Relaties
alle pijlers
Eert uw vader en uw moeder, het 6e gebod.
donderdag 5 juni 2008 om 13:41
Wat een moeilijk onderwerp vind ik dit.
Een ander topic hier heeft me al eerder deze week aan het denken gezet. Vanochtend zag ik een tweede verschijnen waarin ouders voorkomen. Een verbitterde vader, een jaloerse moeder.
Ik herken mijzelf in verschillende gevoelens die hier op de relatiepijler besproken worden, af en toe wordt ik moe van mezelf: ja hoor, ik heb dat óók weer, kan bijna overal wel een duit in het zakje doen.
Op dit moment zit ik in een periode van mijn leven dat ik over heel veel dingen nadenk. Dingen die gebeurd zijn, 5 jaar terug, 10 jaar terug, maar ook die van veel eerder, uit mijn kindertijd, vanaf een jaar of 6,7 zelfs.
Ik heb zelfs een herrinnering van toen ik baby was, die bij navraag ook bleek te kloppen.
Als kind groei je bij je ouders op, neem je alles wat er gebeurt aan voor gewoon, en dat dat bij iedereen wel zo zal zijn.
Ik was supergehecht aan mijn ouders, ik had de liefste ouders, de beste moeder, was altijd heel gelukkig met ze.
Nu ik ouder ben en een stuk meer weet, zie ik dingen die niet klopten in mijn jeugd, mijn opvoeding. Aan mijn ouders dus.
Dingen die je als ouder gewoon niet doet, maar ook als mens in je dagelijkse doen en laten niet.
Wat dat betreft voel ik me verraden door mijn ouders; hoe kun je zo met een argeloos kind omgaan. Hoe kun je als volwassene zo in het leven staan?
Waren kinderen in die tijd een vanzelfsprekend iets in een huwelijk, groot werden ze vanzelf wel?
Ook nu, ten opzichte van mijn kinderen die af en toe met hun ogen rollen wanneer mijn ouders weer eens iets doen zoals ze doen. Ik leg ze dan uit, vergoeilijkend, laat oop en oom nou maar, ze zijn oud, zien het niet zoals wij, bladibla...
maar even later denk ik, nee Pereltje, bescherm ze maar nu, maar vroeger toen ze jong en flexibel hadden moeten zijn, en niet zo star en eigengereid, waren ze dat óók niet.
En dan komt het: ik weet weer hoe dit was, hoe dat gegaan is, én dat er nou niemand is geweest die het zag!
Al opgroeiende en kennis makende met andere mensen, andere gezinnen, zag ik in ieder geval dat het anders was, had ontzag voor hoe het er aan toe ging, maar voelde me er mijlenver van verwijderd. In die tijd droomde ik ook regelmatig dat ik geboren was in het gezin van een oom van mij, waar het altijd gezellig was. Ik droomde altijd dat ik dan met mijn tante aan de afwas stond en dat we allerlei dingen bespraken. Of dat ik door straten liep en de huizen inkeek bij welk gezin ik me prettig zou voelen.
Dit klinkt trouwens wel een stuk meer dan het voor mij op dat moment was hoor, 't was meer gewoon, eigenlijk.
Maar: als ik nu zelfs het miniemste idee zou hebben dat een van mijn kinderen deze gevoelens had, zou dat me zó veel pijn doen, terwijl mijn ouders niet eens wisten wat er in me omging.
Ik moedig mijn kinderen af en toe tot over hun vervelingsgrens aan te zeggen wat ze vinden, vooral ermee naar buiten te komen als er iets ze niet bevalt. Ik zeg er dan wel gelijk bij dat dat niet betekent dat ik dingen zeker ga terugdraaien, ze kunnen wel een uitgebreide uiteenzetting krijgen van het WAAROM, maar ik ben wel de baas. Ben ik gevoelig voor hun argumenten, geef ik natuurlijk wel toe...
Soms vraag ik me af of mijn ouders wel 100% goed bij hun hoofd waren/zijn. Dit is geen grapje, ik kan daar echt wel serieus over nadenken.
Is het domheid, naïviteit?
Hoe komt het dat ik gekomen ben waar ik ben? < nu voel ik me weer arrogant.
Dat ik me die dingen afvraag bezorgt me dan wel een schuldgevoel, stop het weer gauw weg.
Dit was een enorme aanloop naar de vraag die ik eigenlijk wil stellen: hadden jullie een ander beeld bij je kindertijd/ouders dan dat het in werkelijkheid achteraf blijkt te zijn?
Een ander topic hier heeft me al eerder deze week aan het denken gezet. Vanochtend zag ik een tweede verschijnen waarin ouders voorkomen. Een verbitterde vader, een jaloerse moeder.
Ik herken mijzelf in verschillende gevoelens die hier op de relatiepijler besproken worden, af en toe wordt ik moe van mezelf: ja hoor, ik heb dat óók weer, kan bijna overal wel een duit in het zakje doen.
Op dit moment zit ik in een periode van mijn leven dat ik over heel veel dingen nadenk. Dingen die gebeurd zijn, 5 jaar terug, 10 jaar terug, maar ook die van veel eerder, uit mijn kindertijd, vanaf een jaar of 6,7 zelfs.
Ik heb zelfs een herrinnering van toen ik baby was, die bij navraag ook bleek te kloppen.
Als kind groei je bij je ouders op, neem je alles wat er gebeurt aan voor gewoon, en dat dat bij iedereen wel zo zal zijn.
Ik was supergehecht aan mijn ouders, ik had de liefste ouders, de beste moeder, was altijd heel gelukkig met ze.
Nu ik ouder ben en een stuk meer weet, zie ik dingen die niet klopten in mijn jeugd, mijn opvoeding. Aan mijn ouders dus.
Dingen die je als ouder gewoon niet doet, maar ook als mens in je dagelijkse doen en laten niet.
Wat dat betreft voel ik me verraden door mijn ouders; hoe kun je zo met een argeloos kind omgaan. Hoe kun je als volwassene zo in het leven staan?
Waren kinderen in die tijd een vanzelfsprekend iets in een huwelijk, groot werden ze vanzelf wel?
Ook nu, ten opzichte van mijn kinderen die af en toe met hun ogen rollen wanneer mijn ouders weer eens iets doen zoals ze doen. Ik leg ze dan uit, vergoeilijkend, laat oop en oom nou maar, ze zijn oud, zien het niet zoals wij, bladibla...
maar even later denk ik, nee Pereltje, bescherm ze maar nu, maar vroeger toen ze jong en flexibel hadden moeten zijn, en niet zo star en eigengereid, waren ze dat óók niet.
En dan komt het: ik weet weer hoe dit was, hoe dat gegaan is, én dat er nou niemand is geweest die het zag!
Al opgroeiende en kennis makende met andere mensen, andere gezinnen, zag ik in ieder geval dat het anders was, had ontzag voor hoe het er aan toe ging, maar voelde me er mijlenver van verwijderd. In die tijd droomde ik ook regelmatig dat ik geboren was in het gezin van een oom van mij, waar het altijd gezellig was. Ik droomde altijd dat ik dan met mijn tante aan de afwas stond en dat we allerlei dingen bespraken. Of dat ik door straten liep en de huizen inkeek bij welk gezin ik me prettig zou voelen.
Dit klinkt trouwens wel een stuk meer dan het voor mij op dat moment was hoor, 't was meer gewoon, eigenlijk.
Maar: als ik nu zelfs het miniemste idee zou hebben dat een van mijn kinderen deze gevoelens had, zou dat me zó veel pijn doen, terwijl mijn ouders niet eens wisten wat er in me omging.
Ik moedig mijn kinderen af en toe tot over hun vervelingsgrens aan te zeggen wat ze vinden, vooral ermee naar buiten te komen als er iets ze niet bevalt. Ik zeg er dan wel gelijk bij dat dat niet betekent dat ik dingen zeker ga terugdraaien, ze kunnen wel een uitgebreide uiteenzetting krijgen van het WAAROM, maar ik ben wel de baas. Ben ik gevoelig voor hun argumenten, geef ik natuurlijk wel toe...
Soms vraag ik me af of mijn ouders wel 100% goed bij hun hoofd waren/zijn. Dit is geen grapje, ik kan daar echt wel serieus over nadenken.
Is het domheid, naïviteit?
Hoe komt het dat ik gekomen ben waar ik ben? < nu voel ik me weer arrogant.
Dat ik me die dingen afvraag bezorgt me dan wel een schuldgevoel, stop het weer gauw weg.
Dit was een enorme aanloop naar de vraag die ik eigenlijk wil stellen: hadden jullie een ander beeld bij je kindertijd/ouders dan dat het in werkelijkheid achteraf blijkt te zijn?
donderdag 16 oktober 2008 om 18:31
donderdag 16 oktober 2008 om 18:34
En ik zat er nog even over na te denken maar het is idd wijzer om niet te reageren op de mail. Want je trekt je hun gedachten over jou nog zo erg aan, kan me voorstellen dat het dan te pijnlijk is dat ze ook weer oordelen over je reactie.
Wie weet komt dat moment ooit wanneer je je er niks meer van aantrekt. Of heb je er dan totaal geen behoefte aan.
Iig, dit gaat niet over jou! Dit gaat over een vals gecreeerd beeld van jou. Dat ben jij niet, hoe erg het ook is dat mensen zo over je denken. Iedereen die de moeite doet jou te kennen, weet dat dat beeld complete onzin is.
Wie weet komt dat moment ooit wanneer je je er niks meer van aantrekt. Of heb je er dan totaal geen behoefte aan.
Iig, dit gaat niet over jou! Dit gaat over een vals gecreeerd beeld van jou. Dat ben jij niet, hoe erg het ook is dat mensen zo over je denken. Iedereen die de moeite doet jou te kennen, weet dat dat beeld complete onzin is.
donderdag 16 oktober 2008 om 19:48
donderdag 16 oktober 2008 om 20:35
Maisjes ik heb alles gelezen, en wil kort even ingaan op de stukjes van EV.
EV, jij bent niet gek, dit is gewoon jouw belevingswaarde. En die mag en moet je serieus nemen. Dat je familie het anders heeft beleefd, dat mag, maar dat neemt niet weg dat jij dat anders voelt. Niet zo raar dat jij overstuur bent van zo´n mail, want het onderwerp familie is voor jou een heikel punt, je hebt nu nog last van alles wat er binnen de familie is gebeurd. Dus alles wat daarmee te maken heeft zal je overstuur maken. Als het een positief en aardig bedoeld mailtje was geweest, was je waarschijnlijk ook van slag..
Ik denk dat ik niet meer kan posten, iig niet meer heel uitgebreid.
Daarom wil ik jullie nu alvast een goede week wensen, en hopelijk zijn er dan ook nog positieve wendingen.
Ik krijg morgenochtend schoonmoeders al op visite en we vliegen zaterdag heel vroeg. Ergens daar tussenin moet ik inpakken, kind en schoonmoeder vermaken en proberen niet teveel te stressen. Hou jullie taai, denk aan mij, forum voorzichtig
Liefs!
EV, jij bent niet gek, dit is gewoon jouw belevingswaarde. En die mag en moet je serieus nemen. Dat je familie het anders heeft beleefd, dat mag, maar dat neemt niet weg dat jij dat anders voelt. Niet zo raar dat jij overstuur bent van zo´n mail, want het onderwerp familie is voor jou een heikel punt, je hebt nu nog last van alles wat er binnen de familie is gebeurd. Dus alles wat daarmee te maken heeft zal je overstuur maken. Als het een positief en aardig bedoeld mailtje was geweest, was je waarschijnlijk ook van slag..
Ik denk dat ik niet meer kan posten, iig niet meer heel uitgebreid.
Daarom wil ik jullie nu alvast een goede week wensen, en hopelijk zijn er dan ook nog positieve wendingen.
Ik krijg morgenochtend schoonmoeders al op visite en we vliegen zaterdag heel vroeg. Ergens daar tussenin moet ik inpakken, kind en schoonmoeder vermaken en proberen niet teveel te stressen. Hou jullie taai, denk aan mij, forum voorzichtig
Liefs!
donderdag 16 oktober 2008 om 21:03
Fijne week Julus.
EV laat het even bezinken en wees de wijste (voor de zoveelste maal wrsch.).
Ze heeft de mail vanuit haar gevoel getypt en wrsch. ook vol opgepakte meegedeelde sores over jou.
Jij hebt je gedistancieerd of zij, maakt niet uit.
Kinderen pakken de dingen op die ze horen en denken dat zal dan zo zijn.Zij is te jong om een oordeel te vellen over jou hele zijn.
Daar heeft ze een stuk ouder voor te zijn.
het is verschrikkelijk jammer dat ze meegesleurd word in de houding die je fam. naar jou toe heeft.
Hard ook om over je kinderen te spreken maar kinderen zijn hard en recht uit het hart.
En ja ze komt op voor oma omdat ze dat ziet.Jou ziet ze niet meer dus is het makkelijk om jou op deze manier te benaderen.
ik zou toch wel je zus er op aanspreken dat dit wel erg ver gaat.Alleen je zus.
laat het eerst maar bekomen.
Knuffel.
EV laat het even bezinken en wees de wijste (voor de zoveelste maal wrsch.).
Ze heeft de mail vanuit haar gevoel getypt en wrsch. ook vol opgepakte meegedeelde sores over jou.
Jij hebt je gedistancieerd of zij, maakt niet uit.
Kinderen pakken de dingen op die ze horen en denken dat zal dan zo zijn.Zij is te jong om een oordeel te vellen over jou hele zijn.
Daar heeft ze een stuk ouder voor te zijn.
het is verschrikkelijk jammer dat ze meegesleurd word in de houding die je fam. naar jou toe heeft.
Hard ook om over je kinderen te spreken maar kinderen zijn hard en recht uit het hart.
En ja ze komt op voor oma omdat ze dat ziet.Jou ziet ze niet meer dus is het makkelijk om jou op deze manier te benaderen.
ik zou toch wel je zus er op aanspreken dat dit wel erg ver gaat.Alleen je zus.
laat het eerst maar bekomen.
Knuffel.
donderdag 16 oktober 2008 om 23:07
vrijdag 17 oktober 2008 om 03:53
Jeetje, wat schrijven jullie lekker de laatste paar dagen! Ik heb er even de tijd voor genomen (Arteman is ons weblog aan het bijhouden vandaag) en ben helemaal bijgelezen...
Allereerst: Julus, een heel fijne vakantie! Niet zo stressen hoor, denk maar zo dat als je wat ben vergeten je het makkelijk daar kan kopen. En plant je schoonmoeder lekker met een bak koffie op de bank, geef haar een Viva en die vermaakt zich wel even!
Lieve, lieve, lieve EV... Wat een kl*te berichtje om zo in je mailbox te krijgen... *zucht*
Als ik dat soort mailtjes/brieven van familieleden (ik krijg ze zelfs van ex-moeder), stop ik ze lekker weg. In een aparte mailmap, en echte brieven gaan in een schoenendoos die dicht in de kast wordt gezet. Ik reageer er ook niet op, denk dat het meer olie op het vuur gooien is en grote kans dat je ook weer een reactie terug krijgt - eentje waar je denk ik niet op zit te wachten.
Lieverd, je nichtje snapt het niet. Echt niet.
Ik weet dat het nu bij jullie laat zal zijn, maar ik denk heel hard aan je en knuffel je nog harder!
Hanke, wat lief dat je zo trouw ons weblog bezoekt!
Ik kan me jouw gevoel bij je vriendin wel voorstellen hoor. Maar je moet jezelf niet wegcijferen! Je bent ook een belangrijk onderdeel van haar leven, en (in ieder geval in mijn ogen) een waardevolle toevoeging en een geweldig persoon om te kennen.
Feliciaatje, wat lief dat je aan me denkt, ondanks dat ik even weg ben.. Ik word er verlegen van...
Face2, ik zie dat je je al helemaal thuis voelt bij ons. Wat ontzettend fijn!
Na een weekje uit Nederland te zijn, ben ik weer helemaal ontspannen. Pfff... Heerlijk, hoe goed je je kan voelen door een vakantie!
Ik zie ook sommige dingen weer door een andere bril, hopelijk raak ik die in Nederland niet kwijt.
En voor iedereen natuurlijk een dikke knuffel!
Allereerst: Julus, een heel fijne vakantie! Niet zo stressen hoor, denk maar zo dat als je wat ben vergeten je het makkelijk daar kan kopen. En plant je schoonmoeder lekker met een bak koffie op de bank, geef haar een Viva en die vermaakt zich wel even!
Lieve, lieve, lieve EV... Wat een kl*te berichtje om zo in je mailbox te krijgen... *zucht*
Als ik dat soort mailtjes/brieven van familieleden (ik krijg ze zelfs van ex-moeder), stop ik ze lekker weg. In een aparte mailmap, en echte brieven gaan in een schoenendoos die dicht in de kast wordt gezet. Ik reageer er ook niet op, denk dat het meer olie op het vuur gooien is en grote kans dat je ook weer een reactie terug krijgt - eentje waar je denk ik niet op zit te wachten.
Lieverd, je nichtje snapt het niet. Echt niet.
Ik weet dat het nu bij jullie laat zal zijn, maar ik denk heel hard aan je en knuffel je nog harder!
Hanke, wat lief dat je zo trouw ons weblog bezoekt!
Ik kan me jouw gevoel bij je vriendin wel voorstellen hoor. Maar je moet jezelf niet wegcijferen! Je bent ook een belangrijk onderdeel van haar leven, en (in ieder geval in mijn ogen) een waardevolle toevoeging en een geweldig persoon om te kennen.
Feliciaatje, wat lief dat je aan me denkt, ondanks dat ik even weg ben.. Ik word er verlegen van...
Face2, ik zie dat je je al helemaal thuis voelt bij ons. Wat ontzettend fijn!
Na een weekje uit Nederland te zijn, ben ik weer helemaal ontspannen. Pfff... Heerlijk, hoe goed je je kan voelen door een vakantie!
Ik zie ook sommige dingen weer door een andere bril, hopelijk raak ik die in Nederland niet kwijt.
En voor iedereen natuurlijk een dikke knuffel!
vrijdag 17 oktober 2008 om 10:02
quote:Elmervrouw schreef op 17 oktober 2008 @ 09:50:
[...]
Mijn gedachte is nu om de mail uit te printen, en op te sturen per post naar mijn moeder, en naar mijn zus plus zwager. Erboven iets zetten als: hier ben ik niet van gediend.
Of zoiets.
Misschien weet mijn zus niet eens dat haar dochter dit heeft gemaild aan mij. En misschien ziet mijn moeder dan ook eens wat ze teweegbrengt.
Wat denken jullie over dit idee?
Misschien is het weleens een keer tijd om niet alles zwijgend over mijn kant te laten gaan, zoals Feliciaatje ook al ergens zei.
Ik wens iedereen trouwens een fijne (en mezelf een heel wat rustigere) dag toe! (f)Goed dat je erover hebt gehad met EM en ik vind het wel een goed plan de mail te printen naar desbetreffende die het het meest aangaat en er eens goed over denken wat het teweegbrengt.
Zou er verder niets bijvoegen als alleen het waarom.En ze te ver gaan nu.ÉN het meer zegt over hun dan ooit over jou.Hoe vreselijk moeilijk je het er ook mee hebt.Verdrietige trieste situatie.
Of je zus het uberhaubt weet dat maakt niet uit.Het is iig. niet koosjer dat hun dochter zo over jou spreekt.
[...]
Mijn gedachte is nu om de mail uit te printen, en op te sturen per post naar mijn moeder, en naar mijn zus plus zwager. Erboven iets zetten als: hier ben ik niet van gediend.
Of zoiets.
Misschien weet mijn zus niet eens dat haar dochter dit heeft gemaild aan mij. En misschien ziet mijn moeder dan ook eens wat ze teweegbrengt.
Wat denken jullie over dit idee?
Misschien is het weleens een keer tijd om niet alles zwijgend over mijn kant te laten gaan, zoals Feliciaatje ook al ergens zei.
Ik wens iedereen trouwens een fijne (en mezelf een heel wat rustigere) dag toe! (f)Goed dat je erover hebt gehad met EM en ik vind het wel een goed plan de mail te printen naar desbetreffende die het het meest aangaat en er eens goed over denken wat het teweegbrengt.
Zou er verder niets bijvoegen als alleen het waarom.En ze te ver gaan nu.ÉN het meer zegt over hun dan ooit over jou.Hoe vreselijk moeilijk je het er ook mee hebt.Verdrietige trieste situatie.
Of je zus het uberhaubt weet dat maakt niet uit.Het is iig. niet koosjer dat hun dochter zo over jou spreekt.
vrijdag 17 oktober 2008 om 10:23
Lieve EV, wat een kl*temail om te ontvangen. Zegt alles over de familie en niets over jou.
Een kind van 13 kan misschien best slim zijn in het vormen van een eigen mening maar als ze alleen maar valse waarheden aangeleverd krijgt dan kan ze nog zo slim zijn maar is haar mening toch gebaseerd op lucht.
De mail terugsturen omdat je het niet zwijgend over je kant wilt laten gaan lijkt mij een goede reden omdat je het voor jezelf doet. Als je hem vooral terugstuurt omdat je hoopt op enige compassie van je moeder of zus dan zou ik het niet doen. Als je moeder zo bedreven is in de struisvogelpolitiek zal het haar zeker lukken om er een andere draai aan te geven. (lees: het zal jouw schuld wel zijn) Moeilijk dilemma, ik wens je veel wijsheid (f)
Een kind van 13 kan misschien best slim zijn in het vormen van een eigen mening maar als ze alleen maar valse waarheden aangeleverd krijgt dan kan ze nog zo slim zijn maar is haar mening toch gebaseerd op lucht.
De mail terugsturen omdat je het niet zwijgend over je kant wilt laten gaan lijkt mij een goede reden omdat je het voor jezelf doet. Als je hem vooral terugstuurt omdat je hoopt op enige compassie van je moeder of zus dan zou ik het niet doen. Als je moeder zo bedreven is in de struisvogelpolitiek zal het haar zeker lukken om er een andere draai aan te geven. (lees: het zal jouw schuld wel zijn) Moeilijk dilemma, ik wens je veel wijsheid (f)
