Relaties
alle pijlers
Exen, wat is hun probleem?
woensdag 12 november 2008 om 23:49
Hoi, mijn partner is voordat wij een relatie kregen getrouwd geweest met een ander. Om mij heen gebeurt dit vaker, relaties na een eerder huwelijk. Maar wat me opvalt is dat het áltijd gezeik is met de ex vrouw in kwestie. Bij een sportmaatje van me is het elke keer hommeles met de exvrouw van haar vriend (en ja er zijn kinderen bij betrokken) en ook hier loopt het zwaar niet op rolletjes. Waarom gaan deze exvrouwen niet gewoon lekker verder met hun leven? Wat is dat nou voor kul om verbitterd je exman een hak proberen te zetten. Move on. In mijn geval zijn ze al 5 jaar uit elkaar maar nog is het de kinderen opstoken en het geknakte vrouwtje uithangen, onze plannen dwarsbomen etc.
donderdag 13 november 2008 om 11:10
quote:Poezewoes schreef op 13 november 2008 @ 10:46:
[...]
Bij het maken van beslissingen leg ik de waarheid niet in het midden. Sterker nog, ik ben helemaal niet op zoek naar de waarheid want die krijg ik toch onmogelijk op tafel. Ik kijk naar de kinderen en op welke wijze zij worden geschaad door de situatie en met welke maatregelen hun belangen het beste gediend worden. En soms komt dat er op neer dat ze een van de beide ouders dan maar niet meer moeten zien. Heel oneerlijk voor die ouder en heel erg voor de kinderen. Dat is toch precies hetzelfde als wat ik zei in dat stukje over 'ik ben blij als de kinderen "wakker" worden? Met dat jammerlijke verschil, dat soms hulpverleners de knoop door moeten hakken.Maar kinderen kunnen letterlijk knettergek worden van het geruzie. Dan gaat hun rust voor het belang van de ouder.
En wat dat eerste betreft: ik kan behoorlijk goed inschatten of iemand zit te liegen of niet. En dat zeg ik dan ook ronduit. Over het algemeen kijk in niet naar wie het hardste liegt. Ik kijk naar wie het belang van de kinderen het hardst uit het ook verliest.
In dit verhaal komt toch naar voren dat dat de moeder is. Ik ga ervan uit dat TO er echt mee zit, en niet voor de lol een wit voetje probeerd te halen bij anonieme forummers.Bovendien gaan we niet alleen af op het verhaal van ouders, er worden altijd informanten benaderd die op professionele wijze met de kinderen te maken hebben. School, huisarts, hulpverleners.
[...]
Bij het maken van beslissingen leg ik de waarheid niet in het midden. Sterker nog, ik ben helemaal niet op zoek naar de waarheid want die krijg ik toch onmogelijk op tafel. Ik kijk naar de kinderen en op welke wijze zij worden geschaad door de situatie en met welke maatregelen hun belangen het beste gediend worden. En soms komt dat er op neer dat ze een van de beide ouders dan maar niet meer moeten zien. Heel oneerlijk voor die ouder en heel erg voor de kinderen. Dat is toch precies hetzelfde als wat ik zei in dat stukje over 'ik ben blij als de kinderen "wakker" worden? Met dat jammerlijke verschil, dat soms hulpverleners de knoop door moeten hakken.Maar kinderen kunnen letterlijk knettergek worden van het geruzie. Dan gaat hun rust voor het belang van de ouder.
En wat dat eerste betreft: ik kan behoorlijk goed inschatten of iemand zit te liegen of niet. En dat zeg ik dan ook ronduit. Over het algemeen kijk in niet naar wie het hardste liegt. Ik kijk naar wie het belang van de kinderen het hardst uit het ook verliest.
In dit verhaal komt toch naar voren dat dat de moeder is. Ik ga ervan uit dat TO er echt mee zit, en niet voor de lol een wit voetje probeerd te halen bij anonieme forummers.Bovendien gaan we niet alleen af op het verhaal van ouders, er worden altijd informanten benaderd die op professionele wijze met de kinderen te maken hebben. School, huisarts, hulpverleners.
donderdag 13 november 2008 om 11:10
Maar Dubio,
Er moet echt heel veel gebeuren wil het contact met 1 van de ouders worden stopgezet. (Toch???). Voor mij gevoel is er veel veranderd de afgelopen jaren. Kinderen worden niet meer automatisch aan moeder toegewezen. Mediation is meestal een eerste eis van de rechtbank.
Ik ben ook geinteresseerd naar de vragen die jij stelt.
En ja, als ouder beschadig je je kinderen met dit soort gezeur. En ja, het is o zo moeilijk om er soms boven te staan, maar als je dat beseft dan kan je er volgens mij ook beter mee omgaan.
Er moet echt heel veel gebeuren wil het contact met 1 van de ouders worden stopgezet. (Toch???). Voor mij gevoel is er veel veranderd de afgelopen jaren. Kinderen worden niet meer automatisch aan moeder toegewezen. Mediation is meestal een eerste eis van de rechtbank.
Ik ben ook geinteresseerd naar de vragen die jij stelt.
En ja, als ouder beschadig je je kinderen met dit soort gezeur. En ja, het is o zo moeilijk om er soms boven te staan, maar als je dat beseft dan kan je er volgens mij ook beter mee omgaan.
Wie zonder zonde is gooie de eerste steen
donderdag 13 november 2008 om 11:11
Lees hier even mee, heb zelf geen kinderen. Maar had gisteren wel een goede vriendin aan de lijn, zij is dus ook zo'n ex. Haar ex-man is er enkele jaren geleden vandoor gegaan..zn l** achterna, liet haar achter met kinderen en hoge schulden. Hij wilde vrijheid, en onttrekt zich van iedere verantwoordelijkheid. (Ondertussen wel overal het haantje uithangen en trots vertellen dat hij vader is)
Allimentatie wordt slecht, soms maanden niet, betaald. Mijn vriendin werkt overigens 30 uur, heeft bijbaan etc. (Maar dan nog heeft ze het financieel moeilijk, want ze draait overal alleen voor op. Nu komt het: gisteren belt ex op met mededeling dat weekend met de kinderen niet door kan gaan want..hij zit een beetje krap.! Alsof zij niet krap zit..moet ze ze dan op straat zetten??? Dus kinderen in tranen, want blijven loyaal naar papa en hadden zich verheugd op een weekend bij hem....ook die telleurstelling en verdriet moet ze weer opvangen.
Wat ik hier mee wil zeggen... exvrouwen, moeders van kinderen van de nieuwe vriend zoals TO, hebben heel vaak redenen genoeg om kontakt op te nemen, soms boos en gefrustreerd...regelmatig is hier rede genoeg voor.. Daar waar de nieuwe liefde eens per 14 dagen zijn schatjes 2 dagen bj zich heeft en verder kan gaan en staan waar hij wil, kan moeder het de rest van de maanden 24 uur per dag alleen uitzoeken. Heel makkelijk om hier als nieuwe vriendin (zonder kinderen) over te oordelen.
Allimentatie wordt slecht, soms maanden niet, betaald. Mijn vriendin werkt overigens 30 uur, heeft bijbaan etc. (Maar dan nog heeft ze het financieel moeilijk, want ze draait overal alleen voor op. Nu komt het: gisteren belt ex op met mededeling dat weekend met de kinderen niet door kan gaan want..hij zit een beetje krap.! Alsof zij niet krap zit..moet ze ze dan op straat zetten??? Dus kinderen in tranen, want blijven loyaal naar papa en hadden zich verheugd op een weekend bij hem....ook die telleurstelling en verdriet moet ze weer opvangen.
Wat ik hier mee wil zeggen... exvrouwen, moeders van kinderen van de nieuwe vriend zoals TO, hebben heel vaak redenen genoeg om kontakt op te nemen, soms boos en gefrustreerd...regelmatig is hier rede genoeg voor.. Daar waar de nieuwe liefde eens per 14 dagen zijn schatjes 2 dagen bj zich heeft en verder kan gaan en staan waar hij wil, kan moeder het de rest van de maanden 24 uur per dag alleen uitzoeken. Heel makkelijk om hier als nieuwe vriendin (zonder kinderen) over te oordelen.
donderdag 13 november 2008 om 11:15
Wat een gruwelijke opmerking tegen een kind, Siobhan Helaas kun je daar niets tegen doen. Het enige wat je kan doen, is er op de juiste manier op reageren. Als je kwaad of verontwaardigd reageert, denkt het kind dat dat op haar gericht is. Dus bewaar die emoties voor een ander moment. Je kan dan bijvoorbeeld zeggen: dat is een lelijk woord dat je gebruikt voor mensen die je niet aardig vindt. Jouw mama is boos op mij, denk ik, en ik weet niet precies waarom. Ik probeer altijd aardig tegen haar te doen, want ik wil graag dat jouw papa en mama en ik het goed met elkaar kunnen vinden. Want dat is ook het fijnste voor jullie. Ik vind het heel jammer dat je mama boos is op mij. Ik heb wel eens geprobeerd daar met haar over te praten maar dat wil ze helaas niet. Dus kan ik er niets aan doen. Ik snap dat dat voor jou heel lastig is. Ik vind jou heel lief en volgens mij vind jij mij ook lief, toch? Als jouw mama lelijke dingen over mij zegt, dan raak jij misschien een beetje in de war. Maar het belangrijkste dat je moet weten is dat we allemaal heel veel van je houden, je mama, je papa en ik.
Wat de relatie tussen de moeder en de familie van je man betreft, lijkt het me tijd daar duidelijke grenzen in aan te geven. Ik begrijp dat de ex van je man ze al heel lang kent. Het is jammer, maar de scheiding lijkt me toch echt een reden om (in deze omstandigheden, in het belang van de kinderen) dat contact nu te stoppen. Want toestanden zoals met die bruiloft moet je gewoon vermijden. Ik zou je man vragen hier met zijn familie over te praten en uit te leggen dat de kinderen op deze manier geen rust krijgen. De familie wordt feitelijk gebruikt om een vete uit te vechten.
Je man zou zelf ook scherpere grenzen moeten stellen wat het contact met zijn ex betreft. Hij kan aangeven dat hij voortaan per e-mail wil communiceren en niet meer wil bellen bijvoorbeeld. Dat is een stuk minder invasief en de ex krijgt zo minder invloed en mogelijkheden om te zieken. De telefoon erop gesmeten krijgen is ook niet waar jij op zit te wachten. Zo blijft ze energie kosten.
Wat de relatie tussen de moeder en de familie van je man betreft, lijkt het me tijd daar duidelijke grenzen in aan te geven. Ik begrijp dat de ex van je man ze al heel lang kent. Het is jammer, maar de scheiding lijkt me toch echt een reden om (in deze omstandigheden, in het belang van de kinderen) dat contact nu te stoppen. Want toestanden zoals met die bruiloft moet je gewoon vermijden. Ik zou je man vragen hier met zijn familie over te praten en uit te leggen dat de kinderen op deze manier geen rust krijgen. De familie wordt feitelijk gebruikt om een vete uit te vechten.
Je man zou zelf ook scherpere grenzen moeten stellen wat het contact met zijn ex betreft. Hij kan aangeven dat hij voortaan per e-mail wil communiceren en niet meer wil bellen bijvoorbeeld. Dat is een stuk minder invasief en de ex krijgt zo minder invloed en mogelijkheden om te zieken. De telefoon erop gesmeten krijgen is ook niet waar jij op zit te wachten. Zo blijft ze energie kosten.
Ga in therapie!
donderdag 13 november 2008 om 11:16
quote:Lady37 schreef op 13 november 2008 @ 11:11:
Wat ik hier mee wil zeggen... exvrouwen, moeders van kinderen van de nieuwe vriend zoals TO, hebben heel vaak redenen genoeg om kontakt op te nemen, soms boos en gefrustreerd...regelmatig is hier rede genoeg voor.. Daar waar de nieuwe liefde eens per 14 dagen zijn schatjes 2 dagen bj zich heeft en verder kan gaan en staan waar hij wil, kan moeder het de rest van de maanden 24 uur per dag alleen uitzoeken. Heel makkelijk om hier als nieuwe vriendin (zonder kinderen) over te oordelen.Als je het nu over Siobhan hebt, raad ik je aan het hele topic nog eens goed te lezen. Zij zijn geen eens-in-de-14-dagen-ouders maar hebben de kinderen de halve week.
Wat ik hier mee wil zeggen... exvrouwen, moeders van kinderen van de nieuwe vriend zoals TO, hebben heel vaak redenen genoeg om kontakt op te nemen, soms boos en gefrustreerd...regelmatig is hier rede genoeg voor.. Daar waar de nieuwe liefde eens per 14 dagen zijn schatjes 2 dagen bj zich heeft en verder kan gaan en staan waar hij wil, kan moeder het de rest van de maanden 24 uur per dag alleen uitzoeken. Heel makkelijk om hier als nieuwe vriendin (zonder kinderen) over te oordelen.Als je het nu over Siobhan hebt, raad ik je aan het hele topic nog eens goed te lezen. Zij zijn geen eens-in-de-14-dagen-ouders maar hebben de kinderen de halve week.
donderdag 13 november 2008 om 11:17
[quote]Lady37 schreef op 13 november 2008 @ 11:11:
Lees hier even mee, heb zelf geen kinderen. Maar had gisteren wel een goede vriendin aan de lijn, zij is dus ook zo'n ex. Haar ex-man is er enkele jaren geleden vandoor gegaan..zn l** achterna, liet haar achter met kinderen en hoge schulden. Hij wilde vrijheid, en onttrekt zich van iedere verantwoordelijkheid. (Ondertussen wel overal het haantje uithangen en trots vertellen dat hij vader is)
Allimentatie wordt slecht, soms maanden niet, betaald. Mijn vriendin werkt overigens 30 uur, heeft bijbaan etc. (Maar dan nog heeft ze het financieel moeilijk, want ze draait overal alleen voor op. Nu komt het: gisteren belt ex op met mededeling dat weekend met de kinderen niet door kan gaan want..hij zit een beetje krap.! Alsof zij niet krap zit..moet ze ze dan op straat zetten??? Dus kinderen in tranen, want blijven loyaal naar papa en hadden zich verheugd op een weekend bij hem....ook die telleurstelling en verdriet moet ze weer opvangen.
Wat ik hier mee wil zeggen... exvrouwen, moeders van kinderen van de nieuwe vriend zoals TO, hebben heel vaak redenen genoeg om kontakt op te nemen, soms boos en gefrustreerd...regelmatig is hier rede genoeg voor.. Daar waar de nieuwe liefde eens per 14 dagen zijn schatjes 2 dagen bj zich heeft en verder kan gaan en staan waar hij wil, kan moeder het de rest van de maanden 24 uur per dag alleen uitzoeken. Heel makkelijk om hier als nieuwe vriendin (zonder kinderen) over te oordelen.[/quote]
Maar zo zit deze situatie niet in elkaar, tegenovergestelde bijna zou ik zo zeggen. De kinderen zijn de helft van de week, en vakanties bij pappa en zijn vriendin.
Lees hier even mee, heb zelf geen kinderen. Maar had gisteren wel een goede vriendin aan de lijn, zij is dus ook zo'n ex. Haar ex-man is er enkele jaren geleden vandoor gegaan..zn l** achterna, liet haar achter met kinderen en hoge schulden. Hij wilde vrijheid, en onttrekt zich van iedere verantwoordelijkheid. (Ondertussen wel overal het haantje uithangen en trots vertellen dat hij vader is)
Allimentatie wordt slecht, soms maanden niet, betaald. Mijn vriendin werkt overigens 30 uur, heeft bijbaan etc. (Maar dan nog heeft ze het financieel moeilijk, want ze draait overal alleen voor op. Nu komt het: gisteren belt ex op met mededeling dat weekend met de kinderen niet door kan gaan want..hij zit een beetje krap.! Alsof zij niet krap zit..moet ze ze dan op straat zetten??? Dus kinderen in tranen, want blijven loyaal naar papa en hadden zich verheugd op een weekend bij hem....ook die telleurstelling en verdriet moet ze weer opvangen.
Wat ik hier mee wil zeggen... exvrouwen, moeders van kinderen van de nieuwe vriend zoals TO, hebben heel vaak redenen genoeg om kontakt op te nemen, soms boos en gefrustreerd...regelmatig is hier rede genoeg voor.. Daar waar de nieuwe liefde eens per 14 dagen zijn schatjes 2 dagen bj zich heeft en verder kan gaan en staan waar hij wil, kan moeder het de rest van de maanden 24 uur per dag alleen uitzoeken. Heel makkelijk om hier als nieuwe vriendin (zonder kinderen) over te oordelen.[/quote]
Maar zo zit deze situatie niet in elkaar, tegenovergestelde bijna zou ik zo zeggen. De kinderen zijn de helft van de week, en vakanties bij pappa en zijn vriendin.
donderdag 13 november 2008 om 11:20
Ikzelf ben opgegroied zonder mijn vaders'aanwezigheid, mèt de aanwezigheid van een stiefvader.
Het heeft een enorme impact op mijn leven gehad, zonder mijn eigen vader die deel uitmaakte van mijn leven.
Het was zijn eigen keuze om ons niet meer te zien. 6 was ik toen. Ik was zwanger van mijn 2e kind ( was toen bijna 23 jaar ) toen ik mijn vader weer ontmoette.
Het was een volslagen vreemde voor me.
Maar in die tussen liggende periode heb ik hem veelvuldig gemist. Afscheid van de basisschool met musical, mijn slagen voor de Mavo, mijn eerste vriendje, mijn trouwen, de geboorte van de kinderen....
Mijn moeder heeft zijn keuze van toen wel versterkt, hoor. Wij zijn na haar trouwen verhuisd naar Duitsland, mijn stiefvader zat bij de Luchtmacht. In de hoop dat mijn vader ons echt met rust zou laten..... Hij heeft 1 keer getracht ons op te zoeken, wij waren toen niet thuis, ze vernam het via anderen.
Het heeft een enorme impact op mijn leven gehad, zonder mijn eigen vader die deel uitmaakte van mijn leven.
Het was zijn eigen keuze om ons niet meer te zien. 6 was ik toen. Ik was zwanger van mijn 2e kind ( was toen bijna 23 jaar ) toen ik mijn vader weer ontmoette.
Het was een volslagen vreemde voor me.
Maar in die tussen liggende periode heb ik hem veelvuldig gemist. Afscheid van de basisschool met musical, mijn slagen voor de Mavo, mijn eerste vriendje, mijn trouwen, de geboorte van de kinderen....
Mijn moeder heeft zijn keuze van toen wel versterkt, hoor. Wij zijn na haar trouwen verhuisd naar Duitsland, mijn stiefvader zat bij de Luchtmacht. In de hoop dat mijn vader ons echt met rust zou laten..... Hij heeft 1 keer getracht ons op te zoeken, wij waren toen niet thuis, ze vernam het via anderen.
donderdag 13 november 2008 om 11:23
quote:Lady37 schreef op 13 november 2008 @ 11:11:
Lees hier even mee, heb zelf geen kinderen. Maar had gisteren wel een goede vriendin aan de lijn, zij is dus ook zo'n ex. Haar ex-man is er enkele jaren geleden vandoor gegaan..zn l** achterna, liet haar achter met kinderen en hoge schulden. Hij wilde vrijheid, en onttrekt zich van iedere verantwoordelijkheid. (Ondertussen wel overal het haantje uithangen en trots vertellen dat hij vader is)
Allimentatie wordt slecht, soms maanden niet, betaald. Mijn vriendin werkt overigens 30 uur, heeft bijbaan etc. (Maar dan nog heeft ze het financieel moeilijk, want ze draait overal alleen voor op. Nu komt het: gisteren belt ex op met mededeling dat weekend met de kinderen niet door kan gaan want..hij zit een beetje krap.! Alsof zij niet krap zit..moet ze ze dan op straat zetten??? Dus kinderen in tranen, want blijven loyaal naar papa en hadden zich verheugd op een weekend bij hem....ook die telleurstelling en verdriet moet ze weer opvangen.
Wat ik hier mee wil zeggen... exvrouwen, moeders van kinderen van de nieuwe vriend zoals TO, hebben heel vaak redenen genoeg om kontakt op te nemen, soms boos en gefrustreerd...regelmatig is hier rede genoeg voor.. Daar waar de nieuwe liefde eens per 14 dagen zijn schatjes 2 dagen bj zich heeft en verder kan gaan en staan waar hij wil, kan moeder het de rest van de maanden 24 uur per dag alleen uitzoeken. Heel makkelijk om hier als nieuwe vriendin (zonder kinderen) over te oordelen.
Hier een vergelijkbaar verhaal. En ik loop hier heus wel eens over te klagen tegen vriendinnen, want ik moet ook mijn ei kwijt (nooit waar de kinderen bij zijn uiteraard). Maar ondertussen deal ik er gewoon mee. Dit is de vader die ze hebben en daar moeten ze het mee doen. En ondertussen is het wel hun vader. Dus ik vertel ze puur feitelijk dat het weekend is afgezegd, vang de huilbuien op, gooi mijn plannen om en draai direct een afleidingsprogramma in elkaar. En ja, ik vang ze ook 24 uur per dag op en draai alleen op voor hun onderhoud, terwijl hij ze niet eens wil hebben als ze ziek zijn. Jammer voor hen dat hun vader zo denkt (*dit vertel ik hun overigens niet!), ik kan er niks aan veranderen.
Dat is de 'prijs' die ik betaal voor de scheiding. Ik heb zelf kinderen gekregen met deze man en heb zelf besloten bij hem weg te gaan. Ik ben eerlijk gezegd dolgelukkig dat ik ze zo veel heb (lusten én lasten). Ik moet er niet aan denken dat ik ze zo weinig zag als hun vader ze ziet.
Lees hier even mee, heb zelf geen kinderen. Maar had gisteren wel een goede vriendin aan de lijn, zij is dus ook zo'n ex. Haar ex-man is er enkele jaren geleden vandoor gegaan..zn l** achterna, liet haar achter met kinderen en hoge schulden. Hij wilde vrijheid, en onttrekt zich van iedere verantwoordelijkheid. (Ondertussen wel overal het haantje uithangen en trots vertellen dat hij vader is)
Allimentatie wordt slecht, soms maanden niet, betaald. Mijn vriendin werkt overigens 30 uur, heeft bijbaan etc. (Maar dan nog heeft ze het financieel moeilijk, want ze draait overal alleen voor op. Nu komt het: gisteren belt ex op met mededeling dat weekend met de kinderen niet door kan gaan want..hij zit een beetje krap.! Alsof zij niet krap zit..moet ze ze dan op straat zetten??? Dus kinderen in tranen, want blijven loyaal naar papa en hadden zich verheugd op een weekend bij hem....ook die telleurstelling en verdriet moet ze weer opvangen.
Wat ik hier mee wil zeggen... exvrouwen, moeders van kinderen van de nieuwe vriend zoals TO, hebben heel vaak redenen genoeg om kontakt op te nemen, soms boos en gefrustreerd...regelmatig is hier rede genoeg voor.. Daar waar de nieuwe liefde eens per 14 dagen zijn schatjes 2 dagen bj zich heeft en verder kan gaan en staan waar hij wil, kan moeder het de rest van de maanden 24 uur per dag alleen uitzoeken. Heel makkelijk om hier als nieuwe vriendin (zonder kinderen) over te oordelen.
Hier een vergelijkbaar verhaal. En ik loop hier heus wel eens over te klagen tegen vriendinnen, want ik moet ook mijn ei kwijt (nooit waar de kinderen bij zijn uiteraard). Maar ondertussen deal ik er gewoon mee. Dit is de vader die ze hebben en daar moeten ze het mee doen. En ondertussen is het wel hun vader. Dus ik vertel ze puur feitelijk dat het weekend is afgezegd, vang de huilbuien op, gooi mijn plannen om en draai direct een afleidingsprogramma in elkaar. En ja, ik vang ze ook 24 uur per dag op en draai alleen op voor hun onderhoud, terwijl hij ze niet eens wil hebben als ze ziek zijn. Jammer voor hen dat hun vader zo denkt (*dit vertel ik hun overigens niet!), ik kan er niks aan veranderen.
Dat is de 'prijs' die ik betaal voor de scheiding. Ik heb zelf kinderen gekregen met deze man en heb zelf besloten bij hem weg te gaan. Ik ben eerlijk gezegd dolgelukkig dat ik ze zo veel heb (lusten én lasten). Ik moet er niet aan denken dat ik ze zo weinig zag als hun vader ze ziet.
Ga in therapie!
donderdag 13 november 2008 om 11:26
Ach, wat bazel ik eigenlijk?
Dat was toen en we leven nu.
Ik heb me gelukkig altijd wel weten te redden.
Wat wil ik hiermee eigenlijk zeggen?
Dat, hoe je het ook wendt of keert, de kinderen ALTIJD de dupe zijn. En dat het in het belang van de kinderen is dat het respect voor beide ouders mogen behouden, de liefde, die allesomvattende liefde, die kinderen zo nodig hebben. De veilige ondergrond is al weg, laat alsjeblieft iedereen toch proberen zijn of haar verstand erbij te houden als je je kinderen lief hebt....
Dat was toen en we leven nu.
Ik heb me gelukkig altijd wel weten te redden.
Wat wil ik hiermee eigenlijk zeggen?
Dat, hoe je het ook wendt of keert, de kinderen ALTIJD de dupe zijn. En dat het in het belang van de kinderen is dat het respect voor beide ouders mogen behouden, de liefde, die allesomvattende liefde, die kinderen zo nodig hebben. De veilige ondergrond is al weg, laat alsjeblieft iedereen toch proberen zijn of haar verstand erbij te houden als je je kinderen lief hebt....
donderdag 13 november 2008 om 11:31
Ik had het hele topic niet helemaal gelezen...mn stukje is een reaktie op het openingsstukje van TO waarin ze het over meerdere ex-vrouwen met kinderen heeft...
(Quote:
Hoi, mijn partner is voordat wij een relatie kregen getrouwd geweest met een ander. Om mij heen gebeurt dit vaker, relaties na een eerder huwelijk. Maar wat me opvalt is dat het áltijd gezeik is met de ex vrouw in kwestie. Bij een sportmaatje van me is het elke keer hommeles met de exvrouw van haar vriend (en ja er zijn kinderen bij betrokken) en ook hier loopt het zwaar niet op rolletjes. Waarom gaan deze exvrouwen niet gewoon lekker verder met hun leven? Wat is dat nou voor kul om verbitterd je exman een hak proberen te zetten. Move on. In mijn geval zijn ze al 5 jaar uit elkaar maar nog is het de kinderen opstoken en het geknakte vrouwtje uithangen, onze plannen dwarsbomen etc.)
Hier kwam dus mijn reaktie op....(niet op het verdere relaas van TO)
(Quote:
Hoi, mijn partner is voordat wij een relatie kregen getrouwd geweest met een ander. Om mij heen gebeurt dit vaker, relaties na een eerder huwelijk. Maar wat me opvalt is dat het áltijd gezeik is met de ex vrouw in kwestie. Bij een sportmaatje van me is het elke keer hommeles met de exvrouw van haar vriend (en ja er zijn kinderen bij betrokken) en ook hier loopt het zwaar niet op rolletjes. Waarom gaan deze exvrouwen niet gewoon lekker verder met hun leven? Wat is dat nou voor kul om verbitterd je exman een hak proberen te zetten. Move on. In mijn geval zijn ze al 5 jaar uit elkaar maar nog is het de kinderen opstoken en het geknakte vrouwtje uithangen, onze plannen dwarsbomen etc.)
Hier kwam dus mijn reaktie op....(niet op het verdere relaas van TO)
donderdag 13 november 2008 om 11:36
Dubiootje,
Toevallig ook tips als e-mail contact ook niet werkt?
Hier een partner met een ex die emailen over en weer (telefonisch contact lukt gewoon niet). Maar ipv dat het over de kinderen gaat, hun gezondheid e.d. worden er allemaal zaken uit het verleden bij gehaald, met verwijten gestrooid en dat soort zaken. Partner kon daarin best wel mee gaan...die mailtjes over en weer waren niet misselijk. Na veel praten met partner heb ik hem zo ver dat hij de mailtjes zakelijk houdt..Maar nog houdt zij zich niet bezig met zaken die er toe doen, maar met verwijten gooien naar hem, hem echt gewoon de grond in boren...zeggen dat hij een slechte vader/man is en dat alles wat de kids mankeren zijn fout is. Het is gewoon zo moeilijk om daar niet op in te gaan, hij heeft er veel moeite mee om zichzelf niet tegenover haar te verdedigen. Ik blijf hem zeggen 'zolang je kinderen maar weten hoeveel je voor ze over hebt en van ze houdt' ...Maar als die worden 'gevoed' door hun moeder en ook gewoon echt bang zijn voor hun moeder..wat dan? Ik en partner kunnen er af en toe moedeloos van worden...dochter is een gestressed kindje..Het is echt zielig.
En natuurlijk elk verhaal heeft 2 kanten...Partner zit echt niet zonder fouten. ...Maar ik snap gewoon niet dat 2 volwassen mensen die jaren lang alles met elkaar geleefd hebben, 2 kinderen met elkaar hebben..zich zo naar elkaar toe opstellen! Ik kan er gewoon niet bij met mijn hoofd..
Toevallig ook tips als e-mail contact ook niet werkt?
Hier een partner met een ex die emailen over en weer (telefonisch contact lukt gewoon niet). Maar ipv dat het over de kinderen gaat, hun gezondheid e.d. worden er allemaal zaken uit het verleden bij gehaald, met verwijten gestrooid en dat soort zaken. Partner kon daarin best wel mee gaan...die mailtjes over en weer waren niet misselijk. Na veel praten met partner heb ik hem zo ver dat hij de mailtjes zakelijk houdt..Maar nog houdt zij zich niet bezig met zaken die er toe doen, maar met verwijten gooien naar hem, hem echt gewoon de grond in boren...zeggen dat hij een slechte vader/man is en dat alles wat de kids mankeren zijn fout is. Het is gewoon zo moeilijk om daar niet op in te gaan, hij heeft er veel moeite mee om zichzelf niet tegenover haar te verdedigen. Ik blijf hem zeggen 'zolang je kinderen maar weten hoeveel je voor ze over hebt en van ze houdt' ...Maar als die worden 'gevoed' door hun moeder en ook gewoon echt bang zijn voor hun moeder..wat dan? Ik en partner kunnen er af en toe moedeloos van worden...dochter is een gestressed kindje..Het is echt zielig.
En natuurlijk elk verhaal heeft 2 kanten...Partner zit echt niet zonder fouten. ...Maar ik snap gewoon niet dat 2 volwassen mensen die jaren lang alles met elkaar geleefd hebben, 2 kinderen met elkaar hebben..zich zo naar elkaar toe opstellen! Ik kan er gewoon niet bij met mijn hoofd..
Perfectionisme is niet perfect...
donderdag 13 november 2008 om 11:39
Petje af voor je Dubiootje, meen ik serieus!
Ik weet door mijn vriendin waar je mee te maken hebt. Tuurlijk...schouders eronder, je maakt er het beste van. En mijn vriendin belt me ook pas als ze zeker weet dat de kinderen slapen zodat ze even ongecensureeerd dr ei kwijt kan. Maar de opstelling van de vaders klopt natuurlijk van geen kanten, waarbij de moeders (jij dus ook) het maar weer moeten zien op te lossen.
En dan vind ik het dus niet onbegrijpelijk dat een nieuwe vriendin wel eens met een boze ex-vrouw geconfronteerd wordt.
Ik weet door mijn vriendin waar je mee te maken hebt. Tuurlijk...schouders eronder, je maakt er het beste van. En mijn vriendin belt me ook pas als ze zeker weet dat de kinderen slapen zodat ze even ongecensureeerd dr ei kwijt kan. Maar de opstelling van de vaders klopt natuurlijk van geen kanten, waarbij de moeders (jij dus ook) het maar weer moeten zien op te lossen.
En dan vind ik het dus niet onbegrijpelijk dat een nieuwe vriendin wel eens met een boze ex-vrouw geconfronteerd wordt.
donderdag 13 november 2008 om 11:45
quote:dubiootje schreef op 13 november 2008 @ 11:02:
Goed antwoord. Ik vind het wel moeilijk te volgen. Hoe bepaal je welke maatregelen nodig zijn als je geen helder beeld kan krijgen van de situatie? Als je niet af kunt gaan op het verhaal van beide ouders, ga je dan af op je indruk van hen? Bijvoorbeeld van de indruk of zij het belang van de kinderen vooropstellen en proberen de schade voor hen te beperken? Ga je daar je beslissing op baseren om contact met de andere ouder helemaal stop te zetten?
Ik vind dat zo'n verschrikkelijke maatregel. Ik vind rust ook een betrekkelijk begrip als een kind een van de ouders niet meer ziet. Is afwezigheid van ruzie rust? Vaak wordt het kind in dat geval aan de verzorgende ouder (meestal de moeder) toegewezen. Als zij degene is die de ruzies veroorzaakt/in stand houdt (wat erg moeilijk te bepalen is als je de waarheid niet weet), dan wordt zij in feite beloond voor gedrag dat haar kinderen schaadt. Ze kan dan nog jarenlang doorgaan met de vader zwart te maken en de kinderen tegen hem op te zetten.
De kinderen worden dan feitelijk gestraft doordat ze hun vader niet meer mogen zien. Niet dat het gaat om straffen of belonen, maar het zou toch eerder in het belang van de kinderen zijn dat ze bij hun vader wonen, als die zich wel redelijk en constructief opstelt tegenover de moeder? Daar wordt meestal niet voor gekozen (alleen als de moeder de kinderen aantoonbaar schaadt, en dat is nu juist vaak erg moeilijk). De kinderen wonen immers al bij de moeder en verhuizen zou (wederom) onrust zaaien.
Maar wat betekent het voor een kind om een ouder jarenlang niet meer te zien? Als het kind nog naar de andere ouder toe gaat, heeft die - ondanks alle spanningen die dat geeft - in elk geval de kans een band met het kind op te bouwen en de vuilspuiterij van de verzorgende ouder te ontkrachten.
Sorry Siobhan, misschien vervuil ik je topic met deze vragen, maar het gaat ook over de machtspositie van de moeder waar jij ook tegenaan loopt.Het contact tussen ouders en kinderen wordt niet zomaar stopgezet en het gebeurt alleen in gevallen waarbij het contact blijven houden schadelijker is, dan het contact verbreken.
Natuurlijk is het schadelijk voor kinderen als ze een van hun ouders niet meer zien. Maar soms is het nog schadelijker als ze geconfronteerd blijven met het aanhoudende gevecht tussen ouders. Kiezen tussen twee kwaden is dat; welk kwaad is het minst schadelijk. Maar dat het de kinderen schaadt is wel duidelijk.
Over dat 'belonen': Het gaat niet om het straffen of belonen van de liegende ouder, daar hebben we overigens een tijdje terug een hele discussie over gehad op een ander topic. Het gaat om waar een kind het beste bij gebaat is. Een vreselijke ex is niet bijvoorbaat een slechte ouder.
Wij zitten er niet om ouders eerlijk te behandelen. Wij zijn er om kinderen eerlijk te behandelen. En het is mooi als het belang van ouders dan ook gediend is. Maar dat staat niet voorop.
Goed antwoord. Ik vind het wel moeilijk te volgen. Hoe bepaal je welke maatregelen nodig zijn als je geen helder beeld kan krijgen van de situatie? Als je niet af kunt gaan op het verhaal van beide ouders, ga je dan af op je indruk van hen? Bijvoorbeeld van de indruk of zij het belang van de kinderen vooropstellen en proberen de schade voor hen te beperken? Ga je daar je beslissing op baseren om contact met de andere ouder helemaal stop te zetten?
Ik vind dat zo'n verschrikkelijke maatregel. Ik vind rust ook een betrekkelijk begrip als een kind een van de ouders niet meer ziet. Is afwezigheid van ruzie rust? Vaak wordt het kind in dat geval aan de verzorgende ouder (meestal de moeder) toegewezen. Als zij degene is die de ruzies veroorzaakt/in stand houdt (wat erg moeilijk te bepalen is als je de waarheid niet weet), dan wordt zij in feite beloond voor gedrag dat haar kinderen schaadt. Ze kan dan nog jarenlang doorgaan met de vader zwart te maken en de kinderen tegen hem op te zetten.
De kinderen worden dan feitelijk gestraft doordat ze hun vader niet meer mogen zien. Niet dat het gaat om straffen of belonen, maar het zou toch eerder in het belang van de kinderen zijn dat ze bij hun vader wonen, als die zich wel redelijk en constructief opstelt tegenover de moeder? Daar wordt meestal niet voor gekozen (alleen als de moeder de kinderen aantoonbaar schaadt, en dat is nu juist vaak erg moeilijk). De kinderen wonen immers al bij de moeder en verhuizen zou (wederom) onrust zaaien.
Maar wat betekent het voor een kind om een ouder jarenlang niet meer te zien? Als het kind nog naar de andere ouder toe gaat, heeft die - ondanks alle spanningen die dat geeft - in elk geval de kans een band met het kind op te bouwen en de vuilspuiterij van de verzorgende ouder te ontkrachten.
Sorry Siobhan, misschien vervuil ik je topic met deze vragen, maar het gaat ook over de machtspositie van de moeder waar jij ook tegenaan loopt.Het contact tussen ouders en kinderen wordt niet zomaar stopgezet en het gebeurt alleen in gevallen waarbij het contact blijven houden schadelijker is, dan het contact verbreken.
Natuurlijk is het schadelijk voor kinderen als ze een van hun ouders niet meer zien. Maar soms is het nog schadelijker als ze geconfronteerd blijven met het aanhoudende gevecht tussen ouders. Kiezen tussen twee kwaden is dat; welk kwaad is het minst schadelijk. Maar dat het de kinderen schaadt is wel duidelijk.
Over dat 'belonen': Het gaat niet om het straffen of belonen van de liegende ouder, daar hebben we overigens een tijdje terug een hele discussie over gehad op een ander topic. Het gaat om waar een kind het beste bij gebaat is. Een vreselijke ex is niet bijvoorbaat een slechte ouder.
Wij zitten er niet om ouders eerlijk te behandelen. Wij zijn er om kinderen eerlijk te behandelen. En het is mooi als het belang van ouders dan ook gediend is. Maar dat staat niet voorop.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 13 november 2008 om 11:52
quote:dubiootje schreef op 13 november 2008 @ 11:15:
Wat een gruwelijke opmerking tegen een kind, Siobhan Helaas kun je daar niets tegen doen. Het enige wat je kan doen, is er op de juiste manier op reageren. Als je kwaad of verontwaardigd reageert, denkt het kind dat dat op haar gericht is. Dus bewaar die emoties voor een ander moment. Je kan dan bijvoorbeeld zeggen: dat is een lelijk woord dat je gebruikt voor mensen die je niet aardig vindt. Jouw mama is boos op mij, denk ik, en ik weet niet precies waarom. Ik probeer altijd aardig tegen haar te doen, want ik wil graag dat jouw papa en mama en ik het goed met elkaar kunnen vinden. Want dat is ook het fijnste voor jullie. Ik vind het heel jammer dat je mama boos is op mij. Ik heb wel eens geprobeerd daar met haar over te praten maar dat wil ze helaas niet. Dus kan ik er niets aan doen. Ik snap dat dat voor jou heel lastig is. Ik vind jou heel lief en volgens mij vind jij mij ook lief, toch? Als jouw mama lelijke dingen over mij zegt, dan raak jij misschien een beetje in de war. Maar het belangrijkste dat je moet weten is dat we allemaal heel veel van je houden, je mama, je papa en ik.
.Ben ik niet met je eens. Je kunt kinderen uitleggen dat mamma en vriendin niet zo goed met elkaar kunnen opschieten, maar dat ze dat samen op moeten lossen omdat dat grote mensenproblemen zijn. Meer niet. Je kan een vergelijking trekken met dat het kind vast ook wel een klasgenootje heeft waar hij niet goed mee op kan schieten, maar waar hij soms wel mee samen moet werken, maar verder zou ik helemaal niks toelichten. Dat zijn volwassen problemen tussen mensen waar ze van houden en daar moet je de kinderen niet mee belasten. Ook niet zoals jij dat beschrijft, want er zit meer veroordeling van moeders gedrag in je woorden dan je beseft denk ik. En dat moet je ten alle tijden niet doen. Wat de andere partij ook doet.
Wat een gruwelijke opmerking tegen een kind, Siobhan Helaas kun je daar niets tegen doen. Het enige wat je kan doen, is er op de juiste manier op reageren. Als je kwaad of verontwaardigd reageert, denkt het kind dat dat op haar gericht is. Dus bewaar die emoties voor een ander moment. Je kan dan bijvoorbeeld zeggen: dat is een lelijk woord dat je gebruikt voor mensen die je niet aardig vindt. Jouw mama is boos op mij, denk ik, en ik weet niet precies waarom. Ik probeer altijd aardig tegen haar te doen, want ik wil graag dat jouw papa en mama en ik het goed met elkaar kunnen vinden. Want dat is ook het fijnste voor jullie. Ik vind het heel jammer dat je mama boos is op mij. Ik heb wel eens geprobeerd daar met haar over te praten maar dat wil ze helaas niet. Dus kan ik er niets aan doen. Ik snap dat dat voor jou heel lastig is. Ik vind jou heel lief en volgens mij vind jij mij ook lief, toch? Als jouw mama lelijke dingen over mij zegt, dan raak jij misschien een beetje in de war. Maar het belangrijkste dat je moet weten is dat we allemaal heel veel van je houden, je mama, je papa en ik.
.Ben ik niet met je eens. Je kunt kinderen uitleggen dat mamma en vriendin niet zo goed met elkaar kunnen opschieten, maar dat ze dat samen op moeten lossen omdat dat grote mensenproblemen zijn. Meer niet. Je kan een vergelijking trekken met dat het kind vast ook wel een klasgenootje heeft waar hij niet goed mee op kan schieten, maar waar hij soms wel mee samen moet werken, maar verder zou ik helemaal niks toelichten. Dat zijn volwassen problemen tussen mensen waar ze van houden en daar moet je de kinderen niet mee belasten. Ook niet zoals jij dat beschrijft, want er zit meer veroordeling van moeders gedrag in je woorden dan je beseft denk ik. En dat moet je ten alle tijden niet doen. Wat de andere partij ook doet.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 13 november 2008 om 12:03
Daar heb je wel gelijk in Poez. Het is inderdaad misschien te veel 'jezelf indekken' op deze manier en daarmee de schuld bij de moeder leggen. Dat gevoel moeten kinderen niet krijgen. Ze moeten inderdaad begrijpen dat het een grotemensenprobleem is. Lastig toch om goed op dit soort dingen te reageren.
Maar hoe reageer je dan als je kind thuiskomt met de opmerking die Siobhan hier neerzet?
Maar hoe reageer je dan als je kind thuiskomt met de opmerking die Siobhan hier neerzet?
Ga in therapie!
donderdag 13 november 2008 om 12:07
donderdag 13 november 2008 om 12:09
Ha Poez, ik heb het er ook niet over dat ouders eerlijk behandeld moeten worden, maar dat het belang van de kinderen voorop moet staan. Omgang met een van de ouders stopzetten is een onvoorstelbaar ingrijpende maatregel. Ik heb wel gelezen over gevallen waarin dat gebeurd is puur omdat de verstandhouding tussen beide ouders onhoudbaar was.
Hoe iemand als ex is hoeft niets te zeggen over hoe iemand als ouder is. Maar als er zoals in het geval van Siobhan (afgaand op wat zij schrijft) één ouder is die de kinderen - uit wrok, jaloezie e.d. tegenover de ex - schaadt, dan is dat toch wel relevant. Ik begrijp van jou dat je kijkt naar welke ouder het belang van de kinderen het best in het oog houdt. Is dat een doorslaggevende factor om te adviseren de kinderen aan die ouder toe te wijzen?
Hoe iemand als ex is hoeft niets te zeggen over hoe iemand als ouder is. Maar als er zoals in het geval van Siobhan (afgaand op wat zij schrijft) één ouder is die de kinderen - uit wrok, jaloezie e.d. tegenover de ex - schaadt, dan is dat toch wel relevant. Ik begrijp van jou dat je kijkt naar welke ouder het belang van de kinderen het best in het oog houdt. Is dat een doorslaggevende factor om te adviseren de kinderen aan die ouder toe te wijzen?
Ga in therapie!
donderdag 13 november 2008 om 12:13
Ik denk ook dat wat oudere kinderen zoiets hevig gaan gebruiken om in beide huizen er hun voordeel mee te doen .
Als moeders een woord als prostituee gebruikt ( even ervan uitgaand dat kind 11 is ) en kind weet niet wat dat is dan zal ze wel aan moeders hebben gevraagd " een pro-wat ? " En als het kind jonger was neem ik aan dat ze zo'n moeilijk woord niet eens onthouden kan .
Als moeders een woord als prostituee gebruikt ( even ervan uitgaand dat kind 11 is ) en kind weet niet wat dat is dan zal ze wel aan moeders hebben gevraagd " een pro-wat ? " En als het kind jonger was neem ik aan dat ze zo'n moeilijk woord niet eens onthouden kan .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 13 november 2008 om 12:15
quote:Lady37 schreef op 13 november 2008 @ 11:39:
Petje af voor je Dubiootje, meen ik serieus!
Ik weet door mijn vriendin waar je mee te maken hebt. Tuurlijk...schouders eronder, je maakt er het beste van.
Ik maak er niet het beste van voor mijn gevoel, dit is gewoon mijn leven nu met mijn kinderen. Je doet wat je moet doen. Het is vervelend als er steeds dingen zijn die energie kosten en die je moet oplossen. Maar zo heeft iedereen wel wat. Mijn ex zal altijd een rol in mijn leven blijven spelen vanwege de kinderen. Dat is een feit en het enige wat ik kan doen is er zo goed mogelijk mee omgaan.
Ik ben best boos nog hoor, ook omdat er nog veel zaken rondom de scheiding lopen die nog moeten worden opgelost. Als ik dan zie dat de kinderen daarin worden ingezet, dan word ik wel boos. Ik zie dat zelf als een fase die voorbij gaat, hopelijk als alle praktische/juridische zaken zijn afgerond. Mijn doel is niet meer boos te zijn en helemaal geen gevoelens meer voor mijn ex te hebben. Dat is voor de kinderen en voor mezelf het beste. Als hij ook op dat punt belandt, dan kunnen we hopelijk weer met elkaar door één deur.
Ik ga er niet vanuit dat boosheid erbij hoort omdat die ander zo doet, het is mijn probleem en ook dat moet ik zelf oplossen.
Petje af voor je Dubiootje, meen ik serieus!
Ik weet door mijn vriendin waar je mee te maken hebt. Tuurlijk...schouders eronder, je maakt er het beste van.
Ik maak er niet het beste van voor mijn gevoel, dit is gewoon mijn leven nu met mijn kinderen. Je doet wat je moet doen. Het is vervelend als er steeds dingen zijn die energie kosten en die je moet oplossen. Maar zo heeft iedereen wel wat. Mijn ex zal altijd een rol in mijn leven blijven spelen vanwege de kinderen. Dat is een feit en het enige wat ik kan doen is er zo goed mogelijk mee omgaan.
Ik ben best boos nog hoor, ook omdat er nog veel zaken rondom de scheiding lopen die nog moeten worden opgelost. Als ik dan zie dat de kinderen daarin worden ingezet, dan word ik wel boos. Ik zie dat zelf als een fase die voorbij gaat, hopelijk als alle praktische/juridische zaken zijn afgerond. Mijn doel is niet meer boos te zijn en helemaal geen gevoelens meer voor mijn ex te hebben. Dat is voor de kinderen en voor mezelf het beste. Als hij ook op dat punt belandt, dan kunnen we hopelijk weer met elkaar door één deur.
Ik ga er niet vanuit dat boosheid erbij hoort omdat die ander zo doet, het is mijn probleem en ook dat moet ik zelf oplossen.
Ga in therapie!
donderdag 13 november 2008 om 12:16
Poezewoes..ik lees in je reaktie's dat je veel met dit soort moeilijke situatie's rondom kinderen en scheiding te maken hebt. Wat zou jij adviseren nu wel/niet tegen ze (de kids, 5 en 10 jaar) te zeggen als ..zoals in mn vriendins geval papa afbelt met de mededeling dat 'hun' weekend met papa (weer) niet door kan gaan? (er valt ook niet over te praten met hem...alternatieven wat betreft kostenbesparing 'hoort' hij niet)
Mn vriendin vroeg mij gisteren nog: "wat moet ik zeggen als ze huilend vragen 'waarom niet? jij hebt toch ook wel eens niet veel geld? " ..en "wanneer zien we hem dan weer..hoelang duurt dat dan?"...Ik ben geen proff, dus weet het antwoord dan ook niet altijd natuurlijk...
Mn vriendin vroeg mij gisteren nog: "wat moet ik zeggen als ze huilend vragen 'waarom niet? jij hebt toch ook wel eens niet veel geld? " ..en "wanneer zien we hem dan weer..hoelang duurt dat dan?"...Ik ben geen proff, dus weet het antwoord dan ook niet altijd natuurlijk...
