Relaties
alle pijlers
Verder na bedrog, hoe?
vrijdag 13 mei 2016 om 07:48
Dit is het vervolg van het "partner biecht op...' topic
Partner biecht op...
In dit topic hoop ik mensen te spreken die weten wat het is om verder te leven nadat je vertrouwen geschonden is in je relatie. Wat is de impact op je relatie, als je hoort dat je partner je bedrogen heeft?
Vreemdgaan, hoerenbezoek, een eenmalig slippertje, een langdurig dubbelleven.?
Waar ga je doorheen, en wat doet je beslissen om weg te gaan of toch te blijven?
In het vorige topic liepen de emoties vaak hoog op. Dat is logisch.
Toch werd er (meestal) vanuit respect gereageerd, en dat was helpend.
Dus geef gerust je mening, alle standpunten zijn welkom, maar spreek elkaar aan zoals je zelf ook aangesproken zou willen worden.
Mijn achtergrond:
Ik hoorde 3 weken geleden dat mijn man al zeker 15 jaar van ons 20 jarige huwelijk af en toe naar de hoeren gaat. Ons huwelijk was verder goed. Twee (puber)zoons. Niemand weet dit nog, en dat valt me zwaar. Hij is totaal ongeveer 25x geweest. En dan nog 3 a 4x zoveel keer om te 'kijken' in die hoeren straat. Om de kick vd spanning.
Vroeger riep ik van: 'Als mijn vriend/man ooit vreemd zou gaan, dan schop ik hem er uit!
Geen twijfel mogelijk. 'Zoiets PIK je toch zeker niet?'
Maar nu, in de situatie, een situatie die ik nooit aan heb zien komen, voelt alles anders.
Niet meer duidelijk, maar vol twijfels en pijn. Hoe kan het dat ik dit nooit gemerkt heb? Waren er dan geen enkele signalen? Wat zegt dat over mij? Heb ik dan zo'n plank voor mijn kop? Of is hij zo'n briljant leugenaar? Was alles een leugen? Ook die mooie, liefdevolle intieme momenten? Ik kijk naar de scherven van mijn huwelijk en weet niet of ik dit nog kan lijmen. We kunnen 'door', maar kan ik hem ooit nog vertrouwen?
Ik word heen en weer geslingerd tussen woede, machteloosheid en verdriet. Alles waar ik in geloofde is onzeker geworden.
Ik hoop hier mensen te 'spreken ' die ook ooit bedrogen zijn. Ik ben benieuwd hoe die het hebben aangepakt. Ik wil nu -voorlopig- 'door'. Alles staat in de 'pauze-stand'. Hij woont hier in huis, slaapt apart. Als de emotionele rollercoaster wat vaart vermindert, het stof wat optrekt, dan hoop ik dat ik zie (voel? ) hoe de toekomst er uit ziet.
Hij gaat binnenkort hulp krijgen bij Rodersana, (ambulant, gesprekken,) om zijn seksverslaving aan te pakken. Ik heb nu 3x een gesprek gehad met mijn huisarts om even te kunnen ventileren.
Alle mensen die ik ken, staan of te ver weg van me, of te dichtbij, om dit tegen te kunnen vertellen.
De jongens mogen dit niet te weten komen; hoe erg ik dit ook vind, hij is een geweldige vader voor ze en dat beeld wil ik ze niet ontnemen.
Ben nu aan het zoeken naar een 'luisterend oor' in de hulpverlening.
Een gespreksgroep v lotgenoten ofzo. Partners van seksverslaafden. Partners van 'cheaters'. Zoiets. Maar ben nog niets tegengekomen. (Niet iets zonder een bepaalde religie.)
Want ik vraag me af hoe je omgaat met deze wisselende buien. Het ene moment zie ik geen enkele mogelijkheid meer, het volgende moment voel ik nog steeds die band, die liefde, (ookal haat ik hem tegelijkertijd).
Vraag me af of het mogelijk is om dat vertrouwen terug te krijgen.
En of jou dat dus gelukt is. Of niet. En hoe dat ging.
Partner biecht op...
In dit topic hoop ik mensen te spreken die weten wat het is om verder te leven nadat je vertrouwen geschonden is in je relatie. Wat is de impact op je relatie, als je hoort dat je partner je bedrogen heeft?
Vreemdgaan, hoerenbezoek, een eenmalig slippertje, een langdurig dubbelleven.?
Waar ga je doorheen, en wat doet je beslissen om weg te gaan of toch te blijven?
In het vorige topic liepen de emoties vaak hoog op. Dat is logisch.
Toch werd er (meestal) vanuit respect gereageerd, en dat was helpend.
Dus geef gerust je mening, alle standpunten zijn welkom, maar spreek elkaar aan zoals je zelf ook aangesproken zou willen worden.
Mijn achtergrond:
Ik hoorde 3 weken geleden dat mijn man al zeker 15 jaar van ons 20 jarige huwelijk af en toe naar de hoeren gaat. Ons huwelijk was verder goed. Twee (puber)zoons. Niemand weet dit nog, en dat valt me zwaar. Hij is totaal ongeveer 25x geweest. En dan nog 3 a 4x zoveel keer om te 'kijken' in die hoeren straat. Om de kick vd spanning.
Vroeger riep ik van: 'Als mijn vriend/man ooit vreemd zou gaan, dan schop ik hem er uit!
Geen twijfel mogelijk. 'Zoiets PIK je toch zeker niet?'
Maar nu, in de situatie, een situatie die ik nooit aan heb zien komen, voelt alles anders.
Niet meer duidelijk, maar vol twijfels en pijn. Hoe kan het dat ik dit nooit gemerkt heb? Waren er dan geen enkele signalen? Wat zegt dat over mij? Heb ik dan zo'n plank voor mijn kop? Of is hij zo'n briljant leugenaar? Was alles een leugen? Ook die mooie, liefdevolle intieme momenten? Ik kijk naar de scherven van mijn huwelijk en weet niet of ik dit nog kan lijmen. We kunnen 'door', maar kan ik hem ooit nog vertrouwen?
Ik word heen en weer geslingerd tussen woede, machteloosheid en verdriet. Alles waar ik in geloofde is onzeker geworden.
Ik hoop hier mensen te 'spreken ' die ook ooit bedrogen zijn. Ik ben benieuwd hoe die het hebben aangepakt. Ik wil nu -voorlopig- 'door'. Alles staat in de 'pauze-stand'. Hij woont hier in huis, slaapt apart. Als de emotionele rollercoaster wat vaart vermindert, het stof wat optrekt, dan hoop ik dat ik zie (voel? ) hoe de toekomst er uit ziet.
Hij gaat binnenkort hulp krijgen bij Rodersana, (ambulant, gesprekken,) om zijn seksverslaving aan te pakken. Ik heb nu 3x een gesprek gehad met mijn huisarts om even te kunnen ventileren.
Alle mensen die ik ken, staan of te ver weg van me, of te dichtbij, om dit tegen te kunnen vertellen.
De jongens mogen dit niet te weten komen; hoe erg ik dit ook vind, hij is een geweldige vader voor ze en dat beeld wil ik ze niet ontnemen.
Ben nu aan het zoeken naar een 'luisterend oor' in de hulpverlening.
Een gespreksgroep v lotgenoten ofzo. Partners van seksverslaafden. Partners van 'cheaters'. Zoiets. Maar ben nog niets tegengekomen. (Niet iets zonder een bepaalde religie.)
Want ik vraag me af hoe je omgaat met deze wisselende buien. Het ene moment zie ik geen enkele mogelijkheid meer, het volgende moment voel ik nog steeds die band, die liefde, (ookal haat ik hem tegelijkertijd).
Vraag me af of het mogelijk is om dat vertrouwen terug te krijgen.
En of jou dat dus gelukt is. Of niet. En hoe dat ging.
zondag 15 mei 2016 om 12:19
quote:feow schreef op 15 mei 2016 @ 12:01:
[...]
Misschien moet jij de link die jij hier net plaatste nog maar eens lezen dan.
Weet je welk stuk ik herkende?
'In het begin vond ze het werk prima. Het verdiende goed en ze vond het niet erg om te doen' (geen quote, even uit mijn geheugen)
Ze werd pas dakloos toen die vriend er achter kwam, boos werd en zij zich schaamde.Klopt en wat mij dus in dit verhaal aanspreekt is dat het voor een klant dus niet uit lijkt te maken ze gaan er toch wel overheen. Zelfs toen ze drugsverslaafd en mager was.
[...]
Misschien moet jij de link die jij hier net plaatste nog maar eens lezen dan.
Weet je welk stuk ik herkende?
'In het begin vond ze het werk prima. Het verdiende goed en ze vond het niet erg om te doen' (geen quote, even uit mijn geheugen)
Ze werd pas dakloos toen die vriend er achter kwam, boos werd en zij zich schaamde.Klopt en wat mij dus in dit verhaal aanspreekt is dat het voor een klant dus niet uit lijkt te maken ze gaan er toch wel overheen. Zelfs toen ze drugsverslaafd en mager was.
zondag 15 mei 2016 om 13:07
quote:Kiki789 schreef op 15 mei 2016 @ 11:15:
Mijn bijna ex-man gaat ook al +20 jaren naar de hoeren. Ik wist er op den duur van, stak m'n kop in het zand, begreep en rationaliseerde alles en werd steeds ongelukkiger. Heb er in het vorige topic over geschreven, maar heb geen vragen van Zeeland gezien hierover ... Misschien omdat de uitkomst in mijn geval niet dat is wat zij wilt (?) of omdat de mijne erger is (drank en drugs erbij)?
Blijft gewoon gevalletje dis-respect (liefde bestaat niet zonder respect!!) wat de details ook zijn. Vooral geen respect voor mezelf ...Wat heftig. Ik begrijp dat het je ex is inmiddels? Hoe kwam je erachter ?
Mijn bijna ex-man gaat ook al +20 jaren naar de hoeren. Ik wist er op den duur van, stak m'n kop in het zand, begreep en rationaliseerde alles en werd steeds ongelukkiger. Heb er in het vorige topic over geschreven, maar heb geen vragen van Zeeland gezien hierover ... Misschien omdat de uitkomst in mijn geval niet dat is wat zij wilt (?) of omdat de mijne erger is (drank en drugs erbij)?
Blijft gewoon gevalletje dis-respect (liefde bestaat niet zonder respect!!) wat de details ook zijn. Vooral geen respect voor mezelf ...Wat heftig. Ik begrijp dat het je ex is inmiddels? Hoe kwam je erachter ?
zondag 15 mei 2016 om 13:10
quote:Kwejeebo schreef op 15 mei 2016 @ 12:13:
[...]
Ik geloof dat je leeftijd inmiddels minimaal 21 moet zijn of dat dit aangepast gaat worden naar 21+.de meeste prostitutie is niet legaal. en dat een pooier belasting betaalt wil niet zeggen dat hij geen vrouwenhandelaar is. De branche is door en door rot en je kan het niet of nauwelijks controleren
[...]
Ik geloof dat je leeftijd inmiddels minimaal 21 moet zijn of dat dit aangepast gaat worden naar 21+.de meeste prostitutie is niet legaal. en dat een pooier belasting betaalt wil niet zeggen dat hij geen vrouwenhandelaar is. De branche is door en door rot en je kan het niet of nauwelijks controleren
zondag 15 mei 2016 om 13:15
zondag 15 mei 2016 om 13:32
Deadpool, Ja, het is eenmalig geweest. Of het lekker was, heeft mijn man nooit willen zeggen. Wilde ik het weten? Nee, ik denk het niet. Je stelt dat ik thuis heb zitten wachten, maar dat kan ik me niet op die manier herinneren. Ik ben gaan verven en klussen, zodat we de handel snel konden verkopen. Ik ging er vanuit dat het stuk was en niet meer gemaakt kon worden. Ik wilde geen slachtoffer worden van de situatie, zelf mijn touwtjes in handen houden. Wat hij met de zijne deed, was me op dat moment worst.
Het heeft ook een tijd geduurd voor ik dat stadium, het stadium van morgen zetten het huis te koop en gaan we uit elkaar, voorbij was.
Ik wil Zeeland zeggen, dat het altijd bij me is gebleven, nooit meer weggaat en dat zal voor jou hetzelfde zijn. Het gaat ook niet weg als jullie uit elkaar gaan, maar dan hoef je elkaar niet elke dag in de ogen te kijken. Niets wordt ooit weer hetzelfde met of zonder elkaar, dat geldt voor alle ingrijpende gebeurtenissen in je leven. Ik lees dat jouw man bereid is om te doen wat nodig is om de relatie in stand te houden en ook jij doet moedige pogingen. Dan lijkt het mij, dat jullie het de moeite waard vinden om voor te werken.
Het heeft ook een tijd geduurd voor ik dat stadium, het stadium van morgen zetten het huis te koop en gaan we uit elkaar, voorbij was.
Ik wil Zeeland zeggen, dat het altijd bij me is gebleven, nooit meer weggaat en dat zal voor jou hetzelfde zijn. Het gaat ook niet weg als jullie uit elkaar gaan, maar dan hoef je elkaar niet elke dag in de ogen te kijken. Niets wordt ooit weer hetzelfde met of zonder elkaar, dat geldt voor alle ingrijpende gebeurtenissen in je leven. Ik lees dat jouw man bereid is om te doen wat nodig is om de relatie in stand te houden en ook jij doet moedige pogingen. Dan lijkt het mij, dat jullie het de moeite waard vinden om voor te werken.
zondag 15 mei 2016 om 13:41
quote:Deadpool schreef op 15 mei 2016 @ 13:15:
Ik heb op kamers gezeten vlakbij de Keileweg en daar zaten niet de meest frisse hoeren op Aarde om het maar ff zo te zeggen. Toen ik keer na uitgaan naar huis fietste stond er serieus een file. Voornamelijk stationwagons met Efteling en Drievliet stickers op de achterruit Ja en zo kwam Rob Oudkerk, getrouwd, vader en voormalig wethouder Sociale Zaken, Onderwijs en Integratie, regelmatig op de Theemsweg/afwerkplek in Amsterdam. Die kwestie is al tig jaar geleden, maar als ik hem nu op radio of tv zie/hoor, moet ik daar toch altijd nog even aan denken en het lijkt me verschrikkelijk om zo met je eigen man te moeten leven, iig de komende tijd nadat het is uitgekomen. Dat elke keer als je hem ziet, aan hem denkt, je dat beeld voor je ziet.
Ik heb op kamers gezeten vlakbij de Keileweg en daar zaten niet de meest frisse hoeren op Aarde om het maar ff zo te zeggen. Toen ik keer na uitgaan naar huis fietste stond er serieus een file. Voornamelijk stationwagons met Efteling en Drievliet stickers op de achterruit Ja en zo kwam Rob Oudkerk, getrouwd, vader en voormalig wethouder Sociale Zaken, Onderwijs en Integratie, regelmatig op de Theemsweg/afwerkplek in Amsterdam. Die kwestie is al tig jaar geleden, maar als ik hem nu op radio of tv zie/hoor, moet ik daar toch altijd nog even aan denken en het lijkt me verschrikkelijk om zo met je eigen man te moeten leven, iig de komende tijd nadat het is uitgekomen. Dat elke keer als je hem ziet, aan hem denkt, je dat beeld voor je ziet.
zondag 15 mei 2016 om 13:42
Haar man zegt dat hij bereid is. Zeeland zegt dat ze hulp voor zichzelf wil. Ondertussen zijn er enkele weken voorbij terwijl ze beiden wachten op hulp. Aan alles lijkt een "maar" te zitten. Ik weet het niet, ik greep alles met beide handen aan. Er is niet zoiets als goede of foute hulp. Geen beweging, dat is in mijn ogen niet goed. In mijn beleving leeft de man van Zeeland 'al weer gewoon verder'. De bom is ontploft, maar veel bleef staan, bleef in stand. De verandernoodzaak lijkt niet zo groot. Praten over in plaats van handelen, lijkt te voldoen. Dat was bij mij en ons ook heel lang zo. Tot ik mijn beschermende pak uittrok. Toen kwam die bom alsnog vol binnen.
zondag 15 mei 2016 om 14:03
ik heb dat ook bij Rob Ouderkerk inderdaad. Als ik hem zie walg ik. Ik vraag me af hoe TO voorheen naar dit soort mensen keek.
even over dat christelijke: Ik heb ooit wel in die kringen verkeerd en het is zeker niet overal zo dat het een ziekte is of dat het niet je eigen verantwoordelijkheid is. wat ik heb gehoord is dat het gezien wordt als verleiding van de duivel en dat het aan jezelf is of je daar op in gaat of niet. Het kan de moeite waard zijn om toch eens te kijken wat het nou precies inhoudt.
even over dat christelijke: Ik heb ooit wel in die kringen verkeerd en het is zeker niet overal zo dat het een ziekte is of dat het niet je eigen verantwoordelijkheid is. wat ik heb gehoord is dat het gezien wordt als verleiding van de duivel en dat het aan jezelf is of je daar op in gaat of niet. Het kan de moeite waard zijn om toch eens te kijken wat het nou precies inhoudt.
zondag 15 mei 2016 om 14:16
Ik word een beetje moedeloos en verdrietig van dit topic. Ik denk dat dat is omdat ik je gedrag helaas herken.
Je man heeft vrouwen gebruikt. Laten we voor het gemak er vanuit gaan dat het 18+ vrouwen waren. Zie jij je ooit nog vol overgave seks hebben met deze man? Dan neemt hij je en ga je je nooit afvragen of hij nu aan Nadine1, Chantal2 of Anniek3 denkt?
Ik denk dat er iets onherstelbaar stuk is. Iets wat jouw beeld van de relatie voor altijd veranderd heeft.
Maar je hoeft niet meteen alle banden te verbreken. Je hoeft niet samen door te gaan als partners. Je kunt samen door gaan als ouders en eventueel uiteindelijk als vrienden.
Je staat er niet alleen voor. Je geeft alleen duidelijk de grenzen aan.
Verraad werpt een schaduw op al het mooie wat je had en hebt. Op dit moment klamp jij je vast aan de mooie (besmette) dingen die er waren. Dat zou ik denk ik net zo gedaan hebben.
Ik herken je acties. Ik herken het omdat mijn ex ook dingen deed die niet door de beugel konden. Ik probeerde dit ook te rationaliseren. Maar mijn hart voelde als lood. Ik probeerde krampachtig te controleren dat het niet weer zou gebeuren.
Maar ik spreek uit ervaring dat als de breuk er uiteindelijk toch komt het voor zo een verlichting zorgt. Letterlijk. Ik voelde me zoveel lichter. En ik begon mezelf weer te zien.
Nu na al die jaren kijk ik er soms op terug en vraag ik me af of hij het nog steeds doet, nu bij zn nieuwe vriendin. Vast. Dan voel ik het weer even. Dat vertrouwde k gevoel van verraad. Want dat zit ontzettend diep.
Wat jij nodig hebt is een Laat de diverse meningen je goed doordringen. Ookal zijn ze negatief in jouw ogen. In mijn situatie destijds vertelde ik niemand iets. Bang voor veroordeling. Wat had ik destijds graag dit forum gekend. Want ik moest echt wakker worden geschud.
Gelukkig is het mij uiteindelijk zelf gelukt. Sterkte Zeeland. En nogmaals
Je man heeft vrouwen gebruikt. Laten we voor het gemak er vanuit gaan dat het 18+ vrouwen waren. Zie jij je ooit nog vol overgave seks hebben met deze man? Dan neemt hij je en ga je je nooit afvragen of hij nu aan Nadine1, Chantal2 of Anniek3 denkt?
Ik denk dat er iets onherstelbaar stuk is. Iets wat jouw beeld van de relatie voor altijd veranderd heeft.
Maar je hoeft niet meteen alle banden te verbreken. Je hoeft niet samen door te gaan als partners. Je kunt samen door gaan als ouders en eventueel uiteindelijk als vrienden.
Je staat er niet alleen voor. Je geeft alleen duidelijk de grenzen aan.
Verraad werpt een schaduw op al het mooie wat je had en hebt. Op dit moment klamp jij je vast aan de mooie (besmette) dingen die er waren. Dat zou ik denk ik net zo gedaan hebben.
Ik herken je acties. Ik herken het omdat mijn ex ook dingen deed die niet door de beugel konden. Ik probeerde dit ook te rationaliseren. Maar mijn hart voelde als lood. Ik probeerde krampachtig te controleren dat het niet weer zou gebeuren.
Maar ik spreek uit ervaring dat als de breuk er uiteindelijk toch komt het voor zo een verlichting zorgt. Letterlijk. Ik voelde me zoveel lichter. En ik begon mezelf weer te zien.
Nu na al die jaren kijk ik er soms op terug en vraag ik me af of hij het nog steeds doet, nu bij zn nieuwe vriendin. Vast. Dan voel ik het weer even. Dat vertrouwde k gevoel van verraad. Want dat zit ontzettend diep.
Wat jij nodig hebt is een Laat de diverse meningen je goed doordringen. Ookal zijn ze negatief in jouw ogen. In mijn situatie destijds vertelde ik niemand iets. Bang voor veroordeling. Wat had ik destijds graag dit forum gekend. Want ik moest echt wakker worden geschud.
Gelukkig is het mij uiteindelijk zelf gelukt. Sterkte Zeeland. En nogmaals
zondag 15 mei 2016 om 14:43
@ Monti, binnenkort ex. Ik weet het niet eens meer wanneer ik hem de eerste keer betrapte. Ik heb die dingen weggestopt, het is zo lang geleden en er is zo veel gebeurd.
Het stapelt zich op, daarna groei je uit elkaar en dan maak je ruzie wanneer je ergens achter komt; iemand vertelt iets, je vind een smsje oid, hem ad tand voelen en dan weten dat hij liegt.
Je komt in een crisis wanneer je bewijs hebt, ik maakte dan erge ruzie en een paar keer heb ik mijn spullen gepakt, om vervolgens er weer in te trappen (meestal binnen paar dagen, op het laatst paar weken tot maanden) wanneer hij mij smeekte om terug te komen, beterheid beloofde, en zelfs in een aantal keren in therapie ging, maar dat heeft niet mogen helpen en het deed er ook niet meer toe. Er was al veel te veel kapot.
Onze levens door en door met elkaar verweven, wat wij hebben/hadden was een grote afhankelijkheid, geen grote liefde. Tuurlijk geef je om elkaar, maar niet op een gezonde manier.
Ik hield me destijds niet een bezig met het feit dat hij vrouwen wellicht uitbuitte (ook al waren het dure escorts) je kijkt gewoonweg niet naar deze dingen, omdat je in hoofd aan het bolwerken bent hoe je je relatie in stand moet houden. En nadenken over de nare dingen past niet in dat plaatje. Stel je voor dat je verantwoordelijkheid moet nemen voor je daden (hij en ik beiden!), in mijn geval stel je voor dat dit nou de man is waar je zo veel van houdt, eentje die liegt en bedriegt, hoeren neukt, mij verdrietig maakt .... Wat zegt dat over mij als ik bij zo iemand blijf?
En dus om in die relatie te blijven, mijn leven zo veel mogelijk "normaal" en vooral (schijn)comfortabel te houden, stop je alles weg en ga je door met niet te kijken naar de lelijke dingen en vooral geen antwoorden geven op die vragen die zo belangrijk zijn.
Het stapelt zich op, daarna groei je uit elkaar en dan maak je ruzie wanneer je ergens achter komt; iemand vertelt iets, je vind een smsje oid, hem ad tand voelen en dan weten dat hij liegt.
Je komt in een crisis wanneer je bewijs hebt, ik maakte dan erge ruzie en een paar keer heb ik mijn spullen gepakt, om vervolgens er weer in te trappen (meestal binnen paar dagen, op het laatst paar weken tot maanden) wanneer hij mij smeekte om terug te komen, beterheid beloofde, en zelfs in een aantal keren in therapie ging, maar dat heeft niet mogen helpen en het deed er ook niet meer toe. Er was al veel te veel kapot.
Onze levens door en door met elkaar verweven, wat wij hebben/hadden was een grote afhankelijkheid, geen grote liefde. Tuurlijk geef je om elkaar, maar niet op een gezonde manier.
Ik hield me destijds niet een bezig met het feit dat hij vrouwen wellicht uitbuitte (ook al waren het dure escorts) je kijkt gewoonweg niet naar deze dingen, omdat je in hoofd aan het bolwerken bent hoe je je relatie in stand moet houden. En nadenken over de nare dingen past niet in dat plaatje. Stel je voor dat je verantwoordelijkheid moet nemen voor je daden (hij en ik beiden!), in mijn geval stel je voor dat dit nou de man is waar je zo veel van houdt, eentje die liegt en bedriegt, hoeren neukt, mij verdrietig maakt .... Wat zegt dat over mij als ik bij zo iemand blijf?
En dus om in die relatie te blijven, mijn leven zo veel mogelijk "normaal" en vooral (schijn)comfortabel te houden, stop je alles weg en ga je door met niet te kijken naar de lelijke dingen en vooral geen antwoorden geven op die vragen die zo belangrijk zijn.
zondag 15 mei 2016 om 14:51
quote:Zeeland1970 schreef op 15 mei 2016 @ 09:35:
Pijnlijk, Kiki. ...
Nee, 'diepe liefde' van één kant gaat dat niet werken nee.
Wezenlijke vragen: wat is dan die liefde? In hoeverre speelt de angst om alleen te blijven een rol? Hoeveel moet/mag/KUN je hanteren in de naam van liefde? Kun of mag je je eigen grenzen hierin bijstellen, zonder dat dit schadelijk is voor jezelf? En, bij een groot verraad, is er dan eigenlijk nog wel sprake van liefde?
En, nog een vraag - misschien niet voor nu, maar wellicht ooit - "Doe ik jou wel recht door bij je te blijven, ook al hou ik van je. Ben ik wel degene die jou bieden kan wat jij nodig hebt. Want er was iets waardoor je stiekem deed en wilde. En jij bent daar evengoed ongelukkig van geworden."
En dan bedoel ik niet dat het over 'schuld' gaat of dat je zijn verantwoordelijkheid naar jezelf toetrekt, maar over wat je elkaar kunt bieden. Want die vraag geldt ook andersom. "Kan hij mij - met al zijn liefde - wel bieden wat ik nodig heb?" Is deze liefde toereikend?
Pijnlijk, Kiki. ...
Nee, 'diepe liefde' van één kant gaat dat niet werken nee.
Wezenlijke vragen: wat is dan die liefde? In hoeverre speelt de angst om alleen te blijven een rol? Hoeveel moet/mag/KUN je hanteren in de naam van liefde? Kun of mag je je eigen grenzen hierin bijstellen, zonder dat dit schadelijk is voor jezelf? En, bij een groot verraad, is er dan eigenlijk nog wel sprake van liefde?
En, nog een vraag - misschien niet voor nu, maar wellicht ooit - "Doe ik jou wel recht door bij je te blijven, ook al hou ik van je. Ben ik wel degene die jou bieden kan wat jij nodig hebt. Want er was iets waardoor je stiekem deed en wilde. En jij bent daar evengoed ongelukkig van geworden."
En dan bedoel ik niet dat het over 'schuld' gaat of dat je zijn verantwoordelijkheid naar jezelf toetrekt, maar over wat je elkaar kunt bieden. Want die vraag geldt ook andersom. "Kan hij mij - met al zijn liefde - wel bieden wat ik nodig heb?" Is deze liefde toereikend?
zondag 15 mei 2016 om 15:01
quote:Kiki789 schreef op 15 mei 2016 @ 14:43:
@ Monti, binnenkort ex. Ik weet het niet eens meer wanneer ik hem de eerste keer betrapte. Ik heb die dingen weggestopt, het is zo lang geleden en er is zo veel gebeurd.
Het stapelt zich op, daarna groei je uit elkaar en dan maak je ruzie wanneer je ergens achter komt; iemand vertelt iets, je vind een smsje oid, hem ad tand voelen en dan weten dat hij liegt.
Je komt in een crisis wanneer je bewijs hebt, ik maakte dan erge ruzie en een paar keer heb ik mijn spullen gepakt, om vervolgens er weer in te trappen (meestal binnen paar dagen, op het laatst paar weken tot maanden) wanneer hij mij smeekte om terug te komen, beterheid beloofde, en zelfs in een aantal keren in therapie ging, maar dat heeft niet mogen helpen en het deed er ook niet meer toe. Er was al veel te veel kapot.
Onze levens door en door met elkaar verweven, wat wij hebben/hadden was een grote afhankelijkheid, geen grote liefde. Tuurlijk geef je om elkaar, maar niet op een gezonde manier.
Ik hield me destijds niet een bezig met het feit dat hij vrouwen wellicht uitbuitte (ook al waren het dure escorts) je kijkt gewoonweg niet naar deze dingen, omdat je in hoofd aan het bolwerken bent hoe je je relatie in stand moet houden. En nadenken over de nare dingen past niet in dat plaatje. Stel je voor dat je verantwoordelijkheid moet nemen voor je daden (hij en ik beiden!), in mijn geval stel je voor dat dit nou de man is waar je zo veel van houdt, eentje die liegt en bedriegt, hoeren neukt, mij verdrietig maakt .... Wat zegt dat over mij als ik bij zo iemand blijf?
En dus om in die relatie te blijven, mijn leven zo veel mogelijk "normaal" en vooral (schijn)comfortabel te houden, stop je alles weg en ga je door met niet te kijken naar de lelijke dingen en vooral geen antwoorden geven op die vragen die zo belangrijk zijn.Wauw meid, wat moeilijk moet dat zijn geweest.
@ Monti, binnenkort ex. Ik weet het niet eens meer wanneer ik hem de eerste keer betrapte. Ik heb die dingen weggestopt, het is zo lang geleden en er is zo veel gebeurd.
Het stapelt zich op, daarna groei je uit elkaar en dan maak je ruzie wanneer je ergens achter komt; iemand vertelt iets, je vind een smsje oid, hem ad tand voelen en dan weten dat hij liegt.
Je komt in een crisis wanneer je bewijs hebt, ik maakte dan erge ruzie en een paar keer heb ik mijn spullen gepakt, om vervolgens er weer in te trappen (meestal binnen paar dagen, op het laatst paar weken tot maanden) wanneer hij mij smeekte om terug te komen, beterheid beloofde, en zelfs in een aantal keren in therapie ging, maar dat heeft niet mogen helpen en het deed er ook niet meer toe. Er was al veel te veel kapot.
Onze levens door en door met elkaar verweven, wat wij hebben/hadden was een grote afhankelijkheid, geen grote liefde. Tuurlijk geef je om elkaar, maar niet op een gezonde manier.
Ik hield me destijds niet een bezig met het feit dat hij vrouwen wellicht uitbuitte (ook al waren het dure escorts) je kijkt gewoonweg niet naar deze dingen, omdat je in hoofd aan het bolwerken bent hoe je je relatie in stand moet houden. En nadenken over de nare dingen past niet in dat plaatje. Stel je voor dat je verantwoordelijkheid moet nemen voor je daden (hij en ik beiden!), in mijn geval stel je voor dat dit nou de man is waar je zo veel van houdt, eentje die liegt en bedriegt, hoeren neukt, mij verdrietig maakt .... Wat zegt dat over mij als ik bij zo iemand blijf?
En dus om in die relatie te blijven, mijn leven zo veel mogelijk "normaal" en vooral (schijn)comfortabel te houden, stop je alles weg en ga je door met niet te kijken naar de lelijke dingen en vooral geen antwoorden geven op die vragen die zo belangrijk zijn.Wauw meid, wat moeilijk moet dat zijn geweest.
zondag 15 mei 2016 om 15:01
quote:Watson schreef op 15 mei 2016 @ 14:16:
Ik word een beetje moedeloos en verdrietig van dit topic. Ik denk dat dat is omdat ik je gedrag helaas herken.
Je man heeft vrouwen gebruikt. Laten we voor het gemak er vanuit gaan dat het 18+ vrouwen waren. Zie jij je ooit nog vol overgave seks hebben met deze man? Dan neemt hij je en ga je je nooit afvragen of hij nu aan Nadine1, Chantal2 of Anniek3 denkt?
Ik denk dat er iets onherstelbaar stuk is. Iets wat jouw beeld van de relatie voor altijd veranderd heeft.
Maar je hoeft niet meteen alle banden te verbreken. Je hoeft niet samen door te gaan als partners. Je kunt samen door gaan als ouders en eventueel uiteindelijk als vrienden.
Je staat er niet alleen voor. Je geeft alleen duidelijk de grenzen aan.
Verraad werpt een schaduw op al het mooie wat je had en hebt. Op dit moment klamp jij je vast aan de mooie (besmette) dingen die er waren. Dat zou ik denk ik net zo gedaan hebben.
Ik herken je acties. Ik herken het omdat mijn ex ook dingen deed die niet door de beugel konden. Ik probeerde dit ook te rationaliseren. Maar mijn hart voelde als lood. Ik probeerde krampachtig te controleren dat het niet weer zou gebeuren.
Maar ik spreek uit ervaring dat als de breuk er uiteindelijk toch komt het voor zo een verlichting zorgt. Letterlijk. Ik voelde me zoveel lichter. En ik begon mezelf weer te zien.
Nu na al die jaren kijk ik er soms op terug en vraag ik me af of hij het nog steeds doet, nu bij zn nieuwe vriendin. Vast. Dan voel ik het weer even. Dat vertrouwde k gevoel van verraad. Want dat zit ontzettend diep.
Wat jij nodig hebt is een Laat de diverse meningen je goed doordringen. Ookal zijn ze negatief in jouw ogen. In mijn situatie destijds vertelde ik niemand iets. Bang voor veroordeling. Wat had ik destijds graag dit forum gekend. Want ik moest echt wakker worden geschud.
Gelukkig is het mij uiteindelijk zelf gelukt. Sterkte Zeeland. En nogmaals En voor jou ook een dikke knuffel.
Ik word een beetje moedeloos en verdrietig van dit topic. Ik denk dat dat is omdat ik je gedrag helaas herken.
Je man heeft vrouwen gebruikt. Laten we voor het gemak er vanuit gaan dat het 18+ vrouwen waren. Zie jij je ooit nog vol overgave seks hebben met deze man? Dan neemt hij je en ga je je nooit afvragen of hij nu aan Nadine1, Chantal2 of Anniek3 denkt?
Ik denk dat er iets onherstelbaar stuk is. Iets wat jouw beeld van de relatie voor altijd veranderd heeft.
Maar je hoeft niet meteen alle banden te verbreken. Je hoeft niet samen door te gaan als partners. Je kunt samen door gaan als ouders en eventueel uiteindelijk als vrienden.
Je staat er niet alleen voor. Je geeft alleen duidelijk de grenzen aan.
Verraad werpt een schaduw op al het mooie wat je had en hebt. Op dit moment klamp jij je vast aan de mooie (besmette) dingen die er waren. Dat zou ik denk ik net zo gedaan hebben.
Ik herken je acties. Ik herken het omdat mijn ex ook dingen deed die niet door de beugel konden. Ik probeerde dit ook te rationaliseren. Maar mijn hart voelde als lood. Ik probeerde krampachtig te controleren dat het niet weer zou gebeuren.
Maar ik spreek uit ervaring dat als de breuk er uiteindelijk toch komt het voor zo een verlichting zorgt. Letterlijk. Ik voelde me zoveel lichter. En ik begon mezelf weer te zien.
Nu na al die jaren kijk ik er soms op terug en vraag ik me af of hij het nog steeds doet, nu bij zn nieuwe vriendin. Vast. Dan voel ik het weer even. Dat vertrouwde k gevoel van verraad. Want dat zit ontzettend diep.
Wat jij nodig hebt is een Laat de diverse meningen je goed doordringen. Ookal zijn ze negatief in jouw ogen. In mijn situatie destijds vertelde ik niemand iets. Bang voor veroordeling. Wat had ik destijds graag dit forum gekend. Want ik moest echt wakker worden geschud.
Gelukkig is het mij uiteindelijk zelf gelukt. Sterkte Zeeland. En nogmaals En voor jou ook een dikke knuffel.
zondag 15 mei 2016 om 15:31
quote:Nomos schreef op 15 mei 2016 @ 08:10:
Mijn vriend, inmiddels alweer meer dan 30 jaar mijn echtgenoot, werd na vier jaar relatie verliefd op een ander. Hij moest en zou deze verliefdheid omzetten in daden en vertelde mij dat voordat hij dat zou gaan doen. En het is gebeurd, ik wist precies wanneer, het was een afschuwelijke nacht, de hele periode rondom die nacht was vreselijk.
Vreselijk! Hoe heeft hij ooit kunnen 'genieten' van zijn nacht, wetende dat jij kapot van verdriet thuis zat?
Vreemdgaan is op zich al een laffe daad maar het aankondigen en je partner dan achterlaten terwijl die exáct weet wat je gaat doen is gewoon monsterlijk...
De man van Zeeland is ook een egoïst, maar deed dit dan nog vanuit een zieke seksuele aandrang.
Maar dit slaat alles zeg...
Mijn vriend, inmiddels alweer meer dan 30 jaar mijn echtgenoot, werd na vier jaar relatie verliefd op een ander. Hij moest en zou deze verliefdheid omzetten in daden en vertelde mij dat voordat hij dat zou gaan doen. En het is gebeurd, ik wist precies wanneer, het was een afschuwelijke nacht, de hele periode rondom die nacht was vreselijk.
Vreselijk! Hoe heeft hij ooit kunnen 'genieten' van zijn nacht, wetende dat jij kapot van verdriet thuis zat?
Vreemdgaan is op zich al een laffe daad maar het aankondigen en je partner dan achterlaten terwijl die exáct weet wat je gaat doen is gewoon monsterlijk...
De man van Zeeland is ook een egoïst, maar deed dit dan nog vanuit een zieke seksuele aandrang.
Maar dit slaat alles zeg...
zondag 15 mei 2016 om 15:57
Ik was eigenlijk niet principieel tegen hoerenbezoek. Maar hoe meer ik er over nadenk, hoe meer het idee me tegen staat. Niet omdat zo'n man het doet met een andere vrouw, maar wel vanwege het idee dat hij misschien meewerkt aan misbruik en misschien gewoon een vrouw verkracht. En vervolgens met een beetje pech daar ook nog een review van achter laat op zo'n hoerenloperswebsite. Eigenlijk is het enorm ziek.
Het zou iets anders zijn als je 100% zeker zou weten dat de dame in kwestie het vrijwillig doet. Maar dat weet je gewoon nooit zeker.
Ik vraag me af hoeveel mannen hierover nadenken.
Het zou iets anders zijn als je 100% zeker zou weten dat de dame in kwestie het vrijwillig doet. Maar dat weet je gewoon nooit zeker.
Ik vraag me af hoeveel mannen hierover nadenken.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
zondag 15 mei 2016 om 15:58
Oudkerk over zijn bezoekjes aan de Theemsweg:
„Zestien miljoen Nederlanders kregen, samen met Marieke, te horen dat ik naar de hoeren ging. Dat is zo pijnlijk, zo vernederend geweest. Ik was bang dat het voor haar te erg zou zijn – niet dat we uit elkaar zouden gaan, maar dat zij daarna een kutleven zou hebben. Ik heb altijd gezegd dat ik haar beter wilde maken. Dat is toch het wezen van een relatie: dat je jezelf goed voelt en dat je een partner hebt die het nog beter maakt. En wat heb ik gedaan? Ik heb haar een enorme rottrap verkocht, ik heb haar slechter gemaakt. Dat vind ik onvergeeflijk en ik verwacht ook niet dat ze het me ooit zal vergeven, maar het krijgt uiteindelijk wel een plaats. Waarom ik het heb gedaan? Dat vind ik wel een grappige vraag. Alsof ik, heel bewust, de beslissing nam om mijn geluk in de waagschaal te stellen. Alsof ik heb gedacht: kom, laat ik mijn geliefden eens kwetsen en naar de hoeren gaan! Ik ging ook niet omdat ik thuis iets tekortkwam. Seks met Marieke is altijd goed geweest. Nee, nu lieg ik: toen ze borstvoeding gaf, vond ik dat die kinderen te veel mijn plaats innamen, maar – Wat het dan was? Een uitlaatklep. Afreageren. Je kunt ook bungeejumpen, of flink gaan drinken. Het heeft niets met seks te maken. Mensen die dat volhouden, weten er niet veel van. Een bezoek aan de hoeren is een buitengewoon eenzame, onbevredigende gebeurtenis. En nu zijn we er toch wel over uitpraat? Kom op, zeg! [ ... ] Iedereen ging roepen: dat Oudkerk prostituees bezocht, is tot daaraan toe, maar dat hij naar de Theemsweg ging waar heroïnehoeren in groten getale enzovoorts. Ik kan natuurlijk nooit wettig en overtuigend bewijzen met wie ik het wel en niet heb gedaan. Er kwamen travestieten, Amsterdamse hoeren en, ongetwijfeld ook illegale prostituees. Ik kan niet garanderen dat niet één van die meiden het slachtoffer is geweest van vrouwenhandel. En heroinehoeren? Ik kan nu zeggen dat ik daar op de Theemsweg geen gebruik van heb gemaakt, maar ik geef je op een briefje dat er wel weer iemand zal opstaan met de mededeling: ’Daar misschien niet, maar hij heeft wel...’ Kortom, ik ben kansloos. Het enige wat ik kan doen is me vasthouden aan wat ik weet."
„Zestien miljoen Nederlanders kregen, samen met Marieke, te horen dat ik naar de hoeren ging. Dat is zo pijnlijk, zo vernederend geweest. Ik was bang dat het voor haar te erg zou zijn – niet dat we uit elkaar zouden gaan, maar dat zij daarna een kutleven zou hebben. Ik heb altijd gezegd dat ik haar beter wilde maken. Dat is toch het wezen van een relatie: dat je jezelf goed voelt en dat je een partner hebt die het nog beter maakt. En wat heb ik gedaan? Ik heb haar een enorme rottrap verkocht, ik heb haar slechter gemaakt. Dat vind ik onvergeeflijk en ik verwacht ook niet dat ze het me ooit zal vergeven, maar het krijgt uiteindelijk wel een plaats. Waarom ik het heb gedaan? Dat vind ik wel een grappige vraag. Alsof ik, heel bewust, de beslissing nam om mijn geluk in de waagschaal te stellen. Alsof ik heb gedacht: kom, laat ik mijn geliefden eens kwetsen en naar de hoeren gaan! Ik ging ook niet omdat ik thuis iets tekortkwam. Seks met Marieke is altijd goed geweest. Nee, nu lieg ik: toen ze borstvoeding gaf, vond ik dat die kinderen te veel mijn plaats innamen, maar – Wat het dan was? Een uitlaatklep. Afreageren. Je kunt ook bungeejumpen, of flink gaan drinken. Het heeft niets met seks te maken. Mensen die dat volhouden, weten er niet veel van. Een bezoek aan de hoeren is een buitengewoon eenzame, onbevredigende gebeurtenis. En nu zijn we er toch wel over uitpraat? Kom op, zeg! [ ... ] Iedereen ging roepen: dat Oudkerk prostituees bezocht, is tot daaraan toe, maar dat hij naar de Theemsweg ging waar heroïnehoeren in groten getale enzovoorts. Ik kan natuurlijk nooit wettig en overtuigend bewijzen met wie ik het wel en niet heb gedaan. Er kwamen travestieten, Amsterdamse hoeren en, ongetwijfeld ook illegale prostituees. Ik kan niet garanderen dat niet één van die meiden het slachtoffer is geweest van vrouwenhandel. En heroinehoeren? Ik kan nu zeggen dat ik daar op de Theemsweg geen gebruik van heb gemaakt, maar ik geef je op een briefje dat er wel weer iemand zal opstaan met de mededeling: ’Daar misschien niet, maar hij heeft wel...’ Kortom, ik ben kansloos. Het enige wat ik kan doen is me vasthouden aan wat ik weet."
The chains on my mood swing just snapped. Run.
zondag 15 mei 2016 om 16:07
torch ik vul jouw stukje even aan, want het is juist dit stukje van Oudkerk wat ik zo stuitend vind:
"Een bezoek aan de hoeren is een buitengewoon eenzame, onbevredigende gebeurtenis. En nu zijn we er toch wel over uitpraat? Kom op, zeg! Ik vind het nog steeds betreurenswaardig dat die zaak zo’n enorme aandacht heeft gekregen. Er gaan, in Amsterdam, dertigduizend mannen per dag naar de hoeren. Dat zijn er tweehonderdtienduizend per week "
"– o ja, de Volkskrant heeft onlangs bijzonder scherp opgemerkt dat ik bij het noemen van die getallen in mijn boek een verkeerde rekensom heb gemaakt. Ik had ’een miljoen mannen per maand’ geschreven en dat moesten er 900000 zijn. Als er niets meer over die Oudkerk te melden is, kunnen we nog altijd schrijven dat hij niet kan rekenen! En dan de relatie die telkens wordt gelegd met vrouwenhandel en heroïnehoeren: allemaal opzwepend gekonkel. Men is er gewoon op uit geweest om mij te extra te beschadigen."
Geen woorden voor hoe dit wordt goedgepraat onder het mom van "iedereen doet het". Alsof seks een recht is. Wat een gejank en alleen omdat hij betrapt is.
"Een bezoek aan de hoeren is een buitengewoon eenzame, onbevredigende gebeurtenis. En nu zijn we er toch wel over uitpraat? Kom op, zeg! Ik vind het nog steeds betreurenswaardig dat die zaak zo’n enorme aandacht heeft gekregen. Er gaan, in Amsterdam, dertigduizend mannen per dag naar de hoeren. Dat zijn er tweehonderdtienduizend per week "
"– o ja, de Volkskrant heeft onlangs bijzonder scherp opgemerkt dat ik bij het noemen van die getallen in mijn boek een verkeerde rekensom heb gemaakt. Ik had ’een miljoen mannen per maand’ geschreven en dat moesten er 900000 zijn. Als er niets meer over die Oudkerk te melden is, kunnen we nog altijd schrijven dat hij niet kan rekenen! En dan de relatie die telkens wordt gelegd met vrouwenhandel en heroïnehoeren: allemaal opzwepend gekonkel. Men is er gewoon op uit geweest om mij te extra te beschadigen."
Geen woorden voor hoe dit wordt goedgepraat onder het mom van "iedereen doet het". Alsof seks een recht is. Wat een gejank en alleen omdat hij betrapt is.
zondag 15 mei 2016 om 16:10
En dat zinnetje over die borstvoeding daar kan ik me toch een partijtje kwaad om worden! Wat een gore stinkhufter ben je dan, als je je vrouw dat aanrekent en als extra excuus gebruikt om naar de hoeren te gaan. Maak je vrouw dan NIET zwanger! Die vrouw die in haar lijf jullie kind heeft gemaakt en heeft gebaard en dat kind voedt. Wat een giga aanslag op je lijf kan zijn als je pech hebt.
Ok als een vrouw nou jarenlang geen seks meer wil en alleen maar loopt te moederkloeken is dat weer het andere uiterste maar tijdens de borstvoedingperiode COME ON.
Dan heb je als man toch echt het inlevingsvermogen van een dooie garnaal en geef je alleen om juist ja JEZELF. Egoistisch gelul.
Ok als een vrouw nou jarenlang geen seks meer wil en alleen maar loopt te moederkloeken is dat weer het andere uiterste maar tijdens de borstvoedingperiode COME ON.
Dan heb je als man toch echt het inlevingsvermogen van een dooie garnaal en geef je alleen om juist ja JEZELF. Egoistisch gelul.
zondag 15 mei 2016 om 16:11
quote:Miniatuurgedoe schreef op 15 mei 2016 @ 15:31:
[...]
Vreselijk! Hoe heeft hij ooit kunnen 'genieten' van zijn nacht, wetende dat jij kapot van verdriet thuis zat?
Vreemdgaan is op zich al een laffe daad maar het aankondigen en je partner dan achterlaten terwijl die exáct weet wat je gaat doen is gewoon monsterlijk...
De man van Zeeland is ook een egoïst, maar deed dit dan nog vanuit een zieke seksuele aandrang.
Maar dit slaat alles zeg...
Ik weet niet of hij genoten heeft, toen was het heel erg voor mij, zondermeer.
Het aankondigen was niet gemeen bedoeld, de afspraak was en is, dat wij eerlijk zouden zijn over alles en dit hoorde daarbij.
Achteraf heb ik heus wel eens gedacht, waarom bleef ik? Ik denk dat ik te kapot was om na te denken, om slagvaardig te zijn en om de boel definitief op te breken. Ik heb het mijzelf vergeven en ik ben blij dat we bij elkaar gebleven zijn.
Iedere partij zit in een relatie vanuit egoïstische motieven, ik heb mijzelf niet opgeofferd, ik denk dat ik gebleven ben, omdat ik dat meer mee te winnen had, dan met opbreken. Mijn man is geen monster, hij was eerlijk en gaf mij de gelegenheid om mijn eigen conclusies te trekken.
[...]
Vreselijk! Hoe heeft hij ooit kunnen 'genieten' van zijn nacht, wetende dat jij kapot van verdriet thuis zat?
Vreemdgaan is op zich al een laffe daad maar het aankondigen en je partner dan achterlaten terwijl die exáct weet wat je gaat doen is gewoon monsterlijk...
De man van Zeeland is ook een egoïst, maar deed dit dan nog vanuit een zieke seksuele aandrang.
Maar dit slaat alles zeg...
Ik weet niet of hij genoten heeft, toen was het heel erg voor mij, zondermeer.
Het aankondigen was niet gemeen bedoeld, de afspraak was en is, dat wij eerlijk zouden zijn over alles en dit hoorde daarbij.
Achteraf heb ik heus wel eens gedacht, waarom bleef ik? Ik denk dat ik te kapot was om na te denken, om slagvaardig te zijn en om de boel definitief op te breken. Ik heb het mijzelf vergeven en ik ben blij dat we bij elkaar gebleven zijn.
Iedere partij zit in een relatie vanuit egoïstische motieven, ik heb mijzelf niet opgeofferd, ik denk dat ik gebleven ben, omdat ik dat meer mee te winnen had, dan met opbreken. Mijn man is geen monster, hij was eerlijk en gaf mij de gelegenheid om mijn eigen conclusies te trekken.
zondag 15 mei 2016 om 16:13
quote:Deadpool schreef op 15 mei 2016 @ 16:10:
En dat zinnetje over die borstvoeding daar kan ik me toch een partijtje kwaad om worden! Wat een gore stinkhufter ben je dan, als je je vrouw dat aanrekent en als extra excuus gebruikt om naar de hoeren te gaan. Maak je vrouw dan NIET zwanger! Die vrouw die in haar lijf jullie kind heeft gemaakt en heeft gebaard en dat kind voedt. Wat een giga aanslag op je lijf kan zijn als je pech hebt.
Ok als een vrouw nou jarenlang geen seks meer wil en alleen maar loopt te moederkloeken is dat weer het andere uiterste maar tijdens de borstvoedingperiode COME ON.
Dan heb je als man toch echt het inlevingsvermogen van een dooie garnaal en geef je alleen om juist ja JEZELF. Egoistisch gelul.En dit. Weer het afschuiven van de verantwoordelijkheid in plaats van zelf ermee te dealen. Is het leuk om een tijdje wat minder/geen seks te hebben? Nee. Ga je er dood van? Nee. Suck it up and get over it in plaats van zo huilie huilie te doen en notabene je vrouw er de schuld van te geven.
En dat zinnetje over die borstvoeding daar kan ik me toch een partijtje kwaad om worden! Wat een gore stinkhufter ben je dan, als je je vrouw dat aanrekent en als extra excuus gebruikt om naar de hoeren te gaan. Maak je vrouw dan NIET zwanger! Die vrouw die in haar lijf jullie kind heeft gemaakt en heeft gebaard en dat kind voedt. Wat een giga aanslag op je lijf kan zijn als je pech hebt.
Ok als een vrouw nou jarenlang geen seks meer wil en alleen maar loopt te moederkloeken is dat weer het andere uiterste maar tijdens de borstvoedingperiode COME ON.
Dan heb je als man toch echt het inlevingsvermogen van een dooie garnaal en geef je alleen om juist ja JEZELF. Egoistisch gelul.En dit. Weer het afschuiven van de verantwoordelijkheid in plaats van zelf ermee te dealen. Is het leuk om een tijdje wat minder/geen seks te hebben? Nee. Ga je er dood van? Nee. Suck it up and get over it in plaats van zo huilie huilie te doen en notabene je vrouw er de schuld van te geven.
