Relaties
alle pijlers
De mokerslag.....
vrijdag 22 augustus 2008 om 07:14
En nu gaat het licht echt uit bij mij.
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
vrijdag 29 augustus 2008 om 21:39
Irie, je moet VERTROUWEN hebben je moet het TIJD GEVEN.
Bij je vriend is het emmertje even vol, en hij zegt dat hij niet meer van je houdt. In een relatie is het vrij normaal dat je periodes hebt dat je elkaar even niet meer zo leuk vindt. Hij wil wel met je verder dus naar mijn idee houdt hij wel degelijk van je. Alles wat daarvoor is gebeurd is dan niet meteen een leugen. Jouw gevoelens van verraad zijn echt onterecht..
Geef het tijd, je kan nu niet afdwingen dat het anders is, het moet tijd hebben. Je moet geduld hebben, en de enige gevoelens die jij kan controleren/ in de hand kan houden zijn de jouwe. En dat is volgens mij je werkpunt. Je ben nu gewoon supergefrustreerd omdat je nu aan de slag moet met jouw problemen. Je wordt geconfronteerd met je grootste angst nl, geen controle hebben. Wat gaat dit jou opleveren? Denk daar over na, wat leer je hiervan?
Bij je vriend is het emmertje even vol, en hij zegt dat hij niet meer van je houdt. In een relatie is het vrij normaal dat je periodes hebt dat je elkaar even niet meer zo leuk vindt. Hij wil wel met je verder dus naar mijn idee houdt hij wel degelijk van je. Alles wat daarvoor is gebeurd is dan niet meteen een leugen. Jouw gevoelens van verraad zijn echt onterecht..
Geef het tijd, je kan nu niet afdwingen dat het anders is, het moet tijd hebben. Je moet geduld hebben, en de enige gevoelens die jij kan controleren/ in de hand kan houden zijn de jouwe. En dat is volgens mij je werkpunt. Je ben nu gewoon supergefrustreerd omdat je nu aan de slag moet met jouw problemen. Je wordt geconfronteerd met je grootste angst nl, geen controle hebben. Wat gaat dit jou opleveren? Denk daar over na, wat leer je hiervan?
vrijdag 29 augustus 2008 om 21:56
quote:iry schreef op 29 augustus 2008 @ 16:57:
Lieve claire,
tuurlijk kom je niet hard over.
Er mag best kritisch naar mij gekeken worden ,dat weet je toch.
En je denkt mee,dat kan alleen maar als je de situatie bekijkt en dat doe je.
Ik heb je link die je hier hebt geplaatst bekeken.
Ik twijfel of het aansluit,het lijkt meer op problemen bij opvoeding gespitst te zijn en meer uit het belang van het kind.
Ik denk dat dat niet een uitgangspunt is voor hier.
Toch bedankt voor het plaatsten,ik leg het zeker niet direct naast mij neer. Houdt het wel in mijn achterhoofd.
Het klopt dat de kinderen in deze vorm van hulp het uitgaanspunt zijn. Maar wellicht kan het jullie allen dichterbij elkaar brengen. Iedereen krijgt op die manier de kans om het een en ander te delen met elkaar. Juist omdat je vriend geen prater is. Ik zie het dan ook als aanvulling eventueel op je eigen therapie. Er kan dan met je hele gezin bekeken worden wat er nu anders kan...juist om jou wat te ontlasten. Maar nogmaals jij weet het beste wat je nodig bent.
Verder je post.
Nou ja,van het GGZ daar kijk jij niet van op.
Verder begrijp ik wel de angst en daarbij behorende last die vriend ook draagt wat mijn gezondheid betreft.
Maar wederom vind ik de aangeboden hulp òòk van de huisarts terleurstellend.
Is ook erg teleurstellend vaak. Vooral als je net niet in bepaalde hokjes te persen bent. Nou ja das mijn ervaring. Toch moet er iets zijn denk ik dan. Maar eerlijk is eerlijk...zo zie ik het ook lang niet altijd.
Dat is geen excuus voor mijn eigen verantwoordelijkheid,maar ik had graag gezien dat er wat krachtiger opgetreden was,waar ik het niet meer kon.
Heb je ook helemaal gelijk in....ze hadden je moeten helpen. Er worden helaas ook erg veel fouten gemaakt bij het GGZ.
Maar door mijn enorme rot ervaring heb ik wel geleerd dat Ik de rots in de branding ben. Ook is het gewoon zo dat de ene therapeut (of psychiater) de andere niet is. Ik heb gemerkt ( heb ik al vaker geschreven) dat de beste hulpverleners je helpen als mens. En bij mij was het zo dat juist die "goede" hulpverleners zelf ook het een en ander hadden meegemaakt. ( alleen waren zij niet gespecialiseerd in trauma verwerking waardoor ik toch doorverwezen ben).
Net zoals toen ik mijn verhaal deed bij jullie op het topic LOHF...je hielp mij omdat je zelf ervaring deskundige bent. Daardoor wist je wat je kon zeggen en dat is helend. Dat heeft me echt geholpen.Vandaar mijn hoop dat er echt wel mensen/ therapeuten moeten zijn die je verder kunnen helpen...die je begeleiden en goed luisteren. Die niet tijdens je verhaal in hun studie boeken gaan bladeren voor het juiste stappenplan
Wel is dit uitgebreid besproken bij het GGz,daar hadden ze de zorg daarover zeker. Het was een beetje kastje/muur verhaal tussen huisarts en GGZ.
Vanmiddag zijn we de stad in gefiets(vriend had s'middags vrij gepakt).
Terrasje gepakt, met frummel samen.
Het is rustig maar fijn.
Fijn om te lezen.
Lieve claire,
tuurlijk kom je niet hard over.
Er mag best kritisch naar mij gekeken worden ,dat weet je toch.
En je denkt mee,dat kan alleen maar als je de situatie bekijkt en dat doe je.
Ik heb je link die je hier hebt geplaatst bekeken.
Ik twijfel of het aansluit,het lijkt meer op problemen bij opvoeding gespitst te zijn en meer uit het belang van het kind.
Ik denk dat dat niet een uitgangspunt is voor hier.
Toch bedankt voor het plaatsten,ik leg het zeker niet direct naast mij neer. Houdt het wel in mijn achterhoofd.
Het klopt dat de kinderen in deze vorm van hulp het uitgaanspunt zijn. Maar wellicht kan het jullie allen dichterbij elkaar brengen. Iedereen krijgt op die manier de kans om het een en ander te delen met elkaar. Juist omdat je vriend geen prater is. Ik zie het dan ook als aanvulling eventueel op je eigen therapie. Er kan dan met je hele gezin bekeken worden wat er nu anders kan...juist om jou wat te ontlasten. Maar nogmaals jij weet het beste wat je nodig bent.
Verder je post.
Nou ja,van het GGZ daar kijk jij niet van op.
Verder begrijp ik wel de angst en daarbij behorende last die vriend ook draagt wat mijn gezondheid betreft.
Maar wederom vind ik de aangeboden hulp òòk van de huisarts terleurstellend.
Is ook erg teleurstellend vaak. Vooral als je net niet in bepaalde hokjes te persen bent. Nou ja das mijn ervaring. Toch moet er iets zijn denk ik dan. Maar eerlijk is eerlijk...zo zie ik het ook lang niet altijd.
Dat is geen excuus voor mijn eigen verantwoordelijkheid,maar ik had graag gezien dat er wat krachtiger opgetreden was,waar ik het niet meer kon.
Heb je ook helemaal gelijk in....ze hadden je moeten helpen. Er worden helaas ook erg veel fouten gemaakt bij het GGZ.
Maar door mijn enorme rot ervaring heb ik wel geleerd dat Ik de rots in de branding ben. Ook is het gewoon zo dat de ene therapeut (of psychiater) de andere niet is. Ik heb gemerkt ( heb ik al vaker geschreven) dat de beste hulpverleners je helpen als mens. En bij mij was het zo dat juist die "goede" hulpverleners zelf ook het een en ander hadden meegemaakt. ( alleen waren zij niet gespecialiseerd in trauma verwerking waardoor ik toch doorverwezen ben).
Net zoals toen ik mijn verhaal deed bij jullie op het topic LOHF...je hielp mij omdat je zelf ervaring deskundige bent. Daardoor wist je wat je kon zeggen en dat is helend. Dat heeft me echt geholpen.Vandaar mijn hoop dat er echt wel mensen/ therapeuten moeten zijn die je verder kunnen helpen...die je begeleiden en goed luisteren. Die niet tijdens je verhaal in hun studie boeken gaan bladeren voor het juiste stappenplan
Wel is dit uitgebreid besproken bij het GGz,daar hadden ze de zorg daarover zeker. Het was een beetje kastje/muur verhaal tussen huisarts en GGZ.
Vanmiddag zijn we de stad in gefiets(vriend had s'middags vrij gepakt).
Terrasje gepakt, met frummel samen.
Het is rustig maar fijn.
Fijn om te lezen.
zaterdag 30 augustus 2008 om 06:13
Juist meds,
ik ben inderdaad supergefrustreerd.
En dat vertrouwen is heel lastig,ik weet dat ik het moet hebben.
Maar ik twijfel aan alles op het moment.
Nou ja,...ik heb wel wat vetrouwen in mijzelf dat ik de strijd ga leveren. wel onzeker hoe en hoever ik kom.
Hij is verder lief voor mij. Pakt mij regel matig vast, geeft een kus,noemt mij moppie of schatje,komt bij mij zitten en slaat zijn arm om mij heen.
Dat is fijn,verwarrend , dat wel. Maar zonder die vorm van affectie gaat het heel moeilijk worden van mij.
Ik merk dat het lastig is van iemand te houden die niet van jou houdt,het vlakt mij een beetje af terwijl ik aan de andere kant het liefst haast in hem wil kruipen.
Ik kan het niet zo goed verwoorden.
Gisterenavond zijn wij gaan praten en zolang het oplossingsgericht en praktisch is gaat dat prima.
We hebben de speerpunten opgeschreven en dat gaan we allebei individueel uitwerken. Daarna gaan we dat naast elkaar neerleggen en kijken in hoever het overeenkomt en waar we elkaar ergens in het midden tegen kunnen komen.
Maar zodra het over gevoel gaat loopt het gesprek vast.
Het stukje intimiteit is voor mij lastig.
Ons sexleven was de laatste maanden niet zo frequent.
Dat is heel moeilijk voor mij.
Dat is voor mij nogal een ingewikkelde isseu.
Ik heb het nodig om in contact te komen met mijn lichaam. Het samen zijn op een postieve manier te ervaren. Om te ervaren dat sex veilig is.
Iets wat ik dan in mijn hoofd kan blijven houden als gedachte.
Het is een soort bevestiging die ik iedere keer moet herhalen om niet weg te zakken in mijn andere herinneringen.
pff....ook moeilijk uit te leggen.
Bovendien brengt het je dichter bij elkaar tenminste zo werkt het voor mij.
Het vrouw voelen,mijn lichaam kunnen kunnen voelen als iets wat wel mooi is.
In ieder geval,
Hij vind dat moeilijk.Weet niet of hij dat verlopig wel wil.
Dat doet pijn. Ik krijg daar hele nare gevoelens en gedachtes bij en geef wederom mijn lichaam de schuld.
Als hij nu van het type man is die liefde en sex niet kan scheiden,kan ik het nog enigzins begrijpen,maar gezien zijn losbandige leven voor mij is dat niet zo.
Ik begrijp niet waar voor hem het knelpunt zit.
Geprobeerd daarover te praten,maar het enige wat ik krijg te horen: ik weet het niet,dat is een gevoel.
En daar liep het gesprek vast. 1 grote stilte.
En nu hoeft hij mij echt niet drie keer per week te bespringen,maar....mijn god het wordt mij allemaal wel erg lastig gemaakt.
Het is niet zo dat hij niet geniet van sex met mij. Want hoewel hij al langer met het gebrek aan liefde voor mij liep,was dat op die momenten geen probleem.
Ja achteraf zegt hij ,misschien vond ik dat ook al lastig,dat weet ik niet.
Hoezo weet je dat niet??
Ik voel mij onzeker in alles,in het niet van mij kunnen houden,maar nu ook over.....geen vrouw kunnen zijn voor hem.
Ik weet het allemaal niet meer.
Feit is dat in onze hele speerpunten lijst al mijn hoge bergen worden aangepakt. Mijn gevechten gestreden gaan worden. Ik mij over de moeliijke kwestie moet gaan zetten.
Maar waar mag ik mijn grenzen trekken?
Waar komen mijn "eisen"voor in het verhaal?
Waar gaat hij zijn moeilijkheden bevechten?
Dat heb ik hem ook gezegd,dat ik daar geen prettig gevoel bij heb.
Jezus het is zo veel.
Claire ik ga mij nog eens buigen over de instantie die je gelinkt heb.Even zoeken naar iets in de buurt,misschien kan ik een info telefoontje eraan wagen. Ik gooi het idee zeker nog niet weg.
GGz,daar delen we een mening in,daar heb ik niet veel aan toe te voegen.Behalve dan dat je mij hoop geeft dat er meer is aan hulp wat wèl past bij mij.Ik geef het ook niet op.
Lief dat je schrijft dat je wat hebt gehad aan mijn woorden op het lohf.
Heel fijn dat jullie allemaal meedenken.
Ben weer vroeg wakker.
Nu ik vroeg naar bed ga is dat wel lastig. Ook logisch naartuurlijk,gezien ik lange tijd met weinig slaap heb geleefd.
Mijn lichaam moet denk ik gaan wennen om langer te slapen.
In ieder geval gaat mijn energie pijl met flinke sprongen omhoog door het niet achterlijk laat te maken.
Liefs!!
ik ben inderdaad supergefrustreerd.
En dat vertrouwen is heel lastig,ik weet dat ik het moet hebben.
Maar ik twijfel aan alles op het moment.
Nou ja,...ik heb wel wat vetrouwen in mijzelf dat ik de strijd ga leveren. wel onzeker hoe en hoever ik kom.
Hij is verder lief voor mij. Pakt mij regel matig vast, geeft een kus,noemt mij moppie of schatje,komt bij mij zitten en slaat zijn arm om mij heen.
Dat is fijn,verwarrend , dat wel. Maar zonder die vorm van affectie gaat het heel moeilijk worden van mij.
Ik merk dat het lastig is van iemand te houden die niet van jou houdt,het vlakt mij een beetje af terwijl ik aan de andere kant het liefst haast in hem wil kruipen.
Ik kan het niet zo goed verwoorden.
Gisterenavond zijn wij gaan praten en zolang het oplossingsgericht en praktisch is gaat dat prima.
We hebben de speerpunten opgeschreven en dat gaan we allebei individueel uitwerken. Daarna gaan we dat naast elkaar neerleggen en kijken in hoever het overeenkomt en waar we elkaar ergens in het midden tegen kunnen komen.
Maar zodra het over gevoel gaat loopt het gesprek vast.
Het stukje intimiteit is voor mij lastig.
Ons sexleven was de laatste maanden niet zo frequent.
Dat is heel moeilijk voor mij.
Dat is voor mij nogal een ingewikkelde isseu.
Ik heb het nodig om in contact te komen met mijn lichaam. Het samen zijn op een postieve manier te ervaren. Om te ervaren dat sex veilig is.
Iets wat ik dan in mijn hoofd kan blijven houden als gedachte.
Het is een soort bevestiging die ik iedere keer moet herhalen om niet weg te zakken in mijn andere herinneringen.
pff....ook moeilijk uit te leggen.
Bovendien brengt het je dichter bij elkaar tenminste zo werkt het voor mij.
Het vrouw voelen,mijn lichaam kunnen kunnen voelen als iets wat wel mooi is.
In ieder geval,
Hij vind dat moeilijk.Weet niet of hij dat verlopig wel wil.
Dat doet pijn. Ik krijg daar hele nare gevoelens en gedachtes bij en geef wederom mijn lichaam de schuld.
Als hij nu van het type man is die liefde en sex niet kan scheiden,kan ik het nog enigzins begrijpen,maar gezien zijn losbandige leven voor mij is dat niet zo.
Ik begrijp niet waar voor hem het knelpunt zit.
Geprobeerd daarover te praten,maar het enige wat ik krijg te horen: ik weet het niet,dat is een gevoel.
En daar liep het gesprek vast. 1 grote stilte.
En nu hoeft hij mij echt niet drie keer per week te bespringen,maar....mijn god het wordt mij allemaal wel erg lastig gemaakt.
Het is niet zo dat hij niet geniet van sex met mij. Want hoewel hij al langer met het gebrek aan liefde voor mij liep,was dat op die momenten geen probleem.
Ja achteraf zegt hij ,misschien vond ik dat ook al lastig,dat weet ik niet.
Hoezo weet je dat niet??
Ik voel mij onzeker in alles,in het niet van mij kunnen houden,maar nu ook over.....geen vrouw kunnen zijn voor hem.
Ik weet het allemaal niet meer.
Feit is dat in onze hele speerpunten lijst al mijn hoge bergen worden aangepakt. Mijn gevechten gestreden gaan worden. Ik mij over de moeliijke kwestie moet gaan zetten.
Maar waar mag ik mijn grenzen trekken?
Waar komen mijn "eisen"voor in het verhaal?
Waar gaat hij zijn moeilijkheden bevechten?
Dat heb ik hem ook gezegd,dat ik daar geen prettig gevoel bij heb.
Jezus het is zo veel.
Claire ik ga mij nog eens buigen over de instantie die je gelinkt heb.Even zoeken naar iets in de buurt,misschien kan ik een info telefoontje eraan wagen. Ik gooi het idee zeker nog niet weg.
GGz,daar delen we een mening in,daar heb ik niet veel aan toe te voegen.Behalve dan dat je mij hoop geeft dat er meer is aan hulp wat wèl past bij mij.Ik geef het ook niet op.
Lief dat je schrijft dat je wat hebt gehad aan mijn woorden op het lohf.
Heel fijn dat jullie allemaal meedenken.
Ben weer vroeg wakker.
Nu ik vroeg naar bed ga is dat wel lastig. Ook logisch naartuurlijk,gezien ik lange tijd met weinig slaap heb geleefd.
Mijn lichaam moet denk ik gaan wennen om langer te slapen.
In ieder geval gaat mijn energie pijl met flinke sprongen omhoog door het niet achterlijk laat te maken.
Liefs!!
zaterdag 30 augustus 2008 om 08:20
Beste Iry,
stuitte net toevallig ook op het topic van yayaatje en ik geloof dat jij daar toch een haarscherpe analyse geeft, alleen van de andere kant bekeken.
Je wéét heel veel! Luister naar jezelf en probeer evenveel of zelfs nog meer van jezelf te houden als van je medemens.
Jij moet gezien, gevoeld en gehoord worden door jouzelf of zeg ik nu heel iets doms...?
I.i.g. met de beste bedoelingen, je bent een prachtvrouw!
Men zegt: liefde kent geen grenzen. Maar grenzen zijn nu juist het interessantst.
x
stuitte net toevallig ook op het topic van yayaatje en ik geloof dat jij daar toch een haarscherpe analyse geeft, alleen van de andere kant bekeken.
Je wéét heel veel! Luister naar jezelf en probeer evenveel of zelfs nog meer van jezelf te houden als van je medemens.
Jij moet gezien, gevoeld en gehoord worden door jouzelf of zeg ik nu heel iets doms...?
I.i.g. met de beste bedoelingen, je bent een prachtvrouw!
Men zegt: liefde kent geen grenzen. Maar grenzen zijn nu juist het interessantst.
x
zaterdag 30 augustus 2008 om 08:30
zaterdag 30 augustus 2008 om 09:56
Het zal inderdaad ook verwarring met zich meebrengen campari.
En we halen veel intimiteit uit genegenheid.
Dat is heel fijn.
Het is gewoon allemaal veel wat van mij afgenomen wordt.
Heel veel.
Sommige dingen ten goede maar heel zwaar( mijn god.wat zal ik het daar moelijk mee krijgen)
Het sexleven, ik heb dat erg nodig.Ja ik voel mij afgewezen.
Of het een terechte gedachte is of niet,ik kan het op dit moment nog niet accepteren.
Komt tijd komt raad dan maar.
En we halen veel intimiteit uit genegenheid.
Dat is heel fijn.
Het is gewoon allemaal veel wat van mij afgenomen wordt.
Heel veel.
Sommige dingen ten goede maar heel zwaar( mijn god.wat zal ik het daar moelijk mee krijgen)
Het sexleven, ik heb dat erg nodig.Ja ik voel mij afgewezen.
Of het een terechte gedachte is of niet,ik kan het op dit moment nog niet accepteren.
Komt tijd komt raad dan maar.
zaterdag 30 augustus 2008 om 10:06
Meid wat een problemen en het lijkt wel alsof het ene probleem het andere aanhaalt. Samengevat lees ik dit:
Door al die shit die je hebt meegemaakt ben je niet meer in staat om op jezelf te vertrouwen en worden je zelfbeeld en je emoties op dit moment voor het grootste deel bepaald door hoe je vriend zich tov jou gedraagt.
Je mag er zijn! Gewoon om wie je bent, met al je goede kanten en al je "slechte" kanten. Je hebt het recht om gehoord te worden, in de eerste plaats door jezelf...
Je komt hier echt over als een geweldig mens en je wilt zo graag vooruit maar als je een huis wilt bouwen begin je ook niet meteen met het dak dus eerst de fundering maar eens stevig leggen; jezelf als waardevol zien en vertrouwen krijgen.
Niet dat ik weet hoe, helaas, maar misschien heb je nog andere fijne mensen om je heen die je kunnen laten zien en vooral voelen dat je heel veel waard bent? En dan op zo'n manier dat jij het dan ook gaat geloven....
Ik wens je alle goeds, je bent het meer dan waard.
Door al die shit die je hebt meegemaakt ben je niet meer in staat om op jezelf te vertrouwen en worden je zelfbeeld en je emoties op dit moment voor het grootste deel bepaald door hoe je vriend zich tov jou gedraagt.
Je mag er zijn! Gewoon om wie je bent, met al je goede kanten en al je "slechte" kanten. Je hebt het recht om gehoord te worden, in de eerste plaats door jezelf...
Je komt hier echt over als een geweldig mens en je wilt zo graag vooruit maar als je een huis wilt bouwen begin je ook niet meteen met het dak dus eerst de fundering maar eens stevig leggen; jezelf als waardevol zien en vertrouwen krijgen.
Niet dat ik weet hoe, helaas, maar misschien heb je nog andere fijne mensen om je heen die je kunnen laten zien en vooral voelen dat je heel veel waard bent? En dan op zo'n manier dat jij het dan ook gaat geloven....
Ik wens je alle goeds, je bent het meer dan waard.
zaterdag 30 augustus 2008 om 10:57
Lieve Iry,
hoezo dingen die je afgenomen worden? Er worden ook weer dingen aangereikt.
En bovenal zit daar die grens. In alles. positief/negatief.
Als jij jezelf redelijk hebt hervonden komt het met je sexleven ook weer goed.
Ik denk te snappen dat je daardoor weer denkt te voelen leven maar vrouw, en dat doet je vriend naar mijn idee heel goed, (hij houdt van je!), jij moet terug naar je Ik, hij respecteert je.
Nu jij jezelf nog*.
Met liefdevolle groet, X.
NB heb je leren kennen bij het Gaia topic, ben vooral meeleester.
* ben 43 en heb ondanks een tamelijk "glad" verleden het ook daar soms tamelijk moeilijk mee.
hoezo dingen die je afgenomen worden? Er worden ook weer dingen aangereikt.
En bovenal zit daar die grens. In alles. positief/negatief.
Als jij jezelf redelijk hebt hervonden komt het met je sexleven ook weer goed.
Ik denk te snappen dat je daardoor weer denkt te voelen leven maar vrouw, en dat doet je vriend naar mijn idee heel goed, (hij houdt van je!), jij moet terug naar je Ik, hij respecteert je.
Nu jij jezelf nog*.
Met liefdevolle groet, X.
NB heb je leren kennen bij het Gaia topic, ben vooral meeleester.
* ben 43 en heb ondanks een tamelijk "glad" verleden het ook daar soms tamelijk moeilijk mee.
zaterdag 30 augustus 2008 om 12:26
Ik bedoel afgenomen in die zin dat er grote veranderingen plaats moeten vinden.
Voor een hoop dingen die afgenomen worden is dat goed.
Want die zijn zeer destructief voor mij.
Maar het zijn ook dingen die zo geworteld zijn dat het een enorme weerslag zal hebben op mijn "Ik"
Ik moet een nieuwe iry vinden, zoiets??
Daarnaast voelt het dat de basis mij afgenomen wordt waarop ik zou kunnen terug vallen.
Het houden van,de intimiteit....
Ik ben gewoon even de weg kwijt.
Vind het ook een lastige vraag.
Voor een hoop dingen die afgenomen worden is dat goed.
Want die zijn zeer destructief voor mij.
Maar het zijn ook dingen die zo geworteld zijn dat het een enorme weerslag zal hebben op mijn "Ik"
Ik moet een nieuwe iry vinden, zoiets??
Daarnaast voelt het dat de basis mij afgenomen wordt waarop ik zou kunnen terug vallen.
Het houden van,de intimiteit....
Ik ben gewoon even de weg kwijt.
Vind het ook een lastige vraag.
zaterdag 30 augustus 2008 om 14:28
Ja Iry, dat scheelt veel hè?
Niet de hele tijd zo vreselijk uitgeput zijn.
Die energie heb je ook echt nodig om alles aan te pakken waar je nu doorheen gaat en voor staat.
Dat doe je dus al hartstikke goed!
Het is niet niks om dat zo in één keer om te draaien, chapeau!!
In de speerpuntenlijst komen al jouw hoge bergen aan bod schrijf je, maar waar mag jij inderdaad grenzen trekken, 'eisen' stellen, dingen van hem verwachten?
In mijn ogen mogen (ik zou haast zeggen: móeten) op die speerpuntenlijst ook dingen komen te staan die betrekking hebben op hèm.
Het is natuurlijk niet zo dat alles alleen aan jou en je problematiek ligt.
Dat vind ik niet eerlijk, dat alles op die manier naar jou toe geschoven zou worden.
Een relatie heb je samen dus mag er ook van beide kanten inspanning worden verwacht als het niet goed loopt.
Je vriend moet denk ik op gaan passen het niet zo te gaan zien dat hij gewoon door kan gaan zoals hij deed en dat JIJ alleen moet veranderen en daar op wachten om te kijken hoe zijn gevoel zich ontwikkelt.
Dat voelt voor mij heel ongelijkwaardig en echt niet eerlijk.
Daar mag je hem in mijn ogen dus echt wel op aanspreken en daarin dingen van hem verwachten.
Het gemis aan intimiteit op sexueel gebied is lastig, dat begrijp ik.
Daar zit voor jou veel meer aan vast dan voor veel anderen gezien je verleden.
Ik heb geen idee hoe je daar het beste mee om zou kunnen gaan......je kunt hem tenslotte niet 'dwingen' om sex te hebben als hij dat niet wil maar het heeft wel een heel negatief effect op jouw gevoel en hij gaat hiermee voorbij aan een belangrijke behoefte van jou.
Hoe moeilijk het ook is, ik denk dat je ook wat dit stukje betreft wat geduld zult moeten hebben.
Dit kan niet allemaal in één keer worden opgelost.
Maar dat je het moeilijk vind kan ik dus heel goed begrijpen.
Dat over dat er dingen van je worden afgenomen, dat klinkt voor mij heel herkenbaar.
Zelfs de dingen waarvan je weet dat ze destructief voor je zijn.
Je doet/deed die dingen niet voor niets, je duwt er andere -vaak intens pijnlijke- gevoelens mee weg.
En die komen nu opeens met volle kracht naar de oppervlakte, en ja, dat is heel veel om ineens op je bordje te krijgen.
Probeer de gedachte vast te houden dat je er uiteindelijk beter van wordt, dat je je uiteindelijk beter gaat voelen.
En niet alleen om je relatie en gezin in stand te houden, maar vooral voor jezélf.
Je doet het hartstikke goed, door je angsten en onzekerheden heen klinken ook duidelijk je strijdvaardigheid en kracht.
Sterkte en wederom een dikke !
Niet de hele tijd zo vreselijk uitgeput zijn.
Die energie heb je ook echt nodig om alles aan te pakken waar je nu doorheen gaat en voor staat.
Dat doe je dus al hartstikke goed!
Het is niet niks om dat zo in één keer om te draaien, chapeau!!
In de speerpuntenlijst komen al jouw hoge bergen aan bod schrijf je, maar waar mag jij inderdaad grenzen trekken, 'eisen' stellen, dingen van hem verwachten?
In mijn ogen mogen (ik zou haast zeggen: móeten) op die speerpuntenlijst ook dingen komen te staan die betrekking hebben op hèm.
Het is natuurlijk niet zo dat alles alleen aan jou en je problematiek ligt.
Dat vind ik niet eerlijk, dat alles op die manier naar jou toe geschoven zou worden.
Een relatie heb je samen dus mag er ook van beide kanten inspanning worden verwacht als het niet goed loopt.
Je vriend moet denk ik op gaan passen het niet zo te gaan zien dat hij gewoon door kan gaan zoals hij deed en dat JIJ alleen moet veranderen en daar op wachten om te kijken hoe zijn gevoel zich ontwikkelt.
Dat voelt voor mij heel ongelijkwaardig en echt niet eerlijk.
Daar mag je hem in mijn ogen dus echt wel op aanspreken en daarin dingen van hem verwachten.
Het gemis aan intimiteit op sexueel gebied is lastig, dat begrijp ik.
Daar zit voor jou veel meer aan vast dan voor veel anderen gezien je verleden.
Ik heb geen idee hoe je daar het beste mee om zou kunnen gaan......je kunt hem tenslotte niet 'dwingen' om sex te hebben als hij dat niet wil maar het heeft wel een heel negatief effect op jouw gevoel en hij gaat hiermee voorbij aan een belangrijke behoefte van jou.
Hoe moeilijk het ook is, ik denk dat je ook wat dit stukje betreft wat geduld zult moeten hebben.
Dit kan niet allemaal in één keer worden opgelost.
Maar dat je het moeilijk vind kan ik dus heel goed begrijpen.
Dat over dat er dingen van je worden afgenomen, dat klinkt voor mij heel herkenbaar.
Zelfs de dingen waarvan je weet dat ze destructief voor je zijn.
Je doet/deed die dingen niet voor niets, je duwt er andere -vaak intens pijnlijke- gevoelens mee weg.
En die komen nu opeens met volle kracht naar de oppervlakte, en ja, dat is heel veel om ineens op je bordje te krijgen.
Probeer de gedachte vast te houden dat je er uiteindelijk beter van wordt, dat je je uiteindelijk beter gaat voelen.
En niet alleen om je relatie en gezin in stand te houden, maar vooral voor jezélf.
Je doet het hartstikke goed, door je angsten en onzekerheden heen klinken ook duidelijk je strijdvaardigheid en kracht.
Sterkte en wederom een dikke !
zaterdag 30 augustus 2008 om 16:18
Hoi lieve Iry,
Wat een heftige tijd maak je mee! Gister stuitte ik pas op dit topic en ik heb meegelezen.
Je hebt het hulpverleningsland erg moeilijk gemaakt omdat je met trauma, borderline én een eetstoornis kampt. Voor de behandeling van het 1, is het andere een contraindicatie. Is niet jouw schuld, echt niet, maar je kwam niet verder omdat men niet buiten zijn eigen kader denkt: het kastje en de muur principe. Buiten je eigen kader denken ként men over het algemeen niet. En jij zat met de gebakken peren.
In de tussentijd heb jij met je kracht (wordt die term nou al weer gebruikt @#$%), je liefde voor vriend en kinderen er het beste van probeerden te maken. De situatie was niet ideaal, en daar volgde dan ook nog een verhuizing, verbouwing en het opstarten van een eigen zaak op. Wat resulteerde in een te lange overbelasting van beiden.
Nu is de liefde voor jou bij vriend 'weg'. Praktisch gezien gaan jullie stappen nemen: huishoudelijke hulp regelen, meer tijd voor elkaar vrijmaken. Heel goed.
Maar hoe ga jij in de tussentijd om met al die tegenstijdige emoties? De vechtlust er wat van te willen maken, de angst voor wat er onder dat putdeksel zit, de boosheid van het je verraden voelen, de onzekerheid en twijfel, de neiging je vast te klampen aan je vriend, de controledwang, het verdriet dat ondanks al je inspanningen je niet kon voorkomen wat er nu gebeurd is...Het voelt als een niet te ontwarren kluwen.
Daarom is het goed om hier te schrijven. Van je af te pennen, bemoediging te krijgen. Suggesties, gedachten buiten kaders...
Ik vind je niet zielig. Als ik dat gevoel zou hebben zou ik je afschrijven, zou ik geen kansen voor je zien. Ik denk dat die er wel zijn. Maar dat die keihard werken inhouden. Je weet dondersgoed dat je ergens geen verantwoordelijkheid voor jezelf neemt. Dat heeft een reden, een allesoverspoelende reden: angst, herinneringen, herrie in je kop. Dat maakt dat je je eetstoornis als een soort redding bent gaan zien. En dat is niet terecht. Het is een slopende ziekte die je afstompt en die tussen jou en je vriend in is gaan staan.
Inderdaad, het is een gecompliceerde situatie. Hoe ga je om met al die emoties zonder je op de mensen die je het meest na staan af te reageren, of op jezelf!? Hoe ga je om met het feit dat je vriend nou ook niet zo vaardig is met emoties, bij hem in het uiten ervan.
Welke verantwoordelijkheid leg je bij wie? Wat ga je doen? Wat ga je samen doen? Welke hulp heb je nodig?
Heel veel keuzes. Een vermoeiende en verwarrende tijd. Maar ook eentje met groei. Eentje met kansen. En die gun ik je zo, je moest eens weten hoeveel...
Dikke knuf van Hanke
Wat een heftige tijd maak je mee! Gister stuitte ik pas op dit topic en ik heb meegelezen.
Je hebt het hulpverleningsland erg moeilijk gemaakt omdat je met trauma, borderline én een eetstoornis kampt. Voor de behandeling van het 1, is het andere een contraindicatie. Is niet jouw schuld, echt niet, maar je kwam niet verder omdat men niet buiten zijn eigen kader denkt: het kastje en de muur principe. Buiten je eigen kader denken ként men over het algemeen niet. En jij zat met de gebakken peren.
In de tussentijd heb jij met je kracht (wordt die term nou al weer gebruikt @#$%), je liefde voor vriend en kinderen er het beste van probeerden te maken. De situatie was niet ideaal, en daar volgde dan ook nog een verhuizing, verbouwing en het opstarten van een eigen zaak op. Wat resulteerde in een te lange overbelasting van beiden.
Nu is de liefde voor jou bij vriend 'weg'. Praktisch gezien gaan jullie stappen nemen: huishoudelijke hulp regelen, meer tijd voor elkaar vrijmaken. Heel goed.
Maar hoe ga jij in de tussentijd om met al die tegenstijdige emoties? De vechtlust er wat van te willen maken, de angst voor wat er onder dat putdeksel zit, de boosheid van het je verraden voelen, de onzekerheid en twijfel, de neiging je vast te klampen aan je vriend, de controledwang, het verdriet dat ondanks al je inspanningen je niet kon voorkomen wat er nu gebeurd is...Het voelt als een niet te ontwarren kluwen.
Daarom is het goed om hier te schrijven. Van je af te pennen, bemoediging te krijgen. Suggesties, gedachten buiten kaders...
Ik vind je niet zielig. Als ik dat gevoel zou hebben zou ik je afschrijven, zou ik geen kansen voor je zien. Ik denk dat die er wel zijn. Maar dat die keihard werken inhouden. Je weet dondersgoed dat je ergens geen verantwoordelijkheid voor jezelf neemt. Dat heeft een reden, een allesoverspoelende reden: angst, herinneringen, herrie in je kop. Dat maakt dat je je eetstoornis als een soort redding bent gaan zien. En dat is niet terecht. Het is een slopende ziekte die je afstompt en die tussen jou en je vriend in is gaan staan.
Inderdaad, het is een gecompliceerde situatie. Hoe ga je om met al die emoties zonder je op de mensen die je het meest na staan af te reageren, of op jezelf!? Hoe ga je om met het feit dat je vriend nou ook niet zo vaardig is met emoties, bij hem in het uiten ervan.
Welke verantwoordelijkheid leg je bij wie? Wat ga je doen? Wat ga je samen doen? Welke hulp heb je nodig?
Heel veel keuzes. Een vermoeiende en verwarrende tijd. Maar ook eentje met groei. Eentje met kansen. En die gun ik je zo, je moest eens weten hoeveel...
Dikke knuf van Hanke
zaterdag 30 augustus 2008 om 20:39
zaterdag 30 augustus 2008 om 21:29
Tjee Iry,
Ik kom net terug van vakantie, weer op forum en wil onmiddelijk jouw eettopic checken, horen hoe het gaat en of alle tips en recepten al een beetje helpen.
Lees ik dit zeg!
Meisje toch, ik leef met je mee.
Herken ook veel, zat te denken om zelf (toch maar) een topic te openen over mijzelf, mijn relatie en de problemen.
(we lijken op elkaar, maar dan heb ik geen ES)
Nu ga ik eerst maar eens alle tips die je krijgt van iedereen hier lezen, ik kan er nog veel van leren.
Maar enfin ik schrijf nu ff niet voor mezelf maar voor jou!
Ik denk in ieder geval dat je vriend wél van je houdt, het item betreft seks/intimiteit pleit juist voor hem, daarmee maakt hij eigenlijk duidelijk hoe belangrijk je voor hem bent.
Ik snap dat het vaak niet zo voor je voelt.
Ik heb als ik dit allemaal lees niet het idee dat ik een wezenlijkebijdrage voor je kan geven nu.
Je hebt al zoveel lieve,goede en zinnige reacties gehad!
Ik geef je dus nu alleen een welgemeende
Veel liefs Petra
Ik kom net terug van vakantie, weer op forum en wil onmiddelijk jouw eettopic checken, horen hoe het gaat en of alle tips en recepten al een beetje helpen.
Lees ik dit zeg!
Meisje toch, ik leef met je mee.
Herken ook veel, zat te denken om zelf (toch maar) een topic te openen over mijzelf, mijn relatie en de problemen.
(we lijken op elkaar, maar dan heb ik geen ES)
Nu ga ik eerst maar eens alle tips die je krijgt van iedereen hier lezen, ik kan er nog veel van leren.
Maar enfin ik schrijf nu ff niet voor mezelf maar voor jou!
Ik denk in ieder geval dat je vriend wél van je houdt, het item betreft seks/intimiteit pleit juist voor hem, daarmee maakt hij eigenlijk duidelijk hoe belangrijk je voor hem bent.
Ik snap dat het vaak niet zo voor je voelt.
Ik heb als ik dit allemaal lees niet het idee dat ik een wezenlijkebijdrage voor je kan geven nu.
Je hebt al zoveel lieve,goede en zinnige reacties gehad!
Ik geef je dus nu alleen een welgemeende
Veel liefs Petra
zondag 31 augustus 2008 om 00:23
Hoi ier,
Jij ziet sex meer als een manier om bevestiging te zoeken en om met jezelf en je verleden te dealen. Ik kan me best voorstellen dat dat voor een partner belastend is. Misschien denkt hij wel: ze wil alleen sex met me omdat ze bevestiging wil, en niet omdat ze me geil vindt.
Sex wordt dan iets complex en het heeft dan vooral met jou te maken en het gaat dan niet meer over iets leuks wat je binnen een relatie doet.
Hoe gaat het verder qua eten en niet roken?
Jij ziet sex meer als een manier om bevestiging te zoeken en om met jezelf en je verleden te dealen. Ik kan me best voorstellen dat dat voor een partner belastend is. Misschien denkt hij wel: ze wil alleen sex met me omdat ze bevestiging wil, en niet omdat ze me geil vindt.
Sex wordt dan iets complex en het heeft dan vooral met jou te maken en het gaat dan niet meer over iets leuks wat je binnen een relatie doet.
Hoe gaat het verder qua eten en niet roken?
zondag 31 augustus 2008 om 01:52
He meds.
Het niet roken gaat niet (nog niet!)
Het is even zo hoewel ik vreselijk baal.
Ik rook echt teveel op het moment.
Ik hoop dat ik in de loop van deze week weer de pleisters uit de kast kan halen en de sigaretten de deur uit.
Ik wil,maar ik wil zoveel op het moment.
Vandaag wel beter gegeten (vind ik dan)
Ik heb vandaag drie crackers op als lunch.
In ieder geval een middagmaaltje op wat ik eerst nooit deed.
s'Avonds een bbq,dat is altijd verschikkelijk moeilijk voor mij.
Ik kan dan niet inschatten wat ik gegeten heb omdat het niet in 1 keer op mijn bord ligt.
Veel spanning, het was vanmiddag sowieso lastig omdat het en verjaardag was.
Ik heb altijd veel moeite in een gezelschap wat minder vertrouwd is.
Hele gezellige avond gehad bij vrienden samen met vriend.
Ik kijk al met al goed terug op de dag.
Sex heeft inderdaad meerdere betekenissen bij mij.
Of dat een probleem is bij vriend?
Ik weet het niet eigenlijk,we zijn er altijd goed mee om gegaan denk ik.
Ik kan het nu wel even laten voor wat het is,maar dat kan morgen weer anders zijn.
8 dagen geen eetbui en niet gebraakt!!!!!!!!!! (oke ,ik speel een beetje vals omdat ik geen hap door mijn keel krijg).
Jeetje,dat is het langst sinds jaren.
Ik ben vandaag op zoek geweest op het net voor hulp,maar dat wil nog niet zo lukken.
Hmm....ik stap redelijk tevreden over de dag dadelijk mijn bedje in.
Morgen drukke dag,dan gaan we met de kids en vrienden op pad.
Weer BBQ, maar bij ons dus ik heb wel de regie.
Ik zie er wel verschrikkelijk tegenop,maar toch ook fijn om een goed ingevulde dag te hebben,beetje dubbel.
Liefs!!
Het niet roken gaat niet (nog niet!)
Het is even zo hoewel ik vreselijk baal.
Ik rook echt teveel op het moment.
Ik hoop dat ik in de loop van deze week weer de pleisters uit de kast kan halen en de sigaretten de deur uit.
Ik wil,maar ik wil zoveel op het moment.
Vandaag wel beter gegeten (vind ik dan)
Ik heb vandaag drie crackers op als lunch.
In ieder geval een middagmaaltje op wat ik eerst nooit deed.
s'Avonds een bbq,dat is altijd verschikkelijk moeilijk voor mij.
Ik kan dan niet inschatten wat ik gegeten heb omdat het niet in 1 keer op mijn bord ligt.
Veel spanning, het was vanmiddag sowieso lastig omdat het en verjaardag was.
Ik heb altijd veel moeite in een gezelschap wat minder vertrouwd is.
Hele gezellige avond gehad bij vrienden samen met vriend.
Ik kijk al met al goed terug op de dag.
Sex heeft inderdaad meerdere betekenissen bij mij.
Of dat een probleem is bij vriend?
Ik weet het niet eigenlijk,we zijn er altijd goed mee om gegaan denk ik.
Ik kan het nu wel even laten voor wat het is,maar dat kan morgen weer anders zijn.
8 dagen geen eetbui en niet gebraakt!!!!!!!!!! (oke ,ik speel een beetje vals omdat ik geen hap door mijn keel krijg).
Jeetje,dat is het langst sinds jaren.
Ik ben vandaag op zoek geweest op het net voor hulp,maar dat wil nog niet zo lukken.
Hmm....ik stap redelijk tevreden over de dag dadelijk mijn bedje in.
Morgen drukke dag,dan gaan we met de kids en vrienden op pad.
Weer BBQ, maar bij ons dus ik heb wel de regie.
Ik zie er wel verschrikkelijk tegenop,maar toch ook fijn om een goed ingevulde dag te hebben,beetje dubbel.
Liefs!!
zondag 31 augustus 2008 om 03:12
Dat klinkt best goed allemaal Iry!
Je kijkt redelijk tevreden terug op de dag ondanks dat het moeilijk voor je was in niet zo'n vertrouwd gezelschap én met een BBQ, hebt zelfs een lunch gegeten en al 8 dagen geen eetbuien gehad en niet gebraakt!
Besef je wel dat dat al heel veel stappen vooruit zijn?
Probeer je te focussen op de dingen die vooruitgang betekenen.
Het zijn allemaal overwinningen, kleine en grotere, die uiteindelijk bij elkaar opgeteld straks een reusachtig resultaat gaan geven!
Ik wens je een fijne dag vandaag en hoop dat je er toch een beetje (of liever: veel
) van zult kunnen genieten.
Je kijkt redelijk tevreden terug op de dag ondanks dat het moeilijk voor je was in niet zo'n vertrouwd gezelschap én met een BBQ, hebt zelfs een lunch gegeten en al 8 dagen geen eetbuien gehad en niet gebraakt!
Besef je wel dat dat al heel veel stappen vooruit zijn?
Probeer je te focussen op de dingen die vooruitgang betekenen.
Het zijn allemaal overwinningen, kleine en grotere, die uiteindelijk bij elkaar opgeteld straks een reusachtig resultaat gaan geven!
Ik wens je een fijne dag vandaag en hoop dat je er toch een beetje (of liever: veel
) van zult kunnen genieten.
zondag 31 augustus 2008 om 03:48
