Relaties
alle pijlers
Exen, wat is hun probleem?
woensdag 12 november 2008 om 23:49
Hoi, mijn partner is voordat wij een relatie kregen getrouwd geweest met een ander. Om mij heen gebeurt dit vaker, relaties na een eerder huwelijk. Maar wat me opvalt is dat het áltijd gezeik is met de ex vrouw in kwestie. Bij een sportmaatje van me is het elke keer hommeles met de exvrouw van haar vriend (en ja er zijn kinderen bij betrokken) en ook hier loopt het zwaar niet op rolletjes. Waarom gaan deze exvrouwen niet gewoon lekker verder met hun leven? Wat is dat nou voor kul om verbitterd je exman een hak proberen te zetten. Move on. In mijn geval zijn ze al 5 jaar uit elkaar maar nog is het de kinderen opstoken en het geknakte vrouwtje uithangen, onze plannen dwarsbomen etc.
donderdag 13 november 2008 om 09:56
In ben ook een ex. En weet bijna zeker dat ik word gezien als hex. Mijn ex zorgt ervoor dat vriendin en ik niet bij elkaar in de buurt komen.
Hij maakt rotopmerkingen over mij, waar vriendin en mijn kinderen bijzijn. Hij vertelt zonder blikken of blozen leugens, omdat dat zijn tweede natuur is.
En binnenkort gaat er iets gebeuren wat het gevoel over mij dat vriendin heeft gekregen bevestigd worden, terwijl de werkelijkheid zó anders is.
Voor mijn kinderen is ze super. Haar ouders hebben mijn kinderen als hun eigen kleinkinderen opgenomen. Ik vertel mijn kinderen dat ze boffen met haar, het had zo anders kunnen zijn.
Soms voel ik me bijna schuldig ten opzichte van haar.
Ze weet nog niet hoe hij in elkaar zit.
Perel.
Hij maakt rotopmerkingen over mij, waar vriendin en mijn kinderen bijzijn. Hij vertelt zonder blikken of blozen leugens, omdat dat zijn tweede natuur is.
En binnenkort gaat er iets gebeuren wat het gevoel over mij dat vriendin heeft gekregen bevestigd worden, terwijl de werkelijkheid zó anders is.
Voor mijn kinderen is ze super. Haar ouders hebben mijn kinderen als hun eigen kleinkinderen opgenomen. Ik vertel mijn kinderen dat ze boffen met haar, het had zo anders kunnen zijn.
Soms voel ik me bijna schuldig ten opzichte van haar.
Ze weet nog niet hoe hij in elkaar zit.
Perel.
donderdag 13 november 2008 om 10:04
Goed, nu uit de postings hier het verhaal naar voren komt dat de (h)ex inderdaad verbitterd is en de boel saboteert, wordt het tijd dat het opgelost wordt.
(H)ex wil niet met jou praten? Prima, dan is dat hoofdstuk over. Man neemt de communicatie over en voortaan ga je lekker bij een andere super boodschappen doen.
Hamer er bij je man op dat hij om, omwille van de kinderen, met zijn ex bij een therapeut of mediator terecht kan om het nou eens uit te spreken en om tot werkbare afspraken te komen.
Vriendinnen met de (h)ex hoef je niet te worden en ook al pikken de kinderen de spanning wel op, ze zien dan ook dat mensen ondanks die spanningen toch samen kunnen werken.
Blijf niet hangen in de rol van verongelijkte nieuwe vrouw, get over it en doe er wat aan!
(H)ex wil niet met jou praten? Prima, dan is dat hoofdstuk over. Man neemt de communicatie over en voortaan ga je lekker bij een andere super boodschappen doen.
Hamer er bij je man op dat hij om, omwille van de kinderen, met zijn ex bij een therapeut of mediator terecht kan om het nou eens uit te spreken en om tot werkbare afspraken te komen.
Vriendinnen met de (h)ex hoef je niet te worden en ook al pikken de kinderen de spanning wel op, ze zien dan ook dat mensen ondanks die spanningen toch samen kunnen werken.
Blijf niet hangen in de rol van verongelijkte nieuwe vrouw, get over it en doe er wat aan!
donderdag 13 november 2008 om 10:05
quote:isabon schreef op 13 november 2008 @ 09:58:
Tja ik zou ook not amused zijn als mijn man met een huppelkutje zou gaan die amper ouder is dan mijn eigen kinderen.... en dat die ook nog zo arrogant denkt alles beter te weten.Nou ja! Iemand zonder haar te kennen bestempelen als huppelkutje? Arrogant en alles beter denkt te weten? Begrijp even niet zo goed waar deze post vandaan komt...Of heb ik iets gemist?
Tja ik zou ook not amused zijn als mijn man met een huppelkutje zou gaan die amper ouder is dan mijn eigen kinderen.... en dat die ook nog zo arrogant denkt alles beter te weten.Nou ja! Iemand zonder haar te kennen bestempelen als huppelkutje? Arrogant en alles beter denkt te weten? Begrijp even niet zo goed waar deze post vandaan komt...Of heb ik iets gemist?
Perfectionisme is niet perfect...
donderdag 13 november 2008 om 10:10
donderdag 13 november 2008 om 10:12
quote:isabon schreef op 13 november 2008 @ 09:58:
Tja ik zou ook not amused zijn als mijn man met een huppelkutje zou gaan die amper ouder is dan mijn eigen kinderen.... en dat die ook nog zo arrogant denkt alles beter te weten.
Ha ha ha nu klink je als de ex in kwestie. Ik ben 25 jaar, en het stadium huppelkut toch echt wel ontgroeid hoor. Dingen beter weten? Ik bemoei me niet met haar opvoeding en verder hebben we geen contact. Het enige wat ik weiger is zo genoemd en behandeld te worden door wie dan ook.
PS ik ben 25 en volgens haar te jong om op de kids te passen. Toen ze nog getrouwd waren hadden ze een oppasje van amper 16 lentes dus hoezo krom.
:edit: en ook al ZOU ik het beter weten maakt dat mij een beter of slechter mens? Naast dat het zwaar irritant is voor mij en mijn man vind ik ht vreselijk voor de kinderen want die voelen zich al schuldig als we iets leuks hebben gedaan omdat ze de bui al zien hangen als mama erachter komt dat ze het leuk hebben gehad. Dat wordt dan meteen weer neergesabeld. Ik vind het diep triest voor de kinderen maar ja ik heb ook het idee zolang zij op oorlogspad is omdat ze haar exman nog terug wil gaat ze echt niet bijdraaien.
Dr phil zegt ook vaak dat mensen doen wat werkt. En dit werkt voor haar want iedereen vind haar hartstikke zielig en ze krijgt aandacht bij de vleet.
Tja ik zou ook not amused zijn als mijn man met een huppelkutje zou gaan die amper ouder is dan mijn eigen kinderen.... en dat die ook nog zo arrogant denkt alles beter te weten.
Ha ha ha nu klink je als de ex in kwestie. Ik ben 25 jaar, en het stadium huppelkut toch echt wel ontgroeid hoor. Dingen beter weten? Ik bemoei me niet met haar opvoeding en verder hebben we geen contact. Het enige wat ik weiger is zo genoemd en behandeld te worden door wie dan ook.
PS ik ben 25 en volgens haar te jong om op de kids te passen. Toen ze nog getrouwd waren hadden ze een oppasje van amper 16 lentes dus hoezo krom.
:edit: en ook al ZOU ik het beter weten maakt dat mij een beter of slechter mens? Naast dat het zwaar irritant is voor mij en mijn man vind ik ht vreselijk voor de kinderen want die voelen zich al schuldig als we iets leuks hebben gedaan omdat ze de bui al zien hangen als mama erachter komt dat ze het leuk hebben gehad. Dat wordt dan meteen weer neergesabeld. Ik vind het diep triest voor de kinderen maar ja ik heb ook het idee zolang zij op oorlogspad is omdat ze haar exman nog terug wil gaat ze echt niet bijdraaien.
Dr phil zegt ook vaak dat mensen doen wat werkt. En dit werkt voor haar want iedereen vind haar hartstikke zielig en ze krijgt aandacht bij de vleet.
donderdag 13 november 2008 om 10:14
En , Starshine?
Zo gemakkelijk als de posting getikt is, zo gemakkelijk is het niet om ten uitvoer te brengen wat jij stelt. Ik weet niet of jij zelf ervaring hebt met dit soort dingen, maar het blijft moeilijk om bepaalde dingen ook ten uitvoer te brengen, hoe goed de intenties ook zijn. Net wat een aantal anderen al zeggen: De èèn is de ander niet, in dit sort situaties moet je verdomd sterk in de schoenen staan. En dat is soms erg moeilijk, vooral als de emotie het dreigt te winnen van het verstand.
Zo gemakkelijk als de posting getikt is, zo gemakkelijk is het niet om ten uitvoer te brengen wat jij stelt. Ik weet niet of jij zelf ervaring hebt met dit soort dingen, maar het blijft moeilijk om bepaalde dingen ook ten uitvoer te brengen, hoe goed de intenties ook zijn. Net wat een aantal anderen al zeggen: De èèn is de ander niet, in dit sort situaties moet je verdomd sterk in de schoenen staan. En dat is soms erg moeilijk, vooral als de emotie het dreigt te winnen van het verstand.
donderdag 13 november 2008 om 10:17
Nee, ik heb dergelijke ervaring niet, maar als dit probleem al jaren speelt, moet er iets gebeuren. Zelf zegt ze get over it, omdat de ex haar leven weer moet oppakken, dus zeg ik (met een knipoog) get over it en doe er wat aan. Als na vele inspanningen blijkt dat ex echt niet mee wil werken of therapie ook dwarsboomt, is dat heel lullig, maar dan heeft Siobhan er wel alles aan gedaan en valt haar niks te verwijten.
donderdag 13 november 2008 om 10:19
quote:Perel schreef op 13 november 2008 @ 09:56:
In ben ook een ex. En weet bijna zeker dat ik word gezien als hex. Mijn ex zorgt ervoor dat vriendin en ik niet bij elkaar in de buurt komen.
Hij maakt rotopmerkingen over mij, waar vriendin en mijn kinderen bijzijn. Hij vertelt zonder blikken of blozen leugens, omdat dat zijn tweede natuur is.
En binnenkort gaat er iets gebeuren wat het gevoel over mij dat vriendin heeft gekregen bevestigd worden, terwijl de werkelijkheid zó anders is.
Voor mijn kinderen is ze super. Haar ouders hebben mijn kinderen als hun eigen kleinkinderen opgenomen. Ik vertel mijn kinderen dat ze boffen met haar, het had zo anders kunnen zijn.
Soms voel ik me bijna schuldig ten opzichte van haar.
Ze weet nog niet hoe hij in elkaar zit.
Perel.Herkenbaar,zie ik ook in mijn omgeving helaas vaak.Vaders,die hun exen zo zwart maken dat nieuwe partner hierin mee gaat .
In ben ook een ex. En weet bijna zeker dat ik word gezien als hex. Mijn ex zorgt ervoor dat vriendin en ik niet bij elkaar in de buurt komen.
Hij maakt rotopmerkingen over mij, waar vriendin en mijn kinderen bijzijn. Hij vertelt zonder blikken of blozen leugens, omdat dat zijn tweede natuur is.
En binnenkort gaat er iets gebeuren wat het gevoel over mij dat vriendin heeft gekregen bevestigd worden, terwijl de werkelijkheid zó anders is.
Voor mijn kinderen is ze super. Haar ouders hebben mijn kinderen als hun eigen kleinkinderen opgenomen. Ik vertel mijn kinderen dat ze boffen met haar, het had zo anders kunnen zijn.
Soms voel ik me bijna schuldig ten opzichte van haar.
Ze weet nog niet hoe hij in elkaar zit.
Perel.Herkenbaar,zie ik ook in mijn omgeving helaas vaak.Vaders,die hun exen zo zwart maken dat nieuwe partner hierin mee gaat .
donderdag 13 november 2008 om 10:19
quote:Lizzl schreef op 13 november 2008 @ 09:53:
Ik blijf erbij (omdat ik het van dichtbij het meegemaakt) dat "get over it" niet zomaar gezegd kan worden. Iedereen is verschillend en niet iedereen kan zomaar zeggen: en nu streep eronder, ik ben er klaar mee.
Ik schrijf al jaren met vrouwen die op vreselijke manieren gescheiden zijn. Geweld, psychisch geweld, allerlei andere ellende, vreselijk. Ik zal dus nooit zeggen dat het altijd een kwestie is van 'get over it'. Ik heb het over dit éne specifieke geval en ik doe het met de info die ik van Siobhan krijg.
Zijn mensen 'gewoon' gescheiden, dus zonder geweld, zonder gevlucht te hoeven zijn, zonder pijnlijke rechtszaken, angst en bedreiding en noem maar op, dan zou het toch zo moeten zijn dat de nieuwe en voormalige partner in ieder geval 'beschaafd' met elkaar omgaan?
Mijn man is gescheiden van zijn ex. Het was op, ze zijn uit elkaar, gescheiden, punt. Ze hebben geen kinderen maar waren die er wel geweest dan zouden mijn man en zijn ex normaal met elkaar die kinderen groot hebben gebracht hoor. Ze hebben elkaar niet onherstelbaar beschadigd, ze zijn geen vrienden maar haten elkaar ook niet.
En soms (dus niet altijd) is dat een kwestie van inzet, van de wil om het voor de kinderen op een soepele manier te laten verlopen. En die inzet moet van beide kanten komen. Boos blijven op de ander omdat 'ie van je gescheiden is terwijl je kinderen hebt die ook een band met hun vader hebben en hem straffen door bijvoorbeeld niet met zijn 'nieuwe' liefde te praten of haar te weigeren, hóe kinderachtig. Want de nieuwe vlam maakt hoe dan ook deel uit van het leven van die kinderen, of je dat nou wil of niet.
Ik blijf erbij (omdat ik het van dichtbij het meegemaakt) dat "get over it" niet zomaar gezegd kan worden. Iedereen is verschillend en niet iedereen kan zomaar zeggen: en nu streep eronder, ik ben er klaar mee.
Ik schrijf al jaren met vrouwen die op vreselijke manieren gescheiden zijn. Geweld, psychisch geweld, allerlei andere ellende, vreselijk. Ik zal dus nooit zeggen dat het altijd een kwestie is van 'get over it'. Ik heb het over dit éne specifieke geval en ik doe het met de info die ik van Siobhan krijg.
Zijn mensen 'gewoon' gescheiden, dus zonder geweld, zonder gevlucht te hoeven zijn, zonder pijnlijke rechtszaken, angst en bedreiding en noem maar op, dan zou het toch zo moeten zijn dat de nieuwe en voormalige partner in ieder geval 'beschaafd' met elkaar omgaan?
Mijn man is gescheiden van zijn ex. Het was op, ze zijn uit elkaar, gescheiden, punt. Ze hebben geen kinderen maar waren die er wel geweest dan zouden mijn man en zijn ex normaal met elkaar die kinderen groot hebben gebracht hoor. Ze hebben elkaar niet onherstelbaar beschadigd, ze zijn geen vrienden maar haten elkaar ook niet.
En soms (dus niet altijd) is dat een kwestie van inzet, van de wil om het voor de kinderen op een soepele manier te laten verlopen. En die inzet moet van beide kanten komen. Boos blijven op de ander omdat 'ie van je gescheiden is terwijl je kinderen hebt die ook een band met hun vader hebben en hem straffen door bijvoorbeeld niet met zijn 'nieuwe' liefde te praten of haar te weigeren, hóe kinderachtig. Want de nieuwe vlam maakt hoe dan ook deel uit van het leven van die kinderen, of je dat nou wil of niet.
donderdag 13 november 2008 om 10:21
Dat ben ik dan wel met je eens, Starshine, dit komt iig wat genuanceerder over als je andere posting. Vervelende is nml. dat iedereen wel ergens een mening over heeft, maar in sommige gevallen moet je wel eens oppassen dat je mensen niet tegen het zere been aanschopt, zeker als je niet uit ervaring weet waar je het over hebt, en dat bedoel ik beslist niet lullig. Maar dit zijn gevallen die een enorm effect op mensen en kinderen hun levens hebben en een ieder beleefd dat weer op zijn of haar eigen manier, begrijp je me een beetje?
donderdag 13 november 2008 om 10:21
Siobhan, ik denk dat je hier de spijker op de kop slaat. Het gedrag van de ex van je man werkt. Het levert haar blijkbaar het gewenste resultaat/de gewenste reactie op. Dat is het enige waar jij of met name je man iets aan kunnen veranderen. Verander je eigen gedrag en uiteindelijk zal zij het hare ook veranderen. Simpelweg omdat het niets meer oplevert.
Wat ik niet begrijp is waarom je denkt dat ze jouw man terugwil. Haar acties zoals jij ze beschrijft klinken niet echt als een verleidingstactiek.
Wat ik niet begrijp is waarom je denkt dat ze jouw man terugwil. Haar acties zoals jij ze beschrijft klinken niet echt als een verleidingstactiek.
Ga in therapie!
donderdag 13 november 2008 om 10:26
Waar je verder van jouw kant op moet letten om de zaak niet verder op scherp te stellen, is voorzichtig zijn met aannames. Ik heb er een aantal voorbij zien komen (de moeder heeft 'expres' geen oordopjes meegegeven, ze heeft opzettelijk haar kind 's avonds in het donker alleen op de manege laten staan - de optie dat jouw man het vergeten is, overweeg je niet).
Minder oordelen/verwijten en meer pragmatisch omgaan met situaties die schadelijk kunnen zijn voor de kinderen, lijkt mij voor iedereen beter. Ook voor jullie zelf, want de strijd voeren kost erg veel energie, die je beter ergens anders voor kan gebruiken. Ik heb het idee dat je dat ook graag zelf wilt.
Minder oordelen/verwijten en meer pragmatisch omgaan met situaties die schadelijk kunnen zijn voor de kinderen, lijkt mij voor iedereen beter. Ook voor jullie zelf, want de strijd voeren kost erg veel energie, die je beter ergens anders voor kan gebruiken. Ik heb het idee dat je dat ook graag zelf wilt.
Ga in therapie!
donderdag 13 november 2008 om 10:29
quote:Bloesie schreef op 13 november 2008 @ 10:21:
Dat ben ik dan wel met je eens, Starshine, dit komt iig wat genuanceerder over als je andere posting. Vervelende is nml. dat iedereen wel ergens een mening over heeft, maar in sommige gevallen moet je wel eens oppassen dat je mensen niet tegen het zere been aanschopt, zeker als je niet uit ervaring weet waar je het over hebt, en dat bedoel ik beslist niet lullig. Maar dit zijn gevallen die een enorm effect op mensen en kinderen hun levens hebben en een ieder beleefd dat weer op zijn of haar eigen manier, begrijp je me een beetje?
Nu ben ik zelf geen ex, maar heb wel ervaring met echtscheidingen als kind. Plus de talloze geslaagde en minder geslaagde scheidingen van ouders van vrienden en vriendinnen.
Dat ging van bijzonder harmonieus, tot slaande ruzies en vaders (toch vader meestal) die niks meer lieten horen. Dan is er nog die eerder genoemde moeder van een vriendin die inderdaad het geknakte vrouwtje uithing en uiteindelijk zo verzuurde dat er voor niemand meer een vriendelijk woord afkon. Zelfs toen haar eigen dochter een kind kreeg,had ze daar nog een zure opmerking over .
Nou heb ik zelf een bloedhekel aan therapeuten, maar de (h)ex uit dit topic zou moeten inzien dat ze zichzelf, haar kinderen en haar ex ongelooflijk veel schade berokkent. Ex en Siobhan kunnen haar dat niet meer duidelijk maken, hup naar de mediator dan maar, zeg ik dan.
Dat ben ik dan wel met je eens, Starshine, dit komt iig wat genuanceerder over als je andere posting. Vervelende is nml. dat iedereen wel ergens een mening over heeft, maar in sommige gevallen moet je wel eens oppassen dat je mensen niet tegen het zere been aanschopt, zeker als je niet uit ervaring weet waar je het over hebt, en dat bedoel ik beslist niet lullig. Maar dit zijn gevallen die een enorm effect op mensen en kinderen hun levens hebben en een ieder beleefd dat weer op zijn of haar eigen manier, begrijp je me een beetje?
Nu ben ik zelf geen ex, maar heb wel ervaring met echtscheidingen als kind. Plus de talloze geslaagde en minder geslaagde scheidingen van ouders van vrienden en vriendinnen.
Dat ging van bijzonder harmonieus, tot slaande ruzies en vaders (toch vader meestal) die niks meer lieten horen. Dan is er nog die eerder genoemde moeder van een vriendin die inderdaad het geknakte vrouwtje uithing en uiteindelijk zo verzuurde dat er voor niemand meer een vriendelijk woord afkon. Zelfs toen haar eigen dochter een kind kreeg,had ze daar nog een zure opmerking over .
Nou heb ik zelf een bloedhekel aan therapeuten, maar de (h)ex uit dit topic zou moeten inzien dat ze zichzelf, haar kinderen en haar ex ongelooflijk veel schade berokkent. Ex en Siobhan kunnen haar dat niet meer duidelijk maken, hup naar de mediator dan maar, zeg ik dan.
donderdag 13 november 2008 om 10:31
Ze heeft meerdere keren naar zijn familie te kennen gegeven dat ze zit te wachten tot hier de bom barst. Denk in haar brein dat ze denkt me te kunnen wegpesten om zo weer een schot voor open doel te hebben. Nu heeft ze weer ruzie met mijn schoonzus sinds ze erachter is dat die mij wel aardig vind. Dus nu probeert ze het o.a. bij zijn jongere broer.
Mijn man is echt met haar opgegroeid en zijn broer en zus ook dus ik snap dat je het contact niet zomaar verbreekt en dat hoeft ook helemaal niet. Och het is een middagvullend programma. Van zijn naam nog op de kerstkaarten zetten (toen ze al 2 jaar gescheiden waren) tot zijn naambordje aan de deur laten hangen.
Soms heeel soms betrap ik me op de gedachte Wat heb jij OOIT in haar gezien maar dat hou ik voor me want ze zal best zo haar leuke kantenn hebben gehad voor ze transformeerde in een hex.
Mijn man is echt met haar opgegroeid en zijn broer en zus ook dus ik snap dat je het contact niet zomaar verbreekt en dat hoeft ook helemaal niet. Och het is een middagvullend programma. Van zijn naam nog op de kerstkaarten zetten (toen ze al 2 jaar gescheiden waren) tot zijn naambordje aan de deur laten hangen.
Soms heeel soms betrap ik me op de gedachte Wat heb jij OOIT in haar gezien maar dat hou ik voor me want ze zal best zo haar leuke kantenn hebben gehad voor ze transformeerde in een hex.
donderdag 13 november 2008 om 10:31
quote:eleonora schreef op 13 november 2008 @ 10:19:
[...]
Ik schrijf al jaren met vrouwen die op vreselijke manieren gescheiden zijn. Geweld, psychisch geweld, allerlei andere ellende, vreselijk. Ik zal dus nooit zeggen dat het altijd een kwestie is van 'get over it'. Ik heb het over dit éne specifieke geval en ik doe het met de info die ik van Siobhan krijg.
Zijn mensen 'gewoon' gescheiden, dus zonder geweld, zonder gevlucht te hoeven zijn, zonder pijnlijke rechtszaken, angst en bedreiding en noem maar op, dan zou het toch zo moeten zijn dat de nieuwe en voormalige partner in ieder geval 'beschaafd' met elkaar omgaan?Zelfs in het eerste geval is het mogelijk beschaafd met elkaar om te gaan. Je hebt geen controle over het gedrag van je ex, maar wel over je eigen gedrag. Als je ex niet aan mediation/therapie wil doen (of het levert niets op), dan ga je gewoon zelf in therapie om te leren hoe je omgaat met een wrokkige/wraakzuchtige/machtwellustige/gewelddadige/manipulatieve ex. Dan kun je het schadelijke gedrag van je ex zo niet helemaal stoppen, dan toch behoorlijk inperken.
[...]
Ik schrijf al jaren met vrouwen die op vreselijke manieren gescheiden zijn. Geweld, psychisch geweld, allerlei andere ellende, vreselijk. Ik zal dus nooit zeggen dat het altijd een kwestie is van 'get over it'. Ik heb het over dit éne specifieke geval en ik doe het met de info die ik van Siobhan krijg.
Zijn mensen 'gewoon' gescheiden, dus zonder geweld, zonder gevlucht te hoeven zijn, zonder pijnlijke rechtszaken, angst en bedreiding en noem maar op, dan zou het toch zo moeten zijn dat de nieuwe en voormalige partner in ieder geval 'beschaafd' met elkaar omgaan?Zelfs in het eerste geval is het mogelijk beschaafd met elkaar om te gaan. Je hebt geen controle over het gedrag van je ex, maar wel over je eigen gedrag. Als je ex niet aan mediation/therapie wil doen (of het levert niets op), dan ga je gewoon zelf in therapie om te leren hoe je omgaat met een wrokkige/wraakzuchtige/machtwellustige/gewelddadige/manipulatieve ex. Dan kun je het schadelijke gedrag van je ex zo niet helemaal stoppen, dan toch behoorlijk inperken.
Ga in therapie!
donderdag 13 november 2008 om 10:31
quote:dubiootje schreef op 13 november 2008 @ 09:52:
[...]
Poez, nu raak je bij mij wel een teer punt. Je weet toch ook dat er stellen zijn waarvan de één glashard liegt en de ander "zijn/haar" waarheid vertelt? Ik begrijp wel dat die waarheid altijd gekleurd is, maar als je feiten afzet tegen leugens en concludeert dat de waarheid ergens in (de buurt van) het midden ligt, dan kun je er toch flink naast zitten?Ik weet ook wel dat er uitzonderingen zijn. Maar als ik dat zeg roept iedereen direct dat zij een uitzondering zijn en dat is gewoon niet zo.
Ik krijg hier de meest gruwelijke verhalen aan mijn bureau. Bijna zonder uitzondering zijn dit ouders die allemaal van hun kinderen houden en het beste voor die kinderen willen, of wat zij denken dat het beste is voor hun kinderen. Vervolgens spreek ik een uur later de andere partij, en dan valt die persoon toch mee.......
Ik maak wat dat betreft heel wat mee hier. Ik heb hier een stel gehad, vader met nieuwe partner, waarvan de vriendin recht kon praten dat vader zijn dochter had misbruikt. Sterker nog, het was eigenlijk de schuld van moeder dat het zo lang door was gegaan. En dat het debiel is dat de dochter het weekend niet bij hun door mag brengen. Soms zit ik tegenover een moeder, die haar ex afschilderd als een monster. Vervolgens spreek ik vader, wat een hele vriendelijke en sympathieke man blijkt te zijn die de wanhoop nabij is omdat hij zijn kinderen niet mag zien.
Ik ben dus niet zo snel onder de indruk van een verhaal als dat van TO. Eeerst maar eens de andere kant horen, voor ik daar uitspraken over zou doen of adviezen in zou geven. Want de andere partij heeft ook gewoon haar eigen verhaal.
[...]
Poez, nu raak je bij mij wel een teer punt. Je weet toch ook dat er stellen zijn waarvan de één glashard liegt en de ander "zijn/haar" waarheid vertelt? Ik begrijp wel dat die waarheid altijd gekleurd is, maar als je feiten afzet tegen leugens en concludeert dat de waarheid ergens in (de buurt van) het midden ligt, dan kun je er toch flink naast zitten?Ik weet ook wel dat er uitzonderingen zijn. Maar als ik dat zeg roept iedereen direct dat zij een uitzondering zijn en dat is gewoon niet zo.
Ik krijg hier de meest gruwelijke verhalen aan mijn bureau. Bijna zonder uitzondering zijn dit ouders die allemaal van hun kinderen houden en het beste voor die kinderen willen, of wat zij denken dat het beste is voor hun kinderen. Vervolgens spreek ik een uur later de andere partij, en dan valt die persoon toch mee.......
Ik maak wat dat betreft heel wat mee hier. Ik heb hier een stel gehad, vader met nieuwe partner, waarvan de vriendin recht kon praten dat vader zijn dochter had misbruikt. Sterker nog, het was eigenlijk de schuld van moeder dat het zo lang door was gegaan. En dat het debiel is dat de dochter het weekend niet bij hun door mag brengen. Soms zit ik tegenover een moeder, die haar ex afschilderd als een monster. Vervolgens spreek ik vader, wat een hele vriendelijke en sympathieke man blijkt te zijn die de wanhoop nabij is omdat hij zijn kinderen niet mag zien.
Ik ben dus niet zo snel onder de indruk van een verhaal als dat van TO. Eeerst maar eens de andere kant horen, voor ik daar uitspraken over zou doen of adviezen in zou geven. Want de andere partij heeft ook gewoon haar eigen verhaal.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 13 november 2008 om 10:39
Dat snap ik Poez, maar ik ken ook diverse gevallen waarin de slecht afgeschilderde partner in een één-op-één gesprek allervriendelijkst en uitermate redelijk en betrokken overkomt. Die zetten een masker op en spelen hun rol met verve. Het lijkt me erg moeilijk om dat in één of enkele gesprekken te doorzien.
Een beetje offtopic, maar ik vind het wel interessant te horen hoe jij hiermee omgaat. Ervaring en mensenkennis doen een hoop, dat begrijp ik. Maar in hoeverre kun je daarop vertrouwen als het gaat om zulke belangrijke beslissingen? Als je de waarheid in het midden legt, kunnen er ook besluiten worden genomen die de kinderen schaden.
Een beetje offtopic, maar ik vind het wel interessant te horen hoe jij hiermee omgaat. Ervaring en mensenkennis doen een hoop, dat begrijp ik. Maar in hoeverre kun je daarop vertrouwen als het gaat om zulke belangrijke beslissingen? Als je de waarheid in het midden legt, kunnen er ook besluiten worden genomen die de kinderen schaden.
Ga in therapie!
donderdag 13 november 2008 om 10:40
Ik heb een gedeelte van de discussie gelezen en vond het jammer dat Siobhan zo in twijfel werd getrokken, ik geloof in haar beste bedoelingen. Als je een relatie aangaat met een gescheiden man met kinderen, dan weet je dat je ook te maken krijgt met zijn verleden, daar ben ik- en is Siobhan zich ook van bewust.
Ook ik heb een relatie met een gescheiden man die kinderen heeft en ik heb ook te maken met een vervelende ex die ik helemaal niet in mijn leven wil. Het gaat in mijn geval om een relatie die verbroken is door zijn ex, zij heeft hem verlaten voor een andere man waarmee ze nu samenleeft (min of meer gedwongen, want toen ze betrapt werd wilde mijn partner direct scheiden, dus had ze geen andere keus dan een nieuwe woonruimte met nieuwe partner te zoeken, en dat was misschien helemaal niet de bedoeling, of misschien is deze nieuwe partner van haar helemaal niet zo leuk als de mijne). Mijn vriend is toen een aantal jaren alleen geweest, heel bewust, maar sinds wij een relatie hebben, zit mevrouw ook steeds te zieken.
Ik begrijp niet waarom. Is het jaloezie? Ze haalt ongeveer dezelfde "grappen" uit als Siobhans ex, en volgens mij altijd als haar partner niet aanwezig is, dan belt of sms't ze mijn vriend bijvoorbeeld met onzinnige vragen en vaak op een moment dat het helemaal niet gewenst is, ze belt dan b.v. dronken op haar verjaardag naar mijn vriend om te vragen waarom hij haar niet gebeld heeft om haar te feliciteren, en deze week stuurde ze een sms om te vragen wat voor cadeautjes mijn vriend voor Sinterklaas voor zijn kids gaat kopen omdat ze zo nieuwsgierig is!!!
Ik vind het prima als er contact is omwille van de kinderen, die overigens heel gelukkig en tevreden zijn, maar ik heb geen zin in de spelletjes van de moeder, omdat ik haar niet in mijn leven wil. Het vervelende is dat mijn partner veels te lief is, en dat weet zij natuurlijk ook, hij zegt dan als zij weer eens op een vervelend moment belt, bijvoorbeeld als we samen een DVD zitten te kijken, en zij belt om te zeggen dat hun oudste haar taaltest op school zo goed had gemaakt (dat kan hij zelf ook wel zeggen, mijn partner ziet ze iedere week) niet tegen haar dat het gewoon helemaal niet uitkomt.
Ook ik heb een relatie met een gescheiden man die kinderen heeft en ik heb ook te maken met een vervelende ex die ik helemaal niet in mijn leven wil. Het gaat in mijn geval om een relatie die verbroken is door zijn ex, zij heeft hem verlaten voor een andere man waarmee ze nu samenleeft (min of meer gedwongen, want toen ze betrapt werd wilde mijn partner direct scheiden, dus had ze geen andere keus dan een nieuwe woonruimte met nieuwe partner te zoeken, en dat was misschien helemaal niet de bedoeling, of misschien is deze nieuwe partner van haar helemaal niet zo leuk als de mijne). Mijn vriend is toen een aantal jaren alleen geweest, heel bewust, maar sinds wij een relatie hebben, zit mevrouw ook steeds te zieken.
Ik begrijp niet waarom. Is het jaloezie? Ze haalt ongeveer dezelfde "grappen" uit als Siobhans ex, en volgens mij altijd als haar partner niet aanwezig is, dan belt of sms't ze mijn vriend bijvoorbeeld met onzinnige vragen en vaak op een moment dat het helemaal niet gewenst is, ze belt dan b.v. dronken op haar verjaardag naar mijn vriend om te vragen waarom hij haar niet gebeld heeft om haar te feliciteren, en deze week stuurde ze een sms om te vragen wat voor cadeautjes mijn vriend voor Sinterklaas voor zijn kids gaat kopen omdat ze zo nieuwsgierig is!!!
Ik vind het prima als er contact is omwille van de kinderen, die overigens heel gelukkig en tevreden zijn, maar ik heb geen zin in de spelletjes van de moeder, omdat ik haar niet in mijn leven wil. Het vervelende is dat mijn partner veels te lief is, en dat weet zij natuurlijk ook, hij zegt dan als zij weer eens op een vervelend moment belt, bijvoorbeeld als we samen een DVD zitten te kijken, en zij belt om te zeggen dat hun oudste haar taaltest op school zo goed had gemaakt (dat kan hij zelf ook wel zeggen, mijn partner ziet ze iedere week) niet tegen haar dat het gewoon helemaal niet uitkomt.
donderdag 13 november 2008 om 10:46
quote:dubiootje schreef op 13 november 2008 @ 10:39:
Dat snap ik Poez, maar ik ken ook diverse gevallen waarin de slecht afgeschilderde partner in een één-op-één gesprek allervriendelijkst en uitermate redelijk en betrokken overkomt. Die zetten een masker op en spelen hun rol met verve. Het lijkt me erg moeilijk om dat in één of enkele gesprekken te doorzien.
Een beetje offtopic, maar ik vind het wel interessant te horen hoe jij hiermee omgaat. Ervaring en mensenkennis doen een hoop, dat begrijp ik. Maar in hoeverre kun je daarop vertrouwen als het gaat om zulke belangrijke beslissingen? Als je de waarheid in het midden legt, kunnen er ook besluiten worden genomen die de kinderen schaden.Bij het maken van beslissingen leg ik de waarheid niet in het midden. Sterker nog, ik ben helemaal niet op zoek naar de waarheid want die krijg ik toch onmogelijk op tafel. Ik kijk naar de kinderen en op welke wijze zij worden geschaad door de situatie en met welke maatregelen hun belangen het beste gediend worden. En soms komt dat er op neer dat ze een van de beide ouders dan maar niet meer moeten zien. Heel oneerlijk voor die ouder en heel erg voor de kinderen. Maar kinderen kunnen letterlijk knettergek worden van het geruzie. Dan gaat hun rust voor het belang van de ouder.
En wat dat eerste betreft: ik kan behoorlijk goed inschatten of iemand zit te liegen of niet. En dat zeg ik dan ook ronduit. Over het algemeen kijk in niet naar wie het hardste liegt. Ik kijk naar wie het belang van de kinderen het hardst uit het ook verliest.
Bovendien gaan we niet alleen af op het verhaal van ouders, er worden altijd informanten benaderd die op professionele wijze met de kinderen te maken hebben. School, huisarts, hulpverleners.
Dat snap ik Poez, maar ik ken ook diverse gevallen waarin de slecht afgeschilderde partner in een één-op-één gesprek allervriendelijkst en uitermate redelijk en betrokken overkomt. Die zetten een masker op en spelen hun rol met verve. Het lijkt me erg moeilijk om dat in één of enkele gesprekken te doorzien.
Een beetje offtopic, maar ik vind het wel interessant te horen hoe jij hiermee omgaat. Ervaring en mensenkennis doen een hoop, dat begrijp ik. Maar in hoeverre kun je daarop vertrouwen als het gaat om zulke belangrijke beslissingen? Als je de waarheid in het midden legt, kunnen er ook besluiten worden genomen die de kinderen schaden.Bij het maken van beslissingen leg ik de waarheid niet in het midden. Sterker nog, ik ben helemaal niet op zoek naar de waarheid want die krijg ik toch onmogelijk op tafel. Ik kijk naar de kinderen en op welke wijze zij worden geschaad door de situatie en met welke maatregelen hun belangen het beste gediend worden. En soms komt dat er op neer dat ze een van de beide ouders dan maar niet meer moeten zien. Heel oneerlijk voor die ouder en heel erg voor de kinderen. Maar kinderen kunnen letterlijk knettergek worden van het geruzie. Dan gaat hun rust voor het belang van de ouder.
En wat dat eerste betreft: ik kan behoorlijk goed inschatten of iemand zit te liegen of niet. En dat zeg ik dan ook ronduit. Over het algemeen kijk in niet naar wie het hardste liegt. Ik kijk naar wie het belang van de kinderen het hardst uit het ook verliest.
Bovendien gaan we niet alleen af op het verhaal van ouders, er worden altijd informanten benaderd die op professionele wijze met de kinderen te maken hebben. School, huisarts, hulpverleners.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 13 november 2008 om 10:55
@ Giselle
Ik heb dat gevoel dus ook, dat ik haar verder niet in mijn leven wil. Ik heb een relatie met mijn man. Niet met haar. Dat zij samen kinderen opvoeden is prima. De ene helft van de tijd bij ons, de andere helft bij haar. Opvoedkundige zaken met elkaar bespreken waar nodig. En verder niks.
Echter denkt zij zich met alles te mogen bemoeien. En dan de telefoontjes...elk wissewasje mijn man bellen, roddels verspreiden, zichzelf uitnodigen voor dingen waar ze niet gewenst is (ze wilde persee op de bruiloft van broetje van mn man komen, om vervolgens luidkeels te roepen Ik KOM niet als dat wijf ook komt!)
En ik laat me niet door een vrouw voor kutwijf, hoer, prostituee, jong ding, kleuter en weetikveel wat uitmaken. Het is al erg zat dat mijn stiefdochter vraagt Siobhan wat is een prostituee? Want mama zegt dat jij zo aan geld komt voor nieuwe schoenen. (NEE dit verzin ik NIET)
Ik heb dat gevoel dus ook, dat ik haar verder niet in mijn leven wil. Ik heb een relatie met mijn man. Niet met haar. Dat zij samen kinderen opvoeden is prima. De ene helft van de tijd bij ons, de andere helft bij haar. Opvoedkundige zaken met elkaar bespreken waar nodig. En verder niks.
Echter denkt zij zich met alles te mogen bemoeien. En dan de telefoontjes...elk wissewasje mijn man bellen, roddels verspreiden, zichzelf uitnodigen voor dingen waar ze niet gewenst is (ze wilde persee op de bruiloft van broetje van mn man komen, om vervolgens luidkeels te roepen Ik KOM niet als dat wijf ook komt!)
En ik laat me niet door een vrouw voor kutwijf, hoer, prostituee, jong ding, kleuter en weetikveel wat uitmaken. Het is al erg zat dat mijn stiefdochter vraagt Siobhan wat is een prostituee? Want mama zegt dat jij zo aan geld komt voor nieuwe schoenen. (NEE dit verzin ik NIET)
donderdag 13 november 2008 om 10:57
Is trouwens ook een stopwoord hier bij alles wat mijn man ze wil vertellen "Ja maar MAMA zegt..." waarop hij reageert met "Ja maar waar is mama nu? In haar eigen huis he? En dit is papas huis dus hier doe je wat papa zegt"
Ze worden van tevoren opgestookt om schijt aan onze regels te hebben en niet te luisteren.
Ze worden van tevoren opgestookt om schijt aan onze regels te hebben en niet te luisteren.
donderdag 13 november 2008 om 11:02
Goed antwoord. Ik vind het wel moeilijk te volgen. Hoe bepaal je welke maatregelen nodig zijn als je geen helder beeld kan krijgen van de situatie? Als je niet af kunt gaan op het verhaal van beide ouders, ga je dan af op je indruk van hen? Bijvoorbeeld van de indruk of zij het belang van de kinderen vooropstellen en proberen de schade voor hen te beperken? Ga je daar je beslissing op baseren om contact met de andere ouder helemaal stop te zetten?
Ik vind dat zo'n verschrikkelijke maatregel. Ik vind rust ook een betrekkelijk begrip als een kind een van de ouders niet meer ziet. Is afwezigheid van ruzie rust? Vaak wordt het kind in dat geval aan de verzorgende ouder (meestal de moeder) toegewezen. Als zij degene is die de ruzies veroorzaakt/in stand houdt (wat erg moeilijk te bepalen is als je de waarheid niet weet), dan wordt zij in feite beloond voor gedrag dat haar kinderen schaadt. Ze kan dan nog jarenlang doorgaan met de vader zwart te maken en de kinderen tegen hem op te zetten.
De kinderen worden dan feitelijk gestraft doordat ze hun vader niet meer mogen zien. Niet dat het gaat om straffen of belonen, maar het zou toch eerder in het belang van de kinderen zijn dat ze bij hun vader wonen, als die zich wel redelijk en constructief opstelt tegenover de moeder? Daar wordt meestal niet voor gekozen (alleen als de moeder de kinderen aantoonbaar schaadt, en dat is nu juist vaak erg moeilijk). De kinderen wonen immers al bij de moeder en verhuizen zou (wederom) onrust zaaien.
Maar wat betekent het voor een kind om een ouder jarenlang niet meer te zien? Als het kind nog naar de andere ouder toe gaat, heeft die - ondanks alle spanningen die dat geeft - in elk geval de kans een band met het kind op te bouwen en de vuilspuiterij van de verzorgende ouder te ontkrachten.
Sorry Siobhan, misschien vervuil ik je topic met deze vragen, maar het gaat ook over de machtspositie van de moeder waar jij ook tegenaan loopt.
Ik vind dat zo'n verschrikkelijke maatregel. Ik vind rust ook een betrekkelijk begrip als een kind een van de ouders niet meer ziet. Is afwezigheid van ruzie rust? Vaak wordt het kind in dat geval aan de verzorgende ouder (meestal de moeder) toegewezen. Als zij degene is die de ruzies veroorzaakt/in stand houdt (wat erg moeilijk te bepalen is als je de waarheid niet weet), dan wordt zij in feite beloond voor gedrag dat haar kinderen schaadt. Ze kan dan nog jarenlang doorgaan met de vader zwart te maken en de kinderen tegen hem op te zetten.
De kinderen worden dan feitelijk gestraft doordat ze hun vader niet meer mogen zien. Niet dat het gaat om straffen of belonen, maar het zou toch eerder in het belang van de kinderen zijn dat ze bij hun vader wonen, als die zich wel redelijk en constructief opstelt tegenover de moeder? Daar wordt meestal niet voor gekozen (alleen als de moeder de kinderen aantoonbaar schaadt, en dat is nu juist vaak erg moeilijk). De kinderen wonen immers al bij de moeder en verhuizen zou (wederom) onrust zaaien.
Maar wat betekent het voor een kind om een ouder jarenlang niet meer te zien? Als het kind nog naar de andere ouder toe gaat, heeft die - ondanks alle spanningen die dat geeft - in elk geval de kans een band met het kind op te bouwen en de vuilspuiterij van de verzorgende ouder te ontkrachten.
Sorry Siobhan, misschien vervuil ik je topic met deze vragen, maar het gaat ook over de machtspositie van de moeder waar jij ook tegenaan loopt.
Ga in therapie!
donderdag 13 november 2008 om 11:07
quote:Siobhan1983 schreef op 13 november 2008 @ 10:57:
Is trouwens ook een stopwoord hier bij alles wat mijn man ze wil vertellen "Ja maar MAMA zegt..." waarop hij reageert met "Ja maar waar is mama nu? In haar eigen huis he? En dit is papas huis dus hier doe je wat papa zegt"
Ze worden van tevoren opgestookt om schijt aan onze regels te hebben en niet te luisteren.Dat hoeft helemaal niet zo te zijn ,Dat zeiden mijn kinderen ook altijd bij een ander .
Is trouwens ook een stopwoord hier bij alles wat mijn man ze wil vertellen "Ja maar MAMA zegt..." waarop hij reageert met "Ja maar waar is mama nu? In haar eigen huis he? En dit is papas huis dus hier doe je wat papa zegt"
Ze worden van tevoren opgestookt om schijt aan onze regels te hebben en niet te luisteren.Dat hoeft helemaal niet zo te zijn ,Dat zeiden mijn kinderen ook altijd bij een ander .
