Relaties
alle pijlers
De mokerslag.....
vrijdag 22 augustus 2008 om 07:14
En nu gaat het licht echt uit bij mij.
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
vrijdag 24 oktober 2008 om 02:29
Ik heb ooit een korte opname gehad winkelmandje,dat was niet zo'n succes.
Verdere intake bij een ander instelling gaf geen groen licht voor opname.
Opname heb ik zelf regelmatig ter sprake gebracht maar wordt niet geadviseerd.
Wel heb ik intensieve dagbehandelingen gehad,dan ben je 5 dagen onder de pannen.
Verdere intake bij een ander instelling gaf geen groen licht voor opname.
Opname heb ik zelf regelmatig ter sprake gebracht maar wordt niet geadviseerd.
Wel heb ik intensieve dagbehandelingen gehad,dan ben je 5 dagen onder de pannen.
vrijdag 24 oktober 2008 om 02:35
Ok...ik heb namelijk je post gelezen die je inmiddels heb verwijderd.
Ik herken het namelijk bij iemand in mijn omgeving van vroeger. Die had hetzelfde als jij alleen dan zonder stemmen maar met drankprobleem erbij. Vroeger veel mee gepraat....inmiddels contact verwaterd maar een andere vriendin heeft nog wel contact met haar. Ik weet dat zei in een kliniek heeft gezeten voor alles en nu in een intensief begeleidingsprogramma zit thuis. Het schijnt haar erg goed te helpen namelijk!
Ik herken het namelijk bij iemand in mijn omgeving van vroeger. Die had hetzelfde als jij alleen dan zonder stemmen maar met drankprobleem erbij. Vroeger veel mee gepraat....inmiddels contact verwaterd maar een andere vriendin heeft nog wel contact met haar. Ik weet dat zei in een kliniek heeft gezeten voor alles en nu in een intensief begeleidingsprogramma zit thuis. Het schijnt haar erg goed te helpen namelijk!
vrijdag 24 oktober 2008 om 02:35
We verzanden wel weer in mijn problematiek en de moeilijkheid om daar wat mee te doen,zowel van mijn kant als van de hulpverlening.
Ik wil toch even een positieve noot er tussendoor gooien,waar het topic over begon.
Vriend zijn gevoel begint in beweging te komen!!!
Volgende week gaan we samen een weekendje weg en hij vertelde dat hij daar heel erg naar uit keek (en ik ook)
Dat zegt toch iets!!
Ik wil toch even een positieve noot er tussendoor gooien,waar het topic over begon.
Vriend zijn gevoel begint in beweging te komen!!!
Volgende week gaan we samen een weekendje weg en hij vertelde dat hij daar heel erg naar uit keek (en ik ook)
Dat zegt toch iets!!
vrijdag 24 oktober 2008 om 02:38
vrijdag 24 oktober 2008 om 02:40
quote:impala schreef op 24 oktober 2008 @ 02:11:
ik ga zo ook slapen Iry. Maak jij het ook niet te laat? Neem je pillen en pak je rust en denk morgen rustig na over wat je verder met je topic wil.
En je weet nu, als er hier mensen komen die rare dingen gaan zeggen dan sta je er niet alleen voor !Dat weet ik nu,heel lief
ik ga zo ook slapen Iry. Maak jij het ook niet te laat? Neem je pillen en pak je rust en denk morgen rustig na over wat je verder met je topic wil.
En je weet nu, als er hier mensen komen die rare dingen gaan zeggen dan sta je er niet alleen voor !Dat weet ik nu,heel lief
vrijdag 24 oktober 2008 om 11:08
Goedemorgen lieve Iry en andere posters/lezers,
Ik kan geen twee dagen weg zijn, merk ik, of ik kan het hier al niet meer helemaal volgen...
Geeft niks, in elk geval een teken dat er veel gebeurt.
Iry, ik heb wel mijn vermoedens wat er zoal besproken is hier. Kan je het allemaal een beetje aan? Iemand (Evidenza?) zei het al: het forum is niet in alle opzichten goed voor een mens. Let je goed op je grenzen? En dan bedoel ik niet alleen in verband met herkenning, maar vooral ook emotioneel. Leuk en aardig, steun van forummers, maar uiteindelijk zit je alleen achter je computertje... Zoek steun in je omgeving zoals je dat hier kunt!
Ik wens je een fijne dag! (Ben zo weer weg, lees vanavond weer even mee)
Ik kan geen twee dagen weg zijn, merk ik, of ik kan het hier al niet meer helemaal volgen...
Geeft niks, in elk geval een teken dat er veel gebeurt.
Iry, ik heb wel mijn vermoedens wat er zoal besproken is hier. Kan je het allemaal een beetje aan? Iemand (Evidenza?) zei het al: het forum is niet in alle opzichten goed voor een mens. Let je goed op je grenzen? En dan bedoel ik niet alleen in verband met herkenning, maar vooral ook emotioneel. Leuk en aardig, steun van forummers, maar uiteindelijk zit je alleen achter je computertje... Zoek steun in je omgeving zoals je dat hier kunt!
Ik wens je een fijne dag! (Ben zo weer weg, lees vanavond weer even mee)
vrijdag 24 oktober 2008 om 12:20
Hoi liev zoe,
Ik kan ook niet even weg,of er gebeurt wat!
Maar zo fijn dat dat voor mij werd opgelost.
Ik heb ook steun in mijn omgeving hoor.
Lieve vrienden,en mijn schoonzusje vooral,die staat heel dicht bij mij.
Vriend is ook heel lief voor mij,bewaakt nu mijn grenzen heel goed wat de kinderen betreft,grijpt nu vaker in om mij te ontzien.
Hij zou wat mij betreft wel wat meer tegengas naar mij mogen geven,of eigenlijk naar mijn eetstoornis.
Het zou mij helpen als iemand meer op zijn strepen staat met bv eten,of afleiding geven om geen eetbui te hebben.
Ik snap zijn terughoudende gedrag daarin wel,want dat zal ook weerstand op roepen bij mij,maar ik vind dat niet erg.
Evidenza maakte inderdaad een punt dat het forum zijn beperkingen heeft en het niet de plek is voor echte hulp.
Toch haal ik er ook veel steun uit en hoewel ik ook hier opstandig of eigenwijs kan reageren,ik denk wel na over de kritische noten.
Ik doe er echt wat mee.
Vanmiddag heb ik tweede gesprek bij de eetstoorniskliniek.
Hoewel ik eigenlijk samen met mijn behandelaar had besloten daar een kort traject te volgen,ga ik nu weer twijfelen.
Ik verwacht wel reacties van jullie dat ik weer wegvlucht of niet wil.
Maar echt,ik twijfel niet door angst geleid,maar serieus of dit wel gaat werken nu.
Is dit wel de juiste volgorde?
Moet ik toch niet eerst wat aan traumaverwerking gaan doen,wil het gaan slagen.
Ik denk dat als basis de tip van genoeg misschien ook goed is,eerst de aandachttraining.
Dan leren onmgaan met mijn emoties en angsten,trauma's??
Of is het nu toch het beste om symptoom bestrijding aan te gaan?
Wat komt bij jullie in mijn hele topic het opvallends naar voren?(behalve dat ik eigenwijs ben ).
De eetstoornis,de borderline,trauma.
Ik kan echt heel moeilijk beslissingen maken,zeker nu.
Liefs!
Ik kan ook niet even weg,of er gebeurt wat!
Maar zo fijn dat dat voor mij werd opgelost.
Ik heb ook steun in mijn omgeving hoor.
Lieve vrienden,en mijn schoonzusje vooral,die staat heel dicht bij mij.
Vriend is ook heel lief voor mij,bewaakt nu mijn grenzen heel goed wat de kinderen betreft,grijpt nu vaker in om mij te ontzien.
Hij zou wat mij betreft wel wat meer tegengas naar mij mogen geven,of eigenlijk naar mijn eetstoornis.
Het zou mij helpen als iemand meer op zijn strepen staat met bv eten,of afleiding geven om geen eetbui te hebben.
Ik snap zijn terughoudende gedrag daarin wel,want dat zal ook weerstand op roepen bij mij,maar ik vind dat niet erg.
Evidenza maakte inderdaad een punt dat het forum zijn beperkingen heeft en het niet de plek is voor echte hulp.
Toch haal ik er ook veel steun uit en hoewel ik ook hier opstandig of eigenwijs kan reageren,ik denk wel na over de kritische noten.
Ik doe er echt wat mee.
Vanmiddag heb ik tweede gesprek bij de eetstoorniskliniek.
Hoewel ik eigenlijk samen met mijn behandelaar had besloten daar een kort traject te volgen,ga ik nu weer twijfelen.
Ik verwacht wel reacties van jullie dat ik weer wegvlucht of niet wil.
Maar echt,ik twijfel niet door angst geleid,maar serieus of dit wel gaat werken nu.
Is dit wel de juiste volgorde?
Moet ik toch niet eerst wat aan traumaverwerking gaan doen,wil het gaan slagen.
Ik denk dat als basis de tip van genoeg misschien ook goed is,eerst de aandachttraining.
Dan leren onmgaan met mijn emoties en angsten,trauma's??
Of is het nu toch het beste om symptoom bestrijding aan te gaan?
Wat komt bij jullie in mijn hele topic het opvallends naar voren?(behalve dat ik eigenwijs ben ).
De eetstoornis,de borderline,trauma.
Ik kan echt heel moeilijk beslissingen maken,zeker nu.
Liefs!
vrijdag 24 oktober 2008 om 12:23
Ik denk dat de eetstoornis nu prioriteit heeft omdat als je die beter onder controle hebt, je lichaam zich gezonder voelt, je mentaal ook meer kunt hebben.
Maar dat kan ik niet goed beoordelen want het is idd nogal een verweven geheel bij jou. Geen idee aan welk touwtje je het best het eerste kunt trekken.
Ik zou gewoon gaan en overleggen vanmiddag. Hoop dat het een fijn gesprek wordt .
Maar dat kan ik niet goed beoordelen want het is idd nogal een verweven geheel bij jou. Geen idee aan welk touwtje je het best het eerste kunt trekken.
Ik zou gewoon gaan en overleggen vanmiddag. Hoop dat het een fijn gesprek wordt .
vrijdag 24 oktober 2008 om 12:28
quote:iry schreef op 24 oktober 2008 @ 12:20:
Hoi liev zoe,
Vanmiddag heb ik tweede gesprek bij de eetstoorniskliniek.
Hoewel ik eigenlijk samen met mijn behandelaar had besloten daar een kort traject te volgen,ga ik nu weer twijfelen.
Probeer het gewoon, je moet toch weer érgens beginnen.....is dit het niet, kun je weer doorstromen naar een beter passende behandeling.
Wat komt bij jullie in mijn hele topic het opvallends naar voren?(behalve dat ik eigenwijs ben;-)).
De eetsoornis,de borderline,trauma.
Ik kan echt heel moeilijk beslissingen maken,zeker nu.
Jij eigenwijs?
Tja vooral je eetstoornis maar daar schrijf je ook het meest over.
( vind het trouwens erg moedig dat je de "rest" ook hebt 'verteld' aan een aantal forummers, geeft toch een completer beeld).
Dikke knuf!!!
Hoi liev zoe,
Vanmiddag heb ik tweede gesprek bij de eetstoorniskliniek.
Hoewel ik eigenlijk samen met mijn behandelaar had besloten daar een kort traject te volgen,ga ik nu weer twijfelen.
Probeer het gewoon, je moet toch weer érgens beginnen.....is dit het niet, kun je weer doorstromen naar een beter passende behandeling.
Wat komt bij jullie in mijn hele topic het opvallends naar voren?(behalve dat ik eigenwijs ben;-)).
De eetsoornis,de borderline,trauma.
Ik kan echt heel moeilijk beslissingen maken,zeker nu.
Jij eigenwijs?
Tja vooral je eetstoornis maar daar schrijf je ook het meest over.
( vind het trouwens erg moedig dat je de "rest" ook hebt 'verteld' aan een aantal forummers, geeft toch een completer beeld).
Dikke knuf!!!
vrijdag 24 oktober 2008 om 12:30
He feli,
Oke,daar kan ik het ook wel mee eens zijn dat een gezonder lichaam mentaal meer kan dragen.
Ik ben gewoon bang dat ik niet met de gevolgen en angsten kan omgaan (nog niet goed) en het dan weer een fiasco wordt,dus weer een terleurstelling,falen etc.
Ik weer de stempel krijg dat behandelen geen zin heeft.
Mijn ervaringen zijn natuurlijk niet bemoedigend.
Het is wel een rode draad in het topic.
Het lijkt alsof ik niet echt wil, en natuurlijk loop ik ook tegen mijn angsten.
Maar ik weet gewoon niet meer wat het beste is.
En ik wil deze keer voor de langere termijn vooruit gaan.
Ik weet dat de klap van een mislukte therapie heel groot is en weer een enorme terugval op kan leveren.
Dat wil ik liever proberen te voorkomen en daarom goed over de keuze nadenken.
Zucht.....was ik maar niet zo moeilijk.
Oke,daar kan ik het ook wel mee eens zijn dat een gezonder lichaam mentaal meer kan dragen.
Ik ben gewoon bang dat ik niet met de gevolgen en angsten kan omgaan (nog niet goed) en het dan weer een fiasco wordt,dus weer een terleurstelling,falen etc.
Ik weer de stempel krijg dat behandelen geen zin heeft.
Mijn ervaringen zijn natuurlijk niet bemoedigend.
Het is wel een rode draad in het topic.
Het lijkt alsof ik niet echt wil, en natuurlijk loop ik ook tegen mijn angsten.
Maar ik weet gewoon niet meer wat het beste is.
En ik wil deze keer voor de langere termijn vooruit gaan.
Ik weet dat de klap van een mislukte therapie heel groot is en weer een enorme terugval op kan leveren.
Dat wil ik liever proberen te voorkomen en daarom goed over de keuze nadenken.
Zucht.....was ik maar niet zo moeilijk.
vrijdag 24 oktober 2008 om 12:31
vrijdag 24 oktober 2008 om 12:35
vrijdag 24 oktober 2008 om 12:37
Dat is idd waar dat je dan op andere vlakken terecht komt.
En dat is nu juist mijn twijfel,binnen de eetstoornis behandeling is daar weinig ruimte voor.
Ik ben daarom na de tweede keer daar doorverwezen omdat ze daar niets mee konden doen.
Nu ga ik dan voor de derde keer? Ik verwacht hetzelfde probleem.
Het punt is dat je dan een tijd nergens echt terecht kan,en dan zit ik met de brokstukken thuis......thuisbasis door relatieperikelen niet stevig?? Hoe gaat vriend daar mee om.
Kan hij dat wel aan?, Maak ik het dan weer te zwaar??
En dat is nu juist mijn twijfel,binnen de eetstoornis behandeling is daar weinig ruimte voor.
Ik ben daarom na de tweede keer daar doorverwezen omdat ze daar niets mee konden doen.
Nu ga ik dan voor de derde keer? Ik verwacht hetzelfde probleem.
Het punt is dat je dan een tijd nergens echt terecht kan,en dan zit ik met de brokstukken thuis......thuisbasis door relatieperikelen niet stevig?? Hoe gaat vriend daar mee om.
Kan hij dat wel aan?, Maak ik het dan weer te zwaar??
vrijdag 24 oktober 2008 om 12:49
Dat heb ik inderdaad ook nog op het lijstje,
En ik word nog terug gebeld door een traumacentrum.
Imet moet ik dinsdag eens gaan bellen.
ik moet het gesprek van vanmiddag ook afwachten.
Vandaar ook mijn gepieker,ik wil het even op een rijtje krijgen om het gesprek goed in te gaan.
Wat ze daar wel bieden is voor een aantal dagen structuur.
Mijn ervaring van de andere keren is dat ik wel tegen de eetbuidrang aanloop,die s'avonds plaats vind.
Ik ben de eerste keer toen ik daar in behandeling ging vrijwel eetbuivrij begonnen,en ben uiteindelijk eruit gekomen met flinke eetbuien en braken.
Omdat ik echt de weg kwijt raakte met het opgelegde eetpatroon en de snelle gewichtstoename die daar van je wordt verwacht.
Het kan mij dus wat opleveren,maar ook met een erfenis achterlaten.
En ik word nog terug gebeld door een traumacentrum.
Imet moet ik dinsdag eens gaan bellen.
ik moet het gesprek van vanmiddag ook afwachten.
Vandaar ook mijn gepieker,ik wil het even op een rijtje krijgen om het gesprek goed in te gaan.
Wat ze daar wel bieden is voor een aantal dagen structuur.
Mijn ervaring van de andere keren is dat ik wel tegen de eetbuidrang aanloop,die s'avonds plaats vind.
Ik ben de eerste keer toen ik daar in behandeling ging vrijwel eetbuivrij begonnen,en ben uiteindelijk eruit gekomen met flinke eetbuien en braken.
Omdat ik echt de weg kwijt raakte met het opgelegde eetpatroon en de snelle gewichtstoename die daar van je wordt verwacht.
Het kan mij dus wat opleveren,maar ook met een erfenis achterlaten.
vrijdag 24 oktober 2008 om 13:13
Dan zou ik naar de imet gaan, iets nieuws proberen. Je kon je vinden in hun zienswijze, behandel methode dus waarom niet?
Als ik je vriend was zou ik je al lang naar zoiets hebben gestuurd. Ik zou het nu niet meer aan jou overlaten. Wel welke therapie maar ik zou niet accepteren dat je, zo moe en radeloos, thuis zou blijven zitten. No way!!
Als ik je vriend was zou ik je al lang naar zoiets hebben gestuurd. Ik zou het nu niet meer aan jou overlaten. Wel welke therapie maar ik zou niet accepteren dat je, zo moe en radeloos, thuis zou blijven zitten. No way!!
