GGZ Daarbij kan ik altijd stoppen of rustiger aan doen als ik het even niet trek.
Kun jij dat niet ook eens doen? Gewoon een vrijblijvend info gesprek? Ze kunnen je namelijk ook helpen om een andere passende therapie te zoeken.
Nou ja zie maar wat je doet...ik wil je niets opdringen
Hanke bedankt voor de link! Ik ben er echt blij mee. ( heb het van het topic ik ben gaia).
Nou lief mens tot de volgende keer...
liefs Claire (f)
Hoe is het nu met je?
Even in het kort: Ik ben naar het trauma centrum geweest, was een info gesprek. Ik heb besloten dat ik het ga doen. Wat een andere insteek hebben hun.....heel anders dan wat ik in al die jaren in hulpverleningsland heb meegemaakt. Géén graafwerk....Ik heb goede hoop. Zie er wel tegenop maar ik durf het wél aan. Ik voel me nu helemaal opgelucht en heb er totaal geen spijt van....ook al is dit ook een therapie van het GGZ Daarbij kan ik altijd stoppen of rustiger aan doen als ik het even niet trek.
Kun jij dat niet ook eens doen? Gewoon een vrijblijvend info gesprek? Ze kunnen je namelijk ook helpen om een andere passende therapie te zoeken.
Nou ja zie maar wat je doet...ik wil je niets opdringen
Hanke bedankt voor de link! Ik ben er echt blij mee. ( heb het van het topic ik ben gaia).
Nou lief mens tot de volgende keer...
liefs Claire (f)
maandag 1 september 2008 om 19:45
Hoi lieverds.
Ik heb het zwaar,heel zwaar.
Alsof ik 100 schoteltjes omhoog probeer te houden.
Daarnaast zit ik met zoveel onbeantwoorde vragen naar vriend toe,dat is moeilijk.
Ik wil graag bij hem zijn als hij er niet is,maar als hij er wel is doet het mij zoveel pijn.
Nou ja,ik zit zo vol in mijn hoofd en het komt er op het moment moeilijk uit.
Ggz heeft contact gehad met de eetstoorniskliniek,Daar zal binnenkort een uitnodiging vandaan komen voor een gesprek.
Kijken of ze mij verder op weg kunnen helpen.
Claire,ik heb de site al bekeken en opgeslagen.
Ik ben van plan om te gaan bellen.
Lief dat je mij de info hebt gegeven.
Ik hoop dat je daar vooruit komt lieverd. Ik gun het je zo.
Voor de rest van de lieverds,
Bedankt voor jullie knuffels en bloemetjes en lieve woorden.
Ik heb het zwaar,heel zwaar.
Alsof ik 100 schoteltjes omhoog probeer te houden.
Daarnaast zit ik met zoveel onbeantwoorde vragen naar vriend toe,dat is moeilijk.
Ik wil graag bij hem zijn als hij er niet is,maar als hij er wel is doet het mij zoveel pijn.
Nou ja,ik zit zo vol in mijn hoofd en het komt er op het moment moeilijk uit.
Ggz heeft contact gehad met de eetstoorniskliniek,Daar zal binnenkort een uitnodiging vandaan komen voor een gesprek.
Kijken of ze mij verder op weg kunnen helpen.
Claire,ik heb de site al bekeken en opgeslagen.
Ik ben van plan om te gaan bellen.
Lief dat je mij de info hebt gegeven.
Ik hoop dat je daar vooruit komt lieverd. Ik gun het je zo.
Voor de rest van de lieverds,
Bedankt voor jullie knuffels en bloemetjes en lieve woorden.
maandag 1 september 2008 om 19:45
Iry , misschien is dit weblog iets voor jou ? http://etendoejezo.web-log.nl/
Hoe is het vannacht en vandaag gegaan , meid ?
Hoe is het vannacht en vandaag gegaan , meid ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 1 september 2008 om 19:46
Ik sluit me aan bij mijn voorgangsters: even proberen rust te vinden lieve Iry.
Het is gewoon heel veel nu, geen wonder dat dat af en toe tot 'kortsluiting' in je hoofd leidt.
Je hoeft niet alles in één keer aan te pakken.
Hapklare brokjes maken, weet je nog?
Als de brokken te groot zijn probeer ze dan op te delen zoveel als je kunt.
Gewoon de dagelijkse dingen, daar heb je je handen al meer dan vol aan.
Daarbij rustig zoeken naar andere/aanvullende hulp.
Niet uren en uren op het net rondklikken van de ene naar de andere site maar op je gemak rustig uitzoeken en kijken wat je aanspreekt.
Zet jezelf niet nog meer onder druk omdat je het gevoel hebt dat je vriend anders wegloopt, hij heeft gezegd dat jullie dit samen aangaan en heeft gekozen om te blijven.
Dus je hoeft niet te haasten.
Je bent gaan lopen, maar je hoeft geen marathon te gaan rennen......
Dikke rustig-maak-knuf van mij.
Ook voor jou, moedige Claire!
Het is gewoon heel veel nu, geen wonder dat dat af en toe tot 'kortsluiting' in je hoofd leidt.
Je hoeft niet alles in één keer aan te pakken.
Hapklare brokjes maken, weet je nog?
Als de brokken te groot zijn probeer ze dan op te delen zoveel als je kunt.
Gewoon de dagelijkse dingen, daar heb je je handen al meer dan vol aan.
Daarbij rustig zoeken naar andere/aanvullende hulp.
Niet uren en uren op het net rondklikken van de ene naar de andere site maar op je gemak rustig uitzoeken en kijken wat je aanspreekt.
Zet jezelf niet nog meer onder druk omdat je het gevoel hebt dat je vriend anders wegloopt, hij heeft gezegd dat jullie dit samen aangaan en heeft gekozen om te blijven.
Dus je hoeft niet te haasten.
Je bent gaan lopen, maar je hoeft geen marathon te gaan rennen......
Dikke rustig-maak-knuf van mij.
Ook voor jou, moedige Claire!
maandag 1 september 2008 om 19:58
Ik weet het nachtpaars.
Hapklare brokjes,de berg is zo groot.
Nou ja,ik denk dat ik op sommige punten goed bezig ben.In ieder geval gaat het met mijn slaapritme een stuk beter en dat voelt stukken beter.
Bgb,
Op zich gaat het redelijk naar omstandigheden.
Ik heb door het betere slapen meer dag terug gekregen maar weet nog niet zo goed wat ik er mee aan moet.
Sommige momenten ben ik lekker aan het rommelen en heb ik afleiding.
Andere momenten zit ik als een dood vogeltje rond te kijken en kan ik mij nergens toe bewegen.
Vandaag was ik wel weer heel nerveus,maar gisteren een hele drukke dag gehad.
Wel gezellig.leuke dingen gedaan,maar veel drukte natuurlijk.
Ik denk dat ik daarom meer gestressed ben vandaag.
Nog steeds geen eetbuien en niet gebraakt( ook een wereld van verschil,niet braken!)
Maar gewoon eten gaat moeilijk.
Ik ben ontzettend onzeker op het moment.
Hapklare brokjes,de berg is zo groot.
Nou ja,ik denk dat ik op sommige punten goed bezig ben.In ieder geval gaat het met mijn slaapritme een stuk beter en dat voelt stukken beter.
Bgb,
Op zich gaat het redelijk naar omstandigheden.
Ik heb door het betere slapen meer dag terug gekregen maar weet nog niet zo goed wat ik er mee aan moet.
Sommige momenten ben ik lekker aan het rommelen en heb ik afleiding.
Andere momenten zit ik als een dood vogeltje rond te kijken en kan ik mij nergens toe bewegen.
Vandaag was ik wel weer heel nerveus,maar gisteren een hele drukke dag gehad.
Wel gezellig.leuke dingen gedaan,maar veel drukte natuurlijk.
Ik denk dat ik daarom meer gestressed ben vandaag.
Nog steeds geen eetbuien en niet gebraakt( ook een wereld van verschil,niet braken!)
Maar gewoon eten gaat moeilijk.
Ik ben ontzettend onzeker op het moment.
maandag 1 september 2008 om 20:11
Ik ben ontzettend trots op je dat je niet hebt gebraakt!
Een ontzettend dikke knuffel van mij, echt heel erg goed, ik weet hoe moeilijk het is, en ik ben echt heeeeeeeeeel erg trots!
Ik weet dat dat er natuurlijk nog veel meer zaken zijn, maar het is iig 1 ding voor jezelf waar je op dit moment trots op kan zijn!
Een ontzettend dikke knuffel van mij, echt heel erg goed, ik weet hoe moeilijk het is, en ik ben echt heeeeeeeeeel erg trots!
Ik weet dat dat er natuurlijk nog veel meer zaken zijn, maar het is iig 1 ding voor jezelf waar je op dit moment trots op kan zijn!
maandag 1 september 2008 om 20:51
Dank je yellowlove
Ja het is inderdaad heel zwaar,alsof mijn armen eraf gehakt zijn.
En ik met alles wat in mijn hoofd zit geen raad weet.
Ik kotste alles aan het eind van de dag er letterlijk uit.
Maar daartegenover staat dat mijn lichaam erg blij reageert op het niet braken.
Dat is fijn.
Maar zoveel trots verdien ik ook weer niet.Ik ben weer aan het stoeien met niet eten en gewicht.
Ja het is inderdaad heel zwaar,alsof mijn armen eraf gehakt zijn.
En ik met alles wat in mijn hoofd zit geen raad weet.
Ik kotste alles aan het eind van de dag er letterlijk uit.
Maar daartegenover staat dat mijn lichaam erg blij reageert op het niet braken.
Dat is fijn.
Maar zoveel trots verdien ik ook weer niet.Ik ben weer aan het stoeien met niet eten en gewicht.
maandag 1 september 2008 om 21:15
maandag 1 september 2008 om 21:23
maandag 1 september 2008 om 21:31
snap dat je sowieso geen trek hebt - adrenaline zoals Meds zegt. En ja als je niks eet valt er ook niks te kotsen, dus dat is ook weer niet zó geweldig. Kun je een drinkontbijt nemen zoals Goedemorgen? Is heel zacht op je maag en je krijgt vezels en vitaminen binnen. Zit wel suiker in (oeieoieoi) maar dat gaat rechtstreeks als brandstof naar je hersenen, en die hebben dat nodig nu!
.
maandag 1 september 2008 om 21:52
iry,
Je kent mij niet, maar ik heb je topic gevolgd......en wilde je ook even een hart onder je riem steken.
Zelf heb ik geen eetstoornis, maar als ik veel verdriet heb, eet ik bijna niets tot niets.
Ik heb een keer 10 dagen zo goed als niets gegeten toen mijn toenmalige relatie verbroken werd. Daardoor raakte ik licht psychotisch. Althans, zo noemde ik het. Mijn zeef werkte niet meer, alles kwam te hard binnen. Boodschappen doen, was een ware hel, veel te veel indrukken. Naast het teveel aan indrukken en emoties had ik ook dissociatieve momenten. Alsof ik maar een beetje om alles heenzweefde, er niet bij was.
Dit herkende ik in een eerder geschreven stukje van jou. Mijn vriendin heeft mij toen uitgelegd dat de chemie in je hoofd letterlijk veranderd als je te weinig brandstof (voedsel) binnen krijgt.
Daarom wil ik je toch echt op het hart drukken om elke dag een minimum aan eten tot je te nemen. Als slikken niet lukt (was bij mij zo) dan soep, yoghurt, vla, drinkontbijt (goed voor de vezels) enz, ............
Omdat je je slecht voelt, eet je niet genoeg. Omdat je niet genoeg eet, ga je je slecht(er) voelen.........
Je kent mij niet, maar ik heb je topic gevolgd......en wilde je ook even een hart onder je riem steken.
Zelf heb ik geen eetstoornis, maar als ik veel verdriet heb, eet ik bijna niets tot niets.
Ik heb een keer 10 dagen zo goed als niets gegeten toen mijn toenmalige relatie verbroken werd. Daardoor raakte ik licht psychotisch. Althans, zo noemde ik het. Mijn zeef werkte niet meer, alles kwam te hard binnen. Boodschappen doen, was een ware hel, veel te veel indrukken. Naast het teveel aan indrukken en emoties had ik ook dissociatieve momenten. Alsof ik maar een beetje om alles heenzweefde, er niet bij was.
Dit herkende ik in een eerder geschreven stukje van jou. Mijn vriendin heeft mij toen uitgelegd dat de chemie in je hoofd letterlijk veranderd als je te weinig brandstof (voedsel) binnen krijgt.
Daarom wil ik je toch echt op het hart drukken om elke dag een minimum aan eten tot je te nemen. Als slikken niet lukt (was bij mij zo) dan soep, yoghurt, vla, drinkontbijt (goed voor de vezels) enz, ............
Omdat je je slecht voelt, eet je niet genoeg. Omdat je niet genoeg eet, ga je je slecht(er) voelen.........
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
