Relaties
alle pijlers
Relatiecrisis
donderdag 13 november 2008 om 19:14
Hallo,
Ik ben nu ongeveer een jaar samen met mijn huidige vriend. Hij is een aantal jaar ouder dan mij en dit botst soms wel wat. Hij wil me van alles leren en ik vind bepaalde dingen prima zoals ze zijn, ik hoef niet zonodig van alles aan mezelf te veranderen omdat iemand anders dat wil. (op een bepaalde manier discusseren etc.)
het ging dus een paar maanden goed totdat we ruzie's kregen. Met ruzie's wordt hij afstandelijk en is er geen sprake van "liefde". Hij legt de schuld bij mij, het kan hem weinig schelen of ik huil, me kut voel en alles. Hij haalt me omlaag als hij boos is en houdt eigenlijk geen rekening met mij. Ik raak hiervan in paniek en nu na al die ruzie's raak ik al in paniek als hij boos wordt.
Ik weet dan, ik kan hem niet kalmeren.
Ik handel vanuit mijn gevoel, niet zozeer vanuit mijn denken, dit lukt me niet. Ik denk wel; hou je mond nu, hou je rustig, hij is kwaad dus laat hem met rust dit is zijn probleem, hij wil een discussie, ga hier niet in mee.
Maar het lukt me niet om dit vol te houden, ik wil dat het goedkomt, wil het uitpraten en weer lief voor elkaar zijn. Hij houd vol dat iets mijn fout is, ik heb het helemaal verkeerd gedaan, dankzij mij hebben we ruzie gekregen etc. Ik heb goed over alles nagedacht, ik weet zeker dat in zo'n situatie, als iets mijn schuld is, ik dit toegeef en goedmaak. Is iets niet mijn ding dan zeg ik hier dus ook geen sorry voor dat is onredelijk. Maar daar botst het vaak.
Hij vind dat ik iets verkeerd heb gedaan en ik wil gewoon dat het weer oké is en dat hij ophoud met die nare en nutteloze dingen.
Hij heeft toegegeven dat hij koppig is enzo maar ik dring niet zo goed tot hem door.
Nouja, ik weet het gewoon niet meer.
Nu hebben we zovaak ruzie gehad dat mijn gevoel gewoon kapot is. Ik weet ook wel, ik ben best gevoelig en ik heb er een hekel aan als iemand kwaad op me is (vooral als er geen reden is om kwaad op me te zijn) dit ook ivm mijn verleden..
Hij weet dat ik een hekel heb aan boosheid en dat ik het daarom heb uitgemaakt met mijn ex, ik snap niet waarom hij zo gevoelloos naar mij toe kan doen.
Ik weet niet meer hoe ik de situatie moet veranderen, hij wou dat ik bepaalde dingen aan mezelf veranderde, hier heb ik hard aan gewerkt en is helemaal weer oké. Ik heb mezelf in de hand.
Ik ben bang om in discussie te gaan, want dan weet ik hoelaat het is, dan loopt het in de hand. Hij gaat er heel erg ver in door.
Het spijt me voor mijn lange verhaal maar ik ben helemaal op.
Ik heb zoveel mijn best gedaan, misschien wel teveel.
Ik weet dat ik mijn grens niet goed aangegeven heb en nu lukt het me niet meer om het te veranderen.
Hoe kom ik hieruit? Hoe komen we verder? En kan het nog wel goedkomen?
Wie heeft hier ervaring mee of tips voor?
Liefs
Ik ben nu ongeveer een jaar samen met mijn huidige vriend. Hij is een aantal jaar ouder dan mij en dit botst soms wel wat. Hij wil me van alles leren en ik vind bepaalde dingen prima zoals ze zijn, ik hoef niet zonodig van alles aan mezelf te veranderen omdat iemand anders dat wil. (op een bepaalde manier discusseren etc.)
het ging dus een paar maanden goed totdat we ruzie's kregen. Met ruzie's wordt hij afstandelijk en is er geen sprake van "liefde". Hij legt de schuld bij mij, het kan hem weinig schelen of ik huil, me kut voel en alles. Hij haalt me omlaag als hij boos is en houdt eigenlijk geen rekening met mij. Ik raak hiervan in paniek en nu na al die ruzie's raak ik al in paniek als hij boos wordt.
Ik weet dan, ik kan hem niet kalmeren.
Ik handel vanuit mijn gevoel, niet zozeer vanuit mijn denken, dit lukt me niet. Ik denk wel; hou je mond nu, hou je rustig, hij is kwaad dus laat hem met rust dit is zijn probleem, hij wil een discussie, ga hier niet in mee.
Maar het lukt me niet om dit vol te houden, ik wil dat het goedkomt, wil het uitpraten en weer lief voor elkaar zijn. Hij houd vol dat iets mijn fout is, ik heb het helemaal verkeerd gedaan, dankzij mij hebben we ruzie gekregen etc. Ik heb goed over alles nagedacht, ik weet zeker dat in zo'n situatie, als iets mijn schuld is, ik dit toegeef en goedmaak. Is iets niet mijn ding dan zeg ik hier dus ook geen sorry voor dat is onredelijk. Maar daar botst het vaak.
Hij vind dat ik iets verkeerd heb gedaan en ik wil gewoon dat het weer oké is en dat hij ophoud met die nare en nutteloze dingen.
Hij heeft toegegeven dat hij koppig is enzo maar ik dring niet zo goed tot hem door.
Nouja, ik weet het gewoon niet meer.
Nu hebben we zovaak ruzie gehad dat mijn gevoel gewoon kapot is. Ik weet ook wel, ik ben best gevoelig en ik heb er een hekel aan als iemand kwaad op me is (vooral als er geen reden is om kwaad op me te zijn) dit ook ivm mijn verleden..
Hij weet dat ik een hekel heb aan boosheid en dat ik het daarom heb uitgemaakt met mijn ex, ik snap niet waarom hij zo gevoelloos naar mij toe kan doen.
Ik weet niet meer hoe ik de situatie moet veranderen, hij wou dat ik bepaalde dingen aan mezelf veranderde, hier heb ik hard aan gewerkt en is helemaal weer oké. Ik heb mezelf in de hand.
Ik ben bang om in discussie te gaan, want dan weet ik hoelaat het is, dan loopt het in de hand. Hij gaat er heel erg ver in door.
Het spijt me voor mijn lange verhaal maar ik ben helemaal op.
Ik heb zoveel mijn best gedaan, misschien wel teveel.
Ik weet dat ik mijn grens niet goed aangegeven heb en nu lukt het me niet meer om het te veranderen.
Hoe kom ik hieruit? Hoe komen we verder? En kan het nog wel goedkomen?
Wie heeft hier ervaring mee of tips voor?
Liefs
zondag 16 november 2008 om 16:52
zondag 16 november 2008 om 23:15
Sorry voor mijn late berichtje!
We moesten omrijden voor het tanken enzo dus was weer laat thuis.
We hebben het gisteravond relaxed gehouden, hij wist dat ik wou praten en heb m gezegt dat ik zondag wou praten en nu gewoon rustig aan wou doen enzo. Nou oke, hij was best wel zenuwachtig en ik ook maar hij stelde me ook wat gerust. Dat wat ik ook wou zeggen het wel goed zou komen, hoe dan ook.
Hij gaf aan dat hij me soms niet dat extra liefde kan geven wat ik soms zo nodig heb en daar baalt hij heel erg van. Ook omdat ik er zo van baal..wordt hij teleurgesteld in zichzelf maar ook iets wat gefrustreerd omdat de dingen die hij lief bedoeld, niet echt meer gezien worden. Dit heb ik ook tegen m gezegt dat t wel zo is omdat ik vaak die diepe boosheid heb omdat ik zoveel gepikt heb.
Heb ook tegen m gezegt dat ik spijt heb dat ik al die dingen gepikt heb en dat, dat echt niet weer zal gebeuren.
Dat begrijpt ie heel goed en hij zei ook dat hoe boos hij is en 't omlaaghalen dat, dat heel erg verkeerd is, en niet mijn schuld.
Heb 'm ook duidelijk gemaakt dat ik weiger om nog alles op me af te laten schuiven etc.
We hebben best wel een discussie gehad maar ik bleef bij mn punt en ik voelde me hier ook wel sterk door. Mede danzij jullie adviezen in mn achterhoofd lukte het me om voet bij stuk te houden. Anders had ik dat nooit gekunt en had ik het al veel eerder opgegeven en me super rot gevoeld. Ik ben doorgegaan met praten en heb laten zien dat ik het echt echt echt meen.
Het heeft me heel erg goedgedaan om alles te zeggen.
Wat er allemaal gebeurd is verder kan ik niet zo goed onder woorden brengen maar het was wel erg prettig om alles te bespreken en dat hij zag hoe moeilijk ik het had en dat ik echt wou dat het oké zou zijn.
Ik hou in mn achterhoofd dat uitschelden/omlaaghalen niet oké is en heb hem ook verteld dat als het uitschelden/dreigen etc. nog 1x voorkomt, dat ik dan weg ga. Hier voel ik me ook sterk in en dat doe ik dan ook.
Verder was de sfeer gewoon heel erg goed en hij begon helemaal niet te slijmen of wat dan ook. Hij vond het gewoon moeilijk om alles te horen. Heb gezegt dat hij gewoon aan bepaalde dingen moet werken. En dat heb ik bij hem neergelegd.
Hij wil me gelukkig maken/zien zegt hij en ik geloof 't ook wel. Al het negatieve van de laatste maanden botsten zoveel. Ik heb me niet altijd netjes gedragen in discussies en hij zeer zeker niet, valt niet goed te praten. Het moet gewoon niet meer voorkomen (dat kwade, uitschelden) anders ziet het er niet zo goed uit voor onze relatie. En dat weet hij.
Weet niet wat jullie van mijn keuze vinden maar ik ben er echt heel erg blij mee en voel me heel erg opgelucht dat ik zo sterk in mn schoenen heb gestaan.
In het begin begon hij wel met: ja maar dat komt omdat jij...
heb toen gezegt dat ik het vertik dat hij alles in mn schoenen schuift en dat ik ook best dingen verkeerd doe, maar dat ik daar aan werk en dat weet hij ook. En hij mag ook best wel aan zijn zwakke punten werken.
Ben echt blij..
Dank jullie wel, vind jullie echt super..
We moesten omrijden voor het tanken enzo dus was weer laat thuis.
We hebben het gisteravond relaxed gehouden, hij wist dat ik wou praten en heb m gezegt dat ik zondag wou praten en nu gewoon rustig aan wou doen enzo. Nou oke, hij was best wel zenuwachtig en ik ook maar hij stelde me ook wat gerust. Dat wat ik ook wou zeggen het wel goed zou komen, hoe dan ook.
Hij gaf aan dat hij me soms niet dat extra liefde kan geven wat ik soms zo nodig heb en daar baalt hij heel erg van. Ook omdat ik er zo van baal..wordt hij teleurgesteld in zichzelf maar ook iets wat gefrustreerd omdat de dingen die hij lief bedoeld, niet echt meer gezien worden. Dit heb ik ook tegen m gezegt dat t wel zo is omdat ik vaak die diepe boosheid heb omdat ik zoveel gepikt heb.
Heb ook tegen m gezegt dat ik spijt heb dat ik al die dingen gepikt heb en dat, dat echt niet weer zal gebeuren.
Dat begrijpt ie heel goed en hij zei ook dat hoe boos hij is en 't omlaaghalen dat, dat heel erg verkeerd is, en niet mijn schuld.
Heb 'm ook duidelijk gemaakt dat ik weiger om nog alles op me af te laten schuiven etc.
We hebben best wel een discussie gehad maar ik bleef bij mn punt en ik voelde me hier ook wel sterk door. Mede danzij jullie adviezen in mn achterhoofd lukte het me om voet bij stuk te houden. Anders had ik dat nooit gekunt en had ik het al veel eerder opgegeven en me super rot gevoeld. Ik ben doorgegaan met praten en heb laten zien dat ik het echt echt echt meen.
Het heeft me heel erg goedgedaan om alles te zeggen.
Wat er allemaal gebeurd is verder kan ik niet zo goed onder woorden brengen maar het was wel erg prettig om alles te bespreken en dat hij zag hoe moeilijk ik het had en dat ik echt wou dat het oké zou zijn.
Ik hou in mn achterhoofd dat uitschelden/omlaaghalen niet oké is en heb hem ook verteld dat als het uitschelden/dreigen etc. nog 1x voorkomt, dat ik dan weg ga. Hier voel ik me ook sterk in en dat doe ik dan ook.
Verder was de sfeer gewoon heel erg goed en hij begon helemaal niet te slijmen of wat dan ook. Hij vond het gewoon moeilijk om alles te horen. Heb gezegt dat hij gewoon aan bepaalde dingen moet werken. En dat heb ik bij hem neergelegd.
Hij wil me gelukkig maken/zien zegt hij en ik geloof 't ook wel. Al het negatieve van de laatste maanden botsten zoveel. Ik heb me niet altijd netjes gedragen in discussies en hij zeer zeker niet, valt niet goed te praten. Het moet gewoon niet meer voorkomen (dat kwade, uitschelden) anders ziet het er niet zo goed uit voor onze relatie. En dat weet hij.
Weet niet wat jullie van mijn keuze vinden maar ik ben er echt heel erg blij mee en voel me heel erg opgelucht dat ik zo sterk in mn schoenen heb gestaan.
In het begin begon hij wel met: ja maar dat komt omdat jij...
heb toen gezegt dat ik het vertik dat hij alles in mn schoenen schuift en dat ik ook best dingen verkeerd doe, maar dat ik daar aan werk en dat weet hij ook. En hij mag ook best wel aan zijn zwakke punten werken.
Ben echt blij..
Dank jullie wel, vind jullie echt super..
zondag 16 november 2008 om 23:27
Hannah, ik heb nooit gereageerd (tot nu) en alles gevolgd. Ik ben het met bijna alle posters eens: je komt heel volwassen en daadkrachtig over en als je met de manier waarop deze relatie is/was, door zou gaan, daar niets meer van over zou blijven.
Ben blij voor je dat het gesprek met je vriend vreedzaam verlopen is en dat je opgelucht bent maar ik wil je niet de realiteit onthouden dat die opluchting niet moet omslaan in "Jippie, het is allemaal ok". Ik zeg dit uit eigen ervaring en ik ben me er zeer van bewust dat ik nu mijn situatie op de jouwe projecteer maar desondanks wil ik dit toch kwijt: wees op je hoede dat je in je opluchting dingen gaat geloven die nog niet waargemaakt zijn.
Nogmaals, een gesprek kan heel fijn uitpakken en beide inzichten geven waar je ook beide in de relatie en los van elkaar mee verder kunt maar ik heb iets te vaak meegemaakt dat zo'n gesprek achteraf allemaal schijn was. Schijn in de zin dat de man in kwestie precies aanvoelde wat hij wel/niet kon zeggen en mij het gevoel gaf dit allemaal te snappen, te knikken op de juiste momenten, nerveus te zijn etc. Ik ging de relatie weer volle goede moed aan om hij dit keer in een gesprek (niet in de relatie) had bewezen toch wel naar zichzelf te kunnen kijken en zijn aandeel te zien. Opgelucht dat ik was! Hij zag het ook in en nu konden we samen verder....ja verder op punt zero. Want draaide het altijd op uit. Het is net zo iemand precies aanvoelt wat te zeggen, hoe het te zeggen en wanneer. Eerlijk gezegd Hannah, ging bij mij al een alarmbel af toen jij hem door de telefoon sprak en hij zo begrijpend deed. Hij voelt dat jij sterker wordt en gaat duiken tot je je weer zwak (opgelucht) voelt zodat hij weer toe kan slaan.
Pas als de relatie weer 'loopt' (dus na het gesprek) weet je wat je opluchting waard is. Hannah, ik realiseer me dat mijn posting erg cynisch overkomt, excuus daarvoor. Zoals eerder gezegd, heb je topic gevolgd en de omschrijving van je vriend en bij mij gingen meteen alle alarmbellen af.
Desondanks, goed dat je je in gesprek sterk hebt gehouden!
(f)
Ben blij voor je dat het gesprek met je vriend vreedzaam verlopen is en dat je opgelucht bent maar ik wil je niet de realiteit onthouden dat die opluchting niet moet omslaan in "Jippie, het is allemaal ok". Ik zeg dit uit eigen ervaring en ik ben me er zeer van bewust dat ik nu mijn situatie op de jouwe projecteer maar desondanks wil ik dit toch kwijt: wees op je hoede dat je in je opluchting dingen gaat geloven die nog niet waargemaakt zijn.
Nogmaals, een gesprek kan heel fijn uitpakken en beide inzichten geven waar je ook beide in de relatie en los van elkaar mee verder kunt maar ik heb iets te vaak meegemaakt dat zo'n gesprek achteraf allemaal schijn was. Schijn in de zin dat de man in kwestie precies aanvoelde wat hij wel/niet kon zeggen en mij het gevoel gaf dit allemaal te snappen, te knikken op de juiste momenten, nerveus te zijn etc. Ik ging de relatie weer volle goede moed aan om hij dit keer in een gesprek (niet in de relatie) had bewezen toch wel naar zichzelf te kunnen kijken en zijn aandeel te zien. Opgelucht dat ik was! Hij zag het ook in en nu konden we samen verder....ja verder op punt zero. Want draaide het altijd op uit. Het is net zo iemand precies aanvoelt wat te zeggen, hoe het te zeggen en wanneer. Eerlijk gezegd Hannah, ging bij mij al een alarmbel af toen jij hem door de telefoon sprak en hij zo begrijpend deed. Hij voelt dat jij sterker wordt en gaat duiken tot je je weer zwak (opgelucht) voelt zodat hij weer toe kan slaan.
Pas als de relatie weer 'loopt' (dus na het gesprek) weet je wat je opluchting waard is. Hannah, ik realiseer me dat mijn posting erg cynisch overkomt, excuus daarvoor. Zoals eerder gezegd, heb je topic gevolgd en de omschrijving van je vriend en bij mij gingen meteen alle alarmbellen af.
Desondanks, goed dat je je in gesprek sterk hebt gehouden!
(f)
maandag 17 november 2008 om 06:35
Hannah, fijn dat je je zo goed voelt over het gesprek!
Maar verder kan ik het alleen maar met Sensy eens zijn, ze slaat de spijker op z'n kop. Die ommezwaai is wel heel erg groot ineens, dit ruikt niet fris. Hij merkt dat jij ineens stevig in je schoenen staat en hij dus niet verder komt met het "het is allemaal jouw schuld-verhaal" en hem verlaat als hij op die toer gaat. Dus haalt hij bakzeil.
Deze man heeft een aantal zeer onaangename karaktertrekken. Je weet dat in ieder geval in 1 vorige relatie van hem zijn toenmalige vriendin hem aangevlogen is en hem geschopt heeft. Dat kan natuurlijk een vreselijk opvliegend gestoord mens zijn geweest maar gezien zijn "normale" gedrag acht ik de kans dat hij haar na heel veel ellende zo ver gekregen heeft veel groter. En zulke karaktertrekken verdwijnen niet, hoe hard hij en jij ook je best doen. Het gaat waarschijnlijk een tijdje goed, totdat hij weer in zijn oude gedrag vervalt. En zo kun je nog jaren doorsukkelen. Hartstikke zonde en funest voor je vertrouwen.
Ik was eerlijk gezegd al "bang" dat het zo zou aflopen.
Ik ben echt blij voor je dat het gesprek goed is gegaan en hem precies hebt kunnen vertellen wat je dwars zit in jullie relatie, dat meen ik. En ik hoop oprecht dat hij wel zijn eigen aandeel in jullie meningsverschillen heeft gezien en het nu beter gaat en blijft gaan.
Maar verder kan ik het alleen maar met Sensy eens zijn, ze slaat de spijker op z'n kop. Die ommezwaai is wel heel erg groot ineens, dit ruikt niet fris. Hij merkt dat jij ineens stevig in je schoenen staat en hij dus niet verder komt met het "het is allemaal jouw schuld-verhaal" en hem verlaat als hij op die toer gaat. Dus haalt hij bakzeil.
Deze man heeft een aantal zeer onaangename karaktertrekken. Je weet dat in ieder geval in 1 vorige relatie van hem zijn toenmalige vriendin hem aangevlogen is en hem geschopt heeft. Dat kan natuurlijk een vreselijk opvliegend gestoord mens zijn geweest maar gezien zijn "normale" gedrag acht ik de kans dat hij haar na heel veel ellende zo ver gekregen heeft veel groter. En zulke karaktertrekken verdwijnen niet, hoe hard hij en jij ook je best doen. Het gaat waarschijnlijk een tijdje goed, totdat hij weer in zijn oude gedrag vervalt. En zo kun je nog jaren doorsukkelen. Hartstikke zonde en funest voor je vertrouwen.
Ik was eerlijk gezegd al "bang" dat het zo zou aflopen.
Ik ben echt blij voor je dat het gesprek goed is gegaan en hem precies hebt kunnen vertellen wat je dwars zit in jullie relatie, dat meen ik. En ik hoop oprecht dat hij wel zijn eigen aandeel in jullie meningsverschillen heeft gezien en het nu beter gaat en blijft gaan.
maandag 17 november 2008 om 09:18
Hannah, goed dat je hebt kunnen zeggen wat je ook daadwerkelijk wilde zeggen. Dat je je niet hebt laten overdonderen. Hij weet nu hoe jij er over denkt en dat je niet meer over je heen laat lopen. Fijn dat je zo'n goed gevoel aan het gesprek hebt overgehouden.
En hij heeft beterschap beloofd. Oké, prima.
Maar onthoudt: Daden zeggen meer dan woorden!
Als hij gewoon normaal doet, geen woede-uitbarstingen meer heeft, jou niet denigrerend behandelt, jouw verdriet erkent en je niet van alles en nog wat beschuldigt, oké. Dan komt het misschien wel goed.
Maar de kans dat dit soort ingelepen gewoontes weer gewoon de kop op gaan steken is vele malen groter. Hou daar dus ook rekening mee.
En hou rekening met een niet-zo-happy-end van deze relatie. Dan ben je in ieder geval voorbereid op wat kan gaan komen.
En hij heeft beterschap beloofd. Oké, prima.
Maar onthoudt: Daden zeggen meer dan woorden!
Als hij gewoon normaal doet, geen woede-uitbarstingen meer heeft, jou niet denigrerend behandelt, jouw verdriet erkent en je niet van alles en nog wat beschuldigt, oké. Dan komt het misschien wel goed.
Maar de kans dat dit soort ingelepen gewoontes weer gewoon de kop op gaan steken is vele malen groter. Hou daar dus ook rekening mee.
En hou rekening met een niet-zo-happy-end van deze relatie. Dan ben je in ieder geval voorbereid op wat kan gaan komen.
maandag 17 november 2008 om 16:54
Bedankt voor jullie posts!
Vind het ook super fijn dat jullie me scherp houden want jullie zeggen erg veel dingen die gewoon kloppen. Jullie weten niet hoeveel ik hieraan heb
.
even reacties op jullie posts:
@ luna1;
Je hebt er zeker gelijk in dat hij zag dat ik voet bij stuk hield. Heb ik niet vaak gedaan. Heb het ook een aantal keer benoemd dat ik niet van plan ben om weer alles op me af te laten schuiven. Echt elk onderwerp ging die kant op. Ik werd er echt kwaad om en ik ben ook een paar keer kwaad geweest op hem. Misschien niet helemaal oké maar heb laten zien dat ik er helemaal klaar mee ben. Hij bleef hier wel redelijk rustig bij en ik hield in mn achterhoofd dat ik geen stomme dingen moest zeggen maar gewoon moest zeggen wat ik belangrijk vond.
@ sensy12
bedankt voor je waarschuwing. Ik probeer mijn ogen open te houden en jullie houden me ook realistisch.
wat ik wel moet zeggen is dat hij echt niet zei wat ik wou horen zegmaar. Ik liet mijn brief lezen maar hier reageerde hij wat geïrriteerd op enzo en helemaal niet "aangepast" zegmaar zoals ik het zou willen. Ook zei hij dat hij die dingen helemaal niet als zijn aandeel zag. Heb hem toen heel erg duidelijk gemaakt dat ik die dingen wel zo zie.,en dat het echt wel voorkomt dat hij zo tegen me doet. Hij zei later dat hij het gevoel had dat alles zijn schuld was etc. Heb 'm ook duidelijk gemaakt (staat ook in de brief) dat er dingen zijn die ook mijn schuld zijn maar dat ik dit echt wel zie en hier mn best wel voor doe. En dat ik van hem wil, dat hij een x inziet wat zijn aandeel is.
Hij gaat het proberen maar hij heeft me niet met slijmen en lieve woordjes overtuigd dat het goed komt. En dat vind ik ook beter want dan wou hij me overhalen en heeft ie nu niet gedaan.
Vind het niet erg dat je bericht cynisch is, ieder z'n mening en ervaring waardeer ik. Want jullie doen moeite om me te helpen, wat ik erg fijn vind.
Ik besef me ook dat ik het nu nog moet ervaren, maar ben in ieder geval erg blij dat ik heb kunnen zeggen wat ik wou en dat ik me hier sterk in voelde. Wat weer een overwinning is op mijn onzekerheid
@ Naski:
Je hebt helemaal gelijk hoor. Ik hou overal rekening mee.
Hou er echt rekening mee dat het niet opeens veranderd. Maar zolang al die dingen die ik belangrijk vind in een relatie, er zijn, vind ik het oké. Ik blijf opletten of ik happy ben, of ik het oké vind zo en of het wel kan veranderen.
@ sandra1960
Ja hij kan nadenken, en zich bedenken of hij dit kan/wil. Zo niet dan weet hij ook hoe ik erover denk.
Dank jullie wel!
Vind het ook super fijn dat jullie me scherp houden want jullie zeggen erg veel dingen die gewoon kloppen. Jullie weten niet hoeveel ik hieraan heb
.even reacties op jullie posts:
@ luna1;
Je hebt er zeker gelijk in dat hij zag dat ik voet bij stuk hield. Heb ik niet vaak gedaan. Heb het ook een aantal keer benoemd dat ik niet van plan ben om weer alles op me af te laten schuiven. Echt elk onderwerp ging die kant op. Ik werd er echt kwaad om en ik ben ook een paar keer kwaad geweest op hem. Misschien niet helemaal oké maar heb laten zien dat ik er helemaal klaar mee ben. Hij bleef hier wel redelijk rustig bij en ik hield in mn achterhoofd dat ik geen stomme dingen moest zeggen maar gewoon moest zeggen wat ik belangrijk vond.
@ sensy12
bedankt voor je waarschuwing. Ik probeer mijn ogen open te houden en jullie houden me ook realistisch.
wat ik wel moet zeggen is dat hij echt niet zei wat ik wou horen zegmaar. Ik liet mijn brief lezen maar hier reageerde hij wat geïrriteerd op enzo en helemaal niet "aangepast" zegmaar zoals ik het zou willen. Ook zei hij dat hij die dingen helemaal niet als zijn aandeel zag. Heb hem toen heel erg duidelijk gemaakt dat ik die dingen wel zo zie.,en dat het echt wel voorkomt dat hij zo tegen me doet. Hij zei later dat hij het gevoel had dat alles zijn schuld was etc. Heb 'm ook duidelijk gemaakt (staat ook in de brief) dat er dingen zijn die ook mijn schuld zijn maar dat ik dit echt wel zie en hier mn best wel voor doe. En dat ik van hem wil, dat hij een x inziet wat zijn aandeel is.
Hij gaat het proberen maar hij heeft me niet met slijmen en lieve woordjes overtuigd dat het goed komt. En dat vind ik ook beter want dan wou hij me overhalen en heeft ie nu niet gedaan.
Vind het niet erg dat je bericht cynisch is, ieder z'n mening en ervaring waardeer ik. Want jullie doen moeite om me te helpen, wat ik erg fijn vind.
Ik besef me ook dat ik het nu nog moet ervaren, maar ben in ieder geval erg blij dat ik heb kunnen zeggen wat ik wou en dat ik me hier sterk in voelde. Wat weer een overwinning is op mijn onzekerheid
@ Naski:
Je hebt helemaal gelijk hoor. Ik hou overal rekening mee.
Hou er echt rekening mee dat het niet opeens veranderd. Maar zolang al die dingen die ik belangrijk vind in een relatie, er zijn, vind ik het oké. Ik blijf opletten of ik happy ben, of ik het oké vind zo en of het wel kan veranderen.
@ sandra1960
Ja hij kan nadenken, en zich bedenken of hij dit kan/wil. Zo niet dan weet hij ook hoe ik erover denk.
Dank jullie wel!
woensdag 19 november 2008 om 20:18
Even een update..
Hij heeft elke dag regelmatig wat van zich laten horen, een smsje en een mailtje (niet veel maar gewoon..gewoon, vind het wel prettig.) Het zijn korte mailtjes zoals ik had aangegeven dat ik dat ook heus wel prettig vind. Zo te zien heeft hij wel iets gedaan met in ieder geval 1 ding waar ik me zorgen over maakte. Dit heeft hij na een maand lang gesprekken nog niet gedaan dus ben afgelopen weekend erg duidelijk geweest denk ik
Ik heb een topic geopend in de pijler seks.
Heb al een aantal tips gekregen die mijn ogen (alweer) geopend hebben. Misschien dat jullie hier ook goede adviezen bij kunnen geven?
Ik hoop dat dit probleem ook opgelost kan worden.
En.. ik hou mijn ogen open! Ik blijf logisch nadenken en laat niks op me af schuiven.. echt.. jullie beseffen niet hoeveel jullie me geholpen hebben hihi
Ik maakte me al een aantal maanden zorgen, kon niet slapen, baalde de hele dag als ik dacht aan mijn relatie, ik wist niet hoe ik verder moest. En nu heb ik die gevoelens niet meer zo heftig.. echt superfijn..
Hij heeft elke dag regelmatig wat van zich laten horen, een smsje en een mailtje (niet veel maar gewoon..gewoon, vind het wel prettig.) Het zijn korte mailtjes zoals ik had aangegeven dat ik dat ook heus wel prettig vind. Zo te zien heeft hij wel iets gedaan met in ieder geval 1 ding waar ik me zorgen over maakte. Dit heeft hij na een maand lang gesprekken nog niet gedaan dus ben afgelopen weekend erg duidelijk geweest denk ik
Ik heb een topic geopend in de pijler seks.
Heb al een aantal tips gekregen die mijn ogen (alweer) geopend hebben. Misschien dat jullie hier ook goede adviezen bij kunnen geven?
Ik hoop dat dit probleem ook opgelost kan worden.
En.. ik hou mijn ogen open! Ik blijf logisch nadenken en laat niks op me af schuiven.. echt.. jullie beseffen niet hoeveel jullie me geholpen hebben hihi
Ik maakte me al een aantal maanden zorgen, kon niet slapen, baalde de hele dag als ik dacht aan mijn relatie, ik wist niet hoe ik verder moest. En nu heb ik die gevoelens niet meer zo heftig.. echt superfijn..
maandag 24 november 2008 om 17:27
Nieuwe update..
Dit weekend begon goed. Totdat ik zaterdag in zijn smsjes las dat hij het met een vriend over me had gehad (wat geen ramp is) maar ik vroeg wat hij dan verteld had. Nouja ik werd onzeker en het liep wat uit de hand omdat hij niet duidelijk was en mijn vragen ontweek, hierdoor werd ik wat zenuwachtig en hij werd kwaad omdat ik onzeker werd zegmaar.
Hij had het over mijn jaloezie gehad. Dit vond ik niet zo leuk want ik werk er hard aan en hij zegt zelf dat hij het al een stuk fijner vind. En verder zegt hij er niks over. Dan denk ik, als hij het nog niet oké vind moet hij het ook tegen mij zeggen en niet dat ik er door een smsje achter kom dat hij het nóg niet goed vind.
Heb svonds voor hem gekookt en we deden weer lief tegen elkaar, voelde me toch wel alleen hij zat op de andere bank en hij was weer moe, zoals elke avond als ik bij m ben, vind t zo saai. Nouja barste eigenlijk in huilen uit. Hij trooste me, liet me huilen, vond ik erg fijn. Heb m aangegeven dat ik niet zo goed kon praten (wou hij graag dat ik t aangaf) en opeens veranderde zijn hele houding. En ik moest stoppen met huilen, moest stilzijn etc. Deed me erg veel pijn want vond die genegenheid juist zo fijn! Heb m toen gezegt dat hij me erg heeft gekwetst en ben toen naar bed gegaan.
Hij zei later dat ik hem had gekwetst etc en dat ik had moeten zeggen dat ik niet kon praten door t huilen etc, heb ik allemaal gedaan.. zegt ie; ow dan heb ik t verkeerd begrepen.
Terwijl hij me zo had afgewezen.. dat ziet ie gewoon niet.
(hij vind het niet prettig als ik huil, moet zeggen waar ik mee zit, niet huilen.)
Hij zegt dat hij me dan minder leuk gaat vinden als hij me troost zoals ik graag zou willen. Wat ik best raar vind.
Ik geef hem aan dat ik niet zo goed in woorden kan uitbrengen waarom ik zo verdrietig ben en dat ik hem even nodig heb en we er dan over praten. maar als het 2 minuten duurd dan trekt hij het niet en word hij afstandelijk en bot. Hij wil dat ik er gewoon over praat.
Zondag hadden we het over seks, hij wil het gewoon doen want hij word er gefrustreerd van.
Had vrijdag een goed gesprek met hem over seks gehad, de redenen dat ik me afgesloten heb qua seks, wat ik nodig heb en wat ik graag zou zien etc etc. Hij toonde toen alle begrip.
Maar zondag was de maat vol ofzo. Ik heb hem aangegeven, als je moeite doet (leuke sfeer, romantisch etc) dan komt het echt wel goed. Maar als hij me afwijst (dat van dat troosten) dan voel ik me niet fijn bij hem dus kan ik dat ook niet opbrengen.
Hij was boos omdat ik geen moeite deed qua seks.
Ik had hem vrijdag aangegeven dat het me niet zo goed meer lukt en dat ik bepaalde gevoelens mis (ontspannen, verrast etc)
als het aan hem ligt gaan we svonds naar boven, en voor het slapen gaan seksen. Zonder dat het echt speciaal is.
En vooral in deze tijd lukt me dat echt niet.
Zondag hebben we het uiteindelijk over uitmaken gehad.
Ik heb toen al mn spullen gepakt, ben rustig gebleven.
Hij gaf toen toe dat hij misschien wel hard voor me is en ik te lief ben.
Dit nadat ik elke x een oplossing aankaarte (meneer wou persé een oplossing) en hij alles wegwuifde en alles naar mij toe schoof terwijl ik het over "ons" en "wij" had. Vond het oneerlijk en werd toen wel kwaad om zijn onredelijkheid.
Nouja goed, hij wou me niet kwijt maar hij wou gewoon geen ruzie meer (nee ik wel dan.. :S) nouja oké.
vind het erg moeilijk wat seks betreft, hij begrijp het blijkbaar niet dat ik het niet zomaar kan :S.. verder was hij gisteravond wel weer erg lief, maar ben blij dat ik hem niet gesmeekt heb bij me te blijven ofzo. Heb gezegt; als jij het niet meer wil dan maken we het uit, ik wil geen vriend die niet voor mij gaat, simpel. Nouja toen krabbelde hij wel terug. Het probleem blijft wel een beetje dat hij niet naar zichzelf kan kijken.
Ik moet echt leren mijn gevoelens in bedwang te houden want hij maakt me echt heel erg gevoelig en zo heeft hij weer punten om kwaad op me te zijn. Vind het erg moeilijk.
oja, hij klaagt er vaak over dat hij zich verveelt enzo.
maar als ik hem vraag van wat zullen we doen, dan wil hij niet plannen enzo en wil hij gewoon lekker wandelen.
Vind dat prima maar als ik hem dan die ochtend vraag wat hij wil doen dan weet hij het niet. Nouja al mijn ideeën vind hij niets omdat het geld kost (ik betaal mijn deel ook wel bij bv. de bios) en als we gaan winkelen dan doet hij het voor mij (dan klaagt hij soms wat) dan denk ik.. waarom zeg je zelf niet wat je graag wilt doen? ik sta daar toch open voor.
En zondag zei hij; waarom doe jij niks, en toen ik zei van nou mijn ideeën vind je toch niet goed, heb al allemaal dingen voorgesteld. Zegt hij; ik wil gewoon seks.
Nouja daar ben ik gewoon niet voor en was toen niet helemaal vrolijk, dat gemopper en dan seks willen dat snap ik gewoon niet.
Ik heb ook mijn seksuele behoeften maar hij pakt het raar aan en ik geef aan wat voor mij prettig is, dat weigert hij. Ik snap dat niet
soms is hij weer erg lief en dan opeens weer erg kwaad.
erg verwarrend.
ik moet mezelf in de hand houden.. hoe houden jullie jezelf in de hand??
Dit weekend begon goed. Totdat ik zaterdag in zijn smsjes las dat hij het met een vriend over me had gehad (wat geen ramp is) maar ik vroeg wat hij dan verteld had. Nouja ik werd onzeker en het liep wat uit de hand omdat hij niet duidelijk was en mijn vragen ontweek, hierdoor werd ik wat zenuwachtig en hij werd kwaad omdat ik onzeker werd zegmaar.
Hij had het over mijn jaloezie gehad. Dit vond ik niet zo leuk want ik werk er hard aan en hij zegt zelf dat hij het al een stuk fijner vind. En verder zegt hij er niks over. Dan denk ik, als hij het nog niet oké vind moet hij het ook tegen mij zeggen en niet dat ik er door een smsje achter kom dat hij het nóg niet goed vind.
Heb svonds voor hem gekookt en we deden weer lief tegen elkaar, voelde me toch wel alleen hij zat op de andere bank en hij was weer moe, zoals elke avond als ik bij m ben, vind t zo saai. Nouja barste eigenlijk in huilen uit. Hij trooste me, liet me huilen, vond ik erg fijn. Heb m aangegeven dat ik niet zo goed kon praten (wou hij graag dat ik t aangaf) en opeens veranderde zijn hele houding. En ik moest stoppen met huilen, moest stilzijn etc. Deed me erg veel pijn want vond die genegenheid juist zo fijn! Heb m toen gezegt dat hij me erg heeft gekwetst en ben toen naar bed gegaan.
Hij zei later dat ik hem had gekwetst etc en dat ik had moeten zeggen dat ik niet kon praten door t huilen etc, heb ik allemaal gedaan.. zegt ie; ow dan heb ik t verkeerd begrepen.
Terwijl hij me zo had afgewezen.. dat ziet ie gewoon niet.
(hij vind het niet prettig als ik huil, moet zeggen waar ik mee zit, niet huilen.)
Hij zegt dat hij me dan minder leuk gaat vinden als hij me troost zoals ik graag zou willen. Wat ik best raar vind.
Ik geef hem aan dat ik niet zo goed in woorden kan uitbrengen waarom ik zo verdrietig ben en dat ik hem even nodig heb en we er dan over praten. maar als het 2 minuten duurd dan trekt hij het niet en word hij afstandelijk en bot. Hij wil dat ik er gewoon over praat.
Zondag hadden we het over seks, hij wil het gewoon doen want hij word er gefrustreerd van.
Had vrijdag een goed gesprek met hem over seks gehad, de redenen dat ik me afgesloten heb qua seks, wat ik nodig heb en wat ik graag zou zien etc etc. Hij toonde toen alle begrip.
Maar zondag was de maat vol ofzo. Ik heb hem aangegeven, als je moeite doet (leuke sfeer, romantisch etc) dan komt het echt wel goed. Maar als hij me afwijst (dat van dat troosten) dan voel ik me niet fijn bij hem dus kan ik dat ook niet opbrengen.
Hij was boos omdat ik geen moeite deed qua seks.
Ik had hem vrijdag aangegeven dat het me niet zo goed meer lukt en dat ik bepaalde gevoelens mis (ontspannen, verrast etc)
als het aan hem ligt gaan we svonds naar boven, en voor het slapen gaan seksen. Zonder dat het echt speciaal is.
En vooral in deze tijd lukt me dat echt niet.
Zondag hebben we het uiteindelijk over uitmaken gehad.
Ik heb toen al mn spullen gepakt, ben rustig gebleven.
Hij gaf toen toe dat hij misschien wel hard voor me is en ik te lief ben.
Dit nadat ik elke x een oplossing aankaarte (meneer wou persé een oplossing) en hij alles wegwuifde en alles naar mij toe schoof terwijl ik het over "ons" en "wij" had. Vond het oneerlijk en werd toen wel kwaad om zijn onredelijkheid.
Nouja goed, hij wou me niet kwijt maar hij wou gewoon geen ruzie meer (nee ik wel dan.. :S) nouja oké.
vind het erg moeilijk wat seks betreft, hij begrijp het blijkbaar niet dat ik het niet zomaar kan :S.. verder was hij gisteravond wel weer erg lief, maar ben blij dat ik hem niet gesmeekt heb bij me te blijven ofzo. Heb gezegt; als jij het niet meer wil dan maken we het uit, ik wil geen vriend die niet voor mij gaat, simpel. Nouja toen krabbelde hij wel terug. Het probleem blijft wel een beetje dat hij niet naar zichzelf kan kijken.
Ik moet echt leren mijn gevoelens in bedwang te houden want hij maakt me echt heel erg gevoelig en zo heeft hij weer punten om kwaad op me te zijn. Vind het erg moeilijk.
oja, hij klaagt er vaak over dat hij zich verveelt enzo.
maar als ik hem vraag van wat zullen we doen, dan wil hij niet plannen enzo en wil hij gewoon lekker wandelen.
Vind dat prima maar als ik hem dan die ochtend vraag wat hij wil doen dan weet hij het niet. Nouja al mijn ideeën vind hij niets omdat het geld kost (ik betaal mijn deel ook wel bij bv. de bios) en als we gaan winkelen dan doet hij het voor mij (dan klaagt hij soms wat) dan denk ik.. waarom zeg je zelf niet wat je graag wilt doen? ik sta daar toch open voor.
En zondag zei hij; waarom doe jij niks, en toen ik zei van nou mijn ideeën vind je toch niet goed, heb al allemaal dingen voorgesteld. Zegt hij; ik wil gewoon seks.
Nouja daar ben ik gewoon niet voor en was toen niet helemaal vrolijk, dat gemopper en dan seks willen dat snap ik gewoon niet.
Ik heb ook mijn seksuele behoeften maar hij pakt het raar aan en ik geef aan wat voor mij prettig is, dat weigert hij. Ik snap dat niet
soms is hij weer erg lief en dan opeens weer erg kwaad.
erg verwarrend.
ik moet mezelf in de hand houden.. hoe houden jullie jezelf in de hand??
maandag 24 november 2008 om 17:41
heb niet het hele topic glezen alleen je laatste update dus misschin ben ik mosterd:
Misschien moet je je gaan afvragen of jullie wel zo goed bijelkaar passen? Persoonlijk vind ik dat je juist bij je geliefde 100% jezelf moet kunnen zijn. je geliefde moet je niet willen veranderen, als je niet goed genoeg bent zoals je bent, dan past het kennelijk niet.
Jij mag niet huilen want daar kan hij niet mee omgaan, jij moet jezelf in de hand houden, jij moet maar veranderen en vraag telkens maar bevestiging of je voor hem genoeg veranderd bent.
Dat vind ik een hele verkeerde instelling. je zou er beter aandoen om iemand te zoeken die jou accepteert en van je houdt zoals je bent en niet iemand die doet alsof je een pot boestseerklei bent die in de gewenste vorm gegoten moet worden. Jouw vriend wil kennelijk helemaal geen relatie met jou, mar met iemand die er uitziek als jou, maar met een totaal ander karakter.
Vraag is waarom jij hiet o in meegaat? waarom heb je zo weinig gevoel voor eigenwaarde dat je jezelf wilt laten verdwijnen voor de versie van jou die hij heeft bedacht? waarom laat je toe dat je op eieren loopt dat je jezelf verloochend, pur en alleen maar om iemand te worden die je niet bent? en omdat je tegen je eigen natuur ingaat, zal het nooit goed genoeg zijn voor hem. je gaat de rest va je leen een toneelstukje opvoeren. Wil je dat echt? denk je nu echt dat je daar gelukkig van wordt?
Stop je te verontscghuldigen voor wie je bent, maar vraag je vriend eens waarom ie ooit verliefd op je werd, waarom ie vioor je koos en waarom ie blijft als je niet meer voldoet aan zijn ideale vrouw. Zeg hem dat je bent wie je bent en wie je wilt zijn, en als dat niet is wie hij wilt dat je bent, dat julie beiden beter af zijn zonder elkaar. nu zal je vast zeggen dat je zoveel van m houdt en m niet kwijt wilt, maar verdien jij dan niet iemmand die van jou houdt?
Misschien moet je je gaan afvragen of jullie wel zo goed bijelkaar passen? Persoonlijk vind ik dat je juist bij je geliefde 100% jezelf moet kunnen zijn. je geliefde moet je niet willen veranderen, als je niet goed genoeg bent zoals je bent, dan past het kennelijk niet.
Jij mag niet huilen want daar kan hij niet mee omgaan, jij moet jezelf in de hand houden, jij moet maar veranderen en vraag telkens maar bevestiging of je voor hem genoeg veranderd bent.
Dat vind ik een hele verkeerde instelling. je zou er beter aandoen om iemand te zoeken die jou accepteert en van je houdt zoals je bent en niet iemand die doet alsof je een pot boestseerklei bent die in de gewenste vorm gegoten moet worden. Jouw vriend wil kennelijk helemaal geen relatie met jou, mar met iemand die er uitziek als jou, maar met een totaal ander karakter.
Vraag is waarom jij hiet o in meegaat? waarom heb je zo weinig gevoel voor eigenwaarde dat je jezelf wilt laten verdwijnen voor de versie van jou die hij heeft bedacht? waarom laat je toe dat je op eieren loopt dat je jezelf verloochend, pur en alleen maar om iemand te worden die je niet bent? en omdat je tegen je eigen natuur ingaat, zal het nooit goed genoeg zijn voor hem. je gaat de rest va je leen een toneelstukje opvoeren. Wil je dat echt? denk je nu echt dat je daar gelukkig van wordt?
Stop je te verontscghuldigen voor wie je bent, maar vraag je vriend eens waarom ie ooit verliefd op je werd, waarom ie vioor je koos en waarom ie blijft als je niet meer voldoet aan zijn ideale vrouw. Zeg hem dat je bent wie je bent en wie je wilt zijn, en als dat niet is wie hij wilt dat je bent, dat julie beiden beter af zijn zonder elkaar. nu zal je vast zeggen dat je zoveel van m houdt en m niet kwijt wilt, maar verdien jij dan niet iemmand die van jou houdt?
maandag 24 november 2008 om 18:02
Hannah mijn eerlijke antwoord: deze man zuigt je leeg tot er niks meer van je over is. Hij slingert je alle kanten op en het is nooit goed.
Hannah mijn nog eerlijkere antwoord: jij laat je door deze man flink uitzuigen tot er niks meer van je over is. Je laat je alle kanten opslingeren en je zult moeten inzien (via de harde of milde weg, your choice) dat je hem niet kunt geven wat hij wil: namelijk iemand die alle rotzooi opruimt die hij telkens weer weet aan te richten.
Je zegt zelf dat hij niet naar zichzelf kan kijken. Erg herkenbaar. Maar wat het zegt over jou is nog interessanter: je kijkt te veel naar jezelf. Jouw stap is nu puur te kijken naar hoe hij zich gedraagt en je zelf te beheersen dat NIET te willen veranderen. Geen overdreven zelfreflectie meer, geen excuses aandragen voor zijn gedrag, geen ellenlange gesprekken meer, niet meer bedelen om iets wat jouw natuurlijk erfgoed is, niet meer te 'makkelijk' zijn in de oplossingen aandragen.
Ik hield me zelf in de hand door simpelweg niks meer te doen. Maar daar is een lange tijd over heen gegaan. Ben alle kanten op geslingerd, heb alles gedaan, alle oplossingen aangereikt, alle issues aangesneden, gesproken, gehuild, gefluisterd, geschreven, gesms'ed, gebeld. Niets hielp. Dan is het tijd om de stekker eruit te trekken en die stekker in jezelf te steken zodat je een keer voldoende kunt opladen.
Je komt op mij over als een superlief meisje maar ergens ook naief. In jezelf geloven is niet denken dat je de macht hebt om een persoon te veranderen maar het geloven dat je meer waard bent dan deze circus.
Hannah mijn nog eerlijkere antwoord: jij laat je door deze man flink uitzuigen tot er niks meer van je over is. Je laat je alle kanten opslingeren en je zult moeten inzien (via de harde of milde weg, your choice) dat je hem niet kunt geven wat hij wil: namelijk iemand die alle rotzooi opruimt die hij telkens weer weet aan te richten.
Je zegt zelf dat hij niet naar zichzelf kan kijken. Erg herkenbaar. Maar wat het zegt over jou is nog interessanter: je kijkt te veel naar jezelf. Jouw stap is nu puur te kijken naar hoe hij zich gedraagt en je zelf te beheersen dat NIET te willen veranderen. Geen overdreven zelfreflectie meer, geen excuses aandragen voor zijn gedrag, geen ellenlange gesprekken meer, niet meer bedelen om iets wat jouw natuurlijk erfgoed is, niet meer te 'makkelijk' zijn in de oplossingen aandragen.
Ik hield me zelf in de hand door simpelweg niks meer te doen. Maar daar is een lange tijd over heen gegaan. Ben alle kanten op geslingerd, heb alles gedaan, alle oplossingen aangereikt, alle issues aangesneden, gesproken, gehuild, gefluisterd, geschreven, gesms'ed, gebeld. Niets hielp. Dan is het tijd om de stekker eruit te trekken en die stekker in jezelf te steken zodat je een keer voldoende kunt opladen.
Je komt op mij over als een superlief meisje maar ergens ook naief. In jezelf geloven is niet denken dat je de macht hebt om een persoon te veranderen maar het geloven dat je meer waard bent dan deze circus.
maandag 24 november 2008 om 18:17
quote:Sensy12 schreef op 24 november 2008 @ 18:02:
Hannah mijn eerlijke antwoord: deze man zuigt je leeg tot er niks meer van je over is. Hij slingert je alle kanten op en het is nooit goed.
Hannah mijn nog eerlijkere antwoord: jij laat je door deze man flink uitzuigen tot er niks meer van je over is. Je laat je alle kanten opslingeren en je zult moeten inzien (via de harde of milde weg, your choice) dat je hem niet kunt geven wat hij wil: namelijk iemand die alle rotzooi opruimt die hij telkens weer weet aan te richten.
Je zegt zelf dat hij niet naar zichzelf kan kijken. Erg herkenbaar. Maar wat het zegt over jou is nog interessanter: je kijkt te veel naar jezelf. Jouw stap is nu puur te kijken naar hoe hij zich gedraagt en je zelf te beheersen dat NIET te willen veranderen. Geen overdreven zelfreflectie meer, geen excuses aandragen voor zijn gedrag, geen ellenlange gesprekken meer, niet meer bedelen om iets wat jouw natuurlijk erfgoed is, niet meer te 'makkelijk' zijn in de oplossingen aandragen.
Ik hield me zelf in de hand door simpelweg niks meer te doen. Maar daar is een lange tijd over heen gegaan. Ben alle kanten op geslingerd, heb alles gedaan, alle oplossingen aangereikt, alle issues aangesneden, gesproken, gehuild, gefluisterd, geschreven, gesms'ed, gebeld. Niets hielp. Dan is het tijd om de stekker eruit te trekken en die stekker in jezelf te steken zodat je een keer voldoende kunt opladen.
Je komt op mij over als een superlief meisje maar ergens ook naief. In jezelf geloven is niet denken dat je de macht hebt om een persoon te veranderen maar het geloven dat je meer waard bent dan deze circus.
Bedankt voor je eerlijke reactie
Je hebt gelijk.
Het zegt ook erg veel over mij. Ik merk ook dat als ik niks doe, geen oplossingen aankaart hij dan veel rustiger is. Omdat hij dan niet van alles heeft om op te reageren en omlaag te halen.
Maar het verradelijke is dat hij vraagt om een oplossing en deze zelf niet kan bedenken en hij dan helemaal gefrustreerd word.
Dat vind ik wel moeilijk.
Ik had het ongeveer ook besloten om niks meer te bedenken, geen gesprekken meer te voeren en niet alles goed willen doen.
Vind het zo moeilijk, omdat hij van alles mijn kant op weet te draaien en ik begrijp niet waarom. Maar soms moet je ook niet alles willen begrijpen.
Zal mezelf idd maar opladen..
Zondagavond voelde ik me wel prettig, was leuk in gesprek met hem.. zegt hij; kun je ook anders praten dan met dat lieve stemmetje? Je hebt of een lief stemmetje of je bent boos.
Vond ik best een rare opmerking, voelde me net zo fijn.
Verder zegt hij vaak dat iets kinderachtig is of niet volwassen, vind ik frustrerend. Hij snapt het niet dat ik dat niet leuk vind (heb het wel uitgelegd) hij zegt dan dat ik mezelf niet volwassen vind en zo een soort van bevestiging krijg wat hij niet zo bedoeld.
Terwijl ik mezelf niet onvolwassen vind maar omdat hij het zo vaak zegt kwetst het me en twijfel ik aan het beeld wat hij over me heeft.
hij weet ook alles zo te draaien dat het mijn probleem/fout is.
daar irriteer ik me aan
Ik ben misschien wel naief in dit, kiezen voor mezelf enzo.
maar vind het nogsteeds moeilijk
Hannah mijn eerlijke antwoord: deze man zuigt je leeg tot er niks meer van je over is. Hij slingert je alle kanten op en het is nooit goed.
Hannah mijn nog eerlijkere antwoord: jij laat je door deze man flink uitzuigen tot er niks meer van je over is. Je laat je alle kanten opslingeren en je zult moeten inzien (via de harde of milde weg, your choice) dat je hem niet kunt geven wat hij wil: namelijk iemand die alle rotzooi opruimt die hij telkens weer weet aan te richten.
Je zegt zelf dat hij niet naar zichzelf kan kijken. Erg herkenbaar. Maar wat het zegt over jou is nog interessanter: je kijkt te veel naar jezelf. Jouw stap is nu puur te kijken naar hoe hij zich gedraagt en je zelf te beheersen dat NIET te willen veranderen. Geen overdreven zelfreflectie meer, geen excuses aandragen voor zijn gedrag, geen ellenlange gesprekken meer, niet meer bedelen om iets wat jouw natuurlijk erfgoed is, niet meer te 'makkelijk' zijn in de oplossingen aandragen.
Ik hield me zelf in de hand door simpelweg niks meer te doen. Maar daar is een lange tijd over heen gegaan. Ben alle kanten op geslingerd, heb alles gedaan, alle oplossingen aangereikt, alle issues aangesneden, gesproken, gehuild, gefluisterd, geschreven, gesms'ed, gebeld. Niets hielp. Dan is het tijd om de stekker eruit te trekken en die stekker in jezelf te steken zodat je een keer voldoende kunt opladen.
Je komt op mij over als een superlief meisje maar ergens ook naief. In jezelf geloven is niet denken dat je de macht hebt om een persoon te veranderen maar het geloven dat je meer waard bent dan deze circus.
Bedankt voor je eerlijke reactie
Je hebt gelijk.
Het zegt ook erg veel over mij. Ik merk ook dat als ik niks doe, geen oplossingen aankaart hij dan veel rustiger is. Omdat hij dan niet van alles heeft om op te reageren en omlaag te halen.
Maar het verradelijke is dat hij vraagt om een oplossing en deze zelf niet kan bedenken en hij dan helemaal gefrustreerd word.
Dat vind ik wel moeilijk.
Ik had het ongeveer ook besloten om niks meer te bedenken, geen gesprekken meer te voeren en niet alles goed willen doen.
Vind het zo moeilijk, omdat hij van alles mijn kant op weet te draaien en ik begrijp niet waarom. Maar soms moet je ook niet alles willen begrijpen.
Zal mezelf idd maar opladen..
Zondagavond voelde ik me wel prettig, was leuk in gesprek met hem.. zegt hij; kun je ook anders praten dan met dat lieve stemmetje? Je hebt of een lief stemmetje of je bent boos.
Vond ik best een rare opmerking, voelde me net zo fijn.
Verder zegt hij vaak dat iets kinderachtig is of niet volwassen, vind ik frustrerend. Hij snapt het niet dat ik dat niet leuk vind (heb het wel uitgelegd) hij zegt dan dat ik mezelf niet volwassen vind en zo een soort van bevestiging krijg wat hij niet zo bedoeld.
Terwijl ik mezelf niet onvolwassen vind maar omdat hij het zo vaak zegt kwetst het me en twijfel ik aan het beeld wat hij over me heeft.
hij weet ook alles zo te draaien dat het mijn probleem/fout is.
daar irriteer ik me aan
Ik ben misschien wel naief in dit, kiezen voor mezelf enzo.
maar vind het nogsteeds moeilijk
maandag 24 november 2008 om 18:26
Hannah deze man knaagt aan je zelfvertrouwen tot er niets meer van over is. Het is een grote kleuter. Hoeveel meer wil je begrijpen? Hij blijft het presteren jou een rotgevoel te bezorgen. Keer op keer. Hoe lang wil je in deze situatie zitten?
Hemel je hem ergens niet te veel op? Heb je hem niet tot een soort God gemaakt dat alles wat hij zegt bij jou als een waarheid naar binnenkomt? Waarom twijfel je zo aan je eigen vermogen om in te zien wat ok is en wat niet? Omdat hij ouder is en daarom 'wijzer'?
Je kunt twee dingen doen: bij hem blijven en eruit stappen als en jezelf niet meer terugherkennen. Of je stopt hiermee en redt jezelf uit deze langzaam slopende relatie.
Voor jezelf kiezen is vaak een kwestie van weten wat je wilt en waar je op uit wilt komen. Denk daar maar eens over na. Is dit wat je wilt?
Hemel je hem ergens niet te veel op? Heb je hem niet tot een soort God gemaakt dat alles wat hij zegt bij jou als een waarheid naar binnenkomt? Waarom twijfel je zo aan je eigen vermogen om in te zien wat ok is en wat niet? Omdat hij ouder is en daarom 'wijzer'?
Je kunt twee dingen doen: bij hem blijven en eruit stappen als en jezelf niet meer terugherkennen. Of je stopt hiermee en redt jezelf uit deze langzaam slopende relatie.
Voor jezelf kiezen is vaak een kwestie van weten wat je wilt en waar je op uit wilt komen. Denk daar maar eens over na. Is dit wat je wilt?
maandag 24 november 2008 om 18:28
quote:return_of_kreng schreef op 24 november 2008 @ 17:41:
heb niet het hele topic glezen alleen je laatste update dus misschin ben ik mosterd:
Misschien moet je je gaan afvragen of jullie wel zo goed bijelkaar passen? Persoonlijk vind ik dat je juist bij je geliefde 100% jezelf moet kunnen zijn. je geliefde moet je niet willen veranderen, als je niet goed genoeg bent zoals je bent, dan past het kennelijk niet.
Jij mag niet huilen want daar kan hij niet mee omgaan, jij moet jezelf in de hand houden, jij moet maar veranderen en vraag telkens maar bevestiging of je voor hem genoeg veranderd bent.
Dat vind ik een hele verkeerde instelling. je zou er beter aandoen om iemand te zoeken die jou accepteert en van je houdt zoals je bent en niet iemand die doet alsof je een pot boestseerklei bent die in de gewenste vorm gegoten moet worden. Jouw vriend wil kennelijk helemaal geen relatie met jou, mar met iemand die er uitziek als jou, maar met een totaal ander karakter.
Vraag is waarom jij hiet o in meegaat? waarom heb je zo weinig gevoel voor eigenwaarde dat je jezelf wilt laten verdwijnen voor de versie van jou die hij heeft bedacht? waarom laat je toe dat je op eieren loopt dat je jezelf verloochend, pur en alleen maar om iemand te worden die je niet bent? en omdat je tegen je eigen natuur ingaat, zal het nooit goed genoeg zijn voor hem. je gaat de rest va je leen een toneelstukje opvoeren. Wil je dat echt? denk je nu echt dat je daar gelukkig van wordt?
Stop je te verontscghuldigen voor wie je bent, maar vraag je vriend eens waarom ie ooit verliefd op je werd, waarom ie vioor je koos en waarom ie blijft als je niet meer voldoet aan zijn ideale vrouw. Zeg hem dat je bent wie je bent en wie je wilt zijn, en als dat niet is wie hij wilt dat je bent, dat julie beiden beter af zijn zonder elkaar. nu zal je vast zeggen dat je zoveel van m houdt en m niet kwijt wilt, maar verdien jij dan niet iemmand die van jou houdt?
Dankjewel voor je reactie.
Het klopt ook wat je zegt, ik heb hem dit weekend ook gevraagd waarom hij me uberhaupt leuk vind.
Hij wou graag een vriendin met een eigen mening, ik heb een eigen mening maar als ik die uit dan vind hij dat ik het met hem eens moet zijn.
Hij zit met mijn onzekerheid omdat zijn exen erg onzeker waren.
Ik begrijp dat wel maar ik ben hun niet. Ik verdien het niet om gelijk afgestraft te worden als ik een onzeker moment heb.
Ik verdien het dat hij er voor me is en me een fijn gevoel geeft over mezelf. Hij wil me niet "elke x" geruststellen zegt ie. Dat moet ik zelf kunnen. Ik leg hem uit dat ik dat moeilijk vind door onze ruzies. Dan moet hij er voor me zijn., Ik kan mezelf idd niet veranderen en dat zou ik op sommige gebieden ook niet willen, soms heb ik hem nodig om me te helpen bepaalde dingen te kunnen, zoals weer zeker worden over mezelf. Maar hij zegt dat hij me niet kan helpen bij bepaalde dingen..
Hij zegt dat hij van me houdt om mijn spontaniteit, eerlijkheid enz.
en dat is ook wel zo maar verder vind ik het moeilijk om mezelf te zijn. Ik heb in sommige dingen een andere manier van doen, en hier heeft hij moeite mee. Hij wil me idd vormen.
Heb hem gevraagd wat hij een ideaal type vind. Hij zegt dat hij geen type in gedachten heeft (ik dacht dat iedereen voor zichzelf een beeld had wat hij/zij prettig vind)
Later (toen we ruzie hadden en hij van alles had te klagen)heb ik gezegt dat ik geen huisvrouw ben, ik niet zijn mening zomaar zal aannemen als ik er anders over denk, ik niet thuis zit te wachten als hij uit zijn werk komt, ik niet al het huishouden zal doen en ik geen vrouw ben die simpel svonds voor het slapengaan seks heeft en verder weinig spannends qua seks zegmaar. Dat type ben ik niet.
Toen zei hij dat hij misschien dat type wel wil (lekker makkelijk denk ik dan) maar het spreekt zo tegen wat hij anders zegt, dat hij van spontaniteit houd, mijn gekke dingetjes, vrolijkheid, de verhalen die ik hem vertel, waar ik me mee bezig houd, mijn slimheid etc.
Terwijl ik soms idd denk dat hij dat niet wil..
Ik moet me idd niet verontschuldigen voor wie ik ben.
hij klaagt over dingen waar ik nog nooit iemand over heb horen klagen (het troosten bv)
Soms zeg ik hem ook dat ik zo happy met mezelf ben
ik ben echt blij met mezelf, ik vind mezelf goed zoals ik ben.
ik heb mijn foutjes maar ik hou van mijn foutjes.
ik ben soms een kreng maar kan ook uberlief zijn, dat ben ik gewoon. Dan zeg ik dat ik mezelf helemaal niet wil veranderen..
ik moet het daarbij houden. ik moet mezelf blijven.
maar vind dat op deze manier wel moeilijk.
soms twijfel ik, ben ik nou diegene die zou verkeerd is.
doe ik echt al die dingen fout?
en dan hoor ik hem alles in mn schoenen schuiven terwijl ik mijn best doe om het samen op te lossen.
heb niet het hele topic glezen alleen je laatste update dus misschin ben ik mosterd:
Misschien moet je je gaan afvragen of jullie wel zo goed bijelkaar passen? Persoonlijk vind ik dat je juist bij je geliefde 100% jezelf moet kunnen zijn. je geliefde moet je niet willen veranderen, als je niet goed genoeg bent zoals je bent, dan past het kennelijk niet.
Jij mag niet huilen want daar kan hij niet mee omgaan, jij moet jezelf in de hand houden, jij moet maar veranderen en vraag telkens maar bevestiging of je voor hem genoeg veranderd bent.
Dat vind ik een hele verkeerde instelling. je zou er beter aandoen om iemand te zoeken die jou accepteert en van je houdt zoals je bent en niet iemand die doet alsof je een pot boestseerklei bent die in de gewenste vorm gegoten moet worden. Jouw vriend wil kennelijk helemaal geen relatie met jou, mar met iemand die er uitziek als jou, maar met een totaal ander karakter.
Vraag is waarom jij hiet o in meegaat? waarom heb je zo weinig gevoel voor eigenwaarde dat je jezelf wilt laten verdwijnen voor de versie van jou die hij heeft bedacht? waarom laat je toe dat je op eieren loopt dat je jezelf verloochend, pur en alleen maar om iemand te worden die je niet bent? en omdat je tegen je eigen natuur ingaat, zal het nooit goed genoeg zijn voor hem. je gaat de rest va je leen een toneelstukje opvoeren. Wil je dat echt? denk je nu echt dat je daar gelukkig van wordt?
Stop je te verontscghuldigen voor wie je bent, maar vraag je vriend eens waarom ie ooit verliefd op je werd, waarom ie vioor je koos en waarom ie blijft als je niet meer voldoet aan zijn ideale vrouw. Zeg hem dat je bent wie je bent en wie je wilt zijn, en als dat niet is wie hij wilt dat je bent, dat julie beiden beter af zijn zonder elkaar. nu zal je vast zeggen dat je zoveel van m houdt en m niet kwijt wilt, maar verdien jij dan niet iemmand die van jou houdt?
Dankjewel voor je reactie.
Het klopt ook wat je zegt, ik heb hem dit weekend ook gevraagd waarom hij me uberhaupt leuk vind.
Hij wou graag een vriendin met een eigen mening, ik heb een eigen mening maar als ik die uit dan vind hij dat ik het met hem eens moet zijn.
Hij zit met mijn onzekerheid omdat zijn exen erg onzeker waren.
Ik begrijp dat wel maar ik ben hun niet. Ik verdien het niet om gelijk afgestraft te worden als ik een onzeker moment heb.
Ik verdien het dat hij er voor me is en me een fijn gevoel geeft over mezelf. Hij wil me niet "elke x" geruststellen zegt ie. Dat moet ik zelf kunnen. Ik leg hem uit dat ik dat moeilijk vind door onze ruzies. Dan moet hij er voor me zijn., Ik kan mezelf idd niet veranderen en dat zou ik op sommige gebieden ook niet willen, soms heb ik hem nodig om me te helpen bepaalde dingen te kunnen, zoals weer zeker worden over mezelf. Maar hij zegt dat hij me niet kan helpen bij bepaalde dingen..
Hij zegt dat hij van me houdt om mijn spontaniteit, eerlijkheid enz.
en dat is ook wel zo maar verder vind ik het moeilijk om mezelf te zijn. Ik heb in sommige dingen een andere manier van doen, en hier heeft hij moeite mee. Hij wil me idd vormen.
Heb hem gevraagd wat hij een ideaal type vind. Hij zegt dat hij geen type in gedachten heeft (ik dacht dat iedereen voor zichzelf een beeld had wat hij/zij prettig vind)
Later (toen we ruzie hadden en hij van alles had te klagen)heb ik gezegt dat ik geen huisvrouw ben, ik niet zijn mening zomaar zal aannemen als ik er anders over denk, ik niet thuis zit te wachten als hij uit zijn werk komt, ik niet al het huishouden zal doen en ik geen vrouw ben die simpel svonds voor het slapengaan seks heeft en verder weinig spannends qua seks zegmaar. Dat type ben ik niet.
Toen zei hij dat hij misschien dat type wel wil (lekker makkelijk denk ik dan) maar het spreekt zo tegen wat hij anders zegt, dat hij van spontaniteit houd, mijn gekke dingetjes, vrolijkheid, de verhalen die ik hem vertel, waar ik me mee bezig houd, mijn slimheid etc.
Terwijl ik soms idd denk dat hij dat niet wil..
Ik moet me idd niet verontschuldigen voor wie ik ben.
hij klaagt over dingen waar ik nog nooit iemand over heb horen klagen (het troosten bv)
Soms zeg ik hem ook dat ik zo happy met mezelf ben
ik ben echt blij met mezelf, ik vind mezelf goed zoals ik ben.
ik heb mijn foutjes maar ik hou van mijn foutjes.
ik ben soms een kreng maar kan ook uberlief zijn, dat ben ik gewoon. Dan zeg ik dat ik mezelf helemaal niet wil veranderen..
ik moet het daarbij houden. ik moet mezelf blijven.
maar vind dat op deze manier wel moeilijk.
soms twijfel ik, ben ik nou diegene die zou verkeerd is.
doe ik echt al die dingen fout?
en dan hoor ik hem alles in mn schoenen schuiven terwijl ik mijn best doe om het samen op te lossen.
maandag 24 november 2008 om 18:31
Hannah, nog 1 ding: ik zie dat je nog redelijk kunt overzien wat er aan de hand is. Dat er nog niet zoveel stuk gemaakt is bij je en dat je nog redelijk ongeschonden uit deze relatie kunt stappen. Hoe langer je blijft des meer je eigen zicht vertroebeld gaat raken. Ik heb het zelf ervaren, hoe mensen zo met je mind kunnen sollen dat een normaal gezond eigen oordeel niet meer mogelijk was. Lees anders op de topic 'nasleep relatie narcist' daarin lees je de verhalen van vrouwen waar 'niets' mis mee was en te lang in een giftige relatie hebben gezeten. De weg terug is erg lang en ik wens je toe dat je een gezond besluit neemt nu het nog kan. Maar dat is natuurlijk geheel aan jou of en wanneer je dat doet. Just sharing my experience
maandag 24 november 2008 om 18:32
Ik zou mezelf helemaal niet meer in de hand willen houden met deze meneer. Ik zou deze meneer met een rotgang dumpen.
Onder het welwillende laagje dat je vriend zich aangemeten heeft om je niet kwijt te raken, zit nog steeds dezelfde vriend van voor jullie goede gesprek. Het laagje is flinterdun, zodra er iets niet naar zijn zin gaat komt zijn ware aard er weer doorheen. Hij verandert niet, echt niet. Want hij ziet zelf helemaal niet in dat zijn gedrag absurd is.
Kies in godsnaam voor jezelf, je verdient toch veel beter dan deze neuroot.
Onder het welwillende laagje dat je vriend zich aangemeten heeft om je niet kwijt te raken, zit nog steeds dezelfde vriend van voor jullie goede gesprek. Het laagje is flinterdun, zodra er iets niet naar zijn zin gaat komt zijn ware aard er weer doorheen. Hij verandert niet, echt niet. Want hij ziet zelf helemaal niet in dat zijn gedrag absurd is.
Kies in godsnaam voor jezelf, je verdient toch veel beter dan deze neuroot.
maandag 24 november 2008 om 18:33
quote:Sensy12 schreef op 24 november 2008 @ 18:26:
Hannah deze man knaagt aan je zelfvertrouwen tot er niets meer van over is. Het is een grote kleuter. Hoeveel meer wil je begrijpen? Hij blijft het presteren jou een rotgevoel te bezorgen. Keer op keer. Hoe lang wil je in deze situatie zitten?
Hemel je hem ergens niet te veel op? Heb je hem niet tot een soort God gemaakt dat alles wat hij zegt bij jou als een waarheid naar binnenkomt? Waarom twijfel je zo aan je eigen vermogen om in te zien wat ok is en wat niet? Omdat hij ouder is en daarom 'wijzer'?
Je kunt twee dingen doen: bij hem blijven en eruit stappen als en jezelf niet meer terugherkennen. Of je stopt hiermee en redt jezelf uit deze langzaam slopende relatie.
Voor jezelf kiezen is vaak een kwestie van weten wat je wilt en waar je op uit wilt komen. Denk daar maar eens over na. Is dit wat je wilt?
Ik zie hem zeker niet als een god en ik hemel hem zeker niet op.
ik begrijp gewoon niet waarom zijn woorden zoveel impact hebben op mij. Hij zegt me eigenlijk best vaak dat hij de dingen die ik nodig heb niet kan/wil geven omdat hij er niet achter staat en ik bepaalde dingen zelf moet kunnen of moet veranderen. Dat kwetst me heel erg. Waarom ik hoop houd, geen idee.
Als ik hem zeg dat ik iets niet verdien en dat het niet hoort wat hij doet dan heeft hij ook wel iets over mij te zeggen en dan heeft hij gelijk in die situatie. Dan barst ik in tranen uit en wordt hij afstandelijk want hij denkt dat ik hem wil beinvloeden ofzo, terwijl ik gewoon wil dat die ruzie ophoud, hij me vasthoud en we ophouden te kibbelen. Ik kan niks zeggen wat hem doet stoppen.
Ja.. ik moet mijn excuses aanbieden..zei hij.
En toen gaf ik aan; maar wat als jij me hebt gekwetst en ik daardoor verdrietig/boos werd? Zei hij; dan nog moet je sorry zeggen omdat je mij ook hebt gekwetst in jouw boosheid. En dan is het voor hem goed ofzoiets.
Dit is niet wat ik wil
maar elke x heb ik het gevoel alsof ik het zelf heb verknalt
ik ben zaterdag boos geworden en daarna vond hij het niet meer goedgaan met ons en kon hij weinig meer hebben en kon hij me dus ook niet troosten etc.
Hannah deze man knaagt aan je zelfvertrouwen tot er niets meer van over is. Het is een grote kleuter. Hoeveel meer wil je begrijpen? Hij blijft het presteren jou een rotgevoel te bezorgen. Keer op keer. Hoe lang wil je in deze situatie zitten?
Hemel je hem ergens niet te veel op? Heb je hem niet tot een soort God gemaakt dat alles wat hij zegt bij jou als een waarheid naar binnenkomt? Waarom twijfel je zo aan je eigen vermogen om in te zien wat ok is en wat niet? Omdat hij ouder is en daarom 'wijzer'?
Je kunt twee dingen doen: bij hem blijven en eruit stappen als en jezelf niet meer terugherkennen. Of je stopt hiermee en redt jezelf uit deze langzaam slopende relatie.
Voor jezelf kiezen is vaak een kwestie van weten wat je wilt en waar je op uit wilt komen. Denk daar maar eens over na. Is dit wat je wilt?
Ik zie hem zeker niet als een god en ik hemel hem zeker niet op.
ik begrijp gewoon niet waarom zijn woorden zoveel impact hebben op mij. Hij zegt me eigenlijk best vaak dat hij de dingen die ik nodig heb niet kan/wil geven omdat hij er niet achter staat en ik bepaalde dingen zelf moet kunnen of moet veranderen. Dat kwetst me heel erg. Waarom ik hoop houd, geen idee.
Als ik hem zeg dat ik iets niet verdien en dat het niet hoort wat hij doet dan heeft hij ook wel iets over mij te zeggen en dan heeft hij gelijk in die situatie. Dan barst ik in tranen uit en wordt hij afstandelijk want hij denkt dat ik hem wil beinvloeden ofzo, terwijl ik gewoon wil dat die ruzie ophoud, hij me vasthoud en we ophouden te kibbelen. Ik kan niks zeggen wat hem doet stoppen.
Ja.. ik moet mijn excuses aanbieden..zei hij.
En toen gaf ik aan; maar wat als jij me hebt gekwetst en ik daardoor verdrietig/boos werd? Zei hij; dan nog moet je sorry zeggen omdat je mij ook hebt gekwetst in jouw boosheid. En dan is het voor hem goed ofzoiets.
Dit is niet wat ik wil
maar elke x heb ik het gevoel alsof ik het zelf heb verknalt
ik ben zaterdag boos geworden en daarna vond hij het niet meer goedgaan met ons en kon hij weinig meer hebben en kon hij me dus ook niet troosten etc.
maandag 24 november 2008 om 18:37
quote:luna1 schreef op 24 november 2008 @ 18:32:
Ik zou mezelf helemaal niet meer in de hand willen houden met deze meneer. Ik zou deze meneer met een rotgang dumpen.
Onder het welwillende laagje dat je vriend zich aangemeten heeft om je niet kwijt te raken, zit nog steeds dezelfde vriend van voor jullie goede gesprek. Het laagje is flinterdun, zodra er iets niet naar zijn zin gaat komt zijn ware aard er weer doorheen. Hij verandert niet, echt niet. Want hij ziet zelf helemaal niet in dat zijn gedrag absurd is.
Kies in godsnaam voor jezelf, je verdient toch veel beter dan deze neuroot.
Fijn dat je er bent luna1
ik heb idd nu ook gezien dat 1 ruzie ervoor kan zorgen dat hij weer helemaal de verkeerde kant op gaat.
heb nu idd twijfels of hij nu echt zo is en alleen lief kan zijn omdat hij zijn best doet. Hij verwijt me dat het door mijn onzekerheid komt dat het mis gaat. Maar hij heeft zo zijn invloed dat hij er ook voor me kan zijn ipv afstandelijk te worden etc.
Ik twijfel idd of hij het wel kan.
Of hij er wel voor me kan zijn.
Zoals ik al zei, zondag begon hij ineens over mijn stem
dat ik te lief praat ofzoiets en of ik niet gewoon kan praten
soms zegt ie dat ik kinderlijk praat terwijl het gewoon liefdoenerij is op dat moment, dat doe je soms toch gewoon, beetje zoet vind ik wel leuk en grappig om te doen. Hij heeft op alles wel iets aan te merken soms.
Hij wil gewoon geen ruzie meer maken, vind ik prima, maar dan moet hij er toch echt een x voor me zijn.
Je wilt niet weten hoe het voelt.. mag je bij iemand huilen, knuffelt ie je en dan opeens verstijft hij en kijkt hij voor zich uit.
Het heeft te lang geduurd en ik heb niet gedaan zoals hij het precies wil hij kan er niet mee omgaan als ik verdrietig ben.
Hij vind me niet lief als ik huil
hij vind me pas lief als ik lach zei hij.
wat me ook wel pijn deed :S
Ik zou mezelf helemaal niet meer in de hand willen houden met deze meneer. Ik zou deze meneer met een rotgang dumpen.
Onder het welwillende laagje dat je vriend zich aangemeten heeft om je niet kwijt te raken, zit nog steeds dezelfde vriend van voor jullie goede gesprek. Het laagje is flinterdun, zodra er iets niet naar zijn zin gaat komt zijn ware aard er weer doorheen. Hij verandert niet, echt niet. Want hij ziet zelf helemaal niet in dat zijn gedrag absurd is.
Kies in godsnaam voor jezelf, je verdient toch veel beter dan deze neuroot.
Fijn dat je er bent luna1
ik heb idd nu ook gezien dat 1 ruzie ervoor kan zorgen dat hij weer helemaal de verkeerde kant op gaat.
heb nu idd twijfels of hij nu echt zo is en alleen lief kan zijn omdat hij zijn best doet. Hij verwijt me dat het door mijn onzekerheid komt dat het mis gaat. Maar hij heeft zo zijn invloed dat hij er ook voor me kan zijn ipv afstandelijk te worden etc.
Ik twijfel idd of hij het wel kan.
Of hij er wel voor me kan zijn.
Zoals ik al zei, zondag begon hij ineens over mijn stem
dat ik te lief praat ofzoiets en of ik niet gewoon kan praten
soms zegt ie dat ik kinderlijk praat terwijl het gewoon liefdoenerij is op dat moment, dat doe je soms toch gewoon, beetje zoet vind ik wel leuk en grappig om te doen. Hij heeft op alles wel iets aan te merken soms.
Hij wil gewoon geen ruzie meer maken, vind ik prima, maar dan moet hij er toch echt een x voor me zijn.
Je wilt niet weten hoe het voelt.. mag je bij iemand huilen, knuffelt ie je en dan opeens verstijft hij en kijkt hij voor zich uit.
Het heeft te lang geduurd en ik heb niet gedaan zoals hij het precies wil hij kan er niet mee omgaan als ik verdrietig ben.
Hij vind me niet lief als ik huil
hij vind me pas lief als ik lach zei hij.
wat me ook wel pijn deed :S
maandag 24 november 2008 om 18:37
Hoe meer je over hem verteld, hoe meer ik mijn ex herken. Pff, als ik dit nu lees, ben ik oprecht blij dat ik van zo iemand af ben.
Je bent echt veel te lief voor hem hoor!
Onthou dit: hij gaat echt niet veranderen. Hier word je toch echt niet gelukkig van!
Gun jezelf gewoon zoveel meer dan dit, want dat verdien je: iemand die je graag ziet zoals je bent, je niet constant bekritiseerd, waar je gewoon je eigen mee kan zijn én de bevestiging krijgt dat dat ok is.
Nogmaals, heb dezelfde situatie gehad, maar heb er vrij rap de stekker uitgetrokken, omdat ik gewoon wist dat ik beter verdiende dan dat en daar heb ik nog geen moment spijt van gehad, hoe graag ik mijn ex in het begin ook gezien heb (toen was hij namelijk ook heel anders).
Je bent echt veel te lief voor hem hoor!
Onthou dit: hij gaat echt niet veranderen. Hier word je toch echt niet gelukkig van!
Gun jezelf gewoon zoveel meer dan dit, want dat verdien je: iemand die je graag ziet zoals je bent, je niet constant bekritiseerd, waar je gewoon je eigen mee kan zijn én de bevestiging krijgt dat dat ok is.
Nogmaals, heb dezelfde situatie gehad, maar heb er vrij rap de stekker uitgetrokken, omdat ik gewoon wist dat ik beter verdiende dan dat en daar heb ik nog geen moment spijt van gehad, hoe graag ik mijn ex in het begin ook gezien heb (toen was hij namelijk ook heel anders).
maandag 24 november 2008 om 18:41
quote:Sensy12 schreef op 24 november 2008 @ 18:31:
Hannah, nog 1 ding: ik zie dat je nog redelijk kunt overzien wat er aan de hand is. Dat er nog niet zoveel stuk gemaakt is bij je en dat je nog redelijk ongeschonden uit deze relatie kunt stappen. Hoe langer je blijft des meer je eigen zicht vertroebeld gaat raken. Ik heb het zelf ervaren, hoe mensen zo met je mind kunnen sollen dat een normaal gezond eigen oordeel niet meer mogelijk was. Lees anders op de topic 'nasleep relatie narcist' daarin lees je de verhalen van vrouwen waar 'niets' mis mee was en te lang in een giftige relatie hebben gezeten. De weg terug is erg lang en ik wens je toe dat je een gezond besluit neemt nu het nog kan. Maar dat is natuurlijk geheel aan jou of en wanneer je dat doet. Just sharing my experience
Bedankt voor je advies, ik zal het topic lezen. Misschien herken ik dingen en kan ik die knop in mezelf omzetten en niet zoveel mijn best te doen.
mn vriend is trots op mijn doorzettingsvermogen op elk vlak
dat komt omdat ik me vroeger voor alles moest bewijzen
mijn vader was erg neerbuigend en sloeg me ook. ik kon niets en alles wat ik deed was fout. Toen ik ongeveer 5jr was heb ik hem al verteld dat het niet goed is wat hij doet. ik heb hem ook willen veranderen ,dat is me niet gelukt.
mn vriend zei dat ik idd bevestiging nodig heb en waardering
en dat ik mezelf wil bewijzen. Hij zegt dat ik dingen voor mezelf moet doen en niet om mezelf te bewijzen. Daar heeft hij gelijk in maar ik begrijp het niet, waarom hij zelf niet inziet dat hij mij ook omlaaghaalt. Hij begrijpt nu wel waarom ik heftig reageer als hij iets kwetsend zeg. Dat komt gewoon omdat ik het niet wil pikken maar kan er niet zo goed mee omgaan.
Hannah, nog 1 ding: ik zie dat je nog redelijk kunt overzien wat er aan de hand is. Dat er nog niet zoveel stuk gemaakt is bij je en dat je nog redelijk ongeschonden uit deze relatie kunt stappen. Hoe langer je blijft des meer je eigen zicht vertroebeld gaat raken. Ik heb het zelf ervaren, hoe mensen zo met je mind kunnen sollen dat een normaal gezond eigen oordeel niet meer mogelijk was. Lees anders op de topic 'nasleep relatie narcist' daarin lees je de verhalen van vrouwen waar 'niets' mis mee was en te lang in een giftige relatie hebben gezeten. De weg terug is erg lang en ik wens je toe dat je een gezond besluit neemt nu het nog kan. Maar dat is natuurlijk geheel aan jou of en wanneer je dat doet. Just sharing my experience
Bedankt voor je advies, ik zal het topic lezen. Misschien herken ik dingen en kan ik die knop in mezelf omzetten en niet zoveel mijn best te doen.
mn vriend is trots op mijn doorzettingsvermogen op elk vlak
dat komt omdat ik me vroeger voor alles moest bewijzen
mijn vader was erg neerbuigend en sloeg me ook. ik kon niets en alles wat ik deed was fout. Toen ik ongeveer 5jr was heb ik hem al verteld dat het niet goed is wat hij doet. ik heb hem ook willen veranderen ,dat is me niet gelukt.
mn vriend zei dat ik idd bevestiging nodig heb en waardering
en dat ik mezelf wil bewijzen. Hij zegt dat ik dingen voor mezelf moet doen en niet om mezelf te bewijzen. Daar heeft hij gelijk in maar ik begrijp het niet, waarom hij zelf niet inziet dat hij mij ook omlaaghaalt. Hij begrijpt nu wel waarom ik heftig reageer als hij iets kwetsend zeg. Dat komt gewoon omdat ik het niet wil pikken maar kan er niet zo goed mee omgaan.
maandag 24 november 2008 om 18:46
quote:Katrijntje schreef op 24 november 2008 @ 18:37:
Hoe meer je over hem verteld, hoe meer ik mijn ex herken. Pff, als ik dit nu lees, ben ik oprecht blij dat ik van zo iemand af ben.
Je bent echt veel te lief voor hem hoor!
Onthou dit: hij gaat echt niet veranderen. Hier word je toch echt niet gelukkig van!
Gun jezelf gewoon zoveel meer dan dit, want dat verdien je: iemand die je graag ziet zoals je bent, je niet constant bekritiseerd, waar je gewoon je eigen mee kan zijn én de bevestiging krijgt dat dat ok is.
Nogmaals, heb dezelfde situatie gehad, maar heb er vrij rap de stekker uitgetrokken, omdat ik gewoon wist dat ik beter verdiende dan dat en daar heb ik nog geen moment spijt van gehad, hoe graag ik mijn ex in het begin ook gezien heb (toen was hij namelijk ook heel anders).
hai
kun je misschien een aantal situaties beschrijven die je met je ex hebt meegemaakt? en wat zijn redenen waren (volgens hem)
het is ook zo dat hij het subtiel doet, op een manier waarvan ik denk van mwah ja daar heb je gelijk in want dat doe ik ook, maar zo erg is het toch niet?
Hij heeft gewoon 2 kanten, 1 kant die ik idd graag zie
en 1 kant die heel erg verradelijk is en waarbij ik hem niet meer happy krijg.
zondag lag hij op bed, we hadden even gestoeid, hij wilde verder gaan en hij wou dat ik onder de dekens ging liggen. Ik zei dat ik dat niet zo fijn vond met kleren aan. Toen ging hij op bed liggen en zei hij dat hij geen zin meer had. Nou oke.. toen gekletst en toen ging hij onder de dekens, ik moest ook onder de dekens, nou oke
toen ging hij slapen, heb hem gevraagd wat hij nou wou, slapen.. oke. Liet hem alleen. hem later toch opgehaald en mee naar beneden genomen, dacht hem op te kunnen vrolijken. hij wou wat leuks doen, wat ik zei was niks aan, hij wou seks.
hem toen duidelijk gemaakt dat ik daar niet voor ben en dat hij de situatie zelf in de hand heeft,..
vond dat wel een vreemde situatie
Hoe meer je over hem verteld, hoe meer ik mijn ex herken. Pff, als ik dit nu lees, ben ik oprecht blij dat ik van zo iemand af ben.
Je bent echt veel te lief voor hem hoor!
Onthou dit: hij gaat echt niet veranderen. Hier word je toch echt niet gelukkig van!
Gun jezelf gewoon zoveel meer dan dit, want dat verdien je: iemand die je graag ziet zoals je bent, je niet constant bekritiseerd, waar je gewoon je eigen mee kan zijn én de bevestiging krijgt dat dat ok is.
Nogmaals, heb dezelfde situatie gehad, maar heb er vrij rap de stekker uitgetrokken, omdat ik gewoon wist dat ik beter verdiende dan dat en daar heb ik nog geen moment spijt van gehad, hoe graag ik mijn ex in het begin ook gezien heb (toen was hij namelijk ook heel anders).
hai
kun je misschien een aantal situaties beschrijven die je met je ex hebt meegemaakt? en wat zijn redenen waren (volgens hem)
het is ook zo dat hij het subtiel doet, op een manier waarvan ik denk van mwah ja daar heb je gelijk in want dat doe ik ook, maar zo erg is het toch niet?
Hij heeft gewoon 2 kanten, 1 kant die ik idd graag zie
en 1 kant die heel erg verradelijk is en waarbij ik hem niet meer happy krijg.
zondag lag hij op bed, we hadden even gestoeid, hij wilde verder gaan en hij wou dat ik onder de dekens ging liggen. Ik zei dat ik dat niet zo fijn vond met kleren aan. Toen ging hij op bed liggen en zei hij dat hij geen zin meer had. Nou oke.. toen gekletst en toen ging hij onder de dekens, ik moest ook onder de dekens, nou oke
toen ging hij slapen, heb hem gevraagd wat hij nou wou, slapen.. oke. Liet hem alleen. hem later toch opgehaald en mee naar beneden genomen, dacht hem op te kunnen vrolijken. hij wou wat leuks doen, wat ik zei was niks aan, hij wou seks.
hem toen duidelijk gemaakt dat ik daar niet voor ben en dat hij de situatie zelf in de hand heeft,..
vond dat wel een vreemde situatie
maandag 24 november 2008 om 18:46
quote:hannah2708 schreef op 24 november 2008 @ 18:37:
[...]
Fijn dat je er bent luna1
ik heb idd nu ook gezien dat 1 ruzie ervoor kan zorgen dat hij weer helemaal de verkeerde kant op gaat.
heb nu idd twijfels of hij nu echt zo is en alleen lief kan zijn omdat hij zijn best doet. Hij verwijt me dat het door mijn onzekerheid komt dat het mis gaat. Maar hij heeft zo zijn invloed dat hij er ook voor me kan zijn ipv afstandelijk te worden etc.
Ik twijfel idd of hij het wel kan.
Of hij er wel voor me kan zijn.
Zoals ik al zei, zondag begon hij ineens over mijn stem
dat ik te lief praat ofzoiets en of ik niet gewoon kan praten
soms zegt ie dat ik kinderlijk praat terwijl het gewoon liefdoenerij is op dat moment, dat doe je soms toch gewoon, beetje zoet vind ik wel leuk en grappig om te doen. Hij heeft op alles wel iets aan te merken soms.
Hij wil gewoon geen ruzie meer maken, vind ik prima, maar dan moet hij er toch echt een x voor me zijn.
Je wilt niet weten hoe het voelt.. mag je bij iemand huilen, knuffelt ie je en dan opeens verstijft hij en kijkt hij voor zich uit.
Het heeft te lang geduurd en ik heb niet gedaan zoals hij het precies wil hij kan er niet mee omgaan als ik verdrietig ben.
Hij vind me niet lief als ik huil
hij vind me pas lief als ik lach zei hij.
wat me ook wel pijn deed :S
Graag gedaan meid
De enige die hier nog wat kan doen ben jij. Jij bent niet perfect, niemand is perfect. En deze man wil iemand die in zijn ogen perfect is. Maar hij heeft een totaal verwrongen idee van een perfecte vrouw! De vrouw die aan zijn eisen zal voldoen bestaat helemaal niet, want ze moet voldoen aan absurde eisen.
Van deze man zou iedereen op een gegeven moment een vreselijk minderwaardigheidscomplex krijgen, tenzij ze sterk genoeg is om de relatie te beëindigen. En aan je postings te lezen ben je sterk. Doe er nog even een schepje bovenop en maak je los van deze man. Je bent nog hartstikke jong, gun jezelf een normale relatie met een leuke vent voordat je vriend je kapot maakt.
[...]
Fijn dat je er bent luna1
ik heb idd nu ook gezien dat 1 ruzie ervoor kan zorgen dat hij weer helemaal de verkeerde kant op gaat.
heb nu idd twijfels of hij nu echt zo is en alleen lief kan zijn omdat hij zijn best doet. Hij verwijt me dat het door mijn onzekerheid komt dat het mis gaat. Maar hij heeft zo zijn invloed dat hij er ook voor me kan zijn ipv afstandelijk te worden etc.
Ik twijfel idd of hij het wel kan.
Of hij er wel voor me kan zijn.
Zoals ik al zei, zondag begon hij ineens over mijn stem
dat ik te lief praat ofzoiets en of ik niet gewoon kan praten
soms zegt ie dat ik kinderlijk praat terwijl het gewoon liefdoenerij is op dat moment, dat doe je soms toch gewoon, beetje zoet vind ik wel leuk en grappig om te doen. Hij heeft op alles wel iets aan te merken soms.
Hij wil gewoon geen ruzie meer maken, vind ik prima, maar dan moet hij er toch echt een x voor me zijn.
Je wilt niet weten hoe het voelt.. mag je bij iemand huilen, knuffelt ie je en dan opeens verstijft hij en kijkt hij voor zich uit.
Het heeft te lang geduurd en ik heb niet gedaan zoals hij het precies wil hij kan er niet mee omgaan als ik verdrietig ben.
Hij vind me niet lief als ik huil
hij vind me pas lief als ik lach zei hij.
wat me ook wel pijn deed :S
Graag gedaan meid
De enige die hier nog wat kan doen ben jij. Jij bent niet perfect, niemand is perfect. En deze man wil iemand die in zijn ogen perfect is. Maar hij heeft een totaal verwrongen idee van een perfecte vrouw! De vrouw die aan zijn eisen zal voldoen bestaat helemaal niet, want ze moet voldoen aan absurde eisen.
Van deze man zou iedereen op een gegeven moment een vreselijk minderwaardigheidscomplex krijgen, tenzij ze sterk genoeg is om de relatie te beëindigen. En aan je postings te lezen ben je sterk. Doe er nog even een schepje bovenop en maak je los van deze man. Je bent nog hartstikke jong, gun jezelf een normale relatie met een leuke vent voordat je vriend je kapot maakt.
