Zwanger
alle pijlers
Zwanger worden na miskramen...
woensdag 29 april 2015 om 18:25
Hoi allemaal,
Ik schrijf hier vaker en open soms een nieuw topic omdat oudere topics uitsterven.
Mijn situatie: Ik probeer zwanger te raken vanaf januari 2014. Daarvoor al een jaar gestopt met de pil.. In september 2014 deed ik na een menstruatie een test omdat ik pijnlijke borsten hield. Deze bleek positief te zijn.. Na een echo in het ziekenhuis bleek ik een hele vroege miskraam te hebben gehad.. Afgelopen februari had ik weer een positieve test.. Helaas, na een paar dagen een bloeding en twee weken later weer een bloeding. De laatste bloeding is de miskraam geweest.. Heb hiervoor nog verschillende echo's gemaakt en alles was verder goed! Nu weer twee maanden verder.. Ik zoek vooral hulp in de alternatieve wereld.. Acupunctuur en ben nu ook twee keer bij een osteopaat geweest! Ik wil vooral meer rust in mijn lijf en hoofd krijgen.. Ik ben soms bang dat het nooit gaat lukken en dat de volgende keer weer een miskraam is.. Ik ken in mijn omgeving maar weinig mensen die dit hebben gehad. Wel vriendinnen die in de medische molen terecht zijn gekomen, vanwege slecht zaad van hun man.. Beide zijn nu moeder
! Ik heb eerder een gesprek gehad met een gynaecoloog en deze geeft aan dat ik gewoon zwanger kan raken en het dus gewoon zelf kan proberen (en dat wil ik ook het liefste natuurlijk...)! Het is dus vooral een kwestie van geduld! Voor wie is deze situatie herkenbaar en wie is alsnog succesvol zwanger geraakt??
Ik schrijf hier vaker en open soms een nieuw topic omdat oudere topics uitsterven.
Mijn situatie: Ik probeer zwanger te raken vanaf januari 2014. Daarvoor al een jaar gestopt met de pil.. In september 2014 deed ik na een menstruatie een test omdat ik pijnlijke borsten hield. Deze bleek positief te zijn.. Na een echo in het ziekenhuis bleek ik een hele vroege miskraam te hebben gehad.. Afgelopen februari had ik weer een positieve test.. Helaas, na een paar dagen een bloeding en twee weken later weer een bloeding. De laatste bloeding is de miskraam geweest.. Heb hiervoor nog verschillende echo's gemaakt en alles was verder goed! Nu weer twee maanden verder.. Ik zoek vooral hulp in de alternatieve wereld.. Acupunctuur en ben nu ook twee keer bij een osteopaat geweest! Ik wil vooral meer rust in mijn lijf en hoofd krijgen.. Ik ben soms bang dat het nooit gaat lukken en dat de volgende keer weer een miskraam is.. Ik ken in mijn omgeving maar weinig mensen die dit hebben gehad. Wel vriendinnen die in de medische molen terecht zijn gekomen, vanwege slecht zaad van hun man.. Beide zijn nu moeder
! Ik heb eerder een gesprek gehad met een gynaecoloog en deze geeft aan dat ik gewoon zwanger kan raken en het dus gewoon zelf kan proberen (en dat wil ik ook het liefste natuurlijk...)! Het is dus vooral een kwestie van geduld! Voor wie is deze situatie herkenbaar en wie is alsnog succesvol zwanger geraakt??
maandag 20 juli 2015 om 05:05
Dag Doortjee en andere schrijfsters, ik heb ook twee miskramen meegemaakt, eigenlijk "missed abortions". We kwamen er in beide gevallen achter bij de eerste echo dat het hartje niet klopte (1e keer) en dat er helemaal geen embryo was (2e keer). Mijn lichaam was in beide gevallen niet echt goed in het eruit gooien en er moesten curettages aan te pas komen om de boel eruit te halen (één keer gevolgd door nog een dijk van een miskraam een week later). Het was echt een enorme klap beide keren, zo verdrietig, een enorme teleurstelling en daarna echt erg gefrustreerd door andere zwangeren, door babykleertjes overal, door echo's op Fb en IEDEREEN die om me heen zwanger lijkt te zijn. Ik kon 's nachts wakker liggen van het idee dat mijn broertje en zijn vriendin eerder een kind zouden hebben dan wij, en dat terwijl ik heel veel van mijn broertje hou.
Nu hoop ik dat ik het niet alleen maar erger maak door hier te schrijven dat ik inmiddels weer elf weken zwanger ben en dit keer het hartje wel klopt en alles goed lijkt. Ik ben zo onzeker nog steeds, maar de kans is dit keer wel veel groter dat het goed komt. Na één miskraam kan je een goeie zwangerschap hebben, na twee miskramen ook, na drie ook, na vier ook. Ik zie het als dobbelen. Sommige mensen gooien één of twee of drie keer achter elkaar 5. Bij sommigen is de dobbelsteen een beetje verzwaard, zodat die heel vaak op de 5 terecht komt.
Ik wilde er een paar dingen over zeggen:
- Mensen praten de hele tijd onzin. Het is onzin dat het "pas lukt als je het loslaat". Alsof als je er niet zoveel mee bezig bent het ineens wel lukt. In mijn ogen echt bullshit.
-Er zijn duizend onzekerheden en bizarre gevoelens, schuld, falen, schaamte, verlies van vertrouwen etc, en het is gewoon algeheel kl*te. Het is niet anders. Het enige wat bij mij hielp was keihard werken, afleiding zoeken omdat als je maar bezig blijft je mss net iets minder kans krijgt om je gedachten op hol te laten slaan (maar als ik dan in bed lag kwamen de spoken net zo snel weer terug). Of om dingen te vinden die je troost of vertrouwen of geven, zoals alternatieve therapie of naar een psycholoog.
-Wat ik ook erg vond is dat mijn leven ineens draaide om baby's krijgen. Dat vond ik echt zooo stom. Ik was altijd blij, vrolijk, avontuurlijk en nu kon ik alleen maar chagrijnig zijn en bang zijn en me rot voelen en continue aan baby's denken. Ik herkende mezelf gewoon helemaal niet terug.
-AUB niet boos worden dat ik dit schrijf, ik bedoel het goed, Maar er is een belangrijke reden dat er weinig kennis is over miskramen. Ik werk in een gynaecologisch onderzoeksinstituut en ik ken echt HELEMAAL niemand die aan miskramen onderzoek doet en er is volgens mij ook geen budget voor. Dat is omdat vrouwen er emotioneel (en fysiek) onder lijden, maar het uiteindelijk niet een enorm probleem is. Niemand gaat eraan dood, en iets van 95% van die vrouwen krijgen uiteindelijk een kind. Dat neemt niet weg dat een miskraam, en zeker meerdere miskramen een lijdensweg is, zelfs voor vrouwen die al kinderen hebben, maar het komt meestal vroeg of laat goed. Wat veel enger is, zijn stellen die om onduidelijke redenen niet zwanger kunnen worden. Die blijven veel vaker kinderloos, en daar is dus wel onderzoeksgeld voor beschikbaar, ook al blijft dat ook nog ver achter bij bijvoorbeeld onderzoek naar zwangerschapscomplicaties en vroeggeboortes enzo.
Lieve schrijfsters, ik leef met jullie mee, ik weet hoe frustrerend en gekmakend het kan zijn. Ik hoop heeeeel erg dat jullie allemaal supersnel zwanger zijn, en wolken van baby's krijgen.
Nu hoop ik dat ik het niet alleen maar erger maak door hier te schrijven dat ik inmiddels weer elf weken zwanger ben en dit keer het hartje wel klopt en alles goed lijkt. Ik ben zo onzeker nog steeds, maar de kans is dit keer wel veel groter dat het goed komt. Na één miskraam kan je een goeie zwangerschap hebben, na twee miskramen ook, na drie ook, na vier ook. Ik zie het als dobbelen. Sommige mensen gooien één of twee of drie keer achter elkaar 5. Bij sommigen is de dobbelsteen een beetje verzwaard, zodat die heel vaak op de 5 terecht komt.
Ik wilde er een paar dingen over zeggen:
- Mensen praten de hele tijd onzin. Het is onzin dat het "pas lukt als je het loslaat". Alsof als je er niet zoveel mee bezig bent het ineens wel lukt. In mijn ogen echt bullshit.
-Er zijn duizend onzekerheden en bizarre gevoelens, schuld, falen, schaamte, verlies van vertrouwen etc, en het is gewoon algeheel kl*te. Het is niet anders. Het enige wat bij mij hielp was keihard werken, afleiding zoeken omdat als je maar bezig blijft je mss net iets minder kans krijgt om je gedachten op hol te laten slaan (maar als ik dan in bed lag kwamen de spoken net zo snel weer terug). Of om dingen te vinden die je troost of vertrouwen of geven, zoals alternatieve therapie of naar een psycholoog.
-Wat ik ook erg vond is dat mijn leven ineens draaide om baby's krijgen. Dat vond ik echt zooo stom. Ik was altijd blij, vrolijk, avontuurlijk en nu kon ik alleen maar chagrijnig zijn en bang zijn en me rot voelen en continue aan baby's denken. Ik herkende mezelf gewoon helemaal niet terug.
-AUB niet boos worden dat ik dit schrijf, ik bedoel het goed, Maar er is een belangrijke reden dat er weinig kennis is over miskramen. Ik werk in een gynaecologisch onderzoeksinstituut en ik ken echt HELEMAAL niemand die aan miskramen onderzoek doet en er is volgens mij ook geen budget voor. Dat is omdat vrouwen er emotioneel (en fysiek) onder lijden, maar het uiteindelijk niet een enorm probleem is. Niemand gaat eraan dood, en iets van 95% van die vrouwen krijgen uiteindelijk een kind. Dat neemt niet weg dat een miskraam, en zeker meerdere miskramen een lijdensweg is, zelfs voor vrouwen die al kinderen hebben, maar het komt meestal vroeg of laat goed. Wat veel enger is, zijn stellen die om onduidelijke redenen niet zwanger kunnen worden. Die blijven veel vaker kinderloos, en daar is dus wel onderzoeksgeld voor beschikbaar, ook al blijft dat ook nog ver achter bij bijvoorbeeld onderzoek naar zwangerschapscomplicaties en vroeggeboortes enzo.
Lieve schrijfsters, ik leef met jullie mee, ik weet hoe frustrerend en gekmakend het kan zijn. Ik hoop heeeeel erg dat jullie allemaal supersnel zwanger zijn, en wolken van baby's krijgen.
maandag 20 juli 2015 om 06:58
Hoi Kroos! Wat lief dat je ons een hart onder de riem komt steken 
Enne... Gefeliciteerd meid! Hoop dat je over korte tijd een mooi en bovenal gezond kindje vast zult houden.
Ik had er geen idee van dat er weinig onderzoek naar gedaan werd. Geen flauw idee van... En nooit in verdiept eigenlijk. Het is idd zo dat er "niemand" dood aan gaat, hoewel je dat als vrouw natuurlijk anders ervaart... Snap het ergens wel...
Herken ook dat je zegt dat je er zo mee bezig was dat je jezelf niet meer was. Dat had ik ook. Nu kan ik het echt redelijk goed loslaten, en maak ik weer plannen: tenslotte weet ik niet wat de toekomst brengen zal!
Door, jazeker! Was absoluut lange tijd erna nog erg moe. Schijnt ook van de narcose te komen....! Dat trekt ook wel weg...
Hoop echt dat ze je voldoende kunnen vertellen zodat je relaxed verder kunt, op welke manier dan ook...!
Enne... Weer even lekker sexen met je man is heel goed. Dat werkt enorm positief. Doen wij ook weer: sexen zonder te weten wanneer eisprong etc is, en het werkt als een tiet! Man wat heb ik dat gemist zeg de afgelopen maanden
Enne... Gefeliciteerd meid! Hoop dat je over korte tijd een mooi en bovenal gezond kindje vast zult houden. Ik had er geen idee van dat er weinig onderzoek naar gedaan werd. Geen flauw idee van... En nooit in verdiept eigenlijk. Het is idd zo dat er "niemand" dood aan gaat, hoewel je dat als vrouw natuurlijk anders ervaart... Snap het ergens wel...
Herken ook dat je zegt dat je er zo mee bezig was dat je jezelf niet meer was. Dat had ik ook. Nu kan ik het echt redelijk goed loslaten, en maak ik weer plannen: tenslotte weet ik niet wat de toekomst brengen zal!
Door, jazeker! Was absoluut lange tijd erna nog erg moe. Schijnt ook van de narcose te komen....! Dat trekt ook wel weg...
Hoop echt dat ze je voldoende kunnen vertellen zodat je relaxed verder kunt, op welke manier dan ook...!
Enne... Weer even lekker sexen met je man is heel goed. Dat werkt enorm positief. Doen wij ook weer: sexen zonder te weten wanneer eisprong etc is, en het werkt als een tiet! Man wat heb ik dat gemist zeg de afgelopen maanden
Ik wil komen en weer gaan. Ik wil leven, niet bestaan.
maandag 20 juli 2015 om 09:42
Thanks Kroos voor je toffe bericht!!! En wat fantastisch dat je 11 weken zwanger bent!! Na 2 zulke ervaringen is het weinig genieten het eerste trimester maar je bent er bijna doorheen!! Ik lees je bericht nog eens door want je schrijft precies wat ik voel.. Bedankt
En geniet toch maar zoveel als je kan..
En geniet toch maar zoveel als je kan..
maandag 20 juli 2015 om 10:01
Tja, ik weet het nooit zo goed met dat soort berichten hoor. Wel lief bedoeld, maar het komt niet voor iedereen goed. Niet iedereen krijgt een gezonde zwangerschap. Iets van 5% niet. En als je qua aandoening al in de 0.01%-schaal hebt gezeten en je hele omgeving wel links en rechts baby's krijgt alsof het niks is, dan lijkt het gevoelsmatig best aannemelijk dat ik dan ook wel tot die 5% zal horen bij wie het nooit goedkomt.
maandag 20 juli 2015 om 10:24
quote:laurabb schreef op 20 juli 2015 @ 10:01:
Tja, ik weet het nooit zo goed met dat soort berichten hoor. Wel lief bedoeld, maar het komt niet voor iedereen goed. Niet iedereen krijgt een gezonde zwangerschap. Iets van 5% niet. En als je qua aandoening al in de 0.01%-schaal hebt gezeten en je hele omgeving wel links en rechts baby's krijgt alsof het niks is, dan lijkt het gevoelsmatig best aannemelijk dat ik dan ook wel tot die 5% zal horen bij wie het nooit goedkomt.Gevoelsmatig geloof ik dat zeker! Toch moet je ook naar de feiten blijven kijken.. In mijn geval nemen de kansen aanzienlijk af als ik blijk die aangeboren afwijking te hebben! Het is dat een feit dat je minder snel zwanger raakt, meer miskramen krijgt, meer kans op complicaties bij de zwangerschap etc.. En zelfs daarvan heb ik nog succesvolle verhalen gelezen.. Als in principe bij jou en je man alles goed is dan is de kans écht heel groot dat je blijvend zwanger wordt! Echter hoor je nu al tot die 5% die er bijna 2 jaar over doet en dat maakt het gevoelsmatig zo dat je het gevoel krijgt dat het nooit lukt.. En dat herken ik! Die uitzichtloosheid.. Daardoor ben ik ook bijna 'blij' dat er bij mij een oorzaak is gevonden! Laurabb.. Wat zeggen bij jou ziekenhuis en huisarts ervan? Of word jij ook weggestuurd met 'het komt vanzelf wel goed?'? Jij schreef trouwens eerder dat je workshops en lezingen geeft! Ik ben eigenlijk best wel benieuwd wat je doet
Tja, ik weet het nooit zo goed met dat soort berichten hoor. Wel lief bedoeld, maar het komt niet voor iedereen goed. Niet iedereen krijgt een gezonde zwangerschap. Iets van 5% niet. En als je qua aandoening al in de 0.01%-schaal hebt gezeten en je hele omgeving wel links en rechts baby's krijgt alsof het niks is, dan lijkt het gevoelsmatig best aannemelijk dat ik dan ook wel tot die 5% zal horen bij wie het nooit goedkomt.Gevoelsmatig geloof ik dat zeker! Toch moet je ook naar de feiten blijven kijken.. In mijn geval nemen de kansen aanzienlijk af als ik blijk die aangeboren afwijking te hebben! Het is dat een feit dat je minder snel zwanger raakt, meer miskramen krijgt, meer kans op complicaties bij de zwangerschap etc.. En zelfs daarvan heb ik nog succesvolle verhalen gelezen.. Als in principe bij jou en je man alles goed is dan is de kans écht heel groot dat je blijvend zwanger wordt! Echter hoor je nu al tot die 5% die er bijna 2 jaar over doet en dat maakt het gevoelsmatig zo dat je het gevoel krijgt dat het nooit lukt.. En dat herken ik! Die uitzichtloosheid.. Daardoor ben ik ook bijna 'blij' dat er bij mij een oorzaak is gevonden! Laurabb.. Wat zeggen bij jou ziekenhuis en huisarts ervan? Of word jij ook weggestuurd met 'het komt vanzelf wel goed?'? Jij schreef trouwens eerder dat je workshops en lezingen geeft! Ik ben eigenlijk best wel benieuwd wat je doet
maandag 20 juli 2015 om 11:58
Wij zijn al keer tot 13 weken gekomen, dus volgens zh en artsen is er niet zoveel aan de hand - behalve zeldzame afwijking waarbij er 2% kans op herhaling is. baarmoeder en eierstokken zijn goed nagekeken, niks aan te zien. dus het moet in theorie goedkomen, maar ja...
Kan over werk ivm herkenbaarheid niet te veel zeggen. Misschien in pb? Er zijn niet zoveel vrouwen in mijn vakgebied die doen wat ik doe
Kan over werk ivm herkenbaarheid niet te veel zeggen. Misschien in pb? Er zijn niet zoveel vrouwen in mijn vakgebied die doen wat ik doe
maandag 20 juli 2015 om 12:35
Ja, pb is goed!! Weet alleen zelf niet zo goed hoe dat werkt!!
Tot 13 weken komen en daarna de teleurstelling is ook echt ontzettend klote!!! Ik was na 6 weken in mijn hoofd al de babykamer aan het inrichten.. Het is gewoon echt heel erg moeilijk om daarna te denken 'Het komt wel goed'.. Ik ben zelf momenteel ff in de fase van: het hoeft al niet meer.. Dit blijft niet zo maar dat is mijn gevoel nu echt!
Tot 13 weken komen en daarna de teleurstelling is ook echt ontzettend klote!!! Ik was na 6 weken in mijn hoofd al de babykamer aan het inrichten.. Het is gewoon echt heel erg moeilijk om daarna te denken 'Het komt wel goed'.. Ik ben zelf momenteel ff in de fase van: het hoeft al niet meer.. Dit blijft niet zo maar dat is mijn gevoel nu echt!
maandag 20 juli 2015 om 20:39
maandag 20 juli 2015 om 22:31
Over mijn ouders: schatten van mensen, maar ze begrijpen het echt niet. Ze vroegen of ik volgend jaar zomer met hen, mijn schoonzus en broer en hun kinderen twee weken meega naar kindercamping... En toen ik zei dat ik daar vooralsnog niks voor voelde, vond mijn vader dat teleurstellend. Ze moeten maar lekker allemaal samen gaan, maar ik ga echt niet mee. Niet iedereen hoeft constant rekening met me te houden, maar er zijn wel grenzen
woensdag 22 juli 2015 om 17:30
Heel heel begrijpelijk Laurabb! Soms vraag ik me ook af mensen die niet in dit schuitje zitten überhaupt snappen hoe het is.. Ik wist het ook niet voordat ik hier midden in zat! Maar van je ouders kun je dit niet hebben.. Ik herken dit heel erg! Ik heb zelf soms het gevoel (heel erg!) dat ik ze teleurstel omdat ik niet 'gewoon normaal een kind kan krijgen'.. Dat is echt mijn gevoel maar dat zijn dus gevoelens die je ook nog erbij krijgt! Hoe gaat het met jou Laurabb??
woensdag 22 juli 2015 om 17:51
quote:laurabb schreef op 22 juli 2015 @ 17:36:
Ik ben in shock. Ik heb een positieve test in handen. Durf nog niet echt blij te zijnOh wauw! Wat fijn, ik ga mijn vingers voor je gekruist houden en ondertussen duimen.
Ik ben in shock. Ik heb een positieve test in handen. Durf nog niet echt blij te zijnOh wauw! Wat fijn, ik ga mijn vingers voor je gekruist houden en ondertussen duimen.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
woensdag 22 juli 2015 om 23:21
quote:Doortjee schreef op 20 juli 2015 @ 09:42:
Thanks Kroos voor je toffe bericht!!! En wat fantastisch dat je 11 weken zwanger bent!! Na 2 zulke ervaringen is het weinig genieten het eerste trimester maar je bent er bijna doorheen!! Ik lees je bericht nog eens door want je schrijft precies wat ik voel.. Bedankt En geniet toch maar zoveel als je kan..Wat een super lieve reactie
Thanks Kroos voor je toffe bericht!!! En wat fantastisch dat je 11 weken zwanger bent!! Na 2 zulke ervaringen is het weinig genieten het eerste trimester maar je bent er bijna doorheen!! Ik lees je bericht nog eens door want je schrijft precies wat ik voel.. Bedankt
En geniet toch maar zoveel als je kan..Wat een super lieve reactie
woensdag 22 juli 2015 om 23:31
Hier ook een "miskraam" gehad. Vorige maand.Tussen aanhalingstekens, want het was voor mij een vroeggeboorte. Het verlies was vreselijk, maar ik weigerde om slachtoffer te worden van mijn situatie. Ik kon er goed over praten en was ook benaderbaar voor vrienden en familie. Dit werkte tweeledig...omdat ik niet hysterisch door het huis kroop op handen en knieen , denken mensen al snel dat het goed met je gaat. Mensen vergeten dan snel. Dit leidde er toe dat ik soms onredelijk boos ben (nu nog weleens) omdat het leven gewoon door gaat en mijn zoontje geen plek heeft in ons gezin voor buitenstaanders.Een achtbaan aan gevoelens, want ik wil niet dat mensen mij anders behandelen , maar ergens wil ik ook dat ze beseffen wat ik mee heb gemaakt...
Mijn man is gelukkig mijn rots. Volgens hem heeft onze zoon wel degelijk een plek. En dat is natuurlijk zo. Een dikke knuffel aan elke vrouw in dit topic die dit heeft meegemaakt, in welke fase vd zwangerschap dan ook.
En aan de zwangeren onder ons; geniet van je zwangerschap! Het is jullie gegund.
Mijn man is gelukkig mijn rots. Volgens hem heeft onze zoon wel degelijk een plek. En dat is natuurlijk zo. Een dikke knuffel aan elke vrouw in dit topic die dit heeft meegemaakt, in welke fase vd zwangerschap dan ook.
En aan de zwangeren onder ons; geniet van je zwangerschap! Het is jullie gegund.
donderdag 23 juli 2015 om 07:32
Wat een verhaal Ana_isabel, en wat ongelofelijk verdrietig. Hoeveel maanden was je?
Hier gaat er van alles door m'n hoofd.
Na de anencefalie vorig jaar kreeg ik van artsen het advies om minimaal 4-5mg foliumzuur te slikken, ipv 0,5mg - dit om herhaling te voorkomen. Echter, ik hoorde ook dat te lang foliumzuur slikken kan leiden tot schade aan het zenuwstelsel. Om die reden slik ik sinds een maand of twee nog maar 2mg per dag.
Anencefalie ontwikkelt zich in week 3 van de zwangerschap en ik heb 2-4% kans op herhaling. Ook hebben we een verhoogde kans op een open ruggetje. We zitten nu in week 3.
Ik durf ook niet blij te zijn met de test, omdat ik gewoon niet weet of die 2mg genoeg zal zijn (overigens geeft zelfs 4-5mg geen honderd procent garantie).
Hier gaat er van alles door m'n hoofd.
Na de anencefalie vorig jaar kreeg ik van artsen het advies om minimaal 4-5mg foliumzuur te slikken, ipv 0,5mg - dit om herhaling te voorkomen. Echter, ik hoorde ook dat te lang foliumzuur slikken kan leiden tot schade aan het zenuwstelsel. Om die reden slik ik sinds een maand of twee nog maar 2mg per dag.
Anencefalie ontwikkelt zich in week 3 van de zwangerschap en ik heb 2-4% kans op herhaling. Ook hebben we een verhoogde kans op een open ruggetje. We zitten nu in week 3.
Ik durf ook niet blij te zijn met de test, omdat ik gewoon niet weet of die 2mg genoeg zal zijn (overigens geeft zelfs 4-5mg geen honderd procent garantie).
donderdag 23 juli 2015 om 19:56
Wow Laura!!!! WT een mooi nieuws. Zo spannend, maar misschien dit keer wel de mooiste van allemaal... Gun het je zo!!! Gefeliciteerd meis!
Je hebt heel lang heel veel foliumzuur geslikt, het zal heus voldoende zijn...!
Wat een moeilijke tijd heb jij moeten doorgaan en ga je nog door Isabel. Ben er stil en verdrietig van. Ik snap dat het zo tweeledig is. Maar verdriet is verdriet. En jullie zoontje hoort in jullie leven. Punt. Hij was welkom en jullie zullen van hem houden. Dat er geen herinneringen met hem zullen komen is heel pijnlijk, en daar moet iedereen rekening mee houden. En je boosheid is niet meer dan een normale reactie. Probeer het niet weg te stoppen. Het hoort bij het rouwen.
Hoe ver was je. En hoe voel je je nu?
Je hebt heel lang heel veel foliumzuur geslikt, het zal heus voldoende zijn...!
Wat een moeilijke tijd heb jij moeten doorgaan en ga je nog door Isabel. Ben er stil en verdrietig van. Ik snap dat het zo tweeledig is. Maar verdriet is verdriet. En jullie zoontje hoort in jullie leven. Punt. Hij was welkom en jullie zullen van hem houden. Dat er geen herinneringen met hem zullen komen is heel pijnlijk, en daar moet iedereen rekening mee houden. En je boosheid is niet meer dan een normale reactie. Probeer het niet weg te stoppen. Het hoort bij het rouwen.
Hoe ver was je. En hoe voel je je nu?
Ik wil komen en weer gaan. Ik wil leven, niet bestaan.
