Relaties
alle pijlers
Vinyl weet het niet meer...
vrijdag 17 oktober 2008 om 10:39
Dag lieve mensen hier,
Ik wil graag wat tegen jullie aanhouden. Enkelen hier van het forum hebben al naar me geluisterd en me advies gegeven, maar nu op deze vrijdagochtend voel ik me helemaal ellendig, dus wil mijn verhaal graag even kwijt.
Een tijdje geleden heb ik een man ontmoet. Gewoon platonisch. We hebben ongeveer dik een maand met elkaar gemaild en heel veel gedeeld. Over relaties, teleurstellingen, onze visie op het leven, de liefde. Nou ja, best wel close geraakt.
Zijn verhaal is op dit moment niet makkelijk. Ik zal het proberen zo onherkenbaar mogelijk te houden, maar hij ligt in scheiding (al toen ik hem ontmoette), heeft kinderen en hij heeft een van zijn ouders verloren nog niet zo lang geleden.
We hebben heel fijn gepraat op de mail en dit ging over in bellen, 5 of 6 uur op een avond was geen uitzondering. Het voelde heerlijk en we liepen op wolken. Gaven elkaar energie en de zon straalde, ook voor hem.
Eigenlijk waren we toen al supergek op elkaar. Zonder dat we echt hadden gedate. Dit is het, en dat wisten we allebei. Normaal geloof ik daar niet zo in, maar het was zo. Samen kunnen we de wereld aan liet hij weten, en zo was het ook!
Op een dinsdag hebben we elkaar ontmoet. Ik moest even wennen maar uiteindelijk was het een super avond. Het weekend erna ging ik naar hem (in zijn tijdelijke kamer) en... toen wist ik het echt. Hij kwam naar buiten lopen en het was hem gewoon. Een gevoel dat ik niet eerder had gehad na alle eerdere relaties. Toen ik de avond erna vertrok smste hij me nog: jij bent het!
Het klinkt zoet, het klinkt misschien ongeloofwaardig, maar dit was zo bijzonder, we waren er allebei helemaal van ondersteboven. Iemand gevonden te hebben die gewoon je soulmate is. De andere jij.
Voor degenen die nog niet gaan gruwelen ga ik verder.
Hij is dus nog niet gescheiden. We kunnen elkaar weinig zien, wonen niet bij elkaar in de buurt en hij zit met de omgangsregeling en ik met mijn studie. Geeft niet, maar is niet makkelijk.
Vorig weekend was ik er. Helaas moest hij plotseling weg. Zijn (ex) vrouw was ziek en de kinderen ook. Of hij kon bijspringen. Natuurlijk kon hij dat, en ik ging naar huis. Teleurgesteld, dat moet ik toegeven. Het voelde zo raar ineens om weg te moeten.
En daar ging het denk ik helemaal mis. Het leven in die twee werelden vond hij al moeilijk. (met mij is het goed, als hij met de kinderen is, is het goed) Maar de werelden komen dan samen en dan heeft hij gewoon een loyaliteitsconflict. Wil niemand teleurstellen maar dat gebeurt dan toch...
Zondagavond belden we en zat hij er doorheen. Helemaal in de war. Is veel bezig met het overlijden en kan niet bij dat gevoel. Wil de boel, wat hem allemaal is overkomen dit jaar, op een rijtje zetten, maar loopt vast. Hij klonk mat en somber.
Hij was vrij deze week en vroeg om een weekje rust. (waarvan hij 2 dagen op die kamer kon zijn, de rest bij de kinderen was, waar ex ook is).
Natuurlijk viel deze ommezwaai me zwaar, en heb ik hem (stom) maandag en gisteren gesmst. En hij klonk nog zo mat en somber. smsjes zijn kort en bijna zakelijk. Hij zit er echt doorheen, dat is duidelijk.
Het is nogal niet wat, wat hij voor zijn kiezen heeft gehad dit jaar. Ik snap dat hij nu een berg voor zich ziet waar hij niet overheen kan kijken. Scheiding (zal nog een week of 6-8 duren denk ik), kinderen die hij minder kan zien, overlijden van een van zijn ouders, rouwproces om de scheiding ookal koos hij er zelf voor, en ook nog eens verliefd worden als het er eigenlijk niet de tijd voor is.
Aan zijn gevoel ligt het niet, dat kan niet. Maar aan de omstandigheden wel. Volgens mij wordt zijn gevoel nu ondergesneeuwd door alles wat hij als bergen voor zich ziet, en hij kan er niet overheen kijken.
Morgenavond belt hij en ik ben zo bang. Bang dat hij ermee stopt. Bang dat hij het allemaal nog niet weet. Wat moet ik dan doen? Hem de tijd geven? Hoelang? Wil ik wel op hem wachten?
Natuurlijk wil ik op hem wachten! Als ik maar zou weten dat ik ook daadwerkelijk ergens op wacht.
Wat kan ik wel van hem verlangen, wat niet?
Ik weet het niet meer, ben gewoon misselijk van de zenuwen en kan alleen maar brullen vanmorgen. Pff... Het idee alleen al dat ik een week geleden nog naast hem wakker werd en alles gewoon goed was...
Zouden jullie hier eens op willen schijnen? Herkennen jullie dit wellicht? Ervaringen? Ik weet dat ik eigenlijk moet afwachten wat hij me morgenavond zegt. Dan belt hij. Maar het zit me zo hoog, ik vlieg tegen de muren op hier, dus praat er graag over.
PS. we kennen elkaar kort, dat weet ik. Maar mensen die zeggen dat je als je elkaar nog maar zo kort kent, je niet kunt weten of iemand het wel of niet is: ik geloofde het ook niet. Tot nu met hem. Bizar maar waar... dus daar wil ik liever niet over in discussie...
Ik wil graag wat tegen jullie aanhouden. Enkelen hier van het forum hebben al naar me geluisterd en me advies gegeven, maar nu op deze vrijdagochtend voel ik me helemaal ellendig, dus wil mijn verhaal graag even kwijt.
Een tijdje geleden heb ik een man ontmoet. Gewoon platonisch. We hebben ongeveer dik een maand met elkaar gemaild en heel veel gedeeld. Over relaties, teleurstellingen, onze visie op het leven, de liefde. Nou ja, best wel close geraakt.
Zijn verhaal is op dit moment niet makkelijk. Ik zal het proberen zo onherkenbaar mogelijk te houden, maar hij ligt in scheiding (al toen ik hem ontmoette), heeft kinderen en hij heeft een van zijn ouders verloren nog niet zo lang geleden.
We hebben heel fijn gepraat op de mail en dit ging over in bellen, 5 of 6 uur op een avond was geen uitzondering. Het voelde heerlijk en we liepen op wolken. Gaven elkaar energie en de zon straalde, ook voor hem.
Eigenlijk waren we toen al supergek op elkaar. Zonder dat we echt hadden gedate. Dit is het, en dat wisten we allebei. Normaal geloof ik daar niet zo in, maar het was zo. Samen kunnen we de wereld aan liet hij weten, en zo was het ook!
Op een dinsdag hebben we elkaar ontmoet. Ik moest even wennen maar uiteindelijk was het een super avond. Het weekend erna ging ik naar hem (in zijn tijdelijke kamer) en... toen wist ik het echt. Hij kwam naar buiten lopen en het was hem gewoon. Een gevoel dat ik niet eerder had gehad na alle eerdere relaties. Toen ik de avond erna vertrok smste hij me nog: jij bent het!
Het klinkt zoet, het klinkt misschien ongeloofwaardig, maar dit was zo bijzonder, we waren er allebei helemaal van ondersteboven. Iemand gevonden te hebben die gewoon je soulmate is. De andere jij.
Voor degenen die nog niet gaan gruwelen ga ik verder.
Hij is dus nog niet gescheiden. We kunnen elkaar weinig zien, wonen niet bij elkaar in de buurt en hij zit met de omgangsregeling en ik met mijn studie. Geeft niet, maar is niet makkelijk.
Vorig weekend was ik er. Helaas moest hij plotseling weg. Zijn (ex) vrouw was ziek en de kinderen ook. Of hij kon bijspringen. Natuurlijk kon hij dat, en ik ging naar huis. Teleurgesteld, dat moet ik toegeven. Het voelde zo raar ineens om weg te moeten.
En daar ging het denk ik helemaal mis. Het leven in die twee werelden vond hij al moeilijk. (met mij is het goed, als hij met de kinderen is, is het goed) Maar de werelden komen dan samen en dan heeft hij gewoon een loyaliteitsconflict. Wil niemand teleurstellen maar dat gebeurt dan toch...
Zondagavond belden we en zat hij er doorheen. Helemaal in de war. Is veel bezig met het overlijden en kan niet bij dat gevoel. Wil de boel, wat hem allemaal is overkomen dit jaar, op een rijtje zetten, maar loopt vast. Hij klonk mat en somber.
Hij was vrij deze week en vroeg om een weekje rust. (waarvan hij 2 dagen op die kamer kon zijn, de rest bij de kinderen was, waar ex ook is).
Natuurlijk viel deze ommezwaai me zwaar, en heb ik hem (stom) maandag en gisteren gesmst. En hij klonk nog zo mat en somber. smsjes zijn kort en bijna zakelijk. Hij zit er echt doorheen, dat is duidelijk.
Het is nogal niet wat, wat hij voor zijn kiezen heeft gehad dit jaar. Ik snap dat hij nu een berg voor zich ziet waar hij niet overheen kan kijken. Scheiding (zal nog een week of 6-8 duren denk ik), kinderen die hij minder kan zien, overlijden van een van zijn ouders, rouwproces om de scheiding ookal koos hij er zelf voor, en ook nog eens verliefd worden als het er eigenlijk niet de tijd voor is.
Aan zijn gevoel ligt het niet, dat kan niet. Maar aan de omstandigheden wel. Volgens mij wordt zijn gevoel nu ondergesneeuwd door alles wat hij als bergen voor zich ziet, en hij kan er niet overheen kijken.
Morgenavond belt hij en ik ben zo bang. Bang dat hij ermee stopt. Bang dat hij het allemaal nog niet weet. Wat moet ik dan doen? Hem de tijd geven? Hoelang? Wil ik wel op hem wachten?
Natuurlijk wil ik op hem wachten! Als ik maar zou weten dat ik ook daadwerkelijk ergens op wacht.
Wat kan ik wel van hem verlangen, wat niet?
Ik weet het niet meer, ben gewoon misselijk van de zenuwen en kan alleen maar brullen vanmorgen. Pff... Het idee alleen al dat ik een week geleden nog naast hem wakker werd en alles gewoon goed was...
Zouden jullie hier eens op willen schijnen? Herkennen jullie dit wellicht? Ervaringen? Ik weet dat ik eigenlijk moet afwachten wat hij me morgenavond zegt. Dan belt hij. Maar het zit me zo hoog, ik vlieg tegen de muren op hier, dus praat er graag over.
PS. we kennen elkaar kort, dat weet ik. Maar mensen die zeggen dat je als je elkaar nog maar zo kort kent, je niet kunt weten of iemand het wel of niet is: ik geloofde het ook niet. Tot nu met hem. Bizar maar waar... dus daar wil ik liever niet over in discussie...
vrijdag 17 oktober 2008 om 19:55
quote:bitterandsweet schreef op 17 oktober 2008 @ 19:52:
[...]
Het gaat er niet om dat ik de man niet geloof of iets verwijt, ik zeg dat het niet mijn opvatting is over de liefde: als 1 van de zaken die dan maakt dat het too much wordt... die "erbij" komt, zo schrijf jij het nu ook... en dus snap je volgens mij niet helemaal wat ik bedoel.
De zaken waar hij mee worstelt, zijn geen leuke dingen, zacht uitgedrukt... wat is er nu prettiger dan dat je dan een lief hebt, waarmee je nog de leuke kant van het leven kan zien? Hoe vaak hoor je immers niet: ik heb veel ellende.[./ of vul maar in... ] maar gelukkig heb ik jou! Het is niet nog iets vervelends wat erbij komt, verliefd is leuk, maakt het leven lichter, prettiger, geen pieke
r en probleem en verwerkingsvraagstuk!
Daarom hebben we nu alleen gewoon contact, per mail, sms of telefoon. Het is ook niet de liefde, die geeft ook energie. Maar de randvoorwaarden eraan, de stressfactoren als hij moet kiezen nu tussen mij en zijn gezin omdat hij niet zichzelf kan splitsen. Die maken het zo dat hij het er nu niet helemaal bij kan hebben.
Hij wil me graag de 100% aandacht geven die ik verdien zegt hij, en dat kan nu niet nu hij met die 2 rouwprocessen bezig is...
[...]
Het gaat er niet om dat ik de man niet geloof of iets verwijt, ik zeg dat het niet mijn opvatting is over de liefde: als 1 van de zaken die dan maakt dat het too much wordt... die "erbij" komt, zo schrijf jij het nu ook... en dus snap je volgens mij niet helemaal wat ik bedoel.
De zaken waar hij mee worstelt, zijn geen leuke dingen, zacht uitgedrukt... wat is er nu prettiger dan dat je dan een lief hebt, waarmee je nog de leuke kant van het leven kan zien? Hoe vaak hoor je immers niet: ik heb veel ellende.[./ of vul maar in... ] maar gelukkig heb ik jou! Het is niet nog iets vervelends wat erbij komt, verliefd is leuk, maakt het leven lichter, prettiger, geen pieke
r en probleem en verwerkingsvraagstuk!
Daarom hebben we nu alleen gewoon contact, per mail, sms of telefoon. Het is ook niet de liefde, die geeft ook energie. Maar de randvoorwaarden eraan, de stressfactoren als hij moet kiezen nu tussen mij en zijn gezin omdat hij niet zichzelf kan splitsen. Die maken het zo dat hij het er nu niet helemaal bij kan hebben.
Hij wil me graag de 100% aandacht geven die ik verdien zegt hij, en dat kan nu niet nu hij met die 2 rouwprocessen bezig is...
vrijdag 17 oktober 2008 om 19:56
bitterandsweet,
je hebt wel een punt maar voor mij gold dat ik niet per se en relatie wilde, hoe dan ook, het kost ook weer een hoop energie ook al geeft het je vleugels.
In je eentje kun je je leven gewoon heel goed overzien en vooordat je beseft dat een ander je leven juist lichter maakt ben je al weer een eind verder. Dat weet je de eerste tijd nog niet omdat het dan nog best aftasten is.
je hebt wel een punt maar voor mij gold dat ik niet per se en relatie wilde, hoe dan ook, het kost ook weer een hoop energie ook al geeft het je vleugels.
In je eentje kun je je leven gewoon heel goed overzien en vooordat je beseft dat een ander je leven juist lichter maakt ben je al weer een eind verder. Dat weet je de eerste tijd nog niet omdat het dan nog best aftasten is.
vrijdag 17 oktober 2008 om 19:58
Hij schrijft ook: Want in alle narigheid ben jij het mooiste wat me is overkomen. Je bent zorgzaam, begripvol, warm, liefdevol, je hebt een grenzeloos inlevingsvermogen. Kortom, voor mij heb je niets wat me tegen staat.
Mooi toch? Hij zegt daarnaast ook dat het niet de liefde is, maar de situatie. Precies, zo is het ook..
Mooi toch? Hij zegt daarnaast ook dat het niet de liefde is, maar de situatie. Precies, zo is het ook..
vrijdag 17 oktober 2008 om 20:41
quote:Vinyl schreef op 17 oktober 2008 @ 19:58:
Hij schrijft ook: Want in alle narigheid ben jij het mooiste wat me is overkomen. Je bent zorgzaam, begripvol, warm, liefdevol, je hebt een grenzeloos inlevingsvermogen. Kortom, voor mij heb je niets wat me tegen staat.
Mooi toch? Hij zegt daarnaast ook dat het niet de liefde is, maar de situatie. Precies, zo is het ook..
Ik denk dat je dat ook allemaal bent Vinyl, zo te lezen. Ik vind het knap dat je het zo opvat. Hij neemt een risico vind ik, dat hij zo'n iemand kwijt kan raken...
Wat lonbonton schrijft, dat je dat pas later ziet, dat het een verlichting kan zijn, snap ik. Ik hoop dat hij dat op tijd ziet.
Hij schrijft ook: Want in alle narigheid ben jij het mooiste wat me is overkomen. Je bent zorgzaam, begripvol, warm, liefdevol, je hebt een grenzeloos inlevingsvermogen. Kortom, voor mij heb je niets wat me tegen staat.
Mooi toch? Hij zegt daarnaast ook dat het niet de liefde is, maar de situatie. Precies, zo is het ook..
Ik denk dat je dat ook allemaal bent Vinyl, zo te lezen. Ik vind het knap dat je het zo opvat. Hij neemt een risico vind ik, dat hij zo'n iemand kwijt kan raken...
Wat lonbonton schrijft, dat je dat pas later ziet, dat het een verlichting kan zijn, snap ik. Ik hoop dat hij dat op tijd ziet.
vrijdag 17 oktober 2008 om 22:30
Fijn dat je hem hebt gesproken en dat hij je heeft gemaild Vinyl. Ben blij dat je je er nu rustiger over voelt. Hoe het uitpakt, zal toch de tijd moeten leren. Makkelijk is dit niet, hopelijk lukt het jullie om afstand en zuiverheid te behouden.
Hij klinkt goed, en overtuigd. Maar, en dat moet je niet verkeerd opvatten, ik denkt er dan toch ook bij: Ja, hij voelt dit allemaal wel nu, en verwoord het mooi, maar hoe zuiver kán hij eigenlijk voelen als hij voor de rest zo overvol zit? Voor iemand die zoveel verdriet heeft, voelt iets postiefs al snel groots, denk ik.
Maar ja, de intentie is er. Tijd en wijsheid zal de rest moeten doen....
Hij klinkt goed, en overtuigd. Maar, en dat moet je niet verkeerd opvatten, ik denkt er dan toch ook bij: Ja, hij voelt dit allemaal wel nu, en verwoord het mooi, maar hoe zuiver kán hij eigenlijk voelen als hij voor de rest zo overvol zit? Voor iemand die zoveel verdriet heeft, voelt iets postiefs al snel groots, denk ik.
Maar ja, de intentie is er. Tijd en wijsheid zal de rest moeten doen....
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 17 oktober 2008 om 22:40
vrijdag 17 oktober 2008 om 22:49
Fijn dat je al iets hebt gehoord! Eén ding is zeker: hij neemt je in ieder geval serieus.
Ik hoop dat je even wat rust kunt vinden nu. Ik vind het moeilijk om een mening te hebben hierover: ik ken jou niet, ik ken hem niet en ik ken jullie samen al helemaal niet. En dan nog zou ik niet in jullie hoofden en harten kunnen kijken.
Ik wens je daarom rust, wijsheid en vooral alle liefde van de wereld. Want dat je overkomt als een superlieve dame, dat is een ander ding dat voor mij wel zeker is.
Ik hoop dat je even wat rust kunt vinden nu. Ik vind het moeilijk om een mening te hebben hierover: ik ken jou niet, ik ken hem niet en ik ken jullie samen al helemaal niet. En dan nog zou ik niet in jullie hoofden en harten kunnen kijken.
Ik wens je daarom rust, wijsheid en vooral alle liefde van de wereld. Want dat je overkomt als een superlieve dame, dat is een ander ding dat voor mij wel zeker is.
vrijdag 17 oktober 2008 om 22:51
vrijdag 17 oktober 2008 om 23:03
Ja, dat heb ik wel voorgesteld. Wel soort van samen blijven, maar op een laag pitje en op afstand.
Ik denk dat het te doen is, ook voor wat langer.
En dan kijken hoe het over een tijdje gaat. Is het dan (nog) uitzichtloos dan kan ik altijd nog stoppen. Maar ik denk dat er ook in zijn toestand wel progressie te zien moet zijn.
Tenslotte zal er denk ik al een last van zijn schouders vallen als de scheiding is uitgesproken over een week of 6 a 8...
We'll see!
Maar jij hebt er idd ervaring mee ja!
Ach... het zal minder close zijn mss dan bij jullie nu, maar toch...
Ik denk dat het te doen is, ook voor wat langer.
En dan kijken hoe het over een tijdje gaat. Is het dan (nog) uitzichtloos dan kan ik altijd nog stoppen. Maar ik denk dat er ook in zijn toestand wel progressie te zien moet zijn.
Tenslotte zal er denk ik al een last van zijn schouders vallen als de scheiding is uitgesproken over een week of 6 a 8...
We'll see!
Maar jij hebt er idd ervaring mee ja!
Ach... het zal minder close zijn mss dan bij jullie nu, maar toch...
vrijdag 17 oktober 2008 om 23:06
Weet je, dit soort dingen kun je gewoon helemaal niet plannen eigenlijk. Terwijl jij nu zit te bedenken (en oh wat herken ik dat!) dat je het dan zus en zo gaat doen en als dit dan dat, gebeuren er allerlei dingen om je heen die dat weer beïnvloeden. Op je af laten komen dus maar en intussen heel goed bij je eigen gevoel blijven.
Ik weet niet meer wie het schreef, maar iemand zei eerder vandaag dat je ook of juist in het begin van een relatie niet alleen moet geven maar ook zou moeten krijgen. Hou dat in gedachte, wees lief voor jezelf!
Ik weet niet meer wie het schreef, maar iemand zei eerder vandaag dat je ook of juist in het begin van een relatie niet alleen moet geven maar ook zou moeten krijgen. Hou dat in gedachte, wees lief voor jezelf!
vrijdag 17 oktober 2008 om 23:08
Precies... dat is zo.
Gelukkig krijg ik dat ook wel. Hij is echt zo lief voor me.
Kan mijn ei ook kwijt. Mijn pijn van vroeger, mijn verhalen. Fijn...
Ik denk dat we als het weer verder zou gaan later, we die eerste periode gewoon over moeten doen, alsnog opnieuw beginnen. Want je hebt gelijk hoor, het zou onbezorgder moeten zijn.
Plannen kan inderdaad niet. Maar ik heb me wel voorgenomen dat ik wel keer op keer kijk of ik het waard vind om zo te blijven omgaan. Het moet mij ook wat opleveren!
Gelukkig krijg ik dat ook wel. Hij is echt zo lief voor me.
Kan mijn ei ook kwijt. Mijn pijn van vroeger, mijn verhalen. Fijn...
Ik denk dat we als het weer verder zou gaan later, we die eerste periode gewoon over moeten doen, alsnog opnieuw beginnen. Want je hebt gelijk hoor, het zou onbezorgder moeten zijn.
Plannen kan inderdaad niet. Maar ik heb me wel voorgenomen dat ik wel keer op keer kijk of ik het waard vind om zo te blijven omgaan. Het moet mij ook wat opleveren!
vrijdag 17 oktober 2008 om 23:24
Klinkt goed, meis. Om eerlijk te zijn, kreeg ik wel een beetje kriebels toen ik zag hoe je in je openingspost over hem en dat wat er tussen jullie is schreef. Maar als ik zie hoe je er nu mee om gaat en mee bezig bent, heb ik het gevoel dat het wel goed komt. Met jou, niet per se met jullie. Wat dat ook moge betekenen!
Nah, lekker vaag gelul, heb je geen moer aan.
Nah, lekker vaag gelul, heb je geen moer aan.
vrijdag 17 oktober 2008 om 23:26
zaterdag 18 oktober 2008 om 18:43
Vinyl, lees je topic mee en heb niets toe te voegen aan alle goede ideeen en adviezen, maar wilde je toch even een hart onder de riem steken en een pluim geven.
Je lijkt me een geweldige meid en ik hoop dat dit helemaal goed gaat komen.
Het zal tijd kosten, zoals je zelf ook al zegt. Fijn dat je bereid bent hem die tijd te geven.
Je lijkt me een geweldige meid en ik hoop dat dit helemaal goed gaat komen.
Het zal tijd kosten, zoals je zelf ook al zegt. Fijn dat je bereid bent hem die tijd te geven.
