Relaties
alle pijlers
Partner biecht op...
maandag 18 april 2016 om 15:01
Even een nieuwe nick aangemaakt.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
zaterdag 23 april 2016 om 19:06
quote:N1ka schreef op 23 april 2016 @ 18:40:
[...]
Dit. Mijn ex waakte er ook altijd voor om iets op papier te zetten, want "je weet nooit wanneer het tegen je gebruikt kan worden". Achterdochtig tot en met. Zoals de waard is...
.
Omg, waar die mensen al niet in hun hoofd mee bezig zijn, als je bezig bent een enorme stommiteit van jezelf goed te maken, komt het normaal gesproken toch niet eens in je op om te denken "ik verstuur het maar niet, want wie weet wordt het tegen me gebruikt"....
Inderdaad wat een achterdocht, wat wel veelzeggend is over diegene zelf inderdaad...
[...]
Dit. Mijn ex waakte er ook altijd voor om iets op papier te zetten, want "je weet nooit wanneer het tegen je gebruikt kan worden". Achterdochtig tot en met. Zoals de waard is...
.
Omg, waar die mensen al niet in hun hoofd mee bezig zijn, als je bezig bent een enorme stommiteit van jezelf goed te maken, komt het normaal gesproken toch niet eens in je op om te denken "ik verstuur het maar niet, want wie weet wordt het tegen me gebruikt"....
Inderdaad wat een achterdocht, wat wel veelzeggend is over diegene zelf inderdaad...
zaterdag 23 april 2016 om 19:07
quote:Deadpool schreef op 23 april 2016 @ 19:02:
Bah wat een misselijk stuk vreten hoe hij nu weer met dat overzicht loopt te kloten.
Die geeft echt alleen maar om zichzelf bah bah bah wat een loser.Amen! Hij voelt zichzelf ook wel echt heel erg zielig maar gebruik maken van vrouwen alsof het stukken vlees zijn daar heeft hij dan weer geen problemen mee. Bah.
Bah wat een misselijk stuk vreten hoe hij nu weer met dat overzicht loopt te kloten.
Die geeft echt alleen maar om zichzelf bah bah bah wat een loser.Amen! Hij voelt zichzelf ook wel echt heel erg zielig maar gebruik maken van vrouwen alsof het stukken vlees zijn daar heeft hij dan weer geen problemen mee. Bah.
zaterdag 23 april 2016 om 19:14
Renee, hoe goed sommige mensen kunnen liegen, dat kun je je gewoon niet voorstellen tot je het zelf meemaakt. Ik merkte er in elk geval NIETS van, terwijl ik toch echt veel dingen zie in het algemeen (observerend type). De grond zakt dan inderdaad weg onder je voeten, want je weet niets meer zeker ineens. Wat ook erg vevelend is, is dat je je onbevangenheid totaal kwijtraakt in je relatie. Alles wat hij zegt, kun je niet meer automatisch voor waar aannemen. Alles gaat op de weegschaal. Echt álles. En dat is doodvermoeiend. En heel verdrietig. Ik vond mezelf ook ontzettend dom, dat ik het niet doorhad. Maar hij was er echt zó goed in, dat ik mezelf dat nu niet meer kwalijk neem.
zaterdag 23 april 2016 om 19:14
quote:apollo5 schreef op 23 april 2016 @ 18:48:
Het niet alles vertellen, nogmaals, komt voort uit schaamte. Het is niet iets wat je trots verteld. Schaamte en je vrouw geen pijn willen doen door nog een onthulling. Vergeet niet dat hij wellicht nog veel om je geeft. Klinkt gek. Maar ik kan zijn gedachtengang helemaal volgen.
Hij moet je nu gaan vertrouwen eerder verteld hij het je niet. Vertrouwen dat hij je niet kwijt raakt door nog een nieuwe onthulling.
Natuurlijk komt het ook voort uit schaamte en hij zal ongetwijfeld nog veel van TO houden, maar hij kan nu niet meer verwachten dat ie eerst de zekerheid van zijn vrouw krijgt dat hij haar niet kwijtraakt om dan pas met het hele verhaal op de proppen te komen. Kom nou, dat is de omgekeerde wereld. Het vertrouwen van TO ligt helemaal aan gruzelementen en hij zal nu eerst met het hele verhaal moeten komen, zoals TO wenst, wil zij hem opnieuw leren vertrouwen.
Het niet alles vertellen, nogmaals, komt voort uit schaamte. Het is niet iets wat je trots verteld. Schaamte en je vrouw geen pijn willen doen door nog een onthulling. Vergeet niet dat hij wellicht nog veel om je geeft. Klinkt gek. Maar ik kan zijn gedachtengang helemaal volgen.
Hij moet je nu gaan vertrouwen eerder verteld hij het je niet. Vertrouwen dat hij je niet kwijt raakt door nog een nieuwe onthulling.
Natuurlijk komt het ook voort uit schaamte en hij zal ongetwijfeld nog veel van TO houden, maar hij kan nu niet meer verwachten dat ie eerst de zekerheid van zijn vrouw krijgt dat hij haar niet kwijtraakt om dan pas met het hele verhaal op de proppen te komen. Kom nou, dat is de omgekeerde wereld. Het vertrouwen van TO ligt helemaal aan gruzelementen en hij zal nu eerst met het hele verhaal moeten komen, zoals TO wenst, wil zij hem opnieuw leren vertrouwen.
zaterdag 23 april 2016 om 19:18
Maar heeft hij dan echt een boekhouding bijgehouden van hoe vaak hij geweest is en wat hij toen heeft gedaan?
Hij zegt nu zo'n 23 keer ...
Maar het is al gestoord dat hij die 23 keer zo kan neerpennen.
Wie weet hoeveel keer is 't echt geweest? Misschien nog veel meer?
Mijn krediet zou toch echt op zijn.
En die tekst wel of niet op papier of op mail, dat zou er bij mij op de duur echt niet toe doen.
Vaststaand feit - voor mij - is dat deze kerel zo onbetrouwbaar is als wat.
En dat jullie leven samen duidelijk niet was wat je dacht dat het was.
Dan kan hij zich nog zoveel schamen als hij wil, dat had hij de eerste keer toen hij ging tijdens jullie relatie al moeten doen.
En niet pas na 19 (?) keer.
Hij zegt nu zo'n 23 keer ...
Maar het is al gestoord dat hij die 23 keer zo kan neerpennen.
Wie weet hoeveel keer is 't echt geweest? Misschien nog veel meer?
Mijn krediet zou toch echt op zijn.
En die tekst wel of niet op papier of op mail, dat zou er bij mij op de duur echt niet toe doen.
Vaststaand feit - voor mij - is dat deze kerel zo onbetrouwbaar is als wat.
En dat jullie leven samen duidelijk niet was wat je dacht dat het was.
Dan kan hij zich nog zoveel schamen als hij wil, dat had hij de eerste keer toen hij ging tijdens jullie relatie al moeten doen.
En niet pas na 19 (?) keer.
zaterdag 23 april 2016 om 19:40
quote:N1ka schreef op 23 april 2016 @ 19:14:
Renee, hoe goed sommige mensen kunnen liegen, dat kun je je gewoon niet voorstellen tot je het zelf meemaakt. Ik merkte er in elk geval NIETS van, terwijl ik toch echt veel dingen zie in het algemeen (observerend type). De grond zakt dan inderdaad weg onder je voeten, want je weet niets meer zeker ineens. Wat ook erg vevelend is, is dat je je onbevangenheid totaal kwijtraakt in je relatie. Alles wat hij zegt, kun je niet meer automatisch voor waar aannemen. Alles gaat op de weegschaal. Echt álles. En dat is doodvermoeiend. En heel verdrietig. Ik vond mezelf ook ontzettend dom, dat ik het niet doorhad. Maar hij was er echt zó goed in, dat ik mezelf dat nu niet meer kwalijk neem.Het lijkt me heel naar om dat mee te maken en kan me voorstellen dat je je onbevangenheid dan totaal kwijtraakt. Ik heb in ex-relaties ook wel een aantal 'vreemde' dingen meegemaakt, maar achteraf besefte ik me wel dat er al eerder dingen waren die ik wat vreemd vond/waarvan mijn gevoel/intuitie zei dat er iets niet klopte oid, maar ik kon er op die momenten zelf de vinger (nog) niet op leggen, dus rationaliseerde ik het weg en/of liet ik me met een kluitje het riet insturen. Heb er dus van geleerd voortaan heel goed naar mijn gevoel/intuitie te luisteren en daar op te vertrouwen. Maar als je achteraf niet kunt zeggen dat je al eens eerder je vraagtekens bij bepaalde dingen had oid, kan ik me voorstellen dat het in eerste instantie helemaal een aanslag is op je zelfvertrouwen.
Renee, hoe goed sommige mensen kunnen liegen, dat kun je je gewoon niet voorstellen tot je het zelf meemaakt. Ik merkte er in elk geval NIETS van, terwijl ik toch echt veel dingen zie in het algemeen (observerend type). De grond zakt dan inderdaad weg onder je voeten, want je weet niets meer zeker ineens. Wat ook erg vevelend is, is dat je je onbevangenheid totaal kwijtraakt in je relatie. Alles wat hij zegt, kun je niet meer automatisch voor waar aannemen. Alles gaat op de weegschaal. Echt álles. En dat is doodvermoeiend. En heel verdrietig. Ik vond mezelf ook ontzettend dom, dat ik het niet doorhad. Maar hij was er echt zó goed in, dat ik mezelf dat nu niet meer kwalijk neem.Het lijkt me heel naar om dat mee te maken en kan me voorstellen dat je je onbevangenheid dan totaal kwijtraakt. Ik heb in ex-relaties ook wel een aantal 'vreemde' dingen meegemaakt, maar achteraf besefte ik me wel dat er al eerder dingen waren die ik wat vreemd vond/waarvan mijn gevoel/intuitie zei dat er iets niet klopte oid, maar ik kon er op die momenten zelf de vinger (nog) niet op leggen, dus rationaliseerde ik het weg en/of liet ik me met een kluitje het riet insturen. Heb er dus van geleerd voortaan heel goed naar mijn gevoel/intuitie te luisteren en daar op te vertrouwen. Maar als je achteraf niet kunt zeggen dat je al eens eerder je vraagtekens bij bepaalde dingen had oid, kan ik me voorstellen dat het in eerste instantie helemaal een aanslag is op je zelfvertrouwen.
zaterdag 23 april 2016 om 19:54
quote:N1ka schreef op 23 april 2016 @ 19:14:
Renee, hoe goed sommige mensen kunnen liegen, dat kun je je gewoon niet voorstellen tot je het zelf meemaakt. Ik merkte er in elk geval NIETS van, terwijl ik toch echt veel dingen zie in het algemeen (observerend type). De grond zakt dan inderdaad weg onder je voeten, want je weet niets meer zeker ineens. Wat ook erg vevelend is, is dat je je onbevangenheid totaal kwijtraakt in je relatie. Alles wat hij zegt, kun je niet meer automatisch voor waar aannemen. Alles gaat op de weegschaal. Echt álles. En dat is doodvermoeiend. En heel verdrietig. Ik vond mezelf ook ontzettend dom, dat ik het niet doorhad. Maar hij was er echt zó goed in, dat ik mezelf dat nu niet meer kwalijk neem.Ik heb dus ook nooit IETS gemerkt. Ook terugkijkend niet, dat er dingen op zijn plaats vallen ofzo. Dood-eng vind ik dat. Want wat zegt dat over MIJ..? Over mijn 'radar'? Ik heb een baan waarbij ik moet observeren en interpreteren. Ik ben een waarnemer. (Enneagram) Maar blijkbaar niet zo'n goede als dat ik altijd heb willen geloven. En als ik dit dus echt echt écht niet gezien heb, dan zal ik het een evt volgende keer wrs OOK niet zien.
Renee, hoe goed sommige mensen kunnen liegen, dat kun je je gewoon niet voorstellen tot je het zelf meemaakt. Ik merkte er in elk geval NIETS van, terwijl ik toch echt veel dingen zie in het algemeen (observerend type). De grond zakt dan inderdaad weg onder je voeten, want je weet niets meer zeker ineens. Wat ook erg vevelend is, is dat je je onbevangenheid totaal kwijtraakt in je relatie. Alles wat hij zegt, kun je niet meer automatisch voor waar aannemen. Alles gaat op de weegschaal. Echt álles. En dat is doodvermoeiend. En heel verdrietig. Ik vond mezelf ook ontzettend dom, dat ik het niet doorhad. Maar hij was er echt zó goed in, dat ik mezelf dat nu niet meer kwalijk neem.Ik heb dus ook nooit IETS gemerkt. Ook terugkijkend niet, dat er dingen op zijn plaats vallen ofzo. Dood-eng vind ik dat. Want wat zegt dat over MIJ..? Over mijn 'radar'? Ik heb een baan waarbij ik moet observeren en interpreteren. Ik ben een waarnemer. (Enneagram) Maar blijkbaar niet zo'n goede als dat ik altijd heb willen geloven. En als ik dit dus echt echt écht niet gezien heb, dan zal ik het een evt volgende keer wrs OOK niet zien.
zaterdag 23 april 2016 om 20:00
quote:apollo5 schreef op 23 april 2016 @ 18:48:
(...)
Hij moet je nu gaan vertrouwen eerder verteld hij het je niet. Vertrouwen dat hij je niet kwijt raakt door nog een nieuwe onthulling.
.
Daar kan ik me wel iets bij voorstellen. In theorie.
In de praktijk zou dit op dit moment voor mij betekenen dat ik mijn emoties voor me moet houden, alles gelaten en bemoedigend knikkend aanhoren, tot hij klaar is met zijn verhaal. Dat zich mss wel verspreid over de komende weken (maanden? Jaren?) zal ontvouwen.
Ik weet niet of ik dat kan.
(...)
Hij moet je nu gaan vertrouwen eerder verteld hij het je niet. Vertrouwen dat hij je niet kwijt raakt door nog een nieuwe onthulling.
.
Daar kan ik me wel iets bij voorstellen. In theorie.
In de praktijk zou dit op dit moment voor mij betekenen dat ik mijn emoties voor me moet houden, alles gelaten en bemoedigend knikkend aanhoren, tot hij klaar is met zijn verhaal. Dat zich mss wel verspreid over de komende weken (maanden? Jaren?) zal ontvouwen.
Ik weet niet of ik dat kan.
zaterdag 23 april 2016 om 20:02
quote:Zeeland1970 schreef op 23 april 2016 @ 13:05:
Merel; ja. Maar dus om het te kunnen plaatsen wil ik het dus eerst begrijpen. Eerst de feiten hebben. Ik weet nu (nog) niet of en hoe ik hiermee kan leven.
Deadpool : (wat is IMHO?) Ik weet niet of hij vanmorgen bedoelde met 'het opbiechten naar de kinderen ', dat hij ALLES op wil biechten. Hij zei gisteren zoiets van dat hij toch ook wel kon zeggen dat hij iets 'heel ergs gedaan had' om de spanningen in huis te verklaren, en het daarbij laten.
Ik denk ECHT dat de kinderen op dit moment, op dit vlak nog niets door hebben. Serieus. Omdat ik ze ken, omdat ik tot nu toe, elke dag met beiden minimaal 4x p dag leuke kote goede gesprekjes gehad heb over ditjes en datjes. Ze borrelen vd activiteiten, plannen, doen hun ding. Bovendien heeft 1 vd 2 een soort van autistische stoornis, die op dit moment wel 'handig' uitkomt. Hij zit in zijn eigen zalige beperkte wereldje, gefocust op zijn eigen onschuldige futiliteiten. Is hier al de hele week gonzend v energie mee bezig.
Mijn man wilde wrs dus zoiets vaags opbiechten, maar ziet niet dat HIJ momenteel gebukt gast onder spanningen en zelfverwijt, maar dat de jongens (gelukkig) nog argeloos zijn. DAT heb ik voorkomen. Want DAN zouden er wel vragen komen. 'Huh? Hoezo dan papa? WAT heb jij dan voor ergs gedaan?' Ze zullen gaan raden en gokken, totdat ze beet hebben. Hoezo pijnlijk..?
Hij zit ZO middenin zijn eigen emoties dat hij dit imo niet juist inschat.
Slechte ervaring met dit soort verhalen aan de kinderen vertellen.
Onze kinderen hebben een oom die niet met zijn tengels van zijn stiefdochter af kon blijven. Die stiefdochter beschouwen onze kinderen als hun nichtje. Toen het uitkwam wilden wij geen contact meer met de betreffende oom. Maar toen dat eenmaal op begon te vallen hebben wij de kinderen ook verteld dat oom iets had gedaan wat wij niet leuk vonden, dat we als het ware een beetje ruzie hebben, en hem niet meer willen zien. Maar daar namen ze uiteraard geen genoegen mee. Ze bleven maar raden en gokken. Uiteindelijk hebben we het wel verteld. Het was nooit de bedoeling dit in de doofpot te stoppen, want ik wilde dat ze weten dat ze hem niet kunnen vertrouwen, hoe verrot het ook is. Ik kan me voorstellen dat je in dit geval niet wil dat ze dit van hun vader weten. Dus dan moet je ze ook niet opzadelen met een brokje informatie waar ze niets mee kunnen.
Overigens was zijn "excuus" ook sexverslaving en raakte hij in een psychische crisis toen het uitkwam, maar dat terzijde
Merel; ja. Maar dus om het te kunnen plaatsen wil ik het dus eerst begrijpen. Eerst de feiten hebben. Ik weet nu (nog) niet of en hoe ik hiermee kan leven.
Deadpool : (wat is IMHO?) Ik weet niet of hij vanmorgen bedoelde met 'het opbiechten naar de kinderen ', dat hij ALLES op wil biechten. Hij zei gisteren zoiets van dat hij toch ook wel kon zeggen dat hij iets 'heel ergs gedaan had' om de spanningen in huis te verklaren, en het daarbij laten.
Ik denk ECHT dat de kinderen op dit moment, op dit vlak nog niets door hebben. Serieus. Omdat ik ze ken, omdat ik tot nu toe, elke dag met beiden minimaal 4x p dag leuke kote goede gesprekjes gehad heb over ditjes en datjes. Ze borrelen vd activiteiten, plannen, doen hun ding. Bovendien heeft 1 vd 2 een soort van autistische stoornis, die op dit moment wel 'handig' uitkomt. Hij zit in zijn eigen zalige beperkte wereldje, gefocust op zijn eigen onschuldige futiliteiten. Is hier al de hele week gonzend v energie mee bezig.
Mijn man wilde wrs dus zoiets vaags opbiechten, maar ziet niet dat HIJ momenteel gebukt gast onder spanningen en zelfverwijt, maar dat de jongens (gelukkig) nog argeloos zijn. DAT heb ik voorkomen. Want DAN zouden er wel vragen komen. 'Huh? Hoezo dan papa? WAT heb jij dan voor ergs gedaan?' Ze zullen gaan raden en gokken, totdat ze beet hebben. Hoezo pijnlijk..?
Hij zit ZO middenin zijn eigen emoties dat hij dit imo niet juist inschat.
Slechte ervaring met dit soort verhalen aan de kinderen vertellen.
Onze kinderen hebben een oom die niet met zijn tengels van zijn stiefdochter af kon blijven. Die stiefdochter beschouwen onze kinderen als hun nichtje. Toen het uitkwam wilden wij geen contact meer met de betreffende oom. Maar toen dat eenmaal op begon te vallen hebben wij de kinderen ook verteld dat oom iets had gedaan wat wij niet leuk vonden, dat we als het ware een beetje ruzie hebben, en hem niet meer willen zien. Maar daar namen ze uiteraard geen genoegen mee. Ze bleven maar raden en gokken. Uiteindelijk hebben we het wel verteld. Het was nooit de bedoeling dit in de doofpot te stoppen, want ik wilde dat ze weten dat ze hem niet kunnen vertrouwen, hoe verrot het ook is. Ik kan me voorstellen dat je in dit geval niet wil dat ze dit van hun vader weten. Dus dan moet je ze ook niet opzadelen met een brokje informatie waar ze niets mee kunnen.
Overigens was zijn "excuus" ook sexverslaving en raakte hij in een psychische crisis toen het uitkwam, maar dat terzijde
zaterdag 23 april 2016 om 20:04
quote:[Zeeland1970 schreef op 23 april 2016 @ 19:54[/message]:
[...]
Ik heb dus ook nooit IETS gemerkt. Ook terugkijkend niet, dat er dingen op zijn plaats vallen ofzo. Dood-eng vind ik dat. Want wat zegt dat over MIJ..? Over mijn 'radar'? Ik heb een baan waarbij ik moet observeren en interpreteren. Ik ben een waarnemer. (Enneagram) Maar blijkbaar niet zo'n goede als dat ik altijd heb willen geloven. En als ik dit dus echt echt écht niet gezien heb, dan zal ik het een evt volgende keer wrs OOK niet zien.
zegt niks over jou.
jij had geen enkele reden om te denken dat er iets niet klopte.
dus wat had je moeten observeren?
[...]
Ik heb dus ook nooit IETS gemerkt. Ook terugkijkend niet, dat er dingen op zijn plaats vallen ofzo. Dood-eng vind ik dat. Want wat zegt dat over MIJ..? Over mijn 'radar'? Ik heb een baan waarbij ik moet observeren en interpreteren. Ik ben een waarnemer. (Enneagram) Maar blijkbaar niet zo'n goede als dat ik altijd heb willen geloven. En als ik dit dus echt echt écht niet gezien heb, dan zal ik het een evt volgende keer wrs OOK niet zien.
zegt niks over jou.
jij had geen enkele reden om te denken dat er iets niet klopte.
dus wat had je moeten observeren?
wij slapen nooit.
zaterdag 23 april 2016 om 20:05
Het is niet zo gek, dat je niks gemerkt hebt. Ten eerste kijken ze echt wel uit wat ze vertellen en niet vertellen. Ten tweede verwacht je zoiets niet, zeker niet van degene die je het meest vertrouwt. Maar het ongebreidelde vertrouwen is weg, de volgende keer zal je het wel zien. Ik vind het wel een mooie van Cruyff: je gaat het pas zien als je het doorhebt.
zaterdag 23 april 2016 om 20:06
quote:Zeeland1970 schreef op 23 april 2016 @ 19:54:
[...]
Ik heb dus ook nooit IETS gemerkt. Ook terugkijkend niet, dat er dingen op zijn plaats vallen ofzo. Dood-eng vind ik dat. Want wat zegt dat over MIJ..? Over mijn 'radar'? Ik heb een baan waarbij ik moet observeren en interpreteren. Ik ben een waarnemer. (Enneagram) Maar blijkbaar niet zo'n goede als dat ik altijd heb willen geloven. En als ik dit dus echt echt écht niet gezien heb, dan zal ik het een evt volgende keer wrs OOK niet zien.
.....zoals je in het verhaal van N1KA kunt lezen, hoeft het dus echt werkelijk helemaal niets over jou, jouw radar te zeggen:
"Ik vond mezelf ook ontzettend dom, dat ik het niet doorhad. Maar hij was er echt zó goed in, dat ik mezelf dat nu niet meer kwalijk neem."
Probeer het jezelf dus écht niet kwalijk te nemen!
[...]
Ik heb dus ook nooit IETS gemerkt. Ook terugkijkend niet, dat er dingen op zijn plaats vallen ofzo. Dood-eng vind ik dat. Want wat zegt dat over MIJ..? Over mijn 'radar'? Ik heb een baan waarbij ik moet observeren en interpreteren. Ik ben een waarnemer. (Enneagram) Maar blijkbaar niet zo'n goede als dat ik altijd heb willen geloven. En als ik dit dus echt echt écht niet gezien heb, dan zal ik het een evt volgende keer wrs OOK niet zien.
.....zoals je in het verhaal van N1KA kunt lezen, hoeft het dus echt werkelijk helemaal niets over jou, jouw radar te zeggen:
"Ik vond mezelf ook ontzettend dom, dat ik het niet doorhad. Maar hij was er echt zó goed in, dat ik mezelf dat nu niet meer kwalijk neem."
Probeer het jezelf dus écht niet kwalijk te nemen!
zaterdag 23 april 2016 om 20:06
quote:citronella schreef op 23 april 2016 @ 20:02:
[...]
Ik kan me voorstellen dat je in dit geval niet wil dat ze dit van hun vader weten. Dus dan moet je ze ook niet opzadelen met een brokje informatie waar ze niets mee kunnen.Nee, precies. Bovendien zijn ze geen 2 en 4 jaar meer. Die je kunt afwimpelen met een vaag verhaaltje.
[...]
Ik kan me voorstellen dat je in dit geval niet wil dat ze dit van hun vader weten. Dus dan moet je ze ook niet opzadelen met een brokje informatie waar ze niets mee kunnen.Nee, precies. Bovendien zijn ze geen 2 en 4 jaar meer. Die je kunt afwimpelen met een vaag verhaaltje.
zaterdag 23 april 2016 om 20:07
quote:Zeeland1970 schreef op 23 april 2016 @ 19:54:
[...]
Ik heb dus ook nooit IETS gemerkt. Ook terugkijkend niet, dat er dingen op zijn plaats vallen ofzo. Dood-eng vind ik dat. Want wat zegt dat over MIJ..? Over mijn 'radar'? Ik heb een baan waarbij ik moet observeren en interpreteren. Ik ben een waarnemer. (Enneagram) Maar blijkbaar niet zo'n goede als dat ik altijd heb willen geloven. En als ik dit dus echt echt écht niet gezien heb, dan zal ik het een evt volgende keer wrs OOK niet zien.
De volgende keer zie je het wel en helaas zul je ook dingen niet voor waarheid aannemen, die wel waar zijn. Ik ben ook zo keihard voorgelogen. Ik zag het echt niet!!!!! Ik ben niet bepaald achterlijk, maar nogmaals had niks in de gaten.
Daarna werd het pas echt zwaar, want toen zag ik alles en ook dingen die wel waar waren, zag ik als leugen.
Dat was voor mij geen leven. Altijd die spanning. Als er sprake was van ontspanning, was ik bijna euforisch blij. Zo van : er gebeurt nu niks.
Dit soort achterlijke gedachtes sloopten mij. Zodanig dat ik er nu een punt achter heb gezet. Heel lange relatie, met een vermorzeld toekomstbeeld. Maar dat laatste heb ik liever dan altijd die spanningen.
Zeeland , ik vind het verschrikkelijk voor je. Persoonlijk denk ik dat je niks aan dat lijstje hebt. Conclusie is gewoon dat hij tig keer zich niet aan afspraken binnen jullie huwelijk heeft gehouden. 23 keer? Wat hij onthouden heeft....dan zal het wel veel meer zijn.
Van mij kon die zijn kont ermee afvegen en eerder gaan beschrijven wat hij eraan wil doen om jullie huwelijk te redden.
[...]
Ik heb dus ook nooit IETS gemerkt. Ook terugkijkend niet, dat er dingen op zijn plaats vallen ofzo. Dood-eng vind ik dat. Want wat zegt dat over MIJ..? Over mijn 'radar'? Ik heb een baan waarbij ik moet observeren en interpreteren. Ik ben een waarnemer. (Enneagram) Maar blijkbaar niet zo'n goede als dat ik altijd heb willen geloven. En als ik dit dus echt echt écht niet gezien heb, dan zal ik het een evt volgende keer wrs OOK niet zien.
De volgende keer zie je het wel en helaas zul je ook dingen niet voor waarheid aannemen, die wel waar zijn. Ik ben ook zo keihard voorgelogen. Ik zag het echt niet!!!!! Ik ben niet bepaald achterlijk, maar nogmaals had niks in de gaten.
Daarna werd het pas echt zwaar, want toen zag ik alles en ook dingen die wel waar waren, zag ik als leugen.
Dat was voor mij geen leven. Altijd die spanning. Als er sprake was van ontspanning, was ik bijna euforisch blij. Zo van : er gebeurt nu niks.
Dit soort achterlijke gedachtes sloopten mij. Zodanig dat ik er nu een punt achter heb gezet. Heel lange relatie, met een vermorzeld toekomstbeeld. Maar dat laatste heb ik liever dan altijd die spanningen.
Zeeland , ik vind het verschrikkelijk voor je. Persoonlijk denk ik dat je niks aan dat lijstje hebt. Conclusie is gewoon dat hij tig keer zich niet aan afspraken binnen jullie huwelijk heeft gehouden. 23 keer? Wat hij onthouden heeft....dan zal het wel veel meer zijn.
Van mij kon die zijn kont ermee afvegen en eerder gaan beschrijven wat hij eraan wil doen om jullie huwelijk te redden.
zaterdag 23 april 2016 om 20:13
quote:Zeeland1970 schreef op 23 april 2016 @ 20:00:
[...]
Daar kan ik me wel iets bij voorstellen. In theorie.
In de praktijk zou dit op dit moment voor mij betekenen dat ik mijn emoties voor me moet houden, alles gelaten en bemoedigend knikkend aanhoren, tot hij klaar is met zijn verhaal. Dat zich mss wel verspreid over de komende weken (maanden? Jaren?) zal ontvouwen.
Ik weet niet of ik dat kan.Ik denk dus ook dat je dat niet moet willen. Het is mi nu toch vooral aan je man om alle moed te verzamelen om openheid van zaken te geven en ja, daarbij loopt hij natuurlijk het risico dat je hem alsnog verlaat. Dat is nou eenmaal de mogelijke consequentie van zijn eigen stommiteiten.
[...]
Daar kan ik me wel iets bij voorstellen. In theorie.
In de praktijk zou dit op dit moment voor mij betekenen dat ik mijn emoties voor me moet houden, alles gelaten en bemoedigend knikkend aanhoren, tot hij klaar is met zijn verhaal. Dat zich mss wel verspreid over de komende weken (maanden? Jaren?) zal ontvouwen.
Ik weet niet of ik dat kan.Ik denk dus ook dat je dat niet moet willen. Het is mi nu toch vooral aan je man om alle moed te verzamelen om openheid van zaken te geven en ja, daarbij loopt hij natuurlijk het risico dat je hem alsnog verlaat. Dat is nou eenmaal de mogelijke consequentie van zijn eigen stommiteiten.
zaterdag 23 april 2016 om 20:14
Ik snap ook niet goed wat je met de tijdlijn wilt weten, de frequentie, wanneer hij bij thuiskomst loog, wanneer jij dacht dat alles okee was en ook seks had?
Lijkt me meer een martelgang worden dan nodig.
Je hebt een gegeven feit en wat heb jij nodig om enigszins normaal met hem om te kunnen gaan?
Lijkt me meer een martelgang worden dan nodig.
Je hebt een gegeven feit en wat heb jij nodig om enigszins normaal met hem om te kunnen gaan?
Hatsjikideee...
zaterdag 23 april 2016 om 20:29
quote:pausini schreef op 23 april 2016 @ 20:14:
Ik snap ook niet goed wat je met de tijdlijn wilt weten, de frequentie, wanneer hij bij thuiskomst loog, wanneer jij dacht dat alles okee was en ook seks had?
Lijkt me meer een martelgang worden dan nodig.
Je hebt een gegeven feit en wat heb jij nodig om enigszins normaal met hem om te kunnen gaan?1ste zin: nee, hij zal echt niet meer terug kunnen halen van 15 jaar geleden wat precies de omstandigheden waren wrs. Maar ik wil WEL de omvang van het bedrog weten. En weten of er bijvoorbeeld een oplopende lijn is.
Ik snap ook niet goed wat je met de tijdlijn wilt weten, de frequentie, wanneer hij bij thuiskomst loog, wanneer jij dacht dat alles okee was en ook seks had?
Lijkt me meer een martelgang worden dan nodig.
Je hebt een gegeven feit en wat heb jij nodig om enigszins normaal met hem om te kunnen gaan?1ste zin: nee, hij zal echt niet meer terug kunnen halen van 15 jaar geleden wat precies de omstandigheden waren wrs. Maar ik wil WEL de omvang van het bedrog weten. En weten of er bijvoorbeeld een oplopende lijn is.
zaterdag 23 april 2016 om 20:33
"Type 5 heeft de behoefte het leven te begrijpen, te doorgronden. Type 5 is hierop gericht omdat hij/zij het lastig vindt en onzeker is over hoe hij/zij zich door het leven en in het sociale verkeer moet bewegen. Door anderen te observeren in hoe zij de dingen doen, probeert type 5 de situatie en zichzelf meester te worden.
Type 5 is gevoelig voor de verwachtingen van anderen juist doordat hij/zij het gevoel heeft daaraan niet te kunnen voldoen. Hierdoor heeft hij/zij een gewoonte ontwikkeld om zich terughoudend op te stellen. Als je je weinig zichtbaar maakt, loop je tenslotte minder het risico dat mensen dingen van je vragen. Het bezit van kennis geeft het prettige gevoel onafhankelijk van anderen te zijn en zichzelf zo te beschermen tegen opdringerige vragen en verwachtingen. De ratio is voor type 5 een belangrijk hulpmiddel maar met gevoelens kan hij/zij weinig. Dat brengt maar onrust en chaos. Type 5 houdt van intellectuele zaken, kennis, feiten en analyse en gestructureerd denken.
Wat helpt voor ontwikkeling
Gevoelens toestaan in plaats van jezelf terug te trekken in meer rationele gedachten. Herkennen dat je terugtrekkingsgedrag alleen maar meer uitnodigt tot opdringerigheid van anderen. Meer in actie komen en jezelf leren realiseren dat je voldoende energie en support hebt om dat te doen. Participeren in fysieke activiteiten, wegen vinden om actiever aan gesprekken deel te nemen, jezelf uiten en over persoonlijke zaken praten."
bron
Ik denk dat je een beetje vergeten bent waar de rol van de waarnemer voor staat. Ik ken die rol als de specialist. En ik zie wel dingen die ik herken van je. De ratio is belangrijker dan het gevoel voor jou, volgens de enneagram dan. De waarnemer observeert om te zien hoe anderen dingen doen, vanuit onzekerheid. Niet om ze te betrappen op leugens. En je trekt je terug in de ratio, emoties laat je niet zo toe. Ik snap dus wel dat jij de feiten eerst op een rij wilt hebben. Je bent natuurlijk emotioneel nu maar dat is niet hetzelfde als je emotie nu de hoofdrol laten spelen, je laat de ratio nu winnen.
Mijn rol is die van de helper trouwens. Daarom reageer ik meestal in topics zoals deze, als ik het doe. Ik weet een beetje hoe het voelt. Toch ben ik een heel ander mens. Geronimo vroeg nog wat een onafhankelijk karakter is, of hoe ik dat zie. Ik ben van jongs af aan gewend op eigen benen te staan. Heel erg jong, als kind al. Daardoor ben ik een einzelganger geworden, ook omdat ik veel ellendige dingen heb meegemaakt. Ik was het huis uit toen ik 17,5 was. Daarna nooit steun van familie gehad, ik moest alles zelf doen. Ik had mijn eerste baantje toen ik 13 was, was een soort nanny twee jaar lang toen ik 16 was en heb altijd gewerkt toen ik het huis eenmaal uit was. Ook gestudeerd maar ik moest ook brood op de plank brengen. Ik ben een tijdje kostwinner geweest.
Ik had wel al op mijn 18e al een relatie met mijn huidige vriend. Maar onze relatie, is anders dan een relatie die je hebt als je kinderen hebt. We hebben wel al heel wat testen doorstaan, we zijn eigenlijk samen volwassen geworden. Maar ik denk wel, omdat ik best een hard leven heb gehad, dat ik een onafhankelijk mens ben. Nooit een goeie band met mijn moeder gehad en op mijn 22e besloot mijn hele familie dat ze niet meer met me om wilden gaan. Dus vanaf toen, was ik echt alleen, op mijn vriend na. Ik heb het altijd superbelangrijk gevonden om een eigen inkomen te hebben, waar ik in principe van kan leven, komt door het levensverhaal van mijn moeder. Die zat gevangen in twee hele ongelukkige huwelijken en kon daar niet uit omdat ze geen eigen inkomen had.
Ik kan ook zo weggaan in principe, zowel financieel als emotioneel, niet dat dat makkelijk zou zijn maar ik weet dat ik dat aan kan. Ik heb ook eerst twee jaar alleen gewoond voor ik met mijn vriend samen ging wonen. En mijn bezigheden en liefhebberijen, daarvoor heb ik mijn vriend niet nodig. We hebben wel twee honden samen en als we uit elkaar zouden gaan, hou ik de teef en hij de reu. En dan zullen we nog nooit uit elkaars leven verdwijnen, daarvoor zijn we ook veel te goeie vrienden. En in elkaar gegroeid, als het ware. Maar toch ook individueel ontwikkeld. Ik denk eerder dat mijn vriend het niet zou trekken.
Je levensgeschiedenis maakt ook wie je bent. Daarom zeg ik ook, ik kan zonder mijn vriend, als ik zou willen. Echt zonder hem, we hebben ook geen kinderen samen, geen samenlevingscontract en zijn niet getrouwd. Ik kies elke dag opnieuw voor mijn relatie met hem, dat doet iedereen met een relatie. En ik wil nog steeds niet weg. Ik heb wel veel verdriet gehad en moest echt door een hel voor ik hem kon vergeven. En nog wel eens borrelt er iets op. Ik ben gewoon een mens en het deed hartstikke veel pijn. Maar ik heb er wel heel veel van geleerd, wat ook zeker iets waard is. Over mezelf, mijn vriend en onze relatie.
Over de enneagram, ik denk dat ik de rol van helper heb in de enneagram omdat ik als kind besloot dat ik er alles aan zou doen om te voorkomen dat anderen zoiets mee moesten maken als ik. En het zit ook in mijn karakter, ik deed bv als kind veel huishoudelijke taken voor mijn moeder als ze depressief was. Ik was nogal teruggetrokken, totdat ik merkte dat ik dingen uitleggen aan anderen leuk vond en toen was ik nog heel jong. Dus ik geef mezelf een rol in de groep door anderen te helpen. Zit ook iets treurigs in, ik wilde mezelf namelijk graag helpen als kind en dat kon niet. Vind het nog erg leerzaam, die enneagram.
Weet je ook welke enneagram-rol je man heeft? Eigenlijk klinkt de waarnemer ook wel een beetje zoals hem, vind ik. Ik vind de enneagram een hele mooie manier om problemen zoals deze te doorgronden, misschien helpt het je een beetje om dat uit te zoeken en te zien waar jullie strijdpunten liggen. Als je de relatie nog een kans wil geven, is dat handig, maar misschien ook om jezelf nu te helpen.
Type 5 is gevoelig voor de verwachtingen van anderen juist doordat hij/zij het gevoel heeft daaraan niet te kunnen voldoen. Hierdoor heeft hij/zij een gewoonte ontwikkeld om zich terughoudend op te stellen. Als je je weinig zichtbaar maakt, loop je tenslotte minder het risico dat mensen dingen van je vragen. Het bezit van kennis geeft het prettige gevoel onafhankelijk van anderen te zijn en zichzelf zo te beschermen tegen opdringerige vragen en verwachtingen. De ratio is voor type 5 een belangrijk hulpmiddel maar met gevoelens kan hij/zij weinig. Dat brengt maar onrust en chaos. Type 5 houdt van intellectuele zaken, kennis, feiten en analyse en gestructureerd denken.
Wat helpt voor ontwikkeling
Gevoelens toestaan in plaats van jezelf terug te trekken in meer rationele gedachten. Herkennen dat je terugtrekkingsgedrag alleen maar meer uitnodigt tot opdringerigheid van anderen. Meer in actie komen en jezelf leren realiseren dat je voldoende energie en support hebt om dat te doen. Participeren in fysieke activiteiten, wegen vinden om actiever aan gesprekken deel te nemen, jezelf uiten en over persoonlijke zaken praten."
bron
Ik denk dat je een beetje vergeten bent waar de rol van de waarnemer voor staat. Ik ken die rol als de specialist. En ik zie wel dingen die ik herken van je. De ratio is belangrijker dan het gevoel voor jou, volgens de enneagram dan. De waarnemer observeert om te zien hoe anderen dingen doen, vanuit onzekerheid. Niet om ze te betrappen op leugens. En je trekt je terug in de ratio, emoties laat je niet zo toe. Ik snap dus wel dat jij de feiten eerst op een rij wilt hebben. Je bent natuurlijk emotioneel nu maar dat is niet hetzelfde als je emotie nu de hoofdrol laten spelen, je laat de ratio nu winnen.
Mijn rol is die van de helper trouwens. Daarom reageer ik meestal in topics zoals deze, als ik het doe. Ik weet een beetje hoe het voelt. Toch ben ik een heel ander mens. Geronimo vroeg nog wat een onafhankelijk karakter is, of hoe ik dat zie. Ik ben van jongs af aan gewend op eigen benen te staan. Heel erg jong, als kind al. Daardoor ben ik een einzelganger geworden, ook omdat ik veel ellendige dingen heb meegemaakt. Ik was het huis uit toen ik 17,5 was. Daarna nooit steun van familie gehad, ik moest alles zelf doen. Ik had mijn eerste baantje toen ik 13 was, was een soort nanny twee jaar lang toen ik 16 was en heb altijd gewerkt toen ik het huis eenmaal uit was. Ook gestudeerd maar ik moest ook brood op de plank brengen. Ik ben een tijdje kostwinner geweest.
Ik had wel al op mijn 18e al een relatie met mijn huidige vriend. Maar onze relatie, is anders dan een relatie die je hebt als je kinderen hebt. We hebben wel al heel wat testen doorstaan, we zijn eigenlijk samen volwassen geworden. Maar ik denk wel, omdat ik best een hard leven heb gehad, dat ik een onafhankelijk mens ben. Nooit een goeie band met mijn moeder gehad en op mijn 22e besloot mijn hele familie dat ze niet meer met me om wilden gaan. Dus vanaf toen, was ik echt alleen, op mijn vriend na. Ik heb het altijd superbelangrijk gevonden om een eigen inkomen te hebben, waar ik in principe van kan leven, komt door het levensverhaal van mijn moeder. Die zat gevangen in twee hele ongelukkige huwelijken en kon daar niet uit omdat ze geen eigen inkomen had.
Ik kan ook zo weggaan in principe, zowel financieel als emotioneel, niet dat dat makkelijk zou zijn maar ik weet dat ik dat aan kan. Ik heb ook eerst twee jaar alleen gewoond voor ik met mijn vriend samen ging wonen. En mijn bezigheden en liefhebberijen, daarvoor heb ik mijn vriend niet nodig. We hebben wel twee honden samen en als we uit elkaar zouden gaan, hou ik de teef en hij de reu. En dan zullen we nog nooit uit elkaars leven verdwijnen, daarvoor zijn we ook veel te goeie vrienden. En in elkaar gegroeid, als het ware. Maar toch ook individueel ontwikkeld. Ik denk eerder dat mijn vriend het niet zou trekken.
Je levensgeschiedenis maakt ook wie je bent. Daarom zeg ik ook, ik kan zonder mijn vriend, als ik zou willen. Echt zonder hem, we hebben ook geen kinderen samen, geen samenlevingscontract en zijn niet getrouwd. Ik kies elke dag opnieuw voor mijn relatie met hem, dat doet iedereen met een relatie. En ik wil nog steeds niet weg. Ik heb wel veel verdriet gehad en moest echt door een hel voor ik hem kon vergeven. En nog wel eens borrelt er iets op. Ik ben gewoon een mens en het deed hartstikke veel pijn. Maar ik heb er wel heel veel van geleerd, wat ook zeker iets waard is. Over mezelf, mijn vriend en onze relatie.
Over de enneagram, ik denk dat ik de rol van helper heb in de enneagram omdat ik als kind besloot dat ik er alles aan zou doen om te voorkomen dat anderen zoiets mee moesten maken als ik. En het zit ook in mijn karakter, ik deed bv als kind veel huishoudelijke taken voor mijn moeder als ze depressief was. Ik was nogal teruggetrokken, totdat ik merkte dat ik dingen uitleggen aan anderen leuk vond en toen was ik nog heel jong. Dus ik geef mezelf een rol in de groep door anderen te helpen. Zit ook iets treurigs in, ik wilde mezelf namelijk graag helpen als kind en dat kon niet. Vind het nog erg leerzaam, die enneagram.
Weet je ook welke enneagram-rol je man heeft? Eigenlijk klinkt de waarnemer ook wel een beetje zoals hem, vind ik. Ik vind de enneagram een hele mooie manier om problemen zoals deze te doorgronden, misschien helpt het je een beetje om dat uit te zoeken en te zien waar jullie strijdpunten liggen. Als je de relatie nog een kans wil geven, is dat handig, maar misschien ook om jezelf nu te helpen.
When the power of love is greater than the love of power, the world will know peace. -Bob Marley-
zaterdag 23 april 2016 om 20:33
quote:valentinamaria schreef op 23 april 2016 @ 20:17:
ik snap wel dat je alles wilt weten, het is gewoon niet te plaatsen en je bent in shock.
je bent ook echt verschrikkelijk belazerd en bedrogen.Ik vermoed dat ik zelf niet zozeer details over hoe vaak en wanneer etc zou willen weten, maar ik denk dat ik wel een goed/aannemelijk verhaal wil horen over het waarom, een verhaal waarin hij reflecteert op zijn eigen denken en handelen. Ik weet dat sommigen zeggen dat je waarschijnlijk ook geen antwoord krijgt op het waarom, maar daar zou ik dan dus echt niet mee kunnen leven. Als ik iemand kwets, bied ik niet alleen excuses aan, maar denk ik ook na over waarom dat is gebeurd, wat mijn aandeel daarin was. En andersom verwacht ik dat van een partner ook.
ik snap wel dat je alles wilt weten, het is gewoon niet te plaatsen en je bent in shock.
je bent ook echt verschrikkelijk belazerd en bedrogen.Ik vermoed dat ik zelf niet zozeer details over hoe vaak en wanneer etc zou willen weten, maar ik denk dat ik wel een goed/aannemelijk verhaal wil horen over het waarom, een verhaal waarin hij reflecteert op zijn eigen denken en handelen. Ik weet dat sommigen zeggen dat je waarschijnlijk ook geen antwoord krijgt op het waarom, maar daar zou ik dan dus echt niet mee kunnen leven. Als ik iemand kwets, bied ik niet alleen excuses aan, maar denk ik ook na over waarom dat is gebeurd, wat mijn aandeel daarin was. En andersom verwacht ik dat van een partner ook.
