Relaties
alle pijlers
Exen, wat is hun probleem?
woensdag 12 november 2008 om 23:49
Hoi, mijn partner is voordat wij een relatie kregen getrouwd geweest met een ander. Om mij heen gebeurt dit vaker, relaties na een eerder huwelijk. Maar wat me opvalt is dat het áltijd gezeik is met de ex vrouw in kwestie. Bij een sportmaatje van me is het elke keer hommeles met de exvrouw van haar vriend (en ja er zijn kinderen bij betrokken) en ook hier loopt het zwaar niet op rolletjes. Waarom gaan deze exvrouwen niet gewoon lekker verder met hun leven? Wat is dat nou voor kul om verbitterd je exman een hak proberen te zetten. Move on. In mijn geval zijn ze al 5 jaar uit elkaar maar nog is het de kinderen opstoken en het geknakte vrouwtje uithangen, onze plannen dwarsbomen etc.
donderdag 13 november 2008 om 01:32
quote:lonki schreef op 13 november 2008 @ 01:27:
[quote]Siobhan1983 schreef op 12 november 2008 @ 23:49:
Hoi, mijn partner is voordat wij een relatie kregen getrouwd geweest met een ander. Om mij heen gebeurt dit vaker, relaties na een eerder huwelijk. Maar wat me opvalt is dat het áltijd gezeik is met de ex vrouw in kwestie. Bij een sportmaatje van me is het elke keer hommeles met de exvrouw van haar vriend (en ja er zijn kinderen bij betrokken) en ook hier loopt het zwaar niet op rolletjes. Waarom gaan deze exvrouwen niet gewoon lekker verder met hun leven? Wat is dat nou voor kul om verbitterd je exman een hak proberen te zetten. Move on. In mijn geval zijn ze al 5 jaar uit elkaar maar nog is het de kinderen opstoken en het geknakte vrouwtje uithangen, onze plannen dwarsbomen etc.[/quote]
Ik snap dat je van wat er in de openingspost staat uitgaat BGB, maar dit zegt mi een heleboel over deze specifieke ex, ik snap dat het misschien niet goed "uitgedrukt" is met zinnen ertussen als; "Maar wat me opvalt is dat het áltijd gezeik is met de ex vrouw in kwestie" of Waarom gaan deze exvrouwen niet gewoon lekker verder met hun leven?
Maar ik snap niet dat ze om die zinsopbouw "neergemaaid" moet worden.
[quote]Siobhan1983 schreef op 12 november 2008 @ 23:49:
Hoi, mijn partner is voordat wij een relatie kregen getrouwd geweest met een ander. Om mij heen gebeurt dit vaker, relaties na een eerder huwelijk. Maar wat me opvalt is dat het áltijd gezeik is met de ex vrouw in kwestie. Bij een sportmaatje van me is het elke keer hommeles met de exvrouw van haar vriend (en ja er zijn kinderen bij betrokken) en ook hier loopt het zwaar niet op rolletjes. Waarom gaan deze exvrouwen niet gewoon lekker verder met hun leven? Wat is dat nou voor kul om verbitterd je exman een hak proberen te zetten. Move on. In mijn geval zijn ze al 5 jaar uit elkaar maar nog is het de kinderen opstoken en het geknakte vrouwtje uithangen, onze plannen dwarsbomen etc.[/quote]
Ik snap dat je van wat er in de openingspost staat uitgaat BGB, maar dit zegt mi een heleboel over deze specifieke ex, ik snap dat het misschien niet goed "uitgedrukt" is met zinnen ertussen als; "Maar wat me opvalt is dat het áltijd gezeik is met de ex vrouw in kwestie" of Waarom gaan deze exvrouwen niet gewoon lekker verder met hun leven?
Maar ik snap niet dat ze om die zinsopbouw "neergemaaid" moet worden.
donderdag 13 november 2008 om 01:39
Verdomd wat komt mij dit bekend voor, ben even twee weken in Nederland voor mijn kids en naar een week is er weer stront aan de knikker met mijn ex.
Ik denk dan ook dat het vaak pure jaloezie is, iets anders kan ik er niet van maken. In iedergeval laat ik mijn kinderen gewoon voelen dat ik van ze houd en om hen geef. En laat niets blijken van de problemen die ik met hun moeder heb.
De kids worden in iedergeval langzaam wakker en zien dat het van de andere kant komt, de tijd zal het leren.
Ik denk dan ook dat het vaak pure jaloezie is, iets anders kan ik er niet van maken. In iedergeval laat ik mijn kinderen gewoon voelen dat ik van ze houd en om hen geef. En laat niets blijken van de problemen die ik met hun moeder heb.
De kids worden in iedergeval langzaam wakker en zien dat het van de andere kant komt, de tijd zal het leren.
donderdag 13 november 2008 om 01:49
quote:lonki schreef op 13 november 2008 @ 01:27:
[quote]Siobhan1983 schreef op 12 november 2008 @ 23:49:
Hoi, mijn partner is voordat wij een relatie kregen getrouwd geweest met een ander. Om mij heen gebeurt dit vaker, relaties na een eerder huwelijk. Maar wat me opvalt is dat het áltijd gezeik is met de ex vrouw in kwestie. Bij een sportmaatje van me is het elke keer hommeles met de exvrouw van haar vriend (en ja er zijn kinderen bij betrokken) en ook hier loopt het zwaar niet op rolletjes. Waarom gaan deze exvrouwen niet gewoon lekker verder met hun leven? Wat is dat nou voor kul om verbitterd je exman een hak proberen te zetten. Move on. In mijn geval zijn ze al 5 jaar uit elkaar maar nog is het de kinderen opstoken en het geknakte vrouwtje uithangen, onze plannen dwarsbomen etc.[/quote]
Ik snap dat je van wat er in de openingspost staat uitgaat BGB, maar dit zegt mi een heleboel over deze specifieke ex, ik snap dat het misschien niet goed "uitgedrukt" is met zinnen ertussen als; "Maar wat me opvalt is dat het áltijd gezeik is met de ex vrouw in kwestie" of Waarom gaan deze exvrouwen niet gewoon lekker verder met hun leven?
Maar ik snap niet dat ze om die zinsopbouw "neergemaaid" moet worden.Oh ja? Jij kent de ex in kwestie?
BGB doet niet meer of minder dan het grijs op zoeken, daar waar TO alleen het zwart schetst.
En dat is toch iets wat we allemaal wel weten; dat een verhaal altijd twee kanten heeft. Niet alleen als het over exen gaat.
BGB heeft denk ik gewoon veel ervaring met verhalen over conflicten. Ze maait TO niet neer. Zo probeert wat wit in het zwart te mengen.
[quote]Siobhan1983 schreef op 12 november 2008 @ 23:49:
Hoi, mijn partner is voordat wij een relatie kregen getrouwd geweest met een ander. Om mij heen gebeurt dit vaker, relaties na een eerder huwelijk. Maar wat me opvalt is dat het áltijd gezeik is met de ex vrouw in kwestie. Bij een sportmaatje van me is het elke keer hommeles met de exvrouw van haar vriend (en ja er zijn kinderen bij betrokken) en ook hier loopt het zwaar niet op rolletjes. Waarom gaan deze exvrouwen niet gewoon lekker verder met hun leven? Wat is dat nou voor kul om verbitterd je exman een hak proberen te zetten. Move on. In mijn geval zijn ze al 5 jaar uit elkaar maar nog is het de kinderen opstoken en het geknakte vrouwtje uithangen, onze plannen dwarsbomen etc.[/quote]
Ik snap dat je van wat er in de openingspost staat uitgaat BGB, maar dit zegt mi een heleboel over deze specifieke ex, ik snap dat het misschien niet goed "uitgedrukt" is met zinnen ertussen als; "Maar wat me opvalt is dat het áltijd gezeik is met de ex vrouw in kwestie" of Waarom gaan deze exvrouwen niet gewoon lekker verder met hun leven?
Maar ik snap niet dat ze om die zinsopbouw "neergemaaid" moet worden.Oh ja? Jij kent de ex in kwestie?
BGB doet niet meer of minder dan het grijs op zoeken, daar waar TO alleen het zwart schetst.
En dat is toch iets wat we allemaal wel weten; dat een verhaal altijd twee kanten heeft. Niet alleen als het over exen gaat.
BGB heeft denk ik gewoon veel ervaring met verhalen over conflicten. Ze maait TO niet neer. Zo probeert wat wit in het zwart te mengen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 13 november 2008 om 02:02
quote:Poezewoes schreef op 13 november 2008 @ 01:49:
[...]
Oh ja? Jij kent de ex in kwestie?
BGB doet niet meer of minder dan het grijs op zoeken, daar waar TO alleen het zwart schetst.
En dat is toch iets wat we allemaal wel weten; dat een verhaal altijd twee kanten heeft. Niet alleen als het over exen gaat.
BGB heeft denk ik gewoon veel ervaring met verhalen over conflicten. Ze maait TO niet neer. Zo probeert wat wit in het zwart te mengen.
Je hoeft BGB niet te verdedigen, ik val haar niet aan als zodanig.
En nee, ik ken de ex in kwestie niet, maar nogmaals, die twee zinnen zeggen meer over de situatie waarin OP zit en hoe OP dat treft, dan menig reactie hier doet vermoeden.
[...]
Oh ja? Jij kent de ex in kwestie?
BGB doet niet meer of minder dan het grijs op zoeken, daar waar TO alleen het zwart schetst.
En dat is toch iets wat we allemaal wel weten; dat een verhaal altijd twee kanten heeft. Niet alleen als het over exen gaat.
BGB heeft denk ik gewoon veel ervaring met verhalen over conflicten. Ze maait TO niet neer. Zo probeert wat wit in het zwart te mengen.
Je hoeft BGB niet te verdedigen, ik val haar niet aan als zodanig.
En nee, ik ken de ex in kwestie niet, maar nogmaals, die twee zinnen zeggen meer over de situatie waarin OP zit en hoe OP dat treft, dan menig reactie hier doet vermoeden.
donderdag 13 november 2008 om 02:08
quote:lonki schreef op 13 november 2008 @ 01:55:
Ben altijd blij om te horen dat heel veel kinderen langzamerhand wakker worden. Er wordt dan helaas 1 ouder (of allebei) keihard met de neus op de feiten gedrukt, maar dat moet dan maar, en hopend dat er iemand iets van leert.Ik ben helemaal niet blij om dat te horen. Dat betekent alleen maar dat kinderen gedwongen worden om te kiezen tussen de waarheid van de ene ouder, tegen de waarheid van de andere ouder. Ouders zouden eerder volwassen moeten worden dan hun kinderen. En hun kinderen die keus moeten besparen.
Ouders worden dan met hun neus op de feiten gedrukt ja. Hoera, roept de andere ouder, of allebei. Maar de kinderen zijn dan al onherstelbaar beschadigd.
Je moet er toch niet aan denken dat je als kind op een gegeven moment groot genoeg bent om in te zien wie van je ouders nu de echte boeman is. Denk je nu echt dat oudere kinderen geen last hebben van een loyaliteitsconflict?
Ben altijd blij om te horen dat heel veel kinderen langzamerhand wakker worden. Er wordt dan helaas 1 ouder (of allebei) keihard met de neus op de feiten gedrukt, maar dat moet dan maar, en hopend dat er iemand iets van leert.Ik ben helemaal niet blij om dat te horen. Dat betekent alleen maar dat kinderen gedwongen worden om te kiezen tussen de waarheid van de ene ouder, tegen de waarheid van de andere ouder. Ouders zouden eerder volwassen moeten worden dan hun kinderen. En hun kinderen die keus moeten besparen.
Ouders worden dan met hun neus op de feiten gedrukt ja. Hoera, roept de andere ouder, of allebei. Maar de kinderen zijn dan al onherstelbaar beschadigd.
Je moet er toch niet aan denken dat je als kind op een gegeven moment groot genoeg bent om in te zien wie van je ouders nu de echte boeman is. Denk je nu echt dat oudere kinderen geen last hebben van een loyaliteitsconflict?
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 13 november 2008 om 02:10
quote:lonki schreef op 13 november 2008 @ 02:02:
[...]
Je hoeft BGB niet te verdedigen, ik val haar niet aan als zodanig.
En nee, ik ken de ex in kwestie niet, maar nogmaals, die twee zinnen zeggen meer over de situatie waarin OP zit en hoe OP dat treft, dan menig reactie hier doet vermoeden.Die twee zinnen zeggen helemaal niks over de situatie waarin TO zit. Die zeggen alleen iets over hoe TO de situatie ervaart.
[...]
Je hoeft BGB niet te verdedigen, ik val haar niet aan als zodanig.
En nee, ik ken de ex in kwestie niet, maar nogmaals, die twee zinnen zeggen meer over de situatie waarin OP zit en hoe OP dat treft, dan menig reactie hier doet vermoeden.Die twee zinnen zeggen helemaal niks over de situatie waarin TO zit. Die zeggen alleen iets over hoe TO de situatie ervaart.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 13 november 2008 om 02:19
quote:Poezewoes schreef op 13 november 2008 @ 02:08:
[...]
Ik ben helemaal niet blij om dat te horen. Dat betekent alleen maar dat kinderen gedwongen worden om te kiezen tussen de waarheid van de ene ouder, tegen de waarheid van de andere ouder. Nee, dat is niet gedwongen, je kunt een kind geen waarheid opdringen als deze "wakker wordt" Wat dus inhoud dat een "derde" (het kind in dit geval) in gaat zien wie er "fout" is. dat gebeurd door de ervaring van de kinderen zelf, . Ouders zouden eerder volwassen moeten worden dan hun kinderen. En hun kinderen die keus moeten besparen. Daar ben ik het helemaal mee eens, maar wat zou moeten en wat is, is helaas een wereld van verschil.
Ouders worden dan met hun neus op de feiten gedrukt ja. Hoera, roept de andere ouder, of allebei. Maar de kinderen zijn dan al onherstelbaar beschadigd.
Je moet er toch niet aan denken dat je als kind op een gegeven moment groot genoeg bent om in te zien wie van je ouders nu de echte boeman is. Denk je nu echt dat oudere kinderen geen last hebben van een loyaliteitsconflict? Nee, in principe niet, maar ook als ouder ben je nooit te oud om te leren, zelfs niet van je kinderen. en schuld besef/spijt betuigen/goedmaken kunnen heel effectief zijn.
[...]
Ik ben helemaal niet blij om dat te horen. Dat betekent alleen maar dat kinderen gedwongen worden om te kiezen tussen de waarheid van de ene ouder, tegen de waarheid van de andere ouder. Nee, dat is niet gedwongen, je kunt een kind geen waarheid opdringen als deze "wakker wordt" Wat dus inhoud dat een "derde" (het kind in dit geval) in gaat zien wie er "fout" is. dat gebeurd door de ervaring van de kinderen zelf, . Ouders zouden eerder volwassen moeten worden dan hun kinderen. En hun kinderen die keus moeten besparen. Daar ben ik het helemaal mee eens, maar wat zou moeten en wat is, is helaas een wereld van verschil.
Ouders worden dan met hun neus op de feiten gedrukt ja. Hoera, roept de andere ouder, of allebei. Maar de kinderen zijn dan al onherstelbaar beschadigd.
Je moet er toch niet aan denken dat je als kind op een gegeven moment groot genoeg bent om in te zien wie van je ouders nu de echte boeman is. Denk je nu echt dat oudere kinderen geen last hebben van een loyaliteitsconflict? Nee, in principe niet, maar ook als ouder ben je nooit te oud om te leren, zelfs niet van je kinderen. en schuld besef/spijt betuigen/goedmaken kunnen heel effectief zijn.
donderdag 13 november 2008 om 08:23
Gescheiden ouders, die het niet zelf kunnen (normaal met elkaar omgaan) zouden in therapie moeten. Sámen dus. Om te leren hoe je ouders bent en blijft voor de kinderen die je ooit samen uit liefde kreeg, zonder over de hoofden van die kinderen je oude grieven bot te vieren op de ander.
Zielig voor die kinderen dat getrut van al die volwassenen, en een lekker wereldbeeld creëer je voor ze op deze manier.
Hoe het bij jou allemaal zit Siobhan weten we alleen van jou nu maar het feit dat er na 4 jaar nog steeds niet tegen jou gesproken wordt (gespróken!) is toch wel weer een verschrikkelijk triest gegeven.
Je man en zijn ex hadden bij elkaar moeten blijven zo te lezen, sommige mensen zijn gewoon niet geschikt voor een scheiding.
Zielig voor die kinderen dat getrut van al die volwassenen, en een lekker wereldbeeld creëer je voor ze op deze manier.
Hoe het bij jou allemaal zit Siobhan weten we alleen van jou nu maar het feit dat er na 4 jaar nog steeds niet tegen jou gesproken wordt (gespróken!) is toch wel weer een verschrikkelijk triest gegeven.
Je man en zijn ex hadden bij elkaar moeten blijven zo te lezen, sommige mensen zijn gewoon niet geschikt voor een scheiding.
donderdag 13 november 2008 om 08:30
donderdag 13 november 2008 om 08:41
Toch kan ik me wel voorstellen dat ex niet spreekt met de nieuwe vriendin. Per slot van rekening heeft ze kinderen gekregen met ex en niet met de nieuwe vriendin. Voor beleefdheden als goedenmiddag of goedenavond is de nieuwe partner aanspreekbaar. Zodra het aankomt op opvoedkundige zaken dan zal (h)ex toch ex aanspreken, logisch toch? Dat is de persoon met wie ze het moet regelen. Ex moet dat dan maar in zijn eigen huishouden (indien van toepassing) zien in te passen. Maar dat is dan zijn verantwoording. Stel dat (h)ex ook een nieuwe relatie krijgt dan zijn er ineens 4 opvoeders en beslissers? Dat wordt een puinhoop dan. De ex is en blijft aanspreekpunt en niet de nieuwe partner.
donderdag 13 november 2008 om 08:50
quote:eleonora schreef op 13 november 2008 @ 08:23:
Gescheiden ouders, die het niet zelf kunnen (normaal met elkaar omgaan) zouden in therapie moeten. Sámen dus. Om te leren hoe je ouders bent en blijft voor de kinderen die je ooit samen uit liefde kreeg, zonder over de hoofden van die kinderen je oude grieven bot te vieren op de ander.
Zielig voor die kinderen dat getrut van al die volwassenen, en een lekker wereldbeeld creëer je voor ze op deze manier.
Hoe het bij jou allemaal zit Siobhan weten we alleen van jou nu maar het feit dat er na 4 jaar nog steeds niet tegen jou gesproken wordt (gespróken!) is toch wel weer een verschrikkelijk triest gegeven.
Je man en zijn ex hadden bij elkaar moeten blijven zo te lezen, sommige mensen zijn gewoon niet geschikt voor een scheiding.
Helemaal met je eens!
Zit zelf in een relatie waarbij de relatie tussen mijn partner en zijn ex op zijn zachts gezegd zeer stroef verloopt. Ik kan er gewoon niet met mijn hoofd bij; twee volwassen mensen die, als het goed is, het beste voor hebben met hun kinderen gaan drama lopen maken over wat eigenlijk?! En wie zijn daar de dupe van? De kinderen! Waarom kunnen ze hun frustraties niet aan de kant zetten zodat de kinderen nog een redelijk gelukkig leven kunnen leiden, alsof het uit elkaar gaan van de ouders niet al moeilijk en zwaar genoeg is! *zucht* egoistisch..dat zijn veel van zulke ouders!
En nog iets...Kinderen kan je niet en mogen nooit tussen hun ouders hoeven kiezen!
En het helpt ook niet als jij als nieuwe partner je gal blijft spugen over de ex...Probeer tot een oplossing te komen, ga een gesprek aan ofzo. Probeer dit als volwassenen op te lossen!
Gescheiden ouders, die het niet zelf kunnen (normaal met elkaar omgaan) zouden in therapie moeten. Sámen dus. Om te leren hoe je ouders bent en blijft voor de kinderen die je ooit samen uit liefde kreeg, zonder over de hoofden van die kinderen je oude grieven bot te vieren op de ander.
Zielig voor die kinderen dat getrut van al die volwassenen, en een lekker wereldbeeld creëer je voor ze op deze manier.
Hoe het bij jou allemaal zit Siobhan weten we alleen van jou nu maar het feit dat er na 4 jaar nog steeds niet tegen jou gesproken wordt (gespróken!) is toch wel weer een verschrikkelijk triest gegeven.
Je man en zijn ex hadden bij elkaar moeten blijven zo te lezen, sommige mensen zijn gewoon niet geschikt voor een scheiding.
Helemaal met je eens!
Zit zelf in een relatie waarbij de relatie tussen mijn partner en zijn ex op zijn zachts gezegd zeer stroef verloopt. Ik kan er gewoon niet met mijn hoofd bij; twee volwassen mensen die, als het goed is, het beste voor hebben met hun kinderen gaan drama lopen maken over wat eigenlijk?! En wie zijn daar de dupe van? De kinderen! Waarom kunnen ze hun frustraties niet aan de kant zetten zodat de kinderen nog een redelijk gelukkig leven kunnen leiden, alsof het uit elkaar gaan van de ouders niet al moeilijk en zwaar genoeg is! *zucht* egoistisch..dat zijn veel van zulke ouders!
En nog iets...Kinderen kan je niet en mogen nooit tussen hun ouders hoeven kiezen!
En het helpt ook niet als jij als nieuwe partner je gal blijft spugen over de ex...Probeer tot een oplossing te komen, ga een gesprek aan ofzo. Probeer dit als volwassenen op te lossen!
Perfectionisme is niet perfect...
donderdag 13 november 2008 om 08:56
Ik ken stellen (zoals bijvoorbeeld bij Poez) waarbij de volwassenen gewoon doen waar ze hun hele jeugd naar hebben uitgekeken namelijk; volwassen zijn.
Dat houdt ook in dat er gewoon kinderen kunnen worden opgehaald en gebracht door (nieuwe) partners van die exen en dat er zaken besproken worden en afspraken worden gemaakt, herzien of veranderd.
Een nieuwe partner is hooguit een bepaalde tijd nieuw, daarna is het simpelweg 'de partner van de ex' en die draait mee in de wereld van de kinderen die men samen met die ex gekregen heeft.
Belachelijk, niet praten tegen de vrouw van je ex. Wie denk je wel niet dat je bent? De koningin? Omdat je gebaard hebt? Pfffffffffffff, la me niet lachen!
Ik doe het even met de info die ik hier krijg he, dus ik ga er vanuit dat TO de waarheid spreekt als zij zegt niet dwars te liggen, lastig te zijn en moeilijk te doen. En dan niet tegen haar praten? Kom op zeg!
Kinderen krijg je samen en als de ouders samen die kinderen willen opvoeden na een scheiding, dan krijg je te maken met nieuwe partners, pech voor je, deal er maar mee en een beetje normaal alsjeblieft, voor de kinderen. In ieder geval beleefd zijn en respect tonen voor elkaar, dat is ook goed voor de kinderen om dat te leren tenslotte. Volwassen zijn en ouder zijn van iemand betekent ook het goede voorbeeld geven namelijk.
Dat houdt ook in dat er gewoon kinderen kunnen worden opgehaald en gebracht door (nieuwe) partners van die exen en dat er zaken besproken worden en afspraken worden gemaakt, herzien of veranderd.
Een nieuwe partner is hooguit een bepaalde tijd nieuw, daarna is het simpelweg 'de partner van de ex' en die draait mee in de wereld van de kinderen die men samen met die ex gekregen heeft.
Belachelijk, niet praten tegen de vrouw van je ex. Wie denk je wel niet dat je bent? De koningin? Omdat je gebaard hebt? Pfffffffffffff, la me niet lachen!
Ik doe het even met de info die ik hier krijg he, dus ik ga er vanuit dat TO de waarheid spreekt als zij zegt niet dwars te liggen, lastig te zijn en moeilijk te doen. En dan niet tegen haar praten? Kom op zeg!
Kinderen krijg je samen en als de ouders samen die kinderen willen opvoeden na een scheiding, dan krijg je te maken met nieuwe partners, pech voor je, deal er maar mee en een beetje normaal alsjeblieft, voor de kinderen. In ieder geval beleefd zijn en respect tonen voor elkaar, dat is ook goed voor de kinderen om dat te leren tenslotte. Volwassen zijn en ouder zijn van iemand betekent ook het goede voorbeeld geven namelijk.
donderdag 13 november 2008 om 09:01
quote:eleonora schreef op 13 november 2008 @ 08:56:
Belachelijk, niet praten tegen de vrouw van je ex. Wie denk je wel niet dat je bent? De koningin? Omdat je gebaard hebt? Pfffffffffffff, la me niet lachen!
Ik doe het even met de info die ik hier krijg he, dus ik ga er vanuit dat TO de waarheid spreekt als zij zegt niet dwars te liggen, lastig te zijn en moeilijk te doen. En dan niet tegen haar praten? Kom op zeg!
Helaas is het in het geval van TO wel zo dat ex zich onvolwassen gedraagt. Blijkbaar is het voor volwassenen soms moeilijk om zich volwassen gedragen. Niemand is gebaat bij geruzie en gezeur. Niet het gezin van (h)ex en niet het gezin van ex laat staan de kinderen.
Moet wel zeggen dat ik blij ben niet in de situatie van TO te hoeven verkeren. Het lijkt me erg lastig en frustrerend een energiezuigende situatie. Het is in ieders belang om daar een einde aan te maken.
Belachelijk, niet praten tegen de vrouw van je ex. Wie denk je wel niet dat je bent? De koningin? Omdat je gebaard hebt? Pfffffffffffff, la me niet lachen!
Ik doe het even met de info die ik hier krijg he, dus ik ga er vanuit dat TO de waarheid spreekt als zij zegt niet dwars te liggen, lastig te zijn en moeilijk te doen. En dan niet tegen haar praten? Kom op zeg!
Helaas is het in het geval van TO wel zo dat ex zich onvolwassen gedraagt. Blijkbaar is het voor volwassenen soms moeilijk om zich volwassen gedragen. Niemand is gebaat bij geruzie en gezeur. Niet het gezin van (h)ex en niet het gezin van ex laat staan de kinderen.
Moet wel zeggen dat ik blij ben niet in de situatie van TO te hoeven verkeren. Het lijkt me erg lastig en frustrerend een energiezuigende situatie. Het is in ieders belang om daar een einde aan te maken.
donderdag 13 november 2008 om 09:03
Ik kan het me ook beslist voorstellen. Mijn ouders zijn gescheiden na een affaire van mijn vader met de beste vriendin van mijn moeder. Mijn vader is hertrouwd (met een andere vrouw dan die "vriendin" en waarmee hij al contact had ver voor de scheiding) en heeft ook kinderen met haar.
Mijn moeder is dus "zo'n vrouw die niet verder gaat met haar leven", het geknakte vrouwtje "uithangt" enz. wat jij in je openingspost schrijft. Stiekem houdt ze nog van 'm. Ze dwarsboomt niets, maar het is toch heel goed voor te stellen dat je niet op goede voet bent met je ex-man na dergelijke ervaringen. En zijn nieuwe partner.... tja, zij "kan er niets aan doen", maar dat verplicht niemand om in het bijzonder vriendelijk tegen haar te zijn. Dat ben ik ook niet tegen de vrouw in de supermarkt, of een collega die ik verder niet ken.
Als er kinderen in het spel is en er komt een scheiding is het 9 van de 10 keer ellende. Het moet wel verschrikkelijk zijn als je eigenlijk nog van je partner houdt, hij/zij met een ander verder gaat, maar je ziet hem/haar (en dus ook de nieuwe partner) nog wel regelmatig omwille van de kinderen.
Ik denk dat die ervaring binnen mijn gezin de reden is waarom ik als mid-30'er nog steeds geen kinderen heb en er ook niet om sta te springen.
Dat je je leven weer oppakt na een scheiding is nodig, maar doe nou niet alsof dat makkelijk is. Niet iedereen kan dat. En mijn moeder is het dus niet gelukt. Het scheelt nog, want het kan erger: er zijn mannen en vrouwen die nog minder sterk zijn en een drank/drugs/medicijnprobleem ontwikkelen door een scheiding. Ik denk dat dat vooral het geval is bij de oudere generatie.
Het saboteren van de nieuwe relatie is absoluut niet ok.
Mijn moeder is dus "zo'n vrouw die niet verder gaat met haar leven", het geknakte vrouwtje "uithangt" enz. wat jij in je openingspost schrijft. Stiekem houdt ze nog van 'm. Ze dwarsboomt niets, maar het is toch heel goed voor te stellen dat je niet op goede voet bent met je ex-man na dergelijke ervaringen. En zijn nieuwe partner.... tja, zij "kan er niets aan doen", maar dat verplicht niemand om in het bijzonder vriendelijk tegen haar te zijn. Dat ben ik ook niet tegen de vrouw in de supermarkt, of een collega die ik verder niet ken.
Als er kinderen in het spel is en er komt een scheiding is het 9 van de 10 keer ellende. Het moet wel verschrikkelijk zijn als je eigenlijk nog van je partner houdt, hij/zij met een ander verder gaat, maar je ziet hem/haar (en dus ook de nieuwe partner) nog wel regelmatig omwille van de kinderen.
Ik denk dat die ervaring binnen mijn gezin de reden is waarom ik als mid-30'er nog steeds geen kinderen heb en er ook niet om sta te springen.
Dat je je leven weer oppakt na een scheiding is nodig, maar doe nou niet alsof dat makkelijk is. Niet iedereen kan dat. En mijn moeder is het dus niet gelukt. Het scheelt nog, want het kan erger: er zijn mannen en vrouwen die nog minder sterk zijn en een drank/drugs/medicijnprobleem ontwikkelen door een scheiding. Ik denk dat dat vooral het geval is bij de oudere generatie.
Het saboteren van de nieuwe relatie is absoluut niet ok.
donderdag 13 november 2008 om 09:36
Ik heb zelf helaas 2 exen. Ze zeggen dat ik daar zelf voor gekozen heb, het zal wel.
Met mijn eerste ex was het totale oorlog waarin alles wel geoorloofd leek. Jammer genoeg waren de kinderen daar de dupe van. We zijn nu 9 jaar verder. In die 9 jaar ben ik gaan samenwonen en heb mijn jongste zoontje gebaard. In de loop der jaren normaliseerde het contact tussen mij en mijn ex. Het haperde hier en daar wel, maar goed, langzamerhand werd het beter. Het is nu zelfs zo, zeker na mijn 2e scheiding dat mijn ex en ik en soms zijn huidige vrouw erbij, gezamenlijk naar schoolbijeenkomsten gaan, bij elkaar over de vloer komen om problemen omtrent de kinderen te bespreken. Jammer dat dat niet eerder kon, maar ik realiseer me nu ook dat het met mijn 2e ex te maken heeft gehad. Ikzelf had het gevoel dat ik moest schipperen, iedereen tevreden moest zien te houden, ik zag de juiste proporties niet. Nu gelukkig wel en mijn 1e ex ook.
Met mijn 2e ex is de scheiding gelukkig beter verlopen. Vanaf het begin van het einde, zeg maar, hebben we het welzijn van ons zoontje voorop gehad. Getracht de schade zoveel mogelijk in te perken. Hij is deels bij mijn ex, deels bij mij en alles gaat in goed overleg. Tuurlijk gaat er wel eens wat mis, maar niet dramatisch. We gaan zelfs Sinterklaas bij hem thuis vieren. Met z'n allen, dus de gezinssamenstelling van vòòr de scheiding.
Ik zou aan iedereen willen zeggen die van plan is om te scheiden:
Zorg goed voor je kinderen tijdens het hele proces. En dan heb ik ht niet over de fysieke zorg, maar over de mentale zorg. Je berokkent je kinderen enorme schade als je een oorlog over hun hoofden voert. En ik wèèt dat het absoluut niet makkelijk is om het "goed" te doen. Het zal je nog wel eens veel verdriet en gevoel van onmacht geven. Maar als je een poosje later er op terug kijkt, en zeker als de kinderen zeggen: Mam, Pap, wat fijn dat het allemaal zo kan en wat fijn dat jullie zo veel om ons geven", dan weet je dat het het allemaal waard was. En ja, dat kost heel veel moeite en zelfbeheersing, want je lijf schreeuwt het soms uit van verdriet, die wurgende onmacht, zodat je het liefst de hele wereld in de puinpoeiers wilt schoppen. Jalouzie is puur vergif en vertroebelt een hele boel zaken die je helder zou moeten benaderen en afhandelen.
Lieve mensen, kinderen heb je niet op de aardkloot neergezet om ze te verkloten voor het leven, wees zuinig op ze!
Met mijn eerste ex was het totale oorlog waarin alles wel geoorloofd leek. Jammer genoeg waren de kinderen daar de dupe van. We zijn nu 9 jaar verder. In die 9 jaar ben ik gaan samenwonen en heb mijn jongste zoontje gebaard. In de loop der jaren normaliseerde het contact tussen mij en mijn ex. Het haperde hier en daar wel, maar goed, langzamerhand werd het beter. Het is nu zelfs zo, zeker na mijn 2e scheiding dat mijn ex en ik en soms zijn huidige vrouw erbij, gezamenlijk naar schoolbijeenkomsten gaan, bij elkaar over de vloer komen om problemen omtrent de kinderen te bespreken. Jammer dat dat niet eerder kon, maar ik realiseer me nu ook dat het met mijn 2e ex te maken heeft gehad. Ikzelf had het gevoel dat ik moest schipperen, iedereen tevreden moest zien te houden, ik zag de juiste proporties niet. Nu gelukkig wel en mijn 1e ex ook.
Met mijn 2e ex is de scheiding gelukkig beter verlopen. Vanaf het begin van het einde, zeg maar, hebben we het welzijn van ons zoontje voorop gehad. Getracht de schade zoveel mogelijk in te perken. Hij is deels bij mijn ex, deels bij mij en alles gaat in goed overleg. Tuurlijk gaat er wel eens wat mis, maar niet dramatisch. We gaan zelfs Sinterklaas bij hem thuis vieren. Met z'n allen, dus de gezinssamenstelling van vòòr de scheiding.
Ik zou aan iedereen willen zeggen die van plan is om te scheiden:
Zorg goed voor je kinderen tijdens het hele proces. En dan heb ik ht niet over de fysieke zorg, maar over de mentale zorg. Je berokkent je kinderen enorme schade als je een oorlog over hun hoofden voert. En ik wèèt dat het absoluut niet makkelijk is om het "goed" te doen. Het zal je nog wel eens veel verdriet en gevoel van onmacht geven. Maar als je een poosje later er op terug kijkt, en zeker als de kinderen zeggen: Mam, Pap, wat fijn dat het allemaal zo kan en wat fijn dat jullie zo veel om ons geven", dan weet je dat het het allemaal waard was. En ja, dat kost heel veel moeite en zelfbeheersing, want je lijf schreeuwt het soms uit van verdriet, die wurgende onmacht, zodat je het liefst de hele wereld in de puinpoeiers wilt schoppen. Jalouzie is puur vergif en vertroebelt een hele boel zaken die je helder zou moeten benaderen en afhandelen.
Lieve mensen, kinderen heb je niet op de aardkloot neergezet om ze te verkloten voor het leven, wees zuinig op ze!
donderdag 13 november 2008 om 09:37
quote:Lizzl schreef op 13 november 2008 @ 09:03:
Ik kan het me ook beslist voorstellen. Mijn ouders zijn gescheiden na een affaire van mijn vader met de beste vriendin van mijn moeder. Mijn vader is hertrouwd (met een andere vrouw dan die "vriendin" en waarmee hij al contact had ver voor de scheiding) en heeft ook kinderen met haar.
Mijn moeder is dus "zo'n vrouw die niet verder gaat met haar leven", het geknakte vrouwtje "uithangt" enz. wat jij in je openingspost schrijft. Stiekem houdt ze nog van 'm. Ze dwarsboomt niets, maar het is toch heel goed voor te stellen dat je niet op goede voet bent met je ex-man na dergelijke ervaringen.
Deze situatie vind ik dan wel weer anders, omdat jouw moeder gewoon belazerd is, en dan heb je alle reden om "geknakt" te zijn. En zijn nieuwe partner.... tja, zij "kan er niets aan doen", maar dat verplicht niemand om in het bijzonder vriendelijk tegen haar te zijn. Dat ben ik ook niet tegen de vrouw in de supermarkt, of een collega die ik verder niet ken.
Bijzonder vriendelijk of gewoon (zakelijk) bespreken wat nodig is, is een wereld van verschil.
Als er kinderen in het spel is en er komt een scheiding is het 9 van de 10 keer ellende. Het moet wel verschrikkelijk zijn als je eigenlijk nog van je partner houdt, hij/zij met een ander verder gaat, maar je ziet hem/haar (en dus ook de nieuwe partner) nog wel regelmatig omwille van de kinderen.
Ja, ik kan me voorstellen dat dat een rotsituatie is, maar een "nieuwe vriendin" kan daar ook niets aan doen.
Ik denk dat die ervaring binnen mijn gezin de reden is waarom ik als mid-30'er nog steeds geen kinderen heb en er ook niet om sta te springen.
Dat je je leven weer oppakt na een scheiding is nodig, maar doe nou niet alsof dat makkelijk is. Niet iedereen kan dat. Ik geloof ook niet dat TO er makkelijk over denkt, maar ze zijn immers al vier jaar verder, en dan kan ik me voorstellen dat je dan op een gegeven moment zegt "get over it"
En mijn moeder is het dus niet gelukt. Het scheelt nog, want het kan erger: er zijn mannen en vrouwen die nog minder sterk zijn en een drank/drugs/medicijnprobleem ontwikkelen door een scheiding. Ik denk dat dat vooral het geval is bij de oudere generatie.
Dat is heel erg als dat gebeurd (en zeker als het je moeder betreft)
maar ik snap dat je daar als "nieuwe vriendin" niets mee kan.
Het saboteren van de nieuwe relatie is absoluut niet ok.
Ik kan het me ook beslist voorstellen. Mijn ouders zijn gescheiden na een affaire van mijn vader met de beste vriendin van mijn moeder. Mijn vader is hertrouwd (met een andere vrouw dan die "vriendin" en waarmee hij al contact had ver voor de scheiding) en heeft ook kinderen met haar.
Mijn moeder is dus "zo'n vrouw die niet verder gaat met haar leven", het geknakte vrouwtje "uithangt" enz. wat jij in je openingspost schrijft. Stiekem houdt ze nog van 'm. Ze dwarsboomt niets, maar het is toch heel goed voor te stellen dat je niet op goede voet bent met je ex-man na dergelijke ervaringen.
Deze situatie vind ik dan wel weer anders, omdat jouw moeder gewoon belazerd is, en dan heb je alle reden om "geknakt" te zijn. En zijn nieuwe partner.... tja, zij "kan er niets aan doen", maar dat verplicht niemand om in het bijzonder vriendelijk tegen haar te zijn. Dat ben ik ook niet tegen de vrouw in de supermarkt, of een collega die ik verder niet ken.
Bijzonder vriendelijk of gewoon (zakelijk) bespreken wat nodig is, is een wereld van verschil.
Als er kinderen in het spel is en er komt een scheiding is het 9 van de 10 keer ellende. Het moet wel verschrikkelijk zijn als je eigenlijk nog van je partner houdt, hij/zij met een ander verder gaat, maar je ziet hem/haar (en dus ook de nieuwe partner) nog wel regelmatig omwille van de kinderen.
Ja, ik kan me voorstellen dat dat een rotsituatie is, maar een "nieuwe vriendin" kan daar ook niets aan doen.
Ik denk dat die ervaring binnen mijn gezin de reden is waarom ik als mid-30'er nog steeds geen kinderen heb en er ook niet om sta te springen.
Dat je je leven weer oppakt na een scheiding is nodig, maar doe nou niet alsof dat makkelijk is. Niet iedereen kan dat. Ik geloof ook niet dat TO er makkelijk over denkt, maar ze zijn immers al vier jaar verder, en dan kan ik me voorstellen dat je dan op een gegeven moment zegt "get over it"
En mijn moeder is het dus niet gelukt. Het scheelt nog, want het kan erger: er zijn mannen en vrouwen die nog minder sterk zijn en een drank/drugs/medicijnprobleem ontwikkelen door een scheiding. Ik denk dat dat vooral het geval is bij de oudere generatie.
Dat is heel erg als dat gebeurd (en zeker als het je moeder betreft)
maar ik snap dat je daar als "nieuwe vriendin" niets mee kan.
Het saboteren van de nieuwe relatie is absoluut niet ok.
donderdag 13 november 2008 om 09:39
quote:Lizzl schreef op 13 november 2008 @ 09:03:
Ik kan het me ook beslist voorstellen. Mijn ouders zijn gescheiden na een affaire van mijn vader met de beste vriendin van mijn moeder. Mijn vader is hertrouwd (met een andere vrouw dan die "vriendin" en waarmee hij al contact had ver voor de scheiding) en heeft ook kinderen met haar.
Mijn moeder is dus "zo'n vrouw die niet verder gaat met haar leven", het geknakte vrouwtje "uithangt" enz. wat jij in je openingspost schrijft. Stiekem houdt ze nog van 'm. Ze dwarsboomt niets, maar het is toch heel goed voor te stellen dat je niet op goede voet bent met je ex-man na dergelijke ervaringen. En zijn nieuwe partner.... tja, zij "kan er niets aan doen", maar dat verplicht niemand om in het bijzonder vriendelijk tegen haar te zijn. Dat ben ik ook niet tegen de vrouw in de supermarkt, of een collega die ik verder niet ken.
Als er kinderen in het spel is en er komt een scheiding is het 9 van de 10 keer ellende. Het moet wel verschrikkelijk zijn als je eigenlijk nog van je partner houdt, hij/zij met een ander verder gaat, maar je ziet hem/haar (en dus ook de nieuwe partner) nog wel regelmatig omwille van de kinderen.
Ik denk dat die ervaring binnen mijn gezin de reden is waarom ik als mid-30'er nog steeds geen kinderen heb en er ook niet om sta te springen.
Dat je je leven weer oppakt na een scheiding is nodig, maar doe nou niet alsof dat makkelijk is. Niet iedereen kan dat. En mijn moeder is het dus niet gelukt. Het scheelt nog, want het kan erger: er zijn mannen en vrouwen die nog minder sterk zijn en een drank/drugs/medicijnprobleem ontwikkelen door een scheiding. Ik denk dat dat vooral het geval is bij de oudere generatie.
Het saboteren van de nieuwe relatie is absoluut niet ok.
Lizzl
Volgens mij heeft niemand gezegd dat je dikke vriendinnen moet worden met de nieuwe vrouw van je ex. En natuurlijk zijn sommige situaties erg moeilijk. Maar omwille van de kinderen kan er toch gewoon normaal en op een volwasse manier met elkaar worden omgegaan? Ik vind dat je dan je eigen verdriet, haatgevoelens of iets dergelijks aan de zijkant moet schuiven..hoe moeilijk ook. Het zuur maken van je ex zijn leven is tevens het zuur maken van je kinderen hun leven.
Weer helemaal eens met Eleonora
Ik kan het me ook beslist voorstellen. Mijn ouders zijn gescheiden na een affaire van mijn vader met de beste vriendin van mijn moeder. Mijn vader is hertrouwd (met een andere vrouw dan die "vriendin" en waarmee hij al contact had ver voor de scheiding) en heeft ook kinderen met haar.
Mijn moeder is dus "zo'n vrouw die niet verder gaat met haar leven", het geknakte vrouwtje "uithangt" enz. wat jij in je openingspost schrijft. Stiekem houdt ze nog van 'm. Ze dwarsboomt niets, maar het is toch heel goed voor te stellen dat je niet op goede voet bent met je ex-man na dergelijke ervaringen. En zijn nieuwe partner.... tja, zij "kan er niets aan doen", maar dat verplicht niemand om in het bijzonder vriendelijk tegen haar te zijn. Dat ben ik ook niet tegen de vrouw in de supermarkt, of een collega die ik verder niet ken.
Als er kinderen in het spel is en er komt een scheiding is het 9 van de 10 keer ellende. Het moet wel verschrikkelijk zijn als je eigenlijk nog van je partner houdt, hij/zij met een ander verder gaat, maar je ziet hem/haar (en dus ook de nieuwe partner) nog wel regelmatig omwille van de kinderen.
Ik denk dat die ervaring binnen mijn gezin de reden is waarom ik als mid-30'er nog steeds geen kinderen heb en er ook niet om sta te springen.
Dat je je leven weer oppakt na een scheiding is nodig, maar doe nou niet alsof dat makkelijk is. Niet iedereen kan dat. En mijn moeder is het dus niet gelukt. Het scheelt nog, want het kan erger: er zijn mannen en vrouwen die nog minder sterk zijn en een drank/drugs/medicijnprobleem ontwikkelen door een scheiding. Ik denk dat dat vooral het geval is bij de oudere generatie.
Het saboteren van de nieuwe relatie is absoluut niet ok.
Lizzl
Volgens mij heeft niemand gezegd dat je dikke vriendinnen moet worden met de nieuwe vrouw van je ex. En natuurlijk zijn sommige situaties erg moeilijk. Maar omwille van de kinderen kan er toch gewoon normaal en op een volwasse manier met elkaar worden omgegaan? Ik vind dat je dan je eigen verdriet, haatgevoelens of iets dergelijks aan de zijkant moet schuiven..hoe moeilijk ook. Het zuur maken van je ex zijn leven is tevens het zuur maken van je kinderen hun leven.
Weer helemaal eens met Eleonora
Perfectionisme is niet perfect...
donderdag 13 november 2008 om 09:42
En ikzelf heb 2 keer de scheiding van mijn moeder meegemaakt. De 1e keer niet bewust, ik was 3 of 4 jaar. De gevolgen van die scheiding des te meer. De 2e scheiding was een hel, ik was 17. Dat heeft bij ervoor gezorgd dat ik juist in mijn relaties heel vastberaden ben geweest om het juist "goed " te doen. Want dat wilde ik niet voor mijn kinderen. Ik ben daardoor misschien wel erg direct in wat ik wel en niet wil. En heb daardoor misschien ook een ( te ) lang uithoudingsvermogen opgebouwd. Wie zal het zeggen?
Grappig eigenlijk, deze topic, ik sprak laast iemand die eenzelfde idee opperde om er eentje te openen.......
Grappig eigenlijk, deze topic, ik sprak laast iemand die eenzelfde idee opperde om er eentje te openen.......
donderdag 13 november 2008 om 09:48
Hoi,
Het is ook helemaal niet de bedoeling dat zijn ex het met mij over de opvoeding van de kinderen gaat hebben, maar als ik de telefoon opneem en ze knalt hem er gewoon op dan gaat bij mij wel even een wenkbrauw omhoog. Ik vind dat ik me niet te bemoeien heb met hoe zij in haar tijd met de kinderen omgaat, maar dit geldt andersom ook. Je kan toch niet verwachten dat ik totaal langs die kinderen heenleef terwijl ze de helft van de week bij mij zitten?
Papa is ook weleens sporten of weg en dan ben ik met ze thuis en zullen ze ook naar mij moeten luisteren dat lijkt me simpel. Als ik er dan een richting bed bonjour en ik krijg te horen "Mama zegt dat als papa er niet is bij jullie, dat ik dan ook niet op tijd naar bed hoef" dan heb ik ook weer zoiets van HUH. Nu besef ik me dat kinderen óók kunnen manipuleren dus mijn man heeft het aan haar gevraagd of dit echt bij haar vandaan komt. Toen zei ze met opgeheven kin 'mijn kinderen hoeven geen orders te pikken van dat wijf'
Ik heb 2 jaar geleden een mail geschreven waarin ik heel neutraal voorstelde om het verleden het verleden te laten en met frisse moed naar de toekomst te kijken, en die heeft ze boos doorgestuurd naar mn man zo van Wat mot ik hiermee.
Ik ben het zo zat. Mag hier wel de halve week op ze 'passen' want wee je gebeente als ik ook een keertje iets tegen de kinderen zeg wat haar niet aanstaat... Elke zomervakantie zijn wij de sjaak want ze heeft geen geld om met ze op vakantie te gaan, maar ondertussen pakt ze als wij met ze gaan kramperen het eerste beste vliegtuig naar de zon.
Groep 8 musical Siobhan mocht thuisblijven. Afzwemmen voor het snorkeldiploma... siobhan was niet gewenst. En mijn man kan dan praten als brugman maar ze houd voet bij stuk.
Het is ook helemaal niet de bedoeling dat zijn ex het met mij over de opvoeding van de kinderen gaat hebben, maar als ik de telefoon opneem en ze knalt hem er gewoon op dan gaat bij mij wel even een wenkbrauw omhoog. Ik vind dat ik me niet te bemoeien heb met hoe zij in haar tijd met de kinderen omgaat, maar dit geldt andersom ook. Je kan toch niet verwachten dat ik totaal langs die kinderen heenleef terwijl ze de helft van de week bij mij zitten?
Papa is ook weleens sporten of weg en dan ben ik met ze thuis en zullen ze ook naar mij moeten luisteren dat lijkt me simpel. Als ik er dan een richting bed bonjour en ik krijg te horen "Mama zegt dat als papa er niet is bij jullie, dat ik dan ook niet op tijd naar bed hoef" dan heb ik ook weer zoiets van HUH. Nu besef ik me dat kinderen óók kunnen manipuleren dus mijn man heeft het aan haar gevraagd of dit echt bij haar vandaan komt. Toen zei ze met opgeheven kin 'mijn kinderen hoeven geen orders te pikken van dat wijf'
Ik heb 2 jaar geleden een mail geschreven waarin ik heel neutraal voorstelde om het verleden het verleden te laten en met frisse moed naar de toekomst te kijken, en die heeft ze boos doorgestuurd naar mn man zo van Wat mot ik hiermee.
Ik ben het zo zat. Mag hier wel de halve week op ze 'passen' want wee je gebeente als ik ook een keertje iets tegen de kinderen zeg wat haar niet aanstaat... Elke zomervakantie zijn wij de sjaak want ze heeft geen geld om met ze op vakantie te gaan, maar ondertussen pakt ze als wij met ze gaan kramperen het eerste beste vliegtuig naar de zon.
Groep 8 musical Siobhan mocht thuisblijven. Afzwemmen voor het snorkeldiploma... siobhan was niet gewenst. En mijn man kan dan praten als brugman maar ze houd voet bij stuk.
anoniem_76491 wijzigde dit bericht op 13-11-2008 09:51
Reden: Spel Voudt
Reden: Spel Voudt
% gewijzigd
donderdag 13 november 2008 om 09:52
quote:Poezewoes schreef op 13 november 2008 @ 01:02:
Trust me, de waarheid ligt altijd in het midden. Soms iets rechts van het midden, soms iets links van het midden. Maar het is nooit, nooit zo zwartwit als een van beide partijen het schetst. Nooit.[/fgcolor]Poez, nu raak je bij mij wel een teer punt. Je weet toch ook dat er stellen zijn waarvan de één glashard liegt en de ander "zijn/haar" waarheid vertelt? Ik begrijp wel dat die waarheid altijd gekleurd is, maar als je feiten afzet tegen leugens en concludeert dat de waarheid ergens in (de buurt van) het midden ligt, dan kun je er toch flink naast zitten?
Trust me, de waarheid ligt altijd in het midden. Soms iets rechts van het midden, soms iets links van het midden. Maar het is nooit, nooit zo zwartwit als een van beide partijen het schetst. Nooit.[/fgcolor]Poez, nu raak je bij mij wel een teer punt. Je weet toch ook dat er stellen zijn waarvan de één glashard liegt en de ander "zijn/haar" waarheid vertelt? Ik begrijp wel dat die waarheid altijd gekleurd is, maar als je feiten afzet tegen leugens en concludeert dat de waarheid ergens in (de buurt van) het midden ligt, dan kun je er toch flink naast zitten?
Ga in therapie!
donderdag 13 november 2008 om 09:53
Gewoon neutraal met elkaar omgaan omwille van de kinderen is uiteraard een goed plan. Overigens geloof ik wel dat kinderen de werkelijke gevoelens toch oppikken. Ze zijn zo sensitief.
Ik blijf erbij (omdat ik het van dichtbij het meegemaakt) dat "get over it" niet zomaar gezegd kan worden. Iedereen is verschillend en niet iedereen kan zomaar zeggen: en nu streep eronder, ik ben er klaar mee.
Zelf heb ik daar geen last van. Mijn langste relatie duurde 4 jaar en na te zijn gedumpt, heb ik 4 weken het geknakte vrouwtje uitgehangen. Toen ik ontdekte dat hij al een tijdje een ander had, was ik er plotseling helemaal kaar mee. Ik ga toch geen traan laten om iemand die besodemieterd!
Maar dat er mensen zijn die dus niet meer verder kunnen, vastlopen, eigenlijk in therapie zouden moeten gaan, dat niet doen en nog verder vastlopen... Dat is niet iets waar ik me niets van kan voorstellen...
Ik blijf erbij (omdat ik het van dichtbij het meegemaakt) dat "get over it" niet zomaar gezegd kan worden. Iedereen is verschillend en niet iedereen kan zomaar zeggen: en nu streep eronder, ik ben er klaar mee.
Zelf heb ik daar geen last van. Mijn langste relatie duurde 4 jaar en na te zijn gedumpt, heb ik 4 weken het geknakte vrouwtje uitgehangen. Toen ik ontdekte dat hij al een tijdje een ander had, was ik er plotseling helemaal kaar mee. Ik ga toch geen traan laten om iemand die besodemieterd!
Maar dat er mensen zijn die dus niet meer verder kunnen, vastlopen, eigenlijk in therapie zouden moeten gaan, dat niet doen en nog verder vastlopen... Dat is niet iets waar ik me niets van kan voorstellen...
donderdag 13 november 2008 om 09:54
