Seks
alle pijlers
Minnaar
donderdag 2 oktober 2008 om 14:01
GND: In de eerste paar maanden van mijn relatie met sv had ik hetzelfde gevoel als jij nu.
Het gevoel dat ik de rest van mijn leven best met mijn man kon doorbrengen en daar redelijk tevreden mee zou zijn.
Ook ik vroeg me af of dat genoeg was, of er niet meer in het leven was.
Ik heb erover gedacht, eerst om weg te gaan om bij mijn sv te zijn, maar ja... mijn sv hè....
Toen om weg te gaan om alleen te zijn. Dat zou vast een spannende tijd geworden zijn, maar zou ik dan gelukkiger zijn? Ik begon erover na te denken hoe het zou zijn om mijn man echt kwijt te raken, hem nooit meer te zien. Die gedachte deed me zo'n pijn, hij is mijn maatje, ik kan toch helemaal niet zonder hem.
Dus ik ben gebleven, ik ben meer dan alleen maar redelijk tevreden, maar spannend is het allemaal niet nee.
Aan de andere kant, zou dat zo zaligmakend zijn?
En een eventuele nieuwe man, hoe lang duurt het voor de spanning daarvan afgaat? Persoonlijk kan ik ook wel genieten van de geschiedenis die mijn man en ik al samen hebben opgebouwd. Wat moet ik met zo'n nieuwe man die al mijn flauwe eeuwenoude grapjes niet begrijpt, omdat we samen nog niets hebben meegemaakt.
Ach, ik ben gebleven, en dat zal echt niet voor iedereen het beste zijn. Ik weet alleen wel dat ik nu heel blij ben dat ik toen geen overhaaste beslissingen heb genomen.
Je huwelijk bestaat al een jaar of 14 geloof ik? Je hoeft na al die jaren niet in 5 minuten een besluit te nemen.
Neem je tijd, en wat je ook besluit, zorg dat je het zeker weet, je kan niet meer terug.
Het gevoel dat ik de rest van mijn leven best met mijn man kon doorbrengen en daar redelijk tevreden mee zou zijn.
Ook ik vroeg me af of dat genoeg was, of er niet meer in het leven was.
Ik heb erover gedacht, eerst om weg te gaan om bij mijn sv te zijn, maar ja... mijn sv hè....
Toen om weg te gaan om alleen te zijn. Dat zou vast een spannende tijd geworden zijn, maar zou ik dan gelukkiger zijn? Ik begon erover na te denken hoe het zou zijn om mijn man echt kwijt te raken, hem nooit meer te zien. Die gedachte deed me zo'n pijn, hij is mijn maatje, ik kan toch helemaal niet zonder hem.
Dus ik ben gebleven, ik ben meer dan alleen maar redelijk tevreden, maar spannend is het allemaal niet nee.
Aan de andere kant, zou dat zo zaligmakend zijn?
En een eventuele nieuwe man, hoe lang duurt het voor de spanning daarvan afgaat? Persoonlijk kan ik ook wel genieten van de geschiedenis die mijn man en ik al samen hebben opgebouwd. Wat moet ik met zo'n nieuwe man die al mijn flauwe eeuwenoude grapjes niet begrijpt, omdat we samen nog niets hebben meegemaakt.
Ach, ik ben gebleven, en dat zal echt niet voor iedereen het beste zijn. Ik weet alleen wel dat ik nu heel blij ben dat ik toen geen overhaaste beslissingen heb genomen.
Je huwelijk bestaat al een jaar of 14 geloof ik? Je hoeft na al die jaren niet in 5 minuten een besluit te nemen.
Neem je tijd, en wat je ook besluit, zorg dat je het zeker weet, je kan niet meer terug.
donderdag 2 oktober 2008 om 14:08
quote:Girl_Next_Door schreef op 02 oktober 2008 @ 12:43:
@Stew, jawel hoor... maar dat is vaak pas als je er bewust over na gaat denken en praat. Het gaat allemaal zo geleidelijk, dan valt het niet zo op. Maar volgens mij ga ik hier ook volledig off-topic en moet ik als een gek naar de relatiepijler .
Maar waar ik wel achter ben gekomen, is dat ook al lijkt het voor veel mensen vooral om de spanning te doen, het hebben van een SV, het is toch vaak een teken dat er iets niet goed zit in je relatie, dat je toch wel degelijk iets mist.
En natuurlijk heb je altijd de uitzonderingen...
Ja, ik heb vast een genetische afwijking ...
Een gewone, simpele, serene en monogame relatie ... brengt dat rust ?
@Stew, jawel hoor... maar dat is vaak pas als je er bewust over na gaat denken en praat. Het gaat allemaal zo geleidelijk, dan valt het niet zo op. Maar volgens mij ga ik hier ook volledig off-topic en moet ik als een gek naar de relatiepijler .
Maar waar ik wel achter ben gekomen, is dat ook al lijkt het voor veel mensen vooral om de spanning te doen, het hebben van een SV, het is toch vaak een teken dat er iets niet goed zit in je relatie, dat je toch wel degelijk iets mist.
En natuurlijk heb je altijd de uitzonderingen...
Ja, ik heb vast een genetische afwijking ...
Een gewone, simpele, serene en monogame relatie ... brengt dat rust ?
donderdag 2 oktober 2008 om 14:13
donderdag 2 oktober 2008 om 14:15
[quote]geheim1972 schreef op 02 oktober 2008 @ 00:30:
Ik heb afgelopen maandag een punt gezet achter de relatie met sv. En ik zit al 3 dagen heel verdrietig te zijn.
Het wordt tijd om me sterker te concentreren op wat ik krijg van mijn man, ipv wat ik mis bij mijn sv.
Die gesprekken waar jij nu doorheen gaat thuis zijn niet altijd makkelijk, maar ze kunnen idd wel heel veel opleveren.
En die zin van jou: Ik heb geen svtje nodig om gelukkig te zijn.
Ik zal het mijn mantra maken. 3 X per uur hardop zeggen.
Wij komen er wel...[/quote]
Tuurlijk wel !!!
Geluk vind je in de eerste plaats bij jezelf ... want jij en jij alleen leidt jezelf ...
Wees lief voor IK !
Ik heb afgelopen maandag een punt gezet achter de relatie met sv. En ik zit al 3 dagen heel verdrietig te zijn.
Het wordt tijd om me sterker te concentreren op wat ik krijg van mijn man, ipv wat ik mis bij mijn sv.
Die gesprekken waar jij nu doorheen gaat thuis zijn niet altijd makkelijk, maar ze kunnen idd wel heel veel opleveren.
En die zin van jou: Ik heb geen svtje nodig om gelukkig te zijn.
Ik zal het mijn mantra maken. 3 X per uur hardop zeggen.
Wij komen er wel...[/quote]
Tuurlijk wel !!!
Geluk vind je in de eerste plaats bij jezelf ... want jij en jij alleen leidt jezelf ...
Wees lief voor IK !
donderdag 2 oktober 2008 om 14:56
quote:Isabelle41 schreef op 02 oktober 2008 @ 14:53:
Geheim,
Bedankt voor je woorden. Ik begrijp dat jij er een eind hebt gemaakt?Nah zeg, ik mag toch hopen van niet!! Van mij hoeft ze zich niet al te vervoegen bij de wat oudere hangjongeren
Geheim,
Bedankt voor je woorden. Ik begrijp dat jij er een eind hebt gemaakt?Nah zeg, ik mag toch hopen van niet!! Van mij hoeft ze zich niet al te vervoegen bij de wat oudere hangjongeren
Filosofisch gezien was de eerste mens ter wereld die online was... een koorddanser.
donderdag 2 oktober 2008 om 15:05
Allemachtig Roland.... Je moet me wel hebben de laatste tijd. Nou ja, men plaagt wie men liefheeft, daar hou ik me maar aan vast dan
@ Isabelle: Ja, ik heb het beëindigd (voorzichtig zijn hier...).
Ik kan er gewoon niet goed mee omgaan. Ik vond het het risico gewoon niet meer waard, en het deed me meer pijn dan plezier.
Maarja, nu heb ik na mijn mailtje al 3 dagen niets van hem gehoord, daar ben ik zowel opgelucht als heel boos over.
Snap je, ik word er dus gestoord van, daarom moet ik echt van hem af.
@ Isabelle: Ja, ik heb het beëindigd (voorzichtig zijn hier...).
Ik kan er gewoon niet goed mee omgaan. Ik vond het het risico gewoon niet meer waard, en het deed me meer pijn dan plezier.
Maarja, nu heb ik na mijn mailtje al 3 dagen niets van hem gehoord, daar ben ik zowel opgelucht als heel boos over.
Snap je, ik word er dus gestoord van, daarom moet ik echt van hem af.
donderdag 2 oktober 2008 om 15:11
donderdag 2 oktober 2008 om 16:38
quote:Roland1971 schreef op 02 oktober 2008 @ 01:04:
Niet teveel zoeken Iza, gewoon blijven praten en tijd met elkaar doorbrengen. Dan wordt het vanzelf duidelijk.
Overigens zou je in een goeie relatie juist erg weinig moeite hoeven te doen om het fijn te houden. Alleen misschien de afspraak om af en toe eens te gaan zitten en elkaar te vragen of er nog iets is, wat van belang is dat het even gemeld wordt.
Maar ja, ik geloof dan ook nog in sprookjes
En zelfs dan ben je er niet Roland
Eigenlijk herken ik me heel erg in het bovenstaande stukje maar dan nog heb ik zelf nog het gevoel wat Hela beschrijft als "onrust".
Ook ik heb die onrust in m'n lijf maar waar komt dat dan door, ik ben er inmiddels achter dat het niet in m'n relatie zit maar in mezelf.
Eigenlijk vind ik alles in m'n relatie maar 1 ding kan ik daar niet vinden en dat is "een ander".
In al die jaren dat ik hiermee worstel ben ik voor mezelf tot de conclusie gekomen dat die behoefte "aan een ander" voortkomt uit het feit dat ik helemaal niet monogaam ben.
En daarom denk ik als ik om me heen kijk dat de mens dat ook niet is maar dat het opgelegd gedrag is.
Overgens deelt mijn partner mijn mening over dit laatste niet.(zij is monogaam)
Niet teveel zoeken Iza, gewoon blijven praten en tijd met elkaar doorbrengen. Dan wordt het vanzelf duidelijk.
Overigens zou je in een goeie relatie juist erg weinig moeite hoeven te doen om het fijn te houden. Alleen misschien de afspraak om af en toe eens te gaan zitten en elkaar te vragen of er nog iets is, wat van belang is dat het even gemeld wordt.
Maar ja, ik geloof dan ook nog in sprookjes
En zelfs dan ben je er niet Roland
Eigenlijk herken ik me heel erg in het bovenstaande stukje maar dan nog heb ik zelf nog het gevoel wat Hela beschrijft als "onrust".
Ook ik heb die onrust in m'n lijf maar waar komt dat dan door, ik ben er inmiddels achter dat het niet in m'n relatie zit maar in mezelf.
Eigenlijk vind ik alles in m'n relatie maar 1 ding kan ik daar niet vinden en dat is "een ander".
In al die jaren dat ik hiermee worstel ben ik voor mezelf tot de conclusie gekomen dat die behoefte "aan een ander" voortkomt uit het feit dat ik helemaal niet monogaam ben.
En daarom denk ik als ik om me heen kijk dat de mens dat ook niet is maar dat het opgelegd gedrag is.
Overgens deelt mijn partner mijn mening over dit laatste niet.(zij is monogaam)
donderdag 2 oktober 2008 om 16:42
En weet je partner dan dat je niet monogaam bent YY?
Ik herken je verhaal wel hoor, vooral die onrust.. das soms best lastig.. T ligt inderdaad vaak niet aan je relatie, maar meer aan de dingen die je zelf voelt. Ik merkte ook erg dat ik behoefte had aan mijn eigen geheime wereldje, wat achteraf gezien helemaal niet goed was...
Ik herken je verhaal wel hoor, vooral die onrust.. das soms best lastig.. T ligt inderdaad vaak niet aan je relatie, maar meer aan de dingen die je zelf voelt. Ik merkte ook erg dat ik behoefte had aan mijn eigen geheime wereldje, wat achteraf gezien helemaal niet goed was...
