Relaties
alle pijlers
De mokerslag.....
vrijdag 22 augustus 2008 om 07:14
En nu gaat het licht echt uit bij mij.
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
woensdag 22 oktober 2008 om 16:08
Laat hem je dan maar even echt missen .
Laat dat je niet tegenhouden (accepteer het gemene stemmetje maar even wat zegt: hah! dan weet je hoe het is zonder mij! ).
Dit heb je nodig, ga en geniet van de rust. Wat hij nu wil doen, kan best een paar dagen wachten. Dan is het er ook nog. En heb jij wat meer overzicht en rust in je donder. Belangrijk.
Laat dat je niet tegenhouden (accepteer het gemene stemmetje maar even wat zegt: hah! dan weet je hoe het is zonder mij! ).
Dit heb je nodig, ga en geniet van de rust. Wat hij nu wil doen, kan best een paar dagen wachten. Dan is het er ook nog. En heb jij wat meer overzicht en rust in je donder. Belangrijk.
woensdag 22 oktober 2008 om 17:45
quote:iry schreef op 22 oktober 2008 @ 15:45:
Loop nog thuis te ijsberen.
Had vanmiddag naar vriend gemaild dat ik van plan ben om even naar vriendin te gaan.
Hij mailt,dat hij dat respecteert maar daar graag eerst even over wil praten.
Later krijg ik een mail dat hij oprecht weer samen 1 wil worden.
Met de zin "een man weet pas wat hij mist......"
Ik ben nu erg in de war.
Je had het dus nog niet met hem besproken. Volgens mij ben je dan ook niet serieus van plan geweest weg te gaan. Maar goed, dan is het logisch dat hij even wil overleggen van hoe en wat, nu komt het hem rauw op z'n dak vallen.
Trouwens, ik denk dat " een man weet pas wat hij mist" niet op jouw bezoekje slaat, maar op de hele situatie. Dat hij je bijna kwijt was.
Maar Iry, wat valt er nu te ijsberen en in de war te raken van een nachtje weg? Of twee nachtjes?
Iry, ik geloof niet dat er ook maar iets gaat veranderen. Je durft het niet, je kunt het waarschijnlijk niet en heel diep in jezelf wil je het volgens mij ook niet.
Je verzandt zo ontzettend in zijwegen. Nu ook. Je weet dat het goed voor je is om weg te gaan. Maar dat gegeven vergeet je compleet en je gaat nadenken over details. Waardoor je ipv één beslissing er opeens wel 10 hebt. Doe nou gewoon wat je je hebt voorgenomen en kom er niet op terug.
Ik wens je heel veel succes Iry. Ik hoop dat je de moed hebt om een ander aan het stuur te zetten en dat je je ooit laat opnemen.
Groet Evidenza.
( Ik zal niet meer reageren overigens, niet omdat ik je niet het beste wens, maar omdat ik dingen ga zeggen waarvan ik geen idee heb wat voor uitwerking ze op jou zullen hebben. Maar ik vermoed dat je het niet zou trekken. En ik geloof niet dat je er ook maar iets mee zou kunnen. Ik geloof zelfs dat dit forum helemaal niet goed is voor jou, het geeft je iig een plek om naar toe te gaan in de nacht, en dat is helemaal niet gunstig. Er zit maar zoveel rek in wat mensen op een forum voor je kunnen doen, en die rek is er hier naar mijn mening al lang uit. Maar goed, nu blijf ik toch maar typen en straks ga ik toch dingen zeggen die ik niet moet zeggen. Dus, ik stop er mee. Nogmaals heel veel succes bij je zoektocht naar herstel).
Loop nog thuis te ijsberen.
Had vanmiddag naar vriend gemaild dat ik van plan ben om even naar vriendin te gaan.
Hij mailt,dat hij dat respecteert maar daar graag eerst even over wil praten.
Later krijg ik een mail dat hij oprecht weer samen 1 wil worden.
Met de zin "een man weet pas wat hij mist......"
Ik ben nu erg in de war.
Je had het dus nog niet met hem besproken. Volgens mij ben je dan ook niet serieus van plan geweest weg te gaan. Maar goed, dan is het logisch dat hij even wil overleggen van hoe en wat, nu komt het hem rauw op z'n dak vallen.
Trouwens, ik denk dat " een man weet pas wat hij mist" niet op jouw bezoekje slaat, maar op de hele situatie. Dat hij je bijna kwijt was.
Maar Iry, wat valt er nu te ijsberen en in de war te raken van een nachtje weg? Of twee nachtjes?
Iry, ik geloof niet dat er ook maar iets gaat veranderen. Je durft het niet, je kunt het waarschijnlijk niet en heel diep in jezelf wil je het volgens mij ook niet.
Je verzandt zo ontzettend in zijwegen. Nu ook. Je weet dat het goed voor je is om weg te gaan. Maar dat gegeven vergeet je compleet en je gaat nadenken over details. Waardoor je ipv één beslissing er opeens wel 10 hebt. Doe nou gewoon wat je je hebt voorgenomen en kom er niet op terug.
Ik wens je heel veel succes Iry. Ik hoop dat je de moed hebt om een ander aan het stuur te zetten en dat je je ooit laat opnemen.
Groet Evidenza.
( Ik zal niet meer reageren overigens, niet omdat ik je niet het beste wens, maar omdat ik dingen ga zeggen waarvan ik geen idee heb wat voor uitwerking ze op jou zullen hebben. Maar ik vermoed dat je het niet zou trekken. En ik geloof niet dat je er ook maar iets mee zou kunnen. Ik geloof zelfs dat dit forum helemaal niet goed is voor jou, het geeft je iig een plek om naar toe te gaan in de nacht, en dat is helemaal niet gunstig. Er zit maar zoveel rek in wat mensen op een forum voor je kunnen doen, en die rek is er hier naar mijn mening al lang uit. Maar goed, nu blijf ik toch maar typen en straks ga ik toch dingen zeggen die ik niet moet zeggen. Dus, ik stop er mee. Nogmaals heel veel succes bij je zoektocht naar herstel).
woensdag 22 oktober 2008 om 22:32
Gepraat met vriend.
Die heeft gezegd dat ik maar even lekker moet gaan.
Spulletjes zijn gepakt en ik ga zo.
Evidenza,
Bedankt dat je mij het beste wenst.
Je reactie klopt niet helemaal met hoe ik het zie (maar dat is noot toch?)
Ik ga in ieder geval er zo vol mogelijk tegenaan.
Vriend geeft mij een hoop vertrouwen nu,en ik hou vreselijk veel van hem(en ik denk dat zijn liefde voor mij ook nog ergens zit)
En ik ga doen wat ik kan,tot mijn grens.
Liefs.
Sonjaenthom...een oneliner?
23 dagen lid en dan al zo stellig.
Ik word er een beetje achterdochtig van,misschien niet terecht,maar het komt een beetje vreemd over.
Voor alle lieverds hier.
dikke knuffel,ik ben aan het uitpuffen!!
Die heeft gezegd dat ik maar even lekker moet gaan.
Spulletjes zijn gepakt en ik ga zo.
Evidenza,
Bedankt dat je mij het beste wenst.
Je reactie klopt niet helemaal met hoe ik het zie (maar dat is noot toch?)
Ik ga in ieder geval er zo vol mogelijk tegenaan.
Vriend geeft mij een hoop vertrouwen nu,en ik hou vreselijk veel van hem(en ik denk dat zijn liefde voor mij ook nog ergens zit)
En ik ga doen wat ik kan,tot mijn grens.
Liefs.
Sonjaenthom...een oneliner?
23 dagen lid en dan al zo stellig.
Ik word er een beetje achterdochtig van,misschien niet terecht,maar het komt een beetje vreemd over.
Voor alle lieverds hier.
dikke knuffel,ik ben aan het uitpuffen!!
donderdag 23 oktober 2008 om 08:06
Niet achterdochtig worden Iry, het feit dat ik nóg maar 23 dagen lid ben zegt niet dat ik hier ook nóg maar 23 dagen lees..
'Je verzandt zo in zijwegen..' schrijft Evidenza en dat ben ik met haar eens. Ik heb het hele topic meegelezen en ook bij de adviezen van Meds, die een hele goede kijk op de situatie heeft, zie ik dat terug.
Niet aanvallend bedoeld, want ik wens jou en je gezin het allerbeste..
Liefs Sonja
'Je verzandt zo in zijwegen..' schrijft Evidenza en dat ben ik met haar eens. Ik heb het hele topic meegelezen en ook bij de adviezen van Meds, die een hele goede kijk op de situatie heeft, zie ik dat terug.
Niet aanvallend bedoeld, want ik wens jou en je gezin het allerbeste..
Liefs Sonja
donderdag 23 oktober 2008 om 10:06
Ik ben het ook eens met Evidenza Iry, en ik volg dit topic ook al van het begin.
Ik denk dat je dringend moet afstappen van het idee dat jij helemaal dorhebt hoe je situatie in elkaar zit en hoe je er best mee omgaat. Je zit er middenin, dus je kan er geen objectieve kijk op hebben. En volgens mij doe je ook niet wat best is voor je, maar wat je aandurft, en dat blijft bij (te) kleine stapjes.
En ja, ik weet dat je dit niet terecht kan vinden, dat je 'voelt' dat kleine stapjes de uitweg zijn, maar ik denk persoonlijk van niet. Ik denk dat je dit niet alleen gaat oplossen, en vond het bv vreemd dat je er nog niet met je vriend over had gesproken dat je naar een vriendin ging, terwijl dat hier op het forum al meer dan een week werd besproken.
Ik denk dat je dringend moet afstappen van het idee dat jij helemaal dorhebt hoe je situatie in elkaar zit en hoe je er best mee omgaat. Je zit er middenin, dus je kan er geen objectieve kijk op hebben. En volgens mij doe je ook niet wat best is voor je, maar wat je aandurft, en dat blijft bij (te) kleine stapjes.
En ja, ik weet dat je dit niet terecht kan vinden, dat je 'voelt' dat kleine stapjes de uitweg zijn, maar ik denk persoonlijk van niet. Ik denk dat je dit niet alleen gaat oplossen, en vond het bv vreemd dat je er nog niet met je vriend over had gesproken dat je naar een vriendin ging, terwijl dat hier op het forum al meer dan een week werd besproken.
donderdag 23 oktober 2008 om 10:56
Beste Iry,
Laat ik beginnen met te zeggen dat ik het echt heel vervelend voor je vind. Zeker aangezien je geestelijk ook helemaal niet lekker in je vel zit, is dit een heel oneerlijk moment geweest.
In mijn relatie heb ik nu een ietwat(met nadruk op ietwat) hetzelfde soort probleem. Mijn vriendin is manisch-depressief geworden in het laatste anderhalf jaar. (we zijn 4,5 jaar samen) Ik merk dat ik nu ook veel meer moet vechten voor/met haar, ze is onwijs snel boos, geirriteerd en ronduit lomp richting mij. Afreageren doet ze bij mij. Hiermee duwt ze me van haar weg, terwijl ik weet dat ze juist MIJ nodig heeft nu...
Ik houd zielsveel van haar, maar moet eerlijk zeggen dat het in mijn hoofd ook al heeft gespeeld. "trek ik dit nog wel?" "is zij echt al deze moeite waard". Mijn conclusie was dat dit wel zo was en ondanks dat haar gedrag nauwelijks is veranderd, (we hebben er wel uren en uren over gepraat) ga ik voor 110% voor mijn relatie.
Je moet ook begrijpen dat je je als partner in zo'n situatie (ongeacht welke ziekte) enorm machteloos voelt, hij ziet jouw pijn, maar kan je niet helpen, kan niet de man zijn die het allemaal even oplost, wat iedere man diep van binnen gewoon wil, zorgen voor zijn gezinnetje. Hierdoor word hij ook ongelukkiger.
Ik hoop dat je toch nog ergens de kracht uit weet te putten om door te gaan, met of zonder partner.
Laat ik beginnen met te zeggen dat ik het echt heel vervelend voor je vind. Zeker aangezien je geestelijk ook helemaal niet lekker in je vel zit, is dit een heel oneerlijk moment geweest.
In mijn relatie heb ik nu een ietwat(met nadruk op ietwat) hetzelfde soort probleem. Mijn vriendin is manisch-depressief geworden in het laatste anderhalf jaar. (we zijn 4,5 jaar samen) Ik merk dat ik nu ook veel meer moet vechten voor/met haar, ze is onwijs snel boos, geirriteerd en ronduit lomp richting mij. Afreageren doet ze bij mij. Hiermee duwt ze me van haar weg, terwijl ik weet dat ze juist MIJ nodig heeft nu...
Ik houd zielsveel van haar, maar moet eerlijk zeggen dat het in mijn hoofd ook al heeft gespeeld. "trek ik dit nog wel?" "is zij echt al deze moeite waard". Mijn conclusie was dat dit wel zo was en ondanks dat haar gedrag nauwelijks is veranderd, (we hebben er wel uren en uren over gepraat) ga ik voor 110% voor mijn relatie.
Je moet ook begrijpen dat je je als partner in zo'n situatie (ongeacht welke ziekte) enorm machteloos voelt, hij ziet jouw pijn, maar kan je niet helpen, kan niet de man zijn die het allemaal even oplost, wat iedere man diep van binnen gewoon wil, zorgen voor zijn gezinnetje. Hierdoor word hij ook ongelukkiger.
Ik hoop dat je toch nog ergens de kracht uit weet te putten om door te gaan, met of zonder partner.
donderdag 23 oktober 2008 om 11:08
Nou Stephan, dat wat jij suggereert is ook geen enkel moment in mij opgekomen... Ik begrijp wel het middengedeelte van je posting, maar aan het einde haak ik af.. Ik zie meer een man die héél veel van Iry en de knideren houdt, anders was ie allang vertrokken.. Ik denk meer dat hij de situatie niet meer trekt...
Verklaar je beredenering eens...
Sonja
Verklaar je beredenering eens...
Sonja
donderdag 23 oktober 2008 om 11:16
donderdag 23 oktober 2008 om 12:05
Gewoon een zinloze opmerking, Laten we dat maar niet serieus nemen. Heb wel nagedacht over de opmerking van Evidenza, en ik denk dat ze zeker een punt heeft dat het forum Iry in zekere zin niet helpt. Soms heb ik het gevoel Iry dat je er alleen uithaalt waar je iets mee kan, en dat zijn dan de ondersteunende woorden, die erkennen dat je een probleem hebt en die erkennen dat je er vooral heel voorzichtig mee om moet gaan. De kritische geluiden wuif je weg of je negeert ze. En dan gaat het vooral om de geluiden die erkennen dat je een probleem hebt en dat jij de enige bent die daar wat aan kan en moet doen. Ik denk dat je ook op deze wijze met je omgeving en de hulpverlening omgaat. Niet echt bevorderend voor je proces dus
donderdag 23 oktober 2008 om 13:55
quote:impala schreef op 23 oktober 2008 @ 13:52:
Dankje wel Stephan. Ik zal mijn quotes ook verwijderen.
Ik begrijp inmiddels uit het andere topic dat je nogal in de ban bent van dat onderwerp. Het zit naar mijn idee meer in jou dan in de postings van Iry.
Stuur volgende x gewoon een berichtje, dan was het al veel eerder gedaan.
En misschien zit daar idd. nog wel veel onzekerheid in bij mij, bedankt voor je inzicht
Dankje wel Stephan. Ik zal mijn quotes ook verwijderen.
Ik begrijp inmiddels uit het andere topic dat je nogal in de ban bent van dat onderwerp. Het zit naar mijn idee meer in jou dan in de postings van Iry.
Stuur volgende x gewoon een berichtje, dan was het al veel eerder gedaan.
En misschien zit daar idd. nog wel veel onzekerheid in bij mij, bedankt voor je inzicht
vrijdag 24 oktober 2008 om 00:20
Hoi lieverds.
Ten eerste even mijn excuus aan sonjaentom voor mijn achterdocht.
Omdat een ander forummer met een persoonlijk topic is herkend,ben ik een beetje op mijn hoede.
Niet persoonlijk oppakken hoor!.
Ik ben net alweer thuis gekomen.
Ik heb een fijne rustdag gehad vandaag. Ik kon nog wel langer blijven als ik dat wilde,maar vriendin gaat morgenvroeg een weekend weg en dan zou ik alleen zijn.
Lijkt mij niet verstandig voor mij.
Ik heb niet eens veel gepraat daar,wel nagedacht,vooral ontspannen spelletjes gedaan (ik weet het,heel suf maar goede afleiding)
Het lijkt alsof het allemaal een beetje vorm gaat krijg wat ons te doen staat.
Vriend begint een beetje los te komen en is heel positief.
Hij begint weer vertrouwen te krijgen,ziet dat ik hard vecht.
Hij begint nu eindelijk in te zien dat de stress enorm was opgelopen voor mij door alles en ik die kar alleen trok.
We gaan het nu samen doen,dit gezin,zijn werk,mijn probleem..maar vooral tijd voor elkaar!!!!
Dat geeft mij weer wat meer vertrouwen.
Jullie hebbben gelijk dat het forum mij niet altijd goed doet.(evidenza,dat ben ik met je eens hoor!!)
Toch geeft het ook wel steun.
Idd de kritische noot is niet altijd makkelijk,soms ben ik het gewoon niet eens,terecht of onterecht.Maar ieder bekijkt het vanuit zijn eigen kader en dat verschilt.
De zijwegen.....laat ze mij maar eerst even bewandelen.
Ik heb al heel wat hoofdpaden gelopen in de behandelingen,nadeel is dat de terugslag iedere keer groot was en daar schiet ik niet veel mee op.
Dus dat hoofdpad hopelijk kom ik daar wel op,maar eerst maar eens rustig aan.
Meds ik heb de medicatie genomen gisteren hoor,zag weer heel de wereld voorbij tollen.Het lijkt wel alsof ze wat invloed hebben op de stemmen..dat zou al wat ruis wegnemen.
Maar ik ben wel de hele dag suf,we gaan nog even door tot mijn afspraak met psych.
Verder..is het zo dat ik de negatieve geluiden negeer?
Het is wel zo dat ik het soms moeilijk vind om op alles te reageren,soms weet ik het even niet,of zit mijn hoofd te vol.
Maar ik had het idee dat ik over alles,positief of negatief wel iets meld.
Misschien moet ik mijn topic nog eens een stuk terug lezen.
Mijn dossier heb ik in huis,ga ik eens op een rustig moment doornemen.
Morgen een afspraak met de eetstoorniskliniek.
Liefs!
Ten eerste even mijn excuus aan sonjaentom voor mijn achterdocht.
Omdat een ander forummer met een persoonlijk topic is herkend,ben ik een beetje op mijn hoede.
Niet persoonlijk oppakken hoor!.
Ik ben net alweer thuis gekomen.
Ik heb een fijne rustdag gehad vandaag. Ik kon nog wel langer blijven als ik dat wilde,maar vriendin gaat morgenvroeg een weekend weg en dan zou ik alleen zijn.
Lijkt mij niet verstandig voor mij.
Ik heb niet eens veel gepraat daar,wel nagedacht,vooral ontspannen spelletjes gedaan (ik weet het,heel suf maar goede afleiding)
Het lijkt alsof het allemaal een beetje vorm gaat krijg wat ons te doen staat.
Vriend begint een beetje los te komen en is heel positief.
Hij begint weer vertrouwen te krijgen,ziet dat ik hard vecht.
Hij begint nu eindelijk in te zien dat de stress enorm was opgelopen voor mij door alles en ik die kar alleen trok.
We gaan het nu samen doen,dit gezin,zijn werk,mijn probleem..maar vooral tijd voor elkaar!!!!
Dat geeft mij weer wat meer vertrouwen.
Jullie hebbben gelijk dat het forum mij niet altijd goed doet.(evidenza,dat ben ik met je eens hoor!!)
Toch geeft het ook wel steun.
Idd de kritische noot is niet altijd makkelijk,soms ben ik het gewoon niet eens,terecht of onterecht.Maar ieder bekijkt het vanuit zijn eigen kader en dat verschilt.
De zijwegen.....laat ze mij maar eerst even bewandelen.
Ik heb al heel wat hoofdpaden gelopen in de behandelingen,nadeel is dat de terugslag iedere keer groot was en daar schiet ik niet veel mee op.
Dus dat hoofdpad hopelijk kom ik daar wel op,maar eerst maar eens rustig aan.
Meds ik heb de medicatie genomen gisteren hoor,zag weer heel de wereld voorbij tollen.Het lijkt wel alsof ze wat invloed hebben op de stemmen..dat zou al wat ruis wegnemen.
Maar ik ben wel de hele dag suf,we gaan nog even door tot mijn afspraak met psych.
Verder..is het zo dat ik de negatieve geluiden negeer?
Het is wel zo dat ik het soms moeilijk vind om op alles te reageren,soms weet ik het even niet,of zit mijn hoofd te vol.
Maar ik had het idee dat ik over alles,positief of negatief wel iets meld.
Misschien moet ik mijn topic nog eens een stuk terug lezen.
Mijn dossier heb ik in huis,ga ik eens op een rustig moment doornemen.
Morgen een afspraak met de eetstoorniskliniek.
Liefs!
vrijdag 24 oktober 2008 om 00:25
vrijdag 24 oktober 2008 om 00:49
Het was idd iets heel erg bots en ondoordachts en (naar achteraf bleek) een soort ongepaste projectie van zijn eigen zorgen op jouw situatie. Dat vond Stephan zelf ook en daarom heeft ie-het weer weggehaald. Als je het perse wil horen wil ik het wel zeggen, maar het sloeg nergens op en hij heeft t niet voor niks gewist...
En je snapt dat als zelfs ík het te bot voor woorden vond, dat het dan wel heel erg ongepast moet zijn geweest
Maar als je er echt over gaat piekeren vraag maar, dan zal ik het je influisteren.
En je snapt dat als zelfs ík het te bot voor woorden vond, dat het dan wel heel erg ongepast moet zijn geweest
Maar als je er echt over gaat piekeren vraag maar, dan zal ik het je influisteren.
.
vrijdag 24 oktober 2008 om 00:54
