Relaties
alle pijlers
Partner biecht op...
maandag 18 april 2016 om 15:01
Even een nieuwe nick aangemaakt.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
zondag 24 april 2016 om 10:23
Zolang je man tijdens het onderwerp nog paniek aanvallen heeft en dat gedrag wat je beschrijft, Denk ik dat hij nog steeds niet volledig open is.
Hij durft dat blijkbaar niet onder ogen te zien, is nog te laf.
Als je je diepste geheim hebt verteld aan degene waar je het het meest voor verborgen wilde houden, dan zou je denk ik eerder soort van opluchting hebben. Zo van het is eruit, alles is kloten nu maar het ergste is in ieder geval gezegd.
Hij reageert nog heel anders.
Tenzij hij bang is dat jij het tegen iemand zegt waar hij het nog veel liever geheim voor wil houden. Maar dat kunnen alleen je kinderen of je ouders zijn denk ik.
Hij durft dat blijkbaar niet onder ogen te zien, is nog te laf.
Als je je diepste geheim hebt verteld aan degene waar je het het meest voor verborgen wilde houden, dan zou je denk ik eerder soort van opluchting hebben. Zo van het is eruit, alles is kloten nu maar het ergste is in ieder geval gezegd.
Hij reageert nog heel anders.
Tenzij hij bang is dat jij het tegen iemand zegt waar hij het nog veel liever geheim voor wil houden. Maar dat kunnen alleen je kinderen of je ouders zijn denk ik.
zondag 24 april 2016 om 10:23
quote:Zeeland1970 schreef op 24 april 2016 @ 09:57:
Geronimo2. .. Pfff. .. Dankjewel voor je bericht. Zo waar.
Je ziet het precies zoals ik het ervaar.
Alleen in de laatste alinea, wat je schrijft over er even 'uit' gaan, daarvan ben ik niet overtuigd of dat meer licht op de situatie zal werpen. Klinkt altijd zo mooi, en ook logisch, van een afstandje zie je het scherper. Maar ik zou mezelf verliezen in details denk ik. Waar ga ik heen, waarom, hoe kom ik daar, waar slaap ik, eet ik etc. En dan? Zit ik daar in een hotelletje? Weet ik dan wat ik moet doen?
Verder klopt het allemaal, wat je beschrijft. Ook over dat erin vastbijten.Het lijkt me dat niet jij, maar je man dan een weekje elders gaat verblijven. En dat lijkt mij net als de andere posters ook een goed idee, om even een pauze te nemen.
Geronimo2. .. Pfff. .. Dankjewel voor je bericht. Zo waar.
Je ziet het precies zoals ik het ervaar.
Alleen in de laatste alinea, wat je schrijft over er even 'uit' gaan, daarvan ben ik niet overtuigd of dat meer licht op de situatie zal werpen. Klinkt altijd zo mooi, en ook logisch, van een afstandje zie je het scherper. Maar ik zou mezelf verliezen in details denk ik. Waar ga ik heen, waarom, hoe kom ik daar, waar slaap ik, eet ik etc. En dan? Zit ik daar in een hotelletje? Weet ik dan wat ik moet doen?
Verder klopt het allemaal, wat je beschrijft. Ook over dat erin vastbijten.Het lijkt me dat niet jij, maar je man dan een weekje elders gaat verblijven. En dat lijkt mij net als de andere posters ook een goed idee, om even een pauze te nemen.
zondag 24 april 2016 om 10:36
quote:Zeeland1970 schreef op 24 april 2016 @ 09:57:
Geronimo2. .. Pfff. .. Dankjewel voor je bericht. Zo waar.
Je ziet het precies zoals ik het ervaar.
Alleen in de laatste alinea, wat je schrijft over er even 'uit' gaan, daarvan ben ik niet overtuigd of dat meer licht op de situatie zal werpen. Klinkt altijd zo mooi, en ook logisch, van een afstandje zie je het scherper. Maar ik zou mezelf verliezen in details denk ik. Waar ga ik heen, waarom, hoe kom ik daar, waar slaap ik, eet ik etc. En dan? Zit ik daar in een hotelletje? Weet ik dan wat ik moet doen?
Verder klopt het allemaal, wat je beschrijft. Ook over dat erin vastbijten.
Hij kan natuurlijk ook een weekje weggaan. Ik denk dat je nu bang bent dat je de controle kwijtraakt als je hem niet bij iedere vraag ,die in je hoofd opkomt, kan stellen. Mocht het moment komen dat je voor je gevoel niet verder komt dan is dat het moment om het te doen. Je wil begrijpen waarom hij het heeft gedaan maar, alle boeken ten spijt, het gaat je niet lukken. Als mens denk je dat als je iets begrijpt dan je dan ook vat krijgt op het probleem en dat je dan ook de oplossing weet. Acceptatie dat je iets niet kan begrijpen is misschien wel het moeilijkste wat er is. Je hebt het hersens, jij bent ook een mens en dus moet je iets kunnen begrijpen.
En toch werkt het gelukkig niet zo. Zal je ooit begrijpen waarom mensen kinderen verkrachten, martelen, snappen wat de snaartheorie precies is? Niet alle hersens werken het zelfde en kunnen het zelfde. Jij zal nooit begrijpen dat je man zegt dat hij van je houdt maar wel naar dvp's gaat en daar decennia over kan liegen. Je kan ook blij zijn dat je iets niet begrijpt, dat betekent dat het zo ver van je eigen belevingswereld af ligt dat jij je niets daarbij kan voorstellen. Jij hebt niets in je wat maakt dat je over grenzen heen hoeft te gaan die ten koste gaan van een ander. Je leven is nu gecompliceerd maar jij bent het niet, jij hoeft je niet in allerlei bochten te wringen om iets in je te sussen wat anders de kop op steekt. Waarom sommige mensen bepaalde beslissingen nemen is voer waar zelfs de beste psychiaters zich op stuk bijten, is het opvoeding, chemische afwijking of iets wat de hersenen missen of extra hebben.
Als je stopt om het te willen begrijpen is dat niet omdat je hem, jezelf of jullie huwelijk opgeeft, het is een stuk realiteitszin, loslaten wat je ook niet hoeft te begrijpen want het verandert niets aan de situatie. Het zegt ook niets over wie jij bent, of jij wel mooi genoeg bent of je wel goed genoeg in bed bent of welke tekortkoming je nu denkt te hebben. Het gedrag van iemand zoals je man staat los van wie jij bent en wat je te bieden hebt of hoe jij je huwelijk hebt ervaren. Zijn probleem sluipt daarmee jouw hoofd binnen om jou te veranderen in iemand die je niet bent en nooit bent geweest en die persoon moet je ook niet willen worden. Dat is ook de reden dat mensen je ook adviseren om er niet verder in te duiken. Wat voegt het in jouw leven nu toe dat je ,bijvoorbeeld, weet dat er websites bestaan waar mannen punten geven aan dvp's? Meer realiteitszin in hoe sommige mannen kunnen zijn of dat mannen klootzakken zijn die niet te vertrouwen zijn. Je beeld neigt naar het laatste en dat is niet de realiteit, dat is wat jouw man je laat denken nu.
En dat lieverd is de reden waarom er moment moet komen om even afstand te nemen. Jij moet je hele leven verder met wie je bent en die persoon is prima, dat je man je belazerd heeft om zo'n grove manier is erg genoeg, maar geef hem niet de macht om jou te veranderen.
Geronimo2. .. Pfff. .. Dankjewel voor je bericht. Zo waar.
Je ziet het precies zoals ik het ervaar.
Alleen in de laatste alinea, wat je schrijft over er even 'uit' gaan, daarvan ben ik niet overtuigd of dat meer licht op de situatie zal werpen. Klinkt altijd zo mooi, en ook logisch, van een afstandje zie je het scherper. Maar ik zou mezelf verliezen in details denk ik. Waar ga ik heen, waarom, hoe kom ik daar, waar slaap ik, eet ik etc. En dan? Zit ik daar in een hotelletje? Weet ik dan wat ik moet doen?
Verder klopt het allemaal, wat je beschrijft. Ook over dat erin vastbijten.
Hij kan natuurlijk ook een weekje weggaan. Ik denk dat je nu bang bent dat je de controle kwijtraakt als je hem niet bij iedere vraag ,die in je hoofd opkomt, kan stellen. Mocht het moment komen dat je voor je gevoel niet verder komt dan is dat het moment om het te doen. Je wil begrijpen waarom hij het heeft gedaan maar, alle boeken ten spijt, het gaat je niet lukken. Als mens denk je dat als je iets begrijpt dan je dan ook vat krijgt op het probleem en dat je dan ook de oplossing weet. Acceptatie dat je iets niet kan begrijpen is misschien wel het moeilijkste wat er is. Je hebt het hersens, jij bent ook een mens en dus moet je iets kunnen begrijpen.
En toch werkt het gelukkig niet zo. Zal je ooit begrijpen waarom mensen kinderen verkrachten, martelen, snappen wat de snaartheorie precies is? Niet alle hersens werken het zelfde en kunnen het zelfde. Jij zal nooit begrijpen dat je man zegt dat hij van je houdt maar wel naar dvp's gaat en daar decennia over kan liegen. Je kan ook blij zijn dat je iets niet begrijpt, dat betekent dat het zo ver van je eigen belevingswereld af ligt dat jij je niets daarbij kan voorstellen. Jij hebt niets in je wat maakt dat je over grenzen heen hoeft te gaan die ten koste gaan van een ander. Je leven is nu gecompliceerd maar jij bent het niet, jij hoeft je niet in allerlei bochten te wringen om iets in je te sussen wat anders de kop op steekt. Waarom sommige mensen bepaalde beslissingen nemen is voer waar zelfs de beste psychiaters zich op stuk bijten, is het opvoeding, chemische afwijking of iets wat de hersenen missen of extra hebben.
Als je stopt om het te willen begrijpen is dat niet omdat je hem, jezelf of jullie huwelijk opgeeft, het is een stuk realiteitszin, loslaten wat je ook niet hoeft te begrijpen want het verandert niets aan de situatie. Het zegt ook niets over wie jij bent, of jij wel mooi genoeg bent of je wel goed genoeg in bed bent of welke tekortkoming je nu denkt te hebben. Het gedrag van iemand zoals je man staat los van wie jij bent en wat je te bieden hebt of hoe jij je huwelijk hebt ervaren. Zijn probleem sluipt daarmee jouw hoofd binnen om jou te veranderen in iemand die je niet bent en nooit bent geweest en die persoon moet je ook niet willen worden. Dat is ook de reden dat mensen je ook adviseren om er niet verder in te duiken. Wat voegt het in jouw leven nu toe dat je ,bijvoorbeeld, weet dat er websites bestaan waar mannen punten geven aan dvp's? Meer realiteitszin in hoe sommige mannen kunnen zijn of dat mannen klootzakken zijn die niet te vertrouwen zijn. Je beeld neigt naar het laatste en dat is niet de realiteit, dat is wat jouw man je laat denken nu.
En dat lieverd is de reden waarom er moment moet komen om even afstand te nemen. Jij moet je hele leven verder met wie je bent en die persoon is prima, dat je man je belazerd heeft om zo'n grove manier is erg genoeg, maar geef hem niet de macht om jou te veranderen.
zondag 24 april 2016 om 10:37
quote:Renee_ schreef op 24 april 2016 @ 10:23:
[...]
Het lijkt me dat niet jij, maar je man dan een weekje elders gaat verblijven. En dat lijkt mij net als de andere posters ook een goed idee, om even een pauze te nemen.Dat lijkt me heel verstandig. Maar misschien is TO bang dat hij dan losgaat in zijn verslaving?
[...]
Het lijkt me dat niet jij, maar je man dan een weekje elders gaat verblijven. En dat lijkt mij net als de andere posters ook een goed idee, om even een pauze te nemen.Dat lijkt me heel verstandig. Maar misschien is TO bang dat hij dan losgaat in zijn verslaving?
zondag 24 april 2016 om 10:37
pppffff. Moeilijk dit. Ben al aan 4 reacties begonnen maar krijg het niet onder woorden.
To , wat schiet je er mee op als je het begrijpt? denk je dat je dit gedrag dan wel kunt verdragen? Wil je het dan wel?
Ik denk dat de realiteit deze is: jouw man heeft een dubbelleven. Hij houdt van jou en jullie kinderen, dat deel bestaat echt en is waar. Daarnaast kickt hij op hoeren en porno en is daar veel mee bezig. Het bestaat naast elkaar. Een rare hobby.
Wil jij dat. Dat is de vraag.
Kun je nog respect hebben voor je man nu blijkt dat dit zijn hobby is.
Het is eigenlijk heel simpel. Er zijn bepaalde dingen die ik niet wil. Ongeacht hoe begrijpelijk die misschien zijn voor een ander. Maar die ander hoef ik dan niet in mijn persoonlijke levenssfeer.
Je mag ook gewoon iets niet willen. Ook van degene die al 20 jr je partner is. Dat dat onbeschrijflijk pijnlijk is om je te realiseren staat buiten kijf. Maar al zou je, na eindeloos praten en de beerput leegscheppen, ergens nog iets van begrip kunnen opbrengen hiervoor, zou je het dan wel willen voor jezelf?
To , wat schiet je er mee op als je het begrijpt? denk je dat je dit gedrag dan wel kunt verdragen? Wil je het dan wel?
Ik denk dat de realiteit deze is: jouw man heeft een dubbelleven. Hij houdt van jou en jullie kinderen, dat deel bestaat echt en is waar. Daarnaast kickt hij op hoeren en porno en is daar veel mee bezig. Het bestaat naast elkaar. Een rare hobby.
Wil jij dat. Dat is de vraag.
Kun je nog respect hebben voor je man nu blijkt dat dit zijn hobby is.
Het is eigenlijk heel simpel. Er zijn bepaalde dingen die ik niet wil. Ongeacht hoe begrijpelijk die misschien zijn voor een ander. Maar die ander hoef ik dan niet in mijn persoonlijke levenssfeer.
Je mag ook gewoon iets niet willen. Ook van degene die al 20 jr je partner is. Dat dat onbeschrijflijk pijnlijk is om je te realiseren staat buiten kijf. Maar al zou je, na eindeloos praten en de beerput leegscheppen, ergens nog iets van begrip kunnen opbrengen hiervoor, zou je het dan wel willen voor jezelf?
zondag 24 april 2016 om 10:44
gekruist met Geronimo en gelukkig kan zij het heel goed onder woorden brengen. Eens Geronimo! Ook de post over vertrouwen en waarom ze niks gezien had. Helemaal eens.
To jij moet je niet willen aanpassen naar die wereld. Het is mooi dat je zo kunt vertrouwen. Het is heel ok dat je niet bekend met die kant van het leven waar dvp's en alles wat daar omheen hangt belangrijkzijn.
To jij moet je niet willen aanpassen naar die wereld. Het is mooi dat je zo kunt vertrouwen. Het is heel ok dat je niet bekend met die kant van het leven waar dvp's en alles wat daar omheen hangt belangrijkzijn.
zondag 24 april 2016 om 11:02
Overigens Coralie, is dit je standaard antwoord, las 'm al eerder.
Niet genuanceerd, hoeft ook niet.
Ik denk dat dit topic veel vrouwen aanspreekt omdat het je eigen angst benadert, het velen is overkomen, waar je prostituee (weet nog steeds niet wat dvp is)leest kun je ook minnares lezen etc.
Controleverlies is 1 vd moeilijkste dingen (vind ik). Ik denk dat je je man hierin niet kunt sturen.
Ik was altijd waanzinnig goed in anderen adviseren, totdat ik zelf in een puinhoop belandde. Ik deed het tegenovergestelde wat ik anderen adviseerde. Ik zoop mezelf klem om als een struisvogel de buitenwereld te ontkennen. Hield vast aan een beeld van "ons" wat niet meer bestond.
En toch had ik die periode nodig om te ontdekken wat ik zelf wilde. Als ik gelijk mijn huwelijk was uitgestapt was ik met tienduizend waarom-vragen blijven zitten en was het verdriet heel groot geweest. Nu kon ik er langzaam achter komen dat mijn beeld van onze relatie niet reëel was, is mijn verdriet al aan het slijten en kan ik op een (meer) nuchtere manier mijn huwelijk eindigen.
Had ik dat gelijk gedaan, dan had ik 1 groot slachtoffer van mezelf gemaakt en misschien wel doorgezopen.
Niet genuanceerd, hoeft ook niet.
Ik denk dat dit topic veel vrouwen aanspreekt omdat het je eigen angst benadert, het velen is overkomen, waar je prostituee (weet nog steeds niet wat dvp is)leest kun je ook minnares lezen etc.
Controleverlies is 1 vd moeilijkste dingen (vind ik). Ik denk dat je je man hierin niet kunt sturen.
Ik was altijd waanzinnig goed in anderen adviseren, totdat ik zelf in een puinhoop belandde. Ik deed het tegenovergestelde wat ik anderen adviseerde. Ik zoop mezelf klem om als een struisvogel de buitenwereld te ontkennen. Hield vast aan een beeld van "ons" wat niet meer bestond.
En toch had ik die periode nodig om te ontdekken wat ik zelf wilde. Als ik gelijk mijn huwelijk was uitgestapt was ik met tienduizend waarom-vragen blijven zitten en was het verdriet heel groot geweest. Nu kon ik er langzaam achter komen dat mijn beeld van onze relatie niet reëel was, is mijn verdriet al aan het slijten en kan ik op een (meer) nuchtere manier mijn huwelijk eindigen.
Had ik dat gelijk gedaan, dan had ik 1 groot slachtoffer van mezelf gemaakt en misschien wel doorgezopen.
zondag 24 april 2016 om 11:32
quote:rrinkje schreef op 24 april 2016 @ 10:37:
pppffff. Moeilijk dit. Ben al aan 4 reacties begonnen maar krijg het niet onder woorden.
To , wat schiet je er mee op als je het begrijpt? denk je dat je dit gedrag dan wel kunt verdragen? Wil je het dan wel?
Ik denk dat de realiteit deze is: jouw man heeft een dubbelleven. Hij houdt van jou en jullie kinderen, dat deel bestaat echt en is waar. Daarnaast kickt hij op hoeren en porno en is daar veel mee bezig. Het bestaat naast elkaar. Een rare hobby.
Wil jij dat. Dat is de vraag.
Kun je nog respect hebben voor je man nu blijkt dat dit zijn hobby is.
Het is eigenlijk heel simpel. Er zijn bepaalde dingen die ik niet wil. Ongeacht hoe begrijpelijk die misschien zijn voor een ander. Maar die ander hoef ik dan niet in mijn persoonlijke levenssfeer.
Je mag ook gewoon iets niet willen. Ook van degene die al 20 jr je partner is. Dat dat onbeschrijflijk pijnlijk is om je te realiseren staat buiten kijf. Maar al zou je, na eindeloos praten en de beerput leegscheppen, ergens nog iets van begrip kunnen opbrengen hiervoor, zou je het dan wel willen voor jezelf?Even over de benaming 'hobby'... Die lijkt me ongelukkig gekozen. Dit gaat niet over een hobby, een tijdverdrijf waar hij plezier aan beleeft, maar over een deel van zijn persoonlijkheid, zijn persoonlijke behoefte en voorkeuren op een essentieel onderdeel van zijn identiteit.
pppffff. Moeilijk dit. Ben al aan 4 reacties begonnen maar krijg het niet onder woorden.
To , wat schiet je er mee op als je het begrijpt? denk je dat je dit gedrag dan wel kunt verdragen? Wil je het dan wel?
Ik denk dat de realiteit deze is: jouw man heeft een dubbelleven. Hij houdt van jou en jullie kinderen, dat deel bestaat echt en is waar. Daarnaast kickt hij op hoeren en porno en is daar veel mee bezig. Het bestaat naast elkaar. Een rare hobby.
Wil jij dat. Dat is de vraag.
Kun je nog respect hebben voor je man nu blijkt dat dit zijn hobby is.
Het is eigenlijk heel simpel. Er zijn bepaalde dingen die ik niet wil. Ongeacht hoe begrijpelijk die misschien zijn voor een ander. Maar die ander hoef ik dan niet in mijn persoonlijke levenssfeer.
Je mag ook gewoon iets niet willen. Ook van degene die al 20 jr je partner is. Dat dat onbeschrijflijk pijnlijk is om je te realiseren staat buiten kijf. Maar al zou je, na eindeloos praten en de beerput leegscheppen, ergens nog iets van begrip kunnen opbrengen hiervoor, zou je het dan wel willen voor jezelf?Even over de benaming 'hobby'... Die lijkt me ongelukkig gekozen. Dit gaat niet over een hobby, een tijdverdrijf waar hij plezier aan beleeft, maar over een deel van zijn persoonlijkheid, zijn persoonlijke behoefte en voorkeuren op een essentieel onderdeel van zijn identiteit.
zondag 24 april 2016 om 11:38
quote:Zeeland1970 schreef op 24 april 2016 @ 09:04:
Dankje misia, zal het boek eens googlen..!
Bw: daar twijfel ik nu wèl aan. Als iemand een dubbelleven kan hebben, en er deze morele normen en waarden op naleeft. Terwijl ik dacht dat we dat beiden vonden. (Mbt openheid en trouw zijn) Wat is dan GEEN leugen..? Ik probeer dit wel op te delen in stukjes: proberen om de mooie herinneringen onaangetast te houden, maar ik twijfel nu over alles wat er was. Het is als een inktvlek die alle herinneringen en wat was besmet.
Blijkbaar kan het naast elkaar bestaan. Het is eigenlijk hetzelfde als met zijn leugens : je kan eindeloos blijven zoeken naar "de waarheid", het is maar de vraag of je die ooit zal weten. En zelfs al weet je de waarheid, je zal altijd blijven twijfelen of dit het nu is.
Ondertussen moet jij nu kiezen tussen twee dingen die je niet wil. Verder leven met deze man en hem misschien nooit meer helemaal vertrouwen, of een einde maken aan een huwelijk met de man waar je nog steeds van houdt, en waar je verder eigenlijk heel mee was.
Een vriendin van mij heeft gekozen voor het laatste. Ze is bij haar vreemdgaande man gebleven. Het heeft haar onzeker en wantrouwend gemaakt. Zeker, ze heeft ook geweldige momenten met hem maar ze heeft er ook erg veel last van. Dat hoor ik wel vaker van vrouwen die bij zo'n man zijn gebleven.
Ik krijg steeds meer het gevoel dat het voor jou misschien beter is om in ieder geval op zijn minst voorlopig even uit elkaar te gaan. Dan ligt het initiatief voor het redden van jullie relatie bij hem. Niet in woorden, maar in daden: hij zal zich moeten laten behandelen en zich in moeten spannen om jouw vertrouwen terug te winnen. Als je nou teveel wordt kan je altijd afstand nemen en zijn sores bij hem laten.
Dan krijg jij niet steeds al zijn ellende op jouw schouders.
Dankje misia, zal het boek eens googlen..!
Bw: daar twijfel ik nu wèl aan. Als iemand een dubbelleven kan hebben, en er deze morele normen en waarden op naleeft. Terwijl ik dacht dat we dat beiden vonden. (Mbt openheid en trouw zijn) Wat is dan GEEN leugen..? Ik probeer dit wel op te delen in stukjes: proberen om de mooie herinneringen onaangetast te houden, maar ik twijfel nu over alles wat er was. Het is als een inktvlek die alle herinneringen en wat was besmet.
Blijkbaar kan het naast elkaar bestaan. Het is eigenlijk hetzelfde als met zijn leugens : je kan eindeloos blijven zoeken naar "de waarheid", het is maar de vraag of je die ooit zal weten. En zelfs al weet je de waarheid, je zal altijd blijven twijfelen of dit het nu is.
Ondertussen moet jij nu kiezen tussen twee dingen die je niet wil. Verder leven met deze man en hem misschien nooit meer helemaal vertrouwen, of een einde maken aan een huwelijk met de man waar je nog steeds van houdt, en waar je verder eigenlijk heel mee was.
Een vriendin van mij heeft gekozen voor het laatste. Ze is bij haar vreemdgaande man gebleven. Het heeft haar onzeker en wantrouwend gemaakt. Zeker, ze heeft ook geweldige momenten met hem maar ze heeft er ook erg veel last van. Dat hoor ik wel vaker van vrouwen die bij zo'n man zijn gebleven.
Ik krijg steeds meer het gevoel dat het voor jou misschien beter is om in ieder geval op zijn minst voorlopig even uit elkaar te gaan. Dan ligt het initiatief voor het redden van jullie relatie bij hem. Niet in woorden, maar in daden: hij zal zich moeten laten behandelen en zich in moeten spannen om jouw vertrouwen terug te winnen. Als je nou teveel wordt kan je altijd afstand nemen en zijn sores bij hem laten.
Dan krijg jij niet steeds al zijn ellende op jouw schouders.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
zondag 24 april 2016 om 11:39
what's in a name. Ik noem het even hobby. Dit is wat de man van TO doet in zijn vrije tijd. Obsessief porno kijken en rondhangen in de hoerenbuurt en hoer.
een ander voetbalt veel of speelt in een band en ontleent daar van alles aan. Of danst of gamet. Het zegt allemaal iets over een persoon. Alleen is het een meer aanvaard dan het ander.
een ander voetbalt veel of speelt in een band en ontleent daar van alles aan. Of danst of gamet. Het zegt allemaal iets over een persoon. Alleen is het een meer aanvaard dan het ander.
zondag 24 april 2016 om 11:52
quote:Het-groepje schreef op 24 april 2016 @ 09:37:
[...]
Wellicht niet voor dit topic maar die regel hanteer ik juist niet. Ik geloof alles en laat degene met wie ik spreek zelf eventueel tot de conclusie komen dat er inconsistenties in het verhaal zitten en vraag daarover door.
Die 'leugens' zijn een middel voor zo'n persoon om overeind te blijven. Ik ben nieuwsgierig waarom.
Maar ik merk dat ik het idee 'waarheidsbevinding' in de meeste gesprekken niet zo interessant vind.
In het geval van To is dat gezien hun relatie een heel ander verhaal.
Al zou ikzelf de details niet zo hoeven te weten, als in een lijstje ofzo.
Er is een heel naar gegeven in je schoot geworpen. Heel knap hoe to ermee omgaat.
Ik vind het zo kloterig om te lezen dat juist zo'n fijn klinkende persoon hier mee moet dealen. De man van To beseft niet hoeveel mazzel hij heeft en is zeer slordig met haar vertrouwen omgegaan vind ik.Exact! Ik zeg het trouwens ook regelmatig, als familie bezig is met gelijk te halen, dat het me niet om de waarheidsvinding gaat maar om begrijpen wat er gebeurt, en gebeurd is.
[...]
Wellicht niet voor dit topic maar die regel hanteer ik juist niet. Ik geloof alles en laat degene met wie ik spreek zelf eventueel tot de conclusie komen dat er inconsistenties in het verhaal zitten en vraag daarover door.
Die 'leugens' zijn een middel voor zo'n persoon om overeind te blijven. Ik ben nieuwsgierig waarom.
Maar ik merk dat ik het idee 'waarheidsbevinding' in de meeste gesprekken niet zo interessant vind.
In het geval van To is dat gezien hun relatie een heel ander verhaal.
Al zou ikzelf de details niet zo hoeven te weten, als in een lijstje ofzo.
Er is een heel naar gegeven in je schoot geworpen. Heel knap hoe to ermee omgaat.
Ik vind het zo kloterig om te lezen dat juist zo'n fijn klinkende persoon hier mee moet dealen. De man van To beseft niet hoeveel mazzel hij heeft en is zeer slordig met haar vertrouwen omgegaan vind ik.Exact! Ik zeg het trouwens ook regelmatig, als familie bezig is met gelijk te halen, dat het me niet om de waarheidsvinding gaat maar om begrijpen wat er gebeurt, en gebeurd is.
zondag 24 april 2016 om 12:01
Jeetje, veel geschreven weer. En heel veel zinnigs ook. Dat vind ik echt de grote meerwaarde van zo'n forum. De diversiteit van visies, meningen, ervaringen en inzichten.
Het is soms net alsof ik niet weet wat ik voel.
Alsof je in de klas zit, met een blanco vel papier voor je.
Ze droppen de opgave.
En dan krijg je ineens de tijd om te schrijven.
Op dat blanco vel papier.
Maar ik heb hier nooit voor geleerd, ik heb me nooit voorbereid op dit soort scenario's. Ik heb hier wel eens in theorie over gedacht, en dan riep ik lege frases als 'dat pik je toch niet, die schop je de deur meteen uit, geen twijfel mogelijk!'
Maar dat is niet (meer) toereikend.
En op dit forum is het alsof je een multiple choice optie krijgt.
Het is niet meer dat gapende lege vel papier, mensen roepen verschillende mogelijkheden. En dat is fijn. Want dan hoef ik het alleen nog maar te herkennen, ipv het helemaal zelf te bedenken.
Want herkennen wat ik voel is eenvoudiger in de woorden van anderen. Het is ook niet erg als ik het niet herken. Want dan weet ik dat ook weer. Dat ik DAT tenminste NIET voel of herken.
Dus in die zin vind ik alle reacties waardevol. Het leert mij beter inzien wat ik vind en waar ik sta. Juist alle verschillende invalshoeken. Dus DANK daarvoor..!
Het spijt me als ik soms niet individueel op een reactie in ga. Dat is niet omdat ik dan je mening minder belangrijk vind oid. Soms komen er meerdere reacties met qua inhoud een groot overlap, dan kies ik er één uit om op die inhoud te reageren.
Het is soms net alsof ik niet weet wat ik voel.
Alsof je in de klas zit, met een blanco vel papier voor je.
Ze droppen de opgave.
En dan krijg je ineens de tijd om te schrijven.
Op dat blanco vel papier.
Maar ik heb hier nooit voor geleerd, ik heb me nooit voorbereid op dit soort scenario's. Ik heb hier wel eens in theorie over gedacht, en dan riep ik lege frases als 'dat pik je toch niet, die schop je de deur meteen uit, geen twijfel mogelijk!'
Maar dat is niet (meer) toereikend.
En op dit forum is het alsof je een multiple choice optie krijgt.
Het is niet meer dat gapende lege vel papier, mensen roepen verschillende mogelijkheden. En dat is fijn. Want dan hoef ik het alleen nog maar te herkennen, ipv het helemaal zelf te bedenken.
Want herkennen wat ik voel is eenvoudiger in de woorden van anderen. Het is ook niet erg als ik het niet herken. Want dan weet ik dat ook weer. Dat ik DAT tenminste NIET voel of herken.
Dus in die zin vind ik alle reacties waardevol. Het leert mij beter inzien wat ik vind en waar ik sta. Juist alle verschillende invalshoeken. Dus DANK daarvoor..!
Het spijt me als ik soms niet individueel op een reactie in ga. Dat is niet omdat ik dan je mening minder belangrijk vind oid. Soms komen er meerdere reacties met qua inhoud een groot overlap, dan kies ik er één uit om op die inhoud te reageren.
zondag 24 april 2016 om 12:15
Toen mij iets dergelijks overkwam, besprak ik het met twee vriendinnen. De ene zei: ga weg, het vertrouwen is kapot. De andere zei: je hebt het goed met elkaar, het is maar een klein deel van je relatie, het is overal wat en laat het gaan. De ene keer ging ik de ene kant uit, de andere keer de anderen. Allebei hadden ze gelijk in hun optiek. De ene keer ging ik de ene kant uit, de andere keer de andere. Allebei hadden ze gelijk in hun optiek. De breedte van hun meningen hebben mij toen goed geholpen.
zondag 24 april 2016 om 12:23
quote:Geronimo2 schreef op 24 april 2016 @ 10:36:
[...]
Hij kan natuurlijk ook een weekje weggaan. Ik denk dat je nu bang bent dat je de controle kwijtraakt als je hem niet bij iedere vraag ,die in je hoofd opkomt, kan stellen. Mocht het moment komen dat je voor je gevoel niet verder komt dan is dat het moment om het te doen. Je wil begrijpen waarom hij het heeft gedaan maar, alle boeken ten spijt, het gaat je niet lukken. Als mens denk je dat als je iets begrijpt dan je dan ook vat krijgt op het probleem en dat je dan ook de oplossing weet. Acceptatie dat je iets niet kan begrijpen is misschien wel het moeilijkste wat er is. Je hebt het hersens, jij bent ook een mens en dus moet je iets kunnen begrijpen.
En toch werkt het gelukkig niet zo. Zal je ooit begrijpen waarom mensen kinderen verkrachten, martelen, snappen wat de snaartheorie precies is? Niet alle hersens werken het zelfde en kunnen het zelfde. Jij zal nooit begrijpen dat je man zegt dat hij van je houdt maar wel naar dvp's gaat en daar decennia over kan liegen. Je kan ook blij zijn dat je iets niet begrijpt, dat betekent dat het zo ver van je eigen belevingswereld af ligt dat jij je niets daarbij kan voorstellen. Jij hebt niets in je wat maakt dat je over grenzen heen hoeft te gaan die ten koste gaan van een ander. Je leven is nu gecompliceerd maar jij bent het niet, jij hoeft je niet in allerlei bochten te wringen om iets in je te sussen wat anders de kop op steekt. Waarom sommige mensen bepaalde beslissingen nemen is voer waar zelfs de beste psychiaters zich op stuk bijten, is het opvoeding, chemische afwijking of iets wat de hersenen missen of extra hebben.
Als je stopt om het te willen begrijpen is dat niet omdat je hem, jezelf of jullie huwelijk opgeeft, het is een stuk realiteitszin, loslaten wat je ook niet hoeft te begrijpen want het verandert niets aan de situatie. Het zegt ook niets over wie jij bent, of jij wel mooi genoeg bent of je wel goed genoeg in bed bent of welke tekortkoming je nu denkt te hebben. Het gedrag van iemand zoals je man staat los van wie jij bent en wat je te bieden hebt of hoe jij je huwelijk hebt ervaren. Zijn probleem sluipt daarmee jouw hoofd binnen om jou te veranderen in iemand die je niet bent en nooit bent geweest en die persoon moet je ook niet willen worden. Dat is ook de reden dat mensen je ook adviseren om er niet verder in te duiken. Wat voegt het in jouw leven nu toe dat je ,bijvoorbeeld, weet dat er websites bestaan waar mannen punten geven aan dvp's? Meer realiteitszin in hoe sommige mannen kunnen zijn of dat mannen klootzakken zijn die niet te vertrouwen zijn. Je beeld neigt naar het laatste en dat is niet de realiteit, dat is wat jouw man je laat denken nu.
En dat lieverd is de reden waarom er moment moet komen om even afstand te nemen. Jij moet je hele leven verder met wie je bent en die persoon is prima, dat je man je belazerd heeft om zo'n grove manier is erg genoeg, maar geef hem niet de macht om jou te veranderen.
1ste alinea : je hebt 'begrijpen' en 'begrijpen'.
Ik heb nu allereerst behoefte aan het verkennen van de feiten. (WAAR HEBBEN WE HET OVER?, wat is de omvang van het bedrog?) Zodat ik snap wat hij gedaan heeft. Puur, zonder emoties (nog), de WAT-vraag in beeld hebben.
Ik heb inmiddels enigszins in beeld wat hij gedaan heeft. Denk ik.
(Maar goed, dat dacht ik na zijn biecht op zondag ook, en toen bleek het toch weer anders te zijn. Het verhaal verandert nog steeds. Maar mocht het nu nog veranderen, dan zal dat alleen 'erger' zijn, neem ik aan.)
En dan heb je nog het moeilijkere stuk 'begrijpen', begrijpen als in, kun je hier mee leven? Hoe sta jijzelf hierin? Wat voel je hierbij? En DAT stuk is heftig. Want ik voel er vanalles bij. Wanhoop, kwaadheid, machteloosheid, intens verdriet, verwarring, ongeloof, en dat in een maatbeker, staafmixer er doorheen, geblenderd. Als één onoverzichtelijke kluwen, die nog dagelijks een ander accent heeft.
Ik heb hem ook gezegd dat ik zijn leegte, (had hij het over als mede veroorzaker van zijn bedrog), niet kan vervullen. Ik ben steeds mezelf geweest, en heb in mijn relatie steeds gegeven wat ik had. Mochten we een toekomst hebben, dan zal IK niks anders in kunnen brengen dan mezelf. Ik ga niet harder mijn best doen. Niet zijn zwaktes compenseren, niet zijn leegtes voor hem vervullen, dat moet hij allemaal zelf doen. Ik ben wie ik ben. Meer IS er niet.
3de alinea: Je vraagt wat het me geeft, dat ik nu bijvoorbeeld weet dat er sites zijn waarin mannen op die manier naar vrouwen kijken. Het geeft me inzicht, een inkijkje in zijn beleving. Als onderdeel van dat 'begrijpen'. Ik ben blijkbaar getrouwd met iemand die ik niet (volledig) ken. WIE is hij dan WEL..? Pas als ik DAT mag zien, kan ik volledig kunnen door voelen of ik daar wel mee kan samenleven. OOK met die 'walgelijke' kant.
[...]
Hij kan natuurlijk ook een weekje weggaan. Ik denk dat je nu bang bent dat je de controle kwijtraakt als je hem niet bij iedere vraag ,die in je hoofd opkomt, kan stellen. Mocht het moment komen dat je voor je gevoel niet verder komt dan is dat het moment om het te doen. Je wil begrijpen waarom hij het heeft gedaan maar, alle boeken ten spijt, het gaat je niet lukken. Als mens denk je dat als je iets begrijpt dan je dan ook vat krijgt op het probleem en dat je dan ook de oplossing weet. Acceptatie dat je iets niet kan begrijpen is misschien wel het moeilijkste wat er is. Je hebt het hersens, jij bent ook een mens en dus moet je iets kunnen begrijpen.
En toch werkt het gelukkig niet zo. Zal je ooit begrijpen waarom mensen kinderen verkrachten, martelen, snappen wat de snaartheorie precies is? Niet alle hersens werken het zelfde en kunnen het zelfde. Jij zal nooit begrijpen dat je man zegt dat hij van je houdt maar wel naar dvp's gaat en daar decennia over kan liegen. Je kan ook blij zijn dat je iets niet begrijpt, dat betekent dat het zo ver van je eigen belevingswereld af ligt dat jij je niets daarbij kan voorstellen. Jij hebt niets in je wat maakt dat je over grenzen heen hoeft te gaan die ten koste gaan van een ander. Je leven is nu gecompliceerd maar jij bent het niet, jij hoeft je niet in allerlei bochten te wringen om iets in je te sussen wat anders de kop op steekt. Waarom sommige mensen bepaalde beslissingen nemen is voer waar zelfs de beste psychiaters zich op stuk bijten, is het opvoeding, chemische afwijking of iets wat de hersenen missen of extra hebben.
Als je stopt om het te willen begrijpen is dat niet omdat je hem, jezelf of jullie huwelijk opgeeft, het is een stuk realiteitszin, loslaten wat je ook niet hoeft te begrijpen want het verandert niets aan de situatie. Het zegt ook niets over wie jij bent, of jij wel mooi genoeg bent of je wel goed genoeg in bed bent of welke tekortkoming je nu denkt te hebben. Het gedrag van iemand zoals je man staat los van wie jij bent en wat je te bieden hebt of hoe jij je huwelijk hebt ervaren. Zijn probleem sluipt daarmee jouw hoofd binnen om jou te veranderen in iemand die je niet bent en nooit bent geweest en die persoon moet je ook niet willen worden. Dat is ook de reden dat mensen je ook adviseren om er niet verder in te duiken. Wat voegt het in jouw leven nu toe dat je ,bijvoorbeeld, weet dat er websites bestaan waar mannen punten geven aan dvp's? Meer realiteitszin in hoe sommige mannen kunnen zijn of dat mannen klootzakken zijn die niet te vertrouwen zijn. Je beeld neigt naar het laatste en dat is niet de realiteit, dat is wat jouw man je laat denken nu.
En dat lieverd is de reden waarom er moment moet komen om even afstand te nemen. Jij moet je hele leven verder met wie je bent en die persoon is prima, dat je man je belazerd heeft om zo'n grove manier is erg genoeg, maar geef hem niet de macht om jou te veranderen.
1ste alinea : je hebt 'begrijpen' en 'begrijpen'.
Ik heb nu allereerst behoefte aan het verkennen van de feiten. (WAAR HEBBEN WE HET OVER?, wat is de omvang van het bedrog?) Zodat ik snap wat hij gedaan heeft. Puur, zonder emoties (nog), de WAT-vraag in beeld hebben.
Ik heb inmiddels enigszins in beeld wat hij gedaan heeft. Denk ik.
(Maar goed, dat dacht ik na zijn biecht op zondag ook, en toen bleek het toch weer anders te zijn. Het verhaal verandert nog steeds. Maar mocht het nu nog veranderen, dan zal dat alleen 'erger' zijn, neem ik aan.)
En dan heb je nog het moeilijkere stuk 'begrijpen', begrijpen als in, kun je hier mee leven? Hoe sta jijzelf hierin? Wat voel je hierbij? En DAT stuk is heftig. Want ik voel er vanalles bij. Wanhoop, kwaadheid, machteloosheid, intens verdriet, verwarring, ongeloof, en dat in een maatbeker, staafmixer er doorheen, geblenderd. Als één onoverzichtelijke kluwen, die nog dagelijks een ander accent heeft.
Ik heb hem ook gezegd dat ik zijn leegte, (had hij het over als mede veroorzaker van zijn bedrog), niet kan vervullen. Ik ben steeds mezelf geweest, en heb in mijn relatie steeds gegeven wat ik had. Mochten we een toekomst hebben, dan zal IK niks anders in kunnen brengen dan mezelf. Ik ga niet harder mijn best doen. Niet zijn zwaktes compenseren, niet zijn leegtes voor hem vervullen, dat moet hij allemaal zelf doen. Ik ben wie ik ben. Meer IS er niet.
3de alinea: Je vraagt wat het me geeft, dat ik nu bijvoorbeeld weet dat er sites zijn waarin mannen op die manier naar vrouwen kijken. Het geeft me inzicht, een inkijkje in zijn beleving. Als onderdeel van dat 'begrijpen'. Ik ben blijkbaar getrouwd met iemand die ik niet (volledig) ken. WIE is hij dan WEL..? Pas als ik DAT mag zien, kan ik volledig kunnen door voelen of ik daar wel mee kan samenleven. OOK met die 'walgelijke' kant.
zondag 24 april 2016 om 12:27
zondag 24 april 2016 om 12:33
quote:toiletrol schreef op 24 april 2016 @ 11:34:
[...]
Tja. Dat is een ietwat poëtische benaming voor prostituee: 'dame van plezier'.Shit is dat het. Vind dames van plezier echt een kutnaam. Vind dat echt denigrerend. Ik vind hoer of prostituee veel beter. Laat me duidelijk zijn, ik kijk niet neer op deze vrouwen, maar dames van plezier is m.i. neerbuigend.
[...]
Tja. Dat is een ietwat poëtische benaming voor prostituee: 'dame van plezier'.Shit is dat het. Vind dames van plezier echt een kutnaam. Vind dat echt denigrerend. Ik vind hoer of prostituee veel beter. Laat me duidelijk zijn, ik kijk niet neer op deze vrouwen, maar dames van plezier is m.i. neerbuigend.
zondag 24 april 2016 om 12:36
quote:ldbieepl schreef op 24 april 2016 @ 12:33:
[...]
Shit is dat het. Vind dames van plezier echt een kutnaam. Vind dat echt denigrerend. Ik vind hoer of prostituee veel beter. Laat me duidelijk zijn, ik kijk niet neer op deze vrouwen, maar dames van plezier is m.i. neerbuigend.
het is ook gewoon niet waar. welk plezier?
ik las even op de site die genoemd werd, hookers.nl. en daar staat een review van een man die de hoer anaal nam. haar gezicht vertrok vn pijn, schreef hij. maar hij ging gewoon door.
tja.
[...]
Shit is dat het. Vind dames van plezier echt een kutnaam. Vind dat echt denigrerend. Ik vind hoer of prostituee veel beter. Laat me duidelijk zijn, ik kijk niet neer op deze vrouwen, maar dames van plezier is m.i. neerbuigend.
het is ook gewoon niet waar. welk plezier?
ik las even op de site die genoemd werd, hookers.nl. en daar staat een review van een man die de hoer anaal nam. haar gezicht vertrok vn pijn, schreef hij. maar hij ging gewoon door.
tja.
