Psyche
alle pijlers
ADD / ADHD.....
dinsdag 8 mei 2007 om 09:16
Weet niet of dit de goede pijler is....
Maar wie heeft er ADD of ADHD of denkt dat hij / zij het heeft? Hoe ga je ermee om, wat is de reden om je wel of niet te laten diagnosticeren, weet jouw omgeving het en en en en.....
Ik denk zelf ADD te hebben, maar weet nog niet of en hoe ik dit wil laten onderzoeken. Sinds de puberteit ben ik ermee gaan worstelen en ik krijg er steeds meer last van, tegen dingen aanlopen en niet weten hoe je het moet aanpakken....
Dus.... laat weten of je mensen kent die dit ook hebben of dat jij zelf er last van hebt en hoe je ermee om kan gaan!
Alvast bedankt forummers!
Maar wie heeft er ADD of ADHD of denkt dat hij / zij het heeft? Hoe ga je ermee om, wat is de reden om je wel of niet te laten diagnosticeren, weet jouw omgeving het en en en en.....
Ik denk zelf ADD te hebben, maar weet nog niet of en hoe ik dit wil laten onderzoeken. Sinds de puberteit ben ik ermee gaan worstelen en ik krijg er steeds meer last van, tegen dingen aanlopen en niet weten hoe je het moet aanpakken....
Dus.... laat weten of je mensen kent die dit ook hebben of dat jij zelf er last van hebt en hoe je ermee om kan gaan!
Alvast bedankt forummers!
maandag 20 oktober 2008 om 11:36
Hallo,
Alfie, ik geloof ook dat het moeilijk is zien in 1 gesprek. Hoop echt dat hij ten eerste hulp gaat krijgen en ten tweede dat er dan een doortastende psych. is..
Hij bespreekt het niet met zijn ouders, omdat hij extreem gevoelig is voor hun altijd aanwezige kritiek. Maar het is een goede tip.
HM, dat zijn onze ruzies!
Wij nemen midden in de discussie een time out. O.k., in de auto is dat vrijwel onmogelijk. Ben zelfs een keer uitgestapt, hele genante drama's etc..
De time out helpt ons heel erg! Staat ook beschreven in het boek dat ik heb gelezen, over een partner hebben met ADD.
Daar staan ook praktijkvoorbeelden in (Saskia en Dirk haha).
CV was altijd lamgeslagen als ik zei wat hij allemaal niet goed deed.
Het bederft je leuke dag zo he..
Pippin, maf om dat zo te lezen. Maar goed om het onder ogen te zien, toch?
CV heeft momenteel zo veel moeite met de driftbuien van onze peuterdochter. Ik vind het ook lastig, maar probeer het om te buigen of haar af te leiden. Hij heeft het gevoel dat het tegen hem gericht is en wordt daar kwaad van.
Herkent iemand dit?
Alfie, ik geloof ook dat het moeilijk is zien in 1 gesprek. Hoop echt dat hij ten eerste hulp gaat krijgen en ten tweede dat er dan een doortastende psych. is..
Hij bespreekt het niet met zijn ouders, omdat hij extreem gevoelig is voor hun altijd aanwezige kritiek. Maar het is een goede tip.
HM, dat zijn onze ruzies!
Wij nemen midden in de discussie een time out. O.k., in de auto is dat vrijwel onmogelijk. Ben zelfs een keer uitgestapt, hele genante drama's etc..
De time out helpt ons heel erg! Staat ook beschreven in het boek dat ik heb gelezen, over een partner hebben met ADD.
Daar staan ook praktijkvoorbeelden in (Saskia en Dirk haha).
CV was altijd lamgeslagen als ik zei wat hij allemaal niet goed deed.
Het bederft je leuke dag zo he..
Pippin, maf om dat zo te lezen. Maar goed om het onder ogen te zien, toch?
CV heeft momenteel zo veel moeite met de driftbuien van onze peuterdochter. Ik vind het ook lastig, maar probeer het om te buigen of haar af te leiden. Hij heeft het gevoel dat het tegen hem gericht is en wordt daar kwaad van.
Herkent iemand dit?
maandag 20 oktober 2008 om 12:29
Compu; ik herken dus wel het gevoel dat ik me heel snel aangevallen voel en alles heel persoonlijk opneem.
Maar wat betreft je dochter heb ik geen idee, ik heb geen kinderen Wel werk ik met kinderen/ jongeren en daarin heb ik er geen moeite mee, omdat ik heb geleerd dat die dingen niet persoonlijk gericht zijn (maar dat zijn niet je eigen kinderen en gaat om uitschelden en fysieke agressie en reageer ik dus vanuit een proffesionele houding).
En onze ruzies zijn dus herkenbaar... Ik had trouwens ook de neiging om uit te stappen, maar kon me beheersen. Ik denk ook wel dat een time-out goed kan werken, alleen wil ik zelf altijd meteen een ruzie goedmaken/uitpraten, omdat ik het zo verschrikkelijk vind. Maar begin toch te leren dat een time-out toch wel goed is. Nu vriendlief nog leren inzien dat dit niet persoonlijk naar hem gericht is, maar dat ik gewoon even rust nodig heb.
Maar wat betreft je dochter heb ik geen idee, ik heb geen kinderen Wel werk ik met kinderen/ jongeren en daarin heb ik er geen moeite mee, omdat ik heb geleerd dat die dingen niet persoonlijk gericht zijn (maar dat zijn niet je eigen kinderen en gaat om uitschelden en fysieke agressie en reageer ik dus vanuit een proffesionele houding).
En onze ruzies zijn dus herkenbaar... Ik had trouwens ook de neiging om uit te stappen, maar kon me beheersen. Ik denk ook wel dat een time-out goed kan werken, alleen wil ik zelf altijd meteen een ruzie goedmaken/uitpraten, omdat ik het zo verschrikkelijk vind. Maar begin toch te leren dat een time-out toch wel goed is. Nu vriendlief nog leren inzien dat dit niet persoonlijk naar hem gericht is, maar dat ik gewoon even rust nodig heb.
maandag 20 oktober 2008 om 12:32
Op IQ scoor ik gemiddeld tussen de 120 en de 130.... Maar niet officieel getest en vaak ook geen zin om echt over een vraag na te moeten denken. Vooral met die cijferreeksen weet ik me geen raad.
Hier is het afgelopen week weer drama geweest in huis. Razen en tieren, dikke ogen en de muren van het behang het behang van de muren bedoel ik af gillen, agressief, met dingen gooien. Nou ja, "the usual" eigenlijk.
Ben er wel helemaal klaar mee, zuigt me gewoon leeg.
Hier is het afgelopen week weer drama geweest in huis. Razen en tieren, dikke ogen en de muren van het behang het behang van de muren bedoel ik af gillen, agressief, met dingen gooien. Nou ja, "the usual" eigenlijk.
Ben er wel helemaal klaar mee, zuigt me gewoon leeg.
maandag 20 oktober 2008 om 14:34
Nee, ik ben helemaal klaar met dat extreme gedrag, met het niet weten wat er mis met me is, er niets aan kunnen doen en maar liever gewoon helemaal stoppen met deelnemen aan het leven (en nee, dood wil ik zeker niet, maar het zou wel makkelijk zijn als ik in de ochtend gewoon even niet meer wakker zou worden)... Ik ben heel erg gelukkig met mijn relatie en manlief geeft ook aan altijd van me te houden, ondanks mijn onredelijke buien en problemen met mezelf. Ik heb een leuk huisje (puinzooi, maar wel mijn huis), goede baan, leuke collega's. Maar ik kan om zo'n stomme dingen compleet mijn beheersing verliezen. Alles kost veel energie. Alles levert stress op waardoor ik weer sneller m'n controle verlies. En als ik niets doe voel ik me weer schuldig omdat ik niets doe (vooral op m'n werk) wat weer stress veroorzaakt.
Ik heb een hele fijne psychologe, maar ik schiet er voor mijn gevoel niets mee op. Iedere keer als we iets bespreken komt er wel weer een onderliggend iets naar voren waar we geen raad mee weten. Kom je met een plausibele verklaring waarom ik zo overspannen kan reageren op het iets "moeten" van een ander (ik moet al zoveel van mezelf waar ik al niet aan kan voldoen dat het moeten voldoen aan iemand anders eisen gewoon veels te veel is) dan komt er wel weer naar boven dat het gebaseerd is op faalangst. En waar komt die dan vandaan? Ik heb eigenlijk nog nooit gefaald in de zin van slechte cijfers etc. Dus we blijven in een kringetje rondzoeken naar het begin van die cirkel...
Ik baal dat het op m'n werk gewoon niet lekker loopt waardoor ik weer stress opbouw, weinig presteer en me dus nog rotter ga voelen. Daardoor thuis weer ga stieren en als een dweil naar m'n werk ga (gelukkig pas twee keer met huiloogjes aan komen zetten, maar de buien komen veel vaker voor, alleen merkt men dat niet zo op m'n werk want daar ben ik gewoon opgewekt en vriendelijk tegen iedereen).
Gaat m'n dieet goed (was al 10% van m'n startgewicht kwijt) krijg ik te horen dat men bezorgd is dat ik anorexia aan het kweken ben...
Zoek je een cadeau uit voor een bruiloft, loopt het allemaal moeilijk waardoor we het maar hebben afgezegd (manlief, ik had het op z'n beloop willen laten). Uiteindelijk geld teruggestort, ander cadeau gekocht. Staat dat stomme schilderij bij aankomst voor de deur! Zit ik nog met dat kreng opgescheept. En het heeft me al zoveel ellende gekost.
Op zo'n moment (ook veel stress van die bruiloft gehad) dan zie ik het allemaal even niet meer zitten en kan ik echt als een hoopje ellende me helemaal in mezelf keren (na eerst even flink m'n frustraties geuit te hebben, sorry buren!)
BAH!!! Waarom kan ik niet gewoon "normaal" zijn?
Ben nu ook alleen maar testjes aan het doen en info aan het lezen over onzin...
Uitslag van m'n Mensa thuistest:
Geachte kandidaat,
Uw resultaten van de Mensa-thuistest waren zeer goed. De thuistest is echter geen officiële, geijkte test en geeft alleen een indicatie. Voor toelating tot Mensa moet de Mensa-eindtest worden afgelegd onder toezicht van een psycholoog.
Wij menen dat u een heel goede kans maakt te slagen voor de Mensa-eindtest. Wel komen daarbij meer aspecten van intelligentie aan de orde dan in de thuistest het geval was, zodat we nooit met zekerheid kunnen zeggen dat u in beide gevallen een even hoge score haalt.
Ik heb een hele fijne psychologe, maar ik schiet er voor mijn gevoel niets mee op. Iedere keer als we iets bespreken komt er wel weer een onderliggend iets naar voren waar we geen raad mee weten. Kom je met een plausibele verklaring waarom ik zo overspannen kan reageren op het iets "moeten" van een ander (ik moet al zoveel van mezelf waar ik al niet aan kan voldoen dat het moeten voldoen aan iemand anders eisen gewoon veels te veel is) dan komt er wel weer naar boven dat het gebaseerd is op faalangst. En waar komt die dan vandaan? Ik heb eigenlijk nog nooit gefaald in de zin van slechte cijfers etc. Dus we blijven in een kringetje rondzoeken naar het begin van die cirkel...
Ik baal dat het op m'n werk gewoon niet lekker loopt waardoor ik weer stress opbouw, weinig presteer en me dus nog rotter ga voelen. Daardoor thuis weer ga stieren en als een dweil naar m'n werk ga (gelukkig pas twee keer met huiloogjes aan komen zetten, maar de buien komen veel vaker voor, alleen merkt men dat niet zo op m'n werk want daar ben ik gewoon opgewekt en vriendelijk tegen iedereen).
Gaat m'n dieet goed (was al 10% van m'n startgewicht kwijt) krijg ik te horen dat men bezorgd is dat ik anorexia aan het kweken ben...
Zoek je een cadeau uit voor een bruiloft, loopt het allemaal moeilijk waardoor we het maar hebben afgezegd (manlief, ik had het op z'n beloop willen laten). Uiteindelijk geld teruggestort, ander cadeau gekocht. Staat dat stomme schilderij bij aankomst voor de deur! Zit ik nog met dat kreng opgescheept. En het heeft me al zoveel ellende gekost.
Op zo'n moment (ook veel stress van die bruiloft gehad) dan zie ik het allemaal even niet meer zitten en kan ik echt als een hoopje ellende me helemaal in mezelf keren (na eerst even flink m'n frustraties geuit te hebben, sorry buren!)
BAH!!! Waarom kan ik niet gewoon "normaal" zijn?
Ben nu ook alleen maar testjes aan het doen en info aan het lezen over onzin...
Uitslag van m'n Mensa thuistest:
Geachte kandidaat,
Uw resultaten van de Mensa-thuistest waren zeer goed. De thuistest is echter geen officiële, geijkte test en geeft alleen een indicatie. Voor toelating tot Mensa moet de Mensa-eindtest worden afgelegd onder toezicht van een psycholoog.
Wij menen dat u een heel goede kans maakt te slagen voor de Mensa-eindtest. Wel komen daarbij meer aspecten van intelligentie aan de orde dan in de thuistest het geval was, zodat we nooit met zekerheid kunnen zeggen dat u in beide gevallen een even hoge score haalt.
maandag 20 oktober 2008 om 14:54
Biebeltje: STOOOOPPP
Zo, nu weer rustig?
Zulke buien zijn zo vreselijk vervelend en energievretend.
Heb je er al eens aan gedacht om je psych de deur uit te doen en ipv op zoek te gaan naar de oorzaken gewoon ADHD aan te nemen als oorzaak en je (met hulp) te richten op de toekomst. Dus vooruit ipv achteruit kijken. Uitzoeken wat je sterke punten zijn en leren hoe je met je zwakke punten om kan gaan.
(en b.v.met die sterke punten een goeie sollicitatie brief sturen)
En om je even op te vrolijken een fragmentje van Hersenstorm.nl:
Je weet dat je ADHD hebt als...
Je kijkt op school bij de gevonden voorwerpen, want je weet dat je kinderen altijd wat laten liggen... en ziet je eigen zonnebril daar tussen.
--------------------------------------------------------------------------------
jij niet te snel praat, maar de ander gewoon te langzaam luistert.
--------------------------------------------------------------------------------
je weet hoe je kinderen moet opvoeden, maar het niet lukt als er kinderen bij zijn.
--------------------------------------------------------------------------------
je af en toe volledige onzin uitkraamt, omdat je halverwege een zin zoveel goede ideeën hebt gekregen dat je niet meer weet wat je aan het zeggen was.
--------------------------------------------------------------------------------
je duizelig wordt van het steeds weer omdraaien, omdat je steeds van mening verandert welke kant je op wilt.
--------------------------------------------------------------------------------
je het telefoonnummer van je moeder uit je hoofd intypt op de telefoon, omdat je vergeten bent welke voorkeurstoets het is.
--------------------------------------------------------------------------------
je altijd als je speelgoed voor je kinderen koopt, speelgoed uitkiest omdat je het zelf zo leuk vindt.
--------------------------------------------------------------------------------
je de hele op de bank dag zit te wachten op dat ene tv-programma, en juist in het halfuur dat het wordt uitgezonden al je klusjes doet die de hele dag zijn opgespaard.
--------------------------------------------------------------------------------
je enorm opgefokt raakt als je 5 minuten op de trein moet wachten, boos wordt als die 5 minuten vertraging heeft, en kwaad wordt als-ie aankomt, omdat je zo lekker buiten stond te wachten en rond te kijken.
--------------------------------------------------------------------------------
andere mensen je constant dingen uitleggen die je al lang weet en als je iets vraagt wat je nog niet weet, je te horen krijgt dat je het zelf maar moet uitzoeken.
--------------------------------------------------------------------------------
je computer en internetverbinding altijd te traag zijn, hoe snel deze ook zijn.
--------------------------------------------------------------------------------
je opeens een leuk stukje weet voor deze rubriek, opspringt, de computer aanzet, verbinding met internet maakt en naar deze pagina gaat (want natuurlijk kun je het email-adres niet meer vinden) en tegen de tijd dat je zover bent je niet meer weet wat je bedacht hebt.
--------------------------------------------------------------------------------
je midden in de nacht opeens weer weet wat je naar deze rubriek had willen sturen. En dan denk je "dat weet ik morgen ook nog wel" terwijl je heel goed weet dat de kans dat je het dan ook echt nog weet, heel klein, zo niet nihil, is.
--------------------------------------------------------------------------------
je klaar bent met de afwas, de kamer inloopt en ziet dat de helft van de borden plus een pan nog op tafel staan.
--------------------------------------------------------------------------------
je uitgebreid inkopen doet voor het maken van nasi, overal aan gedacht, zelf de kleinste details. Als je thuis komt blijkt dat je de rijst bent vergeten.
--------------------------------------------------------------------------------
je in de bus naar achter loopt met het stempelapparaat van de chauffeur in plaats van je strippenkaart. (Sorry, ik was in gedachten klinkt dan heel zwak.)
--------------------------------------------------------------------------------
je hele blikken opvolgmelk voor je baby verspilt omdat je steeds de tel kwijtraakt bij het aanmaken van de melk (6 afgestreken schepjes op 200 cc water) en dus helemaal weer opnieuw moet beginnen.
--------------------------------------------------------------------------------
je tijdens het opruimen van alles op en om doet, zodat mensen die onverwacht langskomen je bevreemd aankijken vanwege de kinderknipjes in je haar en die sjaal om je middel, of dat potlood dat als een alternatief soort broche door je trui is gestoken.
Nog meer ADHDinfo, humor en overige bezigheden op hersenstorm.nl
Zo, nu weer rustig?
Zulke buien zijn zo vreselijk vervelend en energievretend.
Heb je er al eens aan gedacht om je psych de deur uit te doen en ipv op zoek te gaan naar de oorzaken gewoon ADHD aan te nemen als oorzaak en je (met hulp) te richten op de toekomst. Dus vooruit ipv achteruit kijken. Uitzoeken wat je sterke punten zijn en leren hoe je met je zwakke punten om kan gaan.
(en b.v.met die sterke punten een goeie sollicitatie brief sturen)
En om je even op te vrolijken een fragmentje van Hersenstorm.nl:
Je weet dat je ADHD hebt als...
Je kijkt op school bij de gevonden voorwerpen, want je weet dat je kinderen altijd wat laten liggen... en ziet je eigen zonnebril daar tussen.
--------------------------------------------------------------------------------
jij niet te snel praat, maar de ander gewoon te langzaam luistert.
--------------------------------------------------------------------------------
je weet hoe je kinderen moet opvoeden, maar het niet lukt als er kinderen bij zijn.
--------------------------------------------------------------------------------
je af en toe volledige onzin uitkraamt, omdat je halverwege een zin zoveel goede ideeën hebt gekregen dat je niet meer weet wat je aan het zeggen was.
--------------------------------------------------------------------------------
je duizelig wordt van het steeds weer omdraaien, omdat je steeds van mening verandert welke kant je op wilt.
--------------------------------------------------------------------------------
je het telefoonnummer van je moeder uit je hoofd intypt op de telefoon, omdat je vergeten bent welke voorkeurstoets het is.
--------------------------------------------------------------------------------
je altijd als je speelgoed voor je kinderen koopt, speelgoed uitkiest omdat je het zelf zo leuk vindt.
--------------------------------------------------------------------------------
je de hele op de bank dag zit te wachten op dat ene tv-programma, en juist in het halfuur dat het wordt uitgezonden al je klusjes doet die de hele dag zijn opgespaard.
--------------------------------------------------------------------------------
je enorm opgefokt raakt als je 5 minuten op de trein moet wachten, boos wordt als die 5 minuten vertraging heeft, en kwaad wordt als-ie aankomt, omdat je zo lekker buiten stond te wachten en rond te kijken.
--------------------------------------------------------------------------------
andere mensen je constant dingen uitleggen die je al lang weet en als je iets vraagt wat je nog niet weet, je te horen krijgt dat je het zelf maar moet uitzoeken.
--------------------------------------------------------------------------------
je computer en internetverbinding altijd te traag zijn, hoe snel deze ook zijn.
--------------------------------------------------------------------------------
je opeens een leuk stukje weet voor deze rubriek, opspringt, de computer aanzet, verbinding met internet maakt en naar deze pagina gaat (want natuurlijk kun je het email-adres niet meer vinden) en tegen de tijd dat je zover bent je niet meer weet wat je bedacht hebt.
--------------------------------------------------------------------------------
je midden in de nacht opeens weer weet wat je naar deze rubriek had willen sturen. En dan denk je "dat weet ik morgen ook nog wel" terwijl je heel goed weet dat de kans dat je het dan ook echt nog weet, heel klein, zo niet nihil, is.
--------------------------------------------------------------------------------
je klaar bent met de afwas, de kamer inloopt en ziet dat de helft van de borden plus een pan nog op tafel staan.
--------------------------------------------------------------------------------
je uitgebreid inkopen doet voor het maken van nasi, overal aan gedacht, zelf de kleinste details. Als je thuis komt blijkt dat je de rijst bent vergeten.
--------------------------------------------------------------------------------
je in de bus naar achter loopt met het stempelapparaat van de chauffeur in plaats van je strippenkaart. (Sorry, ik was in gedachten klinkt dan heel zwak.)
--------------------------------------------------------------------------------
je hele blikken opvolgmelk voor je baby verspilt omdat je steeds de tel kwijtraakt bij het aanmaken van de melk (6 afgestreken schepjes op 200 cc water) en dus helemaal weer opnieuw moet beginnen.
--------------------------------------------------------------------------------
je tijdens het opruimen van alles op en om doet, zodat mensen die onverwacht langskomen je bevreemd aankijken vanwege de kinderknipjes in je haar en die sjaal om je middel, of dat potlood dat als een alternatief soort broche door je trui is gestoken.
Nog meer ADHDinfo, humor en overige bezigheden op hersenstorm.nl
maandag 20 oktober 2008 om 15:22
He Biebeltje een cirkel waar je even niet uitkomt. Dat is klote!
Hoop dat je gauw weer licht ziet!!
HM, de time-out hoeft niet lang te zijn, bij ons werkt 10 min. al, echt! Het is het proberen waard. Ikzelf wil ook alles gelijk uitgepraat, maar ik bijt op mijn kiezen, tel in mijn hoofd tot 10 en dirigeer mezelf zo gauw mogelijk een andere ruimte in.
We hebben jarenlang strijd om dezelfde dingen en het heeft bij de afgelopen 5 ruzies gewerkt.
Hoop dat je gauw weer licht ziet!!
HM, de time-out hoeft niet lang te zijn, bij ons werkt 10 min. al, echt! Het is het proberen waard. Ikzelf wil ook alles gelijk uitgepraat, maar ik bijt op mijn kiezen, tel in mijn hoofd tot 10 en dirigeer mezelf zo gauw mogelijk een andere ruimte in.
We hebben jarenlang strijd om dezelfde dingen en het heeft bij de afgelopen 5 ruzies gewerkt.
maandag 20 oktober 2008 om 16:00
Whaha, Suzeli, moest wel even lachen!!!
Net gesproken met de directeur HRM. Ik moet maar eens een afspraak maken met de bedrijfsarts en kijken of die iets goeds weet (veel trainingen etc.). Dat ik moest leren loslaten (en dat zag ze mij nog niet doen) en dat ik moest leren vertrouwen, op mezelf en op anderen. (En dat het door het hele alfabet springen bij de psycholoog waarschijnlijk door mezelf kwam en dat ik dat eens met haar moest bespreken omdat ze mij in mijn sprongen blijkbaar blijft volgen).
Voelde trouwens wel heel erg als kritiek. Zat daar een beetje met een stalen gezicht, maar moest wel even slikken op weg naar m'n kantoor... Ben nu ook wel eigenlijk klaar voor vandaag. Ga toch niets meer doen en ben geestelijk moe...)
Net gesproken met de directeur HRM. Ik moet maar eens een afspraak maken met de bedrijfsarts en kijken of die iets goeds weet (veel trainingen etc.). Dat ik moest leren loslaten (en dat zag ze mij nog niet doen) en dat ik moest leren vertrouwen, op mezelf en op anderen. (En dat het door het hele alfabet springen bij de psycholoog waarschijnlijk door mezelf kwam en dat ik dat eens met haar moest bespreken omdat ze mij in mijn sprongen blijkbaar blijft volgen).
Voelde trouwens wel heel erg als kritiek. Zat daar een beetje met een stalen gezicht, maar moest wel even slikken op weg naar m'n kantoor... Ben nu ook wel eigenlijk klaar voor vandaag. Ga toch niets meer doen en ben geestelijk moe...)
biebeltje wijzigde dit bericht op 20-10-2008 16:02
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
maandag 20 oktober 2008 om 16:04
maandag 20 oktober 2008 om 17:44
Biebeltje, misschien kun je met je psycholoog praten over een andere benadering. Niet zo zoeken naar oorzaken, maar het hier en nu aanpakken. Waar heb je last van, hoe kun je dat eventueel anders doen? Welke gedachten heb je, hoe kun je die ombuigen tot constructievere, enzovoort. Meer cognitieve - en gedragstherapie-gericht, dus.
Volgens mij zou jij daar meer baat bij kunnen hebben.
xx lisa.
Volgens mij zou jij daar meer baat bij kunnen hebben.
xx lisa.
maandag 20 oktober 2008 om 20:12
Pffff....bedankt Suzeli... was van plan om 'eventjes' naar het forum te komen, vervolgens zit ik weer een uur of anderhalf de hersenstorm site te lezen! Vond dat 'lachen om adhd' echt hilarisch!!!
Pippin; succes met je tentamens! Ik had zelf besloten om me te laten testen toen ik weer naar school wou gaan. Als ik m'n opleiding af heb, wil ik waarschijnlijk toch proberen om het 'alleen' te doen, zonder medicatie... maar dat zie ik dan wel weer. Het helpt op dit moment gewoon erg veel, dus waarom niet?
Compu; je vriend moet echt niet de driftbuien van je kleintje op zichzelf betrekken, hoor! Ik werk sinds een paar maanden in de kinderopvang, en sinds vier weekjes sta ik op de peutergroep. Als ik alles persoonlijk op zou nemen, zou ik denk ik depressief zijn haha!
Praat ze al of nog niet echt? Driftig doen, niet luisteren, vooral UITPROBEREN is gewoon iets van de leeftijd als ze zich niet anders kunnen uitdrukken.... Sorry, probeer niet de psycholoog uit te hangen, hoor. Hoop gewoon dat ie er wat aan heeft!
Arme Biebel.... inderdaad zoals Suzeli even riep: 'STOOOPPP!!!'
Je zou eigenlijk wat minder hooi op je vork moeten (sorry) nemen, en af en toe NEE zeggen.... even aan jezelf denken, voordat je overspoeld raakt! Voel door de computer heen dat je drukdrukdruk met vanalles bent, maar denk ook lekker aan jezelf!
Wat die faalangst betreft, kun je het ook anders bekijken: bang om anderen teleur te stellen... of sla ik de plank nu mis?
Iig veel succes en rust gewenst!
Pippin; succes met je tentamens! Ik had zelf besloten om me te laten testen toen ik weer naar school wou gaan. Als ik m'n opleiding af heb, wil ik waarschijnlijk toch proberen om het 'alleen' te doen, zonder medicatie... maar dat zie ik dan wel weer. Het helpt op dit moment gewoon erg veel, dus waarom niet?
Compu; je vriend moet echt niet de driftbuien van je kleintje op zichzelf betrekken, hoor! Ik werk sinds een paar maanden in de kinderopvang, en sinds vier weekjes sta ik op de peutergroep. Als ik alles persoonlijk op zou nemen, zou ik denk ik depressief zijn haha!
Praat ze al of nog niet echt? Driftig doen, niet luisteren, vooral UITPROBEREN is gewoon iets van de leeftijd als ze zich niet anders kunnen uitdrukken.... Sorry, probeer niet de psycholoog uit te hangen, hoor. Hoop gewoon dat ie er wat aan heeft!
Arme Biebel.... inderdaad zoals Suzeli even riep: 'STOOOPPP!!!'
Je zou eigenlijk wat minder hooi op je vork moeten (sorry) nemen, en af en toe NEE zeggen.... even aan jezelf denken, voordat je overspoeld raakt! Voel door de computer heen dat je drukdrukdruk met vanalles bent, maar denk ook lekker aan jezelf!
Wat die faalangst betreft, kun je het ook anders bekijken: bang om anderen teleur te stellen... of sla ik de plank nu mis?
Iig veel succes en rust gewenst!
woensdag 22 oktober 2008 om 21:14
hallo allemaal.. ik ben beetje afwezig de laatste tijd, maar mijn hoofd zit vol, heel vol.. en het lukt me gewoon even niet om allemaal dingen te lezen die mezelf confronteren... ik doe dus aan de struisvogelpolitiek en hoop dat ik snel weer ergens een pluk energie vandaan kan trekken en dan kom ik snel bijlezen en schrijven! Succes iedereen met waar je mee bezig bent!
donderdag 23 oktober 2008 om 21:46
donderdag 23 oktober 2008 om 22:31
Hoi mensen,
Misschien join ik the club met jullie. Al tijden ben ik uit balans, daardoor gediagnosticeerd door een psychiater, die na een aantal gesprekken geen ADD heeft gediagnosticeerd.
Wel twijfelde hij hier erg sterk aan en raadde hij mij aan om gewoon de medicatie te proberen. Mede door al de vragen die gesteld werden tolde mijn hoofd dermate, dat ik ook niet verder meer gediagnosticeerd wou worden. Had op dat moment wel andere beslommeringen aan mijn hoofd.
Toch blijft het voor mij een twijfel en lijkt het mij erg vreemd om door de medicatie een ander persoon te worden. Maar goed, weet ook niet wat de bedoeling was van deze post - voelde goed om toch ff te posten.
Binnenkort zal ik eens een beschrijving geven van de '15 jaren puinhoop van mijn leven', ben eigenlijk wel benieuwd of jullie je daar in kunnen herkennen. Op dit moment ontbreekt het aan stabiele ogen om de eerdere post grondig te doorspitten.
Misschien join ik the club met jullie. Al tijden ben ik uit balans, daardoor gediagnosticeerd door een psychiater, die na een aantal gesprekken geen ADD heeft gediagnosticeerd.
Wel twijfelde hij hier erg sterk aan en raadde hij mij aan om gewoon de medicatie te proberen. Mede door al de vragen die gesteld werden tolde mijn hoofd dermate, dat ik ook niet verder meer gediagnosticeerd wou worden. Had op dat moment wel andere beslommeringen aan mijn hoofd.
Toch blijft het voor mij een twijfel en lijkt het mij erg vreemd om door de medicatie een ander persoon te worden. Maar goed, weet ook niet wat de bedoeling was van deze post - voelde goed om toch ff te posten.
Binnenkort zal ik eens een beschrijving geven van de '15 jaren puinhoop van mijn leven', ben eigenlijk wel benieuwd of jullie je daar in kunnen herkennen. Op dit moment ontbreekt het aan stabiele ogen om de eerdere post grondig te doorspitten.
vrijdag 24 oktober 2008 om 10:13
Hallo, ja, kom erbij!
Over een ander mens worden door medicijnen; ik denk dat dat meestal wel meevalt. Een totaal ander persoon word je er niet van en mocht je je heel anders voelen en dat onwenselijk vinden, kun je weer stoppen.
Zelf zit ik ook even in een dip. Ik heb zeer weinig energie en heb weer niet het gevoel tot iets te komen. Ik ben bang dat de medicijnen niet meer werken. Of nooit écht gewerkt hebben, dat het toeval was. Maar het kan ook zijn dat ik er nu aan gewend ben, aan me rustiger voelen (want rustiger in mijn hoofd ben ik toch nog steeds wel). En nu is dan het moment om door te gaan pakken en dat zal ik toch echt 'zelf' moeten doen.
Ook frustreert me dat ik niet meer enthousiast ben over de kooklessen die ik wilde gaan geven. Na mijn kook-reis was ik heel gemotiveerd en had ik er enorm veel zin in, maar zoals met alles bij mij waar geen stok achter de deur zit, zwakt dat dan op een gegeven moment af. En doe ik er weer niets mee. Hoe moet ik op die manier ooit iets opbouwen? En wil ik eigenlijk wel iets opbouwen? Wat is er mis met - in elk geval voorlopig - eenvoudig werk doen en verder mijn tijd en energie in huis en gezin te steken?
Allemaal vragen die me veel bezighouden.
Ik ga volgende week weer naar de psychiater en wil dan bespreken of er niet toch ook iets van therapie binnen de GGZ is. Of elders. Ik merk dat ik nu behoefte krijg toch iets meer te doen rond de ADHD dan alleen de medicatie. Terwijl ik voorheen dacht dat ik weinig meer zou kunnen leren.
xx lisa.
Over een ander mens worden door medicijnen; ik denk dat dat meestal wel meevalt. Een totaal ander persoon word je er niet van en mocht je je heel anders voelen en dat onwenselijk vinden, kun je weer stoppen.
Zelf zit ik ook even in een dip. Ik heb zeer weinig energie en heb weer niet het gevoel tot iets te komen. Ik ben bang dat de medicijnen niet meer werken. Of nooit écht gewerkt hebben, dat het toeval was. Maar het kan ook zijn dat ik er nu aan gewend ben, aan me rustiger voelen (want rustiger in mijn hoofd ben ik toch nog steeds wel). En nu is dan het moment om door te gaan pakken en dat zal ik toch echt 'zelf' moeten doen.
Ook frustreert me dat ik niet meer enthousiast ben over de kooklessen die ik wilde gaan geven. Na mijn kook-reis was ik heel gemotiveerd en had ik er enorm veel zin in, maar zoals met alles bij mij waar geen stok achter de deur zit, zwakt dat dan op een gegeven moment af. En doe ik er weer niets mee. Hoe moet ik op die manier ooit iets opbouwen? En wil ik eigenlijk wel iets opbouwen? Wat is er mis met - in elk geval voorlopig - eenvoudig werk doen en verder mijn tijd en energie in huis en gezin te steken?
Allemaal vragen die me veel bezighouden.
Ik ga volgende week weer naar de psychiater en wil dan bespreken of er niet toch ook iets van therapie binnen de GGZ is. Of elders. Ik merk dat ik nu behoefte krijg toch iets meer te doen rond de ADHD dan alleen de medicatie. Terwijl ik voorheen dacht dat ik weinig meer zou kunnen leren.
xx lisa.
vrijdag 24 oktober 2008 om 10:20
vrijdag 24 oktober 2008 om 12:16
Sjaak; ik neem aan dat je het internet al hebt gebruikt om te zoeken? Behalve een coach kan je ook mensen 'inhuren' die bij je thuis komen en je ondersteunen en activeren bij je organisatieklussen. Er bestaan ook bureau's die mensen met pgb helpen met de administratieve kant en daarnaast ook het vinden van geschikte hulpverlening. Je kan zelfs proberen zelf iemand aan te nemen (uit je omgeving, via via?) die je kan betalen vanuit pgb. Ik weet niet uit welke regio je komt, maar ik werk zelf voor een organisatie de begeleiding bied aan kinderen/volwassenen met autisme/adhd op pgbbasis, dus mocht je uit Zuid-Oost Brabant komen laat dat dan even weten
(Toen ik op het werk vertelde dat ik adhd heb, stelde mijn baas meteen lachend voor om een pgb aan te vragen zodat één van mijn collega's me kon begeleiden )
Biebeltje; ik vind je stuk wel herkenbaar. Niet de precieze problemen, maar wel het gevoel dat je overspoeld wordt. In het begin kan ik daar zelf ook heel weinig mee en loop ik grotendeels vast, maar bij mij komt er wel vaak een moment dat ik het zo zat ben dat ik ga kijken naar oplossingen/ mogelijkheden.
Ik denk dat de tips over je psycholoog goed zijn, dat het (iig voor dit moment) beter is om te zoeken naar oplossingen/ verbeteringen, dan om te graven naar oorzaken. Dit kan in een later stadium ook nog.
Wat betreft je faalangst, dit is bij mij nog voordat mijn adhd werd gediagnosticeerd ook gezegd toen ik bij de ggz liep. In eerste instantie vond ik dat ook vreemd, ik had ook nooit problemen met cijfers, of bvb het maken van examens. Maar faalangst is veel breder, ik heb (of had, want het is wel minder) "sociale faalangst". Dat houdt in dat ik het voor iedereen altijd goed wil doen en het me ontzettend aantrek als ik het gevoel heb dat ik tekort schiet. Ik ontwijk/ ontweek ook bepaalde dingen, omdat ik bang was dat ik dan zou falen. Door die angst kon ik soms helemaal dichtklappen, durfde weinig initiatief te nemen in nieuwe situaties en had ik de neiging om me 'onzichtbaar' op te stellen.
Mhh en wat betreft je relatie dacht ik dus al iets te ver door. Vervelend dat alle stress er op die manier uitkomt. Is er niet iets waardoor je kan ontspannen/uitleven? Of iets met je vriend afspraken op zulke momenten? Vind het moeilijk om met ideeën te komen, maar ik wil bvb in ons nieuwe huis een boksbal ophangen in de garage... Zodat ik mijn hyper/frustatie buien daarop kan afreageren. En met je vriend een time-out zoals compu?
Waar ik mee bezig ben (en waar jij miss ook iets aan hebt biebeltje?) is leren accepteren dat mijn adhd erbij hoort. Ik ben erachter gekomen dat ik overal bijna altijd op mijn tenen loop. Dit doe ik onbewust, het is erin geslopen, om mijn 'adhdgedrag' te compenseren. Want druk, ongeconcentreerd, impulsief zijn is in heel veel situaties niet gewenst en ik wilde dat gedrag dus ook niet laten zien aan collega's, vrienden, enz. Enerzijds is dit natuurlijk goed, maar als je het te ver doorvoert kan je nergens echt jezelf zijn en het kost zoveel energie. Op mijn werk heb ik met collega's overlegt dat ik soms mijn 'adhd' gewoon laat zien en dit dan benoem. Ik hoop hierdoor zelf te leren dat het niet altijd erg hoeft te zijn, dat het niet perse 'falen' is en daardoor meer assertief leren te zijn.
Suzeli; ik moest ook lekker even lachen om de opsomming van hersenstorm, zo herkenbaar! Ik heb mezelf trouwens al jaren geleden geleerd om me niet meer druk te maken om mijn vergeetachtigheid e.d. Daar heb ik alleen mezelf mee, en ik kan mijn energie beter gebruiken voor een oplossing. Ik had laatst nog dat ik mijn lampen van de auto had laten branden terwijl ik van de ene werkplek naar de andere moest. Het was me al zo vaak bijna overkomen, ik wist dat het eraan zat te komen In plaats van me te ergeren, moest ik gewoon om mezelf lachen en ben ik collega's gaan bellen, totdat ik iemand vond met een startkabel. Een collega die niet kon helpen voelde zich een beetje schuldig en mij een beetje zielig. Maar die heb ik lachend uitgelegd dat deze dingen de 'story of my life' zijn, dus dat ik me echt niet rot voelde
Matamata; join the club! Ik kan je angst voor medicatie begrijpen, maar ik denk dat het niet vaak voorkomt dat je er een ander persoon van wordt hoor. Sowieso wordt de dosis altijd opgebouwd, je begint dus laag. Ik slik concerta 54 mg en ik ben gewoon nog hetzelfde. Wat minder druk in mijn hoofd, wat minder ongeremd, ik kan me beter concentreren en prikkels komen minder 'hard' binnen. Maar verder ben ik nog steeds een 'spring in het veld', met onverwachtse invallen, enz.
Lisa; vervelend al die twijfels en dat je nergens toe komt. Bij mij heeft dat laatste ook vaak te maken met de 'voorbereiding'. Ik zie alleen maar de leuke kanten, en als ik dan tegen een onderdeel aanloop wat dan niet lukt of minder leuk is, is de motivatie ook een heel stuk weg. Soms krijg ik het voor elkaar om beter in te schatten wat het echt inhoudt en kan ik voor mezelf op een rijtje zetten welke stappen ik allemaal moet zetten. Dan kan ik die stappen ook 'afstrepen', zie ik dat ik verder kom en kan ik lastige hobbels beter nemen. Het opdelen in kleine stukjes is veel fijner dan opkijken tegen de grote berg.
Wat betreft je medicatie zou ik nog even afwachten. Ik had na een tijdje ook dat ik dacht 'is dit het nou?'. Omdat ik na een goede beginperiode verwachtte dat alles ineens zou gaan lopen. Maar helaas moet je het toch echt zelf doen.
(Zo, dat was weer een lap tekst, maar was dan ook al een tijdje niet geweest)
(Toen ik op het werk vertelde dat ik adhd heb, stelde mijn baas meteen lachend voor om een pgb aan te vragen zodat één van mijn collega's me kon begeleiden )
Biebeltje; ik vind je stuk wel herkenbaar. Niet de precieze problemen, maar wel het gevoel dat je overspoeld wordt. In het begin kan ik daar zelf ook heel weinig mee en loop ik grotendeels vast, maar bij mij komt er wel vaak een moment dat ik het zo zat ben dat ik ga kijken naar oplossingen/ mogelijkheden.
Ik denk dat de tips over je psycholoog goed zijn, dat het (iig voor dit moment) beter is om te zoeken naar oplossingen/ verbeteringen, dan om te graven naar oorzaken. Dit kan in een later stadium ook nog.
Wat betreft je faalangst, dit is bij mij nog voordat mijn adhd werd gediagnosticeerd ook gezegd toen ik bij de ggz liep. In eerste instantie vond ik dat ook vreemd, ik had ook nooit problemen met cijfers, of bvb het maken van examens. Maar faalangst is veel breder, ik heb (of had, want het is wel minder) "sociale faalangst". Dat houdt in dat ik het voor iedereen altijd goed wil doen en het me ontzettend aantrek als ik het gevoel heb dat ik tekort schiet. Ik ontwijk/ ontweek ook bepaalde dingen, omdat ik bang was dat ik dan zou falen. Door die angst kon ik soms helemaal dichtklappen, durfde weinig initiatief te nemen in nieuwe situaties en had ik de neiging om me 'onzichtbaar' op te stellen.
Mhh en wat betreft je relatie dacht ik dus al iets te ver door. Vervelend dat alle stress er op die manier uitkomt. Is er niet iets waardoor je kan ontspannen/uitleven? Of iets met je vriend afspraken op zulke momenten? Vind het moeilijk om met ideeën te komen, maar ik wil bvb in ons nieuwe huis een boksbal ophangen in de garage... Zodat ik mijn hyper/frustatie buien daarop kan afreageren. En met je vriend een time-out zoals compu?
Waar ik mee bezig ben (en waar jij miss ook iets aan hebt biebeltje?) is leren accepteren dat mijn adhd erbij hoort. Ik ben erachter gekomen dat ik overal bijna altijd op mijn tenen loop. Dit doe ik onbewust, het is erin geslopen, om mijn 'adhdgedrag' te compenseren. Want druk, ongeconcentreerd, impulsief zijn is in heel veel situaties niet gewenst en ik wilde dat gedrag dus ook niet laten zien aan collega's, vrienden, enz. Enerzijds is dit natuurlijk goed, maar als je het te ver doorvoert kan je nergens echt jezelf zijn en het kost zoveel energie. Op mijn werk heb ik met collega's overlegt dat ik soms mijn 'adhd' gewoon laat zien en dit dan benoem. Ik hoop hierdoor zelf te leren dat het niet altijd erg hoeft te zijn, dat het niet perse 'falen' is en daardoor meer assertief leren te zijn.
Suzeli; ik moest ook lekker even lachen om de opsomming van hersenstorm, zo herkenbaar! Ik heb mezelf trouwens al jaren geleden geleerd om me niet meer druk te maken om mijn vergeetachtigheid e.d. Daar heb ik alleen mezelf mee, en ik kan mijn energie beter gebruiken voor een oplossing. Ik had laatst nog dat ik mijn lampen van de auto had laten branden terwijl ik van de ene werkplek naar de andere moest. Het was me al zo vaak bijna overkomen, ik wist dat het eraan zat te komen In plaats van me te ergeren, moest ik gewoon om mezelf lachen en ben ik collega's gaan bellen, totdat ik iemand vond met een startkabel. Een collega die niet kon helpen voelde zich een beetje schuldig en mij een beetje zielig. Maar die heb ik lachend uitgelegd dat deze dingen de 'story of my life' zijn, dus dat ik me echt niet rot voelde
Matamata; join the club! Ik kan je angst voor medicatie begrijpen, maar ik denk dat het niet vaak voorkomt dat je er een ander persoon van wordt hoor. Sowieso wordt de dosis altijd opgebouwd, je begint dus laag. Ik slik concerta 54 mg en ik ben gewoon nog hetzelfde. Wat minder druk in mijn hoofd, wat minder ongeremd, ik kan me beter concentreren en prikkels komen minder 'hard' binnen. Maar verder ben ik nog steeds een 'spring in het veld', met onverwachtse invallen, enz.
Lisa; vervelend al die twijfels en dat je nergens toe komt. Bij mij heeft dat laatste ook vaak te maken met de 'voorbereiding'. Ik zie alleen maar de leuke kanten, en als ik dan tegen een onderdeel aanloop wat dan niet lukt of minder leuk is, is de motivatie ook een heel stuk weg. Soms krijg ik het voor elkaar om beter in te schatten wat het echt inhoudt en kan ik voor mezelf op een rijtje zetten welke stappen ik allemaal moet zetten. Dan kan ik die stappen ook 'afstrepen', zie ik dat ik verder kom en kan ik lastige hobbels beter nemen. Het opdelen in kleine stukjes is veel fijner dan opkijken tegen de grote berg.
Wat betreft je medicatie zou ik nog even afwachten. Ik had na een tijdje ook dat ik dacht 'is dit het nou?'. Omdat ik na een goede beginperiode verwachtte dat alles ineens zou gaan lopen. Maar helaas moet je het toch echt zelf doen.
(Zo, dat was weer een lap tekst, maar was dan ook al een tijdje niet geweest)
zaterdag 25 oktober 2008 om 11:34
Sjaak; mensen zien het idee van 'ontspannen' vaak als iets relaxeds doen, of niks doen, enz. Maar dat is denk ik voor de meeste mensen met adhd niet zo, tenminste ik kan echt niet 'niks' doen. In bad bedenk ik me al na 5 min dat ik er weer uit wil, als ik tv kijk doe ik standaard nog iets ernaast, enz. Wat vaak beter helpt is dan juist iets actiefs gaan doen. Dan span je je lichamelijk wel in, maar daardoor kan je vaak juist geestelijk wel ontspannen. Ik doe een rondje op de racefiets, ga hardlopen, poetsen, enz. En dan het liefst met een muziekje erbij.
(Bedenk me trouwens nu dat ik vroeger bvb wel heel lang bezig kon zijn met een puzzel van 1000 stukjes ofzo, en als ik dat wat breder trek kan het misschien ook een idee zijn om iets 'creatiefs' te doen. Schilderen ofzo?)
(Bedenk me trouwens nu dat ik vroeger bvb wel heel lang bezig kon zijn met een puzzel van 1000 stukjes ofzo, en als ik dat wat breder trek kan het misschien ook een idee zijn om iets 'creatiefs' te doen. Schilderen ofzo?)
zaterdag 25 oktober 2008 om 12:17
Halvemaan, ik woon in het werkgebied dat jij noemt. Kun je mij op een of andere manier mailen welke organisatie het is en wat er voor mij 'te halen' zou kunnen zijn?
Via de Angel ofzo?
Je zou me anders kunnen proberen te mailen op lisalisa43@hotmail.com. Maar ik weet niet of dat mailadres nog werkt. Zal ik zelf zo eens even proberen.
xx lisa.
Via de Angel ofzo?
Je zou me anders kunnen proberen te mailen op lisalisa43@hotmail.com. Maar ik weet niet of dat mailadres nog werkt. Zal ik zelf zo eens even proberen.
xx lisa.
zaterdag 25 oktober 2008 om 12:20
Bij het aanpakken van een klus of werkproject of wat ook, is mijn probleem vaak dat ik er - na erover gedacht te hebben en vaak ook teksten geschreven en checklisten etc gemaakt te hebben en analyses - geen aandacht meer voor kan opbrengen. Geen motivatie, zou je ook kunnen zeggen. Zo noemde ik het ook altijd en begreep dat niet. Waarom ebt die motivatie weg? Nu denk ik dus dat het toch een aandachtsprobleem is. Als ik in mijn hoofd al zo bezig geweest ben met iets, heb ik het voor mijn gevoel al afgerond. Terwijl ik er dan dus daadwerkelijk nog aan moet beginnen. In de praktijk. Bij mij is er weinig verschil in tussen wat zich in mijn gedachten afspeelt en wat zich werkelijk voordoet.
Is dit te volgen?
xx lisa.
Is dit te volgen?
xx lisa.
