ADD / ADHD.....

HV, ik los idd veel voor hem op. Teveel. En het is te vaak mijn probleem. Goed dat je me er weer even op attent maakt..

Vanavond was het issue financien, opruimen van zolder en onze cursus. Ik blijf hem er maar op attenderen, maar dat is niet de goede manier.

Deze week heeft hij trouwens eindelijk de intake.

Tas inpakken is zeker een lastig iets. Ben je niet aan samenwonen toe?



Lisa, wat naar zeg. Waren er mensen bij je?



Ga slapen, welterusten!

Waarom is kleren opvouwen zo'n drama?



Maandagavond wilde manlief samen de kleren opvouwen. Ik natuurlijk geen zin in. Onderhandelen had geen zin want manlief wilde perse de kleding opvouwen. Flink hakken in het zand, vechten en uiteindelijk mezelf onder het dekbed begraven.

Uiteindelijke wel mijn doel bereikt en geen kleding opgevouwen, maar gezellig is wat anders.

Gisteren op tijd thuis. Heb ik rustig in de woonkamer de kleding opgevouwen en zelfs nog wat kleding gerepareerd.



Waarom kan dat nou nooit eens zonder er eerst een oorlog om te moeten voeren? (Kleding lag er al een hele tijd, in de wasmand, op bed, weer in de wasmand etc.)

Goeie vraag Biebeltje. Ik ken dat, dat verzet tegen iets 'dat moet'. Zeker als het van een ander moet.

Geen idee waar het echt vandaan komt, heeft wellicht toch met de ADHD te maken, maar hoe en waarom? Beats me.

Bij mij helpt tegenwoordig soms om bewust tegen mezelf te zeggen/denken dat het een symptoom is, dat ik ook niet weet hoe of waarom maar dat ik het toch maar gewoon even moet doen. En ondertussen lekker verder kan balen.

xx lisa.

Laatste nieuws over het Strattera-rapport:

(zie ook de eerdere berichten)



Strattera rapport timing





Het CBG (college ter beoordeling geneesmiddelen) ziet af van het hoger beroep tegen de uitspraak van de Amsterdamse bestuursrechter en kiest ervoor het rapport met gegevens over Strattera, een relatief nieuw ADHD medicijn, vrij te geven. Eerder op deze webpagina meldden we reeds het onbegrijpelijk te vinden waarom het CBG zo’n weerstand biedt tegen openbaarmaking van de gegevens omdat Strattera kan leiden tot zelfmoord, leverbeschadiging en hartkwalen. Het CBG heeft blijkbaar eieren voor zijn geld gekozen, maar stelt openbaarmaking op verzoek van producent Lilly wel nog tien dagen uit. Curieus is hierbij dat over tien dagen bekend wordt of Strattera volledig vergoed zal worden door de verzekering. Wij zijn onder de indruk van de kwaliteit van deze timing.



Zie ook http://www.nrcnext.nl/nie...heid_over_effect_ADHD-pil



bron

http://www.ncrm.nl/nieuws.htm

Biebeltje, die oorlog is zo herkenbaar (zie de posting ervoor haha). Goed dat je er over schrijft, nu kan ik me proberen te verplaatsen in de andere kant. Ik wil zo graag nooit meer oorlog, maar w.s. niet realistisch.



HV...ik dacht zeker aan Half Volle maan.

Het is echt heel vervelend zo'n situatie. Ik kan dan namelijk niet uitleggen waarom ik iets niet wil, ik wil het gewoon niet! Einde discussie!!! En ik weet ook wel dat ik het beter gewoon kan doen omdat ik er dan vanaf ben, het ligt er al zo lang... Maar het gaat gewoon niet, ik blijf het verplaatsen en vermijden.

En het is in mijn geval echt zo veel sterker dan gewoon even geen zin in hebben. Ik doe dan echt liever alles anders wat wordt aangedragen dan dat ene wat ik nu even zou moeten doen. (En het omgekeerd kan natuurlijk ook, dat iets gelijk NU moet, maar dat heb ik nou nooit met opruimen en schoonmaken).



Morgen misschien eens bespreken met de psych.



Kwam ergens anders een leuk artikel tegen over structured procrastination. Waarschijnlijk voor velen hier herkenbaar. Vooral de t-shirts vind ik geweldig (mijn nieuwe levensmotto)

Tja Biebeltje, vervelend is dat he? Het is misschien ook het idee, dat je iets moet van iemand anders dan jijzelf.... Heb weleens met een ex (toen het nog aan was) hele erge ruzie gehad omdat hij perse wou dat ik leerde om benzine te tanken en ik _wou_ het_gewoon_niet!!!

Nu kan ik erom lachen, ook omdat ik het bij jou lees, maar inderdaad niet leuk dat 't niet te verklaren is.....



iig een dikke

Oeh, mag ik heel even van me af razen...



Ik krijg net een mailtje van een klasgenote (iemand die mij -hoera- begeleidt op school qua planning) dat het misschien handig is om 'de klas' te mailen waarom ik er de afgelopen week niet was.

Nu had ik afgelopen maandag gewoon een sms naar een klasgenoot gestuurd met 'ik ben ziek, ik ben vandaag niet op school' en er verder geen aandacht aan besteed.

Kreeg ik dus dat mailtje 'dat het misschien handig was om de klas te mailen waarom ik er niet ben'.



En dan ga ik me toch een partij kwaad worden! Woedend ben ik! Waarom moet ik verantwoording aan een klas gaan afleggen als ik al gemeld heb dat ik ziek ben? Waarom word ik hier zo boos van? Waarom kan ik NIET omgaan met dit soort situaties?



Het is op school een constante rush met groepswerk, geregel hier, afspraak ad-hoc daar, dit en dat nog even doen, snelsnel... ik WIL dat niet en ik KAN het gewoon niet. Ik overzie het niet, ik heb de grip niet, ik reageer gewoon op wat er gebeurt en heb het niet meer zelf in de hand.



Ik heb geen zin meer om met vriendinnen af te spreken want dan moet ik in beweging komen, ik wil niet dat men mij dingen oplegt (ja hoor... daar istie weer ) en ik wil nooooit, maar dan ook noooit iets moeten! Bah!



Ik ben zo kwaad en moedeloos en verdriietig door 1 zo'n stom kut-mailtje waar misschien wel helemaal niets achter zit. Misschien was het ook gewoon maar een tip en niet meer dan dat.



Heb haar teruggemaild met de vraag of er weer gekletst wordt. Zo ja, dan zeg ik niets. Zo nee, dan meld ik netjes dat ik ziek was. (wat ze volgens mij ook wel weten.. hallo.. pff) Ik ga me niet verantwoorden aan mensen die niet aan MIJ vragen (per telefoon of mail) wat er aan de hand is en zelf maar wat de wereld in helpen. Daar wil ik eigenlijk helemaal geen worod meer mee wisselen.



*Zucht*



Echt, ik zit half te janken. Grrrmbl.

Pippin, ook dit is voor mij superherkenbaar. Dat buitenproportioneel reageren op iets kleins, uren of zelfs dagen of wat zeg ik, járen simmen en dingen invullen, scenario's bedenken en weer verwerpen...

Dat heeft volgens mij dus inderdaad met AD(H)D te maken, heb ik hier in het topic ergens eens gelezen en deed de puzzelstukjes op z'n plek vallen voor mij wat dit betreft. Het nodig hebben prikkels te krijgen en ze daardoor sterker maken, of misschien andersom, dat ze gewoon sterker binnenkomen dan bij de gemiddelde persoon. Je zorgen maken om kleine voorvallen, vreselijk piekeren om dingen waarvan je zelf denkt 'waarom steek ik daar zoveel energie in?!'

Ik denk dat het zich bij mannen vooral uit in gedrag (hyperactief, kicks zoeken, thrill seeken) en bij vrouwen in het hoofd, malen en piekeren.

Ik vond dat een ontluisterende ontdekking. Dacht dat ik extreem gevoelig en inlevend was en vond dat - hoewel zeer lastig - overwegend toch een positieve eigenschap. Om er dan achter te komen dat ik gewoon mijn thrills uit dat gepieker haal... oei oei. Maar het klopt denk ik wel.

Als je er zo naar kunt kijken, scheelt dat al iets. Daarmee is het nog niet weg.

Ik ben even kwijt of jij ook medicatie gebruikt?

Bij mij is het gepieker stukken minder met een pilletje achter de kiezen. En zodra het uitwerkt, merk ik dat als eerste aan toenemende onrust in mijn hoofd, dat ik weer begin te simmen over iets.

xx lisa.

Hey Lisa,

Ik gebruik geen medicatie. Mijn behandelaar heeft in de praktijk vaak gezien dat zker mensen met een geschiedenis van depressies na de eerste geweldige postieve rush van de Ritalin terugvallen in een depressie. Bovendien heb ik een contra-indicatie voor die pillen; mijn schildklier werkt neit goed genoeg en ik slik daar medicijnen voor. Nu is dat allemaal onder controle, maar toch. Het heeft me 8 jaar geduurd voor ik goed ingesteld was op medicijnen dus ik durf de stap niet te wagen, al lag de Ritalin voor mijn neus. Bovendien ben ik bang voor de rebounds enzovoort. Misschien later.. maar nu niet.



Ik weet niet waarom ik zo buitenproportioneel kan reageren, ik vind het heel naar maar heb het ook nodig om alle emotie eruit te gooien. Gister gewoon ontzettend gebaald van alles, gejankt en hopen dat het over was als ik wakker werd. Maar natuurlijk is het niet over .



Het is ook zo... confronterend. Had het boek 'Opgeruimd leven met ADHD" gekocht, ervanuitgaande dat ik als ADD-er daar ook wel wat aan zou hebben, vooral qua studie.

Blijkt dus dat ik veel en veel meer in de ADD-problematiek zit dan ik dacht. En dat is hard en confronterend.

Hoi Pippin

Ook hier herkenbaar. Je vreselijk druk maken over iets, waar anderen ogenschijnlijk makkelijk overheen stappen. Ik gebruik concerta en merk net als Lisa dat mijn eindeloos piekeren (eerder bestempelde ik het als dwangmatig) minder is. Op het moment dat het uitgewerkt is en weer begin met piekeren, kan ik beter relativeren dat het geen nuttig en reeeel piekeren is. Dan hoef je niet meer zoveel over de inhoud te piekeren, maar kan je gewoon accepteren dat het er is.

Wat mij ook hielp is mijn piekergedachten op papier te zetten. Dan was ik het even kwijt en als ik het later overlas zag ik patronen en hoe irreeel. Misschien voor jou ook een idee? En heb je iemand om die zorgen mee te delen.

En is strattera geen optie? Vind het trouwens toch gek hoor, dat je geen ritalin met ADD zou kunnen gebruiken, want hoor toch veel andere verhalen. En bovendien heb je misschien wel de H in je hoofd.

Sterkte in ieder geval!

[quote]Pippin schreef op 09 oktober 2008 @ 11:07:

Hey Lisa,

Ik gebruik geen medicatie. Mijn behandelaar heeft in de praktijk vaak gezien dat zker mensen met een geschiedenis van depressies na de eerste geweldige postieve rush van de Ritalin terugvallen in een depressie. Bovendien heb ik een contra-indicatie voor die pillen; mijn schildklier werkt neit goed genoeg en ik slik daar medicijnen voor. Nu is dat allemaal onder controle, maar toch. Het heeft me 8 jaar geduurd voor ik goed ingesteld was op medicijnen dus ik durf de stap niet te wagen, al lag de Ritalin voor mijn neus. Bovendien ben ik bang voor de rebounds enzovoort. Misschien later.. maar nu niet.





Hey hallo!

Ik heb hier een beetje vluchtig gelezen-beetje tijdgebrek op het moment- maar ik heb een man met ADHD (zie topic 'partner met ADHD), dus herkende even zo in de vullgigheid veel van jullie verhalen! Vinden jullie het goed als ik hier ook zo nu en dan meeschrijf/reageer?

Pippin, ik hou niet zo van quoten, maar doe het toch effe , heb je weleens gedacht aan een middel als Imipramine (voor in de toekomst evt.)? Is een antidepressivia en wordt voorgescheven bij ADHD in veel kleinere dosering dan wanneer men depressief is. Mijn man heeft er heel veel baadt bij.

Okay, ik ga nu, maar ga straks nog even lezen in jullie topic!

Groetjes,

Dogma

sorry Pippin!! , ik lees nu dat je ADD hebt. Zo zie ik maar weer... reageren zonder alles goed gelezen te hebben is vaak niet zo handig dus ! Maar ik weet niet of Imipramine ook bij ADD baadt kan geven...

iK moet zeggen dat ik wel nadenk over medicijnen, maar ik vind het heel erg eng. Ik denk eerder aan Propranolol om niet meer zo gespannen te zijn en ook op school mijn geduld niet zo snel te verliezen. Samen met psychotherapie.. dat zou toch iets moeten helpen?



Dogma; geeft niet hoor! Prima als je meeschrijft. Ik vind het zelf wel prettig; ik heb sinds kort een vriend die tot nu toe echt supergoed met alles (en mij ) omgaat. Ik wil absoluut niet dat ADD in de weg komt te staan, tussen ons in komt te staan. Maar ik vind het moeilijk om dat aan te pakken en aan te snijden. Doen ga ik het zeker; maar hoe en wanneer weet ik nog niet.

Compu; grappig dat je dat zegt over het samenwonen, we krijgen half november de sleutel van ons huis Ik moet er niet aan denken om te verhuizen; de chaos, de troep, dingen die niet te overzien zijn, meubels waarop je moet wachten (ik wil ze nu!), enz. Maar ik zal heel blij zijn als we samenwonen, ook omdat het heen-en-weer-gerijd dan over is.



Pippin, heel herkenbaar hoe je kan reageren op dat soort dingen. Bij wordt dit tegenwoordig ook wel wat onderdrukt door de medicijnen. Ik kan tegenwoordig ook achterweg wel redelijk zien of mijn reactie/ gevoel overtrokken was of niet. Dat kon ik vroeger niet, maar heeft miss ook iets met leeftijd te maken?

Ik zie sowieso steeds beter in dat ik in sociale situaties soms toch echt wel een beetje de plank mis sla. Is toch wel confronterend, ook gezien mijn beroep in de sociale sector. Ik heb daarom denk ik ook oa een hekel aan grote groepen. De kans dat ik het overzicht kwijt raak en situaties niet goed in kan schatten (wat nu wel en niet kan) wat weer kan leiden tot sociale flaters is daar heel groot natuurlijk.



Ansje; als het goed is wordt de pup één der deze dagen geboren!!! Begin december mag ie dan uit het nest (haha en komt ie in de chaos van ons nieuwe huis terecht, hoezo moet altijd alles per direct???!!!)



Dogma; leuk dat je mee komt schrijven!



Oja Pippin, als ik het fout heb moet je het zeggen hoor, maar zoals je nu schrijft komt het op me over dat je bang lijkt te zijn voor ADHD en bijna opgelucht bent dat je ADD hebt.

Toen ik nog geen diagnose had vond ik het ADD ook een veel betere optie dan ADHD, ook naar de buitenwereld toe. Nu maakt het me eigenlijk helemaal niks meer uit. Als ik ADD zei tegen 'leken' dan moest ik daarna toch 'ADHD zonder H' zeggen. Mijn psych noemt het ADHD en ik ook gewoon. En als mensen geïnteresseerd zijn leg ik ze dan wel uit dat de H meestal niet in mijn gedrag zit, maar in mijn hoofd.

Want het boek 'Opgeruimd leven met ADHD' gaat natuurlijk ook over ADD. Het is tenslotte bijna hetzelfde, en met opruimen staan vooral de concentratie- en impulsiviteitsproblemen in de weg. Niet zo raar dus dat het herkenbaar was voor je.

Ik snap wel dat je daar van schrikt, maar ik moest er vooral ook wel om lachen. De voorbeelden die ze aanhaalt zijn over het algemeen wel heftiger, maar toch zo herkenbaar! En Pippin, jij hebt je toch bij sommige voorbeelden toch ook wel een schouderklopje gegeven dat het niet zo ver gekomen is bij jou? Dat je het dus allemaal zo slecht niet doet??? Want die voorbeelden moeten er zeker tussen hebben gezeten!

Ik hoop echt dat je er iets uithaalt, ook voor je studie. En ben benieuwd hoe het nu is afgelopen met school.





Hier gaat het best okay. Ik slik nu naast mijn concerta ook visolie tabletjes (haha voor kinderen, want ivm adhd zijn ze niet op de markt voor volwassenen), en dat lijkt me toch net iets meer rust te geven. Omdat ik ook heel vaak moe ben ook ijzertabletjes ernaast gepakt, en dat lijkt ook wel te schelen.

Ben wel wat onrustig omdat ik volgende week voor mijn werk een kamp moet draaien. Is opzich niet zo erg, maar toch altijd weer moeilijk in te schatten wat me te wachten staat, wat dus veel te onduidelijk is. En daar heb ik toch een hekel aan bij dat soort dingen! Heb dan ook automatisch vluchtneigingen (dat ik hoop dat ik ziek word), terwijl ik uit ervaring weet dat als ik er eenmaal ben ik het helemaal niet erg vind. Behalve dan even heimwee 's avonds in mijn bed en af en toe heel lang op de wc zitten zodat ik even rust heb

De vorige keer dat ik op kamp was wisten mijn collega's nog niet dat ik ADHD heb, maar nu wel dus dat is wel fijn. Dan kan ik tenminste uitleggen als ik me soms even wil terugtrekken. Is soms ook hilarisch, sta ik de concerta uit te delen aan de kids en neem ik daarna de mijne in.

Mijn collega's gaan er trouwens super fijn mee om, we hadden laatst personeelsfeest en dan wordt er ook echt belangstellend gevraagd hoe sommige dingen voor me zijn. Scheelt ook wel dat we allemaal in het vak zitten, ze weten er al heel veel vanaf. Ook grappig trouwens, een collega biechte op dat hij wel eens ritalin neemt voor vergaderingen e.d. (zijn broer en vader hebben adhd en krijgt die pilletjes van hen), zodat hij daar wat beter mee om kan gaan. Hij weet dus ook gewoon dat hij ADHD heeft, maar wil zich niet laten testen... Dus uiteindelijk ben ik zeker de enige niet bij ons op het werk (toch grappig in een bedrijf met minder dan 20 man waarvan iedereen hulpverlener is )



Nou dat was weer lang genoeg, geloof niet dat mijn medicijnen al werken..



Oh en dan ben ik biebeltje helemaal vergeten! Fijn dat het weer iets beter gaat, ondanks de herfst dip. Ik herken dat wel, al valt het dit jaar nogal mee... Miss helpt de wakeuplight toch echt en is dat ook wel een aanrader voor jou. Of heb je er al eentje?

Hoi,

Even weer een korte reactie van mij (sorry, nog steeds geen tijd om alles te lezen hier)...

Halvemaan, Omega 3-6-9 is hetzelfde als visolie tabletjes. Je kunt ze bij het reformhuis kopen.

Misschien zijn ze nog goedkoper ook? (als de term ADHD eraan vastgeplakt zit zijn de middeltjes vaak iets duurder misschien? )...



groetjes,

Dogma

Hallo dames,



Hier even een kleine up-date van mij.

(ik hou niet zo van tikken dus lees ik meer dan ik schrijf)



Ik heb mijn vermoedens overlegt met mijn uisarts en hij heeft me doorverwezen naar het RIAGG. (gelukkig niet degene waar ik eerder ben geweest) Ik heb daar een afspraak voor eind okt. De vragenlijsten heb ik al thuis dus die ga ik rustig invullen.

Verder ben ik een hoop info aan het verzamelen over AD(H)D en hoogbegaafdheid om te laten lezen aan degenie die me gaat testen. Ik ga er n.l. niet van uit dat ze kennis hebben van de overlap die er in zit.

Ook heb ik het boek 'hulpgids bij ADHD' gekocht (en alweer uit gelezen)



Ik hoop dat ik een klik heb met degene bij het riagg anders heb ik gelukkig nog 2 mogelijkheden hier alleen was mijn huisarts daar minder enthousiast over dus ik geloof hem maar.

pff.. ik doe ingewikkeld...

quote:Pippin schreef op 10 oktober 2008 @ 11:04:

[...]



Halvemaan;

Achteraf kan ik gelukkig goed inschatten of iets overtrokken was of niet en kan ik er soms (steeds vaker) ook wel om lachen. Maar het blijft vreselijk, dat je voelt dat je de grip volledig verliest.



Bang voor ADHD.. Weet ik niet. In typische dingen van ADHD herken ik mezelf totaal niet. Maar ik weet ook niet hoe dat zit. Ik ben sociaal heel gevoelig, heb juist in groepen vaak wel door hoe men zich voelt en hoe de groepsdynamiek in elkaar zit, heb een heel groot (te groot..) empatisch vermogen e.d. 't Is vaak in situaties waarin ik het idee heb dat ik iets fout doe dat ik dan alle ga overtrekken; dat het 'allemaal wel weer aan mij zal liggen' en dan voel ik me een alien soms.



Ik heb het boek inderdaad gekocht omdat er een overlap zit in ADD en ADHD. Ik heb het onderwerp verkeerd ingeschat; ik dacht dat het puur ging voor de rommel in huis.. maar er is meer dan dat.

Gelukkig heb ik, zoals jij al aangeeft, inderdaad dingen gelezen die op mij totaal niet van toepassing zijn, of lang niet zo extreem zijn. Dat geeft mij inderdaad wel weer moed.



Ik blijf het moeilijk vinden en ga in iedergeval de volgende keer bij de psych overleggen of er iets mogelijk is op het gebied van medicatie rondom de toetsweken..



Moet ook in mijn achterhoofd houden dat ik nog maar 2 maanden weet hoe de vork in de steel zit en in tussentijd amper tijd heb gehad om het zelf te verwerken. Ik moet mijn eigen gebruiksaanwijzing nog herschrijven, zeg maar.



Met school is het met een sisser afgelopen. Ik heb me gewoon de rest van de week ziekgemeld, gelijk gezegd dat ik ziek was en maandag naar de huisarts ga. Nu mogen ze van mij ook gewoon niet meer zeiken. Ook heb ik nav een tip hier alles wat ik op dat moment voelde in een word-document getypt. Misschien goed om mee te nemen naar psych, zodat zij een idee heeft hoe het gaat in mijn koppie.



Overignes heb ik zelf zo'n grote zonlichtlamp; tegenwoordig kun je daar ook gewoon lichtpeertjes van krijgen die je in een gewone lamp kunt draaien. Ik vind het wel prettig, zo'n bak licht. Of ik er echt van opknap weet ikniet, maar zolang ik het prettig vind.. lekker doen

Suzeli; heel goed dat je de confrontatie aangaat! Heel dapper van je! Ik hoop dat het je goede dingen brengt en je een klik hebt met diegene van het Riagg. Probeer met een open opstelling erheen te gaan, hoe moeilijk het ook is.

Het artikkel dat voorafgaat aan dit stuk ga ik ook meenemen:



Hoewel iemand met ADD waargenomen informatie op een andere wijze verwerkt hoeft dit niet te betekenen dat er sprake is van een ernstige belemmering in het dagelijks functioneren. Voor iemand met ADD is de wetenschap ADD te hebben, het vergaren van kennis over ADD en het verkrijgen van inzicht in het eigen informatieverwerkingsproces vaak al een duw in de juiste richting. Zorgverleners dienen er rekening mee te houden dat het aanreiken van de juiste handvatten in het merendeel van de gevallen een significant verschil uitmaakt. Een ander punt dat de aandacht vereist is dat het ontbreken van hyperactiviteit niet het enige is dat ADD onderscheidt van ADHD. Iemand met ADD zal zonder na te denken over eventuele consequenties niet snel iets ondernemen maar zal eerder verzanden in te veel nadenken. Wanneer iemand met ADD tijdens het diagnostisch proces tegemoet getreden wordt als een persoon die veelal onbezonnen te werk gaat zal dit de patiënt in kwestie onherroepelijk het gevoel geven niet begrepen te worden in zijn of haar klachten: aanpassen en verhullen uit onvrede zal dan het gevolg zijn . Zolang men geen inzicht heeft in het (eigen) cognitief proces van ADD zal de nadruk vooral blijven liggen op onmacht terwijl er in werkelijkheid allerminst sprake is van onwil of onkunde. Als hier tijdens het diagnostisch proces niet voldoende op ingespeeld wordt dan zal dit de kwaliteit van de behandeling nadelig kunnen beïnvloeden.



(bron: ADDonline.nl)

... ik ga nu echt...

.. Ik ga...

... Ik moet...

.. Ik wil...



En ik zit hier nog steeds op mijn luie reet en heb nog niets gedaan vandaag

Tja Pippin, het blijft toch moeilijk dat ADHD of ADD. Het valt mij ook op dat veel wat beschreven is over ADHD over jongens (en dus ook kinderen) gaat en ik denk dat die dingen zich wat anders uiten bij meisjes en vrouwen.

En ik had in het begin van de diagnose ook heel erg dat ik het idd zelf eerst maar eens moest bevatten, al die dingen die er dan op je af komen.

Ik herken trouwens wel dat ik de sfeer/ dynamiek in groepen goed aanvoel en ook (te) empathisch kan zijn, maar toch kan ik in sociaal opzicht ooit helemaal de plank misslaan. Dan schat ik de situatie verkeerd in (heb bvb altijd moeite met onderscheid informeel-formeel). Maar ik kan wel heel goed alle signalen oppikken in een groep. Waarschijnlijk trouwens omdat alle prikkels even 'hard' binnen komen, en het voor adhd'ers heel gemakkelijk is om verbanden te leggen.

Ik heb zelf vaak heel veel moeite met een middenweg in mijn gedrag te vinden. In vergaderingen bvb ben ik óf te aanwezig, óf juist super passief en afwezig. Ook op feestjes kan ik dit bvb hebben, vooral als ik me niet helemaal zeker voel. Dit gaat door mijn medicijnen gelukkig wel een heel stuk beter. Mijn collega's merken het meteen wanneer ik mijn concerta vergeet op een vergaderochtend!



Dogma, bedankt voor de tip! Op mijn potje nu staat 'voor drukke kinderen en betere leerprestaties' Adhd wordt dus niet echt genoeg, maar het blijft een beetje raar om die tabletjes als eind 20-er te slikken. Ik zal eens kijken naar de Omega tabletjes!



Compu; als er klusjes liggen die er nog gedaan moeten worden ben ik bang dat hem erop attenderen idd niet de manier is... Ik ga er tenminste nog veel meer van in de weerstand, omdat ik er dan aan herinnert word dat ik wéér faal op dat gebied. Wat de neiging tot uitstellen alleen maar groter maakt, omdat het dan iets negatiefs is (ik kan ook heel kinderlijk in mezelf denken: 'omdat je er om vraagt en er niet op vertrouwt dat het afkomt doe ik het lekker niet!')

Bij mij werkt het beter wanneer vriendlief een voorstel doet (waar ik dus nog iets in in te brengen heb) en dan of samen met mij aan de slag gaat, of ook iets gaat doen wat er nog ligt. Of gewoon echt gemeend zeggen: joh, je moet het zelf weten, maar als je dat nou zaterdag ff afmaakt, kunnen we daarna gezellig.... (vul maar in).

En eigenlijk vind ik dat je man voor zichzelf handvatten moet verzinnen, zodat jij hem er niet aan hoeft te herinneren. Ik heb een memobord naast me met daarop een 'to-do'lijstje. Als ik dan tijd over heb pik ik daar iets uit en kan ik het afstrepen. (Onder het 'to-do'lijstje hangt trouwens een 'verlanglijstje', daar kan ik mezelf dan evt meteen mee belonen/ lekker maken.)

Dit hoeft natuurlijk niet voor jullie te werken, maar zolang jij achter zijn vodden aan blijft zitten levert het én veel frustratie op, én het gaat de volgende keer weer net zo.

(Miss moet ik mijn eigen adviezen eens testen op mijn eigen lief, die zet al een weekend of drie mijn autoradio in de auto... En die heeft niet eens adhd )



Pippin trouwens nog iets gedaan vandaag? Ik had ook zo'n dag... Ook niet helemaal fit en gewoon niet vooruit te branden. Heb niks gedaan vandaag, maar toch zijn de uren voorbij gevlogen. Lekker hyperfocussen achter mijn computer wat natuurlijk weer tot niks heeft geleid. Maar goed, morgen weer een nieuwe dag!

Intake is geweest van CV. Geen ADD vooralsnog. Hij was ook geen zwaar geval. En ze moeten nog bespreken of hij in aanmerking komt voor hulp.

Niet ADD baseren ze op dat hij vroeger geen verschijnselen had. Ik denk van wel. We zullen zien.



HM bedankt voor je uitleg, ik reageer nog.

Ben het weekend bij mijn vriend geweest. 't Was heel fijn, veel gepraat en ik ook over ADD gesproken. Over hoe het mijn leven bepaalt en ik het moeilijk vind te accepteren dat dat een levenslange strijd zal blijven of in iedergeval een zwak punt.

Soms heb ik het idee dat hij niet helemaal begrijpt wat het allemaal inhoudt, hoe veelomvattend het is. Maar ach.. dat snap ik zelf ook nog maar half



Ik kan echt nog steeds om het minste of geringste heel kwaad worden of in tranen uitbarsten. Echt niet leuk.